Με ποιά κριτήρια επιλέγετε κάποιον/α για φίλο/η;

[Guest 209912]

Εγω αυτό διαβάζω πάντως να ζητούν πολλοί εδω στο ίδιο θέμα και σε βλέπω να είσαι μια χαρά μαζί τους. Θες να μου πεις οτι αυτο δεν είναι αληθινό και καταπιέζεσαι;

Γιατί ρε κύντερε τι νομίζεις ότι είμαι στην πραγματικότητα, ο μαλάκας που όλη μέρα γκαρίζει και την μπαίνει στους άλλους? Μια χαρά ήρεμος άνθρωπος είμαι, εσύ πάω στοίχημα είσαι πιο νευρασθενικός από εμένα. Απλά εγώ αν σε ήξερα εσένα καλά και σε έβλεπα να μαλακίζεσαι στην ζωή σου και να μην κάνεις αυτά που θέλεις γιατί φοβάσαι ή γιατί είσαι τεμπελαράς και λες δικαιολογίες στον εαυτό σου κάποια στιγμή θα έφτανα στο όριο και θα σε μπινελίκωνα αν έβλεπα ότι δεν πέρνεις με το καλό, κι ας κακοκαρδιζόσουν, κι ας μου κρατούσες μούτρα, κι ας διαλυόταν η φιλία. Καλές οι ευγένειες αλλά μερικές φορές οι άνθρωποι θέλουν κλωτσιά στο κωλαράκι.

Α μπράβο, καλά το μυρίστηκα.

Μια φιλία είναι πολύ λίγη για να ξερεις πως τις θες, raw medium ή well done τις φιλίες. Πρακτικά μιλάς από το στομάχι σου. Σα να δίνω εγω συμβουλές νηστείας σε Χριστιανό και να μαι άθεος που έχει κάνει το σταυρό του μια φορά στη ζωή του κι αυτο από λάθος.

Με εκνεύρισες, γίνεσαι πολύ calculating και δε τα γουστάρω. Δε μπορώ.

Αυτό είναι σαν να λες στον Edisson ότι δεν ξέρει να φτιάχνει λάμπα γιατί έφτιαξε μόνο μία, παραβλέποντας τις 1000 προηγούμενες αποτυχίες του και τι τον δίδαξαν για το πως ΔΕΝ πρέπει να φτιάξει μια λάμπα.

Ντάξει όταν θα έχω την πολυτέλεια να έχω πολλές θα τις ψήνω σε διαφορετική θερμοκρασία για να έχω περισσότερη ποικιλία.

Ξιδάκι για τον εκνευρισμό.

 

[Guest 875331]

Η δική μου εμπειρία με τις μέχρι τώρα φιλίες μου (μία έχω βασικά) είμαι πως συνδυάζουν και τα δύο. Όταν εγώ χάνω το προσανατολισμό μου και απογοητεύομαι με επαναφέρει σε τάξη εκείνος και όταν το παθαίνει αυτός τον τραβάω μπροστά εγώ. Δεν ξέρω αν είμαι εγώ πολύ τυχερός και έχω θέση τα στανταρντ της φιλίας πολύ ψηλά ή αν είσαι εσύ αρκετά άτυχος και τα έχεις θέσει χαμηλά, αν φυσικά διαφωνείς ότι αυτά τα δύο μπορούν να συνυπάρχουν. Και όχι Βάλντερ ο φίλος δεν είναι ανελκυστήρας που τον καβαλάς και σε πάει στον 6ο, είναι ο συνορειβάτης που ανεβαίνετε μαζί το βουνό και είστε δεμένοι μαζί για να τραβήξει ο ένας τον άλλο σε περίπτωση πτώσης.

Σ' αυτό που μπερδεύεστε είναι πως για να υπάρξει φιλία πρέπει να υπάρξει κοινός στόχος. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν υψηλότερους στόχους ή ιδανικά, επομένως η φιλία όπως την περιγράφεις φαντάζει αδύνατη. Η φιλία στον στρατό είναι εφήμερη και επιφανειακή κατά κανόνα, καθώς ο κύριος ρόλος της είναι να καταστεί η θητεία υποφερτή.

Η φιλία λοιπόν είναι ένα μέρος για να πεις τον πόνο σου, να περάσεις καλά, να μη νιώθεις απομονωμένος και "εκτός αγέλης".

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 27 Μαΐου 2020

Εγω αυτό διαβάζω πάντως να ζητούν πολλοί εδω στο ίδιο θέμα και σε βλέπω να είσαι μια χαρά μαζί τους. Θες να μου πεις οτι αυτο δεν είναι αληθινό και καταπιέζεσαι;

Βλέπε παραπάνω.

 

[Guest 209912]

Σ' αυτό που μπερδεύεστε είναι πως για να υπάρξει φιλία πρέπει να υπάρξει κοινός στόχος. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν υψηλότερους στόχους ή ιδανικά, επομένως η φιλία όπως την περιγράφεις φαντάζει αδύνατη. Η φιλία στον στρατό είναι εφήμερη και επιφανειακή κατά κανόνα, καθώς ο κύριος ρόλος της είναι να καταστεί η θητεία υποφερτή.

Η φιλία λοιπόν είναι ένα μέρος για να πεις τον πόνο σου, να περάσεις καλά, να μη νιώθεις απομονωμένος και "εκτός αγέλης".

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 27 Μαΐου 2020

Βλέπε παραπάνω.

Ο στρατός που κολλάει τώρα?

 

[Valder]

Γιατί ρε κύντερε

Μίλα μου έτσι πρόστυχα...

τι νομίζεις ότι είμαι στην πραγματικότητα, ο μαλάκας που όλη μέρα γκαρίζει και την μπαίνει στους άλλους?

Που γκαρίζει και τη μπαίνει στους άλλους όχι. Θα ήταν προσβλητικό αν σου έλεγα κατι τέτοιο.

εσύ πάω στοίχημα είσαι πιο νευρασθενικός από εμένα.

Τι βάζεις στοίχημα; Γιατί μου κάνεις πολύ τον γνώστη και στο τέλος θα γελάνε κι οι τάπες από τα μπουκάλια που έχω στην κάβα.

Απλά εγώ αν σε ήξερα εσένα καλά και σε έβλεπα να μαλακίζεσαι στην ζωή σου και να μην κάνεις αυτά που θέλεις γιατί φοβάσαι ή γιατί είσαι τεμπελαράς και λες δικαιολογίες στον εαυτό σου κάποια στιγμή θα έφτανα στο όριο και θα σε μπινελίκωνα αν έβλεπα ότι δεν πέρνεις με το καλό, κι ας κακοκαρδιζόσουν, κι ας μου κρατούσες μούτρα, κι ας διαλυόταν η φιλία. Καλές οι ευγένειες αλλά μερικές φορές οι άνθρωποι θέλουν κλωτσιά στο κωλαράκι.

Τώρα τι σχέση έχει αυτό με τον υπολογισμό; Πολλοί δεν τα κανουμε αυτά στους φίλους μας αμα είναι έτσι;

Αυτό είναι σαν να λες στον Edisson ότι δεν ξέρει να φτιάχνει λάμπα γιατί έφτιαξε μόνο μία, παραβλέποντας τις 1000 προηγούμενες αποτυχίες του και τι τον δίδαξαν για το πως ΔΕΝ πρέπει να φτιάξει μια λάμπα.

