[Αρχείο 2009 - 2017] Γενικές σκέψεις για την πολιτική και την επικαιρότητα

[DarthFederer]

αναδρομικός ορισμός;

Σε αφηρημένο πλαίσιο πιστεύω πως μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία μπορεί εύκολα να πετύχει τους στόχους που η ίδια θέτει είτε αυτός λέγεται μείωση των οικονομικών ανισοτήτων και της φτώχιας είτε λέγεται αύξηση της παραγωγής. Αυτό που δεν ανθίζει σε μια τέτοια οικονομία είναι η καινοτομία γιατί όσο πιο κεντρικά σχεδιασμένο είναι ένα σύστημα τόσο πιο δυσκίνητο είναι και τόσο περισσότερο καταπνίγεται το όποιο initiative.

Μου περιγράφεις μια κατάσταση που πατά σε correlation. Ναι, όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα κατέληξαν να έχουν αυταρχικό χαρακτήρα. Επίσης ξεχνάς πως όλα τα καθεστώτα ανιτμετωπίστηκαν από τη Δύση με τον ίδιο τρόπο. Υπονομεύτηκαν και προπαγανδίστηκαν με στόχο να περιοριστεί η επηρροή τους με κάθε τρόπο. Όπως είπα πριν η δικτατορία είναι το απώτερο στάδιο ενός καθεστώτος που έχει τα μεσα τουλάχιστον να κρατηθεί ζωντανό. Αυτό ίσχυε για την ΕΣΣΔ και τους δορυφόρους της αλλά όχι για άλλα καθεστώτα του ίδιου χαρακτήρα αλλά όχι του ίδιου τόξου. Όπως η περίπτωση της Χιλής: https://en.wikipedia.org/wiki/United_States_intervention_in_Chile

Θα ήθελα πολύ να μπορώ με ασφάλεια να πω πως ο ένας την έχει μεγαλύτερη. Πως αφήσαμε την κάθε χώρα να επιλέξει μόνη της πώς θέλει να πορευθεί και στη συνέχεια να βλέπαμε συγκριτικά πάντα τα όποια αποτελέσματα. Αλλά αυτό δε συνέβη ποτέ.
this meme perfectly sums it up

Spoiler

Δεν μιλάμε για μια κατάσταση που αφορά μόνο εκείνες τις χώρες. Ουδέτερες χώρες με εσωτερικές συγκρούσεις είχαν εγυήτριες δυνάμεις ώστε να επικρατήσει το ένα ή το άλλο ρεύμα. Υπενθυμίζω για τη δική μας περίπτωση: https://en.wikipedia.org/wiki/Truman_Doctrine

Τεράστια ποσά δαπανήθηκαν σε δυτικές χώρες με το σχέδιο Μάρσαλ με αποτέλεσμα φυσικά να φανεί η όποια διαφορά στις υποδομές. Στο τέλος τέλος ήταν τα χρήματα των ΗΠΑ vs τα χρήματα της ΕΣΣΔ.

Δεν είναι εκεί το θέμα. Ο κομμουνισμός είτε μας αρέσει είτε όχι έχει πεθάνει. Αυτό είναι πλέον εκτός συζήτησης. Όμως είναι σημαντικό σε κάθε περίπτωση όταν αναλύσουμε ένα σύστημα και κατ επέκταση μια φιλοσοφία να είμαστε σε θέση να εξετάσουμε μαζί με τον όλο μηχανισμό και τον τρόπο που εκείνος δούλευε σε κάθε περίπτωση. Είναι ενδιαφέρον για παράδειγμα πώς η Γερμανία επί Χίτλερ κατάφερε από χρεωκοπημένη χώρα να μεταμορφωθεί σε στρατιωτική υπερδύναμη. Να εξετάσεις το τι επίδραση έχει μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία ή ένα αυταρχικό καθεστώς στην παραγωγή και στο βιοτικό επίπεδο. Είναι ενδιαφέρον να δεις τι επιδόσεις έχει ένα σοσιαλιστικό καθεστώς σε τομείς όπως η παιδεία ή η υγεία παρά τα όποια οικονομικά του προβλήματα. Όταν κάνει κάποιος αναφορά στα ποσοστά αναλφαβητισμού της Κούβας και πετάγεται κάποιος άλλος και λέει "ναι αλλά η λογοκρισία" αυτό δε δείχνει κόμπλεξ; Δεν πρέπει αυτά κάποια στιγμή να ξεπεραστούν; δεν πρέπει να είμαστε σε θέση να αναλύσουμε το κάθε σύστημα και να εξάγουμε τα υπέρ και τα κατά του; Εσένα σου αρέσει όταν θες να μιλήσεις για φαινόμενα φτώχιας σε δυτικές χώρες και έχεις έναν έξυπνο να σε παραπέμπει στο Στάλιν; ότι τι δηλαδή; δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο;

Ενω ο καλος κομμουνισμος πουθενα δεν συναντησε αντισταση, ας πουμε οι Ουγγροι και οι Τσεχοι ηταν απλα φασιστες που δεν αντεχαν την λαϊκη κυριαρχια (αυτο παει στο tweet)

Σε ενα συστημα δεν υπαρχουν μονο καλα ή μονο κακα. Δεν υπαρχει τελειο συστημα. Η αστικη δημοκρατια δεν ειναι το τελειο συστημα, ειναι το λιγοτερο κακο. Κανενας δεν μπορει να αρνηθει οτι εγιναν και σωστα πραγματα στις χωρες που εφαρμοσθηκε ο κομμουνισμος. Μειωθηκε ο αναλφαβητισμος, ολοι ειχαν προσβαση στο συστημα υγειας, χειραφετηθηκαν οι γυναικες, αγροτικες χωρες εγιναν βιομηχανικες, υπηρχε προοδος στην επιστημη κ.ο.κ. Υπηρχαν ομως και πολλα αρνητικα, συγκεντρωση εξουσιας σε λιγους, μηδαμινες ελευθεριες, λογοκρισια κ.ο.κ. Ο κομμουνισμος οπως εφαρμοσθηκε ηταν σα να ζεις σε ενα ζωολογικο κηπο. Ειχες φαγητο και ενα μερος να κοιμηθεις αλλα εμενες σε ενα κλουβι. Επισης, για καποιον μυστηριο λογο, η μεταναστευση ηταν one-way προς τις καπιταλιστικες χωρες.

