Isiliel
Επιφανές μέλος
Υπενθυμίζω τον λόγο ύπαρξης του θέματος, μια που δεν ανοίχθηκε για την παράθεση φωτογραφιών.'Ολα αυτά τα έργα που είδα στο παρόν θέμα στο οποίο δεν συμμετείχα, δεν είναι πορνογραφία.
Εσείς, με ποιο κριτήριο διαχωρίζετε το καλλιτεχνικό από το πορνογραφικό;
Εξάλλου η παράθεση πορνογραφικού υλικού εντός του φόρουμ, απαγορεύεται από τους όρους χρήσης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η γνώμη μου είναι ότι πρώτα πρέπει να φτάσεις στο σημείο να σε σέβονται και να σε αναγνωρίζουν και μετά μπορείς να κάνεις ότι θέλεις.
Ποιος μπορεί να πει π.χ. ότι ο Πικάσσο δημιουργώντας το "Ισίδωρος Νονέλ με μιά Γυναίκα" έκανε πορνογραφία; Είτε το έκανε από απληστία - ένα εξτρά μπονουδάκι από κάποιο πλούσιο αυνάνα - είτε από καλλιτεχνικό οίστρο για να υμνήσει τον έρωτα, είτε απλά για να σπάσει πλάκα, έχει κερδίσει το δικαίωμα να το κάνει. 8)
Και πώς ακριβώς το κέρδισε αυτό το δικαίωμα; Δια της ανωνυμίας;
Η αναγνωρισιμότητα επιτυγχάνεται δια της προβολής (...ή μετά θάνατον ). Δεν είναι δα και πυρηνική φυσική. Εάν η προβολή είναι κενή περιεχομένου και έχει στόχο τον εντυπωσιασμό (...ή έστω τον γενετήσιο ερεθισμό), θα ξεθωριάσει, σαν τα είδωλα της εποχής μας. Αν έχει κάτι παραπάνω να πει, θα κερδίσει το σεβασμό που λες.
Παρ' όλα αυτά, η λογική "δεν έχει σημασία τι λέγεται αλλά ποιος το λέει" δημιουργεί μια στασιμότητα και τα στάσιμα βρωμάνε.
Τη στιγμή που ο φωτογράφος έκανε το κλικ, δεν υπήρχε ούτε διαγωνισμός, ούτε φράγκα, ούτε δημοσιότητα. Μια τέτοια στιγμή μπορεί να βρεθεί στο δρόμο κάθε ανθρώπου, το θέμα είναι ποιος έχει την ετοιμότητα να κάνει το κλικ και πόσους μπορεί αυτό το κλικ ν' αγγίξει, είτε λέγεται Πικάσσο, είτε Θανάσης.
Αν αυτή η στιγμή μπορεί σου πει κάτι, έχει καλώς, εάν δεν έχει προχώρα παρακάτω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Δεν χαρακτήρισα τη φωτογραφία αυτή Τέχνη ή μη, το δήλωσα άλλωστε στο ποστ μου.Με βάση αυτό το σκεπτικό κάθε μα κάθε φωτογραφία μπορεί να λογιστεί ως τέχνη.Αυτό πάλι δεν κάνει την εν λόγω φωτογραφία διαφορετική.
Με την παράθεση του λήμματος του λεξικού σκοπός μου ήταν να ξεκαθαρίσω πως δεν θεωρώ ότι "κινείται μεταξύ ηδονοβλεψίας και πορνογραφίας" όπως κατηγορήθηκε. Ελπίζω τώρα να συνεννοηθήκαμε ως προς αυτό.
Κατανοητό. Πιστεύω πάντως πως ένα χαρακτηριστικό που μπορούμε να αποδώσουμε στους καλλιτέχνες είναι η τόλμη.Υπάρχει τεχνικό πρόβλημα πλέον.Κινδυνεύω να φάω ξύλο γιατί δε νομίζω πως η κοπέλα μου είναι τόσο προοδευτική
Μα γιατί πρέπει να είναι κάτι διαφορετικό η Τέχνη; Όταν ο ποιητής μιλά γι' Αγάπη, έχεις τις ίδιες αντιρρήσεις;κάτι το οποίο είναι τελείως καθημερινό,κι απλά σου δίνεται η ευκαιρία να το δεις,ή να το φαντασιωθείς,ενώ δεν το βιώνεις εσυ.
