Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

Κακή Επιρροή · 18-06-07

Αρχική Δημοσίευση από princess:
Φαίνεται και από τις απαντήσεις ότι οι περισσότεροι κάποια στιγμή αντιμετωπίζουν πρόβλημα κατάθλιψης. Πότε πρέπει να ζητήσει κανείς βοήθεια από ειδικό? Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί έναν ο οποίος έχει σοβαρό πρόβλημα από έναν άλλο?

η διάρκεια ίσως... οι γύρω συνθήκες καταστάσεις (απώλεια προσώπων κλπ) και σίγουρα το πως νιώθει το ίδιο το άτομο...
δεν έχουν όλοι τις ίδιες δυνάμεις αντοχές αντιστάσεις στα προβλήματα που τους τσακίζουν

MonaXoS · 18-06-07

Αρχική Δημοσίευση από princess:
Φαίνεται και από τις απαντήσεις ότι οι περισσότεροι κάποια στιγμή αντιμετωπίζουν πρόβλημα κατάθλιψης. Πότε πρέπει να ζητήσει κανείς βοήθεια από ειδικό? Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί έναν ο οποίος έχει σοβαρό πρόβλημα από έναν άλλο?

Το βασικότερο σύμπτωμα για οποιαδήποτε συμπεριφορά το οποίο διαφοροποιεί την "φυσιολογική" από την "αποκλίνουσα" είναι η δυσλειτουργικότητα. Δηλαδή κατά πόσο το άτομο δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις ανάγκες/επιθυμίες της καθημερινότητάς του (αυτοσυντήριση, δουλειά, ερωτική ζωή κ.α.).

Βασικά, εντελώς ενημερωτικά τα 3 βασικά "συμπτώματα" για οποιαδήποτε συμπεριφορά που χρήζει βοήθειας (άμεσης ή έμμεσης) είναι:
1. Ψυχολογική δυσλειτουργία (αυτό που είπα πιο πάνω) - το βασικότερο
2. Έκδηλη ενόχληση του ατόμου (ή του περιβάλλοντός του σε περίπτωση που το άτομο δεν έχει συναίσθηση του τι του συμβαίνει)
3. Οι αντιδράσεις του ατόμου δεν είναι αναμενόμενες για την κουλτούρα από την οποία προέρχεται (στην περίπτωση της κατάθλιψης άλλες κουλτούρες είναι πιο "έξω καρδιά" και άλλες πιο "μουντές")

:redface:

(sorry αν μερικές φορές απαντάω σαν σπασικλάκι, δεν το κάνω επίτηδες!

)

underwater · 18-06-07

Αρχική Δημοσίευση από MonaXoS:
(sorry αν μερικές φορές απαντάω σαν σπασικλάκι, δεν το κάνω επίτηδες! )

Μοναχέ δεν ξέρω, εμένα μου αρέσει όταν σε πιάνει το σπασικλέ σου. Δίνεις πολύ κατατοπιστικές πληροφορίες. Και κάνεις την επανάληψή σου κι εσύ βρε αδερφέ!

MonaXoS · 18-06-07

Αρχική Δημοσίευση από underwater:
Μοναχέ δεν ξέρω, εμένα μου αρέσει όταν σε πιάνει το σπασικλέ σου. Δίνεις πολύ κατατοπιστικές πληροφορίες. Και κάνεις την επανάληψή σου κι εσύ βρε αδερφέ!

Γιούχου!

Λέγε τέτοια! Λέγε τέτοια! Χαίρομαι που δεν καταντώ κουραστικός

PYLH · 19-06-07

@ΜοnaXos - @Marouli :flowers:

" Καθως οι ανθρωποι μοιραζονται τις ιστοριες τους με τους αλλους,δινουν ονομα κ σχημα στα νοηματα της μοναδικης εμπειριας ζωης τους."
John Harvey

princess · 15 Ιουλίου 2007

Το βασικότερο σύμπτωμα για οποιαδήποτε συμπεριφορά το οποίο διαφοροποιεί την "φυσιολογική" από την "αποκλίνουσα" είναι η δυσλειτουργικότητα. Δηλαδή κατά πόσο το άτομο δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις ανάγκες/επιθυμίες της καθημερινότητάς του (αυτοσυντήριση, δουλειά, ερωτική ζωή κ.α.).

