Πού πάμε όταν πεθάνουμε;

[teacher_40]

Εκείνο που φαντάζεται ο κόσμος όταν ακούει τους επιστήμονες να μιλάνε για αλλαγή κατάστασης μετά το θάνατο:

"Εγινε πνεύμα, δεν τον βλέπω πια, ταξιδευει στο σύμπαν σαν φαντασματάκι"

Εκείνο που πραγματικά εννοεί ο αστροφυσικός:

Πέθανα, με θάψανε στο χώμα, σάπισα, με φάγανε τα σκουλίκια, τα σκουλίκια αερίστηκαν, το μεθάνιο πήγε στην ατμόσφαιρα, ενωθηκε με άλλα μόρια, έγινε μπιρμπιλόνιο, η Μαίρουλα 100 χρονια μετα ανίχνευσε το μπιρμπιλόνιο, και ευφηυρε το νεο καυσιμο για το μινι διαστημόπλοιό της.

Δεν εισαι φάντασμα, είσαι καύσιμο, είσαι αλλαγή κατάστασης. Σαν τον πάγο που θα λιωσει και θα γινει πρωτα νερό και μετά αέριο.

Αυτό λένε οι επιστημονες εστω και δυστυχώς μένουν εκεί.

Γιατί η αλήθεια άλλα λέει. Η ψυχή είναι αιώνια και είναι πνοή Θεου, ακόμα και οι Γνωστικιστές θεωρουν οτι ειναι ψήγμα του Φωτός που ψάχνει το δρόμο του έξω από αυτή τη Γη Φυλακή. Όλοι γελούν, μέχρι να δουν την Άλλη Πλευρά.εε

ε, καλά τώρα....

 

[rafaela11]

Η ψυχή είναι αιώνια και είναι πνοή Θεου, ακόμα και οι Γνωστικιστές θεωρουν οτι ειναι ψήγμα του Φωτός που ψάχνει το δρόμο του έξω από αυτή τη Γη Φυλακή. Όλοι γελούν, μέχρι να δουν την Άλλη Πλευρά.

Η μαμά μου έχει φύγει για κάποια λεπτά από τη ζωή και την επαναφέρανε..

και μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα, ότι η ψυχή μας πραγματικά είναι αιώνια !

 

[ilias90]

Η μαμά μου έχει φύγει για κάποια λεπτά από τη ζωή και την επαναφέρανε..

και μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα, ότι η ψυχή μας πραγματικά είναι αιώνια !

Η μάνα μου, πρόσεχε για πολύ καιρό τη μάνα της πριν η τελευταία πεθάνει. Η γιαγιά μου είχε καρκίνο στα κόκκαλα, με φριχτούς πόνους και υπέφερε. Επί έναν μήνα, τον τελευταίο της, η μάνα μου δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου και ήταν στο πλάι της. Όταν έφυγε η γιαγιά, επιτέλους η μάνα μου κοιμήθηκε. Κάποια στιγμή ένιωσε ένα άγγιγμα και ξύπνησε. Ήταν η γιαγιά μου, όπως βλέπεις οποιονδήποτε άνθρωπο, κανονικότατα, μόνο που χαμογελούσε και φαινόταν πολύ καλά.. Η μάνα μου δεν τρόμαξε καθόλου, ίσα ίσα της χαμογέλασε και αυτή και ξανακοιμήθηκε τελείως ανακουφισμένη. Προφανώς θα σου πει κάποιος ότι όλο αυτό ήταν ψευδαίσθηση που δημιούργησε το ασυνείδητο σαν μηχανισμό άμυνας. Μετά από χρόνια, έτσι όπως κάπνιζε η μάνα μου στο μπαλκόνι, ένιωσε ένα ίδιο άγγιγμα. Γύρισε και δεν ήταν κανείς. Ήξερε, όμως, ότι ήταν η γιαγιά και ένιωσε όμορφα. Και πάλι η θετικιστική μας εποχή θα σου βρει χίλιους δυο λόγους να δικαιολογήσει τα πάντα, αλλά χέστηκες. Ξέρεις τι είδες, τι ένιωσες και τι βίωσες. Απλώς, αυτό που λέω πάντα, αυτά τα προσωπικά βιώματα είναι καλό να μην τα μοιραζόμαστε πολύ. Να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, όσο γίνεται.

