Προσωπική σχέση με το Θεό/ανώτερο εαυτό/συμπαντική νοημοσύνη κλπ.

[Guest 209912]

Όμως δεν αποκλείω την ύπαρξη ανώτερων σφαιρών συνείδησης, ούτε αν θες, και οντοτήτων ασύλληπτων από το άνθρωπο, τουλάχιστον με τις γνωστές αισθήσεις και τα μέσα που διαθέτει. Ούτε αποκλείω την ύπαρξη μιας συμπαντικής συνείδησης/πηγής ή όπως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί. Ίσα ίσα, είναι πραγματα που πιστεύω, όπως προείπα.

Ακόμη και αυτά που γράφεις εδώ αποτελούν μια προβολή του ασυνείδητου σου. Αν σου έλεγα πως ναι υπάρχει ένα ανώτερο ον που δημιούργησε τα πάντα, το οποίο δεν θα αναμιχθεί ποτέ και με κανένα τρόπο στην ζωή σου, δεν δίνει δεκάρα για σένα και δεν θα το συναντήσεις ποτέ,
θα σε ενδιέφερε η ύπαρξη αυτού του όντος; Οχι. Ο λόγος που κάνουμε τέτοιες ερωτήσεις είναι γιατί μας ενδιαφέρει η σχέση δύναμης που κρύβεται στο άγνωστο. Σε ενδιαφέρει αν το ον που κατοικεί στην άγνωστη σπηλιά είναι αρκετά δυνατό ώστε να μπορεί να σε βλάψει ή να σε προστατέψει και αν ενδιαφέρεται να το κάνει.

Αν πίστευαν αυτά τα πράγματα όλοι οι θρησκευόμενοι του κόσμου δεν θα είχαμε Μεσαίωνα, Σταυροφορίες, ούτε Τζιχάντ (αυτό το τελευταίο το έχουμε και σήμερα). Η ανθρωπότητα θα είχε φτάσει σε άλλα επίπεδα εξέλιξης σήμερα
Όσο για τις συμπεριφορές που επιστρέφονται που λες, θυμίζει και λίγο από το νόμο του Κάρμα και τις νταρμικές φιλοσοφίες γενικά...

Οι σταυροφοριες δεν είχανε σχέση με την πίστη. Ήτανε απλά η αγνή εκτόνωση της αρπακτικης φύσης μας. Γι αυτό και ήταν τόσο όμορφες.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι επίγειες απόψεις που διαμορφώνουμε καθορίζουν το μετά. Μου φαίνεται σαν βολική άποψη που χρυσώνει το χάπι του θανάτου.

Η ύπαρξη του μετά είναι και αυτό μια επίγεια άποψη που διαμορφώνεται από το πριν.

Τώρα, υπάρχει και η (γοητευτική) άποψη ότι το σύμπαν είναι γεναιόδωρο και αυτό που περιμένεις, αυτό συναντάς.

Το σύμπαν είναι εντελώς απαθες. Αλλά σίγουρα αυτό που αναζητείς το βρίσκεις.

 

[Guest 896561]

Οι σταυροφοριες δεν είχανε σχέση με την πίστη. Ήτανε απλά η αγνή εκτόνωση της αρπακτικης φύσης μας. Γι αυτό και ήταν τόσο όμορφες.

Για την ώρα θα σταθώ σε αυτό, μιας και θέλω να το σχολιάσω. Ήταν εκτόνωση της αρπακτικής φύσης αυτών που τις διοργάνωσαν, συμφωνώ σε αυτό. Όμως, όλη μάζα που της υποστήριξε και πήγε να σκοτωθεί κιόλας για αυτές, υποκινήθηκε με το πρόσχημα της πίστης, οπότε υπήρχε ξεκάθαρα θρησκευτικό κίνητρο. Η πίστη λειτούργησε ως αφορμή λοιπόν.

Όσο για το πόσο 'όμορφες' ήταν, ελπίζω να τρολάρεις. Βλέπεις δηλαδή ομορφιά και στο isis σήμερα; Κι αυτοί μπορεί να αποτελούν μια 'όμορφη εκτόνωση της αρπακτικής φύσης μας'...