Το ίδιο είναι μια φιλία που είναι μετρήσημη πιο μακροπρόθεσμα και πιο αφηρημένα από μια λάμπα που ουσιαστικά είναι 0/1 κατάσταση σκότος/φως;

Πως μπορούμε να αντικειμενοποιούμε έτσι τη φιλία;

 

[Guest 875331]

Ο στρατός που κολλάει τώρα

Δεν κολλάει πουθενά, ως παράδειγμα το είπα.

Το ζήτημα είναι απλά πως εσύ βάζεις διαφορετικούς στόχους για "φιλία".

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιθυμούν να βελτιωθούν ή να τους πει κάποιος σε τι παραβλέπουν ή να τους κάνει να νιώσουν δυσάρεστα. Δεν επιθυμούν να πάρουν εφόδια να λύσουν τα θέματα τους όταν είναι με τους φίλους τους, αλλά να ξεφύγουν απ' αυτά και να διασκεδάσουν, οπότε μετά θα έρθεις εσύ και θα τους εκνευρίσεις αφόρητα με τη διαφορετική φιλοσοφία σου.

 

[Guest 209912]

Μίλα μου έτσι πρόστυχα...

Άθλιε πηθικαλώπηκα γυναικοπίπη.

Τώρα τι σχέση έχει αυτό με τον υπολογισμό; Πολλοί δεν τα κανουμε αυτά στους φίλους μας αμα είναι έτσι;

Ποιον υπολογισμό? Βάλντερ δεν σε πιάνω άστο, ή το έκαψα, ή το έκαψες ή το κάψαμε και οι δύο.

Το ίδιο είναι μια φιλία που είναι μετρήσημη πιο μακροπρόθεσμα και πιο αφηρημένα από μια λάμπα που ουσιαστικά είναι 0/1 κατάσταση σκότος/φως;

Πως μπορούμε να αντικειμενοποιούμε έτσι τη φιλία;

Ίσως είναι καθαρά θέμα επαγγέλματος, εσάς τους financiers σας αρέσει το μη μετρήσιμο και αιθέριο για να ανοιγοκλείνετε τα χειμαρώδη σας χείλη και να πουλάτε αέρα σε αιθεροβάμονες υπάρξεις αλλά εμάς τα λαϊκά αγόρια που παλεύουμε με τις τάσεις ρεύματος και τα ατέρμονα loops μας αρέσει το μετρήσιμο γιατί αλλιώς δε τρώμε ψωμί.

Δεν κολλάει πουθενά, ως παράδειγμα το είπα.

Το ζήτημα είναι απλά πως εσύ βάζεις διαφορετικούς στόχους για "φιλία".

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιθυμούν να βελτιωθούν ή να τους πει κάποιος σε τι παραβλέπουν ή να τους κάνει να νιώσουν δυσάρεστα. Δεν επιθυμούν να πάρουν εφόδια να λύσουν τα θέματα τους όταν είναι με τους φίλους τους, αλλά να ξεφύγουν απ' αυτά και να διασκεδάσουν, οπότε μετά θα έρθεις εσύ και θα τους εκνευρίσεις αφόρητα με τη διαφορετική φιλοσοφία σου.

Ε ναι δεν διαφωνώ σε αυτά που λες. Απλά δεν θα φτουρίσει ουσιαστική φιλία μεταξύ εμού και τέτοιων τότε. Θα μείνουμε απλά στο μαλακίζειν και στα κρασιά. Δεν είναι κακό, δεν ταιριάζουμε με όλους.

 

[Valder]

Δεν κολλάει πουθενά, ως παράδειγμα το είπα.

Το ζήτημα είναι απλά πως εσύ βάζεις διαφορετικούς στόχους για "φιλία".

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιθυμούν να βελτιωθούν ή να τους πει κάποιος σε τι παραβλέπουν ή να τους κάνει να νιώσουν δυσάρεστα. Δεν επιθυμούν να πάρουν εφόδια να λύσουν τα θέματα τους όταν είναι με τους φίλους τους, αλλά να ξεφύγουν απ' αυτά και να διασκεδάσουν, οπότε μετά θα έρθεις εσύ και θα τους εκνευρίσεις αφόρητα με τη διαφορετική φιλοσοφία σου.

Κάνεις λάθος Θοδωρή, εγω εχω τετοιους φίλους και μάλιστα είναι οι 2 στενότεροι εκ των φίλων μου αυτοί που κάνουμε τετοιες συζητήσεις. Αλλά και τις άλλες από κάτω, φαί, γέλιο, καφρίλα διασκέδαση.

Δεν είναι ολα άσπρο μαύρο ρε παιδιά. Θα λύσεις και τα προβλήματα, θα σηκώσεις και το φίλο σου, καμιά φορά θα γίνεις και φορτικός και βαρετός και ενοχλητικός κλπ. Ολα τα χει η φιλία. Γιατί πρέπει να τα κανουμε όλα scorecard;

Και τι πάει να πει "για να υπάρξει φιλία πρέπει να υπάρχουν κοινοί στόχοι"; Και ποιός σου είπε οτι θέλω να μοιραστώ το στοχο μου με τους φίλους μου ή ότι έχουμε ίδιους;

Ιδια ριζικά χαρακτηριστικά ψυχής θέλει μια καλή φιλία, κι ας είναι οι προτιμήσεις διαφορετικές.

 

[Guest 875331]

Κάνεις λάθος Θοδωρή, εγω εχω τετοιους φίλους και μάλιστα είναι οι 2 στενότεροι εκ των φίλων μου αυτοί που κάνουμε τετοιες συζητήσεις. Αλλά και τις άλλες από κάτω, φαί, γέλιο, καφρίλα διασκέδαση.

Δεν είπα ότι θα κάνεις ή το ένα ή το άλλο.

Και τι πάει να πει "για να υπάρξει φιλία πρέπει να υπάρχουν κοινοί στόχοι"; Και ποιός σου είπε οτι θέλω να μοιραστώ το στοχο μου με τους φίλους μου ή ότι έχουμε ίδιους;

Η φιλία που περιέγραψε και προτίμησε για τον εαυτό του ο χακεράς προϋποθέτει την ύπαρξη κοινών και υψηλότερων στόχων και γι' αυτός σας ξίνισε. Βέβαια, αν οι "στόχοι" είναι διαφορετικοί, δεν μπορεί να υπάρξει φιλία κατ' εμέ.

Με άλλα λόγια, όποιος επιζητεί να αλλάξει και να βελτιωθεί στη ζωή του, θα κοιτάξει τις φιλίες πολύ διαφορετικά, ωφελιμιστικά κιόλας σε πρώτη ματιά(τρίτου). Δεν υπάρχει χρόνος για ανθρώπους που φοβούνται να επικοινωνήσουν ή που γενικότερα έχουν συμβιβαστική συμπεριφορά με τα πάντα.

