Θέλω να κόψω το κάπνισμα - Ημερολόγιο Απεξάρτησης!

[Aura]

Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω και όμως το φουμάρω..

Χαζός και ο φίλος σου !
Αυτό το είχα κάνει κάνει και εγώ μια άλλη φορά που το είχα κόψει με ηλεκτρονικό και ξανά τα ίδια.

Ε ισχύουν αυτά ή θα κόβεις ή όχι , δεν υπάρχει μέση λύση για τους εθισμένους. Αν και κάποιοι μια καπνίζουν μια όχι και απορώ πως το κάνουν .

Πάντως γενικά λένε να σκέφτεσαι ότι δεν θα καπνίσεις σήμερα και κάθε μέρα να κάνεις το ίδιο και να μη επικεντρώνεσαι ότι δεν ξανακαπνίσεις ποτέ .

 

[Gaspar]

Έτσι την είχα πατήσει, το είχα κόψει και δύο μήνες μετά βγαίνουμε για ποτο, μου λέει άτομο από την παρέα κάνε ένα για το ποτό, με ένα δεν θα πάθεις τίποτα και μετά από ένα τέταρτο μουρμούρα έσπασα και έκανα. Ε, αυτό ήταν.

Αυτό το άτομο προφανώς ζήλεψε ασυνείδητα από την μέχρι τότε επιτυχία σου (δεν είναι λίγο 2 μηνες)και σε ξαναέριξε στον βούρκο μαζί του. Υπό αυτό το πρίσμα να βλεπεις και στο μέλλον τέτοιες καταστάσεις από φίλους.

Είμαι υπέρ των απόλυτων λύσεων. Των κάθετων αποφάσεων.
Θεσε μια ημέρα ως στόχο στον εαυτό σου και κόψε το μαχαίρι. Παρακολούθησε τον εαυτό σου κάθε ώρα που περνάει και μέτρα το ποσό σε παρακινεί το μυαλό σου να ανάψεις τσιγάρο.

Κάνε την εξής άσκηση.
Πρόσωποποιησε τον πειρασμό να καπνίσεις ως έναν δαίμονα με την μορφή του φίλου σου που προσπαθεί να σε πείσει να το κάνεις, και σου παραθέτει δικαιολογίες να το κάνεις...Και μετά διανοητικά με μίσος συνέθλιψε τον.
Κάθε φορά που θα επιστρέφει, η όρεξη για τσιγάρο ξανά την ίδια άσκηση.

Προσπαθήσε να είσαι στο παρών να έχεις τον έλεγχο και μην αφήνεις το σώμα σου να μπει στον αυτόματο.

Όσο περνάνε οι βδομάδες και οι μήνες θα αισθάνεσαι πιο δυνατή από τον πειρασμό έως αυτός να μην προσπαθεί καν να σε ρίξει.
Όσο το mindset σου είναι είμαι εθισμένη αδύναμη δεν μπορώ να το κόψω, τόσο αυτό θα σε πατάει.

 

[EvanescenceQ]

Καλησπέρα,

Είμαι 25, χρόνων και καπνίζω τα τελευταία 10, τραγική
Γράφω γιατί έχω την ανάγκη να πω αυτά που αισθάνομαι και βιώνω και για αυτό θα είμαι πολύ περιγραφική. Συγχωρέστε με αλλά στην αναζήτηση για παρόμοιο θέμα κάπως χάθηκα, για αυτό ξεκίνησα εδώ.

Ξεκίνησα ομοιοπαθητική τον Ιούλιο του 20 με μεγάλη επιφύλαξη(η μαμά μου ξεκίνησε πριν 3-4 χρόνια και προσπαθούσα να της εξηγήσω πως μια διαλυμένη ουσία σε τεράστιο εκθέτη είναι αδύνατον να επηρεάσει έναν ολόκληρο οργανισμό). Τα αποτελέσματα ωστόσο ήρθαν στις 2 πρώτες εβδομάδες για εμένα και σταδιακά τα πράγματα βελτιώνονται. Έστρεψα λοιπόν την προσοχή μου στις ολιστικές θεραπείες και πιο συγκεκριμένα στον βελονισμό για την διακοπή του καπνίσματος.

Το ξεκίνησα πολύ χαζά, ακόμα δεν έχω καταλάβει το λόγο και νομίζω πως την δεδομένη στιγμή πολλή σημασία δεν έχει!

