Και το θέμα, χωρισμός !

[Guest 699855]

Ίσως αυτο να είναι και το πρόβλημα. Δε μου φαίνεται συνετός τρόπος σκέψης σήμερα. Εσένα;

΄Οταν μια σχέση ωριμάσει σε σημείο που το ζευγάρι αποφασίζει να δεσμευτεί και να δημιουργήσει οικογένεια, ασφαλώς και το σκεπτικό είναι να μείνουν για πάντα μαζί! Το αν θα προκύψει κάτι στην πορεία της ζωής τους και τι θα είναι αυτό, δεν μπορούν να το ξέρουν εκ των προτέρων. Δεν είναι όμως δυνατόν να ξεκινούν κάτι τόσο σοβαρό χωρίς να είναι απόλυτα σίγουροι ότι θέλουν να μείνουν μαζί.

 

[Guest 209912]

΄Οταν μια σχέση ωριμάσει σε σημείο που το ζευγάρι αποφασίζει να δεσμευτεί και να δημιουργήσει οικογένεια, ασφαλώς και το σκεπτικό είναι να μείνουν για πάντα μαζί! Το αν θα προκύψει κάτι στην πορεία της ζωής τους και τι θα είναι αυτό, δεν μπορούν να το ξέρουν εκ των προτέρων. Δεν είναι όμως δυνατόν να ξεκινούν κάτι τόσο σοβαρό χωρίς να είναι απόλυτα σίγουροι ότι θέλουν να μείνουν μαζί.

Δεν ξέρω, μπορείς να είσαι σίγουρος μόνο για τον εαυτό σου και αρκετές φορές ούτε καν γι αυτόν. Μου φαίνεται προβληματικό να λειτουργείς με αυτόν τον τρόπο σκέψης γιατί όταν το κάνεις αφήνεις ουσιαστικά τον εαυτό σου εκτεθειμένο σε κάποια σενάρια τα οποία είναι αρκετά συχνά σήμερα και μπορεί να έχουν και σοβαρές επιπτώσεις εάν δεν έχεις προνοησει εξ αρχής γι αυτά.

 

[Guest 699855]

Δεν ξέρω, μπορείς να είσαι σίγουρος μόνο για τον εαυτό σου και αρκετές φορές ούτε καν γι αυτόν. Μου φαίνεται προβληματικό να λειτουργείς με αυτόν τον τρόπο σκέψης γιατί όταν το κάνεις αφήνεις ουσιαστικά τον εαυτό σου εκτεθειμένο σε κάποια σενάρια τα οποία είναι αρκετά συχνά σήμερα και μπορεί να έχουν και σοβαρές επιπτώσεις εάν δεν έχεις προνοησει εξ αρχής γι αυτά.

Σίγουρος για τον εαυτό σου, μπορείς να είσαι αλλιώς γιατί να το κάνεις; Και για το ταίρι σου, είσαι όσο πιο σίγουρος μπορεί να είσαι για έναν άλλον άνθρωπο. Εκτός πια αν έχεις πέσει τελείως εξω στην κρίση σου που δεν νομίζω επειδή για να πάρεις μια τέτοια απόφαση υποτίθεται ότι έχεις περάσει μεγάλο διάστημα με τον άλλον (τον έχεις ζήσει και από την καλή και από την ανάποδη) και έχεις διαπιστώσει αν πληροί αυτά που ζητάς. Είναι πολύ σοβαρή απόφαση να κάνεις παιδιά με κάποιον και απαγορευτικό να προχωρήσεις αν έχεις δεύτερες σκέψεις! Τώρα όπως είπα και παραπάνω, ζωή είναι αυτή και επιφυλάσσει εκπλήξεις αλλά δεν είμαστε μάντεις για να ξέρουμε τι μπορεί να προκύψει στο μέλλον. Τουλάχιστον όμως τη στιγμή που ξεκινάμε πρέπει να είμαστε όσο γίνεται πιο σίγουροι! Με αυτό το "εάν δεν έχεις προνοήσει εξ αρχής γι αυτό", τι εννοείς;

 

[Guest 209912]

Σίγουρος για τον εαυτό σου, μπορείς να είσαι αλλιώς γιατί να το κάνεις; Και για το ταίρι σου, είσαι όσο πιο σίγουρος μπορεί να είσαι για έναν άλλον άνθρωπο. Εκτός πια αν έχεις πέσει τελείως εξω στην κρίση σου που δεν νομίζω επειδή για να πάρεις μια τέτοια απόφαση υποτίθεται ότι έχεις περάσει μεγάλο διάστημα με τον άλλον (τον έχεις ζήσει και από την καλή και από την ανάποδη) και έχεις διαπιστώσει αν πληροί αυτά που ζητάς. Είναι πολύ σοβαρή απόφαση να κάνεις παιδιά με κάποιον και απαγορευτικό να προχωρήσεις αν έχεις δεύτερες σκέψεις! Τώρα όπως είπα και παραπάνω, ζωή είναι αυτή και επιφυλάσσει εκπλήξεις αλλά δεν είμαστε μάντεις για να ξέρουμε τι μπορεί να προκύψει στο μέλλον. Τουλάχιστον όμως τη στιγμή που ξεκινάμε πρέπει να είμαστε όσο γίνεται πιο σίγουροι! Με αυτό το "εάν δεν έχεις προνοήσει εξ αρχής γι αυτό", τι εννοείς;

Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά πιστεύω. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ούτε για τον εαυτό στο εκατό τοις εκατό, διότι οι άνθρωποι αλλάζουν με τον καιρό και με τις νέες εμπειρίες. Μου έχει τύχει αρκετές φορές να πάρω μια σοβαρή απόφαση και να ξεκινήσω κάτι, το οποίο στην πορεία μετάνιωσα επειδή έμαθα νέα πράγματα και άλλαξα σαν άνθρωπος, οπότε αλλάξανε και οι στόχοι μου. Το ίδιο φυσικά μπορεί να συμβεί και στον μελλοντικό σύντροφο σου. Στην περίπτωση του γάμου όμως δεν είναι τόσο απλό να αλλάξεις σχέδια.

Ένας άλλος λόγος που δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κανέναν από τους δύο και ειδικά για τον άλλο είναι επειδή δεν τον έχεις δοκιμάσει σε μια τέτοια κατάσταση. Μπορεί να έχεις ζήσει μαζί του για αρκετό καιρό αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο με μια ισόβια σχέση όπως ο γάμος. Είναι η φύση του γάμου τέτοια, το ισόβιο, που αλλάζει τους ανθρώπους και τους κάνει να βγάζουν συμπεριφορές που δεν θα έβγαζαν σε άλλη περίπτωση, τόσο καλές αλλά και κακές, με την πιο συνηθισμένη περίπτωση το να θεωρήσεις τον άλλο δεδομένο, πράγμα που όλοι στα λόγια λέμε ότι δεν θα κάνουμε ποτέ, αλλά στην πράξη μετά από πολλά χρόνια γάμου είναι πολύ εύκολο να καταλήξεις εκεί.

Θεωρώ λοιπόν πολύ σημαντικό να μην μπαίνει κάποιος σε ένα γάμο με την λογική του για πάντα, διότι αυτό όπως είπα κρύβει κινδύνους τους οποίους αυτή η λογική δεν σου επιτρέπει να δεις και να προνοήσεις. Θα αναφέρω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα για να γίνω πιο κατανοητός. Το πρώτο είναι το οικονομικό θέμα. Μετά τον γάμο τα περιουσιακά στοιχεία που αποκτιούνται θεωρούνται κοινά και με το διαζύγιο μοιράζονται κατά το ήμισυ. Σκέψου τώρα την περίπτωση όπου ο ένας από τους δύο είναι ας πούμε επιχειρηματίας και στα δέκα χρόνια του γάμου κατάφερε να μεγαλώσει την επιχείρηση του, ή να ανοίξει μια νέα και γενικά να βγάλει αρκετά χρήματα. Ξαφνικά το έτερο μέλος δικαιούται τα μισά από αυτά χωρίς να έχει συνεισφέρει απολύτως τίποτα.

Το δεύτερο παράδειγμα που είναι και πιο σοβαρό κατά την άποψη μου καθώς το πρώτο λύνεται με ένα προγαμιαίο συμφωνητικό εάν έχεις μεριμνήσει να προνοήσεις, είναι η περίπτωση όπου (και αυτό συνήθως συμβαίνει στους άντρες) ο ένας από τους δύο χτίζει όλη του ζωή και συνεπώς τον λόγο ύπαρξης του γύρω από τον γάμο του και την οικογένεια του. Στην περίπτωση τώρα που ο σύντροφός του πάψει να θέλει να είναι μαζί του ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να δει κυριολεκτικά όλο τον κόσμο του να καταρρέει με σοβαρότατες συνέπιες. Υπάρχουν αρκετοί άντρες γύρω στα 50+ που ανήκουν σε αυτή την περίπτωση και αισθάνονται άχρηστοι και περιττοί (ακόμη και ας μην έχει υπάρξει διαζύγιο) και καταλήγουν να αυτοκτονούν αθόρυβα καθώς δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης.

Η δική μου οπτική για τον γάμο, είναι να ελπίζουμε για τον καλύτερο αλλά να είμαστε έτοιμοι για το χειρότερο. Η λογική μου είναι πως ξεκινάμε και θα είμαστε μαζί μέχρις ότου μας βγάλει. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως την κάνουμε με την πρώτη αναποδιά, αλλά πάντα θα πρέπει να υπάρχει εξ αρχής ένα σχέδιο εξόδου, διότι ο χωρισμός αρκετές φορές καταλήγει να είναι η πραγματικότητα. Όταν όμως ξεκινάς μου την λογική πως αυτό τώρα είναι για πάντα, μπορεί να κάνεις το λάθος να μην προνοήσεις για την περίπτωση του χωρισμού και μετά να βρεθείς ξεκρέμαστος ή πολύ χειρότερα κρεμασμένος, κυριολεκτικά.

 

[Samael]

Μήπως αγαπημένε μου @Samael μιλάς εκ του ασφαλούς; Γιατί ο χωρισμός δεν είναι μόνο σχέσεων των 2-3 μηνών, άντε του ενός χρόνου. Αυτά που λες είναι καλά σε μικρές ηλικίες, κανένα νέο παιδί δεν πρέπει να βασανίζεται επειδή χώρισε. Όταν όμως μιλάμε για σχέσεις ζωής με οικογένεια και παιδιά, ένας χωρισμός δεν αντιμετωπίζεται απλά με διακόπτη on - off και ειδικά επειδή η αιτία χωρισμού δεν είναι ποτέ μονοδιάστατη τύπου "δε με θέλει πια" ή "μού θύμωσε που τού είπα ψέματα και με χώρισε", χαζές αιτίες χωρισμού των νέων δηλαδή. Ένα ζευγάρι που είναι μαζί για χρόνια και έχουν παιδιά έχουν περάσει μαζί ίσως τη μισή ζωή τους και έχουν χτίσει τη ζωή τους με τη λογική οτι θα είναι μαζί για πάντα, οπότε ένας χωρισμός γκρεμίζει πράγματι τον κόσμο γύρω τους. Ας μην είμαστε λοιπόν τόσο αυστηροί με αυτούς που δεν χωρίζουν και δεν προχωράνε με ευκολία.

