Ομιλείτε Ελληνικά

[mindcircus]

(μτφ.) εξετάζω κτ. πολύ σχολαστικά. (απαρχ.) ΦP διυλίζει τον κώνωπα (και καταπίνει την κάμηλον), για κπ. που ασχολείται με τον έλεγχο ασήμαντων υποθέσεων, ενώ παραβλέπει εντελώς τα σοβαρά θέματα. [λόγ. < ελνστ. διυλίζω]

Το ψειριζω κοινως
διυλιζω κωνωπα που λεμε, το ξεψειριαζω, το ψιρψειριζω, του αλλαζω φωτα, το χιλιοαναλυω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Μάλλον έτσι είναι.

Και κάτι που δεν έχω βρει σε κανένα λεξικό, και άκουσα την εξήγηση προφορικά, αλλά δεν ξέρω αν είναι έτσι:
Η λέξη "Αργοσαρωνικός" από που προέρχεται;

Η εξήγηση ήταν ότι την έβγαλε ένας δημοσιογράφος, δεν υπάρχει ακόμα σε λεξικό γιατί είναι πρόσφατος όρος, και σημαίνει το δρομολόγιο που κάνουν τα πλοία, από τον Πειραιά μέχρι τις Σπέτσες, δηλαδή, Σαρωνικό και πιάνουν και λίγο Αργολικό κόλπο.

Είναι έτσι;

Ευχαριστώ!

Σύμφωνα με τη wikipedia κάτι τέτοιο είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Μάθαμε αρχαία και ξεχάσαμε τα νέα.

Λέμε «του εγκέφαλου» ή «του εγκεφάλου»;
Στα αρχαία θα λέγαμε το δεύτερο, στα νέα όμως έχω δει και τα δύο. Γενικά, οι κανόνες τονισμού των αρχαίων ισχύουν και στα νέα;

Όταν η λήγουσα είναι μακρά, η προπαραλλήγουσα δεν τονίζεται.

Μακρά φωνήεντα: η, ω, διπλά (όταν έχουν ς τελικό συνήθως)
Βραχέα φωνήεντα: ο, ε, διπλά( όταν δεν έχουν ς τελικό συνήθως)
Δυστυχώς υπάρχουν κι εξαιρέσεις.

Διάβαζα ένα βιβλίο και σε ένα σημείο έλεγε ''πολλή ανοχή''. Τότε θυμήθηκα και μία φιλόλογο που κάτω από μία έκθεση σημείωσε ''πολλή καλή''.
Και οι δύο περιπτώσεις δεν είναι λάθος;
Αντί για ''πολλή'' δεν έπρεπε να έχει ''πολύ''; Ή εγώ άρχισα να τα ξεχνάω ή αυτοί.

Όταν το επίθετο "πολύς-πολλή-πολύ" ακολουθείται από ουσιαστικό κλίνεται αναλόγως με την κλίση, πχ: πολύς αέρας. πολλή κούραση, πολύ ξύλο. Όταν ακολουθείται όμως από άλλο επίθετο, επίρρημα ή ρήμα γίνεται επίρρημα κι είναι άκλιτο, πχ: πολύ κακό, πολύ αργά, πολύ πεινάω.

Δείτε κι εδώ:

https://egpaid.blogspot.com/2009/01/blog-post_9206.html

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[woochoogirl]

Μπορει να μου εξηγησει καποιος τη διαφορα ιθαγενειας και υπηκοοτητας;
Αν γεννηθει ενα παιδι απο Ελληνες γονεις σε μια ξενη χωρα π.χ. Γερμανια, οπου κατοικουν αυτοι, παιρνει τη Γερμανικη ιθαγενεια; Ή τίποτα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jj!]

