To ... συζείν

[Resident Evil]

Καλημέέέέέρα!

Δεν ξέρω τι σάλτσες να γράψω για αρχή οπότε θα μπω απευθείας στα ερωτήματα:

1. Συζήσατε πριν επισημοποιήσετε τη σχέση σας (οι παντρεμένοι). Όχι να συζείτε "πρακτικά", αλλά κυριολεκτικά να το έχετε πει, "παίρνω τα μπογαλάκια μου, ξενοικιάζω το σπιτάκι μου/φεύγω από το πατρικό μου". Πως ήταν; Ποιές διαφορές παρατηρήσατε ανάμεσα στο να συζείτε "πρακτικά" και στο να είναι το σπίτι σας όντως κοινό;
2. Μετά από πόσο διάστημα σχέσης το κάνατε?
3. Ποιός/πως το πρότινε;
4. Είχε προηγηθεί κάποιου είδους αρραβώνας/επισημοποίηση με γονείς;
5. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να πείτε "Ναι, με αυτόν τον άνθρωπο θέλω να μένουμε μαζί"
6. Το είδατε ως ένα βήμα πριν το γάμο ή το κάνατε και... όπου βγει?

Τα ερωτήματα είναι ενδεικτικά. Το ερώτημα, more or less, είναι τι σας έκανε να συζήσετε με τον έτερον ήμισυ, πώς το πήρατε απόφαση (τι σκεφτήκατε/νιώσατε ίσως?), τι προβλήματα που δεν είχατε φανταστεί προέκυψαν, και γενικά ότι σας έρθει στο μυαλό και το θεωρείτε σχετικό

εδιτ: αα... προφανώς δεν περιμένω γνώμες μόνο από παντρεμένους! Απλώς θεώρησα πιο πιθανό οι ήδη παντρεμένοι να έχουν συζήσει "στάνταρ"


[αν υπάρχει αντίστοιχο θέμα ζητώ συγγνώμη... ]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Μηνυμα εληφθη, η σαλονοτραπεζαρια ικεα σου ρχεται

(Θα πατωσει το θεματακι, βαλε και μας τους ΛΕΥτερους συγκατοικους μεσα )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

1. Συζήσατε πριν επισημοποιήσετε τη σχέση σας (οι παντρεμένοι). Όχι να συζείτε "πρακτικά", αλλά κυριολεκτικά να το έχετε πει, "παίρνω τα μπογαλάκια μου, ξενοικιάζω το σπιτάκι μου/φεύγω από το πατρικό μου". Πως ήταν; Ποιές διαφορές παρατηρήσατε ανάμεσα στο να συζείτε "πρακτικά" και στο να είναι το σπίτι σας όντως κοινό;

Συζήσαμε, αμέ. Δεν πήρα εγώ μπογαλάκια, αλλά εκείνος. Βασικά ήταν λίγο ξενερουά στην αρχή, γιατί ήταν συνέχεια εκεί Εξαιτίας του, ξύπναγα (και ξυπνάω) 1-1,5 ώρα πριν να φύγω για τη δουλειά και βλέπω ΝΕΤ, για να ενημερωθώ για τα πάντα
Μου σηκώνει όμως το καπάκι της τουαλέτας, οπότε δεν έχω παράπονο
Γενικά, στην αρχή είναι λίγο παράξενα, αλλά μετά συνηθίζεις (όπως συνήθισες να μένεις μόνη σου όντας φοιτήτρια).
Προφανώς και ξεκαθαρίζεις τα πράγματα από την αρχή για τις δουλειές και τις υποχρεώσεις, με όμορφο τρόπο. Αν δεν το κάνεις, θα τα λουστείς 200% στην συνέχεια, και δε θα σου αρέσει.