Σήμερα λοιπόν είχα την πρώτη συνεδρία βελονισμού. Η γιατρός πολύ καλή, αναλυτική, με έκανε να αισθανθώ πολύ άνετα από την αρχή. Το βασικό είναι πως κάποιοι το κόβουν μαχαίρι από την πρώτη συνεδρία, κάποιοι χρειάζονται μερικές ακόμα, κάποιους άλλους τους ενοχλεί ο καπνός ενώ άλλους η γεύση, και ότι ο εθισμός στην νικοτίνη είναι ο πιο εύκολος να ξεπεραστεί και το δύσκολο κομμάτι είναι η διακοπή της συνήθειας που είναι κυρίως εγκεφαλική. Η συμβουλή της ήταν μικρά βήματα για να μπορέσουν να κατακτηθούν και όχι υπερβολές που μπορεί να φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η αλήθεια είναι ότι είχα πάει πολύ αποφασισμένη. Ήμουν βέβαια κάπως νευρική γιατί μου είχε ζητήσει να μην καπνίσω 2-3 ώρες πριν (σαν δοκιμαστικό; έχει να κάνει με την θεραπεία; δεν ξέρω και δεν το πολύ σκέφτηκα για να μην τα μπλέξω). Αφού συζητήσαμε και μου έβαλε τις βελόνες και έμεινα με αυτές κάπου στα 20 λεπτά (το πιο εύκολο κομμάτι μέχρι στιγμής) έφυγα χωρίς να έχει υποχωρήσει τελείως η νευρικότητα, με την ανάγκη να καπνίσω και τις αμφιβολίες να με ταλαιπωρούν. Αποφάσισα πως όλα θα κριθούν στο πρώτο τσιγάρο της προσπάθειας(πόσο οξύμωρο. Και έτσι έγινε, η γεύση του ήταν οριακά αηδιαστική και με έπιανε ναυτία, χωρίς αυτά να με εμποδίσουν να κάνω αλλά 5 μέχρι στιγμής.

Θέλω πολύ να απαλλαγώ από αυτήν την συνήθεια, γιατί την νιώθω σαν βαρίδι που με κρατάει κάτω και δεν μπορώ να προχωρήσω. Είναι λίγο κι ένα προσωπικό στοίχημα. Αλλά ειλικρινά κουράστηκα και βαρέθηκα. Αντιλαμβάνομαι πως δεν μου προσφέρει τίποτα, ούτε την χαλάρωση που κάποτε πίστευα ούτε κάποια ευχαρίστηση.

Αυτό που παρατηρώ είναι το αίσθημα ενοχής και απογοήτευσης (δύο χαρακτηριστικά μου που με συνοδεύουν ούτως ή άλλως παντού). Διάβασα για της προσπάθειες και τα κατορθώματα άλλων. Ο καθένας βρήκε τον τρόπο που του ταιριάζει, όλοι είχαν όμως κοινό το αίσθημα της αποφασιστικότητας. Κάποιοι τα κατάφεραν, άλλοι τα κατάφεραν για λίγο ενώ άλλοι ξανακύλησαν. Δεν ξέρω πώς θα πάει στην περίπτωσή μου, αλλά αποφάσισα να βάλω μικρούς στόχους και να ανέβω ένα σκαλί την φορά.

Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι πως ενώ λέω τέλος, πως αυτό το πράγμα θα το πετάξω από πάνω μου, τόσο πιο έντονα θέλω να ανάψω ένα ακόμα. Και με φαντάζομαι με μια βίτσα να χτυπάω τον εαυτό μου που πηγαίνει να ανάψει τσιγάρο και αναρωτιέμαι, χρειάζεται πειθαρχία και αποφασιστικότητα, ή και κάτι άλλο που δεν αντιλαμβάνομαι εγώ;

Αυτό που ζητώ από εσάς λοιπόν είναι οι εμπειρίες σας σν έχετε βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.

Φιλικά ,
Μύρτιλο

Εγω ήμουν τρια χρονια καπνιστρια και το εκοψα οταν ενας θειος επαθε εμφραγμα πηγα και ειδα ολα αυτα και ειπα τερμα και απλα το εκοψα. Τα πεταξα ολα και βρηκα αλλους τρόπους να απασχολω το μυαλο μου με βιβλια με χομπυ με γυμναστικη ειχα τους πρωτους μηνες μια ταση να θελω να επανελθω αλλα γινομουν πιο αποφασιστικη ακομα και το εκοψα μαχαιρι πλεον δεν το σκεφτομαι καν.
Καλη η θεραπεια που ξεκινησες θα σου προτεινα να αποβαλλεις απο το μυαλο σου το θεμα τσιγαρο και ολα τα συναφη και να προσπαθεις να εισαι πχ απο σημερα σα να το εχεις κοψει να κανεις πραγματα που σε κρατουν απασχολημενη και λιγο λιγο θα το ξεχασεις εντελως.
Ειναι μια συνηθεια και οπως καθε συνηθεια απλα την αντικαθιστας με αλλη και απλα αλλαζεις και λιγο τροπο σκεψης ωστε να γινει ομαλα η μεταβαση και εχεις επιμονη.
Πιστεψε σε σενα οτι θα τα καταφέρεις!
Να εισαι καλα @Myrtilo !

 

[Guest 209912]

Οι εθισμοι να ξέρεις κόβονται μαχαίρι και όχι λίγο λίγο. Ο εγκέφαλος σου αυτή τη στιγμή έχει συνηθίσει να αναζητά το τσιγαρο σε τακτά χρονικά διαστήματα και όταν λαμβάνει κάποια triggers, όπως όταν πίνεις καφέ, μετά το φαΐ κτλ. Με τον καιρό αυτά τα νεύρονικα μονοπάτια θα εξασθαινησουν και θα φύγει και η επιθυμία.