Ραφαηλία, μην το ψάχνεις. Ο σύγχρονος κόσμος θα βρει τα πάντα για να σου πει ότι το υπερβατικό δεν υπάρχει. Για τις μεταθανάτιες εμπειρίες, σαν αυτές που περιγράφεις, θα σου πουν ότι είναι φαντασιώσεις του μυαλού. Αν τους ρωτήσεις γιατί πολλοί άνθρωποι βλέπουν βιώνουν σε αυτές πάνω κάτω τα ίδια, θα σου πουν γιατί έχουν την ίδια ιδέα για το μεταθάνατον από τις θρησκείες, οπότε αυτό διαμορφώνει ο εγκέφαλός τους εκείνη την ώρα. Αν, τέλος, τους ρωτήσεις γιατί βλέπουν, ενώ δεν έχουν πια σφυγμό, πάνω από το σώμα τους τους γιατρούς να τους εγχειρίζουν (πάρα πολλοί έχουν μιλήσει για αυτό) θα σου πουν ότι πάλι παιχνίδια του μυαλού τα οποία φαντάζεται ο ασθενής γιατί γνωρίζει τι συμβαίνει πάνω κάτω. Φυσικά δεν πρόκειται να σου απαντήσουν γιατί ο άλλος βλέπει ακριβώς τι κάνουν οι γιατροί πάνω στο σώμα του αλλά τέλος πάντων, αυτοί που δεν θέλουν να δουν θα μείνουν για πάντα στο σκοτάδι.

 

[Υδροχόος]

Η μαμά μου έχει φύγει για κάποια λεπτά από τη ζωή και την επαναφέρανε..

και μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα, ότι η ψυχή μας πραγματικά είναι αιώνια !

Είδε εκείνο το περιβόητο φως ή διήρκησε παραπάνω και είδε περισσότερα ;

Αν θες, λες...

 

[rafaela11]

Είμαι στη δουλειά δεν σας γράφω θα απαντήσω μετά

 

[Valder]

ε, καλά τώρα....

Βαριά τα της μεταθανάτιας ζωής και τα πολύ πνευματικά ε;

Κατάλαβα. Με συγχωρείτε δεν ήξερα.

 

[ilias90]

ε, καλά τώρα....

Τι απάντηση είναι αυτή; Απάντηση σε ένα κατεξοχήν μεταφυσικό ερώτημα;
Ο άλλος κάθεται και ξοδεύει φαιά ουσία, γράφει κάποια πράγματα, διαφωνείς ή συμφωνείς, αν έχεις άποψη μπορείς να απαντήσεις, ειδάλλως δεν υπάρχει κάποια υποχρέωση να απαντάς αν κάτι δεν σε ενδιαφέρει ή δεν μπορείς να το καταλάβεις. Η σιωπή είναι χρυσός σε τέτοιες περιπτώσεις...

 

[Valder]

Τι απάντηση είναι αυτή; Απάντηση σε ένα κατεξοχήν μεταφυσικό ερώτημα;
Ο άλλος κάθεται και ξοδεύει φαιά ουσία, γράφει κάποια πράγματα, διαφωνείς ή συμφωνείς, αν έχεις άποψη μπορείς να απαντήσεις, ειδάλλως δεν υπάρχει κάποια υποχρέωση να απαντάς αν κάτι δεν σε ενδιαφέρει ή δεν μπορείς να το καταλάβεις. Η σιωπή είναι χρυσός σε τέτοιες περιπτώσεις...

Δεν πειράζει Ηλία μου, ευχαριστώ. Ακριβώς τις σκέψεις μου είπες αλλά δεν πειράζει.

Δεν ειναι ολοι οι άνθρωποι με την ιδια ματια στον πνευματισμό.

Πολλοί, όπως μου έλεγε και μια μάγισσα παλιά, είναι δεμένοι στον υλικό κόσμο περισσότερο απο άλλους.

 

[Kate1914]

Δεν το έχω ψάξει γενικά το θέμα, οπότε αν σας φανούν λίγο περίεργα ή και αλλοπρόσαλλα όσα λέω, το φταίξιμο είναι καθαρά δικό μου λόγω αδυναμίας ξεκάθαρης εξήγησης.

Πιστεύω πως ο καθένας μας πάει κάπου ανάλογα με το τι έπραξε στη ζωή του, με λίγα λόγια. Άρα πάμε στο γνωστό κόλαση ή παράδεισος.
Όμως υπάρχει ένα μεγάλο αλλά εδώ.

