Η δυστυχία των ανθρώπων

[amarelia]

Οχι,αλλά στιγμιαία εχω σκεφτεί πως θα ήταν αν δεν υπήρχα και εξαφανιζόταν η αβάσταχτη δυστυχία της ύπαρξης.

Σημείωση συντονιστή: Το θέμα προέκυψε από σπλιτ του θρεντ Έχετε σκεφτεί ποτέ να αυτοκτονήσετε;

 

[nPb]

Οχι,αλλά στιγμιαία εχω σκεφτεί πως θα ήταν αν δεν υπήρχα και εξαφανιζόταν η αβάσταχτη δυστυχία της ύπαρξης.

Η δυστυχία της ύπαρξης υπάρχει όσο φτιάχνουμε μια ιδεατή καθημερινότητα με βάση «τι θα πουν οι άλλοι» (ακόμη και οι γονείς). Αυτό δημιουργεί μια σειρά από εσωτερικές πίκρες. Επίσης η δυσκολία της καθημερινής ζωής είναι περισσότερο εγκεφαλική επειδή σκεφτόμαστε περισσότερο ότι πρέπει να πετυχαίνουμε στόχους. Για ποιον; Έχεις σκεφτεί αυτό;

Αν θα επέλεγες στιγμιαία να ήσουν χαρούμενη, πηγαίνοντας Κινηματογράφο, γιατί θα το έκανες; Θέλω να πω ότι η ζωή είναι πολύ πιο όμορφη αν προσπαθούμε να μην δίνουμε τόση βάση στην «τεχνητή» πίεση μιας δυσκολίας ή μιας λυπηρής στιγμής. Σε λίγα λεπτά θα είναι παρελθόν.

 

[amarelia]

Παιδιά ξεκολλάτε αν κάποιος είναι δυστυχής είναι δυστυχής.
Δεν οφελούν τα «ελα πάμε για ποτά να ξεχαστείς» ή «έλα να αναλύσουμε τι σου φταίει, ξέρω εγώ καλύτερα»

η δυστυχία είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης

 

[Valder]

Παιδιά ξεκολλάτε αν κάποιος είναι δυστυχής είναι δυστυχής.
Δεν οφελούν τα «ελα πάμε για ποτά να ξεχαστείς» ή «έλα να αναλύσουμε τι σου φταίει, ξέρω εγώ καλύτερα»

η δυστυχία είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης

Απο τη μια πράγματι δεν οφελούν. Ως homebody το αντιλαμβάνομαι κι εγω έτσι πολλές φορές.

Θα πας θα πιεις ενα κρασί, θα πεις δυο μαλακιες με τα φιλαράκια σου θα γελάσεις, θα αλλάξεις παραστάσεις για λίγο αλλά μετά επανέρχεται, αν ειναι βαθύ και προκύπτει από επίσης βαθιά εφαλτήρια το γέννημα της λύπης.

Και πολλές φορές δε θες ΑΥΤΟ το απλό (ενα ποτό, ενα ταξιδι, μια Λέλας, ενα μεθυσι, οτιδηποτε), αλλά κατι ΑΛΛΟ αλλα παλι απλό (μια ενθαρρυντικη κουβεντα, μια υποστηρικτική παρουσία με τη μορφή αγάπης και πίστης στις δυνάμεις σου, ειτε απο σενα εσωτερικα internal locus ακόμα καλύτερα, είτε έστω εξωτερικά external locus)

Αλλά κοίτα, αμα εγω βγω αυριο και παω και ξεκινήσω το γυμναστηριο και μου χαμογελάσει καμια κυρία, δε θα ειναι μεν κατι ουσιώδες, αλλά έχει και ένα compound effect. Τοκίζει αν θέλεις. Λιγο λίγο σαν χιονοστιβάδα κάθε καθημερινη καλή αλληλεπίδραση με εναν απλό άνθρωπο, τοκίζει επάνω στην προηγούμενη, και πριν το καταλάβεις η χιονοστιβάδα αποκτά τη δική της δυναμική.

Αν αφεθείς, απομονώνεσαι και περιπέφτεις σε απελπισία, πίστεψέ με το ξέρω καλά.

 

[glayki]

αν προσπαθούμε να μην δίνουμε τόση βάση στην «τεχνητή» πίεση μιας δυσκολίας ή μιας λυπηρής στιγμής.

Και αν η ζωή του Χ ανθρώπου είναι βιωμενη ως μια ατέρμονη σειρά/ αλυσίδα αβίωτων για τον ψυχισμό του δυσκολιών/ γεγονότων ; πρέπει να καλλιεργήσει κανείς μια γερή δόση αναισθησίας και να αναπτύξει άμυνες .
ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ως αντίδοτο

 

[nPb]

Σίγουρα η θετική σκέψη, ότι θα δεις έναν άνθρωπο, θα πεις δύο μαλακίες, θα ξεφύγεις λίγο από την άθλια επικαιρότητα, από την καναπεδική αφασία. Πιστεύω ότι η δυστυχία είναι αποτέλεσμα όταν τιμωρούμε τον εαυτό μας για στόχους ή επιθυμίες άλλων. Είναι το αίσθημα της αποτυχίας, της κενότητας, ότι έχει πέσει η αξία μας σαν άνθρωποι.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 28 Μαρτίου 2025

