Βγήκε το ξύλο απ' τον παράδεισο;

[Lorien]

Και σε αυτά τα Χ παιδιά, θα ευθύνεται το ότι δεν έφαγαν ούτε ένα σκαμπίλι που έγιναν προβληματικά, ή άλλοι Χ παράγοντες;

Προφανως μιλαω για τα παιδια στα οποια τα προβληματα προκυπτουν απο την νοοτροπια "μη το αγγιξουμε/πονεσουμε/δυσαρεστησουμε (πανε πακετο συνηθως) και αρχισει τα ναρκωτικα αργοτερα".

Νομίζω σου έχω πει ξεκάθαρα οτι ΑΔΙΑΦΟΡΩ ΠΑΝΤΕΛΩΣ για το πως μεγαλώνεις εσύ την οικογένεια σου και ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ να σε έχω κριτικάρει για αυτό. Κριτικάρω τις απόψεις σου.

Και στα παιδια του, εφαρμοζει αποψεις άλλων ; οχι τις δικες του ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

(Δεύτερος καθαρισμός: done)

Καλησπέρα,

Πραγματοποιήθηκε και δεύτερος καθαρισμός στο θέμα αυτό(Μετά από περίπου 24ώρες από τον πρώτο ). Αυτή την φορά θεώρησα πιο σωστό τα κριτήρια για off-topics να είναι πιο αυστηρά έτσι ώστε να μην οδηγηθούμε και σε τρίτο καθαρισμό. Για αυτό ίσως έφυγαν και μηνύματα που είναι εύκολο να ξεκινήσουν προσωπικούς τσακωμούς, που δεν θα έχουν σχέση με διαξιφισμό απόψεων.

Κάτι ακόμη, λιγάκι άσχετο. Προσωπικά, σαν απλό μέλος, με ενοχλεί όταν ένα θέμα κλειδώνεται, νιώθω λες και διακόπτεται η προβολή της αγαπημένης μου ταινίας για διαφημίσεις ή για έκτακτο δελτίο ειδήσεων. Για αυτό αυτό προσπαθώ να μην είμαι ευέξαπτος αλλά και να κάνω χρήση των Reports (

) και για πολύ προσωπικά θέματα να κάνω χρήση των PM's. Νομίζω ότι "πιάνει". Δοκιμάστε το

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Επισημανα ενα πολυ ενδιαφέρον συμπέρασμα για την συζήτηση μας, (το ξυλο στην διαπαιδαγώγηση και ποσο κακό η καλο κάνει), στην μέχρι τώρα συζητηση.

Εχουμε μια έκφραση που λέει κάποιος για τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού του και λέει "τους εριξα πολύ ξύλο απο τα 3 εως τα 5". Εγώ προσωπικά θα τον ρωτούσα κατ'αρχήν, πόσο ξύλο δηλαδή ρε αδερφέ, πόσο συχνά και πόσο έντονα, και με ποιόν τρόπο. Πρίν βγαλω οποιαδήποτε άλλα συμπεράσματα. Αυτό θα το έκανα διότι σαν "πολύ ξύλο" έχω στο μυαλό μου μια άλφα εντύπωση, που προφανώς αντιπροσωπεύει τις δικές μου και μόνο απόψεις που μπορεί κάλιστα να διέφεραν ριζικά απο των άλλων.

Για κάποιον ας πούμε "πολύ ξύλο" όπως είπε σημαίνει κατι που για μένα κυμαίνεται απο την χειρότερη κακοποίηση εως την απόπειρα δολοφονίας. Σπασμένες μύτες μαυρισμένα μάτια, πλευρά κλπ. Αυτό δε που εγώ ονόμαζα και θεωρούσα "πολύ ξύλο" το θεώρησε αστείο και που το ανέφερα.

Πιστεύω ότι στο ζήτημα αυτό, του ξύλου πρός τα παιδιά, η ιδιαίτερη αυτή εκτίμηση που έχει ο καθένας για το πολύ και το ασήμαντο είναι τελικά αυτή που καθορίζει και το τί κάνει (ή θα κάνει) σαν γονιός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

Εχουμε μια έκφραση που λέει κάποιος για τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού του και λέει "τους εριξα πολύ ξύλο απο τα 3 εως τα 5". Εγώ προσωπικά θα τον ρωτούσα κατ'αρχήν, πόσο ξύλο δηλαδή ρε αδερφέ, πόσο συχνά και πόσο έντονα, και με ποιόν τρόπο. Πρίν βγαλω οποιαδήποτε άλλα συμπεράσματα. Αυτό θα το έκανα διότι σαν "πολύ ξύλο" έχω στο μυαλό μου μια άλφα εντύπωση, που προφανώς αντιπροσωπεύει τις δικές μου και μόνο απόψεις που μπορεί κάλιστα να διέφεραν ριζικά απο των άλλων.

