Διαζύγιο

[crazyhelen]

Και ποιοί θεσμοί αξίζουν κατα την γνώμη σου να υπάρχουν;

Ο epote δεν νομίζω ότι καταργεί τον υγιή θεσμό της οικογένειας, αλλά τον άρρωστο, τον προβληματικό, που για τα μάτια του κόσμου, δυστυχισμένοι άνθρωποι μένουν μαζί και παρατείνουν την δυστυχία τους, για να μην γίνουν (κατά τη γνώμη τους) τροφή στο στόμα των τρίτων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Demelene]

Χίλιες φορές να ήμουν παιδί χωρισμένων γονιών.... παρά που έζησα κοντά τους όσα έζησα....
όταν το ζευγάρι επιβάλεται να χωρίσει αλλά δεν το κάνει για το .... "καλό" των παιδιών, είναι έγκλημα κατά την ταπεινή μου πάντα γνωμη....

Και αν κρίνω και από τους δικούς μου γονείς είναι και έγκλημα για τον εαυτό τους. Η δικαιολογία της δικής μου μάνας ήταν ότι το διαζύγιο δεν είναι επιλογή. Ίσως να σκεφτόταν ότι θα πάει στην κόλαση? Ποιος ξέρει.

Πάντως όταν τα παιδιά μεγαλώσουν μετά τα 12-14 πιστεύω από όσους γνστούς έχω ότι το διαζύγιο ελάχιστα τα αποσχολεί. Αν δεν γίνει πάντως το σύνυθες είναι κάτι που έκανα και εγώ, να καταλήγει το παιδί να αδιαφορεί με όλη την σημασία της λέξης και ίσως και περισσότερο για τους γονείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

Και ποιοί θεσμοί αξίζουν κατα την γνώμη σου να υπάρχουν;

η ιδια η εννοια θεσμος ειναι προβληματικη, υπαινησεται οτι υπαρχει μια δογματικη νορμα για ορισμενες ανθρωπινες/κοινονικες παραμετρους οταν ειναι εμφανες τοσο απο την φυσιολογια οσο και απο την κοινωνιολογια οτι πολυ απλα τα πραγματα δεν ειναι ετσι.

τι παει να πει ο θεσμος της οικογενειας? Ειναι η πιστη σε ενα σεξουαλικο συντροφο? Η παροχη πορων σε αυτον? Η διαδικασια αναπαραγωγης και διαιονησης του ειδους? Η ανθρωποτητα υπηρχε και θα υπαρχει χωρις την "οικογενεια". Προσωπικα θεωρω οτι οικογενεια με την συνηθησμενη (θεσμικη αν θες) εννοια πρεπει να κανουν μονο οσοι *θελουν* και μπορουν να κανουν. Δεν ειναι ευκολο πραγμα και σιγουρα δεν ειναι για ολους. Η οικογενεια δεν θα πρεπει να επιβαλετε ουτε κοινωνικα ουτε να ειναι μια "θυσια" που κανεις για να μην μηνεις μονος σου, πρεπει να ειναι μια επιλογη οριακα τελεολογικη η οποια ερχεται απροβληματιστα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[m3nt0r]

η ιδια η εννοια θεσμος ειναι προβληματικη, υπαινησεται οτι υπαρχει μια δογματικη νορμα για ορισμενες ανθρωπινες/κοινονικες παραμετρους οταν ειναι εμφανες τοσο απο την φυσιολογια οσο και απο την κοινωνιολογια οτι πολυ απλα τα πραγματα δεν ειναι ετσι.

τι παει να πει ο θεσμος της οικογενειας? Ειναι η πιστη σε ενα σεξουαλικο συντροφο? Η παροχη πορων σε αυτον? Η διαδικασια αναπαραγωγης και διαιονησης του ειδους? Η ανθρωποτητα υπηρχε και θα υπαρχει χωρις την "οικογενεια". Προσωπικα θεωρω οτι οικογενεια με την συνηθησμενη (θεσμικη αν θες) εννοια πρεπει να κανουν μονο οσοι *θελουν* και μπορουν να κανουν. Δεν ειναι ευκολο πραγμα και σιγουρα δεν ειναι για ολους. Η οικογενεια δεν θα πρεπει να επιβαλετε ουτε κοινωνικα ουτε να ειναι μια "θυσια" που κανεις για να μην μηνεις μονος σου, πρεπει να ειναι μια επιλογη οριακα τελεολογικη η οποια ερχεται απροβληματιστα.

