Απωθημένα με ανάμικτα τραύματα

[Guest 533616]

Καλησπέρα! Καλώς σας βρήκα!!

Παρατηρώ ότι όλα τα νέα μέλη περνούν απο μία περίεργη εξομολογητική ιεροτελεστεία όποτε ας αποφορτιστώ κι εγώ εδωνά, σαν το ταπεινό νεόφερτο μέλος που είμαι. Θα προσπαθήσω να σας δώσω ευσύνοπτα το μπακραουντ ινφο μου γιατί η περίπτωση μου είναι λιγο-πολύ μπερδεμένη και θα προτιμούσα ιδανικά να συναχθεί ε να μόνο νόημα. Τον τελευταίο χρόνο, με τις καραντίνες και την ολόενα αυξανόμενη αποξένωσή μου από τα πάντα, έχω γενικώς πάρει τον κατήφορο και, είναι κοινώς αποδεκτό ότι, κάνω τη μια λάθος επιλογή μετά την άλλη. Εκτός των άλλων έχω υποβληθεί σε κάτι θεραπείες που έχουν διαταράξει όλο μου το είναι, νιώθω σαν να περνάω μια μόνιμη περίοδο ένα πράγμα, και όπως καταλαβαίνετε μια τέτοια κατάσταση δεν είναι καθόλου αναίμακτη για την ψυχοσύνθεσή μου...

Τι έλεγα; Α ναι. Μέσα σε συνθήκες αποκάλυψης και ψυχικής αστάθειας λοιπόν, το ίδιο δίαστημα, παίζει να ψιλοερωτεύτηκα τουλάχιστον πέντε φορές (στο περίπου) πρόσωπα διαφορετικά και από κάθε άποψη ανεπανάληπτα και εικονικά, αλλά σε κάθε περίπτωση χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο και αιτία, και μάλιστα με πολύ μικρή χρονική απόσταση. Για να μη σας πολυζαλίζω θα εστίασω μόνο στη μια περίπτωση, την πιο εμμ ψυχοβγαλτική από όλες. Η εν λόγω γνωριμία έγινε εξ αποστάσεως, σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης, σ'ένα ξεχωριστό μέρος όπου κυκλοφορεί γενικά κάθε καρυδιάς καρύδι. Σ'αυτό το μέρος που λέτε, ήρθα για κάποιο διάστημα κοντά μ'ένα από τα ποθητά πρόσωπα. Σε αδρές γραμμές το μόνο που παίχτηκε μεταξύ μας ήταν μια σύντομη, ουλτρα δραματική (από πλευράς μου κυρίως) και σε-καμία-περίπτωση-ερωτική ανταλλαγή μηνυμάτων. Αυτό δυστυχώς ήταν αρκετό για να κολλήσω προσωρινά. Διαπίστωσα λίγο αργοπορημένα ότι δεν ύπηρχε καμία σοβαρή αφορμή γι'αυτό που επακολούθησε, παρά μονάχα ένα μονόπλευρο ενδιαφέρον και ένα έμμεσο πέσιμο εκ μέρους μου. Μια μέρα των ημερών λοιπόν, τότε που ήμουνα ακόμη ερωτοχτυπημένη, αφού παρεξήγησα ολοκληρωτικά ένα από τα μηνύματα που μου είχε αφήσει, προχώρησα με τον πιο ηλιθιώδη τρόπο σε μια σουπερ αδιάκριτη και οριακά κρεεπυ (αντι)ερωτική εξομολόγηση η οποία, όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, ανταπόκριση θετική δεν βρήκε ποτέ. Ήμουν ασύγκριτα χάλια εκείνη την περίοδο και δεν το χειρίστηκα καν πολύ καλά (δηλ κι ερωτευμένος να ήταν ό άλλος μαζί μου, θα το έβαζε στο πόδια μόλις με έβλεπε να ολοφύρομαι και να ολολύζω ηχηρά για την πάρτη του), για τον τάδε και τον δείνα λόγο η συμπεριφορά μου υπήρξε υπερβολικά ανώριμη και ακατάλληλη, και γενικά πήγαινα γυρεύοντας, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να το αντιληφθώ αυτό εγκαίρως και τελικά σχημάτισα πολύ ντροπιαστικές μνήμες εκείνη την ημέρα. Η όλη φάση ήταν πολύ τοξική, με βοήθησε ωστόσο να ξεκολλήσω σχετικά γρήγορα. Σε αυτό το σημείο όμως συνέβη κάτι πολύ περίεργο. Αν και κατ'αυτόν τον τρόπο απέληξαν οι δικές μου ερωτικές μου ψευδαισθήσεις, η επικοινωνία μου μ'αυτό το πρόσωπο απροσδόκητα δεν σταμάτησε. Ενώ δηλαδή εγώ ένιωθα γελοία και ήθελα να εξαφανιστώ, γιατί προπαντός μου είχε δοθεί η εντύπωση ότι έφερα κπ σε πολύ αμήχανη θέση, το επόμενο διάστημα φαινομενικά το ίδιο πρόσωπο εξακολούθησε εμμέσως πλην σαφώς να μου στέλνει ορισμένα μηνυματάκια ικανά να προβληματίσουν ακόμη και τον πιο ανυποψίαστο άνθρωπο. Μετά δηλαδή από την τραγική εξομολόγηση μου, εγώ αισθάνθηκα ουκ ολίγες φορές ότι το δήθεν ποθητό αυτό πρόσωπο μου την έπεφτε και μάλιστα με έναν πολύ πλάγιο και ρουφιάνικο τρόπο (στο βαθμό που δεν μπορούσα να διακρίνω με τι προθέσεις ερχόταν, αν ερχόταν, αν απλά απολάμβανε την προσοχή που του έδειχνα ή αν όντως υπήρχε νόμος της έλξης κλπ κλπ κλπ) Βέβαια, εγώ μετά από όλα όσα μεσολάβησαν, είχα υποσχεθεί στον εαυτούλη μου ότι δεν πρόκειται να κολυμπήσω ξανά σε αχαρτογράφητα νερά, και κυρίως γιατί επικράτησε στο νου μου ότι, αν όντως ένας άνθρωπος ενδιαφερόταν πραγματικά, δεν θα δίσταζε να εκδηλωθεί με πολύ πιο ευθύ και ειλικρινή τρόπο ή έστω θα άρπαζε τέλος πάντων τις ευκαίριες που του έριχνα, όταν του τις έριχνα... Αν και για τον συγκεκριμένο πάλι αυτό σε τελική ανάλυση δεν έβγαζε κανένα απολύτως νοήμα, δεδομένης της ξενέρας που είχε προηγηθεί. Τέλος πάντων, όπως προείπα, προσπάθησα να μη δώσω πολλή σημασία σ'αυτή τη συμπεριφορά του κι κάπως έτσι ατόνησε βαθμιαία η επικοινωνία μας, χωρίς όμως να αποκτήσει επίσημα ποτέ κάποιο οποιοδήποτε κλείσιμο. Πλέον έχει ξεκόψει τελείως.

