Κρίσεις πανικού

[Giovanna]

παιδια... περναει καπως?
μπορουμε να κανουμε κατι για αυτο?

η διαφραγματικη αναπνοη και λοιπες χαλαρωτικες μουφες δε πολυ βοηθανε...

εχει κανει κανεις τιποτα?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Ύπνος και περπάτημα σε κάποιο πάρκο; Αυτό μου 'ρχεται τώρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

ομοιοπαθητική

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

εχει κανει κανεις τιποτα?

Θέλει ολόκληρη θεραπευτική αγωγή για να μάθεις να το ελέγχεις. Εγώ πιζτεύω οτι ο καθένας μπορεί να το "δουλέψει" και να το αντιμετωπίσει μέχρι κάποιο όριο.

@Γιώργος
Αν καταφέρεις να κοιμηθείς με κρίση πανικού κερδίζεις ένα ταξίδι για εσένα και την παρέα σου όπου θες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

Θέλει ολόκληρη θεραπευτική αγωγή για να μάθεις να το ελέγχεις.

+1

Εγώ πιζτεύω οτι ο καθένας μπορεί να το "δουλέψει" και να το αντιμετωπίσει μέχρι κάποιο όριο.

δε συμφωνώ...μόνο εάν είναι ελαφριάς μορφή κ δεν έχει επαναληφθεί...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

η διαφραγματικη αναπνοη και λοιπες χαλαρωτικες μουφες δε πολυ βοηθανε...

Δεν το ήξερα ότι αυτά δεν βοηθάνε.. Είχα την εντύπωση ότι οι κρίσεις πανικού αντιμετωπίζονται κυρίως με συμπεριφορικού τύπου ψυχοθεραπεία και bio-feedback (για την ακρίβεια με συνδυασμό αυτών των δύο). Το άτομο μαθαίνει να ελέγχει τις βιολογικές του αντιδράσεις και - σε πρώτη φάση - να μην τις αφήνει να κυριεύουν την σκέψη του και κατ' επέκταση να ελέγχει την έκτασή τους.

Αλήθεια, που στηρίζεις αυτό που λες ότι αυτές οι χαλαρωτικές ασκήσεις είναι μούφα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

δε συμφωνώ...μόνο εάν είναι ελαφριάς μορφή κ δεν έχει επαναληφθεί...

Δεν ξέρω. Εγώ έτσι το βλέπω. Ο ασθενής αντιμέτωπος με την ασθένεια και μόνο αυτός μπορεί να την νικήσει. Δεν εννοώ βέβαια οτι με τη πρώτη κρίση πανικού που αναγνωρίζεις να συμβαίνει είσαι ικανός να την τερματίσεις, αλλά ύστερα από τρεις η τέσσερις φορές αρχίζεις να καταλαβαίνεις που πρέπει να "χτυπήσεις" την ασθένεια ώστε να τη νικήσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

@ suspiria:
δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί & δυνατοί να κάνουν κάτι τέτοιο & ακόμα κ αν το κάνουν δεν εξαλείφουν το πρόβλημα από την πηγή....
Ορισμένες φορές χρειαζόμαστε κάποια βοήθεια.
Βέβαια, ευτυχώς έχουμε κ το IQ μας το οποίο μας ταρακουνά, αλλά δε ξέρω αν κ αυτό είναι αρκετό για να λυθεί το πρόβλημα εξ ολοκλήρου, απλά ελαττώνεται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Διευκρίνισα πως το βλέπω εγώ (και τσακίζομαι) Γνωρίζω επίσης οτι δεν λειτουργούν όλοι όπως λειτουργώ εγώ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[briki]

Νομίζω ότι είχα πάθει μία φορά, όταν ήμουν φοιτήτρια. Πήγαν να διαρρήξουν το σπίτι μας όσο ήμασταν μέσα. Υποθέτω ότι είχα έρθει σε πανικό καθώς, ενώ τελικά είχανε φύγει χωρίς να μπουν στο σπίτι, δεν μπορούσα να μιλήσω και έλεγα μπερδεμένα λόγια γιατί έτρεμε το στόμα μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Giovanna]