Ο ψυχολόγος μπορεί σαφώς να αντιμετωπίσει διάφορες ψυχικές ασθένειες. Αν δει όμως κάποιος τις υπηρεσίες τις οποίες αναφέρουν ότι προσφέρουν πολλοί ψυχολόγοι, θα δει ανάμεσα στα άλλα και τη συμβουλευτική σε θέματα σχέσεων, θέματα αυτογνωσίας , τη δημιουργία θεραπευτικών ομάδων και άλλα πολλά.
Στην πράξη πόσο διαδεδομένος και αποδεκτός είναι ωστόσο αυτός ο συμβουλευτικός ρόλος του ψυχολόγου?

zanin · 16-07-07

με έπιασε κατάθλιψη τον αυγουστο του 2004
συγκεκριμένα με έπιανε μόνο όταν ήμουν στο σπίτι

οι γονείς μου είχαν πάει διακοπές και ήμουν μόνο.

ευτυχώς εκείνη την περιοδο ήμουν εθελόντρια και δούλευα κάθε μέρα 8 ώρες.
μπορώ να πώ πως ήταν οι πιο ευτυχισμένες ώρες εκείνης της περιόδου, γιαυτό και πολλές φορές καθόμουν στο κλειστό του μπάσκετ πάνω από 8 ώρες και δουλευα

ήταν τέλεια, παρόλη την κούραση

truffinho · 16-07-07

Εμένα δεν με πιάνει κατάθλιψη, μόνο μια διαρκής μελαγχολία. Έχω να το νιώσω από την εποχή που μου άρεσε η Ζανίν και έτρωγα τη μί χυλόπιτα πίσω από την άλλη. Και τότε η λύση ήταν ένα ποτήρι ρούμι, μουσική και βλέμμα στο κενό

Γίδι · 16-07-07

Μιλάμε όλοι για παθολογική κατάθλιψη; Γιατί άλλο να σε παίρνει από κάτω για κάποιο λόγο, κι άλλο να είσαι φαινομενικά καλά, αλλά να έχεις μία ψυχική αδυναμία, να μη σου αρέσει τίποτα, να μη θέλεις τίποτα, να μην περιμένεις τίποτα.

zanin · 16-07-07

α δεν ξέρω, εγώ απλά ανέφερα πότε ένιωσα κατάθλιψη

PYLH · 18-07-07

Ευτυχώς @Zanin μου,γιατί αυτό πού ένοιωθες δεν ήταν κατάθλιψη. Πίστεψέ με...,άν πέρναγες κάποιο καταθλιπτικό επεισόδιο δεν θα μπορούσες,καν να πας στην δουλειά!
Ίσως αισθανόσουν μοναξιά χωρίς τους δικούς σου,ίσως κάποιες στιγμές να ήσουν μελαγχολική,όμως άλλο πράγμα η κατάθλιψη,κι εύχομαι ποτέ να "μην σού χτυπήσει την πόρτα" ...ποτέ και σε κανέναν...

Lorien · 18-07-07

Βασικά εγώ δεν τον εκλαμβάνω έτσι τον ορισμό του εγωιστή.
Για μένα εγωιστής είναι αυτός που βάζει σε πρώτη προταιρεότητα τα δικά το θέλω και ύστερα όλων των άλλων. Αυτό όμως δεν είναι αδιαφορία προς τους γύρω σου. Θα τήν έλεγα ισορροπία με μια ελαφριά κλίση προς τα σένα.

Συμφωνοι, αλλα αν αρχισει ο καθενας να εκλαμβανει τις λεξεις οπως θελει, τοτε δεν εχει νοημα να εχουμε μια γλωσσα με λεξεις που εχουν συγκεκριμενο νοημα στο οποιο εχουμε συμφωνησει ολοι, προκειμενου να συννενοουμαστε.

Απο λεξικο λοιπον :
εγωιστής : αυτός που αγα πά υπέρμετρα και αποκλειστικά τον εαυτό του, και γι΄ αυτό αδιαφορεί και περιφρονεί τους άλλους·
-----------

Μέχρι και η δυσκοιλιότητα μπορεί να προκαλέσει "κατάθλιψη" και το λέω πολύ σοβαρά...

Συχνοτερα, κατι που μας στενοχωρει μπορει να επηρεασει το πεπτικο.

Γενικα παντως ολοι μιλατε για μελαγχολια και στεναχωρια ή για πενθος. Αν ειχατε καταθλιψη πιθανοτατα ουτε στο ιντερνετ θα μπαινατε.

zanin · 18-07-07

Αρχική Δημοσίευση από PYLH:
Ευτυχώς @Zanin μου,γιατί αυτό πού ένοιωθες δεν ήταν κατάθλιψη. Πίστεψέ με...,άν πέρναγες κάποιο καταθλιπτικό επεισόδιο δεν θα μπορούσες,καν να πας στην δουλειά!
Ίσως αισθανόσουν μοναξιά χωρίς τους δικούς σου,ίσως κάποιες στιγμές να ήσουν μελαγχολική,όμως άλλο πράγμα η κατάθλιψη,κι εύχομαι ποτέ να "μην σού χτυπήσει την πόρτα" ...ποτέ και σε κανέναν...