Ποιο είναι το πρόβλημά λοιπόν; Πέραν του ότι ακούγομαι απολύτως insane όποτε επιχειρώ να εξιστορήσω αυτήν την καραντινιατικη τραγωδία σε κάποιον, το πρόβλημα μου είναι ότι απο ένα σημείο και μέτα ξεκίνησα να βλέπω τα πράγματα από μία εντελώς διαφορετική οπτική. Παρά το γεγονός ότι έχει περάσει αρκετά πολύς καιρός, δεν έχω κατορθώσει να αποβάλλω αυτό το αίσθημα από μέσα μου, ότι αυτό το πρόσωπο εκμεταλλεύτηκε επανειλημμένα και συνειδητά την καθόλα ευάλωτη ψυχική μου κατάσταση, για να κάνει την πλάκα του μαζί μου, και αυτό μου προκαλεί απίστευτα μεγάλη αναταραχή. Δυστυχώς, κοιτώντας πίσω με καθαρό μυαλό, αυτό φαίνεται πια να είναι το πιο πιθανό σενάριο. Συν τοις άλλοις το γεγονός ότι έχω πληγωθεί πολύ άσχημα από παρόμοιες και κατά πολύ χείροτερες καταστάσεις στο παρελθόν, δεν ευνοεί ιδιαίτερα τη ψυχολογία μου. Και θα προτιμούσα ιδανικά να μην ένιωθα συνέχεια σκατά ή ότι φταίω εγώ κιόλας που η ιστορία αυτή δεν είχε κπ κλείσιμο. Παρόλο λοιπόν που δεν επικοινωνόυμε πια, αυτή η ιστορία συνεχίζει να με στοιχειώνει με χ,y τρόπους. Αλλά ας μη δραματοποιήσω άλλο τα πράγματα γιατί ήδη έχω γράψει πολλά... Δυστυχώς έιμαι στην απομόνωση για ακόμη μια φορά οπότε όλες αυτές οι σκέψεις με κατακλύζουν αναπόφευκτα. Εσείς όμως τι νομίζετε; Είναι υπερβολικά αυτά που λέω; Υπάρχει σωτηρία; Μάλλον όχι, αλλά θα με ενδίεφερε πολύ να ακούσω γνώμες.

Ευχαριστώ αν με διαβάσατε και συγγνώμη για το σεντονάκι. ελπίζω να μη χρειαστεί άλλο....αχαχαχαχ.

 

[EvanescenceQ]

Καλησπέρα! Καλώς σας βρήκα!!

Παρατηρώ ότι όλα τα νέα μέλη περνούν απο μία περίεργη εξομολογητική ιεροτελεστεία όποτε ας αποφορτιστώ κι εγώ εδωνά, σαν το ταπεινό νεόφερτο μέλος που είμαι. Θα προσπαθήσω να σας δώσω ευσύνοπτα το μπακραουντ ινφο μου γιατί η περίπτωση μου είναι λιγο-πολύ μπερδεμένη και θα προτιμούσα ιδανικά να συναχθεί ε να μόνο νόημα. Τον τελευταίο χρόνο, με τις καραντίνες και την ολόενα αυξανόμενη αποξένωσή μου από τα πάντα, έχω γενικώς πάρει τον κατήφορο και, είναι κοινώς αποδεκτό ότι, κάνω τη μια λάθος επιλογή μετά την άλλη. Εκτός των άλλων έχω υποβληθεί σε κάτι θεραπείες που έχουν διαταράξει όλο μου το είναι, νιώθω σαν να περνάω μια μόνιμη περίοδο ένα πράγμα, και όπως καταλαβαίνετε μια τέτοια κατάσταση δεν είναι καθόλου αναίμακτη για την ψυχοσύνθεσή μου...