Άκου να δεις τώρα. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Βάλτο καλά στο μυαλό σου και πάρτο απόφαση. Όταν έχεις κατρακυλήσει στο βούρκο θα πονέσεις για να καθάρισες. Και να λες πάρα πολύ ευχαριστώ για αυτόν τον πόνο, γιατι αυτό θα σου υπενθυμίζει στο μέλλον να μην ξανακυλησεις. Έχω περάσει κι εγώ εθισμους και ξέρω πως ειναι.

Θέλει επιθυμία να αλλάξεις και σοβαρότητα. Αν είσαι σοβαρή θα το καταφέρεις. Αν δεν εισαι σοβαρή θα αποτύχεις. Μην κυνηγάς τις εύκολες λύσεις, άρπαξε απτά μαλλιά τις δύσκολες. Θα σε δυναμωσουν περισσότερο.

 

[Myrtilo]

Καλημέρα σε όλους,

Ευχαριστώ για τις απόψεις και τις συμβουλές. Τελικά αυτό που αρχίζω να διαπιστώνω είναι πως ήδη από την πρώτη μέρα η σωματική ανάγκη είναι σχεδόν μηδενική, πιο πολύ με παρακινεί η σκέψη να κάνω, ειδικά όταν κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα. Και τα σαββατοκύριακά μου είναι πολύ χαλαρά και χωρίς υποχρεώσεις.

Ωραία η άσκησή σου @Gaspar Θα επιλέξω ένα άτομο το οποίο δεν συμπαθώ ιδιαίτερα και δεν το υπολογίζω, γιατί το άλλο είναι πολύ δικός μου άνθρωπος.

Νομίζω πως ο στόχος της ημέρας είναι λιγότερο αγχωτικός από τον στόχο του ποτέ ξανά @Aura @EvanescenceQ

Θα συμφωνήσω @hack3r δεν με πειράζει η ταλαιπωρία γιατί μπορώ να αντιληφθώ πως θα είναι μικρότερη από το να το συνεχίσω. Απλά πιστεύω πως όταν παλεύεις με τον εαυτό σου είναι πιο δύσκολη η μάχη γιατί δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις, τουλάχιστον εύκολα.

 

[Himela]

Κάπνιζα πολλά χρόνια και δεν ξέρω πώς έγινε, κάποια στιγμή θυμάμαι ότι άναψα τσιγάρο και δεν το ευχαριστιομουν πλέον. Σαν να το αναβα ψυχαναγκαστικά. Εκείνη τη στιγμή είπα, αυτό είναι το τελευταίο μου τσιγάρο. Και έτσι έγινε. Πήγα και πήρα ηλεκτρονικό (τα πιο καλά ξοδεμενα 100€ της ζωής μου), το είχα για λίγο καιρό και μετά το έκοψα κι αυτό. Αυτό έγινε το Φεβρουάριο του 2012.

Δε μου έλειψε ποτέ η νικοτίνη του τσιγάρου αλλά η αίσθηση του πίνω καφε - κάνω τσιγάρο, πάω σε μια ταβέρνα - πίνω κρασάκι με τσιγάρο, να κάτσω στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο κλπ. Αυτές οι δραστηριότητες έχασαν την μισή τους ευχαρίστηση. Αυτό ήταν το κακό μόνο.

Πάντως ναι, αν δεν το αποφασίσεις δε θα το κόψεις επειδή στο λένε άλλοι. Ούτε με ημίμετρα. Πες το κόβω και πέτα το. Τα υπόλοιπα είναι χαζομάρες για μένα. Αν δεν το σιχαθεις δε θα το κόψεις.

 

[Myrtilo]

Κάπνιζα πολλά χρόνια και δεν ξέρω πώς έγινε, κάποια στιγμή θυμάμαι ότι άναψα τσιγάρο και δεν το ευχαριστιομουν πλέον. Σαν να το αναβα ψυχαναγκαστικά. Εκείνη τη στιγμή είπα, αυτό είναι το τελευταίο μου τσιγάρο. Και έτσι έγινε. Πήγα και πήρα ηλεκτρονικό (τα πιο καλά ξοδεμενα 100€ της ζωής μου), το είχα για λίγο καιρό και μετά το έκοψα κι αυτό. Αυτό έγινε το Φεβρουάριο του 2012.

Δε μου έλειψε ποτέ η νικοτίνη του τσιγάρου αλλά η αίσθηση του πίνω καφε - κάνω τσιγάρο, πάω σε μια ταβέρνα - πίνω κρασάκι με τσιγάρο, να κάτσω στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο κλπ. Αυτές οι δραστηριότητες έχασαν την μισή τους ευχαρίστηση. Αυτό ήταν το κακό μόνο.

