Φιλοσοφικές συζητήσεις

[dum dum boy]

Αυτή ήταν η ουσία, τι αλλάζει αν παρέθετα κάτι επιπλέον?

Να μας πεις δυο λογάκια. Τι σημαίνει για σένα ατομικισμός και φιλελευθερισμός. Έχω μεγάλη αγωνία να μάθω.

 

[Aura]

Αυτή ήταν η ουσία, τι αλλάζει αν παρέθετα κάτι επιπλέον?


Αυτό που το βγήκες? Γιατί ειδικά το πρώτο είναι τελείως ο, τι να 'ναι

Ε καλά δεν θίξαμε τον φιλελευθερισμό σου

HOMO DEUS

Στα έργα επιστημονικής φαντασίας, οι άνθρωποι πολεμάνε τις μηχανές στο όνομα της ελευθερίας και της ατομικότητας, όμως αυτοί οι ανθρωπιστικοί μύθοι είναι από καιρό ξεπερασμένοι. Μπορεί η νεωτερική εποχή να έβαλε τον άνθρωπο στη θέση του Θεού, μπορεί τον προηγούμενο αιώνα η ανθρωπότητα να έθεσε...

www.politeianet.gr

Δεν είναι και αυτούσια τα αποσπάσματα δηλαδή αλλά τέλος πάντων .

Στην ουσία θέλει να πει ότι ότι τεχνολογία+ βιολογία μπορεί να απειλήσουν τον φιλελευθερισμό, την ελευθερία κτλ . Εγώ το έβαλα για το φιλοσοφικό του θέματος

 

[Μάξιμος]

Στην ουσία θέλει να πει ότι ότι τεχνολογία+ βιολογία μπορεί να απειλήσουν τον φιλελευθερισμό, την ελευθερία κτλ . Εγώ το έβαλα για το φιλοσοφικό του θέματος

Στην ουσία σήμερα, χάνουμε με ταχύτατους ρυθμούς την ελευθερία μας.

Και αυτό είναι η πραγματικότητα μας.

Δεν είμαστε κατ' ουσίαν ελεύθεροι.

 

[Aura]

Στην ουσία σήμερα, χάνουμε με ταχύτατους ρυθμούς την ελευθερία μας.

Και αυτό είναι η πραγματικότητα μας.

Δεν είμαστε κατ' ουσίαν ελεύθεροι.

Στο θεματοθέτη που λέει ότι φοβάται την κόλαση δεν απάντησες, εκεί τι θα έλεγες ; γιατί και ο φόβος δεν είναι ελευθερία .

 

[Μάξιμος]

Στο θεματοθέτη που λέει ότι φοβάται την κόλαση δεν απάντησες, εκεί τι θα έλεγες ; γιατί και ο φόβος δεν είναι ελευθερία .

Η κόλαση, δεν είναι το πρόβλημα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ο φόβος που είναι φωλιασμένος στο μυαλό του ανθρώπου.
Οι Πατέρες της εκκλησίας, συμπεριλαμβάνουν στα πάθη τον φόβο και τις συγγενείς προς αυτόν καταστάσεις, που συνιστούν μορφές ή διαβαθμίσεις του, όπως τη φοβία, το δέος, τον τρόμο και επιπλέον το άγχος, την αγωνία, την αδημονία.
Ο άνθρωπος, φοβάται την απώλεια της ψυχής - ζωής του. Την απώλεια των απολαύσεων της ζωής, που αυτές ισχύουν μόνο κατα την διάρκεια της ζωής.

Λίγο σύντομα ο φόβος φανερώνει δειλία του ανθρώπου. Ισως δε και έλλειψη πνευματικότητας...

 

[Dreamweaver]

Να μας πεις δυο λογάκια. Τι σημαίνει για σένα ατομικισμός και φιλελευθερισμός. Έχω μεγάλη αγωνία να μάθω.

Το να ειμαι ενα ανεξαρτητο ατομο και οχι σκλαβος κανενος βασιλια ή του οχλου, οι ευθυνες μου να προερχονται απο τις ενεργειες μου, να ειμαι ελευθερος να επιδιωκω την ευτυχια μου και να σταματησουμε να επιβαλλουμε ο,τι βλακεια εχουμε στο κεφαλι μας στον αλλον

 

[dum dum boy]

Το να ειμαι ενα ανεξαρτητο ατομο και οχι σκλαβος κανενος βασιλια ή του οχλου, οι ευθυνες μου να προερχονται απο τις ενεργειες μου, να ειμαι ελευθερος να επιδιωκω την ευτυχια μου και να σταματησουμε να επιβαλλουμε ο,τι βλακεια εχουμε στο κεφαλι μας στον αλλον

Καλή τύχη. Μια συμβουλή μόνο: η ελευθερία σου θα πρέπει να σέβεται και την ελευθερία των άλλων.

