Με ποιά κριτήρια επιλέγετε κάποιον/α για φίλο/η;

[Valder]

Είσαι έξυπνο παιδί αλλά είσαι και πολύ καχύποπτο και αυτό σε κάνει μερικές φορές μπουνταλά.

Καλό όλο το ποστ σου και το διάβασα με προσοχή. Αλλά θα μείνω εδω σε αυτό, γιατί είναι το πιο εύκολο να σου απαντήσω αυτή τη στιγμή με τετοια κούραση:

Διαβάζουμε από το λεξικό:

μπουνταλάς αρσενικό

1. κουτός, βλάκας, αργόστροφος, περιορισμένων δυνατοτήτων
2. (κατ’ επέκταση) αδέξιος

Χαίρομαι να βλέπω να δείχνεις τις ρωγμές σου σιγά σιγά.

Βέβαια έξυπνος και βλάκας περιορισμένων δυνατοτήτων, δύσκολο. Αποφάσισε.


Η ειρωνεία δηλαδή, να εχεις σκεφτεί τα πάντα πως θελεις τον τέλειο ωφελιμιστικό φίλο, την βελτίωσή σου από αγαθό σε κυνικό κλπ και να κολλάς σε κάτι τέτοια τεχνικά ζητήματα.

Όρια του μυαλού. Συμβαίνει και στους καλύτερους.

 

[Guest 875331]

Βασικά ο χάκερ ψάχνει συνεργάτες. Κάποιος που θα είναι από τον ίδιο χώρο εργασίας(κοινός στόχος ζωής που να μοιράζονται 2 άνθρωποι εκτός από την επαγγελματική επιτυχία ποιος μπορεί να είναι; ). Δηλαδή κάτι σαν επιστημονικό συνεργάτη που θα δίνει ο ένας στον άλλο συνεχώς κίνητρα για να βελτιωθεί, θα τον φέρνει στον ίσιο δρόμο όταν βγαίνει από την "πορεία" και στον ελεύθερο χρόνο θα λένε και καμιά μπούρδα να περάσει η ώρα.

'Έχασες τελείως όλα τα επιχειρήματα και την ουσία, με σκοπό απλά να διαλαλήσεις τις πιο κοινότοπες και ασπόνδυλες απόψεις που βρίσκεις σε όποια γωνιά κι αν γυρίσεις σήμερα.

 

[Himela]

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιλέγουν κάτι συγκεκριμένο. Επιλέγουν να ζήσουν μια μέτρια ζωή σε όλες τις πτυχές της και να ακολουθήσουν γενικά τον προκατ δρόμο, βιώνοντας τις χαρές και τις λύπες που έχει να προσφέρει αυτός. Αρκετοί από αυτούς είναι και απόλυτα ευτυχισμένοι με αυτή τη ζωή. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι (στους οποίους συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ) νιώθουν μέσα τους ή επιλέγουν να πιστέψουν (όπως θες πάρτο) πως έχουν μια συγκεκριμένη μοίρα να εκπληρώσουν και έχουν κάτι να πουν σε αυτό τον κόσμο ή να καταφέρουν προτού αποδημήσουν εις Κύριον. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι όταν δεν βαδίζουν στον δρόμο τους νοιώθουν μια έντονη δυσφορία ή οποία γίνεται εντονότερη όσο παραμένουν παραστρατημένοι και δεν τους αφήνει εν τέλει να απολαύσουν τίποτα τη ζωή όσο δεν κάνουν αυτό που πρέπει. Όταν λοιπόν νιώθεις πως πρέπει να κάνεις ένα σημαντικό πράγμα στην ζωή σου, πρέπει να αναπροσαρμόσεις όλη την ζωή σου με τέτοιο τρόπο ώστε να μεγιστοποιήσεις την πιθανότητα να το πετύχεις και συνήθως αυτό το κάτι που πρέπει να κάνεις δεν το γνωρίζεις εξ αρχής, αλλά σου αποκαλύπτεται σταδιακά στην ζωή σου όταν αρχίζεις να βαδίζεις στον δρόμο που πρέπει και να κάνεις τα πράγματα που πρέπει, τα οποία τα αναγνωρίζεις καθαρά ενστικτωδώς.

Όταν λοιπόν θέτεις ξεκάθαρους στόχους στην ζωή σου, που σημαίνει ότι υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα αλλά και πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις επιτυχίας και αποτυχίας στο εγχείρημα σου αρχίζεις να κατανοείς πως οι φίλοι και οι συνεγράτες είναι πάρα πολύ σημαντικοί και πως χωρίς αυτούς πολλές φορές είναι αδύνατο να πραγματοποιήσεις αυτά που θέλεις να πετύχεις μέσα στο timeframe που έχεις.

Λυπάμαι που το λέω αλλά στα δικά μου μάτια εσύ είσαι αυτός που ζεις μια μέτρια ζωή αφού τα συναισθήματα, που για άλλους είναι δώρο θεού, εσύ τα θεωρείς βαρίδι που σε κρατάει πίσω. Χωρίς να θέλω να γίνω πολύ μελό, ελπίζω να μη φτάσεις τα 80, κοιτάξεις πίσω όλα όσα πέτυχες (γιατί θα πετύχεις, με τη νοοτροπία που έχεις θα πετύχεις) αλλά φτάσεις στο συμπέρασμα οτι δεν άξιζε τελικά η συναισθηματική απομόνωση όλη αυτή την επιτυχία.

Και ξέρεις κάτι; Όταν ο άνθρωπος νιώθει οτι έχει αδυναμία σε κάποιο θέμα και δύναμη σε κάποιο άλλο, θα προσπαθήσει να πείσει τον εαυτό του οτι ο σκοπός της ζωής του είναι αυτό για το οποίο νιώθει δυνατός, ακόμα κι αν τελικά δεν θα είναι αυτό που θα του προσφέρει ευτυχία. Παράδειγμα, ένας άνθρωπος που έχει ωραία φωνή, από μικρός ακούει οτι πρέπει να γίνει τραγουδιστής, ενώ εκείνος μπορεί να θέλει να γίνει φυσικός ας πούμε. Όμως, επειδή το πιο εύκολο από τα δύο είναι να γίνει τραγουδιστής, πείθει τον εαυτό του οτι αυτό είναι που θέλει κι έτσι γίνεται τραγουδιστής, αλλά μετά από χρόνια βλέπει οτι αυτό δεν τον έκανε ευτυχή.

Κωνσταντίνος Καβάφης «Η Σατραπεία»

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Έτσι κι εσύ, πιστεύω, μπορεί και να κάνω λάθος, βρήκες οτι πιο εύκολο θα σού είναι να γίνεις ρομπότ και να πετύχεις σε υλικά πράγματα παρά να παλέψεις μέσα σου και να πλουτίσεις τον συναισθηματικό κόσμο σου. Μπορεί τα υλικά επιτεύγματα να σού φέρουν ευτυχία, αλλά δεν ξέρω αν θα γεμίσει τα κενά μέσα σου.

Και τί ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις;

'Έχασες τελείως όλα τα επιχειρήματα και την ουσία, με σκοπό απλά να διαλαλήσεις τις πιο κοινότοπες και ασπόνδυλες απόψεις που βρίσκεις σε όποια γωνιά κι αν γυρίσεις σήμερα.

Μια χαρά τα είπε. Ο φίλος είναι αυτός που φιλάς, δηλαδή που αγαπάς. Οι ωφελιμιστικοί σκοποί δεν έχουν καμία σχέση με τη φιλία. Ο καθένας βέβαια νοεί τη φιλία διαφορετικά, αυτό δε σημαίνει όμως οτι όλοι οι υπόλοιποι θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε...

 

[Guest 209912]

Καλό όλο το ποστ σου και το διάβασα με προσοχή. Αλλά θα μείνω εδω σε αυτό, γιατί είναι το πιο εύκολο να σου απαντήσω αυτή τη στιγμή με τετοια κούραση:

Διαβάζουμε από το λεξικό:

μπουνταλάς αρσενικό

1. κουτός, βλάκας, αργόστροφος, περιορισμένων δυνατοτήτων
2. (κατ’ επέκταση) αδέξιος

Χαίρομαι να βλέπω να δείχνεις τις ρωγμές σου σιγά σιγά.

Βέβαια έξυπνος και βλάκας περιορισμένων δυνατοτήτων, δύσκολο. Αποφάσισε.


Η ειρωνεία δηλαδή, να εχεις σκεφτεί τα πάντα πως θελεις τον τέλειο ωφελιμιστικό φίλο, την βελτίωσή σου από αγαθό σε κυνικό κλπ και να κολλάς σε κάτι τέτοια τεχνικά ζητήματα.

Όρια του μυαλού. Συμβαίνει και στους καλύτερους.

smart_valder = true;
while (suspicious_valder == true) {
smart_valder = false;
}
smart_valder = true;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 28 Μαΐου 2020

Χωρίς να θέλω να γίνω πολύ μελό, ελπίζω να μη φτάσεις τα 80, κοιτάξεις πίσω όλα όσα πέτυχες (γιατί θα πετύχεις, με τη νοοτροπία που έχεις θα πετύχεις) αλλά φτάσεις στο συμπέρασμα οτι δεν άξιζε τελικά η συναισθηματική απομόνωση όλη αυτή την επιτυχία.

Χιμελα τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν έχω συναισθήματα και δεν αγαπάω;
Ίσα ίσα είμαι πολύ αγαπησιαρικο αγόρι.