Αν γεννηθεί ένα παιδί σε μια ξένη χώρα, από Έλληνες γονείς, τότε παίρνει την ελληνική ιθαγένεια και τη γερμανική υπηκοότητα, εφόσον το θέλουν οι γονείς του

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Τα εχουμε αναφερει σε καποιο αλλο θεμα...δες εδω:

1. Τι είναι η ιθαγένεια;
   Η ιθαγένεια είναι νομική ιδιότητα, πρόκειται δηλαδή για έναν νομικό δεσμό δημοσίου δικαίου που συνδέει το πρόσωπο με ορισμένο κράτος και σημαίνει ότι το πρόσωπο αυτό ανήκει στο λαό του συγκεκριμένου κράτους. Από τον λαό πρέπει να διακρίνεται ο πληθυσμός του κράτους, που μπορεί να περιλαμβάνει και άτομα που δεν έχουν την ιθαγένειά του, αφού αλλοδαποί ενδέχεται να κατοικούν στο κράτος αυτό, ενώ μπορεί να μην περιλαμβάνει ολόκληρο το λαό, αφού υπήκοοι του συγκεκριμένου κράτους μπορεί να κατοικούν σε ξένο κράτος. Η ιθαγένεια αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο του status του ατόμου, καθώς από αυτήν απορρέουν τα πολιτικά και πολλά από τα ατομικά δικαιώματα αλλά και οι υποχρεώσεις του προσώπου έναντι του κράτους, του οποίου την ιθαγένεια έχει. Όσοι έχουν την ιθαγένεια ενός κράτους ονομάζονται ημεδαποί του κράτους αυτού, ενώ όσοι έχουν διαφορετική ή καμία ιθαγένεια ονομάζονται αλλοδαποί.
2. Ποια η διαφορά με τον όρο «υπηκοότητα»;
   Ορολογικά είναι έννοιες ταυτόσημες, χρησιμοποιούνται, δηλαδή, στα νομικά κείμενα με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο ενώ η διαφοροποίησή τους -και από τον ίδιο το νομοθέτη ενίοτε- είναι εσφαλμένη. Εντούτοις, διαφέρουν ως προς τις ιστορικές τους καταβολές καθώς ο όρος υπήκοοςυπήκοος μετατράπηκε σε πολίτη, σε ενεργό υποκείμενο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Η διαφοροποίηση αυτή των εννοιών, όμως, σε πρακτικό επίπεδο δεν έχει σημασία. υποδηλώνει το πρόσωπο που υπόκειται στην εξουσία του μονάρχη και παραπέμπει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Με την επικράτηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας ο
3. Τι είναι η εθνικότητα;
   Η εθνικότητα είναι πραγματική ιδιότητα και αποτελεί τον πραγματικό δεσμό ενός προσώπου και ενός έθνους, δηλαδή ενός συνόλου ανθρώπων με κοινή συνείδηση, η οποία είναι αρκετό να στρέφεται γύρω από ένα ή περισσότερα γεγονότα ή καταστάσεις του παρελθόντος (ιστορία, παραδόσεις), του παρόντος (γλώσσα, θρησκεία) ή του μέλλοντος (ιδανικά). Όσοι ανήκουν στο ίδιο έθνος ονομάζονται ομογενείς ή ομοεθνείς, ενώ οι άλλοι αλλογενείς ή αλλοεθνείς. Είναι δυνατόν ένας αλλογενής να είναι Έλληνας ημεδαπός, εφόσον, πληρώντας τις προϋποθέσεις του ελληνικού δικαίου της ιθαγένειας, έχει αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια, ενώ συχνά ένας Έλληνας ομογενής είναι αλλοδαπός.

πηγη: https://www.reconstruction.gr/actions_dtls.php/46

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[woochoogirl]

Eυχαριστω για τις γρηγορες απαντησεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Αν γεννηθεί ένα παιδί σε μια ξένη χώρα, από Έλληνες γονείς, τότε παίρνει την ελληνική ιθαγένεια και τη γερμανική υπηκοότητα, εφόσον το θέλουν οι γονείς του

Γενικοτερα και ειδικοτερα περι ελληνικης ιθαγενειας παλι απο την ιδια πηγη: https://www.reconstruction.gr/actions_dtls.php/46

