Κανόνες στο σχολείο υπεράνω της λογικής

[Himela]

Θα σου πω εγώ βασικά, η διαφορά του τότε με το τώρα, είναι πως τότε υπήρχε κοινωνικός ιστός. Οι άνθρωποι δεν ήταν απομονωμένοι, γνώριζες τους γέιτονες, οι συγγενείς ζούσαν όλοι το ίδιο μέρος κτλ. Τα παιδιά τότε είχαν άμεση πρόσβαση σε φίλους, ξαδέρφια, παππούδες, θείους, νονούς κτλ οι οποίοι παρείχαν όλοι με τον τρόπο τους μια ψυχολογική στήριξη η οποία δεν άφηνε ακόμα και σοβαρότατες τραγικές εμπειρίες όπως θάνατος γονέων, αδερφιών κλτ να καταστρέψουν τελείως το άτομο.

Κι όχι μόνο αυτό. Τότε όλοι είχαν τα ίδια προβλήματα, φτώχεια, στέρηση, ξύλο, αρρώστιες, θάνατοι, μαλώματα, οπότε δεν πέρναγε καν από το μυαλό των παιδιών να παραπονεθούν σε κανέναν εφόσον ήταν η νόρμα. Σήμερα αν η μαμά τα μαλώσει ή δεν τους πάρει παγωτό, πάνε στους φίλους τους και γκρινιάζουν και βρίζουν τη μάνα τους. Δυστυχώς τα παιδιά μεγαλώνουν μαθαίνοντας οτι είναι special snowflakes και όλα στη ζωή τους θα πάνε τέλεια αντί να μάθουν σεβασμό, καλοσύνη, ενσυναίσθηση.

 

[Shadowban]

Κι όχι μόνο αυτό. Τότε όλοι είχαν τα ίδια προβλήματα, φτώχεια, στέρηση, ξύλο, αρρώστιες, θάνατοι, μαλώματα, οπότε δεν πέρναγε καν από το μυαλό των παιδιών να παραπονεθούν σε κανέναν εφόσον ήταν η νόρμα. Σήμερα αν η μαμά τα μαλώσει ή δεν τους πάρει παγωτό, πάνε στους φίλους τους και γκρινιάζουν και βρίζουν τη μάνα τους. Δυστυχώς τα παιδιά μεγαλώνουν μαθαίνοντας οτι είναι special snowflakes και όλα στη ζωή τους θα πάνε τέλεια αντί να μάθουν σεβασμό, καλοσύνη, ενσυναίσθηση.

Άλλο φαινόμενο. Πεθαίνει ο παππούς και τα παιδιά τα πάνε στην κηδεία για να μην τραυματιστουν από το πτώμα. Ουσιαστικά τους διδάσκουν ότι ο θάνατος είναι κάτι το τόσο τρομερό που δεν υπάρχει περίπτωση να μπορείς να το διαχειριστείς οπότε καλύτερα να μην εκτεθείς.

Τα παιδιά και καταλαβαίνουν και μπορούν να διαχειριστουν την αλήθεια.

 

[ilias90]

Άλλο φαινόμενο. Πεθαίνει ο παππούς και τα παιδιά τα πάνε στην κηδεία για να μην τραυματιστουν από το πτώμα. Ουσιαστικά τους διδάσκουν ότι ο θάνατος είναι κάτι το τόσο τρομερό που δεν υπάρχει περίπτωση να μπορείς να το διαχειριστείς οπότε καλύτερα να μην εκτεθείς.

Τα παιδιά και καταλαβαίνουν και μπορούν να διαχειριστουν την αλήθεια.

Πόσο συμφωνώ με το παραπάνω. Μιλάμε ο σύγχρονος άνθρωπος διακρίνεται από τρομερή θανατοφοβία.
Σίγουρα αυτός ο φόβος υπήρχε ανέκαθεν και σίγουρα είναι έμφυτο χαρακτηριστικό μας για να επιβιώνουμε, αλλά από την άλλη είναι επιβεβλημένο να μαθαίνουμε από μικροί ότι ο θάνατος είναι ένα από τα αναπόφευκτα στάδια της ζωής και θα πρέπει να το αποδεχόμαστε και όχι να το έχουμε σαν ταμπού, για το οποίο δεν μιλάμε, όχι μόνο στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ίδιους.

 

[Shadowban]

Πόσο συμφωνώ με το παραπάνω. Μιλάμε ο σύγχρονος άνθρωπος διακρίνεται από τρομερή θανατοφοβία.
Σίγουρα αυτός ο φόβος υπήρχε ανέκαθεν και σίγουρα είναι έμφυτο χαρακτηριστικό μας για να επιβιώνουμε, αλλά από την άλλη είναι επιβεβλημένο να μαθαίνουμε από μικροί ότι ο θάνατος είναι ένα από τα αναπόφευκτα στάδια της ζωής και θα πρέπει να το αποδεχόμαστε και όχι να το έχουμε σαν ταμπού, για το οποίο δεν μιλάμε, όχι μόνο στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ίδιους.

Αυτό το πράγμα μετουσιωνεται και σε άλλες μορφές κατά τη γνώμη μου, όπως το να πάρεις ακόμη και μικρά ρίσκα, ή στο να αφήνεις πίσω σου κακές καταστάσεις.

 

[ilias90]

Αυτό το πράγμα μετουσιωνεται και σε άλλες μορφές κατά τη γνώμη μου, όπως το να πάρεις ακόμη και μικρά ρίσκα, ή στο να αφήνεις πίσω σου κακές καταστάσεις.

Σίγουρα. Η αρετή της σύγχρονης εποχής είναι η ασφάλεια. Δεν ζούμε, για να μην πεθάνουμε. Το μότο της κόβιντ εποχής ήρθε για να μείνει και αυτό φαίνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Κάποτε οι άνθρωποι υμνούσαν τον άνθρωπο που έπαιρνε ρίσκα, που τα έβαζε με το άγνωστο, που ξεπερνούσε τους φόβους του και προχωρούσε μπροστά. Τώρα υμνείται ο ...προσεκτικός.

 

[Guest 126033]

Φυσικά και ήταν λειτουργικότατοι. Είναι τρομερό πάντως το ότι κρίνεις μια άλλη εποχή με τα ηθικά στάνταρντ του σήμερα, αγνοώντας τελείως ποιες ήταν οι κυρίαρχες πεποιθήσεις τότε, διότι το "λειτουργικός" πάντα εξαρτάται από το κοινωνικό πλαίσιο.

Όταν λοιπόν έχεις βιώσει εκτελέσεις, παιδομαζόματα, ασιτίες και όλα τα ωραία και παρόλα αυτά αντί να τινάξεις τα μυαλά σου στον αέρα ζεις μέχρι τα 90, χτίζεις περιουσίες και κάνεις παιδιά και εγγόνια τότε μάλλον θεωρείσαι λειτουργικός δεν νομίζεις?

Το να κανεις παιδια ,ναι !θεωρειτε σωστη λειτουργεια ,το οτι μεγαλωνεις παιδια ομως με λαθος τροπο εγκειται στα πλαισια της λειτουργικοτητας ή της υπευθυνοτητας απεναντι σε αυτη ?

Πέραν του ότι δεν ήταν καν όλοι οι άνθρωποι έτσι όπως περιγράφεις (ενώ κατηγορείς εμένα πως παρουσιάζω τα πράγματα μονόπλευρα), το κυρίαρχο δόγμα τότε ήταν το "ξύλο βγήκε από τον παράδεισο" οπότε δεν δέχομαι πως αυτός που έδερνε παιδιά και γυναίκα ήταν μη λειτουργικός, όταν αυτό θεωρούνταν εντάξει κοινωνικά.