1. Μετά από πόσο διάστημα σχέσης το κάνατε?
2. Ποιός/πως το πρότινε;
3. Είχε προηγηθεί κάποιου είδους αρραβώνας/επισημοποίηση με γονείς;

1. ένα εξάμηνο πριν το γάμο.
2. Του είπα "Δε φέρνεις κανά σώβρακο σιγά σιγά από εδώ, μην μείνεις ξεβράκωτος καμιά μέρα?" και φώναξε τον καλύτερό του φίλο, τα μαζέψαμε και τα φέραμε στο σπίτι.
Στη πράξη κράτησε καιρό η μετακόμιση: τα ρούχα ήρθαν αμέσως, τα υπόλοιπα έπρεπε να ξεδιαλεχτούν, μερικά να αποθηκευτούν και μερικά να μεταφερθούν στα εξοχικά. Είχαμε και δύο νοικοκυριά κομπλέ από πριν, οπότε ήταν αναγκαίο το ξεδιάλεγμα (θα νοίκιαζε και το σπίτι του μετά το γάμο, οπότε έπρεπε να το αδειάσει).
3. Είχαμε αρραβωνιαστεί, όχι ότι το θεωρούσα απαραίτητο. Επειδή όμως οι γονείς είναι της παλιάς σχολής, δεν θέλησα να τους στεναχωρήσω. Μη φανταστείς αρραβώνα με χορούς και πανηγύρια. Πιο πολύ, επισημοποίηση με βέρες. Μόνοι μας την κάναμε, και μετά τους το είπαμε και φάγαμε όλοι μαζί.

1. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να πείτε "Ναι, με αυτόν τον άνθρωπο θέλω να μένουμε μαζί"
2. Το είδατε ως ένα βήμα πριν το γάμο ή το κάνατε και... όπου βγει?

1. H περιέργεια.
2. Είχαμε πει ότι θα παντρευτούμε όντας στα 3 χρόνια της σχέσης μας, οπότε μάλλον και τα δύο.

Τα ερωτήματα είναι ενδεικτικά. Το ερώτημα, more or less, είναι τι σας έκανε να συζήσετε με τον έτερον ήμισυ, πώς το πήρατε απόφαση (τι σκεφτήκατε/νιώσατε ίσως?), τι προβλήματα που δεν είχατε φανταστεί προέκυψαν, και γενικά ότι σας έρθει στο μυαλό και το θεωρείτε σχετικό

Η κοινή ζωή δεν είναι βολικότερη από την μοναχική, αντικειμενικά. Έχει όμως και τα καλά της..συμβαίνει κάτι και έχεις τον άνθρωπό σου δίπλα σου. Σε έχουν πιάσει τα υπαρξιακά σου? έχεις ακροατήριο (μη σε πιάνουν πολύ όμως, άνθρωπος είναι κι αυτός, πόσο να αντέξει?).
Σε έχουν πιάσει τα αισθήματα και τα ζουμιά? έχεις αγκαλίτσες (επίσης μη το παρακάνεις, ιδίως όταν κάνει ζέστη).
Αυτά.
Αν μου'ρθει και κάτι άλλο στη πορεία της συζήτησης, θα σε πω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Youki]

RE αρχισες να το σκέφτεσαι και αγχώθηκες ε?

Λεπόν εμείς συζήσαμε μετά από 1,5 χρόνο σχεσης χωρίς καμία επισημοποίηση. Είναι όντως διαφορετικό το "μενουμε μαζί στο ίδιο σπίτι" από το "μενει ο καθενας στο σπίτι του και....ψιλοξενεί τον άλλο τις μισές μερες". Ο άλλος είναι εκεί κάθε μέρα, κάθε πρωί, καθε φορά που γυρνάς από τη δουλειά, κάθε φορά που έχεις νεύρα, όταν θες να κάτσεις να βγάλεις τις τρίχες σου, όταν είσαι άρρωστη...όταν...όταν...ΠΑΝΤΑ δηλαδή. Οπότε χρειάζεται πάρα πολύ κατανόηση και από τις 2 μεριές στο ότι ο καθενας χρειάζεται το χώρο και το χρόνο του. Οτι το ζούμε μαζί δεν είναι απαραίτητα είμαστε σα Σιαμαίοι.
Αυτό που με ώθησε να μείνω μαζί του ήταν ότι έβλεπα μια προοπτική στη σχέση. Και ήθελα ας πούμε να τη δοκιμάσω και μέσα απο τη συγκατοίκηση. Και ναι το είδα σαν ένα βήμα πριν το γάμο, χωρίς όμως να περιμένω και το γάμο από μέρα σε μέρα.