Εν τελει ΗΠΑ και ΕΣΣΔ κανανε ακριβως το ιδιο πραγμα. Επηρεαζανε αλλες χωρες ωστε να τις εχουν με το μερος τους για πολιτικους, στρατιωτικους και οικονομικους λογους. Κερδισε αυτος που το συστημα του ειχε τα λιγοτερα αρνητικα, ο αλλος κατερρευσε εκ των εσω.

Η οργανωση μιας οικονομιας σε ενα φασιστικο κρατος με την οργανωση σε ενα κομμουνιστικο διαφερουν παροτι και οι δυο ειναι κεντρικα σχεδιασμενες. Αυτο που καταπνιγει την καινοτομια ειναι η ελλειψη κινητρου που υπηρχε στο ανατολικο μπλοκ απο τη στιγμη που το κερδος ειχε δαιμονοποιηθει. Στην ΕΣΣΔ και τους δορυφορους της, το κρατος ειχε το χερι του παντου, αυτο καθοριζε τα παντα. Απο τα εργοστασια μεχρι τα χωραφια και μεχρι τα πανεπιστημια. Η δουλεια συνηθως δεν ειχε αντικρισμα, αφου το βιοτικο σου επιπεδο δεν μπορουσε να ανεβει, αρα δεν υπηρχε και κινητρο.

Στη Γερμανια επι Χιτλερ και αργοτερα στην Ισπανια και την Πορτογαλια, χωρες με φασιστικα καθεστωτα, ναι μεν το κρατος ειχε το απολυτο ελεγχο της κοινωνιας και εδινε τις γενικες οδηγιες στην οικονομια, αλλα υπηρχε μεγαλυτερη οικονομικη ελευθερια και κοινωνικη ευελιξια. Δεν ηταν ολοι εργατες, υπηρχαν επιχειρηματιες, βιομηχανοι, μεσαια ταξη κλπ κλπ. Για αυτο υπηρχε και ραγδαια βελτιωση του βιοτικου επιπεδου. Υπηρχε και μεγαλη παρουσια κρατικων εταιριων αλλα δεν ειχαν το μονοπωλιο οπως στην ΕΣΣΔ. Τα ειχε κανει το κρατος πλακακια με τους βιομηχανους και δεν εβγαζε κανενας κιχ; Χαιρω πολυ, δεν διαφωνιε κανενας. Ουτε εργατικα δικαιωματα υπηρχαν ουτε κατωτατος μισθος ουτε απεργιες. Αλλα η οικονομια ηταν πολυ πιο ευελικτη και ειχε τη δυνατοτητα να αναπτυχθει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

@klean θα σου απαντήσω εδώ δημόσια για το δημοψήφισμα του 2015
Σύνταγμα Άρθρο 42 Παράγραφος 2:
« O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Bουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Bουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο.
Αν νομοσχέδιο υπερψηφιστεί, η προθεσμία του άρθρου 42 παράγραφος 1 αρχίζει από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.»
Κατάλαβες τώρα γιατί είναι παράνομο

Όχι, σόρρυ Φώτη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δημοσιοκαφρος-γραφος]

Όχι, σόρρυ Φώτη

εσυ αγόρι μου δε ξέρεις τι ειναι δημοσιονομική πολιτική και θα μου πεις δεν επρόκειται για δημοσιονομική πολιτικη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

εσυ αγόρι μου δε ξέρεις τι ειναι δημοσιονομική πολιτική και θα μου πεις δεν επρόκειται για δημοσιονομική πολιτικη

Πάμε πάλι: Το δημοψήφισμα πήγε με την πρώτη περίπτωση περί κρίσιμου εθνικού ζητήματος. Για να εξετάσουμε αν είναι δημοσιονομικό ή όχι, πρέπει να αφορά ψηφισμένο νόμο, που δεν ισχύει σε αυτή την περίπτωση. Μπορεί να πει κανείς πολλά για τη σκοπιμότητα και την αξιοποίηση του δημοψηφίσματος, αλλά η συγκεκριμένη κατηγορία που του αποδίδεις είναι λάθος, για όσους τουλάχιστον γνωρίζουν ανάγνωση. Και για όσους δεν ξέρουν ούτε αυτό, τα υπογράμμισα στο προηγούμενο μήνυμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δημοσιοκαφρος-γραφος]

Πάμε πάλι: Το δημοψήφισμα πήγε με την πρώτη περίπτωση περί κρίσιμου εθνικού ζητήματος. Για να εξετάσουμε αν είναι δημοσιονομικό ή όχι, πρέπει να αφορά ψηφισμένο νόμο, που δεν ισχύει σε αυτή την περίπτωση. Μπορεί να πει κανείς πολλά για τη σκοπιμότητα και την αξιοποίηση του δημοψηφίσματος, αλλά η συγκεκριμένη κατηγορία που του αποδίδεις είναι λάθος, για όσους τουλάχιστον γνωρίζουν ανάγνωση. Και για όσους δεν ξέρουν ούτε αυτό, τα υπογράμμισα στο προηγούμενο μήνυμα.

