Αντιμετώπιση χωρισμού

efiger

Νεοφερμένος

Η efiger αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 40 μηνύματα.
Εχω ξαναγραψει για την σχέση μ αυτή παλιοτερα. Ήταν σε ένα διάστημα που είχαμε χωρίσει ας το πουμε προσωρινα. (Σορυ για το σεντόνι προκαταβολικα)Τώρα χωρίσαμε τον Ιουλιο με δική μου πρωτοβουλία κ ακόμα αισθάνομαι άσχημα κ στεναχωριεμαι. Ήταν πολυ ταραχώδης και έντονη σχέση αλλά ταυτόχρονα υπήρχε οικειοτητα και τρυφερότητα. Είχαμε μια διαφορά ηλικίας (εγώ 29 κ αυτός 24 όταν τα πρωτοβρηκαμε). Στην αρχή προβληματιστηκα γι αυτό αλλά κ για το γεγονός ότι πριν 1,5 μήνα είχε χωρίσει με μια σχέση 5 χρόνων αλλά μου άρεσε πολυ και τελικά τα βρήκαμε. Μου είχε πει ότι είναι ζηλιάρης από την αρχή αλλά σκέφτηκα ποσο ζηλιάρης να είναι πια;εγώ ήμουν πολυ κλειστή και διστακτική αρχικά εξαιτίας προηγουμενων εμπειριών. Είχα μάθει να μην εκφράζω τα συναισθήματα μου ανοιχτά γιατί αισθάνομουν ευάλωτη έτσι. Επίσης είχα φτιάξει μια ιδεατή εικόνα για τις σχέσεις.εχω επιληψία από 3 χρονών κ μεχρι σήμερα και μεγάλωσα με κάποιους περιορισμούς κ αρκετά προστατευμενη. Όταν είπε θέλει ειλικρίνεια δεν το φιλτραρα πολυ. Τ ελεγα ειλικρινά ό, τι γινόταν αξιο αναφοράς αλλά αυτός παρεξηγουνταν κ τα κράταγε(σε κάποια δεν είχε άδικο). Πίστευα ότι θα μου έδειχνε αυτός σιγά σιγά πως να λειτουργω μέσα σε μια σχέση, γτ ηταν η πρωτη ουσιαστική σχέση Μ και περιμενα πολλα. Όμως συντομα ξεκίνησε η ζηλια κ κάποιες παρεξηγησεις κ ενώ τον ήθελα πολυ, ένιωθα πως δεν Μ αγαπουσε(φουλ ανασφαλής). Πήγα για πρακτική σε ξενοδοχείο σε άλλο μέρος (αυτός πηγε Κυπρο) κ ήταν νομίζω τ χειρότερο της ζωής Μ. Το αποκορύφωμα ήταν σε ένα τοπικό πσνηγυρι που πηγα με συναδέλφους(5-10 άτομα ήμασταν δηλαδή σχεδόν όλο τ προσωπικο). Έπαιρνε συνέχεια τηλ, έστελνε ακαταλαβίστικα μνμ, ότι έπινε εξαιτίας Μ κ την επόμενη μέρα απείλησε ότι θα αυτοκτονήσει κ ότι θα παραιτηθει από την δουλειά τ να ρθει να με βρει. Περιττό να πβ ότι δεν έκανε τπτ από αυτά κ μετα απο λίγες μέρες χωρίσαμε. Τα ξαναβρήκαμε όταν γυρίσαμε στο μέρος μας κ αυτός πηγε Αθήνα πιυ ειχε κανονίσει δουλειά. Πάλι τα ίδια. Χωρίζουμε ξανά(έβαλε λίγο κ το χέρι της η μάνα Μ γτ με έβλεπε χάλια) κ μετα απο μιαμιση βδομάδα τα βρίσκει με άλλη. Ποτε ποτε μιλάγαμε κ όταν χώρισε με την άλλη ήρθε κ με βρήκε. Τα ξανά βρίσκουμε κ ξεκίνησε νέος κυκλος ζήλειας. Φταίει κιόλας ότι εκείνη την περιοδο με φλερταρε κάποιος από ένα σεμινάριο που πηγαινα αλλά εγώ τν έβλεπα σαν φίλο. Το παιδι που ήμασταν μαζί Μ έλεγε ότι τα ξαναβρηκα μαζί του για να τον εκδικηθώ και θα βρει αυτός τ κάνω κ τέτοια. Ξεκοψα από δυο άτομα που έκανα παρεα, σχεδόν δεν ήξερα τ να βάλω το καλοκαίρι γτ η μισή κ παραπανω ντουλάπα μου είχε βγει ακατάλληλη και έδινα συνεχώς λογαριασμό. Από την στεναχώρια περασα στα νευρα κ το παραμικρο με ενοχλούσε. Αυτός όταν αποκοιμιομουν ξεκίναγε κ μουρμουραγε συγγνώμη κ συγγνώμη από πανω Μ και έλεγε ότι Μ αγαπουσε. Στο τέλος όταν τον άκουγα με έπιανε πονοκεφαλος. Χωρίσαμε κ κατελληξα στο νοσοκομείο λόγω έντονων πονοκεφαλων κ ζάλη(το πόρισμα ήταν ψυχογενης επιληψία). Σοκ! Αυτός με παρακαλουσε μέχρι κ πρόσφατα να τα ξαναβρουμε, ότι άλλαξε κτλ. Μου είπε ότι πιστευε πως δεν τον αγαπουσα επειδή δεν τ λεγα κ επειδή δεν εκανα ανοιχτά σχέδια μαζί του. Σε σχέση με όταν πρωτοχωρισαμε είμαι καλυτερα , όμως ακόμα στεναχωριεμαι. Δεν θέλω να αποδεχτώ ότι εκανα λάθος;θέλω να βρω κάτι λάθος Μ για να δικαιολογήσω την κατάσταση κτλ και ανάμεσα τα ίδια κ τα ίδια. Καμιά φορά λέω ότι εκανα λάθος που χωρισα κ αναρωτιέμαι γτ μπαίνω στο αυτό τον φαυλο κυκλο συνέχεια;μπορουν οι άνθρωποι να αλλάξουν; γτ το σκέφτομαι ακόμα;
Ξανά συγγνώμη για το σεντόνι
 

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,965 μηνύματα.
Και τι ζητάς απο εμάς τωρα εδώ να σου πούμε ;

έμπλεξες με εναν ψυχοπαθή άνθρωπο και μικροτερο σου. Δικια σου η επιλογή.
 

efiger

Νεοφερμένος

Η efiger αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 40 μηνύματα.
Μωρέ το ξερω οτι ειναι δική μου επιλογη.
 