 

[Agaphbou]

Όλες οι σχέσεις, ερωτικές και φιλικές, πρέπει να φέρουν ένα όφελος σε αυτούς που τις συναπτουν, ειδάλλως δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Ίσως η χρήση του όρου "ωφελιμιστικά" σας κάνει να διαφωνείτε γιατί τείνει να συγχέεται με την εκμετάλλευση, αλλά νομίζω ότι επί της ουσίας ίδιες απόψεις έχετε και ίδιες φιλίες συνάπτετε. Και το ξέρω, γιατί έχοντας διαβάσει απόψεις όλων σας εδώ, δεν έχω δει ποτέ κανέναν σας να πει πχ σε thread που λένε διάφορες ιστορίες "δώσε του μια ευκαιρία, κάτσε μαζί του εφόσον τον αγαπάς και δείξε ανιδιοτέλεια". Αντιθέτως, όλοι όσοι συμμετέχετε εδώ είστε της άποψης "εφόσον αυτός ο άνθρωπος έχει αυτό, αυτό κι αυτό το μειονέκτημα, σου έχει κάνει το και το, δεν έχει καμία θέση στη ζωή σου". Συνεπώς; Όλοι τον εαυτό σας κοιτάτε πρώτα και πολύ καλά κάνετε γιατί άνθρωπος που δεν αγαπά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπήσει ούτε τους άλλους. Καλώς ή κακώς στη ζωή μας χρειαζόμαστε άτομα που να προάγουν και να τους προαγουμε τον καλύτερο εαυτό. Δεν καταλαβαίνω προς τι όλος αυτός ο ντόρος.

 

[Memetchi]

Παμπολλοι. Ο πιο κοινός το να γίνεις (καλύτερος) άντρας.

Δεκτό αλλά ακόμα και αν εσύ θέτεις κοινό στόχο με κάποιον να κάνετε ο ένας τον άλλον καλύτερο και χωρίς αυτόν η φιλία σταματάει να υφίσταται τότε αυτό συνεχίζει να κάνει την σχέση συνεργατική.

'Έχασες τελείως όλα τα επιχειρήματα και την ουσία, με σκοπό απλά να διαλαλήσεις τις πιο κοινότοπες και ασπόνδυλες απόψεις που βρίσκεις σε όποια γωνιά κι αν γυρίσεις σήμερα.

Αν την αντεπιχειρηματολογία την βλέπεις ως "χάσιμο της ουσίας" τότε δεν φταίω εγώ και μάλλον εσύ έχασες την ουσία του δικού μου ποστ.
Αλίμονο αν ο κοινά αποδεχτός ορισμός μιας λέξης δεν ήταν κοινότυπος και γνωστός από όλους, τότε δεν θα ήταν ορισμός αλλά αμπελοφιλοσοφίες του καθενός ξεχωριστά. Ψάξε όποιο λεξικό θες και θα δεις ότι το είδος της σχέσης που ψάχνει ο χάκερ είναι συνεργασία.

Όλες οι σχέσεις, ερωτικές και φιλικές, πρέπει να φέρουν ένα όφελος σε αυτούς που τις συναπτουν, ειδάλλως δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Ίσως η χρήση του όρου "ωφελιμιστικά" σας κάνει να διαφωνείτε γιατί τείνει να συγχέεται με την εκμετάλλευση, αλλά νομίζω ότι επί της ουσίας ίδιες απόψεις έχετε και ίδιες φιλίες συνάπτετε. Και το ξέρω, γιατί έχοντας διαβάσει απόψεις όλων σας εδώ, δεν έχω δει ποτέ κανέναν σας να πει πχ σε thread που λένε διάφορες ιστορίες "δώσε του μια ευκαιρία, κάτσε μαζί του εφόσον τον αγαπάς και δείξε ανιδιοτέλεια". Αντιθέτως, όλοι όσοι συμμετέχετε εδώ είστε της άποψης "εφόσον αυτός ο άνθρωπος έχει αυτό, αυτό κι αυτό το μειονέκτημα, σου έχει κάνει το και το, δεν έχει καμία θέση στη ζωή σου". Συνεπώς; Όλοι τον εαυτό σας κοιτάτε πρώτα και πολύ καλά κάνετε γιατί άνθρωπος που δεν αγαπά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπήσει ούτε τους άλλους. Καλώς ή κακώς στη ζωή μας χρειαζόμαστε άτομα που να προάγουν και να τους προαγουμε τον καλύτερο εαυτό. Δεν καταλαβαίνω προς τι όλος αυτός ο ντόρος.

Μα έχουν όφελος, κανείς δεν το αρνήθηκε. Και μόνο που δεν είσαι μόνος και έχεις κάποιον είναι προς όφελος σου. Μην συγχέεις το "βγάζω τοξικούς ανθρώπους από την ζωή μου" με το όφελος που αναφέρθηκε πιο πάνω. Οι 2 "φιλίες" που αναφέρθηκαν μοιάζουν γιατί έχουν κοινά στοιχεία. Η όλη διαφορά είναι στην βάση της σκέψης. Όταν έχεις μια λίστα με κουτάκια που πρέπει να κάνεις τσεκ και αν ο άλλος δεν τα πληροί τότε δεν μπορείτε να είστε φίλοι, τότε δεν ψάχνεις φίλους. Όταν λες ότι προσεγγίζεις άτομα για να κερδίσεις κάτι και ουσιαστικά κάνεις από στην αρχή μια άτυπη συμφωνία, ότι εμείς οι δυο εδώ που είμαστε θα αλληλοβοηθιόμαστε και αν δεν μπορείς να με βοηθήσεις, δρόμο, τότε δεν ψάχνεις φίλους. Η φιλία, έτσι όπως την έχουμε ορίσει προϋποθέτει την ανιδιοτέλεια. Τυχαίνει με κάποιους ανθρώπους να δένεσαι και στο πέρασμα της φιλίας να παίρνεις και κάποια οφέλη που ο άλλος στα έδωσε άθελα ή θελημένα από αγάπη και όχι από κάποιο κρυμμένο κίνητρο. Δεν ψάχνεις να βρεις άτομα που προάγουν τον καλύτερο σου εαυτό, τα άτομα που θα βρεις το προσπαθούν γιατί θέλουν να σε δουν να φτάνεις στον καλύτερο σου εαυτό. Αν δεν το θέλουν, δεν είναι εξαρχής φίλοι σου. Κοιτάς πρώτα τον εαυτό σου αλλά όταν φτάνεις στο σημείο να λες τι προσφέρω, τι προσφέρεις δεν υπάρχει φιλία. Για αυτό και όταν 2 άνθρωποι φτάσουν σε αυτό το σημείο χωρίζουν οι δρόμοι τους και βρες μου μια περίπτωση που αυτό δεν ισχύει.

 

[Valder]

Δεκτό αλλά ακόμα και αν εσύ θέτεις κοινό στόχο με κάποιον να κάνετε ο ένας τον άλλον καλύτερο και χωρίς αυτόν η φιλία σταματάει να υφίσταται τότε αυτό συνεχίζει να κάνει την σχέση συνεργατική.



Αν την αντεπιχειρηματολογία την βλέπεις ως "χάσιμο της ουσίας" τότε δεν φταίω εγώ και μάλλον εσύ έχασες την ουσία του δικού μου ποστ.
Αλίμονο αν ο κοινά αποδεχτός ορισμός μιας λέξης δεν ήταν κοινότυπος και γνωστός από όλους, τότε δεν θα ήταν ορισμός αλλά αμπελοφιλοσοφίες του καθενός ξεχωριστά. Ψάξε όποιο λεξικό θες και θα δεις ότι το είδος της σχέσης που ψάχνει ο χάκερ είναι συνεργασία.


Μα έχουν όφελος, κανείς δεν το αρνήθηκε. Και μόνο που δεν είσαι μόνος και έχεις κάποιον είναι προς όφελος σου. Μην συγχέεις το "βγάζω τοξικούς ανθρώπους από την ζωή μου" με το όφελος που αναφέρθηκε πιο πάνω. Οι 2 "φιλίες" που αναφέρθηκαν μοιάζουν γιατί έχουν κοινά στοιχεία. Η όλη διαφορά είναι στην βάση της σκέψης. Όταν έχεις μια λίστα με κουτάκια που πρέπει να κάνεις τσεκ και αν ο άλλος δεν τα πληροί τότε δεν μπορείτε να είστε φίλοι, τότε δεν ψάχνεις φίλους. Όταν λες ότι προσεγγίζεις άτομα για να κερδίσεις κάτι και ουσιαστικά κάνεις από στην αρχή μια άτυπη συμφωνία, ότι εμείς οι δυο εδώ που είμαστε θα αλληλοβοηθιόμαστε και αν δεν μπορείς να με βοηθήσεις, δρόμο, τότε δεν ψάχνεις φίλους. Η φιλία, έτσι όπως την έχουμε ορίσει προϋποθέτει την ανιδιοτέλεια. Τυχαίνει με κάποιους ανθρώπους να δένεσαι και στο πέρασμα της φιλίας να παίρνεις και κάποια οφέλη που ο άλλος στα έδωσε άθελα ή θελημένα από αγάπη και όχι από κάποιο κρυμμένο κίνητρο. Δεν ψάχνεις να βρεις άτομα που προάγουν τον καλύτερο σου εαυτό, τα άτομα που θα βρεις το προσπαθούν γιατί θέλουν να σε δουν να φτάνεις στον καλύτερο σου εαυτό. Αν δεν το θέλουν, δεν είναι εξαρχής φίλοι σου. Κοιτάς πρώτα τον εαυτό σου αλλά όταν φτάνεις στο σημείο να λες τι προσφέρω, τι προσφέρεις δεν υπάρχει φιλία. Για αυτό και όταν 2 άνθρωποι φτάσουν σε αυτό το σημείο χωρίζουν οι δρόμοι τους και βρες μου μια περίπτωση που αυτό δεν ισχύει.

Ορίστε άνθρωπος που θα θελα για φίλο μου κι ας είναι και 22.

smart_valder = true;
while (suspicious_valder == true) {
smart_valder = false;
}
smart_valder = true;

ΠΥΡΦΟΡΟC​

 

[Guest 209912]

Όταν έχεις μια λίστα με κουτάκια που πρέπει να κάνεις τσεκ και αν ο άλλος δεν τα πληροί τότε δεν μπορείτε να είστε φίλοι, τότε δεν ψάχνεις φίλους.