Και αν η ζωή του Χ ανθρώπου είναι βιωμενη ως μια ατέρμονη σειρά/ αλυσίδα αβίωτων για τον ψυχισμό του δυσκολιών/ γεγονότων ; πρέπει να καλλιεργήσει κανείς μια γερή δόση αναισθησίας και να αναπτύξει άμυνες .
ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ως αντίδοτο

Ακριβώς. Η ευτυχία είναι το αποτέλεσμα αν κάποιος κάνει ή επιλέγει πράξεις που τον κάνουν χαρούμενο και όχι πράξεις που δημιουργούν αβίωτες καταστάσεις. Για παράδειγμα, το πρωί αν έχω χρόνο, πάω για τρέξιμο 30 λεπτών επειδή με ξεκουράζει. Αυτή η δραστηριότητα μου ομορφαίνει την ημέρα επειδή εγώ την αποτελώ κομμάτι της ευφορίας μου.

 

[glayki]

Σίγουρα η θετική σκέψη, ότι θα δεις έναν άνθρωπο, θα πεις δύο μαλακίες, θα ξεφύγεις λίγο από την άθλια επικαιρότητα, από την καναπεδική αφασία. Πιστεύω ότι η δυστυχία είναι αποτέλεσμα όταν τιμωρούμε τον εαυτό μας για στόχους ή επιθυμίες άλλων. Είναι το αίσθημα της αποτυχίας, της κενότητας, ότι έχει πέσει η αξία μας σαν άνθρωποι.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 28 Μαρτίου 2025

Ακριβώς. Η ευτυχία είναι το αποτέλεσμα αν κάποιος κάνει ή επιλέγει πράξεις που τον κάνουν χαρούμενο και όχι πράξεις που δημιουργούν αβίωτες καταστάσεις. Για παράδειγμα, το πρωί αν έχω χρόνο, πάω για τρέξιμο 30 λεπτών επειδή με ξεκουράζει. Αυτή η δραστηριότητα μου ομορφαίνει την ημέρα επειδή εγώ την αποτελώ κομμάτι της ευφορίας μου.

Όταν διαπιστώσουμε την ασήμαντοτητα μας μέσα στη ροή της ύπαρξης γενικά, ίσως σταματήσουμε να γιγαντωνουμε τις ατομικές μας " Αποτυχίες " , τις οποίες χρεώνουμε στον εαυτό μας συγκρίνοντας τον με τις προσδοκίες των άλλων για εμάς και ασυνείδητα μερικές φορές τις προβάλουμε ως δικές μας.

(Σε κάθε περίπτωση γαλήνη νιώθω μόνο, όταν είμαι στη φύση και μάλιστα θέλω να ακούω μόνο τους ήχους ,χωρίς περισπάσεις) .

 

[amarelia]

Απο τη μια πράγματι δεν οφελούν. Ως homebody το αντιλαμβάνομαι κι εγω έτσι πολλές φορές.

Θα πας θα πιεις ενα κρασί, θα πεις δυο μαλακιες με τα φιλαράκια σου θα γελάσεις, θα αλλάξεις παραστάσεις για λίγο αλλά μετά επανέρχεται, αν ειναι βαθύ και προκύπτει από επίσης βαθιά εφαλτήρια το γέννημα της λύπης.

Και πολλές φορές δε θες ΑΥΤΟ το απλό (ενα ποτό, ενα ταξιδι, μια Λέλας, ενα μεθυσι, οτιδηποτε), αλλά κατι ΑΛΛΟ αλλα παλι απλό (μια ενθαρρυντικη κουβεντα, μια υποστηρικτική παρουσία με τη μορφή αγάπης και πίστης στις δυνάμεις σου, ειτε απο σενα εσωτερικα internal locus ακόμα καλύτερα, είτε έστω εξωτερικά external locus)

Αλλά κοίτα, αμα εγω βγω αυριο και παω και ξεκινήσω το γυμναστηριο και μου χαμογελάσει καμια κυρία, δε θα ειναι μεν κατι ουσιώδες, αλλά έχει και ένα compound effect. Τοκίζει αν θέλεις. Λιγο λίγο σαν χιονοστιβάδα κάθε καθημερινη καλή αλληλεπίδραση με εναν απλό άνθρωπο, τοκίζει επάνω στην προηγούμενη, και πριν το καταλάβεις η χιονοστιβάδα αποκτά τη δική της δυναμική.

Αν αφεθείς, απομονώνεσαι και περιπέφτεις σε απελπισία, πίστεψέ με το ξέρω καλά.

Δεν έχει να κάνει με ζητήματα επί προσωπικού.
Πολλές φορές η ζωή κάποιου είναι just right και ο κόσμος τον βαραίνει αβάσταχτα.
Το πιστεύω πως δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για αυτόν τον κόσμο.
Ενα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό επιβιώνει είτε γιατί φοβάται είτε για τρίτους.
Κι έτσι η ύπαρξη του ή αυτό που απέμεινε απο αυτή, είναι ένα προϊόν καταναγκαστικών έργων.

