Μοναξιά;

IreneGr

Δραστήριο μέλος

Η Ειρήνη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 697 μηνύματα.
Όλος ο κόσμος ζει ΜΟΝΟ για την πάρτυ του..ΜΟΝΟ.. Έτσι πρέπει να μάθουμε να ζούμε και οι άλλοι δυστυχώς. Μας συμπαρασύρει αυτη η πλειοψηφια τους. Αλλιώς αυτοι θα συνεχίσουν να περνανε καλά, ενώ εμείς θα συνεχίζουμε να πληγονόμαστε. Πολύ χειρότερο το τελευταίο.. προτιμώ να γίνω μέρος τους και να μην νιώθω τπτ... Αυτα....
Θα τα κρατήσω όλα αυτά που ανέφερες γιατί είναι μια άποψη.Απλά και εσύ,κράτα τα δικά μου.Ίσως σου χρειαστούν,απλά θα σταθώ στα παραπάνω λόγια σου και τα οποία μου θυμίζουν πιο πολύ την τωρινή μου κατάσταση.Όταν λες πως όλος ο κόσμος ζει για την πάρτυ του,θεωρείς και τον εαυτό σου?γιατί φαίνεσαι να νοιάζεσαι υπερβολικά για να είσαι τέτοιο άτομο.:redface:Δεν γίνετε να συμβιβάζεσαι με κάτι το οποίο δεν αποδέχεσαι.Δεν μας παρασύρει τίποτα και κανείς.Προς Θεού!Όλα αυτά είναι πλάσματα της φαντασίας.Πάντα θα υπάρχουν και οι δύο πλευρές,εσύ απλά διαλέγεις ποια προτιμάς και είναι πιο "κοντά" σε εσένα.Είμαστε άνθρωποι όχι άψυχα και άκαρδα όντα.Πάντα θα πληγώνουμε και θα πληγωνόμαστε αντίστοιχα.Νομίζεις μωρέ πως μπορείς να το καταφέρεις αυτό?να μην πληγώνεσαι?προτιμάς την νιρβάνα από την βίωση της αληθινής ζωής,με τις δυσκολίες αλλά και με τα καλά της.Δεν θα σου πω,πως δεν κοιτάω την πάρτυ μου,δεν θα σου πω πως είμαι διαφορετική απλά πως και εγώ είμαι ένα μέρος αυτού του κόσμου και σε συμμερίζομαι αλλά δεν μπορώ να σου μεταδώσω τα όσα νιώθω για να καταλάβεις :(
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

D_G

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,938 μηνύματα.
Υπάρχουν κάπου εκεί έξω αλλά είναι υπο εξαφάνιση πλέον....Μην το βάλεις κάτω γιατί και αυτοί το ίδιο πράγμα ψάχνουν
Πολύ ωραίο μήνυμα, συμφωνώ απολύτως !
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Speedy

Δραστήριο μέλος

Ο Speedy αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αγρίνιο (Αιτωλοακαρνανία). Έχει γράψει 713 μηνύματα.
Θα τα κρατήσω όλα αυτά που ανέφερες γιατί είναι μια άποψη.Απλά και εσύ,κράτα τα δικά μου.Ίσως σου χρειαστούν,απλά θα σταθώ στα παραπάνω λόγια σου και τα οποία μου θυμίζουν πιο πολύ την τωρινή μου κατάσταση.Όταν λες πως όλος ο κόσμος ζει για την πάρτυ του,θεωρείς και τον εαυτό σου?γιατί φαίνεσαι να νοιάζεσαι υπερβολικά για να είσαι τέτοιο άτομο.:redface:Δεν γίνετε να συμβιβάζεσαι με κάτι το οποίο δεν αποδέχεσαι.Δεν μας παρασύρει τίποτα και κανείς.Προς Θεού!Όλα αυτά είναι πλάσματα της φαντασίας.Πάντα θα υπάρχουν και οι δύο πλευρές,εσύ απλά διαλέγεις ποια προτιμάς και είναι πιο "κοντά" σε εσένα.Είμαστε άνθρωποι όχι άψυχα και άκαρδα όντα.Πάντα θα πληγώνουμε και θα πληγωνόμαστε αντίστοιχα.Νομίζεις μωρέ πως μπορείς να το καταφέρεις αυτό?να μην πληγώνεσαι?προτιμάς την νιρβάνα από την βίωση της αληθινής ζωής,με τις δυσκολίες αλλά και με τα καλά της.Δεν θα σου πω,πως δεν κοιτάω την πάρτυ μου,δεν θα σου πω πως είμαι διαφορετική απλά πως και εγώ είμαι ένα μέρος αυτού του κόσμου και σε συμμερίζομαι αλλά δεν μπορώ να σου μεταδώσω τα όσα νιώθω για να καταλάβεις :(

