Σε τι ηθικά παραπτώματα έχετε υποπέσει στη ζωή σας;

[Jigsaw]

Ποιος μπορει να ορισει ομως την ηθικη;Τι ειναι καλο κ τι κακο;

Τα αποτελέσματα φαντάζομαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Ποιος μπορει να ορισει ομως την ηθικη;Τι ειναι καλο κ τι κακο;

ο καθένας μόνος του και για τον εαυτό του ορίζει τα δικά του μέτρα σε αυτά τα ερωτήματα....

λέω λοιπόν εγώ... "εχω απατήσει" και το θεωρώ ηθικό παράπτωμα....
Κάποιος ο οποίος δεν το θεωρεί ηθικό παράπτωμα, θα το έχει κάνει και κατα πολύ μεγάλο ποσοστό αλλά δεν θα το αναφέρει καν σε αυτο το ... παιχνίδι!
Το προσπερνάει... δεν είναι αμαρτία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Παιδια εγώ δεν θεωρώ οτι το να κλέψεις ή να φύγεις χώρις να πληρώσεις είναι ιθικό παράπτωμα( άν και δέν το έχω κάνει) αλλα το γεγονός ότι έκρυψα πράγματα απο τον άντρα μου πριν και μετα το γάμο, οχι μεγάλα πράγματα ασίμαντα και δέν άντεξα και τον έβαλα κάτω και του τα είπα όλα, για μένα ιθικό παράπτωμα είναι ότι μικρό ή ότι μεγάλο μπορεί να σου προκαλέσει τίψεις(έτσι λέω).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[cacofonix]

Την έπεσα μια φορά σε κοπέλα που συνοδευόταν...βέβαια σπάνια φταίει μόνο ένας...είχε δώσει αφορμή...Μερικές μέρες μετά ... παίζαμε ...

Μια άλλη φορά μας είχαν κλέψει πορτοφολάδες στη Ρώμη ... όλα κλειστά, και βρίσκουμε ένα ζαχαροπλαστείο στη μέση του πουθενά ... απασχόλησε ένας τον μαγαζάτορα και οι υπόλοιποι πήραμε κάτι να κόψουμε την πείνα ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Φώτης09]

ναι αλλα δεν λεω τι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Τα αποτελέσματα φαντάζομαι.

Δεν νομίζω, εξάλλου το αποτέλεσμα δεν είναι συνιστώσα μόνο ενός αποτελέσματος ειδικά σε τέτοια θέματα. Εσύ μπορεί να έπαιξες άψογα τα χαρτιά σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Fata_Morgana]

Μικρά που να με φορτώσουν με τύψεις για λίγο ναι, αλλά ποτέ κάτι που θα έκανε τις Ερινύες να με κυνηγούν αιώνια Γενικά έχω μετανιώσει για ελάχιστα πράγματα.

Ναι έχω πει ψέμματα πολλές φορές, άλλοτε για συμφέρων άλλοτε γιατί απλά μπορούσα να πω. Ναι έχω κάνει σεξ με πρώην γνωστής μου παρόλο που ήξερα πως είχε κόλλημα μαζί του. Ναι έχω κλέψει μικρόποσα μερικές φορές, μια φορά μάλιστα από παγκάρι εκκλησίας. Ναι έχω υποσχεθεί και έχω τάξει πράγματα και δεν κράτησα τις υποσχέσεις μου. Ναι έχω πληγώσει και προσβάλει, μερικές φορές το ευχαριστήθηκα κιόλας. Τώρα που τα βλέπω όλα μαζί μοιάζω πολύ πολύ κακός άνθρωπος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Angelique.]

Ψέματα. Παλιότερα. Κυρίως για το συμφέρον μου. Αρκετά και κυρίως σε πολύ κοντινά μου πρόσωπα. [fail i know]

To ότι δεν ήθελα έναν πολύ κοντινό μου [πλέον] φίλο στην τότε παρέα που είχα, γιατί δεν μου ταίριαζε το "image" του.
Εν τέλει αυτός ο άνθρωπος αποδείχτηκε ο πιο σωστός σε σχέση με κάτι άλλες....

Κάτι που έκανα επίσης παλιότερα..
Ήταν ότι πολλές φορές ακόμα και αν ήξερα πως είχα άδικο,
ακόμα και αν είχα κάνει εγώ την μαλακία,ακόμα και αν ήξερα ότι έπρεπε να πέσω γονατιστή να ζητάω συγγνώμη,
κάπως "κατάφερνα" να το γυρίζω και να μου ζητάει και συγγνώμη αυτός που είχε εξ αρχής δίκιο.
Την έβγαζα καθαρή με άσχημο τρόπο χωρίς να παίρνω τις ευθύνες μου.

Δεν έχω κλέψει πέραν μόνο μιας φοράς στο δημοτικό και εν τέλει το "επέστρεψα" γιατί ένιωθα τύψεις.