 

[Guest 699855]

Για μένα ένας αληθινός φίλος (και όχι απλά γνωστός ή παρέα) προκύπτει από μία σχέση που εξελίσσεται φυσικά σε βάθος χρόνου και έχει δοκιμαστεί.
΄Ενας αληθινός φίλος, μας αποδέχεται με τα προτερήματα και τα ελαττώματά μας, είναι παρών στο διάβα της ζωής μας παρόλο που οι καταστάσεις αλλάζουν, χαίρεται με τις επιτυχίες και την εξέλιξή μας και λυπάται με τη λύπη μας, δεν μας ζηλεύει, μας υποστηρίζει, μας ενθαρρύνει, μας βοηθάει να εξελισσόμαστε, μας προσγειώνει, σέβεται τα όριά μας, είναι αξιοπρεπής και ανιδιοτελής, λέει πάντα την ειλικρινή του γνώμη χωρίς να χαϊδεύει τ΄ αυτιά μας, υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη και έχει κάποια κοινά ενδιαφέροντα, χόμπι και προτιμήσεις στον τρόπο διασκέδασης με μας για να περνάμε καλά!

 

[Valder]

Δεν είπα ότι θα κάνεις ή το ένα ή το άλλο.

Πράγματι, δεν το είπες. Εγω έκανα αυτή την αναφορά διαχωριστικής φύσεως για να αναδείξω τη δυνατότητα μιας πολυφωνίας μέσα σε μια φιλική επαφή που δεν θα περιορίζεται σε ωφελιμιστικό χαρακτήρα, αλλά εν μέσω τέρψης θα διατηρεί στις κρισιμότερες των αναγκών μια έκφανση στήριξης.

Η φιλία που περιέγραψε και προτίμησε για τον εαυτό του ο χακεράς προϋποθέτει την ύπαρξη κοινών και υψηλότερων στόχων και γι' αυτός σας ξίνισε. Βέβαια, αν οι "στόχοι" είναι διαφορετικοί, δεν μπορεί να υπάρξει φιλία κατ' εμέ.

Με άλλα λόγια, όποιος επιζητεί να αλλάξει και να βελτιωθεί στη ζωή του, θα κοιτάξει τις φιλίες πολύ διαφορετικά, ωφελιμιστικά κιόλας σε πρώτη ματιά(τρίτου). Δεν υπάρχει χρόνος για ανθρώπους που φοβούνται να επικοινωνήσουν ή που γενικότερα έχουν συμβιβαστική συμπεριφορά με τα πάντα.

Εαν δεις πριν, χρησιμοποίησα τη λέξη "στήριξη" και μάλιστα υπο συνθήκη. Ας το βάλουμε λίγο στην άκρη σαν ορισμό constant = τάδε που θα έγραφε και ο χάκερ σε πρόγραμμα C.

Ας ξεκινήσουμε από αυτά που συμφωνώ μαζί σου, διότι αλίμονο αν διαφωνούσαμε σε όλα και δεν μας άφηνε ο εγωισμός μας να παραδεχτούμε τις συμφωνίες μας.

"Δεν υπάρχει χρόνος". Αληθές! Ακόμα και για μένα που δεν έχω απασχοληθεί ακόμα στην εργασία που θα ήθελα και περιδιαβαίνω τον κόσμο σαν πνεύμα με άταφο σώμα, δεν έχω όλο τον χρόνο που επιθυμώ. Δεν χρησιμοποιώ τον χρόνο μου όσο παραγωγικά και βελτιωτικά θα ήθελα και δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση ότι έχω ώρες για ξόδεμα, ειδικά σε ανθρώπους που -αποκλειστικά- σκοτώνουν την ώρα τους.

Που με φέρνει στο δεύτερο σημείο. Το σκότωμα της ώρας. Καλό είναι και μου αρέσει πολύ, μα δεν πρέπει να είναι το μόνο. Πρέπει να υπάρχει κατά τη γνώμη μου ένα νόημα στον χρόνο.

Εσείς μιλάτε χρηστικά, με οφέλη, μεγιστοποίηση της χρησιμότητας που θα λέγαμε στα οικονομικά.

Εγω μιλάω για νόημα. Πού πάμε με αυτή τη φιλία; Έχει συνεκτικά χαρακτηριστικά; Έχει ουσία πέρα από ένα στεγνό δουναι και λαβείν;

Εσείς το αποκαλείτε κοινούς στόχους. Ποιούς κοινούς στόχους; Φέρτε μου σας παρακαλώ, ένα παράδειγμα ή και δυο, από κοινούς στόχους.

Και μετά εαν θέλετε εξηγήστε μου, τι νόημα έχει για εσάς αυτή η ύπαρξη στόχων και τι σας εμποδίζει από το να τους πραγματοποιήσετε μόνοι σας.

Φυσικά, θα μου πει κάποιος και πολύ σωστά, ότι δεν μπορούμε όλοι να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Εννοείται. Συνεπώς, θα υπάρξει στιγμή ή και στιγμές που θα λειτουργήσουμε μέσα σε ένα συνολο 2 ή και περισσότερων ατόμων, αλλά αυτό είναι μια κουβέντα πολύ μεγαλύτερη από τη φιλία, ίσως και τελείως διαφορετική.

Ξέρω ότι προτρέχω της μελλοντικής απαντήσεώς σου περί του τι συνιστά κοινός στόχος, όμως θέλω να αφήσω τη δική μου οπτική στο πράγμα λέγοντας το εξής.

Εαν περιμένουμε, από μια φιλία, να λειτουργήσει ως διελκυστίνδα και πρόωση με απαιτητό τον παράγοντα "κοινός στόχος" πιστεύω πως αποδυναμώνουμε την ικανότητά μας για αυτάρκεια.

Για να το θέσω πιο απλά και λαικά. Εαν περιμένεις από τους φίλους σου να σε κάνουν μάγκα στα λάθη σου, να σε τραβήξουν προς τα μπροστά ή να πρέπει να μοιραστούν στόχους μαζί σου, τότε είσαι αδύναμος εξ ορισμού και δυνητικά εξαρτητικός τύπος.

Προφανέστατα, δεν διαφωνώ με τη φυσικότητα της ύπαρξης της αδυναμίας. Είναι ένα στάδιο στην ανθρώπινη ζωή και το έζησα και συνεχίζω να το ζω σε πολλές πτυχές της.

Πιστεύω ακράδαντα όμως, στην υποχρέωση του ατόμου να σηκώνει συν τοις Θεοίς και δια της δικής του βουλήσεως τον Εαυτό του και να αγωνίζεται για την πολυπόθητη αυτάρκεια.

Οι φίλοι δεν μπορούν να επιτελέσουν ζωτικό ρόλο σε αυτό. Καταρχάς έχω ξεχάσει να αναφέρω το εξής. Ότι από μια ηλικία και ύστερα, συνήθως από την ηλικία που συνειδητοποιεί κανείς (ΑΝ το συνειδητοποιήσει) ότι όλα είναι ο θάνατός σου η ζωή μου και ένας συνεχής αγώνας για επιβίωση, απλά δεν μπορείς πλέον να συνάψεις φιλίες.

Ορίστε το είπα. Δεν μπορείς να συνάψεις βαθιές πραγματικές φιλίες από μια ηλικία / ή μια κατάσταση σκέψης έστω και ύστερα.

Και έτσι περνάμε στην λογική του Χάκερ και την δική σου, που αποτελούν γενεσιουργό αίτιο αυτής της ανωτέρω θεώρησης.


