Εμπιστοσύνη: Από πού πηγάζει και πώς επηρεάζεται;

[vasilagas]

Δεν εμπιστεύομαι εύκολα, γενικά στις σχέσεις μου φιλικές-ερωτικές-οτιδήποτε είμαι κακοπροαίρετος και έχω μάθει να περιμένω τα χειρότερα…

 

[Kate1914]

Δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους άλλους και είμαι αρκετά καχύποπτη σαν άνθρωπος. Αν ο άλλος κερδίσει την εμπιστοσύνη μου, μπορώ να γίνω χαλί να με πατήσει. Αν, ωστόσο, υπάρξει έστω και ένα ρήγμα, κλείνομαι πάλι και το συγκεκριμένο άτομο δεν το εμπιστεύομαι σχεδόν ποτέ ξανά. Ενίοτε μπορώ να το διαγράψω και από τη ζωή μου διαπαντός, χωρίς καμία τύψη.

 

[Τσιγάρα σέρτικα]

Εμπιστεύομαι πολύ εύκολα. Γενικά μάλλον είμαι καλοπροαίρετη και εμπιστεύομαι εύκολα τους άλλους. Όταν όμως προδοθεί η εμπιστοσύνη μου αυτή δεν επανέρχεται

το ''πολύ εύκολα'', δεν θα κομίσω γλαύκα εάν τονίσω πόσο λάθος καταλήγει. Το να επιμένει όμως κάποιος στο να παραμένει καλοπροαίρετος, τρελά όμορφο. Για τον ίδιο πρωτίστως και την ισορροπία μέσα του. Δεν είναι τυχαία θεωρώ η πολλαπλή αναφορά στο "αγαθή τη καρδία". Το τρίτο σκέλος απολύτως ανθρώπινο, όταν κάποιος ασεβεί χωρις επίγνωση
(απόλυτα προσωπικές απόψεις και μότο φέρεσθαι όλα τα παραπάνω)

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 21 Νοεμβρίου 2024

Δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους άλλους και είμαι αρκετά καχύποπτη σαν άνθρωπος. Αν ο άλλος κερδίσει την εμπιστοσύνη μου, μπορώ να γίνω χαλί να με πατήσει. Αν, ωστόσο, υπάρξει έστω και ένα ρήγμα, κλείνομαι πάλι και το συγκεκριμένο άτομο δεν το εμπιστεύομαι σχεδόν ποτέ ξανά. Ενίοτε μπορώ να το διαγράψω και από τη ζωή μου διαπαντός, χωρίς καμία τύψη.

στην ηλικία των 20, με όλες τις συνεπακόλουθες εφεδρείες και αντοχές, ίσως αξίζει κάποιος να ρισκάρει. Κι ας την πατήσει. Αντέχει την δοκιμασία και η εκπαίδευση είναι πολύτιμη. Η καχυποψία σαν πασ παρ του αυτόματα μας θέτει στο περιθώριο. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν παρατηρούμε/αξιολογούμε/τσεκάρουμε κάθε συμπεριφορά που μας χτυπάει καμπανάκια.
Η έννοια του ρήγματος κάπως ασαφής. Εάν υπονοείται η προδοσία εμπιστοσύνης, +1000. Ντηλήτ δια παντός. (Και επίκληση στους ουρανούς για τα τσιμπούρια :ρ)
(και όχι, δεν πρόκειται για διορατικότητα. Απλά για συσσωρευμένη εμπειρία, και από το καπηλειό εδώ, στα 123 ή 124 χρόνια της ηλικίας μου Ο_ο)

 

[nearos]

Γενικα ειμαι ενα αφελης ατομο. Εμπιστευομαι γρηγορα και συγχωρω ευκολα. Αμαρτημα αλλα ετσι ταχει η ζωη

 

[finesse]

Γενικα ειμαι ενα αφελης ατομο. Εμπιστευομαι γρηγορα και συγχωρω ευκολα. Αμαρτημα αλλα ετσι ταχει η ζωη

Κάνε υπομονή μερικά χρονάκια.