Μπα μόνο τέτοιο άτομο δεν είμαι. Πάντα σαν βλάκας σκεφτόμουν τους άλλους, όλους τους άλλους, και μετά εμένα. Αυτό το έχω πληρώσει αρκετές φορές. Άλλωστε δεν θα καθόμουν να τα συζητάω όλα αυτά. Δεν θα υπήρχε νόημα. Απλά το θέμα είναι ότι κουράστικα να πληγώνομαι. Το έπαθα πολλές φορές και δεν έχω σκοπό να το ξαναπάθω. Τουλάχιστον αυτό προσπαθώ με τον τρόπο που κινούμε. Δες το σαν ένα αντίδοτο. Μου προσθέτει ανοσία. Και όσο για τις σχέσει ναι.. έχω δει μόνο τις δυσκολίες και ελάχιστες φορές τα καλά της.. Οπότε ποιος ο λόγος να συνεχίζω έτσι? Μια ερώτηση μόνο θα σου κάνω. Αλλα θέλω ειληκρινη απάντηση.. Σε έχει βοηθήσει ποτέ κανένας φίλος σου σε δύσκολη στιγμή ανιδιοτελώς? χωρίς τελικώς να επιδιώκει κατι? Εμένα προσωπικά μου έτυχε 2 φορές(και καλα)... Έτσι νόμιζα.. Όλοι σε αυτή τη ζωή ζητάνε ανταλάγματα. Άλλωστε σκέψου και το άλλο.. πως είναι δυνατόν ένα τόσο συναισθηματικό άτομο όπως εγώ(ετσι όπως σου εχω περιγράψει τον εαυτό μου), να φτάνει στο σημείο να λέει οτι όλοι σκέφτονται την πάρτυ τους, και ότι θα ζει πια έτσι.. δεν μπορεί ένα τέτοιο άτομο να μην εχει άτομα που το αξίζουν γυρω του.. Τελικώς είναι.. γιατί τέτοια άτομα δεν υπάρχουν. Ίσως κάποιοι να μπορούν απλώς να προσεγγίσουν ένα πιθανό μοντέλο. Ούτε στο 50% πάντως. 20 χρόνια ζωης δεν έχω βρεί ανιδιοτελή άνθρωπο που να σκέφτεται έστω λίγο τον άλλον.Είναι πολλά τα χρονια..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

IreneGr

Δραστήριο μέλος

Η Ειρήνη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 697 μηνύματα.
Μπα μόνο τέτοιο άτομο δεν είμαι. Πάντα σαν βλάκας σκεφτόμουν τους άλλους, όλους τους άλλους, και μετά εμένα. Αυτό το έχω πληρώσει αρκετές φορές. Άλλωστε δεν θα καθόμουν να τα συζητάω όλα αυτά. Δεν θα υπήρχε νόημα. Απλά το θέμα είναι ότι κουράστικα να πληγώνομαι. Το έπαθα πολλές φορές και δεν έχω σκοπό να το ξαναπάθω. Τουλάχιστον αυτό προσπαθώ με τον τρόπο που κινούμε. Δες το σαν ένα αντίδοτο. Μου προσθέτει ανοσία. Και όσο για τις σχέσει ναι.. έχω δει μόνο τις δυσκολίες και ελάχιστες φορές τα καλά της.. Οπότε ποιος ο λόγος να συνεχίζω έτσι? Μια ερώτηση μόνο θα σου κάνω. Αλλα θέλω ειληκρινη απάντηση.. Σε έχει βοηθήσει ποτέ κανένας φίλος σου σε δύσκολη στιγμή ανιδιοτελώς? χωρίς τελικώς να επιδιώκει κατι? Εμένα προσωπικά μου έτυχε 2 φορές(και καλα)... Έτσι νόμιζα.. Όλοι σε αυτή τη ζωή ζητάνε ανταλάγματα. Άλλωστε σκέψου και το άλλο.. πως είναι δυνατόν ένα τόσο συναισθηματικό άτομο όπως εγώ(ετσι όπως σου εχω περιγράψει τον εαυτό μου), να φτάνει στο σημείο να λέει οτι όλοι σκέφτονται την πάρτυ τους, και ότι θα ζει πια έτσι.. δεν μπορεί ένα τέτοιο άτομο να μην εχει άτομα που το αξίζουν γυρω του.. Τελικώς είναι.. γιατί τέτοια άτομα δεν υπάρχουν. Ίσως κάποιοι να μπορούν απλώς να προσεγγίσουν ένα πιθανό μοντέλο. Ούτε στο 50% πάντως. 20 χρόνια ζωης δεν έχω βρεί ανιδιοτελή άνθρωπο που να σκέφτεται έστω λίγο τον άλλον.Είναι πολλά τα χρονια..

