Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

[Ιππολύτη]

Άρα είναι μην σου τύχει, και αν σου τύχει; Άγιος ο Θεός;

Δεν λέω ότι είναι εύκολο αλλά δεν μπορείς να φύγεις από την κατάθλιψη εντελώς; Μοιάζει σαν να είναι καταδικασμένος ο οποιοσδήποτε καταθλιπτικός. (Απλά ρωτάω)

Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που ειπώθηκε πριν περί "το κουβαλάς για πάντα" αλλά υπάρχουν τόσες και τόσες περιπτώσεις διεγνωσμένης κατάθλιψης που θεραπεύτηκε. Τώρα αν αυτό σημαίνει ότι η υποτροπή είναι ευκολότερη δεν ξέρω αλλά μου ακούγεται υπερβολικό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εχέμυθη]

Είναι καλύτερο να είσαι καταθλιπτικός που ασκείται και αισθάνεται ως εκ τούτου λίγο down συνεχώς παρά να είσαι καταθλιπτικός απομονωμένος στο κρεβάτι σου και να σαπίζεις καθημερινά, διότι ο πρώτος βρίσκεται τουλάχιστο σε μια Χ κατάσταση νηφάλιας σκέψης και μπορεί να εκλογικεύσει κάποια πράγματα και να βρει κάποια λύση. Ο δεύτερος χρειάζεται εξωτερική βοήθεια.


Επίσης δεν μπορώ να δεχτώ σε καμία περίπτωση ότι η κατάθλιψη δεν έχει αίτια και είναι λευχαιμία. Δεν ξέρω αν υπάρχουν μελέτες που το επιβεβαιώνουν και βαριέμαι να ψάξω αλλά είμαι σίγουρος πως τα ποσοστά κατάθλιψης είναι τραγικά λίγα σε άτομα που ασκούνται καθημερινά και έχουν υγιείς κοινωνικές σχέσεις, ιδιαίτερα αν για την κατάθλιψη παίζει ρόλο η σεροτονινη.

Πιστεύω ότι και τα δύο άτομα χρειάζονται βοήθεια όπως και να χει. Και επίσης υπάρχουν άτομα με κατάθλιψη που φαινομενικά μια χαρά κοινωνικά είναι και δε φαίνεται κιόλας να έχουν και τίποτα.
Αυτά όπως είπα τά λέω γιατί έχω διαβάσει κάποια πράγματα ειδικός δεν είμαι σε καμία περίπτωση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ορέστης40]

What?Ο λόγος που στο έλεγαν αυτό;

Τσακωμοι στο σπιτι - που προκαλουσαν αυτοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Τσακωμοι στο σπιτι - που προκαλουσαν αυτοι.

Μην δίνεις σημάσια,κοιτά να το ξεπεράσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ορέστης40]

Μην δίνεις σημάσια,κοιτά να το ξεπεράσεις.

Δεν ξερω αν ξεπερνιουνται αυτα Φωτη. Γινονται κομματι μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Δεν ξερω αν ξεπερνιουνται αυτα Φωτη. Γινονται κομματι μας.

Πιστεύω ότι μπορείς να το ξεπεράσεις σε ένα βαθμό με την δουλειά,με καλούς φίλους και με μια καλή σύντροφο.Εχεις σκεφτείς τον ψυχολόγο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 875331]

Είναι πλέον από τα ζητήματα που πιστεύω κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά συμβαίνει και συνδέεται σίγουρα με το γεγονός πως δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για τη νευρολογία του εγκεφάλου, αλλά και επίσης για την επιρροή της διατροφής και της σωματικής άσκησης.

Δεν δέχομαι σε καμία περίπτωση ότι η κατάθλιψη δεν θεραπεύεται, καθώς υπάρχουν τόσα αντιπαραδείγματα. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που θεραπεύτηκαν μόνοι τους ή με βοήθεια μη ειδικών ενώ απέτυχαν για πολλά χρόνια με ειδικούς και φαρμακολογική περίθαλψη. Πέραν,δλδ, ότι διάφοροι ειδικοί διαφωνούν μεταξύ τους, πολλοί βρίσκουν λύση έξω από αυτούς, όπως και πολλοί παράτησαν τα εναλλακτικά και θεραπεύτηκαν με (μη μόνιμη) φαρμακολογική περίθαλψη. Με άλλα λόγια, το ζήτημα είναι πολύ χαώδες για απόλυτες απόψεις απ' όλες τις πλευρές.

