Συγκατοίκηση με σύντροφο: Υπέρ ή κατά;

[Silver Queen]

Τέσπα, η αλήθεια είναι, ότι άμα δεν έχεις συγκατοικήσει κι έχεις φτάσει 40 - 45, τότε τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.

Σημείωση συντονιστή: Το θέμα προέκυψε από σπλιτ του θέματος Κρίνετε κάποιον με βάση τον αριθμό προηγούμενων συντρόφων του/της;

 

[Devil]

Τέσπα, η αλήθεια είναι, ότι άμα δεν έχεις συγκατοικήσει κι έχεις φτάσει 40 - 45, τότε τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.

Σωστά και αυτο εμπειρια ειναι.Και νωριτερα 30-35.

 

[Valder]

Τέσπα, η αλήθεια είναι, ότι άμα δεν έχεις συγκατοικήσει κι έχεις φτάσει 40 - 45, τότε τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.

Αλήθεια; Είμαι 36. Δεν έχω συγκατοικήσει ποτέ και ούτε προβλέπεται στο εγγύς μέλλον. Όλες στα σπίτια τους κι εγω στο δικό μου. (Οι ολιγοήμερες διαμονές δεν μετράνε).

Πες μου σε παρακαλώ γιατί είναι δύσκολα (δεν σε ειρωνεύομαι, αλήθεια θέλω απάντηση).

 

[edweimaste]

Δεν έχουν όλοι σκοπό της ζωής τους να παντρευτούν πάντως.
Υπάρχουν και οι γεννημένοι εργένηδες. Βέβαια συναντάμε περισσότερους του ανδρικού είδους πάρα του γυναικείου.
Οπότε μια συγκατοίκηση δεν λέει και πολλά σε κάποιους.
(Βέβαια θα εκφέρω τη ταπεινή μου άποψη και θα πω πως και ο άντρας αν γουστάρει όντως μια γυναίκα θα τη βάλει στη ζωή του και στο σπίτι του. Όχι απαραίτητα γιατί σκέφτεται το γάμο. Αν δεν θέλει να σκοτιζεται και να μπαίνει στα βαθιά με κάποια δεν θα κάνει αυτό το βήμα, καθώς μπορεί να μην είναι σε φάση τέτοια και η γυναίκα να μην τον εμπνέει.) αυτό έχω παρατηρήσει. Δέκτες και αντίθετες απόψεις.

 

[Silver Queen]

Αλήθεια; Είμαι 36. Δεν έχω συγκατοικήσει ποτέ και ούτε προβλέπεται στο εγγύς μέλλον. Όλες στα σπίτια τους κι εγω στο δικό μου. (Οι ολιγοήμερες διαμονές δεν μετράνε).

Πες μου σε παρακαλώ γιατί είναι δύσκολα (δεν σε ειρωνεύομαι, αλήθεια θέλω απάντηση).

Θα σου πω την προσωπική μου άποψη, φίλε μου.

Βαριέμαι!

Βαριέμαι και τείνει να μου γίνεται αδιάφορο το να βγαίνω έξω μια-δυο-τρεις φορές την εβδομάδα για 5-6 ώρες με κάποιον κι έπειτα ο καθείς σπιτάκι του.

Μπορεί στην φοιτητική ζωή ενός/μιας να είναι βολικό και διασκεδαστικό. Αλλά έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο.

Δουλεύω αρκετές ώρες και δεν προλαβαίνω παρά μόνο το ΣΚ να έχω ελεύθερο χρόνο. ΚΙ αυτός ο χρόνος δεν είναι ελεύθερος. Ψώνια/ καθαρισμός σπιτιού/πλυντήρια/μαγείρεμα για όλη την εβδομάδα/περισσότερη γυμναστική . Περνάει ο χρόνος... πολύ γρήγορα ,χωρίς να το καταλαβαίνεις. Συνεπώς δε μου αρκεί να βλέπω το ερωτικό μου ενδιαφέρον τόσο λίγο. Άσε που θέλω σχεδόν καθημερινά σεξ.

Είναι ωραίο να έρχεσαι σπίτι και να έχεις τον σύντροφό σου για παρέα. Να πείτε τα νέα σας, να φάτε μαζί, να δείτε καμια ταινία, να κουτσομπολέψετε κανέναν, να μιλήσετε για το οτιδήποτε . Είναι ευχάριστο και αναζωογονητικό.

*Για εμένα πάντα*

Προσωπικά βλέπω το φίλο μου 3 ώρες το πολύ κάθε μέρα. Μέχρι να έρθω, να κάνω μπάνιο, να φάω , να πούμε δυο κουβέντες, πέρασε η ώρα.

Για τον καθένα βέβαια είναι διαφορετικά.

Εμένα μου αρέσει η πολυκοσμία. Αν ποτέ κάνω παιδιά, θα ήθελα να μαζεύονται οι φίλοι τους, να τους έχω ετοιμάσει καμια πίτσα και να τσιρίζουν και να παίζουν. Μου αρέσει.

Είμαι πολύ κοινωνικό ον. Τόσο , ώστε να έχω την εντύπωση ότι θα μπορούσα να πεθάνω από τη μοναξιά. Ίσως ευθύνεται ο τρόπος που μεγάλωσα.....

....το σπίτι μας ήταν πάντα τσίρκο. Έμπαιναν γείτονες, θείοι, κουμπάροι, φίλοι μας ... Δηλαδή δεν υπήρχε μέρα που να ερχόμουν από το σχολείο και να μην είχαμε καλεσμένο στο σπίτι. Μου την έσπαγαν βεβαίως λιγάκι γιατί με ενοχλούσαν στο διάβασμα, αλλά μου άρεσε όλο αυτό το κλίμα.

Κι έτσι μεγαλώνοντας , συγκατοίκησα από την πρώτη στιγμή με φίλη μου.

Ερχόμασταν, λέγαμε τα νέα μας, μοιραζόμασταν τα έξοδα κι είχα πάντα μια παρουσία κοντά μου , όταν με έπιαναν τα κάτω μου (ορμόνες).

Αυτό με βοήθησε να μάθω τι σημαίνει διαχειρίζομαι καταστάσεις, να κάνω υποχωρήσεις, να θέτω όρια, να μπορώ να επιβάλλομαι χωρίς να χρειάζεται να φωνάζω κλπ. Όποτε χρειαζόμουν χρόνο για τον εαυτό μου ,πήγαινα βόλτες.

Δεν μου αρέσει να κάθομαι σπίτι , ειδικά όταν έχω ένα πρόβλημα και νιώθω να με καταβάλλει. Προτιμώ να είμαι έξω. Με γεμίζει αισιοδοξία . Αυτό το να κάθεσαι μέσα στους τέσσερις τοίχους δεν μου αρέσει.

