Κανόνες στο σχολείο υπεράνω της λογικής

[Guest 126033]

Ποσα να πει αυτός ο γονέας σε αυτή την ψυχούλα...
Τι λογια να βρει να περιγραψει αυτο το ειδος "ανθρωπων" που ζουν αναμεσα στα παιδια μας ωστε αυτή η τραυματική εμπειρία του να μην γίνει μοχλός οποιουδήποτε αρνητικού μετέπειτα γεγονότος...

Τραύμα δεν είναι μόνο ένας βιασμός μια χειροδικια ή οτιδήποτε άλλο κάνει την πληγεί σου να αιμοραγει οπτικά..

Τα χειροτερα τραυματα αυτης της κοινωνιας είναι αυτά..
Τα κρυφά, αυτά που δεν τα βλέπει ο άλλος γιατί ως γνωστών μόνο η οπτική πληγή που αιμοραγει θεωρείτε κακοποίηση για πολλούς...

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να βλέπει αυτή την ψυχούλα και να μην πονά η δική του ψυχή

https://vm.tiktok.com/ZGJ7nVNLf/

 

[Δροσουλίτης]

Επανέρχομαι στο θέμα με νέα περιστατικά. Όσο το ψάχνω το ζήτημα τόσο ανακαλύπτω και άλλες πτυχές του ίδιου προβλήματος.

Το σχολείο του μικρού μου από φέτος έχει νέα διευθύντρια. Στο τέλος της περσινής χρονιάς όπου έφυγε η παλιά, ήταν σα να έβλεπες αρχαία τραγωδία. Τα παιδάκια δεν σταματούσαν να κλαίνε και να την αγκαλιάζουν.
Κάτι μου λέει πως με την καινούρια, δε θα συμβεί αυτό, τουλάχιστο λόγω συγκίνησης και τρυφερότητας.

Η νέα διεύθυνση λοιπόν, έχει στόχο να αλλάξει τους κανόνες. Όλους τους κανόνες.

Ξεκινάω από το δικό μου θέμα.
Η οδηγία που έχει είναι να υπάρχει προσέλευση μέχρι τις 08.25. Με την έννοια του η πόρτα είναι ανοιχτή και τα παιδάκια γίνονται δεκτά στις τάξεις τους. Στο περιστατικό με το μικρό μου η ώρα ήταν 08.20, ΑΚΡΙΒΩΣ. Οπότε, είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.
Πέραν αυτού, η πρωτοβάθμια (όχι εγώ, η πρωτοβάθμια) χαρακτήρισε εντελώς αντιπαιδαγωγική και απολύτως επικίνδυνη την συμπεριφορά του σχολείου προς τον μικρό μου. Θα υπάρχει συνέχεια σε όλο αυτό.

Η νέα διεύθυνση έχει ορίσει απαράβατο κανόνα το να μην μπαίνει κανένας γονιός στο χώρο του σχολείου.

Υπήρξε όμως ένα περιστατικό (που αναφέρθηκε επίσης) όπου ένα παιδάκι ήταν τραυματισμένο και δεν μπορούσε να μεταφέρει την τσάντα του στο δεύτερο όροφο του σχολείου όπου ήταν η τάξη του. Ο πατέρας του λοιπόν, τους ζήτησε να του επιτρέψουν να την μεταφέρει αυτός και του είπαν πως ο κανόνας το απαγορεύει. Εντάξει τους λέει, σας παρακαλώ τότε να την μεταφέρετε εσείς, γιατί δεν μπορεί να το κάνει μόνος του ο μικρός. Ξανά ο κανόνας, όχι κύριε του λέει, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να κουβαλάμε τσάντες παιδιών. Εντάξει αυτός, λέει στο μικρό του, βγες έξω, δεν θα πας στο σχολείο. Διαμαρτύρεται η διευθύντρια, δε γίνεται λέει ούτε και αυτό. Το παιδί έχει μπεί ήδη στο σχολικό χώρο. Με τα πολλά και με τις απειλές, δοκιμάζει η διευθύντρια να σηκώσει την τσάντα του μικρού και παθαίνει σοκ. Μα τι έχετε βάλει μέσα του λεει; Τι έχω βάλει; Εσείς βγάζετε το πρόγραμμα, όχι εγώ της λέει. Βάλαμε μέσα ότι ορίζει το πρόγραμμα σας. Και με ρωτάτε;;
Με τα πολλά αφήσαν τον άνθρωπο να μπει και να ανεβάσει την τσάντα στην τάξη του μικρού. Με τα πάρα πολλά όμως..

Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησε ενημέρωση γονέων. Μια μητέρα λοιπόν περίμενε να ενημερωθεί και αυτή και στο διάστημα αυτό η κόρη της έμεινε στο χώρο του σχολείου, παίζοντας με τα άλλα παιδάκια που έχουν γραφτεί στο ολοήμερο. Ενώ περίμενε λοιπόν, ένα παιδί πήγε και έσκισε το μάτι στο κοριτσάκι. Διαμαρτυρήθηκε η μητέρα και έλαβε την αναμενόμενη απάντηση.
Ο κανόνας απαγορεύει σε παιδιά που δεν είναι γραμμένα στο ολοήμερο, να βρίσκονται στο χώρο του σχολείου μετά τη λήξη των μαθημάτων. Άρα, δεν έχουμε καμία ευθύνη. Εσύ φταις..

Και πάμε και σε κάτι διαφορετικό.

Σήμερα, με πήραν τηλέφωνο για να πάω να πάρω τον μικρό μου. Για ποιο λόγο; Γιατί κατά λάθος έριξε το τάπερ με το φαγητό του και θα έμενε νηστικός. Τους παρακάλεσα να τον συνοδέψουν για να πάρει κάτι από απέναντι (10 μέτρα απόσταση από το σχολείο). Οχι. Ο κανόνας. Εντάξει, σεβαστό. Να του παραγγείλω κάτι και να σας το παραδώσουν με delivery; Όχι, ο κανόνας. Εντάξει σεβαστό. Να πω σε κάποιο φίλο να του φέρει κάτι στην πόρτα; Όχι, πρέπει να είναι στη λίστα των ατόμων που έχω δηλώσει πως μπορούν να τον παραλάβουν.
Δε θα τους κατηγορήσω για κάτι όπως στα παραπάνω περιστατικά. Προφανώς. Ως νοσταλγία θα το θέσω αυτό.
Στην εποχή μου όμως, θυμάμαι τους δασκάλους που προτιμούσαν να μη φάνε τίποτα, παρά να έχουν ένα παιδί πεινασμένο στην τάξη τους. Και τότε υπήρχαν κανόνες, αλλά υπήρχε και ανθρωπιά. Και μάλιστα την έβλεπες και από "σκληρούς" ανθρώπους. Χωρίς τις σπουδές της παιδαγωγικής που έχουμε σήμερα..

 

[Υδροχόος]

Υπήρξε όμως ένα περιστατικό (που αναφέρθηκε επίσης) όπου ένα παιδάκι ήταν τραυματισμένο και δεν μπορούσε να μεταφέρει την τσάντα του στο δεύτερο όροφο του σχολείου όπου ήταν η τάξη του. Ο πατέρας του λοιπόν, τους ζήτησε να του επιτρέψουν να την μεταφέρει αυτός και του είπαν πως ο κανόνας το απαγορεύει. Εντάξει τους λέει, σας παρακαλώ τότε να την μεταφέρετε εσείς, γιατί δεν μπορεί να το κάνει μόνος του ο μικρός. Ξανά ο κανόνας, όχι κύριε του λέει, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να κουβαλάμε τσάντες παιδιών. Εντάξει αυτός, λέει στο μικρό του, βγες έξω, δεν θα πας στο σχολείο. Διαμαρτύρεται η διευθύντρια, δε γίνεται λέει ούτε και αυτό. Το παιδί έχει μπεί ήδη στο σχολικό χώρο. Με τα πολλά και με τις απειλές, δοκιμάζει η διευθύντρια να σηκώσει την τσάντα του μικρού και παθαίνει σοκ. Μα τι έχετε βάλει μέσα του λεει; Τι έχω βάλει; Εσείς βγάζετε το πρόγραμμα, όχι εγώ της λέει. Βάλαμε μέσα ότι ορίζει το πρόγραμμα σας. Και με ρωτάτε;;
Με τα πολλά αφήσαν τον άνθρωπο να μπει και να ανεβάσει την τσάντα στην τάξη του μικρού. Με τα πάρα πολλά όμως..