 

[Guest 209912]

Για την ώρα θα σταθώ σε αυτό, μιας και θέλω να το σχολιάσω. Ήταν εκτόνωση της αρπακτικής φύσης αυτών που τις διοργάνωσαν, συμφωνώ σε αυτό. Όμως, όλη μάζα που της υποστήριξε και πήγε να σκοτωθεί κιόλας για αυτές, υποκινήθηκε με το πρόσχημα της πίστης, οπότε υπήρχε ξεκάθαρα θρησκευτικό κίνητρο. Η πίστη λειτούργησε ως αφορμή λοιπόν.

Οι αφορμές ναι, ήταν θρησκευτικές. Τα κίνητρα όχι. Ένας αγρότης δεν φεύγει από τη Γερμανία για να πεθάνει στην Παλαιστίνη επειδή τον έπεισε ο παπάς του χωριού.

Όσο για το πόσο 'όμορφες' ήταν, ελπίζω να τρολάρεις. Βλέπεις δηλαδή ομορφιά και στο isis σήμερα; Κι αυτοί μπορεί να αποτελούν μια 'όμορφη εκτόνωση της αρπακτικής φύσης μας'...

Οταν βλέπεις μια τίγρη να σκοτώνει ένα ελάφι δεν είναι όμορφο το θέαμα; Φυσικά και είναι. Γιατί βλέπεις την φύση της τίγρης.

Η φύση του ανθρώπου δεν είναι μόνο η δημιουργία. Είναι και η καταστροφή. Αν μπορείς να δεις μόνο την ομορφιά της Αφροδίτης και όχι του Άρη είναι επειδή έχεις απωθησει τον Άρη στο ασυνείδητο σου και είσαι δηλαδή ανολοκλήρωτος σαν άνθρωπος.

Και για την ακρίβεια ο λόγος που δεν μπορείς να δεις την ομορφιά του Άρη είναι το κυρίαρχο αρχέτυπο της εποχής, δηλαδή ο Γιαχβέ, η ντροπή.

 

[Gaspar]

Η ύπαρξη του μετά είναι και αυτό μια επίγεια άποψη που διαμορφώνεται από το πριν.

Όμως αφού εσύ και εγώ έχουμε συνείδηση, συναισθήματα τάσεις δημιουργίας και τα εκδηλωνουμε ως ανθρώπινα όντα όσο ζούμε, άρα αυτές οι καταστάσεις είναι κάτι υπαρκτό στο σύμπαν.
εκδηλώθηκαν σε εμάς και ίσως εκδηλωθούν και σε άλλους πλανήτες η σε άλλη μορφή πέρα της ανθρώπινης η πέρα από το ορατό.

Εξ ου και το και το καθ εικόνα και ομοίωση

Πάντα θεωρούσα τον ίδιο τον άνθρωπο ως ένδειξη ύπαρξης του Θεού

 

[Guest 209912]

Όμως αφού εσύ και εγώ έχουμε συνείδηση, συναισθήματα τάσεις δημιουργίας και τα εκδηλωνουμε ως ανθρώπινα όντα όσο ζούμε, άρα αυτές οι καταστάσεις είναι κάτι υπαρκτό στο σύμπαν.
εκδηλώθηκαν σε εμάς και ίσως εκδηλωθούν και σε άλλους πλανήτες η σε άλλη μορφή πέρα της ανθρώπινης η πέρα από το ορατό.

Εξ ου και το και το καθ εικόνα και ομοίωση

Πάντα θεωρούσα τον ίδιο τον άνθρωπο ως ένδειξη ύπαρξης του Θεού

Εγώ απλά πιστεύω ότι αυτη η θεώρηση είναι μια δική μας προβολή στο σύμπαν που πηγάζει από την φυση μας. Δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος που πρέπει να υπάρχει ένας Θεός που δημιούργησε τα πάντα, ενδιαφέρεται για εμάς, μας αγαπάει κτλ πέραν από το γεγονος πως μόνο αυτό μπορούμε να δούμε γιατι αυτό μας επιτρέπει η φύση μας να δούμε.

