28η Οκτωβρίου - Επέτειος του "Όχι"

[Joaquín]

Δεν εορτάζουμε την έναρξη του πολέμου αλλά την νίκη μας κατά των Ιταλών.

Seriously?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Προσωπικα σαν ειρινιστης αρνουμαι να γιορτασω οποιαδηποτε νικη σε πολεμο. Ημουν ευτυχης που γεννηθηκα σε ελευθερους καιρους. Αλλα στον πολεμο δεν υπαρχουν νικητες... Και ευχομαι ολα αυτα να μην ξανασυμβουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alejandro Papas]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[αδαμαντια52071]

Η φετινη εορτη της 28ης δεν εμοιαζε με καμια αλλη.

Δεν ειχε ανιαρα χρονικα και το <<βαζει ο Ντουτσε την στολη του....>>,δεν ειχε ανατριχιαστικες εικονες...

Την φετινη γιορτη την οργανωσαμε εμεις.Οι μαθητες...
Αρχικα υπηρχαν τα χρονικα.Μια παρεα απο αγορια χορεψαν ζειμπεκικο (==>https://www.youtube.com/watch?v=X4JuO--IxrY)

Αλλη μια παρεα επαιζε το τραγουδι που χορευαν ,ενω μια κοπελα το τραγουδουσε..
Διαβαστηκε και ενα γραμμα ενος στρατιωτη στην αγαπημενη του,διαβαστηκαν αντιπολεμικα κειμενα....

Η κορυφωση ομως ηταν στο τελος.
Οταν δωθηκαν τα αριστεια προοδου.
Φετος το καλοκαιρι ''χαθηκε'' ενας αριστος μαθητης του σχολειου μου(ειχε μολις δηλωσει ΕΜΠ και περναγε)...
Ειχε ενα τροχαιο με αμαξι...
Η κατασταση δυσκολη...Ηταν εντατικη με αιματομα...
Τελικα δεν τα καταφερε...
Το γεγονος αυτος ειχε συνταραξει την πολη μου(ειχε παει ολος ο μαθητικος -εκπαιδευτικος κοσμος στην κηδεια)...

Το ονομα του παιδιου διαβαστηκε στα αριστεια...Στο τελος πολλα παιδια σηκωθηκαν και μιλησαν για το παιδι...Τραγουδησαμε ολοι μαζι τραγουδια οπως..
1)https://www.youtube.com/watch?v=OIM5M6FmnmY
2)https://www.youtube.com/watch?v=QCQTr8ZYdhg
κλπ...

Μαθητες και καθηγητες δακρυσαν......


Οχι , η γιορτη αυτη δεν εμοιαζε με καμια αλλη...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mittenwald]

Δεν εορτάζουμε την έναρξη του πολέμου αλλά την νίκη μας κατά των Ιταλών.
Και δικαίως την γιορτάζουμε μιας και ο πόλεμος ήταν φανερά άνισος υπέρ των Ιταλών.

Θα παρακαλούσα να βλέπετε τους Ιούς και τα σινάφια τους με πιο κριτικό μάτι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[antwwwnis]

H γιορτή ήταν όπως συνήθως. Το μόνο που άλλαξε ήταν πως τα παιδιά της ορχήστρας έπαιξαν λίγο metal για ζέσταμα, πριν αρχίσουν.

Σήμερα στην παρέλαση, πέρα της παραδοσιακής διαφοράς φάσης εταξύ σφυρίχτρας και εμβατηρίου, και της πατροπαράδοτης μεταφοράς της ομπρέλας των επισήμων, είχαμε και κάτι καινουριο. Καθώς τα παιδιά περνούσαν από τους επισήμους, γύρισαν το κεφάλι προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αν ο δήμαρχος ήταν έξυπνος θα πήγαινε απέναντι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Σήμερα στην παρέλαση, πέρα της παραδοσιακής διαφοράς φάσης εταξύ σφυρίχτρας και εμβατηρίου, και της πατροπαράδοτης μεταφοράς της ομπρέλας των επισήμων, είχαμε και κάτι καινουριο. Καθώς τα παιδιά περνούσαν από τους επισήμους, γύρισαν το κεφάλι προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αν ο δήμαρχος ήταν έξυπνος θα πήγαινε απέναντι.

Γραφικότητες. Δεν καταλαβαίνουν από αυτά. Αυτοί είναι ζώα σαν τους ψηφοφόρους τους. Πραξικόπημα εδώ και τώρα ή επανάσταση κανονική, με όπλα και μπαρούτι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[granita]

Προσωπικα σαν ειρινιστης αρνουμαι να γιορτασω οποιαδηποτε νικη σε πολεμο. Ημουν ευτυχης που γεννηθηκα σε ελευθερους καιρους. Αλλα στον πολεμο δεν υπαρχουν νικητες... Και ευχομαι ολα αυτα να μην ξανασυμβουν.