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,502 μηνύματα.
εγώ ήμουν πολυ κλειστή και διστακτική αρχικά εξαιτίας προηγουμενων εμπειριών. Είχα μάθει να μην εκφράζω τα συναισθήματα μου ανοιχτά

Avoidant attachment style -- Red flag σου.

γιατί αισθάνομουν ευάλωτη έτσι. Επίσης είχα φτιάξει μια ιδεατή εικόνα για τις σχέσεις.εχω επιληψία από 3 χρονών κ μεχρι σήμερα και μεγάλωσα με κάποιους περιορισμούς κ αρκετά προστατευμενη.
Αιτιολογίες γιατί είσαι avoidant. Τις προσπερνάμε. Άλλο τι νομίζεις εσύ για να ηρεμείς και να δικαιολογείς την απόστασή σου κι άλλο το γιατί πράγματι είσαι avoidant.

Αν θέλεις και δεν σε φέρνουμε σε δύσκολη θέση, πες μας λίγα πράγματα για το μπαμπά σου. Έχετε καλή σχέση;

Όταν είπε θέλει ειλικρίνεια δεν το φιλτραρα πολυ. Τ ελεγα ειλικρινά ό, τι γινόταν αξιο αναφοράς αλλά αυτός παρεξηγουνταν κ τα κράταγε(σε κάποια δεν είχε άδικο).

Γιατί δεν είχε άδικο; Ενδιαφέρον θα είχε να μάθουμε.

Πίστευα ότι θα μου έδειχνε αυτός σιγά σιγά πως να λειτουργω μέσα σε μια σχέση, γτ ηταν η πρωτη ουσιαστική σχέση Μ και περιμενα πολλα.

Στα 29 σου, η πρώτη σου ουσιαστική σχέση;

Όμως συντομα ξεκίνησε η ζηλια κ κάποιες παρεξηγησεις κ ενώ τον ήθελα πολυ, ένιωθα πως δεν Μ αγαπουσε(φουλ ανασφαλής).

Τι μπορεί να πάει στραβά με αυτό; (famous last words)

Πήγα για πρακτική σε ξενοδοχείο σε άλλο μέρος

Ωχ... του τουριστικού κλάδου. Βάλε και λίγο εμφανίσιμη (αν είσαι, που μάλλον θα είσαι) και να γιατί βαράει ψυχοπάθειες ο άλλος.

(αυτός πηγε Κυπρο) κ ήταν νομίζω τ χειρότερο της ζωής Μ. Το αποκορύφωμα ήταν σε ένα τοπικό πσνηγυρι που πηγα με συναδέλφους(5-10 άτομα ήμασταν δηλαδή σχεδόν όλο τ προσωπικο). Έπαιρνε συνέχεια τηλ, έστελνε ακαταλαβίστικα μνμ, ότι έπινε εξαιτίας Μ κ την επόμενη μέρα απείλησε ότι θα αυτοκτονήσει κ ότι θα παραιτηθει από την δουλειά τ να ρθει να με βρει. Περιττό να πβ ότι δεν έκανε τπτ από αυτά κ μετα απο λίγες μέρες χωρίσαμε.

Σπουδαίος στις αντιδράσεις του. Ψύχραιμος. Κελεπούρι -- Red flag του μεγάλο.


Τα ξαναβρήκαμε όταν γυρίσαμε στο μέρος μας κ αυτός πηγε Αθήνα πιυ ειχε κανονίσει δουλειά. Πάλι τα ίδια. Χωρίζουμε ξανά(έβαλε λίγο κ το χέρι της η μάνα Μ γτ με έβλεπε χάλια)

Ωπ; Ωπ... Να και η μάνα που βάζει το χεράκι...

κ μετα απο μιαμιση βδομάδα τα βρίσκει με άλλη. Ποτε ποτε μιλάγαμε κ όταν χώρισε με την άλλη ήρθε κ με βρήκε. Τα ξανά βρίσκουμε κ ξεκίνησε νέος κυκλος ζήλειας. Φταίει κιόλας ότι εκείνη την περιοδο με φλερταρε κάποιος από ένα σεμινάριο που πηγαινα αλλά εγώ τν έβλεπα σαν φίλο.
jon-hamm-head-nod.gif


Κι αν δεν τον έβλεπες σαν φίλο; Τι θα είχε γίνει; Ποιον θα διάλεγες απο τους δυο; Μήπως ήταν last resort επιλογή ο τύπος σου;

Το παιδι που ήμασταν μαζί Μ έλεγε ότι τα ξαναβρηκα μαζί του για να τον εκδικηθώ και θα βρει αυτός τ κάνω κ τέτοια. Ξεκοψα από δυο άτομα που έκανα παρεα, σχεδόν δεν ήξερα τ να βάλω το καλοκαίρι γτ η μισή κ παραπανω ντουλάπα μου είχε βγει ακατάλληλη και έδινα συνεχώς λογαριασμό.

Γιατί έδινες λογαριασμό; Μπαμπάς σου είναι; Δεν είχες καμία υποχρέωση.

Δεν είχε λόγο να ενοχλείται ο τύπος.