o Τσιπρας το πε ξεκαθερα αν αποδεχομαστε τα νεα μετρα στα 8 λεπτα διαγγελμα
Ηταν δημοσιονομικη πολιτικη
Αφορούσε Δημοσιες Δαπανες και Φορους αμεσα
ειτε θες να το ακους ειτε οχι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Ρε Σωτηράκο, τι δεν καταλαβαίνεις; Το Σύνταγμα δε θέτει προϋπόθεση να μην είναι δημοσιονομική πολιτική, εκτός αν πρόκειται για ψηφισμένο νόμο. Σαφές;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δημοσιοκαφρος-γραφος]

Ρε Σωτηράκο, τι δεν καταλαβαίνεις; Το Σύνταγμα δε θέτει προϋπόθεση να μην είναι δημοσιονομική πολιτική, εκτός αν πρόκειται για ψηφισμένο νόμο. Σαφές;

εσυ το εβγαλες εθνικο ζητημα 1ον και 2ον το Συνταγμα το λέει καθαρά δεν μπορούν οι πολίτες να αποφασίζουν για δημοσιονομική πολιτική είτε είναι νόμος είτε δε ξέρω και εγω πως το λες
εσύ το υπογράμμισες κιολας και αναιρείς τον εαυτό σου πας καλά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

εσυ το εβγαλες εθνικο ζητημα 1ον και 2ον το Συνταγμα το λέει καθαρά δεν μπορούν οι πολίτες να αποφασίζουν για δημοσιονομική πολιτική είτε είναι νόμος είτε δε ξέρω και εγω πως το λες

Κάνεις λάθος, το Σύνταγμα είναι σαφές σε αυτό το σημείο και εσύ ο ίδιος το παρέθεσες. Πρόκειται για 2 διακριτές διαδικασίες:

Δημοσιονομικό θέμα σε δημοψήφισμα απαγορεύεται μόνο όταν πρόκειται για ψηφισμένο νόμο. Ρητώς, καθώς έχει και άλλη διαδικασία ψήφισης με αυξημένη πλειοψηφία των 180. Ορίζεται επίσης πως για κρίσιμο εθνικό θέμα απαιτείται άλλη διαδικασία με απλή πλειοψηφία των 150.

Αυτή η διαδικασία ακολουθήθηκε (θυμίζω οι ψήφοι ήταν 178-120 άρα και να είχε ακολουθηθεί η πρώτη διαδικασία, δεν εξασφάλιζε αυξημένη πλειοψηφία) επομένως η Βουλή το θεώρησε (και όχι εγώ) ρητώς με βάση το Σύνταγμα κρίσιμο εθνικό θέμα και ως εκ τούτου δεν τέθηκε θέμα δημοσιονομικής πολιτικής. Δε νομίζω πως έχει νόημα να συνεχίσουμε, είναι προφανές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δημοσιοκαφρος-γραφος]

Κάνεις λάθος, το Σύνταγμα είναι σαφές σε αυτό το σημείο και εσύ ο ίδιος το παρέθεσες. Πρόκειται για 2 διακριτές διαδικασίες:

Δημοσιονομικό θέμα σε δημοψήφισμα απαγορεύεται μόνο όταν πρόκειται για ψηφισμένο νόμο. Ρητώς, καθώς έχει και άλλη διαδικασία ψήφισης με αυξημένη πλειοψηφία των 180. Ορίζεται επίσης πως για κρίσιμο εθνικό θέμα απαιτείται άλλη διαδικασία με απλή πλειοψηφία των 150.

Αυτή η διαδικασία ακολουθήθηκε (θυμίζω οι ψήφοι ήταν 180-120 άρα και να είχε ακολουθηθεί η άλλη διαδικασία, δεν εξασφάλιζε αυξημένη πλειοψηφία) επομένως η Βουλή το θεώρησε (και όχι εγώ) ρητώς με βάση το Σύνταγμα κρίσιμο εθνικό θέμα και ως εκ τούτου δεν τέθηκε θέμα δημοσιονομικής πολιτικής. Δε νομίζω πως έχει νόημα να συνεχίσουμε, είναι προφανές.

αγορι μου πρωτα μαθε τι εστι δημοσιονομικη πολιτικη
και 2ον οταν στη βουλη οι βουλευτες που ψηφιζαν ναι το λεγαν παρανομο λες να μην ηξεραν
πχ ο αξιοτιμος Κυριος Λοβερδος ας πουμε (Καθηγητης Συνταγματικου Δικαιου)
Υγ το δημοσιονομικο θεμα απαγορευεται γενικως ειτε σ αρεσει ειτε οχι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Παιδιά, ας του το πει κάποιος άλλος το προφανές, γιατί εμένα μάλλον δε με διαβάζει, όσα bold και να βάλω στη λέξη "ψηφισμένο".

Υ.Γ. Μέχρι και η φυλλάδα του Αλ Αφούζ το αποδέχεται αυτό που λέω: https://www.kathimerini.gr/813695/ar...sta-pente-vasika-erwthmata-gia-to-dhmoyhfisma το 2

Μέχρι και το Πρώτο Ψέμα διακρίνει τις περιπτώσεις επίσης (ομολογώ δε το περίμενα): https://www.protothema.gr/politics/article/488136/ti-provlepetai-gia-to-dimopsifisma/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δημοσιοκαφρος-γραφος]

Παιδιά, ας του το πει κάποιος άλλος το προφανές, γιατί εμένα μάλλον δε με διαβάζει, όσα bold και να βάλω στη λέξη "ψηφισμένο".