Δεν ξέρω τί τώρα ισχύει και δεν γνωρίζω και τον τραυματισμό του παιδιού. Τη σοβαρότητά του...

Μα λίγα χρόνια πριν...σ΄ έναν πιο βαρύ τραυματισμό ας πούμε, ήσαν υποχρεωμένοι ν΄ αλλάξουν τάξη, για να μην ανεβαίνει το παιδί όροφο ή ορόφους και για να μην κουβαλάει την τσάντα του και επιβαρύνεται...

Γιατί να μην ισχύει και τώρα - κάτι αντίστοιχο - αναρωτιέμαι...

 

[Δροσουλίτης]

Δεν ξέρω τί τώρα ισχύει και δεν γνωρίζω και τον τραυματισμό του παιδιού. Τη σοβαρότητά του...

Μα λίγα χρόνια πριν...σ΄ έναν πιο βαρύ τραυματισμό ας πούμε, ήσαν υποχρεωμένοι ν΄ αλλάξουν τάξη, για να μην ανεβαίνει το παιδί όροφο ή ορόφους και για να μην κουβαλάει την τσάντα του και επιβαρύνεται...

Γιατί να μην ισχύει και τώρα - κάτι αντίστοιχο - αναρωτιέμαι...

Το συγκεκριμένο παιδάκι έχει κάκωση στη μέση, ακόμη και το βάδισμα του γίνεται με δυσκολία.
Κάτι ΕΜΦΑΝΕΣΤΑΤΟ δηλαδή..

 

[Υδροχόος]

Το συγκεκριμένο παιδάκι έχει κάκωση στη μέση, ακόμη και το βάδισμα του γίνεται με δυσκολία.
Κάτι ΕΜΦΑΝΕΣΤΑΤΟ δηλαδή..

Τότε είναι υποχρεωμένοι να μεταφερθούν σε τάξη στο ισόγειο. Δεν το συζητάμε.-

Και για όσο απαιτηθεί. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει και για όλη τη σχολική χρονιά...

 

[Δροσουλίτης]

Τότε είναι υποχρεωμένοι να μεταφερθούν σε τάξη στο ισόγειο. Δεν το συζητάμε.-

Για όσο απαιτηθεί. Ακόμα κι αυτό σημαίνει για όλη τη σχολική χρονιά...

Είναι η πρώτη φορά που ανυπομονώ να θέσω υποψηφιότητα σε συλλογικό όργανο, όπως είναι ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Μπροστά σε τόσους κανόνες, έ, το να παραβώ και εγώ έναν προσωπικό, θα μου το συγχωρέσω, δε γίνεται.

 

[Υδροχόος]

Είναι η πρώτη φορά που ανυπομονώ να θέσω υποψηφιότητα σε συλλογικό όργανο, όπως είναι ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Μπροστά σε τόσους κανόνες, έ, το να παραβώ και εγώ έναν προσωπικό, θα μου το συγχωρέσω, δε γίνεται.

Ας πάει ο πατέρας να το "απαιτήσει". Δεν γίνεται (με αυτό που έχει το παιδάκι...), να μην γίνει αυτό που η λογική, μα και οι κανόνες (έστω και άγραφοι...), προστάζουν...

 

[Δροσουλίτης]

Ας πάει ο πατέρας να το "απαιτήσει". Δεν γίνεται (με αυτό που έχει το παιδάκι...), να μην γίνει αυτό που η λογική (μα και οι κανόνες, έστω και άγραφοι...), προστάζει...