Σαν το ψάρι μες τη γυάλα.

 

[Valder]

Δεν έχει να κάνει με ζητήματα επί προσωπικού.
Πολλές φορές η ζωή κάποιου είναι just right και ο κόσμος τον βαραίνει αβάσταχτα.
Το πιστεύω πως δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για αυτόν τον κόσμο.
Ενα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό επιβιώνει είτε γιατί φοβάται είτε για τρίτους.
Κι έτσι η ύπαρξη του ή αυτό που απέμεινε απο αυτή, είναι ένα προϊόν καταναγκαστικών έργων.

Σαν το ψάρι μες τη γυάλα.

Επρεπε να είσαι εδω να ακούσεις τωρα τι αναστεναγμό έβγαλα οταν το διάβασα...

Μαλάκα διαφέρουμε σε τόσα και παίζει να εισαι απο τους ελάχιστους ανθρωπους που καταλαβαινεις πως σκέφτομαι.

 

[Himela]

Η δυστυχία της ύπαρξης υπάρχει όσο φτιάχνουμε μια ιδεατή καθημερινότητα με βάση «τι θα πουν οι άλλοι» (ακόμη και οι γονείς). Αυτό δημιουργεί μια σειρά από εσωτερικές πίκρες.

Εν μέρει ναι. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Και ο τρόπος που το εννοεί η Αμαρέλια και συμφωνώ κι εγώ είναι η δυστυχία του να γνωρίζεις πόση δυστυχία έχει υπάρξει και υπάρχει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει στον κόσμο και εσύ να πρέπει να την φαντάζεσαι, να την μαθαίνεις, να τη βλέπεις, και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα.

Θέλω να πω ότι η ζωή είναι πολύ πιο όμορφη αν προσπαθούμε να μην δίνουμε τόση βάση στην «τεχνητή» πίεση μιας δυσκολίας ή μιας λυπηρής στιγμής. Σε λίγα λεπτά θα είναι παρελθόν.

Για μένα μπορεί να είναι παρελθόν υπάρχουν όμως εκατομμύρια άνθρωποι για τους οποίους είναι παρελθόν, παρόν και μέλλον. Για αυτούς πώς μπορούμε να αδιαφορούμε; Τί ανθρώπους μας κάνει αυτό;

 

[Λένω]

Υπάρχει δυστυχία στον κόσμο και την βλέπεις καθημερινά.
Δεν γίνεται να μην την δεις, δεν γίνεται να μην την ακούσεις, δεν γίνεται να μην την διαβάσεις, δεν γίνεται να την αγνοήσεις (εκτός πια αν είναι κάποιος εντελώς αναίσθητος).

Το θέμα είναι τι μπορείς να κάνεις εσύ.
Για μένα θα μιλήσω επειδή δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι.
Θα βοηθήσω άνθρώπους που είμαι σίγουρη ότι πραγματικά το έχουν ανάγκη είτε με συναισθηματική είτε με υλική υποστήριξη, θα ταΐσω τα αδέσποτα ζώα και θα τα περιθάλψω στο μέτρο του δυνατού (και ο Τουλούζ δεν θα ζούσε τώρα αν δεν τον είχα πάρει σπίτι μου ούτε τα άλλα δύο αδελφάκια του που βρήκα ανθρώπους να τα υιοθετήσουν) και μέσω της δουλειάς μου θα προσπαθήσω να τρέξω προγράμματα προκειμένου να υλοποιηθούν το συντομοτερο δυνατόν και ν΄ανακουφίσουν κάποιες ευπαθείς ομάδες ανθρώπων.
Μέχρι εκεί φτάνουν οι δυνατότητές μου.

Μπορώ να σταματήσω τους πολέμους;
Μπορώ να σταματήσω τις αποφάσεις των δυνατών του κόσμου;
Μπορώ να σταματήσω την ανισότητα;
Μπορώ να σταματήσω την βία, το έγκλημα και την διαστροφή;
΄Οχι, δεν μπορώ.

Μου δόθηκε όμως μια ζωή να ζήσω.
Και αυτήν την ζωή θέλω να την χαρώ και όχι να την ζήσω μέσα στην θλίψη.
Θέλω ν΄απολαύσω το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον που ζω και επίσης έχω κάποια όνειρα για την ζωή μου που θέλω να τα πραγματοποιήσω επειδή είναι μείζονος σημασίας για μένα.
Και θα το κάνω πάση θυσία επειδή το θέλω πολύ.
Είμαι ευγνώμων για όσα μου προσφέρθηκαν και αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου για όσα κατάφερα και για όσα προσπαθώ να καταφέρω και επίσης για το ότι είμαι συνεπής σ΄αυτά που θέλω και στον τρόπο με τον οποίο τα διεκδικώ.
Βάρη που δεν μου αναλογούν, αρνούμαι να τα σηκώσω.
And that's it.

 

[Valder]

Υπάρχει δυστυχία στον κόσμο και την βλέπεις καθημερινά.
Δεν γίνεται να μην την δεις, δεν γίνεται να μην την ακούσεις, δεν γίνεται να μην την διαβάσεις, δεν γίνεται να την αγνοήσεις (εκτός πια αν είναι κάποιος εντελώς αναίσθητος).