Πρωτων, ειπα οτι στοχευμενα χρησιμοποιεις μια εκ των δυο κατηγοριων και δευτερων αυτος που εμφανιζε τετοιες συμπεριφορες θεωρειται ΔΥΣ-λειτουργικος ,τεραστια διαφορα οπως βλεπεις και σαφεστατα δεν ηταν κοινωνικα αποδεκτος ,αλλα που να μιλησεις εκεινη την εποχη ..Η σιωπη ΔΕΝ δηλωνει αποδοχη και ως γνωστων τις εποχες εκεινες οι ανθρωποι προτιμουσαν να σιωπουν για να μην δεχτουν την κατακραυγη αυτων των ΔΥΣ-λειτουργικων ανθρωπων .

Η τοτε σιωπη ηταν λυση αναγκης ....γι αυτη την λειτουργικη κοινωνια μιλας ?

Πες μου τώρα, γιατί ένα παιδί του σήμερα το οποίο δεν βιώνει τέτοια τραγικά πράγματα, τραυματίζεται αθεράπεφτα, πηδάει από το μπαλκόνι επειδή το μάλλωσε ο δάσκαλος ή δεν έγραψε στο τεστ ή ζει σαν κοινωνικός παρείσακτος σε όλη του τη ζωή?

Θα σου πω εγώ βασικά, η διαφορά του τότε με το τώρα, είναι πως τότε υπήρχε κοινωνικός ιστός. Οι άνθρωποι δεν ήταν απομονωμένοι, γνώριζες τους γέιτονες, οι συγγενείς ζούσαν όλοι το ίδιο μέρος κτλ. Τα παιδιά τότε είχαν άμεση πρόσβαση σε φίλους, ξαδέρφια, παππούδες, θείους, νονούς κτλ οι οποίοι παρείχαν όλοι με τον τρόπο τους μια ψυχολογική στήριξη η οποία δεν άφηνε ακόμα και σοβαρότατες τραγικές εμπειρίες όπως θάνατος γονέων, αδερφιών κλτ να καταστρέψουν τελείως το άτομο.

Να σου πω τελικα????? ή τζαμπα γραφω απ οτι φαινετε εφοσον εχεις μια διαφορετικη αποψη ,σεβαστη ,αλλα θα μου επιτρεψεις να εχω και εγω την δικη μου και να την εκφρασω εφοσον γινεται διαλογος και ΔΕΝ προσπαθει ο ενας να πεισει τον αλλον ...

Συμμωνω απολυτα οτι τοτε υπηρχε καλυτερη προσβαση και φυσικα περισσοτεροι ανθρωποι για να μοιραστουν τα θεματα τους ,αλλα ξεχνας παλι μια σημαντικη διαφορα ..
Την ιδιοσυγκρασια και πολυ περισσοτερο την νοοτροπια αυτων των ανθρωπων ...
Ναι υπηρχαν ανθρωποι ,τι δεν υπηρχε ομως ?
αποδοχη και κατανοηση ..
Πηγαινες να μιλησεις στην μητερα σου γιατι ο συζηγος σου φερετε ασχημα και σου ελεγε ,"αντρα σου ειναι παιδι μου εχει δικιο ,να κανεις οτι θελει εκεινος " και πολλα πολλα ακομα ....

Σήμερα εν αντιθέσει ο ιστός αυτός δεν υπάρχει στις περισσότερες περιπτώσεις και η μόνη στήριξη των παιδιών είναι οι γονείς, και όταν αυτοί δεν τα στηρίζουν ή είναι η πηγή των προβλημάτων, τότε το παιδί δεν βρίσκει καμία διέξοδο και γίνεται ανίκανο να αντιμετωπίσει ακόμη και τα πιο μικρά προβλήματα στη ζωή.

Εδω συμφωνω απολυτα !

Να σου πω και κατι ?προτιμω σημερα να εχω ενα το πολυ δυο ατομα να μιλησω γιατι ως γνωστος ζουμε σε μια ακρως επικριτικη κοινωνια ,ετοιμη να σου κουνησει το δακτυλο οπως δεν το κανει ποτε στο εαυτο της ,παρα στην τοτε που θα φοβομουν να μιλησω ή θα βυθιζομουν στην σιωπη ....

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 22 Σεπτεμβρίου 2023

Άλλο φαινόμενο. Πεθαίνει ο παππούς και τα παιδιά τα πάνε στην κηδεία για να μην τραυματιστουν από το πτώμα. Ουσιαστικά τους διδάσκουν ότι ο θάνατος είναι κάτι το τόσο τρομερό που δεν υπάρχει περίπτωση να μπορείς να το διαχειριστείς οπότε καλύτερα να μην εκτεθείς.

Τα παιδιά και καταλαβαίνουν και μπορούν να διαχειριστουν την αλήθεια.

Πως ?με την εκθεση σε κατι που θελει πρωτα απαραιτητη πλαισιωση ?
Η δικη σου πεποιθηση δεν καθιστα κανονα μιας κοινωνιας !
Να σκισουν τα πτυχια τους οι παιδοψυχολογοι με αυτα που διαβαζω ....θανατος-παιδι τεραστιο κεφαλο και πολυ ιδιατερο ...

Θα σου πω οτι ειμαι τοσο χρονων και δεν θα ξεχασω ποτε την εικονα που αντικρισα μεσα σε ενα φερετρο την γιαγια μου ,της αγαπημενης μου ,οταν ημουν παιδακι και φυσικα τον σπαραγμο και την οδυνη των παιδιων της μιας που ηταν πολυ ξαφνικο ...

Ποτε ομως και γι αυτο ακομα στο σημερα αποφευγω να πηγαινω κοντα την ωρα της ταφης ....αποφευγω ακομα να πηγαινω στο σημειο και παω μονο στην εκκλησια ...ξαναζωντανευουν αυτες οι τραυματικες εικονες ...
και επειδη το εχω συζητηση παρα πολυ αυτο το κομματι ,δεν ειμαι μονο εγω ...

Το γεγονος αγαπητε μου οτι ενας ανθρωπος ή ενα παιδι μπορει να διαχειριστει ενα γεγονος οπως εσυ το πιστευεις αυτο ,δεν σημαινει οτι το κανουν ολοι και φυσικα θλιβομαι οταν ακουω τετοια κριτικη που δηλωνει παντελης ελληψει ενσυναισθησης θα ελεγα

 

[Shadowban]

Το γεγονος αγαπητε μου οτι ενας ανθρωπος ή ενα παιδι μπορει να διαχειριστει ενα γεγονος οπως εσυ το πιστευεις αυτο ,δεν σημαινει οτι το κανουν ολοι και φυσικα θλιβομαι οταν ακουω τετοια κριτικη που δηλωνει παντελης ελληψει ενσυναισθησης θα ελεγα

Όχι, δεν το κάνουν όλοι. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, και ο κάθε γονιός θα πρέπει να κρίνει τι είναι καλό για το παιδί του, τι όχι, και πότε. Τραυματικές εμπειρίες όμως θα έχουν τα παιδιά σου, είτε τα προστατεύεις είτε όχι. Αυτή είναι η ζωή, αλλιώς δεν θα ζούνε. Το ζήτημα είναι να μάθουν πως να διαχειρίζονται αυτές τις τραυματικές εμπειρίες και όχι απλά να ζουν μια προστατευμένη ζωή. Το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια εσύ ακόμη δεν μπορείς να διαχειριστείς την εικόνα του φέρετρου θεωρείς ότι είναι θετικό για εσένα? (Επί τις ευκαιρίας, είχα εκτεθεί στις ίδιες και χειρότερες εικόνες μικρός). Εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα έχω άτομα να εξαρτώνται από εμένα όπως οικογένεια, άρρωστους γονείς κτλ και θα έχω στον χαρακτήρα μου διάφορες φοβίες και αδυναμίες που θε με καθιστούν ανίκανο να ανταπεξέλθω. Δες τι έγινε στην Ουκρανία που ξαφνικά αλλάξανε τα πάντα. Εκεί ποιοι πιστεύεις ότι ανταπεξήλθαν?