ΡΕ...θελέι πολύ υπομονή πάντως το να μείνεις με έναν αλλο άνθρωπο. Και πολλές υποχωρήσεις και απο τους 2!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Η απόφαση είναι ρητη και αντανακλαστική, όταν πραγματικά θές να είσαι με κάποιον όταν στο ζητήσει χαμογελάς και πηδάς απο την χαρά σου, αν έχεις την παραμικρή αμφιβολία το σκέυτεσε πολλύ...

Οταν είμουν με τον άντρα μου ο ίδιος μου είπε πώς θέλει να έρθει να με ζητήσει, του είπα πώς αυτόπ προυποθέτει γάμο καθώς ήταν δύσκολα τα πράγματα και μου είπε πώς αυτό θέλει, να είναι πάντα μαζί μου, έτσι άρχισαν όλα, απλά δεν σκέυτεσαι, το κάνεις όταν είσαι 100% σίγουρος, είναι κάτι σαν αντανακλαστικό...

Οσο για την αλλαγή περιβάλοντος είναι λογική, αλλαζουν πολλά αλλα όλα είναι μια σύνθεση για ένα καλύτερο άυριο, γεμάτο χαρά και ευτυχία, ο άνθρωπος δεν πρέπει να αλλάζει βάση της κοινονίας και των πρέπει αλλα να κρατάει την γραμμή της σχέσης, τι θα πεί παντρέυτηκα πρέπει να κάνω αυτά; είναι βλακείες, ο γάμος απλά είναι η συνέχεια της σχέσης...

Θα απαντήσω τα υπόλοιπα ποιό μετά καθ΄λως με πιέζει η δουλειά
Νάμαι πάλι

Οταν αποφασίσεις να παντρευτείς πάς σε νέα ζωή, μέν αλλα κρατάς αυτά που σε κράτησαν μαζί με τιον σύντροφο σου, κρατάς τις χαρές και διώχνεις αυτά που ενοχλούν τους 2, πρέπει να είσαι χαλαρός και να προσπαθείς κάθε μέρα, το έχω πεί χιλιες φορές και το ξαναλέω, ο γάμος είναι πόλεμος πρέπει να πολεμήσεις, είναι κάτι που πρέπει να ξέρεις απο την αρχή

Προσωπικά ο γάμος με οφέλησε, έδωσα πάρα πολλά και πήρα χωρίς να τα ζητάω απο τον άλλο, όπως πρίν τον γάμο, που είμασταν άγνωστοι, δεν βγέναμε δεν κοιμόμασταν μαζί δεν ολοκληρώσαμε, μπήκαμε στον γάμο απευθείας και εκεί ολοκληρώσαμε την σχέση μας, εκεί μάθαμε πώς κοιμόμαστε εκεί τα πάντα, απλά όταν π[ήραμε την απόφαση ξ΄ραμε πώς θα τα καταφέρουμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Όταν φτάσαμε να συζούμε με τον πρώην άντρα μου, δεν είχαμε σκεφτεί καν το γάμο.
Μοιραζόμασταν το ίδιο σπίτι σχεδόν 2 χρόνια, πότε Κέρκυρα και πότε Αθήνα (δηλαδή μεσολάβησαν και δύο μετακομίσεις). Ξεκινήσαμε να συζούμε επισήμως όταν προέκυψε η πρώτη μετακόμιση προς Κέρκυρα. Πριν απ' αυτό το είχα δίπορτο. Πότε σπίτι μου, πότε σπίτι του με ό,τι συνεπάγεται αυτό, δηλαδή για να το θέσω απλά, κάθε φορά που χρειαζόμουν κάτι, αυτό βρισκόταν στο άλλο σπίτι...
Όπως καταλαβαίνεις το "πρότειναν" οι καταστάσεις και ήρθε κάπως ...φυσικά η όλη ιστορία.

Δεν είχαμε ορίσει τίποτα ως προς τα οικονομικά και τους δουλειές. Εγώ κρατούσα το ταμείο με δική του πρωτοβουλία (δηλαδή μου έδινε το μισθό του να τον διαχειριστώ) και τις δουλειές τις κάναμε κατά πως προέκυπταν.

Στη δεύτερη μετακόμιση αυτό που φροντίσαμε προτίστως ήταν το νέο μας σπίτι να έχει προσωπικό χώρο για τον καθένα μας, ώστε κάποια στιγμή να μπορεί καθένας μας να απομονωθεί.

Όλα ήταν πολύ όμορφα! Γουστάραμε πολύ να ξυπνάμε μαζί το πρωί και για κάποιο διάστημα εργαζόμασταν μαζί στην επιχείρηση της οικογένειάς του.
Το αίσθημα που μου έχει μείνει από εκείνη την περίοδο πάντως, είναι πως είμασταν σαν δύο παιδιά που έπαιζαν το κουκλόσπιτο...

Έπειτα ήρθε ο γάμος και όλα άλλαξαν προς το χειρότερο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΕΥΑ!]

Na θέσω κ γώ ενα ερώτημα βρε κοριτσάκια για κάτι π με βασανίζει καιρό μπορώ να πώ...Να δω κ σείς τι θα μ πείτε..Έχει σχέση με γάμους - αρραβώνες - συγκατοίκηση κτλπ... (!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

RE αρχισες να το σκέφτεσαι και αγχώθηκες ε?

εχμμμμ... ναι

Βασικά είμαι αρκετά καλομαθημένη 9 χρόνια τώρα που το σπίτι είναι δικό μου, ο χώρος δικός μου κοκ και όσο κι αν λέω ότι από πολλές μεριές είναι...βολικότερο και..φοβίες με πιάνουν, και νομίζω ότι όλα στραβά θα πάνε και κυρίως επειδή λόγω συνθηκών εγώ είμαι αυτή που πρέπει να ...ξεσπιτωθώ (και -παιδικό τραύμα είναι αυτό μη δίνετε σημασία - σιχαίνομαι τις μετακομίσεις) νιώθω πολύ άβολα..

Και μετά είναι και το συναισθηματικό κομμάτι, δλδ, "θέλω όντως?", "κι αν απλώς νομίζω ότι θέλω για λόγους σας αυτούς που είπε η Isi? (πάντα μα πάντα όόόότι και να κουβαλήσω μαζί μου αυτό που θα θέλω θα είναι στο άλλο σπίτι )"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

χου χου άρχισε να σοβαρεύει το πράγμα και πολύ χαίρομαι


λοιπόν....

Συζήσατε πριν επισημοποιήσετε τη σχέση σας (οι παντρεμένοι). Όχι να συζείτε "πρακτικά", αλλά κυριολεκτικά να το έχετε πει, "παίρνω τα μπογαλάκια μου, ξενοικιάζω το σπιτάκι μου/φεύγω από το πατρικό μου". Πως ήταν; Ποιές διαφορές παρατηρήσατε ανάμεσα στο να συζείτε "πρακτικά" και στο να είναι το σπίτι σας όντως κοινό;

Η διαφορά ήταν ότι από εκεί που ζούσα μόνη μου τόσα χρόνια ξαφνικά ήρθε ένας μαντράχαλος και γέμισε ο τόπος σώβρακα
Επρεπε να μαγειρεύω με πρόγραμμα γιατί ένοιωθα την "ευθύνη" (μαλακία μου γιατί το φορτώθηκα"
Οι λογαριασμοί μεγάλωσαν μεν αλλά τα οικονομικά βελτιώθηκαν αισθητά μιας που η ΔΕΗ για ένα άτομο έχει 90 ευρώ ενω για δύο 110 άρα το δια δύο συμφέρει
Για ένα διάστημα η αλήθεια είναι ότι με είχε πιάσει πανικός γιατί ένοιωθα ότι υπήρχε ένας εισβολέας σπίτι μου που μου άλλαξε όλους τους ρυθμούς.
Αυτό μας έφερε και ένα μικρό χωρισμό για μια φορά αλλά οκ συνήλθα γρήγορα

Καπάκια και κλπ εργασίες είχαν ξεκαθαριστεί απ την αρχή οπότε πραγματικά δεν αντιμετώπισα προβλημα
Αντιμετώπισα όμως πρόβλημα στο ότι το τηλέφωνο μου εξακολουθούσε να χτυπάει για κάμποσο καιρό σε "ακυρες" ώρες μέσα στη νύχτα, μέχρι να συνειδητοποιήσει κάποιος "κόσμος" και φίλοι ότι πλέον δεν είμαι "διαθέσιμη" όλες τις μέρες και ώρες της μέρας

1. Μετά από πόσο διάστημα σχέσης το κάνατε?
2. Ποιός/πως το πρότινε;
3. Είχε προηγηθεί κάποιου είδους αρραβώνας/επισημοποίηση με γονείς;
4. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να πείτε "Ναι, με αυτόν τον άνθρωπο θέλω να μένουμε μαζί"
5. Το είδατε ως ένα βήμα πριν το γάμο ή το κάνατε και... όπου βγει?

1. μετά από μια βδομάδα ουσιαστικά... άρχισε να κοιμάται συνεχώς σπίτι μου οπότε σταδιακά και χωρίς να υπάρξει συμφωνία ήρθε η οδοντόβουρτσα μετά κανα δυο σώβρακα να υπάρχουν δυο μπλούζες κ.ο.κ.
2. κανένας ουσιαστικά... προέκυψε... αν και το τελικό "άντε ξεκουβάλα κι έλα" το είπα εγώ μιας που ήταν το δικό μου σπίτι που μέναμε άρα από μένα έπρεπε να γίνει η επίσημη πρόταση
3. όχι, αλλά οι δικοί μου γονείς το έμαθαν ότι ζούμε μαζί λίγο καιρό πριν τον αρραβώνα. Οι δικοί του βέβαια το ήξεραν μιας που πριν ζούσε με τους δικούς του
4. τίποτα προέκυψε όπως είπα, δεν ήρθε μετά από σκέψη... μετά από σκέψη ήρθε ο γάμος
5. όπου βγει... αν και το θεωρούσα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ προϋπόθεση ΠΡΙΝ το γάμο




Αυτό που έχω να πω σε όλους όσους σκοπεύουν να συζήσουν είναι το εξής πολύ σοβαρό και σημαντικό tip

1. Δεν υπάρχει για μένα γάμος χωρίς πρώτα συμβίωση
2. κάντε το ΑΛΛΑ... όχι στο σπίτι του ενός ή του άλλου
Νοικιάστε από κοινού και εκ νέου ένα νέο χώρο
Έτσι δε θα νοιώθει ποτέ κανένας ότι υπάρχει εισβολέας στο χώρο ΜΟΥ ή ότι είμαι φιλοξενούμενος στο σπίτι του άλλου
Εκτός βέβαια κι αν υπάρχει ιδιόκτητο σπίτι αλλά εκεί πρέπει να φροντίσει πραγματικά σκληρά, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, να κάνει και τον άλλον να το νοιώθει σπίτι του κι όχι ότι είναι φιλοξενούμενος!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

Το άλλο σπίτι είναι μεγαλύτερο/ιδιόκτητο/σε καλύτερη τοποθεσία?

Η βασική ερώτηση είναι ΘΕΣ? αν ναι, όρμα, είναι μεγάλο σχολείο η συγκατοίκηση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Το άλλο σπίτι είναι μεγαλύτερο/ιδιόκτητο/σε καλύτερη τοποθεσία?

Η βασική ερώτηση είναι ΘΕΣ? αν ναι, όρμα, είναι μεγάλο σχολείο η συγκατοίκηση...

τοποθεσία ναι από άποψη βολικότητας ΜΜΜ (αλλά νταξ αυτό ισχύει για όλες τις περιοχές σχεδόν σε σχέση με ζωγράφου ), όχι-νομίζω δεν τις ξέρω και καλά τις περιοχές- από θέμα "περιοχής", ειναι πολύύύύ μεγαλύτερο, πολύ πιο καινούριο (2 vs 32 ετών ) και ιδιόκτητο ναι.