Τι έλεγα; Α ναι. Μέσα σε συνθήκες αποκάλυψης και ψυχικής αστάθειας λοιπόν, το ίδιο δίαστημα, παίζει να ψιλοερωτεύτηκα τουλάχιστον πέντε φορές (στο περίπου) πρόσωπα διαφορετικά και από κάθε άποψη ανεπανάληπτα και εικονικά, αλλά σε κάθε περίπτωση χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο και αιτία, και μάλιστα με πολύ μικρή χρονική απόσταση. Για να μη σας πολυζαλίζω θα εστίασω μόνο στη μια περίπτωση, την πιο εμμ ψυχοβγαλτική από όλες. Η εν λόγω γνωριμία έγινε εξ αποστάσεως, σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης, σ'ένα ξεχωριστό μέρος όπου κυκλοφορεί γενικά κάθε καρυδιάς καρύδι. Σ'αυτό το μέρος που λέτε, ήρθα για κάποιο διάστημα κοντά μ'ένα από τα ποθητά πρόσωπα. Σε αδρές γραμμές το μόνο που παίχτηκε μεταξύ μας ήταν μια σύντομη, ουλτρα δραματική (από πλευράς μου κυρίως) και σε-καμία-περίπτωση-ερωτική ανταλλαγή μηνυμάτων. Αυτό δυστυχώς ήταν αρκετό για να κολλήσω προσωρινά. Διαπίστωσα λίγο αργοπορημένα ότι δεν ύπηρχε καμία σοβαρή αφορμή γι'αυτό που επακολούθησε, παρά μονάχα ένα μονόπλευρο ενδιαφέρον και ένα έμμεσο πέσιμο εκ μέρους μου. Μια μέρα των ημερών λοιπόν, τότε που ήμουνα ακόμη ερωτοχτυπημένη, αφού παρεξήγησα ολοκληρωτικά ένα από τα μηνύματα που μου είχε αφήσει, προχώρησα με τον πιο ηλιθιώδη τρόπο σε μια σουπερ αδιάκριτη και οριακά κρεεπυ (αντι)ερωτική εξομολόγηση η οποία, όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, ανταπόκριση θετική δεν βρήκε ποτέ. Ήμουν ασύγκριτα χάλια εκείνη την περίοδο και δεν το χειρίστηκα καν πολύ καλά (δηλ κι ερωτευμένος να ήταν ό άλλος μαζί μου, θα το έβαζε στο πόδια μόλις με έβλεπε να ολοφύρομαι και να ολολύζω ηχηρά για την πάρτη του), για τον τάδε και τον δείνα λόγο η συμπεριφορά μου υπήρξε υπερβολικά ανώριμη και ακατάλληλη, και γενικά πήγαινα γυρεύοντας, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να το αντιληφθώ αυτό εγκαίρως και τελικά σχημάτισα πολύ ντροπιαστικές μνήμες εκείνη την ημέρα. Η όλη φάση ήταν πολύ τοξική, με βοήθησε ωστόσο να ξεκολλήσω σχετικά γρήγορα. Σε αυτό το σημείο όμως συνέβη κάτι πολύ περίεργο. Αν και κατ'αυτόν τον τρόπο απέληξαν οι δικές μου ερωτικές μου ψευδαισθήσεις, η επικοινωνία μου μ'αυτό το πρόσωπο απροσδόκητα δεν σταμάτησε. Ενώ δηλαδή εγώ ένιωθα γελοία και ήθελα να εξαφανιστώ, γιατί προπαντός μου είχε δοθεί η εντύπωση ότι έφερα κπ σε πολύ αμήχανη θέση, το επόμενο διάστημα φαινομενικά το ίδιο πρόσωπο εξακολούθησε εμμέσως πλην σαφώς να μου στέλνει ορισμένα μηνυματάκια ικανά να προβληματίσουν ακόμη και τον πιο ανυποψίαστο άνθρωπο. Μετά δηλαδή από την τραγική εξομολόγηση μου, εγώ αισθάνθηκα ουκ ολίγες φορές ότι το δήθεν ποθητό αυτό πρόσωπο μου την έπεφτε και μάλιστα με έναν πολύ πλάγιο και ρουφιάνικο τρόπο (στο βαθμό που δεν μπορούσα να διακρίνω με τι προθέσεις ερχόταν, αν ερχόταν, αν απλά απολάμβανε την προσοχή που του έδειχνα ή αν όντως υπήρχε νόμος της έλξης κλπ κλπ κλπ) Βέβαια, εγώ μετά από όλα όσα μεσολάβησαν, είχα υποσχεθεί στον εαυτούλη μου ότι δεν πρόκειται να κολυμπήσω ξανά σε αχαρτογράφητα νερά, και κυρίως γιατί επικράτησε στο νου μου ότι, αν όντως ένας άνθρωπος ενδιαφερόταν πραγματικά, δεν θα δίσταζε να εκδηλωθεί με πολύ πιο ευθύ και ειλικρινή τρόπο ή έστω θα άρπαζε τέλος πάντων τις ευκαίριες που του έριχνα, όταν του τις έριχνα... Αν και για τον συγκεκριμένο πάλι αυτό σε τελική ανάλυση δεν έβγαζε κανένα απολύτως νοήμα, δεδομένης της ξενέρας που είχε προηγηθεί. Τέλος πάντων, όπως προείπα, προσπάθησα να μη δώσω πολλή σημασία σ'αυτή τη συμπεριφορά του κι κάπως έτσι ατόνησε βαθμιαία η επικοινωνία μας, χωρίς όμως να αποκτήσει επίσημα ποτέ κάποιο οποιοδήποτε κλείσιμο. Πλέον έχει ξεκόψει τελείως.

Ποιο είναι το πρόβλημά λοιπόν; Πέραν του ότι ακούγομαι απολύτως insane όποτε επιχειρώ να εξιστορήσω αυτήν την καραντινιατικη τραγωδία σε κάποιον, το πρόβλημα μου είναι ότι απο ένα σημείο και μέτα ξεκίνησα να βλέπω τα πράγματα από μία εντελώς διαφορετική οπτική. Παρά το γεγονός ότι έχει περάσει αρκετά πολύς καιρός, δεν έχω κατορθώσει να αποβάλλω αυτό το αίσθημα από μέσα μου, ότι αυτό το πρόσωπο εκμεταλλεύτηκε επανειλημμένα και συνειδητά την καθόλα ευάλωτη ψυχική μου κατάσταση, για να κάνει την πλάκα του μαζί μου, και αυτό μου προκαλεί απίστευτα μεγάλη αναταραχή. Δυστυχώς, κοιτώντας πίσω με καθαρό μυαλό, αυτό φαίνεται πια να είναι το πιο πιθανό σενάριο. Συν τοις άλλοις το γεγονός ότι έχω πληγωθεί πολύ άσχημα από παρόμοιες και κατά πολύ χείροτερες καταστάσεις στο παρελθόν, δεν ευνοεί ιδιαίτερα τη ψυχολογία μου. Και θα προτιμούσα ιδανικά να μην ένιωθα συνέχεια σκατά ή ότι φταίω εγώ κιόλας που η ιστορία αυτή δεν είχε κπ κλείσιμο. Παρόλο λοιπόν που δεν επικοινωνόυμε πια, αυτή η ιστορία συνεχίζει να με στοιχειώνει με χ,y τρόπους. Αλλά ας μη δραματοποιήσω άλλο τα πράγματα γιατί ήδη έχω γράψει πολλά... Δυστυχώς έιμαι στην απομόνωση για ακόμη μια φορά οπότε όλες αυτές οι σκέψεις με κατακλύζουν αναπόφευκτα. Εσείς όμως τι νομίζετε; Είναι υπερβολικά αυτά που λέω; Υπάρχει σωτηρία; Μάλλον όχι, αλλά θα με ενδίεφερε πολύ να ακούσω γνώμες.

Ευχαριστώ αν με διαβάσατε και συγγνώμη για το σεντονάκι. ελπίζω να μη χρειαστεί άλλο....αχαχαχαχ.