Το θέμα είναι τι μπορείς να κάνεις εσύ.
Για μένα θα μιλήσω επειδή δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι.
Θα βοηθήσω άνθρώπους που είμαι σίγουρη ότι πραγματικά το έχουν ανάγκη είτε με συναισθηματική είτε με υλική υποστήριξη, θα ταΐσω τα αδέσποτα ζώα και θα τα περιθάλψω στο μέτρο του δυνατού (και ο Τουλούζ δεν θα ζούσε τώρα αν δεν τον είχα πάρει σπίτι μου ούτε τα άλλα δύο αδελφάκια του που βρήκα ανθρώπους να τα υιοθετήσουν) και μέσω της δουλειάς μου θα προσπαθήσω να τρέξω προγράμματα προκειμένου να υλοποιηθούν το συντομοτερο δυνατόν και ν΄ανακουφίσουν κάποιες ευπαθείς ομάδες ανθρώπων.
Μέχρι εκεί φτάνουν οι δυνατότητές μου.

Μπορώ να σταματήσω τους πολέμους;
Μπορώ να σταματήσω τις αποφάσεις των δυνατών του κόσμου;
Μπορώ να σταματήσω την ανισότητα;
Μπορώ να σταματήσω την βία, το έγκλημα και την διαστροφή;
΄Οχι, δεν μπορώ.

Μου δόθηκε όμως μια ζωή να ζήσω.
Και αυτήν την ζωή θέλω να την χαρώ και όχι να την ζήσω μέσα στην θλίψη.

Με βάση την αντίληψή σου αυτά. Άλλοι έχουν άλλη αντίληψη. Διαφορετική.

Άλλοι πιο αντηρρησιακή, άλλοι πιο πνευματική και όχι δεμενη με τον υλικο κοσμο και τα κοινωνικα συμβατικά, άλλοι αλλιώς κλπ.

Δε σημαινει οτι οποιος είναι δυστυχισμένος, είναι μαλακας που επιλέγει να ζει μες τη θλίψη γιατι είναι ανόητος ή το γουστάρει. Με βάση τα αισθητήρια και την αντιληψη, εισπράττεται το ίδιο πράγμα αλλιώς.

Θέλω ν΄απολαύσω το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον που ζω και επίσης έχω κάποια όνειρα για την ζωή μου που θέλω να τα πραγματοποιήσω επειδή είναι μείζονος σημασίας για μένα.
Και θα το κάνω πάση θυσία επειδή το θέλω πολύ.
Είμαι ευγνώμων για όσα μου προσφέρθηκαν και αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου για όσα κατάφερα και για όσα προσπαθώ να καταφέρω και επίσης για το ότι είμαι συνεπής σ΄αυτά που θέλω και στον τρόπο με τον οποίο τα διεκδικώ.

Και στο τέλος τι θα γίνει; Στον ιδιο τάφο θα μπεις με μας, στα ιδια δυο μετρα απο κάτω.

Ασε που αυτα που ειναι μείζονος σημασία για σένα (και για άλλους απ οσο εχω παρατηρήσει) είναι ασήμαντα για άλλους.

Είναι ασήμαντα πρώτον γιατι δεν είμαστε της ιδιας ευφυίας, δεν είμαστε της ιδιας προσδοκίας, δεν είμαστε της ιδιας αντιληψης και δεν εχουμε και συγχρονικότητα με τα ιδια πράγματα.

Εγω πχ εχω συγχρονικότητα με το ψυχικό. Εσυ μπορεί να με δεις ως αιθεροβάμονα.
Εσυ έχεις -κατα τη γνωμη μου- με το κοινωνικο και την καταξίωση. Εγω αυτο το βλέπω καθως πρέπει ή έστω συμβατικά αδιάφορο.

Και δεν το λεω για να σε θιξω, ειδικα αυτο με την ευφυία και την αντιληψη κλπ. Δεν μιλαω αφ υψηλού.

Το πιστευω πραγματικά. Δεν ειμαστε ίσοι, ποτέ δε θα είμαστε.

Όχι ίδιοι, ούτε καν ίσοι. Δεν ξερω ποιος στο τελος της ζωης μας θα κριθει απο το Θεο οτι ηταν πιο πανω ή πιο κατω ή ίσα, αλλά οχι, δεν εχουμε ολοι την ιδια δύναμη.

Και αυτη η διαφορά απο ανθρωπο σε ανθρωπο, είναι το θεμελιο της δυστυχίας.

Γιατι προσπαθεί το κοινωνικο κατασκευασμα του "πρεπεισμού" να συμμορφώσει πολλα ξεχωριστα σε μια με το στανιό ομοιογένεια και προσδοκία.

Τι περιμενεις λοιπόν; Όλοι να ειμαστε ευτυχισμενοι με μια θεσουλα εναν μισθουλη ή ενα ταξιδάκι το χρονο εξωτερικάκι ή καταναλωση αβέρτα και πλυντήρια Miele; Εδω πονάει η ψυχή μου που ειναι τοσο υλικος αυτος ο κοσμος και έχουν χαθεί τόσες αξίες, τόσες φιλοσοφιες, τόσες αρχαίες σοφίες, τόσος πνευματισμός. Απο κει και μονο να το παρεις, ξεκινάει το δυστυχισμενος για μένα. Που και να προχωρήσουμε στα περαιτέρω, στα λεπτομερή.