Κοίτα δεν θα σου πω τίποτα άλλο για το πρώτο κομμάτι,έχω πληγωθεί πολύ και ξέρω πως νιώθεις.Δεν θα το κάνω χειρότερα,ωστόσο σου εύχομαι ολόψυχα να βρεις κάποιον που πραγματικά να νοιάζεται για εσένα γιατί το αξίζεις εσύ όπως και κάθε άνθρωπος:/:'Ακου και το άλλο,εγώ πάντα είχα μικρές παρέες αν και σοβαρή που ήμουν πάντα έκανα πλάκες,τους έκανα να λιώνουνε από τα γέλια μέχρι που "απαιτούσαν" να τους κάνω να γελάνε,ήμουν υποχειριό τους.Δεν νοιαζόντουσαν,το ήξερα αλλά δεν μίλαγα.Τα κράταγα όλα μέσα μου,κλείστηκα στον εαυτό μου και όταν έβγαινα έξω "μου έκαναν και την χάρη".Ποτέ κανείς δεν με βοήθησε,ποτέ κανείς δεν κατάλαβε πως νιώθω,κανείς δεν είδε ποια πραγματικά είμαι.Δεν με ένοιαζε τίποτα,δεν μίλαγα σε κανέναν και που και που έβγαινα μαζί τους.Ένιωθα σαν ξέφραγο αμπέλι,δεν ταίριαζα πουθενά.Μετά από μερικά χρόνια βρήκα κάποια που παρόλο που δεν ταιριάζαμε αρκετά με καταλάβαινε (στην αρχή δεν ήθελα καν να το δω,αλλά μετά το είδα),την είδα πως νοιάζεται για εμένα αν και είμαι ένα σκουλίκι και ασήμαντη μπροστά της,με βοήθησε να γίνω καλύτερη,και της είμαι ευγνώμων για αυτό.Με ξέρει ποιο καλά και από εμένα,ξέρει τι σκέφτομαι,πως νιώθω τα πάντα.Ώρες ώρες εύχομαι να ήταν αγόρι :P Δεν είναι όλα τόσο τέλεια όμως,τίποτα δεν είναι όπως ακούγεται.
Και αν νομίζεις πως είσαι συναισθηματικός (που δηλαδή αν είσαι,είσαι ένα όνειρο,είδος προς εξαφάνιση,missing:redface:) μην αφήσεις να σβήσει αυτό.Μην χάσεις όλα τα καλά που έχεις,κάποια/ος θα τα εκτιμήσει κάποτε :) Δεν είναι/είμαστε όλοι ίδιοι.Μην μας βάζεις στο ίδιο τσουβάλι και ίσως εγώ να είμαι ή νομίζεις πως είμαι έτσι αλλά κάποιοι κάνουν την διαφορά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Speedy

Δραστήριο μέλος

Ο Speedy αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αγρίνιο (Αιτωλοακαρνανία). Έχει γράψει 713 μηνύματα.
Κοίτα δεν θα σου πω τίποτα άλλο για το πρώτο κομμάτι,έχω πληγωθεί πολύ και ξέρω πως νιώθεις.Δεν θα το κάνω χειρότερα,ωστόσο σου εύχομαι ολόψυχα να βρεις κάποιον που πραγματικά να νοιάζεται για εσένα γιατί το αξίζεις εσύ όπως και κάθε άνθρωπος:/:'Ακου και το άλλο,εγώ πάντα είχα μικρές παρέες αν και σοβαρή που ήμουν πάντα έκανα πλάκες,τους έκανα να λιώνουνε από τα γέλια μέχρι που "απαιτούσαν" να τους κάνω να γελάνε,ήμουν υποχειριό τους.Δεν νοιαζόντουσαν,το ήξερα αλλά δεν μίλαγα.Τα κράταγα όλα μέσα μου,κλείστηκα στον εαυτό μου και όταν έβγαινα έξω "μου έκαναν και την χάρη".Ποτέ κανείς δεν με βοήθησε,ποτέ κανείς δεν κατάλαβε πως νιώθω,κανείς δεν είδε ποια πραγματικά είμαι.Δεν με ένοιαζε τίποτα,δεν μίλαγα σε κανέναν και που και που έβγαινα μαζί τους.Ένιωθα σαν ξέφραγο αμπέλι,δεν ταίριαζα πουθενά.Μετά από μερικά χρόνια βρήκα κάποια που παρόλο που δεν ταιριάζαμε αρκετά με καταλάβαινε (στην αρχή δεν ήθελα καν να το δω,αλλά μετά το είδα),την είδα πως νοιάζεται για εμένα αν και είμαι ένα σκουλίκι και ασήμαντη μπροστά της,με βοήθησε να γίνω καλύτερη,και της είμαι ευγνώμων για αυτό.Με ξέρει ποιο καλά και από εμένα,ξέρει τι σκέφτομαι,πως νιώθω τα πάντα.Ώρες ώρες εύχομαι να ήταν αγόρι :P Δεν είναι όλα τόσο τέλεια όμως,τίποτα δεν είναι όπως ακούγεται.
Και αν νομίζεις πως είσαι συναισθηματικός (που δηλαδή αν είσαι,είσαι ένα όνειρο,είδος προς εξαφάνιση,missing:redface:) μην αφήσεις να σβήσει αυτό.Μην χάσεις όλα τα καλά που έχεις,κάποια/ος θα τα εκτιμήσει κάποτε :) Δεν είναι/είμαστε όλοι ίδιοι.Μην μας βάζεις στο ίδιο τσουβάλι και ίσως εγώ να είμαι ή νομίζεις πως είμαι έτσι αλλά κάποιοι κάνουν την διαφορά.