Horseshit. Κι εσύ μια χαρά κουτάκια έχεις και όλοι όσοι ισχυρίζονται ότι δεν έχουν. Αλήθεια γιατί δεν πας αφού είσαι τόσο ανιδιοτελής να γίνεις φίλος με έναν δολοφόνο, έναν βιαστή ή έναν απατεώνα? Μήπως επειδή έχεις το κουτάκι ότι ο άλλος θέλει να είναι ειλικρινής, καλός, τίμιος κ.ο.κ.? Και αυτά τα κουτάκια γιατί τα έχεις? Επειδή προσφέρουν όφελος σε εσένα.

Όταν λες ότι προσεγγίζεις άτομα για να κερδίσεις κάτι και ουσιαστικά κάνεις από στην αρχή μια άτυπη συμφωνία, ότι εμείς οι δυο εδώ που είμαστε θα αλληλοβοηθιόμαστε και αν δεν μπορείς να με βοηθήσεις, δρόμο, τότε δεν ψάχνεις φίλους.

Κι εσύ το ίδιο κάνεις σε όλες σου τις σχέσεις, κάτι θες από τον άλλο όταν τον πλησιάζεις, έστω και αν αυτό είναι να σε κάνει να νιώθεις καλά. Απλά εγώ έχω το intellectual honesty να το γράφω.

Η φιλία, έτσι όπως την έχουμε ορίσει προϋποθέτει την ανιδιοτέλεια. Τυχαίνει με κάποιους ανθρώπους να δένεσαι και στο πέρασμα της φιλίας να παίρνεις και κάποια οφέλη που ο άλλος στα έδωσε άθελα ή θελημένα από αγάπη και όχι από κάποιο κρυμμένο κίνητρο.

Δεν υπάρχει ανιδιοτέλεια. Αν νομίζεις ότι αγαπάς ανιδιοτελώς είσαι βαθειά νυχτωμένος και σε κατώτερο επίπεδο συνειδητότητας. Η ίδια η αγάπη αποτελεί κίνητρο για να κάνεις ή να δώσεις κάτι. Για κάποιο λόγο έχουμε αναγάγει την αγάπη σε κάποιο ύψιστο ιδανικό και αυτοσκοπό υπεράνω όλων των άλλων.

 

[Guest 875331]

Αλίμονο αν ο κοινά αποδεχτός ορισμός μιας λέξης δεν ήταν κοινότυπος και γνωστός από όλους, τότε δεν θα ήταν ορισμός αλλά αμπελοφιλοσοφίες του καθενός ξεχωριστά. Ψάξε όποιο λεξικό θες και θα δεις ότι το είδος της σχέσης που ψάχνει ο χάκερ είναι συνεργασία.

Σημείωση πως η έννοια της φιλίας δεν είχε απ' τα αρχαία χρόνια ορισμο'και αυτός αφηνόταν στους φιλοσόφους(η πιο γνωστή διατριβή είναι του Αριστοτέλη). Με άλλα λόγια, υποστηρίζεις απλά πως επειδή η μάζα έχει μια συγκεκριμένη εντύπωση για το τι σημαίνει κάτι, αυτό αυτομάτως κάνει την εντύπωση αυτή αντικειμενική και βάσιμη. Στην πραγματικότητα, σχεδόν πάντα ισχύει το αντίθετο.

Όλα αυτά αγνοώντας όλα τα επιχειρήματα εμένα και του χακέριου και προωθώντας fortune cookie αφορισμούς όπως "η φιλία βασίζεται στην ανιδιοτέλεια".

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 28 Μαΐου 2020

Δεν καταλαβαίνω προς τι όλος αυτός ο ντόρος.

ΑΓΑΠΗ ΠΟΤΕ ΕΦΤΑΣΕΣ ΤΟΣΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ;

 

[Valder]

Horseshit. Κι εσύ μια χαρά κουτάκια έχεις και όλοι όσοι ισχυρίζονται ότι δεν έχουν. Αλήθεια γιατί δεν πας αφού είσαι τόσο ανιδιοτελής να γίνεις φίλος με έναν δολοφόνο, έναν βιαστή ή έναν απατεώνα? Μήπως επειδή έχεις το κουτάκι ότι ο άλλος θέλει να είναι ειλικρινής, καλός, τίμιος κ.ο.κ.? Και αυτά τα κουτάκια γιατί τα έχεις? Επειδή προσφέρουν όφελος σε εσένα.

Θα κάνω το δικηγόρο του άλλου ανθρώπου εδω αλλά θα σου πω τι πιστεύω εγω. Ναι, υπάρχουν κάποιες εσωτερικές κατευθυντήριες γραμμές που σε στέλνουν ή σε απομακρύνουν απο έναν άνθρωπο, όμως δεν θεωρώ ότι είναι κουτάκια στην περιοριστική μορφή που τα ορίζεις εσυ, αλλά λίμνες με νερό. Μια λίμνη με τη δυσφορία και μια λίμνη με την ευτυχία.

Η λίμνη της δυσφορίας γεμίζει με σταγόνες που είναι οι κακές στιγμές του άλλου και αντιστοίχως η λίμνη της ευτυχίας γεμίζει με όλες τις άλλες σταγόνες.

Υποθέτω ότι υπαρχει μια εσωτερική ζυγαριά στον καθένα μας και μπορούμε ίσως αφηρημένα να ονομάσουμε ανιδιοτέλεια μια καλή πράξη απέναντι σε έναν φίλο μας χωρίς να αναμένουμε υποχρεωτικά να γεμίσει η λίμνη "Ευτυχία". Κάποιοι δεν ενοχλούνται από το να είναι ανιδιοτελείς ακόμα κι αν μετά γεμίσει η λίμνη "Δυσφορία". Ουδεις πιο αχαριστος παρά του ευεργετηθέντος ένα πράγμα. Κάποιοι δεν ενοχλούνται με αυτό. Εγω ενοχλούμαι.

Δεν το ξέρεις από πριν τι θα σε δυσαρεστήσει στον άλλο πολλές φορές. Γι αυτό και λέμε "απο τους δικούς σου ανθρώπους να τα περιμένεις όλα" ή "δεν το περίμενα ότι θα ήταν τετοιος άνθρωπος".

Η ίδια η ύπαρξη της προσδοκίας, παρ όλη την ουτοπική μορφή της και την αυταπάτη της οποίας καθίσταται φορεύς, μας αποδεικνύει ότι τα κουτάκια που λες δεν είναι κουτάκια στέρεα και συνειδητοποιημένα, αλλά μάλλον πιο ρέουσες και αφηρημένες έννοιες που προκαλούν εσωτερικές αντιδράσεις σε μας.

Θα μου πεις, τωρα το κάνεις θέμα ορισμού και παίζουμε με τις λέξεις, δεν ειναι κουτάκι είναι λίμνη, χαίρω πολύ.

Οχι δεν είναι θέμα ορισμού, είναι θέμα κατά την άποψή μου προκατάληψης και ενστίκτου.

Θεωρώ ότι με τη στάση σου αχρηστεύεις το ένστικτό σου προς τέρψιν μιας εσωτερικής σου αντίληψης ότι έχεις μια Α ευφυία με την οποία υποχρεωτικά εξηγείς και προκαταλαμβάνεις καταστάσεις με αποτέλεσμα να τις αποστειρώνεις.

Είναι σαν αυτό που ειπώθηκε από ένα μέλος πιο πάνω, με υπερχειλίζουσα βεβαιότητα, ότι "αφού εσείς εδω λέτε αυτό και το άλλο με κριτηρια άρα σας έχω καταλάβει ότι λειτουργείτε κι εσείς έτσι".

Ναι, duh όταν κρίνεις άλλων τις σχέσεις είσαι πιο αποστασιοποιημένος και δεν βλέπεις αναγκαστικά τα πράγματα όπως θα τα έβλεπες μέσα σε μια δική σου φιλία. Είναι αυτό που λέμε "με τις σχέσεις των άλλων δάσκαλος μάγκας, με τις σχέσεις τις δικές μας μαθητής μαλάκας".

Δεν μπορεί να μη το χουμε παρατηρήσει ποτέ αυτό σε όλους και στον εαυτό μας.

Όταν πέσεις στη στιγμή που θα σηκώσεις εσυ το σκατόφτυαρο για να αντιμετωπίσεις τον άλλο, πασαλείβεσαι. Όταν νουθετείς τους άλλους, το κάνεις από μακριά με υψωμένο το της δικαιοσύνης δάχτυλον. Και μάλιστα δε, τους νουθετείς μην ξέροντας τα γεγονότα ως έχουν αλλά ως είναι εκτεθειμένα γραπτώς υπό της υποκειμενικής οπτικής του έτερου προσώπου. Δεν γνωρίζεις την άλλη πλευρά και δεν κάνεις καν τον κόπο (ή και δεν δύνασαι) να την γνωρίσεις.

Πόσο μάλλον δε όταν επηρρεάζεται η άποψις και από άλλα θεάρεστα όπως η ανάγκη για συμπόνια και ακούσια ταύτιση με τα μέλη που γράφουν αυτές τις ιστορίες (μέγα λάθος, γι αυτό δεν το κάνουν οι ψυχολόγοι. Εμείς εδω όμως το κάνουμε πολύ)

Ως εκ τούτου η νουθεσία αποτελεί κάτι πολύ διαφορετικό ποιοτικά από την προσωπική διεκπεραίωση δικών μας σχέσεων καθώς πιστεύω πως είμαστε δυο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι σε αυτές τις δυο καταστάσεις.

Κι εσύ το ίδιο κάνεις σε όλες σου τις σχέσεις, κάτι θες από τον άλλο όταν τον πλησιάζεις, έστω και αν αυτό είναι να σε κάνει να νιώθεις καλά. Απλά εγώ έχω το intellectual honesty να το γράφω.