Ευτυχώς, δεν το άφησε εκεί το ζήτημα. Έχει μεγάλο "σουξέ" φέτος το σχολείο στην πρωτοβάθμια.

 

[Πάνθηρας!]

Κλαίω που δεν μπορούν να σηκώσουν μια τσάντα των 15 κιλών απο το έδαφος ... οταν κάναμε 100αρες στο γυμναστηριο deadlift.

Βάζαμε 25-30 κιλα στη πλάτη και παίρναμε 10-15 κάμψεις μέχρι κάτω ενώ με 15 κιλά (σε κάθε χέρι ) έκανα πλάγιες εκτάσεις ωμων και κάμψεις δικεφάλων (δυο απο τις πιο μικρές μυικές ομάδες).

Απαίδευτοι ειναι φίλε. Δυστυχως οι περισσότεροι δημοσιοι υπάλληλοι έτσι ειναι... να τελειωσει το 8ωρο να πάω σπιτι. Και οσοι δεν είναι έτσι γίνονται σαν τους άλλους που είπες αφενος γιατι δεν υπάρχει και χρηματικό κινητρο.

Πχ γιατι να λύσω εγω παθογένειες του Δημοσιου και να σπάσω το κεφάλι μου για να πάρω τον ιδιο μισθο με πριν ;

να φάω εργατο ωρες
να τσακωθω με το καθε απροσάρμοστο γραφειοκράτη
και γενικά να φαω ωρες απο τη ζωή μου ενω μπορώ να κάνω άλλα πράγματα.

 

[Υδροχόος]

Ευτυχώς, δεν το άφησε εκεί το ζήτημα. Έχει μεγάλο "σουξέ" φέτος το σχολείο στην πρωτοβάθμια.

Και το θέμα που άνοιξες, επίσης...

Και εύχομαι έτσι να (παρα)μείνει...

 

[Πάνθηρας!]

Είναι η πρώτη φορά που ανυπομονώ να θέσω υποψηφιότητα σε συλλογικό όργανο, όπως είναι ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Μπροστά σε τόσους κανόνες, έ, το να παραβώ και εγώ έναν προσωπικό, θα μου το συγχωρέσω, δε γίνεται.

Εγω σου είπα ξεκινα να τους γράφεις αναφορές να σου απαντάνε.

Και αμα σου πούν τίποτα... τυπικοτητα δεν θέλετε ρε παιδια ;;; ειμαι και εγω τυπικός... τους προβληματισμούς τους κάνω γραπτά να υπάρχουν και στο αρχείο.

 

[Δροσουλίτης]

Εγω σου είπα ξεκινα να τους γράφεις αναφορές να σου απαντάνε.

Και αμα σου πούν τίποτα... τυπικοτητα δεν θέλετε ρε παιδια ;;; ειμαι και εγω τυπικός... τους προβληματισμούς τους κάνω γραπτά να υπάρχουν και στο αρχείο.

Ως μεμονωμένος γονέας, έκανα το χρέος μου και από την ορθόδοξη (που αναφέρεις) αλλά και από την ανορθόδοξη οδό (που υπονόησα).

Επειδή όμως διαπίστωσα πως το ζήτημα έχει πολύ περισσότερες πτυχές από αυτές που πίστευα/γνώριζα, επιβάλλεται να φύγω από το "εγώ" και να ενταχθώ στο "εμείς".

 

[Himela]

@Δροσουλίτης αναρωτιόμουν τί έγινε με αυτή την ιστορία, αν θες κι εσύ να το μοιραστείς.

