Διαστημικά νέα

[Πουπουλίνα]

Τα "δίδυμα" σκάφη της NASA ανίχνευσαν ένα νέο τύπο ηλεκτρονίων κοσμικής ακτινοβολίας​

Πέμπτη 03 Δεκ 2020

Οι αγέραστες και χαλκέντερες αμερικανικές διαστημοσυσκευές Voyager 1 και 2, που συνεχίζουν να απομακρύνονται από τη Γη και να εισχωρούν στην αχανή επικράτεια του μεσοαστρικού διαστήματος, κάνουν ακόμη επιστημονικές ανακαλύψεις, παρόλο που έχουν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια από τότε που εκτοξεύθηκαν.


Οι επιστήμονες που συνεχίζουν να λαμβάνουν και να αναλύουν στοιχεία από τα Voyager, μεταξύ των οποίων ο Έλληνας ακαδημαϊκός Σταμάτης Κριμιζής, ο οποίος είχε συμμετοχή στην υλοποίηση της αποστολής τους ως διευθυντικό στέλεχος του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, ανακοίνωσαν ότι τα «δίδυμα» σκάφη της NASA ανίχνευσαν για πρώτη φορά εκρήξεις ηλεκτρονίων κοσμικής ακτινοβολίας, που επιταχύνονται από κρουστικά κύματα, τα οποία προέρχονται από μεγάλες εκρήξεις στον Ήλιο.

Η ανίχνευση, η οποία έγινε από τα όργανα και των δύο διαστημοσυσκευών, συνέβη καθώς αυτές συνεχίζουν το ταξίδι τους στο διαστρικό χώρο. Είναι η πρώτη ανακάλυψη τέτοιων ηλεκτρονίων στην επικράτεια ανάμεσα στα άστρα και η σχετική ανακοίνωση έγινε στο περιοδικό αστρονομίας «The Astronomical Journal».

Τα εν λόγω ηλεκτρόνια ταξιδεύουν σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, περίπου 670 φορές πιο γρήγορα από τα κρουστικά κύματα που τα ώθησαν αρχικά. Τα κύματα αυτά προέρχονται από εκτινάξεις στεμματικής μάζας του Ήλιου, αποτελούμενες από καυτά αέρια και ενέργεια, που κινούνται προς το διάστημα με ταχύτητα περίπου ένα εκατομμύριο μίλια την ώρα. Ακόμη και με αυτές τις ταχύτητες, τα ηλιακά κρουστικά κύματα χρειάζονται πάνω από ένα έτος για να φθάσουν στα Voyager, τα οποία έχουν φθάσει σε απόσταση μεγαλύτερη των 14 δισεκατομμυρίων μιλίων από το μητρικό άστρο μας, μακρύτερα από κάθε άλλο ανθρώπινο κατασκεύασμα.

Η ανακάλυψη, με επικεφαλής τον ομότιμο καθηγητή φυσικής και αστρονομίας Ντον Γκάρνετ του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, θα βοηθήσει τους φυσικούς να κατανοήσουν καλύτερα τη δυναμική των κρουστικών κυμάτων και της κοσμικής ακτινοβολίας που προέρχονται από τις ηλιακές εκλάμψεις και από άστρα που εκρήγνυνται. Η φυσική τέτοιων φαινομένων θα είναι σημαντική και θα ληφθεί υπόψη, όταν πρόκειται να σταλούν αστροναύτες σε μακρόχρονες αποστολές στη Σελήνη ή στον Άρη, στη διάρκεια των οποίων θα εκτεθούν σε συγκεντρώσεις κοσμικών ακτίνων πολύ μεγαλύτερες από αυτές στη Γη.

Τα "δίδυμα" σκάφη της NASA ανίχνευσαν ένα νέο τύπο ηλεκτρονίων κοσμικής ακτινοβολίας

Οι αγέραστες και χαλκέντερες αμερικανικές διαστημοσυσκευές Voyager 1 και 2, που συνεχίζουν να...

www.enikos.gr

 

[Πουπουλίνα]

Elon Musk: Η SpaceX θα επιχειρήσει επανδρωμένη πτήση στον Άρη σε τέσσερα έως έξι χρόνια​

Πέμπτη, 03 Δεκεμβρίου 2020

Ο Elon Musk, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της SpaceX, δήλωσε χθες “εξαιρετικά σίγουρος” ότι η εταιρεία του θα καταφέρει να στείλει ανθρώπους στον Άρη έως το 2026, θεωρώντας ότι πρόκειται για έναν επιτεύξιμο στόχο.

“Εάν είμαστε τυχεροί, ίσως τα καταφέρουμε και σε τέσσερα χρόνια” ανέφερε ο Musk από το Βερολίνο και κατά την διάρκεια διαδικτυακής βράβευσης, για να συμπληρώσει ότι στόχος είναι καταρχήν “η μη επανδρωμένη πτήση προς τον Άρη, μέσα στα επόμενα δύο χρόνια”.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φιλόδοξος στόχος για επανδρωμένη πτήση στον Άρη μέχρι το 2026 έρχεται σε πλήρη συμφωνία με όσα είχε δηλώσει ο Musk τον Σεπτέμβριο του 2016 κατά την διάρκεια του International Astronautical Congress. Τότε, είχε δηλώσει ότι “αν τα πράγματα εξελιχθούν εξαιρετικά” τότε η προσεδάφιση ανθρώπων στον Άρη “ίσως επιτευχθεί σε βάθος χρόνου δέκα ετών”.

Κλειδί για την επίτευξη της συγκεκριμένης αποστολής είναι η εξέλιξη του πυραύλου Starship της SpaceX: ένα όχημα κατασκευασμένο από ανοξείδωτο ατσάλι το οποίο προορίζεται να μεταφέρει φορτίο αλλά και έως εκατό επιβάτες στο διάστημα, με κάθε του πτήση. Σε αντίθεση με τους πυραύλους της σειράς Falcon, που είναι εν μέρει δυνατό να ξανά χρησιμοποιηθούν, στόχος είναι το Starship να είναι πλήρως επαναχρησιμοποιήσιμο. Ουσιαστικά, στόχος είναι το Starship να μοιάζει περισσότερο με ένα αεροσκάφος παρά με έναν συμβατικό πύραυλο.

Η ανάπτυξη του διαστημικού οχήματος Starship συνεχίζεται στις εγκαταστάσεις της SpaceX στην Μπόκα Τσίκα του Τέξας, αλλά όχι με τους ρυθμούς που θα επιθυμούσε ο Musk σύμφωνα με τις δηλώσεις του τον Σεπτέμβριο του 2019, κατά την παρουσίαση του αρχικού πρωτοτύπου. Εκείνη την περίοδο ο Musk εκτιμούσε ότι το Starship θα μπορούσε να μπει σε τροχιά έως τον Μάρτιο του 2020. Αντίθετα, αυτό που έχει ανακοινωθεί είναι ότι η πρώτη πτήση του Starship θα πραγματοποιηθεί εντός του 2021.

Όταν ρωτήθηκε πότε θα κάνει ο ίδιος το πρώτο του διαστημικό ταξίδι, δηλαδή να τεθεί σε τροχιά γύρω από την Γη, απάντησε “πιθανότατα σε δύο με τρία χρόνια” για να συμπληρώσει ότι πρωταρχικός του στόχος είναι να εξασφαλιστεί ότι η τεχνολογία που αναπτύσσεται γύρω από τα διαστημικά ταξίδια να είναι ώριμη αρκετά ώστε “πολλοί άνθρωποι να μπορέσουν να πάνε στον Άρη και παράλληλα να στηθεί και μία βάση στην Σελήνη". Τέλος, αναφέρθηκε για ακόμη μια φορά στην επιθυμία του να ταφεί στον Άρη.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο | Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο με την εγκυρότητα της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ. Βίντεο, Χρηματιστήριο, Πρωτοσέλιδα, Οικονομική ενημέρωση

www.naftemporiki.gr

 

[Πουπουλίνα]

Μετά τις ΗΠΑ και η Κίνα έβαλε την σημαία της στην σελήνη​

Σάββατο, 05 Δεκεμβρίου 2020

Η Κίνα γίνεται η δεύτερη χώρα που βάζει τη σημαία της στο φεγγάρι μετά τις ΗΠΑ.Το ρομποτικό σκάφος Chang’e 5 της Κίνας, το οποίο την Πέμπτη αναχώρησε από τη Σελήνη μετά από δύο μέρες παραμονής στην επιφάνεια της και τη συλλογή δείγματος, πρόλαβε να κάνει κάτι ακόμη: να τοποθετήσει την επίσημη κινεζική σημαία στο φεγγάρι. Η ΕΣΣΔ-Ρωσία, που έφθασε δεύτερη στη Σελήνη, δεν είχε κάνει κάτι ανάλογο.

Όπως έκανε γνωστό η Εθνική Υπηρεσία Διαστήματος της Κίνας (CNSA), που έδωσε στη δημοσιότητα τη φωτογραφία που τράβηξε το Chang’e 5, η σημαία από ύφασμα έχει υποστεί ειδική επεξεργασία για να αντέξει τις ακραίες θερμοκρασίες στη Σελήνη. Βεβαίως, λόγω έλλειψης αέρα στο φεγγάρι, η σημαία δεν κυματίζει, αλλά είναι στερεωμένη και ακίνητη.

Αν το σεληνιακό δείγμα του Chang’e 5 φθάσει με επιτυχία στη Γη, η Κίνα θα γίνει η τρίτη χώρα στον κόσμο που θα έχει φέρει πέτρες και σκόνη από την επιφάνεια της Σελήνης. Η κάψουλα με το πολύτιμο δείγμα αναμένεται να πέσει στην περιοχή της Εσωτερικής Μογγολίας στη βόρεια Κίνα.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο | Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο με την εγκυρότητα της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ. Βίντεο, Χρηματιστήριο, Πρωτοσέλιδα, Οικονομική ενημέρωση

www.naftemporiki.gr

 

[Πουπουλίνα]

Στη Γη και σε άψογη κατάσταση η κάψουλα του διαστημοπλοίου Hayabusa2 με τα δείγματα από τον αστεροειδή Ryugu​

Δευτέρα, 07 Δεκεμβρίου 2020

Σε άψογη κατάσταση βρίσκεται η κάψουλα του ιαπωνικού διαστημοπλοίου Hayabusa2 με τα δείγματα από τον αστεροειδή Ryugu η οποία εισήλθε την Κυριακή στην ατμόσφαιρα της Γης και προσγειώθηκε στην Αυστραλία, σύμφωνα με τους ερευνητές της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας, JAXA.