 

[Μάξιμος]

Το να ειμαι ενα ανεξαρτητο ατομο και οχι σκλαβος κανενος βασιλια ή του οχλου, οι ευθυνες μου να προερχονται απο τις ενεργειες μου, να ειμαι ελευθερος να επιδιωκω την ευτυχια μου και να σταματησουμε να επιβαλλουμε ο,τι βλακεια εχουμε στο κεφαλι μας στον αλλον

Αρκετά φλου είναι αυτά που μας λες.
Αν έλεγες και κάτι συγκεκριμένο, θα έβγαζα συμπέρασμα.

 

[Agaphbou]

Ξεθάβω αυτό το υπέροχο θρεντ προς τέρψιν του @ilias90 που δηλώνει δυσαρεστημένος με το επίπεδο της σημερινής νεολαίας. Κι επειδή μου άρεσε το θέμα που έμεινε σε εκκρεμότητα απ' το καλοκαίρι, αναδιατυπώνω: Πόσο σημαντική είναι για εσάς η ελευθερία, πώς την ορίζετε και πόσο ψηλά θεωρείτε ότι την ιεραρχεί ο σημερινός τρόπος ζωής;

 

[dum dum boy]

για μένα το ζήτημα είναι η χρυσή τομή ατομικής και κοινωνικής ελευθερίας.
έχουμε κάνει μεγάλες προόδους ως προς αυτό σε σχέση με παλιότερα.
αλλά το βασικό πρόβλημα παραμένει: ελευθερίες έχουν όσοι κατέχουν τον πλούτο, εις βάρος των υπολοίπων και των κοινωνικών ελευθεριών που απλά έχουν ανάγκες και αγωνίζονται για επιβίωση.

 

[Giannoutas]

Ελευθερία είναι να κάνεις ότι θέλεις χωρίς να σε περιορίζει κάτι. Είναι τέρμα σημαντική αν και λίγο περιορισμός δεν βλάπτει έτσι για να την χαίρεσαι και παραπάνω. Ο σημερινός τρόπος ζωής δεν την ιεραρχεί ψηλα γιατί την θεωρεί αυτονόητη. Καλό αυτό απλά να μην την ξεχνάμε καμιά φορά.

Για επόμενο θέμα συζήτησης προτείνω ένα από τα παρακάτω:

• Τελεολογία
• Σολιψισμός ή και Υποκειμενικός Ιδεαλισμός
• Αισθησιαρχία

Προτιμώ το πρώτο γιατί έχω διαμορφώσει θεμελιώδεις πεποιθήσεις πάνω σε αυτήν με τα χρόνια και θα ήθελα να ακούσω άλλες οπτικές. Το δεύτερο bullet τα έβαλα μαζί γιατί τα θεώρησα λίγο ίδια, αν και δεν το σκέφτηκα πολύ. Αλλά αργότερα, συζητήστε αυτό για την ελευθερία πρώτα.

 

[Himela]

Η κοινωνία είναι έτσι διαμορφωμένη ώστε να μην μπορούμε να έχουμε ατομική ελευθερία. Από νήπια πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τους κανόνες της κοινωνίας, να πάμε στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο, να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε, να κάνουμε οικογένεια, να αντέξουμε όλα αυτά. Αυτός που θα αντισταθεί και θα προσπαθήσει να κάνει αυτά που θέλει θα είναι ο εκκεντρικός κι η κοινωνία θα τον απομονώσει, θα τον χλευάσει και θα τον φτύσει σαν κουκούτσι. Πού είναι λοιπόν η ατομική ελευθερία;

 

[Guest 896561]

Ξεθάβω αυτό το υπέροχο θρεντ προς τέρψιν του @ilias90 που δηλώνει δυσαρεστημένος με το επίπεδο της σημερινής νεολαίας.

Αρχικά, πάλι παρερμηνεύονται τα λεγόμενά μου. Δεν δήλωσα δυσαρεστημένος με το επίπεδο της σημερινής νεολαίας αλλά με το επίπεδο της σύγχρονης τρολιάς. Πάμε όμως να δούμε το υπέροχο θέμα...