 

[touvlo]

Διαμαρτυρήθηκε η μητέρα και έλαβε την αναμενόμενη απάντηση.
Ο κανόνας απαγορεύει σε παιδιά που δεν είναι γραμμένα στο ολοήμερο, να βρίσκονται στο χώρο του σχολείου μετά τη λήξη των μαθημάτων. Άρα, δεν έχουμε καμία ευθύνη

Συγνώμη, τι περίμενε η μάνα, να ακούσει; Δεν υποστηρίζω κανέναν, αλλά αν το παιδί σου σκίσει το μάτι, τι, πού και γιατί να διαμαρτυρηθείς; Το παίρνεις αγκαλιά και τρέχεις νοσοκομείο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Νοεμβρίου 2023

Σήμερα, με πήραν τηλέφωνο για να πάω να πάρω τον μικρό μου. Για ποιο λόγο; Γιατί κατά λάθος έριξε το τάπερ με το φαγητό του και θα έμενε νηστικός. Τους παρακάλεσα να τον συνοδέψουν για να πάρει κάτι από απέναντι (10 μέτρα απόσταση από το σχολείο). Οχι. Ο κανόνας. Εντάξει, σεβαστό. Να του παραγγείλω κάτι και να σας το παραδώσουν με delivery; Όχι, ο κανόνας. Εντάξει σεβαστό. Να πω σε κάποιο φίλο να του φέρει κάτι στην πόρτα; Όχι, πρέπει να είναι στη λίστα των ατόμων που έχω δηλώσει πως μπορούν να τον παραλάβουν.

Έμεινε νηστικός τελικά; Αυτά έχουν γίνει πολλές φορές και σε μας ως μαθητές και στα παιδιά μας. Αντέχουν τα παιδιά. Πολλά άλλα παιδιά μοιράζονται λίγο απ το φαγάκι τους. Αυτό με τη λίστα ήταν υπερβολικό. Δηλ, τι φοβηθηκαν μην του έδινε, ναρκωτικά; Κόλλημα στο γραμμα του <νόμου του σχολείου>. Ας του πήγαινε κάποιος ένα σάντουιτς. Και συ θα μπορούσες να του πας ένα σάντουιτς. Πολύ τραγική κατάσταση την έκαναν. Ασφαλώς και έπρεπε οι δάσκαλοι να βρουν λύση.

Ο δικός μου ο μικρός πήγαινε σε ένα σχολείο στη Γερμανία, όπου το μεσημέρι, μια φίρμα κέτερινγκ έφερνε φαγητό, αυτός το δήλωνε απ την πρωηγούμενη και στο τέλος του μήνα ερχόταν ένας λογαριασμός. Χωρίς ειδοποίηση η φίρμα άλλαξε το πλάνο και άρχισε να προπληρώνεται. Εγώ δεν ήξερα και δεν είχα προπληρώσει. Έτσι το παιδί πήγε να φάει και δεν του εδωσαν, τον άφησαν νηστικό. Ούτε ένας δε νοιάστηκε. Ήρθε το παιδί θεονηστικο στις 4.00 έφαγε δυο πιάτα φαϊ και τους πήρα να τους βρίσω. Καρφάκι δεν τους κάηκε! Είπαν <άλλαξε το σύστημα. Αν μπαίνατε στην ιστοσελίδα μας, θα μαθαίνατε>. Ασφαλώς οι εκπαιδευτικοί δεν είχαν με την εταιρία καμια σχέση. Δεν ξανάφαγε εκεί.

 

[Δροσουλίτης]

@Δροσουλίτης αναρωτιόμουν τί έγινε με αυτή την ιστορία, αν θες κι εσύ να το μοιραστείς.

Μετά την ενημέρωση και τις ενέργειες της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης έγιναν οι σχετικές συστάσεις οπότε και άλλαξε το "σύστημα". Αντί του αυστηρού 08.15 που η πόρτα έκλεινε, τα παιδάκια που θα έρχονται αργοπορημένα μέχρι δέκα λεπτά μετά (08.25) θα πηγαίνουν κανονικά στις τάξεις τους και πέραν του δεκάλεπτου αργοπορίας θα χτυπάνε το κουδούνι και θα μπαίνουν εντός του σχολικού χώρου. Πλέον ακόμη και το αυτονόητο, είναι επιτυχία!!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 8 Νοεμβρίου 2023

Συγνώμη, τι περίμενε η μάνα, να ακούσει; Δεν υποστηρίζω κανέναν, αλλά αν το παιδί σου σκίσει το μάτι, τι, πού και γιατί να διαμαρτυρηθείς; Το παίρνεις αγκαλιά και τρέχεις νοσοκομείο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Νοεμβρίου 2023

Έμεινε νηστικός τελικά;

Πήγα και τον πήρα, οπότε έφαγε a la carte!