Η λογική αυτή για εμένα ως Βαλ, είναι γηπεδικής φύσεως φιλοσοφία του πληκτρολογίου στο στέκι. Και μάλιστα κακή γηπεδική φιλοσοφία γιατί όσο την ξετυλίγεις τόσο θέλει να τυλιχθεί πίσω από έναν στρογγυλεμένο κυνισμό που υποτίθεται ότι αναδύει κύρος.

Με συγχωρείτε που θα μιλήσω έτσι, αλλά όση ζάχαρη και να βάλετε εις τα περιττώματα, δεν θα φτιάξετε κουραμπιέδες. Αυτά είναι φιλοσοφίες μιας εκπορνευμένης κοινωνίας με κοινωνικούς αναρριχητές και αναρριχήτριες που έχουν μετατρέψει ζητήματα ήθους και τιμής σε ζητήματα δοσοληψίας, με αποτέλεσμα μια εκμαυλισμένη "αξιοκρατία και αριστεία" όσων έχουν και κατέχουν ή όσων δύνανται να καταναλώσουν ή να καταναλωθούν από αυτούς που έχουν και κατέχουν.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι με ξυνίζουν οι απόψεις σας. Πολλές απόψεις πάντα με ξύνιζαν και έχω μάθει να χωνεύω τα ξινά. Το πρόβλημά ανακύπτει από την είσπραξη από εμένα μιας τετοιας φιλίας -όπως αυτή αποτυπώνεται στα γραπτά σας- ως φιλίας στερούμενης τιμής.

Μάλλον εισπράττω περισσότερο την εντύπωση ότι ο χάκερ διατυπώνει ένα είδος φιλίας που έχει όχι τιμή αλλά αποτίμηση.

Δεν μπορείς να εδραιώσεις μια φιλία αν δεν βασίζεται σε τιμή.



Ας μην ξεγελιόμαστε, έχω μια καλή αντίληψη για το απο που μπορεί να πηγάζει ο κυνισμός σας. Άλλωστε ήμουν κυνικός από την εποχή που ακόμα δεν γνώριζαν οι περισσότεροι εδω μέσα τι είχαν ανάμεσα στα πόδια τους.

Κάποιες κρίσιμες στιγμές η φιλία πρέπει να εξαργυρώνεται για να το πω ωμά. Πρέπει να υπάρχει η έμπρακτη απόδειξη ότι ο άλλος μπορεί στα δύσκολα να είναι η δύναμή μας. (Βλέπω μερικά "μα ρε φίλε αυτό έλεγα!" να έρχονται προς το μέρος μου. Περιμένετε να τελειώσω πρώτα...) Δεν μπορείς να συνάπτεις φιλία με την εξαρτημένη πιθανότητα να σου εγγυηθεί ο άλλος τη στήριξη. Είναι ένα πράγμα που κατά τη γνώμη μου αποτελεί παράγωγο της φιλίας και του χαρακτήρα των ατόμων και όχι προαπαιτούμενο.

Δεν μπορείς να πηγαίνεις σε ένα νεο φίλο και να του λες "εχω αυτό το προαπαιτούμενο, να με ωφελείς". Εκεί κολλαει και το "άντε γαμήσου" της Χιμέλα. Και καλά κάνει και το λέει. Κι εγω θα το πω σε τέτοιες φιλίες.

Η εκπόρνευση της κοινωνίας που λέγαμε. Δεν κάνουμε φιλίες με τιμή, κάνουμε φιλίες με εκ των προτέρων αποτίμηση.

Ζητάει και αποτιμεί ο αδύναμος. Ο αυτάρκης έχει ήδη όσα χρειάζεται και απολαμβάνει τη σύνδεση με άλλους αυτάρκεις προσέχοντας μη ζημιωθεί. Κανένας δεν θέλει να του κάνουν ζημιά, πολύ λογικό. Αναγνωρίζει παρόλαυτά ότι οι φίλοι δεν είναι μόνο θετικά πρόσημα αλλά και αρνητικά.

Τίποτα δεν είναι δωρεάν Θοδωρή και Τόλη. Όπως οι γυναίκες δε σε πλησιάζουν όταν είσαι 20κάτι που είσαι needy για σχεσούλα μισαδάκι, αλλά σε πλησιάζουν όταν είσαι ήδη ολοκληρωμένος και αυτάρκης και κάνει κάτι πραγματικά τικ στο μυαλό σου, έτσι και οι φιλίες έρχονται σε σένα όχι όταν τις βάζεις με 1, 2, 3 νουμεράκια και κριτήρια στο στέκι, αλλά όταν είσαι αρκετά αυτάρκης και πλήρης από μόνος σου και μαγνητίζεις αυτά που πρέπει.

Εχω που βλέπω πολλούς σε αυτό το θέμα να λένε: "Εγω το θέλω έτσι έτσι έτσι έτσι". Εσυ τι δίνεις δε μας είπες. Ποιός είσαι που ζητάς; Είσαι κάποιος; Αν ναι, θα φανείς τι ζητάς πριν καν το ζητήσεις. Όπως η Μερσεντές δεν χρειάζεται διαφήμιση.

Όταν μου ρχεσαι με τη λάμπα της γκεστάπο πάνω απο το κεφάλι μου και μου λες "ναι ναι ναι για πες κι άλλα" και φαίνεται που το πας, δεν κάνεις φιλική επαφή αλλά συλλογή πληροφοριών. Το χω δει το φιλικό αυτό και δεν με ικανοποιεί. Παραείναι επιτηδευμένο. Ισα ίσα φαίνεται οτι δεν ξες να παίζεις το παιχνίδι. Από κει και πέρα οτι άλλο πω είναι περιττό.

Και τους είδα όσους δεν θέλουν ύπουλα και μη επικοινωνιακά και συγκαταβατικότητες. Τους λες "έλα ρε φιλε τι εγινε, να λύσουμε την παρεξήγηση" και είναι βαρυπέπονοι ή εξαφανισμένοι.

Ακόμα κι οι βαρυποινίτες δικαιουνται έναν διάλογο. Πόσο μάλλον δυο άνθρωποι που αλληλοονομάζονται φίλοι.


Τα υπόλοιπα είναι for the show...

 

[Himela]

Όλα στη ζωή δούνε και λαβείν είναι πάρτο χαμπάρι. Για να πάρεις αξία από κάποιον πρέπει και να δώσεις. Η γνήσια φιλιά ποια είναι για σένα; Όταν ο ένας είναι μονίμως στο δούναι και ο άλλος στο λαβείν;

Η γνήσια φιλία (όπως κι η γνήσια αγάπη) για μένα είναι όταν σταματάς να υπολογίζεις ποιος δίνει και ποιος παίρνει και πόσα και αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να φέρεται και να αγαπά χωρίς υπολογισμούς. Όπως λέει και η Αλκυόνη...
«Η αγάπη δεν είναι μπακάλικο. Να μετράς τι έδωσες εσύ, τι εγώ. Τι ο άλλος. Ή δίνεις από την ψυχή σου και βγάζεις τον σκασμό, ή κάτσε στη γωνίτσα σου και μέτρα τι δεν πήρες»

Μόνο και μόνο που το υποθέτεις αυτο με κανει να αμφιβάλλω αν ειχες ποτέ σου πραγματικούς φίλους, γιατί αν είχες θα ήξερες πως οι φίλοι πρωτίστως υπάρχουν για να σπρώχνουν ο ένας τον άλλο στην ζωή και να πηγαίνουν μαζί μπροστά και ως εκ τούτου έχουν πάντα κάτι να διδάξουν και να προσφέρουν ο ένας στον άλλο. Η δική σου οπτική για να το λες αυτό μάλλον είναι πως οι φίλοι υπάρχουν για να κρατάει ο ένας τον άλλο στάσιμο, να κλαίγονται ομαδικά και να κοιτάνε την πλάτη των άλλων "κακών" ανθρώπων που θέλησαν κατι καλύτερο και το προσπάθησαν βαφτίζοντας τους "πουλημενα πουστρακια" γιατί οι ίδιοι δεν θέλησαν να αντιμετωπίσουν τις δικές τους ανασφάλειές και να πονέσουν όταν τα "πουστρακια" το κάνανε.