Αυτο που προσπαθω να σου πω, ειναι οτι ολοι θέλουν να την απολαύσουν τη ζωη τους, αλλα τους αφηνει; Δεν τους αφήνει.

Εδω ουτε το να ζήσεις δεν επέλεξες. Απλά γεννήθηκες και μπήκες στον τροχο σαν χαμστερ και σου ειπαν οτι θα γινεις ευτυχισμενη με χιλια ευρω.

Αν εγω θέλω να τρέχω στις ζούγκλες και να διαβαζω ερμητισμό, η κοινωνία που κανει εσενα ευτυχισμενη, θα με βοηθησει να το πετύχω, ή θα με ισοπεδωσει κατω απο ενα βαρος προσαρμογης να γινω σαν κι εσένα (με το συμπάθειο; )

Βάρη που δεν μου αναλογούν, αρνούμαι να τα σηκώσω.
And that's it.

Τίποτα δεν σου αναλογεί*, ουτε καν η ζωή, αν το καλοσκεφτείς. Μπορουν επίσης να σου αναλογούν και τα πάντα αναλόγως το πάθος που σε παρακινεί.

*Ή εστω δεν μπορεις να το θυμηθείς (αν δεχτούμε τον γνωστικισμο ή και τον βουδισμο με τις μετενσαρκωσεις και οτι πριν ενσαρκωθουμε επιλέγουμε τη ζωή και μετα ξεχναμε τι συμφωνήσαμε ώστε να το βιώσουμε και να διδαχθούμε, οτι ειναι προσχεδιασμενο να μη θυμόμαστε), τωρα μιλάμε με γεγονότα ομως ασε αυτη την παρένθεση στην άκρη.

 

[Luludaki]

Η δυστυχία των ανθρώπων.

Βιολογικά η ψυχολογικά μιλώντας.

Πράγματα ασύνδετα μεμονωμένα το καθένα τους μα και απόλυτα συνδεδεμένα.

...
Τα παλιά χρόνια και στην αρχαιότητα η ιατρική βασιζόταν στην ολιστικοτητα..

Ψυχή και σώμα.. όλον..

Παρατηρούσαν τις συνήθειες ως πράξεις και σκέψεις του ασθενή

Την διατροφή του οπότε και τις ελλείψεις του σε διατροφικά στοιχεία..

Το περιβάλλον στο οποίο ζούσε και εργαζόταν.

Όταν αυτά ερχόντουσαν σε μια ισορροπία μέσα.απο αλλαγές και βελτιώσεις ανάλογες με το άτομο.. θεραπευοταν από το σύμπτωμα ο ασθενής.

Εν μέρη αυτό θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει ως δυστυχία.

Διαταραχή της ισορροπίας παρ όλα αυτά έχει ενδιαφέρον που ως λέξη σημασιολογίκα εμπεριέχει την λέξη τύχη μέσα της... κακή τύχη.. είναι η δυστυχία.. ενώ εγώ δεν θα το εθετα έτσι τουλάχιστον πάνω από ένα 20 %

 

[Λένω]

Με βάση την αντίληψή σου αυτά. Άλλοι έχουν άλλη αντίληψη. Διαφορετική.

Άλλοι πιο αντηρρησιακή, άλλοι πιο πνευματική και όχι δεμενη με τον υλικο κοσμο και τα κοινωνικα συμβατικά, άλλοι αλλιώς κλπ.

Δε σημαινει οτι οποιος είναι δυστυχισμένος, είναι μαλακας που επιλέγει να ζει μες τη θλίψη γιατι είναι ανόητος ή το γουστάρει. Με βάση τα αισθητήρια και την αντιληψη, εισπράττεται το ίδιο πράγμα αλλιώς.




Και στο τέλος τι θα γίνει; Στον ιδιο τάφο θα μπεις με μας, στα ιδια δυο μετρα απο κάτω.

Ασε που αυτα που ειναι μείζονος σημασία για σένα (και για άλλους απ οσο εχω παρατηρήσει) είναι ασήμαντα για άλλους.

Είναι ασήμαντα πρώτον γιατι δεν είμαστε της ιδιας ευφυίας, δεν είμαστε της ιδιας προσδοκίας, δεν είμαστε της ιδιας αντιληψης και δεν εχουμε και συγχρονικότητα με τα ιδια πράγματα.

Εγω πχ εχω συγχρονικότητα με το ψυχικό. Εσυ μπορεί να με δεις ως αιθεροβάμονα.
Εσυ έχεις -κατα τη γνωμη μου- με το κοινωνικο και την καταξίωση. Εγω αυτο το βλέπω καθως πρέπει ή έστω συμβατικά αδιάφορο.

Και δεν το λεω για να σε θιξω, ειδικα αυτο με την ευφυία και την αντιληψη κλπ. Δεν μιλαω αφ υψηλού.

Το πιστευω πραγματικά. Δεν ειμαστε ίσοι, ποτέ δε θα είμαστε.