Ακόμα και για όλα τα παραπάνω ^ πάντως έχω μετανιώσει. Και για 1-2 ακόμη πράγματα.
Γενικά μετανιώνω για oτιδήποτε "κακό" έχω κάνει και είναι κατά της "ηθικής" μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Σε τι ηθικά παραπτώματα έχετε υποπέσει στη ζωή σας;

Μωρέ πιο πολύ ανήθικα ήταν παρά ηθικά. Αλλά δε μετανιώνω. Δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να είμαστε ηθικοί. Ήρθαμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Η ηθική έχει κατασκευαστεί απ' τους ανθρώπους και την κοινωνία κι όλοι ξέρουμε καλά πόσο γραμμένη την έχω την κοινωνία. Άλλωστε χωρίς λίγη ανηθικότητα τι θα απογίνουμε; Πού θα βρούμε αλλού να γευτούμε τη γλύκα του απαγορευμένου; Είναι κι οι βάρβαροι μια κάποια λύση...
(μη μού δίνετε σημασία)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stitchpunk]

Μωρέ πιο πολύ ανήθικα ήταν παρά ηθικά. Αλλά δε μετανιώνω. Δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να είμαστε ηθικοί. Ήρθαμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Η ηθική έχει κατασκευαστεί απ' τους ανθρώπους και την κοινωνία κι όλοι ξέρουμε καλά πόσο γραμμένη την έχω την κοινωνία. Άλλωστε χωρίς λίγη ανηθικότητα τι θα απογίνουμε; Πού θα βρούμε αλλού να γευτούμε τη γλύκα του απαγορευμένου; Είναι κι οι βάρβαροι μια κάποια λύση...
(μη μού δίνετε σημασία)

Ξέρεις τι σκέφτομαι? Ότι η ηθική δεν είναι κάτι τόσο αντικείμενο όσο πιστεύουν κάποιοι. Δεν είσαι απαραίτητα ηθικός αν ακολουθεις τους κανόνες της κοινωνίας οπότε δεν είναι κάτι που έχει κατασκευαστεί από την κοινωνία. Είναι κάτι πολύ προσωπικό για τον καθένα και μπορεί το δικό μου βιβλίο ηθικής να είναι ανήθικο για κάποιον άλλο. Δηλαδή ακόμη και τα βασικά όπως οι δέκα εντολές, είναι ηθικές υπό προϋποθέσεις. Δηλαδή όλοι θεωρούμε πχ το ψέμα ανήθικο, αλλά κάποιες φορές είναι πιο ηθικό να πεις ψέματα. Είναι πιο πολύ η ιδιοτέλεια της υποτιθέμενης ανήθικης πράξης που σε κάνει τελικά ανήθικο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Zilda]

Έχω απιστησει
Έχω πει ψέματα
Έχω ορκιστεί ψέματα
Έχω ψάξει κινητό,λαπτοπ
Έχω κλάψει ψεύτικα για να με συγχωρέσουν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsilimpirlidis]

Η λανθασμενη κατασταση ειναι να ζητας να ειναι οι αλλοι ηθικοι και να τους κρινεις ηθικα και να ηθικολογεις και εσυ να εισαι ανηθικος χωρις ορια.
Η ηθικη ειναι το οπλο της λογικης αλλα στη μεση οδο της γινονται τα μικρα θαυματα και παντα με ορια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Τσιγάρα σέρτικα]

Δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να είμαστε ηθικοί. Ήρθαμε για να είμαστε ευτυχισμένοι. Η ηθική έχει κατασκευαστεί απ' τους ανθρώπους και την κοινωνία κι όλοι ξέρουμε καλά πόσο γραμμένη την έχω την κοινωνία. Άλλωστε χωρίς λίγη ανηθικότητα τι θα απογίνουμε; Πού θα βρούμε αλλού να γευτούμε τη γλύκα του απαγορευμένου; Είναι κι οι βάρβαροι μια κάποια λύση...

αν αλήθεια ξέρεις γιατί υπάρχουμε και ζούμε, ειλικρινά σε ζηλεύω. Το να ευτυχήσουμε, ακούγεται πειστικό για πολλούς υποθέτω. Καθένας βέβαια προσδιορίζει την ευτυχία με διαφορετικό τρόπο. Την εμπλοκή της ηθικής -και των αρχών που προκύπτουν επί ασπασμού της- σαν αυτοσκοπό ύπαρξης δεν καταλαβαίνω. Ίσως διδάχτηκα λαθεμένα πως το πλαίσιο ηθικών κανόνων αποτελεί απλά ένα μέσο, μπορεί να φταίει κι αυτό.
(έξτρα απορίες: 1/ γιατί πρέπει ντε και καλά και συλλήβδην να καταδικάζουμε όλα τα κατασκευάσματα των άλλων; 2/ γιατί κάτι μόνο και μόνο επειδή είναι απαγορευμένο να είναι και δελεαστικό; Ακόμα κι αν είναι έξω από τα γούστα μας. 3/ ίσως πάλι όλες οι παραπάνω απορίες να είναι άκυρες, αν ο φόβος των βαρβάρων και η, εν αναμονή έλευσής τους, κατάλυση κάθε κανόνα, αποτελούν λύση ικανοποιητική)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Ξέρω ότι ο σκοπός της ευτυχίας είναι γενικός και διαφορετικός για τον καθένα και γι'αυτό τον επέλεξα ως σκοπό ζωής. Γιατί δε θεωρώ πως υπάρχει ανιδιοτέλεια στις πράξεις μας. Ακόμα και αυτός που αφιερώνει τη ζωή του στο καλό των άλλων, για τη δική του ικανοποίηση, ευτυχία και ψυχική ηρεμία ενδιαφέρεται. Οπότε κατά την άποψή μου το να αναζητά ο άνθρωπος την ευτυχία του, όπως εκείνος την εννοεί, δεν τον κάνει στα μάτια μου ένα εγωιστικό κατακριτέο γουρούνι.