Πάντως ναι, αν δεν το αποφασίσεις δε θα το κόψεις επειδή στο λένε άλλοι. Ούτε με ημίμετρα. Πες το κόβω και πέτα το. Τα υπόλοιπα είναι χαζομάρες για μένα. Αν δεν το σιχαθεις δε θα το κόψεις.

Συγχαρητήρια που τα κατάφερες!!

Είναι δική μου επιλογή, απλά με πιέζουν οι καταστάσεις που το κάνω και με κρατάνε πίσω. Αυτό που λες δηλαδή κι εσύ.

 

[Agaphbou]

Να πω κι εγώ την εμπειρία μου που το έκοψα σταδιακά και όχι μαχαίρι χωρίς κανένα πισωγύρισμα;

Καταρχάς δε σε εθίζει το τσιγάρο καθ' αυτό αλλά η ντοπαμίνη που εκκρίνει ο εγκέφαλός σου όταν καπνίζεις. Όλοι οι εθισμοί βασίζονται στην ανάγκη του οργανισμού για ντοπαμίνη, ακόμη και το γεγονός ότι τσεκάρουμε το κινητό μας μια στο τόσο μην τυχόν υπάρχει κάποια ειδοποίηση ή ένα μήνυμα είναι ανάγκη του οργανισμού για ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη λοιπόν είναι συνδεδεμένη με την επιθυμία κι όχι με την ουσία, γι' αυτό και μπορεί να θες πάρα πολύ να φας ένα γλυκό παρόλο που κάθε φορά σε φουσκώνει και σε κάνει να μην μπορείς να κουνηθείς, ενώ πχ το λαχανικό που σου παρέχει πραγματικό όφελος, δε σου προκαλεί την ίδια λαχτάρα να το φας.

Τι έκανα εγώ: 1. Καταρχάς κάθε φορά που ένιωθα την ανάγκη για τσιγάρο, επέλεγα κάποια άλλη απόλαυση. Ένα ποτήρι κρασί, ένα σνακ, μια ταινία πίνοντας ένα ρόφημα που μ' αρέσει. Στην αρχή η ντοπαμίνη που παίρνεις απ το υποκατάστατο είναι συγκριτικά λιγότερη και δεν παύει η επιθυμια σου για τσιγάρο, οπότε μπορεί να χρειαστούν 2-3 σνακ (γι' αυτό αν δε θες να πάρεις κιλά κόψε λίγο απ το μεσημεριανό σου. Εγώ που ήθελα να πάρω μου ήρθε κουτί η φάση )

2. Στην αρχή έβαζα όριο στο πόσους καπνούς/πακέτα μπορώ να παίρνω (από 1 καπνό την εβδομάδα που κάπνιζα κανονικά το πήγα στον 1 καπνό στις 15 μέρες, μετά στον 1 μήνα, μετά στο τρίμηνο μέχρι που έφτασα στο κόψιμο - μαχαίρι). . Ο λόγος που τα ελαττωσα σταδιακά ήταν γιατί έτσι μάθαινα να ελέγχω και να "ιεραρχώ" τις επιθυμίες μου, δηλαδή αν ήξερα ότι έχω 1 καπνό για 1 μήνα, κάθε φορά πριν στριψω σκεφτόμουν αν το θέλω πολύ ή θα τον σπαταλησω και στο τέλος του μήνα που θα θέλω, δε θα έχω καθόλου. Είναι σαν να σου συρρικνώνουν σταδιακά το χαρτζιλίκι κι εσύ να πρέπει να σκεφτείς πού σ' αρέσει περισσότερο να ξοδεύεις τα λεφτά σου ώστε να μην ξεμείνεις στο τέλος του μήνα αλλά και να περνάς όμορφα.

Όταν όμως πέταξα τον τελευταίο καπνό και μου απαγόρευσα να αγοράσω άλλον, εξακολουθούσα να μου επιτρέπω τράκες για τις δύσκολες στιγμές σε μαγαζιά με καφε ή ποτό. Εδώ βέβαια παίζει ρόλο και τ ότι στην παρέα μου εδώ δεν καπνίζει κανένας οπότε ήταν σχετικά δύσκολο να βρω τράκες ή αν έβρισκα ήταν από κάποιον που δεν είχα πολλή οικειότητα κι έτσι έπαιρνα μόνο 1-2. Το να κάνεις ένα τσιγάρο για να σου φύγει η κάψα είναι πάρα πολύ εύκολο να ενδώσεις. Για να πας όμως μέχρι το περίπτερο και να δώσεις 11 ευρώ σε καπνικά, είναι μεγάλη απόφαση κι έχεις αρκετό χρόνο μέχρι να βρεις μια εναλλακτική.