Εκτός αν τα δυο άτομα ήταν άντρες που έκανες παρέα και έδιναν αφορμές. Έδιναν; Είχες ξεκαθαρίσει τα όρια;
Από την στεναχώρια περασα στα νευρα κ το παραμικρο με ενοχλούσε.

Αυτό συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, όταν υπάρχει άλλος και ετοιμάζεσαι να...

Αυτός όταν αποκοιμιομουν ξεκίναγε κ μουρμουραγε συγγνώμη κ συγγνώμη από πανω Μ και έλεγε ότι Μ αγαπουσε. Στο τέλος όταν τον άκουγα με έπιανε πονοκεφαλος. Χωρίσαμε


...χωρίσεις τον προηγούμενο. Ούτε μάντης να ήμουν.

Σε σχέση με όταν πρωτοχωρισαμε είμαι καλυτερα , όμως ακόμα στεναχωριεμαι. Δεν θέλω να αποδεχτώ ότι εκανα λάθος;θέλω να βρω κάτι λάθος Μ για να δικαιολογήσω την κατάσταση κτλ και ανάμεσα τα ίδια κ τα ίδια. Καμιά φορά λέω ότι εκανα λάθος που χωρισα κ αναρωτιέμαι γτ μπαίνω στο αυτό τον φαυλο κυκλο συνέχεια;μπορουν οι άνθρωποι να αλλάξουν; γτ το σκέφτομαι ακόμα;

1ο υποθετικό σενάριο: Είχες κάποιον άλλο, τον οποίο και δεν αποκαλύπτεις και μόλις έληξε η προσπάθεια αυτή μιας νεας σχέσης και έμεινες μόνη, τον ξανασκέφτηκες.

2ο υποθετικό σενάριο: Δεν είχες κανέναν και δεν έχεις κανέναν άλλο, κι απλα νιώθεις μόνη και έτσι τον ξανασκέφτηκες μην έχοντας καλύτερη επιλογή.

3ο υποθετικό σενάριο: Ήταν καλύτερος αυτός ή εσυ όχι και τόσο καλή, όσο μας περιγράφεις και έχεις ενοχές γιατί γνωρίζεις πράγματα που δεν γνωρίζουμε.



Σε κάθε περίπτωση έχετε και οι δυο τις τοξικότητες και τα θέματά σας. Είστε ακατάλληλοι όχι μόνο για μεταξύ σας αλλά και για σχέσεις με άλλους.

Πάρε ένα χρόνο να ηρεμήσεις να καταλάβεις τι θες απο τη ζωή σου και τι είδους άντρα θέλεις (αν θέλεις) και ύστερα όταν έρθει και φτιάξει το μέσα σου, ξαναεπέλεξε.

Ακούγομαι απότομος, αλλά διάβασα πίσω από τις γραμμές.

Ανασφάλειες, μανάδες, avoidant style. Όχι.

Όχι όχι όχι όχι όχι.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,965 μηνύματα.
Μωρέ το ξερω οτι ειναι δική μου επιλογη.

Έτσι είστε οι γυναίκες.... μπαινετε σε λαβυρινθους υπερ αναλυσεων. Δεν μ αρεσουν τα τσουβαλια αλλα δυστυχως βλεπω οσες περισσοτερο γνωριζω οτι δεν θα τα αποφυγουμε. Σας λεει ο άλλος μην ασχολειστε με μαλακιες... θα τα κανετε σκατά... οχι εκεί... κολλαει το μυαλο.. στα ιδια κ τα ιδια.

Και μην ανησυχεις... που σου έκανε τέτοιες σκηνες... αμα δεν σου έκανε αυτος βλακειες θα του τις έκανες εσυ :D απο τις περισσοτερες διαλυμενες σχέσεις αυτα ακούω. Εσυ μπορει να εισια κυριος να μην επεμβαινεις στην ζωη της άλλης ε θα το κανει αυτη ρε φιλε... γιατι κάτι πρεπει να ψάξει να βρει για να γκρινιαζει κάθε μερα.

Η αλλη γυρισε κ ειπε στον αλλον επειδη μιλησε μια μερα στο τηλεφωνο με τη μανα του οτι ειναι μαμάκιας.... ότι να ναι...

Εχω φιλους άψογοι στη σχέση... ερωτικά παντου΄... καλα παιδιά σοβαρα... κ βρηκε η αλλη πλευρα μια δικαιολογια μετα απο ενα διαστημα να τους χωρισει.

Οποτε σορρυ που θα στο πω αλλα κάποιες θέλετε κ στεναχωριεστε κ τα τραβατε ολα αυτα. Το ξερω ειμαι σκληρος αλλα αυτο ισχυει.

ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ σωτηρία. Τωρα εσυ λες στεναχωριεσαι.... εσυ τον χωρισες.... αμα στεναχωριεσαι να μην τον χωριζες. Βρες αλλον καλυτερο λοιπον εφοσον εκεινος δεν σου ταιριαζε να ηρεμησεις... τι θέλεις κ ψάχνεσαι ;
 

Guest 009012

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
:welcome:
There is a certain sort of relationship that is alternately passionate, fiery and painfully unfulfilling – and that tends to puzzle both outsiders and its participants; a relationship between one person who is, as psychologists put it, anxiously attached and another who is avoidantly attached. There is, in such couplings, a constant game of push and pull. The anxiously attached party typically complains – more or less loudly – that their partner is not responsive enough: they accuse them of being emotionally distant, withholding, cold and perhaps physically uninterested too. The avoidant lover, for their part, stays relatively quiet but in their more fed-up moments, complains that the anxious party is far too demanding, possibly ‘mad’ and, as they put it pejoratively, ‘needy’. One person seems to want far too much, the other far too little.