ναι έχεις δίκιο.... μοναξιά ένιωθα, απλά δεν το σκέφτηκα σωστά και για αυτό δεν το έγραψα και σωστά

zanin · 18-07-07

Αρχική Δημοσίευση από zanin:
α δεν ξέρω, εγώ απλά ανέφερα πότε ένιωσα κατάθλιψη.... μάλλον μοναξιά και μελαγχολία*

*ευχαριστώ πυλη[/quote]

crazyhelen · 18-07-07

Αρχική Δημοσίευση από PYLH:
Ευτυχώς @Zanin μου,γιατί αυτό πού ένοιωθες δεν ήταν κατάθλιψη. Πίστεψέ με...,άν πέρναγες κάποιο καταθλιπτικό επεισόδιο δεν θα μπορούσες,καν να πας στην δουλειά!
Ίσως αισθανόσουν μοναξιά χωρίς τους δικούς σου,ίσως κάποιες στιγμές να ήσουν μελαγχολική,όμως άλλο πράγμα η κατάθλιψη,κι εύχομαι ποτέ να "μην σού χτυπήσει την πόρτα" ...ποτέ και σε κανέναν...

Διαβάζοντας και το προηγούμενο post σου, θέλω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο για το κουράγιο και τη δύναμή σου.
Έχω περάσει από τον γολγοθά που περιγράφεις και έχω ευχηθεί και εγώ να μην τύχει τέτοιο πράγμα ούτε στον εχθρό μου. Επί σχεδόν τρία χρόνια ακολουθούσα θεραπεία με χάπια για να μπορέσω να καταπολεμήσω την αγοράφοβία μου, η οποία (αν δεν κάνω λάθος) είναι μορφή κατάθλιψης.
Θυμάμαι ότι υπήρχαν μέρες που δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι, κάποιες άλλες φορές και κατά τη διάρκεια κρίσεων πανικού ένιωθα ότι δεν υπάρχει οξυγόνο να αναπνεύσω πουθενά και έψαχνα απεγνωσμένα λίγο αέρα να μου φυσήξει το πρόσωπο, δεν μπορούσα να φάω τίποτα, είχα τάση για εμετό όχι απλά μυρίζοντας φαγητό, αλλά και βλέποντας διαφημίσεις στην τηλεόραση με φαγητά και φυσικά 24ωρη ταχυπαλμία σε βαθμό τρέλας.

Σήμερα, σχεδόν 2 χρόνια μετά, έχω σταματήσει τα χάπια και μπορώ να πω ότι είμαι καλά. Το βασικότερο όμως απ'όλα είναι ότι έχω μάθει τον εαυτό μου να κοντρολλάρει αυτή τη κατάσταση. Μόλις νιώσω δυσάρεστα (αν βρεθώ μέσα σε πολύ κόσμο, στριμωγμένη κ.λ.π.) προσπαθώ να κατευθύνω τη σκέψη μου σε κάτι άλλο, πιο ευχάριστο και εννοείται πως προσπαθώ να βγω στον αέρα για να νιώσω καλύτερα. Για τυχόν τέτοιες δυσάρεστες καταστάσεις, αποφεύγω τον συνωστισμό και προσπαθώ να μην αγχώνομαι υπερβολικά.

Νομίζω πως όποιος νιώσει τόσο έντονα συμπτώματα, θα πρέπει να καταφεύγει άμεσα στον γιατρό και να του χορηγείται φαρμακευτική αγωγή. Δεν σημαδευόμαστε όσοι έχουμε πάρει αντικαταθλιπτικά χάπια στη ζωή μας. Το αντίθετο θα λεγα....Κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να συνεχίσουμε τη ζωή μας με υγεία. Και πιστέψτε με....Η ψυχική υγεία είναι το ίδιο σημαντική!

PYLH μου, αν θες μπορούμε να συζητήσουμε το θέμα στέλνοντας pm.

Γίδι · 18-07-07

Νομίζω το σημαντικό είναι να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας. Θα 'ναι ψυχολόγος; Έστω. Ψυχίατρος; Έστω. Ένα ταξίδι; Έστω... Σημασία έχει να ανοίγει ένα παραθυράκι με φως...

crazyhelen · 18-07-07

Αρχική Δημοσίευση από Γίδι:
Νομίζω το σημαντικό είναι να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας. Θα 'ναι ψυχολόγος; Έστω. Ψυχίατρος; Έστω. Ένα ταξίδι; Έστω... Σημασία έχει να ανοίγει ένα παραθυράκι με φως...