Η έννοια «ελευθερία» (έχει καταλήξει να) είναι πολύσημη, αφηρημένη, συγκεχυμένη και ενδεχομένως παραπλανητική. Ένας ορισμός που μπορώ να σκεφτώ, διαποτισμένος με το φιλελεύθερο και ατομικιστικό πνεύμα της δύσης είναι ο εξής: «Η άνευ καμίας εξωτερικής επιρροής διαμόρφωση στάσεων, πεποιθήσεων και γνωστικών αντιλήψεων και ο συνεπαγόμενος αυτών τρόπος ζωής.»

Ο παραπάνω ιδεατός ορισμός της ελευθερίας έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την ίδια τη φύση του ανθρώπου, οποίος, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είναι φύσει πολιτικό ον (όχι, δεν σημαίνει την ενασχόληση με τα πολιτικά), αλλά και με κάθε γνωστή κοινωνιολογική θεώρηση. Είμαστε όντα που για να ευημερήσουν πρέπει να συνεργαστούν, να είναι σε αρμονία με το σύνολο, ακόμα και κάποιες φορές να θυσιαστούν για το κοινό καλό. Πράγματα ασύμβατα με την απόλυτα εγωκεντρική και ναρκισσιστική αντίληψη ότι είμαστε εμείς και μόνο εμείς στον κόσμο, σε μια αέναη και ανώφελη μάχη εναντίον του που προάγει ο σύγχρονος τρόπος σκέψης.

Ο χαζός ορισμός που διατύπωσα είναι λανθασμένος και από την οπτική της ψυχολογίας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλές από τις αντιλήψεις μας για τη ζωή, ο τρόπος που αλληλεπιδρούμε με τους άλλους, η ποιότητα των σχέσεων που συνάπτουμε, ακόμα και η αυτοεικόνα μας σε μεγάλο βαθμό έχουν χαραχτεί στο ασυνείδητό μας από τα βιώματα της παιδικής μας ηλικίας και το ασυνείδητο μας ωθεί σε μορφές συμπεριφοράς που δεν έχουμε ιδέα από που προέρχονται, για ποια ελευθερία μπορούμε να μιλήσουμε;

Ενδεχομένως από τα ανωτέρω να εξάγεται το συμπέρασμα πως, πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που ζει μόνος, έξω από κάθε κοινωνικό πλαίσιο, που τον περιέγραψε έτσι ο Αριστοτέλης (εργολαβία τον πήρα): «ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι᾽ αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός.», άρα πραγματική ελευθερία δεν δύναται να υπάρχει, κάτι με το οποίο επίσης διαφωνώ και θα γράψω το γιατί στην κατακλείδα του σεντονιού μου, η οποία θα είναι ένας ακόμα ορισμός της:

«Η αναγνώριση και η πλήρης συνειδητοποίηση των επιρροών που έχουν στο άτομο η κοινωνία, το περιβάλλον, οι αξίες και ηθική της εκάστοτε εποχής, όπως επίσης και του τρόπου ανατροφής που αυτό είχε και οι αλληλεπιδράσεις του με τους σημαντικούς άλλους της ζωής του και η πλήρης απεμπλοκή από αυτές όσον αφορά στις στάσεις, στις αντιλήψεις, στις επιλογές και εν γένει στον τρόπο ζωής του»

Και αν καταφέρει να πετύχει το παραπάνω τότε να μετέχει ελεύθερος από κάθε προκατάληψη και προϊδεασμένη αντίληψη στην κοινωνία. Τι λέτε; Μπορεί να συμβεί αυτό;

 

[EvanescenceQ]

Ωραιο το θεμα,θα ελεγα η ελευθερια ειναι πολυεπιπεδη δηλ πολλων οψεων,ατομικη,κοινωνικη,εκφρασης,σκεψης κλπ.
Μπορει να εχουμε προοδευσει πολιτισμικα αλλα οι ελευθεριες δεν αφορουν ολους.
Αλλοι δεν εχουν καν τα προς το ζην επομενως παραλειπουν τις ελευθεριες τους για χαρην της επιβιωσης.
Κι επισης σημερα παρα την προοδο υπαρχουν ατομα κολλημενα στο οτι καποιοι δεν πρεπει να εχουν τις ιδιες ελευθεριες. Η΄να μενουν κολλημενοι σε στερεοτυπα.