Ναι είχα κι εγώ τετοιους φίλους και στο κάλαθο των αχρήστων θα τους έχω πάντα.

Με την ωφελιμιστική λογική που βλέπεις εσύ τη φιλία (δικά σου λόγια) όχι, ομολογώ πως ποτέ δεν είχα. Αν αγάπησα κάποιον ή κάποια σαν φίλο ή φίλη, δεν έκατσα ποτέ μα ποτέ να σκεφτώ οτι εγώ δίνω κι αυτός όχι και οτι πρέπει να με σπρώξει ή να τον σπρώξω. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του στη ζωή, αν με ρωτήσει τη γνώμη μου θα την πω, αλλιώς δε μού πέφτει λόγος. Κι ίσως επειδή τα τελευταία χρόνια βλέπω οτι η υπομονή μου και αυτά που έχω να προσφέρω σε μια φιλία είναι λίγα πλέον, όπως είπα και παραπάνω σταμάτησα να ψάχνω ανθρώπους για να προστατεύσω αυτούς γιατί δεν τους αξίζω εγώ σαν φίλη. Μπορεί τα επόμενα χρόνια να αλλάξω, δεν ξέρω. Πάντως όταν αγαπώ κάποιον τον δέχομαι όπως είναι. Δεν ξέρω πού είδες να πω οτι θέλω να κλαίγομαι και να ζηλεύω άλλους, ίσως έχεις απωθημένα τα οποία πρέπει να κοιτάξεις κατάματα και να λύσεις. Το οτι κάποτε ήσουν φλώρος όπως είπες και η λύση που βρήκες είναι να γίνεις μάγκας και κυνικός μπορεί τώρα να σε εξυπηρετεί στην άνοδό σου σε όλους τους τομείς ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα, δεν ξέρω όμως αν μακροπρόθεσμα σού γεμίζει το συναισθηματικό σου κενό. Λέω, δεν ξέρω φυσικά. Εσύ ξέρεις καλύτερα.

Spoiler

(ίσως τώρα θα ένιωθες πιο άνετα αν σε άρχιζα στα "ξύπνα ρε μαλάκα, αυτό που κάνεις είναι λάθος!" αλλά μπα - θα κάνω αυτό που εγώ θεωρώ πρέπον). Φιλικά φυσικά πάντα και με μεγάλη εκτίμηση. Όσο σε γνωρίζω εδώ μέσα, τόσο σε καταλαβαίνω.

 

[Guest 209912]

Θα κάνω ένα μικρό πρόλογο πριν απαντήσω για να καταλάβεις το σκεπτικό μου. Θα αρχίσω με το ότι η ζωή δεν έχει κανένα εγγενές νόημα και νομίζω πως σε αυτό συμφωνείς. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει λάθος και σωστός τρόπος να τη ζήσεις και δεν "πρέπει" να κάνεις κάτι. ως εκ τούτου αυτό δίνει την ελευθερία σε κάθε άνθρωπο να επιλέξει αυτός τι δίνει νόημα στην ζωή του και να το ακολουθήσει. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιλέγουν κάτι συγκεκριμένο. Επιλέγουν να ζήσουν μια μέτρια ζωή σε όλες τις πτυχές της και να ακολουθήσουν γενικά τον προκατ δρόμο, βιώνοντας τις χαρές και τις λύπες που έχει να προσφέρει αυτός. Αρκετοί από αυτούς είναι και απόλυτα ευτυχισμένοι με αυτή τη ζωή. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι (στους οποίους συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ) νιώθουν μέσα τους ή επιλέγουν να πιστέψουν (όπως θες πάρτο) πως έχουν μια συγκεκριμένη μοίρα να εκπληρώσουν και έχουν κάτι να πουν σε αυτό τον κόσμο ή να καταφέρουν προτού αποδημήσουν εις Κύριον. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι όταν δεν βαδίζουν στον δρόμο τους νοιώθουν μια έντονη δυσφορία ή οποία γίνεται εντονότερη όσο παραμένουν παραστρατημένοι και δεν τους αφήνει εν τέλει να απολαύσουν τίποτα τη ζωή όσο δεν κάνουν αυτό που πρέπει. Όταν λοιπόν νιώθεις πως πρέπει να κάνεις ένα σημαντικό πράγμα στην ζωή σου, πρέπει να αναπροσαρμόσεις όλη την ζωή σου με τέτοιο τρόπο ώστε να μεγιστοποιήσεις την πιθανότητα να το πετύχεις και συνήθως αυτό το κάτι που πρέπει να κάνεις δεν το γνωρίζεις εξ αρχής, αλλά σου αποκαλύπτεται σταδιακά στην ζωή σου όταν αρχίζεις να βαδίζεις στον δρόμο που πρέπει και να κάνεις τα πράγματα που πρέπει, τα οποία τα αναγνωρίζεις καθαρά ενστικτωδώς.

Όταν λοιπόν θέτεις ξεκάθαρους στόχους στην ζωή σου, που σημαίνει ότι υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα αλλά και πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις επιτυχίας και αποτυχίας στο εγχείρημα σου αρχίζεις να κατανοείς πως οι φίλοι και οι συνεγράτες είναι πάρα πολύ σημαντικοί και πως χωρίς αυτούς πολλές φορές είναι αδύνατο να πραγματοποιήσεις αυτά που θέλεις να πετύχεις μέσα στο timeframe που έχεις.

Το narrative εγώ θα τα πετύχω όλα μόνος μου και θα είμαι αυτάρκης είναι πολύ ωραίο και empowering σαν σκέψη αλλά στην πραγματικότητα αυτό που κρύβει είναι έναν άνθρωπο που δεν καταδέχεται την βοήθεια για να μην ρίξει τον εγωισμό του και αναγνωρίσει την αδυναμία του. Γιατί πρακτικά κανείς δεν είναι αυτάρκης στην ζωή.
Αν είσαι αλκοολικός μπορείς να ρίξεις τον εγωισμό σου και πας στα AA meetings ή μπορείς να κρυφτείς πίσω από την μάσκα της αυτάρκειας και να σου πάρει άλλα 15χρόνια να ξεμπλέξεις με το ποτό ή και να μην τα καταφέρεις ποτέ. Η ζωή είναι περατή και όποιος έχει συγκεκριμένους στόχους να πετύχει πρέπει να το λάβει υπόψιν του αυτό.

