Φεμινισμός και μίσος προς τους άνδρες

[nymphet]

Mα σε όποια ηλικία και να είμαι βαρετό θα είναι αυτό που λέμε ''οικιακά''.Στα 28 θα θέλω να δουλέυω και να έχω ενδιαφέροντα ανεξάρτητα από το γάμο και τα παιδιά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Mα σε όποια ηλικία και να είμαι βαρετό θα είναι αυτό που λέμε ''οικιακά''.Στα 28 θα θέλω να δουλέυω και να έχω ενδιαφέροντα ανεξάρτητα από το γάμο και τα παιδιά.

Τα εμπειρικά δεδομένα όμως δεν συμφωνούν μαζί σου. Το πιο κοινό σενάριο για μια γυναίκα αυτή τη στιγμή είναι να ακολουθήσει το δρόμο της καριέρας/δουλειάς ενώ ταυτόχρονα να έχει κάποιες ελαφροσοβαρές σχέσεις. Μέχρι να πατήσει τα 30. Τόπε παθαίνει αυτό που λέμε την κρίση των 30. Συνειδητοποιεί ότι δεν είναι πλέον όσο όμορφη ήταν στα 20 και πως οι άντρες έχουν αρχίσει να την προσπερνάνε και να κοιτάνε τις νεότερες. Επίσης ξέρει πως έχει το πολύ 6-7 χρόνια ακόμα για να γεννήσει ένα υγιές μωρό χωρίς 10 εξωσωματικές. Πανικοβάλλεται λοιπόν και παντρεύεται το πρώτο κατακάθι ανδρείκελο που θα της κάτσει για να μην μείνει στο ράφι. Και από κει και πέρα αρχίζει η κατηφόρα, προβληματικός γάμος, προβληματική οικογένεια, χρέη (γιατί συνήθως ο άντρας που θα παντρευτεί θα είναι το ανεύθυνο ανδρείκελο που είπαμε, καθώς οι σωστοί άντρες στα 30 τους έχουν καλύτερες επιλογές), ψυχολογικά κ.ο.κ. Λυπηρή ιστορία.

Από τα 18 μου εγώ μέχρι τα 26 άλλαξα 10 φορές μυαλά. Θα το δεις κι εσύ με τα χρόνια. Ακόμη και για μια γυναίκα που θέλει να δουλέψει αλλά ταυτόχρονα θέλει να κάνει και οικογένεια η καλύτερη λύση είναι παντρευτεί μικρή. Μια γυναίκα που παντρεύεται στα 20 ας πούμε στα 35 της έχει μεγαλώσει τα παιδιά της και πλέον δεν έχει τις βαριές ευθύνες της ανατροφής ενώ είναι ταυτόχρονα και πολύ νέα. Στα 35 της έχει 30 χρόνια υγείας μπροστά της για να κάνει ότι καριέρα θέλει. Χώρα που στα 35 της έχει κατασταλάξει και όσον αφορά το τι θέλει επαγγελματικά. Βέβαια αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο σενάριο σήμερα καθώς για να μπορέσει μια γυναίκα να το καταφέρει πρέπει να βρει και έναν άντρα στον οποίο μπορεί να βασιστεί οικονομικά και ψυχικά. Ακόμη όμως και αν κοιτάξει μεγαλύτερους 5-8 χρόνια σπάνια θα βρει σωστούς υπεύθυνους άντρες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nymphet]

Eίμαι σίγουρη οτι θα αλλάξω 100 φορές άποψη,αλλάζω από μέρα σε μέρα Κι εγώ πάντως είμαι της άποψης οτι η σταθερή σχέση σε νεαρή ηλικία είναι καλή περίπτωση.Αυτή τη στιγμή μου φαίνεται μπερδεμένο,ωστόσο πιστεύω οτι αν κάνει κανείς σωστές επιλογές κάθε φορά,θα οδηγηθεί τελικά στον τρόπο ζωής που του ταιριάζει.Ακόμα κι έτσι να μη γίνει πάντα μπορείς να τα φέρεις τούμπα και στα μέτρα σου.Το ζήτημα είναι να μην επηρεάζεσαι συνέχεια από γονείς/πεθερικά/περίγυρο γιατί αν τους ακούς όλους δε θα βγεις πουθενά.

(Βγήκα off topic ή μου φαίνεται?)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Ισχύει αυτό που λες, ακόμη και σωστό άντρα να βρεις είναι δύσκολο έως αδύνατο να μπορεί να συντηρήσει οικογένεια πριν τα 30 όπως έχει γίνει η οικονομία σήμερα, εκτός και αν έχει έτοιμη δουλειά απ'το πατέρα του (μαγαζί, χωράφια κτλ). Οι γονείς και τα πεθερικά καλό είναι να κάθονται στα αβγά τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Ξεχασμένε μια 4ετης σχολή τελειώνει στα 22. Μέχρι τουλάχιστον να φύγεις από το πανεπιστήμιο δύσκολο να κάνεις σταθερή σχέση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Το ξέρω απλά παλαιότερα δεν χρειαζόταν να σπουδάσεις μέχρι τα 22 για να θεωρείσαι ότι ξέρεις τα βασικά. Ξεκινούσες μια τέχνη στα 14-15 σαν μαθητευόμενος και στα 22 έβγαζες ήδη καλά λεφτά. Πλέον με τόσο κρατικό παρεμβατισμό οι άντρες φτάνουν στα 30 και δεν έχουν ακόμη στρωμένη δουλειά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[logica]

Πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις επί του θέματος έχει η Μπάτλερ!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Ευτυχισμενη μαμα, ευτυχισμενα παιδια.. Κι ευτυχισμενοσ συζυγοσ!! Αν η γυναικα νιωθει ευτυχης που εργαζεται, μεταδιδει τη θετικη της ενεργεια κ στον ανδρα κ στα παιδια της, το σπιτι της ειναι χαρουμενο. Αν απο την αλλη, την ευχαριστει να ειναι σπιτι κ να αφησει την δουλεια της παλι οκ ειναι. Ο, τι ευχαριστει εχει σημασια. Το να επιβαλλει ομως ενας ανδρας, ενω εκεινη το επιθυμει να εργαστει, αλλα εκεινοσ να τη θελει υπο, ναι ειναι ασχημο φαλοκρατικο οπως θες το λες.

Ξερεις Ξεχασμενε, ειναι πολλα αυτα που θελουμε ή δεν θελουμε απο τον συντροφο μας. Οταν ομως σεβεσαι τον ανθρωπο που χεις απεναντι σου σημαινει πως σεβεσαι κ τις επιλογες του. Απο κει καλυτερα να ξεκιναμε. Δεν ξερω ακριβως την εννοια του φαλοκρατης αλλα για μενα σημαινει αυτος που ειναι απολυτος, θελει να επιβαλλεται, να ειναι κυριαρχικος να θελει τη γυναικα υπο του γιατι φοβαται. Πισω απο τετοιους ανδρες πιστευω κρυβεται ενα τεραστιο κομπλεξικο προβλημα. Φεμινιστριες δεν ξερω τι ακριβως ειναι, φανταζομαι κατι αναλογο στο θηλυκο ομως. Ειναι κι ομοφυλοφιλες φανταζομαι; Ουτε κι εκεινες μου αρεσουν. Γενικως αυτα τα ακραια δεν τα συμπαθω. Πιστευω στον σεβασμο σε μια σχεση κ επιμενω

Ευτυχισμενα ατομα ξεχωριστα= ευτυχισμενο ζευγαρι-οικογενεια= ευτυχισμενα παιδια κι ολα αυτα
ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ..

Σε οτι αφορα την ανατροφη των παιδιων με βρισκεις συμφωνη πως οι γονεις την αναλαμβανουν (εννοειται αυτο κ δυστυχωσ δεν ειναι πια δεδομενο...) κι οχι οι ξενοι. Δηλαδη το να λειπουν οι γονεις ολη μερα κ ειδικα η μητερα ειναι ασχημο κ δημιουργει ισως προβληματα. Διοτι το παιδι εχει αναγκη κ στηριζεται κυριως στην μαμα του. Μανα μονο μια δεν ειναι τυχαιο που το βγαλαν αυτο για τη μανα. Υπαρχει αλλου ειδους δεσιμο. Δυστυχως οι εποχες που ζουμε ειναι δυσκολες, που καιρος για επιλογες; Κ το κρατος δυστυχως δεν στηριζει ουτε τη μητερα ουτε κ την οικογενεια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Ξεχασμένε τα επιχειρήματα αυτά ομολογώ πως δε τα ειχα σκεφτεί και βγάζουν νόημα.Όμως όταν σκέφτομαι μια ζωή να μεγαλώνω παιδιά και να κάνω φασίνα βαριέμαι.Όλοι οι άνθρωποι έχουν όνειρα ανεξαρτήτως φύλου.Επίσης ξεχνάς οτι γυναίκα δεν είναι μόνο η μητέρα.

Δεν ειναι ακριβως ετσι. Η ανατροφη παιδιων και η οικογενεια-κατα τη γνωμη μου παντα διοτι υπαρχουν ανθρωποι που δεν τους αρεσει- ειναι παρα πολυ ενδιαφερουσα... Για μενα η οικογενεια σε εξελισσει, σε δυναμωνει, σε κανει να θελεις να προοδευεις, να δινεις απλοχερα γενναιοδωρα κ να προσπαθεις.. Το να κρατας το σπιτι σου καθαρο, τον ανδρα σου ευχαριστημενο, τα παιδια σου καθαρα, υγιη κ ισορροπημενα να τους μαθαινεις πως να βρισκουν τον δρομο τους, ολα αυτα ειναι μια καθημερινη ευχαριστη προκληση για τον εαυτο σου. Ετσι, εργαζεσαι με αλλον αερα, βελτιωνεσαι, ζωντανευεις. Σε αυτη τη φαση τοτε κ η δουλεια σου εφοσον ειναι κατι που αγαπας-ή εστω συμπαθεις- παιρνει αλλη μορφη, την κανεις πιο ευχαριστα.