Η ηθική εμπλέκεται από εξωτερικούς παράγοντες που ενδεχομένως θέλουν να ελέγξουν - χαλιναγωγήσουν τον άνθρωπο για δικούς τους σκοπούς. Παράδειγμα η θρησκεία, η πολιτική, η φιλοσοφία. Δεν θα αναλύσω ούτε και γνωρίζω τους σκοπούς του καθενός.

Η ηθική δεν είναι κακή εν τή γεννεσει της. Δηλαδή ο σκοπός της είναι καλός όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει μόνος του για την ηθική του. Το κακό ξεκινάει όταν ο καθένας έχει διαφορετική ηθική, εκεί αρχίζουν οι κατακρισεις και οι αδικίες. Έτσι αρχίζω και σκέφτομαι μήπως τελικά είναι καλύτερα να ζούμε χωρίς ηθική. Όλα αυτά είναι σκέψεις φυσικά. Δεν είμαι τόσο δυνατή ώστε να πετάξω όλες τις"ηθικές" μου στα σκουπίδια. Κάποιες φορές το έχω κάνει όπως όλοι μας. Όχι χωρίς επιπτώσεις.

Τα κατασκευάσματα των άλλων είναι πολύ καλά για τους ίδιους τους κατασκευαστές τους. Δεν μπορώ να ενδυθω ένα ρούχο φτιαγμένο για άλλον όπως κι εγώ δεν υποχρεωνω κανέναν να ακολουθεί τη δική μου οπτική και τρόπο ζωής. Αλλά οι άνθρωποι νιώθουν ασφάλεια μέσα στο "μπουγιο", να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου, ότι οι αποφάσεις τους είναι προαποφασισμένες και εκείνοι δε χρειάζεται να βασανίσουν το μυαλό τους. Εγώ ακολουθώ τους κανόνες που υπάρχουν όταν χρειάζεται για να ευχαριστήσω τους αγαπημένους μου και τους δικούς μου για να ευχαριστήσω εμένα.

Συνήθως το απαγορευμένο είναι το δελεαστικο. Όχι πάντα αλλά κατά πλειοψηφία. Ίσως γιατί το κακό - ανήθικο - παράνομο κρίθηκε ως απαγορευμένο και ο άνθρωπος θέλει αυτό που δεν μπορεί να έχει.

Οι βάρβαροι για μένα είναι ένα αποκουμπι. Είναι το βάζο με τη μαρμελάδα που ξέρεις ότι υπάρχει στο πάνω ράφι αλλά απαγορεύεται να φας. Σου δίνει όμως μια γαργαλιστικη ελπίδα ότι μια μέρα θα το ανοίξεις και θα το φας, ακόμα κι αν δε γίνει ποτέ.

Νομίζω σου απάντησα σε όλα και ξέρω ότι διαφωνείς με όλα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Τσιγάρα σέρτικα]

Ξέρω ότι ο σκοπός της ευτυχίας είναι γενικός και διαφορετικός για τον καθένα και γι'αυτό τον επέλεξα ως σκοπό ζωής. Γιατί δε θεωρώ πως υπάρχει ανιδιοτέλεια στις πράξεις μας. Ακόμα και αυτός που αφιερώνει τη ζωή του στο καλό των άλλων, για τη δική του ικανοποίηση, ευτυχία και ψυχική ηρεμία ενδιαφέρεται. Οπότε κατά την άποψή μου το να αναζητά ο άνθρωπος την ευτυχία του, όπως εκείνος την εννοεί, δεν τον κάνει στα μάτια μου ένα εγωιστικό κατακριτέο γουρούνι.Νομίζω σου απάντησα σε όλα και ξέρω ότι διαφωνείς με όλα.

ευτυχώς, για τις ανάγκες διερεύνησης δλδ, που δεν είστε μαζί μου προκατειλημμένη θα πω . Στο από πάνω για παράδειγμα, όχι μόνο δεν διαφωνώ αλλά ταυτίζομαι. Οκ, σχεδόν ταυτίζομαι, μην λέμε κι ό,τι θέμε . Αν μπορούσα να ενταχτώ κιόλας λέει...δεν θα σας απηύθυνα την ζηλιάρα απορία καν

Η ηθική εμπλέκεται από εξωτερικούς παράγοντες που ενδεχομένως θέλουν να ελέγξουν - χαλιναγωγήσουν τον άνθρωπο για δικούς τους σκοπούς. Παράδειγμα η θρησκεία, η πολιτική, η φιλοσοφία. Δεν θα αναλύσω ούτε και γνωρίζω τους σκοπούς του καθενός.

An se αυτήν την ηθική αναφέρεστε και αυτήν αποποιείστε, μάλλον και πάλι εν πολλοίς συμφωνώ. Με κάποιες ενστάσεις αναφορικά με την φιλοσοφική ηθική, την οποία κρίνω αρκετά χρηστική αποσπασματικά. Αλλά και την θρησκευτική ηθική επίσης, όχι απαραίτητα την χριστιανική όπως εκφράζεται από τους λειτουργούς της τουλάχιστον, της οποίας τα όρια με την φιλοσοφική τοιαύτη, συχνά είναι δυσδιάκριτα

Η ηθική δεν είναι κακή εν τή γεννεσει της. Δηλαδή ο σκοπός της είναι καλός όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει μόνος του για την ηθική του. Το κακό ξεκινάει όταν ο καθένας έχει διαφορετική ηθική, εκεί αρχίζουν οι κατακρισεις και οι αδικίες. Έτσι αρχίζω και σκέφτομαι μήπως τελικά είναι καλύτερα να ζούμε χωρίς ηθική. Όλα αυτά είναι σκέψεις φυσικά. Δεν είμαι τόσο δυνατή ώστε να πετάξω όλες τις"ηθικές" μου στα σκουπίδια. Κάποιες φορές το έχω κάνει όπως όλοι μας. Όχι χωρίς επιπτώσεις.