Καλησπέρα σου και καλημερα σου
Λοιπον θα στο πω απλα.
Λιγο η καραντινα λιγο τα οσα αντιμετώπιζες επι προσωπικου σε ειχαν φερει σε μια κατασταση "τεντωμενο σκοινι" αν μπορουμε να το περιγραψουμε ετσι, κι αυτο ειναι επομενο γιατι ολοι μας λιγο πολυ με όλα αυτα που ζούμε καθημερινα ειμαστε σε μια ιδια θεση, δικη σου θεση.
Οπως το διαβασα, μετα απο οσα του ειπες εκεινο το βράδυ που σημαιναν και την ρηξη αναμεσα σας, λογικα επρεπε να ειχε διακοψει αυτος την οποιαδηποτε συνομιλια μαζι σου.
Κι ομως το συνέχισε.
Ειλικρινα δεν μπορούμε να ξερουμε τους λογους γιατι το εκανε ενω το οχι απο την πλευρα σου ηταν οριστικο. Υπαρχουν πολλά ενδεχόμενα. Σε γουσταρε και δε μπορουσε να το εκφρασει αλλιως παρα τα πρασινα φωτα που εδειχνες? Μπορει.
Καταλαβε οτι εφυγες οριστικα και ηθελε να σου κανει επιπλεον σπασιμο, στέλνοντας σου συνεχεια μηνυματα και φέρνοντας σε σε μια ασχημη κατασταση και καλα για να παιξει μαζι σου? Να σε κοροιδεψει? Πολυ πιθανον ναι.
Πολυ πιθανον να ήταν και στην ιδια φαση με τη δικη σου μην ξεροντας και αυτος τι κανει, εννοω να ειχε καποια θεματα δικα του και φυσικα οι αντιδρασεις του να μην ηταν οι αναμενομενες που περιμενες κι εσυ.
Πιθανο κι αυτο.
Εδω τι μενει. Ξεκινας εντασσοντας το ολο αυτο που εγινε σε ενα φακελο/δεμα οτι θες και απλα το αφηνεις να φυγει και δεν ξανασχολεισαι ξανα. Οτι εγινε ειναι μόνο μαθημα για το μελλον, δεν αλλαζει κατι και φυσικα δεν αξίζει κιολας να χαλιεσαι και αναρωτιεσαι για κατι που το ειδες και πως εκδηλωθηκε.
Καμια φορα βλεπουμε και τι ειναι ο αλλος διατεθειμενος να κανει. Μεχρι που μπορει να φτασει. Καταλαβες. Οποτε εσυ όσον αφορα τον συγκεκριμένο τα ειδες ολα και δεν μένει να δεις κατι καινουριο.
Και δεν μπορεις να μαθεις και τι εγινε τελικα αφου κοψατε και επαφές οποτε οτι εγινε το αφηνεις να ξεχαστει.
Δες το σαν μια συνομιλια καραντινας, ειπατε καποια πραγματα τσακωθηκατε ειδατε δεν τραβαει και τα σπασατε και απο κει και περα συνεχιζεις τη ζωη σου κανονικά.
Μακρια απο αυτο.
Οτι εγινε εγινε.
Καμια φορα δεν μπορεις να βγαλεις ακρη απο σχεδον ολα και ολους οποτε τα αφηνεις ως έχουν.
Για να ξεκολλησεις και να προχωρησεις προς εκεινα που θες.
Συνεχιζεις τη ζωη σου κανονικα, τα σχεδια τα ονειρα σου, αυτα που κανεις στην καθημερινοτητα σου, απο κει και περα αυτο που εγινε δεν το αφηνεις να σε επηρεάζει.
Και προχωρας.
Να σαι καλα και να περνας ομορφα!
Αλιμονο παρεξηγησεις στη ζωη μας γίνονται πολλες απλα συνεχιζεις, το δρομο σου προς τα εκει που θες.
Και κατι τελευταιο δε γινεται να αρεσουμε σε ολους, αυτο το ξερεις ηδη, μενουμε με οσους μας θελουν.
Να εισαι καλα!
Μας γραφεις οτι αλλο θες.


Υ. Γ. Και επειδη εβαλες ως τιτλο "απωθημένα με αναμεικτα τραυματα" θα σου ελεγα να αναρωτηθεις αν το συγκεκριμενο που εγινε αξιζει να είναι ενα απωθημενο που σε πληγωνει τοσο. Αφου ησουν ξεκάθαρη το εληξες και ηδη εχεις παει παρακάτω.

 

[Nelliel]

Εγώ δεν κατάλαβα τι έγινε. Έπεσες με τα μούτρα σε έναν (5) που γνώρισες στο διαδίκτυο και έφαγες άκυρο;

 

[Guest 533616]

Εγώ δεν κατάλαβα τι έγινε. Έπεσες με τα μούτρα σε έναν (5) που γνώρισες στο διαδίκτυο και έφαγες άκυρο;

μχμμ, αυτο ειναι το κεντρικο νοημα. το δευτερο ειναι οτι αισθανομαι γενικα οτι γνωριζω πολυ περισσοτερα απ οσα θα πρεπε να γνωριζω... αχαχαχαχ

Υ. Γ. Και επειδη εβαλες ως τιτλο "απωθημένα με αναμεικτα τραυματα" θα σου ελεγα να αναρωτηθεις αν το συγκεκριμενο που εγινε αξιζει να είναι ενα απωθημενο που σε πληγωνει τοσο. Αφου ησουν ξεκάθαρη το εληξες και ηδη εχεις παει παρακάτω.

ναι ισυει, ακυρο το απωθημενο στον τιτλο, γιατι εγω απο την αρχη δεν απωθησα τιποτα, αντ'αυτου εκανα το ακριβως αντιθετο , ισως και σε απογορευτικο βαθμο αχαχαχαχ. Εχεις απολυτ απολυτο δικιο btw! περισσοτερο προσπαθω να διαχειριστω το τραυμα απο τη δικη μου βλακωδη συμπεριφορα, που οπως ειπα, προυπηρχε και απλα διογκωθηκε μαυτην την περιπετειουλα.
δυστυχως επρεπε να λαβουν χωρα μια σειρα απο πολυ ατυχη γεγονοτα σε μια πολυ ακαταλληλη στιγμη της ζωης μου και κατεληξα ετσι οπως κατεληξα. οντως δεν αξιζει να αναβιωνω τπτ και ουτε το κανω πολυ συχνα, απλα ωρες ωρες με πιανει αυτη η ακαταμαχητη αναγκη να απολογηθω δημοσιως σε διαδικτυακους χωρους για τα ποσο απιστευτα τοξικ και κλαψιαρα εχω υπαρξει στο παρελθον. ημαρτον! αλλα τουλαχιστον νιωθω προς στιγμην μια καθαρση και οτι δινω καποιο κλεισιμο σαυτην την ιστορια... χαχα

Σ'ευχαριστω πολυ για την απαντηση ,και συ να σαι καλα

 

[Guest 533616]