Εννοείται ότι δεν υπάρχουν νικητές...Αρκεί απλά ν' αναλογιστούμε πόσα θύματα υπήρχαν κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου! Κι εγώ είμαι περήφανη σαν Ελληνίδα που οι πρόγονοι μας αγωνίστηκαν για το μέλλον αυτού του τόπου και κατέκτησαν με κόπο την πολυπόθητη ελευθερία, στης οποίας τα πλαίσια ζούμε και δρούμε σήμερα! Το πρόβλημα είναι όμως ότι γιορτάζουμε αυτή τη μέρα με παρελάσεις, χορούς μέσα σ' ένα κλίμα χαράς, χωρίς να σκεφτούμε, πέρα απ'αυτούς που πέθαναν, πόσα παιδιά έμειναν ορφανά, πόσα σπίτια καταστράφηκαν, πόσοι υπέφεραν και βασανίστηκαν, πόσες γυναίκες έμειναν αβοήθητες με ένα κάρο παιδιά να φροντίσουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Εγω προσωπικα (υποθετικα μιλωντας παντα) εαν ζουσα εκεινη την εποχη και ηθελα να προστατεψω την οικογενεια μου... θα την επερνα μακρια απο την Ελλαδα την στιγμη που τορπιληστικε το Ελλη. Το να παω να σκοτωθω και να αφησω μια χηρα και ορφανα δεν μου ακουγεται και πολυ καλο...

Συγνωμη που θα στο πω, αν και δίνεις το πάτημα, αλλά να.. κάτι τύποι με το σκεπτικό το δικό σου μας κυβερνούν σήμερα.
Και στεναχωριέμαι που σήμερα δεν υπάρχουν φιλέλληνες, γιατί μόνο τέτοιοι θα βοηθούσαν τη χώρα να αναστηλωθεί μια μέρα απο τα συντρίμμια. Και στεναχωριέμαι διπλά επειδή είμαστε σχεδόν συνόμιληκοι (καλά μεγαλώνω όπου ναναι, μην το κάνουμε και θέμα) κι έχεις τέτοια ιδέα. Πισω εκραζες καποιους συνομίληκους, κι εγώ τώρα διαφωνω με εσένα όσο πιο ευγενικά μπορώ, πάντα μεσα σε πλαίσια κουβέντας και θα σε βάλω σε μια κατηγορία ατόμων συνομίληκων που απέχουν πολύ μακριά απο τις δικές μου πεποιθήσεις. Οταν ζεις κι έχεις μεγαλώσει σε έναν τόπο, τον αγαπάς και τον φροντίζεις. Το να φύγεις για μια καλύτερη ζωή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό απο το να γίνει αγώνας κι εσύ να πας αλλού για να γλιτώσεις τον εαυτό σου. Οι γονείς σου, Ελληνες υποθέτω, σε μεγάλωσαν με την ελληνική νοοτροπία, σε σπουδασαν και σε έκαναν άνδρα να υπερασπίζεσαι τα ιδανικά και τον τόπο σου, εκεί που κοιμήθηκες, εκεί που μίλησες πρώτη φορά, πολλά είναι θα ξημερώσουμε αν στα γράψω. Να αγαπάμε την πατρίδα μας και να προσπαθούμε γι αυτή και να σεβόμαστε τους άλλους λαούς, εγώ έτσι πιστεύω.
Πρόσφατα σε ένα άρθρο που διάβαζα, ρωτούσε ο αρθρογράφος, αν γινόταν πόλεμος τι στάση θα κρατούσε ο καθένας μας. Ας αναρωτηθουμε ολοι μας τι θα καναμε και ποια κατευθυνση θ' ακολουθουσαμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Δεκτη η κριτικη(αλλωστε θα ημουν ηλιθιος να μην την δεκτω) . Οπως ειπα και παραπανω, ειμαι ειρηνιστης, αρνουμαι οποιαδηποτε μορφη βιας. Το ξερω οτι ακουγεται εγωιστικο και μαλλον ειναι. Ισως εαν ειχα γεννηθει εκεινη την εποχη να ειχα διαφορετικες αποψεις , αλλα σιγουρα δεν θα πηγαινα στο μετωπο να πολεμησω, εστω και εαν με φυλακιζανε.