Αρχικά, πάλι παρερμηνεύονται τα λεγόμενά μου. Δεν δήλωσα δυσαρεστημένος με το επίπεδο της σημερινής νεολαίας αλλά με το επίπεδο της σύγχρονης τρολιάς. Πάμε όμως να δούμε το υπέροχο θέμα...

Η έννοια «ελευθερία» (έχει καταλήξει να) είναι πολύσημη, αφηρημένη, συγκεχυμένη και ενδεχομένως παραπλανητική. Ένας ορισμός που μπορώ να σκεφτώ, διαποτισμένος με το φιλελεύθερο και ατομικιστικό πνεύμα της δύσης είναι ο εξής: «Η άνευ καμίας εξωτερικής επιρροής διαμόρφωση στάσεων, πεποιθήσεων και γνωστικών αντιλήψεων και ο συνεπαγόμενος αυτών τρόπος ζωής.»

Ο παραπάνω ιδεατός ορισμός της ελευθερίας έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την ίδια τη φύση του ανθρώπου, οποίος, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είναι φύσει πολιτικό ον (όχι, δεν σημαίνει την ενασχόληση με τα πολιτικά), αλλά και με κάθε γνωστή κοινωνιολογική θεώρηση. Είμαστε όντα που για να ευημερήσουν πρέπει να συνεργαστούν, να είναι σε αρμονία με το σύνολο, ακόμα και κάποιες φορές να θυσιαστούν για το κοινό καλό. Πράγματα ασύμβατα με την απόλυτα εγωκεντρική και ναρκισσιστική αντίληψη ότι είμαστε εμείς και μόνο εμείς στον κόσμο, σε μια αέναη και ανώφελη μάχη εναντίον του που προάγει ο σύγχρονος τρόπος σκέψης.

Ο χαζός ορισμός που διατύπωσα είναι λανθασμένος και από την οπτική της ψυχολογίας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλές από τις αντιλήψεις μας για τη ζωή, ο τρόπος που αλληλεπιδρούμε με τους άλλους, η ποιότητα των σχέσεων που συνάπτουμε, ακόμα και η αυτοεικόνα μας σε μεγάλο βαθμό έχουν χαραχτεί στο ασυνείδητό μας από τα βιώματα της παιδικής μας ηλικίας και το ασυνείδητο μας ωθεί σε μορφές συμπεριφοράς που δεν έχουμε ιδέα από που προέρχονται, για ποια ελευθερία μπορούμε να μιλήσουμε;

Ενδεχομένως από τα ανωτέρω να εξάγεται το συμπέρασμα πως, πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που ζει μόνος, έξω από κάθε κοινωνικό πλαίσιο, που τον περιέγραψε έτσι ο Αριστοτέλης (εργολαβία τον πήρα): «ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι᾽ αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός.», άρα πραγματική ελευθερία δεν δύναται να υπάρχει, κάτι με το οποίο επίσης διαφωνώ και θα γράψω το γιατί στην κατακλείδα του σεντονιού μου, η οποία θα είναι ένας ακόμα ορισμός της:

«Η αναγνώριση και η πλήρης συνειδητοποίηση των επιρροών που έχουν στο άτομο η κοινωνία, το περιβάλλον, οι αξίες και ηθική της εκάστοτε εποχής, όπως επίσης και του τρόπου ανατροφής που αυτό είχε και οι αλληλεπιδράσεις του με τους σημαντικούς άλλους της ζωής του και η πλήρης απεμπλοκή από αυτές όσον αφορά στις στάσεις, στις αντιλήψεις, στις επιλογές και εν γένει στον τρόπο ζωής του»

Τι λέτε; Είναι ρεαλιστικό το παραπάνω;

Πληρης δεν γινεται να υπαρξει μονο αν πας στην ζουγκλα που εχει τους δικους της νομους αρα σε καποιους νομους θα περιοριζεσαι θες δε θες.
Οσον αφορα την κοινωνια υπαρχει ενα κοινωνικο γιγνεσθαι που για να ζησεις μαζι με αλλους συνεπακολουθα αποδεχεσαι καποια ορια και κανονες αρα αυτοπεριοριζεσαι. Οσον αφορα το περιβαλλον τις αξιες και την ηθικη της εποχης και τις στασεις/αντιληψεις και επιρροες εκει μπορει να γινει κατι.
Δηλαδη το ατομο να ζει απελευθερωμενο απο αυτα τα τελευταια καθως δεν θα καθοριζουν τη ζωη του και θα κανει οτι νιωθει το ιδιο μεσα σε καποια πλαισια περιορισμου οπως ειπαμε εξωτερικων κοινωνικων οριων.
Αρα οσο ζουμε σε μια κοινωνια οχι,υποτασσομαστε σε κανονες σε πρεπει,μονο στην ιδιωτικη σφαιρα σκεψης και καποιων ενεργειων εκει μπορει να ελευθερωθει να το θεσω ετσι και να εκφραστει ελευθερα.Οσο του το επιτρεπουν οι κοινωνικες νορμες.