Τελικα δεν αντεξα, τον πηρα τηλεφωνο σμρ μετα απο κατι μηνες για να δημιουργησω το κλεισιμο. Πηρα μια ανακουφιση και μερικες πολυ γλυκοπικρες απαντησεις. Πλεον εχω και μια πιο ολοκληρωμενη ιδεα γιατι εξελιχθηκαν τα πραγματα οπως εξελιχθηκαν απο ενα σημειο κ μετα...
του ειπα καταρχας πως εχω ενα μικρο κολληματακι με τον τροπο που εληξε ολο αυτο... εκεινος απαντησε πολυ συνοπτικα οτι δε με γουσταρει πια και οτι δεν με φλερταρε τοσο πολυ οσο νομιζα και πως ειχα υπερβολικα διογκωσει καταστασεις στο κεφαλι μου - οπως ειχα καταλαβει σωστα εξαρχης δηλαδη, αλλα μου εκανε καλο που το ακουσα μια ακομη φορα , για τον επιλογο δηλδ.
Παραδεχτηκε βεβαια οτι με παραπλανησε καπως με τη συμπεριφορα του, και αναγνωρισε την ευθυνη που ειχε να ξεκοψει τελειως μετα τη δικη μου εξομολογηση... ακουστηκε πολυ μετανιωμενος που δεν το εληξε νωριτερα...
Του εξηγησα οτι δεν χρειαζεται να μου πει τιποτα, και εφοσον δεν υπαρχει κπ ενδιαφερον δεν θα θελα να μου στειλει τπτ αλλο απο ενοχη ή λυπηση . τον συγχωρεσα για ολα γτ μονο ετσι θα μπορεσουμε κ οι δυο να βρουμε την ψυχικη μας ηρεμια και να προχωρησουμε, αλλα δεν μπορουμε να κανουμε παρεα...
Κι εγω στο τελος του ζητησα κι εγω συγγνωμη για ολη την κλαψα και την ενοχλητικη και κολλητικη συμπεριφορα μου το διαστημα που τα λεγαμε. και δεν παραγνωριζω το ρολο που ειχα στο να περιπλακουν τα πραγματα περισσοτερο με ολες τις ασυναρτησιες που εκανα κ ελεγα..
παντως δεν φανηκε να διαφωνουμε καπου γενικα, αλληλοσυγχωρεθηκαμε και συμφωνησαμε πως πρεπει να τα αφησουμε ολα πισω μας και να παμε παρακατω...
πιστευω οτι λυσαμε ο,τι παρεξηγησεις ειχαν δημιουργηθει αναμεσα μας.

Τουλαχιστον πια εγω εχω τη συνειδηση μου καθαρη κ νομιζω ξαναβρηκα λιγο την τσαλαπατημενη αξιοπρεπεια μου...

 

[EvanescenceQ]

Τελικα δεν αντεξα, τον πηρα τηλεφωνο σμρ μετα απο κατι μηνες για να δημιουργησω το κλεισιμο. Πηρα μια ανακουφιση και μερικες πολυ γλυκοπικρες απαντησεις. Πλεον εχω και μια πιο ολοκληρωμενη ιδεα γιατι εξελιχθηκαν τα πραγματα οπως εξελιχθηκαν απο ενα σημειο κ μετα...
του ειπα καταρχας πως εχω ενα μικρο κολληματακι με τον τροπο που εληξε ολο αυτο... εκεινος απαντησε πολυ συνοπτικα οτι δε με γουσταρει πια και οτι δεν με φλερταρε τοσο πολυ οσο νομιζα και πως ειχα υπερβολικα διογκωσει καταστασεις στο κεφαλι μου - οπως ειχα καταλαβει σωστα εξαρχης δηλαδη, αλλα μου εκανε καλο που το ακουσα μια ακομη φορα , για τον επιλογο δηλδ.
Παραδεχτηκε βεβαια οτι με παραπλανησε καπως με τη συμπεριφορα του, και αναγνωρισε την ευθυνη που ειχε να ξεκοψει τελειως μετα τη δικη μου εξομολογηση... ακουστηκε πολυ μετανιωμενος που δεν το εληξε νωριτερα...
Του εξηγησα οτι δεν χρειαζεται να μου πει τιποτα, και εφοσον δεν υπαρχει κπ ενδιαφερον δεν θα θελα να μου στειλει τπτ αλλο απο ενοχη ή λυπηση . τον συγχωρεσα για ολα γτ μονο ετσι θα μπορεσουμε κ οι δυο να βρουμε την ψυχικη μας ηρεμια και να προχωρησουμε, αλλα δεν μπορουμε να κανουμε παρεα...
Κι εγω στο τελος του ζητησα κι εγω συγγνωμη για ολη την κλαψα και την ενοχλητικη και κολλητικη συμπεριφορα μου το διαστημα που τα λεγαμε. και δεν παραγνωριζω το ρολο που ειχα στο να περιπλακουν τα πραγματα περισσοτερο με ολες τις ασυναρτησιες που εκανα...
παντως δεν φανηκε να διαφωνουμε καπου γενικα, αλληλοσυγχωρεθηκαμε και συμφωνησαμε πως πρεπει να τα αφησουμε ολα πισω μας και να παμε παρακατω...
πιστευω οτι λυσαμε ο,τι παρεξηγησεις ειχαν δημιουργηθει αναμεσα μας.

Τουλαχιστον πια εγω εχω τη συνειδηση μου καθαρη κ νομιζω ξαναβρηκα λιγο την τσαλαπατημενη αξιοπρεπεια μου...

Πολυ ωραία απλα ξεκαθαρισε το τοπιο εφυγαν τα συννεφα και μπορεις και συνεχιζεις ηρεμη πλέον παρακάτω. Γιατι τωρα ξερεις.
Να εισαι καλα και να περνας ομορφα!
Είπαμε η ζωη ειναι απλη εμεις την κανουμε complicated

 

[Nelliel]

Τελικα δεν αντεξα, τον πηρα τηλεφωνο σμρ μετα απο κατι μηνες για να δημιουργησω το κλεισιμο. Πηρα μια ανακουφιση και μερικες πολυ γλυκοπικρες απαντησεις. Πλεον εχω και μια πιο ολοκληρωμενη ιδεα γιατι εξελιχθηκαν τα πραγματα οπως εξελιχθηκαν απο ενα σημειο κ μετα...
του ειπα καταρχας πως εχω ενα μικρο κολληματακι με τον τροπο που εληξε ολο αυτο... εκεινος απαντησε πολυ συνοπτικα οτι δε με γουσταρει πια και οτι δεν με φλερταρε τοσο πολυ οσο νομιζα και πως ειχα υπερβολικα διογκωσει καταστασεις στο κεφαλι μου - οπως ειχα καταλαβει σωστα εξαρχης δηλαδη, αλλα μου εκανε καλο που το ακουσα μια ακομη φορα , για τον επιλογο δηλδ.
Παραδεχτηκε βεβαια οτι με παραπλανησε καπως με τη συμπεριφορα του, και αναγνωρισε την ευθυνη που ειχε να ξεκοψει τελειως μετα τη δικη μου εξομολογηση... ακουστηκε πολυ μετανιωμενος που δεν το εληξε νωριτερα...
Του εξηγησα οτι δεν χρειαζεται να μου πει τιποτα, και εφοσον δεν υπαρχει κπ ενδιαφερον δεν θα θελα να μου στειλει τπτ αλλο απο ενοχη ή λυπηση . τον συγχωρεσα για ολα γτ μονο ετσι θα μπορεσουμε κ οι δυο να βρουμε την ψυχικη μας ηρεμια και να προχωρησουμε, αλλα δεν μπορουμε να κανουμε παρεα...
Κι εγω στο τελος του ζητησα κι εγω συγγνωμη για ολη την κλαψα και την ενοχλητικη και κολλητικη συμπεριφορα μου το διαστημα που τα λεγαμε. και δεν παραγνωριζω το ρολο που ειχα στο να περιπλακουν τα πραγματα περισσοτερο με ολες τις ασυναρτησιες που εκανα κ ελεγα..
παντως δεν φανηκε να διαφωνουμε καπου γενικα, αλληλοσυγχωρεθηκαμε και συμφωνησαμε πως πρεπει να τα αφησουμε ολα πισω μας και να παμε παρακατω...
πιστευω οτι λυσαμε ο,τι παρεξηγησεις ειχαν δημιουργηθει αναμεσα μας.