Η γνωμη μου ειναι οτι οταν φτασουμε σε σημειο πολεμου, εχουμε ηδη χασει. Εστω και εαν αργοτερα βγουμε "κερδισμενοι".

Εγω προσωπικα (υποθετικα μιλωντας παντα) εαν ζουσα εκεινη την εποχη και ηθελα να προστατεψω την οικογενεια μου... θα την επερνα μακρια απο την Ελλαδα την στιγμη που τορπιληστικε το Ελλη. Το να παω να σκοτωθω και να αφησω μια χηρα και ορφανα δεν μου ακουγεται και πολυ καλο...

Οπως εκαναν πολυ "εθνοπατερες" και το παιζανε εξοριστοι στην αιγυπτο.

Ισως να εκφραστηκα λιγακι(η πολυ λαθος), συγχωρεστε με.
Αυτο παντως που σιγουρα θα εκανα θα ηταν να φυγαδεψω την οικογενεια μου(εαν ειχα).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Χαίρομαι που το κουβεντιάζεις κατ αρχάς (η αρνητική να ξέρεις δεν είναι δική μου). Κοίτα, πας πολύ θεωρητικά κι εγώ δεν έχω πολύ χρόνο να σου απαντήσω. Ο πόλεμος γενικά δεν αρέσει. Δε μιλάμε για ορισμένους παρτάκηδες και φιλοχρήματους, που ουσιαστικά αυτοί ξεκινούν τους πολέμους, αλλά για τον κόσμο, τον απλό κόσμο. Οπότε οι περισσότεροι είναι ειρηνιστές. Τι γίνεται όμως όταν έρχεται κάποιος και σου ζητά τα δικά σου, αρνείσαι ευγενικά κι έπειτα προχωρά με θράσος στη βία. Κι εγώ αγαπώ την ειρήνη, αλλά διεκδικώ και τη ζωή μου/μας. Το να φτάσει κανείς στα μαχαίρια είναι το πιο εύκολο, μπαμ και κάτω. Το να διεκδικήσεις το σεβασμό με τα λόγια είναι όμως άφταστο. Γι αυτό και γίνονται-γίνονταν οι πόλεμοι. Και αν τελικά όμως νικήσει ο πόλεμος (για την ειρήνη) θα αναγκαστείς να πολεμήσεις. Και γιατί σου λεω -αναγκαστείς- γιατί στη ζωή δεν υπάρχουν μόνο 'θέλω'. Υπάρχουν και τα πρέπει και υποχρεώσεις και η ηθική ικανοποίηση. Βαλε με τον νου σου την εικόνα ''είσαι στο '40, ετοιμάζεσαι παραμασχαλα να παρεις τη γυναικα και το παιδι σου να πατε σε αλλη χωρα και διπλα σου 5 ορφανα κλαινε'' Θα φυγεις; Δεν ξερω αν ακουγομαι θλιβερη ή πεζη (σιγουρα εχω διαβασει αρκετα και εχω δει πολλες ταινίες και προσπαθώ να μεταφράσω τα σημερινά δεδομένα) αλλά όταν αγωνίζεσαι, αγώνιζεσαι για το κοινό καλό. Κι αν το κοινό έχει αποφασίσει εξ ανάγκης να πολεμήσει, οφείλεις να το κάνεις προς σεβασμό στον εαυτό σου. Η φυγή σε τετοια ζητήματα πάντα ήταν και είναι η εύκολη λύση. Αν προτιμάς τα εύκολα και τα μεταφράζεις ως ειρηνιστικές τάσεις (έτσι μου φαίνεται εμένα δηλαδή)... πάσο και φυσικά διαφορετικές απόψεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ajusshi]

δεν γιορτάζεις, τιμάς αυτούς που χάσανε την ζωή τους για να ζήσουμε οι υπόλοιποι ελεύθεροι.
θά'πρεπε να τους τιμάμε με παρελάσεις; όχι, κάθε χωριό και πόλη θα έπρεπε να έχει μνημείο στο οποίο την ημέρα αυτή και την 25η μαρτίου ο κόσμος να μνημονεύει την ψυχούλα τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Αυτος δεν ειναι αλλωστε ο σκοπος ενος φορουμ, να συζηταμε, να εκθετουμε τις αποψεις και τις γνωμες μας και στο τελος να γινομαστε καλυτεροι ανθρωποι??
Εαν ειμαστε απολυτοι στις αποψεις μας, τοτε γιατι συζηταμε??