3. Εστίασα στα αρνητικά του καπνίσματος που με έκαναν να το σιχαθώ όσο δεν πάει. Αυτό κυρίως ίσχυε στην αρχή που χρειαζόμουν ένα έξτρα κίνητρο. Η υγεία όμως δυστυχώς δεν είναι αρκετός παράγοντας γιατί δεν βλέπεις τον κίνδυνο άμεσα. Ξεκίνα απ' το ότι βρωμάς τσιγαρίλα αντί για άρωμα και καθαριότητα, τα δόντια σου χαλάνε πιο εύκολα και κιτρινιζουν/γκριζαρουν, το στόμα μυρίζει άσχημα ακόμη κι αν πλύνεις τα δόντια σου πεντακοσιες φορές (τα είχα με καπνιστή πριν καν το ξεκινήσω οπότε ξέρω) κ.ό.κ. Για εμένα που με ενδιαφέρει να είμαι ελκυστική αυτό το ταπεινό ίσως κίνητρο έκανε το θαύμα του. Bonus tip: βγαινε ραντεβού με μη καπνιστές.

4. Αναβλητικότητα. Όταν νιώθεις ότι θες να κάνεις τσιγάρο, αν αρχίσεις και πανικοβαλλεσαι είναι νόμος ότι στο τέλος θα το ανάψεις. Παρτο χαλαρά και πες "νταξει μωρέ, ας μην κάνω τώρα που δεν το θέλω τρελά, θα κάνω την επόμενη φορά αν είναι" και βρες κάτι άλλο ν' απασχοληθείς. Λέγε το κάθε φορά και θα δεις ότι θα καπνίσεις πολύ λιγότερο απ' όσο περιμένεις.

5. Το δύσκολο είναι η αρχή, οι πρώτοι 3-4 μήνες. Αν μείνεις πιστή στα τρικ αυτά και καταφέρεις να ξεγελάσεις τον εαυτό σου και να μην καπνίσεις για τόσο διάστημα, μετά είναι πιο εύκολο γιατί θα αρχίσεις να βλέπεις τα οφέλη στον οργανισμό σου, στο σώμα σου, την εμφάνιση και τη διάθεσή σου και θα έχεις επιπλέον λόγους να μην το επιθυμείς. Μετά από λίγο καιρό θ' αρχίσει να σ' ενοχλεί ακόμη και η μυρωδιά του και θα δεις ότι υπάρχουν πολύ πιο απολαυστικές συνήθειες.

Ελπίζω αυτά να μην πιάνουν μόνο σ εμένα και να βοηθήσω ενδεχομένως και κάποιον άλλο που θέλει να το κόψει. Σημασία έχει ότι όλοι μπορούν να το κόψουν αρκεί να κάνουν τις σωστές ασκήσεις μυαλού και να μένουν πιστοί στο πρόγραμμά τους.

 

[Myrtilo]

Να πω κι εγώ την εμπειρία μου που το έκοψα σταδιακά και όχι μαχαίρι χωρίς κανένα πισωγύρισμα;

Καταρχάς δε σε εθίζει το τσιγάρο καθ' αυτό αλλά η ντοπαμίνη που εκκρίνει ο εγκέφαλός σου όταν καπνίζεις. Όλοι οι εθισμοί βασίζονται στην ανάγκη του οργανισμού για ντοπαμίνη, ακόμη και το γεγονός ότι τσεκάρουμε το κινητό μας μια στο τόσο μην τυχόν υπάρχει κάποια ειδοποίηση ή ένα μήνυμα είναι ανάγκη του οργανισμού για ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη λοιπόν είναι συνδεδεμένη με την επιθυμία κι όχι με την ουσία, γι' αυτό και μπορεί να θες πάρα πολύ να φας ένα γλυκό παρόλο που κάθε φορά σε φουσκώνει και σε κάνει να μην μπορείς να κουνηθείς, ενώ πχ το λαχανικό που σου παρέχει πραγματικό όφελος, δε σου προκαλεί την ίδια λαχτάρα να το φας.

Τι έκανα εγώ: 1. Καταρχάς κάθε φορά που ένιωθα την ανάγκη για τσιγάρο, επέλεγα κάποια άλλη απόλαυση. Ένα ποτήρι κρασί, ένα σνακ, μια ταινία πίνοντας ένα ρόφημα που μ' αρέσει. Στην αρχή η ντοπαμίνη που παίρνεις απ το υποκατάστατο είναι συγκριτικά λιγότερη και δεν παύει η επιθυμια σου για τσιγάρο, οπότε μπορεί να χρειαστούν 2-3 σνακ (γι' αυτό αν δε θες να πάρεις κιλά κόψε λίγο απ το μεσημεριανό σου. Εγώ που ήθελα να πάρω μου ήρθε κουτί η φάση )

2. Στην αρχή έβαζα όριο στο πόσους καπνούς/πακέτα μπορώ να παίρνω (από 1 καπνό την εβδομάδα που κάπνιζα κανονικά το πήγα στον 1 καπνό στις 15 μέρες, μετά στον 1 μήνα, μετά στο τρίμηνο μέχρι που έφτασα στο κόψιμο - μαχαίρι). . Ο λόγος που τα ελαττωσα σταδιακά ήταν γιατί έτσι μάθαινα να ελέγχω και να "ιεραρχώ" τις επιθυμίες μου, δηλαδή αν ήξερα ότι έχω 1 καπνό για 1 μήνα, κάθε φορά πριν στριψω σκεφτόμουν αν το θέλω πολύ ή θα τον σπαταλησω και στο τέλος του μήνα που θα θέλω, δε θα έχω καθόλου. Είναι σαν να σου συρρικνώνουν σταδιακά το χαρτζιλίκι κι εσύ να πρέπει να σκεφτείς πού σ' αρέσει περισσότερο να ξοδεύεις τα λεφτά σου ώστε να μην ξεμείνεις στο τέλος του μήνα αλλά και να περνάς όμορφα.