Πάντως, πλάκα πλάκα συνέχεια βρίσκω περισσότερους τρόπους που η διατροφή επιρεάζει τη κατάθλιψη. Το καλύτερο είναι να τρως με τον πιο επιστημονικά έγκυρο τρόπο, που βασίζεται στον εμπειρισμό χιλλιάδων χρόνων και όχι σε μη επαναυμανόμενες έρευνες, με ψάρια, κρέατα, αυγά και πράσινα λαχανικά ενώ και με αποφυγή απλών υδατανθράκων π.χ. ζάχαρη και αλεύρι και γενικά επεξεργασμένων τροφίμων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Sapphire]

Η ψυχικες παθησεις ειναι μια δυσκολη κατασταση για οσους την βιωνουν και για το οικογενειακο τους περιβαλλον.

Οπως διαβασα και παραπανω και θα συμφωνησω, οσο και λογικα να εξηγησεις η να μιλησεις στους πασχοντες δεν μπορουν να κατανοησουν, διοτι δεν μπορουν να αντιληφθουν την λογικη. Πρεπει αλλιως να στηριξεις αυτους τους ανθρωπους.

Το θεμα ειναι οι γιατροι παρεχουν τετοιου ειδους "εκπαιδευση" στα προσωπα που περιβαλλουν το ατομο με την ψυχικη παθηση; Σιγουρα χρειαζονται ειδικη μεταχειρηση.

Γνωριζω περιστατικο που ο γιατρος χορηγησε στον παθοντα τα φαρμακα και δεν εγινε καμια κουβεντα για να βοηθηθει το ατομο και να κατανοησει το ιδιο τι του συμβαινει. Φυσικα, το αποτελεσμα ηταν να αρνειται να παρει τα φαρμακα και ολη η κατασταση να γινεται ακομα πιο δυσκολη.

Αναρωτιεμαι εγω, δεν θα επρεπε οι γιατροι να ασχολουνται με τους ασθενεις και να συζητουν ετσι ωστε με καποιο τροπο να μπορουν και οι ιδιοι να αντιμετωπισουν αυτο που τους συμβαινει; 'Η απλα αδιαφορουν, συνταγογραφουν μονο και μετα ο Θεος βοηθος!

Πως περιμενουν απο μια οικογενεια που θελει να στηριξει το ατομο αυτο και να το βοηθησει,να το κανουν, χωρις να ξερουν το πως και πως περιμενουν το ιδιο το ατομο να βοηθησει τον ιδιο του τον εαυτο, εαν δεν εχει συνειδητοποιησει ακομα το τι του συμβαινει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

Γενικά είμαι και εγώ της άποψης πως mental disorders όπως η κατάθλιψη δεν ''θεραπεύονται''.Αυτά που θεραπεύονται είναι τα συμπτώματα(το συνεχές αίσθημα αδυναμίας και κούρασης,οι αρνητικές σκέψεις κ.ο.κ).Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο και το αυτό βέβαια αυτό που λέω..
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι άνθρωποι που περνούν αυτό το βάσανο παίρνοντας τα κατάλληλα εργαλεία είτε από ειδικό είτε από μόνοι τους (αν μπορούν να ''βγουν'' από τον εαυτό τους και να τον δουν από μια απόσταση) μπορούν να μαλακώσουν τα συμπτώματα. Τα χάπια θεωρώ δουλεύουν όπως τα παυσίπονα.Επιφανειακά και για λίγο.Η αποδοχή της κατάστασης από τον άνθρωπο που υποφέρει και το να κρατάει τον εαυτό του δραστήριο και ενεργό ''βγαίνοντας'' από τον εαυτό του είτε αυτό είναι γυμναστήριο,είτε είναι συζήτηση με κοντινούς ανθρώπους,είτε η ενασχόληση με τέχνες,το διάβασμα οτιδήποτε, βοηθάει αρκετά.Όσον αφορά το πώς μπορεί να αντιμετωπίσει το οικογενειακό περιβάλλον ή οι φίλοι νούμερο ένα είναι η ενημέρωση σχετικά με τέτοιου είδους αρρώστιες,η κατανόηση,η ενσυναίσθηση και η πριν από όλα αυτά η ενεργητική ακοή χωρίς διάθεση υποτίμησης των προβληματισμών που εκφράζονται.