Στην ηλικία σου( και μην τσαντίζεσαι με αυτό γιατί παίζει μεγάλο ρόλο) είχα και εγώ τους κολλητούς μου. 2 για την ακρίβεια που νιώθαμε ακριβώς έτσι ο ένας για τον άλλον.Πολλά χρόνια απο το πρωι ως το βράδυ μαζί στην κυριολεξία. Για ένα διάστημα είχαμε μαλώσει,γύρω στον 1 χρόνο, αρκετά μεγάλο διάστημα ώστε και αυτοί να αλλάξουν και να γίνουν τελικά όπως όλοι. Άτομα που ενδιαφέροντε μόνο για τους ίδιους. Στην αρχή δεν ήθελα να το πιστέψω.. έλεγα αποκλείεται είναι ιδέα μου. Δεν ήταν τελικά. Έπρεπε απο τότε να το είχα καταλάβει αλλα τελικά ήθε να φάω τα μούτρα μου μερικές φορές για να το καταλάβω.Δεν ήταν τέτοια άτομα επ ουδενή.
Μάθαν και αυτοί να ζουν έτσι γιατι τελικά αυτος ο τρόπος ζωής κυριαρχεί. Και σου ξαναλέω πως δεν έχεις δει πραγματικά ποιες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. 'Ολα να τα περιμένεις απο όλους γιαυτό μην δίνεσαι ολοκληρωτικά σε κανέναν. Κανένας δεν το αξίζει. Ίσως να το αξίζει προσωρινά μέχρι να σου δείξει και αυτος την πραγματική του εικόνα βγάζοντας την μάσκα που φοράει. Αυτα που σου λέω θα τα βρείς μπροστά σου γιαυτο να τα γνωρίζεις απο τώρα. Ο χρόνος είναι αυτός που με επιβεβαιώνει.. Μακάρι να μπορούσα να κρατήσω τον εαυτό μου να μη σβήσει αυτο.. ετσι οπως το λες.. αλλα δεν υπάρχει κάτι πια, και ούτε πρόκειται να υπάρξει, προκειμένου να μου αλλάξει την πορεία.. Γιατί αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος.. Και θα το καταλάβεις σύντομα.. Μην είναι αργά μονο..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stathisg27

Νεοφερμένος

Ο Στάθης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 42 ετών, επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Κύπρος (Ευρώπη). Έχει γράψει 11 μηνύματα.
Βρε παιδίμ, να βγαίνεις- δεν είπε κανείς το αντίθετο :)
Απλά να αξιολογείς τα άτομα και το χρόνο που περνάς μαζί τους...
Και να ανοίγεσαι- βρες καινούρια ενδιαφέροντα, κάνε πράγματα για να γνωρίσεις κόσμο και ίσως έτσι να βρεις άτομα που σου ταιριάζουν περισσότερο. Δεν γίνεται όλοι να κολλάμε με όλους...
"Δεν τελειώνει η ζωή επειδή μια μέρα δε βγήκε ο ήλιος.
Δεν χάνεται η χαρά σου αν για λίγο κυλήσει ένα δάκρυ.
Χαμογέλα στον χρόνο ακόμη κι αν αυτός σου φέρθηκε σκληρά. Χαμογέλασέ του, γιατί σου χάρισε μια μικρή, μα τόσο ζεστή
παρένθεση..."
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Deicide

Νεοφερμένος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 45 μηνύματα.
Πολύ ωραίο μήνυμα, συμφωνώ απολύτως !