Ούτως ή άλλως οι όποιες συζητήσεις είναι για το τέλος του χρόνου [γιατί στην παρούσα φάση είναι λίγο ...μαζοχισμός να αφήσω σπίτι δίπλα στη δουλειά μου για να μπλέκω στην κίνηση της Αλεξάνδρας κάθε πρωί ], οπότε και αποδεσμέυομαι από την καθημερινή παρουσιά στη δουλειά μου. Απλώς έγινε πριν 2-3 μέρες η συζήτηση (ξανά) και πλέον μου τριβελίζει το κεφάλι όλο και πιο έντονα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Youki]

Αυτό που έχω να πω σε όλους όσους σκοπεύουν να συζήσουν είναι το εξής πολύ σοβαρό και σημαντικό tip

1. Δεν υπάρχει για μένα γάμος χωρίς πρώτα συμβίωση
2. κάντε το ΑΛΛΑ... όχι στο σπίτι του ενός ή του άλλου
Νοικιάστε από κοινού και εκ νέου ένα νέο χώρο
Έτσι δε θα νοιώθει ποτέ κανένας ότι υπάρχει εισβολέας στο χώρο ΜΟΥ ή ότι είμαι φιλοξενούμενος στο σπίτι του άλλου
Εκτός βέβαια κι αν υπάρχει ιδιόκτητο σπίτι αλλά εκεί πρέπει να φροντίσει πραγματικά σκληρά, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, να κάνει και τον άλλον να το νοιώθει σπίτι του κι όχι ότι είναι φιλοξενούμενος!

Συμφωνώ 100% με τα παραπάνω!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

τοποθεσία ναι από άποψη βολικότητας ΜΜΜ (αλλά νταξ αυτό ισχύει για όλες τις περιοχές σχεδόν σε σχέση με ζωγράφου ), όχι-νομίζω δεν τις ξέρω και καλά τις περιοχές- από θέμα "περιοχής" ειναι πολύύύύ μεγαλύτερο, πολύ πιο καινούριο (2 vs 32 ετών ) και ιδιόκτητο ναι.

Ούτως ή άλλως οι όποιες συζητήσεις είναι για το τέλος του χρόνου [γιατί στην παρούσα φάση είναι λίγο ...μαζοχισμός να αφήσω σπίτι δίπλα στη δουλειά μου για να μπλέκω στην κίνηση της Αλεξάνδρας κάθε πρωί ], οπότε και αποδεσμέυομαι από την καθημερινή παρουσιά στη δουλειά μου. Απλώς έγινε πριν 2-3 μέρες η συζήτηση (ξανά) και πλέον μου τριβελίζει το κεφάλι όλο και πιο έντονα...

Ένα θα σου πω...περνάνε γρήγορα οι 4-5 μήνες...πάρα πολύ γρήγορα

Μπορείς να αρχίσεις τα weeknds εκεί, αν δεν το έχεις κάνει ήδη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[invalid]

Πουφ... Δεν ξερω αν και κατά πόσο είαμι έτοιμη να κάνω κάτι τέτοιο. Μάλλον καθόλου. Βλέπω ότι όταν έρχεται το αγόρι μου ή όταν πάω εγώ στην Αθήνα, μετά από κάποιο διάστημα κουράζομαι και θέλω να κάνω κάποια πράγματα μόνη μου, σε αντίθεση με αυτόν που δεν έχει πρόβλημα και βεντουζωμένοι να είμαστε! (χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό!). Το σίγουρο είναι, χωρίς να έχω τη σούπερ ντούπερ ουάου εμπειρεία επί του θέματος, ότι όταν "σοβαρέψουν" τα πράγματα, οδηγείσαι στο συζείν αλλά τότε το θέλεις πραγματικά και είσαι διατεθειμένος/η να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στην πορεία!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Μπορείς να αρχίσεις τα weeknds εκεί, αν δεν το έχεις κάνει ήδη.