The unhappiness unfolds in a cycle. At the start, the anxious partner loves the avoidant one with great intensity – but, in time, also growing frustration. The dissatisfaction grows ever more intense until, eventually one day, fed up with so much seeming rejection, the anxious partner overcomes their fears, decides they need something better and tells their lover that they’re off. At which point, the avoidant party undergoes a complete seachange. Their greatest fear, that of being engulfed in love, disappears at a stroke and reveals something that is normally utterly submerged in their character: a fear of being abandoned. Wholly liberated from the threat of being engulfed (the anxious one may by now have packed their bags), the avoidant one gives free reign to all their reserves of pent up romanticism and ardour – which feel utterly safe to bring out, now that there seems so little danger of reciprocation. Despite their fury, the anxious person hears the honeyed words and forthright promises, and – after some initial doubts – can’t help but be won over. The formerly distant partner appears to have become, in the nick of time, as they’d always wanted them to be, a warm soul. There is no reason not to return: after all, it’s not that they didn’t love this person, it was the feeling they weren’t loved back that was making things impossible…



For a time, there is bliss – and it seems that the couple are headed for long-term happiness. Liberated from their anxiety around engulfment, the avoidant partner gives free expression to love; liberated from their fear of abandonment, the anxious one is left feeling secure and trusting. But soon enough the problems return. Things become, as it were, too nice for the avoidant partner. It seems the anxious one isn’t going to leave them any more, they’re just going to stick around and seek ever greater closeness – and so the old fear of engulfment returns. They have no option but to start to pull away again and get distant, which gradually proves intolerable once again to the anxious partner. Within weeks or months, the pair are back in the same situation. Fierce arguments are back: the words needy and cold are once more in circulation. It’s time for another crisis and another threat of departure. It may go on like this for years, or a lifetime… From the outside, it is almost funny. From the inside, it is hellish. There are a few ways out: the avoidant party can realise, and learn to tolerate their fear of engulfment. The anxious party can grow conscious of their unnatural pull towards unfulfilling people, refuse to go back after a crisis and seek a future with more secure and reassuring sorts.

Or, yet more hopefully, both partners can acquire the vocabulary of attachment theory, come to observe their repetitions, gain some insight into aspects of their childhoods that drive them on – and learn not to act out their compulsions. They can learn the games they are unconsciously playing – and then, to the relief of all who care for them and to the redemption of their relationship, refuse to play them any longer.
 

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,965 μηνύματα.
:welcome:
There is a certain sort of relationship that is alternately passionate, fiery and painfully unfulfilling – and that tends to puzzle both outsiders and its participants; a relationship between one person who is, as psychologists put it, anxiously attached and another who is avoidantly attached. There is, in such couplings, a constant game of push and pull. The anxiously attached party typically complains – more or less loudly – that their partner is not responsive enough: they accuse them of being emotionally distant, withholding, cold and perhaps physically uninterested too. The avoidant lover, for their part, stays relatively quiet but in their more fed-up moments, complains that the anxious party is far too demanding, possibly ‘mad’ and, as they put it pejoratively, ‘needy’. One person seems to want far too much, the other far too little.



The unhappiness unfolds in a cycle. At the start, the anxious partner loves the avoidant one with great intensity – but, in time, also growing frustration. The dissatisfaction grows ever more intense until, eventually one day, fed up with so much seeming rejection, the anxious partner overcomes their fears, decides they need something better and tells their lover that they’re off. At which point, the avoidant party undergoes a complete seachange. Their greatest fear, that of being engulfed in love, disappears at a stroke and reveals something that is normally utterly submerged in their character: a fear of being abandoned. Wholly liberated from the threat of being engulfed (the anxious one may by now have packed their bags), the avoidant one gives free reign to all their reserves of pent up romanticism and ardour – which feel utterly safe to bring out, now that there seems so little danger of reciprocation. Despite their fury, the anxious person hears the honeyed words and forthright promises, and – after some initial doubts – can’t help but be won over. The formerly distant partner appears to have become, in the nick of time, as they’d always wanted them to be, a warm soul. There is no reason not to return: after all, it’s not that they didn’t love this person, it was the feeling they weren’t loved back that was making things impossible…



For a time, there is bliss – and it seems that the couple are headed for long-term happiness. Liberated from their anxiety around engulfment, the avoidant partner gives free expression to love; liberated from their fear of abandonment, the anxious one is left feeling secure and trusting. But soon enough the problems return. Things become, as it were, too nice for the avoidant partner. It seems the anxious one isn’t going to leave them any more, they’re just going to stick around and seek ever greater closeness – and so the old fear of engulfment returns. They have no option but to start to pull away again and get distant, which gradually proves intolerable once again to the anxious partner. Within weeks or months, the pair are back in the same situation. Fierce arguments are back: the words needy and cold are once more in circulation. It’s time for another crisis and another threat of departure. It may go on like this for years, or a lifetime… From the outside, it is almost funny. From the inside, it is hellish. There are a few ways out: the avoidant party can realise, and learn to tolerate their fear of engulfment. The anxious party can grow conscious of their unnatural pull towards unfulfilling people, refuse to go back after a crisis and seek a future with more secure and reassuring sorts.

Or, yet more hopefully, both partners can acquire the vocabulary of attachment theory, come to observe their repetitions, gain some insight into aspects of their childhoods that drive them on – and learn not to act out their compulsions. They can learn the games they are unconsciously playing – and then, to the relief of all who care for them and to the redemption of their relationship, refuse to play them any longer.


Μπορεις να μου εξηγησεις τη λογική.... πισω απο το "Χωρισα αλλα στεναχωριεμαι ;;;"

θα μας τρελάνουν ρε φιλε.... ωρες ωρες ζηλευω τους ασεξουαλ.... δεν έχουν καμια ανάγκη.
 

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,502 μηνύματα.