Τουλαχιστον πια εγω εχω τη συνειδηση μου καθαρη κ νομιζω ξαναβρηκα λιγο την τσαλαπατημενη αξιοπρεπεια μου...

Καλά έκανες. Μου είχε τύχει και εμένα παρόμοια φάση πριν αρκετά χρόνια. Το να λένε ότι διογκωνουμε καταστάσεις στο κεφαλι μας δεν το βρίσκω σωστό. Δεν είναι άγιοι και αυτοί. Εγώ νευρίασα πολύ με τον τύπο που μου φέρθηκε έτσι και του είπα κάτι που τον εκνεύρισε και αναγκάστηκε να απαντήσει. Του είπα ότι δεν φέρθηκε σωστά και ότι η συμπεριφορά του περισσότερο ενδιαφέρον και φλερτ έδειξε παρά αδιαφορία. Του ανέλυσα μια προς μία τις κινήσεις του και το παραδέχτηκε και του είπα ότι αν εξ αρχής κάναμε αυτή τη συζήτηση δεν θα ανταλλάσσαμε σκληρές κουβέντες και εκλεισα το κεφάλαιο μαζί του. Από τότε βέβαια έβαλα μυαλό και δεν πέφτω με τα μούτρα και αν δω ότι δεν ανταποκρίνονται όπως πρέπει δεν ασχολούμαι. Ελπίζω να έβαλες και εσύ μυαλό και να μην πέσεις ξανά σε τέτοιο σημείο. Δεν αξίζει.

 

[Guest 209912]

Ποιο είναι το πρόβλημά λοιπόν;

Πολύς ελεύθερος χρόνος στα χέρια σου.

Πέραν του ότι ακούγομαι απολύτως insane

Φιλολογικά insane θα έλεγα.

όποτε επιχειρώ να εξιστορήσω αυτήν την καραντινιατικη τραγωδία σε κάποιον, το πρόβλημα μου είναι ότι απο ένα σημείο και μέτα ξεκίνησα να βλέπω τα πράγματα από μία εντελώς διαφορετική οπτική. Παρά το γεγονός ότι έχει περάσει αρκετά πολύς καιρός, δεν έχω κατορθώσει να αποβάλλω αυτό το αίσθημα από μέσα μου, ότι αυτό το πρόσωπο εκμεταλλεύτηκε επανειλημμένα και συνειδητά την καθόλα ευάλωτη ψυχική μου κατάσταση, για να κάνει την πλάκα του μαζί μου, και αυτό μου προκαλεί απίστευτα μεγάλη αναταραχή.

Ξεκίνα να κάνεις εσύ η ίδια πλάκα με την ψυχική σου κατάσταση και έτσι δεν θα σε πειράζει όταν κάνουν οι άλλοι.

Εσείς όμως τι νομίζετε; Είναι υπερβολικά αυτά που λέω; Υπάρχει σωτηρία; Μάλλον όχι, αλλά θα με ενδίεφερε πολύ να ακούσω γνώμες.

Κοπελιά, η ζωή είναι πολύ μικρή και περνάει γρήγορα. Πολύ σύντομα θα ξυπνήσεις μια μέρα και θα είσαι 70 χρονών με κρεατοελιές στη μάπα. Σκέψου τακτικά αυτό το σενάριο. Βρες τι θες να κάνεις στην ζωή σου και κάνε το. Γέμισε την μέρα σου με ουσιαστικούς στόχους ώστε να κάνεις καθημερινά κάποια πρόοδο και την ζωή σου καλύτερη σύμφωνα με αυτό που έχεις αποφασίσει και σύμφωνα με το πως την έχεις οραματιστεί. Τώρα απλά σε κόβω πως είσαι σε μια εντελώς φλου κατάσταση και χύμα στο κύμα και γι αυτό κάθεσαι και ασχολείσαι με το τι είπε ο κάθε τύπος στο νετ. Όταν η κάθε μέρα που ξημερώνει δεν έχει κάποιο νόημα και δεν περιλαμβάνει πράγματα τα οποία μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου, τότε δεν αισθανόμαστε ότι πάμε κάπου και αρχίζουμε να δίνουμε βαρύτητα και να ψάχνουμε το νόημα σε χαζά πράγματα.

Bonus tip: Μάθε να ξυπνάς με το χάραμα του ήλιου και βγες στο μπαλκόνι να πάρεις ηλιακό φως αμέσως μόλις ξυπνάς. Μην κοιτάς οθόνες μετά τις 11. Κάνε αυτά και λυθούν ως "δια μαγείας" πολλά προβλήματα σου. Seriously.

 

[Guest 533616]

Έχεις δίκιο εν μέρει. Αυτή η κατάσταση γεννήθηκε μέσα στις συνθήκες που περιγράφεις. Το κακό είναι ότι διατηρήθηκε ακόμη κι όταν βγήκα μερικώς απ αυτές. Έχω πλήρη επίγνωση της κατάστασης μου πάντως, νομίζω πλέον πως γνωρίζω ακριβώς τι μου συνέβη, τι σοι άνθρωπο αντιμετώπιζα όλο αυτό το διάστημα, και ήθελα απλά να επικοινωνήσω μια τελευταία φορά το πως αισθάνομαι πραγματικά για να δώσω ένα κλείσιμο όπως είπα. Γιατί κατάλαβα ότι με τη δική μου αδιαφορία και αφήνοντας την κατάσταση να μετεωρίζεται για πάντα, δεν έδινα λύση στο πρόβλημα, αλλά ακόμα περισσότερο, ότι μπορεί και να πλήγωνα κάποιον που ίσως στην τελική να έτρεφε και κάποιο πραγματικό ενδιαφέρον για μένα ή να μην ήταν τόσο χειριστικός όσο φαινόταν... Και σαν άνθρωπος εμένα δεν μου αρέσει να πληγώνω συνειδητά τους άλλους, και όποτε μπορώ να επιλέξω, δεν το κάνω.