Το χω μελετήσει το θέμα γιατί και γω σε μια τέτοια κατάσταση είμαι περίπου,αλλά δεν το βάζω κάτω...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

IreneGr

Δραστήριο μέλος

Η Ειρήνη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 697 μηνύματα.
Στην ηλικία σου( και μην τσαντίζεσαι με αυτό γιατί παίζει μεγάλο ρόλο) είχα και εγώ τους κολλητούς μου. 2 για την ακρίβεια που νιώθαμε ακριβώς έτσι ο ένας για τον άλλον.Πολλά χρόνια απο το πρωι ως το βράδυ μαζί στην κυριολεξία. Για ένα διάστημα είχαμε μαλώσει,γύρω στον 1 χρόνο, αρκετά μεγάλο διάστημα ώστε και αυτοί να αλλάξουν και να γίνουν τελικά όπως όλοι. Άτομα που ενδιαφέροντε μόνο για τους ίδιους. Στην αρχή δεν ήθελα να το πιστέψω.. έλεγα αποκλείεται είναι ιδέα μου. Δεν ήταν τελικά. Έπρεπε απο τότε να το είχα καταλάβει αλλα τελικά ήθε να φάω τα μούτρα μου μερικές φορές για να το καταλάβω.Δεν ήταν τέτοια άτομα επ ουδενή.
Μάθαν και αυτοί να ζουν έτσι γιατι τελικά αυτος ο τρόπος ζωής κυριαρχεί. Και σου ξαναλέω πως δεν έχεις δει πραγματικά ποιες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. 'Ολα να τα περιμένεις απο όλους γιαυτό μην δίνεσαι ολοκληρωτικά σε κανέναν. Κανένας δεν το αξίζει. Ίσως να το αξίζει προσωρινά μέχρι να σου δείξει και αυτος την πραγματική του εικόνα βγάζοντας την μάσκα που φοράει. Αυτα που σου λέω θα τα βρείς μπροστά σου γιαυτο να τα γνωρίζεις απο τώρα. Ο χρόνος είναι αυτός που με επιβεβαιώνει.. Μακάρι να μπορούσα να κρατήσω τον εαυτό μου να μη σβήσει αυτο.. ετσι οπως το λες.. αλλα δεν υπάρχει κάτι πια, και ούτε πρόκειται να υπάρξει, προκειμένου να μου αλλάξει την πορεία.. Γιατί αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος.. Και θα το καταλάβεις σύντομα.. Μην είναι αργά μονο..


Δεν σου αρέσει να είσαι μια από τις εξαιρέσεις?Τα έχω δώσει όλα σε αρκετούς και το μόνο που πήρα ήταν πόνος,απογοήτευση και ψέμα,βουλιάζω στα ψέματα τους.Και όμως συνεχίζω,το να ζω κάθε μέρα και να βλέπω όλους να είναι ίδιοι,όλοι ψεύτες,για την πάρτυ τους,μόνο να κοιτάνε εξωτερικά παρόλα αυτά ξέρω πως υπάρχουν εξαιρέσεις αν και υπό εξαφάνιση,ναί για αυτούς θα έκανα τα πάντα,την ψυχή μου θα τους έδινα.Θα συνεχίζω να τα δίνω όλα σε όλους,ακόμη και αν δεν το αξίζουν,ακόμη και αν ξέρω ότι θα με πληγώσουν.Όλους όσους λες ότι κοιτάνε την πάρτυ τους,δεν σκέφτηκες πως ίσως να είχαν περάσει από το δικό σου στάδιο?Και αν τα δώσεις όλα και ο άλλος αλλάξει γιατί δει ότι είσαι εξαίρεση?δει πως δεν είναι όλοι ίδιοι?Πάντα θα υπάρχουν δύο πλευρές,ποτέ δεν θα κυριαρχήσει η μια.Απλά θέλει μεγάλη ψυχική δύναμη και καρδιά για να διαλέξεις να είσαι από τους λίγους.Όλοι μας έχουμε τα ελαττωματά μας,ίσως αργούν να εμφανιστούν και μετά ο άλλος το παίρνει ως "μάσκα",αλλά δεν είναι πάντα έτσι.Σταύρο ξέρω τον κόσμο,επειδή μιλάω έτσι νομίζεις πως δεν έχω περάσει και εγώ τέτοιες στιγμές?ήθελα να πεθάνω,δεν άντεχα αλλά μετά κατάλαβα.Το μετά σου θέλω να δω:)


Σημείωση συντονιστή: Τα μηνύματα από την προηγούμενη σημείωση μέχρι την παρούσα προήλθαν από το θέμα "Τί σου λείπει"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Bill

Επιφανές μέλος

Ο Bill αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Τα μυνήματα σας από το θέμα "Tί σου λείπει;" μεταφέρθηκαν στο παρόν .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επιμηθέας