Επισης Ξεχασμενε σχετικα με τις ηλικιες που γραφεις, νομιζω πως 20 ειναι πολυ μικρη η ηλικια απο αποψη ωριμοτητας. Καλο ειναι κατα τη γνωμη μου να ζουν ανδρες γυναικες κσποιες εμπειριες διοτι τα διαζυγια ειναι χειροτερα απο το να παντρευονται πιο αργα αλλα συνειδητοποιημενα. Η μαγκια κ εκει σε θελω καβουρα ειναι να μην πατησει κσμμια γυναικα την μπανανοφλουδα της κρισης που γραφεις αλλα ουτε κ ο ανδρας. Γιατι το αγχος κ η βιασυνη ειναι που σκατωνουν τα πραγματα. Για να ανοιξεις σπιτι δε θελει θεωρω πολλη μελετη. Ωριμοτητα χρειαζεται κ ψυχικη ισορροπια. Ειλικρινεις απαντησεις σε απλες ερωτησεις: θελω αυτο το ατομο για παντα πλαι μου; Γιατι το θελω; Ειμαι ετοιμος να αναλαβω ευθυνες; Κοκ...

Αυτα πιστευω εγω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

ωστόσο πιστεύω οτι αν κάνει κανείς σωστές επιλογές κάθε φορά,θα οδηγηθεί τελικά στον τρόπο ζωής που του ταιριάζει.)

πολυ ωραιο αυτο που εγραψες nymphet και συμφωνω. Και στο οτι μπορεις να τα φερεις και τουμπα.
Γενικως συμφωνω με ολο σου το ποστ αλλα αυτο μου αρεσε περισαοτερο.

Εγραψα παααρα πολλα, ουπς

(μοντς μη μου τα βαλετε σε ενα ποστ ελεος θα βαρεθω κι εγω να με διαβασω )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[merry poppins]

Άρα ένας άντρας ο οποίος δεν θέλει η γυναίκα του να δουλεύει αλλά να μεγαλώνει τα παιδιά είναι φαλλοκράτης και σεξιστής?

Αν εγω ηθελα ο αντρας να μν δουλευει και να μεγαλωνει τα παιδια τι θα ημουν? Κ φασινα μεσα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 875331]

Αν εγω ηθελα ο αντρας να μν δουλευει και να μεγαλωνει τα παιδια τι θα ημουν? Κ φασινα μεσα!

Τιποτα, στην κοινωνια που ζουμε εισαι ελευθερη να κανεις ο,τι θες. Απο την αλλη κανεις παρα πολυ κακο στα παιδια σου μακροπροθεσμα, μπορει να μην ειναι παρανομο λοιπον αλλα ειναι ανηθικο και δε στεκει λογικα. Κατι σαν την ενδοοικογενειακη βια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Κάνει κακό στα παιδιά μακροπρόθεσμα αν μεγαλώσουν με ένα μπαμπά στο σπίτι; πού να μεγάλωναν και με 2 μπαμπάδες και καμία μαμά δηλαδή, γάμησέ τα full στα ψυχολογικά θα βγαιναν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[merry poppins]

Τιποτα, στην κοινωνια που ζουμε εισαι ελευθερη να κανεις ο,τι θες. Απο την αλλη κανεις παρα πολυ κακο στα παιδια σου μακροπροθεσμα, μπορει να μην ειναι παρανομο λοιπον αλλα ειναι ανηθικο και δε στεκει λογικα. Κατι σαν την ενδοοικογενειακη βια.

Το να μεγαλωνουν με το μπαμπα κανει κακο στα παιδια? Κ τι ρολο ακριβως παιζει ο πατερας, της γλαστρας? Δεν καταλαβαινω πως το να μεγαλωνουν με τη μανα ειναι οκ αλλα με το πατερα προβληματικο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Ευτυχισμενη μαμα, ευτυχισμενα παιδια.. Κι ευτυχισμενοσ συζυγοσ!! Αν η γυναικα νιωθει ευτυχης που εργαζεται, μεταδιδει τη θετικη της ενεργεια κ στον ανδρα κ στα παιδια της, το σπιτι της ειναι χαρουμενο. Αν απο την αλλη, την ευχαριστει να ειναι σπιτι κ να αφησει την δουλεια της παλι οκ ειναι. Ο, τι ευχαριστει εχει σημασια. Το να επιβαλλει ομως ενας ανδρας, ενω εκεινη το επιθυμει να εργαστει, αλλα εκεινοσ να τη θελει υπο, ναι ειναι ασχημο φαλοκρατικο οπως θες το λες.

Αν παντρευτείς έναν άντρα που θέλει να σου επιβάλλει πράγματα και να σε θέλει υπό δηλαδή να σε μειώνει προφανώς έχεις παντρευτεί το λάθος άντρα. Προσωπικά είμαι υπέρ του καταμερισμού των εργασιών και των διακριτών ρόλων των δύο φύλων διότι έτσι επιτάσσει η ζωή και η λογική. Η δουλειά για να είναι κερδοφόρα και να μπορεί να συντηρεί μια οικογένεια πρέπει να είναι πλήρης απασχόληση και πολλές φορές πέραν του οχτάωρου. Το ίδιο όμως συμβαίνει και με την ανατροφή των παιδιών, που προσωπικά το θεωρώ την πιο σημαντική δουλειά στον κόσμο. Όταν λοιπόν και οι δύο γονείς δουλεύουν δεν υπάρχει αποτελεσματικότητα, ενώ όταν ο ένας δουλεύει και ο άλλος φροντίζει την οικογένεια ο καθένας μπορεί να γίνει πολύ καλός σε ένα πράγμα και έτσι συνολικά να έχουν πολύ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Δεν αναφέρομαι καν στα προβλήματα που δημιουργούνται στα παιδιά όταν μεγαλώνουν με babystitter και παιδικούς σταθμούς. Το μωρό/νήπιο έχει ανάγκη την μητέρα του 24 ώρες τη μέρα. Δεν έχει την νοημοσύνη να καταλάβει γιατί η μαμά του δεν είναι κοντά του τη μισή μέρα και βιώσει αισθήματα εγκατάλειψης, ίδια με αυτά που βιώνουν τα παιδιά που τα έχουν παρατήσει οι γονείς τους. Άσε που για μένα όποια γυναίκα οικειοθελώς προτιμά να δουλεύει αντί να είναι κοντά στο παιδί της εμμέσως πλην σαφώς του λέει πως προτιμώ να βάζω σφραγίδες για 5$ την ώρα από μια ώρα μαζί σου. Δεν μπορώ να φανταστώ πως μια γυναίκα μπορεί να κάνει τέτοιο δεδομένου του φυσικού δέσιμου που έχουν με τα παιδιά τους.

