Θα διαλέγατε άλλους γονείς;

[Dreamer_SW]

Πολύ δύσκολη ερώτηση για να απαντηθεί, αλλά ναι μου έχει περάσει πάρα πολλές φορές από το μυαλό μου η σκέψη πώς θα ήμουν εάν είχα άλλους γονείς και ότι θα ήθελα να έχω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Zilda]

Όχι. Είμαι ευτυχισμένη. Δόξα τω Θεω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eclipse]

Μικρή το ειχα σκεφτεί. Αλλά τώρα, όπως κι αν έχει, οχι δεν θα ήθελα να ειχα αλλους γονείς γιατί διαφορετικά δεν θα ήμουν αυτη που ειμαι τωρα. Και παρ' ολα τα μειονεκτήματα που έχω, τυχαινει να μου αρεσω πολύ so...

 

[den antexw allh apotyxia]

Έχετε σκεφτεί ποτέ ,πως θα ήταν ,αν οι γονείς σας ήταν κάποιοι άλλοι?!
Γενικά....θα θέλατε να είναι κάποιος άλλος η μαμά ή ο μπαμπάς σας?!

Άλλους γονείς όχι. Αλλά αν είχα την δυνατότητα θα ήθελα να αλλάξω συνήθειες,πιστεύω και τις συμπεριφορές τους μπροστά στα ίδια τους τα παιδιά

 

[Guest 092312]

Μικρή το ειχα σκεφτεί. Αλλά τώρα, όπως κι αν έχει, οχι δεν θα ήθελα να ειχα αλλους γονείς γιατί διαφορετικά δεν θα ήμουν αυτη που ειμαι τωρα. Και παρ' ολα τα μειονεκτήματα που έχω, τυχαινει να μου αρεσω πολύ so...

Aυτό θα έλεγα, στην τελική τι είναι ο άνθρωπος αν όχι τα ψυχολογικά του;

 

[Agaphbou]

Δε θα ήθελα να έχω άλλους γονείς. Στο παρελθόν έχω ευχηθεί πολλές φορές να ήταν πιο επιεικείς, βέβαια, αλλά ειδικά πλέον που δεν υφίστανται τέτοιοι περιορισμοί, δε μου περνά καν απ' το μυαλό. Το μόνο κακό μερικές φορές ότι, επειδή τους έχω πολύ ψηλά στο μυαλό μου, στρεσαρομαι η ίδια με τον φόβο μην τους απογοητεύσω, ίσως περισσότερο απ' όσο θα πρεπε.

 

[uni77]

οχι, αλλα θα αλλαζα καποιες απόψεις τους

 

[Guest 209912]

Ένας Κινέζος αγρότης έχασε το δράδυ το άλογο που χρησιμοποιούσε για να δουλεύει στο χωράφι.
"Μεγάλη ατυχία αυτό" του είπε η γυναίκα του. "Που το ξέρεις;" της απάντησε.
Την επόμενη μέρα το άλογο το γύρισε και έφερε μαζί του και αλλα τρία. Όταν το είδε η γυναίκα είπε "Μεγάλη τύχη!" ενώ εκείνος απάντησε "Που το ξέρεις;". Όταν ο γιος τους προσπάθησε να ιππευσει ένα από τα νέα άλογα εκείνο τον έριξε κάτω και του έσπασε το πόδι του. "Τί ατυχία είναι αυτή" άρχισε να λέει κλαίγοντας το παιδί. "Που το ξέρεις;" , του απάντησε ο πατέρας του. Σύντομα το χωριό επισκευτηκε ο τοπικός αρχοντας ζητώντας από όλους τους νέους να επιστρατευτουν. Όταν είδε το παιδί με το σπασμένο πόδι τον άφησε πίσω." Μεγάλη τύχη είχατε!" είπαν οι συγχωριανοι. "Που το ξέρετε; " απάντησε ο πατέρας.

Στην ζωή πολλές φορές οι ατυχίες φέρνουν καλά πράγματα και τα καλά πράγματα ατυχίες. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και δεν ξέρουμε που οδηγεί κάθε δρόμος.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχει νόημα να καιγόμαστε για τις καταστάσεις της ζωής που βρεθήκαμε διότι δεν ξέρουμε αν στην πραγματικότητα ειναι blessings in disguise καθως Και το που θα μας οδηγήσουν.

 

[Guest 753952]

Το θεμα ειναι οταν γινουμε εμεις γονεις να κανουμε τα παιδια μας να μην σκεφτουν ποτε αυτην την ερωτηση και να ειναι αληθινα ευτυχισμενα,πρεπει να κοιταμε το μελλον και οχι το παρελθον.

 

[Εριφύλη]

Ναι με τα χίλια. Τελικά ο θεός κάνει λάθη πολλές φορές. Μερικοί άνθρωποι (σαν τους δικούς μου δηλαδή) όχι μόνο δεν πρέπει να γίνονται γονείς, ούτε σκύλο δεν πρέπει να παίρνουν.
Τώρα τελευταία το σκέφτομαι κάθε μέρα, ότι θα ήμουν άλλος άνθρωπος, νορμάλ και ισορροπημένη αν είχα άλλους γονείς. Το σκέφτομαι και το ευχομουν και δεν ντρέπομαι καθόλου που το λέω. Αλλά δυστυχώς δεν αλλάζει αυτό..