Συνεπώς όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος και συνηθίζει μόνος, θα του είναι πιο δύσκολο στο μέλλον να μοιραστεί το σπίτι του με έναν άλλον. Δυο μεγάλοι άνθρωποι έχουν τις συνήθειές τους, τις παραξενιές τους , είναι πιο δύσκολη η προσαρμογή.
Αυτό έχω καταλάβει .
Μπορεί και να μην ισχύει.
Όλα είναι πιθανά....

 

[Devil]

Θα σου πω την προσωπική μου άποψη, φίλε μου.

Βαριέμαι!

Βαριέμαι και τείνει να μου γίνεται αδιάφορο το να βγαίνω έξω μια-δυο-τρεις φορές την εβδομάδα για 5-6 ώρες με κάποιον κι έπειτα ο καθείς σπιτάκι του.

Μπορεί στην φοιτητική ζωή ενός/μιας να είναι βολικό και διασκεδαστικό. Αλλά έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο.

Δουλεύω αρκετές ώρες και δεν προλαβαίνω παρά μόνο το ΣΚ να έχω ελεύθερο χρόνο. ΚΙ αυτός ο χρόνος δεν είναι ελεύθερος. Ψώνια/ καθαρισμός σπιτιού/πλυντήρια/μαγείρεμα για όλη την εβδομάδα/περισσότερη γυμναστική . Περνάει ο χρόνος... πολύ γρήγορα ,χωρίς να το καταλαβαίνεις. Συνεπώς δε μου αρκεί να βλέπω το ερωτικό μου ενδιαφέρον τόσο λίγο. Άσε που θέλω σχεδόν καθημερινά σεξ.

Ακριβώς! Ειναι ανάλογα την ηλικια-φάση. Μετά τα 30 θέλει μια συγκατοικιση σιγουρα.

Είναι ωραίο να έρχεσαι σπίτι και να έχεις τον σύντροφό σου για παρέα. Να πείτε τα νέα σας, να φάτε μαζί, να δείτε καμια ταινία, να κουτσομπολέψετε κανέναν, να μιλήσετε για το οτιδήποτε . Είναι ευχάριστο και αναζωογονητικό.

*Για εμένα πάντα*

Προσωπικά βλέπω το φίλο μου 3 ώρες το πολύ κάθε μέρα. Μέχρι να έρθω, να κάνω μπάνιο, να φάω , να πούμε δυο κουβέντες, πέρασε η ώρα.

IIIIII Κουτσομπολεύεις μωρή;

 

[Silver Queen]

Ακριβώς! Ειναι ανάλογα την ηλικια-φάση. Μετά τα 30 θέλει μια συγκατοικιση σιγουρα.



IIIIII Κουτσομπολεύεις μωρή;

χαχαχαχχ ναιιι βέβαια...

'Ο,τι γίνεται , πρέπει να το πω στο φίλο μου.

Small Talk αλλιώς...

Έχει πλάκα , γιατί τους έχει μάθει όλους χωρίς να τους ξέρει καν.

Εδώ κοντεύετε εσείς να τα μάθαιτε...

 

[panagiotis econ]

Τώρα όσον αφορά το θέμα συγκατοίκησης. Κι εγώ είμαι 26 (σχεδόν) και δεν έχω συγκατοικήσει ποτέ παρότι έχω μακροχρόνια σχέση. Ο λόγος:

Βαριέμαι!

Εχω συνηθίσει να ζω μόνος μου αρκετά χρόνια, μαρέσει η ησυχία κι ο απόλυτος έλεγχος που έχω όταν είμαι μόνος, δεν μπορώ να υπάρχει κάποια να με περιμένει να φάμε μαζί κι αν αργήσω στην κίνηση να αγχωθώ πως θα φάει μόνη κλπ. Δεν μπορώ να μην έχω κέφια μια μέρα και να είναι η άλλη μες την τρελή χαρά και να υπάρχει αυτό το αίσθημα τύψεων. Ούτε να με περιμένει να πάω στο σούπερμαρκετ όταν γυρνάω απ τη δουλειά επειδή είναι στο δρόμο μου.

Ούτε η ιδέα ότι θα μοιράζομαι τα πάντα με την άλλη με ελκύει. Πιστεύω πως θα βαρεθώ εξαιρετικά γρήγορα, θα φτάσουμε σε σημείο να μην έχουμε τι να πούμε, ειδικά σε αυτή την ηλικία όπου δεν κάνεις σχέδια για γάμους κλπ.

Από την άλλη, το να περιμένεις με ανυπομονησία να δεις τον ανθρωπό σου, να πείτε τα νέα σας, να κάνετε σεξ, να μιλήσετε μέχρι το πρωί, να πάτε για ένα φαί, ένα ποτό κοκ το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και αναζωογονητικό.

Με λίγα λόγια, ο καθένας στο σπιτάκι του.

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος εδώ, ο καθένας όπως νιώθει!!

 

[Silver Queen]

Τώρα όσον αφορά το θέμα συγκατοίκησης. Κι εγώ είμαι 26 (σχεδόν) και δεν έχω συγκατοικήσει ποτέ παρότι έχω μακροχρόνια σχέση. Ο λόγος:

Βαριέμαι!

Εχω συνηθίσει να ζω μόνος μου αρκετά χρόνια, μαρέσει η ησυχία κι ο απόλυτος έλεγχος που έχω όταν είμαι μόνος, δεν μπορώ να υπάρχει κάποια να με περιμένει να φάμε μαζί κι αν αργήσω στην κίνηση να αγχωθώ πως θα φάει μόνη κλπ. Δεν μπορώ να μην έχω κέφια μια μέρα και να είναι η άλλη μες την τρελή χαρά και να υπάρχει αυτό το αίσθημα τύψεων. Ούτε να με περιμένει να πάω στο σούπερμαρκετ όταν γυρνάω απ τη δουλειά επειδή είναι στο δρόμο μου.

Ούτε η ιδέα ότι θα μοιράζομαι τα πάντα με την άλλη με ελκύει. Πιστεύω πως θα βαρεθώ εξαιρετικά γρήγορα, θα φτάσουμε σε σημείο να μην έχουμε τι να πούμε, ειδικά σε αυτή την ηλικία όπου δεν κάνεις σχέδια για γάμους κλπ.

Από την άλλη, το να περιμένεις με ανυπομονησία να δεις τον ανθρωπό σου, να πείτε τα νέα σας, να κάνετε σεξ, να μιλήσετε μέχρι το πρωί, να πάτε για ένα φαί, ένα ποτό κοκ το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και αναζωογονητικό.

Με λίγα λόγια, ο καθένας στο σπιτάκι του.

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος εδώ, ο καθένας όπως νιώθει!!

Πώς ξέρεις ότι θα βαρεθείς?

Το έχεις δοκιμάσει?

 

[panagiotis econ]

Πώς ξέρεις ότι θα βαρεθείς?

Το έχεις δοκιμάσει?

Το χω δοκιμάσει για μικρά χρονικά διαστήματα, τύπου 10-15 μέρες και δεν ήθελα παραπάνω. Και όχι αυτό δεν σημαίνει έλλειψη έρωτα, πάθους ή αγάπης αν κάποιοι αναρωτιούνται.