Ξερεις Ξεχασμενε, ειναι πολλα αυτα που θελουμε ή δεν θελουμε απο τον συντροφο μας. Οταν ομως σεβεσαι τον ανθρωπο που χεις απεναντι σου σημαινει πως σεβεσαι κ τις επιλογες του. Απο κει καλυτερα να ξεκιναμε. Δεν ξερω ακριβως την εννοια του φαλοκρατης αλλα για μενα σημαινει αυτος που ειναι απολυτος, θελει να επιβαλλεται, να ειναι κυριαρχικος να θελει τη γυναικα υπο του γιατι φοβαται. Πισω απο τετοιους ανδρες πιστευω κρυβεται ενα τεραστιο κομπλεξικο προβλημα. Φεμινιστριες δεν ξερω τι ακριβως ειναι, φανταζομαι κατι αναλογο στο θηλυκο ομως. Ειναι κι ομοφυλοφιλες φανταζομαι; Ουτε κι εκεινες μου αρεσουν. Γενικως αυτα τα ακραια δεν τα συμπαθω. Πιστευω στον σεβασμο σε μια σχεση κ επιμενω

Ευτυχισμενα ατομα ξεχωριστα= ευτυχισμενο ζευγαρι-οικογενεια= ευτυχισμενα παιδια κι ολα αυτα
ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ..

Μου κάνει εντύπωση πως δεν ξέρεις τι εστί φεμινισμός ίσως τελικά να μην έχει δηλητηριάσει όλον το γυναικείο πληθυσμό.
Η κυριαρχία του άντρα δεν είναι προϊόν κομπλεξισμού ή φόβου, τουλάχιστο όχι πάντα, αλλά είναι ένα έμφυτο χαρακτηριστικό που έχει κάθε άντρας στο DNA του, όπως κάθε γυναίκα έχει την υποτακτικότητα που είναι το συμπληρωματικό χαρακτηριστικό.
Αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν δημιουργηθεί μέσω της φυσικής επιλογής εδώ και χιλιάδες χρόνια καθώς ήταν τα πλέον χρήσιμα για τα δύο φύλα.

Κυριαρχία βέβαια δεν σημαίνει τυραννία, δεν σημαίνει "Σκάσε μη μιλάς μωρή γιατί θα σου μαυρίσω τη μούρη". Όταν η γυναίκα φοβάται τον άντρα της τότε ο άντρας έχει αποτύχει πλήρως στον ρόλο του. Εν αντιθέσει η κυριαρχία του άντρα πρέπει να είναι τέτοια ώστε οικειοθελώς η γυναίκα να την αναζητά διότι της προσφέρει την απαραίτητη ασφάλεια που χρειάζεται ώστε να μπορεί απερίσπαστα να αφιερωθεί στον δικό της ρόλο, που είναι η φροντίδα της οικογένειας. Είναι αυτό εξάρτηση της γυναίκας από τον άντρα? Ναι είναι και έτσι πρέπει να είναι, καθώς και ο άντρας με τη σειρά του είναι εξαρτημένος σε διαφορετικά πράγματα από την γυναίκα. Ο γάμος έτσι κι αλλιώς είναι μια συμφωνία αλληλεξάρτησης στην οποία μπαίνεις all in. Όταν στον γάμο υπάρχουν πισινές και ρεζέρβες τότε είναι καταδικασμένος να αποτύχει καθώς κανείς από τους δύο δεν πρόκειται να κάνει τους αναγκαίους συμβιβασμούς.

Επισης Ξεχασμενε σχετικα με τις ηλικιες που γραφεις, νομιζω πως 20 ειναι πολυ μικρη η ηλικια απο αποψη ωριμοτητας. Καλο ειναι κατα τη γνωμη μου να ζουν ανδρες γυναικες κσποιες εμπειριες διοτι τα διαζυγια ειναι χειροτερα απο το να παντρευονται πιο αργα αλλα συνειδητοποιημενα. Η μαγκια κ εκει σε θελω καβουρα ειναι να μην πατησει κσμμια γυναικα την μπανανοφλουδα της κρισης που γραφεις αλλα ουτε κ ο ανδρας. Γιατι το αγχος κ η βιασυνη ειναι που σκατωνουν τα πραγματα. Για να ανοιξεις σπιτι δε θελει θεωρω πολλη μελετη. Ωριμοτητα χρειαζεται κ ψυχικη ισορροπια. Ειλικρινεις απαντησεις σε απλες ερωτησεις: θελω αυτο το ατομο για παντα πλαι μου; Γιατι το θελω; Ειμαι ετοιμος να αναλαβω ευθυνες; Κοκ...