 

[rafaela11]

Επανέρχομαι στο θέμα με νέα περιστατικά. Όσο το ψάχνω το ζήτημα τόσο ανακαλύπτω και άλλες πτυχές του ίδιου προβλήματος.

Το σχολείο του μικρού μου από φέτος έχει νέα διευθύντρια. Στο τέλος της περσινής χρονιάς όπου έφυγε η παλιά, ήταν σα να έβλεπες αρχαία τραγωδία. Τα παιδάκια δεν σταματούσαν να κλαίνε και να την αγκαλιάζουν.
Κάτι μου λέει πως με την καινούρια, δε θα συμβεί αυτό, τουλάχιστο λόγω συγκίνησης και τρυφερότητας.

Η νέα διεύθυνση λοιπόν, έχει στόχο να αλλάξει τους κανόνες. Όλους τους κανόνες.

Ξεκινάω από το δικό μου θέμα.
Η οδηγία που έχει είναι να υπάρχει προσέλευση μέχρι τις 08.25. Με την έννοια του η πόρτα είναι ανοιχτή και τα παιδάκια γίνονται δεκτά στις τάξεις τους. Στο περιστατικό με το μικρό μου η ώρα ήταν 08.20, ΑΚΡΙΒΩΣ. Οπότε, είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.
Πέραν αυτού, η πρωτοβάθμια (όχι εγώ, η πρωτοβάθμια) χαρακτήρισε εντελώς αντιπαιδαγωγική και απολύτως επικίνδυνη την συμπεριφορά του σχολείου προς τον μικρό μου. Θα υπάρχει συνέχεια σε όλο αυτό.

Η νέα διεύθυνση έχει ορίσει απαράβατο κανόνα το να μην μπαίνει κανένας γονιός στο χώρο του σχολείου.

Υπήρξε όμως ένα περιστατικό (που αναφέρθηκε επίσης) όπου ένα παιδάκι ήταν τραυματισμένο και δεν μπορούσε να μεταφέρει την τσάντα του στο δεύτερο όροφο του σχολείου όπου ήταν η τάξη του. Ο πατέρας του λοιπόν, τους ζήτησε να του επιτρέψουν να την μεταφέρει αυτός και του είπαν πως ο κανόνας το απαγορεύει. Εντάξει τους λέει, σας παρακαλώ τότε να την μεταφέρετε εσείς, γιατί δεν μπορεί να το κάνει μόνος του ο μικρός. Ξανά ο κανόνας, όχι κύριε του λέει, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να κουβαλάμε τσάντες παιδιών. Εντάξει αυτός, λέει στο μικρό του, βγες έξω, δεν θα πας στο σχολείο. Διαμαρτύρεται η διευθύντρια, δε γίνεται λέει ούτε και αυτό. Το παιδί έχει μπεί ήδη στο σχολικό χώρο. Με τα πολλά και με τις απειλές, δοκιμάζει η διευθύντρια να σηκώσει την τσάντα του μικρού και παθαίνει σοκ. Μα τι έχετε βάλει μέσα του λεει; Τι έχω βάλει; Εσείς βγάζετε το πρόγραμμα, όχι εγώ της λέει. Βάλαμε μέσα ότι ορίζει το πρόγραμμα σας. Και με ρωτάτε;;
Με τα πολλά αφήσαν τον άνθρωπο να μπει και να ανεβάσει την τσάντα στην τάξη του μικρού. Με τα πάρα πολλά όμως..

Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησε ενημέρωση γονέων. Μια μητέρα λοιπόν περίμενε να ενημερωθεί και αυτή και στο διάστημα αυτό η κόρη της έμεινε στο χώρο του σχολείου, παίζοντας με τα άλλα παιδάκια που έχουν γραφτεί στο ολοήμερο. Ενώ περίμενε λοιπόν, ένα παιδί πήγε και έσκισε το μάτι στο κοριτσάκι. Διαμαρτυρήθηκε η μητέρα και έλαβε την αναμενόμενη απάντηση.
Ο κανόνας απαγορεύει σε παιδιά που δεν είναι γραμμένα στο ολοήμερο, να βρίσκονται στο χώρο του σχολείου μετά τη λήξη των μαθημάτων. Άρα, δεν έχουμε καμία ευθύνη. Εσύ φταις..

