Αυτοτραυματισμός

[Εσχατόγερος]

χμ λες ε?Φοβαμαι μην τα κανω σαλατα,εχω μια ταση γενικα

Ε, πόσο πολύπλοκο να είναι πια; Βρίσκεις έναν καλό ψυχίατρο, παίρνεις τηλέφωνο, κλείνεις ραντεβού, πας στο ραντεβού...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iwalkinamaze]

Ε, πόσο πολύπλοκο να είναι πια; Βρίσκεις έναν καλό ψυχίατρο, παίρνεις τηλέφωνο, κλείνεις ραντεβού, πας στο ραντεβού...

Oταν εχεις αγοραφοβια και στο σουπερμαρκετ να πας ειναι πολυπλοκο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εσχατόγερος]

Χμμ... ναι, έχεις δίκιο. Κανένας φίλος/φίλη/κολλητός/κολλητή που να εμπιστεύεσαι και να μπορει να σε συνοδέψει, παίζει; ή όχι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iwalkinamaze]

Χμμ... ναι, έχεις δίκιο. Κανένας φίλος/φίλη/κολλητός/κολλητή που να εμπιστεύεσαι και να μπορει να σε συνοδέψει, παίζει; ή όχι;

εμ οχι και πολυ.Κοιτα βασικα δε θελω να μπλεξω κι αλλα ατομα τι φταινε.Κατι θα βρω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[polymnios]

εγω μικρος αυτοτραμαυτιζομουν με τον διαβητη και αλλα αιχμηρα αντικειμενα με την βοηθεια ειδικου υωρα το εχω ξεπερασει !!!!Δεν ειναι ντροπη ζητειστε βοηθεια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iwalkinamaze]

εγω μικρος αυτοτραμαυτιζομουν με τον διαβητη και αλλα αιχμηρα αντικειμενα με την βοηθεια ειδικου υωρα το εχω ξεπερασει !!!!Δεν ειναι ντροπη ζητειστε βοηθεια

Μπραβο που το ξεπερασες!Σε τι ειδικο απευθυνθηκες?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stavri_]

Το εχω γραψει και σε αλλο θεμα ομως νομιζω ταιριαζει εδω πιο πολυ.Εγω απο 12 χρονων αρχισα να τραβαω ασυναισθητα τουφες απο τα μαλλια μου.Κατα περιοδους πιο πολυ,μετα λιγοτερο αναλογα με το ποσο στρεσαρισμενη ημουν.Εκτος αυτου φετος (ισως λογω προετοιμασιας για Πανελληνιες) αρχισα και πειραζα το δερμα μου με αποτελεσμα να κανω μικρες πληγες σε πολλα σημεια.Η δερματολογος μου εδωσε να παιρνω atarax αλλα δε βοηθαει καθολου.Αν εχει αντιμετωπισει καποιος παρομοια κατασταση ας μου πει γιατι πραγματικα δεν ξερω τι να κανω :/

Καλησπέρα!
Δε ξέρω βασικά από που να ξεκινήσω, γιατί πολύ απλά, σε νιώθω τόοοσο πολύ!...
Λοιπόν, θα τα πάρω ανάποδα. Επειδή ο αυτοτραυματισμός συχνά είναι ενδεχόμενο σύμπτωμα του συνδρόμου μου( Σύνδρομο Asperger) , έχω έρθει και εγώ αντιμέτωπη μαζί του (σε αρχικά στάδια βέβαια, κυρίως δημιουργία αμυχών στο πρόσωπο ή και στα πόδια με τη χρήση των χεριών μου) , γνωρίζω από πρώτο χέρι τη σημαντικότητα του και τις επιπτώσεις του. Πρέπει να επισκεφθείς κάποιον καλό ψυχίατρο. Αλλά σχετικά με αυτό θα σου στείλω αργότερα προσωπικό μήνυμα, εάν το επιθυμείς και εσύ βέβαια.

Είχα να αυτοτραυματιστώ ένα χρόνο τώρα( η ψυχοθεραπεία κάνει θαύματα σε κάθε δυσκολία μου ή σύμπτωμα- από άγχος, εμμονές, αγοραφοβία, ιδεοληψίες έως και την πιο ενδόμυχη δυσκολία που με βασανίζει), ώσπου προχτές από υπερβολικό άγχος και πίεση έχασα τον αυτοέλεγχο μου,και δημιούργησα κάποιες πληγές στο πρόσωπό μου. Μία από αυτές έγινε εμμονικά το αντικείμενο ενασχόλησής μου για μία μέρα ώσπου έφτασα σήμερα το πρωί να ξυπνήσω με πρήξιμο στο μάγουλο και πύον στην τραυματισμένη περιοχή. Πήγα στο δερματολόγο μου. Προκάλεσα σταφυλόκοκκο σε εκείνο το σημείο και έτσι μου έδωσε Fucidin, κρέμα και χάπι...