"Σιγά, το νιώθω κι εγώ", "Σιγά κι εγώ μπορώ να το κάνω".
Ναι, ΟΚ, μα αυτός (ο όποιος καλλιτέχνης) όταν το νιώθει ή όταν το βλέπει εκεί που κάποιοι θα το προσπερνούσαν, βρίσκει τους τρόπους να το απομονώσει από την πραγματικότητα και να το παρουσιάζει μέσα από το δικό του φίλτρο κατανόησης. Εάν αυτό σε αγγίξει, έχει καλώς. Αν όχι, πάλι έχει καλώς. Μπορεί ν' αγγίξει κάποιον άλλον. (Που πάει να πει, δεν περιμένω απαραίτητα να σε έχει συγκινήσει αυτή η συγκεκριμένη φωτογραφία, δεκτό).
Όμως εδώ διαβλέπω μια παγιδούλα που ίσως αφορά κυρίως τη φωτογραφία...
Αν καλλιτεχνική φωτογραφία είναι μόνο ό,τι δεν θα "μπορούσαμε" να έχουμε αποθανατίσει εμείς, τα πλαίσια της φωτογραφικής τέχνης, στενεύουν επικίνδυνα και περιορίζονται στον εντυπωσιασμό, καταργώντας έτσι οποιοδήποτε άλλο συγκινησιακό κίνητρο. Τι μπορούμε δε και τι όχι...είναι πολύυυ μεγάλη συζήτηση.
Κάτι τέτοιο σε πείθει περισσότερο ε;Μα δεν διαφωνώ!
Αφού φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε ένα μ@νί, με ένα κατσαρολικό μπροστά σε μια πόρτα ωδή στην ικανοποιημένη γυναίκα, τότε η διαλλεκτική επιβάλλει να θεωρήσουμε και την κοιλάθρα του Πάγκαλου, νανούρισμα στο γελαστό γουρουνάκι!
...Όπως βολεύεται ο καθένας. Ούτε κι εγώ διαφωνώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αλίμονο αν κάθε έργο τέχνης είχε μια και μόνη ανάγνωση. Αυτόματα θα υποβιβαζόταν σε εγχειρίδιο.Το θέμα είναι πως ελάχιστοι θα στρέψουν τα μάτια τους αλλού παρά χαμηλά και μόνο εκεί.
Στην αρχή αυτού του θέματος, έβαλα έναν ορισμό της πορνογραφίας, όπως τον βρήκα στο λεξικό:
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε η φωτογραφία του Λάμπρου να υπαχθεί στην κατηγορία αυτών των φωτογραφιών.Η πορνογραφία σύμφωνα με τον ορισμό της στο λεξικό, είναι η περιγραφή, η αναπαράσταση, με λόγο ή / και με εικόνα, σεξουαλικών πράξεων, με μονόπλευρο και υπερβολικό τονισμό των γενετήσιων στοιχείων και με υποβάθμιση (ή και αποκλεισμό) των ψυχικών, συναισθηματικών και συντροφικών πλευρών της σεξουαλικότητας.
*Αυτό μπορεί να ειπωθεί για ένα μεγάλο ποσοστό καλλιτεχνημάτων, συνεπώς δεν μπορεί να αποτελεί επιχείρημα.Στη Ρόδο μέγάλωσα.Ξέρεις πόσες φωτογραφίες μπορώ να σου βρω από ικανοποιημένες Αγγλίδες? * Τι παραπάνω έχει η γυναίκα του εν λόγω καλλιτέχνη,ώστε να μετατίθεται εκείνη σε...τέχνη?
[...]