Δεν θα το αναλύσω άλλο, αν και η ιστοριούλα μου αυτή είναι πολύ πιο περίπλοκη απ όσο ακούγεται, κι όπως φάνηκε τελικά, υπήρξαν πολλές παρεξηγήσεις και επικοινωνιακά προβλήματα απ όλες τις πλευρές. Γενικότερα μιλώντας, η ανειλικρίνεια κι ο χειρισμός δεν συναποτελούν την καλύτερη αφετηρία για μια οποιαδήποτε νέα γνωριμία ή σχέση. Τουλάχιστον, προσωπικά, δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι θετικά προδιαθετειμένη απέναντι σε κάποιον που συνειδητοποιημένα επιλέγει να διατηρεί τοξικές καταστάσεις αντί να παράδεχεται τα λάθη του και να ξεμπερδεύει τα πράγματα αμέσως και ειλικρινά μια και καλή. Πόσω μάλλον σε κάποιον που έχει το πάνω χέρι και το χρησιμοποιεί όλη την ώρα για να σε εκμεταλλεύεται και να τα κάνει κουλουβάχατα.

Τέλος πάντων, ελπίζω να πήρε κι αυτός την ανακούφιση που έψαχνε, γιατί η αλήθεια είναι ότι φαινόταν αρκετά φορτισμένος στις τελευταίες μας αλληλεπιδράσεις. Και περισσότερο ελπίζω το πάθημα να γίνει μάθημα, και για τους δυο μας, ώστε μελλοντικά να μπορέσουμε να εκφράζουμε οτιδήποτε νιώθουμε ή σκεφτόμαστε με λίγοτερο προβληματικό και περισσότερο ξεκάθαρο τρόπο.

Ίσως ακούγομαι πικρόχολη, αλλά δεν είμαι. Να ναι καλα το παιδι, δεν πρόκειται να ασχοληθώ άλλο...

Νομίζει ότι έχω αποφορτιστεί τελείως. ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας κ σορρυ για το πρήξιμο.

 

[Guest 209912]

Cool. Γράφεις ωραία. Βάλε τώρα avatar για να ξέρουμε ότι είσαι και σοβαρός άνθρωπος και μείνε στην παρέα μας.

 

[nPb]

Πάντα είχα μια απορία. Οι κοπέλες που εμφανίζονται στο φόρουμ αυτό υπάρχουν στην πραγματικότητα; Αν ναι, στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα;

 

[Devil]

Ποσο καιρο διαρκει αυτη η ιστορια ;
έχετε βρεθει ποτέ απο κοντά ;

 

[miss marple]

Bonus tip: Μάθε να ξυπνάς με το χάραμα του ήλιου και βγες στο μπαλκόνι να πάρεις ηλιακό φως αμέσως μόλις ξυπνάς. Μην κοιτάς οθόνες μετά τις 11. Κάνε αυτά και λυθούν ως "δια μαγείας" πολλά προβλήματα σου. Seriously.

Άσχετο αλλά πώς το καταφέρνεις αυτό πραγματικά?

 

[Guest 209912]

Άσχετο αλλά πώς το καταφέρνεις αυτό πραγματικά?

Όταν είναι η ώρα να ξυπνήσεις ο οργανισμός εκκρίνει ένα spike κορτιζόλης την ορμόνη του άγχους για να σε κάνει να ενεργοποιηθείς και να ξυπνήσεις. Στα μάτια μας έχουμε ειδικά κύτταρα που ενεργοποιούνται όταν βλέπουν μία συγκεκριμένη αντίθεση μπλε και κίτρινου φωτός που υπάρχει μόνο για ένα σύντομο χρονικό διάστημα όπου ο ήλιος είναι χαμηλά στον ουρανό, το χάραμα δηλαδή. Εάν το spike της κορτιζόλης που σε ξυπνά δεν συνδεθεί με αυτό το οπτικό ερέθισμα από τον ήλιο, ο οργανισμός υφίσταται ένα καρό μακροχρόνια προβλήματα όπως αλλαγές στο μεταβολισμό, καρδιαγγειακά νοσήματα, κατάθλιψη, έλλειψη ενέργειας και εγρήγορσης κατά τη διάρκεια της μέρας, απουσία νοήματος κ.ο.κ. Για να πέσουμε για ύπνο ο εγκέφαλος εκκρίνει μελατονίνη, η οποία όταν φτάσει σε μια συγκεκριμένη ποσότητα μας κάνει να κοιμόμαστε. Η θέαση φωτός σταματά την παραγωγή της μελατονίνης και γι αυτό όταν κοιτάς την οθόνη του κινητού δυσκολεύεσαι μετά να κοιμηθείς. Το να κοιτάς οθόνες και γενικά φως μετά τις 11 το βράδυ είναι συνδεδεμένο με την εμφάνιση κατάθλιψης. Ο καλύτερος τρόπος για να κοιμηθείς είναι πρώτον να ξυπνάς νωρίς το χάραμα και δεύτερον να σταματάς να βλέπεις οθόνες και δυνατά φώτα μια ώρα πριν πέσεις για ύπνο. Μπορείς αν θες να διαβάσεις κάτι υπό το φως ενός κεριού ή φωτιάς γενικότερα, καθώς το φως της φωτιάς δεν μας επηρεάζει.