λοιπόν θα στο πω διαφορετικα οποιον σωστο πολιτικο ρωτησεις θα στο πει το δημοσιονομικο δε πρεπει να γινεται ποτε δημοψηφισμα για αυτο
μονο εσύ το βλέπεις εθνικο ζήτημα (και ναι ειναι η κυβερνηση που τους βγαινουν πολλοι αντισυνταγματικοι νομοι) τους βγηκε / ήταν και αυτο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

λοιπόν θα στο πω διαφορετικα οποιον σωστο πολιτικο ρωτησεις θα στο πει το δημοσιονομικο δε πρεπει να γινεται ποτε δημοψηφισμα για αυτο
μονο εσύ το βλέπεις εθνικο ζήτημα (και ναι ειναι η κυβερνηση που τους βγαινουν πολλοι αντισυνταγματικοι νομοι) τους βγηκε / ήταν και αυτο

Εντάξει, άλλη φορά όμως να μη μου βάζεις το Σύνταγμα μπροστά που λέει άλλα, να μου βάζεις κατευθείαν δηλώσεις Λοβέρδου για να ξηγιόμαστε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δημοσιοκαφρος-γραφος]

Εντάξει, άλλη φορά όμως να μη μου βάζεις το Σύνταγμα μπροστά που λέει άλλα, να μου βάζεις κατευθείαν δηλώσεις Λοβέρδου για να ξηγιόμαστε.

εδω σου κατεβαζω το συνταγμα
και λες οτι πρεπει να ταν ψηφισμενο και πολλα αλλα
Πάμε τα βασικα

Δημοσιονομική Πολιτική​

• T
• G

Δεν μπορούν να αποφασίσουν για αυτά οι πολίτες με δημοψηφίσματα
Εθνικό ζήτημα θα ταν € ή δραχμή
Με άλλα λόγια εγώ σαν πολίτης δεν μπορώ να πω αν θα

• θα αυξησουν οι συνταξεις
• αν θα μειωθουν οι φοροι

και τα λοιπά
Πολλοί Συνταγματολόγοι το λένε και ακόμα παράνομο
Λες εσύ να ξέρεις περισσότερα από αυτούς;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Εγώ διαβάζω το Σύνταγμα που εσύ παρέθεσες. Δέχομαι οτιδήποτε μου αναιρέσει τεκμηριωμένα την αρχική μου θέση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

αναδρομικός ορισμός;

Σε αφηρημένο πλαίσιο πιστεύω πως μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία μπορεί εύκολα να πετύχει τους στόχους που η ίδια θέτει είτε αυτός λέγεται μείωση των οικονομικών ανισοτήτων και της φτώχιας είτε λέγεται αύξηση της παραγωγής. Αυτό που δεν ανθίζει σε μια τέτοια οικονομία είναι η καινοτομία γιατί όσο πιο κεντρικά σχεδιασμένο είναι ένα σύστημα τόσο πιο δυσκίνητο είναι και τόσο περισσότερο καταπνίγεται το όποιο initiative.
Μου περιγράφεις μια κατάσταση που πατά σε correlation. Ναι, όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα κατέληξαν να έχουν αυταρχικό χαρακτήρα. Επίσης ξεχνάς πως όλα τα καθεστώτα ανιτμετωπίστηκαν από τη Δύση με τον ίδιο τρόπο. Υπονομεύτηκαν και προπαγανδίστηκαν με στόχο να περιοριστεί η επηρροή τους με κάθε τρόπο. Όπως είπα πριν η δικτατορία είναι το απώτερο στάδιο ενός καθεστώτος που έχει τα μεσα τουλάχιστον να κρατηθεί ζωντανό. Αυτό ίσχυε για την ΕΣΣΔ και τους δορυφόρους της αλλά όχι για άλλα καθεστώτα του ίδιου χαρακτήρα αλλά όχι του ίδιου τόξου. Όπως η περίπτωση της Χιλής: https://en.wikipedia.org/wiki/United_States_intervention_in_Chile

Θα ήθελα πολύ να μπορώ με ασφάλεια να πω πως ο ένας την έχει μεγαλύτερη. Πως αφήσαμε την κάθε χώρα να επιλέξει μόνη της πώς θέλει να πορευθεί και στη συνέχεια να βλέπαμε συγκριτικά πάντα τα όποια αποτελέσματα. Αλλά αυτό δε συνέβη ποτέ.
this meme perfectly sums it up

Spoiler

Δεν μιλάμε για μια κατάσταση που αφορά μόνο εκείνες τις χώρες. Ουδέτερες χώρες με εσωτερικές συγκρούσεις είχαν εγυήτριες δυνάμεις ώστε να επικρατήσει το ένα ή το άλλο ρεύμα. Υπενθυμίζω για τη δική μας περίπτωση: https://en.wikipedia.org/wiki/Truman_Doctrine

Τεράστια ποσά δαπανήθηκαν σε δυτικές χώρες με το σχέδιο Μάρσαλ με αποτέλεσμα φυσικά να φανεί η όποια διαφορά στις υποδομές. Στο τέλος τέλος ήταν τα χρήματα των ΗΠΑ vs τα χρήματα της ΕΣΣΔ.

Ο κεντρικός σχεδιασμός και ο συγκεντρωτισμός είναι βασικές αρχές της ιδεολογίας.Σε αφηρημένο πλαίσιο όλα είναι δυνατά και δεν αμφιβάλλω πως μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία με ένα σκληρό καθεστώς μπορεί να μειώσει την ανεργία στο 0 και να στοχεύσει στη απόλυτη ισότητα.
Κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά αντικειμενικά τι ευθύνεται περισσότερο για τη πτώση.Το ίδιο το σοσιαλιστικό καθεστώς ή το διπολικό σύστημα και οι ανταγωνισμοί ισχύος μεταξύ κρατών που υπάρχουν ούτως ή άλλως πέρα από κάθε ιδεολογία.Ίσως αν εξεταστούν σοσιαλιστικά καθεστώτα post 1991 μπορούν να βγουν καλύτερα συμπεράσματα. Εγώ προσωπικά θεωρώ πολύ πιο σημαντικές τις εγγενείς αδυναμίες.