Δεν προέρχονται λοιπόν από έλλειψη ενσυναίσθησης αυτά που λέω, αλλά από το αντίθετο. Κάθε παιδί πρέπει να γίνεται δυνατό και όχι αδύναμο και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να δυναμώσεις εκτός από την έκθεση στην δυσκολία και το τρομακτικό.

 

[Devil]

Όχι, δεν το κάνουν όλοι. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, και ο κάθε γονιός θα πρέπει να κρίνει τι είναι καλό για το παιδί του, τι όχι, και πότε. Τραυματικές εμπειρίες όμως θα έχουν τα παιδιά σου, είτε τα προστατεύεις είτε όχι. Αυτή είναι η ζωή, αλλιώς δεν θα ζούνε. Το ζήτημα είναι να μάθουν πως να διαχειρίζονται αυτές τις τραυματικές εμπειρίες και όχι απλά να ζουν μια προστατευμένη ζωή. Το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια εσύ ακόμη δεν μπορείς να διαχειριστείς την εικόνα του φέρετρου θεωρείς ότι είναι θετικό για εσένα? (Επί τις ευκαιρίας, είχα εκτεθεί στις ίδιες και χειρότερες εικόνες μικρός). Εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα έχω άτομα να εξαρτώνται από εμένα όπως οικογένεια, άρρωστους γονείς κτλ και θα έχω στον χαρακτήρα μου διάφορες φοβίες και αδυναμίες που θε με καθιστούν ανίκανο να ανταπεξέλθω. Δες τι έγινε στην Ουκρανία που ξαφνικά αλλάξανε τα πάντα. Εκεί ποιοι πιστεύεις ότι ανταπεξήλθαν?

Δεν προέρχονται λοιπόν από έλλειψη ενσυναίσθησης αυτά που λέω, αλλά από το αντίθετο. Κάθε παιδί πρέπει να γίνεται δυνατό και όχι αδύναμο και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να δυναμώσεις εκτός από την έκθεση στην δυσκολία και το τρομακτικό.

Και πως θα κρίνεις εσυ τι είναι καλό για το παιδί σου όταν εισαι τόσο κάθετος και απολυτος σαν χαρακτηρας ;

Γενικά το να είναι κανείς τοσο κάθετος μόνο αλό δεν θα του κάνει μακροπρο΄θεσμα. Trust me.

 

[Shadowban]

Και πως θα κρίνεις εσυ τι είναι καλό για το παιδί σου όταν εισαι τόσο κάθετος και απολυτος σαν χαρακτηρας ;

Γενικά το να είναι κανείς τοσο κάθετος μόνο αλό δεν θα του κάνει μακροπρο΄θεσμα. Trust me.

Δεν είμαι κάθετος και απόλυτος χαρακτήρας και ούτε σκοπεύω να κάνω παιδί με την θηλυκή εκδοχή του εαυτού μου. Ξέρω πολύ καλά να ακούω τα γύρω μου άτομα.

 

[Devil]

Δεν είμαι κάθετος και απόλυτος χαρακτήρας και ούτε σκοπεύω να κάνω παιδί με την θηλυκή εκδοχή του εαυτού μου. Ξέρω πολύ καλά να ακούω τα γύρω μου άτομα.

Καλά βρε΄ς πρώτα κάποια να ειναι νορμάλ για να κάνεις οικογένεια με αυτά που κυκλοφορουν πλέον στην εποχή μας... και το ξανασυζηταμε και δεν το λέω μονο για σένα αυτό.

 

[Shadowban]

Καλά βρε΄ς πρώτα κάποια να ειναι νορμάλ για να κάνεις οικογένεια με αυτά που κυκλοφορουν πλέον στην εποχή μας... και το ξανασυζηταμε και δεν το λέω μονο για σένα αυτό.

Πρώτα γινόμαστε εμείς νορμάλ, και μετά προσελκύεται και ο άλλος.

 

[Devil]

Πρώτα γινόμαστε εμείς νορμάλ, και μετά προσελκύεται και ο άλλος.

Δεδομένο οτι είσαι νορμάλ , αλλα μην παιρνεις και όρκο πως όλοι/ολες θέλουν να δουλέψουν πανω στον εαυτο τους ωστε να πάνε στο επομενο βήμα πχ δημιουργια οικογένειας.

 

[Shadowban]

Δεδομένο οτι είσαι νορμάλ , αλλα μην παιρνεις και όρκο πως όλοι/ολες θέλουν να δουλέψουν πανω στον εαυτο τους ωστε να πάνε στο επομενο βήμα πχ δημιουργια οικογένειας.

Ασχολείσαι μόνο με όσους θέλουν. Μπορείς απλά να το ρωτήσεις.

 

[Aura]

Οι παππούδες μας αν θυμάσαι πέρασαν κατοχή και συμμοριτοπολεμο. Για πες μου τώρα εσύ, πως γίνεται αυτοί οι άνθρωποι να ξεπερνούσαν τα τραύματα τους και να συνέχιζαν να ζουν, να είναι λειτουργικά μέλη της κοινωνίας, να κάνουν οικογένειες κτλ και σήμερα τα παιδιά παραλύουν με πολύ μικρότερες αφορμές;

Εγώ πιστεύω παραλύουμε επειδή μας παίρνει . Αν ας πούμε ζω με γονείς ή σύντροφο θα πέσω ανάσκελα από την κατάθλιψη, αν ζω μόνος θα αναγκαστώ να πάω σούπερ μάρκετ , να μαγειρέψω κάτι . Αναγκαστικά διατηρώ μια λειτουργικότητα.

 

[Samael]

Εγώ πιστεύω παραλύουμε επειδή μας παίρνει . Αν ας πούμε ζω με γονείς ή σύντροφο θα πέσω ανάσκελα από την κατάθλιψη, αν ζω μόνος θα αναγκαστώ να πάω σούπερ μάρκετ , να μαγειρέψω κάτι . Αναγκαστικά διατηρώ μια λειτουργικότητα.

Υπάρχει φορά που δεν τα λες σωστά εσύ ;

 

[Valder]

Υπάρχει φορά που δεν τα λες σωστά εσύ ;

Δεν το κατάλαβε από το κύπελο που της έβαλες ότι συμφωνείς μαζί της. Αυτό το ποστ ήταν απαραίτητο για να το εμπεδώσει. #σαλάκιατρέχουν

 

[Guest 126033]

Όχι, δεν το κάνουν όλοι. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, και ο κάθε γονιός θα πρέπει να κρίνει τι είναι καλό για το παιδί του, τι όχι, και πότε.