 

[Τσιγάρα σέρτικα]

Γενικα ειμαι ενα αφελης ατομο. Εμπιστευομαι γρηγορα και συγχωρω ευκολα. Αμαρτημα αλλα ετσι ταχει η ζωη

η -σχεδόν καθολική- αντίληψη στις διαπροσωπικές σχέσεις επιβάλλει τις ισορροπίες. Η αφέλεια και η τσάκα τσάκα μπαμ εμπιστοσύνη μόνο με ζυγισμένες και με ασφάλεια συμπεριφορές δεν συνάδουν. Απ' την άλλη, το να είναι κάποιος πραγματικά αφελής -και όχι απλά να το δηλώνει- αλλά και το είναι καλόπιστος/ευκολόπιστος, ασκεί μιά κάποια -αρκετή- γοητεία στις εποχές μας της απόλυτης κακόπιστης επιφύλαξης (τουλάχιστον, μιά και, όχι συχνά ευτυχώς, φτάνει να συνοδεύεται κι από κακόηθες παραλήρημα). Ιδίως εάν συγχωρείς και εύκολα, τότε ακόμα πιο όμορφο.
Το εάν πρόκειται περί αμαρτήματος, άλλοι είναι οι ειδικοί να το κρίνουν. Εκτός κι αν εννοείται με την γενετική έννοια του αμαρτώματος

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 23 Νοεμβρίου 2024

Κάνε υπομονή μερικά χρονάκια.

εάν δεν υπήρχε η γλωσσίτσα, θα ρωτούσε κάποιος πως εννοείς το κάνε υπομονή

 

[finesse]

εάν δεν υπήρχε η γλωσσίτσα, θα ρωτούσε κάποιος πως εννοείς το κάνε υπομονή

Καθαρά χαριτολογώντας, παρόλο που σαν απάντηση είχε μια δόση αλήθειας. Μεγαλώνοντας αναπτύσσονται οι τρόποι προφύλαξης εαυτού, και παύουμε να είμαστε βορρά στο κακοπροαίρετο και το συμφεροντολογικό - που αναπόδραστα συμβαίνει, όταν δεν υπάρχουν φίλτρα. Αρκεί να μην καταφέρουν να μας μεταμορφώσουν σε κάτι άλλο και χάσουμε την αξία τής αρχικής μας αγνότητας με όσα αυτή φέρει.

 

[Τσιγάρα σέρτικα]

Καθαρά χαριτολογώντας, παρόλο που σαν απάντηση είχε μια δόση αλήθειας. Μεγαλώνοντας αναπτύσσονται οι τρόποι προφύλαξης εαυτού, και παύουμε να είμαστε βορρά στο κακοπροαίρετο και το συμφεροντολογικό - που αναπόδραστα συμβαίνει, όταν δεν υπάρχουν φίλτρα. Αρκεί να μην καταφέρουν να μας μεταμορφώσουν σε κάτι άλλο και χάσουμε την αξία τής αρχικής μας αγνότητας με όσα αυτή φέρει.

αναπόδραστα; Δεν ξέρω. Πάντως σίγουρα τα παραπάνω επιτάσσει η λογική χρήση και εξέλιξη της εμπειρίας. Η τελευταία πρόταση παραπέμπει στην ισορροπημένη διαχείριση, οπότε ποιός δεν θα συμφωνούσε;
(Γεγονός είναι πως η γλωσσίτσα μου δημιούργησε μιά μικρή υποψία πως υπονοείτο η εντρύφηση και άσκηση με τα χρόνια στο κάπως κατακριτέο άθλημα του να υποδυόμαστε αφέλεια, ευπιστία, χαϊβανίζειν. Σαν μία από τις αρκετές τακτικές χειραγώγησης αυτών που τους τα υποδυόμαστε. Όμως δεν επρόκειτο τελικά γι' αυτό, απλά ένα χαριτολόγημα)

 

[finesse]

αναπόδραστα; Δεν ξέρω. Πάντως σίγουρα τα παραπάνω επιτάσσει η λογική χρήση και εξέλιξη της εμπειρίας. Η τελευταία πρόταση παραπέμπει στην ισορροπημένη διαχείριση, οπότε ποιός δεν θα συμφωνούσε;
(Γεγονός είναι πως η γλωσσίτσα μου δημιούργησε μιά μικρή υποψία πως υπονοείτο η εντρύφηση και άσκηση με τα χρόνια στο κάπως κατακριτέο άθλημα του να υποδυόμαστε αφέλεια, ευπιστία, χαϊβανίζειν. Σαν μία από τις αρκετές τακτικές χειραγώγησης αυτών που τους τα υποδυόμαστε. Όμως δεν επρόκειτο τελικά γι' αυτό, απλά ένα χαριτολόγημα)

Σε καμία περίπτωση. Σε διαβεβαιώ.