Δεν είναι εκεί το θέμα. Ο κομμουνισμός είτε μας αρέσει είτε όχι έχει πεθάνει. Αυτό είναι πλέον εκτός συζήτησης. Όμως είναι σημαντικό σε κάθε περίπτωση όταν αναλύσουμε ένα σύστημα και κατ επέκταση μια φιλοσοφία να είμαστε σε θέση να εξετάσουμε μαζί με τον όλο μηχανισμό και τον τρόπο που εκείνος δούλευε σε κάθε περίπτωση. Είναι ενδιαφέρον για παράδειγμα πώς η Γερμανία επί Χίτλερ κατάφερε από χρεωκοπημένη χώρα να μεταμορφωθεί σε στρατιωτική υπερδύναμη. Να εξετάσεις το τι επίδραση έχει μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία ή ένα αυταρχικό καθεστώς στην παραγωγή και στο βιοτικό επίπεδο. Είναι ενδιαφέρον να δεις τι επιδόσεις έχει ένα σοσιαλιστικό καθεστώς σε τομείς όπως η παιδεία ή η υγεία παρά τα όποια οικονομικά του προβλήματα. Όταν κάνει κάποιος αναφορά στα ποσοστά αναλφαβητισμού της Κούβας και πετάγεται κάποιος άλλος και λέει "ναι αλλά η λογοκρισία" αυτό δε δείχνει κόμπλεξ; Δεν πρέπει αυτά κάποια στιγμή να ξεπεραστούν; δεν πρέπει να είμαστε σε θέση να αναλύσουμε το κάθε σύστημα και να εξάγουμε τα υπέρ και τα κατά του; Εσένα σου αρέσει όταν θες να μιλήσεις για φαινόμενα φτώχιας σε δυτικές χώρες και έχεις έναν έξυπνο να σε παραπέμπει στο Στάλιν; ότι τι δηλαδή; δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο;

Δεν διαφωνώ σε κάτι αλλά αυτό είναι θέμα του πόσο ο καθένας μπορεί να κάνει συζήτηση by listening and responding.

Δυστυχώς δεν μπορείς να υποκριθείς πως μπορείς να εξετάσεις το κάθε μέτρο χωρίς τις όποιες προεκτάσεις του. Ένα μέτρο περί παροχών πατά σε κάποια φιλοσοφία. Αν δεν στηριχθεί από άλλα μέτρα είναι ανούσιο. Αν δεν είσαι σε θέση να δεις πάνω εκεί τη γενικότερη εικόνα σε ένα αφηρημένο πλαίσιο και να μπορείς να δώσεις ένα προσανατολισμό και έναν ορίζοντα 10ετίας τότε λαϊκίζεις. Αυτά πρέπει να τα λαμβάνουμε υπόψη μας. Κι όταν το κάνουμε να γίνεται σε ένα γόνιμο περιβάλλον συζήτησης χωρίς ιδεολογικούς φραγμούς κάτι που πολλές φορές και εδώ μεσα προσωπικά δεν βλέπω.

Ο κίνδυνος με τη φιλοσοφία( που είναι συνήθως βασισμένη σε συγκεκριμένο συνολικό narrative για το πως πρέπει να είναι η κοινωνία κια η οικονομία) που πρέπει να έχει κάθε πακέτο μέτρων είναι πως σε βάζει σε συγκεκριμένο πλαίσιο και σε περιορίζει οδηγώντας σε σφάλματα.Σίγουρα τίθενται προτεραιότητες σε ότι αφορά πολιτικές και πρέπει να εξετάζονται ποια σύνθεση μέτρων μπορούν να λειτουργήσουν(αυτό προϋποθέτει να μπορείς να αξιολογήσεις και σωστά τα προβλήματα) αλλά ολιστικές προσέγγισεις τείνουν να βάζουν τους decision makers σε ιδεολογικούς φραγμούς.Μπορεί π.χ να έχεις βουνά σκουπιδιών αλλά να μην βάζεις ιδιώτες να τα μαζέψουν όσο διαρκεί η απεργία γιατί είναι ιδωτικό και είναι κακό

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Ενω ο καλος κομμουνισμος πουθενα δεν συναντησε αντισταση, ας πουμε οι Ουγγροι και οι Τσεχοι ηταν απλα φασιστες που δεν αντεχαν την λαϊκη κυριαρχια (αυτο παει στο tweet)

Σε ενα συστημα δεν υπαρχουν μονο καλα ή μονο κακα. Δεν υπαρχει τελειο συστημα. Η αστικη δημοκρατια δεν ειναι το τελειο συστημα, ειναι το λιγοτερο κακο. Κανενας δεν μπορει να αρνηθει οτι εγιναν και σωστα πραγματα στις χωρες που εφαρμοσθηκε ο κομμουνισμος. Μειωθηκε ο αναλφαβητισμος, ολοι ειχαν προσβαση στο συστημα υγειας, χειραφετηθηκαν οι γυναικες, αγροτικες χωρες εγιναν βιομηχανικες, υπηρχε προοδος στην επιστημη κ.ο.κ. Υπηρχαν ομως και πολλα αρνητικα, συγκεντρωση εξουσιας σε λιγους, μηδαμινες ελευθεριες, λογοκρισια κ.ο.κ. Ο κομμουνισμος οπως εφαρμοσθηκε ηταν σα να ζεις σε ενα ζωολογικο κηπο. Ειχες φαγητο και ενα μερος να κοιμηθεις αλλα εμενες σε ενα κλουβι. Επισης, για καποιον μυστηριο λογο, η μεταναστευση ηταν one-way προς τις καπιταλιστικες χωρες.

Εν τελει ΗΠΑ και ΕΣΣΔ κανανε ακριβως το ιδιο πραγμα. Επηρεαζανε αλλες χωρες ωστε να τις εχουν με το μερος τους για πολιτικους, στρατιωτικους και οικονομικους λογους. Κερδισε αυτος που το συστημα του ειχε τα λιγοτερα αρνητικα, ο αλλος κατερρευσε εκ των εσω.