1. Πώς απονέμεται η ιθαγένεια ;
   Η ιθαγένεια απονέμεται μόνο από τα κράτη -όχι από άλλα διεθνή νομικά πρόσωπα, π.χ. διεθνείς οργανισμούς- και αποτελεί αρχή του διεθνούς δικαίου ότι κάθε κράτος έχει αποκλειστική εξουσία να καθορίζει αυτό τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένα πρόσωπο αποκτά ή χάνει την ιθαγένειά του. Η ρύθμιση του δικαίου της ιθαγένειας που υιοθετεί κάθε κράτος αποδίδει ή ανταποκρίνεται σε γενικότερες φιλοσοφικές αντιλήψεις ή και συγκεκριμένες σκοπιμότητες (π.χ. αύξηση των μελών ενός λαού για στρατολογικούς σκοπούς) και διαπνέεται σε γενικές γραμμές από τις θεωρητικές αρχές της εθνικότητας, της χωρικής κυριαρχίας και της ατομικής βούλησης, ως βάση απόδοσης της ιθαγένειας.
   • δίκαιο του αίματος – ius sanguinis
     Σύμφωνα με το δίκαιο του αίματος, το πρόσωπο αποκτά την ιθαγένεια των γονέων του αυτοδίκαια με τη γέννησή του. Η κτήση της ιθαγένειας βάσει του δικαίου του αίματος αντανακλά την αρχή της εθνικότητας.
   • το δίκαιο του εδάφους - ius soli
     Σύμφωνα με το δίκαιο του εδάφους το άτομο που γεννιέται στο έδαφος ορισμένου κράτους αποκτά και την ιθαγένεια του κράτους αυτού αυτοδίκαια με τη γέννησή του. Η κτήση της ιθαγένειας βάσει του δικαίου του εδάφους αντανακλά την αρχή της χωρικής κυριαρχίας.
   • Πολιτογράφηση
     Πολιτογράφηση είναι η με ατομική κρατική πράξη απονομή της ιθαγένειας, κατόπιν σχετικού αιτήματος του ατόμου. Η ατομική βούληση ως βάση απόκτησης της ιθαγένειας βρίσκει την έκφραση της στο θεσμό της πολιτογράφησης. Η γενική φιλοσοφία της αρχής αυτής είναι ότι η ιθαγένεια δεν πρέπει να προσδίδεται ούτε να αφαιρείται χωρίς τη βούληση του ατόμου.
2. Πώς απονέμεται η ελληνική ιθαγένεια;
   Το δίκαιο της ιθαγένειας στην Ελλάδα ακολουθεί κατά κύριο λόγο την αρχή της εθνικότητας και αποδίδει ιθαγένεια βάσει του δικαίου του αίματος, ακόμα και σε άτομα που δεν γεννήθηκαν εντός των ορίων του κράτους αλλά που μπορούν να αποδείξουν την εξ Ελλήνων καταγωγή τους. Έτσι, οι ομογενείς αλλοδαποί τυγχάνουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης από το ελληνικό κράτος. Το ίδιο το Σύνταγμα επιβάλλει τη μέριμνα του κράτους για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού. Επίσης, ευνοϊκής μεταχείρισης τυγχάνουν και οι υπήκοοι κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με το άρθρο 7 της συνθήκης της Ε.Ο.Κ. Άλλες κατηγορίες ατόμων που τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης από την ελληνική πολιτεία είναι οι πολιτικοί πρόσφυγες και οι ανιθαγενείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πατρεύς]

Επειδή ο πρωθυπουργός μας είναι πάντοτε πηγή έμπνευσης για αυτό το θέμα, να τονίσω κάτι αν δεν το έχω ξαναπεί:

Οι επιπτώσεις δεν μπορούν να είναι θετικές... Οι επιπτώσεις είναι οι αρνητικές συνέπειες μιας πράξης ή ενός γεγονότος... Έλεος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[woochoogirl]

ΑΛηθεια; Κουφο, δεν το'ξερα οπως ο Γιωργακης ουτε κι εγω Και τις θετικες συνεπειες πώς τις λεμε ?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

ΑΛηθεια; Κουφο, δεν το'ξερα οπως ο Γιωργακης ουτε κι εγω Και τις θετικες συνεπειες πώς τις λεμε ?

"Συνεπειες θετικες", οπως σωστα το ειπες ή μπορεις να χρησιμοποιησεις τιες εκφρασεις "θετικα αποτελεσματα", "θετικες επιδρασεις" κ.ο.κ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[stathakis]

παιδια ποια ειναι η διαφορα του κατ,αρχην και του κατ'αρχας?μας το ειχε πει η φιλολογος μας αλλα δεν το πολυ θυμαμαι!μηπως το κατ,αρχας σημαινει συμφωνα με τις εξουσιες και το κατ,αρχην αρχικα?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

παιδια ποια ειναι η διαφορα του κατ,αρχην και του κατ'αρχας?μας το ειχε πει η φιλολογος μας αλλα δεν το πολυ θυμαμαι!μηπως το κατ,αρχας σημαινει συμφωνα με τις εξουσιες και το κατ,αρχην αρχικα?