Guest 009012

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Μπορεις να μου εξηγησεις τη λογική.... πισω απο το "Χωρισα αλλα στεναχωριεμαι ;;;"

θα μας τρελάνουν ρε φιλε.... ωρες ωρες ζηλευω τους ασεξουαλ.... δεν έχουν καμια ανάγκη.
Όχι. Δεν είμαι ψυχολόγος. :P

πάντως και οι ασεξουαλ βιώνουν ρομαντική έλξη απλά δεν κάνουν σεξ μάλλον, λολ
 

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,965 μηνύματα.
Όχι. Δεν είμαι ψυχολόγος. :P

πάντως και οι ασεξουαλ βιώνουν ρομαντική έλξη απλά δεν κάνουν σεξ μάλλον, λολ

Μια που να μην πηγαινει σε ψυχολογο υπάρχει ; εχεις βρει εσυ ;

δεν θελω να ακουσω άλλο για ψυχολογικα θέματα. Πραγματικά.... οτιδηποτε αλλο εκτος απο ψυχολογικα !!!! ΦΤΑΝΕΕΙΙΙΙ !
 

efiger

Νεοφερμένος

Η efiger αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 40 μηνύματα.
Χμμ ναι μάλλον είμαι λίγο avoidant style. Και πρωτη ουσιαστική σχέση εννοώ ότι πριν έκανα κάποιες ελευθερες κ τέτοια γτ φοβόμουν μην πληγωθω. Δεν είχα ουτε έχω τρελή αυτοπεποίθηση. Όταν λέω είχε λίγο δίκιο εννοώ ότι ήμουν κάπως απόμακρη και επειδή όπως είπα είχα πάρει κατά λέξη τ ειλικρίνεια του είπα πραγματα που τον πληγωσαν. Είχα συνηθίσει και στο να τα βγάζω περα μόνη μου και να είμαι ας πουμε χαλαρή και όταν ξεκίνησε να μου λέει που ήσουν τόση ωρα ή ποιος ακουστηκε ή γτ δεν με παίρνεις συχνά τηλέφωνο ενιωσα πιεσμενη. Δεν υπήρχε κάποιος άλλος όχι ουτε υπάρχει και τα άτομα ποτ ξεκοψα ήταν δυο και δεν ήταν του ίδιου φυλου. Για την κοπέλα θεωρουσε αυτός ότι με παρεσερνε επειδή είχαμε βγει μερικές φορές βράδυ. Η αλήθεια είναι ότι οκ μ έχει πιασει μια νοσταλγία κτλ απλά νιώθω ότι δεν πηγαινε κ ουτε μπορεί να παει πουθενα κ γι αυτό δεν ήθελα και ουτε θέλω να τα ξαναβρουμε (ποσο πια;). Αλλά όσο να ναι περασαμε διαφορα και δεν μου φευγουν και κατευθείαν απο το μυαλό. Υπόθετω είχα πολλες προσδοκιες κ απογοητευτηκα.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Μια που να μην πηγαινει σε ψυχολογο υπάρχει ; εχεις βρει εσυ ;

δεν θελω να ακουσω άλλο για ψυχολογικα θέματα. Πραγματικά.... οτιδηποτε αλλο εκτος απο ψυχολογικα !!!! ΦΤΑΝΕΕΙΙΙΙ !
Δεν έχεις κ άδικο. Δυστυχώς όμως όλοι έχουν τα ψυχολογικά τους. Και πραγματικα οι άντρες αντιμετωπίζετε πιο απλά και ξεκάθαρα το οτιδήποτε. Οι γυναίκες είμαστε άλλο θέμα...
 
Τελευταία επεξεργασία:

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,965 μηνύματα.
Χμμ ναι μάλλον είμαι λίγο avoidant style. Και πρωτη ουσιαστική σχέση εννοώ ότι πριν έκανα κάποιες ελευθερες κ τέτοια γτ φοβόμουν μην πληγωθω. Δεν είχα ουτε έχω τρελή αυτοπεποίθηση. Όταν λέω είχε λίγο δίκιο εννοώ ότι ήμουν κάπως απόμακρη και επειδή όπως είπα είχα πάρει κατά λέξη τ ειλικρίνεια του είπα πραγματα που τον πληγωσαν. Είχα συνηθίσει και στο να τα βγάζω περα μόνη μου και να είμαι ας πουμε χαλαρή και όταν ξεκίνησε να μου λέει που ήσουν τόση ωρα ή ποιος ακουστηκε ή γτ δεν με παίρνεις συχνά τηλέφωνο ενιωσα πιεσμενη. Δεν υπήρχε κάποιος άλλος όχι ουτε υπάρχει και τα άτομα ποτ ξεκοψα ήταν δυο και δεν ήταν του ίδιου φυλου. Για την κοπέλα θεωρουσε αυτός ότι με παρεσερνε επειδή είχαμε βγει μερικές φορές βράδυ. Η αλήθεια είναι ότι οκ μ έχει πιασει μια νοσταλγία κτλ απλά νιώθω ότι δεν πηγαινε κ ουτε μπορεί να παει πουθενα κ γι αυτό δεν ήθελα και ουτε θέλω να τα ξαναβρουμε (ποσο πια;). Αλλά όσο να ναι περασαμε διαφορα και δεν μου φευγουν και κατευθείαν απο το μυαλό. Υπόθετω είχα πολλες προσδοκιες κ απογοητευτηκα.

Εφοσον ηταν ωραια γιατι πρέπει να σου βγουν απο το μυαλο ;;;

Γιατι ζητατε πχ απο τους πρωην σας να κατεβασουν φωτο απο το φεησμπουκ ; δηλαδη αυτο ειναι... ζησαμε κάτι με κάποιον κ μετά τον πεταμε.... επειδη δεν μας έκανε. Μην τις δει και ο νυν και παρεξηγηθει.... οπωσδηποτε... ο νυν εχει μεγαλυτερη ισχυ απο σενα που περασε πχ μαζι σου η αλλη ή ο αλλος 2-3 χρονια... αχαριστία.

Τεσπα επειδη εχω αρχισει και φορτωνω κ δεν φταις εσυ σε αυτο... θα φυγω απο το θρέντ... δεν εχει νοημα... απλα δυστυχως μερικες ζειτε μέσα σε αντιφάσεις.