Συμφωνώ. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που πρέπει να σε σπρώξει και λίγο το περιβάλλον σου, διότι εσύ αρνείσαι να κάνεις το παραμικρό για να βοηθηθείς.

Γίδι · 18-07-07

Ναι. Όντως. Αλλά αυτό... θέλει τύχη...

crazyhelen · 18-07-07

Αρχική Δημοσίευση από Γίδι:
Ναι. Όντως. Αλλά αυτό... θέλει τύχη...

Ή σωστές επιλογές (όσον αφορά το φιλικό περιβάλλον, γιατί για το συγγενολόι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα).
Πιθανό βέβαια και κάποιοι να σε απογοητεύσουν, αλλά οι άνθρωποι που σ'αγαπούν πραγματικά, δεν σε αφήνουν. Σου μιλάω εκ πείρας.

briki · 26 Νοεμβρίου 2007

Πάσχω από ιατρικώς επιβεβαιωμένη κατάθλιψη εδώ και 2 χρόνια και κάτι μήνες. Ο λόγος που χρησιμοποίησα τη λέξη "ιατρικώς", είναι διότι είναι κάτι που έχει επιβεβαιωθεί από 2 ψυχολόγους που είχα επισκεφθεί στο παρελθόν, ο ένας εκ των 2 μου έκανε και κάποιες συνεδρίες για να το αντιμετωπίσω αλλά, πέρα από το γεγονός ότι ήτανε πανάκριβος και ξόδεψα αρκετές χιλιάδες ευρώ, θεώρησα ότι δε μου πρόσφερε καμμία θεραπεία. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είναι καλός σε αυτό που κάνει, αλλά μπορεί να έφταιγε και το γεγονός ότι εγώ έβλεπα όλη αυτή τη διαδικασία περί ψυχολόγων με πολύ αρνητικό μάτι, επομένως είναι λογικό να μην μπορώ να βοηθηθώ.
Η γενεσιουργός αιτία της κατάθλιψης ξενίκησε, όπως έχω ξαναγράψει, από τις χρόνιες διατροφικές διαταράχες που είχα (και έχω), όπου στην αρχή παλιά δηλαδή, ήτανε βουλιμία και πλέον είναι μόνο ανορεξία. Είναι ένα θέμα που δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη αλλά η κατάθλιψη μου χτύπησε την πόρτα πολύ σύντομα και πλέον τα συμπτώματα είναι πάνω κάτω αυτά που περιγράφονται και σε άλλα σχόλια πιο πάνω. Δεν έχω διάθεση για τίποτα, κλαίω χωρίς λόγο, φοβάμαι χωρίς λόγο - ευτυχώς είμαι φύση ψύχραιμος χαρακτήρας και δεν παθαίνω εύκολα κρίσεις πανικού-, τάσεις αυτοκτονίας, δεν με ενδιαφέρει τίποτα (σε ουσιαστικό επίπεδο), πάσχω από αγοραφοβία, βρίσκομαι σε μία συνεχή αδράνεια και δεν βρίσκω νόημα ούτε σε πράγματα ούτε σε διαπροσωπικές-προσωπικές-οικογενειακές-ερωτικές- φιλικές-επαγγελματικές σχέσεις. Αυτό όπως αντιλαμβάνεστε είχε τις αναμενόμενες συνέπειες. Ευτυχώς ως τώρα, το μόνο πράγμα το οποίο με κράτα στον πλανήτη γη, είναι η δουλειά μου, γι'αυτό και μπορώ - προς το παρόν- και ανταπεξέρχομαι. Όλα τα παραπάνω, με το πέρασμα του χρόνου, ίσως και με τις συνεδρίες που προηγήθηκαν, μπορεί να μην έχουν θεραπευτεί αλλά έχουν, κατά ένα βαθμό "χαλιναγωγηθεί", επομένως - εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον- δε μπορεί να καταλάβει κανείς ότι είμαι mental case.
Εύχομαι και ελπίζω να το ξεπεράσω - όχι τελείως αλλά ως ένα σημαντικό βαθμό- κάποια στιγμή, όχι μόνο για 'μένα αλλά και για την οικογένεια μου που βλέπω πόσο ανησυχεί για 'μένα. Και τέλος εύχομαι να μην συμβεί σε κανέναν σας, είναι μαρτύριο να περπατάς και να νιώθεις "άδειος" σαν σακκούλα.

Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διάσημο μέλος

Δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Διάσημο μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος