Aπώλεια - Πένθος

[adams33]

συμφωνα με τον ιατρο επιστήμονα έχασε περίπου 10 χρόνια ζωής απο αυτη τη βλαβερή συνήθεια!

Με αφορμή αυτή τη φράση(και μονο ) βλέπω πόσο περιορισμένη μπορεί να είναι η επιλεκτική γνώση μιας επιστήμης, ώστε να προσφέρει πραγματικά ηρεμία και ανακούφιση σε ένα τόσο μεγάλο και βαθύ υπαρξιακό ζήτημα οπως ειναι το πενθος ....

Ποσο ντριγκερ μου εκανε σε δικο μου βίωμα που με ταλαιπώρησε στην διαχείριση ....

Πριν από 2400 χρόνια, ο Σωκράτης το ειχε πει....
Το πρόβλημα με τους γιατρούς της εποχής του είναι ότι χωρίζουν το νου από το σώμα. Πριν από 2400 χρόνια. Φυσιολογικά, δεν μπορείς να χωρίσεις το νου από το σώμα. Τα συναισθηματικά μας κυκλώματα, το ανοσοποιητικό σύστημα, το ορμονικό σύστημα και το νευρικό σύστημα είναι στην πραγματικότητα ένα ενιαίο σύστημα. Δεν είναι ξεχωριστά συστήματα. Έτσι, όταν συμβαίνουν πράγματα σε συναισθηματικό επίπεδο, φυσικά έχουν φυσιολογικό αποτέλεσμα.


Πως καλλιεργεί ενας επιστήμονας αβάσιμες ελπίδες οταν το κομμάτι του καρκίνου πλέον εχει βαθύτερα αιτια ...

Πρόκειται για μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ που μιλουσε για διπλάσιο κίνδυνο για καρκίνο των ωοθηκών στις γυναικες που εχουν θεματα αγχους και στρες ....Οι ενήλικες που βιώνουν την απώλεια ενός ενήλικου παιδιού έχουν υψηλότερο κίνδυνο κακοήθειας στον μυελό των οστών και στο αίμα και αλλου ...

Ξέρουμε ότι το στρες, για παράδειγμα, μπορεί να απενεργοποιήσει γονίδια που μας προστατεύουν από τον καρκίνο και να ενεργοποιήσει γονίδια που μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο.


Ο Gabor Maté, μέσα από την εξέλιξη της βιοϊατρικής και της ψυχιατρικής, εξηγεί με βάση ιατρικές έρευνες την ιστορία του καρκίνου. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα, πολλοί γιατροί εξακολουθούν να περιορίζονται σε συμβουλές του τύπου «αν δεν καπνίζεις» ή «αν τρως υγιεινά, θα αποφύγεις τον καρκίνο», παραβλέποντας τη σύνθετη σχέση μεταξύ ψυχολογίας, στρες και φυσιολογίας.

Το πένθος δεν πλαισιώνεται με το εαν και το μηπως ....


δεν θέλω καμία απάντηση περι προσωπικής ιστορίας εφόσον αφορα το γενικο πένθος και πως οφείλουμε να βοηθήσουμε τον αλλον να το βιωνει οσο πιο ανώδυνα γινεται ....απλα μου προκάλεσε έντονο ντριγκερ και μου θύμισε τον θυμό απέναντι στην ανικανότητα ορισμένων γιατρών στην Ελλάδα ,για το πότε ανοίγουν το στόμα τους και τι βγαίνει από αυτό σε στιγμές που το πένθος είναι νωπό.

 

[Πάνθηρας!]

Ποια επιλεκτική γνώση ; σου λένε όλοι οι γιατροί όσοι καπνίζετε κινδυνεύετε άμεσα.

Άλλο που δεν (θέλουν) να το καταλάβουν.

Το κάπνισμα ενοχοποιείται για ένα κάρο θανατηφόρους καρκίνους συμπεριλαμβανομένων του πνευμονα και του στομάχου. Δεν ειναι μόνο αυτοί οι λόγοι αλλά ειναι ένας παραμετροποιήσιμος παράγοντας μπορεί να; τον κόψεις.

Αμα μου το πει αυτο ο γιατρός τι να του πώ... να αρχισω να του κάνω ανάλυση επι της ανάλυσης; σου λεει αν θες να είσαι υγιής ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ... ΜΗΝ... ΑΡΝΗΣΗ.

Πέραν τουτου ουδέν. Οποιος κατάλαβε κατάλαβε.

Οι ουσίες του τσιγάρου πάνε και κάθονται στο πεπτικό... οι βαριές... οι "ελαφρες" ας πουμε κάθονται στο πνεύμονα. Μ κανει τρομερή εντύπωση το οτι ο άνθρωπος πληρώνει για να καταστρέφει την υγεία του κ να καπνίζει.

Τα έχουμε πεί και για το στρές.... και για την γυμναστική και την διατροφή. Όλα απο εκει ξεκινάνε και σε επίπεδο ορμονών.

Ότι έλεγα πριν 10 χρονια εδω μέσα και χλευάζανε τα ίδια γράφω κ τώρα.

Ποιος σ ειπε να χεις άγχος ; σημερινος εισαι αυριανός μπορεί οχι. Κάνε ότι καλύτερο μπορείς και άσε τα υπόλοιπα στο θεό. Κάθονται και αγχωνονται στη δουλειά για κάααατι μαλακιες... μα κάαατι μαλακιες. Τι να πεις. Να τους αλλάξεις μυαλά;

Αυτη ηταν μια ατάκα και του πατέρα. Do the best and leave the rest to the almighty.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 4 Νοεμβρίου 2025

Ξέρουμε ότι το στρες, για παράδειγμα, μπορεί να απενεργοποιήσει γονίδια που μας προστατεύουν από τον καρκίνο και να ενεργοποιήσει γονίδια που μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο.

Ο ανθρώπινος οργανισμός κατα τη πάροδο των ετών επιδέχεται φθοράς.

Άλλος είσαι στα 20 άλλος στα 40-50.

Το θέμα ειναι να χεις δημιουργήσει ανθεκτικότητα. Υπήρξε μια έρευνα η οποία ανέφερε πως σε κάποιους εκατοντάδες αιωνόβιους στους οποίους έγινε.... το θέμα δεν ηταν να μη νοσήσεις το θέμα ηταν να χεις αναπτύξει ΑΜΥΝΕΣ σε αυτό.

όταν ενας οργανισμός... κοιμάται νωρίς... τρωει σωστά.... οχι επεξεργασμένα οχι αλάτια... δε καπνίζει... έχει γαλήνη -οσο το δυνατον- στη προσωπική του ζωή και την κοινωνική. Γυμνάζεται κτλ

δημιουργει μια ανθεκτικότητα και ενα στρώμα άμυνας στη περίπτωση που τον κτυπήσει και κάποια ασθένεια.

Απλα απο ένα σημείο κ μετά ο κοσμος δεν μιλάει ρεαλιστικά.... νομιζει οτι ειμαστε άφθαρτοι και αλάθητοι.

Και λάθη θα κάνεις και η ζωη θα στα φέρει στραβα σε ολα.... το θεμα ειναι κατα πόσο έχεις προετοιμαστει όλα τα προηγούμενα χρόνια για να αντιμετωπίσεις αυτό που έρχεται. Ξεκάθαρα αυτη ειναι η δική μ άποψη. Αν ρωτάς εμένα δυστυχως ναι το τσιγάρο επηρέασε. Και αυτές τις συζητησεις καφενείου... "ελα μωρε κ ο άλλος καπνιζει κ τρωει οτι θέλει κ εφτασε 90" τις ακούω κ γελάω απλά.

** Η γυναίκα που μελέτησε 3.000 αιωνόβιους εξηγεί πώς να φτάσεις τα 100 -Η μεγαλύτερη έρευνα για τη μακροζωία - iefimerida.gr

«Σε κάποιες περιπτώσεις», εξηγεί η Andersen, «βρίσκουμε σημαντική παρουσία των πρωτεϊνών αμυλοειδούς και ταυ - των ίδιων που σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ -, κι όμως αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν παρουσιάσει ποτέ συμπτώματα άνοιας. Εκεί κρύβεται ένα μυστικό της ανθεκτικότητας του εγκεφάλου τους. Προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς γίνεται να διατηρούν τέτοια γνωστική υγεία, παρά τη βιολογική φθορά που βλέπουμε στους ιστούς τους».

Όσο για το ερώτημα που απασχολεί κάθε άνθρωπο - πόσο ρόλο παίζουν τα γονίδια -, η απάντηση είναι πιο περίπλοκη απ’ ό,τι πιστεύουμε. Για τους περισσότερους από εμάς, η γενετική εξηγεί μόλις το 25% της μακροζωίας. Το υπόλοιπο σχετίζεται με τον τρόπο ζωής: τη διατροφή, τη φυσική δραστηριότητα, το βάρος, τη διαχείριση του στρες.

Παράδοξο είναι ότι οι αιωνόβιοι δεν στερούνται απαραίτητα των γονιδίων που προκαλούν ασθένειες· απλώς διαθέτουν προστατευτικούς μηχανισμούς που αντισταθμίζουν τις βλάβες. Οι ερευνητές μελετούν αυτές τις «γενετικές ασπίδες» με στόχο κάποτε να μετατραπούν σε θεραπείες ή φάρμακα που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την υγεία του γενικού πληθυσμού. «Ίσως μια μέρα να υπάρξει ένα είδος χαπιού μακροζωίας» λέει η Andersen, «αλλά ο στόχος μας δεν είναι η αθανασία· είναι η ανθεκτικότητα».

 

[adams33]

Που να μην έλεγα οτι μιλάω για υπαρξιακο ....
Τελικα ειτε διευκρινίζεις εδω μεσα ειτε οχι ενα και το αυτο ....

Απλά τα πράγματα χωρίς παραλήρημα..
Ναι, η βασική ιδέα , ότι η ανθεκτικότητα και ο τρόπος ζωής παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μακροζωία ,είναι επιστημονικά βάσιμη.
Όμως, η αφήγηση ότι «αν τα κάνεις όλα σωστά, θα ζήσεις 100 χρόνια» είναι υπεραπλουστευμένη. Η ζωή και ο θάνατος δεν είναι μαθηματική εξίσωση, υπάρχουν πάντα γενετικοί, ψυχολογικοί και τυχαίοι παράγοντες.

Αυτά τα θέματα είναι τόσο λεπτά που δεν περιμένω να γίνουν κατανοητά από όλους.
Μοιράστηκα απλώς ένα βιωματικό ντρίγκερ ,κάτι που ακουμπά ένα ψυχολογικό και υπαρξιακό υπόβαθρο , επηρεασμένο από τον μεγαλύτερο δάσκαλο της ψυχιατρικής, σε συνδυασμό με τη δική μας φιλοσοφία ζωής.

Με βοηθησε παρα πολύ στον θυμο μου και στην διαχείριση πένθους οταν είχα και εγώ αυτα τα γιατί που με βασάνιζαν ..
Ελπιζω και οσους βιώνουν ενα πένθος !

 

[Πάνθηρας!]

Αυτό μην το λες. Δεν πρέπει να δέσουμε τη ζωή μας στους γονείς μας. Και οι γονείς χαίρονται, όταν εμείς ανοίξουμε φτερά και φύγουμε απ το σπίτι. Είμαι βέβαιη, πως και ο πατέρας σου, σε στήριξε στην απόφασή σου, να φύγεις, παρά το ότι καταλάβαινε, πως δεν έχει πολλή ζωή. Ήθελε να ξεκολλήσεις. Κανείς δεν ήξερε πόσο θα κρατούσε.

Ο πατέρας εννοείται οτι με στήριξε και ήταν και περήφανος που ο γιός του όχι μόνο έφυγε για αυτή τη περίοδο αλλα και το ότι άφησε πίσω έναν άνθρωπο ο οποίος έχει τη δυνατότητα να σταθεί στα πόδια του αξιοπρεπέστατα σε εναν πολύ δύσκολο και σκληρό κόσμο.