 

[EvanescenceQ]

Εγώ απλά πιστεύω ότι αυτη η θεώρηση είναι μια δική μας προβολή στο σύμπαν που πηγάζει από την φυση μας. Δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος που πρέπει να υπάρχει ένας Θεός που δημιούργησε τα πάντα, ενδιαφέρεται για εμάς, μας αγαπάει κτλ πέραν από το γεγονος πως μόνο αυτό μπορούμε να δούμε γιατι αυτό μας επιτρέπει η φύση μας να δούμε.

το ειπε ο @ilias90 πιο πριν αυτο και συμφωνησα "είμαστε και καταληγουμε αυτο που πιστεύουμε "

 

[Gaspar]

Εγώ απλά πιστεύω ότι αυτη η θεώρηση είναι μια δική μας προβολή στο σύμπαν που πηγάζει από την φυση μας. Δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος που πρέπει να υπάρχει ένας Θεός που δημιούργησε τα πάντα, ενδιαφέρεται για εμάς, μας αγαπάει κτλ πέραν από το γεγονος πως μόνο αυτό μπορούμε να δούμε γιατι αυτό μας επιτρέπει η φύση μας να δούμε.

Ο θεός δεν είναι κάποια ξεχωριστή οντότητα, αυτή η εξήγηση είναι πολύ απλοϊκή και κάνει την έννοια του θεού να φαίνεται πρωτόγονη και αστεία.

Ο θεός είναι μέσα μας είμαστε κομμάτι του και εκφράζεται στην γη μέσα από εμάς, κάθε έμβιο πλάσμα εκφράζει μέρος του Θεόυ γιατί αυτό είναι εκδήλωση του.
Όπως η σταγόνα που επιστρέφει στον ωκεανό.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το εγώ που βιώνουμε τώρα συνεχίζεται και μετά θάνατον, είμαστε η ίδια συνείδηση που απλά βιώνει διαφορετικές εμπειρίες ταυτόχρονα.

Στην χριστιανική θεώρηση όπως είπε ο Ιησούς είμαστε τα αμπελόφυλλα και είναι το αμπέλι.
Μια ενότητα η οποία εκφράζεται και στην αποκορύφωση του μυστικού δείπνου όπου παρέδωσε στους αχρειους και άξεστους μαθητές, πρώτους μύστες το κρασί και αίμα ως ψωμί και κρασί για να εκφραστεί και με υλικά μέσα αυτή η ένωση μεταξύ ανθρώπου και θείου.

Και όπως ξανά και ξανά στον μυστικό δείπνο αναφέρει:Ιώ 17:21
ώστε να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος μ’ εμένα κι εγώ μ’ εσένα. Να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ εμάς, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι μ’ έστειλες εσύ. Εγώ τη δόξα που μου έδωσες την έδωσα σ’ αυτούς, για να είναι ένα μεταξύ τους, όπως εμείς είμαστε ένα: Εγώ ενωμένος μαζί τους κι εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε ν’ αποτελούν μια τέλεια ενότητα,

 

[EvanescenceQ]

Ο θεός δεν είναι κάποια ξεχωριστή οντότητα, αυτή η εξήγηση είναι πολύ απλοϊκή και κάνει την έννοια του θεού να φαίνεται πρωτόγονη και αστεία.

Ο θεός είναι μέσα μας είμαστε κομμάτι του και εκφράζεται στην γη μέσα από εμάς, κάθε έμβιο πλάσμα εκφράζει μέρος του Θεόυ γιατί αυτό είναι εκδήλωση του.
Όπως η σταγόνα που επιστρέφει στον ωκεανό.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το εγώ που βιώνουμε τώρα συνεχίζεται και μετά θάνατον, είμαστε η ίδια συνείδηση που απλά βιώνει διαφορετικές εμπειρίες ταυτόχρονα.

Στην χριστιανική θεώρηση όπως είπε ο Ιησούς είμαστε τα αμπελόφυλλα και είναι το αμπέλι.
Μια ενότητα η οποία εκφράζεται και στην αποκορύφωση του μυστικού δείπνου όπου παρέδωσε στους αχρειους και άξεστους μαθητές, πρώτους μύστες το κρασί και αίμα ως ψωμί και κρασί για να εκφραστεί και με υλικά μέσα αυτή η ένωση μεταξύ ανθρώπου και θείου.