**Οπως είπα παραπάνω μπορώ να φωτογραφήσω αρκετές στη Ρόδο,χωρίς να έχω τεχνική.
**Ιδού η Ρόδος (), ιδού και το πήδημα ()... Φέρε εσύ τη φωτογραφία και έπειτα βλέπουμε.
Τα έδειξε χωρίς να τα δείξει...Το "όσα προηγήθηκαν και δεν έδειξε"
Η διαφορά μεταξύ ζωγραφικού πίνακα (ο πίνακας είναι του François Boucher -εδώ, στο ρόλο του κύκνου ο φωτογραφικός φακός-) και φωτογραφικής απεικόνισης, ανήκει σε άλλη συζήτηση και θα μου επιτρέψεις να μην επαναλάβω τον εαυτό μου εδώ.θα το θεωρούσα τέχνη αν μιλάγαμε για ένα ζωγραφισμένο πίνακα που εγείρει μόνο τη φαντασία.Αν μιλάμε για ένα μοντέλο,δε με ενδιαφέρει τι έκανε πριν ποζάρει,διαφορετικά η τέχνη ξεθωριάζει και γίνεται κλειδαρότρυπα.
*Αυτό δεν ξέρω αν είναι τέχνη...αλλά σίγουρα "θέλει τέχνη"Δε διαφωνώ με αυτό,αλλά μπορείς μόνο να με πείσεις πως τέχνη είναι το να ικανοποιείς συνεχώς μια γυναίκα για χρόνια*,κι όχι η φωτογραφία που θα την τραβήξεις μετά την ικανοποίηση.Κακώς ενδιαφέρει όποιον ενδιαφέρει να δει τη γυναίκα σου ικανοποιημένη**.
**Σπάνια θα σε "ρωτήσει" ο καλλιτέχνης τι θέλεις να δεις εσύ. Το θέμα είναι να σε αφοπλίσει με αυτό που έχει να σου δείξει αυτός.
Δεν μας έφτανε που δεν μπορούμε να ορίσουμε ικανοποιητικά την τέχνη, τώρα εσύ θέλεις να βάλεις στο παιχνίδι και την ποιότητα...Εξυπακούεται πως τέχνη και ποιότητα (όχι τεχνική)συμβαδίζουν.
“Φοβάμαι ότι υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι απʼ όσους φαντάζομαι που μπορούν να εκτιμήσουν την φωτογραφία μόνο σαν ένα παραλληλόγραμμο με ένα αναγνωρίσιμο αντικείμενο στο κέντρο του. Δεν τους ενδιαφέρει τι είναι γύρω από το αντικείμενο, φτάνει τίποτα να μην παρεμβάλλεται μʼ αυτό. Ακόμα και μετά απʼ όσα έμαθαν από τον Winogrand και τον Friedlander, εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν. Σέβονται την δουλειά τους επειδή τους έχουν πει ότι είναι σημαντικοί καλλιτέχνες, αλλά το μόνο που θέλουν να βλέπουν είναι μια εικόνα με έναν άνθρωπο ή ένα αντικείμενο στο κέντρο. Θέλουν κάτι προφανές. Η τυφλότητά τους φαίνεται όταν ξεφύγει από κάποιον η λέξη «στιγμιότυπο». Η ασχετοσύνη μπορεί πάντα να κρύβεται πίσω από το «στιγμιότυπο». Η λέξη ποτέ δεν είχε κάποιο νόημα. Είμαι σε πόλεμο με το προφανές.”Δεν μπορώ να νιώσω κάτι τέτοιο,από τη στιγμή που η φωτογραφία υποβαθμίζει το νησί (δε δείχνει ούτε καν το τοπίο),δείχνοντας τη γυναίκα μπροστά άπο ένα σπίτι που θα μπορούσε να είναι κάπου αλλού.Ανεμο νησιού θα μύριζε για εμένα ένα καταπληκτικό τοπίο ενός από τα αμέτρητα ελληνικά νησιά.Κι ας είχε κι ένα γυμνό μπροστά.