Δεν βλεπω να το αντιλαμβανεσαι ομως οταν κρινεις με αρνητικό πρόσημο τις πραξεις αλλων !
Ως γνωστών η κριτική καλοπροαίρετα γίνετε όταν προσπαθούμε να δούμε πίσω από το αποτέλεσμα της πράξεις και αν καταλάβουμε το γιατί...

Τραυματικές εμπειρίες όμως θα έχουν τα παιδιά σου, είτε τα προστατεύεις είτε όχι. Αυτή είναι η ζωή, αλλιώς δεν θα ζούνε. Το ζήτημα είναι να μάθουν πως να διαχειρίζονται αυτές τις τραυματικές εμπειρίες και όχι απλά να ζουν μια προστατευμένη ζωή.

Φυσικα αλλωστε τα δικα μου παιδια εφοσον το προσωποιουμε το θεμα επελεξα να τα μεγαλωσω μεσα απο τις δυσκολιες και οχι χωρις αυτες ...

Τωρα το τι γονεας ειμαι θα δεχτω κριτικη μονο απο εκεινα και ευτυχώς σταμάτησα εδώ και πολύ καιρό να επηρεάζομαι από τον άλλων!

Το μεγαλύτερο λάθος ενός γονεα είναι να περιμένεις αναγνώριση από το σύνολο της κοινωνία ςκαι όχι από τα ίδια του τα παιδιά!

Το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια εσύ ακόμη δεν μπορείς να διαχειριστείς την εικόνα του φέρετρου θεωρείς ότι είναι θετικό για εσένα?

Βλέπεις πως έχουμε διαφορετική πλευρά;
Το διαχειριζομαι πλέον...και ξέρεις πως ;
Επιλέγω να έχω την εικόνα του ανθρώπου που έφυγε από την ζωή όταν ήταν εν ζωη.
Διαχειριζομαι την απώλεια με την αποδοχή και το γεγονός να κρατάω μνημες και εικόνες από εκείνων όσο μπορώ καλύτερες...

Τραβολογανε παιδιά να δουν εκεί τον άλλον μέσα στο φέρετρο γιατί έτσι θα μάθει και γιατι τι θα πει ο καθε ασχετος που δεν εφερε ενα παιδι σε μια κηδιεα ...

Πιέζουν παιδιά να πάνε να φιληθούν με παππούδες γιαγιάδες γιατί θέλουν εκείνη και όχι αυτά ...
Αλήθεια αυτά τα παιδιά εκείνη την στιγμή τα έχει ρωτήσει κανένας αν θέλουν..
Παραβιάσεις τα όρια τους ,ΔΕΝ θέλουν να φιληθούν με κάποιον, ΔΕΝ θέλουν να δουν μια τέτοια εικόνα....
Εσύ το θέλεις ΟΧΙ εκεινα ...εσύ τα πιέζεις ΧΩΡΙΣ να λάβεις υπόψη τους τα θέλω τους ..

Αυτά τα παιδιά επειδή ακριβώς τα πήγες να δουν κάτι που δεν θέλουν θα γίνουν σωστοί ενήλικες;
Λάθος..τεράστιο..

Οποτε η προσωπική μου επιλογή να μην έχω εικόνες που με επηρεάζουν σαν άνθρωπο γιατί ίσως κουβαλάω μια παραπάνω ευαισθησία και την αναγνωριζω ,ευαισθησία διαφορετική από εσένα δεν με κάνει αυτόματα δειλή η αδύναμη ή μη φυσιολογικη ;
Δεν με κάνει ακατάλληλο γονέα....

(Επί τις ευκαιρίας, είχα εκτεθεί στις ίδιες και χειρότερες εικόνες μικρός).

Βλέπεις; εσύ είσαι εσύ και μπράβο σου που τις διαχειρίζεται έτσι.
Ξαναλεω αυτο δεν σε κανει περισσοτερο ή λιγοτερο δυνατο απο εμενα η οποιαδήποτε άλλο ΣΑΝ και εμένα...
απλα δεν εχουμε τον ιδιο τροπο διαχειρισης συναισθηματων ..

και επί της ευκαιρίας να σου πω ότι όταν αναγνώρισα οτι η λίγο παραπάνω ευαισθησία μου δίνει το πάτημα στον άλλο να υποβαθμίζει την δύναμη μου και την αυτοαξια μου τότε εκεί ακριβώς άρχισε η αυτοεκτίμηση μου να δυναμώνει και να έχει εδραιωθεί στο σήμερα..

αναγνωριζω και συν αισθάνομαι απολυτα την ευαισθητη πλευρα του αλλου και δεν την χρησιμοποιω σαν μοχλο υποβαθμισης του ,ακριβως επειδη εχω φορεσει τα παπουτσια του και ξέρω ότι η εκφράσει αυτού δηλώνει μόνο ευαισθησία και όχι αδυναμία .
Βλέπεις ότι η δική μου "αδυναμία " για εσένα, για εμένα έγινε μοχλός να αντιλαμβάνομαι και να δικαιολογώ χωρις να κρίνω τους ανθρώπους...

Εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα έχω άτομα να εξαρτώνται από εμένα όπως οικογένεια, άρρωστους γονείς κτλ και θα έχω στον χαρακτήρα μου διάφορες φοβίες και αδυναμίες που θε με καθιστούν ανίκανο να ανταπεξέλθω.

Και ποιος σου ειπες οτι εσυ ειναι ο κανονας ή το μετρο συγκρισης ωστε να επιβαλεις ή να κρινεις τον αλλο σαν αδυναμο ή ανικανο ;

και ποιος σου ειπε οτι ολοι οσοι δεν πατροναρουν τις δικες σου πεποιθησεις θελουν να καλλιεργουν την συνεξαρτηση ;

Δες τι έγινε στην Ουκρανία που ξαφνικά αλλάξανε τα πάντα. Εκεί ποιοι πιστεύεις ότι ανταπεξήλθαν?

Όπως μπορουσαν και ηξερε ο καθενας !
Εδω ενεργοποιηθηκε το ενστικο της επιβιωσης ,αλλος σκοτωσε αλλος εφυγε αλλος εμεινε και στηριξε τους υπολοιπους ,αλλος το εβαλε στα ποδια σαν κλέφτης και πολλες πολλες διαφορετικες συμπεριφορες...
Ειναι καποια κατακριτεα ;
Οχι !
Κατακριτεα ειναι οταν βαζουμε πανω απ ολα την δικη μας πεποιθηση ,την δικη μας προσδοκία και σαφέστατα θα έρθετε σε πλήρη αντίθεση με των υπολοίπων..

Δεν προέρχονται λοιπόν από έλλειψη ενσυναίσθησης αυτά που λέω, αλλά από το αντίθετο. Κάθε παιδί πρέπει να γίνεται δυνατό και όχι αδύναμο και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να δυναμώσεις εκτός από την έκθεση στην δυσκολία και το τρομακτικό.

Από έλλειψη ενσυναισθησης ,αντίληψης και κατανόησης πως ο κάθε άνθρωπος ειναι μια ξεχωριστή μονάδα με διαφορετικά βιώματα, διαφορετικές πεποιθήσεις και ειναι απόλυτα κατανοητό το πως ενεργεί.

Εδώ πλέον ολόκληρη η επιστήμη αντιμετώπιση το άνθρωπο σαν ξεχωριστή μονάδα και σέβεται απόλυτα τις επιλογές του ...
Βάση λοιπόν της προσωποκεντρικης προσέγγισης που αυτή ασπάζομαι στην ζωή μου οφείλω σαν ενεργητικός ακροατής να ακούσω τον άλλον, να μπω λίγο στα παπούτσια του (βαθμός ενσυναισθησης ) ώστε να αντιληφθώ γιατί ενεργεί έτσι και να κατανοήσω τις προθέσεις του και όχι να βάλω το ΕΓΩ μου μπροστά και να τον κρίνω αν είναι σωστός η όχι.