Εχεις πολλα ποιντς η αληθεια ειναι .
Προφανως η προσεγγιση μου βγαζει περισσοτερο νοημα για πιο νεανικες ηλικιες.

Αλλα οταν η μονη αιτια που η σχεση διατηρειται ειναι καποιο παιδι, εχει ηδη τελειωσει . Τι συζηταμε εαν ειναι ευκολο η οχι ; Ναι μπορει να ζουν μαζι,μπορει νομιμα να ειναι ειναι ανδρογυνο αλλα επι του πρακτεου και αυτο μετραει(απο συναισθηματικης πλευρας) δεν υπαρχει συνδεση.

Παρα αυτα αντιλαμβανομαι οτι ισως γινομαι αυστηρος . Ειμαι γενικα τυπος του " whats it needs to be done" . Μπορει αρχικα μια τετοια αποφαση να μην φαινεται οτι εξυπηρετει σε κατι αλλα αργοτερα ισως κανει την ζωη ολων καλυτερη. Εξαλλου οι σχεσεις που εχουν επιβιωσει χρονια απο καθαρα στατιστικης αποψης θα εχουν πολυ μεγαλυτερη ανοχη και πιθανοτητα να ανακαμψουν απο διαφορα προβληματα.

Αλλα ναι γενικα κρατα τα οσα ειπα για πιο μικρες ηλικιες.

 

[Guest 699855]

1) Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά πιστεύω. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ούτε για τον εαυτό στο εκατό τοις εκατό, διότι οι άνθρωποι αλλάζουν με τον καιρό και με τις νέες εμπειρίες. Μου έχει τύχει αρκετές φορές να πάρω μια σοβαρή απόφαση και να ξεκινήσω κάτι, το οποίο στην πορεία μετάνιωσα επειδή έμαθα νέα πράγματα και άλλαξα σαν άνθρωπος, οπότε αλλάξανε και οι στόχοι μου. Το ίδιο φυσικά μπορεί να συμβεί και στον μελλοντικό σύντροφο σου. Στην περίπτωση του γάμου όμως δεν είναι τόσο απλό να αλλάξεις σχέδια.

2) Ένας άλλος λόγος που δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κανέναν από τους δύο και ειδικά για τον άλλο είναι επειδή δεν τον έχεις δοκιμάσει σε μια τέτοια κατάσταση. Μπορεί να έχεις ζήσει μαζί του για αρκετό καιρό αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο με μια ισόβια σχέση όπως ο γάμος. Είναι η φύση του γάμου τέτοια, το ισόβιο, που αλλάζει τους ανθρώπους και τους κάνει να βγάζουν συμπεριφορές που δεν θα έβγαζαν σε άλλη περίπτωση, τόσο καλές αλλά και κακές, με την πιο συνηθισμένη περίπτωση το να θεωρήσεις τον άλλο δεδομένο, πράγμα που όλοι στα λόγια λέμε ότι δεν θα κάνουμε ποτέ, αλλά στην πράξη μετά από πολλά χρόνια γάμου είναι πολύ εύκολο να καταλήξεις εκεί.

3) Θεωρώ λοιπόν πολύ σημαντικό να μην μπαίνει κάποιος σε ένα γάμο με την λογική του για πάντα, διότι αυτό όπως είπα κρύβει κινδύνους τους οποίους αυτή η λογική δεν σου επιτρέπει να δεις και να προνοήσεις. Θα αναφέρω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα για να γίνω πιο κατανοητός. Το πρώτο είναι το οικονομικό θέμα. Μετά τον γάμο τα περιουσιακά στοιχεία που αποκτιούνται θεωρούνται κοινά και με το διαζύγιο μοιράζονται κατά το ήμισυ. Σκέψου τώρα την περίπτωση όπου ο ένας από τους δύο είναι ας πούμε επιχειρηματίας και στα δέκα χρόνια του γάμου κατάφερε να μεγαλώσει την επιχείρηση του, ή να ανοίξει μια νέα και γενικά να βγάλει αρκετά χρήματα. Ξαφνικά το έτερο μέλος δικαιούται τα μισά από αυτά χωρίς να έχει συνεισφέρει απολύτως τίποτα.
Το δεύτερο παράδειγμα που είναι και πιο σοβαρό κατά την άποψη μου καθώς το πρώτο λύνεται με ένα προγαμιαίο συμφωνητικό εάν έχεις μεριμνήσει να προνοήσεις, είναι η περίπτωση όπου (και αυτό συνήθως συμβαίνει στους άντρες) ο ένας από τους δύο χτίζει όλη του ζωή και συνεπώς τον λόγο ύπαρξης του γύρω από τον γάμο του και την οικογένεια του. Στην περίπτωση τώρα που ο σύντροφός του πάψει να θέλει να είναι μαζί του ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να δει κυριολεκτικά όλο τον κόσμο του να καταρρέει με σοβαρότατες συνέπιες. Υπάρχουν αρκετοί άντρες γύρω στα 50+ που ανήκουν σε αυτή την περίπτωση και αισθάνονται άχρηστοι και περιττοί (ακόμη και ας μην έχει υπάρξει διαζύγιο) και καταλήγουν να αυτοκτονούν αθόρυβα καθώς δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης.

4) Η δική μου οπτική για τον γάμο, είναι να ελπίζουμε για τον καλύτερο αλλά να είμαστε έτοιμοι για το χειρότερο. Η λογική μου είναι πως ξεκινάμε και θα είμαστε μαζί μέχρις ότου μας βγάλει. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως την κάνουμε με την πρώτη αναποδιά, αλλά πάντα θα πρέπει να υπάρχει εξ αρχής ένα σχέδιο εξόδου, διότι ο χωρισμός αρκετές φορές καταλήγει να είναι η πραγματικότητα. Όταν όμως ξεκινάς μου την λογική πως αυτό τώρα είναι για πάντα, μπορεί να κάνεις το λάθος να μην προνοήσεις για την περίπτωση του χωρισμού και μετά να βρεθείς ξεκρέμαστος ή πολύ χειρότερα κρεμασμένος, κυριολεκτικά.

Θα σου πω πώς τα βλέπω εγώ τα πράγματα.
1) Ο γάμος δεν είναι ένα project εργασίας. Συμφωνώ ότι μπορεί να είχες στο παρελθόν μια ιδέα που με τις γνώσεις και την εμπειρία που είχες τότε να σου φαινόταν εξαιρετική όμως αργότερα όταν ωρίμασες στον χώρο βρήκες κάτι άλλο καλύτερο και στράφηκες εκεί. Λες ότι το μετάνιωσες! Κακώς το λες, επειδή αν δεν πέρναγες από αυτό το στάδιο, δεν θα έφτανες στο καλύτερο επόμενο! Είναι σαν να γράφεις μια έκθεση στο Δημοτικό και στο Λύκειο. Ασφαλώς αυτή που θα γράψεις στο Λύκειο θα είναι καλύτερη αλλά είναι καλύτερη επειδή εξασκήθηκες σ΄αυτό από το Δημοτικό. Η σχέση σου με τον άνθρωπο που θα επιλέξεις να παντρευτείς δεν ακολουθεί αυτήν την πορεία επειδή "υποτίθεται" ότι για να το αποφασίσεις έχεις φτάσει στο σημείο "που γράφεις έκθεση στο Λύκειο". Δεν παντρευόμαστε τον πρώτο τυχόντα, παντρευόμαστε αυτόν που έχουμε επιλέξει συνειδητά όταν έχουμε ωριμάσει και ξέρουμε τι μας γίνεται!

2) Ξεχνάς κάτι πάρα πολύ σημαντικό το οποίο είναι τα αληθινά αισθήματα! Ο γάμος ασφαλώς δεν είναι πάντα εύκολος καθώς η ζωή μπορεί να σου φέρει δυσκολίες που θα πρέπει να παλέψεις πολύ για να τις ξεπεράσεις.΄Οταν όμως ο γάμος έχει ξεκινήσει σε σωστές βάσεις, αυτές οι δυσκολίες θα δέσουν περισσότερο το ζευγάρι επειδή ο ένας θα προσπαθεί να στηρίξει τον άλλον όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή αυτό είναι αυτονόητο μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπιούνται. Δεν πατάς ένα κουμπί να αγαπάς τον άνθρωπό σου μόνο στις χαρές και να αδιαφορείς όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Θα μου πεις τόσα έχουμε ακούσει να γίνονται! Σωστά! Γιαυτό προσπαθείς να σιγουρευτείς όσο περισσότερο μπορείς για τον άνθρωπο που θα έχεις δίπλα σου! Για το μικρό ποσοστό που απομένει, ρίχνεις ζαριά! Τουλάχιστον αν σου κάτσει η στραβή, δεν θα κακίζεις τον εαυτό σου επειδή δεν το προέβλεψες! Και εγώ ξέρω δύο αντίθετες περιπτώσεις ζευγαριών φίλων των γονιών μου. Στο ένα ζευγάρι η γυναίκα ζει τον άντρα της επί αρκετά χρόνια επειδη απολύθηκε και δεν μπόρεσε να ξαναβρει δουλειά και στο άλλο ο άντρας εγκατέλειψε τη γυναίκα του επειδή γέννησε παιδάκι με σύνδρομο Down! Πες μου τώρα εσύ πώς θα μπορούσες να προβλέψεις κάτι τέτοιο!
Τώρα αυτό σχετικά με το να μην θεωρείς τον άλλο δεδομένο, εγώ έχω αντίθετη φιλοσοφία από την πλειοψηφία που ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να το κάνουμε ποτέ. Δεν ξέρω βέβαια τι εννοεί ο καθένας όταν το λέει αλλά αν εννοεί ότι ο άντρας είναι σίγουρος για τη γυναίκα του και η γυναίκα σίγουρη για τον άντρα της, τότε ναι θέλω να τον θεωρώ δεδομένο και εκείνος να θεωρεί δεδομένη εμένα!΄Ολες αυτές οι μπούρδες για το ότι πρέπει να σε ανακαλύπτει σιγά-σιγά και ποτέ να μην ξέρει τις μύχιες σκέψεις σου και πάντα να σε διεκδικεί και να φοβάται μήπως σε χάσει για να του κινείς το ενδιαφέρον και χίλιες δυο άλλες παρόμοιες χονροβλακείες, εμένα προσωπικά δεν μου λένε απολύτως τίποτα για να μην πω ότι μάλλον αντιπαθητική μου φαίνεται αυτή η συμπεριφορά παρά με εξιτάρει!