W. Eggleston
Υ.γ. Ευχαριστώ πάντως για την κατάθεση των προβληματισμών σου και την ευκαιρία που μας δόθηκε να συζητήσουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Στην εικόνα του Λάμπρου δεν περισσεύει τίποτα, γιατί η δύναμή της κρύβεται σε όσα δεν έδειξε, σε όσα κράτησε προσωπικά, σε όσα προηγήθηκαν του πρωινού στη βεράντα εκείνη την καλοκαιρινή μέρα και υπονοούνται στο βλέμμα και το μειδίαμα της γυναίκας...αλλά και στο βλέμμα του αιδοίου της που "κοιτάζει" με αθώα αναίδεια το φωτογραφικό φακό και κατ' επέκταση τον αγαπημένο άνδρα στον οποίο νωρίτερα παραδόθηκε. Τρία βλέμματα (της γυναίκας, του αιδοίου και του φωτογράφου) συναντιόνται, μέσα στο ιδανικό σκηνικό ενός ηλιόλουστου πρωινού.
O Aleister Crowley στην αλληλογραφία του με τη γυναίκα που ζωγράφισε τις κάρτες Ταρώ, εξηγώντας της τι πρέπει να ζωγραφίσει για την κάρτα της Προσαρμογής, της γράφει: Η εμπειρία μου από Ικανοποιημένες Γυναίκες μου έδειξε πως πράγματι καλωσορίζουν την αυγή χαζογελώντας. Αν όχι την αυγή, κάθε ώρα μέχρι τις πέντε το απόγευμα και μόνο όταν αρχίσει να ξεθωριάζει το χαμόγελο, χρειάζεται νʼ αρχίζει κανείς απʼ την αρχή.
Αυτή η φωτογραφία είναι μια ωδή στην ικανοποιημένη γυναίκα.
Δεν ξέρω αν είναι άρτια τεχνικά και δεν με ενδιαφέρει κιόλας.
Δεν βιάζομαι καν να τη χαρακτηρίσω Τέχνη (ή πορνογραφία, ή πορνογραφική τέχνη).
Μου αρκεί που μύρισα τον άνεμο του νησιού...
Μπορείτε να δείτε όλες τις εικόνες που πήραν κάποιο βραβείο στον συγκεκριμένο διαγωνισμό, εδώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
H Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων του Λονδίνου η οποία θα φιλοξενήσει τα 60 καλύτερα έργα του διαγωνισμού μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 2011, πρόκειται να εκδώσει ειδική προειδοποίηση προς τους επισκέπτες της ειδικά για το έργο του κ. Λάμπρου.
Στο διαδίκτυο, παρουσιάστηκε από τη Guardian μισή, με ειδικό σύνδεσμο που οδηγεί σε ολόκληρη τη φωτογραφία.
Με τον ίδιο τρόπο, μπορείτε να τη δείτε και εσείς εδώ:
Η ίδια εφημερίδα, έγραψε ότι η φωτογραφία του Παναγιώτη Λάμπρου με τίτλο "Το πορτραίτο της Βρετανίδας συζύγου μου" κινείται μεταξύ ηδονοβλεψίας και πορνογραφίας. Ο ίδιος ανέφερε ότι αρχικά η φωτογραφία δεν προοριζόταν για δημοσίευση.
Οπως είπε στα «ΝΕΑ», κατανοεί το γιατί καθώς η φωτογραφία ίσως σχοινοβατεί ανάμεσα στο άκρως προσωπικό και στο δημόσιο. Εκείνος βέβαια δεν τη θεωρεί προκλητική αλλά πρόκληση για τις αισθήσεις, και επέλεξε με τη σύζυγό του να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για να θέσει τη φωτογραφία σε κοινή θέα.
«Εξαιτίας της ποιότητας του έργου ουδέποτε σκέφτηκα ότι θα μπορέσει κανείς να το συμπεριλάβει σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Αυτή η φωτογραφία διαπραγματεύεται την προσωπική στιγμή σε ένα επίπεδο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προσωπικό, αλλά δεν έχει για εμένα καμία σημασία», λέει ο κ. Λάμπρου, ο οποίος φοβάται μήπως τελικά η Αστυνομία του Λονδίνου κατεβάσει τη φωτογραφία του, όπως έγινε πέρυσι με τη γυμνή φωτογραφία της Μπρουκ Σιλντς σε ηλικία 10 ετών στην Γκαλερί Τέιτ, επειδή κάποιος προσβλήθηκε.