Αυτα πιστευω εγω

Τα 20 δεν είναι μικρή ηλικία για την γυναίκα, καθώς οι γυναίκες ωριμάζουν πολύ πιο γρήγορα και σωματικά αλλά και νοητικά από τους άντρες. Στα 20 μια γυναίκα πιστεύω πως μπορεί να ανοίξει σπίτι άνετα, ιδιαίτερα αν είναι αυτό που θέλει στην ζωή της. Το πρόβλημα σε αυτήν την ηλικία βρίσκεται στους άντρες, όχι στις γυναίκες, καθώς ο 20χρονος σε αντίθεση με την 20χρονη είναι ακόμη παιδί. Γι'αυτό τον λόγω και στις παραδοσιακές οικογένειες έβλεπες συνήθως μια διαφορά ηλικίας 5-8 χρόνια ανάμεσα στον άντρα και την γυναίκα. Φυσικά μιλάω πάντα για τους μέσους όρους. Στα υπόλοιπο που λες συμφωνώ.

Αν εγω ηθελα ο αντρας να μν δουλευει και να μεγαλωνει τα παιδια τι θα ημουν? Κ φασινα μεσα!

Τότε θα έλεγα πως θες να είσαι ο άντρας της σχέσης και θα σε συμβούλευα να κοιτάξεις προς άλλες γυναίκες ή προς άντρες με γυναικεία χαρακτηριστικά προσωπικότητας. Δεν ξέρω πόσο λειτουργική ή δυσλειτουργική θα ήταν οικογένειά σου με αυτό το πρότυπο καθώς αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, ξέρω όμως πως κάθε άντρας που δεν είναι ψυχικά ευνουχισμένος θα έμενε μακρυά σου.

Προσωπικά δεν με ενοχλούν αυτού του τύπου οι γυναίκες καθώς απλά τις αποφεύγω. Αυτό που με ενοχλεί είναι όταν προσπαθούν να πείσουν τις υπόλοιπες πως αυτό είναι το σωστό και φυσικό πρότυπο της γυναίκας.

Το να μεγαλωνουν με το μπαμπα κανει κακο στα παιδια? Κ τι ρολο ακριβως παιζει ο πατερας, της γλαστρας? Δεν καταλαβαινω πως το να μεγαλωνουν με τη μανα ειναι οκ αλλα με το πατερα προβληματικο

Ο πατέρας δεν μπορεί να αντικαταστήσει την μάνα στα πρώτα χρόνια ζωής του παιδιού λόγω βιολογίας και καλό θα ήταν τέτοια swaps να αποφεύγονται αν δεν είνια απολύτως απαραίτητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Αν ομως οι αναγκες του σπιτιου αναγκαζουν και τους δυο να δουλευουν; Αν δεν τα βγαζουν περα με εναν μισθο;
Καμμια φορα ξεκινας την οικογενεια με αλλες προοπτικες, ο ενας μισθος φτανει κ ξαφνικα να οι μειωσεις(και οι απολυσεις!), να οι φοροι.. Οποτε βγαινουν και οι δυο στην αγορα..

Το να μεγαλωνει ενα παιδι μονο με τον μπαμπα δεν το θεωρω φυσιολογικο. Αλλο μαμα αλλο μπαμπας. Υπαρχει αλλο δεσιμο, ειναι θεμα της φυσης. Οπως επισης οτι δεν πιστευω πως οι ανδρες εχουν και αυτη την ικανοτητα οπως μια γυναικα, ειτε για την ανατροφη των παιδιων ειτε για τα οικοκυρικα. Οι περισσοτεροι ειναι λιγο αρπα κολλες κι οσα βλεπει η πεθερα. Δυσκολο να πετυχεις αντρα παστρικο που λεμε κι αν τον πετυχεις, νομιζω κατι δε θα πηγαινει καλα αλλα μπορει και οχι, δεν ξερω.

Τελος, τοσα πτυχια κ σπουδες ειναι αδικο να πηγαινουν χαμενα για μια γυναικα. Μεγσλωνει κ σπουδαζει με ονειρα να γινει ανεξαρτητη, να μην ειναι με το χερι ανοιχτο κ να ζητα συνεχως απο τον αντρα της(και σε ορισμεμες ακραιες πετοπτωσεις διαζυγιου πχ ναναι προετοιμασμενη και χειραφετημενη οχι εξαρτημενη γιατι ποτε σεν ξερεις τι σου ξημερωνει)

Εμενα και για να κλεισω η αποψη μου ειναι καπου στη μεση, μετρο. Δηλαδη οσο ειναι μωρα ή νηπια οι μαμαδες να μην εργαζονται κι αν δεν ειναι εφικτο να εργαζεται 2-3 ωρες το πολυ. Κι αργοτερα να το αυξησει το ωραριο αλλα παντα με μέτρο. Κανει καλο στην ιδια, αρα και στα παιδια κ στην οικογενεια τησ γενικα, δινει καλα παραδειγματα. Φυσικα αν ειναι αναγκη κ κατι συμβει που καθιστα επικινδυνη την υγεια των πσιδιων τησ ψυχολογικη και μη, τα παρατα ολα κ καθεται στο παιδι της.