 

[Guest 528707]

Πληρης δεν γινεται να υπαρξει μονο αν πας στην ζουγκλα που εχει τους δικους της νομους αρα σε καποιους νομους θα περιοριζεσαι θες δε θες.

Ασυναισθητα οταν μιλαμε για πληρη ανθρωπινη ελευθερια στο μυαλο μας αυτη η εικονα ερχεται ..
Οχι ομως της πραγματικης ζουγκλας με τα θηρία και με χιλιους δυο λογους που ανα πασα ωρα και στιγμη πρεπει να εισαι ετοιμος να αντιμετωπιζεις τους θανασιμους κυνδινους της .
Ελευθερια σημαινει και πληρη απελευθερωση στην έννοια του θανατου !

Ο ανθρωπος, τελειως ρεαλιστικα πλεον και περαν απο θεωρίες ,ελευθερος δεν θα ειναι ποτε με την καθε αυτου εννοια εκτος και αν επιλέξει να παει να ζησει σε ενα παρθενο δασος που θα του παρεχει απλοχερα την τροφη και το νερο του και φυσικα δεν θα υπαρχει κανενα αλλο ειδος εκει που να απειλει την ζωη του .
Οποιαδήποτε παρέκκλιση απο αυτο αναιρεί τον ορο της πλήρης ελευθεριας τους ανθρωπου !

Αληθεια ομως ποσοι ανθρωποι ειναι ικανοι να επιβιωσουν ακομα και σε ενα τετοιο περιβαλλον και παραλληλα με την πληρη ελευθερια τους θα απολαμβανουν και την πραγματικη ευτυχια που ερχεται μεσα απο αυτο ?
Αλλωστε η ελευθεριά δεν ειναι συνυφασμένη με την ευτυχία ?

 

[EvanescenceQ]

Ασυναισθητα οταν μιλαμε για πληρη ανθρωπινη ελευθερια στο μυαλο μας αυτη η εικονα ερχεται ..
Οχι ομως της πραγματικης ζουγκλας με τα θηρία και με χιλιους δυο λογους που ανα πασα ωρα και στιγμη πρεπει να εισαι ετοιμος να αντιμετωπιζεις τους θανασιμους κυνδινους της .
Ελευθερια σημαινει και πληρη απελευθερωση στην έννοια του θανατου !

Ο ανθρωπος, τελειως ρεαλιστικα πλεον και περαν απο θεωρίες ,ελευθερος δεν θα ειναι ποτε με την καθε αυτου εννοια εκτος και αν επιλέξει να παει να ζησει σε ενα παρθενο δασος που θα του παρεχει απλοχερα την τροφη και το νερο του και φυσικα δεν θα υπαρχει κανενα αλλο ειδος εκει που να απειλει την ζωη του .
Οποιαδήποτε παρέκκλιση απο αυτο αναιρεί τον ορο της πλήρης ελευθεριας τους ανθρωπου !

Αληθεια ομως ποσοι ανθρωποι ειναι ικανοι να επιβιωσουν ακομα και σε ενα τετοιο περιβαλλον και παραλληλα με την πληρη ελευθερια τους θα απολαμβανουν και την πραγματικη ευτυχια που ερχεται μεσα απο αυτο ?
Αλλωστε η ελευθεριά δεν ειναι συνυφασμένη με την ευτυχία ?

Στην απελευθερωση στην εννοια του θανατου που λες ειναι να απελευθερωσεις τη σκεψη σου και οτι νιωθεις απεναντι στο θανατο,ομως δεν θα τον αποφυγεις αρα εκει ελευθερια δεν υπαρχει με την εννοια της αποφυγης μιας καταστασης αλλα απλα και μονο στο οτι επιλεγω να την εισπραξω οπως θελω εγω και οπως με καλυπτει που αυτο ειναι γενικα πως δεχομαστε τις γενικες πεποιθησεις αντιληψεις κλπ.