Δραστήριο μέλος

Ο Επιμηθέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 553 μηνύματα.
Η ακραία εκδοχή της μοναξιάς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Στην ηλικία σου( και μην τσαντίζεσαι με αυτό γιατί παίζει μεγάλο ρόλο) είχα και εγώ τους κολλητούς μου. 2 για την ακρίβεια που νιώθαμε ακριβώς έτσι ο ένας για τον άλλον.Πολλά χρόνια απο το πρωι ως το βράδυ μαζί στην κυριολεξία. Για ένα διάστημα είχαμε μαλώσει,γύρω στον 1 χρόνο, αρκετά μεγάλο διάστημα ώστε και αυτοί να αλλάξουν και να γίνουν τελικά όπως όλοι. Άτομα που ενδιαφέροντε μόνο για τους ίδιους. Στην αρχή δεν ήθελα να το πιστέψω.. έλεγα αποκλείεται είναι ιδέα μου. Δεν ήταν τελικά. Έπρεπε απο τότε να το είχα καταλάβει αλλα τελικά ήθε να φάω τα μούτρα μου μερικές φορές για να το καταλάβω.Δεν ήταν τέτοια άτομα επ ουδενή.
Μάθαν και αυτοί να ζουν έτσι γιατι τελικά αυτος ο τρόπος ζωής κυριαρχεί. Και σου ξαναλέω πως δεν έχεις δει πραγματικά ποιες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. 'Ολα να τα περιμένεις απο όλους γιαυτό μην δίνεσαι ολοκληρωτικά σε κανέναν. Κανένας δεν το αξίζει. Ίσως να το αξίζει προσωρινά μέχρι να σου δείξει και αυτος την πραγματική του εικόνα βγάζοντας την μάσκα που φοράει. Αυτα που σου λέω θα τα βρείς μπροστά σου γιαυτο να τα γνωρίζεις απο τώρα. Ο χρόνος είναι αυτός που με επιβεβαιώνει.. Μακάρι να μπορούσα να κρατήσω τον εαυτό μου να μη σβήσει αυτο.. ετσι οπως το λες.. αλλα δεν υπάρχει κάτι πια, και ούτε πρόκειται να υπάρξει, προκειμένου να μου αλλάξει την πορεία.. Γιατί αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος.. Και θα το καταλάβεις σύντομα.. Μην είναι αργά μονο..


Διαφωνώ Σταύρο μου,
και αν και ξέρω πώς νιώθεις (ναι, κι εγώ έχω περάσει από τέτοια φάση- μα στο τέλος εγώ ήμουν που έκανα και το ξεκαθάρισμα και αποφάσισα ποια άτομα θέλω να έχω δίπλα μου και ποια όχι :)) θα σου έλεγα να μην αφήνεις να σε παρασύρει η πικρία που νιώθεις στο να λες τέτοια πράγματα σε μία κοπελίτσα που δεν είναι πολλά χρόνια μικρότερή σου και που την προκαταβάλλεις αρνητικά για το τι θα συναντήσει στη ζωή της. Είναι άδικο να το κάνεις αυτό...

Ο κόσμος μπορεί να είναι έτσι όπως τον περιγράφεις, μα έχω γνωρίσει ανθρώπους στη ζωή μου - όχι πολλούς ειν η αλήθεια, αλλά υπάρχουν - που ενδιαφέρθηκαν για μένα όσο ενδιαφέρθηκα εγώ για αυτούς, που έκαναν πράγματα χωρίς να περιμένουν κάτι σε αντάλλαγμα, αλλά πρώτα εγώ ήμουν εκείνη που τους έδειξε ότι είμαι ένας άνθρωπος που μπορούν να βασιστούν, να ανοιχτούν, να εμπιστευθούν. Δε νιώθω ότι με εκμεταλλεύτηκαν επειδή ενδεχομένως χρειάστηκε να κάνω εγώ το βήμα παραπέρα και να τους ανοίξω εγώ πρώτη τον εαυτό μου. Και όσοι το έκαναν, μπράβο τους- ελπίζω να είναι καλά :)
Μπροστά να κοιτάς και όχι πίσω. Θα συναντήσεις ανθρώπους που θα σε αγαπήσουν γι αυτό που είσαι, αρκεί να τους αφήσεις :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Speedy

Δραστήριο μέλος

Ο Speedy αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αγρίνιο (Αιτωλοακαρνανία). Έχει γράψει 713 μηνύματα.
Διαφωνώ Σταύρο μου,
και αν και ξέρω πώς νιώθεις (ναι, κι εγώ έχω περάσει από τέτοια φάση- μα στο τέλος εγώ ήμουν που έκανα και το ξεκαθάρισμα και αποφάσισα ποια άτομα θέλω να έχω δίπλα μου και ποια όχι :)) θα σου έλεγα να μην αφήνεις να σε παρασύρει η πικρία που νιώθεις στο να λες τέτοια πράγματα σε μία κοπελίτσα που δεν είναι πολλά χρόνια μικρότερή σου και που την προκαταβάλλεις αρνητικά για το τι θα συναντήσει στη ζωή της. Είναι άδικο να το κάνεις αυτό...