Όπως ανακοίνωσε η JAXA τη Δευτέρα, η ομάδα περισυλλογής επιβεβαίωσε ότι η κάψουλα επανεισόδου ήταν σωστά σφραγισμένη και ολοκλήρωσε τη διαδικασία λήψης δειγμάτων αερίων. Εκτενής ανάλυση θα λάβει χώρα στην Ιαπωνία.

Η κάψουλα εισήλθε στην ατμόσφαιρα την Κυριακή, και η JAXA την εντόπισε με ελικόπτερο στη Γούμερα της Αυστραλίας, με την περισυλλογή να λαμβάνει χώρα γρήγορα. Η κάψουλα περιέχει τις πρώτες σημαντικές ποσότητες δειγμάτων βράχου από αστεροειδή. Όπως αναφέρει το BBC, η κάψουλα έπεσε με αλεξίπτωτο και η ομάδα περισυλλογής τη βρήκε σε αμμώδες έδαφος.



Το Hayabusa2 πέρασε πάνω από έναν χρόνο μελετώντας τον Ryugu πριν επιστρέψει στη Γη. Πλησιάζοντας τον πλανήτη, απελευθέρωσε την κάψουλα και μετά έβαλε μπροστά τους κινητήρες του προς άλλη κατεύθυνση.

«Το Hayabusa2 ήρθε στο σπίτι» είπε ο Dr. Γιουΐτσι Τσούντα, project manager της αποστολής, σε συνέντευξη Τύπου το πρωί της Κυριακής στη Σαγκαμιχάρα της Ιαπωνίας. «Περισυλλέξαμε το σεντούκι με τον θησαυρό» είπε, προσθέτοντας ότι η περισυλλογή της κάψουλας έγινε «τέλεια» και ότι δεν υπάρχει κανενός είδους ζημιά στο δοχείο με τα δείγματα.

Ο Dr Χιτόσι Κουνινάκα, γενικός διευθυντής του ISAS (Institute for Space and Astronautical Science) είπε πως «αρχίσαμε την ανάπτυξη του Hayabusa2 το 2011. Νομίζω πως το όνειρο έγινε πραγματικότητα».

Μιλώντας σε δημοσιογράφους, αναγνώρισε πως στο παρελθόν είχαν υπάρξει αποστολές με τεχνικά προβλήματα, ωστόσο τόνισε πως στο Hayabusa2 όλα έγιναν 100% σύμφωνα με το πρόγραμμα, και το δείγμα επέστρεψε ακριβώς όπως είχε σχεδιαστεί- οπότε και είναι ανοιχτός ο δρόμος προς το επόμενο στάδιο, που περιλαμβάνει μια αποστολή ονόματι ΜΜΧ, με σκοπό τη συλλογή δειγμάτων από το μεγαλύτερο φεγγάρι του Άρη, τον Φόβο.

Όσον αφορά στο διαστημόπλοιο Hayabusa2, η επόμενη αποστολή του είναι ένας άλλος, μικρότερος (πλάτους 30 μέτρων) αστεροειδής, τον οποίο αναμένεται να φτάσει το 2031.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο | Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο με την εγκυρότητα της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ. Βίντεο, Χρηματιστήριο, Πρωτοσέλιδα, Οικονομική ενημέρωση

www.naftemporiki.gr

 

[Πουπουλίνα]

Ολική έκλειψη Ηλίου αύριο, βροχή από διάττοντες αστέρες απόψε το βράδυ
Η αυριανή είναι η μοναδική ολική έκλειψη Ηλίου για το 2020

Η μοναδική ολική έκλειψη Ηλίου μέσα στο 2020 και η τελευταία του έτους θα πραγματοποιηθεί αύριο Δευτέρα. Ωστόσο, δεν θα είναι ορατή από την Ελλάδα, παρά μόνο από τη Νότια Αμερική, το Νότιο Ειρηνικό και Ατλαντικό Ωκεανό και τη Νότια Αφρική. Μια ολική ηλιακή έκλειψη συμβαίνει, όταν η Σελήνη μπλοκάρει τελείως τον δίσκο του Ήλιου, όπως φαίνεται από τη Γη. Η τελευταία ολική ηλιακή έκλειψη είχε συμβεί στις 2 Ιουλίου του 2019. Το 2021 θα υπάρξουν τέσσερις εκλείψεις: μια ολική σεληνιακή (26 Μαΐου), μία δακτυλιοειδής ηλιακή (10 Ιουνίου), μία μερική σεληνιακή (18-19 Νοεμβρίου) και μία ολική ηλιακή (4 Δεκεμβρίου).

Στις 13 και 14 Δεκεμβρίου επίσης θα κορυφωθεί στο βόρειο ημισφαίριο και στην Ελλάδα η βροχή διαττόντων των Διδυμίδων, μία από τις πιο εντυπωσιακές του έτους. Επειδή το βράδυ της Δευτέρας θα υπάρξει Νέα Σελήνη, ο ουρανός θα είναι σκοτεινός και κατάλληλος για παρατήρηση, αν ο καιρός το επιτρέπει και δεν είναι νεφελώδης.

Οι Διδυμίδες, που συνήθως διαρκούν από τις 7 έως τις 17 Δεκεμβρίου, παράγουν, μαζί με τις Περσείδες του Αυγούστου, τα εντυπωσιακότερα φαινόμενα διαττόντων μέσα στο έτος. Οι Διδυμίδες αποκαλούνται από τους ειδικούς ο «βασιλιάς» των διαττόντων, καθώς μπορούν να «παράγουν» 60 έως 120 φωτεινά και συχνά πολύχρωμα πεφταστέρια την ώρα, δηλαδή ένα έως δύο το λεπτό, σε διάφορα σημεία στο νυχτερινό ουρανό και όχι μόνο από μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Τα μετέωρά τους κινούνται σχετικά αργά στον ουρανό, σε σχέση με άλλες βροχές διαττόντων, με ταχύτητα περίπου 35 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, πράγμα που τα καθιστά πιο θεαματικά (τα μετέωρα των Περσείδων κινούνται με περίπου διπλάσια ταχύτητα).

Οι Διδυμίδες έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους το 1862 και έχουν πάρει το όνομά τους από τον αστερισμό των Διδύμων, από όπου φαίνεται να προέρχονται. Αντίθετα με άλλες βροχές διαττόντων, η προέλευσή τους δεν είναι η ουρά κάποιου κομήτη, αλλά μάλλον ο μυστηριώδης αστεροειδής «3200 Φαέθων», που ανακαλύφθηκε το 1983 από τη NASA και θεωρείται ένας πρώην κομήτης που έχασε την ουρά του. Ο «Φαέθων», διαμέτρου περίπου πέντε χιλιομέτρων, ακολουθεί μια άκρως ελλειπτική τροχιά, η οποία κάθε σχεδόν ενάμιση χρόνο τον φέρνει κοντύτερα στον Ήλιο από κάθε άλλο γνωστό αστεροειδή. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ανά τακτικά χρονικά διαστήματα, «καίγεται» από την ηλιακή ακτινοβολία, καθώς η επιφανειακή θερμοκρασία του φθάνει τους 700 βαθμούς Κελσίου. Έτσι, παράγει νέες εκροές σκόνης, τις Διδυμίδες, όταν τα μετέωρα αυτά εισέρχονται και καίγονται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας.

Με πληροφορίες του ΑΠΕ

Ολική έκλειψη Ηλίου αύριο, βροχή από διάττοντες αστέρες απόψε το βράδυ | LiFO

Η αυριανή είναι η μοναδική ολική έκλειψη Ηλίου για το 2020

www.lifo.gr

Την εκλειψη δεν θα την δούμε,τους διαττοντες θα μπορεσουμε αν δεν εχει συννεφια,πραγμα δυσκολο για καποιες περιοχες.

 

[Πουπουλίνα]

O (υπερβολικά μεγάλος) ρόλος της τύχης στην κατοικησιμότητα της Γης​

Τρίτη, 15 Δεκεμβρίου 2020

Έρευνα του University of Southampton παρέχει νέα στοιχεία ως προς το πώς ο πλανήτης μας κατάφερε να παραμείνει κατοικήσιμος για δισεκατομμύρια χρόνια- καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως, σχεδόν σίγουρα αυτό οφείλεται, εν μέρει τουλάχιστον, στην τύχη.

Η σχετική έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο Communications Earth and Environment, περιελάμβανε τη διεξαγωγή της πρώτης προσομοίωσης κλιματικής εξέλιξης σε χιλιάδες τυχαίως παραγόμενους πλανήτες.

Γεωλογικά δεδομένα δείχνουν ότι το κλίμα της Γης έχει παραμείνει συνεχόμενα κατοικήσιμο για πάνω από τρία δισεκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο η ισορροπία του ήταν και είναι ιδιαίτερα επισφαλής, με υπαρκτό το ενδεχομενο ταχείας επιδείνωσης σε πολύ χαμηλές ή πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

Ο καθηγητής Τόμπι Ταιρέλ εξηγεί σχετικά: «Ένα συνεχόμενα σταθερό και κατοικήσιμο κλίμα στη Γη είναι πολύ περίεργο. Οι γείτονές μας, ο Άρης και η Αφροδίτη, δεν έχουν κατοικήσιμες θερμοκρασίες, αν και κάποτε ο Άρης είχε. Η Γη όχι απλά έχει μια κατοικήσιμη θερμοκρασία σήμερα, μα την έχει κρατήσει συνεχόμενα για περίπου 3-4 δισ. χρόνια- ένα ασυνήθιστα μεγάλο διάστημα γεωλογικού χρόνου».

Είναι πολλά τα γεγονότα που μπορούν να απειλήσουν τη συνεχιζόμενη σταθερότητα ενός πλανήτη: Πτώσεις αστεροειδών, ηλιακές εκλάμψεις και μεγάλης κλίμακας γεωλογικά γεγονότα, όπως εκρήξεις υπερ-ηφαιστείων. Ένας αστεροειδής που έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατ. χρόνια προκάλεσε την εξαφάνιση άνω του 75% των ειδών, φέρνοντας το τέλος των δεινοσαύρων και πολλών άλλων ειδών.