Όταν έχεις λοιπόν συγκεκριμένους στόχους επιλέγεις και τους φίλους σου ώστε να συνάδουν με τους στόχους σου, όπως είπε και ο Fast. Ο επακριβής στόχος είναι σχεδόν απίθανο να είναι ο ίδιος ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, είναι πολύ πιθανό όμως να υπάρχουν κοινοί υποστόχοι με τον πιο συνηθισμένο να είναι το self mastery, πράγμα απαραίτητο για όλους όσους έχουν μακρόπνοους στόχους. Δύο φίλοι λοιπόν που έχουν έναν ίδιο υποστόχο δεν είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο,αλλά αλληλοβοηθιούνται προσφέροντας feedback ο ένας στον άλλο, αποτελώντας πηγή έμπνευσης, δημιουργώντας φιλικά rivalries για να εκμοχλεύσουν το ανταγωνιστικό τους πνεύμα, επιπλήττοντας ο ένας τον άλλο όταν παραστρατεί κ.ο.κ. Αυτή η χρηστικότητα της φιλίας, μεγιστοποιεί πολύ την πιθανότητα να πετύχεις το στόχο σου και πολλές φορές ακόμη μπορεί να είναι και απαραίτητη καθώς μερικές φορές δυστυχώς φτάνεις στην πηγή και δεν πίνεις νερό. Στις περιπτώσεις δε, που ο τελικός στόχος είναι κοινός και υπεράνω των ίδιων των ανθρώπων, τότε είναι που αυτές οι φιλίες φτάνουν στο απόγειο τους. Τέτοια παραδείγματα υπήρξαν και υπάρχουν αλλά προφανώς είναι πολύ λίγα.

Αυτά είναι φιλοσοφίες μιας εκπορνευμένης κοινωνίας με κοινωνικούς αναρριχητές και αναρριχήτριες που έχουν μετατρέψει ζητήματα ήθους και τιμής σε ζητήματα δοσοληψίας, με αποτέλεσμα μια εκμαυλισμένη "αξιοκρατία και αριστεία" όσων έχουν και κατέχουν ή όσων δύνανται να καταναλώσουν ή να καταναλωθούν από αυτούς που έχουν και κατέχουν.

Not really. Εσύ επέλεξες να τοποθετήσεις αυτά που είπαμε υπό το πρίσμα της κοινωνικής αναρρίχησης και να προσθέσεις μετά και ηθικά πρόσημα, όχι εμείς. Εμένα προσωπικά οι στόχοι μου δεν έχουν καμία σχέση με κοινωνική αναρρίχηση.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι με ξυνίζουν οι απόψεις σας. Πολλές απόψεις πάντα με ξύνιζαν και έχω μάθει να χωνεύω τα ξινά. Το πρόβλημά ανακύπτει από την είσπραξη από εμένα μιας τετοιας φιλίας -όπως αυτή αποτυπώνεται στα γραπτά σας- ως φιλίας στερούμενης τιμής.

Μάλλον εισπράττω περισσότερο την εντύπωση ότι ο χάκερ διατυπώνει ένα είδος φιλίας που έχει όχι τιμή αλλά αποτίμηση.

Όπως είπα και πριν έχεις τοποθετήσει και ερμηνεύεις όλα όσα λέμε μέσα από ένα πολύ συγκεκριμένο πρίσμα και μάλλον το κάνεις αυτό λόγο δικών σου κακών εμπειριών με αναρριχητές. Εγώ αν ήθελα να γίνω φίλος σου, ή φίλος του οποιουδήποτε θα το έκανα γιατί αυτός έχει ένα χαρακτηριστικό προσωπικότητας ή κάποια αρετή που θαυμάζω και θέλω να αποκτήσω κι εγώ και μέσω της φιλίας θα μπορώ να έχω ένα ζωντανό σημείο αναφοράς ώστε να κρίνω την προσπάθεια μου, κάποιον που να πει δυο κατευθυντήρια λόγια όταν δει ότι έχω χάσει τον δρόμο, και ένα ζωντανό role model με αυτό το στοιχείο που σου δίνει να καταλάβεις βιωματικά τι σου προσφέρει αυτό στοιχείο και σου επιβεβαιώνει με την ύπαρξη του σαν άνθρωπος γιατί αξίζει να το αποκτήσεις κι εσύ. Προφανώς αν εγώ δεν προσφέρω καμία αξία σε εκείνον δεν έχω καμία αξίωση να ασχοληθεί μαζί μου. Όπως επίσης θα γινόμουν φίλος και με κάποιον που δεν έχει την συγκεκριμένη αρετή αλλά έχω καταλάβει ότι θέλει να την αποκτήσει και έχουμε δηλαδή ένα κοινό στόχο. Αν τώρα εσύ αυτό το θεωρείς ανέντιμο well τι να πω.

Δεν θα γίνω φίλος με κάποιον για να με βάλει σε δουλειά, ή να με γνωρίσει στον κύκλο του, ή να με υποστηρίξει στις εκλογές πολύ απλά γιατί δεν χρειάζεται να γίνω φίλος του. Απλοί γνωστοί να είμαστε και να του δώσω και εγώ κάτι αρκεί.

Εχω που βλέπω πολλούς σε αυτό το θέμα να λένε: "Εγω το θέλω έτσι έτσι έτσι έτσι". Εσυ τι δίνεις δε μας είπες. Ποιός είσαι που ζητάς; Είσαι κάποιος;

Το θέμα λέει με ποια κριτήρια επιλέγουμε τους φίλους άρα θα γράψεις τα κριτήρια. Το ότι κάποιοι γράψαμε καφενειακές λίστες είναι και εν μέρει για να δώσουμε έναυσμα για περεταίρω κουβέντα. Θέλει και λίγο foreplay η συζήτηση, αλάδωτο πονάει. Το ποιος είναι ο καθένας μας δεν χρειάζεται να το γράψει αφενός γιατί δεν το ζητά το θέμα και αφετέρου γιατι του το επιβεβαιώνει καθημερινά η ζωή. Θα έλεγα πως κατ' ελάχιστο όσοι γράψαμε προσφέρουμε αυτά που ζητάμε.

Όταν μου ρχεσαι με τη λάμπα της γκεστάπο πάνω απο το κεφάλι μου και μου λες "ναι ναι ναι για πες κι άλλα" και φαίνεται που το πας, δεν κάνεις φιλική επαφή αλλά συλλογή πληροφοριών. Το χω δει το φιλικό αυτό και δεν με ικανοποιεί. Παραείναι επιτηδευμένο. Ισα ίσα φαίνεται οτι δεν ξες να παίζεις το παιχνίδι. Από κει και πέρα οτι άλλο πω είναι περιττό.