Εσυ το λες οτι έχεις το intellectual honesty, ο άλλος δεν το βλέπει έτσι, αλλά σε βλέπει σαν κυνική οπορτούνα. (δε σου λέω οτι είσαι ντε και καλά, αλλά έτσι θα σε εκλάβει)

Μπορεί και να μην είσαι οπορτούνα και να λες μέσα σου "μα είστε υποκριτές ρε μαλάκες; Αφού όλοι το κάνετε, εμένα ξεχέζετε που απλά του δίνω όνομα;"

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα με το intellectual honesty. Δεν πιστεύω ότι ανταποκρίνεται σε ευφυία αλλά σε μια εσωτερική ανάγκη μας να δικαιωθούμε απέναντι σε όλα όσα εκείνα η κοινωνία θεωρούμε ότι συντηρεί υποκριτικά αλλά δεν τα παραδέχεται.

Είναι περισσότερο αν θέλεις μια προσωπική εγωιστική σταυροφορία να αποδειχθούμε οι σωστοί (κι αυτό κάνετε circlejerk εδω) εξαντλώντας κάποια αρχέγονα και ρέοντα πράγματα σε απολύτως καταχρηστικές και πιο σταθερές ταμπέλες.

Τα πάντα ρει και ουδεν μένει. Δεν υπάρχουν κουτάκια, υπάρχει εξέλιξη και η εξέλιξη επέρχεται μέσα από τη γνωριμία. Δεν υπάρχει μόνο η ευφυία αλλά και το ένστικτο. Ακόμα κι αν αυτό μας κάνει καχύποπτους μπουνταλάδες.

Όχι, δεν είναι τα πάντα φτιαγμένα για να στερεοποιούνται σε ένα καταχρηστικό σημείο ιντελεξουάλ ψευδεπίγραφης αντίληψης. Δεν μπορείς να ξέρεις τα πάντα. Ούτε εσυ, ούτε εγω ούτε κανείς.


Αυτά τα "έτσι είναι, απλά εσείς δεν είστε ιντελεκτσουάλ πλήβειοι" με τη φάτσα ληγμένου κάστορα, επιτελούν άλλους σκοπούς, πιθανότατα την κάλυψη ανασφαλειών ώστε να προβληθούμε ως ολοκληρωμένες οντότητες και να εξοντώσουμε κάθε εξωτερική ευγλωττία υπό ένα σύννεφο αυθεντίας.

Λυπάμαι που στο λέω αδερφέ, δεν είσαι εσυ ο έξυπνος κι οι υπόλοιποι εδω μέσα οι χαζοί. Αν αυτό σε βοηθάει να σμπρώξεις τίποτα ενδιαφέρον, good for you και καλή επιτυχία, αλλά στο διάλογο δεν μπορείς να φέρνεις τετοια επιχειρήματα.

Και στο είπα και πριν στο άλλο πόστ, δείχνεις ρωγμές που ενα έμπειρο μάτι τις καταλαβαίνει.

 

[Guest 209912]

Συμφωνώ γενικότερα σε αυτά που γράφεις, θα σταθώ μόνο εκεί που έχω ενστάσεις.

Υποθέτω ότι υπαρχει μια εσωτερική ζυγαριά στον καθένα μας και μπορούμε ίσως αφηρημένα να ονομάσουμε ανιδιοτέλεια μια καλή πράξη απέναντι σε έναν φίλο μας χωρίς να αναμένουμε υποχρεωτικά να γεμίσει η λίμνη "Ευτυχία". Κάποιοι δεν ενοχλούνται από το να είναι ανιδιοτελείς ακόμα κι αν μετά γεμίσει η λίμνη "Δυσφορία". Ουδεις πιο αχαριστος παρά του ευεργετηθέντος ένα πράγμα. Κάποιοι δεν ενοχλούνται με αυτό. Εγω ενοχλούμαι.

Όταν κάνεις μια αλτρουιστική πράξη γεμίζει αυτομάτως η λίμνη της ευτυχίας σου. Ο αλτρουισμός είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό που έχει περάσει στο είδος μας μέσω της εξέλιξης γιατί είμαστε κοινωνικά όντα. Όταν εγώ σε ευεργετώ γιατί είσαι φίλος μου εκκρίνω ντοπαμίνη και αυτό γεμίζει την λίμνη μου. Για την ακρίβεια, εκκρίνεις περισσότερη ντοπαμίνη όταν κάνεις κάτι για κάποιον που αγαπάς παρά όταν κάνει αυτός για εσένα. Το σύστημα αυτό έχει εξελιχθεί διότι με τις πράξεις αλτρουισμού δημιουργείς ένα άτυπο συμβόλαιο εμπιστοσύνης. Εμπιστοσύνη σημαίνει ότι εγώ κάνω το Χ για εσένα και μετά ξέρω πως το βράδυ θα με ξυπνήσεις αν μπει τίγρης στη σπηλιά και δεν θα την κάνεις. Αν δεν υπήρχε αυτό δεν θα μπορούσαμε να φτιάξουμε πόλεις και πολιτισμό.
Κατά βάσιν όμως είναι μια εγωιστική ανάγκη και γι αυτό το λόγο δεν κάνεις πράξεις αλτρουισμού για άτομα τα οποία θεωρείς "κακά". Το γεγονός πως σε ενοχλεί η αχαριστία είναι περεταίρω απόδειξη αυτού που λέω, πως ο αλτρουισμός είναι καταβάθως μια εγωιστική ανάγκη.

Τα δικά μου κουτάκια, δεν είναι τίποτα άλλο παρά κάποιες αρετές που έχει ένας χαρακτήρας οι οποίες πιστεύω πως θα είναι οι αιτίες του να γεμίσει περισσότερο η λίμνη της ευτυχίας παρά της δυστυχίας. Αυτές τις αρετές δεν τις καταλαβαίνεις με την ευφία αλλά βιώνοντας τον άλλο. Το μόνο που μπορείς να κάνεις νοητικά είναι την σύλληψη αυτών των αρετών όχι να κρίνεις αν τις έχει κάποιος άλλος, καθώς όπως έγραψες δεν τον ξέρεις, δεν ξέρεις τι σκέφτεται, δεν ξέρεις την ζωή του και τις επιθυμίες του. Γι αυτό και οι φιλίες δεν γίνονται από την μία μέρα στην άλλη αλλά θέλουν χρόνο. Να φιλτράρεις με τον νου δεν γίνεται τα πάντα. Ακόμη και αυτά τα τεστάκια που κάνω εγώ είναι χοντροκομμένα φίλτρα που κουρεύουν μόνο τις ακραίες περιπτώσεις (παρόλα αυτά χρήσιμα κατ εμέ) αλλά τις αρετές του άλλου θα τις καταλάβεις μόνο βιώνοντας τον. Γι αυτό και είπα πως υπάρχουν λίγα φιλικά slots στη ζωή μου και κάποιος που μπαίνει στερεί την θέση από κάποιον άλλο, καθώς αναγκαστικά πρέπει να αφιερώσεις χρόνο και καταστάσεις για να καταλάβεις το ποιόν του άλλου και ο χρόνος είναι περιορισμένος.
Αυτό σημαίνει φυσικά πως αρκετές φορές θα απογοητευτείς, αλλά αυτό είναι ένα ρίσκο που πρέπει να πάρεις έτσι κι αλλιώς αν θες φίλους.

Εσυ το λες οτι έχεις το intellectual honesty, ο άλλος δεν το βλέπει έτσι, αλλά σε βλέπει σαν κυνική οπορτούνα. (δε σου λέω οτι είσαι ντε και καλά, αλλά έτσι θα σε εκλάβει)

Μπορεί και να μην είσαι οπορτούνα και να λες μέσα σου "μα είστε υποκριτές ρε μαλάκες; Αφού όλοι το κάνετε, εμένα ξεχέζετε που απλά του δίνω όνομα;"

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα με το intellectual honesty. Δεν πιστεύω ότι ανταποκρίνεται σε ευφυία αλλά σε μια εσωτερική ανάγκη μας να δικαιωθούμε απέναντι σε όλα όσα εκείνα η κοινωνία θεωρούμε ότι συντηρεί υποκριτικά αλλά δεν τα παραδέχεται.

Είναι περισσότερο αν θέλεις μια προσωπική εγωιστική σταυροφορία να αποδειχθούμε οι σωστοί (κι αυτό κάνετε circlejerk εδω) εξαντλώντας κάποια αρχέγονα και ρέοντα πράγματα σε απολύτως καταχρηστικές και πιο σταθερές ταμπέλες.

Τα πάντα ρει και ουδεν μένει. Δεν υπάρχουν κουτάκια, υπάρχει εξέλιξη και η εξέλιξη επέρχεται μέσα από τη γνωριμία. Δεν υπάρχει μόνο η ευφυία αλλά και το ένστικτο. Ακόμα κι αν αυτό μας κάνει καχύποπτους μπουνταλάδες.

Όχι, δεν είναι τα πάντα φτιαγμένα για να στερεοποιούνται σε ένα καταχρηστικό σημείο ιντελεξουάλ ψευδεπίγραφης αντίληψης. Δεν μπορείς να ξέρεις τα πάντα. Ούτε εσυ, ούτε εγω ούτε κανείς.

To intellectual honesty δεν έχει σχέση με την ευφυΐα και το να είσαι intellectual. Παραθέτω από wiki

Intellectual honesty is an applied method of problem solving, characterized by an unbiased, honest attitude, which can be demonstrated in a number of different ways:

• One's personal beliefs or politics do not interfere with the pursuit of truth;
• Relevant facts and information are not purposefully omitted even when such things may contradict one's hypothesis;
• Facts are presented in an unbiased manner, and not twisted to give misleading impressions or to support one view over another;
• References, or earlier work, are acknowledged where possible, and plagiarism is avoided.