Προηγούμενα μοντέλα ως προς την κατοικησιμότητα της Γης περιελάμβαναν μοντέλα ως προς έναν πλανήτη: Τη Γη. Ωστόσο, εμπνεόμενος από τις ανακαλύψεις εξωπλανητών που δείχνουν ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη στον γαλαξία μας και μόνο, ο Ταϊρέλ ασχολήθηκε με ένα διαφορετικό ερώτημα: Τι ήταν αυτό που έκανε τη Γη να παραμείνει κατοικήσιμη για τόσο πολύ;

Για να βρει απαντήσεις, ο επιστήμονας χρησιμοποίησε δυνατότητες υπερυπολογιστή για προσομοιώσεις που εξέταζαν πώς 100.000 τυχαία διαφορετικοί πλανήτες ανταποκρίνονταν σε τυχαία γεγονότα που επηρέαζαν το κλίμα σε διάστημα τριών δισ. ετών- μέχρι που έφταναν σε ένα σημείο όπου έχαναν την κατοικησιμότητά τους. Ο κάθε πλανήτης προσομοιώθηκε 100 φορές, με διαφορετικά τυχαία γεγονότα κάθε φορά.

Έχοντας συγκεντρώσει μεγάλο όγκο δεδομένων, μετά εξέτασε κατά πόσον η «επιμονή» της κατοικησιμότητας περιοριζόταν σε μόλις λίγους πλανήτες, που ήταν πάντα ικανοί να υποστηρίζουν ζωή για 3 δισ. χρόνια, ή αν απλωνόταν σε πολλούς διαφορετικούς πλανήτες, ο καθένας εκ των οποίων παρέμενε μόνο κάποιες φορές κατοικήσιμος σε αυτή την περίοδο.

Τα αποτελέσματα ήταν σαφή: Οι περισσότεροι από τους πλανήτες που παρέμεναν κατοικήσιμοι (ικανοί να υποστηρίξουν ζωή) στην περίοδο των τριών δισ. ετών είχαν μόνο μια πιθανότητα, όχι βεβαιότητα, να παραμένουν έτσι. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρχαν πλανήτες που συνήθως αποτύγχαναν στις προσομοιώσεις και παρέμεναν μόνο περιστασιακά κατοικήσιμοι. Από έναν συνολικό πληθυσμό 100.000 πλανητών, το 9% (8.700) ήταν επιτυχείς τουλάχιστον μία φορά- από αυτούς, σχεδόν όλοι (8.000) ήταν επιτυχείς λιγότερες από 50 στις 100 φορές και πολλοί (4.500) λιγότερες από 10 φορές στις 100.

Η έρευνα αυτή υποδεικνύει πως η τύχη αποτελεί πολύ μεγάλο παράγοντα ως προς το αν οι πλανήτες, όπως η Γη, μπορούν να συνεχίσουν να υποστηρίζουν ζωή σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών. Ο καθηγητής Ταϊρέλ καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: «Μπορούμε τώρα να καταλάβουμε ότι η Γη παρέμεινε κατάλληλη για ζωή για τόσο πολύ καιρό εξαιτίας, τουλάχιστον εν μέρει, της τύχης. Για παράδειγμα, αν ένας λίγο μεγαλύτερος αστεροειδής είχε χτυπήσει τη Γη, ή το είχε κάνει σε κάποια άλλη περίοδο, η Γη μπορεί να είχε χάσει εντελώς την κατοικησιμότητά της. Για να το θέσουμε αλλιώς, αν ένας νοήμων παρατηρητής ήταν παρών στην πρώιμη Γη καθώς η ζωή εξελισσόταν αρχικά, και ήταν σε θέση να υπολογίσει τις πιθανότητες ο πλανήτης να παραμείνει κατοικήσιμος για τα επόμενα δισεκατομμύρια χρόνια, οι υπολογισμοί του μπορεί να είχαν δείξει πολύ χαμηλές πιθανότητες».

Δεδομένων αυτών των χαμηλών πιθανοτήτων, η έρευνα προβαίνει στην εικασία πως αλλού στο σύμπαν μπορεί να υπάρχουν πλανήτες σαν τη Γη που είχαν παρόμοιες αρχικές προοπτικές, μα, εξαιτίας τυχαίων γεγονότων, σε κάποια φάση έγιναν πολύ θερμοί ή πολύ ψυχροί και ως εκ τούτου έχασαν τη ζωή που βρισκόταν πάνω τους. Καθώς οι τεχνικές για τη διερεύνηση εξωπλανητών βελτιώνονται, και πλανήτες που θεωρούνται «δίδυμοι» της Γης ανακαλύπτονται και αναλύονται, φαίνεται πολύ πιθανό πως οι περισσότεροι θα διαπιστώνεται πως είναι ακατοίκητοι.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο | Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο με την εγκυρότητα της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ. Βίντεο, Χρηματιστήριο, Πρωτοσέλιδα, Οικονομική ενημέρωση

www.naftemporiki.gr

 

[Πουπουλίνα]

Ο μακρινότερος γαλαξίας στο σύμπαν​

Τετάρτη, 16 Δεκεμβρίου 2020

Την απόσταση που μας χωρίζει από έναν πανάρχαιο γαλαξία υπολόγισαν αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Keck I, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ο GN-z11 δεν είναι μόνο ο παλαιότερος γαλαξίας, μα και ο πιο μακρινός.

Ο γαλαξίας αυτός είναι τόσο μακρινός, που ορίζει τα όρια του παρατηρήσιμου σύμπαντος, και η ομάδα ελπίζει ότι η εν λόγω μελέτη θα μπορούσε να ρίξει φως σε μια περίοδο κοσμολογικής ιστορίας όπου το σύμπαν ήταν μόλις μερικά εκατομμύρια χρόνια παλαιό.

Ο καθηγητής Νομπουνάρι Κασικάβα, του Τμήματος Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Τόκιο, ήθελε να βρει τον πιο μακρινό γαλαξία που μπορεί να παρατηρηθεί ώστε να βρει πώς και πότε δημιουργήθηκε. «Από προηγούμενες έρευνες, ο γαλαξίας GN-z11 φαίνεται να είναι ο πιο μακρινός εντοπίσιμος γαλαξίας από εμάς, στα 13,4 δισεκατομμύρια έτη φωτός...μα η μέτρηση και επιβεβαίωση μιας τέτοιας απόστασης δεν είναι εύκολη».

Ο Κασικάβα και η ομάδα του μέτρησαν αυτό που είναι γνωστό ως «redshift» του GN-z11- τον τρόπο με το οποίο το φως τεντώνεται και γίνεται πιο κόκκινο όσο μακρύτερα ταξιδεύει. Συγκεκριμένες χημικές «υπογραφές», οι αποκαλούμενες γραμμές εκπομπής, εντυπώνουν ξεχωριστά μοτίβα στο φως από τα μακρινά αντικείμενα. Μετρώντας πόσο τεντωμένες είναι αυτές οι «υπογραφές», οι αστρονόμοι μπορούν να συμπεράνουν πόσο μακριά μπορεί να έχει ταξιδέψει το φως, αποκαλύπτοντας την απόσταση του γαλαξία- «στόχου».

«Εξετάσαμε ειδικότερα στο υπεριώδες φως, καθώς είναι η περιοχή του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος όπου αναμέναμε να βρούμε τις “redshifted” χημικές “υπογραφές”» είπε ο Κασικάβα. «Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble εντόπισε την “υπογραφή” πολλές φορές στο φάσμα του GN-z11. Ωστόσο, ακόμα και το Hubble δεν μπορούσε να “λύσει” τις υπεριώδεις γραμμές εκπομπής στον βαθμό που χρειαζόμασταν. Οπότε στραφήκαμε σε έναν πιο σύγχρονο επίγειο φασματογράφο, ένα όργανο για τη μέτρηση των γραμμών εκπομπής, το MOSFIRE, που βρίσκεται στο τηλεσκόπιο Keck I στη Χαβάη».

Το MOSFIRE κατέγραψε με λεπτομέρεια τις γραμμές εκπομπής από τον GN-z11, κάτι που επέτρεψε στην ομάδα να υπολογίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια την απόσταση από ό,τι ήταν δυνατό με βάση τα προηγούμενα δεδομένα. Δουλεύοντας με τις αποστάσεις σε αυτές τις κλίμακες, δεν έχει και πολύ νόημα να χρησιμοποιούνται συνηθισμένες μονάδες μέτρησης, οπότε οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν μια τιμή γνωστή ως ο αριθμός redshift που συμβολίζεται με z. Ο Κασικάβα και η ομάδα του βελτίωσαν την ακρίβεια της τιμής z κατά 100 φορές- οπότε και οι ερευνητές θεωρούν πως μπορούν να πουν με αρκετή βεβαιότητα πως ο GN-z11 είναι ο πιο μακρινός γαλαξίας που έχει εντοπιστεί ποτέ στο σύμπαν.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο | Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο με την εγκυρότητα της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ. Βίντεο, Χρηματιστήριο, Πρωτοσέλιδα, Οικονομική ενημέρωση

www.naftemporiki.gr

 

[Πουπουλίνα]

!
Τη Δευτέρα θα «συναντηθούν» Δίας και Κρόνος έπειτα από 400 χρόνια
Οι δύο πλανήτες θα προσφέρουν ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο

LIFOTEAM19.12.2020

Την Δευτέρα, στις 21 Δεκεμβρίου ο Δίας και ο Κρόνος, φαινομενικά θα πλησιάσουν τόσο πολύ ο ένας τον άλλο που θα μοιάζουν σαν ένας πλανήτης. Το σπάνιο αυτό αστρονομικό φαινόμενο είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί στο γήινο νυχτερινό ουρανό μετά τον Μεσαίωνα. Η φετινή συνάντηση θα εναρμονιστεί με το Χειμερινό ηλιοστάσιο (21 Δεκεμβρίου), όταν σημειώνεται η μικρότερη μέρα και η μεγαλύτερη νύχτα. Οι αστρονόμοι είναι ήδη έτοιμοι για την παρατήρηση του «ουράνιου εξωκοσμικού φαινομένου», από ποτέ τα τελευταία 400 χρόνια.