 

[Τσιγάρα σέρτικα]

Σε καμία περίπτωση. Σε διαβεβαιώ.

δήλωσα καλή πίστη ήδη οπότε η διαβεβαίωση δεν χρειαζόταν. Κυριολεκτώ, καμιά ειρωνεία. (Αν και θα είχε ενδιαφέρον για τον νεαρό ένα ξετύλιγμα. Αν νοιάζεται βέβαια)

 

[Λένω]

Μου φαίνεται, μου παραέχει εμπιστοσύνη και δε μ΄αρέσει.

Η εμπιστοσύνη είναι ηδονή.

 

[Valder]

Η εμπιστοσύνη είναι ηδονή.

Εγω την καταλαβαίνω την τούβλο πάντως. Η πολλή εμπιστοσύνη μπορεί να δώσει και την ψευδαίσθηση της αδιαφορίας ότι ο άλλος έχει επαναπαυθεί. Και έτσι να την ξενερώσει την άλλη.

Δηλαδή εγω δύσκολα θα διάλεγα την λέξη "ηδονή" για να την βάλω δίπλα στην εμπιστοσύνη.

Ακούγεται και κάπως σαν "η υποταγή είναι ηδονή" ή "το να μην αντιμιλάει ειναι ηδονή".

 

[Himela]

εμ και τα δυο.
Κοίτα, την ημέρα που είχε <παρτενέρ/αναζήτηση>, ήρθε μαζί, μάλλον για να μην βρω άλλον (υποθέτω). Εκεί του άρεσε και μπήκαμε στο τμήμα παρέα. Μάλλον, είδε πως είναι ακίνδυνα για μένα, με έβλεπε, πως ήμουν πολύ συγκεντρωμένη στα βήματα και στο χορό και δεν καλοκοιτούσα τους ξένους παρτενέρ, ακόμη και όταν χόρευα, ποιος ξέρει, πώς το είδε και τώρα, μάλλον λέει, <δε γουστάρω, ας πάει μόνη, αφού τρώγεται. Δεν πρόκειται να κάνει κάτι> ή..... <δε με νοιάζει αν κάνει κάτι......>

Έπρεπε δηλαδή να έρθει να ελέγξει; Μετά από τόσα χρόνια;

 

[Υδροχόος]

Έπρεπε δηλαδή να έρθει να ελέγξει; Μετά από τόσα χρόνια;

Ακριβώς αυτό. Όπως το είπες...

Είναι δυνατόν να μην έχει εμπιστοσύνη στη γυναίκα του, ύστερα από τόσα χρόνια ; Αν δεν είχε, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά...

 

[touvlo]

Έπρεπε δηλαδή να έρθει να ελέγξει; Μετά από τόσα χρόνια;

άντρες , άντρες.... !!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 10 Ιανουαρίου 2025

Ακριβώς αυτό. Όπως το είπες...

Είναι δυνατόν να μην έχει εμπιστοσύνη στη γυναίκα του, ύστερα από τόσα χρόνια ; Αν δεν είχε, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά...

προφανώς, δεν του άρεσε το <<παζάρι για εύρεση παρτενέρ>>, 'ετσι νομίζω. Και μια άλλη φορά, που είχα πάει μόνη και του περιέγραφα τους 6 παρτενέρ που είχα χορέψει, σα να είχε θυμώσει λίγο, κοιτούσε στραβά. Εγώ βέβαια τα έλεγα, για να καταλάβει, πως αυτός είναι πολύ καλύτερος απ τον μέσο <<μαθητή>>. Αλλά δεν του άρεσε, πως ο ένας με κρατούσε σφιχτά, ο άλλος με καθοδηγούσε με κίνηση του αγκώνα, ο άλλος ήταν ψηλός και με μπέρδευε κλπ

 

[Kate1914]

και του περιέγραφα τους 6 παρτενέρ που είχα χορέψει, σα να είχε θυμώσει λίγο, κοιτούσε στραβά

Κοίτα όμως, και εγώ αν πχ ήμουν παντρεμένη και ο σύζυγός μου μου περιέγραφε πώς ακριβώς χόρευε με 6 παρτενέρ γυναίκες, μάλλον δε θα το έπαιρνα και πολύ καλά. Ακόμη και αν είχε ως κίνητρο αυτό που λες εσύ στο τέλος.
Δες το λίγο και από τη μεριά του δηλαδή αυτό το συγκεκριμένο.