Και όπως ξανά και ξανά στον μυστικό δείπνο αναφέρει:Ιώ 17:21
ώστε να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος μ’ εμένα κι εγώ μ’ εσένα. Να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ εμάς, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι μ’ έστειλες εσύ. Εγώ τη δόξα που μου έδωσες την έδωσα σ’ αυτούς, για να είναι ένα μεταξύ τους, όπως εμείς είμαστε ένα: Εγώ ενωμένος μαζί τους κι εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε ν’ αποτελούν μια τέλεια ενότητα,

Ειναι τι επιλεγει ο καθένας μας να τον γεμίσει ψυχικα/πνευματικά ωστε να παρει τη δυναμη για τον δυσκολο αγωνα της ζωης. Η ζωη ενεχει πονο και δυστυχια και ο ανθρωπος απο κατι πρεπει να πιαστει να συνεχισει το ταξιδι.
Οτι εκφραζει τον καθενα μας λοιπον.
Οτι μας δινει δύναμη.
Αυτο ακριβώς

 

[Guest 209912]

Ο θεός δεν είναι κάποια ξεχωριστή οντότητα, αυτή η εξήγηση είναι πολύ απλοϊκή και κάνει την έννοια του θεού να φαίνεται πρωτόγονη και αστεία.

Ο θεός είναι μέσα μας είμαστε κομμάτι του και εκφράζεται στην γη μέσα από εμάς, κάθε έμβιο πλάσμα εκφράζει μέρος του Θεόυ γιατί αυτό είναι εκδήλωση του.
Όπως η σταγόνα που επιστρέφει στον ωκεανό.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το εγώ που βιώνουμε τώρα συνεχίζεται και μετά θάνατον, είμαστε η ίδια συνείδηση που απλά βιώνει διαφορετικές εμπειρίες ταυτόχρονα.

Στην χριστιανική θεώρηση όπως είπε ο Ιησούς είμαστε τα αμπελόφυλλα και είναι το αμπέλι.
Μια ενότητα η οποία εκφράζεται και στην αποκορύφωση του μυστικού δείπνου όπου παρέδωσε στους αχρειους και άξεστους μαθητές, πρώτους μύστες το κρασί και αίμα ως ψωμί και κρασί για να εκφραστεί και με υλικά μέσα αυτή η ένωση μεταξύ ανθρώπου και θείου.

Και όπως ξανά και ξανά στον μυστικό δείπνο αναφέρει:Ιώ 17:21
ώστε να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, είσαι ενωμένος μ’ εμένα κι εγώ μ’ εσένα. Να είναι κι αυτοί ενωμένοι μ’ εμάς, κι έτσι ο κόσμος να πιστέψει ότι μ’ έστειλες εσύ. Εγώ τη δόξα που μου έδωσες την έδωσα σ’ αυτούς, για να είναι ένα μεταξύ τους, όπως εμείς είμαστε ένα: Εγώ ενωμένος μαζί τους κι εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε ν’ αποτελούν μια τέλεια ενότητα,

Δεν είναι και αυτό μια προβολή του εγώ μας; Βλέπουμε στα έμβια όντα μια συμπεριφορά μέσα στην οποία αναγνωρίζουμε ένα κομμάτι του εαυτου μας και άρα επιλέγουμε να το προβαλουμε στο θείο;

 

[Gaspar]

Δεν είναι και αυτό μια προβολή του εγώ μας; Βλέπουμε στα έμβια όντα μια συμπεριφορά μέσα στην οποία αναγνωρίζουμε ένα κομμάτι του εαυτου μας και άρα επιλέγουμε να το προβαλουμε στο θείο;

Σαφώς και είναι.
Για όσα έμβια όντα δεν μας αντιλαμβάνονται, είμαστε οι θεοί τους. Έχουνε ένα κομμάτι μας. Εκδηλώνουν ένα μέρος του εγώ μας.

Μήπως και εμείς ως άνθρωποι είμαστε με την σειρά μας μια προβολή του εγώ του θείου?

 

[Nihilist]

Πιστός: υπάρχει Θεός και το ξέρω. Καθαρός δογματισμός.