Όπως τα λες συμφωνώ μαζί σου ότι δεν πρέπει να επιβάλονται δόγματα σε κανέναν,το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι χρειάζονται τα δόγματα κατά την γνώμη μου για να είναι κάτι ανώτερο απο τα ζώα.Πες το δόγμα επιστήμη,τεχνολογία,ηθικολογία(όχι πάντως θρησκεία) ότι και απο αυτά να είναι είναι κάτι βαθύτερο απο το τίποτα, η αναρχία(έλειψη δογμάτων) στους homo sapiens είναι ένα απο τα ελάχιστα πράγματα στο σύμπαν που η πιθανότητα να συμβεί είναι ακριβώς 0

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Demelene]

το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι χρειάζονται τα δόγματα κατά την γνώμη μου για να είναι κάτι ανώτερο απο τα ζώα.Πες το δόγμα επιστήμη,τεχνολογία,ηθικολογία(όχι πάντως θρησκεία)

Αν και φανατικά πολέμιος της θρησκείας, γιατί την βγάζεις έξω από τα δόγματα? Το κάθε δόγμα έχει μια βάση για να επεκτείνεται και να επιβάλλεται χωρίς συζητήσιμους όρους. Η θρησκεία τα έχει και τα δύο.

Και για μένα δυστυχώς αυτό είναι το πρόβλημα. Ο κόσμος πιστεύει ότι χρειάζεται δόγματα που εξαιτίας της έντονης φράσης θεωρώ αρνητικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας. Αλλά στην ιστορία φαίνεται πάντα ότι είχαμε ένα μεγάλο ψέμα να μας καθοδηγεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[m3nt0r]

Αν και φανατικά πολέμιος της θρησκείας, γιατί την βγάζεις έξω από τα δόγματα? Το κάθε δόγμα έχει μια βάση για να επεκτείνεται και να επιβάλλεται χωρίς συζητήσιμους όρους. Η θρησκεία τα έχει και τα δύο.

Και για μένα δυστυχώς αυτό είναι το πρόβλημα. Ο κόσμος πιστεύει ότι χρειάζεται δόγματα που εξαιτίας της έντονης φράσης θεωρώ αρνητικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας. Αλλά στην ιστορία φαίνεται πάντα ότι είχαμε ένα μεγάλο ψέμα να μας καθοδηγεί.

Έχεις δίκιο για την θρησκεία,αλλά εγώ θέλησα να γράψω τα δόγματα τα οποία προσφέρουν και κάτι ουσιαστικό,είμαι υπερ των δογμάτων όταν αυτά κάνουν καλό έστω και αν χαρακτηρίζονται φασιστικά απο πολλούς ενώ δεν είναι.Για παράδειγμα μεγάλοι φιλόσοφοι όπως ο Νίτσε έχουν εκπληκτικά δόγματα για μοντέλο ζωής(φυσικά δεν λέει κανείς να ζεις απο αυτά καρμπόν αλλά να εμπνευστείς) που βασίζονται στην ηθικολογία.Για το θέμα της επιστήμης/τεχνολογίας δόγμα είναι ο transhumanism(πέρα απο τον άνθρωπο).Είναι δόγματα με εφικτούς στόχους που αντίστοιχα στοχεούν στο άτομο και στην κοινωνία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Demelene]

Μάλλον δεν έχουν την ίδια βάση σκέψης. Οποιαδήποτε ιδεολογία που βασίζεται στην θεμελιώση αξία ενός δόγματος είναι λάθος. Εγώ πραγματικά δεν θέλω κανένα δόγμα πάνω από το κεφάλι μου. Δεν δέχομαι το έτσι είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[torry]

Χίλιες φορές να ήμουν παιδί χωρισμένων γονιών.... παρά που έζησα κοντά τους όσα έζησα....
όταν το ζευγάρι επιβάλεται να χωρίσει αλλά δεν το κάνει για το .... "καλό" των παιδιών, είναι έγκλημα κατά την ταπεινή μου πάντα γνωμη....
"φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα".....