 

[Υδροχόος]

άντρες , άντρες.... !!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 10 Ιανουαρίου 2025

προφανώς, δεν του άρεσε το <<παζάρι για εύρεση παρτενέρ>>, 'ετσι νομίζω. Και μια άλλη φορά, που είχα πάει μόνη και του περιέγραφα τους 6 παρτενέρ που είχα χορέψει, σα να είχε θυμώσει λίγο, κοιτούσε στραβά. Εγώ βέβαια τα έλεγα, για να καταλάβει, πως αυτός είναι πολύ καλύτερος απ τον μέσο <<μαθητή>>. Αλλά δεν του άρεσε, πως ο ένας με κρατούσε σφιχτά, ο άλλος με καθοδηγούσε με κίνηση του αγκώνα, ο άλλος ήταν ψηλός και με μπέρδευε κλπ

Αν σου περιέγραφε εκείνος, με λεπτομέρειες, κάτι αντίστοιχο πώς θα ένιωθες ;

Δε χρειάζονται τόσες λεπτομέρειες, σε κάτι τέτοια. Λίγα και καλά. Εκτός αν ήθελες να του "βάλεις φωτιά". Κάτι που μάλλον το κατάφερες, αν κρίνω απ' τις εκφράσεις του...

 

[Λένω]

Εγω την καταλαβαίνω την τούβλο πάντως. Η πολλή εμπιστοσύνη μπορεί να δώσει και την ψευδαίσθηση της αδιαφορίας ότι ο άλλος έχει επαναπαυθεί. Και έτσι να την ξενερώσει την άλλη.

Δηλαδή εγω δύσκολα θα διάλεγα την λέξη "ηδονή" για να την βάλω δίπλα στην εμπιστοσύνη.

Ακούγεται και κάπως σαν "η υποταγή είναι ηδονή" ή "το να μην αντιμιλάει ειναι ηδονή".

Μάλλον ατυχές το παράδειγμα υπό την έννοια ότι η υποταγή και η εμπιστοσύνη, δεν έχουν κανένα κοινό σημείο.
Δεν θέλω ούτε να υποτάξω ούτε να υποταχθώ.
΄Ισως να εννοείς κάτι άλλο που δεν κατάλαβα.

Μου είναι απαραίτητο όμως να εμπιστεύομαι και να με εμπιστεύονται.
Αυτό για μένα, κινεί πολλά νήματα και με απογειώνει.
Και ναι, για μένα η εμπιστοσύνη είναι ηδονή.

 

[Valder]

Μάλλον ατυχές το παράδειγμα υπό την έννοια ότι η υποταγή και η εμπιστοσύνη, δεν έχουν κανένα κοινό σημείο.

Είναι ατυχές όμως όντως;

Όταν εμπιστευόμαστε, αφήνουμε τις τύχες μας στα χέρια ενός άλλου ανθρώπου, μη γνωρίζοντας ιδιαίτερα το αποτέλεσμα.

Αυτό είναι ο ορισμός της εμπιστοσύνης άλλωστε

Το "εμπιστευομαι γιατι ειμαστε 40 χρονια μαζί και την ξέρω", δεν είναι εμπιστοσύνη.

Είναι δυο άλλα πράγματα:

α) Ενημερωμένη εικασία: Ξέρω τι έχει συμβει τα προηγουμενα 40 χρονια σε 100 διαφορετικές περιστάσεις άρα τα ιστορικά δεδομένα μου δείχνουν ότι κατα πάσα πιθανότητα θα συμβεί αυτό.

β) Λαθνασμένη μετάφραση του: "Σιγα μη μου την κάνει, και που να πάει, τον/την έχω" δεδομενικότητας λόγω ρουτίνας για εμπιστοσύνη

Και εκεί την πατάνε οι περισσότεροι, διότι με βάση τις παρατηρήσεις μου ειναι λίγο σπάνιο να στην κάνει η άλλη όταν είναι ερωτευμένη. Συνήθως θα στην κάνει όταν την έχεις ξενερώσει, απογοητεύσει, βλάψει, αδιαφορήσει κλπ κλπ.

Δεν θέλω ούτε να υποτάξω ούτε να υποταχθώ.
΄Ισως να εννοείς κάτι άλλο που δεν κατάλαβα.

Ενας άνθρωπος που αντλεί ηδονή από την εμπιστοσύνη, αντλεί ουσιαστικά ηδονή από την καταπίεση του αντρικού εγωισμού και της αμφιβολίας που αυτός γεννά ώστε να ζηλεύει -σε έναν υγιή βαθμό αποκλειστικά μιλάω- την σύντροφό του.