Υπάρχει διαφορά στην κατάθλιψη που προκλήθηκε από κάποιο συγκεκριμένο τραγικό σημαδιακό γεγονός και από την κατάθλιψη που υπάρχει χωρίς προφανές λόγο.Στην πρώτη ο ασθενής στη πρώτη περίπτωση γνωρίζει(ή είναι ευκολότερο να αναγνωρίσει είτε με βοήθεια είτε μόνος) τι του το προκαλεί και άρα υπάρχει μια κατάσταση που μπορεί να αναλυθεί και να αντιμετωπιστεί ενώ στη δεύτερη περίπτωση δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό και good luck diving on yourself για να βρεις τι παίζει με την πάρτη σου
Πράγμα που ούτως ή άλλως είναι δύσκολο(το diving ντε) να κάνει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος ψυχικά και σωματικά υγιής ή μη για οποιοδήποτε λόγο(αυτογνωσία και αυτοβελτίωση οι κυριότεροι)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ορέστης40]

Πιστεύω ότι μπορείς να το ξεπεράσεις σε ένα βαθμό με την δουλειά,με καλούς φίλους και με μια καλή σύντροφο.Εχεις σκεφτείς τον ψυχολόγο;

Ναι αλλα οπως και με τον ψυχιατρο νιωθω ασχημα να παω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Ναι αλλα οπως και με τον ψυχιατρο νιωθω ασχημα να παω.

Γιατί νιώθεις άσχημα;Ο καλός ψυχολόγος σε καταλαβαίνει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ορέστης40]

Απο το 07 ως το 12 ειχα χασει τελειως το κουραγιο μου, δυσκολευομουν να σηκωθω απ το κρεβατι κλπ. Μετα ομως ενα ευχαριστο γεγονος με εκανε να αλλαξω πορεια και να ενταξω καποιες ασχολιες στη ζωη μου. Αγορασα ρουχα, αρχισα να βγαινω...Ευτυχισμενος δεν ημουν αλλα το παλευα. Η ζωη εχει μικρες ανταμοιβες για ολους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Απο το 07 ως το 12 ειχα χασει τελειως το κουραγιο μου, δυσκολευομουν να σηκωθω απ το κρεβατι κλπ. Μετα ομως ενα ευχαριστο γεγονος με εκανε να αλλαξω πορεια και να ενταξω καποιες ασχολιες στη ζωη μου. Αγορασα ρουχα, αρχισα να βγαινω...Ευτυχισμενος δεν ημουν αλλα το παλευα. Η ζωη εχει μικρες ανταμοιβες για ολους.

Η ζωή είναι ωραία!!!Ευχομαι να το ξεπεράσεις τελείως!Παντως ο ψυχολόγος είναι καλή λύση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ορέστης40]

Γιατί νιώθεις άσχημα;Ο καλός ψυχολόγος σε καταλαβαίνει.

Νομιζω δεν ειμαι ο μονος. Υπαρχει στιγμα στην κοινωνια. Εχοντας μεγαλωσει με τον τροπο που μεγαλωσα νιωθω ακομα πιο εντονο το στιγμα του "τρελου".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Ναι αλλα οπως και με τον ψυχιατρο νιωθω ασχημα να παω.

Κοίτα φίλε, μπορείς να λύσεις και μόνος σου τα προβλήματα σου, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν όλοι, δεν είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρεις και θα σου πάρει και πολύ περισσότερο χρόνο από το αν ζητήσεις ψυχολογική υποστήριξη.

Δεν ξερω πως μεγάλωσες και τι παιδικά τραύματα σου δημιούργησαν οι γονείς αλλά πλέον έχεις μεγαλώσει και πρέπει να κατανοήσεις ότι εσύ έχεις την ευθύνη για την πορεία της ζωής σου.

Αν δεν σταματήσεις να κρύβεσαι από τον εαυτό σου και δεν αντιμετωπίσεις τους φόβους σου δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Θα περνάνε τα χρόνια και εσύ θα περιμένεις τυχαια ευχάριστα γεγονότα. Θες να είσαι στην ίδια σε 20 χρόνια; Σκέψου το.

Αν έχω καταλάβει καλά μένεις με τους γονείς σου. Αν αυτό ισχύει πρέπει να το αλλάξεις πάση θησια γιατί το περιβάλλον εκεί είναι τοξικό και σε κάνει χειρότερα. Βρες μια δουλειά ότι να ναι και απλά πήγαινε να μηνεις κάπου μόνος σου. Είναι το πρώτο βήμα.

Μετά πήγαινε σε κάποιον ψυχολόγο για να λύσεις τα θέματα σου. Ο ψυχολόγος ούτε σε χλευαζει, ούτε σε θεωρεί περίεργο. Είναι εκεί για να σε βοηθήσει.