Δεν το συζητώ είναι πολύ καλύτερο να χωρίζουν παρά να μένουν μαζί για τα παιδιά ή για λόγους θρησκίας και προκαταλύψεων. Αλλά μην νομίζεις πως σαν παιδί χωρισμένων γωνιών δεν ζείς εξίσου άσχημες καταστάσεις, γιατί πολύ απλά μέχρι να το πάρουν απόφαση να χωρήσουν ζείς και τον χαμό από καβγάδες-ξύλο και άλλα όμορφα αλλά και την συνεχή αλλάγή συναισθημάτων (την μια σκοτώνονται και την άλλη σου ανακοινώνουν όλο χαρά πως τα βρήκαν και τουμπαλιν!) Για ένα παιδί 5-10 ετών είναι το πιο άσχημο πράγμα!Αβαιβεώτητα σε όλο της το μεγαλείο!
Πάντως όπως και να'χει λοταν κάτι δεν τραβάει όσο πιο γρήγορα τελειώσει τόσο το καλύτερο για όλους!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Είστε εκτός θέματος.
Η συνέχεια εδώ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[hamsteraki]

Παιδιά δεν ξέρω πραγματικά.. Είναι τόσα πολλά που σκέφτομαι επί του θέματος και πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Δεν ξέρω καν αν υπάρχει σωστό ή λάθος σε αυτά τα θέματα ή πρέπει ή δεν πρέπει. Προσωπικά ούτε από χωρισμένη οικογένεια προέρχομαι (επειδή συζητήθηκε) ούτε έχω παντρευτεί ως τώρα. Απλά εγώ μπορώ να εκφράσω τον φόβο μου? Απλά τον φόβο μου. Όταν όλοι καλώς ή κακώς έχουμε μία εμπειρία Α από σχέσεις στη ζωή μας, που μπορεί να είναι μακροχρόνια, κάνουμε ένα delete μία μέρα μετά από πολλά χρόνια και λέμε "δεν ταιριάζαμε", η ερώτησή μου είναι πώς όταν έχουμε συνηθίσει μία ζωή να φεύγουμε όταν κάτι δεν μας κάνει και ξαφνικά κάποιος λέει, όταν κάνεις οικογένεια δεν πρέπει να χωρίσεις? Ο γάμος δεν είναι στην ουσία μια μακροχρόνια σχέση? Ποιος σου λέει από την πρώτη μέρα ότι όλα είναι εγγύηση για το μέλλον? Ποιος παντρεύεται και ξέρει από την αρχή ότι κάποια στιγμή θα χωρίσει? Δεν νομίζω ότι όσοι παντρεύονται παντρέυονται απλά για να το κάνουν. Όλοι κάνουν όνειρα και ελπίζουν. Από την άλλη... Πώς μεγάλωσε ο καθένας από εμάς? Όταν έχω φίλες στην ηλικία μου και ολη την ημέρα το μόνο τους άγχος είναι πότε θα γίνουν μάνες, το 99% δεν είναι λογικό ότι θα βρουν τον πρώτο τυχόντα που θα τους καλύψει εν μέρει την μεγάλη τους ανάγκη χωρίς να έχουν ψάξει ποιος στην ουσία είναι αυτός ο άνθρωπος? Αν φάσκω και αντιφάσκω δεν είναι επειδή αυτα πιστεύω, απλά τοποθετώ διάφορες απόψεις. Προσωπικά, δεν θα παντρευτώ αν δεν αισθανθώ 99% σίγουρη για ΜΕΝΑ, ότι αυτόν τον άνθρωπο θέλω να τον έχω δίπλα μου, ότι είμαι ΓΕΜΑΤΗ μέσα μου, και όχι γεμάτη στις τσέπες μόνο, ή σε μία σχέση που απλά προχωράει επειδή έτσι πρέπει. Χώρισα από μία σχέση που πήγαινει πολύ σοβαρά για το λόγο αυτό. Δεν με κάλυπτε η δική του αγάπη (πράγμα που λόγω ανασφάλειας πολλοί άνθρωποι καλύπτονται στο