Όταν όμως πέταξα τον τελευταίο καπνό και μου απαγόρευσα να αγοράσω άλλον, εξακολουθούσα να μου επιτρέπω τράκες για τις δύσκολες στιγμές σε μαγαζιά με καφε ή ποτό. Εδώ βέβαια παίζει ρόλο και τ ότι στην παρέα μου εδώ δεν καπνίζει κανένας οπότε ήταν σχετικά δύσκολο να βρω τράκες ή αν έβρισκα ήταν από κάποιον που δεν είχα πολλή οικειότητα κι έτσι έπαιρνα μόνο 1-2. Το να κάνεις ένα τσιγάρο για να σου φύγει η κάψα είναι πάρα πολύ εύκολο να ενδώσεις. Για να πας όμως μέχρι το περίπτερο και να δώσεις 11 ευρώ σε καπνικά, είναι μεγάλη απόφαση κι έχεις αρκετό χρόνο μέχρι να βρεις μια εναλλακτική.

3. Εστίασα στα αρνητικά του καπνίσματος που με έκαναν να το σιχαθώ όσο δεν πάει. Αυτό κυρίως ίσχυε στην αρχή που χρειαζόμουν ένα έξτρα κίνητρο. Η υγεία όμως δυστυχώς δεν είναι αρκετός παράγοντας γιατί δεν βλέπεις τον κίνδυνο άμεσα. Ξεκίνα απ' το ότι βρωμάς τσιγαρίλα αντί για άρωμα και καθαριότητα, τα δόντια σου χαλάνε πιο εύκολα και κιτρινιζουν/γκριζαρουν, το στόμα μυρίζει άσχημα ακόμη κι αν πλύνεις τα δόντια σου πεντακοσιες φορές (τα είχα με καπνιστή πριν καν το ξεκινήσω οπότε ξέρω) κ.ό.κ. Για εμένα που με ενδιαφέρει να είμαι ελκυστική αυτό το ταπεινό ίσως κίνητρο έκανε το θαύμα του. Bonus tip: βγαινε ραντεβού με μη καπνιστές.

4. Αναβλητικότητα. Όταν νιώθεις ότι θες να κάνεις τσιγάρο, αν αρχίσεις και πανικοβαλλεσαι είναι νόμος ότι στο τέλος θα το ανάψεις. Παρτο χαλαρά και πες "νταξει μωρέ, ας μην κάνω τώρα που δεν το θέλω τρελά, θα κάνω την επόμενη φορά αν είναι" και βρες κάτι άλλο ν' απασχοληθείς. Λέγε το κάθε φορά και θα δεις ότι θα καπνίσεις πολύ λιγότερο απ' όσο περιμένεις.

5. Το δύσκολο είναι η αρχή, οι πρώτοι 3-4 μήνες. Αν μείνεις πιστή στα τρικ αυτά και καταφέρεις να ξεγελάσεις τον εαυτό σου και να μην καπνίσεις για τόσο διάστημα, μετά είναι πιο εύκολο γιατί θα αρχίσεις να βλέπεις τα οφέλη στον οργανισμό σου, στο σώμα σου, την εμφάνιση και τη διάθεσή σου και θα έχεις επιπλέον λόγους να μην το επιθυμείς. Μετά από λίγο καιρό θ' αρχίσει να σ' ενοχλεί ακόμη και η μυρωδιά του και θα δεις ότι υπάρχουν πολύ πιο απολαυστικές συνήθειες.

Ελπίζω αυτά να μην πιάνουν μόνο σ εμένα και να βοηθήσω ενδεχομένως και κάποιον άλλο που θέλει να το κόψει. Σημασία έχει ότι όλοι μπορούν να το κόψουν αρκεί να κάνουν τις σωστές ασκήσεις μυαλού και να μένουν πιστοί στο πρόγραμμά τους.

Συγχαρητήρια και σε σένα λοιπόν!!

Το φαγητό δεν με τρομάζει γιατί τα γεύματά μου είναι συγκεκριμένα και συγκεκριμένες ώρες.

Συμφωνώ πολύ στο κίνητρο της υγείας, αν και σημαντικό, δεν είναι άμεσο.

Σήμερα προσπαθώ να μεταφέρω την ανάγκη για αργότερα και κάνω κάτι για να ξεχνιέμαι, αν υποκύψω κάνω κάποια σετ ασκήσεων λίγο πιο ζόρικα

Είμαι γενικά πιο αισιόδοξη!!

