Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

[Great Chaos]

Είναι άραγε συμβατό να μιλούμε για λογική όταν συζητάμε για ψυχικές παθήσεις; Αν η λογική κρατούσε το κλειδί, σου έφτανε δηλαδή να σκεφτείς λογικά ότι όλα αυτά που περνάς δεν είναι καλά για σένα και δεν στηρίζονται σε τίποτε το οργανικό ή κάτι που δεν μπορείς ν' αλλάξεις στη ζωή σου, δεν θα υπήρχε κανείς με ψυχολογικά προβλήματα (δεν βγάζω απ' έξω τον εαυτό μου).

Είναι ρεαλιστικό να μην ξεπεράσουμε, ούτε στις ευχές μας, μια νόσο ενώ είναι υπερβολή να βάλουμε στόχο την πλήρη θεραπεία; Δεν έχεις ακούσει πως η θετική σκέψη και ο προγραμματισμός μας με φράσεις που εμπεριέχουν θετική ενέργεια είναι το πρώτο βήμα για κάθε θεραπεία, σωματικού ή ψυχολογικού υποβάθρου; Εφόσον ορθά χίλιες επαναλήψεις ενός συνθήματος δημιουργούν μια αλήθεια, τι σ' εμποδίζει να δημιουργήσεις τη δική σου αλήθεια που θα οδηγεί στη λύτρωσή σου; Εάν κάθε πρωί, μεσημέρι ή βράδυ λες αντί του "Είμαι καταθλιπτική", "Θέλω να είμαι χαρούμενη" και το "θέλω" αυτό προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς σου, αποτελεί δηλαδή αυτό που στη φιλοσοφία αποκαλείται "Θέλημα", τότε θα θεραπευτείς χωρίς να το καταλάβεις.

Τέλος, οι γνώμες των δύο ειδικών σε βοήθησαν καθόλου να λύσεις το πρόβλημά σου; Πόσο γνωρίζει άραγε η σύγχρονη επιστήμη την ανθρώπινη ψυχή, ώστε τα πορίσματα των πάσης φύσεως ειδικών να μην επιδέχονται αμφισβήτησης; Μήπως οι ψυχολόγοι έχουν συμφέρον να βαπτίζουν κάθε κατάσταση ως νόσο, για να έχουν πελατεία; Εγώ το έχω αντιμετωπίσει με το παιδί μου, όπου ξαφνικά, λόγω διαζυγίου, αρχίσαμε να το τρέχουμε στους ψυχολόγους. Κάποια στιγμή γύρισα και τους είπα, ότι για μένα ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να μάθει το παιδί ν' αντιμετωπίζει κάθε δύσκολη κατάσταση τρέχοντας σε ψυχιάτρους, να μην αναπτύξει δηλαδή ώριμους αμυντικούς μηχανισμούς και ότι επιθυμώ αυτή η ιστορία να λήξει σύντομα. Ε, λοιπόν, έκαναν πως δεν το άκουσαν, αφού κάτι τέτοιο τους αφαιρεί πελατεία.

Θα φέρω κι ένα ακόμη παράδειγμα. Την εποχή που πήγαινα στο Δημοτικό σχολείο, δεν ήταν καθόλου διαδεδομένη η δυσλεξία ως διάγνωση. Σήμερα, με το παραμικρό οι γονείς τρέχουν σε ψυχολόγους, βαπτίζοντας τα παιδιά τους δυσλεκτικά. Ακούγοντας το ποιες είναι οι μαθησιακές δυσκολίες που έκαναν έναν ειδικό να διαγνώσει δυσλεξία, σκέφτηκα ότι εγώ προσωπικά είχα τόσο μεγαλύτερες, που θα έπρεπε να εξαιρεθώ απ' όλη την εκπαιδευτική διαδικασία. Ευτυχώς κανείς δεν σκέφτηκε να μου φορέσει την ταμπελα του δυσλεκτικού παιδιού, έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να ξεπεράσω όλες μου τις μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίες σήμερα αποτελούν μακρινές αναμνήσεις, και να σπουδάσω.