καλα, αμα το παθαινω και οταν δεν κινδυνευω τοτε νταξει.. ειμαι τελειως παλαβο...
σημερα, καθως διηγουμουν την ημερα που ειχα...
Light edition ευτυχως, αλλα οταν η καρδια τρεμει χωρις να επειλειται, και παλι ασχημο ειναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PYLH]

Μίλησε κανείς για πανικούς??? Τα τελευταία 7-8 χρόνια δεν κάνω κι άλλο τίποτε απ'το να περνάω κρίσεις πανικού.Αρχίζει με μιά ταχυπαλμία,μια ανεξήγητη ταραχή ή φοβία για κάτι αόριστο ή και συγκεκριμένο,αδυναμία να αναπνεύσεις κανονικά,αδυναμία να συγκεντρωθείς σ'αυτό που κάνεις,ιδρώτα,τρεμούλα...μια φρίκη γενικότερα. Και δεν θα έλεγα ότι είναι και τα μόνα συμπτώματα αυτά που προανέφερα.
Μετά από τόοοοσες κρίσεις πανικού πού έχω περάσει,μέσα κι έξω απ'το σπίτι,σε δημόσιους και μη χώρους...μπορώ να πω ότι τα έχω δει όλα πάνω στο θέμα.
Τί κάνω εγώ? Καταρχήν αντιλαμβάνομαι αμέσως πότε αρχίζει η κρίση.Κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό μπορώ και την κοντολάρω.Δεν μπορώ να την αποφύγω αλλά γνωρίζω τι θα επακολουθήσει,γνωρίζω τα συμπτώματα και τις αντιδράσεις του οργανισμού μου γι αυτό και δεν φοβάμαι.Ξέρω πως είναι μια φάση που θα περάσει,πως συμβαίνει για κάποιους λόγους,πώς εκδηλώνεται σε ανύποπτο χρόνο και χώρο.Προσπαθώ απλά να μείνω όσο πιό ήρεμη μπορώ,να παίρνω βαθιές ανάσες,σταματάω ότι κάνω εκείνη την στιγμή(όταν αυτό είναι εφικτό),ξαπλώνω ή κάθομαι κάπου και φυσικά δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να σκεφτώ:"Γιατί μου συμβαίνει τώρα αυτό? Ή...Θα περάσει? Μήπως πεθάνω? Μήπως πρέπει να πάω στο νοσοκομείο?" Τίποτε απ'όλα αυτά! Απλά "αφήνομαι",χαλαρώνω όσο μπορώ και περιμένω.Περνάει πάντα!
Θα πρέπει βέβαια να προσθέσω ότι παράλληλα ακολουθώ και μια φαρμακευτική αγωγή,(πράγμα απαραίτητο στην δική μου περίπτωση βέβαια) την οποία μου έχει δώσει ο γιατρός,ο οποίος με παρακολουθεί συστηματικά εδώ και χρόνια και τον οποίο εμπιστεύομαι απόλυτα.
Τον τελευταίο χρόνο τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα απ'ότι πριν...αλλά μέχρι να φτάσω εδώ που είμαι τώρα πέρασα από πολλές φάσεις.
Εύκολο να λέμε ότι όλα είναι παιχνίδια του μυαλού και μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας,χωρίς την βοήθεια κάποιου ειδικού όμως κάθε περίπτωση είναι μοναδική άρα και ξεχωριστή.Χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση.Ποιός μπορεί να "παίξει" με το μυαλό και την ψυχή του άλλου? Κατά την γνώμη μου,μόνο ο ειδικός, που σ'αυτήν την περίπτωση είναι ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής.Σίγουρα υπάρχουν πολλές τεχνικές που μπορούμε να εφαρμόσουμε με επιτυχία,αλλά πάλι δεν πρέπει κάποιος να μας δείξει τον τρόπο,να μας κατατοπίσει,να μας βοηθήσει?