Όχι ίδιοι, ούτε καν ίσοι. Δεν ξερω ποιος στο τελος της ζωης μας θα κριθει απο το Θεο οτι ηταν πιο πανω ή πιο κατω ή ίσα, αλλά οχι, δεν εχουμε ολοι την ιδια δύναμη.

Και αυτη η διαφορά απο ανθρωπο σε ανθρωπο, είναι το θεμελιο της δυστυχίας.

Γιατι προσπαθεί το κοινωνικο κατασκευασμα του "πρεπεισμού" να συμμορφώσει πολλα ξεχωριστα σε μια με το στανιό ομοιογένεια και προσδοκία.

Τι περιμενεις λοιπόν; Όλοι να ειμαστε ευτυχισμενοι με μια θεσουλα εναν μισθουλη ή ενα ταξιδάκι το χρονο εξωτερικάκι ή καταναλωση αβέρτα και πλυντήρια Miele; Εδω πονάει η ψυχή μου που ειναι τοσο υλικος αυτος ο κοσμος και έχουν χαθεί τόσες αξίες, τόσες φιλοσοφιες, τόσες αρχαίες σοφίες, τόσος πνευματισμός. Απο κει και μονο να το παρεις, ξεκινάει το δυστυχισμενος για μένα. Που και να προχωρήσουμε στα περαιτέρω, στα λεπτομερή.

Αυτο που προσπαθω να σου πω, ειναι οτι ολοι θέλουν να την απολαύσουν τη ζωη τους, αλλα τους αφηνει; Δεν τους αφήνει.

Εδω ουτε το να ζήσεις δεν επέλεξες. Απλά γεννήθηκες και μπήκες στον τροχο σαν χαμστερ και σου ειπαν οτι θα γινεις ευτυχισμενη με χιλια ευρω.

Αν εγω θέλω να τρέχω στις ζούγκλες και να διαβαζω ερμητισμό, η κοινωνία που κανει εσενα ευτυχισμενη, θα με βοηθησει να το πετύχω, ή θα με ισοπεδωσει κατω απο ενα βαρος προσαρμογης να γινω σαν κι εσένα (με το συμπάθειο; )


Τίποτα δεν σου αναλογεί*, ουτε καν η ζωή, αν το καλοσκεφτείς. Μπορουν επίσης να σου αναλογούν και τα πάντα αναλόγως το πάθος που σε παρακινεί.

*Ή εστω δεν μπορεις να το θυμηθείς (αν δεχτούμε τον γνωστικισμο ή και τον βουδισμο με τις μετενσαρκωσεις και οτι πριν ενσαρκωθουμε επιλέγουμε τη ζωή και μετα ξεχναμε τι συμφωνήσαμε ώστε να το βιώσουμε και να διδαχθούμε, οτι ειναι προσχεδιασμενο να μη θυμόμαστε), τωρα μιλάμε με γεγονότα ομως ασε αυτη την παρένθεση στην άκρη.

΄Εγραψα:

Για μένα θα μιλήσω επειδή δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι.

Νομίζω ότι δικαιούμαι να έχω την άποψή μου επί του θέματος.
Δεν ζήτησα από κανέναν να την αποδεχτεί.

 

[Giorgkalo]

Ενταξει δεν εχω διαβασει ολα τα παραπανω μηνυματα του προηγουμενου θεματος...Αυτο το μνμ αναφερεται περισσοτερο σε οσους σκεφτονται μια τετοια πραξη σοβαρα και πρπει να την αποτρεψουν...

Σαν σκεψη πιστευω εχει περασει απο τους περισσοτερους ανθρωπους χωρις να το θελουν...αλλα να μεινει εκει...
Μην νιωθεις ασχημα επειδη το σκεφτηκες απλα μην το ξανασκεφτεις σοβαρα...

Δεν αξιζει για κανεναν λογο να το κανει καποιος...εκεινη την στιγμη που το σκεφτεσαι λιγο παραπανω απλα χρειαζεσαι ενα φως για να σου διωξει αυτην την ιδεα...εκεινη τη στιγμη ψαξε να το βρεις, ειτε με τη σκεψη σου ή βγες εξω και βρες το..
Παντα υπαρχει τουλαχιστον ενας λογος να μην το κανεις, κ αν δεν ξερεις εκεινη τη στιγμη πιυ εχει μπλοκαρει ο εγκεφαλος να εισαι σιγουρος οτι υπαρχει αυτος ο λογος να μην το κανεις κ θα το δεις λιγο αργοτερα...

Μην εισαι αχαριστος οσο δυσκολα κ αν περνας!
Η πιθανοτητα να ερθεις σε αυτον τον κοσμο ηταν απειροελαχιστη και ομως ειρθες...χωρις να το θες αλλα ειρθες...βαλε στοχο τιποτα να μην σε χαλαει τοσο οσο να φτασεις σε τετοια πραξη...