 

[palio_melos]

Δε βρίσκω πιο σχετικό θέμα

Μια πρώτη δοκιμή έγινε. Λίγα πράγματα, ούτε διήμερο, αλλά είχαμε ένα ατομικό ρεκόρ αποχής τουλάχιστον 10ετίας. Κρατάμε αυτή την έστω μικρή νίκη και τη γνώση πλέον του τι τσιμπούκι πρέπει να 'ναι το όλο εγχείρημα.
Ελπίζουμε να επανέλθουμε στο θέμα με νέα milestones.

 

[Himela]

Αν δεν αποφασίσεις στο μυαλό σου να το κόψεις δε θα το κόψεις.

 

[Guest 454371]

Το πρόβλημα ειναι οτι μετα παιρνεις κιλα

 

[Ariana2018]

Καλησπερα.
Εγώ έκοψα το τσιγάρο πριν ένα χρόνο και κάτι και από τότε δεν μπορώ να καταλάβω αλλά έχω παθει κάτι σαν θλίψη; δεν ξέρω. Κάτι έχει αλλάξει μέσα μου; βέβαια μου συνέβησαν διαφορα όπως ο κοβιντ, κάποια οικογενειακά θέματα, κάτι σχέσεις που δεν τσουλησαν, τα παιδια μου που έγιναν πιο απαιτητικά από ποτε. Γενικά μια κουραση και μια κακή διάθεση που ενώ παλια έβρισκα τρόπους να την καταπολέμω τώρα δεν ξέρω σαν κάτι να άλλαξε τον εγκέφαλο μου. Καταρχάς πλεον νευριάζω παρα πολυ ευκολα ενώ παλια ήμουν πιο ψυχραιμη. Κ επιπλέον βαριέμαι πλεον δεν ξέρω. Δεν έχω την όρεξη που είχα γενικώς. Και ταξίδια που παμε δεν ξέρω δε τα χαίρομαι οπως παλια.με τον κοβιντ μιλαμε τα παιξα ειδικά στη δουλειά μου και νομίζω τώρα μου βγαίνει όλο αυτό που περασα όλα όσα πέρασα πέρσι δηλαδή αυτό το στρες και η πίεση έκοψα κ το τσιγάρο και όλα μαζί. Πιστευω πως η διακοπη του κάπνισματος μου το χει προκαλεσει όλο αυτό αλλιώς να παω να κοιταχτω. Μπορει και όλα μαζί. Επιστήμονικα υπάρχει τέτοια εξήγηση η λέω μπουρδες;
Βέβαια αμα βγω ένα βράδυ κ πιω κανα μπουκάλι να δεις πως θα μπω σε κεφι. Παντως μετά το τσιγάρο πίνω περισσοτερο αλκοόλ εκεί που δεν έπινα ποτε. Καλά μη φανταστειτε κανα δυο ποτητια κρασί κάθε Σάββατο ξέρω γω. Δεν έπινα ποτε εγώ όμως. Επίσης κάνω τσίχλες νικοτίνης κ θέλω να τις αποβάλλω κι αυτες.

Φυσικά εχω παρει κιλά και προφανως με έχει κι αυτο ρίξει.. Εχω κανει κάποιες δίαιτες αλλά τα παράτησα. Βέβαια όταν μου ζητά η κόρη μου να χορέψουμε εννοείται αλλάζει το κεφι μου (αυτο κάνει τώρα, σας χαιρετώ. Αλλά άμα έχετε εξήγηση πολυ θέλω να την ακουσω) γενικά κάτι λείπει. Δεν ξέρω τι όμως. Με το τσιγάρο κάπως καταπολεμουσα όλα αυτά. Τώρα απλά δεν εχω συμμαχο. Αλλά ουτοπία ψέμα έτσι; προφανως η αποδοχή αυτου με έχει κάπως ρίξει. Τι να πω... Θα δείξει...

 

[Nelliel]

Σαν κατάθλιψη μου ακούγεται

 

[Ariana2018]

Σαν κατάθλιψη μου ακούγεται

Λες; κι εμένα δε μου πολυαρεσει
Εν τω μεταξυ δε μαρεσει καν η ιδέα να χω κάτι τετοιο λέω αποκλειεται
Αλλά δεν ξέρω κάτι περιεργο παιζει με μένα τελ χρόνο και προσπαθω να δω τι θκατα φταίει. Μου'χουν συμβεί όμως παρα πολλα. Γενικά λειτουργω θεωρώ νορμαλ αλλά μέσα μου κάτι δεν παει καλα. Νιώθω κάπως άσχημα :/
Πάντως δεν κλαιω. Γενικά δεν ξεσπαω. Αυτό ειναι που με προβληματιζει. Δεν έχω ξεσπάσει ακόμα όσα βίωσα... Χμ
Τα χω μέσα μου πως το λενε. Κ δεν το συνηθίζω αυτό γενικά....