Να μην ξεχναμε έπισης κατι που καπως εχει αμεληθει να το αναφερουμε πως οι γυναικες στην Ελλαδα σνεκαθεν εργαζονταν καθως αγροτικη χωρα, εκεινες φροντιζαν παιδια σπιτι κ χωραφια ωρες πολλες. Δεν ειναι κατι νεο δηλαδη η εργασια της γυναικας που χει οικογενεια.

Το νεο ειναι οι αντρες: ασχολουνται πλεον και με το σπιτι κ ουσιαστικοτερα με την ανατροφη των πσιδιων τους, γεγονοσ πολυ σπουδαιο για ολη την οικογενεια! Δεν παιζουν μονο μαζι τους οπως παλαιοτερα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Αν ομως οι αναγκες του σπιτιου αναγκαζουν και τους δυο να δουλευουν; Αν δεν τα βγαζουν περα με εναν μισθο;
Καμμια φορα ξεκινας την οικογενεια με αλλες προοπτικες, ο ενας μισθος φτανει κ ξαφνικα να οι μειωσεις(και οι απολυσεις!), να οι φοροι.. Οποτε βγαινουν και οι δυο στην αγορα..

Για αυτό και μίλησα για τις γυναίκες που οικειοθελώς δουλεύουν, όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη τα δεδομένα αλλάζουν. Βέβαια όταν μια γυναίκα είναι αναγκασμένη να δουλεύει εκτός σπιτιού για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτό αυτομάτως μεταφράζεται σαν αποτυχία του άντρα.

Το να μεγαλωνει ενα παιδι μονο με τον μπαμπα δεν το θεωρω φυσιολογικο. Αλλο μαμα αλλο μπαμπας. Υπαρχει αλλο δεσιμο, ειναι θεμα της φυσης. Οπως επισης οτι δεν πιστευω πως οι ανδρες εχουν και αυτη την ικανοτητα οπως μια γυναικα, ειτε για την ανατροφη των παιδιων ειτε για τα οικοκυρικα. Οι περισσοτεροι ειναι λιγο αρπα κολλες κι οσα βλεπει η πεθερα. Δυσκολο να πετυχεις αντρα παστρικο που λεμε κι αν τον πετυχεις, νομιζω κατι δε θα πηγαινει καλα αλλα μπορει και οχι, δεν ξερω.

Συμφωνώ.

Τελος, τοσα πτυχια κ σπουδες ειναι αδικο να πηγαινουν χαμενα για μια γυναικα. Μεγσλωνει κ σπουδαζει με ονειρα να γινει ανεξαρτητη, να μην ειναι με το χερι ανοιχτο κ να ζητα συνεχως απο τον αντρα της(και σε ορισμεμες ακραιες πετοπτωσεις διαζυγιου πχ ναναι προετοιμασμενη και χειραφετημενη οχι εξαρτημενη γιατι ποτε σεν ξερεις τι σου ξημερωνει)

Αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα. Καταρχάς η γυναίκα δεν ζητά με ανοιχτή παλάμη από τον άντρα της. Αν μια γυναίκα είναι νοικοκυρά δεν κάθετε, έχει full time απασχόληση οπότε ο άντρας της είναι υποχρεωμένος να την πληρώνει. Σε αυτές τις περιπτώσεις το βέλτιστο είναι ο μισθός του άντρα να μπαίνει σε έναν κοινό λογαριασμό, όπου το μεγαλύτερο μέρος θα πηγαίνει για τις πάγιες ανάγκες της οικογένειας και ότι απομένει θα μοιράζεται ισόποσα και στους δύο για τις προσωπικές ανάγκες/πολυτέλειες. Πολλές φορές βλέπουμε άντρες να λένε "δικά μου είναι τα λεφτά ότι θέλω τα κάνω", αυτό για μένα αυτομάτως συνιστά έναν αποτυχημένο άντρα που δεν του αξίζει μια γυναίκα νοικοκυρά. Παραδοσιακά δε, η γυναίκα είναι αυτή που διαχειρίζεται τα οικονομικά του σπιτιού και όχι άντρας. Η δουλειά του άντρα είναι να φέρει τα λεφτά στο σπίτι.

Ένα άλλο κακό της μοντέρνας γυναίκας είναι πως πιστεύει πως μπορεί να κάνει και καριέρα, αλλά και οικογένεια. Πράγμα άτοπο. Η καριέρα απαιτεί συνεχή ενασχόληση και πολλές ώρες δουλειάς εκτός σπιτιού. Η οικογένεια όμως απαιτεί το αντίθετο. Έτσι μια γυναίκα αναγκαστικά θα είναι είτε καλή μητέρα, είτε καλή στη δουλειά της, είτε κακή και στα δύο. Δεν υπάρχει άλλη λύση καθώς μια γυναίκα που και δουλεύει και ασχολείται με τα παιδιά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι το ίδιο καλή με μια άλλη γυναίκα που κάνει μόνο ένα από τα δύο.