Κατηγόρησα τον Memechi για intellectual disonesty επειδή δεν αποδέχεται την εγωιστική φύση του αλτρουισμού, την οποία περιέγραψα παραπάνω, η οποία είναι εντελώς αυταπόδεικτη αν απλά παρατηρήσεις τις πράξεις του και τις ερμηνεύσεις υπό το πρίσμα της βιολογίας. Και μίλησα ακριβώς για intellectual dishonesty επειδή έχω ξανασυζητήσει μαζί του και ξέρω ότι δεν είναι καθόλου βλάκας. Συνεπώς πιστεύω ότι σκοπίμως αποκρύπτει σημεία για να υποστηρίξει την πλευρά του. Μπορεί και να κάνω λάθος φυσικά.

Λυπάμαι που στο λέω αδερφέ, δεν είσαι εσυ ο έξυπνος κι οι υπόλοιποι εδω μέσα οι χαζοί. Αν αυτό σε βοηθάει να σμπρώξεις τίποτα ενδιαφέρον, good for you και καλή επιτυχία, αλλά στο διάλογο δεν μπορείς να φέρνεις τετοια επιχειρήματα.

Καταρχάς είμαι έξυπνος. Αυτό είναι όσο γεγονός όσο το ότι είμαι κοντός. Έχει αποδειχθεί πολλάκις στο παρελθόν και δεν νιώθω την ανάγκη να αποδείξω ότι είμαι. Επίσης είστε κι εσείς έξυπνοι και αυτό είναι φως φανάρι διότι συνομιλούμε καιρό τώρα και καταλαβαινόμαστε. Όποιες διαφορές στην εξυπνάδα και να υπάρχουν είναι αμεληταίες και σε καμιά περίπτωση ικανές να κάνουν το ένα μέλος της κουβέντας να έχει το μονοπώλιο της ευφυίας. Η κουβέντα εδώ δεν γίνεται για να δούμε ποιος είναι πιο έξυπνος. Γίνεται για να δούμε νέους τρόπους σκέψης, να περιορίσουμε τα bias μας και να ταίσουμε την πείνα μας για νοητικό ερεθισμό.

Το ότι βγάζω μερικές φορές επιθετικότητα σε κάποια μέλη είναι κυρίως επειδή έχω καλή μνήμη και θυμάμαι κουβέντες που κάναμε παλαιότερα σε πολιτικά θέματα και εκνευρίζομαι. Είναι ο λόγος που σταμάτησα να ασχολούμαι με τα πολιτικά καθώς εκνευριζόμουνα από απόψεις δίχως λόγο και το συνέχιζα και σε άλλα θέματα.
Δεν έχω καταφέρει να το αποβάλλω ακόμη αυτό εντελώς.

 

[Valder]

Συμφωνώ γενικότερα σε αυτά που γράφεις, θα σταθώ μόνο εκεί που έχω ενστάσεις.



Όταν κάνεις μια αλτρουιστική πράξη γεμίζει αυτομάτως η λίμνη της ευτυχίας σου.

Δεν είναι η ίδια λίμνη ευτυχίας. Ο αλτρουισμός είναι κατι που πηγάζει απο σενα και γεμίζει εσένα, την εσωτερική σου λίμνη ευτυχίας. Υπάρχει και η άλλη λιμνη ευτυχίας που είναι συσχετισμένη αποκλειστικά με τον φίλο σου.

Αυτό σου έλεγα γράφοντας "δεν είναι απαραίτητο να περιμένει υποχρεωτικά να γεμίσει η λίμνη ευτυχία". Η εσωτερική θα γεμίσει. Αυτη που πηγαζει απο τον φιλο σου δεν ξέρω.


Σκέψου το σαν λογαριασμούς στον Ισολογισμό. Κεφαλικός λογαριασμός Πελάτες. Υπο-λογαριασμός "Πελάτες - Αργυρίου"

Εν γένει μπορεί να είσαι στα πράσινα αλλά ο Αργυρίου (τυχαιο όνομα) να σε έχει κοκκινίσει και να σου γυρίσει σε επισφάλεια και μετέπειτα σε ζημία.

Δεν είναι το ίδιο με το να πάρεις λεφτά από τη μια τσέπη σου και να τα βάλεις στην άλλη. (αλτρουισμός)

Εδω νομίζω δεν διαφωνούμε, ουσιαστικά δεν είναι ξεκάθαρη η παρομοίωσή μου με τις λίμνες και το όλο σύστημα, γι αυτό και στο ξεκαθαρίζω.

Τα δικά μου κουτάκια, δεν είναι τίποτα άλλο παρά κάποιες αρετές που έχει ένας χαρακτήρας οι οποίες πιστεύω πως θα είναι οι αιτίες του να γεμίσει περισσότερο η λίμνη της ευτυχίας παρά της δυστυχίας. Αυτές τις αρετές δεν τις καταλαβαίνεις με την ευφία αλλά βιώνοντας τον άλλο. Το μόνο που μπορείς να κάνεις νοητικά είναι την σύλληψη αυτών των αρετών όχι να κρίνεις αν τις έχει κάποιος άλλος, καθώς όπως έγραψες δεν τον ξέρεις, δεν ξέρεις τι σκέφτεται, δεν ξέρεις την ζωή του και τις επιθυμίες του. Γι αυτό και οι φιλίες δεν γίνονται από την μία μέρα στην άλλη αλλά θέλουν χρόνο. Να φιλτράρεις με τον νου δεν γίνεται τα πάντα. Ακόμη και αυτά τα τεστάκια που κάνω εγώ είναι χοντροκομμένα φίλτρα που κουρεύουν μόνο τις ακραίες περιπτώσεις (παρόλα αυτά χρήσιμα κατ εμέ) αλλά τις αρετές του άλλου θα τις καταλάβεις μόνο βιώνοντας τον. Γι αυτό και είπα πως υπάρχουν λίγα φιλικά slots στη ζωή μου και κάποιος που μπαίνει στερεί την θέση από κάποιον άλλο, καθώς αναγκαστικά πρέπει να αφιερώσεις χρόνο και καταστάσεις για να καταλάβεις το ποιόν του άλλου και ο χρόνος είναι περιορισμένος.
Αυτό σημαίνει φυσικά πως αρκετές φορές θα απογοητευτείς, αλλά αυτό είναι ένα ρίσκο που πρέπει να πάρεις έτσι κι αλλιώς αν θες φίλους.

Μου το στρογγυλεύεις τώρα, το καταλαβαίνεις έτσι; Αν συγκρίνει κανείς τον τρόπο έκφρασής σου πχ προχτές ή χτες με αυτό εδω το κομμάτι, είναι σα να ακούω δυο διαφορετικά πρόσωπα.

Και ρε φίλε αφού το αναγνωρίζεις ότι πάντα υπάρχει το ρίσκο και μπαίνεις εν μέρει λίγο στα τυφλά, γιατί στο διάστημα κοκορομαχούμε;

Καταρχάς είμαι έξυπνος. Αυτό είναι όσο γεγονός όσο το ότι είμαι κοντός. Έχει αποδειχθεί πολλάκις στο παρελθόν και δεν νιώθω την ανάγκη να αποδείξω ότι είμαι.

Εντάξει τώρα δεν θα παίζουμε την κολοκυθιά. Αν μπορείς να είσαι κατάλληλο σημείο αναφοράς και ταυτόχρονα να πιστεύεις ότι χρειάζεται ο ίδιος αποδεικτικός διάδρομος για την πιστοποίηση του κοντού και του έξυπνου, τότε ας είναι όπως σε ευχαριστεί. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Είσαι έξυπνος.


Στην τελική κι εγω έχω ψ...ρα ρε φίλε αλλά αμα εχω να πάω με άνθρωπο 6 μήνες και δεν την έχει δει ούτε ο ήλιος, απλά βαυκαλίζομαι με κάτι που το χρησιμοποιώ λάθος και παρεμποδίζεται από άλλα λάθη μου και το μόνο που θα καταφέρω αμα το γράψω σ ενα ποστ θα είναι να γελάει ο κόσμος μαζί μου και να λέει "κοίτα ένα μαλάκα καμαρώνει σα γύφτικο σκεπάρνι".

Κάποια πράγματα πίστευέ τα, αλλά μη τα κουνάς σαν προικιό στους άλλους. Good for you, σου ξαναλέω, αλλά nobody cares.

Το ότι βγάζω μερικές φορές επιθετικότητα σε κάποια μέλη είναι κυρίως επειδή έχω καλή μνήμη και θυμάμαι κουβέντες που κάναμε παλαιότερα σε πολιτικά θέματα και εκνευρίζομαι. Είναι ο λόγος που σταμάτησα να ασχολούμαι με τα πολιτικά καθώς εκνευριζόμουνα από απόψεις δίχως λόγο και το συνέχιζα και σε άλλα θέματα.
Δεν έχω καταφέρει να το αποβάλλω ακόμη αυτό εντελώς.

Αυτό είναι δικό σου ζήτημα αδερφέ μου, με το μέσα σου, όχι του θέματος. Το ξέρω, συμβαίνει, το χω ξαναδεί, αλλά δεν είναι κατι που δικαιολογεί τα πάντα.

Ξέρεις πόσες φορές έχω βλαστημήσει μέσα μου ενω γράφω ποστ, που υπάρχουν όλοι αυτοί οι όροι χρήσης και ποτέ μου δεν κατάφερα να ξεσπάσω όπως ήθελα εδω μέσα απο το 2005; Μόνο τα τελευταία 2 χρόνια αισθάνομαι πιο ελεύθερος να εκφραστώ...

Θα θελα να φτιάχναμε στο φόρουμ μια μέρα "ελεύθερης έκφρασης χωρίς όριο" να γινόταν η φάση σαράγιεβο χωρίς καθωσπρεπισμούς για ένα 24ωρο. Εκεί να δεις κέντημα... Ψηφιδωτό θα κατεβάσω.