Προσωπικά, δεν πιστεύω πως ο παράδεισος και η κόλαση, αν υπάρχουν όντως δηλαδή, είναι απλά τόποι με λιβάδια και καζάνια αντίστοιχα. Έχω την εντύπωση πως αφού μιλάμε για κάτι το υπερβατικό, δεν μπορεί να πρόκειται παρά για κάτι σαν καταστάσεις περισσότερο. Άρα, με βάση τον διαχωρισμό που ήδη ανέφερα, έχουμε την κατάσταση του παραδείσου, όπου η ψυχή αισθάνεται ευφορία, γαλήνη και μια ανεξήγητη χαρά. Τώρα πώς είναι σαν τόπος... Αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω, αν πρόκειται καν για τόπο. Μπορεί να είναι ένας πανέμορφος κήπος, όπως διαβάζουμε στην παλαιά διαθήκη. Ή και ένα πανέμορφο λιβάδι στην τελική, με ζωάκια, φυτά και καταγάλανο ουρανό. Ποιος ξέρει; Από την άλλη, στην κατάσταση που ονομάζουμε κόλαση, η ψυχή θα βιώνει δυσφορία, τρόμο, συνεχή φόβο. Πώς είναι όταν σου σηκώνονται οι τρίχες στον αυχένα όταν αισθάνεσαι ότι κάποιος ή κάτι επικίνδυνο είναι κοντά; Κααααααπως έτσι. Και σκοτάδι παντού, μόνο να ακούς φωνές που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις.
Ξέρω πως η εξήγηση που δίνω είναι απλοϊκή φυσικά, εφόσον περιγράφω το υπερβατικό με λέξεις που χρησιμοποιούμε στον υλικό και φθαρτό κόσμο. Αλλά προς το παρόν, κάπως έτσι τα φαντάζομαι. Συνεπώς, για εμένα πρώτον, δεν υπάρχει μόνο ένας τόπος, και κατά δεύτερον, δεν μπορώ να τους περιγράψω αυτούς τους τόπους ως κάτι που προσιδιάζει μέρη πάνω στη γη.
Επίσης να σημειώσω εδώ πως μπορεί και να υπάρχουν επίπεδα και στις δύο καταστάσεις.

Ασφαλώς ας μην ξεχνάμε και το άλλο. Μπορεί και να μην υπάρχει τίποτα. Προσωπικά δεν το πιστεύω αυτό, πιο πολύ γιατί δε με ικανοποιεί καθόλου σαν εξήγηση. Μου φαίνεται σαν να μιλάμε ουσιαστικά για τη βίωση της ζωής χωρίς σκοπό. Ποιος ο λόγος να προσπαθείς για το οτιδήποτε, είτε ιδέες, είτε δημιουργία, είτε οτιδήποτε, αν μετά δεν υπάρχει τίποτα; Μου φαίνεται πολύ μηδενιστικό δηλαδή, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω.

Φυσικά υπάρχουν και άλλες θεωρίες, τις οποίες όμως δεν έχω μελετήσει, και ίσως επίσης να μη με ικανοποιούν κιόλας ως εξηγήσεις για το τι υπάρχει σε αυτό το άγνωστο "μετά".

 

[nearos]

Η απάντηση είναι απλή, λιτή και απέριττη.

"Θα δούμε..."

 

[Valder]

Δεν το έχω ψάξει γενικά το θέμα, οπότε αν σας φανούν λίγο περίεργα ή και αλλοπρόσαλλα όσα λέω, το φταίξιμο είναι καθαρά δικό μου λόγω αδυναμίας ξεκάθαρης εξήγησης.

Πιστεύω πως ο καθένας μας πάει κάπου ανάλογα με το τι έπραξε στη ζωή του, με λίγα λόγια. Άρα πάμε στο γνωστό κόλαση ή παράδεισος.
Όμως υπάρχει ένα μεγάλο αλλά εδώ.