Η συζήτηση ξεκίνησε από το κατά πόσο ο κομμουνισμός "δουλεύει" η όχι. Δεν έπιασα κάπου ηθικές προεκτάσεις. Ναι και η ΕΣΣΔ τα έκανε αυτά. Στη διάσκεψη της Γιάλτας ο κόσμος χωρίστηκε σε σφαίρες επηρροής. Κι αυτός είναι ο λόγος που έγινε ό,τι έγινε στην Ουγγαρία και τη Τσεχία που αναφέρεις αλλά και σε χώρες όπως η Ελλάδα όσον αφορά την αντίθετη περίπτωση.

Τώρα δεν εχω εντρυφίσει και πολύ στο περιβάλλον εκείνων των χωρών αλλά μπορώ να δεχτώ την κατάσταση που περιγράφεις χάριν συζήτησης. Αυτό που είπα είναι πως ο ψυχρός πόλεμος δεν αφορούσε το ποιο σύστημα ήταν το πιο αποδοτικό γιατί κατά πρώτον υπήρξε οικονομική σύγκρουση εκατέρωθεν και κατα δεύτερον, το context ήταν τέτοιο που δε μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Στις αρχές του 20ου αιώνα οι ΗΠΑ είχαν ήδη πολλαπλάσιο ΑΕΠ πχ από τη τσαρική Ρωσία.

Έγινε λοιπόν ένας οικονομικός πόλεμος και επικράτησε αυτός με τα ισχυρότερα μέσα, όπως ακριβώς σε έναν συμβατικό πόλεμο επικρατεί αυτός με τον ισχυρότερο, πιο εξελιγμένο και καλύτερα οργανωμένο στρατό. Αυτό είναι αυταπόδεικτο. Τώρα αν θέλει κάποιος να πει ναι οκ αλλά δεν ήταν αυτός ο πρώτος λόγος ας το κάνει αλλά να αναφέρω πως τα κομμουνιστικά δεν είναι ούτε τα πρώτα ούτε τα τελευταία καθεστώτα που είχαν μια αρχή και ένα τέλος. Όπως ας πούμε υπάρχουν ίδιου τύπου κοινοβουλευτικά ή δικτατορικά καθεστώτα τα οποία είτε κρατούν πρόσκαιρα είτε έχουν μια μακρά διάρκεια σε καθε περίπτωση δε βγαίνεις με τη πρώτη ευκαιρεία να πεις πως ο κοινοβουλευτισμός ή η μοναρχία ή η δικτατορία δε δουλεύει γιατί ξέρεις πως αυτό είναι ένα πολύ γενικό συμπέρασμα και πολλές φορές είναι άλλοι παράγοντες που καλείσαι να ερευνήσεις. Εδώ τι αλλάζει ακριβώς πέρα από ιδεοληπτικούς λόγους;

Η οργανωση μιας οικονομιας σε ενα φασιστικο κρατος με την οργανωση σε ενα κομμουνιστικο διαφερουν παροτι και οι δυο ειναι κεντρικα σχεδιασμενες. Αυτο που καταπνιγει την καινοτομια ειναι η ελλειψη κινητρου που υπηρχε στο ανατολικο μπλοκ απο τη στιγμη που το κερδος ειχε δαιμονοποιηθει. Στην ΕΣΣΔ και τους δορυφορους της, το κρατος ειχε το χερι του παντου, αυτο καθοριζε τα παντα. Απο τα εργοστασια μεχρι τα χωραφια και μεχρι τα πανεπιστημια. Η δουλεια συνηθως δεν ειχε αντικρισμα, αφου το βιοτικο σου επιπεδο δεν μπορουσε να ανεβει, αρα δεν υπηρχε και κινητρο.

Στη Γερμανια επι Χιτλερ και αργοτερα στην Ισπανια και την Πορτογαλια, χωρες με φασιστικα καθεστωτα, ναι μεν το κρατος ειχε το απολυτο ελεγχο της κοινωνιας και εδινε τις γενικες οδηγιες στην οικονομια, αλλα υπηρχε μεγαλυτερη οικονομικη ελευθερια και κοινωνικη ευελιξια. Δεν ηταν ολοι εργατες, υπηρχαν επιχειρηματιες, βιομηχανοι, μεσαια ταξη κλπ κλπ. Για αυτο υπηρχε και ραγδαια βελτιωση του βιοτικου επιπεδου. Υπηρχε και μεγαλη παρουσια κρατικων εταιριων αλλα δεν ειχαν το μονοπωλιο οπως στην ΕΣΣΔ. Τα ειχε κανει το κρατος πλακακια με τους βιομηχανους και δεν εβγαζε κανενας κιχ; Χαιρω πολυ, δεν διαφωνιε κανενας. Ουτε εργατικα δικαιωματα υπηρχαν ουτε κατωτατος μισθος ουτε απεργιες. Αλλα η οικονομια ηταν πολυ πιο ευελικτη και ειχε τη δυνατοτητα να αναπτυχθει...

Μπορεί κανείς να επιχειρηματολογήσει γύρω από το τι κάνει μια οικονομία να κινείται, πότε οι άνθρωποι σε μια κοινωνία είναι ευτυχισμένοι και κατά πόσο παίζουν ρόλο σε αυτό παράγοντες όπως η φτώχεια, οι ανισότητες, βιοτικό επίπεδο ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη συζήτηση. Προσωπικά θεωρώ πως πρώτα απ' όλα αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να θέλει να δουλέψει είναι το γεγονός πως δεν έχει άλλη επιλογή. Είτε αυτό λέγεται πείνα είτε καταναγκασμός είτε θάνατος.