Και πάμε και σε κάτι διαφορετικό.

Σήμερα, με πήραν τηλέφωνο για να πάω να πάρω τον μικρό μου. Για ποιο λόγο; Γιατί κατά λάθος έριξε το τάπερ με το φαγητό του και θα έμενε νηστικός. Τους παρακάλεσα να τον συνοδέψουν για να πάρει κάτι από απέναντι (10 μέτρα απόσταση από το σχολείο). Οχι. Ο κανόνας. Εντάξει, σεβαστό. Να του παραγγείλω κάτι και να σας το παραδώσουν με delivery; Όχι, ο κανόνας. Εντάξει σεβαστό. Να πω σε κάποιο φίλο να του φέρει κάτι στην πόρτα; Όχι, πρέπει να είναι στη λίστα των ατόμων που έχω δηλώσει πως μπορούν να τον παραλάβουν.
Δε θα τους κατηγορήσω για κάτι όπως στα παραπάνω περιστατικά. Προφανώς. Ως νοσταλγία θα το θέσω αυτό.
Στην εποχή μου όμως, θυμάμαι τους δασκάλους που προτιμούσαν να μη φάνε τίποτα, παρά να έχουν ένα παιδί πεινασμένο στην τάξη τους. Και τότε υπήρχαν κανόνες, αλλά υπήρχε και ανθρωπιά. Και μάλιστα την έβλεπες και από "σκληρούς" ανθρώπους. Χωρίς τις σπουδές της παιδαγωγικής που έχουμε σήμερα..

Η κατάσταση στο σχολείο μου θυμίζει πια δημόσιους υπαλλήλους στα ΚΕΠ.. εμείς δεν αναλαμβάνουμε αυτό, εμείς δεν κάνουμε εκείνο.
Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν και αυτοί να εκπληρωνουν την κάθε επιθυμία ενός γονιού, αλλά έλεος πια πολλοί θέλουν να είναι διακοσμητικοι ή να κάνουν τα "απολυτως απαραίτητα"
Όταν δουλεύεις με ανθρώπους που σε εχουν αναγκη, ειδικά με παιδιά, πρέπει πρώτα από όλα να είσαι ΕΣΥ άνθρωπος. Πάντα θα κάνεις το κάτι παραπάνω μέσα στην ημέρα, είτε είσαι ο δάσκαλος, είτε ο επιστάτης, είναι μέρος της δουλειάς τους, είτε τους αρέσει είτε όχι.

Γίνομαι έξαλλη με αυτά που διαβάζω και με αυτά που ακούω από συναδέλφους στη δουλειά που έχουν παιδάκια...
Τα επαγγέλματα που αποτελούν λειτούργημα, καλώς ή κακώς έχουν την απαίτηση να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό, να έχεις ενσυναισθηση. Αν δεν μπορείς, μη το κάνεις ρε φίλε. Οι περισσότεροι γονείς δουλεύουν και τρέχουν σα τρελοί να τα προλάβουν όλα.

Φίλη μου στη δουλειά ζητούσε από το σχολείο να αφήνει το παιδί 10 λεπτά ΝΩΡΙΤΕΡΑ, καθώς η μονάδα που δουλευε ήταν λιγο μακρια από το σχολείο. Η απάντηση ήταν ΟΧΙ
Ε δεν τρώγονται..

 

[touvlo]

Φίλη μου στη δουλειά ζητούσε από το σχολείο να αφήνει το παιδί 10 λεπτά ΝΩΡΙΤΕΡΑ, καθώς η μονάδα που δουλευε ήταν λιγο μακρια από το σχολείο. Η απάντηση ήταν ΟΧΙ
Ε δεν τρώγονται.