Δυσκολεύομαι να χαρακτηρίσω ένα μέσο καλό ή κακό. Είτε εν τη γενέσει, είτε εν τη αποβιώσει και εξαλείψει του. Κατάλληλο ή μη λειτουργικό, ναι. Καλό ή κακό, δεν.
Και για να δανειστώ μιά από τις παρομοιώσεις σας, '' Το κακό ξεκινάει όταν ο καθένας έχει διαφορετική ηθική, εκεί αρχίζουν οι κατακρισεις και οι αδικίες. Έτσι αρχίζω και σκέφτομαι μήπως τελικά είναι καλύτερα να ζούμε χωρίς ηθική. ''. Αν δλδ εσείς κάνετε κέφι τις στρητάδικες τις καγκούρικες και εγώ τις ταξιδιάρικες ψευτοεντούρο, λύση θα ήταν να ζούμε χωρίς μοτόρια επειδή διαφορετικά γούστα κουβαλάμε; Και ίσως επειδή ο καθένας μας τονίζει τα μειονεκτήματα της επιλογής του άλλου;

Τα κατασκευάσματα των άλλων είναι πολύ καλά για τους ίδιους τους κατασκευαστές τους. Δεν μπορώ να ενδυθω ένα ρούχο φτιαγμένο για άλλον όπως κι εγώ δεν υποχρεωνω κανέναν να ακολουθεί τη δική μου οπτική και τρόπο ζωής.

αν οι κατασκευαστές όμως κατασκευάζουν χωρίς έρευνα αγοράς για αυτό που αρέσει σε 'σας και σε 'μένα, τότε, μη πουλώντας, οσονούπω το κλείνουν το καπηλειό οπότε τι μας κόφτει και γιατί με τόσο μένος τους επικαλούμαστε;

Αλλά οι άνθρωποι νιώθουν ασφάλεια μέσα στο "μπουγιο", να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου, ότι οι αποφάσεις τους είναι προαποφασισμένες και εκείνοι δε χρειάζεται να βασανίσουν το μυαλό τους. Εγώ ακολουθώ τους κανόνες που υπάρχουν όταν χρειάζεται για να ευχαριστήσω τους αγαπημένους μου και τους δικούς μου για να ευχαριστήσω εμένα.

Το πιστεύετε αλήθεια αυτό; Λέω πως, αν ίσχυε όντως, θα ημάστανε περικυκλωμένοι από ανθρώπους που θα έσκαγαν από ευτυχία. Αληθινά ευτυχισμένους όμως, όχι λόγοις για να ξορκίσουν και αποκοιμίσουν το δαίμονα. Το βλέπετε να συμβαίνει;
(την ατομική σας επιλογή επιτρέψτε μου να μην σχολιάσω, ούτε θα βοηθούσε σε κάτι ούτε κρίνεται επιτρεπτό).

Συνήθως το απαγορευμένο είναι το δελεαστικο. Όχι πάντα αλλά κατά πλειοψηφία. Ίσως γιατί το κακό - ανήθικο - παράνομο κρίθηκε ως απαγορευμένο και ο άνθρωπος θέλει αυτό που δεν μπορεί να έχει.

εδώ όμως θα διαφωνήσω, όντως. (Πιο πάνω, ή εν μέρει συμφωνούσα ή περαιτέρω αναρωτιόμανα, αν υποθέσουμε δλδ πως την ελάχιστη σημασία έχει η ταύτισή μας ή όχι)
Δελεαστικό είναι αυτό που η δομή που έχουμε χτίσει αναφορικά με την ατομική μας φιλοσοφία και γούστα, το κρίνει ως τέτοιο. Μπορεί να είναι απαγορευμένο, μπορεί και όχι. Όταν ακούει κανείς πως κάποιος ασπάζεται το τσιτάτο ότι ''το απαγορευμένο είναι το δελεαστικό'', αναρωτιέται πόσο αυτόν που το πιστεύει τον έχει διαβρώσει η ηθική των γύρω του την οποία μετά βδελυγμίας στα λόγια απορρίπτει η οποία όντως κάτι τέτοια κηρύττει. Και η αμέσως επόμενη πρότασή σας φαίνεται επ' αυτού να υπερθεματίζει. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος τέτοιο καημό κουβαλάει για αυτά που του έχουν επιβάλλει σαν απαγορευμένα μόνο και μόνο επειδή αυτοπαγιδεύτηκε στου απαγορευμένου την ας πούμε ψευτογοητεία, και το κακό και το ανήθικο και το παράνομο μπορεί να έχει. Αν είναι διατεθειμένος να πληρώσει το αντίτιμο, όπως και σε κάθε τι μη απαγορευμένο άλλως τε

Οι βάρβαροι για μένα είναι ένα αποκουμπι. Είναι το βάζο με τη μαρμελάδα που ξέρεις ότι υπάρχει στο πάνω ράφι αλλά απαγορεύεται να φας. Σου δίνει όμως μια γαργαλιστικη ελπίδα ότι μια μέρα θα το ανοίξεις και θα το φας, ακόμα κι αν δε γίνει ποτέ.