Το "κατ' αρχην" σημαινει "συμφωνα με αυτη την αρχη", "για λογους αρχης" και το "καταρχας" σημαινει "αρχικα"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Λύστε και μια δική μου απορία...

Σε αναζήτηση στο Google βλέπω "κολλέγιο" (και μάλιστα σε κάποια γνωστά εκπαιδευτήρια...)
αλλά στο λεξικό βρίσκω:
κολέγιο το [koléjio] O40 : 1α. εκπαιδευτικό ίδρυμα μέσης ή ανώτερης βαθμίδας, κυρίως σε χώρες της δυτικής Eυρώπης και στις HΠA.

Φαντάζομαι ότι το παραπανίσιο λάμδα βρέθηκε εκεί λόγω της μετάφρασης της λέξης college, ωστόσο ποιο είναι το σωστό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Ναι απο το college. Και τα δυο σωστα ειναι. Προσωπικα, γραφω ''κολεγιο''.
Το ιδιο ισχυει πχ και για το Baudelaire, το γραφουν Μπωντλερ, ενω κανονικα ειναι Μποντλερ αφου στα γαλλικα δεν υπαρχει ωμεγα.
Δεν υπαρχει γλωσσολογικος κανονας σε αυτα, αφου προκειται ουσιαστικα για δυο διαφορετικες γλωσσες και κατ επεκταση διαφορετικη αλφαβητος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[stathakis]

Το "κατ' αρχην" σημαινει "συμφωνα με αυτη την αρχη", "για λογους αρχης" και το "καταρχας" σημαινει "αρχικα"

α οκ τοτε!εγω το αναποδο ειπα χαχαχαχα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Το ιδιο ισχυει πχ και για το Baudelaire, το γραφουν Μπωντλερ, ενω κανονικα ειναι Μποντλερ αφου στα γαλλικα δεν υπαρχει ωμεγα.
Δεν υπαρχει γλωσσολογικος κανονας σε αυτα, αφου προκειται ουσιαστικα για δυο διαφορετικες γλωσσες και κατ επεκταση διαφορετικη αλφαβητος.

Το Baudelaire όμως είναι όνομα, ενώ το κολέγιο είναι μια λέξη που περιγράφει ένα αντικείμενο.
Το κολέγιο είναι δάνειο από την Αγγλική, απ' ό,τι διάβασα, και προέρχεται από τη λατινική λέξη: collegium

college "body of scholars and students within a university," late 14c., from O.Fr. college "collegiate body" (14c.), from L. collegium "community, society, guild," lit. "association of collegae" (see colleague). At first meaning any corporate group, the sense of "academic institution" attested from 1560s became the principal sense in 19c. via use at Oxford and Cambridge.

...δεν θα μου έκανε εντύπωση να προέρχεται από εκεί και η κολεγιά (κολιγιά) που σημαίνει και "συνεταιρισμός".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Απ' οσο γνωριζω το "κολεγιο" ειναι η νεοτερη, πιο απλη γραφη της λεξης με δυο "λ"...

Τσεκαροντας το επεσα πανω σε αυτο το αρθρο του Σαραντακου:

Πριν από καμιά εικοσπενταριά χρόνια, όταν ήμουν φαντάρος, αυτή ήταν η μόνιμη επωδός των περισσότερων αξιωματικών, όταν διέβλεπαν κίνδυνο να χαλαρώσει ανεπανόρθωτα η πειθαρχία ή όταν έκριναν πως εμείς οι φαντάροι παραείχαμε πολλές ανέσεις (και δικαιώματα) σε σύγκριση με τα παλιότερα χρόνια. Και, για κολέγιο το περάσατε; ή κολέγιο θα το κάνουμε εδώ πέρα; ρητορικά ρωτούσαν –χωρίς, εννοείται, να περιμένουν ή να ανέχονται απάντηση. Αν εξακολουθεί να χρησιμοποιείται αυτή η λέξη στο στρατό δεν το ξέρω, παρακαλώ οι νεότεροι να με πληροφορήσουν. Τότε το κολλέγιο γραφόταν με δύο λάμδα, σήμερα πια όλες οι ξένες λέξεις ορθογραφούνται με τον απλούστερο δυνατό τρόπο, χωρίς διπλά σύμφωνα και ήτα-ύψιλον-ωμέγα, ή τουλάχιστον έτσι λέει ο κανόνας.
Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις, και το college το αγγλικό ετυμολογείται από το λατινικό collegium, «όμιλος προσώπων που έχουν το ίδιο αξίωμα», αρχικά «ένωση σχηματισθείσα βάσει του νόμου», από το con που θα πει ʽσυνʼ και το lex, νόμος. Στα μεσαιωνικά χρόνια λοιπόν, το collegium, είχε την έννοια του σώματος αξιωματούχων (ιερωμένων, δικαστικών κτλ.). Αργότερα, πήρε τη σημασία του εκπαιδευτικού ιδρύματος και με τον καιρό αυτή η δεύτερη σημασία έγινε η πιο διαδεδομένη στις δυτικές γλώσσες, χωρίς όμως να πάψει και η πρώτη να υπάρχει. Στα ελληνικά, βέβαια, το δανεικό κολέγιο (ή κολλέγιο αν θέλετε την παλιότερη ορθογραφία) σήμαινε στα νεότερα χρόνια αποκλειστικά το εκπαιδευτικό ίδρυμα.