Παλαιότερα, οι «συγκλίσεις» πλανητών θεωρούνταν προάγγελοι και οιωνοί επερχόμενων γεγονότων, είτε αυτό ήταν μεγάλες πυρκαγιές και πλημμύρες ή ακόμη και η γέννηση του Χριστού, ή ο αφανισμός του ανθρώπινου πολιτισμού. Το φαινόμενο θα κλιμακωθεί γύρω στις 20:37 και θα είναι ορατή από όλα τα σημεία του κόσμου στο σημείο πάνω από τον νοτιοδυτικό ορίζοντα, και πιο έντονα σε όσες χώρες βρίσκονται κοντά στη γραμμή του Ισημερινού. Μάλιστα, η φετινή σύγκλιση θα είναι η πιο κοντινή από το 1623.

Μάλιστα, οι πλανήτες θα φτάσουν τόσο κοντά μεταξύ τους που ενδέχεται να μοιάζουν με ένα πολύ φωτεινό αστέρι. Η μεταξύ τους κοντινή προσέγγιση δεν προβλέπεται να ξανασυμβεί μέχρι το 2080. Ειδικά το φετινό φαινόμενο διατηρεί την ιδιαίτερη σημασία του, επειδή δεν υπάρχει άλλο καταγεγραμμένο συμβάν σαν αυτό, με τηλεσκόπιο, στην ιστορία της επιστήμης. Ενδιαφέρον έχει ότι, ο Γαλιλαίος παρατήρησε για πρώτη φορά τον Δία και τον Κρόνο το 1610, 13 χρόνια πριν την τελευταία μεγάλη σύγκλισή τους. Παρόλα αυτά, εκείνη δεν καταγράφηκε ποτέ.

Τη Δευτέρα θα «συναντηθούν» Δίας και Κρόνος έπειτα από 400 χρόνια | LiFO

Οι δύο πλανήτες θα προσφέρουν ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο

www.lifo.gr

 

[Πουπουλίνα]

O γαλαξίας μας πιθανώς είναι γεμάτος με νεκρούς εξωγήινους πολιτισμούς, σύμφωνα με νέα έρευνα​

Τετάρτη, 23 Δεκεμβρίου 2020​

Οι περισσότεροι από τους εξωγήινους πολιτισμούς που ενδεχομένως να υπήρξαν στον γαλαξία μας μάλλον είναι ήδη «νεκροί»- ίσως έχοντας αυτοκαταστραφεί, σύμφωνα με νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στις 14 Δεκεμβρίου στο arXiv.

Όπως αναφέρει το Live Science, η έρευνα αυτή χρησιμοποίησε σύγχρονα αστρονομικά και στατιστικά μοντέλα για να απεικονίσει την εμφάνιση και τον θάνατο της νοήμονος ζωής στον χώρο και στον χρόνο ανά τον γαλαξία μας. Τα αποτελέσματά της αντιστοιχούν σε ένα ακριβέστερο update της διάσημης Εξίσωσης του Ντρέικ, δημιούργημα του Φρανκ Ντρέικ- ενός εκ των ιδρυτών του SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence)- το 1961. Η εξίσωση αυτή, που έγινε ιδιαίτερα γνωστή, χάρη στη μίνι σειρά «Cosmos» του Καρλ Σέιγκαν, βασίζεται σε μια σειρά μεταβλητών για να υπολογίσει τον αριθμό των πιθανών εξωγήινων πολιτισμών στον γαλαξία μας.

Το νέο αυτό επιστημονικό άρθρο, που συντάχθηκε από τρεις φυσικούς του Caltech και ένα παιδί λυκείου, από το Santiago High School, έχει πιο πρακτικό χαρακτήρα, καθώς λέει πού και πού είναι πιθανότερο να εμφανιστεί ζωή στον γαλαξία και υποδεικνύει τον παράγοντα που θεωρείται σημαντικότερος: Την τάση των νοήμονων όντων προς την αυτοκαταστροφή.

«Από την εποχή του Σέιγκαν, έχουν γίνει πολλές έρευνες» είπε ο Τζόναθαν Τζιάνγκ, ένας εκ των ερευνητών, αστροφυσικός στο JPL της NASA στο Caltech. «Ειδικά από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Kepler έχουμε πολλές γνώσεις για τις πυκνότητες (αερίων και άστρων) στον γαλαξία, τους ρυθμούς σχηματισμού άστρων και τον σχηματισμό εξωπλανητών...και τη συχνότητα εκρήξεων σουπερνόβα. Ξέρουμε τώρα κάποιους από τους αριθμούς (που ήταν μυστήρια κατά το διάσημο επεισόδιο του “Cosmos”)».

Οι ερευνητές εξέτασαν μια σειρά από παράγοντες που θεωρείται ότι επηρεάζουν την ανάπτυξη νοήμονος ζωής, όπως τη συχνότητα της εμφάνισης άστρων σαν τον ήλιο με πλανήτες σαν τη Γη, τη συχνότητα θανατηφόρων σουπερνόβα, την πιθανότητα και τον απαιτούμενο χρόνο που απαιτούνται για την εξέλιξη νοήμονος ζωής υπό σωστές συνθήκες και την πιθανή τάση των προηγμένων πολιτισμών να αυτοκαταστρέφονται. Προσομοιώνοντας την εξέλιξη του γαλαξία στο πέρασμα του χρόνου έχοντας κατά νου αυτούς τους παράγοντες, διαπίστωσαν ότι η πιθανότητα της εμφάνισης ζωής με βάση παράγοντες που είναι γνωστοί κορυφώθηκε σε απόσταση περίπου 13.000 ετών φωτός από το κέντρο του γαλαξία, και ο ανθρώπινος πολιτισμός εμφανίστηκε στην επιφάνεια του πλανήτη μας περίπου 13,5 δισ. χρόνια μετά τον σχηματισμό του γαλαξία (αν και απλές μορφές ζωής εμφανίστηκα σχετικά σύντομα). Όπως γράφει το Live Science, με άλλα λόγια είμαστε ένας πολιτισμός των «συνόρων» από άποψης γαλαξιακής γεωγραφίας και θα ήμασταν σχετικά καθυστερημένοι στη «σκηνή» των πολιτισμών του γαλαξία. Ωστόσο, θεωρώντας πως η ζωή εμφανίζεται σχετικά συχνά και κάποιες φορές οδηγεί σε νοήμονες μορφές, υπάρχουν πιθανώς άλλοι πολιτισμοί εκεί έξω, κυρίως γύρω από την εν λόγω «μπάντα» των 13.000 ετών φωτών, λόγω της συχνότητας των άστρων σαν τον ήλιο εκεί.

Οι περισσότεροι από τους πολιτισμούς που ενδεχομένως να υπάρχουν στον γαλαξία σήμερα είναι πιθανότατα νέοι, λόγω της πιθανότητας πως η νοήμων ζωή είναι πολύ πιθανό να αυτοκαταστρέφεται μέσα σε μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ακόμα και αν ο γαλαξίας έφτασε στο «ζενίθ» του όσον αφορά στους πολιτισμούς πάνω από 5 δισ. χρόνια πριν, οι περισσότεροι που υπήρχαν τότε έχουν μάλλον αυτοκαταστραφεί, εκτιμούν οι ερευνητές.

Η πιο «αβέβαιη» μεταβλητή στην εν λόγω έρευνα είναι η συχνότητα με την οποία αυτοκαταστρέφονται οι πολιτισμοί- ωστόσο θεωρείται επίσης η σημαντικότερη ως προς το πόσο εξαπλωμένος είναι ο πολιτισμός γενικότερα, εκτιμούν οι ερευνητές. Ακόμα και μια χαμηλή πιθανότητα αυτοκαταστροφής ενός πολιτισμού, ανά οποιαδήποτε χρονική περίοδο, θα σήμαινε πως η συντριπτική πλειονότητα των πολιτισμών του γαλαξία μας έχουν ήδη «πεθάνει», σύμφωνα με την έρευνα- η οποία έχει υποβληθεί σε επιστημονικό περιοδικό για δημοσίευση και αναμένεται να εξεταστεί και από άλλους επιστήμονες.

Όπως σημειώνεται σε σχετικό δημοσίευμα του Phys.org, τόσο οι άνθρωποι όσο και άλλα πλάσματα έχουν την τάση καταστροφής του περιβάλλοντός τους: Εάν σε ένα νησί καταφθάσουν αρουραίοι, θα καταναλώσουν οτιδήποτε μπορεί να φαγωθεί και μετά θα λιμοκτονήσουν- ενώ οι άνθρωποι επιβαρύνουν σημαντικά τον πλανήτη τους, με κίνδυνο να φτάσει σε σημείο να μη μπορεί να υποστηρίξει ζωή. Με βάση αυτά τα δεδομένα, συν όσα έχουμε μάθει από την εποχή του Ντρέικ – πχ νέα στοιχεία για την ηλικία του σύμπαντος, τις συνθήκες μετά το Big Bang, τους εξωπλανήτες κ.α.- οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα πως, αν έχουν εμφανιστεί εξωγήινοι πολιτισμοί, οι περισσότεροι πλέον έχουν εκλείψει, λόγω της αδυναμίας τους να αποτρέψουν την ίδια τους την εξαφάνιση. Ωστόσο, όπως γράφει το Phys.org, τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δεν αποσκοπούν στην πιθανότητα της ύπαρξης εξωγήινων πολιτισμών, μα σε μια νέα «φόρμουλα» που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να γίνουν υπολογισμοί από άλλους με βάση δεδομένα τα οποία θεωρούν αληθή.