 

[Agaphbou]

Μα έχουν όφελος, κανείς δεν το αρνήθηκε. Και μόνο που δεν είσαι μόνος και έχεις κάποιον είναι προς όφελος σου. Μην συγχέεις το "βγάζω τοξικούς ανθρώπους από την ζωή μου" με το όφελος που αναφέρθηκε πιο πάνω. Οι 2 "φιλίες" που αναφέρθηκαν μοιάζουν γιατί έχουν κοινά στοιχεία. Η όλη διαφορά είναι στην βάση της σκέψης. Όταν έχεις μια λίστα με κουτάκια που πρέπει να κάνεις τσεκ και αν ο άλλος δεν τα πληροί τότε δεν μπορείτε να είστε φίλοι, τότε δεν ψάχνεις φίλους. Όταν λες ότι προσεγγίζεις άτομα για να κερδίσεις κάτι και ουσιαστικά κάνεις από στην αρχή μια άτυπη συμφωνία, ότι εμείς οι δυο εδώ που είμαστε θα αλληλοβοηθιόμαστε και αν δεν μπορείς να με βοηθήσεις, δρόμο, τότε δεν ψάχνεις φίλους. Η φιλία, έτσι όπως την έχουμε ορίσει προϋποθέτει την ανιδιοτέλεια. Τυχαίνει με κάποιους ανθρώπους να δένεσαι και στο πέρασμα της φιλίας να παίρνεις και κάποια οφέλη που ο άλλος στα έδωσε άθελα ή θελημένα από αγάπη και όχι από κάποιο κρυμμένο κίνητρο. Δεν ψάχνεις να βρεις άτομα που προάγουν τον καλύτερο σου εαυτό, τα άτομα που θα βρεις το προσπαθούν γιατί θέλουν να σε δουν να φτάνεις στον καλύτερο σου εαυτό. Αν δεν το θέλουν, δεν είναι εξαρχής φίλοι σου. Κοιτάς πρώτα τον εαυτό σου αλλά όταν φτάνεις στο σημείο να λες τι προσφέρω, τι προσφέρεις δεν υπάρχει φιλία. Για αυτό και όταν 2 άνθρωποι φτάσουν σε αυτό το σημείο χωρίζουν οι δρόμοι τους και βρες μου μια περίπτωση που αυτό δεν ισχύει.

Καταρχάς, επειδή κάποιος απαντά στο ερώτημα του thread με λίστα, δε συνεπάγεται ότι πριν συνάψει οποιαδήποτε φιλία βγάζει μια λίστα, συμπληρώνει κουτάκια κι αν δεν συμπληρωθούν όλα προχωράει στον επόμενο υποψήφιο φίλο. Εξάλλου δεν είναι εφικτό, καθώς δεν μπορείς να γνωρίζεις όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε εκ των προτέρων. Απλώς, από ένα σημείο και μετά παρατηρείς τι κοινά έχουν οι φίλοι που ήδη έχεις κάνει, οπότε συνειδητοποιείς τι άτομα θες να έχεις στη ζωή σου και για ποιον λόγο.

Εσύ αυτό που περιγράφεις είναι το ίδιο με αυτό που λέω, απλώς στο στάδιο πριν συνειδητοποιήσεις γιατί με κάποια άτομα σου βγαίνει η ανιδιοτέλεια και η δοτικότητα, ενώ με άλλα όχι. Δεν "τυχαίνει" όπως λες, δεν είναι καθόλου τυχαίοι οι άνθρωποι που αποτελούν τον στενό μας κύκλο. Σε αρχικό στάδιο αναπτύσσεται μια α' συμπάθεια είτε λόγω απόψεων, κοινών ενδιαφεροντων, ταιριαστών χαρακτήρων και στη συνέχεια δημιουργείται το δέσιμο, καθώς όσο πιο πολύ σου αρέσει κάποιος σαν χαρακτήρας, τόσο πιο πολύ θες να τον κρατήσεις στη ζωή σου και να του είσαι αγαπητός. Σε τελικό στάδιο κι έπειτα από μακρόχρονη και ουσιαστική επαφή με τον άλλο, αναπτύσσεται η λεγόμενη "ανιδιοτέλεια", η αγάπη, η προστατευτικότητα και γενικά τα συναισθήματα που διαφοροποιούν αυτή τη φιλία από τις κοινές γνωριμίες. Το ίδιο ισχύει και με τις ερωτικές σχέσεις, απλώς εκεί επειδή μπαίνει και η ερωτική επαφή στη μέση, θολώνει λίγο τα νερά και πολλές φορές χάνουμε τα λογικά μας. Η ουσία όμως είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι για κάποιο λόγο έχουν κατακτήσει αυτή τη θέση στην καρδιά μας και δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε. Ναι, οκ, δέχομαι ότι κάποιον μπορεί να τον χαλάει η εκλογίκευση των συναισθημάτων του και να θέλει να πιστεύει ότι απλώς έτυχε να γνωρίσει έναν υπέροχο άνθρωπο, αλλά στην πραγματικότητα όλες οι σχέσεις θεμελιώνονται δίνοντας και παίρνοντας. Προσοχή. Δε λέμε τώρα να απαιτείς αντάλλαγμα προκειμένου να δώσεις, ούτε να κάνεις παρέα με άτομα που δε χωνεύεις απλώς επειδή έχεις κάτι να κερδίσεις από αυτά. Κανείς δεν είπε αυτό. Πρώτα δίνεις, προσεγγίζεις τον άλλο με τις καλύτερες προθέσεις, αλλά αν δίνεις, δίνεις, και στο τέλος δεν πάρεις τίποτα, σκέφτεσαι ότι το άτομο απέναντί σου δε σε εκτιμά, κοιτά την πάρτη του, είναι τοξικό και φεύγεις. Κάνω λάθος;

 

[Guest 209912]

Μου το στρογγυλεύεις τώρα, το καταλαβαίνεις έτσι; Αν συγκρίνει κανείς τον τρόπο έκφρασής σου πχ προχτές ή χτες με αυτό εδω το κομμάτι, είναι σα να ακούω δυο διαφορετικά πρόσωπα.

Και ρε φίλε αφού το αναγνωρίζεις ότι πάντα υπάρχει το ρίσκο και μπαίνεις εν μέρει λίγο στα τυφλά, γιατί στο διάστημα κοκορομαχούμε;

Αν δεν αλλάξω τρόπο έκφρασης τότε δεν έχει νόημα η κουβέντα ρε φίλε, τι να κάνω απλά copy paste αυτά έγραψα πριν? Προσπαθώ να το φέρω πιο κοντά στον τρόπο έκφραση που είσαι συνηθισμένος για να καταλάβεις τι θέλω να πω.

Εγώ κοκορομαχώ γιατί βαριέμαι να δουλέψω σήμερα και κάπως πρέπει να ξεγελάσω τον εαυτό μου ότι έκανα κάτι χρήσιμο και δεν πήγε η μέρα χαμένη και δεν τα καταφέρνω καθόλου καλά. Εσύ δεν ξέρω.

Εντάξει τώρα δεν θα παίζουμε την κολοκυθιά. Αν μπορείς να είσαι κατάλληλο σημείο αναφοράς και ταυτόχρονα να πιστεύεις ότι χρειάζεται ο ίδιος αποδεικτικός διάδρομος για την πιστοποίηση του κοντού και του έξυπνου, τότε ας είναι όπως σε ευχαριστεί. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Είσαι έξυπνος.

Η ευφυΐα είναι μετρήσιμη τόσο στην κλίμακα IQ όσο και εμπειρικά αν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον μέσο όρο σε διάφορα θέματα που έχουν σχέση με τη νόηση όπως το πόσο γρήγορα αντιλαμβάνεσαι νέα πράγματα και σε τι βαθμό. Ξαναγράφω κανείς στην κουβέντα εδώ δεν είναι μέτριος πόσο μάλλον βλάκας. Δεν είμαστε ούτε διάνυες βέβαια.

Στην τελική κι εγω έχω ψ...ρα ρε φίλε αλλά αμα εχω να πάω με άνθρωπο 6 μήνες και δεν την έχει δει ούτε ο ήλιος, απλά βαυκαλίζομαι με κάτι που το χρησιμοποιώ λάθος και παρεμποδίζεται από άλλα λάθη μου και το μόνο που θα καταφέρω αμα το γράψω σ ενα ποστ θα είναι να γελάει ο κόσμος μαζί μου και να λέει "κοίτα ένα μαλάκα καμαρώνει σα γύφτικο σκεπάρνι".

Γιατί δεν την πετάς έξω να τους κοπεί το γέλιο?

Θα θελα να φτιάχναμε στο φόρουμ μια μέρα "ελεύθερης έκφρασης χωρίς όριο" να γινόταν η φάση σαράγιεβο χωρίς καθωσπρεπισμούς για ένα 24ωρο. Εκεί να δεις κέντημα... Ψηφιδωτό θα κατεβάσω.

Θα πλήρωνα να το δω. Ακούς @Scandal ?

Κάνω λάθος;

Ναι. Στις ερωτικές σχέσεις το ερωτικό στοιχείο δεν θολώνει λίγο τα νερά, τα κάνει πιο μαύρα και από Νηγιριανό σε νύχτα χωρίς φεγγάρι.

 

[Memetchi]

Horseshit. Κι εσύ μια χαρά κουτάκια έχεις και όλοι όσοι ισχυρίζονται ότι δεν έχουν. Αλήθεια γιατί δεν πας αφού είσαι τόσο ανιδιοτελής να γίνεις φίλος με έναν δολοφόνο, έναν βιαστή ή έναν απατεώνα? Μήπως επειδή έχεις το κουτάκι ότι ο άλλος θέλει να είναι ειλικρινής, καλός, τίμιος κ.ο.κ.? Και αυτά τα κουτάκια γιατί τα έχεις? Επειδή προσφέρουν όφελος σε εσένα.