Τώρα όταν ξεφεύγει κάποιος από αυτό και χρειαστεί να εξετάσει το μετέπειτα, δηλαδή γιατί να θέλει κάποιος να δουλέψει παραπάνω, ή γιατί να θέλει να δουλέψει με δεδομένο πως τα ενδεχόμενα που προανέφερα είναι εκτός συζήτησης, δεν είναι το ίδιο απλό. Γενικά η ίδια η εργασία έχει διαφορετική έννοια αναλόγως του συστήματος στο οποίο την εξετάζεις. Σε άλλο θέμα ας πούμε υπήρξε η άποψη πως πρέπει να υπάρχει ένα balance μεταξύ εργασίας και leisure time με τα όρια αυτά να είναι σαφώς ορισμένα και ο εργαζόμενος να έχει σαφή δικαιώματα και υποχρεώσεις ως προς την επαγγελματική του ζωή. Σε άλλες χώρες αυτή η αντίληψη μπορεί να μην ισχύει και οι άνθρωποι να βλέπουν την εργασία ως κάτι που προσδιορίζει τον ίδιο σχεδόν εξολοκλήρου και το οποίο μπορεί δυνητικά να παίζει ένα πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή του άρα και θα είχε ένα καλό λόγο να επεμβαίνει με κάθε τρόπο με τις όποιες φυσικά συνέπειες είτε θετικές είτε αρνητικές. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό όταν εξετάζεις διαφορετικές κοινωνίες και με τον τρόπο που εκείνες λειτουργούν. Σε μια χώρα λοιπόν όπου δεν υπάρχει ανεργία με αποτέλεσμα να υπάρχει ανταγωνισμός όσον αφορά τη προσφορά εργασίας, οι πολίτες δουλεύουν 35 ώρες max, και κατά πλειοψηφία ανήκουν σε μια ισχυρή μεσαία τάξη η οποία χαρακτηρίζεται από ένα πολύ καλό βιοτικό επίπεδο, σε μια τέτοια κατάσταση ποιος θα έρθει να μιλήσει για εργασιακά κίνητρα και προοπτικές εξέλιξης;

Για να καταλάβει κάποιος τι εννοώ ας δοκιμάσει να ψάξει στο quora πχ ιστορίες ανθρώπων που σύγκριναν την εργασιακή κουλτούρα ανάμεσα σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και ευρωπαΪκές χώρες όπως Γαλλία ή ακόμη και η Γερμανία τι προτεραιότητες θέτει η κάθε κοινωνία και πώς αντιμετωπίζει διάφορα ζητήματα. Αν κάποιος δεν τα έχει υπόψη του αυτά λογικό είναι να κρίνει το κάθε τι με διαφορετικά δεδομένα και να πεφτει σε τέτοιου είδους παράδοξα όπως το γιατί να θέλει να δουλέψει κάποιος όταν πολλά πράγματα είναι εξασφαλισμένα κι όταν οι πιθανότητες οικονομικής του ανέλιξης είναι πολλαπλάσια μικρότερες απ' ό,τι σε ένα διαφορετικό οικοσύστημα το οποίο συγχωρεί λιγότερο και ανταμείβει περισσότερο.

Αυτό που είπα για την καινοτομία ειναι διαφορετικό από αυτό που σχολιάζεις εσύ. Τα στάδια που χρειάζεται ενα σύστημα από τη σύλληψη μιας ιδέας μέχρι το τελευταίο στάδιο της υλοποίησής της είναι περισσότερα και πιο χρονοβόρα όταν αυτό το σύστημα είναι κεντρικά ελεγχόμενο. Και αυτό δεν αφορά μόνο κρατικά οικονομικά συστήματα αφορά και εταιρείες στο σημερινό κόσμο για αυτό και παρατηρείται πολλές φορές το φαινόμενο μικρές start ups να καλλιεργούν καινοτόμες ιδέες οι οποίες στη συνέχεια να βρίσκουν το δρόμο τους ως τμήματα μεγαλύτερων εταιρειών. Αυτό που λες το γιατί κάποιος να επιδιώξει την υλοποίηση καινοτόμων ιδεών νομίζω πως πιο πολύ σχετίζεται με το θέμα του εργασιακού κινήτρου που αναφέρω και πιο πάνω.

Τώρα γενικά δεν έχω σκοπό να συγκρίνω σαν σύστημα την περίπτωση της ναζιστικής Γερμανίας με της ΕΣΣΔ, γιατί οι διαφορές τους είναι περισσότερες από τις ομοιότητες αλλά ως προς το οικονομικό μοντέλο συμφωνώ πως σαν χαρακτηριστικά λειτουργούσαν αρκετά διαφορετικά, αν και δεν θεωρώ πως η ιδιωτική πρωτοβουλία ήταν ο κύριος παράγοντας που τη διαχώρησε. Γενικά η μαγκιά που έκανε ο Χίτλερ ήταν πως από τη μία περιόρισε την αγορά εργασίας με διάφορα κοινωνικά μέτρα και από την άλλη φυσικά απαγόρευση του συνδικαλισμού και της παραίτησης κι από την άλλη πήρε τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες με το μέρος του. Οπότε από κει κι έπειτα ήταν ένα θέμα του πόσα λεφτά μπορούσε να ρίξιε στην αγορά για να δημιουργήσει θέσεςι εργασίας. Αλλά όπως είπα και πριν ακόμη και αυτή η περίτπωση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σε σύγκριση με το μοντέλο της ΕΣΣΔ αν σου αρέσει και από μόνη της.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Ο κεντρικός σχεδιασμός και ο συγκεντρωτισμός είναι βασικές αρχές της ιδεολογίας.Σε αφηρημένο πλαίσιο όλα είναι δυνατά και δεν αμφιβάλλω πως μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία με ένα σκληρό καθεστώς μπορεί να μειώσει την ανεργία στο 0 και να στοχεύσει στη απόλυτη ισότητα.
Κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά αντικειμενικά τι ευθύνεται περισσότερο για τη πτώση.Το ίδιο το σοσιαλιστικό καθεστώς ή το διπολικό σύστημα και οι ανταγωνισμοί ισχύος μεταξύ κρατών που υπάρχουν ούτως ή άλλως πέρα από κάθε ιδεολογία.Ίσως αν εξεταστούν σοσιαλιστικά καθεστώτα post 1991 μπορούν να βγουν καλύτερα συμπεράσματα. Εγώ προσωπικά θεωρώ πολύ πιο σημαντικές τις εγγενείς αδυναμίες.