Άθεος: δεν υπάρχει Θεός και επίσης το ξέρω. Ανάστροφος δογματισμός

Αγνωστικιστής: δεν ξέρω αν υπάρχει ή αν δεν υπάρχει Θεός, αλλά ξέρω ότι δε θα το μάθω ποτέ, ό,τι κι αν γίνει. Αυτό είναι μηδενισμός, δογματισμός εκ πλαγίου.

Σκεπτικός: δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός και ούτε ξέρω αν θα μάθω ποτέ. Επιστημολογικά, αυτή είναι η μόνη λογική(με πολλά εισαγωγικά) στάση. Όλες οι άλλες καταλήγουν σε βέβαια συμπεράσματα από αβέβαια δεδομένα.

Οι αφορμές ναι, ήταν θρησκευτικές. Τα κίνητρα όχι. Ένας αγρότης δεν φεύγει από τη Γερμανία για να πεθάνει στην Παλαιστίνη επειδή τον έπεισε ο παπάς του χωριού.

Κι όμως, γι’ αυτό πήγαινε, ή, έστω, και γι’ αυτό. Δεν ήταν αφορμή, αλλά τουλαχιστον μία από τις αιτίες, γιατί πράγματι πίστευε ότι μετά θάνατον θα πήγαινε στον παράδεισο και θα εξαργύρωνε την επίγεια θυσία του.
Τότε η θρησκεία ήταν το κυρίαρχο αφήγημα, όπως είναι σήμερα τα ανθρώπινα δικαιώματα, γι’ αυτό ένας γάλλος γιατρός μπορεί να ρισκάρει τη ζωή του για να πάει στην Αφρική να σώζει παιδάκια. Δεν κρίνω κάποιο από αυτά τα αφηγήματα, απλώς παρατηρώ πόσο ισχυρά είναι.

 

[Guest 209912]

Κι όμως, γι’ αυτό πήγαινε, ή, έστω, και γι’ αυτό. Δεν ήταν αφορμή, αλλά τουλαχιστον μία από τις αιτίες, γιατί πράγματι πίστευε ότι μετά θάνατον θα πήγαινε στον παράδεισο και θα εξαργύρωνε την επίγεια θυσία του.
Τότε η θρησκεία ήταν το κυρίαρχο αφήγημα, όπως είναι σήμερα τα ανθρώπινα δικαιώματα, γι’ αυτό ένας γάλλος γιατρός μπορεί να ρισκάρει τη ζωή του για να πάει στην Αφρική να σώζει παιδάκια. Δεν κρίνω κάποιο από αυτά τα αφηγήματα, απλώς παρατηρώ πόσο ισχυρά είναι.

Οι άνθρωποι είμαστε αρπακτικά όντα. Κάθε αρπακτικό πρέπει σκοτώσει και να θηρεψει γιατί αυτό του υποδεικνύει η φύση του. Οι διαφορές αφηγήσεις είναι μονάχα εκκλήσεις προς τις διαφορές πτυχές της φύσης μας και αυτός είναι και ο λόγος που μας παρακινουν. Ο άνθρωπος παίρνει βαθειά ικανοποίηση από το να διαπράττει φρικαλεοτητες κάθε είδους και αυτός είναι ο λόγος που το κάνει. Η δυναμη να πάρεις μια ζωή προσφέρει ηδονή γιατι είμαστε αρπακτικά και επιβεβαιώνεται έτσι η φύση μας.

 

[Guest 896561]

@hack3r Οι αφορμές ναι, ήταν θρησκευτικές. Τα κίνητρα όχι. Ένας αγρότης δεν φεύγει από τη Γερμανία για να πεθάνει στην Παλαιστίνη επειδή τον έπεισε ο παπάς του χωριού.

Ναι, αρχικά είπες ότι δεν υπήρχε καμία σχέση με την πίστη, τώρα παραδέχεσαι ότι λειτούργησε σαν αφορμή έστω. Για μένα δεν ήταν θρησκευτική η αιτία των σταυροφοριών αλλά ο επεκτατισμός όπως ανέφερες προηγουμένως. Όμως, η τυφλή και με παρωπίδες πίστη του αμόρφωτου λαού οδήγησε στην πανεύκολη χειραγώγησή του. Οπότε ο ο αγρότης που λες δεν θα έφευγε από τη Γερμανία για να πεθάνει στην Παλαιστίνη αν δεν ήταν φανατικός και θρησκόληπτος.