να αγαπιούνται και να μην αγαπούν). Γενικά ναι, ο γάμος με φοβίζει.. ίσως επειδή μεγάλωσα σε μία τόσο ευτυχισμένη οικογένεια που με τρομάζει αν δεν αισθανθώ ακριβώς το ίδιο. Και πραγματικά σήμερα τουλάχιστον έχω την αίσθηση ότι δεν πρόκειται να προχωρήσω στη ζωή μου αν "κάτι" δεν μου πάει καλά.. Αλήθεια, πόσα ζευγάρια στον περίγυρό σας ξέρετε που είναι μαζί 6-7 χρόνια, παντρεύονται και στους 3 μήνες χωρίζουν? Έχει αναρωτηθεί κανείς γι'αυτό??? Εγώ έχω αναρωτηθεί και το έχω ζήσει. Δεν χάλασε ξαφνικά αυτή η σχέση. Αυτή η σχέση ήταν από την αρχή ανεπαρκής, στο demi, θα έλεγα... η συνήθεια για μένα παίζει τραγικό ρόλο....
Και ναι δεν μπορώ να πω τιποτα απόλυτα γιατί δεν είμαι σε θέση να το κάνω.. Και ναι αν είχα έναν προβληματικό γάμο και δεν μιλάω για τσακωμούς του στυλ ποιος θα πλύνει τα πιάτα, αλλά αν ο άνθρωπός μου μου δημιούργούσε σε εμένα και στα παιδιά μου σοβαρά προβλήματα υποθέτω ότι θα χώριζα. Αν και για μένα...υπάρχει ΓΑΜΟΣ αλλά δεν υπάρχει χωρισμός. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει τις ανάλογες ευθύνες των αποφάσεών του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Ο μεγάλος αριθμός διαζυγίων προυποθέτει και μεγάλο αριθμό γάμων. Κατά τη γνώμη μου, τα διαζύγια και όλοι οι προβληματισμοί, τα προβλήματα με τα παιδιά (και η λίστα δεν έχει τελειωμό) θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν όλοι σκέφτονταν λίγο παραπάνω πριν παντρευτούν και συζούσαν για κάποιο διάστημα. Από τη στιγμή, τώρα, που ο γάμος δεν προχωράει ομαλά το διαζύγιο, μάλλον, αποτελεί λύτρωση. Το θέμα είναι να μην φτάσουμε στο στάδιο που πρέπει να παρθεί διαζύγιο. Αν υπάρχουν παιδιά στη μέση τα πράγματα δυσκολεύουν. Αλλά είναι καλύτερα ένα διαζύγιο, παρά μια καθημερινότητα, όπου ακούν ατέλειωτους καυγάδες ή ποιος ξέρει τι άλλο... Αλλά γενικά τα διαζύγια όλοενα και αυξάνονται με ανησυχιτικούς ρυθμούς, γιατί κανείς δεν αναλογίζεται νωρίς τις συνέπειες ενός γάμου και δεν ξέρει ποιον πραγματικά έχει δίπλα του...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[snoopy10190]

Υπάρχει δικηγόρος στην παρέα????Θέλω βοήθεια και συμβουλή.Σε περίπτωση διαζυγίου και όταν υπάρχει ένα μωρό 6 μηνών ποιός από τους δύο έχει την επιμέλεια του????Να σημειωθεί ότι κανείς από τους δύο γονείς δεν εργάζεται αυτή την περίοδο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iriniem]

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις διαζυγίων...
1η) και οι δύο να συμφωνούν δηλαδη συμφωνητικό....με επιμέλεια η μητέρα
2η) πληρης διαφωνεία με αποτέλεσμα απανοτα δικαστήρια κ μπερδεμα για το/τα παιδιά
3η)διακιμάνσεις στις απόψεις των διαζεύθέντων