Αυτό κάνεις αγαπητέ μου τώρα αυτή την στιγμή..
Δεν έχεις μπει ούτε μια στιγμή στα παπούτσια όλων αυτών που κρινεις με αρνητικό πρόσημο γιατί σταθμός και μετρό σύγκρισης είναι μόνο το ΕΓΩ σου και φυσικά δεν το λέω με αρνητικό πρόσημο.

Δεν ξέρω αν έχεις παιδιά ωστε να δεις πραγματικα πόσο δύσκολος δρόμος είναι όλος αυτός και φυσικά θα υπάρχουν και λάθη...οχι με πρόθεση όμως..

Ο διάλογος μας ειναι η κάθε αυτού απόδειξη πως λείπει από την κοινωνία μας ή ενεργητική ακρόαση και η καλλιέργεια της ενσυναισθησης (γενικά μιλάω)

Στο ξαναλεω σέβομαι την άποψη σου διαφωνώ όμως ότι η δική σου οπτική προσεγγίσεις όλου αυτού ειναι και η σωστή και όλοι οι άλλοι είμαστε λάθος ή αδύναμοι η ανίκανοι να διαχειριστουμε το οτιδήποτε..

Και το κυριότερο;
Το τι είμαστε ας κοιτάξουμε στους 4 τοίχους του σπιτιού μας τι έχουμε εκεί μέσα και τι λαμβάνουμε από εκεί..
Αυτοί είμαστε αγαπητέ μου και αυτό το ξέρω μόνο εγώ και εσύ ,εύχομαι πραγματικά να λαμβάνεις τις προσδοκίες σου και έγω τις δικές μου και σαν αποτέλεσμα αυτών είναι μα βγαίνουμε σε αυτή την επικριτική κοινωνία με αυτοπεποίθηση και το κυριότερο, ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι για να μην έχουμε την ανάγκη να υποβαθμισουμε την ζωή κάποιου άλλου γιατί μόνο έτσι θα πάρει αξία η δική μας

 

[Shadowban]

Δεν βλεπω να το αντιλαμβανεσαι ομως οταν κρινεις με αρνητικό πρόσημο τις πραξεις αλλων !
Ως γνωστών η κριτική καλοπροαίρετα γίνετε όταν προσπαθούμε να δούμε πίσω από το αποτέλεσμα της πράξεις και αν καταλάβουμε το γιατί...

Φυσικά και το αντιλαμβάνομαι, όπως εσύ αντιλαμβάνεσαι ότι κρίνεις με θετικό πρόσημο μια κατάσταση. Οι προσωπικές μας κρίσεις, θετικές ή αρνητικές συμβάλουν στην διαμόρφωση του κοινωνικού πλαισίου μέσα στο οποίο ζούμε όλοι και γι' αυτό θα πρέπει να τις εκφράζουμε και όχι να κάνουμε τουμπεκί. Επειδή κανένας από εμάς δεν κατέχει το αλάθητο, αλλά όλοι βλέπουμε μια συγκεκριμένη πλευρά του νομίσματος, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια πολυφωνία στην κοινωνία, έτσι ώστε να μην παρασύρεται το κοινωνικό πλαίσιο στα άκρα. Όπως μπορείς να φτάσεις στην τυραννία της κοινής γνώμης όταν έχεις ανθρώπους που το μόνο που κάνουν είναι να κρίνουν αρνητικά τα πάντα, έτσι μπορείς να φτάσεις και στο να παράγεις μαζικά κακομαθημένους εγωκεντρικούς νάρκισσους, όπου όλα διαμορφώνονται γύρω από το πως εκείνοι αισθάνονται.

Το μεγαλύτερο λάθος ενός γονεα είναι να περιμένεις αναγνώριση από το σύνολο της κοινωνία ςκαι όχι από τα ίδια του τα παιδιά!

Συνεχίζοντας τη προηγούμενη παράγραφο, ναι, θα πρέπει να λάβεις αναγνώριση από την κοινωνία ως ένα βαθμό για τα παιδιά σου, γιατί σκοπός μας είναι να μεγαλώσουμε και παιδιά τα οποία θα προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο και δεν θα είναι εγωκεντρικοί νάρκισσοι. Όταν όλοι όσοι γνωρίζουν το γιο σου λένε "τι μαλάκας είναι αυτός" υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι όντως μαλάκας. Αυτό δεν σημαίνει ότι μεγαλώνουμε παιδιά κομφορμιστές που πρέπει να ζούνε για το "τι θα πει ο κόσμος" αλλά δεν σημαίνει και πως περνάμε στα παιδιά το μήνυμα "κάνε ότι γουστάρεις εσύ και μην ακούς κανέναν" γιατί πολύ απλά δεν πάει έτσι.

Πιέζουν παιδιά να πάνε να φιληθούν με παππούδες γιαγιάδες γιατί θέλουν εκείνη και όχι αυτά ...
Αλήθεια αυτά τα παιδιά εκείνη την στιγμή τα έχει ρωτήσει κανένας αν θέλουν..
Παραβιάσεις τα όρια τους ,ΔΕΝ θέλουν να φιληθούν με κάποιον, ΔΕΝ θέλουν να δουν μια τέτοια εικόνα....
Εσύ το θέλεις ΟΧΙ εκεινα ...εσύ τα πιέζεις ΧΩΡΙΣ να λάβεις υπόψη τους τα θέλω τους ..

Αυτά τα παιδιά επειδή ακριβώς τα πήγες να δουν κάτι που δεν θέλουν θα γίνουν σωστοί ενήλικες;
Λάθος..τεράστιο..

Αν εμένα οι γονείς μου κάναν πάντα αυτό που ήθελα εγώ και δεν με πίεζαν για τίποτα, στην καλύτερη δεν θα είχα πάει ούτε μια μέρα σχολείο, θα πέταγα πέτρες σε όποιον περνούσε από το σπίτι και θα ζούσα με τη σύνταξη τους. Αυτό που λες λοιπόν δεν είναι στέκει, και το ξέρεις κι εσύ η ίδια, οπότε απλά θέτεις ένα αυθαίρετο όριο και όταν πρόκειται για το σχολείο θα πεις "θα πας, δεν σηκώνω κουβέντα" αλλά όταν πρόκειται για το να φιλήσει την θεία θα πεις "το πιέζουμε το παιδί". Και δεν λέω ότι κάνεις κάτι λάθος, γιατί όλοι αυτό κάνουμε, καθώς δεν υπάρχει καμιά διακριτή γραμμή πάνω σε όλα αυτά, αλλά ο κάθε γονέας βάζει τη γραμμή εκεί που κρίνει αυτός. Ας μην λέμε λοιπόν απόλυτα πράγματα του στυλ "ΔΕΝ πρέπει να παραβιάζουμε τα όρια το παιδιών και να τους επιβάλουμε να κάνουμε πράγματα που δε θέλουν" αλλά ας προσανατολίζεται η συζήτηση στο "ποια θεωρείτε πως πρέπει να είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο τι θέλει να κάνει το παιδί και στο τι πρέπει να του επιβάλουμε να κάνει". Και η απάντηση είναι εντελώς διαφορετική για κάθε παιδί.