 

[Εχέμυθη]

Κάποιοι θεωρούν ότι το σημαντικό βήμα σε μια σχέση είναι ο γάμος, εγώ πάλι πιστεύω ότι είναι η συγκατοίκηση (πολύ γραφική έγινα, το ξέρω ). Απλά πιστεύω ότι μαθαίνεις τον άλλον, τα κουσουρια του και αν πραγματικά μπορείτε να συνυπαρξετε. Ναι, το έχω δοκιμάσει να συγκατοικησω στο περίπου, όπως ο Παναγιώτης. Δεν πέτυχε γιατί δεν ταιριάζαμε . Βέβαια θεωρώ σημαντικό σε μια σχέση είτε συγκατοικεις με τον άλλον είτε όχι, να υπάρχει χρόνος για τον εαυτό σου, για τα χόμπι σου, τους φίλους σου κλπ.
Στα 23 μου σημαντική για εμένα δεν είναι τόσο η συγκατοίκηση όσο το να υπάρχει ένας χώρος όπου μπορείς να περνάς στιγμές με τον άλλον.

 

[Valder]

Θα σου πω την προσωπική μου άποψη, φίλε μου.

Βαριέμαι!

Βαριέμαι και τείνει να μου γίνεται αδιάφορο το να βγαίνω έξω μια-δυο-τρεις φορές την εβδομάδα για 5-6 ώρες με κάποιον κι έπειτα ο καθείς σπιτάκι του.

Μπορεί στην φοιτητική ζωή ενός/μιας να είναι βολικό και διασκεδαστικό. Αλλά έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο.

Δουλεύω αρκετές ώρες και δεν προλαβαίνω παρά μόνο το ΣΚ να έχω ελεύθερο χρόνο. ΚΙ αυτός ο χρόνος δεν είναι ελεύθερος. Ψώνια/ καθαρισμός σπιτιού/πλυντήρια/μαγείρεμα για όλη την εβδομάδα/περισσότερη γυμναστική . Περνάει ο χρόνος... πολύ γρήγορα ,χωρίς να το καταλαβαίνεις. Συνεπώς δε μου αρκεί να βλέπω το ερωτικό μου ενδιαφέρον τόσο λίγο. Άσε που θέλω σχεδόν καθημερινά σεξ.

Είναι ωραίο να έρχεσαι σπίτι και να έχεις τον σύντροφό σου για παρέα. Να πείτε τα νέα σας, να φάτε μαζί, να δείτε καμια ταινία, να κουτσομπολέψετε κανέναν, να μιλήσετε για το οτιδήποτε . Είναι ευχάριστο και αναζωογονητικό.

*Για εμένα πάντα*

Προσωπικά βλέπω το φίλο μου 3 ώρες το πολύ κάθε μέρα. Μέχρι να έρθω, να κάνω μπάνιο, να φάω , να πούμε δυο κουβέντες, πέρασε η ώρα.

Για τον καθένα βέβαια είναι διαφορετικά.

Εμένα μου αρέσει η πολυκοσμία. Αν ποτέ κάνω παιδιά, θα ήθελα να μαζεύονται οι φίλοι τους, να τους έχω ετοιμάσει καμια πίτσα και να τσιρίζουν και να παίζουν. Μου αρέσει.

Είμαι πολύ κοινωνικό ον. Τόσο , ώστε να έχω την εντύπωση ότι θα μπορούσα να πεθάνω από τη μοναξιά. Ίσως ευθύνεται ο τρόπος που μεγάλωσα.....

....το σπίτι μας ήταν πάντα τσίρκο. Έμπαιναν γείτονες, θείοι, κουμπάροι, φίλοι μας ... Δηλαδή δεν υπήρχε μέρα που να ερχόμουν από το σχολείο και να μην είχαμε καλεσμένο στο σπίτι. Μου την έσπαγαν βεβαίως λιγάκι γιατί με ενοχλούσαν στο διάβασμα, αλλά μου άρεσε όλο αυτό το κλίμα.

Κι έτσι μεγαλώνοντας , συγκατοίκησα από την πρώτη στιγμή με φίλη μου.

Ερχόμασταν, λέγαμε τα νέα μας, μοιραζόμασταν τα έξοδα κι είχα πάντα μια παρουσία κοντά μου , όταν με έπιαναν τα κάτω μου (ορμόνες).

Αυτό με βοήθησε να μάθω τι σημαίνει διαχειρίζομαι καταστάσεις, να κάνω υποχωρήσεις, να θέτω όρια, να μπορώ να επιβάλλομαι χωρίς να χρειάζεται να φωνάζω κλπ. Όποτε χρειαζόμουν χρόνο για τον εαυτό μου ,πήγαινα βόλτες.

Δεν μου αρέσει να κάθομαι σπίτι , ειδικά όταν έχω ένα πρόβλημα και νιώθω να με καταβάλλει. Προτιμώ να είμαι έξω. Με γεμίζει αισιοδοξία . Αυτό το να κάθεσαι μέσα στους τέσσερις τοίχους δεν μου αρέσει.

Συνεπώς όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος και συνηθίζει μόνος, θα του είναι πιο δύσκολο στο μέλλον να μοιραστεί το σπίτι του με έναν άλλον. Δυο μεγάλοι άνθρωποι έχουν τις συνήθειές τους, τις παραξενιές τους , είναι πιο δύσκολη η προσαρμογή.
Αυτό έχω καταλάβει .
Μπορεί και να μην ισχύει.
Όλα είναι πιθανά....

Σ ευχαριστώ που έκατσες και μου απάντησες με όλη αυτή την ανάλυση, το εκτιμώ που ξόδεψες τον χρόνο σου.

Μπορώ να δω από που έρχεσαι και η αλήθεια είναι ότι έρχεσαι από μια αντίθετη κατεύθυνση από μένα.

Εγω πχ βαριέμαι απίστευτα μετά από λίγες μέρες συγκατοίκησης.

Ειλικρινά και μόνο το γεγονός ότι η άλλη ροχαλίζει στο κρεβάτι σα Στάγιερ που ανεβαίνει την Κατεχάκη, μου χαλάει πρώτ' απ' όλα τον ύπνο.

Δεύτερον, να σηκώνεται 8 το πρωί και να αρχίζει τη μουρμούρα και να μου λέει "έλα σήκω, μόνη μου θα κάθομαι;" ή να θέλει να πάει για ψώνια και να μαγειρέψει και κλινγκ κλονγκ όλα τα συμπράγκαλα στην κουζίνα σακούλες σκατούλες παπαράκια. Ε θες δε θες, γαμιέται ο ύπνος και σηκώνεσαι κι εσυ.