Είσαι έξυπνο παιδί αλλά είσαι και πολύ καχύποπτο και αυτό σε κάνει μερικές φορές μπουνταλά. Πολλές φορές ο συνομιλητής σου δεν ψάχνει να του δώσεις απαντήσεις και γνώσεις αλλά απλά βρίσκει ένα πάτημα για επικοινωνία. Πολλές φορές δεν τον ενδιαφέρουν αυτά που λες, γιατί τα γνωρίζει ήδη απλά του αρέσει ο τρόπος που τα λες. Όποια γνώση έχεις άλλωστε που μπορεί να μεταφερθεί από ένα chat ή ένα forum βρίσκεται πολύ πιο εύκολα και γρήγορα και με μια αναζήτηση στο google.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 27 Μαΐου 2020

Η γνήσια φιλία (όπως κι η γνήσια αγάπη) για μένα είναι όταν σταματάς να υπολογίζεις ποιος δίνει και ποιος παίρνει και πόσα και αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να φέρεται και να αγαπά χωρίς υπολογισμούς. Όπως λέει και η Αλκυόνη...
«Η αγάπη δεν είναι μπακάλικο. Να μετράς τι έδωσες εσύ, τι εγώ. Τι ο άλλος. Ή δίνεις από την ψυχή σου και βγάζεις τον σκασμό, ή κάτσε στη γωνίτσα σου και μέτρα τι δεν πήρες»

Με την ωφελιμιστική λογική που βλέπεις εσύ τη φιλία (δικά σου λόγια) όχι, ομολογώ πως ποτέ δεν είχα. Αν αγάπησα κάποιον ή κάποια σαν φίλο ή φίλη, δεν έκατσα ποτέ μα ποτέ να σκεφτώ οτι εγώ δίνω κι αυτός όχι και οτι πρέπει να με σπρώξει ή να τον σπρώξω. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του στη ζωή, αν με ρωτήσει τη γνώμη μου θα την πω, αλλιώς δε μού πέφτει λόγος. Κι ίσως επειδή τα τελευταία χρόνια βλέπω οτι η υπομονή μου και αυτά που έχω να προσφέρω σε μια φιλία είναι λίγα πλέον, όπως είπα και παραπάνω σταμάτησα να ψάχνω ανθρώπους για να προστατεύσω αυτούς γιατί δεν τους αξίζω εγώ σαν φίλη. Μπορεί τα επόμενα χρόνια να αλλάξω, δεν ξέρω. Πάντως όταν αγαπώ κάποιον τον δέχομαι όπως είναι. Δεν ξέρω πού είδες να πω οτι θέλω να κλαίγομαι και να ζηλεύω άλλους, ίσως έχεις απωθημένα τα οποία πρέπει να κοιτάξεις κατάματα και να λύσεις. Το οτι κάποτε ήσουν φλώρος όπως είπες και η λύση που βρήκες είναι να γίνεις μάγκας και κυνικός μπορεί τώρα να σε εξυπηρετεί στην άνοδό σου σε όλους τους τομείς ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα, δεν ξέρω όμως αν μακροπρόθεσμα σού γεμίζει το συναισθηματικό σου κενό. Λέω, δεν ξέρω φυσικά. Εσύ ξέρεις καλύτερα.

Spoiler

(ίσως τώρα θα ένιωθες πιο άνετα αν σε άρχιζα στα "ξύπνα ρε μαλάκα, αυτό που κάνεις είναι λάθος!" αλλά μπα - θα κάνω αυτό που εγώ θεωρώ πρέπον). Φιλικά φυσικά πάντα και με μεγάλη εκτίμηση. Όσο σε γνωρίζω εδώ μέσα, τόσο σε καταλαβαίνω.

Δε διαφωνώ με αυτά που λες, απλά έχουμε εντελώς διαφορετική οπτική της ζωής και συνεπώς βλέπουμε και τις φιλίες διαφορετικά.

 

[Guest 875331]

Δεν μπορείς να πηγαίνεις σε ένα νεο φίλο και να του λες "εχω αυτό το προαπαιτούμενο, να με ωφελείς". Εκεί κολλαει και το "άντε γαμήσου" της Χιμέλα. Και καλά κάνει και το λέει. Κι εγω θα το πω σε τέτοιες φιλίες.

'Μπορείς να σκεφτείς το υψηλό όραμα ή ιδανικό που διακατέχει έναν άνθρωπο ως ένα παράσιτο στο μυαλό του που σιγά-σιγά μεγαλώνει και σύντομα καταλήγει να κυριαρχεί επί του ατόμου. Σκοπός του παρασίτου είναι η ανάδυση και ανάπτυξη του εαυτού του.

Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ σκοπού και στόχων.Ο άνθρωπος μολυσμένος απ' το παράσιτο δεν μπορεί να μη δει τα πάντα ωφελιμιστικά και εγωιστικά(ακόμα κι αν ο στόχος του είναι συλλογικός), με το δικό της ευγενέστερο τρόπο βέβαια. Αυτό προφανώς και δεν ισχύει σε συμβατικούς ανθρώπους με συμβατικούς στόχους. Εγώ δεν παίρνω θέση σε ποια απ' τις 2 αυτές καταστάσεις είναι υγιής ή μη, ή καλύτερη/χειρότερη. Παρολαυτά, δεν υπάρχει μέση κατάσταση.

Όταν λοιπόν νιώθεις πως πρέπει να κάνεις ένα σημαντικό πράγμα στην ζωή σου, πρέπει να αναπροσαρμόσεις όλη την ζωή σου με τέτοιο τρόπο ώστε να μεγιστοποιήσεις την πιθανότητα να το πετύχεις και συνήθως αυτό το κάτι που πρέπει να κάνεις δεν το γνωρίζεις εξ αρχής, αλλά σου αποκαλύπτεται σταδιακά στην ζωή σου όταν αρχίζεις να βαδίζεις στον δρόμο που πρέπει και να κάνεις τα πράγματα που πρέπει, τα οποία τα αναγνωρίζεις καθαρά ενστικτωδώς.

Όπως ακριβώς ο σκοπός δεν είναι συνειδητός, έτσι και η ωφελιμιστική κ εγωιστική συμπεριφορά δεν είναι συνειδητή. 'Ερχεται απ' το "μέσα".

Δεν μπορείς να εδραιώσεις μια φιλία αν δεν βασίζεται σε τιμή.

Η τιμή δε μπορεί να υπάρχει αν δεν υπάρχει κοινό όραμα κατ' εμέ. Αναφέρεσαι σε ένα διαφορετικού είδους τιμής.

Στις περιπτώσεις δε, που ο τελικός στόχος είναι κοινός και υπεράνω των ίδιων των ανθρώπων, τότε είναι που αυτές οι φιλίες φτάνουν στο απόγειο τους. Τέτοια παραδείγματα υπήρξαν και υπάρχουν αλλά προφανώς είναι πολύ λίγα.

Εδώ μπορεί να υπάρξει τιμή. Η πραγματική ιπποτική τιμή.

Ζητάει και αποτιμεί ο αδύναμος. Ο αυτάρκης έχει ήδη όσα χρειάζεται και απολαμβάνει τη σύνδεση με άλλους αυτάρκεις προσέχοντας μη ζημιωθεί. Κανένας δεν θέλει να του κάνουν ζημιά, πολύ λογικό. Αναγνωρίζει παρόλαυτά ότι οι φίλοι δεν είναι μόνο θετικά πρόσημα αλλά και αρνητικά.

Ο "αυτάρκης" άνθρωπος δεν αποτελεί την υψηλότερη φύση ανθρώπου. Η "αυτάρκεια" δεν είναι ο μόνος στόχος που μπορεί να έχει κάποιος.

Όσον αφορά τη συσχέτιση που κάνεις μεταξύ φιλιών και γκομενικών, αυτό δεν ισχύει ακριβώς έτσι. Όταν είσαι "καλό προϊόν", θα βρεις γνωστούς, παρέες κλπ... όχι απαραίτητα "πραγματικούς φίλους".