Προσωπικά, δεν πιστεύω πως ο παράδεισος και η κόλαση, αν υπάρχουν όντως δηλαδή, είναι απλά τόποι με λιβάδια και καζάνια αντίστοιχα. Έχω την εντύπωση πως αφού μιλάμε για κάτι το υπερβατικό, δεν μπορεί να πρόκειται παρά για κάτι σαν καταστάσεις περισσότερο. Άρα, με βάση τον διαχωρισμό που ήδη ανέφερα, έχουμε την κατάσταση του παραδείσου, όπου η ψυχή αισθάνεται ευφορία, γαλήνη και μια ανεξήγητη χαρά. Τώρα πώς είναι σαν τόπος... Αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω, αν πρόκειται καν για τόπο. Μπορεί να είναι ένας πανέμορφος κήπος, όπως διαβάζουμε στην παλαιά διαθήκη. Ή και ένα πανέμορφο λιβάδι στην τελική, με ζωάκια, φυτά και καταγάλανο ουρανό. Ποιος ξέρει; Από την άλλη, στην κατάσταση που ονομάζουμε κόλαση, η ψυχή θα βιώνει δυσφορία, τρόμο, συνεχή φόβο. Πώς είναι όταν σου σηκώνονται οι τρίχες στον αυχένα όταν αισθάνεσαι ότι κάποιος ή κάτι επικίνδυνο είναι κοντά; Κααααααπως έτσι. Και σκοτάδι παντού, μόνο να ακούς φωνές που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις.
Ξέρω πως η εξήγηση που δίνω είναι απλοϊκή φυσικά, εφόσον περιγράφω το υπερβατικό με λέξεις που χρησιμοποιούμε στον υλικό και φθαρτό κόσμο. Αλλά προς το παρόν, κάπως έτσι τα φαντάζομαι. Συνεπώς, για εμένα πρώτον, δεν υπάρχει μόνο ένας τόπος, και κατά δεύτερον, δεν μπορώ να τους περιγράψω αυτούς τους τόπους ως κάτι που προσιδιάζει μέρη πάνω στη γη.
Επίσης να σημειώσω εδώ πως μπορεί και να υπάρχουν επίπεδα και στις δύο καταστάσεις.

Ασφαλώς ας μην ξεχνάμε και το άλλο. Μπορεί και να μην υπάρχει τίποτα. Προσωπικά δεν το πιστεύω αυτό, πιο πολύ γιατί δε με ικανοποιεί καθόλου σαν εξήγηση. Μου φαίνεται σαν να μιλάμε ουσιαστικά για τη βίωση της ζωής χωρίς σκοπό. Ποιος ο λόγος να προσπαθείς για το οτιδήποτε, είτε ιδέες, είτε δημιουργία, είτε οτιδήποτε, αν μετά δεν υπάρχει τίποτα; Μου φαίνεται πολύ μηδενιστικό δηλαδή, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω.

Φυσικά υπάρχουν και άλλες θεωρίες, τις οποίες όμως δεν έχω μελετήσει, και ίσως επίσης να μη με ικανοποιούν κιόλας ως εξηγήσεις για το τι υπάρχει σε αυτό το άγνωστο "μετά".

Ο Ινδουισμός τα περιγράφει ως Yamaloka (Κόλαση) και Indraloka (Παράδεισος), και τα θεωρεί πραγματικά επίπεδα ύπαρξης. Κάποιοι Ινδουιστές (δε θυμαμαι τα ονόματά τους) λέγεται ότι έχουν καταφέρει να πάνε με το κανονικό τους σώμα κατα παράβαση του ότι εκεί πας μόνο όταν το ξεφορτωθείς κανονικά.

Αυτό συνάδει και με τις παρατηρήσεις όσων ειχαν μεταθανατιες εμπειρίες και γύρισαν. Ειναι κανονικά πλάνα ύπαρξης με χρόνο, αισθήσεις κλπ, απλώς δεν είσαι με το κανονικό σου σώμα.

 

[rafaela11]

Απλώς, αυτό που λέω πάντα, αυτά τα προσωπικά βιώματα είναι καλό να μην τα μοιραζόμαστε πολύ. Να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, όσο γίνεται.

Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό !

έχουμε βιώσει πολλά με τη μαμά μου και τη γιαγιά μου. Ειδικά μέσω των ονείρων και από αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν.
Αυτά όμως είναι για λίγους.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Ιανουαρίου 2025

Είδε εκείνο το περιβόητο φως ή διήρκησε παραπάνω και είδε περισσότερα ;

Αν θες, λες...

Οταν έκανε θεραπείες για τον καρκίνο κάποια στιγμή έφυγε από τη ζωή

έβλεπε σαν όνειρο τον εαυτό της από πάνω 4 γιατρούς να προσπαθούν να την επαναφέρουν στη ζωή, κι τη γιαγιά και το παππού από έξω να κλαίνε.
Αυτή όμως ένιωθε μια απίστευτη γαλήνη μέσα της , και ένιωθε άνετα λες και καθόταν κάπου πολύ μαλακά

Και τότε ξύπνησε !