Σεβαστό το αποκούμπι σας. Προσωπικό γούστο και σεβαστό. Ίσως φταίει που σιχαίνομαι την ζάχαρη γιατί την θεωρώ παρακμή και ναρκωτικό στρουθοκαμηλίζον, ίσως φταίει που δεν πιστεύω στα αποκούμπια αλλά στην εκπαίδευση και κυρίως την άσκηση να μην έχουμε ανάγκη αποκούμπια γιατί όντως δεν υπάρχουν, αλλά συχωρέστε με που εξακολουθώ να σας ζηλεύω και εδώ. Πέραν της αρχικής ζήλιας δλδ που ξέρετε, για εσάς τουλάχιστον, γιατί σε αυτήν την ζωή υπάρχετε και τι σκοπό έχετε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

ευτυχώς, για τις ανάγκες διερεύνησης δλδ, που δεν είστε μαζί μου προκατειλημμένη θα πω . Στο από πάνω για παράδειγμα, όχι μόνο δεν διαφωνώ αλλά ταυτίζομαι. Οκ, σχεδόν ταυτίζομαι, μην λέμε κι ό,τι θέμε . Αν μπορούσα να ενταχτώ κιόλας λέει...δεν θα σας απηύθυνα την ζηλιάρα απορία καν

Όλοι μπορούν να ενταχθούν αν το επιτρέψουν στον εαυτό τους το οποίο από όσο έχω δει είναι και το πιο δύσκολο γιατί οι ηθικές της κοινωνίας, της θρησκείας κλπ έχουν βαθειά ριζώσει.

εAn se αυτήν την ηθική αναφέρεστε και αυτήν αποποιείστε, μάλλον και πάλι εν πολλοίς συμφωνώ. Με κάποιες ενστάσεις αναφορικά με την φιλοσοφική ηθική, την οποία κρίνω αρκετά χρηστική αποσπασματικά. Αλλά και την θρησκευτική ηθική επίσης, όχι απαραίτητα την χριστιανική όπως εκφράζεται από τους λειτουργούς της τουλάχιστον, της οποίας τα όρια με την φιλοσοφική τοιαύτη, συχνά είναι δυσδιάκριτα

Μια διευκρίνιση. Αν κάποιος τρόπος ζωής ή κάποια ηθική μού αποδειχτεί στη ζωή μου σωστή και καλή για μένα, θα την ακολουθήσω. Οπότε δεν αποποιούμαι όλες τις ηθικές. Μόνο αυτές με τις οποίες διαφωνώ και μού επιβάλλεται να ακολουθήσω γιατί ... γιατί έτσι! Το γιατί έτσι δε μού κάνει ως απάντηση. Το πίστευε και μη ερεύνα δε φτιάχτηκε για μένα.

Δυσκολεύομαι να χαρακτηρίσω ένα μέσο καλό ή κακό. Είτε εν τη γενέσει, είτε εν τη αποβιώσει και εξαλείψει του. Κατάλληλο ή μη λειτουργικό, ναι. Καλό ή κακό, δεν.
Και για να δανειστώ μιά από τις παρομοιώσεις σας, '' Το κακό ξεκινάει όταν ο καθένας έχει διαφορετική ηθική, εκεί αρχίζουν οι κατακρισεις και οι αδικίες. Έτσι αρχίζω και σκέφτομαι μήπως τελικά είναι καλύτερα να ζούμε χωρίς ηθική. ''. Αν δλδ εσείς κάνετε κέφι τις στρητάδικες τις καγκούρικες και εγώ τις ταξιδιάρικες ψευτοεντούρο, λύση θα ήταν να ζούμε χωρίς μοτόρια επειδή διαφορετικά γούστα κουβαλάμε; Και ίσως επειδή ο καθένας μας τονίζει τα μειονεκτήματα της επιλογής του άλλου;

Έστω. Ας μην το πούμε καλό ή κακό (καμιά φορά ελλείψει άλλης λέξης τείνουμε να κοτσάρουμε το καλό και το κακό με ευκολία).
Δεν είναι μόνο θέμα γούστου. Αν ήταν τέτοιο, δε θα συζητούσα καν. Έχω πει πολλές φορές, ο καθένας ας κάνει ό,τι θέλει. Αλλά όταν ένας άνθρωπος με ηθική έρχεται συνέχεια τελευταίος και ριγμένος και αδικημένος και ο άλλος ο ανήθικος κερδίζει σε όλους τους τομείς της ζωής, εκεί έρχεσαι κι αναρωτιέσαι, βρε μήπως να γίνω κι εγώ τέτοιος;
Και η ηθική σου σε τραβάει πίσω... (όχι εσένα, γενικά).