3) Εδώ το μόνο που έχω να πω (νομίζω ότι το έχω αναφέρει και σε άλλη συζήτηση) είναι πως πιστεύω ότι τα επιτυχημένα ζευγάρια είναι αυτά που έχουν πάνω-κάτω κοινό background σε όλους του τομείς (κοινωνικό, οικονομικό, μορφωτικό κτλ). ΄Ετσι στην περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα μείνουν με αυτά που είχαν πριν τον γάμο. Ο νόμος στην περίπτωση που αναφέρεις, λέει ότι "Αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφότου τελέσθηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιονδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή".΄Οπως ξέρεις ένας γάμος έχει πολλές υποχρεώσεις. Τις ώρες λοιπόν που εσύ κουραζόσουν και ξενύχταγες για να αυξήσεις την περιουσία σου (που δεν είναι πλέον "σου" αλλά "σας"), η γυναίκα σου θα μεγάλωνε τα παιδιά σας, θα επωμιζόταν τις κοινωνικές σας υποχρεώσεις, θα φρόντιζε το σπίτι, θα μαγείρευε φαγητό κτλ, κτλ. Πράγματα δηλαδή που θα ήταν αδύνατον να έκανες εσύ παράλληλα με τη δουλειά σου.΄Ολη αυτή η προσφορά για σένα δεν αξίζει τίποτα;΄Οπως και να έχει μια γυναίκα που έχει τη μόρφωσή της, τη δουλειά της και την περιουσία της, δεν υπάρχει περίπτωση να ρίξει την αξιοπρέπειά της, θέλοντας να σε γδύσει παρά μόνο να είσαι συνεπής στην οικονομική συνεισφορά σου για τα παιδιά.
Στην περίπτωση που ένας/μία 50άρης/άρα απογοητευτεί όψιμα από τον/την σύζυγό του πράγματι η κατάσταση είναι πολύ δυσκολότερη από ότι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε σε μικρότερη ηλικία. Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει τη ζωή του αλλά όχι και να αισθάνονται ότι δεν έχουν λόγο ύπαρξης, όπως λες! Στα 50 τη σημερινή εποχή ένας άνθρωπος είναι ακόμα νέος και ο χρόνος είναι γιατρός ακόμα και σ΄αυτές τις ηλικίες. Υπάρχουν χαρές της ζωής που μπορούν να απολαύσουν και μην ξεχνάς ότι ο κοινός πόνος ενώνει τους ανθρώπους! Ξέρεις πόσοι άνθρωποι σ΄αυτήν την ηλικία δημιουργούν παρέες και ξαναπρογραμματίζουν τη ζωή τους; Αρκεί να πάρει την απόφαση να βγει από το καβούκι του και να διεκδικήσει τη ζωή του! Θα έχει τα παιδιά του, πιθανόν και τα εγγόνια του, τους συγγενείς του, 5 καλούς φίλους, τα πράγματα που του αρέσουν να κάνει και η ζωή θα βρει τον τρόπο να αναστηθεί μέσα του. Είμαι υπέρ του διαστήματος πένθους για κάτι σημαντικό που έχασες αλλά κατά της παραίτησης!

4) Αν σκέφτεσαι να παντρευτείς με το σκεπτικό "ξεκινάμε και όσο πάει", άστο καλύτερα! Δεν έχει νόημα!΄Ετσι κι αλλιώς δεν είναι υποχρεωτικό να παντρευτούμε όλοι!

 

[Guest 209912]

Θα σου πω πώς τα βλέπω εγώ τα πράγματα.
1) Ο γάμος δεν είναι ένα project εργασίας. Συμφωνώ ότι μπορεί να είχες στο παρελθόν μια ιδέα που με τις γνώσεις και την εμπειρία που είχες τότε να σου φαινόταν εξαιρετική όμως αργότερα όταν ωρίμασες στον χώρο βρήκες κάτι άλλο καλύτερο και στράφηκες εκεί. Λες ότι το μετάνιωσες! Κακώς το λες, επειδή αν δεν πέρναγες από αυτό το στάδιο, δεν θα έφτανες στο καλύτερο επόμενο! Είναι σαν να γράφεις μια έκθεση στο Δημοτικό και στο Λύκειο. Ασφαλώς αυτή που θα γράψεις στο Λύκειο θα είναι καλύτερη αλλά είναι καλύτερη επειδή εξασκήθηκες σ΄αυτό από το Δημοτικό. Η σχέση σου με τον άνθρωπο που θα επιλέξεις να παντρευτείς δεν ακολουθεί αυτήν την πορεία επειδή "υποτίθεται" ότι για να το αποφασίσεις έχεις φτάσει στο σημείο "που γράφεις έκθεση στο Λύκειο". Δεν παντρευόμαστε τον πρώτο τυχόντα, παντρευόμαστε αυτόν που έχουμε επιλέξει συνειδητά όταν έχουμε ωριμάσει και ξέρουμε τι μας γίνεται!

2) Ξεχνάς κάτι πάρα πολύ σημαντικό το οποίο είναι τα αληθινά αισθήματα! Ο γάμος ασφαλώς δεν είναι πάντα εύκολος καθώς η ζωή μπορεί να σου φέρει δυσκολίες που θα πρέπει να παλέψεις πολύ για να τις ξεπεράσεις.΄Οταν όμως ο γάμος έχει ξεκινήσει σε σωστές βάσεις, αυτές οι δυσκολίες θα δέσουν περισσότερο το ζευγάρι επειδή ο ένας θα προσπαθεί να στηρίξει τον άλλον όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή αυτό είναι αυτονόητο μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπιούνται. Δεν πατάς ένα κουμπί να αγαπάς τον άνθρωπό σου μόνο στις χαρές και να αδιαφορείς όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Θα μου πεις τόσα έχουμε ακούσει να γίνονται! Σωστά! Γιαυτό προσπαθείς να σιγουρευτείς όσο περισσότερο μπορείς για τον άνθρωπο που θα έχεις δίπλα σου! Για το μικρό ποσοστό που απομένει, ρίχνεις ζαριά! Τουλάχιστον αν σου κάτσει η στραβή, δεν θα κακίζεις τον εαυτό σου επειδή δεν το προέβλεψες! Και εγώ ξέρω δύο αντίθετες περιπτώσεις ζευγαριών φίλων των γονιών μου. Στο ένα ζευγάρι η γυναίκα ζει τον άντρα της επί αρκετά χρόνια επειδη απολύθηκε και δεν μπόρεσε να ξαναβρει δουλειά και στο άλλο ο άντρας εγκατέλειψε τη γυναίκα του επειδή γέννησε παιδάκι με σύνδρομο Down! Πες μου τώρα εσύ πώς θα μπορούσες να προβλέψεις κάτι τέτοιο!
Τώρα αυτό σχετικά με το να μην θεωρείς τον άλλο δεδομένο, εγώ έχω αντίθετη φιλοσοφία από την πλειοψηφία που ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να το κάνουμε ποτέ. Δεν ξέρω βέβαια τι εννοεί ο καθένας όταν το λέει αλλά αν εννοεί ότι ο άντρας είναι σίγουρος για τη γυναίκα του και η γυναίκα σίγουρη για τον άντρα της, τότε ναι θέλω να τον θεωρώ δεδομένο και εκείνος να θεωρεί δεδομένη εμένα!΄Ολες αυτές οι μπούρδες για το ότι πρέπει να σε ανακαλύπτει σιγά-σιγά και ποτέ να μην ξέρει τις μύχιες σκέψεις σου και πάντα να σε διεκδικεί και να φοβάται μήπως σε χάσει για να του κινείς το ενδιαφέρον και χίλιες δυο άλλες παρόμοιες χονροβλακείες, εμένα προσωπικά δεν μου λένε απολύτως τίποτα για να μην πω ότι μάλλον αντιπαθητική μου φαίνεται αυτή η συμπεριφορά παρά με εξιτάρει!

3) Εδώ το μόνο που έχω να πω (νομίζω ότι το έχω αναφέρει και σε άλλη συζήτηση) είναι πως πιστεύω ότι τα επιτυχημένα ζευγάρια είναι αυτά που έχουν πάνω-κάτω κοινό background σε όλους του τομείς (κοινωνικό, οικονομικό, μορφωτικό κτλ). ΄Ετσι στην περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα μείνουν με αυτά που είχαν πριν τον γάμο. Ο νόμος στην περίπτωση που αναφέρεις, λέει ότι "Αν ο γάμος λυθεί ή ακυρωθεί και η περιουσία του ενός συζύγου έχει, αφότου τελέσθηκε ο γάμος, αυξηθεί, ο άλλος σύζυγος, εφόσον συνέβαλε με οποιονδήποτε τρόπο στην αύξηση αυτή, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοση του μέρους της αύξησης το οποίο προέρχεται από τη δική του συμβολή".΄Οπως ξέρεις ένας γάμος έχει πολλές υποχρεώσεις. Τις ώρες λοιπόν που εσύ κουραζόσουν και ξενύχταγες για να αυξήσεις την περιουσία σου (που δεν είναι πλέον "σου" αλλά "σας"), η γυναίκα σου θα μεγάλωνε τα παιδιά σας, θα επωμιζόταν τις κοινωνικές σας υποχρεώσεις, θα φρόντιζε το σπίτι, θα μαγείρευε φαγητό κτλ, κτλ. Πράγματα δηλαδή που θα ήταν αδύνατον να έκανες εσύ παράλληλα με τη δουλειά σου.΄Ολη αυτή η προσφορά για σένα δεν αξίζει τίποτα;΄Οπως και να έχει μια γυναίκα που έχει τη μόρφωσή της, τη δουλειά της και την περιουσία της, δεν υπάρχει περίπτωση να ρίξει την αξιοπρέπειά της, θέλοντας να σε γδύσει παρά μόνο να είσαι συνεπής στην οικονομική συνεισφορά σου για τα παιδιά.
Στην περίπτωση που ένας/μία 50άρης/άρα απογοητευτεί όψιμα από τον/την σύζυγό του πράγματι η κατάσταση είναι πολύ δυσκολότερη από ότι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε σε μικρότερη ηλικία. Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει τη ζωή του αλλά όχι και να αισθάνονται ότι δεν έχουν λόγο ύπαρξης, όπως λες! Στα 50 τη σημερινή εποχή ένας άνθρωπος είναι ακόμα νέος και ο χρόνος είναι γιατρός ακόμα και σ΄αυτές τις ηλικίες. Υπάρχουν χαρές της ζωής που μπορούν να απολαύσουν και μην ξεχνάς ότι ο κοινός πόνος ενώνει τους ανθρώπους! Ξέρεις πόσοι άνθρωποι σ΄αυτήν την ηλικία δημιουργούν παρέες και ξαναπρογραμματίζουν τη ζωή τους; Αρκεί να πάρει την απόφαση να βγει από το καβούκι του και να διεκδικήσει τη ζωή του! Θα έχει τα παιδιά του, πιθανόν και τα εγγόνια του, τους συγγενείς του, 5 καλούς φίλους, τα πράγματα που του αρέσουν να κάνει και η ζωή θα βρει τον τρόπο να αναστηθεί μέσα του. Είμαι υπέρ του διαστήματος πένθους για κάτι σημαντικό που έχασες αλλά κατά της παραίτησης!

4) Αν σκέφτεσαι να παντρευτείς με το σκεπτικό "ξεκινάμε και όσο πάει", άστο καλύτερα! Δεν έχει νόημα!΄Ετσι κι αλλιώς δεν είναι υποχρεωτικό να παντρευτούμε όλοι!