O γαλαξίας μας πιθανώς είναι γεμάτος με νεκρούς εξωγήινους πολιτισμούς, σύμφωνα με νέα έρευνα (naftemporiki.gr)

 

[Πουπουλίνα]

H NASA τιμά τα 30 χρόνια «ζωής» του Hubble - Οι μοναδικές εικόνες που έχει απαθανατίσει Στα 30 χρόνια «ζωής» του το τηλεσκόπιο Hubble έχει αποτυπώσει εξαιρετικά στιγμιότυπα του σύμπαντος

26.12.2020

Περισσότερες από 50 μοναδικές εικόνες από το σύμπαν, που τραβήχτηκαν από το τηλεσκόπιο Hubble, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA, για να τιμήσει την 30ή επέτειό του. Οι εικόνες που δεν έχουν ξαναδεί ποτέ το φως της δημοσιότητας, φανερώνουν την εκπληκτική θέα στους γαλαξίες, τις συστάδες αστεριών και τα νεφελώματα, όπως καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας της NASA. «Αυτές οι εικόνες έχουν ληφθεί από τον Hubble καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του και χρησιμοποιήθηκαν για επιστημονική έρευνα ή για τεχνικές δοκιμές, αλλά η NASA δεν είχε επεξεργαστεί πλήρως τις εικόνες για τη δημόσια κυκλοφορία τους μέχρι τώρα», δήλωσε η NASA. Τις εικόνες συνέλλεξε ο Βρετανός ερασιτέχνης αστρονόμος Sir Patrick Caldwell-Moore. Η NASA πρόσθεσε επίσης ότι τα διαστημικά αντικείμενα στις εικόνες είναι ορατά μέσα από κανονικά τηλεσκόπια, κιάλια και μερικές φορές ακόμη και με γυμνό μάτι. Περιλαμβάνει δε, στις πληροφορίες της ένα βασικό γράφημα αστεριών με οδηγίες σχετικά με τον κατάλληλο εξοπλισμό για χρήση, προκειμένου να μπορέσει ο καθένας να δει τα αντικείμενα στον ουρανό.

Με πληροφορίες της NASA/designtaxi

H NASA τιμά τα 30 χρόνια «ζωής» του Hubble - Οι μοναδικές εικόνες που έχει απαθανατίσει | LiFO

 

[Πουπουλίνα]

NASA: Τα επτά λεπτά τρόμου - Το τρέιλερ για την προσεδάφιση του Perseverance στον Άρη
Η ΝΑSA έδωσε στη δημοσιότητα animation που καταγράφει το σχέδιο για την προσεδάφιση

24.12.2020

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο που δείχνει πώς το ρόβερ Perseverance θα προσεδαφιστεί στον Άρη, στις 18 Φεβρουαρίου. Το βάρους ενός τόνου ρόβερ θα σταλεί στον κρατήρα Jezero, όπου θα κάνει έρευνα για ενδείξεις για το αν υπήρξε ζωή εκεί. Για να γίνει αυτό όμως, θα πρέπει πρώτα να προσεδαφιστεί ομαλά. Η σειρά ελιγμών που απαιτούνται για την προσεδάφιση στον Άρη συχνά αναφέρεται ως «τα επτά λεπτά τρόμου» και υπάρχει λόγος. Τόσα πολλά πράγματα πρέπει να πάνε σωστά, σε ένα τρομακτικά μικρό χρονικό διάστημα, διαφορετικά η εισερχόμενη αποστολή θα δημιουργήσει μια... πολύ μεγάλη- και ακριβή- νέα τρύπα στον κόκκινο πλανήτη. Επιπλέον, η αποστολή είναι αυτόνομη. Για κάθε κίνηση που καταγράφεται στο animation που δημοσίευσε η NASA, η εντολή θα πρέπει να δοθεί από τους υπολογιστές στο σκάφος.

Η περιπέτεια θα ξεκινήσει σε απόσταση μεγαλύτερη των 100 χιλιομέτρων πάνω από τον Άρη, όταν το ρόβερ θα αρχίσει να έρχεται αντιμέτωπο με την ατμόσφαιρα. Σε αυτό το σημείο, το όχημα- μέσα στην προστατευτική κάψουλα- θα ταξιδεύει με ταχύτητα 20.000 χλμ./ώρα. Μέσα σε σχεδόν 300 δευτερόλεπτα το σύστημα καθόδου θα πρέπει να μειώσει την ταχύτητα αυτή σε λιγότερο από 1 μ./δευτερόλεπτο στην επιφάνεια. Η περισσότερη δουλειά γίνεται από μία θερμική ασπίδα. Καθώς η κάψουλα βουτά βαθύτερα στον αέρα του Άρη, θερμαίνεται στους πάνω από 1.000 βαθμούς Κελσίου, αλλά την ίδια ώρα η αντίσταση επιβραδύνει δραματικά την πτώση. Μέχρι τη στιγμή που θα ανοίξει το υπερηχητικό αλεξίπτωτο στην πίσω πλευρά της κάψουλας, η ταχύτητα έχει ήδη μειωθεί σε 1.200 χλμ./ ώρα.

Το Perseverance θα κινείται με το πλάτους 21,5 μ. αλεξίπτωτο για λίγο περισσότερο από ένα λεπτό, μειώνοντας περαιτέρω την ταχύτητα εισόδου. Αλλά η πιο περίπλοκη φάση ακολουθεί. Σε υψόμετρο 2 χιλιομέτρων- κι ενώ θα κινείται με 100 μ./ δευτερόλεπτο- το ρόβερ και το «Skycrane» του θα χωριστούν από την κάψουλα και θα πέσουν. Οχτώ πύραυλοι θα πυροδοτηθούν στη βάση του «γερανού», για να φέρουν το ρόβερ σε θέση αιώρησης λίγο πάνω από την επιφάνεια και νάιλον καλώδια θα χρησιμοποιηθούν για να κατέβει το αξίας δισεκατομμυρίων όχημα στο έδαφος. Όταν το Perseverance ανιχνεύσει την επαφή, θα πρέπει αμέσως να κόψει τα καλώδια, διαφορετικά θα το σύρει πίσω του ο «γερανός» καθώς θα πετάξει μακριά για να «αχρηστευτεί» σε ασφαλή απόσταση.
Η ακολουθία αυτή φαίνεται σε μεγάλο βαθμό ίδια με εκείνη που χρησιμοποιήθηκε για την προσεδάφιση του προηγούμενου ρόβερ της NASA, του Curiosity, στον Άρη, πριν από οχτώ χρόνια. Όμως, τα εργαλεία πλοήγησης έχουν βελτιωθεί, προκειμένου το Perseverance να κατέβει σε μία ζώνη προσεδάφισης που θα έχει προσδιοριστεί με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι, όταν γίνει αυτό, για να σταλεί το σήμα από τον Άρη στη Γη θα χρειαστούν περίπου 700 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει ότι όταν η NASA λάβει το μήνυμα από το ρόβερ ότι μπήκε στην ατμόσφαιρα, η αποστολή θα είναι ήδη για αρκετά λεπτά στην επιφάνεια του πλανήτη- «νεκρή» ή «ζωντανή». Το ρομπότ θα καταγράψει την κάθοδο με κάμερα και μικρόφωνα. Τα αρχεία θα σταλούν στη Γη μετά την προσεδάφιση, αν όλα πάνε καλά.

Με πληροφορίες από BBC

NASA: Τα επτά λεπτά τρόμου - Το τρέιλερ για την προσεδάφιση του Perseverance στον Άρη | LiFO

To βιντεο στην Πηγή.

 

[Πουπουλίνα]

Αχά, φάτε και πιείτε καλά,περάστε ωραία σήμερα, αύριο δεν ξέρει κανείς τι μας ξημερώνει...

Προειδοποίηση της NASA : Το 2021 μπαίνει με έναν τεράστιο αστεροειδή​

Ο μεγαλύτερος αστεροειδής, σύμφωνα με τη NASA, θα έρθει στις 3 Ιανουαρίου​

2 Ιανουαρίου 2021

Καθώς τα έθνη σε ολόκληρο τον κόσμο αποχαιρέτησαν… άρον – άρον το 2020, η NASA προειδοποίησε ότι ένας τεράστιος αστεροειδής 220 μέτρων κατευθύνεται προς τη Γη στις αρχές του 2021.

Πριν από αυτόν, κοντά από τη Γη λίγο πέρασαν τρεις αστεροειδείς με διαμέτρους που ξεπερνούσαν τα 35 μέτρα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του ρωσικού πρακτορείου ειδήσεων RT, τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου, τρία επιπλέον, μικρά αντικείμενα θα περάσουν κοντά στον πλανήτη μας για σύντομο χρονικό διάστημα.

Σε ασφαλή απόσταση​

Μόλις δύο ημέρες από την έλευση του 2021, δηλαδή σήμερα, ο αστεροειδής 2019 μήκους 15 μέτρων, θα πετάξει σε ασφαλή απόσταση 6,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Την επόμενη μέρα, θα ακολουθήσουν δύο ακόμη κομμάτια 15 μέτρων και 21 μέτρων, τα οποία θα περάσουν στα 1,5 και 2,1 εκατομμύρια χιλιόμετρα, αντίστοιχα.

Ωστόσο, ο μεγαλύτερος αστεροειδής, σύμφωνα με τη NASA, θα έρθει στις 3 Ιανουαρίου. Πρόκειται για τον AF23 του 2003, ο οποίος έχει διάμετρο 220m, δηλαδή δύο φορές η πυραμίδα του Χέοπα ή όσο η κρεμαστή γέφυρα Golden Gate του Σαν Φρανσίσκο και θα περάσει σε απόσταση 6,9 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας.

Σύμφωνα με τους ειδικούς πάντως, δεν υπάρχει πρόβλημα με τη Γη, καθώς ο αστεροειδής βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση σε περίπτωση που περάσει στην ατμόσφαιρα.

Προειδοποίηση της NASA : Το 2021 μπαίνει με έναν τεράστιο αστεροειδή | in.gr


Βέβαια το οτι δεν υπάρχει πρόβλημα διότι θα ειναι σε στενη παρακολουθηση αν περασει την ατμοσφαιρα δεν το καταννοω.Δηλαδή τι; Θα τον σκουντηξουν να παει παραπερα ή θα του πουν σταματα;

 

[Πουπουλίνα]

Στα 14 δισ. σχεδόν χρόνια η ηλικία του σύμπαντος, σύμφωνα με επιστήμονες​

Τρίτη, 05 Ιανουαρίου 2021

Αστρονόμοι εξέτασαν εκ νέου το παλαιότερο φως στο σύμπαν, αξιοποιώντας ένα αστεροσκοπείο ψηλά πάνω από την έρημο Ατακάμα της Χιλής, και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η ηλικία του σύμπαντός μας φτάνει τα 13,77 δισ. χρόνια- με περιθώριο απόκλισης 40 εκατ. ετών.