Δεν θα υπάρξουν ξανά τέτοια καθεστώτα υπάρχει τετελεσμένο πλέον.

Ο μεγαλύτερος χαμένος του ψυχρού πολέμου δεν ήταν η ΕΣΣΔ. Είναι όλοι αυτοί που ενστερνίστηκαν το μαρξισμό και προσπάθησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τον φέρουν στα μέτρα της σημερινής εποχής σε διάφορα ζητήματα. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν δεν πρόκειται ποτέ να ακουστούν και να αντιμετωπιστούν στα σοβαρά λόγω της εξέλιξης της ιστορίας η οποία ιστορία γράφεται πάντα φυσικά από τους νικητές.

Ο κίνδυνος με τη φιλοσοφία( που είναι συνήθως βασισμένη σε συγκεκριμένο συνολικό narrative για το πως πρέπει να είναι η κοινωνία κια η οικονομία) που πρέπει να έχει κάθε πακέτο μέτρων είναι πως σε βάζει σε συγκεκριμένο πλαίσιο και σε περιορίζει οδηγώντας σε σφάλματα.Σίγουρα τίθενται προτεραιότητες σε ότι αφορά πολιτικές και πρέπει να εξετάζονται ποια σύνθεση μέτρων μπορούν να λειτουργήσουν(αυτό προϋποθέτει να μπορείς να αξιολογήσεις και σωστά τα προβλήματα) αλλά ολιστικές προσέγγισεις τείνουν να βάζουν τους decision makers σε ιδεολογικούς φραγμούς.Μπορεί π.χ να έχεις βουνά σκουπιδιών αλλά να μην βάζεις ιδιώτες να τα μαζέψουν όσο διαρκεί η απεργία γιατί είναι ιδωτικό και είναι κακό

Δεν είναι τόσο οι ιδεολογικοί φραγμοί όσο το ότι οι άνθρωποι πολλές φορές υπερεκτιμούν την αξία των θεωριών τους όσο πιο πολύπλοκα αντιμετωπίζουν το κάθε θέμα κάνοντας αναπόφευκτα λάθη και απλουστεύσεις εκεί που δεν πρέπει με αποτέλεσμα στην τελική να είναι πιο αποδοτικό να εξετάζεις τα πράγματα σε ένα πιο στενό πλαίσιο το οποίο μπορείς πιο εύκολα να ελέγξεις και να μετρήσεις.

Αλλά ναι προφανώς δεν το πάω προς τον ιδεαλισμό μακριά από μας, η λύση είνια κάπου στη μέση.

Τα σκουπίδια δεν ξέρω πού κολλάνε, αν το είπες για μπηχτή προσωπικά πέρα απ' το αν έχουν δίκιο οι εργαζόμενοι και σε τι, ο Μπουτάρης το χειρίστηκε αρκετά σωστά και όπως αποδείχτηκε εν τέλει οι εργαζόμενοι κατάλαβαν πως είναι προς το συμφέρον τους να κάνουν πίσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 278211]

ό,τι καλύτερο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

Σωτήρη, τι άποψη έχεις για την επανασυμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων στα όργανα διοίκησης του Πανεπιστήμιου (Νομοσχέδιο για τη Συνδιοίκηση)?
Αν θεωρείς θετικό το γεγονός, θα συμμετέχεις στην ομάδα που θα εκπροσωπεί το ΣΦ στη ΓΣ του Τμήματος?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δημοσιοκαφρος-γραφος]

Σωτήρη, τι άποψη έχεις για την επανασυμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων στα όργανα διοίκησης του Πανεπιστήμιου (Νομοσχέδιο για τη Συνδιοίκηση)?
Αν θεωρείς θετικό το γεγονός, θα συμμετέχεις στην ομάδα που θα εκπροσωπεί το ΣΦ στη ΓΣ του Τμήματος?

Η τελευταία φορά που έγινε αυτό ήταν εδώ:

Ξέρουμε ποια παράταξη ήταν αυτή (ΕΑΑΚ)

Εμείς για να πάμε πρυτανία τους ειδοποιούμε πρώτα αν είναι να καταθέσουμε μια πρόταση. Δεν πάμε έτσι ούτε κάνουμε φασαρίες.
Με άλλα λόγια δε το θεωρώ θετικό να πάω στην πρυτανία σε μια Σύγκλητο καθηγητών και να τους πω εγώ τι θα κάνουν για όλο το
"Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμειο Αθηνών"

• Είτε για προπτυχιακά
• Είτε για μεταπτυχιακά
• είτε για διδακτορικά

Πιστεύω οτι ο πρύτανης και οι προέδροι (αυτοί δεν είναι δεν ξέρω αν είναι άλλοι) να ξέρουν καλύτερα τα προβλήματα του Πανεπιστημείου.
Εμείς απλά η μόνη "πίεση" που κάνουμε είναι (στη γραμματεία όμως) να βγάλουν νωρίς το πρόγραμμα εξεταστικής.
Επομένως είμαι κατά να μπω σε σύγκλητο καθηγητών οπότε και δε θα πάω εκεί.
Όσο για την ΓΣ αν ξέρω ότι θα μπούμε και στο πλαίσιο μας έχουμε ανοιχτή σχολή (οχι κατάληψη) θα μπω
Έχω ξεκαθαρήσει από την αρχή (τα παιδιά) ότι αν λέτε κατάληψη όπως το λένε κάποιοι άλλοι δε θα μπω καν στην ΓΣ.

Αν κάτι ξέχασα να απαντήσω μπορείς να μου το πεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.