 

[camil]

1000%. Δεν είχαν πρόθεση να μου κάνουν κακό αλλά ήταν απλώς ακατάλληλοι. Εξαιτίας τους εχασα μια ολόκληρη ζωή.

 

[Εριφύλη]

1000%. Δεν είχαν πρόθεση να μου κάνουν κακό αλλά ήταν απλώς ακατάλληλοι. Εξαιτίας τους εχασα μια ολόκληρη ζωή.

σε νιώθω. εμένα εξαιτίας των καθημερινών τσακωμών τους με σαλτάρανε. θα μπορούσα να είμαι ένας νορμάλ άνθρωπος, χωρίς επαναλαμβανόμενη κατάθλιψη και ένα σωρό άλλα ψυχικά προβλήματα. αλλά αποφάσισαν άλλοι

 

[parafernalia]

Ψυχή βαθειά που λέμε αλλά αν είχα να διαλέξω θα επέλεγα κάτι άλλο.
Μια ροκομαμά π.χ. να με μεγαλώνει μόνη της.

 

[Nascentes morimur]

Μπα...που να τρέχω να μεγαλώνω γονείς πάλι.

Καλά είμαι έτσι

 

[Himela]

Εμείς πια κουτσά στραβά μεγαλώσαμε. Σημασία έχει να είμαστε οι ίδιοι σωστοί γονείς ώστε τα δικά μας παιδιά να μη θέλουν να μας αλλάξουν.

 

[Joji]

Ποτέ. Είμαι πολύ τυχερή σε αυτό το κομμάτι.

 

[Scandal]

Εμείς πια κουτσά στραβά μεγαλώσαμε. Σημασία έχει να είμαστε οι ίδιοι σωστοί γονείς ώστε τα δικά μας παιδιά να μη θέλουν να μας αλλάξουν.

τον θείο μου (δε ζει πια) ο πατέρας του τον έδενε στο κρεβάτι και τον βαραγε με ζώνη. ήταν ο λόγος που ορκίστηκε ότι δε θα απλώσει ποτέ χέρι στις δύο κόρες του, όπως και τήρησε.

 

[Εριφύλη]

τον θείο μου (δε ζει πια) ο πατέρας του τον έδενε στο κρεβάτι και τον βαραγε με ζώνη. ήταν ο λόγος που ορκίστηκε ότι δε θα απλώσει ποτέ χέρι στις δύο κόρες του, όπως και τήρησε.

Εμένα η μάνα μου, όταν ήμουν 4 με είχε σύρει από τα μαλλιά επειδή έσπασα ένα ποτήρι. Εν έτει 2006.

 

[parafernalia]

τον θείο μου (δε ζει πια) ο πατέρας του τον έδενε στο κρεβάτι και τον βαραγε με ζώνη. ήταν ο λόγος που ορκίστηκε ότι δε θα απλώσει ποτέ χέρι στις δύο κόρες του, όπως και τήρησε.

Καλά τέτοιες ιστορίες έχω κι εγώ να διηγηθώ πολλές. Η ουσία είναι πως ενώ τα παιδιά είναι προσανατολισμένα από την ίδια τη φύση να αγαπούν τους γονείς τους, το αντίστροφο δεν ισχύει, με εξαίρεση ίσως μια μικρή περίοδο στις γυναίκες - μαμάδες.

Αυτό έχει σαν συνέπεια τα παιδιά όταν δεν εισπράττουν την στοργική αγάπη που επιζητούν, να βάλλονται εναντίων του εαυτού τους, ενώ οι γονείς έχουν την "πολυτέλεια" να κάνουν τη ζωάρα τους.

Τρελό φάουλ. Η ζωή τους δίνει την ευκαιρία να αγαπηθούν αληθινά με φυσικό τρόπο κι αυτοί την πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων.

Εμένα η κόρη μου όταν εκνευρίζεται με κάνει συχνά σάκο του μποξ, κάθομαι και τις τρώω. Μετά μου ζητάει συγνώμη βέβαια, μου κάνει αγκαλίτσα μου δίνει και φιλάκι. Τι άλλο να ζητήσω;

Να μαλώσεις εντάξει χρειάζεται μερικές φορές για να βάλεις όρια αλλά το να απλώσεις χέρι πάνω στα παιδιά είναι συμπεριφορά ουρακοτάγκου νεάντερναλ. Και ασύμφορη - αν είσαι εγωιστής και το βλέπεις έτσι - γιατί κάποια στιγμή θα γεράσεις, θα γίνεις αδύναμος και τέτοια απωθημένα τραύματα δύσκολα σβήνονται.

 

[meetmeinmontauk]

Τα βιώματά μας είναι αυτά που μας έχουν κάνει τους ανθρώπους που είμαστε. Το να απαρνιόμαστε το παρελθόν μας είναι σαν ν' απαρνιόμαστε το ποιοι είμαστε οπότε θεωρώ πως δεν χρειάζονται hard feelings απέναντι στους γονείς. Είναι αυτοί που είναι με τα λάθη και τις αδυναμίες τους. Έχουμε να τους δούμε ως ανθρώπους, να συγχωρήσουμε και να πάμε παρακάτω.

*Εξαιρούνται οι περιπτώσεις κακοποίησης