Η φιλία στη σημερινή εποχή είναι αδύνατη για ανθρώπους σ' όλες τις ηλικίες με τον τρόπο που τη περιέγραψα, καθώς δεν υπάρχουν πλέον υψηλά ιδανικά, παρά μόνο δευτεράτζες τουτέστιν μετριότητα, ανθρωπισμός, συμπόνια, "ισορροπία", συμβιβασμός κοκ.

Οι φίλοι δεν μπορούν να επιτελέσουν ζωτικό ρόλο σε αυτό. Καταρχάς έχω ξεχάσει να αναφέρω το εξής. Ότι από μια ηλικία και ύστερα, συνήθως από την ηλικία που συνειδητοποιεί κανείς (ΑΝ το συνειδητοποιήσει) ότι όλα είναι ο θάνατός σου η ζωή μου και ένας συνεχής αγώνας για επιβίωση, απλά δεν μπορείς πλέον να συνάψεις φιλίες.

Δλδ σκοπός της ζωής για σένα είναι η επιβίωση; οκ

edit: Είδα πως ο @hack3r είπε παρόμοια πράγματα οπότε θα τα παραθέσω για σύγκριση.

 

[Guest 699855]

Θα έλεγα πως κατ' ελάχιστο όσοι γράψαμε προσφέρουμε αυτά που ζητάμε.

΄Οχι "κατ΄ελάχιστο", "πλήρως"!
Οι σημαντικές σχέσεις της ζωής μας πρέπει να είναι ισότιμες!
Δεν μπορούμε να ζητάμε κάτι, αν δεν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να το προσφέρουμε κι εμείς!

 

[Guest 209912]

΄Οχι "κατ΄ελάχιστο", "πλήρως"!
Οι σημαντικές σχέσεις της ζωής μας πρέπει να είναι ισότιμες!
Δεν μπορούμε να ζητάμε κάτι, αν δεν είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να το προσφέρουμε κι εμείς!

Αυτό σημαίνει το κατ ελάχιστο Λένω. Ότι τουλάχιστο προσφέρεις αυτά που ζητάς.

Στα άλλα που γράφεις δε συμφωνώ. Υπάρχουν πολλές σχέσεις που δεν είναι ισότιμες και είναι μια χαρά.

 

[Guest 699855]

Αυτό σημαίνει το κατ ελάχιστο Λένω. Ότι τουλάχιστο προσφέρεις αυτά που ζητάς.

Στα άλλα που γράφεις δε συμφωνώ. Υπάρχουν πολλές σχέσεις που δεν είναι ισότιμες και είναι μια χαρά.

΄Αρα προσφέρεις πλήρως κι εσύ αυτά που ζητάς από τον άλλον.
Τέλος πάντων από ο,τι κατάλαβα το ίδιο εννοούμε.
Στην ισοτιμία επιμένω!
Δεν είναι δυνατόν πχ να παίρνεις αεροπλάνο για να πας να συμπαρασταθείς στον φίλο σου που περνάει ζόρια και όταν έρθει η ώρα που τον έχεις εσύ ανάγκη να σου λέει θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή επειδή τώρα έχω κανονίσει να βγω και δεν μπορώ.

 

[Guest 209912]

΄Αρα προσφέρεις πλήρως κι εσύ αυτά που ζητάς από τον άλλον.
Τέλος πάντων από ο,τι κατάλαβα το ίδιο εννοούμε.
Στην ισοτιμία επιμένω!
Δεν είναι δυνατόν πχ να παίρνεις αεροπλάνο για να πας να συμπαρασταθείς στον φίλο σου που περνάει ζόρια και όταν έρθει η ώρα που τον έχεις εσύ ανάγκη να σου λέει θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή επειδή τώρα έχω κανονίσει να βγω και δεν μπορώ.

Αν αυτό εννοείς με τον όρο ισοτιμία, δηλαδή ανταποδώση οκ. Εγώ ανεφορομουν σε αλλα πράγματα.

 

[Guest 699855]

Αν αυτό εννοείς με τον όρο ισοτιμία, δηλαδή ανταποδώση οκ. Εγώ ανεφορομουν σε αλλα πράγματα.

Ας το πούμε αμοιβαιότητα καλύτερα.

 

[Memetchi]

Βασικά ο χάκερ ψάχνει συνεργάτες. Κάποιος που θα είναι από τον ίδιο χώρο εργασίας(κοινός στόχος ζωής που να μοιράζονται 2 άνθρωποι εκτός από την επαγγελματική επιτυχία ποιος μπορεί να είναι; ). Δηλαδή κάτι σαν επιστημονικό συνεργάτη που θα δίνει ο ένας στον άλλο συνεχώς κίνητρα για να βελτιωθεί, θα τον φέρνει στον ίσιο δρόμο όταν βγαίνει από την "πορεία" και στον ελεύθερο χρόνο θα λένε και καμιά μπούρδα να περάσει η ώρα.
Αλλά αυτό δεν είναι φιλία, τουλάχιστον όχι όπως το έχουμε ορίσει οι άνθρωποι. Η φιλία προϋποθέτει την ανιδιοτέλεια, ότι θα κάνεις κάτι επειδή έχεις δεθεί και αγαπάς τον άλλον. Όπως θα έκανες και με ένα μέλος της οικογένειάς σου. Βεβαίως και η αλληλοβοήθεια, αλληλοβελτίωση, η αμφίδρομη επιρροή κτλ είναι μέρος της φιλίας αλλά δεν είναι προαπαιτούμενο και σε καμιά περίπτωση δεν είναι κάτι που ξες ότι θα έρθει από πριν, έρχεται στην πορεία.
Συμφωνώ με την Αρετή που σχολίασε πιο πάνω. Δεν νομίζω πως διαλέγουμε τους φίλους μας. Μπορεί να διαλέξουμε το πότε θα τους βγάλουμε όταν φτάνει ένα σημείο που αυτή η φιλία για χψ λόγους σε πληγώνει αλλά το πότε θα τους βάλουμε δεν το αποφασίζουμε εμείς. Είναι άνθρωποι που μπήκαν στην ζωή μας και σιγά σιγά τους αγαπήσαμε, πολλές φορές χωρίς καν να το καταλάβουμε. Αν κάποιος από εσάς διάλεξε και θυμάται συνειδητοποιημένα να λέει "με αυτόν/αυτήν θα γίνουμε φίλοι" ας περιγράψει αυτή την εμπειρία του γιατί εγώ μέχρι τώρα δεν έχω συναντήσει κάτι τέτοιο ούτε στην ζωή αλλά ούτε καν στην μυθοπλασία.

Γενικά, πιστεύω ότι χρειάζεται να υπάρχει ένας κοινός πυρήνας. Κάτι που θα τους φέρει κοντά αρχικά. Αλλιώς είναι λίγο δύσκολο να γνωριστείς με τον άλλον. Αλλά οι κοινοί στοίχοι δεν είναι αναγκαίοι. Εξαρτάται βέβαια και τι εννοεί ο καθένας "κοινούς στόχους", γιατί από μόνο του είναι πολύ γενικό.

 

[Guest 209912]

(κοινός στόχος ζωής που να μοιράζονται 2 άνθρωποι εκτός από την επαγγελματική επιτυχία ποιος μπορεί να είναι; ).

Παμπολλοι. Ο πιο κοινός το να γίνεις (καλύτερος) άντρας.