Για κάποιον ας πούμε "πολύ ξύλο" όπως είπε σημαίνει κατι που για μένα κυμαίνεται απο την χειρότερη κακοποίηση εως την απόπειρα δολοφονίας. Σπασμένες μύτες μαυρισμένα μάτια, πλευρά κλπ. Αυτό δε που εγώ ονόμαζα και θεωρούσα "πολύ ξύλο" το θεώρησε αστείο και που το ανέφερα.

Προσπαθείς να μην αναφέρεις το όνομα για να μην θεωρηθεί ότι με κρίνεις;

Δεν θεώρησα αστείο την αναφορά σου στα χτυπήματα, αλλά τον συσχετισμό σου αυτών με το "πολύ ξύλο". Δεν χρειάζεται να κάνω poll για να δω τι καταλαβαίνει κάποιος με την φράση "πολύ ξύλο" αρκεί να το φανταστείς σαν τίτλο σε εφημερίδα: "Πολύ ξύλο έπεσε σε συμπλοκή οπαδών". Εκτός αν θέλεις να μου πεις ότι μιας και μιλάμε για παιδιά, το "πολύ ξύλο" θα άλλαζε κλίμακα

Θεωρώ λοιπόν ότι κάποιες εκφράσεις έχουν προφανή έννοια για να ζητούνται εξηγήσεις και η μόνη περίπτωση να χρειάζεται να ζητηθούν, είναι να υπάρχει μια προφανής αντίφαση στα λεγόμενα του χρήστη των εκφράσεων. Μέχρι να αναφέρεις λοιπόν τι είναι το πολύ ξύλο δημιουργήθηκε λάθος εντύπωση και δεν νομίζω ότι είναι λόγο παρερμήνευσης.


Όπως και να έχει η τελική άποψη μου είναι ότι το χτύπημα (ούτε καν η ακραία περίπτωση του ξύλου) του παιδιού είναι στιγμή αδυναμίας του γονέα και όχι έσχατο μέσο διαπαιδαγώγησης, όπως κάποιοι αναφέρουν, ούτε καν απαραίτητο μέσο όπως αναφέρουν άλλοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δανάη]

Δεν έχω παιδια (πάλι καλά) και ίσως να μην είμαι κ η πλεον κατάλληλη για να μιλήσω!
Έχω όμως μικρότερο αδερφό -πολύυυυυ μικρότερο- ο οποίος είναι στιγμές που μου θυμίζει τον Ντένις τον Τρομερό!
Τεσπα αυτό που έχω διαπιστώσει εγώ είναι ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι η συζήτηση! Ό,τι σκανταλιά και αν έχει κάνει αν κάτσεις και του εξηγήσεις ΓΙΑΤΙ αυτό που έκανε ήταν λάθος κ τι επιπτώσεις πιθανόν να είχε για τον ίδιο αλλά κ για τους άλλους θα το καταλάβει κ δε θα το ξανακάνει! Να του μιλήσεις δλδ όπως θα μίλαγες κ σε έναν μεγάλο!

Βέβαια η αντίδραση του γονιού θα πρέπει να "διαμορφώνεται" ανάλογα και με τη πράξη του παιδιού!
Τι θέλω να πω... πχ αλλίως θα αντιδράσεις αν σπάσει ένα βάζο κ αλλίως αν εκεί που περπατάτε χεράκι χεράκι σε αφήσει κ πάει τρέχοντας να περάσει τον δρόμο! στη δεύτερη θα βάλεις κ μια φωνή, έχει πιο άμεσα αποτελέσματα!αν όμως σε κάθε περίπτωση αντιδράς έτσι τότε δε θα καταλάβει ότι η δεύτερη περίπτωση ήταν πολύ πιο σοβαρή κ μπορεί αν πάθαινε κακό!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Να του μιλήσεις δλδ όπως θα μίλαγες κ σε έναν μεγάλο!