Τρίτον, αν δεν βλέπει σειρές, τον ήπιες με φράουλες και σαντιγύ, γιατί θ αρχίσει πάλι τα νιαουρίσματα "έλα στο κρεβάτι, μόνη μου θα κοιμάμαι;"

ΝΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΘΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΑΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 9! Εγω θέλω να δω πέντε επεισόδια The Expanse στα καπάκια και να ακούγονται τα διαστημόπλοια στις ηχειάρες μου και να χω δίπλα την κρασάρα μου και να κλάνω. Ναι ρε φίλε θέλω να κλάνω χωρίς να πιέζομαι και να τη φυλάω γιατί είναι "απρεπές" γιατί έχω εναν αδόλφο του σαβουαρ βιβρ μες το σπίτι. Πορδή είναι, βασανίζομαι, κορνάρει στη γωνία, να βγει να το απολαύσω, δηλαδή οι άλλοι τις πίνουν;

Κι αυτό με τις σειρές, ισχύει ακόμα κι αν πρέπει να ξυπνήσω 7 το πρωί την επόμενη μέρα για οποιοδήποτε λόγο. Πριν τις 2 δεν ξεραίνομαι που να με παρακαλάς.

Επίσης στο κρεβάτι θέλω χώρο να απλώνομαι. Το γαμημένο το διπλό το πήρα για πάρτη μου, όχι για να με στριμώχνει η άλλη στη γωνίτσα "γιατί είναι ρομαντικό, έλα εσυ κοντά μου αν θες χώρο"

ΟΧΙ! ΘΕΛΩ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΑΝΕΤΑ!

Ασε που όλοι θέλουν φωτάκια, σκατάκια παπαράκια την ώρα που κοιμούνται. Εγω θέλω μαυρίλα, καταχνιά, σιωπή, ΜΟΥΓΚΑ, ούτε τον Παπαδάκη να παίζει καλημέρα ελλάδα το πρωί, ούτε το Law and Order σε επανάληψη στις 2 τη νύχτα.

Τέταρτον, μην αρχίσω να μιλάω για τα πράγματα, τα καλλυντικά...

Τα βιβλία, είναι στο γραφείο μου, γιατί είναι γραφείο. Δεν ταιριάζουν τα μισά καλλυντικά και οι παλέτες εκεί πάνω, και όχι το τζελ για τα φρύδια δεν πάει ασορτί με το HOTAS που έχω για το Elite Dangerous.

Και ξεκινάνε μετά σαν τον Γκάρφιλντ, τρίχες παντού, χράπα χρούπα, χράπα χρούπα, τσακ τις πέταγε η άλλη στο πάτωμα ή στη ντουζιέρα, στ αρχίδια της αν θα βουλώσει η αν θα καθαρίζω εγω μετά. Έβγαζα ξανθιές τρίχες από παντού, καιρό αφού είχα χωρίσει με την ξανθιά, σε σημείο να έχω ήδη μεταβεί σε καστανή και να μου λέει "ποιά ήρθε εδω μέσα;" κι εγω να είμαι "WTF;" (Δεν είχα φέρει καμία)



Πέμπτον και σημαντικότερο, με το που βάλει το πόδι της η άλλη στο σπίτι σου για συγκατοίκηση, πρέπει να είσαι ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΡΓΑ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ, να μην χωρίσετε ποτέ ποτέ για να μπλέκετε με δικηγόρους και ότι γουστάρεις τόσο πολύ το μουτζό της που θα το τρως για όλη την υπόλοιπη ζωή σου με ευχαρίστηση αδιαμαρτύρητα και θα το θεωρείς και το πιο νόστιμο απ' όλα.

Το είδα με εναν γνωστό μου. Ήθελε να γαμήσει τη μισή Ελλάδα και δεν ντρεπόταν το ζώον να το λέει ενω έμενε σώγαμπρος στο σπίτι της χοντρούλας του. Έλα όμως που η χοντρούλα είχε περιουσία κι ο νέος ήτο φτωχαδάκι.



Πέραν από το εγωιστικό μέρος "τι κερδίζω τι στερούμαι", το θεωρω κάργα ανήθικο να συγκατοικήσω με γυναίκα μόνο και μόνο για να μη τη γουστάρω 200% και να κοιτάω σα μαλάκας άλλες τύπισσες στο δρόμο ενω εκείνη θα με περιμένει σπίτι.

Αν θες να έχεις επιλογές, μένεις μόνος. Δεν κοιτάς να δέσεις το γαιδούρι σου επειδή δεν θελεις να είσαι μοναχούλης και οκ μωρέ πάμε χαλαρά και χλιαρά και βλέπουμε. Κι αν δεν δούμε τι θα γίνει; Θα ξεσπιτωθεί ο ένας από τους δυο ανθρώπους επειδή θέλαμε λίγο χρόνο να σκεφτούμε να γαμήσουμε τίποτ' άλλο;

Για μενα συγκατοίκηση σημαίνει επικείμενος γάμος εντός 1 έτους ΤΟ ΠΟΛΥ. Τελεία και παύλα και αγκύλη και τσιμέντο και λουκέτο.

Εαν δεν επιθυμώ 200% να παντρευτώ την άλλη και να την έχω ως τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ για το πάνω και το κάτω κεφάλι μου, δεν μπορώ να την τραβολογάω σε συγκατοικήσεις, όχι δεν μπορώ να το κάνω αυτό σε άνθρωπο επειδή εγω είμαι ιδιότροπος και έχω μάθει να περνάει το δικό μου. Όπως δεν μπορώ να υποβάλλω και τον εαυτό μου σε πειράματα.

Αυτή η περίπτωση είναι η μόνη που δεν πρέπει να περνάει το δικό μου αλλά η κοινή γραμμή. Αυτη τη θυσία θα την κάνω μόνο για μια σοβαρή γυναίκα. Αν έπρεπε να την κάνω για κάθε γυναίκα που είχα σχέση, θα συγκατοικούσα απο την ώρα που ήμουν ωάριο στις ωοθήκες της μάνας μου.

Αυτή είναι η άποψή μου. Όλες τις άλλες συγκατοικήσεις αν δεν περιέχουν 100% φουλ έρωτα, τις βλέπω απλά ως ικανοποιήσεις εγωιστικών επιθυμιών υπό το μανδύα της σχέσης. Πάντα θες κάτι απο τον άλλο για να μενεις μαζί του, όσο ρομαντικό και να το βαφτίσουμε στο μυαλό μας, οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές. Όλοι μας.

Όταν ρώτησα ενα φίλο μου τι βρήκε στην κοπέλα του και αποφάσισε να συγκατοικήσει μαζί της μου λέει "με φροντίζει μου μαγειρεύει και μου πλένει".

Ε υπηρέτρια ήθελες μάγκα μου. Εγω που τα κάνω μόνος μου όλα αυτά, δεν συμβιβάζομαι. Και προχώρησα και βρήκα πολύ καλύτερες και σε εμφάνιση και σε χαρακτήρα.


Δε θέλω να προσβάλλω κανέναν που επιλέγει τη συγκατοίκηση, αλλά αυτό είναι το σκεπτικό μου.