Ουσιαστικά με την εμπιστοσύνη να ερμηνεύεται ως παράδοση των ενστίκτων σε κατι αβέβαιο οπως είπαμε πιο πάνω, ευνουχίζονται βασικά ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. Η ηδονή με εναν τετοιον ευνουχισμό, είναι μια μορφή επιβολής απο τη μια, υποταγής απο την άλλη και άντλησης ευχαρίστησης απο αυτή τη δυναμική στο ζευγάρι.

Κοινώς, πιθανολογώ και υποθέτω ότι ρέπεις στις επαφές σου (πάσης φύσεως, όχι απαραίτητα μονο ερωτικές) προς τους υποτακτικούς ανθρώπους, είναι πιο προσβάσιμοι, λιγότερο αντιδραστικοί, περισσότερο ευεπίφοροι να δεχτούν την ισχυρή σου προσωπικότητα και με μικρότερη πιθανότητα να τσινίσουν.

Ενας άνθρωπος που θα δημιουργούσε μανούρα, θα έκανε να αισθάνεσαι πως δεν υπάρχει εμπιστοσύνη (βλ. στρεβλή έννοια της) και δεν θα ενδιαφερόσουν, πιθανότατα θα ήσουν και μη φίλα διακείμενη σε τετοια άτομα.

Μου είναι απαραίτητο όμως να εμπιστεύομαι και να με εμπιστεύονται.

Είναι πράγματι πολύ σημαντική η εμπιστοσύνη, αλλά συγγνώμη που στο λεω, είναι μη σχετική (irrelevant) με το τι θέλουμε.

Εσυ μπορει να εμπιστευτεις τον άλλο, αλλά ο άλλος να μην είναι άξιος, ή ακόμα και σε βλάψει παρά αυτή την εμπιστοσύνη σου.

Η εμπιστοσύνη όπως την απαιτούμε, με τους λανθασμένους ορισμούς της, είναι υπο συγκεκριμένες συνθήκες, μια αδυναμία.

Μόνο όποιος αποδεχθεί ότι τίποτα δεν ειναι σίγουρο, μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερος μέσα του.

Η επαγρύπνηση είναι πιο υγιής από την εμπιστοσύνη, την οποία και στην πλειονότητα των περιπτώσεων την θεωρω αφέλεια. Εκτός αν είναι απο αυτες τις εξαιρέσεις που ο άλλος έχει πέσει και στη φωτιά για σένα, εκεί ναι. Αν και μεταξύ μας, θα τσέκαρα μετά και τη φωτιά να δω αν τον έκαψε όντως.

 

[Λένω]

Είναι ατυχές όμως όντως;

Όταν εμπιστευόμαστε, αφήνουμε τις τύχες μας στα χέρια ενός άλλου ανθρώπου, μη γνωρίζοντας ιδιαίτερα το αποτέλεσμα.

Αυτό είναι ο ορισμός της εμπιστοσύνης άλλωστε

Το "εμπιστευομαι γιατι ειμαστε 40 χρονια μαζί και την ξέρω", δεν είναι εμπιστοσύνη.

Είναι δυο άλλα πράγματα:

α) Ενημερωμένη εικασία: Ξέρω τι έχει συμβει τα προηγουμενα 40 χρονια σε 100 διαφορετικές περιστάσεις άρα τα ιστορικά δεδομένα μου δείχνουν ότι κατα πάσα πιθανότητα θα συμβεί αυτό.

β) Λαθνασμένη μετάφραση του: "Σιγα μη μου την κάνει, και που να πάει, τον/την έχω" δεδομενικότητας λόγω ρουτίνας για εμπιστοσύνη

Και εκεί την πατάνε οι περισσότεροι, διότι με βάση τις παρατηρήσεις μου ειναι λίγο σπάνιο να στην κάνει η άλλη όταν είναι ερωτευμένη. Συνήθως θα στην κάνει όταν την έχεις ξενερώσει, απογοητεύσει, βλάψει, αδιαφορήσει κλπ κλπ.


Ενας άνθρωπος που αντλεί ηδονή από την εμπιστοσύνη, αντλεί ουσιαστικά ηδονή από την καταπίεση του αντρικού εγωισμού και της αμφιβολίας που αυτός γεννά ώστε να ζηλεύει -σε έναν υγιή βαθμό αποκλειστικά μιλάω- την σύντροφό του.