και οι δύο μας μόνοι μας ζούμε

Απλώς το να συζείς έχει διαφορά... Δεν μπορείς να πεις στον άλλο "ξέρεις τι? σήμερα θα βγω με τις φίλες μου οπότε κοιμήσου σπίτι σου καλύτερα". Θα βγεις με τις φίλες σου και γυρνώντας κατά πάσα πιθανότητα θα ...ροχαλίζει ήδη στο κρεββάτι σου (σου? του? μας? )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

και οι δύο μας μόνοι μας ζούμε

Απλώς το να συζείς έχει διαφορά... Δεν μπορείς να πεις στον άλλο "ξέρεις τι? σήμερα θα βγω με τις φίλες μου οπότε κοιμήσου σπίτι σου καλύτερα". Θα βγεις με τις φίλες σου και γυρνώντας κατά πάσα πιθανότητα θα ...ροχαλίζει ήδη στο κρεββάτι σου (σου? του? μας? )

θα σε μαλώσω, νι
Λες " ξέρεις τι? σήμερα θα βγω με τις φίλες μου....ΠΕΣΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ, ΜΗ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ".
Ξέρεις τι ωραίο είναι να κοιμάται, κι εσύ να χωθείς δίπλα του και να μισοξυπνήσει και να σε πάρει αγκαλίτσα και να συνεχίσετε το νάνι?
Αν ροχαλίζει, γλυτώνεις και τη κλωτσιά για να σταματήσει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Χμ, να δω κι εγώ...
ΑΝ μείνω όντως στην πόλη αυτή για τα επόμενα 3-4 χρόνια, θα σκεφτώ πολύ σοβαρά να μετακομίσουμε κάπου μαζί, κι ας μην έχουμε πει για γάμους, επισημοποιήσεις, ή ας μην είναι σίγουρο το ότι δε θα έχουμε απόσταση κάποια στιγμή. (οκ, προσωρινά).

Συμφωνώ με το ότι θα 'θελα και μάλλον είναι καλύτερο να μπει το ζευγάρι σε ένα εντελώς νέο σπίτι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Evil μια ερώτηση , που κολάς στο όλο θέμα; σε βλέπω να αναφέρεις διαδρομές, τις μετακομήσεις κλπ και δεν ανέφερες καθόλου σχεδών ότι αφορά την σχέση και την συμβίωση

Τι πραγματικά σε ενδιαφέρει; τι σκέυτεσε για όλα αυτά; καθώς όταν σκέυτεσε να συζήσεις ή ακόμα και να παντρευτείς δεν σε νοιάζουν οι διαδρομές και τα καθημερινά τόσο όσο η συμβίωση και ζωή των 2, μου κάνει εντύπωση, συγνώμη κιόλας αν κάνω τόσο προσωπική ερώτηση και άν θές απαντάς

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Πάντως κάποια πράγματα όπως "καπάκι" (), καθαριότητα, προσωπικές συνήθειες λίγο πολύ τα γνωρίζεις από πριν. Όλο και κάποιο χρόνο περνάτε μαζί, σπίτι σου ή σπίτι του.
Ίσως είναι και θέμα χαρακτήρα. Εγώ επειδή ήμουν μοναχοπαίδι πάντα ήθελα να μοιράζομαι με κάποιον το χώρο μου γιατί αυτό μου έλειπε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

mania ... δεν ξέρω που κολλάω... δλδ από τη μια τα σκέφτομαι όλα ιδανικά και λέω... μαζεύω τα μπογαλάκια μου και φεύγω αύριο και από την άλλη με πιάνουν φοβίες τύπου "μα εγώ είμαι μικρή! [που δεν είμαι και τόσο πλέον 27 χρονών γαιδάρα!]. και αυτό είναι τεράστιο βήμα!" και γίνεται στο μυαλό μου λες και ξαφνικά από την .. .ανεξάρτητη,αυτοσυντηρούμενη "μοντέρνα γυναίκα" θα γίνω η..μαίρη παναγιωταρά των '00.

και σκέφτομαι και άκυρα όπως "θα χωράμε? και τα δικά μου έπιπλα? τι θα γίνουν?"
"και όταν έρχονται οι γονείς από επαρχία να με δουν που θα μένουν? και τι θα πρέπει να τους πω? και αφού δεν μιλάμε για γάμο (που δεν θέλω στην παρούσα φάση) πως θα το πάρουν? και τι... δεν θα μπορούν να έρχονται? και αφού εγώ δεν μπορώ να λείπω για πολλες μέρες από Αθήνα πώς θα τους βλέπω?"

και επίσης νομίζω ότι με χαλάει πολύ να μπω ... μουσαφίρης σε έτοιμο σπίτι αλλά δεν ξέρω αν γίνεται να το αποφύγω σε τέτοια φάση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.