Αν δεν θέλω να κάνω κάτι 200%, δεν το κάνω και σίγουρα δεν είμαι ο τύπος που δεσμεύομαι από κοινωνικές συμβάσεις. Εαν δεν μ αρέσει να κάνω Πάσχα με τη μάνα μου και τον πατέρα μου, θα το πω στην ψύχρα. Εαν δεν μου αρέσει να παντρευτώ στα 40 μου, θα το πω κι αυτό στην ψύχρα.

Γενικά απορρίπτω το στυλάκι:

"Γιατί δε σπουδάζεις σε πανεπιστήμιο στα 20;
Γιατί δεν έχεις βρει δουλειά στα 25;
Γιατί ακόμα βγαίνεις με πολλές στα 30 σου;
Γιατί γαμάς φοιτήτριες/μανούλες/άντρες
Γιατί δεν έχεις συγκατοικήσει;
Γιατί δεν έχεις παντρευτεί ακόμα;
Γιατί δεν έχεις κάνει παιδιά;"

Όλο αυτό το στυλάκι της κοινωνίας το έχω χεσμένο. Αν δεν μου αρέσει, δεν θα το κάνω. Ο έλεγχος είναι στα δικά μου χέρια.

 

[Silver Queen]

Σ ευχαριστώ που έκατσες και μου απάντησες με όλη αυτή την ανάλυση, το εκτιμώ που ξόδεψες τον χρόνο σου.

Μπορώ να δω από που έρχεσαι και η αλήθεια είναι ότι έρχεσαι από μια αντίθετη κατεύθυνση από μένα.

Εγω πχ βαριέμαι απίστευτα μετά από λίγες μέρες συγκατοίκησης.

Ειλικρινά και μόνο το γεγονός ότι η άλλη ροχαλίζει στο κρεβάτι σα Στάγιερ που ανεβαίνει την Κατεχάκη, μου χαλάει πρώτ' απ' όλα τον ύπνο.

Το ροχαλητό κι εμένα με ενοχλεί. Κι αν σε ενοχλεί, σημαίνει (τις περισσότερες φορές )ότι δε ροχαλίζεις εσύ. Ναι , ναι. Δεν ροχαλίζω .

Δεύτερον, να σηκώνεται 8 το πρωί και να αρχίζει τη μουρμούρα και να μου λέει "έλα σήκω, μόνη μου θα κάθομαι;" ή να θέλει να πάει για ψώνια και να μαγειρέψει και κλινγκ κλονγκ όλα τα συμπράγκαλα στην κουζίνα σακούλες σκατούλες παπαράκια. Ε θες δε θες, γαμιέται ο ύπνος και σηκώνεσαι κι εσυ.

Τρίτον, αν δεν βλέπει σειρές, τον ήπιες με φράουλες και σαντιγύ, γιατί θ αρχίσει πάλι τα νιαουρίσματα "έλα στο κρεβάτι, μόνη μου θα κοιμάμαι;"

ΝΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΘΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΑΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ 9! Εγω θέλω να δω πέντε επεισόδια The Expanse στα καπάκια και να ακούγονται τα διαστημόπλοια στις ηχειάρες μου και να χω δίπλα την κρασάρα μου και να κλάνω. Ναι ρε φίλε θέλω να κλάνω χωρίς να πιέζομαι και να τη φυλάω γιατί είναι "απρεπές" γιατί έχω εναν αδόλφο του σαβουαρ βιβρ μες το σπίτι. Πορδή είναι, βασανίζομαι, κορνάρει στη γωνία, να βγει να το απολαύσω, δηλαδή οι άλλοι τις πίνουν;

Κι αυτό με τις σειρές, ισχύει ακόμα κι αν πρέπει να ξυπνήσω 7 το πρωί την επόμενη μέρα για οποιοδήποτε λόγο. Πριν τις 2 δεν ξεραίνομαι που να με παρακαλάς.

Αυτό που αναφέρεις δεν υπάρχει. Δεν γίνεται να εξαναγκάζω τον άλλον να μου κάνει παρέα. Ο φίλος μου πάντα πέφτει πιο μετά από εμένα. Εγώ άντε το πολύ μέχρι τις 12 30 να κάτσω . Έπειτα πέφτω για ύπνο, ο δικός μου πέφτει πιο αργά.
Ούτε θα τον ξυπνήσω πρωί όταν σηκώνομαι. Τι να τον κάνω άλλωστε??

Τα ΣΚ που είμαι σπίτι σηκώνομαι , βάζω ακουστικά /μουσική, μαγειρεύω , σκουπίζω , κάνω γιογκα κι έπειτα διαβάζω κανά βιβλίο ( τώρα μάλιστα διαβάζω για την ιστορία των πειρατών στη Μεσόγειο). Ηρεμία.

Δε θα ενοχλήσω σε καμια περίπτωση.

Όποτε ξυπνήσει ,εγώ έχω κάνει τα απαραίτητα κι ύστερα πάμε βολτίτσα ή σε φίλους.

Επίσης στο κρεβάτι θέλω χώρο να απλώνομαι. Το γαμημένο το διπλό το πήρα για πάρτη μου, όχι για να με στριμώχνει η άλλη στη γωνίτσα "γιατί είναι ρομαντικό, έλα εσυ κοντά μου αν θες χώρο"

ΟΧΙ! ΘΕΛΩ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΑΝΕΤΑ!

Ασε που όλοι θέλουν φωτάκια, σκατάκια παπαράκια την ώρα που κοιμούνται. Εγω θέλω μαυρίλα, καταχνιά, σιωπή, ΜΟΥΓΚΑ, ούτε τον Παπαδάκη να παίζει καλημέρα ελλάδα το πρωί, ούτε το Law and Order σε επανάληψη στις 2 τη νύχτα.

Άσε κι εγώ θέλω σκοτάδια. Με πιάνει πονοκέφαλος αν υπάρχει έστω και λίγος φως.

Τέταρτον, μην αρχίσω να μιλάω για τα πράγματα, τα καλλυντικά...

Τα βιβλία, είναι στο γραφείο μου, γιατί είναι γραφείο. Δεν ταιριάζουν τα μισά καλλυντικά και οι παλέτες εκεί πάνω, και όχι το τζελ για τα φρύδια δεν πάει ασορτί με το HOTAS που έχω για το Elite Dangerous.

Και ξεκινάνε μετά σαν τον Γκάρφιλντ, τρίχες παντού, χράπα χρούπα, χράπα χρούπα, τσακ τις πέταγε η άλλη στο πάτωμα ή στη ντουζιέρα, στ αρχίδια της αν θα βουλώσει η αν θα καθαρίζω εγω μετά. Έβγαζα ξανθιές τρίχες από παντού, καιρό αφού είχα χωρίσει με την ξανθιά, σε σημείο να έχω ήδη μεταβεί σε καστανή και να μου λέει "ποιά ήρθε εδω μέσα;" κι εγω να είμαι "WTF;" (Δεν είχα φέρει καμία)

Έχουμε χωρίσει τους χώρους μας. Το γραφείο του είναι γραφείο του. Τα δικά του χόμπι είναι δικά του δεν τα πειράζω, ούτε βάζω παντού αρκουδάκια (αυτά είναι για μωρά).