Η νέα αυτή εκτίμηση έγινε χρησιμοποιώντας δεδομένα που συγκεντρώθηκαν στο Atacama Cosmology Telescope (ACT) του National Science Foundation στη Χιλή και συνάδει με αυτήν που παρέχει το καθιερωμένο μοντέλο του σύμπαντος, καθώς με μετρήσεις πάνω στο ίδιο φως που έγιναν από τον δορυφόρο Planck του ΕΟΔ (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος), ο οποίος μέτρησε απομεινάρια από το Big Bang στο διάστημα 2009-2013.

Η εν λόγω έρευνα δημοσιεύτηκε στις 30 Δεκεμβρίου στο Journal of Cosmology and Astroparticle Physics. Lead author του «The Atacama Cosmology Telescope: A Measurement of the Cosmic Microwave Background Power Spectra at 98 and 150 GHz» είναι o Στιβ Τσόι, μεταδιδακτορικός Αστρονομίας και Αστροφυσικής του NSF στο Cornell Center for Astrophysics and Planetary Science.

To 2019 μια ομάδα ερευνητών που μετρούσε τις κινήσεις των γαλαξιών υπολόγισε πως το σύμπαν είναι εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια νεαρότερο από ό,τι είχε υπολογίσει η ομάδα του Planck. H αντίφαση αυτή υπέδειξε ότι ίσως χρειαζόταν ένα νέο μοντέλο του σύμπαντος, προκαλώντας ανησυχίες πως το ένα από τα δύο σετ υπολογισμών μπορεί να ήταν λάθος.

«Τώρα καταλήξαμε σε μια απάντηση όπου συμφωνούν το Planck και το ACT» είπε η Σιμόν Αϊόλα, ερευνήτρια στο Center for Computational Astrophysics του Flatiron Institute. «Δείχνει πως αυτοί οι δύσκολοι υπολογισμοί είναι αξιόπιστοι» πρόσθεσε.

Η ηλικία του σύμπαντος υποδεικνύει επίσης πόσο γρήγορα αυτό διαστέλλεται, έναν αριθμό που ποσοτικοποιείται με τη σταθερά του Hubble. Οι μετρήσεις του ACT δείχνουν σταθερά του Hubble της τάξης των 67,6 χλμ ανά δευτερόλεπτο ανά μεγαπαρσέκ. Αυτό σημαίνει πως ένα αντικείμενο σε απόσταση ενός μεγαπαρσέκ (3,26 εκατ. έτη φωτός) από τη Γη απομακρύνεται από εμάς με ταχύτητα 67,6 χλμ ανά δευτερόλεπτο, λόγω της διαστολής του σύμπαντος. Το αποτέλεσμα αυτό συμφωνεί σχεδόν πλήρως με την προηγούμενη εκτίμηση των 67,4 χλμ/ δευτερόλεπτο ανά μεγαπαρσέκ της ομάδας του Planck.

Στα 14 δισ. σχεδόν χρόνια η ηλικία του σύμπαντος, σύμφωνα με επιστήμονες (naftemporiki.gr)

 

[EvanescenceQ]

Διαβασα αυτο μολις και ηθελα να το παραθεσω

Χ. Βάρβογλης: Είναι δυνατόν το Σύμπαν να "γεννάει" παιδιά; Το επιστημονικο έργο του Stephen Hawking.

του Χ. Βάρβογλη ομότιμου καθηγητή του ΑΠΘ

Το άρθρο γράφτηκε το 1998.

Ευχαριστώ θερμά τον κ. Βάρβογλη που μου έστειλε το άρθρο για να δημοσιευθεί στο Πειράματα Φυσικής με Απλά Υλικά (με αφορμή μια συνομιλια μας για το έργο του Hawking).

Η πρόσφατη επίσκεψη του Καθηγητή Stephen Hawking στην Ελλάδα, με την ευκαιρία του συνεδρίου Κοσμολογίας που έγινε την περασμένη εβδομάδα στη Σάμο, δημιούργησε ένα ενδιαφέρον γύρω από τον εξειδικευμένο αυτόν κλάδο της Αστρονομίας. Μιας και τα περισσότερα δημοσιεύματα επικεντρώθηκαν στη φυσική αναπηρία του Hawking, προέκυψε το εύλογο ερώτημα: Ποιές θεωρίες έχει αναπτύξει ο Hawking για την ιστορία και το μέλλον του κόσμου που ζούμε; Σε δύο γραμμές η απάντηση είναι: Το Σύμπαν που ζούμε “γεννάει” παιδιά, δηλαδή μικρότερα “Σύμπαντα-μωρά”, κάθε φορά που δημιουργείται μία μελανή οπή! Το “Σύμπαν-μωρό” ενώνεται πάλι με το μητρικό Σύμπαν, μέσω της εμφάνισης μιας άλλης μελανής οπής. Αν η ιδέα σας φαίνεται ότι κινείται στα όρια της επιστημονικής φαντασίας μην ανησυχείτε, το ίδιο πιστεύουν και αρκετοί από τους συναδέλφους του. Πώς όμως έφτασε σε αυτό το, πραγματικά εντυπωσιακό, συμπέρασμα;


Ο Hawking ευτύχησε να έχει ως δάσκαλό του έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους κοσμολόγους, τον Dennis Sciama. Κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της Διδακτορικής Διατριβής του απέδειξε, μαζί με τον μαθηματικό Roger Penrose, ένα θεώρημα της Γενικής Θεωρίας Σχετικότητας που έχει την εξής σπουδαία εφαρμογή στην Κοσμολογία: εξασφαλίζει ότι στο Σύμπαν υπάρχουν “ανωμαλίες”, δηλαδή σημεία όπου “τελειώνουν” και ο χώρος και ο χρόνος! ‘Ετσι απέδειξε θεωρητικά την ορθότητα της θεωρίας της Μεγάλης ‘Εκρηξης, που αποτέλεσε, όπως πιστεύουμε σήμερα, την αρχή του κόσμου που ζούμε.

Όταν ξεκίνησε την επιστημονική του καριέρα, μετα το Διδακτορικό του Δίπλωμα, συνειδητοποίησε ότι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein δεν θα έπρεπε να είναι ακριβής “κοντά” σε μία ανωμαλία ή σε μια μελανή οπή, επειδή εκεί θα έπρεπε να παίζει σπουδαίο ρόλο και η Κβαντομηχανική. Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, που σήμερα έχει γίνει αντιληπτό από το σύνολο του επιστημονικού κόσμου αλλά, δυστυχώς, δεν έχει βρει ακόμη την οριστική του λύση. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ο Hawking προσπάθησε να συνδέσει αυτές τις δύο θεωρίες με ένα “φαινομενολογικό” τρόπο, όχι δηλαδή αυστηρά μαθηματικά. Το αποτέλεσμα της δουλειάς του ήταν πραγματικά εντυπωσιακό, αφού έδειξε ότι οι μελανές οπές δεν είναι μελανές! Μέχρι την εποχή εκείνη εθεωρείτο ότι κάθε υλικό σώμα και κάθε ακτινοβολία που πέφτει σε μια μελανή οπή εξαφανίζεται στο εσωτερικό της. Ο Hawking έδειξε ότι οι μελανές οπές έχουν κάποια θερμοκρασία, που εξαρτάται από τη μάζα που περιέχουν στο εσωτερικό τους, και επομένως ακτινοβολούν όπως ακριβώς ένα ζεστό αντικείμενο! Το φαινόμενο αυτό έχει γίνει σήμερα γενικά αποδεκτό και ονομάζεται ακτινοβολία Hawking.

Κατά τη διάρκεια της επιστημονικής ζωής του, ο Hawking έβρισκε όλο και πιο δύσκολο να δουλεύει χρησιμοποιώντας μαθηματικές εξισώσεις, λόγω της εξέλιξης της αρρώστιας του. ‘Αρχισε λοιπόν να προτιμάει προβλήματα που είχαν σχέση με την ποιοτική αντιμετώπιση της φύσης και όχι την ποσοτική. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, σ’ αυτόν τον τομέα, άρχισε να πλησιάζει τον τρόπο σκέψης των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων της Ιωνίας, που προσπαθούσαν να κατανοήσουν τον κόσμο μόνο με τη λογική. ‘Ετσι, μετά τη δουλειά του για την ακτινοβολία Hawking, ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα σύνδεσης της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας με την Κβαντομηχανική, το οποίο θα μπορούσε να εφαρμοστεί στο Σύμπαν ως σύνολο και όχι μόνο στη γειτονιά μιας μελανής οπής. Για το σκοπό αυτό χρειάστηκε να εισαγάγει στη μαθηματική διατύπωση της Σχετικότητας στοιχεία από την Κβαντομηχανική, όπως για παράδειγμα την έννοια του φανταστικού χρόνου. Είμαι σίγουρος ότι η έννοια αυτή είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει κατανοητή στην πράξη από οποιονδήποτε μη ειδικό, αφού φοβάμαι ότι το ίδιο ισχύει και για την πλειοψηφία των Φυσικών ή των Αστρονόμων. Αν παρακάμψει όμως κανείς αυτήν τη “λεπτομέρεια”, μπορεί μάλλον εύκολα να αντιληφθεί τα πραγματικά εντυπωσιακά συμπεράσματα στα οποία οδηγεί αυτή η θεωρία.

Ο Hawking ξεκινάει από την υπόθεση ότι στον πραγματικό χρόνο το Σύμπαν μπορεί να φαίνεται ότι έχει κάποια αρχή τη στιγμή της Μεγάλης ‘Εκρηξης, στον φανταστικό χρόνο, όμως, δεν έχει αρχή και τέλος. ‘Ετσι παρακάμπτει το δύσκολο να απαντηθεί ερώτημα πώς και γιατί δημιουργήθηκε το Σύμπαν. Με βάση αυτήν την υπόθεση ο Hawking φτάνει στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι κάθε φορά που δημιουργείται μια μελανή οπή, το Σύμπαν μας “γεννάει” ένα Σύμπαν-μωρό. Τα δύο Σύμπαντα είναι ενωμένα με ένα είδος “ομφάλιου λώρου”, που ονομάζεται σκουληκότρυπα. Στη συνέχεια το Σύμπαν-μωρό μπορεί να ενωθεί με το μητρικό σε ένα άλλο σημείο, ερμηνεύοντας έτσι το ερώτημα τι απογίνεται η ύλη που πέφτει σε μια μελανή οπή: εμφανίζεται ως ύλη από μιαν άλλη μελανή οπή, στο σημείο όπου αυτή “προσκολλάται” το Σύμπαν-μωρό. Οι θεατές της ταινίας Επαφή ίσως να θυμούνται ότι το φαινόμενο αυτό χρησιμοποιήθηκε από το σεναριογράφο, Carl Sagan, για να δικαιολογήσει μετακινήσεις στο Σύμπαν με ταχύτητα μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Hawking πιστεύει πως τέτοιου είδους “ταξίδια” είναι αδύνατα, αφού η ύλη που πέφτει στην πρώτη μελανή οπή διαλύεται εντελώς και χάνει την ταυτότητά της, πριν επανεμφανιστεί στη δεύτερη.