Η ζωη ειναι δυσκολη αλλα ειναι κ ωραια!
Μην τα παρατας στα δυσκολα!
Στα ευκολα ολοι τα καταφερνουν!
Αν δν σου αρεσει κατι στην ζωη σου αλλαξε το

Οσο δυσκολο κ να ειναι η κατασταση που περνας θα τα καταφερεις γτ μπορεις
Και αν δν με πιστευεις κ λες τωρα το "τι λεει τωρα θεωριες δεν μπορω..." προκαλεσε τον εαυτο σου να τα καταφερεις...και θα δεις θαυματα! Εχεις περισσοτερες δυναμεις απο οσο νομιζεις!
Να εχεις 2 καλους ανθρωπους διπλα σου...
Διαλεξε τους εσυ οχι αναγκαστικα το σοι σου επειδη ειναι σοι σου Κανε καλες πραξεις,βαλε στοχους,και βημα βημα θα τα καταφερεις!
Να πιστευεις και να ξερεις οτι παντα το καλο νικαει και μενει στο τελος...

 

[Luludaki]

Με βάση την αντίληψή σου αυτά. Άλλοι έχουν άλλη αντίληψη. Διαφορετική.

Άλλοι πιο αντηρρησιακή, άλλοι πιο πνευματική και όχι δεμενη με τον υλικο κοσμο και τα κοινωνικα συμβατικά, άλλοι αλλιώς κλπ.

Δε σημαινει οτι οποιος είναι δυστυχισμένος, είναι μαλακας που επιλέγει να ζει μες τη θλίψη γιατι είναι ανόητος ή το γουστάρει. Με βάση τα αισθητήρια και την αντιληψη, εισπράττεται το ίδιο πράγμα αλλιώς.




Και στο τέλος τι θα γίνει; Στον ιδιο τάφο θα μπεις με μας, στα ιδια δυο μετρα απο κάτω.

Ασε που αυτα που ειναι μείζονος σημασία για σένα (και για άλλους απ οσο εχω παρατηρήσει) είναι ασήμαντα για άλλους.

Είναι ασήμαντα πρώτον γιατι δεν είμαστε της ιδιας ευφυίας, δεν είμαστε της ιδιας προσδοκίας, δεν είμαστε της ιδιας αντιληψης και δεν εχουμε και συγχρονικότητα με τα ιδια πράγματα.

Εγω πχ εχω συγχρονικότητα με το ψυχικό. Εσυ μπορεί να με δεις ως αιθεροβάμονα.
Εσυ έχεις -κατα τη γνωμη μου- με το κοινωνικο και την καταξίωση. Εγω αυτο το βλέπω καθως πρέπει ή έστω συμβατικά αδιάφορο.

Και δεν το λεω για να σε θιξω, ειδικα αυτο με την ευφυία και την αντιληψη κλπ. Δεν μιλαω αφ υψηλού.

Το πιστευω πραγματικά. Δεν ειμαστε ίσοι, ποτέ δε θα είμαστε.

Όχι ίδιοι, ούτε καν ίσοι. Δεν ξερω ποιος στο τελος της ζωης μας θα κριθει απο το Θεο οτι ηταν πιο πανω ή πιο κατω ή ίσα, αλλά οχι, δεν εχουμε ολοι την ιδια δύναμη.

Και αυτη η διαφορά απο ανθρωπο σε ανθρωπο, είναι το θεμελιο της δυστυχίας.

Γιατι προσπαθεί το κοινωνικο κατασκευασμα του "πρεπεισμού" να συμμορφώσει πολλα ξεχωριστα σε μια με το στανιό ομοιογένεια και προσδοκία.

Τι περιμενεις λοιπόν; Όλοι να ειμαστε ευτυχισμενοι με μια θεσουλα εναν μισθουλη ή ενα ταξιδάκι το χρονο εξωτερικάκι ή καταναλωση αβέρτα και πλυντήρια Miele; Εδω πονάει η ψυχή μου που ειναι τοσο υλικος αυτος ο κοσμος και έχουν χαθεί τόσες αξίες, τόσες φιλοσοφιες, τόσες αρχαίες σοφίες, τόσος πνευματισμός. Απο κει και μονο να το παρεις, ξεκινάει το δυστυχισμενος για μένα. Που και να προχωρήσουμε στα περαιτέρω, στα λεπτομερή.

Αυτο που προσπαθω να σου πω, ειναι οτι ολοι θέλουν να την απολαύσουν τη ζωη τους, αλλα τους αφηνει; Δεν τους αφήνει.

Εδω ουτε το να ζήσεις δεν επέλεξες. Απλά γεννήθηκες και μπήκες στον τροχο σαν χαμστερ και σου ειπαν οτι θα γινεις ευτυχισμενη με χιλια ευρω.

Αν εγω θέλω να τρέχω στις ζούγκλες και να διαβαζω ερμητισμό, η κοινωνία που κανει εσενα ευτυχισμενη, θα με βοηθησει να το πετύχω, ή θα με ισοπεδωσει κατω απο ενα βαρος προσαρμογης να γινω σαν κι εσένα (με το συμπάθειο; )


Τίποτα δεν σου αναλογεί*, ουτε καν η ζωή, αν το καλοσκεφτείς. Μπορουν επίσης να σου αναλογούν και τα πάντα αναλόγως το πάθος που σε παρακινεί.