Τέλος πάντων, αύριο θα ενημερώσω και τη ψυχίατρό μου.

Atarax έπαιρνα παλαιότερα,αλλά κυρίως λόγω υπερβολικής ...αϋπνίας στις Πανελλήνιες. (μου το είχε δώσει ο παθολόγος μου. Δεν είχα επισκεφθεί τότε ακόμα την παιδοψυχίατρό μου και δεν γνώριζα ότι όλα ήταν συμπτώματα υπερβολικού και παθολογικού άγχους που πήγαζε από το σύνδρομο.)

Τέλος πάντων, μου είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή να συντάξω τις σκέψεις μου ορθώς (είμαι ολίγον τι αγχωμένη από το ποστ σου).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iwalkinamaze]

Καλησπέρα!
Δε ξέρω βασικά από που να ξεκινήσω, γιατί πολύ απλά, σε νιώθω τόοοσο πολύ!...
Λοιπόν, θα τα πάρω ανάποδα. Επειδή ο αυτοτραυματισμός συχνά είναι ενδεχόμενο σύμπτωμα του συνδρόμου μου( Σύνδρομο Asperger) , έχω έρθει και εγώ αντιμέτωπη μαζί του (σε αρχικά στάδια βέβαια, κυρίως δημιουργία αμυχών στο πρόσωπο ή και στα πόδια με τη χρήση των χεριών μου) , γνωρίζω από πρώτο χέρι τη σημαντικότητα του και τις επιπτώσεις του. Πρέπει να επισκεφθείς κάποιον καλό ψυχίατρο. Αλλά σχετικά με αυτό θα σου στείλω αργότερα προσωπικό μήνυμα, εάν το επιθυμείς και εσύ βέβαια.

Είχα να αυτοτραυματιστώ ένα χρόνο τώρα( η ψυχοθεραπεία κάνει θαύματα σε κάθε δυσκολία μου ή σύμπτωμα- από άγχος, εμμονές, αγοραφοβία, ιδεοληψίες έως και την πιο ενδόμυχη δυσκολία που με βασανίζει), ώσπου προχτές από υπερβολικό άγχος και πίεση έχασα τον αυτοέλεγχο μου,και δημιούργησα κάποιες πληγές στο πρόσωπό μου. Μία από αυτές έγινε εμμονικά το αντικείμενο ενασχόλησής μου για μία μέρα ώσπου έφτασα σήμερα το πρωί να ξυπνήσω με πρήξιμο στο μάγουλο και πύον στην τραυματισμένη περιοχή. Πήγα στο δερματολόγο μου. Προκάλεσα σταφυλόκοκκο σε εκείνο το σημείο και έτσι μου έδωσε Fucidin, κρέμα και χάπι...

Τέλος πάντων, αύριο θα ενημερώσω και τη ψυχίατρό μου.

Atarax έπαιρνα παλαιότερα,αλλά κυρίως λόγω υπερβολικής ...αϋπνίας στις Πανελλήνιες. (μου το είχε δώσει ο παθολόγος μου. Δεν είχα επισκεφθεί τότε ακόμα την παιδοψυχίατρό μου και δεν γνώριζα ότι όλα ήταν συμπτώματα υπερβολικού και παθολογικού άγχους που πήγαζε από το σύνδρομο.)

Τέλος πάντων, μου είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή να συντάξω τις σκέψεις μου ορθώς (είμαι ολίγον τι αγχωμένη από το ποστ σου).

Με συγχωρεις που σε αγχωσα καταλαβαινω
Κι εγω θα απευθυνθω σε ψυχιατρο μαλλον.Ευχομαι να σου πανε ολα καλα με το θεμα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stavri_]

Με συγχωρεις που σε αγχωσα καταλαβαινω
Κι εγω θα απευθυνθω σε ψυχιατρο μαλλον.Ευχομαι να σου πανε ολα καλα με το θεμα!

Δεν πειράζει. Περισσότερο αγχώθηκα γιατί ένιωσα την ανάγκη να σε βοηθήσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.