Το καθάρισμα το κάνω ούτως ή άλλως εγώ (αυτός βγάζει τα σκουπίδια) , άρα no problem.

Πέμπτον και σημαντικότερο, με το που βάλει το πόδι της η άλλη στο σπίτι σου για συγκατοίκηση, πρέπει να είσαι ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΡΓΑ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ, να μην χωρίσετε ποτέ ποτέ για να μπλέκετε με δικηγόρους και ότι γουστάρεις τόσο πολύ το μουτζό της που θα το τρως για όλη την υπόλοιπη ζωή σου με ευχαρίστηση αδιαμαρτύρητα και θα το θεωρείς και το πιο νόστιμο απ' όλα.

Το είδα με εναν γνωστό μου. Ήθελε να γαμήσει τη μισή Ελλάδα και δεν ντρεπόταν το ζώον να το λέει ενω έμενε σώγαμπρος στο σπίτι της χοντρούλας του. Έλα όμως που η χοντρούλα είχε περιουσία κι ο νέος ήτο φτωχαδάκι.



Πέραν από το εγωιστικό μέρος "τι κερδίζω τι στερούμαι", το θεωρω κάργα ανήθικο να συγκατοικήσω με γυναίκα μόνο και μόνο για να μη τη γουστάρω 200% και να κοιτάω σα μαλάκας άλλες τύπισσες στο δρόμο ενω εκείνη θα με περιμένει σπίτι.

Αν θες να έχεις επιλογές, μένεις μόνος. Δεν κοιτάς να δέσεις το γαιδούρι σου επειδή δεν θελεις να είσαι μοναχούλης και οκ μωρέ πάμε χαλαρά και χλιαρά και βλέπουμε. Κι αν δεν δούμε τι θα γίνει; Θα ξεσπιτωθεί ο ένας από τους δυο ανθρώπους επειδή θέλαμε λίγο χρόνο να σκεφτούμε να γαμήσουμε τίποτ' άλλο;

Για μενα συγκατοίκηση σημαίνει επικείμενος γάμος εντός 1 έτους ΤΟ ΠΟΛΥ. Τελεία και παύλα και αγκύλη και τσιμέντο και λουκέτο.

Εαν δεν επιθυμώ 200% να παντρευτώ την άλλη και να την έχω ως τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ για το πάνω και το κάτω κεφάλι μου, δεν μπορώ να την τραβολογάω σε συγκατοικήσεις, όχι δεν μπορώ να το κάνω αυτό σε άνθρωπο επειδή εγω είμαι ιδιότροπος και έχω μάθει να περνάει το δικό μου. Όπως δεν μπορώ να υποβάλλω και τον εαυτό μου σε πειράματα.

Αυτή η περίπτωση είναι η μόνη που δεν πρέπει να περνάει το δικό μου αλλά η κοινή γραμμή. Αυτη τη θυσία θα την κάνω μόνο για μια σοβαρή γυναίκα. Αν έπρεπε να την κάνω για κάθε γυναίκα που είχα σχέση, θα συγκατοικούσα απο την ώρα που ήμουν ωάριο στις ωοθήκες της μάνας μου.

Αυτή είναι η άποψή μου. Όλες τις άλλες συγκατοικήσεις αν δεν περιέχουν 100% φουλ έρωτα, τις βλέπω απλά ως ικανοποιήσεις εγωιστικών επιθυμιών υπό το μανδύα της σχέσης. Πάντα θες κάτι απο τον άλλο για να μενεις μαζί του, όσο ρομαντικό και να το βαφτίσουμε στο μυαλό μας, οι άνθρωποι είμαστε εγωιστές. Όλοι μας.

Όταν ρώτησα ενα φίλο μου τι βρήκε στην κοπέλα του και αποφάσισε να συγκατοικήσει μαζί της μου λέει "με φροντίζει μου μαγειρεύει και μου πλένει".

Ε υπηρέτρια ήθελες μάγκα μου. Εγω που τα κάνω μόνος μου όλα αυτά, δεν συμβιβάζομαι. Και προχώρησα και βρήκα πολύ καλύτερες και σε εμφάνιση και σε χαρακτήρα.


Δε θέλω να προσβάλλω κανέναν που επιλέγει τη συγκατοίκηση, αλλά αυτό είναι το σκεπτικό μου.

Αν δεν θέλω να κάνω κάτι 200%, δεν το κάνω και σίγουρα δεν είμαι ο τύπος που δεσμεύομαι από κοινωνικές συμβάσεις. Εαν δεν μ αρέσει να κάνω Πάσχα με τη μάνα μου και τον πατέρα μου, θα το πω στην ψύχρα. Εαν δεν μου αρέσει να παντρευτώ στα 40 μου, θα το πω κι αυτό στην ψύχρα.

Γενικά απορρίπτω το στυλάκι:

"Γιατί δε σπουδάζεις σε πανεπιστήμιο στα 20;
Γιατί δεν έχεις βρει δουλειά στα 25;
Γιατί ακόμα βγαίνεις με πολλές στα 30 σου;
Γιατί γαμάς φοιτήτριες/μανούλες/άντρες
Γιατί δεν έχεις συγκατοικήσει;
Γιατί δεν έχεις παντρευτεί ακόμα;
Γιατί δεν έχεις κάνει παιδιά;"

Όλο αυτό το στυλάκι της κοινωνίας το έχω χεσμένο. Αν δεν μου αρέσει, δεν θα το κάνω. Ο έλεγχος είναι στα δικά μου χέρια.

Καταλαβαίνω.

Για εμένα η συγκατοίκηση δεν έχει να κάνει με γάμο. Ούτε θα πάθω τίποτα, αν μια μέρα τα χαλάσω και χρειάζεται να τα μαζέψω και να φύγω. Σιγά. Το θέμα είναι να περνάς καλά ό.τι κι αν κάνεις, αν είναι να βασανίζεσαι δεν έχει νόημα.

Ούτε θεωρώ ότι πρέπει να είσαι σούπερ ερωτευμένος. Αυτό είναι μια αυταπάτη.

Αλλά εσύ έχεις συνηθίσει αλλιώς και το κατανοώ. Δε γίνεται σε όλους να αρέσουν τα πάντα.

Απλά για τα περισσότερα θέματα που έγραψες, αυτό έχει να κάνει με το πόσο ώριμος είναι κάποιος και το πόσο καλά γνωρίζει να συγκατοικεί.

Το ότι ζούμε στο ίδιο σπίτι δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι αναγκασμένος ο άλλος να είναι συνεχώς μαζί μου. Ούτε θα πρέπει να νιώθει κανείς τύψεις. Δεν είναι αυτή η ουσία.

Αλλά όπως κι αν έχει ό.τι αρέσει στον καθένα και καλή καρδιά!