@hack3r Οταν βλέπεις μια τίγρη να σκοτώνει ένα ελάφι δεν είναι όμορφο το θέαμα; Φυσικά και είναι. Γιατί βλέπεις την φύση της τίγρης.

Προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου το συγκεκριμένο θέαμα. Κοίτα, ενορμήσεις και άγρια ένστικτα σαφώς και υπάρχουν στον άνθρωπο, γι'αυτό και εκτοπίζονται στο ασυνείδητο που ανέφερες πριν. Είναι η λεγόμενη «απώθηση», μια από τις προσαρμοστικές άμυνές μας, που λειτουργεί για να μην κατακλυζόμαστε από το άγχος και να μην παρεκλίνουμε από το φυσιολογικό και το κοινωνικά αποδεκτό.

@hack3r Η φύση του ανθρώπου δεν είναι μόνο η δημιουργία. Είναι και η καταστροφή. Αν μπορείς να δεις μόνο την ομορφιά της Αφροδίτης και όχι του Άρη είναι επειδή έχεις απωθησει τον Άρη στο ασυνείδητο σου και είσαι δηλαδή ανολοκλήρωτος σαν άνθρωπος.

Και για την ακρίβεια ο λόγος που δεν μπορείς να δεις την ομορφιά του Άρη είναι το κυρίαρχο αρχέτυπο της εποχής, δηλαδή ο Γιαχβέ, η ντροπή.

Τώρα νομίζω τσουβαλιάζεις κάποια πράγματα. Αυτά που λες μου θυμίζουν τις θεωρίες των εναντίων των Πυθαγορείων, το ότι υπάρχουν αντίθετοι πόλοι στα πάντα και εμείς πρέπει να πετυχαίνουμε την ισορροπία (π.χ Φως-σκοτάδι, άρρεν-θήλυ, καλό-κακό, δεξί-αριστερό)... Επίσης, σαν να έχεις μελετήσει και λίγο από Καμπάλα ή κάνω λάθος;

Υ.Γ: Το γ...σα τελείως με τα quote, με συγχωρείτε... δεν το έχω βρει ακόμα πως δουλεύουν εδώ

 

[Nick890]

Η θρησκείες είναι σαν να πιστεύεις σε μονόκερους

Κατά την γνώμη μου πιστεύω πως όλος ο κόσμος θα πρέπει να είναι αγνωκιστες (δεν πιστεύουν σε αυτά που λένε οι θρησκείες ,αλλά πιστεύουν σε έναν θεό δημιουργό μας (αν υπάρχει )).Η θρησκείες μας υποδηλώνουν ,είναι δόγματα και χρησιμοποιούται προς συμφέρον τους .
Λένε στον απλό άνθρωπο να μην πιστεύει στον εαυτό ,δεν τον διδάσκει ,δεν του λέει να πιστέψει σε αυτό που έχει μέσα του ,αλλά του λέει να πιστέψει σε κάτι άλλο που του παρουσιάζουν αυτοι . Χρησιμοποιούν επίκληση στο συναίσθημα και κάνουν δούλους τον απλό άνθρωπο που δεν έχει κριτική σκέψη .
Εκτός αυτού ,θέλουν το καλό του ανθρώπου αλλά όλες οι θρησκείες έχουν φέρει ρατσισμό ανάμεσα στους ανθρώπους ,οποίος δεν ακολουθεί τον δρόμο μιας θρησκείας είναι άπιστος .Ενώ απ' την άλλη χρησιμοποιούν την μετάνοια για να συγχωρούν ακόμα και δελοφονο ,του λένε μπράβο .ΕΛΕΟΣ

Πολύ απλά ήρεμα και ωραία ένα επιχείρημα τα λύνει όλα ,όταν ξεκίνησε η εποχή του ανθρώπου δεν υπήρχαν αυτόματα 100 και θρησκείες καινο καθένας πίστευε σε ότι νάνε ,δεν γίνεται αυτό ,είναι χωρίς λογική το πράγμα .Εκτός αυτού μπορεί να μην υπήρχε ο άνθρωπος αλλά υπήρχαν επρπετα δεινόσαυροι κλπ ,αυτοί είχαν δικές τους θρησκείες.