Γι' αυτό και για μένα οι σπουδές δεν έχουν νόημα αν μια γυναίκα θέλει να κάνει οικογένεια. Έχουν μόνο αν δεν θέλει και απλά θέλει να κάνει καριέρα, σεβαστή επιλογή επίσης. Επίσης το θέμα της μόρφωσης δεν έχει να κάνει με τις σπουδές. Μια γυναίκα μπορεί να είναι μορφωμένη χωρίς να έχει σπουδάσει και αμόρφωτη με διδακτορικό. Η μόρφωση είναι προσωπική΄υπόθεση.

Εμενα και για να κλεισω η αποψη μου ειναι καπου στη μεση, μετρο. Δηλαδη οσο ειναι μωρα ή νηπια οι μαμαδες να μην εργαζονται κι αν δεν ειναι εφικτο να εργαζεται 2-3 ωρες το πολυ. Κι αργοτερα να το αυξησει το ωραριο αλλα παντα με μέτρο. Κανει καλο στην ιδια, αρα και στα παιδια κ στην οικογενεια τησ γενικα, δινει καλα παραδειγματα. Φυσικα αν ειναι αναγκη κ κατι συμβει που καθιστα επικινδυνη την υγεια των πσιδιων τησ ψυχολογικη και μη, τα παρατα ολα κ καθεται στο παιδι της.

Σε βρεφικές και νηπιακές ηλικίες αυτό δεν είναι εφικτό διότι το παιδί έχει άμεση εξάρτηση. Μπορεί να γίνει βέβαια αν γυναίκα εργάζεται από το σπίτι και υπάρχουν αρκετές τέτοιες δουλειές. Αλλά για εξωτερική δουλειά είναι δύσκολο. Τώρα όταν τα παιδιά φτάσουν σε εφηβικές ηλικίες είναι pretty much ανεξάρτητα (ιδιαίτερα αν έχει προηγηθεί σωστή ανατροφή από την μητέρα σε νηπιακή και παιδική ηλικία) όποτε η γυναίκα δεν έχει πλέον το φόρτο της επίβλεψης και φροντίδας και μπορεί να ασχοληθεί ουσιαστικά με ότι θέλει. Σε αυτές τις ηλικίες τα παιδιά έχουν περισσότερο ανάγκη τον πατέρα και όχι την μητέρα οπότε συμβαίνει το αντίθετο, ο πατέρας πρέπει να περιορίσει τις ώρες εργασίας για να ξοδέψει χρόνο στα παιδιά του. Γι'αυτό και οι γυνάικες που παντρεύονται μικρές έχουν πλεονέκτημα καθώς μόλις τα παιδιά τους γίνουν 14-15 χρονών αυτές θα είναι 36-37, πολύ νέες δηλαδή και ελεύθερες να κάνουν ότι δουλειά θέλουν, ενώ παράλληλα έχουν ήδη ικανοποιήσει τις ανάγκες τους για οικογένεια.

Να μην ξεχναμε έπισης κατι που καπως εχει αμεληθει να το αναφερουμε πως οι γυναικες στην Ελλαδα σνεκαθεν εργαζονταν καθως αγροτικη χωρα, εκεινες φροντιζαν παιδια σπιτι κ χωραφια ωρες πολλες. Δεν ειναι κατι νεο δηλαδη η εργασια της γυναικας που χει οικογενεια.

Ισχύει αυτό που λες, αλλά όταν γινόταν αυτό δούλευαν και τα παιδιά ακόμη από ηλικίες 10 ετών καθώς η παραγωγικότητα της εργασίας ήταν τόσο χαμηλή που απαιτούνταν πολλά χέρια και ακόμη και αν ο άντρας δούλευε 16 ώρες τη μέρα δεν μπορούσε να θρέψει οικογένεια. Γι'αυτό άλλωστε κάναν και 10 παιδιά τότε.

Το νεο ειναι οι αντρες: ασχολουνται πλεον και με το σπιτι κ ουσιαστικοτερα με την ανατροφη των πσιδιων τους, γεγονοσ πολυ σπουδαιο για ολη την οικογενεια! Δεν παιζουν μονο μαζι τους οπως παλαιοτερα...

Η ανατροφή πρέπει να γίνεται και από τους δύο γονείς και ο πατέρας σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι απών και μονάχα ένα πορτοφόλι. Απλά όταν παιδιά είναι μικρά το βάρος της ανατροφής πέφτει κατά το πλείστον στη μάνα ενώ όσο μεγαλώνουν το βάρος μετατοπίζετε στον πατέρα. Αγόρια που έχουν μεγαλώσει χωρίς πατέρα έχουν προβλήματα ένταξης στην κοινωνία, δεν έχουν μάθει να δουλεύουν, να αυτοπειθαρχούνται, να διαπραγματεύονται και παρουσιάζουν εγκληματικές συμπεριφορές ενώ αντίστοιχα κορίτσια που μεγαλώνουν δίχως πατέρα, ή με αποτυχημένο πατέρα έχουν προβλήματα με το αντίθετο φύλο, δεν μπορούν να διαλέξουν σωστούς άντρες και καταλήγουν να φτιάχνουν προβληματικές οικογένειες με άντρες που τις κακοποιούν κτλ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ερινύς]

Απο την αλλη κανεις παρα πολυ κακο στα παιδια σου μακροπροθεσμα, μπορει να μην ειναι παρανομο λοιπον αλλα ειναι ανηθικο και δε στεκει λογικα. Κατι σαν την ενδοοικογενειακη βια.