εαν οι κατασκευαστές όμως κατασκευάζουν χωρίς έρευνα αγοράς για αυτό που αρέσει σε 'σας και σε 'μένα, τότε, μη πουλώντας, οσονούπω το κλείνουν το καπηλειό οπότε τι μας κόφτει και γιατί με τόσο μένος τους επικαλούμαστε;

Γιατί δεν το κλείνουν το ρημάδι. Το αφήνουν ανοιχτό και βρίσκουν τρόπους να μαζεύουν κόσμο. Ανασφάλεια, ανάγκη να ανήκουν κάπου, αμυαλοσύνη - οι λόγοι που μαζεύεται εκεί ο κόσμος ο πολύς. Μην παρεξηγηθείς. Υπάρχουν και κάποιοι που το κάνουν για άλλους λόγους τους οποίους σέβομαι. Μιλούσα όμως για τους πολλούς. Οτι υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις το δέχομαι.
Το μένος υπάρχει γιατί αυτοί οι κατασκευαστές δεν αφήνουν περιθώρια σε μένα να μην τους ακολουθήσω. Ο κόσμος περιμένει τόσο πολύ οτι θα ανήκεις στο μπούγιο ώστε όταν μένεις απ' έξω γίνεσαι περιθωριακός, περίεργος, ανώμαλος, αφύσικος, σνομπ, τρελός.

Το πιστεύετε αλήθεια αυτό; Λέω πως, αν ίσχυε όντως, θα ημάστανε περικυκλωμένοι από ανθρώπους που θα έσκαγαν από ευτυχία. Αληθινά ευτυχισμένους όμως, όχι λόγοις για να ξορκίσουν και αποκοιμίσουν το δαίμονα. Το βλέπετε να συμβαίνει;
(την ατομική σας επιλογή επιτρέψτε μου να μην σχολιάσω, ούτε θα βοηθούσε σε κάτι ούτε κρίνεται επιτρεπτό).

Ω αγαπημένε μου, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Το βλέπω να συμβαίνει, ναι.

εεδώ όμως θα διαφωνήσω, όντως. (Πιο πάνω, ή εν μέρει συμφωνούσα ή περαιτέρω αναρωτιόμανα, αν υποθέσουμε δλδ πως την ελάχιστη σημασία έχει η ταύτισή μας ή όχι)
Δελεαστικό είναι αυτό που η δομή που έχουμε χτίσει αναφορικά με την ατομική μας φιλοσοφία και γούστα, το κρίνει ως τέτοιο. Μπορεί να είναι απαγορευμένο, μπορεί και όχι. Όταν ακούει κανείς πως κάποιος ασπάζεται το τσιτάτο ότι ''το απαγορευμένο είναι το δελεαστικό'', αναρωτιέται πόσο αυτόν που το πιστεύει τον έχει διαβρώσει η ηθική των γύρω του την οποία μετά βδελυγμίας στα λόγια απορρίπτει η οποία όντως κάτι τέτοια κηρύττει. Και η αμέσως επόμενη πρότασή σας φαίνεται επ' αυτού να υπερθεματίζει. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος τέτοιο καημό κουβαλάει για αυτά που του έχουν επιβάλλει σαν απαγορευμένα μόνο και μόνο επειδή αυτοπαγιδεύτηκε στου απαγορευμένου την ας πούμε ψευτογοητεία, και το κακό και το ανήθικο και το παράνομο μπορεί να έχει. Αν είναι διατεθειμένος να πληρώσει το αντίτιμο, όπως και σε κάθε τι μη απαγορευμένο άλλως τε

Έχεις δίκιο. Εννοούσα, απαγορευμένα - δελεαστικά σύμφωνα με την ηθική των πολλών. Δε μιλούσα για τη δική μου ηθική.
Ποιο αντίτιμο πρέπει να πληρώσεις όταν κάνεις κάτι απαγορευμένο σύμφωνα με την ηθική των άλλων αλλά επιτρεπτό σύμφωνα με τη δική σου; Και ποιος θα είναι ο δικαστής; Να μια καλή ερώτηση που ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να απαντήσουμε.

Σεβαστό το αποκούμπι σας. Προσωπικό γούστο και σεβαστό. Ίσως φταίει που σιχαίνομαι την ζάχαρη γιατί την θεωρώ παρακμή και ναρκωτικό στρουθοκαμηλίζον, ίσως φταίει που δεν πιστεύω στα αποκούμπια αλλά στην εκπαίδευση και κυρίως την άσκηση να μην έχουμε ανάγκη αποκούμπια γιατί όντως δεν υπάρχουν, αλλά συχωρέστε με που εξακολουθώ να σας ζηλεύω και εδώ. Πέραν της αρχικής ζήλιας δλδ που ξέρετε, για εσάς τουλάχιστον, γιατί σε αυτήν την ζωή υπάρχετε και τι σκοπό έχετε

Και ξαναλέω, ο καθένας μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του τα πάντα. Αν αφαιρέσει από τη ζωή του την ηθική των άλλων και προσθέσει τη δική του. Αλλά είναι δύσκολο.

Εμένα με ηρεμεί η σκέψη οτι έχω αποκούμπι. Και δε βλέπω το λόγο να υποβάλω τον εαυτό μου στην άσκηση να μην έχω ανάγκη αποκούμπια. Μήπως τελικά τα κάγκελα που βάζουμε εμείς στον εαυτό μας είναι πιο γερά από αυτά που βάζουν οι άλλοι σε μας; Είναι κι αυτή μια σκέψη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Τσιγάρα σέρτικα]

Όλοι μπορούν να ενταχθούν αν το επιτρέψουν στον εαυτό τους το οποίο από όσο έχω δει είναι και το πιο δύσκολο γιατί οι ηθικές της κοινωνίας, της θρησκείας κλπ έχουν βαθειά ριζώσει.