Απλα με ολα αυτα τα ψυχολογικα κ τα ορια που εσεις οι ιδιες βαζετε στους εαυτους σας ψυχοπλακώνομαι κ δε γουσταρω.

Τι θα πει δεν εχεις αυτοπεποιθηση κοπελα μου ; ΘΕΣ να κανεις σχέση ή οχι... θες να αφησεις τον εαυτο σου ελευθερο να μοιραστει ή οχι... αν δεν θες σορρυ αλλα κατσε σπιτι σου... μη ξεκινατε σχέσεις απο τη στιγμη που δεν έχετε σκοπό να το πάρετε στα σοβαρά ολο αυτο κ να βαλετε τον εγωισμο σας στην ακρη...

δεν λεω πως αυτος που επελεξες ηταν σωστος γιατι δεν ηταν... δεν νοειται να σου κανει σκηνες επειδη θα βγεις με φιλες σου... αυτα ειναι χαμηλου επιπεδου όλα. Η γυναικα περαν της σχεσης πρεπει να εχει κ τη προσωπικη της ζωη... αλλα στη τελικη με αυτους που σας κάνουν αυτα κολλάτε οποτε ενα κ το αυτο ειτε τα λεμε εμεις ειτε δεν τα λέμε.
 

efiger

Νεοφερμένος

Η efiger αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 40 μηνύματα.
Εφοσον ηταν ωραια γιατι πρέπει να σου βγουν απο το μυαλο ;;;

Γιατι ζητατε πχ απο τους πρωην σας να κατεβασουν φωτο απο το φεησμπουκ ; δηλαδη αυτο ειναι... ζησαμε κάτι με κάποιον κ μετά τον πεταμε.... επειδη δεν μας έκανε. Μην τις δει και ο νυν και παρεξηγηθει.... οπωσδηποτε... ο νυν εχει μεγαλυτερη ισχυ απο σενα που περασε πχ μαζι σου η αλλη ή ο αλλος 2-3 χρονια... αχαριστία.

Τεσπα επειδη εχω αρχισει και φορτωνω κ δεν φταις εσυ σε αυτο... θα φυγω απο το θρέντ... δεν εχει νοημα... απλα δυστυχως μερικες ζειτε μέσα σε αντιφάσεις.

Απλα με ολα αυτα τα ψυχολογικα κ τα ορια που εσεις οι ιδιες βαζετε στους εαυτους σας ψυχοπλακώνομαι κ δε γουσταρω.

Τι θα πει δεν εχεις αυτοπεποιθηση κοπελα μου ; ΘΕΣ να κανεις σχέση ή οχι... θες να αφησεις τον εαυτο σου ελευθερο να μοιραστει ή οχι... αν δεν θες σορρυ αλλα κατσε σπιτι σου... μη ξεκινατε σχέσεις απο τη στιγμη που δεν έχετε σκοπό να το πάρετε στα σοβαρά ολο αυτο κ να βαλετε τον εγωισμο σας στην ακρη...

δεν λεω πως αυτος που επελεξες ηταν σωστος γιατι δεν ηταν... δεν νοειται να σου κανει σκηνες επειδη θα βγεις με φιλες σου... αυτα ειναι χαμηλου επιπεδου όλα. Η γυναικα περαν της σχεσης πρεπει να εχει κ τη προσωπικη της ζωη... αλλα στη τελικη με αυτους που σας κάνουν αυτα κολλάτε οποτε ενα κ το αυτο ειτε τα λεμε εμεις ειτε δεν τα λέμε.
Αν και ουσιαστικά με εκραξες😆σ ευχαριστώ για την ειλικρίνεια.
 

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,502 μηνύματα.
Χμμ ναι μάλλον είμαι λίγο avoidant style.
Yes you are my dear.

Και πρωτη ουσιαστική σχέση εννοώ ότι πριν έκανα κάποιες ελευθερες κ τέτοια γτ φοβόμουν μην πληγωθω.
Σε παρακαλώ Έφη μου... Το κανες το γούσταρες, μπράβο σου. Πέρασες καλά; Μαγκιά σου.

Μη τα αιτιολογείς με ευαισθησίες και λοιπούς φραμπαλάδες.

Σμπρώχνουμε, γιατί μας αρέσει, γιατί το γουστάρουμε.

Τι πα να πει ήμουν ευαίσθητη, δεν ήθελα να πληγωθώ κι έτσι έπαιζα το καρουσέλ στο λουνα παρκ με τα παιδιά;

Αυτά είναι "το κανα και θέλω να μη με κακοκρίνουν"

Δε θα δίνεις δικαιολογίες σε κανέναν. Αν μια επιλογή σε καλύπτει, κάντην. Αμα δε σε καλύπτει και σε κάνει να νιώθεις άσχημα σα γυναίκα, μην την κάνεις καν.

Αμα είναι να την κάνεις και μετα να τη γλυκαίνεις, ε με συγχωρείς αλλά όση ζάχαρη και να βάλεις στις ακαθαρσίες, δε θα φτιάξεις κουραμπιέδες για τα χριστούγεννα.


Δεν είχα ουτε έχω τρελή αυτοπεποίθηση.
Δεν πειράζει. Είναι πολύ ελκυστικές οι γυναίκες χωρίς αυτοπεποίθηση.

Μη σου πω προτιμότερες κι απ τις δήθεν τσαούσες που το ξέρουν ότι είναι όμορφες.



Όταν λέω είχε λίγο δίκιο εννοώ ότι ήμουν κάπως απόμακρη και επειδή όπως είπα είχα πάρει κατά λέξη τ ειλικρίνεια του είπα πραγματα που τον πληγωσαν.

Λάθος σου.

Είχα συνηθίσει και στο να τα βγάζω περα μόνη μου και να είμαι ας πουμε χαλαρή και όταν ξεκίνησε να μου λέει που ήσουν τόση ωρα ή ποιος ακουστηκε ή γτ δεν με παίρνεις συχνά τηλέφωνο ενιωσα πιεσμενη.