Αλλά βγες προτιστως από την παθητική νοοτροπία του θύματος και της κατάστασης που δεν αλλάζει. Όλες οι καταστάσεις αλλάζουν, το μόνο που χρειάζεται είναι δράση, δράση, δράση, δράση, δράση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

Γενικά είμαι και εγώ της άποψης πως mental disorders όπως η κατάθλιψη δεν ''θεραπεύονται''.Αυτά που θεραπεύονται είναι τα συμπτώματα(το συνεχές αίσθημα αδυναμίας και κούρασης,οι αρνητικές σκέψεις κ.ο.κ).Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο και το αυτό βέβαια αυτό που λέω..

Οχι, η καταθλιψη οταν ειναι στη κλινικη της μορφη, δηλαδη μια αυτονομη παθηση, εχει γενικα καλη προγνωση. Θεραπευεται, τις περισοτερες φορες μαλιστα θα περασει απο μονη της χωρις να επιστρεψει. Αν η καταθλιψη ειναι συμπτωμα η συνδρομη καποια αλλης παθησης τοτε πρεπει να λυθει το υπερπων προβλημα και σιγα σιγα θα ληθει και η καταθλιψη.

Λεω θεραπευεται γιατι μπορουμε να δουμε δομικες αλλαγες στον εγγεφαλο ανθρωπων που ξεπερασαν χρονιες καταθληψεις.

Τα χάπια θεωρώ δουλεύουν όπως τα παυσίπονα.Επιφανειακά και για λίγο.Η αποδοχή της κατάστασης από τον άνθρωπο που υποφέρει και το να κρατάει τον εαυτό του δραστήριο και ενεργό ''βγαίνοντας'' από τον εαυτό του είτε αυτό είναι γυμναστήριο,είτε είναι συζήτηση με κοντινούς ανθρώπους,είτε η ενασχόληση με τέχνες,το διάβασμα οτιδήποτε, βοηθάει αρκετά.

Οχι, επισης δεν ειναι ετσι, τα αντικαταθλιπτικα εχουν δεχθει πολυ κριτικη ενα μεγαλο μερος της οποιας ειναι δικαιολογημενη παρολα αυτα εχουν κυριολεκτικα σωσει ζωες. Οι θεραπευτικες δρασεις τους ειναι δυο:

1) μειωνουν τα συμπτωματα με αποτελεσμα το ατομο να μπορει να αναζητησει αλλα και να ειναι πιο δεκτικος σε αλλες θεραπευτικες προσεγγισεις (ψυχοθεραπεια, διαλογισμος, τεχνες, κοινωνικοποιηση, ασκηση κτλ) και
2) εμμεσα και αμμεσα προκαλουν αναστροφη της ατροφιας του ιπποκαμπου που εχει συνδεθει με την καταθλιψη.

Πολλες φορες τα φαρμακα χρειαζονται. Το "προβλημα" ειναι η ευκολια και η διαρκεια συνταγογραφισης και το γεγονος οτι συχνα πυκνα δινονται ΧΩΡΙΣ συνδιασμενη ψυχοθεραπεια.

Υπάρχει διαφορά στην κατάθλιψη που προκλήθηκε από κάποιο συγκεκριμένο τραγικό σημαδιακό γεγονός και από την κατάθλιψη που υπάρχει χωρίς προφανές λόγο.

Το πρωτο λεγεται πενθος η μελαγχωλια, δεν ειναι καταθλιψη. Η καταθλιψη εχει επιμονο και βαθυ χαρακτηρα. Το πενθος ξεκινα βαθυ αλλα σχετικα συντομα το ατομο ανακαμπτει. Στην καταθλιψη δεν ειναι ετσι.

Πχ αν πεθανει ο συντροφος σου δεν θα σε διαγνωσει κανενας με καταθλιψη που δεν εχεις κουραγιο να σηκωθεις απο το κρεβατι σου και κλαις ολη μερα. Αν ομως μετα απο 2 μηνες εξακολουθεις να εισαι ετσι τοτε θα πουμε οτι εχεις καταθλιψη και χρειαζεται καποια βοηθεια να βγεις απο τη τρυπα.

Γενικα αν σου τυχουν σε σχετικα μικρο χρονικο διαστημα πανω απο 4 τετοια γεγονοτα (και συνηθως πανε μαζι). Πχ χανεις συντροφο, σε απολυουν απο τη δουλεια, ξεκινας το ποτο, αναγκαζεσαι να μετακομισεις, χανεις φιλους τοτε δυστυχως υπαρχει αυξημενος κινδυνος να πεσεις σε καταθλιψη και αυτη να επιμενει

Η κατάθλιψη δεν είναι όμοια με τη θλίψη

Παιδια επειδη ξερω αρκετους απο αυτους που γραφουν στο psychologynow σας συμβουλευω οτιδηποτε διαβαζετε το ΛΙΓΟΤΕΡΟ να το επιβεβαιωνετε απο τριτες πηγες. Το επιπεδο ειναι τρομακτικα χαμηλο.