Λέω στα νεότερα χρόνια, επειδή στα χρόνια της μεταγενέστερης και ύστερης αρχαιότητας βρίσκουμε στα ελληνικά τη λέξη κολλήγιον, ας πούμε στην ιστορία της Ρώμης του Δίωνα Κάσσιου. Όπως επίσης βρίσκουμε και τη λέξη κολλήγας, πράγμα που οδηγεί το λεξικό Μπαμπινιώτη στην επιλογή να ορθογραφεί και τις σημερινές λέξεις παλαιότροπα, παρʼ όλο που, ακόμα κι αν ο κολλήγας είναι η ίδια λέξη (με αλλαγή σημασίας, ωστόσο), το σημερινό κολέγιο είναι άλλη λέξη από το ελληνιστικό κολλήγιον. Υπάρχει όμως κι ένα μεσαιωνικό κολλέγιον, άπαξ λεγόμενο, με τη σημασία του δικαστικού συμβουλίου, που θεωρείται ότι γεφυρώνει τους δυο τύπους και δίνει μια ισχνή νομιμοποίηση σʼ αυτή τη γραφή. Ωστόσο, πρόκειται για σόφισμα, εφόσον η σημερινή λέξη δεν είναι εξέλιξη της ελληνιστικής ή της μεσαιωνικής αλλά επαναδάνειο, το τρίτο στη σειρά.
Τέλος πάντων, ο κολίγας (ή κολλήγας), το κολέγιο και η κολεγιά είναι όλα της ίδιας ρίζας και εντύπωση κάνει η σημασιολογική διολίσθηση. Διότι το (μεταγενέστερα) αρχαίο κολλήγας σημαίνει συνάδελφος, ρωμαϊκό έστω δάνειο, αλλά το μεσαιωνικό κολίγας σημαίνει τον εργάτη γης που καλλιεργεί ξένα χωράφια και αμείβεται σε είδος, έναν παρακατιανό δηλαδή και όχι ισότιμον. Και η σημασία αυτή δεν φαίνεται να είναι επείσακτη· μάλλον αποκτήθηκε στην ελληνική (αυτό το λέω με κάποιαν επιφύλαξη, δεν το έχω ελέγξει καλά). Από την άλλη όμως, η λέξη κολεγιά, σχέση συνεταιρική παναπεί, διατηρεί σαφώς και τη συντροφικότητα και την ισοτιμία της αρχικής σημασίας. Σήμερα βέβαια, όταν λέμε ότι ο τάδε έχει κολεγιά με τον δείνα, η χροιά είναι συνήθως αρνητική –κάτι πονηρό κάνουν οι λεγάμενοι, ή εκμεταλλεύονται τη φιλική τους σχέση για αλλότρια.
Λέγαμε παραπάνω ότι το College (κτλ.) στα αγγλικά (και τα αντίστοιχα σε άλλες δυτικές γλώσσες) σημαίνει βεβαίως πρώτα απʼ όλα το κολέγιο, το εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά ότι η παλιότερη σημασία του, του συλλόγου-ομίλου-σώματος δεν έπαψε να υπάρχει. Και τον τελευταίο καιρό, κάνει την εμφάνισή της ως college, και δυστυχώς και ως κολέγιο. Διότι στα ελληνικά, κολέγιο (μέχρι τώρα σήμαινε αποκλειστικά το εκπαιδευτικό ίδρυμα και τίποτε άλλο.
Τον Νοέμβρη του 2004, με αφορμή τις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές, που αναμένονταν αμφίρροπες αν και τελικά δεν ήταν τόσο, είχε εξέχουσα θέση στην ειδησεογραφική ύλη το Electoral College. Και οι περισσότερες εφημερίδες, όπως ήταν επόμενο (ήταν όμως το μετέφρασαν «Κολέγιο των Εκλεκτόρων» ή «Εκλεκτορικό Κολέγιο», παρά το γεγονός ότι στα πανεπιστήμιά μας έχουμε επί εικοσαετία πλέον Εκλεκτορικά Σώματα. Αν δεν με γελάει η μνήμη μου (και δεν πρέπει να με γελάει, διότι έκανα κι έναν πρόχειρο ιντερνετικό έλεγχο), στις εκλογές του 2000 (που ήταν πολύ περισσότερες αμφίρροπες από του 2004) ο ελληνικός τύπος είχε πολύ λιγότερες αναφορές σε Κολέγιο απʼ ό,τι το 2004, παρά το γεγονός ότι τότε το Electoral College είχε πολύ μεγαλύτερη παρουσία στην ειδησεογραφία. Στο ενδιάμεσο όμως διάστημα, ως φαίνεται, αυξήθηκε είτε η αμερικανοδουλεία της πνευματικής μας ζωής, που μας κάνει να δεχόμαστε ατελώνιστο ό,τι προέρχεται εκ (πολύ) δυσμών, είτε η αγραμματοσύνη των εφημεριδανθρώπων μας, είτε και τα δύο διότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, έπειτα από λίγους μήνες ενέσκηψε, μαζί με την ανακατωσούρα του βασικού μετόχου, το Κολέγιο των Επιτρόπων, που δεν είναι κάποια σχολή στην οποία φοιτούν όσοι φιλοδοξούν να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά το σύνολο των 25 επιτρόπων. Και δώστου Κολέγιο των Επιτρόπων και Κολέγιο των Επιτρόπων στις εφημερίδες μας, διότι αφού το βλέπουμε College ποιοι είμαστε εμείς να το αλλάξουμε;
Και με το δίκιο του γράφει ο Στάθης (Σταυρόπουλος) στον Ναυτίλο της Ελευθεροτυπίας, στο φύλλο της 8.4.2005:
Αφού στα ελληνικά η (εξελληνισμένη) λέξη «Κολλέγιο» σημαίνει άλλο πράγμα, τι επαναλαμβάνουν με ενθουσιώδη επιμονή τα ρεπορτάζ «Κολλέγιο των Επιτρόπων» και «Κολλέγιο των Επιτρόπων»; Πριν μας βγουν και κολλεγιόπαιδα ου μην κι αρσακειάδες οι Κομισσάριοι, δεν βρίσκουμε κάποιον άλλον όρο που να αποδίδει τη «στρογγυλή τράπεζα» των εν λόγω κυρίων; Κονκλάβιο, λίγκα, κομισσαριάτο, πάντως όχι κολλέγιο. Τέλος πάντων, για να σοβαρευτούμε, η λέξη «κολλέγιο» σʼ αυτήν την περίπτωση είναι το ίδιον κωμική (άσε αδόκιμη) όσο αν λέγαμε ομήγυρις, ντρουζιά, συναδελφάτο, συντροφιά, παρέα φίλων, κύκλος κι άλλα ατυχή…
Μήπως «Συμβούλιο των Επιτρόπων» θα ήταν καλύτερο; Οπως και να ʽχει πρέπει κάτι να βρούμε που να αποδίδει αυτήν την έννοια (την οποίαν θα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας) με εγγύτερον στην πολιτική και θεσμική της σημασία νόημα απʼ το «κολλέγιο».
ΥΓ.: είναι να μην πάρει φόρα η μαλθακία: ευρέθησαν και «ρεπορτάζ» που άρχισαν να μιλούν και για «Κολλέγιο των Καρδιναλίων» εννοώντας το γνωστό «Κονκλάβιο» – ευτυχώς, αυτούς τους δαιμόνιους ρεπόρτερ τους μάζεψαν νωρίς· το «Κολλέγιο» (των Επιτρόπων) όμως το βλέπω να μας μένει· όπως μας έμειναν αυτές οι (καταραμένες) «δράσεις» (αντί ενέργειες, πρόγραμμα, σχέδια), όπως επέβαλε ο νεολογισμός των ανοήτων να λένε οι πιο ανόητοι: «εξαγγέλθηκαν δράσεις». Μπλιαχ…
Στο μεταξύ πέρασαν μερικά χρόνια, μπήκε στην ΕΕ και η Βουλγαρία με τη Ρουμανία, άρα τώρα η Επιτροπή αριθμεί 27 επιτρόπους, και ακούστηκε ξανά το Κολέγιο των Επιτρόπων με αποτέλεσμα να αντιδράσει ξανά ο Στάθης, όχι από τη στήλη του παρά από τα Πολιτικά παρασκήνια, στο φύλλο της 27.2.2010:
Να τος πάλι ο δασύτριχος βαρβαρισμός -μετά κάμποσα είναι η αλήθεια χρόνια- επανέρχεται: το Κολλέγιο των Επιτρόπων, αντί το Σώμα των Επιτρόπων.
Η λέξη «κολλέγιο» σημαίνει, εξελληνισμένη, άλλα πράγματα στη γλώσσα μας -η κατά λέξιν μετάφραση «Κολλέγιο» (των Επιτρόπων) δείχνει δεινή αμάθεια των δημοσιογράφων κυρίως που τη μετέρχονται.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν τη δικαστική τήβεννο robe, ρόμπα! Θα μεταφράζαμε ποτέ στα ελληνικά «ο δικαστής έβαλε τη ρόμπα του», χωρίς να γίνουμε ρόμπες;
Τότε γιατί λέμε «Κολλέγιο των Επιτρόπων»; Τι είναι οι Επίτροποι; Ουρσουλίνες του Κολλεγίου των Αδελφών Αδόλφων ή κολίγοι στον θεσσαλικό κάμπο προ Μαρίνου Αντύπα;…
Δεν συμφωνώ με όλα (οι δράσεις, τελικά, δεν αποφεύγονται, και γιατί δασύτριχος αλλά δίκαιη και εύγλωττη η αγανάκτηση (και πετυχημένο το παράδειγμα της ρόμπας/τηβέννου). Πώς θα πούμε λοιπόν το Collège des Commissaires για να μην το κάνουμε κολέγιο; Θα μπορούσαμε απλώς να λέμε «Επιτροπή». Μάλιστα, επί πολλά χρόνια, λέγαμε Επιτροπή (ή Κομισιόν, ελληνιστί) εννοώντας άλλοτε μεν (τις περισσότερες φορές) ολόκληρο το θεσμικό όργανο με τις χιλιάδες υπαλλήλους του και τις υπηρεσίες του και άλλοτε μόνο τους 25 ή τώρα 27 Επιτρόπους. Αυτό, σπανιότερα, διότι οι Επίτροποι τα παλιότερα χρόνια ήταν στο περιθώριο της δημοσιότητας. Όμως τα τελευταία χρόνια άρχισε να δίνεται όλο και μεγαλύτερη σημασία στη δραστηριότητα και στον χαρακτήρα των Επιτρόπων (π.χ. να διορίζονται ύστερα από ακροάσεις), οπότε άρχισε να είναι συχνότερη η αναφορά του σώματος των 25 ή τώρα των 27 στον τύπο, και επειδή το σκέτο Commission οδηγούσε σε σύγχυση άρχισε πιο συχνά να εμφανίζεται το Collège des Commissaires (και τα αντίστοιχα των άλλων γλωσσών).

https://sarantakos.wordpress.com/2010/03/01/kolegio/#more-1966
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πατρεύς]

Δεν είδα καλά το «Σαραντάκος» και διαβάζοντας το κείμενο, είχα την εντύπωση ότι διάβαζα κείμενο του Σαραντου Καργάκου... Η γραφή τους μοιάζει πολύ... (Μανιάτες γαρ και οι δύο)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους!! Συγκεντρώθηκαν πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.