Μια γυναίκα λοιπόν που είναι στο ένα άκρο, συναντά έναν πιεστικό τύπο που είναι στο άλλο άκρο.

Για την κοπέλα θεωρουσε αυτός ότι με παρεσερνε επειδή είχαμε βγει μερικές φορές βράδυ.
Σε παρέσερνε όντως τώρα ειλικρινά η κοπέλα ή τα έβγαζε από την κούτρα του ο τυπάς γιατί ήταν ανασφαλής;

Ειλικρίνεια θέλω.

Η αλήθεια είναι ότι οκ μ έχει πιασει μια νοσταλγία κτλ απλά νιώθω ότι δεν πηγαινε κ ουτε μπορεί να παει πουθενα κ γι αυτό δεν ήθελα και ουτε θέλω να τα ξαναβρουμε (ποσο πια;). Αλλά όσο να ναι περασαμε διαφορα και δεν μου φευγουν και κατευθείαν απο το μυαλό.

Άλλο νοσταλγία, άλλο αγάπη, άλλο υγιής σχέση. Νοσταλγία έχεις για τη Βιέννη που πήγες ταξίδι και σου άρεσε και λες "θα ξαναπάω". Όχι για κάτι που σας καταστρέφει και τους δυο.

Γιατί δεν έχεις υπομονή να βρεις κατι πιο ταιριαστό;

Υπόθετω είχα πολλες προσδοκιες κ απογοητευτηκα.

Απο εκείνον; Απο σένα; Απο που;
 

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,965 μηνύματα.
Αν και ουσιαστικά με εκραξες😆σ ευχαριστώ για την ειλικρίνεια.

Με συγχωρεις όντως για το κράξιμο δεν μου φταις εσύ σε κάτι... αλλα πλέον οταν θα μπαίνω σε τέτοιες κουβέντες θα μπαινω λίγο "επιθετικα". Πιο πολυ θα σε βοηθησω έτσι.... παρα να σου πω ναί έχεις δικιο.

Αν δεν λύσεις τις αντιφάσεις που βιώνεις εσωτερικά και δεν τις απλοποιήσεις δεν θα βγάλεις άκρη.

Λές στεναχωριεμαι που χώρισα.... εσυ δεν χώρισες ; 1η αντίφαση.

Μετά μας έγραψες οτι θέλεις να τον ξεχάσεις εντελώς.... γιατι ; δεν πήρες κάτι καλο απο αυτον τον άνθρωπο ; δεν πέραες ωραία.... αν όντως δεν τοτε γιατι έμεινες τοσο καιρο μαζί του ;
 

efiger

Νεοφερμένος

Η efiger αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών. Έχει γράψει 40 μηνύματα.
Λοιπόν αρχικά: οκ προφανως και είναι δικαιολογίες εν μέρει. Το εν μέρει το λέω γτ είχα πληγωθει από την πρωτη σχέση μου στα 21 και μετά ήμουν κάπως ανάμεσα στο θέλω σχέση αλλά και δεν θέλω. Οκ δεν είναι ότι περναγα χάλια αλλά δεν με κάλυπτε προσωπικα. Η φίλη μου αυτή απλά είναι πιο ανοιχτή σαν άνθρωπος και βγαίναμε βράδυ κάτι που δεν εκανα με άλλες φίλες μου. Πιστεύω όμως ότι δεν την πηφαινε γτ μετα τον 2ο χωρισμό με ωθούσε να βρω κάποιον άλλο για να προχβρησω. Όσο για την υπομονή αυτό κάνω τώρα. Πριν το παραδέχομαι δεν είχα. Τώρα νιώθω ότι πρέπει να βάλω σε μια σειρά τα πραγματα στη ζωή μου και μετά... Προσδοκίες εννοώ από την σχέση γενικότερα. Από αυτόν σίγουρα και από μένα ότι θα μπορουσα να αντιμετωπίσω καταστάσεις κτλ, να προσπαθησω. Μόνο που δεν έγινε.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Ν
Με συγχωρεις όντως για το κράξιμο δεν μου φταις εσύ σε κάτι... αλλα πλέον οταν θα μπαίνω σε τέτοιες κουβέντες θα μπαινω λίγο "επιθετικα". Πιο πολυ θα σε βοηθησω έτσι.... παρα να σου πω ναί έχεις δικιο.

Αν δεν λύσεις τις αντιφάσεις που βιώνεις εσωτερικά και δεν τις απλοποιήσεις δεν θα βγάλεις άκρη.

Λές στεναχωριεμαι που χώρισα.... εσυ δεν χώρισες ; 1η αντίφαση.

Μετά μας έγραψες οτι θέλεις να τον ξεχάσεις εντελώς.... γιατι ; δεν πήρες κάτι καλο απο αυτον τον άνθρωπο ; δεν πέραες ωραία.... αν όντως δεν τοτε γιατι έμεινες τοσο καιρο μαζί του ;
Ναι, το προτιμω κ γω αυτό . Εννοώ που τα λες ωμά. Και το ξερω ότι έχω αντιφάσεις. Μια αντίφαση ολόκληρη είμαι 😅. Πήρα καλά πραγματα και σίγουρα δεν θα τα ξεχάσω. Πάντα κρατάω τα καλά από κάθε εμπειρία ή κατάσταση. Ακόμα προσπαθώ όμως να το ξεπεράσω γενικοτερα(οχι απλά ότι χωρίσαμε παει , να ξεκαθαρίσω τα πράγματα τελείως και στο μυαλό μου) και αυτό είναι που με δυσκολευει.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,965 μηνύματα.
Λοιπόν αρχικά: οκ προφανως και είναι δικαιολογίες εν μέρει. Το εν μέρει το λέω γτ είχα πληγωθει από την πρωτη σχέση μου στα 21 και μετά ήμουν κάπως ανάμεσα στο θέλω σχέση αλλά και δεν θέλω. Οκ δεν είναι ότι περναγα χάλια αλλά δεν με κάλυπτε προσωπικα. Η φίλη μου αυτή απλά είναι πιο ανοιχτή σαν άνθρωπος και βγαίναμε βράδυ κάτι που δεν εκανα με άλλες φίλες μου. Πιστεύω όμως ότι δεν την πηφαινε γτ μετα τον 2ο χωρισμό με ωθούσε να βρω κάποιον άλλο για να προχβρησω. Όσο για την υπομονή αυτό κάνω τώρα. Πριν το παραδέχομαι δεν είχα. Τώρα νιώθω ότι πρέπει να βάλω σε μια σειρά τα πραγματα στη ζωή μου και μετά... Προσδοκίες εννοώ από την σχέση γενικότερα. Από αυτόν σίγουρα και από μένα ότι θα μπορουσα να αντιμετωπίσω καταστάσεις κτλ, να προσπαθησω. Μόνο που δεν έγινε.