*Ή εστω δεν μπορεις να το θυμηθείς (αν δεχτούμε τον γνωστικισμο ή και τον βουδισμο με τις μετενσαρκωσεις και οτι πριν ενσαρκωθουμε επιλέγουμε τη ζωή και μετα ξεχναμε τι συμφωνήσαμε ώστε να το βιώσουμε και να διδαχθούμε, οτι ειναι προσχεδιασμενο να μη θυμόμαστε), τωρα μιλάμε με γεγονότα ομως ασε αυτη την παρένθεση στην άκρη.

Πόσο ενδιαφέρουσα απάντηση.

Σου είπα πως σε αγαπώ?.σε αγαπώ.. θα μπορούσαμε να μιλάμε χρόνια... (τα μισά θα σου ζητούσα να μου τα εξηγήσεις καλύτερα. Και περισσοτερο ) αχαχαχαχαχα αλλά έτσι δεν θα ξεμενάμε από συζητησεις.

Αιθεροβαμον.. τι ωραία λέξη αυτός που βάφει τα σύννεφα? Κάτσε να γκουγκλαρω..

 

[Himela]

Εγώ καταλαβαίνω και τις δύο οπτικές πάντως και δεν μπορώ να κακίσω κανέναν που επιλέγει να πει "αυτή είναι η ζωή μου, ζω, οφείλω να ζήσω όσο γίνεται καλύτερα σύμφωνα με αυτά που πιστεύω και χρειάζομαι".

Έχουν υπάρξει φορές, είμαι ειλικρινής, να κακολογήσω κάποιον που ζει γιόλο, χωρίς να ασχολείται με τη δυστυχία γύρω του. Αλλά και αυτό που κάνω εγώ, που νιώθω συχνά ως πολύ συχνά ως σχεδόν πάντα δυστυχής και θλιμμένη για αυτά που γίνονται στον κόσμο, είναι σωστό ηθικά τη στιγμή που έχω μια κάποια υγεία και μπορώ να ζήσω ενώ άλλοι δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια;

Αυτός που είναι δυστυχής ή άρρωστος, θα ήθελε εγώ η υγιής να ζω δυστυχισμένα εξ ονόματός του;

Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν έχω ιδέα...

 

[Luludaki]

Αυτός που είναι δυστυχής ή άρρωστος, θα ήθελε εγώ η υγιής να ζω δυστυχισμένα εξ ονόματός του;

Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν έχω ιδέα...

Σίγουρα όχι.

 

[Valder]

Εγώ καταλαβαίνω και τις δύο οπτικές πάντως και δεν μπορώ να κακίσω κανέναν που επιλέγει να πει "αυτή είναι η ζωή μου, ζω, οφείλω να ζήσω όσο γίνεται καλύτερα σύμφωνα με αυτά που πιστεύω και χρειάζομαι".

Έχουν υπάρξει φορές, είμαι ειλικρινής, να κακολογήσω κάποιον που ζει γιόλο, χωρίς να ασχολείται με τη δυστυχία γύρω του. Αλλά και αυτό που κάνω εγώ, που νιώθω συχνά ως πολύ συχνά ως σχεδόν πάντα δυστυχής και θλιμμένη για αυτά που γίνονται στον κόσμο, είναι σωστό ηθικά τη στιγμή που έχω μια κάποια υγεία και μπορώ να ζήσω ενώ άλλοι δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια;

Αυτός που είναι δυστυχής ή άρρωστος, θα ήθελε εγώ η υγιής να ζω δυστυχισμένα εξ ονόματός του;

Δεν ξέρω. Πραγματικά δεν έχω ιδέα...

Εκεινο που μπορώ να σου απαντησω με βεβαιότητα, ειναι ένα.

Οποιος έχει βιώσει αυθεντικη δυστυχία, για οποιοδήποτε ζητημα: Μια αδικια του κοψανε μια κληση για παρκαρισμα κατι γελοιο ρε παιδι μου, μια απιστία, η και κατι σοβαρο, μια αρρωστια σοβαρή ή ότι, ε ΔΕΝ θέλει να τη ζήσεις εσυ στερούμενη την ευτυχία σου.

Πιο πολύ ο αυθεντικά δυστυχής -κατα την οπτική μου και το πως σκεφτομαι εγω- ειναι "μα γιατι να μην ειμαι ευτυχισμενος σαν τον γειτονα" κι όχι "ψοφα γειτονα γιατι εισαι πιο ευτυχισμενος".

 

[amarelia]

Ναι, απλά υπάρχουν και οι άνθρωποι που προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους και απλά δεν μπορούν.

Δεν είναι όλα συνειδητές αποφάσεις είτε να ζείς στη δυστυχία είτε να κάνεις την στρουθοκάμηλο και να ζείς τη ζωή σου.

Απλά κάποιοι δεν μπορούν, και ακομα και παύσεις να κάνουν ποτέ δεν είναι εκεί το μυαλό τους στην πραγματικότητα.

Κάποιοι βιάζονται να το βαφτίσουν κατάθλιψη βέβαια εγώ είμαι sick and tired με το να βγάζουμε ψυχασθενείς τους ανθρώπους που έχουν φυσιολογικές αντιδράσεις στο μπουρδέλο για civilization που χτίσαμε και που δεν θα έπρεπε να είχε χτιστεί ποτέ.