Εισαι πραγματικα ελευθερος στο παρθενο δασος? Αφου θα εισαι με αλλα ζωα κι εκει παιζεται το ποσο ελευθερος η περιορισμενος θα ειναι καποιος.Μονο με την εννοια οτι δεν θα εχει ολους αυτους τους κοινωνικους περιορισμους κλπ.

Δυσκολη η επιβιωση σε ενα τετοιο περιβαλλον εχει να κανει με ενστικτα εχει να κανει οτι καθε μερα εισαι σε εναν κινδυνο και πρεπει να δρας προστατευτικα. Για να επιβιωσεις.
Τωρα η ευτυχια που λες ειναι κατι πιο βαθυ και ειναι με τι τι την εχει συνδεσει κανεις.Για καποιον ευτυχια μπορει να ειναι οι υλικες ανεσεις οποτε εκει μονο ευτυχισμενος δεν θα νιωθει αλλα ουτε και ελευθερος.
Στο σημειο εκεινο που θα καταφερουμε να ισορροπησουμε ευτυχια και ελευθερια εκει που την οριζει ο καθενας τοτε θα εχουμε καταφερει αν θες το απολυτο.
Δυσκολα αυτα ολα χρειαζεται αυτογνωσια και μια οπτικη του να καταφερεις επιτελους να απεμπλακεις απο οσα σε κρατανε δεσμιο και αρα μη ελευθερο.Δουλεια με τον εαυτο μας και με τον τροπο που σκεφτομαστε και καπου εκει στο ταξιδι κρυβεται και η ελευθερια και η ευτυχια αρκει να τις ανακαλυψουμε.
Και να τις νιωσουμε.
Βλεπεις καποιοι ενω εχουν καποιες ελευθεριες ειναι δυστυχισμενοι και βλεπεις αλλους με περιορισμενες ελευθεριες και ειναι ευτυχισμενοι.

 

[Guest 528707]

Στην απελευθερωση στην εννοια του θανατου που λες ειναι να απελευθερωσεις τη σκεψη σου και οτι νιωθεις απεναντι στο θανατο,ομως δεν θα τον αποφυγεις αρα εκει ελευθερια δεν υπαρχει με την εννοια της αποφυγης μιας καταστασης αλλα απλα και μονο στο οτι επιλεγω να την εισπραξω οπως θελω εγω και οπως με καλυπτει που αυτο ειναι γενικα πως δεχομαστε τις γενικες πεποιθησεις αντιληψεις κλπ.

Ελευθερία είναι να ζεις χωρίς να φοβάσαι το οτιδήποτε και φυσικά χωρίς να απειλείται το προνόμιο αυτό.
Ναι ο θάνατος περιλαμβάνεται και στην σκέψη ,είναι μια ιδέα και κατά πόσο την έχεις αποδεχτεί, συμφιλιωθει μαζί της εξαρτάται καθαρά από τον τρόπο που θα τον διαχειριστεις στο δικό σου μυαλό.
Άρα όταν μιλάς για πλήρη ελευθερία δεν συμπεριλαμβάνονται και οι σκέψεις μέσα σε αυτή?
Άλλωστε χωρίς ελευθερία σκέψης δεν υπάρχει ουσιαστική ελευθερία στην ζωή σου

Εισαι πραγματικα ελευθερος στο παρθενο δασος? Αφου θα εισαι με αλλα ζωα κι εκει παιζεται το ποσο ελευθερος η περιορισμενος θα ειναι καποιος.Μονο με την εννοια οτι δεν θα εχει ολους αυτους τους κοινωνικους περιορισμους κλπ.

Και τι έγινε που συνυπάρχεις?
Η συνύπαρξη δεν περιορίζει την ελευθερια όταν δεν υπάρχουν τα στερεότυπα μιας ανθρώπινης κοινωνίας.
Τα ζώα δεν σε περιορίζουν όταν δεν υπάρχει ο κίνδυνος του θανάτου οπως προανέφερα .