Το τελευταίο αυτό κομμάτι της δουλειάς του Hawking δεν έχει αναγνωριστεί ακόμη συλλογικά από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Πολλοί συνάδελφοί του που θεωρούν ότι η εισαγωγή των μεθόδων της Κβαντομηχανικής στη Γενική Θεωρία Σχετικότητας με τον τρόπο που ακολούθησε ο Hawking είναι αδόκιμη και ότι η υπόθεσή του για τη μορφή του Σύμπαντος στο φανταστικό χρόνο (πεπερασμένο χωρίς πέρατα) δεν είναι τεκμηριωμένη. Ο ίδιος έχει προτείνει πειράματα που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν τις ιδέες του, έτσι ώστε ίσως στο μέλλον να ξεκαθαρίσει αν έχει εργαστεί προς τη σωστή κατεύθυνση ή αν τα αποτελέσματά του δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
πηγη:tinanantsou.blogspot.gr

 

[Πουπουλίνα]

Πειράματα με 5G και φωτιές στο διάστημα από διαστημόπλοιο Cygnus​

Πέμπτη, 07 Ιανουαρίου 2021

Διαστημόπλοιο Cygnus της Northrop Grumman μετέφερε φορτίο επιστημονικών πειραμάτων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις αρχές του Οκτωβρίου- ωστόσο αυτή ήταν μόνο μία από τις αποστολές του, καθώς, μετά την αποσύνδεσή του από τον σταθμό προορίζεται να συνεχίσει τις εργασίες, με μια σειρά δοκιμών αναδυόμενων τεχνολογιών γνωστή ως SharkSat, διάρκειας δύο εβδομάδων.

Στο πλαίσιο του SharkSat θα συλλεγεί τηλεμετρία (μετρήσεις και άλλες ψηφιακές πληροφορίες) και τα δεδομένα θα μεταδοθούν πίσω στη Γη για ανάλυση, σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Σίλερ, επικεφαλής ερευνητή του SharkSat. «Σε αυτή την περίπτωση τα δεδομένα τηλεμετρίας θα παρέχουν στοιχεία για την υγεία και τη λειτουργία των ηλεκτρονικών εξαρτημάτων του SharkSat».

Σκοπός των εξαρτημάτων αυτών είναι η ανάπτυξη ενός Ka-Band software defined radio (SDR). Το «Ka-Band» αναφέρεται στη συχνότητα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος όπου λειτουργεί. Το εύρος συχνοτήτων ακτινοβολίας του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος περιλαμβάνει από ορατό φως όπως πχ από λάμπες μέχρι τις εκπομπές από φούρνους μικροκυμάτων και τις συχνότητες όπου λειτουργούν οι ραδιοσταθμοί.

Καθώς το φάσμα βλέπει όλο και μεγαλύτερη χρήση για τηλεπικοινωνίες, κάποια bandwidths συνωστίζονται όλο και περισσότερο. Στο Ka-Band παρατηρείται μικρότερος συνωστισμός και παρέχονται δυνατότητες μετάδοσης δεδομένων εκατοντάδες φορές πιο γρήγορες από τα bandwidths που χρησιμοποιούνται σήμερα. Ωστόσο η χρήση του παρουσιάζει προβλήματα τεχνολογικής φύσης, στην επίλυση των οποίων ελπίζεται να συμβάλει το SharkSat. Πιθανές χρήσεις αυτής της τεχνολογίας περιλαμβάνουν τηλεπικοινωνίες 5G, καθώς και τηλεπικοινωνίες στο διάστημα ή μεταξύ διαστήματος και Γης- ή άλλες πιθανές διαστημικές εφαρμογές.

Το διαστημόπλοιο έχει αποσυνδεθεί από τον σταθμό- και επίσης προορίζεται να πραγματοποιήσει και το πείραμα Saffire-V, το νεότερο στη σειρά ερευνών Saffire (Spacecraft Fire Safety). Η συμπεριφορά της φωτιάς σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας δεν έχει «αποκωδικοποιηθεί» πλήρως ακόμα, και οι επιστήμονες θέλουν να μάθουν περισσότερα ως προς την ανάπτυξη/ εξάπλωσή της και την κατάσβεσή της, για βελτίωση των μέτρων ασφαλείας σε μελλοντικές πτήσεις. Σύμφωνα με τη NASA, το Saffire-V «εξετάζει την ανάπτυξη της φωτιάς σε εύρος πιέσεων και συγκεντρώσεων οξυγόνου που αναμένονται σε μελλοντικά εξερευνητικά σκάφη. Το Saffire-V επίσης επιδεικνύει εντοπισμό φωτιάς, παρατήρηση προϊόντων καύσης και καθαρισμό μετά τη φωτιά μέσω εξοπλισμού παρόμοιου με αυτόν που σχεδιάζεται για μελλοντικά επανδρωμένα εξερευνητικά σκάφη».

Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών, το σκάφος, το οποίο, μεταξύ άλλων, είναι φορτωμένο και με απορρίμματα, θα πραγματοποιήσει επανείσοδο στην ατμόσφαιρα, όπου και θα καεί.

Πειράματα με 5G και φωτιές στο διάστημα από διαστημόπλοιο Cygnus (naftemporiki.gr)

 

[EvanescenceQ]

Διαβασα αυτο μολις

SpaceX Dragon Capsule to make first of its kind science splashdown

Science returns from the space station through NASA’s Kennedy Space Center in Florida for the first time since the retirement of the space shuttle

www.protothema.gr

 

[Πουπουλίνα]

Η Γη γυρίζει λίγο πιο γρήγορα τα τελευταία χρόνια: Θα είναι το 2021 πιο «σύντομο»; Αυτό που θα συμβεί φέτος έχει να παρατηρηθεί εδώ και δεκαετίες

11.1.2021

Η Γη περιστρέφεται με ελάχιστα μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι έκανε τα τελευταία 50 χρόνια. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα η φετινή χρονιά να είναι λίγο πιο μικρή σε διάρκεια. Το 2021, σύμφωνα με επιστημονικές εκτιμήσεις, αναμένεται να είναι το μικρότερης διάρκειας έτος εδώ και αρκετές δεκαετίες. Από την άλλη, ίσως χρειαστεί για πρώτη φορά οι επιστήμονες που είναι οι αρμόδιοι «φύλακες του χρόνου», να προσθέσουν στο άμεσο μέλλον ένα αρνητικό εμβόλιμο δευτερόλεπτο για να διασφαλίσουν ότι τα ατομικά ρολόγια θα παραμένουν απολύτως ακριβή στον υπολογισμό της Συντονισμένης Παγκόσμιας Ώρας (UTC).

Λόγω της ταχύτερης περιστροφής του πλανήτη μας γύρω από τον άξονά του, η μέση διάρκεια της μέρας φέτος αναμένεται να είναι 0,05 χιλιοστά του δευτερολέπτου μικρότερη από τα 86.400 δευτερόλεπτα που απαρτίζουν ένα 24ωρο, σύμφωνα με το "Time and Date". Στην πορεία του έτους αυτό ισοδυναμεί με μια χρονική υστέρηση σχεδόν 19 χιλιοστών του δευτερολέπτου. Η τελευταία φορά που η μέση διάρκεια της μέρας ήταν μικρότερη των 86.400 δευτερολέπτων, ήταν το 1937. Όταν η διάρκεια περιστροφής της Γης, που εξαρτάται από διάφορους παράγοντες (κίνηση πυρήνα πλανήτη, άνεμοι, ρεύματα ωκεανών, ατμοσφαιρική πίεση κ.ά.), αποσυγχρονίζεται από τα ατομικά ρολόγια, τότε προκύπτει η ανάγκη να προστεθεί ή να αφαιρεθεί ένα εμβόλιμο δευτερόλεπτο, μία διαδικασία που ξεκίνησε το 1972 και από τότε έχει συμβεί σε 27 έτη (πάντα προσθήκη δευτερολέπτου και ποτέ αφαίρεση), δηλαδή περίπου κάθε δυόμισι χρόνια, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST) των ΗΠΑ.

Η τελευταία φορά που χρειάστηκε, ήταν το 2016. Μέχρι πριν μερικά χρόνια, η τάση της Γης ήταν να επιβραδύνει το ρυθμό της περιστροφής της και η μέρα να είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από 24 ώρες, οπότε προέκυπτε η ανάγκη για προσθήκη εμβόλιμων δευτερολέπτων. Όμως πιο πρόσφατα, από τα μέσα της δεκαετίας του 2020, η Γη επιταχύνει συνεχώς το ρυθμό της, άρα ίσως χρειαστεί το αντίθετο, δηλαδή να αφαιρεθεί ένα δευτερόλεπτο. 19 Ιουλίου 2020: Ρεκόρ μικρότερης ημέρας Είναι αξιοσημείωτο ότι οι 28 ταχύτερες (μικρότερες σε διάρκεια) μέρες μετά το 1960 όλες συνέβησαν το 2020. Το ρεκόρ μικρότερης διάρκειας μέρας κατέχει η 19η Ιουλίου 2020, όταν η Γη συμπλήρωσε μια περιστροφή σε 1,46 χιλιοστά του δευτερολέπτου λιγότερα από τα 86.400 δευτερόλεπτα. Εξαιτίας της τάσης επιτάχυνσης της Γης, ίσως κάποια στιγμή θα απαιτηθεί ένα αρνητικό εμβόλιμο δευτερόλεπτο, με άλλα λόγια τα ρολόγια θα «πηδήξουν» ένα δευτερόλεπτο, ώστε να συντονισθούν με την περιστροφή του πλανήτη μας.