Α ναι, τα παιδιά το λατρεύουν αυτό, επειδή τα κολακεύει αφάνταστα. Το θέμα δεν είναι εκεί αλλά όταν μουλαρώσει και θέλει κάτι. Τότε δεν ακούει τίποτα, μερικες φορές σε κανέναν τόνο απο τον καλύτερο μέχρι τον ασχημότερο. Είναι που λένε how badly you want it. Το θέλει παει και τέρμα, κι εκείνη τη στιγμή δίνει μάχη γι'αυτό. Οτιδήποτε πείς, με οπόιονδήποτε τρόπο, αν δεν λέεί "ναι" (κατι που το παιδί δεν είναι ηλίθιο, το αντιλαμβάνεται αμέσως) γίνεσαι ο εχθρός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

χτες ήμουν στη "δεξίωση" μετά από βαφτίσια. Είχα πάρει τη Πίκυ και καθόμουν σε ένα μικρό χώρο που είχε διαμορφώσει η μαμά της νεοφώτιστης, με διάφορα παιχνίδια για τα μικρά παιδιά.
Μπροστά μας ήταν η ουρά του μπουφέ και ένα παιδάκι 3-4 χρονών (κάπου εκεί), αποφάσισε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξεσπάσει: φώναζε, ούρλιαζε, χτυπιόταν, κυλιόταν κάτω και άλλα τέτοια όμορφα. Η μαμά του τον κοίταζε απλά ΑΠΟ ΨΗΛΑ, δε κατέβηκε στο ύψος των ματιών του παιδιού -eye level, δε το ρώτησε τι ήθελε, δεν έκανε καμιά προσπάθεια εκτόνωσης. Ήρθε ο πατέρας και του έριξε μια στον πωπό. Έγινε ρεζίλι το παιδάκι μπροστά σε όλους.
Ήταν τόσο δύσκολο να το αρπάξει η μητέρα του και να απομακρυνθούν από τη σκηνή, για 10 λεπτά, ως "time-out", ούτως ώστε και αυτό να ηρεμήσει και να επιστρέψουν πίσω όμορφα και ωραία? Εγώ τουλάχιστον, αυτό θα έκανα, και θα
"θυσίαζα" την θέση μου στο μπουφέ, για να αντιμετωπίσω τις ανάγκες του παιδιού μου. Μη σας πω ότι θα φεύγαμε, αν το ξέσπασμα συνεχιζόταν.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αποφύγεις το ξύλο, σε όποια μορφή, αρκεί να βάζεις μπροστά τις ανάγκες του παιδιού.

Τα "ζωηρά" παιδιά έχουν κάποιους λόγους που είναι ζωηρά και δρουν κυρίως με το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, κάτι που σε εμάς φαίνεται ως "παραξενιά, κακομαθημένα, κ.ά. τέτοια ωραία επίθετα" (π.χ. όταν εγώ θέλω να δω τη ταινία μου κι έρχεται η μικρή και σκαρφαλώνει πάνω μου, ή ουρλιάζει δίπλα μου, δε το κάνει από πείσμα: θέλει να μου τραβήξει τη προσοχή, με χρειάζεται. Τι πρέπει δηλ. να κάνω? να της δώσω μια στον πωπό να καταλάβει ότι δεν ενοχλούμε τη μαμά όταν βλέπει ταινία?).
Δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια, αλλά θα προσπαθήσω να βγάζω από το νου μου το ξύλο, ακόμα και αν έχω φτάσει στο αμήν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Βλέπεις ταινία ενώ έχεις παιδί! Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια: έχεις ακόμα χρόνο, κουράγιο και αρκετό μυαλό για να θυμάσαι τι έγινε μετά από την όγδοη διακοπή!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

Βλέπεις ταινία ενώ έχεις παιδί! Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια: έχεις ακόμα χρόνο, κουράγιο και αρκετό μυαλό για να θυμάσαι τι έγινε μετά από την όγδοη διακοπή!

μόλις τέλιωσα την Νάρνια και τον πρίγκηπα Κάσπιαν, την οποία την είχα αρχίσει πριν από κανά μήνα η αλήθεια είναι οτι χάνεις λίγο τη μπάλα, αλλά και γι'αυτό υπάρχει λύση: διαλέγεις ταινίες χωρίς πολλά φιλοσοφικά νοήματα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Τεσπα αυτό που έχω διαπιστώσει εγώ είναι ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι η συζήτηση! Ό,τι σκανταλιά και αν έχει κάνει αν κάτσεις και του εξηγήσεις ΓΙΑΤΙ αυτό που έκανε ήταν λάθος κ τι επιπτώσεις πιθανόν να είχε για τον ίδιο αλλά κ για τους άλλους θα το καταλάβει κ δε θα το ξανακάνει! Να του μιλήσεις δλδ όπως θα μίλαγες κ σε έναν μεγάλο!