Το οτι έφυγα για ένα διάστημα και ήρθα εδω κάτω ή πηγα να μείνω αλλού δε λέει τίποτα. Αυτο ειναι το φαίνεσθαι το θέμα ειναι τι αρχές και αξίες έχει ενας άνθρωπος για να μπορέσει αυριο μεθαύριο να προχωρήσει σε σωστή πορεία στη ζωή του.

Αν ήταν μια βδομάδα, άντε να πω, κάθεσαι. Αλλά σ΄αυτές τις αρρώστιες, δεν ξέρεις. Και συ δεν ήξερες καν, πως είναι άρρωστος. Καλά έκανες και έφυγες. Και τώρα, να δεις πως το καινούργιο περιβάλλον θα σε βοηθήσει, να συνεχίσεις τη ζωή σου.
Τύψεις ένιωθα και γω, γιατί 3 βδομάδες πριν πεθάνει, ενώ ήταν στο νοσοκομείο, του άφησα το χέρι και έφυγα, γιατί δούλευα. Τώρα όμως σκέφτομαι, δεν ήξερα πόσο θα κρατήσει. Ξέραμε πως η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη, αλλά πόσο καιρό θα κρατούσε;
Τώρα στη μαμά, που είναι κλινήρης πλέον, δεν αντέχω να καθήσω. Φεύγω συνειδητά και δίχως τύψεις. Πληρώνουμε 24ωρη στο σπίτι, ενώ θα μπορούσα τώρα, από άποψη χρόνου, να καθήσω εγώ. Αλλά εκεί, νιώθω θαμμένη. Η ζωή συνεχίζεται.

Το θέμα είναι ότι δεν γίνεται να έχεις το πατέρα σου άρρωστο και να είσαι μακρυά, εμενα ευτυχώς δεν ταλαιπωρήθηκε... μεσα στο 5μηνο που έγινε η διάγνωση έφυγε.

Εγω εδω που έχω έρθει είμαι σε θέση ευθύνης... αν γινει κάτι ο δεύτερος που θα ξυπνήσουν θα είμαι εγώ και πολλες φορές και ο πρώτος καθώς τον αντικαθιστώ...

Οταν έχεις μια περίοδο που έχεις στεναχώρια και πένθος δεν μπορείς ψυχολογικά και συναισθηματικά να αναλάβεις τέτοια βάρητα.

Οποτε αν με ρωτάς προσωπικά ΟΧΙ δεν θα έφευγα αν το ήξερα και το ζήτημα δεν θα ήταν οτι "δεν μπορώ να ξεκολήσω και να μείνω μόνος μου σε ενα δικό μου σπιτι..." δοξα το θεό με τα εφόδια που έδωσε ο πατέρας (δεν εννοω κληρονομιές) και τη στήριξη που παρείχε ολα αυτα τα χρόνια για να σπουδάσω ,και γενικά να γινω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα αρκούν για να συντηρώ 2 σπίτια και όχι ένα !!!

Οποτε ενοειται θα ήμουν δίπλα (που ήμουν) αλλα και ακομη περισσότερο.

Ο πατερας ήταν λιοντάρι... πηγαινε μονος του στον ΕΟΠΠΥ να πάρει τα φάρμακα του κ δεν απασχόλησε κανέναν.... δεν ήθελε να μας στεναχωρέσει και να μας βαρύνει το πήρε όλο πάνω του... και εγω το έμαθα πιο αργά. Μόνος του κατέβαινε στην Αλεξάνδρας.

Ήταν ξεχωριστός άνθρωπος και πατέρας , και εγω πολύ τυχερός που έζησα και μεγάλωσα μαζί του. Αν ποτέ κάνω παιδιά θα κινηθώ παρόμοια και ανάλογα.

Να αναπαυτείς εν ειρήνη μπαμπάκα.... σε ευχαριστώ για όλα.

*Σήμερα έβλεπα στο γιουτιούμπ το playstation 1 το Mikey Mouse... θυμαμαι ο μπαμπάκας μου το είχε πάρει όταν ήμουν έκτη δημοτικού!!!!