Πάνω κάτω στα είπε και ο Valder αλλά ας αφήσω και εγώ την γνώμη μου (απαντάω σε όλα όσα έγραψες περί αλτροισμού και κουτάκια απλά βαριέμαι να τα κουοτάρω όλα)

Είμαστε άνθρωποι και οτιδήποτε κάνουμε έχει την συναισθηματική του συνέπεια, ακομα και όταν κάνουμε ένα καλό σε κάποιον άλλον, ωφελούμαστε και εμείς. Είναι λίγο πολύ αυτονόητο. Όμως έχει μια διαφορά από τον εγωισμό που αναφέρεις. Μπορεί ευεργετώντας τον άλλον να ευεργετείς και τον εαυτό σου, αλλά όταν το κάνεις με ανιδιοτέλεια, τότε δεν σκέφτεσαι το μελλοντικό σου όφελος. Όταν παίρνεις την απόφαση να βοηθήσεις κάποιον, χωρίς ανταλλάγματα, τότε το κάνεις πραγματικά για να βοηθήσεις τον άλλον, δεν νομίζω ούτε εσύ ούτε κανένας να σκέφτηκε "κάτσε να τον βοηθήσω. να νιώσω και εγώ ωραία". Την στιγμή της λήψης της απόφασης έχεις στο μυαλό σου το καλό του άλλου. Αυτό, κατά την γνώμη μου είναι ανιδιοτελής αγάπη. Το μετά δεν είναι καν προκαθορισμένο ότι θα έρθει. Υπάρχουν φορές που κάνεις κάτι όντως για να βοηθήσεις αλλά ο άλλος δεν το βλέπει έτσι και θυμώνει. Ποιο είναι το δικό σου όφελος εκεί; Και στις 2 περιπτώσεις η πράξη σου είχε κινητήρια δύναμη την αγάπη σου για τον άλλον και όχι το δικό σου όφελος. Εγωισμός υπάρχει όταν κάνεις κάτι σκεπτόμενος ότι θα στο ανταποδώσει και ο άλλος.

Επειδή τώρα κάποια πράγματα τα εξήγησες αλλιώς η αλήθεια είναι πως κάπως με έχεις μπερδέψει. Στην αρχή τα είχες παρουσιάσει πολύ πιο απόλυτα του στυλ "ή έχεις αυτά τα πλεονεκτήματα που θα με βοηθήσουν να ανελιχθώ ή έξω από την ζωή μου". Τώρα βλέπω ότι το εννοείς πιο πολύ ότι κάποιες συγκεκριμένες αρετές που εκτιμάς σε κάνουν πιο εύκολα να δένεσαι με τους άλλους. Στην δεύτερη περίπτωση με βρίσκεις πιο σύμφωνο. Όπως και να έτσι είναι οι άνθρωποι, κανείς δεν είναι τέλειος, κάνουν πράγματα που εκτιμάς και θαυμάζεις και πράγματα που σου την σπάνε.
Ο δολοφόνος και ο απατεώνας είναι ακραίες περιπτώσεις που διαφέρουμε εντελώς ιδεολογικά και δεν θα μπορούσαμε να στεριώσουμε έτσι και αλλιώς. Όμως με τους περισσότερους ανθρώπους δεν διαφέρεις τόσο όσο με το να θεωρείς την απάτη ή τον φόνο κάτι το ηθικό.

Καταρχάς, επειδή κάποιος απαντά στο ερώτημα του thread με λίστα, δε συνεπάγεται ότι πριν συνάψει οποιαδήποτε φιλία βγάζει μια λίστα, συμπληρώνει κουτάκια κι αν δεν συμπληρωθούν όλα προχωράει στον επόμενο υποψήφιο φίλο. Εξάλλου δεν είναι εφικτό, καθώς δεν μπορείς να γνωρίζεις όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε εκ των προτέρων. Απλώς, από ένα σημείο και μετά παρατηρείς τι κοινά έχουν οι φίλοι που ήδη έχεις κάνει, οπότε συνειδητοποιείς τι άτομα θες να έχεις στη ζωή σου και για ποιον λόγο.

Εσύ αυτό που περιγράφεις είναι το ίδιο με αυτό που λέω, απλώς στο στάδιο πριν συνειδητοποιήσεις γιατί με κάποια άτομα σου βγαίνει η ανιδιοτέλεια και η δοτικότητα, ενώ με άλλα όχι. Δεν "τυχαίνει" όπως λες, δεν είναι καθόλου τυχαίοι οι άνθρωποι που αποτελούν τον στενό μας κύκλο. Σε αρχικό στάδιο αναπτύσσεται μια α' συμπάθεια είτε λόγω απόψεων, κοινών ενδιαφεροντων, ταιριαστών χαρακτήρων και στη συνέχεια δημιουργείται το δέσιμο, καθώς όσο πιο πολύ σου αρέσει κάποιος σαν χαρακτήρας, τόσο πιο πολύ θες να τον κρατήσεις στη ζωή σου και να του είσαι αγαπητός. Σε τελικό στάδιο κι έπειτα από μακρόχρονη και ουσιαστική επαφή με τον άλλο, αναπτύσσεται η λεγόμενη "ανιδιοτέλεια", η αγάπη, η προστατευτικότητα και γενικά τα συναισθήματα που διαφοροποιούν αυτή τη φιλία από τις κοινές γνωριμίες. Το ίδιο ισχύει και με τις ερωτικές σχέσεις, απλώς εκεί επειδή μπαίνει και η ερωτική επαφή στη μέση, θολώνει λίγο τα νερά και πολλές φορές χάνουμε τα λογικά μας. Η ουσία όμως είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι για κάποιο λόγο έχουν κατακτήσει αυτή τη θέση στην καρδιά μας και δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε. Ναι, οκ, δέχομαι ότι κάποιον μπορεί να τον χαλάει η εκλογίκευση των συναισθημάτων του και να θέλει να πιστεύει ότι απλώς έτυχε να γνωρίσει έναν υπέροχο άνθρωπο, αλλά στην πραγματικότητα όλες οι σχέσεις θεμελιώνονται δίνοντας και παίρνοντας. Προσοχή. Δε λέμε τώρα να απαιτείς αντάλλαγμα προκειμένου να δώσεις, ούτε να κάνεις παρέα με άτομα που δε χωνεύεις απλώς επειδή έχεις κάτι να κερδίσεις από αυτά. Κανείς δεν είπε αυτό. Πρώτα δίνεις, προσεγγίζεις τον άλλο με τις καλύτερες προθέσεις, αλλά αν δίνεις, δίνεις, και στο τέλος δεν πάρεις τίποτα, σκέφτεσαι ότι το άτομο απέναντί σου δε σε εκτιμά, κοιτά την πάρτη του, είναι τοξικό και φεύγεις. Κάνω λάθος;

Ο χάκερ και κάτα κάποιο τρόπο η υπερασπισή του που έδωσες πριν έδειχναν μια πολύ πιο απόλυτη στάση. Για αυτό και είχα δώσει την συγκεκριμένη απάντηση και αν θυμάσαι είχα πει ότι η διαφορά είναι στην βάση της σκέψης.
Σε γενικές γραμμές έχεις δίκαιο, δεν διαφωνούμε με αυτά που γράφεις εκτός από το σημείο του μη-τυχαίου. Γιατί ναι, στην πραγματικότητα γνώρισες τυχαία έναν υπέροχο άνθρωπο. Το αν προσπάθησες να το κρατήσεις είναι διαφορετικό. Όμως σε κανένα σημείο της κοινή σας πορείας δεν επέλεξες αν θα δεθείς μαζί του ή όχι καθώς δεν μπορείς να εξαναγκάσεις τα συναισθήματα.

Όλα αυτά αγνοώντας όλα τα επιχειρήματα εμένα και του χακέριου και προωθώντας fortune cookie αφορισμούς όπως "η φιλία βασίζεται στην ανιδιοτέλεια".

Εσύ απλά θες με το ζόρι να συμφωνήσω. Ε, τι να κάνουμε δεν δουλεύει ετσί. Διάβασα όλα τα μηνύματα του και τοποθετήθηκα πάνω σε αυτά. Αν δεν το βλέπεις δεν φταίω εγώ. Με κατηγορείς για αυτό που κάνεις εσύ.

 

[Guest 209912]

@Memetchi στα περί ανιδιοτέλειας έχω απάντησει ήδη και τώρα απλα αναδιατυπωνεις τα ίδια οπότε δεν το συνεχίζω.

Κάποιες αρετές όπως η ειλικρίνεια και το θάρρος είναι προαοαιτουμενα για εμένα όχι επιθυμητα προσωντα. Αν ψηλιαστω ότι ο άλλος αλλά λέει μπροστά αλλά από πίσω μου, ή αν είναι ανίκανος να πει ένα συγνώμη όταν εσφαλε η του ζητάς εξηγήσεις και το παίζει βαρύ πεπόνι θα κόψω επαφές.

Οπως το ίδιο θα κάνω με ανθρώπους που είναι φθονεροι και προσπαθούν να με σαμποτάρουν επίτηδες. Αυτοί μάλιστα μπορεί να είναι και ήδη φίλοι μου γιατι ο φθόνος κρύβεται καλά συνήθως και εμφανίζεται μόνο όταν ο ένας εκ των δύο αποφασίζει να αλλάξει τις κακές του συνήθειες. Εκεί όταν δω φθόνο και τον άλλο να προσπαθεί να με τραβήξει πίσω για να νιώσει καλά δίνω μια δυο ευκαιρίες για χάρη της φιλίας και εξηγω στα ίσια τι γίνεται αλλά αν δω πως συνεχίζει κόβω επαφές. Πρέπει να γίνεσαι και @Devil καποια στιγμή. Δεν γίνεται να ανέχεσαι τα πάντα στο όνομα της φιλίας.

Και όπως είπα και σε παρελθών χρόνο, δεν αρκεί να έχεις αξία σαν άνθρωπος αλλά θα πρέπει να έχεις και έναν τρόπο να το δείχνεις. Δεν μπορείς να περιμένεις από τον άλλο να αρχίσει να σε σκαλίζει για να βρει το θησαυρό. Αυτά γινόταν μόνο στο σχολείο που ήμασταν δώδεκα χρόνια αναγκαστικά μαζί και υπήρχε άπειρος χρόνος και λίγες εναλλακτικές επιλογές. Στην ενήλικη ζωή ο χρόνος είναι λίγος και οι εναλλακτικές επιλογές για έναν κοινωνικό άνθρωπο πολλές, άρα θα κατευθυνθεί στην πιο σίγουρη εξ αυτών.