στην ένταξη στις τάξεις μακάριων που ξέρουν για ποιό σκοπό υπάρχουν αναφερόμουν πάντως. Του να είναι δλδ ευτυχισμένοι και να περνάνε καλά. Όντως είναι ανέφικτο σχεδόν γι' αυτούς που με αυτήν την φιλοσοφία φρίττουν, αν και καμιά σχέση με τους προειρηθέντες λόγους.

Μια διευκρίνιση. Αν κάποιος τρόπος ζωής ή κάποια ηθική μού αποδειχτεί στη ζωή μου σωστή και καλή για μένα, θα την ακολουθήσω. Οπότε δεν αποποιούμαι όλες τις ηθικές. Μόνο αυτές με τις οποίες διαφωνώ και μού επιβάλλεται να ακολουθήσω γιατί ... γιατί έτσι! Το γιατί έτσι δε μού κάνει ως απάντηση. Το πίστευε και μη ερεύνα δε φτιάχτηκε για μένα

Μιά και σε α' πρόσωπο αναφέρεστε, να σχολιάσω κωλύομαι. Σεβαστή κάθε προσωπική επιλογή. Μιά παρατήρηση μόνο:

Το πίστευε και μη ερεύνα δε φτιάχτηκε για μένα.

το μη πίστευε αλλά και μη ερεύνα όμως;

Δεν είναι μόνο θέμα γούστου. Αν ήταν τέτοιο, δε θα συζητούσα καν. Έχω πει πολλές φορές, ο καθένας ας κάνει ό,τι θέλει. Αλλά όταν ένας άνθρωπος με ηθική έρχεται συνέχεια τελευταίος και ριγμένος και αδικημένος και ο άλλος ο ανήθικος κερδίζει σε όλους τους τομείς της ζωής, εκεί έρχεσαι κι αναρωτιέσαι, βρε μήπως να γίνω κι εγώ τέτοιος;
Και η ηθική σου σε τραβάει πίσω... (όχι εσένα, γενικά).

Αυτή η υποτίμηση του κύρους γούστων τώρα; Ενώ αυτά κυρίως μας υποκινούν; Είτε σε θετικά είτε σε καταστροφικά κατορθώματα; Τε σπα, πάμ' παρακάτω. Το δίλημμα που αναφέρετε σίγουρα έχει απασχολήσει πάμπολλες φορές όσους τις ηθικές αναστολές (δικές τους ή φορετές) σαν τροχοπέδες και βαρίδια στις ΠΔΚνημικές τους τις βιώνουν. Από την άλλη, όπως ακριβώς ου παντός πλειν εις Κόρινθον, ωσαύτως ου παντός στο τσαταλιάζειν ηθικήν εντρυφείν, χρειάζεται ταλέντο και σκιλλάκια ζόρικα γι' αυτό. Γενικά μιλώντας ομοίως

Γιατί δεν το κλείνουν το ρημάδι. Το αφήνουν ανοιχτό και βρίσκουν τρόπους να μαζεύουν κόσμο. Ανασφάλεια, ανάγκη να ανήκουν κάπου, αμυαλοσύνη - οι λόγοι που μαζεύεται εκεί ο κόσμος ο πολύς. Μην παρεξηγηθείς. Υπάρχουν και κάποιοι που το κάνουν για άλλους λόγους τους οποίους σέβομαι. Μιλούσα όμως για τους πολλούς. Οτι υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις το δέχομαι.
Το μένος υπάρχει γιατί αυτοί οι κατασκευαστές δεν αφήνουν περιθώρια σε μένα να μην τους ακολουθήσω. Ο κόσμος περιμένει τόσο πολύ οτι θα ανήκεις στο μπούγιο ώστε όταν μένεις απ' έξω γίνεσαι περιθωριακός, περίεργος, ανώμαλος, αφύσικος, σνομπ, τρελός.

αν κατά τα γούστα του παράγει ο εργοστασιάρχης και παρ' όλ' αυτά, βασιζόμενος στο πι αρ του πουλάει κι επιβιώνει δημιουργώντας εκβιαστικές πλασματικές ανάγκες στους πελάτες του, φοβάμαι πως είμαστε λίγο οφφ τόπικ και πρέπει να μεταφερθούμε στο νήμα με τις άκυρες αγορές που μετανιώσαμε.
Κι αν ό,τι ξενίζει κάποιον, επικρίνει τον φέροντα σαν τον σαλό του μαχαλά; Σόου γουάτ; Εσείς δεν έχετε πιο πάνω δηλώσει που τις έχετε γραμμένες του κοινωνικού περίγυρου τις απόψεις; Και μιά και προσωπικές απόψεις εκθέτετε, ας ακολουθήσω κι εγώ. Τους μισούς και παραπάνω λοιπόν από τους παραπάνω χαρακτηρισμούς, όταν τους απευθύνουν του εν λόγω εργοστασιάρχη τα πελατάκια, μόνο σαν φιλοφρονήσεις μπορώ να τους εισπράξω, αφού την μη ταύτιση με τους εκφράζοντες τους χαρακτηρισμούς αυτούς δηλώνουν. Οπότε ποιός ο λόγος να παρεξηγηθώ; Εξαπεναντίας θα πω!

μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι. Το βλέπω να συμβαίνει, ναι.