Οποτε η προσωπική μου επιλογή να μην έχω εικόνες που με επηρεάζουν σαν άνθρωπο γιατί ίσως κουβαλάω μια παραπάνω ευαισθησία και την αναγνωριζω ,ευαισθησία διαφορετική από εσένα δεν με κάνει αυτόματα δειλή η αδύναμη ή μη φυσιολογικη ;
Δεν με κάνει ακατάλληλο γονέα....

Βλέπεις; εσύ είσαι εσύ και μπράβο σου που τις διαχειρίζεται έτσι.
Ξαναλεω αυτο δεν σε κανει περισσοτερο ή λιγοτερο δυνατο απο εμενα η οποιαδήποτε άλλο ΣΑΝ και εμένα...
απλα δεν εχουμε τον ιδιο τροπο διαχειρισης συναισθηματων ..

Η δύναμη και η καταλληλόλητα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και δεν έχει νόημα η σύγκριση μεταξύ αγνώστων σε ένα φόρουμ. Το κεντρικό σημείο της τοποθέτηση μου ήταν πως δεν θα πρέπει να υποθάλπουμε αδυναμίες στον χαρακτήρα μας, γιατί αυτές θα επηρεάσουν την ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας. Δεν υπονοώ ότι έχεις τέτοιες αδυναμίες και ούτε με ενδιαφέρει να το κρίνω. Αυτό το κρίνει ο καθένας για τον εαυτό του. Καλό είναι απλώς να ακούμε τις διαφορετικές γνώμες γιατί πολλές φορές είμαστε τυφλοί απέναντι στις αδυναμίες μας.

αναγνωριζω και συν αισθάνομαι απολυτα την ευαισθητη πλευρα του αλλου και δεν την χρησιμοποιω σαν μοχλο υποβαθμισης του ,ακριβως επειδη εχω φορεσει τα παπουτσια του και ξέρω ότι η εκφράσει αυτού δηλώνει μόνο ευαισθησία και όχι αδυναμία .
Βλέπεις ότι η δική μου "αδυναμία " για εσένα, για εμένα έγινε μοχλός να αντιλαμβάνομαι και να δικαιολογώ χωρις να κρίνω τους ανθρώπους...

Το "δικαιολογώ χωρίς να κρίνω" αποτελεί κανόνα για την παραγωγή ναρκίσσων. Θα πρέπει να αιτιολογούμε χωρίς να κρίνουμε αρχικά, και στην συνέχεια να δικαιολογούμε μόνο ότι είναι δίκαιο, ότι δηλαδή έχει υποστεί την κρίση μας και έχει κριθεί ως καλό.

Εκφράζεις εδώ την τον ακραίο θηλυκό τρόπο σκέψης. Ο τρόπος σκέψης που εκφράζεις είναι απαραίτητος για να κατανοήσεις τον άλλο, δεν είναι όμως αρκετός και όταν γίνεται το κυρίαρχο δόγμα γίνεται επιζήμιος. Πρέπει να πλαισιωθεί από τον αρσενικό τρόπο σκέψης, αυτόν της κρίσης και της απορρίψης του κακού έτσι ώστε μέσα από την σύνθεση των δύο να προκύψει το ανώτερο και ολοκληρωμένο.

Ο Θεός (δηλαδή το ανώτατο καλό), είναι ταυτόχρονα και η προσωποποίηση της ανιδιοτελούς αγάπης και κατανόησης, αλλά και ο κριτής του καλού και του κακού.

Και ποιος σου ειπες οτι εσυ ειναι ο κανονας ή το μετρο συγκρισης ωστε να επιβαλεις ή να κρινεις τον αλλο σαν αδυναμο ή ανικανο ;

Εξ ορισμού είμαι το μέτρο σύγκρισης των πάντων, αφού εγώ είμαι η αφετηρία του εαυτού μου, όπως είσαι εσύ του δικού σου. Όταν δω τον πιο αδύναμο θα τον βοηθήσω να με φτάσει, όταν δω το πιο δυνατό θα του ζητήσω να με βοηθήσει να τον φτάσω.

και ποιος σου ειπε οτι ολοι οσοι δεν πατροναρουν τις δικες σου πεποιθησεις θελουν να καλλιεργουν την συνεξαρτηση ;

Και ποιος σου είπε οτι ολοι οσοι δεν πατρονάρουν τις δικιές σου πεποιθήσεις θέλουν να καλλιεργούν την αναισθησία και την τυραννία;

Όπως μπορουσαν και ηξερε ο καθενας !

Εδω ενεργοποιηθηκε το ενστικο της επιβιωσης ,αλλος σκοτωσε αλλος εφυγε αλλος εμεινε και στηριξε τους υπολοιπους ,αλλος το εβαλε στα ποδια σαν κλέφτης και πολλες πολλες διαφορετικες συμπεριφορες...
Ειναι καποια κατακριτεα ;
Οχι !

Ξανά, ο απλαισίωτος απόλυτος θηλυκός τρόπος σκέψης. Προφανώς όταν ο λιποτάκτης, ο δωσίλογος, ο κλέφτης, ο προδότης κτλ βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τον υπερασπιστή, τον δίκαιο, τον μάρτυρα και τον ήρωα υπό την αιγίδα του "τίποτα δεν είναι κατακριταίο" τότε απλά υποθάλπουμε τον παρασιτισμό της πρώτης κατηγορίας επί της δεύτερης μέχρις ότου να πεθάνει ο ξενιστής. Αυτό βέβαια είναι ένα εντελώς άλλο θέμα συζήτησης.

Κατακριτεα ειναι οταν βαζουμε πανω απ ολα την δικη μας πεποιθηση ,την δικη μας προσδοκία και σαφέστατα θα έρθετε σε πλήρη αντίθεση με των υπολοίπων..

Από έλλειψη ενσυναισθησης ,αντίληψης και κατανόησης πως ο κάθε άνθρωπος ειναι μια ξεχωριστή μονάδα με διαφορετικά βιώματα, διαφορετικές πεποιθήσεις και ειναι απόλυτα κατανοητό το πως ενεργεί.

Εδώ πλέον ολόκληρη η επιστήμη αντιμετώπιση το άνθρωπο σαν ξεχωριστή μονάδα και σέβεται απόλυτα τις επιλογές του ...
Βάση λοιπόν της προσωποκεντρικης προσέγγισης που αυτή ασπάζομαι στην ζωή μου οφείλω σαν ενεργητικός ακροατής να ακούσω τον άλλον, να μπω λίγο στα παπούτσια του (βαθμός ενσυναισθησης ) ώστε να αντιληφθώ γιατί ενεργεί έτσι και να κατανοήσω τις προθέσεις του και όχι να βάλω το ΕΓΩ μου μπροστά και να τον κρίνω αν είναι σωστός η όχι.

Η προσωποκεντρική θεώρηση και προσέγγιση του ανθρώπου δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι το κυρίαρχο δόγμα της θρησκείας μας εδώ και 2000 χρόνια αλλά και του πολιτισμού μας από ακόμη πιο πριν. Δεν χρειαζόμαστε την επιστήμη για να μας πει όλα όσα ξέρουμε ήδη εδώ και τόσους αιώνες, τουλάχιστο αυτοί έχουμε επαφή με αυτά τα πράγματα.

Ο διάλογος μας ειναι η κάθε αυτού απόδειξη πως λείπει από την κοινωνία μας ή ενεργητική ακρόαση και η καλλιέργεια της ενσυναισθησης (γενικά μιλάω)

Λογικό για μία κοινωνία η οποία όχι μόνο έχει ξεφύγει από τις ρίζες της, αλλά ενεργητικά τις υποβαθμίζει με κάθε ευκαιρία.