Ουσιαστικά με την εμπιστοσύνη να ερμηνεύεται ως παράδοση των ενστίκτων σε κατι αβέβαιο οπως είπαμε πιο πάνω, ευνουχίζονται βασικά ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. Η ηδονή με εναν τετοιον ευνουχισμό, είναι μια μορφή επιβολής απο τη μια, υποταγής απο την άλλη και άντλησης ευχαρίστησης απο αυτή τη δυναμική στο ζευγάρι.

Κοινώς, πιθανολογώ και υποθέτω ότι ρέπεις στις επαφές σου (πάσης φύσεως, όχι απαραίτητα μονο ερωτικές) προς τους υποτακτικούς ανθρώπους, είναι πιο προσβάσιμοι, λιγότερο αντιδραστικοί, περισσότερο ευεπίφοροι να δεχτούν την ισχυρή σου προσωπικότητα και με μικρότερη πιθανότητα να τσινίσουν.

Ενας άνθρωπος που θα δημιουργούσε μανούρα, θα έκανε να αισθάνεσαι πως δεν υπάρχει εμπιστοσύνη (βλ. στρεβλή έννοια της) και δεν θα ενδιαφερόσουν, πιθανότατα θα ήσουν και μη φίλα διακείμενη σε τετοια άτομα.


Είναι πράγματι πολύ σημαντική η εμπιστοσύνη, αλλά συγγνώμη που στο λεω, είναι μη σχετική (irrelevant) με το τι θέλουμε.

Εσυ μπορει να εμπιστευτεις τον άλλο, αλλά ο άλλος να μην είναι άξιος, ή ακόμα και σε βλάψει παρά αυτή την εμπιστοσύνη σου.

Η εμπιστοσύνη όπως την απαιτούμε, με τους λανθασμένους ορισμούς της, είναι υπο συγκεκριμένες συνθήκες, μια αδυναμία.

Μόνο όποιος αποδεχθεί ότι τίποτα δεν ειναι σίγουρο, μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερος μέσα του.

Η επαγρύπνηση είναι πιο υγιής από την εμπιστοσύνη, την οποία και στην πλειονότητα των περιπτώσεων την θεωρω αφέλεια. Εκτός αν είναι απο αυτες τις εξαιρέσεις που ο άλλος έχει πέσει και στη φωτιά για σένα, εκεί ναι. Αν και μεταξύ μας, θα τσέκαρα μετά και τη φωτιά να δω αν τον έκαψε όντως.

Κάπως αλλιώς τα βλέπουμε και τα εξηγούμε τα πράγματα.

Η λέξη "ηδονή" μπορεί στο πρώτο άκουσμά της να παραπέμπει στην ηδονή η οποία προέρχεται από το σεξ αλλά σίγουρα δεν έχει μόνο αυτή την έννοια.
Ηδονή είναι ευχαρίστηση που μπορεί να προκληθεί από μία έντονη ψυχική κατάσταση, από μια υπερπλήρη διανοητική διαδικασία, από μία πράξη που έκανες και σου πρόσφερε μέγιστη ικανοποίηση.

Στο θέμα του ανθρώπου που αγαπάς και σ΄αγαπάει, για μένα η εμπιστοσύνη είναι το Α και το Ω υπό την έννοια ότι ανοίγει ο ένας στον άλλον, τα βάθη της ψυχής του, του δείχνει χωρίς ενδοιασμούς αυτό που είναι και αυτά που θέλει, μοιράζεται μαζί του τις πιο μύχιες σκέψεις του, του μιλάει σαν να μιλάει στον εαυτό του...
Αυτό ασφαλώς απαιτεί χρόνο για να γίνει.
΄Οντως θα ήταν αφελής κάποιος αν πρόσφερε απόλυτα τα πάντα από την πρώτη στιγμή.
Η διαδικασία όμως προς αυτήν και η τελική επίτευξή της (όποτε αυτό είσαι τυχερός να συμβεί), ναι είναι ηδονή.
Αυτή είναι που ενώνει άρρηκτα δύο ανθρώπους.
Και για μένα αυτό είναι το ζητούμενο.

Μπορεί οι ζήλιες, οι αμφιβολίες, οι δεύτερες σκέψεις κτλ, κάποιον άλλον να τον εξιτάρουν.
Εμένα με ξενερώνουν απίστευτα.
Με οπισθοδρομούν.
Γιατί; Επειδή μ΄εμποδίζουν να φτάσω στην ολοκλήρωση που θέλω και επιδιώκω.