Συμφωνω απολύτως!!Αλλα είναι ο ιδανικος τροπος...(αν το παιδι δεν παιρνει απο λογια...θα πρεπει να του φερθεις όπως και σε ένα όποιοδηποτε άλλο ζωακι που δε συμμορφωνεται)..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Εγώ πάντως μετα την συζήτηση στο στέκι και ύστερα που μελέτησα ξανά και ξανά διάφορα πρωτοποριακά συστήματα που προτάθηκαν, το βράδυ, όταν πρέπει να σταματήσουν το παιχνίδι και να πάνε για υπνο, τους διαβάσω Σαίξπηρ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[commie]

να εκφράσω και εγώ άποψη... και να δώσω και λίγα παραδείγματα μιας και ζήτησε ο buggs...
έχω ένα κοριτσάκι είναι 15 μηνών, σε τέτοια ηλικία τα παιδιά είναι πολύ ζωηρά θέλουν να περιεργάζονται τα πάντα. Και προσέχω και τα δυο παιδιά της αδελφής μου 2 και 5 χρόνων.
1. Θέλει να ανοίγει τα ντουλάπια της κουζίνας βγάζει τα πράγματα όλα έξω αυτό το έλυσα χωρίς φωνές χωρίς ξύλο άσχετα αν μην της αρέσει τα δένω όλα με σκοινί.
2. Διάβασα πιο πάνω σε ένα ποστ ότι τσιρίζουν τα παιδιά... Έχω να πω ότι τσιρίζουν γιατί ίσως να θέλουν κάτι ακόμη και σημασία ή μπορεί να βαριούνται. Buggs επειδή εσύ νομίζω έγραψες το ποστ δώσε τους λίγη σημασία μίλα μαζί τους διάβασε τους ένα παραμύθι παίξε μαζί τους , όταν τους δώσει έστω λίγη σημασία σταματάνε.
3. Έβαζε τα χέρια της στη πρίζα πολύ εύκολο και αυτό τις έκλεισα όλες με προστατευτικά.
4. Πριν περίπου ένα μήνα έβγαινε πάνω στης καρέκλες της είπα κακό 2-3 φορές επειδή δεν με άκουγε (ίσως το ότι είναι μικρή και δεν αντιλαμβάνεται το σωστό από το λάθος) την άφησα μια μέρα να βγει πάνω χωρίς να της πω κάτι έβαλα κάτω από τη καρέκλα ένα πάπλωμα έπεσε κάτω δεν κτύπησε αφού έβαλα το πάπλωμα κάτω αλλά από φόβο δεν βγήκε ξανά.
5. Όπως είπα πιο πάνω προσέχω 3 μωρά η μεγάλη κόρη της αδελφής μου είναι πολύ ταραξίας έβγαζε τα παιχνίδια της κόρης μου να παίξει όλα δεν άφηνε τίποτα στο τόπο του της έλεγα να τα μαζέψει πριν να πάει σπίτι της αλλά τίποτα. Μια μέρα της είπα ότι δεν θα την πάρω σπίτι της αν μην τα μαζέψει και έτσι και έγινε δεν την πήρα σπίτι της μέχρι που τα μάζεψε τώρα τα μαζεύει χωρίς να της πω.

σόρρυ αν σας κούρασα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

Εγώ πάντως μετα την συζήτηση στο στέκι και ύστερα που μελέτησα ξανά και ξανά διάφορα πρωτοποριακά συστήματα που προτάθηκαν, το βράδυ, όταν πρέπει να σταματήσουν το παιχνίδι και να πάνε για υπνο, τους διαβάσω Σαίξπηρ

για τα επόμενα βράδια, αρκεί να τους απειλήσεις ότι θα τους διαβάσεις Σαίξπηρ και δε θα γυρίσουν πλευρό μέχρι το πρωί

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

...θα πρεπει να του φερθεις όπως και σε ένα όποιοδηποτε άλλο ζωακι που δε συμμορφωνεται)..

Πότε έδειξε τέτοιο ντοκυμαντέρ στο Σκάι και το έχασα???!

Βρε!!!! μήπως το μπερδεύεις με το τσίρκο που δείχνει η ΕΤ3????