«Αυτό που κάνω έχει την πρόθεση να μιλήσει σε ανθρώπους που έχουν οπτική παιδεία και ταυτόχρονα καλλιτεχνική ευαισθησία. Για τους υπολοίπους θα κάνω ό,τι μπορώ για να σταθώ απέναντι στο έργο μου, αλλά δεν θα τρελαθώ κιόλας».
Πηγή: Διάφορα δημοσιεύματα του διαδικτύου.
Εσείς τι λέτε λοιπόν; Τέχνη ή πορνογραφία;
Υ.γ. Το διαγωνισμό κέρδισε το πορτρέτο του David Chancellor με τίτλο: Huntress with Buck from the series Hunters. Η φωτογραφία του κ. Λάμπρου ήρθε δεύτερη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Μπορούν αλήθεια να οριστούν απόλυτα τα όρια ανάμεσα στα δύο;
Ο όρος πορνογραφία, εισήχθη το 1864 για να περιγράψει την απεικόνιση ερωτικής συμπεριφοράς με σκοπό την πρόκληση σεξουαλικής διέγερσης.
Η πορνογραφία σύμφωνα με τον ορισμό της στο λεξικό, είναι η περιγραφή, η αναπαράσταση, με λόγο ή / και με εικόνα, σεξουαλικών πράξεων, με μονόπλευρο και υπερβολικό τονισμό των γενετήσιων στοιχείων και με υποβάθμιση (ή και αποκλεισμό) των ψυχικών, συναισθηματικών και συντροφικών πλευρών της σεξουαλικότητας.
Για την Τέχνη, δε θα κάνω τον κόπο να ανατρέξω στο λεξικό, διότι είναι για μένα σαφές μέσα από τις συζητήσεις μας στο στέκι, πως δεν υπάρχει ικανοποιητικός, πόσο μάλλον απόλυτος, ορισμός.
Μα και ο παραπάνω ορισμός της πορνογραφίας είναι άραγε ικανοποιητικός; Μπορούμε να αποκλείσουμε πως μια σεξουαλική απεικόνιση μπορεί να εμπεριέχει το στοιχείο της αισθητικής πέραν από αυτό, του αισθησιασμού;
Στον αντίποδα, δεν υπάρχει τέχνη που διεγείρει το γενετήσιο ένστικτο;
Wally in roter bluse – Egon Schiele
Περιπτώσεις...
To 1952 η πρώτη ατομική έκθεση του Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου στην Ελλάδα, στην αίθουσα Παρνασσός, στο κέντρο της Αθήνας, προκάλεσε πανελλήνιο σκάνδαλο. «Τα γυμνά σου είναι άσεμνα. Προσβάλλουν τη δημόσια αιδώ. Μάζεψέ τα και δρόμο» φώναζε, σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, ο γραμματέας της αίθουσας, μεταφέροντας την απόφαση της διοίκησης του Παρνασσού να βάλει λουκέτο στην έκθεση οκτώ μέρες μετά τα εγκαίνια.
Γυναίκα σε κόκκινο ντιβάνι
Προκλήθηκε μεγάλος σαματάς και τελικά παρενέβη ο παλιός του καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών Σπύρος Βικάτος κάνοντας μια συμβιβαστική πρόταση. Τα επίμαχα σημεία των ζωγραφισμένων μορφών καλύφθηκαν με φυσικά φύλλα συκής στερεωμένα προσεκτικά πάνω στον μουσαμά με καρφίτσες. https://askardamikti.blogspot.com/2007/01/blog-post_3257.html
Luis Carol - Beatrice Hatch
Polixeni Papapetros – Olympia as Beatrice Hatch
Η πορνό αισθητική έχει διαχυθεί με τα χρόνια σε όλο το φάσμα της Τέχνης, αλλά και της καθημερινότητας (βλ. Διαφημίσεις). Δεν είναι εύκολο πλέον να διαχωρίσει κανείς την τέχνη από την πορνογραφία, με μόνο κριτήριο τη σεξουαλική διέγερση. Ούτε η αισθητική μοιάζει να μπορεί να ξεκαθαρίσει το τοπίο...
Εσείς, με ποιο κριτήριο διαχωρίζετε το καλλιτεχνικό από το πορνογραφικό;
Robert Mapplethorpe
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.