ειλικρινά εκπλήσσομαι. Ξέροντας πως στο φαίνεσθαι δεν μασάτε. Τι να πω; Πως σε παράλληλα σύμπαντα κινούμαστε;

Έχεις δίκιο. Εννοούσα, απαγορευμένα - δελεαστικά σύμφωνα με την ηθική των πολλών. Δε μιλούσα για τη δική μου ηθική.
Ποιο αντίτιμο πρέπει να πληρώσεις όταν κάνεις κάτι απαγορευμένο σύμφωνα με την ηθική των άλλων αλλά επιτρεπτό σύμφωνα με τη δική σου; Και ποιος θα είναι ο δικαστής; Να μια καλή ερώτηση που ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να απαντήσουμε.

Αν πάει κανείς με τον σταυρό στο χέρι, αυτό το αντίτιμο που θα ορίσει ο δικαστής ο διορισμένος από την πλειονότητα που η ηθική της ορίζει το επιθυμητό σαν απαγορευμένο φαντάζομαι. Αν πάλι, οι ηθικές αναστολές των εν λόγω αλυσίδες στα ποδάρια των γούστων μας δεν αποτελούν, εδώ εμπλέκονται τα προαναφερθέντα σκιλλσ και η φαντασία η εφαρμόσιμη η ευρηματική η όφφστρημ. Απλή μου φαίνεται η απάντηση θεωρώ. Και οι επιλογές

Και ξαναλέω, ο καθένας μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του τα πάντα. Αν αφαιρέσει από τη ζωή του την ηθική των άλλων και προσθέσει τη δική του. Αλλά είναι δύσκολο.

Μιά τέχνη με τις τεχνικές της είναι κι αυτή θα πω. Όπως της αγάπης. Ή των σχέσεων. Όποιος στ' αλήθεια νοιάζεται, και τα εγχειρίδια θα βρει και τον δάσκαλο. Αν δάσκαλο και μαθητεία παραδέχεται δλδ, και πως θα τον καλουπώσουν με την γνώση τους δεν φοβάται και πως η ελευθερία του με την μάθηση δεν απειλείται

Εμένα με ηρεμεί η σκέψη οτι έχω αποκούμπι. Και δε βλέπω το λόγο να υποβάλω τον εαυτό μου στην άσκηση να μην έχω ανάγκη αποκούμπια. Μήπως τελικά τα κάγκελα που βάζουμε εμείς στον εαυτό μας είναι πιο γερά από αυτά που βάζουν οι άλλοι σε μας; Είναι κι αυτή μια σκέψη.

Πως θα μπορούσα τα προσωπικά σας γούστα να σχολιάσω; Ή την συγκριτική κιγκλιδωμάτων αντοχή; Όταν προσωπικά απορρίπτω και την υποψία καγκελακίου όπως προείπα; Αλλά πως να αναλυθεί εδώ πως η φαινομενικά απόλυτη ανασφάλεια του να υπάρχει κανείς χωρίς αποκούμπια και κάγκελα αποτελεί τελικά την απόλυτη ελευθερία αλλά και ασφάλεια;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ariana2018]

Μπα όχι δεν έχω κάνει τέτοια..
Διακρίνομαι γενικότερα για την τιμιότητα και την ηθικοτητα μου όσα ελαττώματα κι αν έχω...που έχω πολλά.. Αλλά είμαι τίμιος άνθρωπος, όλοι μου το λένε και το ξέρω ήδη κι εγώ δηλαδή..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nefeli.g]

Καλησπέρα!!Ωραίο θέμα.Λοιπον εγώ με την σειρά μου θα εξομολογηθώ το ηθικό παράπτωμα μου που δυστυχώς το πληρώνω έως σημερα.Για να μην πολυλογω υπήρξα το τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση.Αν κ όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία με το συγκεκριμένο άτομο δεν το γνώριζα διότι μου έκρυβε την αληθεια.Οταν αποκαλύφθηκε η σχέση που είχε μετά από δύο μήνες, εγώ συνέχισα μαζί του όντας ερωτευμένη.αυτη η ιστορία κράτησε 9 χρόνια.Δεν διατηρούσα παράλληλο δεσμο απλά είχαμε επικοινωνία και κάποιες φορές βρισκόμασταν...το θέμα είναι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος προχώρησε στην ζωή του κ εγώ απλα έχασα χρόνια ολόκληρα δίχως να μπορεσω να κάνω κάτι σωστό στην δική μου ζωή.οτι κ αν εκανα δυστυχώς ήταν αποτυχημένο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ariana2018]

Παιδιά σόρυ αλλά θέλετε και τα παθαίνετε..
Ένας νοήμων άνθρωπος δε θα παρατήσει την σχέση του για μια παράλληλη σχέση. Διότι ξέρει εκ των πραγμάτων τη διαφορά.. Κανει συγκρίσεις καθημερινά και ο ζυγός γέρνει στη σχέση του.
Παντως ποτέ τέτοιες ιστορίες δεν έχουν καλό τέλος.. Κι εκτός αυτού πιστεύω πως σας ηδονιζει η απάτη. Θέλω να πω αν εσύ και οποιαδήποτε εσύ μπήκες ανάμεσα σε μια σχέση δε θα σε σταματήσει μελλοντικά να κανεις κάτι άλλο μπορεί χειρότερο...
Παντως ας λένε πως το παρελθόν κάποιου δεν παίζει ρόλο. Εγώ εμπειρικά λέω πως παίζει και παραπαίζει..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.