επισης είχε δει παλιά την θεία μου που έφυγε από καρκίνο και μεγάλωσε τον ξάδερφο μου κιόλας στην ουσία, την είδε με ένα λευκό φόρεμα να τρέχει σε κάτι σκαλιά προς τα πάνω και την κυνήγησε
Αυτή σταμάτησε, και την λέει
Μην με ακολουθείς, δεν είναι η ώρα σου ακόμη, θα έρθω να σε βρω εγώ
Να προσέχεις τον Χαραλαμπο! (Έτσι λένε και τον ξάδερφο μου)

θεωρίες ό,τι θέλει να μου γράψει κανείς, αυτά που έχει ζήσει και έχω ζήσει δεν μπορεί να με αλλάξει κανείς την γνώμη μου !

 

[Υδροχόος]

Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό !

έχουμε βιώσει πολλά με τη μαμά μου και τη γιαγιά μου. Ειδικά μέσω των ονείρων και από αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν.
Αυτά όμως είναι για λίγους.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 6 Ιανουαρίου 2025

Οταν έκανε θεραπείες για τον καρκίνο κάποια στιγμή έφυγε από τη ζωή

έβλεπε σαν όνειρο τον εαυτό της από πάνω 4 γιατρούς να προσπαθούν να την επαναφέρουν στη ζωή, κι τη γιαγιά και το παππού από έξω να κλαίνε.
Αυτή όμως ένιωθε μια απίστευτη γαλήνη μέσα της , και ένιωθε άνετα λες και καθόταν κάπου πολύ μαλακά

Και τότε ξύπνησε !

επισης είχε δει παλιά την θεία μου που έφυγε από καρκίνο και μεγάλωσε τον ξάδερφο μου κιόλας στην ουσία, την είδε με ένα λευκό φόρεμα να τρέχει σε κάτι σκαλιά προς τα πάνω και την κυνήγησε
Αυτή σταμάτησε, και την λέει
Μην με ακολουθείς, δεν είναι η ώρα σου ακόμη, θα έρθω να σε βρω εγώ
Να προσέχεις τον Χαραλαμπο! (Έτσι λένε και τον ξάδερφο μου)

θεωρίες ό,τι θέλει να μου γράψει κανείς, αυτά που έχει ζήσει και έχω ζήσει δεν μπορεί να με αλλάξει κανείς την γνώμη μου !

Ο καθένας ας πει ό,τι θέλει, δε σε αφορά. Προσωπικά νιώθω δέος απέναντι σε τέτοια προσωπικά βιώματα...

Έχω ζήσει και η ίδια. Μα όπως λες, είναι για λίγους αυτά...

 

[Dias]

Πού πάμε όταν πεθάνουμε; Απολύτως ΠΟΥΘΕΝΑ. Δεν βρέθηκε ποτέ καμία απειροελάχιστη επιστημονική ένδειξη για ζωή μετά το θάνατο. Η ενέργεια καταναλώνεται, υποβαθμίζεται και γίνεται θερμότητα φτωχής εντροπίας. Έχει γραφεί εδώ και αιώνες για "ψυχές" που (τάχα) φεύγουν από το σώμα και βλέπουν από ψηλά. Με τόση δημοσιότητα, αυτό περνά στο υποσυνείδητο πολλών και το βλέπουν όνειρο όταν βρίσκονται σε κώμα. Απλό είναι. Όλα στο μυαλό μας βρίσκονται.

​

 

[Υδροχόος]

Ναι, τα γνωστά. Από τους αντιρρησίες...Οκ...

Δεν είναι τίποτα με το ζόρι, όμως, έτσι ; Πιστεύετε εσείς αυτά που θέλετε, κι εμείς αυτά που θέλουμε...

Δεν είναι απαραίτητο, ούτε υποχρεωτικό, να ταυτίζονται οι απόψεις μας...

Ούτε θα περιμένω από την επιστήμη να εξηγήσει πράγματα που...λογικά δεν εξηγούνται. Αυτό δε σημαίνει ότι παύουν να ισχύουν. Ακόμα και ο άνθρωπος έχει καταφέρει να φτάσει ως ένα σημείο...