σε όλα όσα λες, έχεις δίκιο, εκτός απ αυτό, το οποίο δεν το κατάλαβα ακριβώς: Η μητερα δούλευε κάπου, που ήταν μακρυά απ το σχολείο; Και ήθελε να σχολάει το παιδί νωρίτερα;
Αν τα κατάλαβα σωστά τα παραπάνω, τότε δεν είχε δίκιο η φίλη σου, αλλά το σχολείο. Στο σχολείο τα παιδιά κάθονται ως το σχόλασμα, εκτός αν υπάρχει κάποιος έκτακτος λόγος (πχ γιατρός). Αν αυτό το 10λεπτο συνέβαινε καθημερινά, θα έπρεπε η μάνα να ρυθμίσει τη δουλειά της. Και καλύτερα να περιμένει το παιδάκι 10 λεπτά, παρά να φύγει νωρίτερα.
Κάτσε τώρα που το ξαναδιαβάζω, εννοείς το πρωί πήγαινε 10 λεπτά νωρίτερα; Μα εκεί δε χρειάζεται να ρωτήσεις το σχολείο. Η πόρτα του σχολείου είναι περίπου μισή ώρα πριν το μάθημα ανοιχτή. Όταν φτάνουν τα παιδάκια, μπαίνουν στο προαύλιο.
Μερικές φορές οι μανάδες, πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό.

 

[rafaela11]

σε όλα όσα λες, έχεις δίκιο, εκτός απ αυτό, το οποίο δεν το κατάλαβα ακριβώς: Η μητερα δούλευε κάπου, που ήταν μακρυά απ το σχολείο; Και ήθελε να σχολάει το παιδί νωρίτερα;
Αν τα κατάλαβα σωστά τα παραπάνω, τότε δεν είχε δίκιο η φίλη σου, αλλά το σχολείο. Στο σχολείο τα παιδιά κάθονται ως το σχόλασμα, εκτός αν υπάρχει κάποιος έκτακτος λόγος (πχ γιατρός). Αν αυτό το 10λεπτο συνέβαινε καθημερινά, θα έπρεπε η μάνα να ρυθμίσει τη δουλειά της. Και καλύτερα να περιμένει το παιδάκι 10 λεπτά, παρά να φύγει νωρίτερα.
Κάτσε τώρα που το ξαναδιαβάζω, εννοείς το πρωί πήγαινε 10 λεπτά νωρίτερα; Μα εκεί δε χρειάζεται να ρωτήσεις το σχολείο. Η πόρτα του σχολείου είναι περίπου μισή ώρα πριν το μάθημα ανοιχτή. Όταν φτάνουν τα παιδάκια, μπαίνουν στο προαύλιο.
Μερικές φορές οι μανάδες, πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό.

Η μαμά ήθελε να πάει 10 λεπτά νωρίτερα το παιδί το πρωί, δηλαδή 07.50...
Και ολοι ξέρουμε ότι το σχολείο δεν ανοίξει 8 ακριβώς, είναι όλοι οι εργαζόμενοι εκεί από πιο νωρίς.
Το παιδί είναι για νηπιαγωγείο, και όμως δεν την άφησαν να το πάει.

 

[touvlo]

Η μαμά ήθελε να πάει 10 λεπτά νωρίτερα το παιδί το πρωί, δηλαδή 07.50...
Και ολοι ξέρουμε ότι το σχολείο δεν ανοίξει 8 ακριβώς, είναι όλοι οι εργαζόμενοι εκεί από πιο νωρίς.
Το παιδί είναι για νηπιαγωγείο, και όμως δεν την άφησαν να το πάει.

Δηλαδή αν το άφηνε στο προαύλιο, τι θα πάθαινε; Αφού η εξώπορτα είναι ανοιχτή. Δε ρωτάς σ΄αυτά. Είναι αυτονόητα

 

[nearos]

Για μια περίοδο είχαν απαγορεύσει τα μολύβια γιατί παίζανε ξυφιμαχιες τα λυκαιοπαιδα και έμενε ο γραφίτης μόνιμα