Και το κυριότερο;
Το τι είμαστε ας κοιτάξουμε στους 4 τοίχους του σπιτιού μας τι έχουμε εκεί μέσα και τι λαμβάνουμε από εκεί..
Αυτοί είμαστε αγαπητέ μου και αυτό το ξέρω μόνο εγώ και εσύ ,εύχομαι πραγματικά να λαμβάνεις τις προσδοκίες σου και έγω τις δικές μου και σαν αποτέλεσμα αυτών είναι μα βγαίνουμε σε αυτή την επικριτική κοινωνία με αυτοπεποίθηση και το κυριότερο, ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι για να μην έχουμε την ανάγκη να υποβαθμισουμε την ζωή κάποιου άλλου γιατί μόνο έτσι θα πάρει αξία η δική μας

Συμφωνώ απόλυτα πως το τι έχει ο καθένας στο σπίτι του είναι το κυριότερο μέτρο σύγκρισης για το πόσο σωστός είναι ο τρόπος ζωής του.

Ευχαριστώ για την συζήτηση.

 

[Himela]

Αυτό που έλεγα. Σε αυτή την περίπτωση οι υπόλοιποι επενέβησαν, έσωσαν το θύμα, ο δράστης συνελήφθη και σίγουρα δε θα περάσει καλά στη φυλακή. 50 χρόνια πριν αυτή θα ήταν μια συνηθισμένη υπόθεση ξυλοδαρμού και κακοποίησης της γυναίκας του "που μάλλον το αξίζει γιατί ποιος ξέρει τί λέει ή πώς ντύνεται ή .... κλπ".

Ιδού το τέρας του νέου Κωσταλέξι - Έδερνε συστηματικά την 22χρονη σύζυγό του και παραλίγο να την στραγγαλίσει - Dnews

Ιδού το τέρας του νέου Κωσταλέξι - Έδερνε συστηματικά την 22χρονη σύζυγό του και παραλίγο να την στραγγαλίσει

www.dnews.gr

 

[Guest 126033]

Φυσικά και το αντιλαμβάνομαι, όπως εσύ αντιλαμβάνεσαι ότι κρίνεις με θετικό πρόσημο μια κατάσταση. Οι προσωπικές μας κρίσεις, θετικές ή αρνητικές συμβάλουν στην διαμόρφωση του κοινωνικού πλαισίου μέσα στο οποίο ζούμε όλοι και γι' αυτό θα πρέπει να τις εκφράζουμε και όχι να κάνουμε τουμπεκί. Επειδή κανένας από εμάς δεν κατέχει το αλάθητο, αλλά όλοι βλέπουμε μια συγκεκριμένη πλευρά του νομίσματος, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μια πολυφωνία στην κοινωνία, έτσι ώστε να μην παρασύρεται το κοινωνικό πλαίσιο στα άκρα. Όπως μπορείς να φτάσεις στην τυραννία της κοινής γνώμης όταν έχεις ανθρώπους που το μόνο που κάνουν είναι να κρίνουν αρνητικά τα πάντα, έτσι μπορείς να φτάσεις και στο να παράγεις μαζικά κακομαθημένους εγωκεντρικούς νάρκισσους, όπου όλα διαμορφώνονται γύρω από το πως εκείνοι αισθάνονται.

Το ιδανικό πλαίσιο μιας κοινωνίας θα έλεγα αυτό!
Δυστηχως όμως δεν το εχουμε, ας είμαστε ρεαλιστές..

Εχουμε μια ακρως επικριτικη κοινωνία γεματη θυμο...
Ενα συσωρευμενο θυμο και μη διαχειρίσημο.
Ως γνωστος αν δεν μαθεις απο παιδι οτι ο θυμος ειναι ακομα ένα αποδεκτο συναισθημα και θα πρεπει να μαθεις να τον διαχειρίζεται ο οποιοσδηποτε με τον σωστο τροπο ,αυτος έρχεται στο σημερα ΣΑΝ συσωρεμενος θυμος να μετατρέπετε σε βία...λεκτική και σωματική..αυτή την κοινωνία έχουμε λοιπόν για να το κλείσουμε όπως το ξεκινήσαμε..

Συνεχίζοντας τη προηγούμενη παράγραφο, ναι, θα πρέπει να λάβεις αναγνώριση από την κοινωνία ως ένα βαθμό για τα παιδιά σου, γιατί σκοπός μας είναι να μεγαλώσουμε και παιδιά τα οποία θα προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο και δεν θα είναι εγωκεντρικοί νάρκισσοι. Όταν όλοι όσοι γνωρίζουν το γιο σου λένε "τι μαλάκας είναι αυτός" υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι όντως μαλάκας. Αυτό δεν σημαίνει ότι μεγαλώνουμε παιδιά κομφορμιστές που πρέπει να ζούνε για το "τι θα πει ο κόσμος" αλλά δεν σημαίνει και πως περνάμε στα παιδιά το μήνυμα "κάνε ότι γουστάρεις εσύ και μην ακούς κανέναν" γιατί πολύ απλά δεν πάει έτσι.

Νομίζω ότι τα έχεις μπερδέψει λίγο...
Ένας Νάρκισσος αποζητά επιβεβαίωση από τη κοινωνία γιατί μιλάμε για ένα τύπο προσωπικότητας ο οποίος είναι ανασφαλείς..

Έχει μάθει την αυτό αξία του να την προσδιορίζει με βάση την αποδοχή που θα έχει από τον εκάστοτε περίγυρος του.

Καθώς λοιπόν εν δυναμει ναρκισσοι είμαστε όλοι μας, το παιδί μας στην κοινωνία των ενήλικων θα πρέπει βγει με πλήρη αντίληψη της αυτο αξιας του και σαφέστατα να διεκδικεί τα θέλω του ακόμα και όταν αυτά λίγο παρεκλεινουν από τα αρχέγονα πρότυπα της .

Δεν μιλάμε φυσικά για παράβαση νόμων αυτής, μιλάμε για τα θέλω ενός παιδιού..
Όπως;
Σκέψου ένα παιδί να είναι διαφορετικής σεξουαλικης προσέγγισης από την φύση του .
Αν αυτο το παιδί βγει στην κοινωνία των ενήλικων ΧΩΡΙΣ αυτοπεποίθηση και περιμένω την αποδοχή αυτής φαντάζεσαι τι έχει να γίνει...

Αν εμένα οι γονείς μου κάναν πάντα αυτό που ήθελα εγώ και δεν με πίεζαν για τίποτα, στην καλύτερη δεν θα είχα πάει ούτε μια μέρα σχολείο, θα πέταγα πέτρες σε όποιον περνούσε από το σπίτι και θα ζούσα με τη σύνταξη τους. Αυτό που λες λοιπόν δεν είναι στέκει, και το ξέρεις κι εσύ η ίδια, οπότε απλά θέτεις ένα αυθαίρετο όριο και όταν πρόκειται για το σχολείο θα πεις "θα πας, δεν σηκώνω κουβέντα" αλλά όταν πρόκειται για το να φιλήσει την θεία θα πεις "το πιέζουμε το παιδί".

Αυθαίρετο συμπέρασμα θα πω εγώ...
Καμία σχέση με αυτό που ειπα ..