Αν μιλάμε για 1-2 κρίσεις άνχους σε αραιά χρονικά διαστήματα τότε οκ,μάλλον δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι.Αλλά σε σοβαρότερες περιπτώσεις δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος τρόπος.Και πώς άραγε δημιουργούνται οι σοβαρότερες περιπτώσεις? Πώς φτάνουμε στα χειρότερα? Μήπως αφήνοντας να περάσουν απαρατήρητα κάποια καμπανάκια που μας χτυπάει το σώμα μας?
Δεν ξέρω! Άς απαντήσουν σ'αυτό οι γνώστες του θέματος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Γειά σου Πύλη! Χαίρομαι που σε βλέπω!

~~~~~~~~~~~
Αναρωτιέμαι αν έχετε σκεφτεί τα Ανθοϊάματα γι' αυτή την περίπτωση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PYLH]

Γειά σου καλή μου!
Κι εγώ χαίρομαι που καταφέρνω και μπαινω συχνότερα τις τελευταίες ημέρες.
Εγώ τουλάχιστον,και τα ανθοιάματα έχω δοκιμάσει κι ότι μπορείς να φανταστείς! Ευτυχώς τα πράγματα είναι πολύ καλά τώρα.Δόξα σοι ο Θεός!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[X-girl]

Εγω εχω τασεις σε κρισεις πανικου. Μου συμβαινει αρκετα συχνα, αλλα ποτε δεν εχω ζητησει καποια γιατρικη βοηθεια. Ειναι ασχημη εμπειρια, γιατι μερικες φορες φοβαμαι πως αν λιποθυμησω δεν θα μπορεσω να ξυπνησω μετα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stalitsa]

Ναί έχω πάθει πολλές φορές!!! Κυρίως φταίει ότι έχω τρομερό άγχος για όλα... Το θετικό είναι ότι δεν το εκδηλώνω πολύ έντονα στους άλλους πιο πολύ μέσα μου το νιώθω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Ναί έχω πάθει πολλές φορές!!! Κυρίως φταίει ότι έχω τρομερό άγχος για όλα... Το θετικό είναι ότι δεν το εκδηλώνω πολύ έντονα στους άλλους πιο πολύ μέσα μου το νιώθω...

Βασικά μάλλον αισθάνεσαι έντονο και συσωρευμένο άγχος. Η κρίση πανικού δεν μπορεί να γίνει μέσα μας. Είναι εξωτερίκευση του άγχους με συμπτώματα που παραπέμπουν σε ιατρικές παθήσεις.

Δεν ξέρω. Εγώ έτσι το βλέπω. Ο ασθενής αντιμέτωπος με την ασθένεια και μόνο αυτός μπορεί να την νικήσει. Δεν εννοώ βέβαια οτι με τη πρώτη κρίση πανικού που αναγνωρίζεις να συμβαίνει είσαι ικανός να την τερματίσεις, αλλά ύστερα από τρεις η τέσσερις φορές αρχίζεις να καταλαβαίνεις που πρέπει να "χτυπήσεις" την ασθένεια ώστε να τη νικήσεις.

Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει. Άλλωστε χρησιμοποίησες την λέξη ασθενής. Όταν έχουμε ανεμοβλογιά ας πούμε μπορούμε να σταματήσουμε την ασθένεια μόνοι μας χωρίς υποστήριξη? Για ποιό λόγο να γίνεται αυτό με τις κρίσεις πανικού? Κι άλλο αν είναι 1 light που έτυχε 1 φορά κι άλλο αν μιλάμε για αγχώδη διαταραχή που εμποδίζει το άτομο να έχει 1 καλή ποιότητα ζωής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Να ρωτήσω κάτι...