 

[Guest 699855]

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Ἠθικὰ Νικομάχεια (1156a-1156b)

[3] Οι τρεις αυτοί λόγοι διαφέρουν μεταξύ τους ως προς το είδος — άρα και οι μορφές της αγάπης και τη φιλίας. Τρία, επομένως, είδη φιλίας υπάρχουν, ακριβώς όσα είναι και τα πράγματα που είναι άξια να αγαπηθούν. Πραγματικά, στην καθεμιά από τις τρεις αυτές περιπτώσεις υπάρχει φανερή αμοιβαία αγάπη, και αυτοί που αγαπούν ο ένας τον άλλον θέλουν ο ένας το καλό του άλλου για τον λόγο ακριβώς που ο ένας αγαπάει τον άλλον. Αυτοί λοιπόν που αγαπούν ο ένας τον άλλον και γίνονται φίλοι για τη χρησιμότητα, δεν αγαπούν τον άλλον καθεαυτόν, αλλά για το αγαθό που μπορεί να πάρει από αυτόν. Το ίδιο και στην περίπτωση που οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλον και γίνονται φίλοι για χάρη της ευχαρίστησης· πραγματικά, οι άνθρωποι αγαπούν τους χαριτολόγους όχι για τον χαρακτήρα τους, αλλά γιατί τους είναι ευχάριστοι.

Και αυτοί λοιπόν που αγαπούν τους άλλους και τους κάνουν φίλους τους για τη χρησιμότητά τους τούς αγαπούν για χάρη αυτού που είναι αγαθό γι᾽ αυτούς τους ίδιους, και αυτοί που αγαπούν τους άλλους και τους κάνουν φίλους τους για χάρη της ευχαρίστησης τούς αγαπούν για χάρη αυτού που είναι ευχάριστο γι᾽ αυτούς τους ίδιους, και όχι γιατί το πρόσωπο που αγαπούν έχει αυτές κι αυτές τις ιδιότητες, αλλά γιατί είναι γι᾽ αυτούς ένα πρόσωπο χρήσιμο ή ευχάριστο. Αυτές λοιπόν οι φιλίες είναι φιλίες για έναν λόγο συμπτωματικό, αφού το πρόσωπο που αγαπιέται δεν αγαπιέται επειδή είναι αυτό που είναι, αλλά επειδή εξασφαλίζει σ᾽ αυτόν που το αγαπάει κάποιο αγαθό ή κάποια ευχαρίστηση. Ε, αυτού του είδους οι φιλίες διαλύονται εύκολα, αν τα δύο μέρη δεν παραμένουν αυτό που ήταν· πραγματικά, αν ο ένας δεν είναι πια ευχάριστος ή χρήσιμος στον άλλον, ο άλλος παύει να τον αγαπάει. Το χρήσιμο όμως δεν μένει σταθερά το ίδιο, αλλά συνεχώς αλλάζει. Αν λοιπόν λείψει ο λόγος για τον οποίο τα δύο αυτά άτομα ήταν φίλοι, διαλύεται και η φιλία, αφού η φιλία τους είχε δημιουργηθεί μόνο για τον συγκεκριμένο λόγο.

Αυτού του είδους η φιλία φαίνεται ότι γεννιέται κατά κύριο λόγο μεταξύ των μεγάλης ηλικίας ανθρώπων (γιατί οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας δεν επιδιώκουν το ευχάριστο αλλά το ωφέλιμο), και από αυτούς που βρίσκονται στην ακμή της ηλικίας τους, αλλά και από τους νέους όσοι επιδιώκουν το συμφέρον τους. Ούτε και η συμβίωση αρέσει και τόσο στους ανθρώπους αυτούς· γιατί είναι φορές που δεν είναι ούτε και ευχάριστοι ο ένας στον άλλον· δεν τη χρειάζονται λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί αυτού του είδους τη συντροφιά, εκτός κι αν είναι ωφέλιμοι ο ένας στον άλλον· γιατί ως εκεί είναι οι άνθρωποι αυτοί ευχάριστοι ο ένας στον άλλον, όσο έχουν ελπίδες για κάποιο όφελος ο ένας από τον άλλον. Σ᾽ αυτού του είδους τη φιλία εντάσσει ο κόσμος και τη φιλία από φιλοξενία ξένου ανθρώπου.

Αντίθετα, η φιλία των νέων ανθρώπων θεωρείται ότι έχει για στόχο της την ευχαρίστηση· γιατί αυτοί ζουν κάτω από την επήρεια και την καθοδήγηση του πάθους, και αυτό που κατά κύριο λόγο επιδιώκουν είναι η ευχαρίστηση και ό,τι είναι παρόν. Καθώς όμως προχωρεί η ηλικία, αλλάζουν και τα πράγματα που τους είναι ευχάριστα. Αυτός είναι ο λόγος που οι νέοι άνθρωποι γίνονται γρήγορα φίλοι και γρήγορα, πάλι, παύουν να είναι φίλοι: η φιλία τους αλλάζει καθώς αλλάζει αυτό που τους είναι ευχάριστο, [1156b] και αυτού του είδους η ευχαρίστηση αλλάζει γρήγορα. Είναι και ερωτικοί οι νέοι· γιατί η ερωτική φιλία σχετίζεται κατά κύριο λόγο με το πάθος και την ευχαρίστηση· αυτός είναι και ο λόγος που οι νέοι ερωτεύονται και ο έρωτάς τους περνάει γρήγορα, — τα αισθήματά τους αλλάζουν πολλές φορές μέσα στην ίδια μέρα. Οι άνθρωποι, πάντως, αυτοί θέλουν να περνούν μαζί τις μέρες τους και να συμβιώνουν: έτσι την καταλαβαίνουν αυτοί τη φιλία.

Τέλεια είναι η φιλία αυτών που είναι αγαθοί και όμοιοι στην αρετή· γιατί οι άνθρωποι αυτοί θέλουν με τον ίδιο τρόπο ο ένας το καλό του άλλου, και μόνο για τον λόγο ότι είναι άνθρωποι αγαθοί, και αγαθοί καθεαυτούς. Οι άνθρωποι όμως που θέλουν το καλό των φίλων τους για χάρη των φίλων τους είναι οι γνησιότεροι φίλοι: ο λόγος είναι ότι αυτό το κάνουν επειδή αυτή είναι η φύση τους και όχι για έναν συμπτωματικό λόγο. Διαρκεί λοιπόν η φιλία αυτών των ανθρώπων για όσο διάστημα αυτοί είναι αγαθοί — και η αρετή είναι κάτι το μόνιμο. Ο καθένας από τους δύο είναι καθεαυτόν αγαθός και αγαθός για τον φίλο του· πραγματικά, οι αγαθοί άνθρωποι είναι και καθεαυτούς αγαθοί και ωφέλιμοι ο ένας στον άλλον. Με τον ίδιο τρόπο είναι και ευχάριστοι ο ένας στον άλλον· πραγματικά, οι αγαθοί άνθρωποι είναι και καθεαυτούς ευχάριστοι και ευχάριστοι ο ένας στον άλλον· γιατί στον κάθε άνθρωπο είναι πηγή ευχαρίστησης και οι δικές του πράξεις και όσες άλλες μοιάζουν με τις δικές του — και οι πράξεις των αγαθών ανθρώπων είναι ίδιες ή παρόμοιες.

Αυτού του είδους η φιλία είναι —όπως θα το έβρισκε κανείς εύλογο— μόνιμη, για τον λόγο ότι σ᾽ αυτήν συνυπάρχουν όλες οι ιδιότητες που πρέπει να έχουν οι φίλοι. Κάθε, πράγματι, φιλία αποβλέπει σε κάτι καλό ή σε κάτι ευχάριστο (και τα δυο τους ή καθεαυτά ή ενσχέσει με αυτόν που αγαπάει και έχει τα φιλικά αισθήματα), και βασίζεται σε κάποια ομοιότητα: στη φιλία των αγαθών ανθρώπων υπάρχουν, λόγω της ίδιας της φύσης των φίλων, όλες οι ιδιότητες που είπαμε· γιατί σ᾽ αυτό το είδος της φιλίας είναι και οι άλλες ιδιότητες ίδιες, και αυτό που είναι καθεαυτό αγαθό είναι και καθεαυτό ευχάριστο — αυτά είναι κατά κύριο λόγο άξια να αγαπηθούν· η αγάπη λοιπόν και η φιλία συναντώνται κατά κύριο λόγο και στην καλύτερή τους μορφή μεταξύ αυτών των ανθρώπων.

Αυτού του είδους οι φιλίες είναι φυσικά σπάνιες· ο λόγος είναι ότι αυτού του είδους άνθρωποι υπάρχουν μόνο λίγοι. Έπειτα αυτού του είδους η φιλία χρειάζεται χρόνο και κλίμα αμοιβαίας οικειότητας: όπως λέει και η παροιμία, οι άνθρωποι δεν είναι δυνατό να γνωρίσουν καλά ο ένας τον άλλον, αν δεν φάνε πρώτα μαζί «ψωμί και αλάτι»· ούτε είναι δυνατό να αποδεχθεί ο ένας τον άλλον και να γίνουν φίλοι, αν πρώτα δεν θεωρηθεί ο ένας από τον άλλον άξιος αγάπης και αν ο ένας δεν κερδίσει την εμπιστοσύνη του άλλου: αυτοί που δείχνουν γρήγορα ο ένας στον άλλον τα σημάδια της φιλίας θέλουν, βέβαια, να είναι φίλοι, δεν είναι όμως, αν δεν είναι άξιοι να αγαπηθούν και αν το πράγμα δεν τους είναι γνωστό· η θέληση για φιλία μπορεί να γεννηθεί γρήγορα, η φιλία όμως όχι.