Εγώ όταν ήμουν μικρή, η μαμά μου τελείωνε το PhD οπότε ήταν αυτή κυρίως στο σπίτι και τις περισσότερες ώρες έβλεπα την μαμά μου μέχρι να πάω στα προνήπια στα 3,5.
Ο αδερφός μου που γεννήθηκε 4 χρόνια μετά έτυχε της αντίθετης μεταχείρισης, γιατί τότε έκανε ο μπαμπάς μου το PhD του.
Βγήκαμε και οι 2 νορμάλ, χωρίς συναισθηματικά ελλείμματα, χωρίς ψυχολογικά προβλήματα και φυσικά χωρίς αυτό το ακραίο "κάτι σαν ενδοοικογενειακή βία".

Αν έχεις κάποιο paper ή case study report που να δείχνει ότι παιδιά που μεγαλώνουν κυρίως με τους πατεράδες τους καταλήγουν με ψυχολογικά προβλήματα, πολύ ευχαρίστως να θεωρήσω ότι ήμασταν μία φωτεινή εξαίρεση. Μέχρι τότε μας θεωρώ μια νορμάλ οικογένεια με καταμερισμό εργασίας και καθηκόντων σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης και της ανατροφής των παιδιών.

Να μην πιάσω παραδείγματα με παιδιά από γκέι γονείς, μονογονεϊκές οικογένειες κλπ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Ξεχασμενε δεν θεωρω εναν ανδρα αποτυχημενο αν κατι δεν πηγαινει καλα με την δουλεια του κ δε φερνει οσα χρειαζεται στο σπιτι. Υπαρχουν εξαιρετικοι ανδρες επαγγελματιες που αδικως εχασαν την δουλεια τους ή τους μειωσαν τους μισθους. Αποτυχημενος κ αχρηστος ειναι αυτος που δεν προσπαθει.
Ουτε πιστευω πως οοολα τα αγορια που μεγαλωσαν χωρις μπαμπα ή κοριτσια που μεγαλωσαν χωρις μπαμπα βγαινουν προβληματικοι εγκληματιες ή διαλεγουν λαθος αντρες.. Απο "κακες" οικογενειες εχουν βγει χρυσα παιδια κι απο " καλες" εχουν βγει σκατα.

Αλλα αποτυχημενος ανδρας, κακη μανα.. Πολλα πολλα κοσμητικα χωρις μετρα κ σταθμα. Σε βρισκω απολυτο,δεν ειναι ολα ή του υψους ή του βαθους. Μια χαρα γονεις ειναι κι αυτοι που δουλευουν και μια χαρα μεγαλωνουν τα παιδακια τους. Δεν ειναι τοσο τραγικο η γυναικα να δουλευει
Οι δυσκολιες μεσα στο προγραμμα ειναι της ζωης. Αν υπαρχει αγαπη κ επικοινωνια ολα λυνονται ακομα ναι κι αν χρειαστει η γυναικα να δουλεψει και περισσοτερο! Δεν ειναι παντως τοσο τραγικα τα πραγματα!


Σχετικα με τα αλλα που γραφεις περι καλης μανας αυτης που καθεται σπιτι κ κακης-οτι δεν μπορει να ειναι καλη κ στα δυο και περι σπουδων της γυναικας οτι δεν πρεπει να σπουδαζει με βρισκεις αντιθετη αλλα ειναι η αποψη σου κ σεβαστη. Πιστευω πως μια γυναικα ολα αν θελει τα μπορει κ καλα θα τα κανει. Κι εν πασει περιπτωσει ασ τισ κρινουν τα παιδια τουσ, οι αντρες τους, ο επαγγελματικος τουσ κυκλος..


Α Ερινυς εγω συμφωνω μαζι σου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Εγώ όταν ήμουν μικρή, η μαμά μου τελείωνε το PhD οπότε ήταν αυτή κυρίως στο σπίτι και τις περισσότερες ώρες έβλεπα την μαμά μου μέχρι να πάω στα προνήπια στα 3,5.
Ο αδερφός μου που γεννήθηκε 4 χρόνια μετά έτυχε της αντίθετης μεταχείρισης, γιατί τότε έκανε ο μπαμπάς μου το PhD του.
Βγήκαμε και οι 2 νορμάλ, χωρίς συναισθηματικά ελλείμματα, χωρίς ψυχολογικά προβλήματα και φυσικά χωρίς αυτό το ακραίο "κάτι σαν ενδοοικογενειακή βία".

Αν έχεις κάποιο paper ή case study report που να δείχνει ότι παιδιά που μεγαλώνουν κυρίως με τους πατεράδες τους καταλήγουν με ψυχολογικά προβλήματα, πολύ ευχαρίστως να θεωρήσω ότι ήμασταν μία φωτεινή εξαίρεση. Μέχρι τότε μας θεωρώ μια νορμάλ οικογένεια με καταμερισμό εργασίας και καθηκόντων σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης και της ανατροφής των παιδιών.

Να μην πιάσω παραδείγματα με παιδιά από γκέι γονείς, μονογονεϊκές οικογένειες κλπ...

Μην ζητας κι εσυ case study reports και papers. Ολα μας τα ποστς εδω εχουν ΤΙΣ υπογραφαρες μας, δε σου φτανει;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.