 

[EvanescenceQ]

Πάντα είχα μια απορία. Οι κοπέλες που εμφανίζονται στο φόρουμ αυτό υπάρχουν στην πραγματικότητα; Αν ναι, στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα;

οχι ειμαστε στην σφαίρα της φαντασίας σας

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 4 Απριλίου 2021

Έχεις δίκιο εν μέρει. Αυτή η κατάσταση γεννήθηκε μέσα στις συνθήκες που περιγράφεις. Το κακό είναι ότι διατηρήθηκε ακόμη κι όταν βγήκα μερικώς απ αυτές. Έχω πλήρη επίγνωση της κατάστασης μου πάντως, νομίζω πλέον πως γνωρίζω ακριβώς τι μου συνέβη, τι σοι άνθρωπο αντιμετώπιζα όλο αυτό το διάστημα, και ήθελα απλά να επικοινωνήσω μια τελευταία φορά το πως αισθάνομαι πραγματικά για να δώσω ένα κλείσιμο όπως είπα. Γιατί κατάλαβα ότι με τη δική μου αδιαφορία και αφήνοντας την κατάσταση να μετεωρίζεται για πάντα, δεν έδινα λύση στο πρόβλημα, αλλά ακόμα περισσότερο, ότι μπορεί και να πλήγωνα κάποιον που ίσως στην τελική να έτρεφε και κάποιο πραγματικό ενδιαφέρον για μένα ή να μην ήταν τόσο χειριστικός όσο φαινόταν... Και σαν άνθρωπος εμένα δεν μου αρέσει να πληγώνω συνειδητά τους άλλους, και όποτε μπορώ να επιλέξω, δεν το κάνω.

Δεν θα το αναλύσω άλλο, αν και η ιστοριούλα μου αυτή είναι πολύ πιο περίπλοκη απ όσο ακούγεται, κι όπως φάνηκε τελικά, υπήρξαν πολλές παρεξηγήσεις και επικοινωνιακά προβλήματα απ όλες τις πλευρές. Γενικότερα μιλώντας, η ανειλικρίνεια κι ο χειρισμός δεν συναποτελούν την καλύτερη αφετηρία για μια οποιαδήποτε νέα γνωριμία ή σχέση. Τουλάχιστον, προσωπικά, δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι θετικά προδιαθετειμένη απέναντι σε κάποιον που συνειδητοποιημένα επιλέγει να διατηρεί τοξικές καταστάσεις αντί να παράδεχεται τα λάθη του και να ξεμπερδεύει τα πράγματα αμέσως και ειλικρινά μια και καλή. Πόσω μάλλον σε κάποιον που έχει το πάνω χέρι και το χρησιμοποιεί όλη την ώρα για να σε εκμεταλλεύεται και να τα κάνει κουλουβάχατα.

Τέλος πάντων, ελπίζω να πήρε κι αυτός την ανακούφιση που έψαχνε, γιατί η αλήθεια είναι ότι φαινόταν αρκετά φορτισμένος στις τελευταίες μας αλληλεπιδράσεις. Και περισσότερο ελπίζω το πάθημα να γίνει μάθημα, και για τους δυο μας, ώστε μελλοντικά να μπορέσουμε να εκφράζουμε οτιδήποτε νιώθουμε ή σκεφτόμαστε με λίγοτερο προβληματικό και περισσότερο ξεκάθαρο τρόπο.

Ίσως ακούγομαι πικρόχολη, αλλά δεν είμαι. Να ναι καλα το παιδι, δεν πρόκειται να ασχοληθώ άλλο...

Νομίζει ότι έχω αποφορτιστεί τελείως. ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας κ σορρυ για το πρήξιμο.

δεν μας επρηξες καλε,εξαλλου μονη σου το ελυσες καλυτερα απο ολους εδω,και μιλησες μαζι του και τα ξεκαθαρισες ολα,οπως επρεπε να γινει κιολας για να βαδισεις παρακατω ναι.
Καμια φορα κολλάμε+μπερδευόμαστε,δεν εισαι η μονη.(μιλάω εγώ που τα έχω κάνει όλα λάθος)
Αλλες φορες παλι κολλάμε στις λεπτομέρειες και τα κάνουμε σκατά.
Η ζωή προχωράει πάντα μπροστάΤο μαθημα ειναι οτι Φευγεις.. Η ζωή προχωράει και μαζί με αυτή πρέπει να προχωράμε καί εμείς..
Να σαι καλα κι ευχαριστουμε που το μοιραστηκες!

 

[nPb]

οχι ειμαστε στην σφαίρα της φαντασίας σας

Η απορία μου είναι επειδή οι περισσότερες κοπέλες δείχνουν μια αυτοπεποίθηση μεγάλη και φυσικά προβάλλουν μια τελειότητα προσωπικότητας που δεν αφήνουν στον άλλο άνθρωπο να σκεφτεί ότι αυτή η ψυχή μπορεί να είναι απλός άνθρωπος στην τελική.

 

[EvanescenceQ]

Η απορία μου είναι επειδή οι περισσότερες κοπέλες δείχνουν μια αυτοπεποίθηση μεγάλη και φυσικά προβάλλουν μια τελειότητα προσωπικότητας που δεν αφήνουν στον άλλο άνθρωπο να σκεφτεί ότι αυτή η ψυχή μπορεί να είναι απλός άνθρωπος στην τελική.

Ανθρωποι είμαστε, όχι ρομπότ.
Απλα το ιντερνετ μεγενθυνει αν θες καποια πραγματα,αυτο που λες,καποια/ος φαινεται με αυτοπεποιθηση μεγαλη,ναι εχεις δικιο,αλλα μπορει να ισχυει και στην πραγματικοτητα,δεν ξερεις ο αλλος πως ειναι και πως φερεται ακριβως,ολα παιζουν.Εδω μεσα βλέπουμε μόνο ένα κομμάτι του αλλου,σαφως και υπαρχει ενα υπολοιπο εξω,το εξωτερικο και σαφως υπαρχει και ενα ανερμηνευτο κομματι ετσι?Που τα βλεπουμε καλυτερα οταν γνωρισουμε τον αλλον περισσοτερο,οπως γινεται κι εξω.
Εχουμε μια πρωτη γευση,μια πρωτη εντυπωση εδω μεσα ναι,οπως και οταν για 5 λεπτα δουμε καποιον τερμα αγνωστο ομως σαφως υπαρχει ενας αγνωστος εαυτος που καλουμαστε να ανακαλυψουμε.
Μη βγαζουμε ευκολα συμπερασματα αυτη ειναι η γνωμη μου.
Ο καθενας μπορει να ειναι οποιοσδηποτε.Δεν προσθετει ουτε αφαιρει κατι,εδω μεσα ειδικα.

 

[miss marple]

Η απορία μου είναι επειδή οι περισσότερες κοπέλες δείχνουν μια αυτοπεποίθηση μεγάλη και φυσικά προβάλλουν μια τελειότητα προσωπικότητας που δεν αφήνουν στον άλλο άνθρωπο να σκεφτεί ότι αυτή η ψυχή μπορεί να είναι απλός άνθρωπος στην τελική.

Α όχι μη νομίζεις, και για τα αγόρια το ίδιο σκέφτομαι εγώ, με τη διαφορά πώς πιστεύω τα μισά απ'όσα διαβάζω πια