Φυσικά υποστηρίζω την άποψη ότι αν δεν υπάρχει χημεία καλυτερα το διαζύγιο,γιατί μετα κυριαρχει η υποκρισια και η καταπάτηση των δικαιωμάτων και απο τις δύο πλευρές...όσο επώδινο και αν είναι αυτό για το/τα παιδια....πολλά παιδια έχουν χωρισμένουσ γονείς και τα έχουν καταφέρει μια χαρα με την ίδια αγάπη και από τους 2 γονείς...
Tip:υπάρχουν πολλές προυποθέσεις για να παρθεί η απόφαση του διαζυγίου, οικονομική κατάσταση,κοινωνική κτλ
αυτό που μπορώ να πω είναι ότι με καλή διάθεση οση και αν είναι αυτή,με διάλογο και με μόρφωση βρίσκονται συμβιβαστικές λύσεις.

ΥΓ: Δεν είμαι δικηγόρος SNOOPY αλλά επειδή ξέρω από το στενό μου περιβάλλον κατι..ισως βοηθήσω....εξάλλου και οι γονείς μου παραλίγο να χωρίσουν..
θα το αντιμετώπιζα όριμα...μεταξύ τους χωριζουν..με το παιδι ποτέ..αναφερόμενη σε γονείς που ενδιαφέρονται για το παιδί τους

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Υπάρχει δικηγόρος στην παρέα????Θέλω βοήθεια και συμβουλή.Σε περίπτωση διαζυγίου και όταν υπάρχει ένα μωρό 6 μηνών ποιός από τους δύο έχει την επιμέλεια του????Να σημειωθεί ότι κανείς από τους δύο γονείς δεν εργάζεται αυτή την περίοδο.

από τη στιγμή που η μητέρα δεν έχει ποινικό μητρώο, δεν είναι αλκοολική ναρκωμανής ψυχοπαθής κλπ όλα όσα θα απαιτούσαν τον εγκλεισμό της σε κάποιου είδους ίδρυμα, την επιμέλεια την παίρνει η μητέρα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jrot6]

από τη στιγμή που η μητέρα δεν έχει ποινικό μητρώο, δεν είναι αλκοολική ναρκωμανής ψυχοπαθής κλπ όλα όσα θα απαιτούσαν τον εγκλεισμό της σε κάποιου είδους ίδρυμα, την επιμέλεια την παίρνει η μητέρα

Δλδ αν υπαρχει ενας γαμος και η μητερα αποφασισει να τον διαλυσει,παιρνει και το παιδι???

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Ναι, τόσο απλά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Φωτηs]

Το διαζυγιο καποτε θεωρουνταν ταμπου και ηταν μεγαλη ντροπη ειδικα για τιs γυναικεs να εχουν στην πλατη τουs καποιο διαζυγιο ηταν κατα καποιο τροπο στιγματισμενεs απο την υπολοιπη κοινωνια και περιθωριοποιημενεs.
Απο τοτε μεχρι σημερα καποια πραγματα αλλαξανε και ετσι και οταν καποιοs λεει σημερα οτι ειναι χωρισμενοs το εχει σαν κατι πολυ φυσιολογικο αφου ειναι τοσα πολλα τα διαζυγια σημερα που πιο πολυ εντυπωση σου κανει το γεγονοs του εαν καποιοs ειναι παντρεμενοs 10 η 15 χρονια παρα αν εχει ηδη χωρισει.Οι εποχεs του τοτε με το σημερα πανω σε αυτο το ζητημα ηταν και ειναι ιδιεs η μονη διαφορα ειναι οτι ο χωρισμοs σημερα σε σχεση με το χθεs θεωρειται ωs εξελιξη και προοδοs των σχεσεων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Οκ, μπορεί να ακούγεται άδικο πως η επιμέλεια είναι συνήθως υπέρ της μητέρας αλλά βασικά τα μικρά παιδιά έχουν γενικώς περισσότερο ανάγκη την μητέρα τους, παρά τον πατέρα τους. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως ο πατέρας δεν έχει δικαιώματα και πως δεν πρέπει να έχει απρόσκοπτη και διαρκή επικοινωνία με το παιδί του, απλώς η ανάγκη του παιδιού για την μητέρα του είναι πιο έντονη. Άλλωστε οι περισσότεροι άντρες (αν και θέλω να ελπίζω πως όχι όλοι) μετά το διαζύγιο είναι συνήθως αρκετά απασχολημένοι με το να ζήσουν την ζωή τους και δυσκολεύονται να συνδυάσουν αυτό με την ανατροφή ενός μικρού παιδιού..