 

[Valder]

Το ροχαλητό κι εμένα με ενοχλεί. Κι αν σε ενοχλεί, σημαίνει (τις περισσότερες φορές )ότι δε ροχαλίζεις εσύ. Ναι , ναι. Δεν ροχαλίζω .

Ε βέβαια μανα μου, τι είσαι να κάνεις ΤΑΧΤΑΧΤΑΧΤΑΧΤΑΧ μες τη νύχτα; Πετρελαιοκίνητη Μερσεντές;

Αυτό που αναφέρεις δεν υπάρχει. Δεν γίνεται να εξαναγκάζω τον άλλον να μου κάνει παρέα.

Ναι γιατί πολύ που εξαναγκάζομαι νομίζεις, γκρινιάζω τώρα. Επί το έργω είμαι ζαμανφού.

"Ελα εδω να κοιμηθούμε"
"Δε μπορώ πρέπει να παω να δω το Στηβ να τρώει ληγμένα στο ΥΤ, έχει βγάλει καινούριο επεισόδιο"
"Μα θέλω τρίψιμο..."
"Δεν είσαι κεφαλογραβιέρα, θα ζήσεις, πάω να δω το Στηβ"

Και φυσικά περνάει το δικό μου. (εκτός κι αν υποκύψω, μ αρέσει να μασαζάρω την άλλη, είναι ρομαντικό, κοιμάται και πιο γρήγορα και παω για σειρές )

Άσε κι εγώ θέλω σκοτάδια. Με πιάνει πονοκέφαλος αν υπάρχει έστω και λίγος φως.

Κι εμένα, πονοκέφαλος και σκατοκοιμάμαι. Ξυπνάω χώμα την επόμενη μέρα. ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ!

Αφού όταν πάω στους γονείς μου και κάνω τα ίδια μου λέει η μάνα μου "θα σκάσεις εδω μέσα, άνοιξε καμια πόρτα, μυρίζει βαρβατσίλας".

Κι εγω είμαι σε φάση: "ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΠΣΥΧΗ ΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑΑΑΑ ΖΖΖΖZzzzz"

Έχουμε χωρίσει τους χώρους μας. Το γραφείο του είναι γραφείο του. Τα δικά του χόμπι είναι δικά του δεν τα πειράζω, ούτε βάζω παντού αρκουδάκια (αυτά είναι για μωρά).

Ευτυχισμένος άντρας. Αυτό το στυλάκι μου ταίριαξε κι εμένα πολύ καλά.

Αντίθετα, το άλλο με τις σακούλες και τα καλλυντικά, απαπα ρε φίλε. Και τουλάχιστο, χτενίζεσαι, τα πετάς κάτω, σκούπισέ το γαμώ το διάολό σου. Και λέω, "είμαι περίεργος να το ζητάω;" μέχρι που ήρθε άλλη και τα μάζευε όπως έπρεπε τα παράγωγά της. Εϊναι θέμα αγωγής από το σπίτι μάλλον.

Το καθάρισμα το κάνω ούτως ή άλλως εγώ (αυτός βγάζει τα σκουπίδια) , άρα no problem.

Τώρα μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια μικρή μου Ασημοβασίλω: 90-10 η μοιρασιά, τον πέθανες στην κούραση αμα καθαρίζεις εσυ και βγάζει τα σκουπίδια. Αλλα αμα σας βολεύει εσας, δεν μου πέφτει εμένανε λόγος να σας κρίνω. Χαίρομαι που ικανοποιείστε.

Ούτε θεωρώ ότι πρέπει να είσαι σούπερ ερωτευμένος. Αυτό είναι μια αυταπάτη.

Ε οχι και αυταπάτη, διαφωνώ. Προσωρινό σα μήνας του μέλιτος ίσως, ναι αυτό να το δεχτώ. Ότι ξεθυμαίνει ρε παιδί μου δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Και έρχεται σιγά σιγά στη θέση του η συντροφικότητα βάζοντάς τον πιο ήπιο πλέον στο παρασκήνιο τον έρωτα, χωρίς όμως να τον εξαντλεί.

Ξέρω τι σκέφτηκες. Αυτός ο χολιγουντιανός ψυχαναγκασμός του έρωτα που κανονικά πρέπει να βαράει κόφτη 7000 στροφές από την ώρα που γνωρίζεστε μέχρι την ώρα που θα σας θάψουν.

Όχι. Αυτό ναι, είναι μια χολιγουντιανή μπούρδα και αυταπάτη όντως.

Πρέπει να υπάρχει σαν κινητρο ο έρωτας για τετοιες κινήσεις. Πάντα ξεθυμαίνει όμως, αυτό δεν το αποφεύγουμε.

Ενιγουέι, whatever floats our boats!

 

[Silver Queen]

Ε βέβαια μανα μου, τι είσαι να κάνεις ΤΑΧΤΑΧΤΑΧΤΑΧΤΑΧ μες τη νύχτα; Πετρελαιοκίνητη Μερσεντές;




Ναι γιατί πολύ που εξαναγκάζομαι νομίζεις, γκρινιάζω τώρα. Επί το έργω είμαι ζαμανφού.

"Ελα εδω να κοιμηθούμε"
"Δε μπορώ πρέπει να παω να δω το Στηβ να τρώει ληγμένα στο ΥΤ, έχει βγάλει καινούριο επεισόδιο"
"Μα θέλω τρίψιμο..."
"Δεν είσαι κεφαλογραβιέρα, θα ζήσεις, πάω να δω το Στηβ"

Και φυσικά περνάει το δικό μου. (εκτός κι αν υποκύψω, μ αρέσει να μασαζάρω την άλλη, είναι ρομαντικό, κοιμάται και πιο γρήγορα και παω για σειρές )



Κι εμένα, πονοκέφαλος και σκατοκοιμάμαι. Ξυπνάω χώμα την επόμενη μέρα. ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ!

Αφού όταν πάω στους γονείς μου και κάνω τα ίδια μου λέει η μάνα μου "θα σκάσεις εδω μέσα, άνοιξε καμια πόρτα, μυρίζει βαρβατσίλας".

Κι εγω είμαι σε φάση: "ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΠΣΥΧΗ ΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑΑΑΑ ΖΖΖΖZzzzz"




Ευτυχισμένος άντρας. Αυτό το στυλάκι μου ταίριαξε κι εμένα πολύ καλά.

Αντίθετα, το άλλο με τις σακούλες και τα καλλυντικά, απαπα ρε φίλε. Και τουλάχιστο, χτενίζεσαι, τα πετάς κάτω, σκούπισέ το γαμώ το διάολό σου. Και λέω, "είμαι περίεργος να το ζητάω;" μέχρι που ήρθε άλλη και τα μάζευε όπως έπρεπε τα παράγωγά της. Εϊναι θέμα αγωγής από το σπίτι μάλλον.



Τώρα μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια μικρή μου Ασημοβασίλω: 90-10 η μοιρασιά, τον πέθανες στην κούραση αμα καθαρίζεις εσυ και βγάζει τα σκουπίδια. Αλλα αμα σας βολεύει εσας, δεν μου πέφτει εμένανε λόγος να σας κρίνω. Χαίρομαι που ικανοποιείστε.