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 22 Ιανουαρίου 2022

Δεν έχω χρόνο για τον εαυτό μου βασικά. Μου λείπει και ο άντρας μου δεν περνάμε και πολυ χρόνο μαζί, πιεζομαι με τη δουλειά αφάνταστα, τα παιδιά στο σχολείο με έχουν λιώσει τους βάζουν παρα πολλα και όλη μέρα τραβάω τα μαλλιά μου, επίσης οι γονείς μου από το κακό στο χειρότερο μεγαλώνουν έχουν θέματα και τρέχω σα τη βλαμμενη να τα βγάλω όλα περα μόνη μου. Και τα τσουγκρισα με τη καλυτερη μου φίλη ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ. μονο φίλη δεν ήταν μεγάλο σοκ. Αντε να τώρα κλαίω.

 

[Nelliel]

Λες; κι εμένα δε μου πολυαρεσει
Εν τω μεταξυ δε μαρεσει καν η ιδέα να χω κάτι τετοιο λέω αποκλειεται
Αλλά δεν ξέρω κάτι περιεργο παιζει με μένα τελ χρόνο και προσπαθω να δω τι θκατα φταίει. Μου'χουν συμβεί όμως παρα πολλα. Γενικά λειτουργω θεωρώ νορμαλ αλλά μέσα μου κάτι δεν παει καλα. Νιώθω κάπως άσχημα :/
Πάντως δεν κλαιω. Γενικά δεν ξεσπαω. Αυτό ειναι που με προβληματιζει. Δεν έχω ξεσπάσει ακόμα όσα βίωσα... Χμ
Τα χω μέσα μου πως το λενε. Κ δεν το συνηθίζω αυτό γενικά....

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 22 Ιανουαρίου 2022

Δεν έχω χρόνο για τον εαυτό μου βασικά. Μου λείπει και ο άντρας μου δεν περνάμε και πολυ χρόνο μαζί, πιεζομαι με τη δουλειά αφάνταστα, τα παιδιά στο σχολείο με έχουν λιώσει τους βάζουν παρα πολλα και όλη μέρα τραβάω τα μαλλιά μου, επίσης οι γονείς μου από το κακό στο χειρότερο μεγαλώνουν έχουν θέματα και τρέχω σα τη βλαμμενη να τα βγάλω όλα περα μόνη μου. Και τα τσουγκρισα με τη καλυτερη μου φίλη ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ. μονο φίλη δεν ήταν μεγάλο σοκ. Αντε να τώρα κλαίω.

Δοκιμασε να κάνεις αυτό το τεστ για καταθλιψη:
https://counsellingresource.com/quizzes/depression-testing/cesd/

Το χρησιμοποιούμε στο ιατρειο. Αν το σκορ σου είναι 16+ δες ειδικό.

 

[Ariana2018]

Δοκιμασε να κάνεις αυτό το τεστ για καταθλιψη:
https://counsellingresource.com/quizzes/depression-testing/cesd/

Το χρησιμοποιούμε στο ιατρειο. Αν το σκορ σου είναι 16+ δες ειδικό.

Οκ να σου πω είναι σε αόριστο. Εννοεί για το πως ένιωθα παλια η τώρα ; γιατί λέει I was bothered by things that don't usually bother me. Για παλια θα απαντήσω ;

 

[Nelliel]

Οκ να σου πω είναι σε αόριστο. Εννοεί για το πως ένιωθα παλια η τώρα ; γιατί λέει I was bothered by things that don't usually bother me. Για παλια θα απαντήσω ;

Την περασμένη εβδομάδα. Όχι πως ενιωθες μήνες πριν.

 

[Ariana2018]

Την περασμένη εβδομάδα. Όχι πως ενιωθες μήνες πριν.

Α οκ ναι τώρα το είδα. Οκ!!! Μόνο την περασμενη ;; οκ πάω να το κάνω κ έρχομαι

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 22 Ιανουαρίου 2022

15
You appear to be experiencing some mild to moderate symptoms of depression

Ωχ κοντευω

Αλλά νελιελ γιατί μόνο τη περασμενη; μπορεί να έτυχε μια βδομαδα κάποιος να ναι οκ αλλά το γενικό δεν έχει σημασία ; δηλαδή ενα μεγαλο χρονικό διάστημα ;

 

[Nelliel]

Α οκ ναι τώρα το είδα. Οκ!!! Μόνο την περασμενη ;; οκ πάω να το κάνω κ έρχομαι

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 22 Ιανουαρίου 2022

15
You appear to be experiencing some mild to moderate symptoms of depression

Ωχ κοντευω

Αλλά νελιελ γιατί μόνο τη περασμενη; μπορεί να έτυχε μια βδομαδα κάποιος να ναι οκ αλλά το γενικό δεν έχει σημασία ; δηλαδή ενα μεγαλο χρονικό διάστημα ;

Δεν γνωρίζω. Πάντως είσαι λιγο πάνω από τον μέσο όρο στους ασθενείς μου Έκανα έρευνα και πριν την πανδημία ήταν στο 9. Μετά ανέβηκαν στο 12. Δεν έχεις υψηλό σκορ αλλα αν δεις ότι ανεβαίνει πχ την επόμενη βδομάδα στο 20, συνιστώ να δεις ειδικό.