 

[Scandal]

Κι εμένα οι απόψεις μου ταυτίζονται με του Dias, κι ας διάβαζα μεταφυσική στα νιάτα μου.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα μετά και ότι όσους έχω χάσει και θα χάσω, δε θα τους ξανά δω ποτέ. Κι εγώ κάποτε θα "πάψω".
Ωστόσο αυτό δεν με αποθαρρύνει από τη ζωή, ίσα ίσα. Μου δίνει κίνητρο να προσφέρω και να εκφράζομαι στα όντα που αγαπώ και, αν και εγωιστικό αν το βάλεις κάτω, το θεωρώ επένδυση ώστε εγώ να νιώθω καλά όταν τους χάσω. Ότι δηλαδή ήμουν εκεί γι' αυτούς. Και φυσικά με ενδιαφέρει το τι θα αφήσω πίσω όταν φύγω, δεν είμαι της λογικής ότι αν πεθάνω δε με ενδιαφέρει τίποτα (αυτή τη στιγμή που μιλάμε).

 

[Υδροχόος]

Κι εμένα οι απόψεις μου ταυτίζονται με του Dias, κι ας διάβαζα μεταφυσική στα νιάτα μου.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα μετά και ότι όσους έχω χάσει και θα χάσω, δε θα τους ξανά δω ποτέ. Κι εγώ κάποτε θα "πάψω".
Ωστόσο αυτό δεν με αποθαρρύνει από τη ζωή, ίσα ίσα. Μου δίνει κίνητρο να προσφέρω και να εκφράζομαι στα όντα που αγαπώ και, αν και εγωιστικό αν το βάλεις κάτω, το θεωρώ επένδυση ώστε εγώ να νιώθω καλά όταν τους χάσω. Ότι δηλαδή ήμουν εκεί γι' αυτούς. Και φυσικά με ενδιαφέρει το τι θα αφήσω πίσω όταν φύγω, δεν είμαι της λογικής ότι αν πεθάνω δε με ενδιαφέρει τίποτα (αυτή τη στιγμή που μιλάμε).

Η διαφορά σας, ξέρεις ποιά είναι ; Λες...πιστεύω. Εγώ πιστεύω...Λες αυτό που πιστεύεις, αλλά αφήνεις κι ένα "παραθυράκι ανοιχτό", μήπως υπάρχει και κάτι άλλο. Δεν είσαι απόλυτος/κάθετος. Προσωπικά, αυτό το σέβομαι.

 

[Scandal]

Η διαφορά σας, ξέρεις ποιά είναι ; Λες...πιστεύω. Εγώ πιστεύω...Λες αυτό που πιστεύεις, αλλά αφήνεις κι ένα "παραθυράκι ανοιχτό", μήπως υπάρχει και κάτι άλλο. Δεν είσαι απόλυτος/κάθετος. Προσωπικά, αυτό το σέβομαι.

Ο καθένας μπορεί να πει το "πιστεύω", ακόμα κι ένας άθεος.
Γιατί από χριστιανούς δεν ακούς τη βεβαιότητα ότι δεν πιστεύουν αλλά ξέρουν;

 

[Υδροχόος]

Ο καθένας μπορεί να πει το "πιστεύω", ακόμα κι ένας άθεος.

Εννοώ το πιστεύω...με την έννοια τού "νομίζω". Νομίζεις ότι είναι έτσι, όπως πιστεύεις...

Γιατί από χριστιανούς δεν ακούς τη βεβαιότητα ότι δεν πιστεύουν αλλά ξέρουν;

Αν θες το επεξηγείς περαιτέρω, γιατί δεν το καταλαβαίνω...

 

[Scandal]

Εννοώ το πιστεύω...με την έννοια τού "νομίζω". Νομίζεις ότι είναι έτσι, όπως πιστεύεις...

Αν θες το επεξηγείς περαιτέρω, γιατί δεν το καταλαβαίνω...

Κι εγώ μπερδεύτηκα πιο πολύ τώρα

Με βεβαιότητα δεν μπορεί να απαντήσει κανείς, ούτε ένας άθεος γιατί απλά δεν ξέρουμε, αν θέλουμε να τοποθετηθούμε σε μία συζήτηση με άλλους. Ωστόσο μπορείς να ακούσεις τη βεβαιότητα από αμφότερες τις πλευρές. Αν εννοείς ότι αφήνω στον εαυτό μου ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρχει θεός και μεταθανάτια ζωή, όχι, δεν με απασχολεί και δεν δρω βάσει αυτού του σκεπτικού. Και πάλι είναι μια μορφή πίστης κι αυτή.