Τωρα η ευτυχια που λες ειναι κατι πιο βαθυ και ειναι με τι τι την εχει συνδεσει κανεις.Για καποιον ευτυχια μπορει να ειναι οι υλικες ανεσεις οποτε εκει μονο ευτυχισμενος δεν θα νιωθει αλλα ουτε και ελευθερος.
Στο σημειο εκεινο που θα καταφερουμε να ισορροπησουμε ευτυχια και ελευθερια εκει που την οριζει ο καθενας τοτε θα εχουμε καταφερει αν θες το απολυτο.
Δυσκολα αυτα ολα χρειαζεται αυτογνωσια και μια οπτικη του να καταφερεις επιτελους να απεμπλακεις απο οσα σε κρατανε δεσμιο και αρα μη ελευθερο.Δουλεια με τον εαυτο μας και με τον τροπο που σκεφτομαστε και καπου εκει στο ταξιδι κρυβεται και η ελευθερια και η ευτυχια αρκει να τις ανακαλυψουμε.
Και να τις νιωσουμε.
Βλεπεις καποιοι ενω εχουν καποιες ελευθεριες ειναι δυστυχισμενοι και βλεπεις αλλους με περιορισμενες ελευθεριες και ειναι ευτυχισμενοι.

Στην ήδη υπάρχων κοινωνία μας οποια δουλειά και να κάνεις με τον ευατο σου ,αληθινά ελευθερος με την πραγματική εννοια της λέξεις δεν θα υπάρξεις ποτέ.

Μην μπερδεύεσαι, δεν μιλάμε για την ελεθευρια που θα έρθει μέσα από την πλήρη συναίσθηση του τι είμαστε και το τι θέλουμε πλέον στην ζωή μας .

Όσο ξυπνάς και πρεπει να δουλέψεις για να προσφέρεις ακόμα και την αυτογνωσία που λες για τον ευατο σου ,ελευθερος δεν είσαι και δεν θα είσαι ποτέ ακόμα και όταν καταφέρεις να φτάσεις στο υψηλότερο επίπεδο αυτής!

Από την μέρα που γεννιέσαι σε αυτό τον κόσμο με τους κανόνες αυτής της κοινωνίας σταματα και η εννοια της ελευθεριας σου .
Πολύ σκληρό ,αλλά δυστηχως αυτή ειναι η αλήθεια...

 

[Μάξιμος]

Η κοινωνία είναι έτσι διαμορφωμένη ώστε να μην μπορούμε να έχουμε ατομική ελευθερία.

Θα έλεγα, οτι μόλις γεννιέται ένα βρέφος, είναι ελεύθερο.
Γελά, σε όλους δίχως εξαιρέσεις. Τσεκάρει με την διαίσθηση του και αποδέχεται ή όχι όσους το πλησιάζουν.
Στο επόμενο βήμα συναντά την κοινωνία με τους κανόνες της.
Εκεί είναι η απαρχή της στέρησης της ελευθερίας του.

Από νήπια πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τους κανόνες της κοινωνίας, να πάμε στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο, να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε, να κάνουμε οικογένεια, να αντέξουμε όλα αυτά.

Κοινωνικοποίηση με ότι συνεπάγεται.

Αυτός που θα αντισταθεί και θα προσπαθήσει να κάνει αυτά που θέλει θα είναι ο εκκεντρικός κι η κοινωνία θα τον απομονώσει, θα τον χλευάσει και θα τον φτύσει σαν κουκούτσι.

Δεν θέλω να κάνω ότι θέλω. Θέλω, να σκέφτομαι και να αποφασίζω σωστά.
Αν κάποιος με περάσει για κουκούτσι ή για "Ανούσιο", απλά το δέχομαι.
Είναι η γνώμη του και δεν έχω κανένα λόγο να την αλλάξω.

Το πολύ πολύ να τραγουδώ, "είμαι ένα φτωχό κουκούτσι και ανούσιο"...κι αν με φτύσει η "κοινωνία" η καλή, δεν ήρθε και ο κόσμος ανάποδα...

Μάξιμος

Ο Ανούσιος

Αλλά, είμαι εγώ και δεν επιτρέπω σε κανένα να με αλλάξει.

Παρ' όλ' αυτά, είναι ελεύθερος να προσπαθήσει.
Να πει την γνώμη του, να με περάσει για κουκούτσι και να με "φτύσει" έξω απο τον δικό του κόσμο.
Δεν θα νοιαστώ καθόλου.

Πού είναι λοιπόν η ατομική ελευθερία;

Καλή η απορία. Ολα σχετικά.

Ομως, υπάρχει και το επόμενο επίπεδο.

Εσύ, θα αποφάσιζες να δώσεις όριο στέρησης της ατομικής ή κοινωνικής ελευθερίας;;;;
Και καλά, δεν σε έχω για κακιά.
Ομως, αν μας έδινες κάποιο παράδειγμα, θα μας έλεγες περισσότερα και θα ξεκαθάριζες πολλές απορίες.