Απο τα 21 έως τα 32 και το σκέφτεσαι ακόμη ; θεωρεις οτι είσαι number 1 κ δεν θα περάσεις καμια απορριψη πχ εσυ ;

εμεις έχουμε φάει αρκετές κ ειδικά μέχρι να προσεγγίσουμε κάποια... εμεις δηλαδη ειμαστε κοροιδα πχ που τσαλακωνομαστε ; :)

η φιλη σου αυτη οταν έβγαινε έξω ήθελε να κανετε γνωριμιες ; ερχοντουσαν σας μιλούσαν άσχετοι ; αυτη οταν γνωριζε κάποιον ήταν πχ το μυαλο της να αξιοπιήσει τη γνωριμια ή ηταν οτι να ναι κ το διασκεδαζε απλά ;

γιατι εγω πχ να βγω εξω να μπω στη διαδικασια να μιλησω σε κάποια αγνωστη εντάξει.... θα το κανω με κάποιο σκοπο... πλεον οχι για να παιξω βαριέμαι τα παιχνιδια τα άσκοπα. Και να σου πω κ την αληθεια αν ξέρω εξαρχης οτι η αλλη δεν ειναι σε φάση να αφιερωσει χρονο σε μια γνωριμια δεν θα της την έπεφτα κάν. Με τις πιθανοτητες παιζουμε.. οταν πάμε στη καθε άγνωστη.
 

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,502 μηνύματα.
Λοιπόν αρχικά: οκ προφανως και είναι δικαιολογίες εν μέρει.
Μπράβο σου που το παραδέχεσαι. Το γνωρίζω. Είμαι εξαιρετικά οξυδερκής (στα των άλλων. Στις δικές μου σχέσεις σκατά καταλαβαίνω)

Η φίλη μου αυτή απλά είναι πιο ανοιχτή σαν άνθρωπος και βγαίναμε βράδυ κάτι που δεν εκανα με άλλες φίλες μου.

Κατάλαβα.

Πιστεύω όμως ότι δεν την πηφαινε γτ μετα τον 2ο χωρισμό με ωθούσε να βρω κάποιον άλλο για να προχβρησω.

Λογικό.

Όσο για την υπομονή αυτό κάνω τώρα. Πριν το παραδέχομαι δεν είχα. Τώρα νιώθω ότι πρέπει να βάλω σε μια σειρά τα πραγματα στη ζωή μου και μετά... Προσδοκίες εννοώ από την σχέση γενικότερα. Από αυτόν σίγουρα και από μένα ότι θα μπορουσα να αντιμετωπίσω καταστάσεις κτλ, να προσπαθησω. Μόνο που δεν έγινε.

Καλή υπομονή λοιπόν. Άσε τις βιαστικές αποφάσεις.

Και επειδή έχω καταλάβει ότι είσαι ευμετάβλητη από εξωτερικούς παράγοντες (μάνα, ελευθεριάζουσες φίλες, καταπιεστικός πρώην), λίγο έρμα δεν κάνει κακό.

Πάτα λίγο στα πόδια σου, δεν είσαι νούφαρο, είσαι άνθρωπος. Παίρνε τις αποφάσεις σου και stick with them και μην ακούς τους γύρω αλλά το τι θέλεις εσυ και τι κάνει εσένα χαρούμενη.

Μια ζωή έχεις και δε θα τη ζήσεις για κανέναν πέρα από σένα.

Η μεγαλύτερη δουλειά είναι με τον εαυτό σου λοιπόν, όχι να μπεις να λύσεις αν θέλεις τον άλλον και γιατί.

Γάμα τον άλλον, έχεις δουλειά με σένα πρώτα.
 

Devil

Επιφανές μέλος

Ο Devil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 19,965 μηνύματα.
Ναι, το προτιμω κ γω αυτό . Εννοώ που τα λες ωμά.

Ωραια... μια χαρα κ εσυ μπορεις να είσαι χύμα απεναντι μου. Το προτιμώ κ εγώ.
Και το ξερω ότι έχω αντιφάσεις. Μια αντίφαση ολόκληρη είμαι 😅. Πήρα καλά πραγματα και σίγουρα δεν θα τα ξεχάσω.

Ημουν σίγουρος... αλλιως δεν θα εισασταν μαζι τοσο καιρό.
Πάντα κρατάω τα καλά από κάθε εμπειρία ή κατάσταση. Ακόμα προσπαθώ όμως να το ξεπεράσω γενικοτερα(οχι απλά ότι χωρίσαμε παει , να ξεκαθαρίσω τα πράγματα τελείως και στο μυαλό μου) και αυτό είναι που με δυσκολευει.

Τι χρειάζεται να ξεκαθαρισεις δηλαδη στο μυαλο σου ;
 

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,502 μηνύματα.
Ωραια... μια χαρα κ εσυ μπορεις να είσαι χύμα απεναντι μου. Το προτιμώ κ εγώ.
Ρε παίχτη, εσυ δεν έλεγες πριν θυμωμένος οτι θα φύγεις από το θέμα; Μύρισες ομορφιά και κάθησες; :bleh:
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top