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

Μπα όχι, τους αρέσει

να το θυμάσαι αυτό, για όταν μεγαλώσουν και σου πουν ότι θέλουν να ασχοληθούν με τα καλλιτεχνικά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Ασχολούνται ήδη, εδώ και καιρό. Πέραν της ζωγραφικής και θεατρου, ο μεγάλος 4 χρονών έγραψε και "μελοποιησε" (μου το τραγούδησε) ποίημα δικο τυ για τα γεννέθλιά μου. Όμως τότε δεν τους διαβαζα Σαίξπηρ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

Ασχολούνται ήδη, εδώ και καιρό. Πέρανα της ζωγραφικής και θεατρου, ο μεγάλος 4 χρονών έγραψε και "μελοποιησε" (μου το τραγούδησε) ποίημα δικο τυ για τα γεννέθλιά μου. Όμως τότε δεν τους διαβαζα Σαίξπηρ. Ίσως οι καλλιτεχνικές ροπές και τα ταλέντα τους βγήκαν απο τις "μπούφλες που έπαιζαν μεταξύ τους" ή που τα "σαπιζα στο ξύλο" εγώ.

γουέλ, και ο αδερφός μου, γνωστός εδώ στο στέκι για την ενασχόλησή του με τα καλλιτεχνικά, έφαγε αρκετό "ξύλο" από τον πατέρα μας όταν ήταν μικρός. Τώρα που τα θυμάται, (γιατί και τα δικά σου παιδιά θα το θυμούνται το "ξύλο" που έφαγαν), δεν έχουν και τη καλύτερη των σχέσεων πατέρα-παιδιού. Αποξενώθηκαν νωρίς και το "ξύλο" συνέβαλε σε αυτό.
Έχε το υπόψη σου για την επόμενη φορά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Είμαι κατά της βίας κατακρίνω την σωματική βία σε παιδιά αλλά... καμιά φορά ψιλοδικαιολογώ τους γονείς που ρίχνουν καμιά κολιά στα μικρά, όχι γιατί έτσι θα γίνουν άνθρωποι αλλα γιατί ώρες ώρες τα πιτσιρίκια γίνοντε πολλύ απετητηκά ανηπάκουα και φτάνουν τους γονείς σε ένα σταδιο φρίκης.

Βλέπω την αδερφή μου να προσπαθεί να θυλάσει το νεογένητο και οι 2 μεγάλοι την τραβάνε, της φονάζουν, κάνουν ζημιές και όσο τους λέει να ηρεμήσουν τόσο τρελένοντε, τους έξηγει πώς πρέπει να φάει το μωρό και εκείνα τσακώνοντε επειδή η μάνα τους λέει δεν τους προσέχει την ώρα του ταίσματος της μικρής, τρέχουν ουρλιάζουν και δεν την αφηνουν 10 λεπτά να θυλάσει και να σηνεχίσει να ασχολήτε με τους μεγάλους.

Τους εξηγεί άπειρες φορές πώς η ώρα του φαγητού είναι συμαντική, δεν θέλει ο μικρός να φάει, κάθεε στο τραπέζι και γελάει μόνος του και δεν του αρέσει κανένα φαγητο, ότι και να κάνει δεν πιάνει, οπότε τονέχει μια ώρα στο τραπέζι και άν δεν φάει δεν πάει πουθενα, εκείνος εκεί...

Αυτά είναι μικρά παραδείγματα βγαίνουν απο μέρες παραξενιάς των παιδιών, που φτάνει ο γονειός στο αμήν και δεν μπορεί πιά να αντέξει, εκει δικαιολογώ τον γονιο μέχρι ένα σημείο.

Εξάλλου ας είμαστε ειληκρινής οσοι απο μάς δεν έχουμε παιδιά δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε και όσοι έχουν ας πουν την αλήθεια, δεν υπάρχει κάποιες φορές η στιγμή που θέτε να χώσετε την κωλιά; ή να σας έχουν φτάσει στα άκρα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

γουέλ, και ο αδερφός μου, γνωστός εδώ στο στέκι για την ενασχόλησή του με τα καλλιτεχνικά, έφαγε αρκετό "ξύλο" από τον πατέρα μας όταν ήταν μικρός. Τώρα που τα θυμάται, (γιατί και τα δικά σου παιδιά θα το θυμούνται το "ξύλο" που έφαγαν), δεν έχουν και τη καλύτερη των σχέσεων πατέρα-παιδιού. Αποξενώθηκαν νωρίς και το "ξύλο" συνέβαλε σε αυτό.
Έχε το υπόψη σου για την επόμενη φορά

Τιγκα στα εισαγωγικά οι σημαντικες εκφράσεις, τόσο που δεν βγαζω νόημα τί εννοείς. Εβγαλα κι εγώ λοιπόν την φράση μου με τα αντίστοιχα εισαγωγικά, γιατί φαίνεται ότι ούτε εσύ με κατάλαβες. Λυπάμαι για τον αδερφο σου και το μπαμπα σου. Οι δικοί μου γιοι δεν κάνουν τα καλιτεχνικα τους με το ζόρι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.