Ο κόσμος μπορεί να είναι έτσι όπως τον περιγράφεις, μα έχω γνωρίσει ανθρώπους στη ζωή μου - όχι πολλούς ειν η αλήθεια, αλλά υπάρχουν - που ενδιαφέρθηκαν για μένα όσο ενδιαφέρθηκα εγώ για αυτούς, που έκαναν πράγματα χωρίς να περιμένουν κάτι σε αντάλλαγμα, αλλά πρώτα εγώ ήμουν εκείνη που τους έδειξε ότι είμαι ένας άνθρωπος που μπορούν να βασιστούν, να ανοιχτούν, να εμπιστευθούν. Δε νιώθω ότι με εκμεταλλεύτηκαν επειδή ενδεχομένως χρειάστηκε να κάνω εγώ το βήμα παραπέρα και να τους ανοίξω εγώ πρώτη τον εαυτό μου. Και όσοι το έκαναν, μπράβο τους- ελπίζω να είναι καλά :)
Μπροστά να κοιτάς και όχι πίσω. Θα συναντήσεις ανθρώπους που θα σε αγαπήσουν γι αυτό που είσαι, αρκεί να τους αφήσεις :)

Αν ήταν να κάνω και εγώ ένα τέτοιο ξακαθάρισμα θα ήμουν ξανά μόνος. Και αν το έκανα πάντα θα ήμουν ΠΑΝΤΑ μόνος(στα ώς τώρα χρόνια που έχω ζήσει).Και εγώ έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους όπως τους περιγράφεις και πάντα εγώ ήμουν (όπως και εσύ) το άτομο που θα έδειχνε κάποια πράγματα. Ξέρεις κάτι όμως?
'Ολοι περαστικοί ήταν. Προσωρινοί. Κάποια στιγμή θέλοντας και μή ο άλλος θα σου δείξει και την άλλη όψη του εαυτού του. Και αυτό το πράγμα το βλέπω και απο πολλών χρόνων φιλίες μεγάλων σε ηλικία σήμερα ανθρώπων. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα θέλοντας και μη.
Γιαυτό το λόγο δεν πρόκειται να ξαναεπενδύσω σε κάποια φιλία. Απο τότε που το πήρα απόφαση,όχι οτι είμαι τόσο καλά, αλλα τουλάχιστον είμαι καλύτερα απο άλλους καίρους που σαν βλάκας πίστευα άλλα. Και όσο για το μέλλον γιατί αναφέρθηκες.. Αν κάποιος κάνει πια πρώτος αυτός πράγματα για εμένα μόνο τότε ίσως να υπάρξει μία πιθανότητα να ξαναανοιχτώ.. Ευτυχώς όμως τέτοιο άτομο δεν υπάρχει οπότε έχω το κεφάλι μου ύσηχο. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα. Όλοι νοίαζονται για την πρόσκαιρη ευτυχία του εαυτού τους(και μόνο). Πως θα περνάνε καλά. Δεν έχει σημασία ο άνθρωπος. Όποιος και να είναι. Μπορεί να ακούγονται λίγο σκληρά όπως τα λέω αλλά αυτά μου έχει διδάξει η ζωή. Μπορεί να είμαι λάθος.. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν απέχω πολύ απο την πραγματικότητα..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Στην ηλικία σου( και μην τσαντίζεσαι με αυτό γιατί παίζει μεγάλο ρόλο) είχα και εγώ τους κολλητούς μου. 2 για την ακρίβεια που νιώθαμε ακριβώς έτσι ο ένας για τον άλλον.Πολλά χρόνια απο το πρωι ως το βράδυ μαζί στην κυριολεξία. Για ένα διάστημα είχαμε μαλώσει,γύρω στον 1 χρόνο, αρκετά μεγάλο διάστημα ώστε και αυτοί να αλλάξουν και να γίνουν τελικά όπως όλοι. Άτομα που ενδιαφέροντε μόνο για τους ίδιους. Στην αρχή δεν ήθελα να το πιστέψω.. έλεγα αποκλείεται είναι ιδέα μου. Δεν ήταν τελικά. Έπρεπε απο τότε να το είχα καταλάβει αλλα τελικά ήθε να φάω τα μούτρα μου μερικές φορές για να το καταλάβω.Δεν ήταν τέτοια άτομα επ ουδενή.
Μάθαν και αυτοί να ζουν έτσι γιατι τελικά αυτος ο τρόπος ζωής κυριαρχεί. Και σου ξαναλέω πως δεν έχεις δει πραγματικά ποιες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. 'Ολα να τα περιμένεις απο όλους γιαυτό μην δίνεσαι ολοκληρωτικά σε κανέναν. Κανένας δεν το αξίζει. Ίσως να το αξίζει προσωρινά μέχρι να σου δείξει και αυτος την πραγματική του εικόνα βγάζοντας την μάσκα που φοράει. Αυτα που σου λέω θα τα βρείς μπροστά σου γιαυτο να τα γνωρίζεις απο τώρα. Ο χρόνος είναι αυτός που με επιβεβαιώνει.. Μακάρι να μπορούσα να κρατήσω τον εαυτό μου να μη σβήσει αυτο.. ετσι οπως το λες.. αλλα δεν υπάρχει κάτι πια, και ούτε πρόκειται να υπάρξει, προκειμένου να μου αλλάξει την πορεία.. Γιατί αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος.. Και θα το καταλάβεις σύντομα.. Μην είναι αργά μονο..