Ειμαστε τυχεροι που ζουμε σε μια ελευθερη Ελλαδα(οσο ελευθερη μπορουμε να την πουμε) και μπορουμε και μιλαμε για τετοια θεματα. Και ελπιζω να συνεχισουμε να ειμαστε.
Ο πολεμος ειναι η αποδειξη οτι σαν ανθρωποι δεν ειμαστε και πολυ εξελιγμενοι, μονο τα ζωα πολεμανε και δεν συζητανε, και για αυτο θλιβομαι βαθυτατα.

Κανονικα θα επρεπε να θυμομαστε την ημερα που ανεβηκε ο Χιτλερ δημοκρατικα στην καγκιλερια της Γερμανιας, σαν ενα παραδειγμα προς αποφυγη και να το θυμομαστε καθε φορα που ριχνουμε μια ψηφο.

Ναι ειμαι ειρηνιστης αλλα δεν ειμαι καθολου καλος χριστιανος(για την ακριβεια δεν ειμαι καθολου χριστιανος, αλλα δεν ειναι του παροντος). Εαν πας να με χτυπησεις δεν θα κατσω αμετοχος. Στην περιπτωση του γενικου πολεμου ομως τα πραγματα ειναι πολυ διαφορετικα. Τα αιτια και οι αφορμες συνηθως δεν εχουν τιποτα κοινο, και τις περισσοτερες φορες γινονται εξαιτιας της επεκτατικης πολιτικης ορισμενων ανεγκεφαλων που νομιζουν οτι επειδη θελουν κατι μπορουν και να το εχουν. Δεν λεω οτι ηταν λαθος η απαντηση της ελλαδος εκεινη την χρονικη περιοδο, αλλα γενικοτερα εκεινη την περιοδο εγιναν πολλα λαθος πραγματα απο την ανθρωποτητα.

Η 28η οκτωβριου(και η καθε 28η οκτωβριου σε ολες τις χωρες) δεν θα επρεπε να ειναι μερα γιορτης, αλλα μερα πενθους. Σαν την μερα που απετυχε η λογικη και η ανθρωπια και κυριαρχησαν τα ζωα μεσα μας.

Το ξερω οτι αυτα που πιστευω ειναι ουτοπικα, αλλα ευχομαι καποια μερα, που ισως να μην την ζησω ποτε, να ειναι η απλη πραγματικοτητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[akikos]

Χρόνια πολλά

 

[American Economist]

Χρόνια πολλά.

 

[Johnny15]

Χρονια πολλά στο Έθνος.

 

[Gaspar]

Χρόνια πολλά!
Τιμή και δόξα στους 230.000 Έλληνες στρατιώτες του αλβανικού μετώπου,
Αιώνια η μνήμη των 15.000 που έπεσαν μαχόμενοι μέχρι τέλους

 

[RafAspa94]

 

[akikos]

Χρόνια πολλά!
Τιμή και δόξα στους 230.000 Έλληνες στρατιώτες του αλβανικού μετώπου,
Αιώνια η μνήμη των 15.000 που έπεσαν μαχόμενοι μέχρι τέλους

και μην ξεχνάμε

Υπάρχει λόγος που θυμόμαστε το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και όχι τα περισσότερα ολοκαυτώματα που έκαναν οι Βούλγαροι. Οι Βούλγαροι γίνανε κουμμουνιστές και οι εγχώριοι κουμμουνιστές του ξεπλύνανε.

 

[The Mountain]

Τιμή στους συλλογικούς αγώνες των ανώνυμων επαναστατημένων εργατικών μαζών που τόλμησαν την έφοδο στον ουρανό. Πρέπει ωστόσο παράλληλα να ασκούμε κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ για τις στρατηγικές επιλογές και την πολιτική γραμμή της με τις σταλινικές πίπες περί μετάβασης από το εθνοαπελευθερωτικό στο ταξικό(ενώ εν τέλει ταξικά χαρακτηριστικά δεν αναπτύχθηκαν ουσιαστικά παρά ελάχιστα), σοσιαλισμού σε μια χώρα κλπ που αντανακλώνται στον τραγελαφο που λέγεται ιδρυτικό διάγγελμα του ΕΑΜ και κάνει επίκληση μεζρι και σε Έλληνες αστους. Αλλιώς γινόμαστε γραφικοί συσπειρωσαδες που αφού μας έχουν ζαλίσει τον παπαρο με την αντικαθηγητικη πάλη, τραγουδούν "πότε θα κάνει ξαστεριά" και το παίζουν εγγόνια των ανταρτών. Ο Άρης ήταν κομμουνισταρας για αυτό και δεν θα έμπαινε ποτέ του στην ΑΡΑΣ.