Έχω μία δυσκολία με κάποιες συγκεκριμένες δραστηριότητες. Δε με πιάνει ακριβώς κρίση πανικού, γιατί ξέρω πότε να φρενάρω... αλλά έστω κι έτσι δεν μπορώ να χαρώ αυτό που κάνω.
Για παράδειγμα, δεν μπορώ να συμμετάσχω σε εκδρομές trekking... Αν είναι λίιιγο ανηφορικό το έδαφος (και, ναι, στις Άλπεις θα το βρω αυτό, δεν το γλυτώνω) μου κόβεται η ανάσα... αλλά δεν πρόκειται για το κανονικό, συνηθισμένο λαχάνιασμα. Σα να κλείνει ο λαιμός μου, βαραίνει πολύ η αναπνοή μου, σε σημείο να ακούγομαι σαν υστερικό τσιουάουα που γαύγιζε μισή ώρα σε λαμπραντόρ και δεν μπορεί ν' ανασάνει. Αν για κάποιο λόγο απλά πρέπει να συνεχίσω, ό,τι διάλειμμα κι αν κάνω, δακρύζουν τα μάτια μου και τρέμω λίγο.

Ναι, πανικός.
Αλλά τι κάνουμε για μία συγκεκριμένη περίπτωση;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Να ρωτήσω κάτι; Κρίση πανικού και κρίση άγχους είναι το ίδιο πράγμα ή διαφέρουν;

Κρίση πανικού, όπως την περιγράφετε παραπάνω έχω πάθει πολλές φορές... Μου συμβαίνει σε χώρους νοσοκομείου ή όταν βλέπω μία ταινία που έχει πόλεμο, ακρωτηριασμούς, βασανιστήρια ή ο,τιδήποτε τέτοιας μορφής- αρχίζω και ιδρώνω, παγώνω, χλωμιάζω και νιώθω τα πάντα να μαυρίζουν γύρω μου, είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω... Το συναίσθημα είναι δε πολύ χειρότερο όταν βλέπω ή μαθαίνω ότι κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο έχει πάθει κάτι- ακόμα κι αν αυτό μου διηγείται ότι πονάει πχ... Είναι σαν να νιώθω τον πόνο πάνω μου
Κρίση άγχους πάλι έχω πάθει... Έγινε πιο έντονη στην εξεταστική του καλοκαιριού και είχα αποφασίσει να τα παρατήσω όλα και να δώσω το Σεπτέμβρη όσα μπορώ- δεν μπορούσα να κοιμηθώ όλη τη νύχτα και κατάφερνα να με πάρει ο ύπνος στις 9 το πρωί. Τελικά έδωσα μερικά μαθήματα, μα το Σεπτέμβρη επανήλθε- στο πρώτο μάθημα που έδινα και το φοβόμουν πολύ έγραψα και κυριολεκτικά έφυγα τρέχοντας από την αίθουσα επειδή όλη την ώρα που ήμουν μέσα με το ζόρι κρατιόμουν να μην κάνω εμετό- ας είναι καλά τα αρωματικά μαντηλάκια...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stratos7]

Έχω δύο φίλους που παθαίνουν αρκετά συχνά. Η μία έχει μάθει να το ελέγχει, αλλά ο άλλος δέν την παλεύει καθόλου και είναι συνεχώς στους γιατρούς. Κάποιος του είπε οτι έχει διπολική διαταραχή (ή κάτι τέτοιο) και χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή. Απο οτι λένε πάντως δεν είναι καθόλου αστείο πράγμα.

Προσωπικά, δέν είμαι σίγουρος αν είναι κρίση πανικού αλλά μερικά απο τα συμπτώματα τα παθαίνω όταν είμαι γύρω απο πολύ κόσμο ( αγοραφοβία; ) ή όταν είναι να μιλήσω σε κοπέλα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.