Ε οχι και αυταπάτη, διαφωνώ. Προσωρινό σα μήνας του μέλιτος ίσως, ναι αυτό να το δεχτώ. Ότι ξεθυμαίνει ρε παιδί μου δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Και έρχεται σιγά σιγά στη θέση του η συντροφικότητα βάζοντάς τον πιο ήπιο πλέον στο παρασκήνιο τον έρωτα, χωρίς όμως να τον εξαντλεί.

Ξέρω τι σκέφτηκες. Αυτός ο χολιγουντιανός ψυχαναγκασμός του έρωτα που κανονικά πρέπει να βαράει κόφτη 7000 στροφές από την ώρα που γνωρίζεστε μέχρι την ώρα που θα σας θάψουν.

Όχι. Αυτό ναι, είναι μια χολιγουντιανή μπούρδα και αυταπάτη όντως.

Πρέπει να υπάρχει σαν κινητρο ο έρωτας για τετοιες κινήσεις. Πάντα ξεθυμαίνει όμως, αυτό δεν το αποφεύγουμε.

Ενιγουέι, whatever floats our boats!

*Σου απαντώ εδώ , καθώς αλλάξαμε ενότητα..*

Κοίτα, μου αρέσει να μαγειρεύω πολύ. Είναι πολύ χαλαρωτικό . Άσε που δύσκολα θα πω ότι μου αρέσει το φαγητό άλλου χεριού. Συνεπώς δεν απαιτεί κούραση.

Για τον έρωτα έχω πραγματικά πολύ διαφορετική άποψη. Δε θα στην αναλύσω τώρα, αλλά μες τις άκρες, νομίζω ότι τελευταία φορά που ερωτεύτηκα ήταν πριν πολύ καιρό, ήταν αρκετά τραυματική εμπειρία . Το ξεπέρασα βέβαια, αλλά αναθεώρησα πολλές μου απόψεις.

Ο χολυγουντιανός έρωτας μου φέρνει αναγούλες, σπάνια θα δω ερωτικά έργα (αυτό ακούστηκε κάπως). Θα επιλέξω ταινίες δράσεις/πολέμου/περιπέτειες αν και προτιμώ τις σειρές. Σε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, εγώ παίρνω το λάπτοπ μου και χτυπάω καμια σειρά ενώ ο δικός μου βλέπει αποκλειστικά και μόνο ταινίες.

Στον έρωτα λοιπόν ......

Καθώς τείνω να αναλύω αρκετά γρήγορα τα θετικά και τα αρνητικά, η θεοποιήση ενός προσώπου δεν λαμβάνει ποτέ χώρα. Τον έχω απομυθοποιήσει πριν καν μπορέσει να καλλιεργηθεί μέσα μου.

Δεν μου αρέσουν οι εκπλήξεις γι αυτό κι όταν ξεθυμαίνει ο έρωτας για μένα είναι game over. Έρωτες/αγάπες και λουλούδια δεν ισχύουν για εμένα. Απλά μαθαίνω να εκτιμώ τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου και να τον ποθώ μέρα με τη μέρα για αυτό που είναι, όχι για κάτι που η φαντασία μου έπλασε.

 

[Devil]

Valder δε σε βλεπω να συγκατοικεις ποτέ

 

[Libertus]

Θεωρώ ότι μια σχέση για την οποία δεν υπάρχει προοπτική και θέληση συγκατοίκησης, έστω και μακροπρόθεσμα, είναι μόνο για την καλοπέραση. Πέρα από το ότι με τη συγκατοίκηση γνωρίζεστε πραγματικά και βλέπεις εάν ταιριάζετε, όπως ειπώθηκε παραπάνω, αρχίζουν να τίθενται και κοινοί στόχοι στη σχέση. Οι αποφάσεις για τον τρόπο ζωής μέσα και έξω από το σπίτι, τα οικονομικά και την οικογένεια λαμβάνονται πλέον από κοινού. Δεν δέχομαι επ' ουδενί ότι είναι σοβαρή σχέση και με απόλυτα αμοιβαίο ενδιαφέρον το να έχουν δύο άνθρωποι αποφασίσει συνειδητά ότι δεν θα συγκατοικήσουν. Το να βγαίνεις με τη σχέση σου για κάποιες ώρες μέσα στην εβδομάδα, να περνάς καλά, να κοιμάστε και ένα Σάββατο μαζί και μετά ο καθένας να επιστρέφει στη ζωή του είναι μια καλή αρχή για μια σχέση, αλλά όχι για μια μακροχρόνια σχέση που σέβεται τον εαυτό της. Καταλαβαίνω ότι η συγκατοίκηση είναι δύσκολη, απαιτεί συμβιβασμούς, δημιουργείται μια ρουτίνα και χάνεις εν μέρει τον προσωπικό σου χώρο, αλλά ακριβώς αυτές οι προκλήσεις είναι που σε απομακρύνουν από το στάδιο που δεν θες να χαλάσεις τη ζαχαρένια σου, και εάν όλα πάνε καλά ανταμείβεσαι διπλά. Είναι αυτό που λέμε ότι οι σχέσεις στα δύσκολα φαίνονται. Στο να περνάνε καλά όλοι καλοί είναι. Πάντως, έχω την εντύπωση ότι λίγοι άνθρωποι στη ζωή τους τα καταφέρνουν στις σχέσεις τους όπως το είχαν ονειρευτεί.

 

[Himela]

Είναι αυτό που λέμε ότι οι σχέσεις στα δύσκολα φαίνονται.

 

[Valder]

View attachment 69544

[Syntax Nazi mode on]

Βασικά είναι διπλή άρνηση "δεν είναι για τίποτα" άρα είναι για κάτι. Οκ σκάω.

[Syntax Nazi mode off]

 

[amarelia]

Και δεν εννοώ πως σε κάθε ραντεβού θα ρωτάς αγχωτικά αυτα τα πράγματα... θα τα πεί η άλλη / πετάξει απο μόνη της ή θα το καταλάβεις απο το στύλ τους.

Πολλές γυναίκες ωστόσο ιδίως στα 35+ το ρωτάνε ακόμα και αγχωτικά καθώς θέλουν να κάνουν οικογένεια και για την γυναίκα είναι διαφορετικά, αντιλαμβανόμαστε όλοι, για πρακτικούς λόγους. Ωστόσο αυτό οδηγεί σε βεβιασμένες καταστάσεις, δυστυχώς.. Άλλο θέμα βέβαια αλλά απλά το σχολιάζω

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 8 Οκτωβρίου 2023

Σαν μια σφαλιάρα ήταν στην αρχή. Τώρα όμως, δεν θα το άλλαζα με τίποτα.

Απο οτι βλέπως εδώ ομως, είσαι εξαιρετική σκυλομαμά και ο σκυλάκος σου πρέπει να σε αγαπάει πολύ