(Και μη πέσετε να με φάτε, θα ήθελα κι εγώ να ήταν αλλιώς τα πράγματα, αλλά δεν είναι)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Με αφορμή ένα άρθρο ...

...σημαίνει δύο τινά…

1) ότι διανύουμε μια εποχή σοβαρών προβλημάτων και κρίσεων στις διαπροσωπικές μας σχέσεις

2) ότι ο θεσμός της οικογένειας κλονίζεται και βάλλεται από πολλές πλευρές …

.... Υποκρισία …

Ποια είναι η γνώμη σας για το διαζύγιο?

... .

- Νομίζω, πως ο "θεσμός της οικογένειας", ούτε "κλονίζεται" ούτε "βάλλεται από πολλές πλευρές" (αυτά εξάλλου τον χαρακτήριζαν από "γεννησιμιού" του), αλλά μάλλον "μετασχηματίζεται". Στη διαδικασία αυτή, που είναι παράλληλη και με τη διαδικασία περαιτέρω εξανθρωποίησης όλων των (ανθρώπινων)θεσμών, εκείνο που είναι το ουσιωδώς αναλλοίωτο, είναι η αγάπη μεταξύ των "συνοικούντων", ως βασική και μόνη ικανή προϋπόθεση συμβίωσης. Η παραδοσιακή αντίληψη και κατάσταση του έγγαμου βίου σήμερα, αλλά ακόμη περισσότερο "αύριο", ξεθωριάζει ως "ομόρρυθμη εταιρεία", σε έναν κόσμο που άλλοτε διεκδικεί την ετερορρυθμία κι άλλοτε οδηγεί προς την ανωνυμία ή, έστω, στην περιορισμένη ευθύνη. Οι άνθρωποι, ακούσια ή εκούσια, είμαστε καταρασμένοι, να αναζητούμε την ελευθερία, αλλά και να διεκδικούμε την ασφάλεια. Αυτά τα δύο, μόνον η άδολη και ανιδιοτελής αγάπη μπορεί να τα εμπεριέχει, όσο αντινομικά κι αν είναι μεταξύ τους.
- Ναι, μάλλον διερχόμαστε μία

...εποχή σοβαρών προβλημάτων και κρίσεων στις διαπροσωπικές μας σχέσεις

, αλλά για τις "κρίσεις" δεν είναι, φυσικά, υπαίτιες τόσο οι "σχέσεις", όσο η "διευρυνόμενη στενότητα" που δικαίως διαπιστώνουμε καθημερινά στον προσωπικό μας βίο, με τη καταλυτική ικανότητα της "αμεσης επικοινωνίας" από "απόσταση", που μας παρέχει η τρέχουσα, αλλά και η μελλοντική τεχνολογία μας!
- Ναι, νομίζω πως το διαζύγιο είναι κι αυτός ένας θεσμός, όχι μόνον λυτρωτικός( πχ απ' την υποκρισία), αλλά κια ενωτικός! Εδώ μάλλον πιάνει τόπο κι εκείνο που έλεγε για τούς οικιακούς του ο Ι.Χ. : "...αλλά τούτοι είναι οι αδελφοί και η οικογένειά μου" και έδειχνε τα πλήθη των άγνωστων που Τον ακροάζονταν!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Μου άρεσε μια κουβέντα που άκουσα:
"Αυτό που δεν ήθελα είναι να έχουνε τα παιδιά μου την εικόνα ότι δυο άνθρωποι ζούνε μαζί ενώ δεν αγαπιούνται πια."
Δεν είναι οι καβγάδες, που πολλές φορές μπορείς να τους αποφύγεις ή που και ένα αγαπημένο ζευγάρι μπορεί να έχει. Είναι η καλλιέργεια της εικόνας της συνύπαρξης δύο ανθρώπων που δεν έχουν λόγο να συνυπάρχουν... η αποθέωση της αδιαφορίας που μου φαίνεται σοκαριστικό να προσπαθεί να αναπαραχθεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.