Έχω σιχαθεί τις θρησκείες όπου δεν πάει πια ,δεν της ακολουθώ ,αλλά μπορώ να κάνω πράγματα από προσωπική εμπειρία (πμχ να πάω σε μια μονή έτσι για ταξίδι ,να δω τοπία κλπ αλλά όχι ότι είμαι πιστός ).Έχω φτάσει σε επίπεδο να θέλω να βρισω τα άτομα που είναι πιστοί στις θρησκείες νομίζοντας πως κάτι θα τους σώσει χωρίς καν η ίδιοι να μην προσπαθούν να σώσουν τον εαυτό του ,αλλά δεν το κάνω επειδή σέβομαι την επιλογή του άλλου

**Και ελπίζω όταν μεταφέρουν ανθρώπους στον Άρη να μην δημιουργήσουν θρησκείες ,αν και ο ελον μάσκα θα φταίξει δική του θρησκεία λογικά και θα είναι ο ένας απ' τους θεούς

 

[Gaspar]

Οι σταυροφορίες ήταν η δυναμική απάντηση της δύσης απέναντι στην ισλαμική κατάκτηση.
Λαός και βασιλείς ενώθηκαν σε έναν ευγενή ρομαντικό σκοπό. Την ανακατάληψη της Αγίας πόλης και της Ισπανίας με βία και αίμα.

Deus vult λέμε και κλαίμε.

 

[Nick890]

@hack3r γιατί λυπάσαι ,λέω κάτι λάθος ?

 

[Guest 209912]

@hack3r γιατί λυπάσαι ,λέω κάτι λάθος ?

Ναι, σχεδόν τα πάντα. Δεν ξέρω από που να το πιάσω, οπότε δε θα το πιάσω.

 

[Guest 896561]

Οι σταυροφορίες ήταν η δυναμική απάντηση της δύσης απέναντι στην ισλαμική κατάκτηση.
Λαός και βασιλείς ενώθηκαν σε έναν ευγενή ρομαντικό σκοπό. Την ανακατάληψη της Αγίας πόλης και της Ισπανίας με βία και αίμα.

Deus vult λέμε και κλαίμε.
View attachment 73717

Σταυροφορίες και τζιχάντ είναι τα πολύ άσχημα των αβρααμικών θρησκειών. Ευτυχώς με τους δικούς μας (τους χριστιανούς) βρήκαμε άκρη, έχουν εκπολιτιστεί και δεν έχουμε (πολλές) ακραίες συμπεριφορές. Τι θα κάνουμε με τους μουσουλμάνους είναι το θέμα, αυτοί το έχουν αργήσει πολύ

Όσο για το «Deus vult»... Ο Θεός θέλει; τι θέλει; Δεν είναι «άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου;» Ή έγιναν γνωστές μόνο για να καταλάβουν τους Αγίους τόπους και να πλουτίσουν παραπάνω οι Πάπες και οι ευγενείς; Άκου σύνθημα για «ιερό σκοπό» τώρα, εκ διαμέτρου αντίθετο με το δόγμα...

 

[Nick890]

Ναι, σχεδόν τα πάντα. Δεν ξέρω από που να το πιάσω, οπότε δε θα το πιάσω.

Οκ 0 επιχείρηματα ....next

 

[Dr.]

Αρχικά πρέπει να κατανοήσετε ότι όλα αυτά που βλέπετε και ακούτε είναι ψευδαισθησεις. Είναι απλά το αποτέλεσμα επεξεργασίας του ΚΝΣ. Ο άνθρωπος είναι ένα τρισδιάστατο ον που ζει σε ένα πολυδιάστατο περιβάλλον( κάνεις δεν ξέρει πόσες διαστάσεις υπάρχουν). Έτσι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τον χώρο όπως είναι στην πραγματικότητα αλλά όπως το αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος μας. Προσωπικά πιστεύω ακράδαντα στην ύπαρξη του τριαδικού Θεού