Παραδειγμα το συγκεκριμενο αρθρο το οποιο ειναι ελαφρως για τα μπαζα. Κανει να φαινεται οτι η ειδοποιος διαφορα της καταθλιψης με την μελαγχωλια ειναι η ελειψη συναισθηματος (ονομαζεται ανηδονια αυτο). Αυτο ειναι ΛΑΘΟΣ. Η ανηδονια και η συναισθηματικη αποσυρση ειναι ΕΝΑ απο τα ΠΙΘΑΝΑ συμπτωματα μιας καταθλιψης. ΟΧΙ το βασικο.

Άρα είναι μην σου τύχει, και αν σου τύχει; Άγιος ο Θεός;

Δεν λέω ότι είναι εύκολο αλλά δεν μπορείς να φύγεις από την κατάθλιψη εντελώς; Μοιάζει σαν να είναι καταδικασμένος ο οποιοσδήποτε καταθλιπτικός. (Απλά ρωτάω)

Φυσικα και μπορεις να επανελθεις. Ενταξει υπαρχουν ορισμενες καταθλιψεις πολυ επιμονες και ανθεκτικες σε θεραπευτικες προσεγγισεις αλλα αυτο δεν ειναι η νορμα.

Υπήρξε μια περίοδος στο παρελθόν μου που όλα κυριολεκτικά πήγαιναν στραβά. Συνέπεσαν τόσες πολλές μεγάλες ατυχίες αλλά και μικρές καθημερινές που είχα φτάσει στο συμπερασμα πως τελικά υπάρχει θεός και με έχει βάλει στο μάτι και σπάει πλάκα μαζί μου, καθώς η όλη κατάσταση ήταν τόσο γαμησετα που έπρεπε κάποιος να την έχει σχεδιάσει

Οπως ειχε πει καποια #debihope:

"Before you diagnose yourself with depression or low self esteem, first make sure you are not, in fact, just surrounded by assholes."

Εγώ το τελευταίο 2μηνο έχω φόβο ότι θα πεθάνω.Μαλιστα πριν 3 εβδομάδες είχα πάθει κρίση πανικού και πήγα στο κέντρο υγείας ώστε να μου δώσουν Xanax για να ηρεμήσω.Καθε μέρα νομίζω ότι έχω κάτι μια το κεφάλι μου,μια πόνο στο στήθος,μια βάρος στο πόδι κτλ.Οταν ξεχνιέμαι δεν έχω τίποτα.

Ίσως είναι λόγω των πανελληνίων.

Ε ναι αγχος ειναι αυτο. Chill bitch που ελεγε και ο ιπποκρατης

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[McManus]

Ολη μου η ενηλικη ζωη ηταν μελαγχολικη. Μια φορα ειχα παει σε ενα νευρολογο ψυχιατρο για πονοκεφαλους. Αυτος μου ειπε οτι δεν εχω καταθλιψη αλλα αγχος. Δε θα παω ποτε σε γιατρο για τα ψυχολογικα μου προβληματα υι. Οι γονεις μου με μεγαλωσαν λεγοντας μου οτι θα με κλεισουν στο ψυχιατρειο. Δε νομιζω οτι ξεπερνιεται αυτο.

Έχεις συναντήσει ποτέ ψυχίατρο που να ισχυρίζεται ότι θεράπευσε έναν ασθενή;

Δε εννοω να τον κουράρει
αλλά να τον θεραπεύσει.

Όχι έτσι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ορέστης40]

Έχεις συναντήσει ποτέ ψυχίατρο που να ισχυρίζεται ότι θεράπευσε έναν ασθενή;

Δε εννοω να τον κουράρει
αλλά να τον θεραπεύσει.

Όχι έτσι;

Τι θες να πεις;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 875331]

Έχεις συναντήσει ποτέ ψυχίατρο που να ισχυρίζεται ότι θεράπευσε έναν ασθενή;

Δε εννοω να τον κουράρει
αλλά να τον θεραπεύσει.

Όχι έτσι;

Ναι, υπάρχουν άπειρα τέτοια παραδείγματα, λολ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[McManus]

Τι θες να πεις;

Ότι δεν υπάρχει.
Βρες μου έναν ή μία που να μπορεί να αποδείξει ότι θεράπευσε κάποιον ασθενή.


Ή ψυχιατρική έχει μεγάλο παρελθόν
και κοντινό παρόν.

Κάτι σαν να λέμε για τον πουτσο καβάλα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.