επειδή απ το παραπάνω σου μήνυμα βλέπω καλέ μου Σταύρο ότι λαμβάνεις αρκετά σοβαρά υπόψην σου την ηλικία και την εμπειρία.... άκου λοιπόν μια 38άρα μητέρα τι έχει να σου πει
Στην ηλικία σου λοιπόν, ήμουν κι εγώ πολύ πληγωμένη απ τους ανθρώπους, μετά χαμογέλασα και τους εμπιστεύτηκα.
Στα 30 μου, θέλησα να πεθάνω από τη μοναξιά μου και τη μη εμπιστοσύνη που μου προέκυψε από προδοσίες
Στα 38 μου, ευτυχισμένη και έχοντας γύρω μου ανθρώπους να με αγαπούν, συγγενείς και φίλους, εκτιμώ πλέον τα πράγματα από μια άλλη σκοπιά...
Κάνεις λάθος λοιπόν φίλε Σταύρο...
Υπάρχει κόσμος εκεί έξω. Το ότι δεν τον βρήκες εσύ ακόμα, δεν σημαίνει κάτι. Θα τον βρεις στο μέλλον εφόσον συνεχίσεις να είσαι ο εαυτός σου και δε συμβιβάζεσαι.
Κάποτε θα βρεις αυτούς που θα είναι συμπληρωματικοί του εαυτού σου και θα είσαι καλά.
Συμπληρωματικοί ενός ολόκληρου όμως εαυτού... όχι ενός μισού...
Μην ψάχνεις για το άλλο μισό... ψάξε για άλλο ένα ολόκληρο
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

okeanos

Νεοφερμένος

Η okeanos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3 μηνύματα.
εμεινα μονη μου απο παιδι εξ αιτιας θανατων δικων μου.Βιωσα την απολυτη μοναξια και σε οτι εδειχνε να με αγαπα,στρεφομουν προς αυτο και πιανομουν απ' αυτο.Στραφηκα σε λαθος μερια,πιαστηκα απο λαθος χερια και εδιωξα απο τη ζωη μου αυτον που λατρεψα και με λατρεψε.Παντα τιμωρουσα τον εαυτο μου πιστευοντας υποσυνειδητα πως σαν παιδι εκανα κατι κακο,γι'αυτο και τιμωρηθηκα χανοντας τους δικους μου.Μια ζωη προσπαθουσα να αποφυγω την μοναξια και μια ζωη περπατω μαζι της χερι χερι.Γιατι να παραπονεθω.Μονη μου εχτισα το παρελθον μου και το παρον μου.Ομως σε αυτο το παρον αποφασισα οτι το μελλον θα το χτισω με ελπιδα.Σ' ευχαριστω μοναξια μου για αυτα τα χρονια συντροφιας,μα δεν θα παρω αλλο.Τωρα θα βαδιζω με την ελπιδα και την πιστη πως το αυριο θα ειναι καλυτερο απο το χθες.Δεν ξερω πως μα εκει εξω με περιμενει κατι πολυ καλο,που η ζωη μου χρωσταει.Και εγω αυτη τη φορα θα το αρπαξω γιατι τωρα μπορω να το αναγνωρισω
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

_daemon_

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,537 μηνύματα.
Και εγω αυτη τη φορα θα το αρπαξω γιατι τωρα μπορω να το
αναγνωρισω
Που σημαίνει ότι ήξερες από ...προγενέστερη γνωριμία "μαζί" του αλλά δεν ήσουν σε θέση να εκτιμήσεις!
Τα σέβη μου :worship:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

okeanos

Νεοφερμένος

Η okeanos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3 μηνύματα.
απο την αρχη το εκτιμησα,μα πιστευα πως δεν ημουν καλα με οσα μου ειχαν συμβει και δεν ηθελα να αφεθω στην ευτυχια.Φοβομουν.Νομιζα πως ειχα τρελαθει,γιατι κανεις δεν βρεθηκε να μου πει πως οτι ενιωθα ηταν φυσιολογικα για ενα παιδι που εχει ζησει 2 θανατους.Τωρα ομως ξερω και ειμαι ετοιμη για οτι καλο θα ερθει.Τωρα απλα ξερω και περιμενω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 6 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top