Τα εμβόλιμα δευτερόλεπτα δεν έχουν πρακτική επίπτωση στην καθημερινή ζωή, αλλά είναι πολύ σημαντικά σε πεδία όπως η αστρονομία, η πλοήγηση, οι διαστημικές πτήσεις, τα υπολογιστικά δίκτυα κ.ά
«Είναι σίγουρα σωστό ότι η Γη περιστρέφεται ταχύτερα από οποιαδήποτε φορά τα τελευταία 50 χρόνια. Είναι αρκετά πιθανό ότι θα χρειαστεί ένα αρνητικό εμβόλιμο δευτερόλεπτο, αν η ταχύτητα περιστροφής της Γης αυξηθεί κι άλλο, αλλά είναι ακόμη πολύ νωρίς για να πούμε κατά πόσο αυτό θα συμβεί», δήλωσε ο φυσικός Πίτερ Γουιμπερλέι του Εθνικού Εργαστηρίου Φυσικής της Βρετανίας στην Telegraph. Την απόφαση για τα εμβόλιμα δευτερόλεπτα λαμβάνει η Διεθνής Υπηρεσία Περιστροφής της Γης και Συστημάτων Αναφοράς (IERS) που εδρεύει στο Παρίσι.

Η Γη γυρίζει λίγο πιο γρήγορα τα τελευταία χρόνια: Θα είναι το 2021 πιο «σύντομο»; | LiFO

 

[Πουπουλίνα]

Ανακαλύφθηκε το πιο μακρινό κβάζαρ στο Σύμπαν, με μία τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του
Απρόσμενα μεγάλη, πρώιμη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξιακού πυρήνα

13.1.2021

Μία διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε το πιο μακρινό και άρα πιο πρώιμο κβάζαρ στο Σύμπαν, σε απόσταση 13,03 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Ο λαμπρός, ενεργός γαλαξιακός πυρήνας διαμορφώθηκε «μόλις» 670 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν το σύμπαν είχε το 5% της σημερινής ηλικίας του.

Το κβάζαρ, που βρίσκεται στον γαλαξία J0313-1803 και είναι τουλάχιστον 1.000 φορές πιο λαμπρό από όλον τον δικό μας γαλαξία, φιλοξενεί και τροφοδοτείται ενεργειακά από μία τεράστια μαύρη τρύπα, ισοδύναμη με τη μάζα άνω των 1,6 δισεκατομμυρίων ήλιων, η οποία είναι η πιο πρώιμη αυτού του μεγέθους που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Το απρόσμενα μεγάλο μέγεθός για τόσο πρώιμη μαύρη τρύπα εξέπληξε τους επιστήμονες, οι οποίοι δυσκολεύονται να εξηγήσουν την ύπαρξή της σε μία τόσο νεαρή φάση του σύμπαντος, καθώς θεωρητικά δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για να γίνει τόσο μεγάλη, π.χ. μέσω συγχώνευσης μικρότερων μελανών οπών.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον κινεζικής καταγωγής Φάιγκε Γουάνγκ του Αστεροσκοπείου Στιούαρντ του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters», καθώς και σχετική παρουσίαση σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ μακρινότερου κβάζαρ είχε ανακαλυφθεί πριν τρία χρόνια και ήταν 20 εκατομμύρια έτη φωτός πιο κοντά στη Γη και είχε μόνο τη μισή μάζα. Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στο κέντρο του νέου κβάζαρ υπολογίστηκε ότι «καταπίνει» κάθε χρόνο μία μάζα ισοδύναμη με 25 ήλιους. Αντίθετα, η μαύρη τρύπα στο κέντρο του δικού μας γαλαξία βρίσκεται σχεδόν σε ύπνωση.

Η ενέργεια που απελευθερώνεται από το κβάζαρ τροφοδοτεί ένα ισχυρό ρεύμα ιονισμένου αερίου που εκτινάσσεται με ταχύτητα περίπου του ενός πέμπτου της ταχύτητας του φωτός. Τα κβάζαρ πιστεύεται ότι προκύπτουν από τεράστιες μαύρες τρύπες που καταβροχθίζουν την πέριξ ύλη, όπως αέρα ή και ολόκληρα άστρα, δημιουργώντας έτσι έναν περιστρεφόμενο δίσκο καυτών υλικών γύρω από τη μαύρη τρύπα. Λόγω της τεράστιας παραγόμενης ενέργειας, τα κβάζαρ, που παρομοιάζονται με πυρσούς κοσμικών διαστάσεων, είναι ανάμεσα στις πιο φωτεινές πηγές στο σύμπαν, συχνά ξεπερνώντας σε λάμψη και τους ίδιους τους γαλαξίες τους.

Όταν οι μαύρες τρύπες των κβάζαρ δεν έχουν τίποτε άλλο πια να «φάνε» στον γαλαξία τους, σταματούν να μεγαλώνουν. Οι αστρονόμοι σχεδιάζουν να συνεχίσουν τη μελέτη του συγκεκριμένου κβάζαρ με επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Το νέο μεγάλο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA, το οποίο προγραμματίζεται για εκτόξευση φέτος, αναμένεται, μεταξύ άλλων, να ρίξει περισσότερο φως γενικότερα στα μυστικά των κβάζαρ.

Ανακαλύφθηκε το πιο μακρινό κβάζαρ στο Σύμπαν, με μία τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του | LiFO

 

[Πουπουλίνα]

NASA: Νέες εντυπωσιακές φωτογραφίες από το «Γκραντ Κάνυον» του Άρη
Απλώνεται σε μία έκταση 2.500 μιλίων

15.1.2021

Νέες εικόνες από ένα τεράστιο φαράγγι στον πλανήτη Άρη, το Grand Canyon του Κόκκινου πλανήτη όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Η Γη είναι κατά 1,8794 φορές μεγαλύτερη από τον Άρη αλλά ο γειτονικός πλανήτης διαθέτει πολύ μεγαλύτερα φαράγγια. Δια του λόγου το αληθές, η NASA έδωσε στη δημοσιότητα νέα σειρά φωτογραφιών από το περίφημο Valles Marineris, τη μεγαλύτερη κοιλάδα του ηλιακού συστήματος με συστήματα φαραγγιών. Οι συναρπαστικές εικόνες αποτυπώθηκαν από το HiRiSe, την ισχυρότερη κάμερα, που έχει σταλεί ποτέ σ' άλλον πλανήτη.

Η κοιλάδα Marineris-Mariner κάνει ακόμα και το Γκραντ Κάνιον να μοιάζει μικροσκοπικό, καθώς απλώνεται σε μία έκταση 2.500 μιλίων, μία απόσταση δηλαδή από τη Νέα Υόρκη έως το Σαν Φρανσίσκο!

Η κοιλάδα έχει συνολικό μήκος ίσο με 10 φορές αυτό του Γκραν Κάνυον και το διπλάσιο βάθος.

Οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει πλήρως να εξηγήσουν πώς σχηματίστηκε αυτή η τεράστια κοιλάδα.

NASA: Νέες εντυπωσιακές φωτογραφίες από το «Γκραντ Κάνυον» του Άρη | LiFO

 

[Πουπουλίνα]

Ανακαλύφθηκε ένα ασυνήθιστο αστρικό σύστημα με έξι ήλιους και έξι εκλείψεις​

25/1/2021

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα σπάνιο αστρικό σύστημα, στο οποίο υπάρχουν έξι άστρα που δημιουργούν έξι εκλείψεις μεταξύ τους, όταν παρατηρούνται από το ηλιακό σύστημα μας. Πρόκειται για το σύστημα TIC 168789840 σε απόσταση περίπου 1.900 ετών φωτός από τη Γη. Η ανακάλυψη έγινε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA). Προς το παρόν, δεν έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη εξωπλανητών σε αυτό το ασυνήθιστο σύστημα. Αν υπάρχουν, θα βλέπουν μάλλον δύο ήλιους και παράλληλα τέσσερα πολύ φωτεινά άστρα να «χορεύουν» στον ουρανό τους.

Δεν είναι το πρώτο σύστημα έξι άστρων που ανακαλύπτεται, καθώς έχουν ήδη βρεθεί μερικά ακόμη. Είναι όμως το πρώτο εξαπλό αστρικό σύστημα εξαπλών εκλείψεων, στο οποίο -όπως φαίνεται από τη Γη- κάθε φορά που ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, δημιουργεί μια έκλειψη ορατή στα τηλεσκόπια. Από κάποια άλλη «εξωγήινη» οπτική γωνία, τα άστρα δεν θα φαίνονταν να μπλοκάρουν το ένα το φως του άλλου.

Το TIC 168789840 αποτελείται από τρία ζεύγη άστρων, δύο εσωτερικά και ένα εξωτερικό. Τα δύο εσωτερικά ζεύγη κινούνται σε κοντινές τροχιές το ένα πέριξ του άλλου και αυτή η τετράδα κινείται γύρω από ένα κοινό κέντρο βαρύτητας. Σε μεγαλύτερη απόσταση, βρίσκεται ένα εξωτερικό ζεύγος άστρων, τα οποία κινούνται το ένα γύρω από το άλλο και ταυτόχρονα και τα δύο μαζί κινούνται γύρω από την εσωτερική τετράδα, διαγράφοντας μια πλήρη περιφορά κάθε 2.000 χρόνια και ολοκληρώνοντας έτσι μια περίπλοκη αστρική «χορογραφία».

Το «τρίο» των αστρικών ζευγών, χάρη στη βαρυτική αλληλεξάρτηση του, κινείται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο ως ένα ενιαίο αστρικό σύστημα. Οι αστρονόμοι δεν γνωρίζουν πόσα τέτοια πολύπλοκα αστρικά συστήματα υπάρχουν στο γαλαξία μας και πέρα από αυτόν. Επίσης παραμένει αίνιγμα η προέλευση τέτοιων συστημάτων με τόσα πολλά άστρα.

Ανακαλύφθηκε ένα ασυνήθιστο αστρικό σύστημα με έξι ήλιους και έξι εκλείψεις (enikos.gr)