Είπαμε ζούμε σε μια κοινωνία με νόμους και ένα πλαίσιο..
Αλίμονο αν ρωτούσαμε το παιδί μας αν θέλει να πάει σχολείο λη επειδή φοβάται το εμβόλιο να μην το πάμε στο γιατρό..τι συγκρινεις πάλι...

Εδώ μιλάμε για τα όρια του όσο αφορά τα συναισθήματα του και το ίδιο του το σώμα..

Σε παρακαλώ πολυ να είμαστε to the point στις συγκρίσεις μας να δημιουργούνται αυθερετα συμπεράσματα!

Και δεν λέω ότι κάνεις κάτι λάθος, γιατί όλοι αυτό κάνουμε, καθώς δεν υπάρχει καμιά διακριτή γραμμή πάνω σε όλα αυτά, αλλά ο κάθε γονέας βάζει τη γραμμή εκεί που κρίνει αυτός. Ας μην λέμε λοιπόν απόλυτα πράγματα του στυλ "ΔΕΝ πρέπει να παραβιάζουμε τα όρια το παιδιών και να τους επιβάλουμε να κάνουμε πράγματα που δε θέλουν" αλλά ας προσανατολίζεται η συζήτηση στο "ποια θεωρείτε πως πρέπει να είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο τι θέλει να κάνει το παιδί και στο τι πρέπει να του επιβάλουμε να κάνει". Και η απάντηση είναι εντελώς διαφορετική για κάθε παιδί.

Συνεχίζω να το λέω ΔΕΝ παραβιαζω τα όρια ενός παιδιού όσο αφορά το ποιος θα το αγγίξει,αν δεν θέλει ή δεν θέλει ακόμα και παιδάκι να είναι, (ειναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε πλέον στα παιδάκια μας ) και αν είναι οι συνθήκες οι πρέπον για να το εκθέσω σε μια εικόνα με άμεσο αποτέλεσμα ίσως ένα μη διαχείρισης άγνωστο μέχρι τότε συναίσθημα για εκείνο


Βάση αυτών μίλησα μην παρερμηνευουμε ..

Η δύναμη και η καταλληλόλητα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και δεν έχει νόημα η σύγκριση μεταξύ αγνώστων σε ένα φόρουμ. Το κεντρικό σημείο της τοποθέτηση μου ήταν πως δεν θα πρέπει να υποθάλπουμε αδυναμίες στον χαρακτήρα μας, γιατί αυτές θα επηρεάσουν την ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας. Δεν υπονοώ ότι έχεις τέτοιες αδυναμίες και ούτε με ενδιαφέρει να το κρίνω. Αυτό το κρίνει ο καθένας για τον εαυτό του. Καλό είναι απλώς να ακούμε τις διαφορετικές γνώμες γιατί πολλές φορές είμαστε τυφλοί απέναντι στις αδυναμίες μας.

Σας ευχομαι να ειστε αλανθαστοι γονεις γιατι οι by the book γονεις οταν εγιναν διαπίστωσαν ποσο δυσκολο ειναι αυτο και φυσικά κάνεις δεν μπορεί να ειναι τόσο πολύ σίγουρος για τον εαυτό του.

Το "δικαιολογώ χωρίς να κρίνω" αποτελεί κανόνα για την παραγωγή ναρκίσσων. Θα πρέπει να αιτιολογούμε χωρίς να κρίνουμε αρχικά, και στην συνέχεια να δικαιολογούμε μόνο ότι είναι δίκαιο, ότι δηλαδή έχει υποστεί την κρίση μας και έχει κριθεί ως καλό.

ουπς ...τι αυθερετο συμπερασμα και αυτο ..

ξερεις κατι ζουμε στην κοινωνια που πεθαίνουμε για ταμπέλα ..
αυτος ειναι Νάρκισσος αρα αστον ,αυτος ειναι διπολικος αρα αστον ..
Ταμπέλα και υποτίμηση...ΟΧΙ διαφορετική προσέγγιση..

Αυτες τις ταμπελες εχουν δικαιωμα χρήσης ΜΟΝΟ οι ψυχίατροι ...

εμεις οι κοινοι θνητοί μπορουμε να μιλαμε για ενα τυπο προσωπικοτητας που εν δυναμειν ειμαστε και εμεις ...

Ο Θεός (δηλαδή το ανώτατο καλό), είναι ταυτόχρονα και η προσωποποίηση της ανιδιοτελούς αγάπης και κατανόησης, αλλά και ο κριτής του καλού και του κακού.

Τι είπες τώρα!!!!
Ανιδιοτελής αγάπη, η προσδοκία όλων μας μιας και ειναι η απόλυτη μορφή αγάπης..

Αυτή προσδοκούμε στις φιλικές ερωτικές συντροφικές και γενικά σε όλες μας τις σχέσεις

Πόσο δύσκολο όμως σε μια εγωκεντρική και συνάμα επικριτική κοινωνία να μιλαμε για τέτοιου είδους αγάπη !!!

Ξανά, ο απλαισίωτος απόλυτος θηλυκός τρόπος σκέψης. Προφανώς όταν ο λιποτάκτης, ο δωσίλογος, ο κλέφτης, ο προδότης κτλ βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τον υπερασπιστή, τον δίκαιο, τον μάρτυρα και τον ήρωα υπό την αιγίδα του "τίποτα δεν είναι κατακριταίο" τότε απλά υποθάλπουμε τον παρασιτισμό της πρώτης κατηγορίας επί της δεύτερης μέχρις ότου να πεθάνει ο ξενιστής. Αυτό βέβαια είναι ένα εντελώς άλλο θέμα συζήτησης.

Αυτό το λες δεύτερη φορά και είπα να το προσπεράσω την πρώτη αλλά δεύτερη δεν έχει...

Δεν ξέρω με ποιο σκεπτικό χαρακτηρίζεις με τέτοιο τρόπο αλλά ομόλογο αυτό γίνετε χρήση μόνο για υποβάθμιση και όταν υποβοσκουν δείγματα μισογυνισμου ...

Δεν θα απαντησω γιατι οπως ξερουμε ο γραπτος λογος παρεξηγειτε και δεν νομιζω να ειναι αυτος ο λογος ...

Η προσωποκεντρική θεώρηση και προσέγγιση του ανθρώπου δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι το κυρίαρχο δόγμα της θρησκείας μας εδώ και 2000 χρόνια αλλά και του πολιτισμού μας από ακόμη πιο πριν. Δεν χρειαζόμαστε την επιστήμη για να μας πει όλα όσα ξέρουμε ήδη εδώ και τόσους αιώνες, τουλάχιστο αυτοί έχουμε επαφή με αυτά τα πράγματα.

Αυτή η τάση σου να μπερδεύεις τα πραγματα δεν ξέρω γιατί το κάνεις..

Ξαναλεω μιλησα μονο ΓΙΑ ψυχολογια ...άσε λοιπόν την θρησκεία .

Συμφωνώ απόλυτα πως το τι έχει ο καθένας στο σπίτι του είναι το κυριότερο μέτρο σύγκρισης για το πόσο σωστός είναι ο τρόπος ζωής του.

Και πλέον βλέποντας πως ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων δεν θέλουν ούτε καν να γυρίσουν σπίτι τους ή φεύγουν από το σπίτι τους με νεύρα σκέψου παλι σε τι κοινωνία ζούμε ..

Ευχαριστώ για την συζήτηση.

Και εγώ και ξέρω ότι αν συζητούσαμε επί πραγματικού θα κάναμε μια πολυ πιο όμορφη και άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση!
Καλή μας συνέχεια!