 

[EvanescenceQ]

Ελευθερία είναι να ζεις χωρίς να φοβάσαι το οτιδήποτε και φυσικά χωρίς να απειλείται το προνόμιο αυτό.
Ναι ο θάνατος περιλαμβάνεται και στην σκέψη ,είναι μια ιδέα και κατά πόσο την έχεις αποδεχτεί, συμφιλιωθει μαζί της εξαρτάται καθαρά από τον τρόπο που θα τον διαχειριστεις στο δικό σου μυαλό.
Άρα όταν μιλάς για πλήρη ελευθερία δεν συμπεριλαμβάνονται και οι σκέψεις μέσα σε αυτή?
Άλλωστε χωρίς ελευθερία σκέψης δεν υπάρχει ουσιαστική ελευθερία στην ζωή σου

Και τι έγινε που συνυπάρχεις?
Η συνύπαρξη δεν περιορίζει την ελευθερια όταν δεν υπάρχουν τα στερεότυπα μιας ανθρώπινης κοινωνίας.
Τα ζώα δεν σε περιορίζουν όταν δεν υπάρχει ο κίνδυνος του θανάτου οπως προανέφερα .

Στην ήδη υπάρχων κοινωνία μας οποια δουλειά και να κάνεις με τον ευατο σου ,αληθινά ελευθερος με την πραγματική εννοια της λέξεις δεν θα υπάρξεις ποτέ.

Μην μπερδεύεσαι, δεν μιλάμε για την ελεθευρια που θα έρθει μέσα από την πλήρη συναίσθηση του τι είμαστε και το τι θέλουμε πλέον στην ζωή μας .

Όσο ξυπνάς και πρεπει να δουλέψεις για να προσφέρεις ακόμα και την αυτογνωσία που λες για τον ευατο σου ,ελευθερος δεν είσαι και δεν θα είσαι ποτέ ακόμα και όταν καταφέρεις να φτάσεις στο υψηλότερο επίπεδο αυτής!

Από την μέρα που γεννιέσαι σε αυτό τον κόσμο με τους κανόνες αυτής της κοινωνίας σταματα και η εννοια της ελευθεριας σου .
Πολύ σκληρό ,αλλά δυστηχως αυτή ειναι η αλήθεια...

μια ερωτηση τελικα υπαρχει εκ των πραγματων πληρης ελευθερια και εννοω εκφρασης?
Μπορουμε να πουμε οσα θελουμε επι παραδειγματι στον εργασιακο ή οικογενειακο μας χωρο?
Πιστευω πως οχι.
Οσο ελευθερος κι αν ειναι στη σκεψη καποιος παντα θα καταπιεζεται απο κατι.

 

[Scandal]

Η κοινωνία είναι έτσι διαμορφωμένη ώστε να μην μπορούμε να έχουμε ατομική ελευθερία. Από νήπια πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τους κανόνες της κοινωνίας, να πάμε στο νηπιαγωγείο, στο σχολείο, να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε, να κάνουμε οικογένεια, να αντέξουμε όλα αυτά. Αυτός που θα αντισταθεί και θα προσπαθήσει να κάνει αυτά που θέλει θα είναι ο εκκεντρικός κι η κοινωνία θα τον απομονώσει, θα τον χλευάσει και θα τον φτύσει σαν κουκούτσι. Πού είναι λοιπόν η ατομική ελευθερία;

Οι πιο φοβικοί και δυστυχισμένοι σε αυτή την κοινωνία είναι οι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, που πρώτοι θα χλευάσουν τους ανύπαντρους ή τα άτεκνα ζευγάρια, ή αν θέλεις, την γεροντοκόρη με τις 50 γάτες και παράλληλα οι ίδιοι δεν έχουν καταφέρει να στήσουν μια οικογένεια ενώ το θέλουν (από ό,τι φοβάσαι δεν γλυτώνεις). Οι υπόλοιποι, αρκεί να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους και τα δικά τους κατορθώματα και θα ασχοληθούν πολύ λιγότερο σε σχέση με τους προαναφερθέντες. Τις χειρότερες πεποιθήσεις για δημιουργία οικογένειας και χλευασμό των όσων παρακλείνουν, από αυτούς τις έχω συναντήσει, κυρίως στα νιάτα τους γιατί κάπου στα 45 αρχίζουν και σιωπούν λιγάκι