Το πρόβλημα με αυτά που λες είναι πως βάζεις συνεχώς προϋποθέσεις, όπως να "να βρεις τον σωστό άνθρωπο", "ο γάμος να έχει τις σωστές βάσεις" κ.ο.κ. οι οποίες τις περισσότερες φορές μάλιστα αποτελούν και τραγικές ασάφειες και κούφια λόγια. Η πραγματικότητα ως συνήθως είναι πολύ διαφορετική και πολυπλοκότερη. Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος παράγοντας τυχαιότητας όσον αφορά το άτομο το οποίο θα καταλήξεις να παντρευτείς και ίσως αυτό να μην το αντιλαμβάνεσαι απλά επειδή στάθηκες τυχερή σε πολλούς τομείς της ζωής σου και διόρθωσε με αν κάνω λάθος.

Ο γάμος και η οικογένεια επίσης είναι πράγματα τα οποία έχουν χρονικούς περιορισμούς, που σημαίνει ότι δεν έχεις όλη τη ζωή σου διαθέσιμη να διαλέγεις συντρόφους και να κρίνεις. Για τις γυναίκες το τελευταίο τρένο για οικογένεια φεύγει στα late 30s και παρότι οι άντρες δεν έχουν αυστηρό χρονοδιάγραμμα, όσο περνάν τα χρόνια τόσο πιο δύσκολο γίνεται το εγχείρημα σε όλους τους τομείς. Αυτό σημαίνει πως δεν πρόκειται να βρεις τον τέλειο σύντροφο και στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει είναι να καταλήγεις με έναν άνθρωπο που έχει και κακά και καλά και θα πρέπει να δουλέψεις με αυτά γιατί ο χρόνος πιέζει και δεν έχεις άλλα περιθώρια να γνωρίζεις νέους. Αυτή είναι η πλειοψηφία των καταστάσεων και όχι οι ειδυλλιακές καταστάσεις που προϋποθέτεις.

Πολλοί άνθρωποι επίσης δεν έχουν καν το ωραίο ξεκίνημα στη ζωή που φαντάζεσαι ή πιθανώς είχες. Μπορεί κάποιος να έχει φτάσει 35 ετών και να είναι πρακτικά στην ίδια κατάσταση που ήσουν εσύ στα 20 γιατί τα 15 χρόνια αυτά προσπαθούσε να διορθώσει τις αναποδιές που του επέφεραν οι τυχαίες περιστάσεις της γεννήσεως του. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος αν θέλει να κάνει οικογένεια δεν έχει τα χρονικά περιθώρια να κάνει 7 μακροχρόνιες σχέσεις για να καλοτεστάρει τους άλλους και το πιθανότερο είναι να κάνει οικογένεια με τον "suboptimal" σύντροφο.

Και επειδή βλέπω την απάντηση σε αυτά να έρχεται και την έχεις γράψει και πιο πάνω μάλιστα, δηλαδή "αν είναι έτσι τα πράγματα άστο μην κάνεις οικογένεια" πρέπει να σχολιάσω πως η απάντηση αυτή δεν ευσταθεί καν. Στατιστικά το να κάνεις παιδιά είναι ένα από τα σίγουρα καλά πράγματα της ζωής που δεν μετανιώνει κανείς. Κανείς στον νεκροκρέβατο του δεν είπε "Μακάρι να είχα κάνει λιγότερα παιδιά". Οι περισσότεροι λοιπόν άνθρωποι είναι προγραμματισμένοι από την φύση να θέλουν να κάνουν οικογένεια και ιδίως θα έλεγα όσοι δεν είχαν μια σωστή οικογένεια μικροί, καθώς θα θελήσουν μέσα από την δική τους οικογένεια να αναπληρώσουν όλα εκείνα τα οποία στερήθηκαν μικροί. Είναι επίσης μια εντελώς σνομπ και αφυψηλού απάντηση καθώς μεταφράζεται σε "όποιος δεν είχε την τύχη να γεννηθεί σε ένα νορμάλ περιβάλλον και να έχει μια νορμάλ πορεία δεν χρειάζεται να αναπαραχθεί και να κάνει οικογένεια" πράγμα που είναι ναι μεν αληθές, καθώς όντως δεν είναι απαραίτητο να κάνεις οικογένεια αλλά είναι δε, κάτι που μπορούμε να ισχυριστούμε μόνο για τον εαυτό μας και ποτέ για κάποιον τρίτο. Κοινώς δεν ξέρεις πόσο ανάγκη έχει ο άλλος την οικογένεια για να πεις "Ε εντάξει, δεν έγινε και κάτι."

Για τους παραπάνω λόγους θεωρώ πως τις περισσότερες φορές τα σενάρια δεν είναι ιδανικά και οι περισσότεροι άνθρωποι θα ξεκινήσουν έναν γάμο με ότι έχουν εκείνη την στιγμή διαθέσιμο ελπίζοντας για το καλύτερο. Τα αληθινά συναισθήματα για τα οποία γράφεις συνήθως είναι προϊόν hindsight, δηλαδή χαρακτηρίζουμε αληθινά αυτά που άντεξαν την δοκιμασία και ψεύτικα τα υπόλοιπα, αλλά πριν την δοκιμασία μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Μπορεί σε μερικά να χρόνια να ξυπνήσεις, να είσαι 45 με 3 παιδιά και να ανακαλύψεις ότι ο άντρας σου σε απατούσε τα τελευταία 10 χρόνια. "Μα, εγώ τον έχω τεστάρει και βάζω το χέρι μου στην φωτιά, ο γάμος μας έχεις τις σωστές βάσεις, υπάρχουν αληθινά συναισθήματα μπλα μπλα μπλα" τις περισσότερες φορές δεν το βλέπεις να έρχεται.

 

[Guest 699855]

1) Το πρόβλημα με αυτά που λες είναι πως βάζεις συνεχώς προϋποθέσεις, όπως να "να βρεις τον σωστό άνθρωπο", "ο γάμος να έχει τις σωστές βάσεις" κ.ο.κ. οι οποίες τις περισσότερες φορές μάλιστα αποτελούν και τραγικές ασάφειες και κούφια λόγια. Η πραγματικότητα ως συνήθως είναι πολύ διαφορετική και πολυπλοκότερη. Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος παράγοντας τυχαιότητας όσον αφορά το άτομο το οποίο θα καταλήξεις να παντρευτείς και ίσως αυτό να μην το αντιλαμβάνεσαι απλά επειδή στάθηκες τυχερή σε πολλούς τομείς της ζωής σου και διόρθωσε με αν κάνω λάθος.

2) Ο γάμος και η οικογένεια επίσης είναι πράγματα τα οποία έχουν χρονικούς περιορισμούς, που σημαίνει ότι δεν έχεις όλη τη ζωή σου διαθέσιμη να διαλέγεις συντρόφους και να κρίνεις. Για τις γυναίκες το τελευταίο τρένο για οικογένεια φεύγει στα late 30s και παρότι οι άντρες δεν έχουν αυστηρό χρονοδιάγραμμα, όσο περνάν τα χρόνια τόσο πιο δύσκολο γίνεται το εγχείρημα σε όλους τους τομείς. Αυτό σημαίνει πως δεν πρόκειται να βρεις τον τέλειο σύντροφο και στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει είναι να καταλήγεις με έναν άνθρωπο που έχει και κακά και καλά και θα πρέπει να δουλέψεις με αυτά γιατί ο χρόνος πιέζει και δεν έχεις άλλα περιθώρια να γνωρίζεις νέους. Αυτή είναι η πλειοψηφία των καταστάσεων και όχι οι ειδυλλιακές καταστάσεις που προϋποθέτεις.
Πολλοί άνθρωποι επίσης δεν έχουν καν το ωραίο ξεκίνημα στη ζωή που φαντάζεσαι ή πιθανώς είχες. Μπορεί κάποιος να έχει φτάσει 35 ετών και να είναι πρακτικά στην ίδια κατάσταση που ήσουν εσύ στα 20 γιατί τα 15 χρόνια αυτά προσπαθούσε να διορθώσει τις αναποδιές που του επέφεραν οι τυχαίες περιστάσεις της γεννήσεως του. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος αν θέλει να κάνει οικογένεια δεν έχει τα χρονικά περιθώρια να κάνει 7 μακροχρόνιες σχέσεις για να καλοτεστάρει τους άλλους και το πιθανότερο είναι να κάνει οικογένεια με τον "suboptimal" σύντροφο.

3) Και επειδή βλέπω την απάντηση σε αυτά να έρχεται και την έχεις γράψει και πιο πάνω μάλιστα, δηλαδή "αν είναι έτσι τα πράγματα άστο μην κάνεις οικογένεια" πρέπει να σχολιάσω πως η απάντηση αυτή δεν ευσταθεί καν. Στατιστικά το να κάνεις παιδιά είναι ένα από τα σίγουρα καλά πράγματα της ζωής που δεν μετανιώνει κανείς. Κανείς στον νεκροκρέβατο του δεν είπε "Μακάρι να είχα κάνει λιγότερα παιδιά". Οι περισσότεροι λοιπόν άνθρωποι είναι προγραμματισμένοι από την φύση να θέλουν να κάνουν οικογένεια και ιδίως θα έλεγα όσοι δεν είχαν μια σωστή οικογένεια μικροί, καθώς θα θελήσουν μέσα από την δική τους οικογένεια να αναπληρώσουν όλα εκείνα τα οποία στερήθηκαν μικροί. Είναι επίσης μια εντελώς σνομπ και αφυψηλού απάντηση καθώς μεταφράζεται σε "όποιος δεν είχε την τύχη να γεννηθεί σε ένα νορμάλ περιβάλλον και να έχει μια νορμάλ πορεία δεν χρειάζεται να αναπαραχθεί και να κάνει οικογένεια" πράγμα που είναι ναι μεν αληθές, καθώς όντως δεν είναι απαραίτητο να κάνεις οικογένεια αλλά είναι δε, κάτι που μπορούμε να ισχυριστούμε μόνο για τον εαυτό μας και ποτέ για κάποιον τρίτο. Κοινώς δεν ξέρεις πόσο ανάγκη έχει ο άλλος την οικογένεια για να πεις "Ε εντάξει, δεν έγινε και κάτι."

4) Για τους παραπάνω λόγους θεωρώ πως τις περισσότερες φορές τα σενάρια δεν είναι ιδανικά και οι περισσότεροι άνθρωποι θα ξεκινήσουν έναν γάμο με ότι έχουν εκείνη την στιγμή διαθέσιμο ελπίζοντας για το καλύτερο. Τα αληθινά συναισθήματα για τα οποία γράφεις συνήθως είναι προϊόν hindsight, δηλαδή χαρακτηρίζουμε αληθινά αυτά που άντεξαν την δοκιμασία και ψεύτικα τα υπόλοιπα, αλλά πριν την δοκιμασία μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Μπορεί σε μερικά να χρόνια να ξυπνήσεις, να είσαι 45 με 3 παιδιά και να ανακαλύψεις ότι ο άντρας σου σε απατούσε τα τελευταία 10 χρόνια. "Μα, εγώ τον έχω τεστάρει και βάζω το χέρι μου στην φωτιά, ο γάμος μας έχεις τις σωστές βάσεις, υπάρχουν αληθινά συναισθήματα μπλα μπλα μπλα" τις περισσότερες φορές δεν το βλέπεις να έρχεται.

1) Αν δεν βάλεις τις προϋποθέσεις "να βρεις τον σωστό άνθρωπο", "ο γάμος να έχει τις σωστές βάσεις" κ.ο.κ , έχεις ήδη κάνει το πρώτο βήμα για το διαζύγιο πριν ακόμα παντρευτείς! Αυτή είναι η πραγματικότητα!

2)΄Ολοι οι άνθρωποι έχουν τα καλά και τα κακά τους! Δεν υπάρχει κανένας τέλειος και ακόμα και να υπήρχε δεν θα είχε κανένα απολύτως ενδιαφέρον! Σημασία έχει να βρεις αυτόν τον άνθρωπο (με τα καλά και τα κακά του) που να ταιριάζουν τα χνώτα σας. Αυτός που με σένα μπορεί να είναι απόλυτα συμβατός, κάποιος άλλος μπορεί να μην του έριχνε ούτε μια ματιά! Παρόλο που καταλαβαίνω αυτό που λες για τα χρονικά όρια, δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορείς να πιέσεις τις δυνάμεις του σύμπαντος να συνομωτήσουν για να βρεις τον άνθρωπό σου όταν εσύ θες! Μακάρι να γινόταν! Αν λοιπόν τα χρονικά περιθώρια φτάνουν στο τέλος τους τότε έχεις 2 λύσεις.΄Η θα το αφήσεις στην τύχη του ή να συμβιβαστείς με κάτι που σε καλύπτει λιγότερο από ο,τι ήθελες. Ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του σ΄αυτή τη ζωή και δέχεται τις συνέπειές τους!
΄Οταν ένας άνθρωπος είναι 35 χρονών, έχει κατασταλάξει σ΄αυτό που ψάχνει και επίσης έχει την εμπειρία να κρίνει ευκολότερα έναν άνθρωπο. Δεν χρειάζεται λοιπόν να κάνει μια 5ετή σχέση για να δει αν κάποιος του ταιριάζει. Σε πολύ συντομότερο διάστημα θα έχει καταλάβει αν προχωράει η σχέση ή όχι!

3) "όποιος δεν είχε την τύχη να γεννηθεί σε ένα νορμάλ περιβάλλον και να έχει μια νορμάλ πορεία δεν χρειάζεται να αναπαραχθεί και να κάνει οικογένεια"
Αυτό τώρα από πού προκύπτει; Πότε το είπα αυτό;΄Ισα-ίσα εγώ καμαρώνω τους ανθρώπους που ενώ δεν είχαν καλό ξεκίνημα στη ζωή τους αντί να αναπαράγουν το κακό πρότυπο, δημιουργούν ευτυχισμένες οικογένειες! Και ασφαλώς είναι σεβαστή η ανάγκη ενός ανθρώπου να κάνει οικογένεια!
Αυτό που είπα είναι ότι δεν μπορείς να ξεκινάς έναν γάμο με το σκεπτικό "πως ξεκινάμε και θα είμαστε μαζί μέχρις ότου μας βγάλει" ούτε κάνοντας σχέδια εξόδου ούτε προγαμιαία συμφωνητικά ούτε να βλέπεις στο πρόσωπο του ανθρώπου που ετοιμάζεσαι να μοιραστείς τη ζωή σου μαζί του, τον μέλλοντα δήμιό σου που θα σε κρεμάσει!

4) Είσαι πολύ φοβισμένος! Συναντάς στη ζωή σου έναν άνθρωπο, σου κάνει κλικ, δημιουργείς δεσμό μαζί του, γνωρίζεστε, περνάει ένα εύλογο χρονικό διάστημα και διαπιστώνετε ότι ταιριάζετε, κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος όλο και κάποιες καταστάσεις θα προκύψουν οπότε παίρνεις μια ιδέα πώς τις αντιμετωπίζει, ωριμάζουν και τα αισθήματα του ενός για τον άλλον και αποφασίζετε να κάνετε οικογένεια. Το μέλλον μπορείς μόνο να το φανταστείς αλλά ποτέ δεν το ξέρεις οπότε βασίζεσαι στο ένστικτό σου, στην εμπειρία σου, στη λογική σου και προχωράς! Αν υπάρχει περίπτωση όλο αυτό να πάει στραβά; Ασφαλώς και υπάρχει! Αλλά γιατί να σκεφτόμαστε εκ των προτέρων ότι κάτι τόσο όμορφο θα χαλάσει και να μην σκεφτούμε την ευτυχή πορεία της σχέσης μέσα στον χρόνο; Αφού έχεις κάνει ότι περνάει από το χέρι σου για να πάει αυτή η σχέση καλά, γιατί το γκαντεμιάζεις βρε αδερφέ;

 

[Guest 209912]

Είσαι πολύ φοβισμένος! Συναντάς στη ζωή σου έναν άνθρωπο, σου κάνει κλικ, δημιουργείς δεσμό μαζί του, γνωρίζεστε, περνάει ένα εύλογο χρονικό διάστημα και διαπιστώνετε ότι ταιριάζετε, κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος όλο και κάποιες καταστάσεις θα προκύψουν οπότε παίρνεις μια ιδέα πώς τις αντιμετωπίζει, ωριμάζουν και τα αισθήματα του ενός για τον άλλον και αποφασίζετε να κάνετε οικογένεια. Το μέλλον μπορείς μόνο να το φανταστείς αλλά ποτέ δεν το ξέρεις οπότε βασίζεσαι στο ένστικτό σου, στην εμπειρία σου, στη λογική σου και προχωράς! Αν υπάρχει περίπτωση όλο αυτό να πάει στραβά; Ασφαλώς και υπάρχει! Αλλά γιατί να σκεφτόμαστε εκ των προτέρων ότι κάτι τόσο όμορφο θα χαλάσει και να μην σκεφτούμε την ευτυχή πορεία της σχέσης μέσα στον χρόνο; Αφού έχεις κάνει ότι περνάει από το χέρι σου για να πάει αυτή η σχέση καλά, γιατί το γκαντεμιάζεις βρε αδερφέ;

Ναι, επειδή έχω δει αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων που ξεκίνησαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις και προσδοκίες και κατέληξαν να ξεσκίζονται στα δικαστήρια ή να έχουν κάνει το σπίτι τους εμπόλεμη ζώνη. Η αγάπη έχει αυστηρές προϋποθέσεις και γι αυτό και γι αυτό δεν πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με ψεύτικες προσδοκίες. Όταν πάψουν αυτές οι προϋποθέσεις να ισχύουν η σχέση θα καταρρεύσει και γι αυτό κανείς δεν μπορεί να επαναπαύεται με λογικές "τώρα παντρευτήκαμε, μπορώ να χαλαρώσω". Εκεί πήγαινε και το να θεωρείς τον άλλο δεδομένο, όχι στην εμπιστοσύνη. Πολλοί άνθρωποι προβάλλουν έναν ψεύτικο προσωρινό εαυτό προτού παντρευτούν και μετά τον γάμο θεωρούν ότι δέσανε τον γάιδαρο τους και νιώθουν ελεύθεροι να επιστρέψουν σε παλιές κακές συνήθειες. Καλά τα όλα όσα λες και δεν διαφωνώ με τα περισσότερα αλλά πολλές φορές το ένστικτο και η κρίση μας πέφτει έξω, ότι ηλικία και να έχουμε. Γι αυτό είμαι της λογικής προσέχουμε για να έχουμε.

 

[Guest 875331]

Ναι, επειδή έχω δει αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων που ξεκίνησαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις και προσδοκίες και κατέληξαν να ξεσκίζονται στα δικαστήρια ή να έχουν κάνει το σπίτι τους εμπόλεμη ζώνη. Η αγάπη έχει αυστηρές προϋποθέσεις και γι αυτό και γι αυτό δεν πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με ψεύτικες προσδοκίες. Όταν πάψουν αυτές οι προϋποθέσεις να ισχύουν η σχέση θα καταρρεύσει και γι αυτό κανείς δεν μπορεί να επαναπαύεται με λογικές "τώρα παντρευτήκαμε, μπορώ να χαλαρώσω". Εκεί πήγαινε και το να θεωρείς τον άλλο δεδομένο, όχι στην εμπιστοσύνη. Πολλοί άνθρωποι προβάλλουν έναν ψεύτικο προσωρινό εαυτό προτού παντρευτούν και μετά τον γάμο θεωρούν ότι δέσανε τον γάιδαρο τους και νιώθουν ελεύθεροι να επιστρέψουν σε παλιές κακές συνήθειες. Καλά τα όλα όσα λες και δεν διαφωνώ με τα περισσότερα αλλά πολλές φορές το ένστικτο και η κρίση μας πέφτει έξω, ότι ηλικία και να έχουμε. Γι αυτό είμαι της λογικής προσέχουμε για να έχουμε.

Γενικά, μιλάς κυρίως για την περίπτωση διαζυγίου, όπου η γυναίκα έχει τη δυνατότητα να καταστρέψει τον άντρα νομικά κλπ, το οποίο όντως είναι σιχαμένο, αλλά μπορεί να λυθεί σε συνεργασία με δικηγόρο πριν το γάμο. Πέρα απ' αυτό, όποιος πάει σε κάτι τόσο σημαντικό όσο είναι ο γάμος με λογική "πάμε με χαμηλές προσδοκίες και όπου βγει" θα μιζεριάσει και υπεκφεύγει in any case. Οι άνθρωποι χρειάζονται ένα όνειρο το οποίο κοιτούν και τους καθοδηγεί, ενώ βγάζει τον καλύτερο τους εαυτό, όπως λέει ο Ρας αλ γκουλ στο μπάτμαν.

 

[Guest 209912]

Γενικά, μιλάς κυρίως για την περίπτωση διαζυγίου, όπου η γυναίκα έχει τη δυνατότητα να καταστρέψει τον άντρα νομικά κλπ, το οποίο όντως είναι σιχαμένο, αλλά μπορεί να λυθεί σε συνεργασία με δικηγόρο πριν το γάμο. Πέρα απ' αυτό, όποιος πάει σε κάτι τόσο σημαντικό όσο είναι ο γάμος με λογική "πάμε με χαμηλές προσδοκίες και όπου βγει" θα μιζεριάσει και υπεκφεύγει in any case. Οι άνθρωποι χρειάζονται ένα όνειρο το οποίο κοιτούν και τους καθοδηγεί, ενώ βγάζει τον καλύτερο τους εαυτό, όπως λέει ο Ρας αλ γκουλ στο μπάτμαν.

Δεν είναι μόνο η περίπτωση της οικονομικής καταστροφής. Είναι και η περίπτωση της προσωπικής. Υπάρχουν άντρες όπως προείπα που το μόνο που έχουν στην ζωή τους είναι ο γάμος τους και η οικογένεια. Και είναι πολλοί περισσότεροι από ότι νομίζουμε. Αν κάποιος ανήκει σε αυτήν την κατηγορία το να τρέφει αυταπάτες περί αιώνιας ανιδιοτελούς αγάπης μπορεί να προβεί καταστροφικό.

 

[Guest 875331]

Δεν είναι μόνο η περίπτωση της οικονομικής καταστροφής. Είναι και η περίπτωση της προσωπικής. Υπάρχουν άντρες όπως προείπα που το μόνο που έχουν στην ζωή τους είναι ο γάμος τους και η οικογένεια. Και είναι πολλοί περισσότεροι από ότι νομίζουμε. Αν κάποιος ανήκει σε αυτήν την κατηγορία το να τρέφει αυταπάτες περί αιώνιας ανιδιοτελούς αγάπης μπορεί να προβεί καταστροφικό.

Εχ, το ότι τρέφει κάποιος τέτοιες αυταπάτες είνα σύμπτωμα - όχι αιτία και δεν θα αλλάξει κάτι αν του πεις να κρατά μικρό καλάθι. Πάντως και όσοι παντρεύονται "συμβατικά" το μετανιώνουν και πολύ μάλιστα. Παλιότερα οι άντρες είχαν την εκκλησία, τους φίλους τους και τη δουλειά τους(που είχε νόημα), ενώ πλέον δουλεύουν σε απρόσωπες πολυεθνικές και χαλάν την ώρα τους μπροστά από μια οθόνη τρώγοντας επεξεργασμένα τρόφιμα.

 

[Guest 209912]

Εχ, το ότι τρέφει κάποιος τέτοιες αυταπάτες είνα σύμπτωμα - όχι αιτία και δεν θα αλλάξει κάτι αν του πεις να κρατά μικρό καλάθι. Πάντως και όσοι παντρεύονται "συμβατικά" το μετανιώνουν και πολύ μάλιστα. Παλιότερα οι άντρες είχαν την εκκλησία, τους φίλους τους και τη δουλειά τους(που είχε νόημα), ενώ πλέον δουλεύουν σε απρόσωπες πολυεθνικές και χαλάν την ώρα τους μπροστά από μια οθόνη τρώγοντας επεξεργασμένα τρόφιμα.

Λέγοντας του το, κάνεις το πρώτο βήμα στο να καταλάβει ότι είναι το σύμπτωμα και πως πρέπει να ψάξει την αιτία. Το πρώτο βήμα για να λύσεις οποιοδήποτε πρόβλημα είναι να καταλάβεις ότι υπάρχει. Αν θα κάνει ο άλλος τα υπόλοιπα βήματα δεν είναι στο χέρι σου, ούτε σε αφορά.

Η δουλειά έχει το νόημα που τις δίνει κανείς και είναι στο χέρι του καθενός να κάνει κάτι με νόημα γι αυτόν. Οι περισσότεροι αναγκαστικά συμβατικά θα παντρευτούν, όπως ακριβώς κάνανε στην εποχή που περιγράφεις.

 

[Agaphbou]

Η αγάπη έχει αυστηρές προϋποθέσεις και γι αυτό δεν πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με ψεύτικες προσδοκίες. Όταν πάψουν αυτές οι προϋποθέσεις να ισχύουν η σχέση θα καταρρεύσει και γι αυτό κανείς δεν μπορεί να επαναπαύεται με λογικές "τώρα παντρευτήκαμε, μπορώ να χαλαρώσω". Εκεί πήγαινε και το να θεωρείς τον άλλο δεδομένο, όχι στην εμπιστοσύνη.

Να πάψουν να ισχύουν γιατί; Οι άνθρωποι στη βάση τους (σαν χαρακτήρες δηλαδή) δεν αλλάζουν, απλώς αποκαλύπτονται όπως (σχεδόν) λες και ο ίδιος παρακάτω. Επομένως, μήπως η σχέση ήταν σαθρή εξαρχής γιατί η άλλη πλευρά εθελοτυφλούσε, ή γιατί βιάστηκαν να παντρευτούν σε μικρή ηλικία;

Πολλοί άνθρωποι προβάλλουν έναν ψεύτικο προσωρινό εαυτό προτού παντρευτούν και μετά τον γάμο θεωρούν ότι δέσανε τον γάιδαρο τους και νιώθουν ελεύθεροι να επιστρέψουν σε παλιές κακές συνήθειες.

Δε μου κάνεις για άνθρωπος που δε θα έπαιρνε πρέφα κάτι τέτοιο σε διάστημα μικρότερο από 5 μήνες.

Καλά τα όλα όσα λες και δεν διαφωνώ με τα περισσότερα αλλά πολλές φορές το ένστικτο και η κρίση μας πέφτει έξω, ότι ηλικία και να έχουμε. Γι αυτό είμαι της λογικής προσέχουμε για να έχουμε.

Ναι απλά όταν προσέχεις υπερβολικά αυτό γίνεται αντιληπτό από τον άλλο και φτάνει στα μάτια του από κρυόκωλο (στην καλύτερη) μέχρι παρεξηγήσιμο (στη χειρότερη). Βασικά αντανακλά αυτό που όντως νιώθεις, αβεβαιότητα για το μέλλον της σχέσης. Ποιος θα ήθελε να είναι με έναν αβέβαιο σύντροφο στο πλευρό του και γιατί;

 

[Guest 209912]

Να πάψουν να ισχύουν γιατί; Οι άνθρωποι στη βάση τους (σαν χαρακτήρες δηλαδή) δεν αλλάζουν, απλώς αποκαλύπτονται όπως (σχεδόν) λες και ο ίδιος παρακάτω. Επομένως, μήπως η σχέση ήταν σαθρή εξαρχής γιατί η άλλη πλευρά εθελοτυφλούσε, ή γιατί βιάστηκαν να παντρευτούν σε μικρή ηλικία;

Δεν πιστεύω πως ο χαρακτήρας του ανθρώπου ειναι σταθερός. Αλλάζει με την πάροδο των χρόνων, είτε λόγο εκούσιας προσπάθειας, είτε λόγο περιβάλλοντος. Αλλά και αυτό που λες εσύ να ισχύει και απλά να απόκαλύπτεται πάλι δεν μπορείς να το ξέρεις από πριν.

απλά όταν προσέχεις υπερβολικά αυτό γίνεται αντιληπτό από τον άλλο και φτάνει στα μάτια του από κρυόκωλο (στην καλύτερη) μέχρι παρεξηγήσιμο (στη χειρότερη). Βασικά αντανακλά αυτό που όντως νιώθεις, αβεβαιότητα για το μέλλον της σχέσης. Ποιος θα ήθελε να είναι με έναν αβέβαιο σύντροφο στο πλευρό του και γιατί;

Η προσοχή που αναφέρω είναι μια εσωτερική κατάσταση, δεν χρειάζεται να αντανακλά κάτι. Απλά να μην κοιμάσαι τον ύπνο δικαίου και να επαναπαύεσαι.

 

[Guest 699855]

Πολλοί άνθρωποι προβάλλουν έναν ψεύτικο προσωρινό εαυτό προτού παντρευτούν και μετά τον γάμο θεωρούν ότι δέσανε τον γάιδαρο τους και νιώθουν ελεύθεροι να επιστρέψουν σε παλιές κακές συνήθειες. Καλά τα όλα όσα λες και δεν διαφωνώ με τα περισσότερα αλλά πολλές φορές το ένστικτο και η κρίση μας πέφτει έξω, ότι ηλικία και να έχουμε. Γι αυτό είμαι της λογικής προσέχουμε για να έχουμε.

Γιατί να πάψουν οι προϋποθέσεις και να καταρρεύσει η σχέση; Γιατί οι προσδοκίες να είναι ψεύτικες; Γιατί να προβάλλουν έναν ψεύτικο προσωρινό εαυτό; Μιλάμε για μια σχέση ζωής! Αν κάποιος κάνει τα παραπάνω, κάνει περισσότερο κακό στον εαυτό του παρά στον άλλον που παραπλανεί! Ποιος βάζει τα χεράκια του για να βγάλει τα ματάκια του; Και αυτό βρε παιδάκι μου το "δέσανε τον γάιδαρό τους" πόσο κακό μου ακούγεται!!! Στην εποχή που ζούμε οι γυναίκες έχουν πάρει τη ζωή στα χέρια τους, δεν περιμένουν να βρουν το πλούσιο κορόιδο που θα ξεγελάσουν να τις παντρευτεί για να ζήσουν ζωή χαρισάμενη! Τέλος πάντων κάναμε τις απόψεις μας σαφείς και ας προχωρήσει ο καθένας όπως νομίζει. Τέλος θα σου πω κάτι και αν θες το κρατάς.΄Οταν βρεις την κοπελιά που θα θελήσεις να κάνεις γυναίκα σου (που σου το εύχομαι ολόψυχα και μάλιστα σου εύχομαι να ερωτευτείτε πολύ και στη συνέχεια να αγαπηθείτε πολύ επειδή πραγματικά πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα σε κάνει πολύ χαρούμενο και θα σου στραγγυλέψει τις γωνίες που έχεις), καλό είναι να μην της αναφέρεις όλα τα σχετικά περί σχεδίου εξόδου! Αφού κάτι τέτοιο θα σε κάνει να αισθάνεσαι περισσότερο ασφαλής οπότε θα χαλαρώσεις και θα απολαύσεις τη ζωή σου περισσότερο, κάντο! Αλλά θα το ξέρεις μόνο εσύ! Φέρνω τον εαυτό μου στη θέση αυτής της κοπελιάς και αισθάνομαι ότι θα βούλιαζε η καρδιά μου αν άκουγα κάτι τέτοιο! Δεν χρειάζεται να την απογοητεύσεις δείχνοντάς της ότι αφήνεις περιθώρια για πιθανό χωρισμό, ότι στην ουσία δεν της έχεις εμπιστοσύνη, ότι προστατεύεις τον εαυτό σου από εκείνη και όλα τα υπόλοιπα "ευχάριστα" που μπορεί να σκεφτεί!

 

[Guest 209912]

Γιατί να πάψουν οι προϋποθέσεις και να καταρρεύσει η σχέση; Γιατί οι προσδοκίες να είναι ψεύτικες; Γιατί να προβάλλουν έναν ψεύτικο προσωρινό εαυτό; Μιλάμε για μια σχέση ζωής! Αν κάποιος κάνει τα παραπάνω, κάνει περισσότερο κακό στον εαυτό του παρά στον άλλον που παραπλανεί! Ποιος βάζει τα χεράκια του για να βγάλει τα ματάκια του;

Με ρωτάς γιατί οι άνθρωποι λένε ψέμματα και συμπεριφέρονται με υστερόβουλο, ηλίθιο και σκατένιο τρόπο? Δεν ξέρω, μάλλον προϊόν χιλιάδων παραγόντων. Αλλά τι σημασία έχει? Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν και μπορεί να έρθεις σε επαφή μαζί τους.

΄Και αυτό βρε παιδάκι μου το "δέσανε τον γάιδαρό τους" πόσο κακό μου ακούγεται!!! Στην εποχή που ζούμε οι γυναίκες έχουν πάρει τη ζωή στα χέρια τους, δεν περιμένουν να βρουν το πλούσιο κορόιδο που θα ξεγελάσουν να τις παντρευτεί για να ζήσουν ζωή χαρισάμενη! Τέλος πάντων κάναμε τις απόψεις μας σαφείς και ας προχωρήσει ο καθένας όπως νομίζει. Τέλος θα σου πω κάτι και αν θες το κρατάς.

Φυσικά και υπάρχουν. Η εποχή δεν ξέρω τι ρόλο βαράει. Μια γυναίκα που ζει ας πούμε δουλεύοντας σε σουπερμάρκετ (και δεν το λέω υποτιμητικά) μια δεκαετία, έχει βάλει την ζωή της σε ένα πλαίσιο το οποίο είναι το μηνιάτικο των 700 ευρώ του σουπερμάρκετ. Η μόνη ρεαλιστική ευκαιρία για να ζήσει αυτή η γυναίκα μια άνετη ζωή είναι να βρει έναν άντρα με λεφτά ο οποίος δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα το πλουσιόπαιδο, οποιοσδήποτε θα την ανεβάσει στην επόμενη οικονομική κλάση είναι δεκτός. Όσο πιο φτωχοποιημένη είναι μια χώρα τόσο περισσότερες είναι αυτές οι γυναίκες και είναι απόλυτα λογικό. Ξαναλέω μην κρίνεις την κοινωνία από τον άμεσο περίγυρο σου γιατί τείνουμε να κάνουμε παρέα με όμοια μας άτομα.

Οι γυναίκες αυτές λοιπόν μια χαρά μπορούν να υποκριθούν όσο χρειαστεί για να τυλίξουν τον εύπορο γαμπρό και αφού ανταλλάξουν βέρες αρχίζουν να δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που συμφωνώ μαζί του ότι οι άνθρωποι είναι καλύτερο να παντρεύονται μέσα στα πλαίσια την κοινωνικής τους τάξης, καθώς αυτό λύνει πολλά προβλήματα, αλλά φυσικά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό.

Το συγκεκριμένο πρόβλημα το έχουν κυρίως οι αυτοδημιούργητοι άντρες, κυρίως επιχειρηματίες που κάνανε ένα μπαμ και πλουτίσανε ξαφνικά
σε λίγα χρόνια και βρέθηκαν έτσι σε μικρό χρονικό διάστημα σε μια εντελώς νέα πραγματικότητα. Το χρήμα τραβάει τις γυναίκες όπως η μύγα το σκατό. Δεν ξέρω καν γιατί το συζητάμε αυτό, είναι μια πραγματικότητα. Το έχω βιώσει κι εγώ ο ίδιος απλά αφήνοντας υπονοούμενα ότι έχω λεφτά

Όταν έχεις γίνει κάποιος στην ζωή σου και έχεις πετύχει κάποια πράγματα αναπόφευκτα θα ακολουθήσουν και τα λεφτά και μετά μπαίνεις στην διαδικασία να τα κρύβεις γιατί τραβάνε τις λάθος γυναίκες (αν φυσικά σε νοιάζει να κάνεις μια σοβαρή σχέση).

΄Οταν βρεις την κοπελιά που θα θελήσεις να κάνεις γυναίκα σου (που σου το εύχομαι ολόψυχα και μάλιστα σου εύχομαι να ερωτευτείτε πολύ και στη συνέχεια να αγαπηθείτε πολύ επειδή πραγματικά πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα σε κάνει πολύ χαρούμενο και θα σου στραγγυλέψει τις γωνίες που έχεις), καλό είναι να μην της αναφέρεις όλα τα σχετικά περί σχεδίου εξόδου! Αφού κάτι τέτοιο θα σε κάνει να αισθάνεσαι περισσότερο ασφαλής οπότε θα χαλαρώσεις και θα απολαύσεις τη ζωή σου περισσότερο, κάντο! Αλλά θα το ξέρεις μόνο εσύ! Φέρνω τον εαυτό μου στη θέση αυτής της κοπελιάς και αισθάνομαι ότι θα βούλιαζε η καρδιά μου αν άκουγα κάτι τέτοιο! Δεν χρειάζεται να την απογοητεύσεις δείχνοντάς της ότι αφήνεις περιθώρια για πιθανό χωρισμό, ότι στην ουσία δεν της έχεις εμπιστοσύνη, ότι προστατεύεις τον εαυτό σου από εκείνη και όλα τα υπόλοιπα "ευχάριστα" που μπορεί να σκεφτεί!

Καχύποπτος είμαι Λένω δεν είμαι βλάκας. Τους ανθρώπους πρέπει να περάσει καιρός για να τους εμπιστευτώ και πρέπει να μου αποδείξουν έμπρακτα ότι είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω φίλους που μπορώ πράγματι να εμπιστευτώ για σοβαρά θέματα και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γι αυτό. Ξέρω πολύ καλά τι πρέπει να εξωτερικεύω και τι να κρατάω για τον εαυτό μου σε μια σχέση. Απλά εν τέλει όταν την πατάς εσύ θα πληρώσεις την νύφη γι αυτό και ο καθένας καλό είναι να κάνει αυτό που νομίζει αυτός σωστό.

 

[Guest 699855]

Καχύποπτος είμαι Λένω δεν είμαι βλάκας. Τους ανθρώπους πρέπει να περάσει καιρός για να τους εμπιστευτώ και πρέπει να μου αποδείξουν έμπρακτα ότι είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω φίλους που μπορώ πράγματι να εμπιστευτώ για σοβαρά θέματα και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό γι αυτό. Ξέρω πολύ καλά τι πρέπει να εξωτερικεύω και τι να κρατάω για τον εαυτό μου σε μια σχέση. Απλά εν τέλει όταν την πατάς εσύ θα πληρώσεις την νύφη γι αυτό και ο καθένας καλό είναι να κάνει αυτό που νομίζει αυτός σωστό.

Βρε δεν υπήρχε περίπτωση να παντρευτώ για τα λεφτά ακόμα και αν με παρακάλαγε ο Νιάρχος αντί για την πρώην του Abramovich!!! (ας ελαφρύνουμε λίγο την κουβέντα) Τώρα αυτό το παράδειγμα που έφερες με τη γυναίκα που δουλεύει σε σούπερ μάρκετ και τον άντρα που θα την ανεβάσει στην αμέσως επόμενη οικονομική κλάση, τι να σου πω ... Μέσα στον κύκλο της μπορεί να βρει έναν άντρα όπως τον θέλει να αγαπηθούν και να κάνουν οικογένεια. Αν μαζεύουν και οι δύο ένα διχίλιαρο τον μήνα και έχει και ένας από αυτούς ένα σπιτάκι να μείνουν ώστε να μην πληρώνουν ενοίκιο, μια χαρά θα τα καταφέρουν για αρχή! Νομίζω κι εσύ όπως κι εγώ γνωρίζουμε πολλά τέτοια ζευγάρια. Γιατί να παίξει όλο αυτό το θέατρο για να "τυλίξει" κάποιον πλουσιότερο για τον οποίο δεν τρέφει αισθήματα μόνο και μόνο για να ζήσει πιο άνετα; Ζωή θα είναι αυτή ή μαρτύριο; Τι να το κάνω εγώ όταν ζω με έναν άνθρωπο που τον αισθάνομαι ξένο με αντάλλαγμα υλικά αγαθά; Πού θα βρω την ουσία της ζωής και την ευτυχία; Στα σπα, στα κομμωτήρια και στις διασκεδάσεις; Τέλος πάντων θα συμφωνήσω σ΄αυτό που είπες ότι παίρνουμε παραδείγματα από τον άμεσο περίγυρό μας που αποτελείται από άτομα αν όχι ακριβώς όμοια, παρόμοια με μας και θα δεχτώ επίσης ότι μπορεί να έχεις δει πράγματα που εγώ δεν έχει τύχει να διαπιστώσω.
Και εγώ για να εμπιστευτώ έναν άνθρωπο θα πρέπει να περάσει καιρός και να μου αποδείξει έμπρακτα ότι είναι άξιος της εμπιστοσύνης μου.΄Οχι από καχυποψία αλλά για να δω αν πραγματικά αξίζει σύμφωνα με τα δικά μου δεδομένα να βρίσκεται στη ζωή μου υπό οποιαδήποτε ιδιότητα.
Πάντως αγαπητέ μου θέλω να σου ευχηθώ ειλικρινά μέσα από την καρδιά μου να βρεις μια σύντροφο έτσι ακριβώς όπως την θέλεις (δηλ. να τικάρει όλα τα κουτάκια σου - σε πειράζω ) και ακόμα καλύτερη! Μπορεί μετά μια δεκαετία (ή και λιγότερο) να θυμηθούμε ότι κάποτε υπήρχε το e-steki και να το ξαναπληκρολογήσουμε. Μακάρι να διαβάσω κάτι τόσο καλό για σένα! Θα χαρώ πάρα πολύ! Στον επαγγελματικό τομέα δεν σε φοβάμαι! Από ο,τι έχω καταλάβει, ξέρεις πολύ καλά τι να κάνεις και έχεις αντοχές να το παλέψεις! Μια κοπελιά να σε αγαπήσει πολύ και να σου γλυκάνει τη ζωή χρειάζεσαι!

 

[Guest 209912]

Βρε δεν υπήρχε περίπτωση να παντρευτώ για τα λεφτά ακόμα και αν με παρακάλαγε ο Νιάρχος αντί για την πρώην του Abramovich!!! (ας ελαφρύνουμε λίγο την κουβέντα) Τώρα αυτό το παράδειγμα που έφερες με τη γυναίκα που δουλεύει σε σούπερ μάρκετ και τον άντρα που θα την ανεβάσει στην αμέσως επόμενη οικονομική κλάση, τι να σου πω ... Μέσα στον κύκλο της μπορεί να βρει έναν άντρα όπως τον θέλει να αγαπηθούν και να κάνουν οικογένεια. Αν μαζεύουν και οι δύο ένα διχίλιαρο τον μήνα και έχει και ένας από αυτούς ένα σπιτάκι να μείνουν ώστε να μην πληρώνουν ενοίκιο, μια χαρά θα τα καταφέρουν για αρχή! Νομίζω κι εσύ όπως κι εγώ γνωρίζουμε πολλά τέτοια ζευγάρια. Γιατί να παίξει όλο αυτό το θέατρο για να "τυλίξει" κάποιον πλουσιότερο για τον οποίο δεν τρέφει αισθήματα μόνο και μόνο για να ζήσει πιο άνετα; Ζωή θα είναι αυτή ή μαρτύριο; Τι να το κάνω εγώ όταν ζω με έναν άνθρωπο που τον αισθάνομαι ξένο με αντάλλαγμα υλικά αγαθά; Πού θα βρω την ουσία της ζωής και την ευτυχία; Στα σπα, στα κομμωτήρια και στις διασκεδάσεις; Τέλος πάντων θα συμφωνήσω σ΄αυτό που είπες ότι παίρνουμε παραδείγματα από τον άμεσο περίγυρό μας που αποτελείται από άτομα αν όχι ακριβώς όμοια, παρόμοια με μας και θα δεχτώ επίσης ότι μπορεί να έχεις δει πράγματα που εγώ δεν έχει τύχει να διαπιστώσω.
Και εγώ για να εμπιστευτώ έναν άνθρωπο θα πρέπει να περάσει καιρός και να μου αποδείξει έμπρακτα ότι είναι άξιος της εμπιστοσύνης μου.΄Οχι από καχυποψία αλλά για να δω αν πραγματικά αξίζει σύμφωνα με τα δικά μου δεδομένα να βρίσκεται στη ζωή μου υπό οποιαδήποτε ιδιότητα.

Καλά δεν έχεις ανέβει στο ιστιοπλοϊκό του Νιάρχου γι αυτό τα λες αυτά

Δεν ξέρω γιατί αυτομάτως παίρνεις την περίπτωση που δεν θα τρέφει αισθήματα. Δεν μιλάω για τίποτα 70αριδες πλούσιους γέρους. Μιλάω για φυσιολογικά άτομα σε ηλικία γάμου που απλά έχουν λεφτά. Δεν καταλαβαίνω που κολλάς, η λογική τους είναι πολύ απλή. Βλέπουν έναν άντρα ο οποίος αποτελεί ένα εισιτήριο προς μια εντελώς διαφορετική ζωή(δεν είναι μόνο οι ανέσεις, είναι και αλλαγή του κοινωνικού τους στάτους) την οποία δεν πρόκειται να έχουν σε καμία περίπτωση χωρίς αυτόν και τον θέλουν. Επειδή τώρα κατανοούν πως αυτός ο άντρας έχει επιλογές και επειδή επίσης κατανοούν πως και οι ίδιες δεν είναι τίποτα διαμάντια θα αρχίσουν να προσποιούνται συμπεριφορές ώστε να τραβήξουν το ενδιαφέρον του και να τον κερδίσουν. Και όλα αυτά φυσικά είναι μέχρι να μπει η βέρα και να έρθει το παιδί όπου και αισθάνονται εντελώς ασφαλείς να ξαναβγάλουν τον πραγματικό τους εαυτό.

Μπορώ να σου δώσω και απτό παράδειγμα. Πριν κάνα δυο χρόνια δούλευα με έναν φίλο μου και στην δουλειά ήταν μια κοπελιά από το διπλανό χωριό, αυτής της κατηγορίας. Η κοπέλα είναι χαζούλα και κουτοπόνηρη ταυτόχρονα οπότε λέω στον φίλο μου ότι πρέπει να την τρολάρω γερά γιατί μας δυσκόλευε στην δουλειά λόγο της ηλιθιότητας και της γενικότερης συμπεριφοράς της, οπότε άρχισα να την παρακαλάω να με παντρευτεί (δεσμευμένη αυτή) και ξίνιζε. Κανένα μήνα πριν φύγω λοιπόν από την δουλειά αρχίζω να λέω πράγματα εντελώς εμπιστευτικά σε συγκεκριμένες συναδέλφους που ήταν κάτι σαν την παπαδιά από το Καφέ της Χαράς ότι μου έκατσε μια τρελή ευκαιρία στο εξωτερικό και γι αυτό φεύγω. Η συμπεριφορά της είχε αρχίσει ήδη να αλλάζει αλλά όχι πάρα πολύ. Μετά από κανένα μήνα αφότου έφυγα σκάω μύτη πίσω με την bmw ενός φίλου, κουστουμαρισμένος και μια πολύ όμορφη φίλη μου για συνοδεία. Η τύπισσα μόλις με είδε έμεινε (πριν πήγαινα με το ποδήλατο και τις φόρμες) συμπεριφορά εντελώς διαφορετική. Μιλάμε λίγο λέμε χαζομάρες και ψιλοφλερτάρω εγώ ενώ αφήνω να εννοηθεί πως είμαι με την φίλη μου αλλά ψάχνομαι κιόλας ταυτόχρονα γιατί δεν είμαι σίγουρος. Ε μετά από καμιά βδομάδα από αυτό άρχισε να μου στέλνει μηνύματα να βγούμε για καφέ και αφού βγήκαμε άρχισε όλη την κασέτα του πόσο δυστυχισμένη είναι στην τωρινή της σχέση και πόσο ήξερε από πάντα ότι ταιριάζαμε και πως πρέπει να γνωριστούμε καλύτερα και μπλα μπλα μπλα.
Ακόμη νομίζει ότι είμαι πλούσιος και στέλνει που και που στο ξεκάρφωτο δύο χρόνια μετά

Αυτές τις γυναίκες αν είναι χαζές ή τουλάχιστο πιο χαζές από εσένα τις καταλαβαίνεις σχετικά εύκολα. Υπάρχουν όμως και αρκετές που είναι διαόλου κάλτσα και παίζουν πολύ πιο ύπουλο παιχνίδι. Το βασικό χαρακτηριστικό που έχω παρατηρήσει πλέον και έχει αποδειχθεί αλάνθαστο είναι να κοιτάς πως συμπεριφέρεται η άλλη σε τρίτους και ειδικά σε όσους δεν έχουν καμία χρησιμότητα και αξία στα μάτια τους. Εκεί καταλαβαίνεις πολλά πράγματα για τον χαρακτήρα της. Γυναίκα που είναι μπιτσάρα με όσους δεν έχουν χρίση θα είναι έτσι ακριβώς και με τον μέλλον άντρα της όταν διασφαλίσει τη θέση της. Η συγκεκριμένη ήταν η πιο τεμπέλα και κακή στη δουλειά. Δεν έκανε ποτέ τίποτα για να βοηθήσει τους συναδέλφους της, ενώ είχε την κλασσική γύφτικη συμπεριφορά απέναντι στους ανωτέρους.


Και φυσικά υπάρχουν και αρκετοί άντρες που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Ο τύπος που παντρεύεται επειδή η κοπέλα έχει προίκα διαμερίσματα, χωράφια και κοπάδια, αποτελεί στερεότυπο για κάποιον λόγο. In fact ένας φίλος μου μόλις έμαθε ότι ο πατέρας της κοπέλας του ανήκει σε αυτήν την κατηγορία πεθερού άρχισε ξαφνικά να σκέφτεται πολύ πιο σοβαρά τη σχέση του.

Πάντως αγαπητέ μου θέλω να σου ευχηθώ ειλικρινά μέσα από την καρδιά μου να βρεις μια σύντροφο έτσι ακριβώς όπως την θέλεις (δηλ. να τικάρει όλα τα κουτάκια σου - σε πειράζω ) και ακόμα καλύτερη! Μπορεί μετά μια δεκαετία (ή και λιγότερο) να θυμηθούμε ότι κάποτε υπήρχε το e-steki και να το ξαναπληκρολογήσουμε. Μακάρι να διαβάσω κάτι τόσο καλό για σένα! Θα χαρώ πάρα πολύ! Στον επαγγελματικό τομέα δεν σε φοβάμαι! Από ο,τι έχω καταλάβει, ξέρεις πολύ καλά τι να κάνεις και έχεις αντοχές να το παλέψεις! Μια κοπελιά να σε αγαπήσει πολύ και να σου γλυκάνει τη ζωή χρειάζεσαι!

Ευτυχώς είμαι ολιγαρκής και δεν έχω πολλά κουτάκια Λένω. Την γκρίνια μόνο δε μπορώ.

 

[Guest 699855]

Μπορώ να σου δώσω και απτό παράδειγμα. Πριν κάνα δυο χρόνια δούλευα με έναν φίλο μου και στην δουλειά ήταν μια κοπελιά από το διπλανό χωριό, αυτής της κατηγορίας. Η κοπέλα είναι χαζούλα και κουτοπόνηρη ταυτόχρονα οπότε λέω στον φίλο μου ότι πρέπει να την τρολάρω γερά γιατί μας δυσκόλευε στην δουλειά λόγο της ηλιθιότητας και της γενικότερης συμπεριφοράς της, οπότε άρχισα να την παρακαλάω να με παντρευτεί (δεσμευμένη αυτή) και ξίνιζε. Κανένα μήνα πριν φύγω λοιπόν από την δουλειά αρχίζω να λέω πράγματα εντελώς εμπιστευτικά σε συγκεκριμένες συναδέλφους που ήταν κάτι σαν την παπαδιά από το Καφέ της Χαράς ότι μου έκατσε μια τρελή ευκαιρία στο εξωτερικό και γι αυτό φεύγω. Η συμπεριφορά της είχε αρχίσει ήδη να αλλάζει αλλά όχι πάρα πολύ. Μετά από κανένα μήνα αφότου έφυγα σκάω μύτη πίσω με την bmw ενός φίλου, κουστουμαρισμένος και μια πολύ όμορφη φίλη μου για συνοδεία. Η τύπισσα μόλις με είδε έμεινε (πριν πήγαινα με το ποδήλατο και τις φόρμες) συμπεριφορά εντελώς διαφορετική. Μιλάμε λίγο λέμε χαζομάρες και ψιλοφλερτάρω εγώ ενώ αφήνω να εννοηθεί πως είμαι με την φίλη μου αλλά ψάχνομαι κιόλας ταυτόχρονα γιατί δεν είμαι σίγουρος. Ε μετά από καμιά βδομάδα από αυτό άρχισε να μου στέλνει μηνύματα να βγούμε για καφέ και αφού βγήκαμε άρχισε όλη την κασέτα του πόσο δυστυχισμένη είναι στην τωρινή της σχέση και πόσο ήξερε από πάντα ότι ταιριάζαμε και πως πρέπει να γνωριστούμε καλύτερα και μπλα μπλα μπλα.
Ακόμη νομίζει ότι είμαι πλούσιος και στέλνει που και που στο ξεκάρφωτο δύο χρόνια μετά

Αυτές τις γυναίκες αν είναι χαζές ή τουλάχιστο πιο χαζές από εσένα τις καταλαβαίνεις σχετικά εύκολα. Υπάρχουν όμως και αρκετές που είναι διαόλου κάλτσα και παίζουν πολύ πιο ύπουλο παιχνίδι. Το βασικό χαρακτηριστικό που έχω παρατηρήσει πλέον και έχει αποδειχθεί αλάνθαστο είναι να κοιτάς πως συμπεριφέρεται η άλλη σε τρίτους και ειδικά σε όσους δεν έχουν καμία χρησιμότητα και αξία στα μάτια τους. Εκεί καταλαβαίνεις πολλά πράγματα για τον χαρακτήρα της. Γυναίκα που είναι μπιτσάρα με όσους δεν έχουν χρίση θα είναι έτσι ακριβώς και με τον μέλλον άντρα της όταν διασφαλίσει τη θέση της. Η συγκεκριμένη ήταν η πιο τεμπέλα και κακή στη δουλειά. Δεν έκανε ποτέ τίποτα για να βοηθήσει τους συναδέλφους της, ενώ είχε την κλασσική γύφτικη συμπεριφορά απέναντι στους ανωτέρους.

XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA,XA!!!!!!!!!! ΕΙΣΑΙ ΤΕΡΑΣ!!! Καλά τώρα σοβαρά έπαιξε τέτοιο σκηνικό;;; Κλαίω από τα γέλια! Νάσαι καλά μου έφτιαξες τη μέρα!!!
Για το πώς συμπεριφέρεται κάποιος τόσο στους "ανώτερους" όσο και στους "κατώτερούς" του (κυρίως σ΄αυτούς) συμφωνώ ότι είναι πραγματικά αλάνθαστο κριτήριο.
΄Ολα καλά θα μας πάνε! Θα δεις! Σε χαιρετώ!