Ελπίζω να είναι κατανοητός ο παραλληλισμός και η επακόλουθη δυσπιστία μου προς τους "ειδικούς" κάθε είδους. Άλλωστε είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι οι χειρουργοί πολύ εύκολα συμβουλεύουν τους ασθενείς να κάνουν εγχειρήσεις, οι οποίες μπορούν στην πραγματικότητα ν' αποφευκτούν, επειδή αυτό είναι το πεδίο των γνώσεών τους και αυτό τους συμφέρει να λένε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

@Lorien,
1ον το θέμα αγωγής κλπ προς ψυχολόγους, ήτανε αστείο, black humor πως το λένε... ίσως να μην το κατάλαβες, οπότε σου το εξηγώ.
2ον, είναι ανέυθυνο να "ακυρώνεις" δηλώνοντας ως φαινομενικά ειδήμων και όχι γράφοντας με το περιθώριο της αμφιβολίας εφόσον δεν είσαι ούτε ψυχολόγος ούτε ψυχίατρος μία κατάσταση (η οποία ομολογουμένως επιθυμεί διακαώς να ακυρωθεί) γράφοντας ότι π.χ. το κλάμα ή το γέλιο ή το οτιδήποτε δε συνιστά ή δεν αποτελεί επουδενί σύμπτωμα της συγκεκριμένης νόσου, επομένως δεν είναι και δε θα πρέπε να βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα ότι κάτι είναι ή δεν είναι.
Επίσης, δεν είναι απαραίτητο να πεις αυτολεξεί σε κάποιον "κάνε αυτό ή μην κάνεις το άλλο" για να θεωρείσαι υπεύθυνος ή ανεύθυνος για κάτι. Και εν πάσει περιπτώσει, εγώ προσωπικά θεωρώ "ανεύθυνο" να δέχομαι ιατρικά συμπεράσματα ή επικρίσεις ή διαγνώσεις ή ακυρώσεις όσων έχω πει (βασιζόμενες σε ιατρούς) από κάποιον που μπορεί μεν να γνωρίζει πολύ καλά αλλά δεν είναι ο ίδιος π.χ. γιατρός.
Η ελεύθερη έκφραση και βούληση είναι συνταγματικό δικαίωμα όλων, αρκεί να μην γίνεται κατάχρησή του.
Και επειδή ξέρω ότι μπορεί να φαίνεται κάπως αυστηρό ή επιθετικό το ποστ μου, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι μπορεί ο καθένας να το εκλάβει όπως θέλει, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί όταν μεταφέρω μία ιατρική άποψη και έρχεται μετά ο καθένας (που δεν είναι γιατρός) και γράφει ότι "ΔΕΝ είναι έτσι κλπ" αντί του "πιστεύω ή νομίζω ή έχω την άποψη" ή οτιδήποτε αυτού του πνεύματος, δεν είναι κάτι που χρήζει αποδοχής, αλλά αντιθέτως αντίδρασης.

Πραγματικά βρε μπρίκι που τα είδες όλα αυτά για εσένα;
Και ποιος είπε ότι εσύ δεν έχεις κατάθλιψη; 'Η ότι έχεις από εμάς;

Προσωπικά νομίζω ότι το δικό μου ποστ όσων και των παιδιών ήταν ξεκάθαρο για ποιο λόγο γράφτηκε και ούτε υπονοούσα, ούτε είχα εσένα στο μυαλό μου

Και όσο αφορά "γνωρίζει" και δεν είναι ιατρός προσωπικά εγώ τόνισα ότι αυτά είχα διδαχθεί κι αυτά είχε το βιβλίο κλινικής ψυχολογίας που είχα... Ούτε το έπαιξα ειδική ούτε κάτι παρόμοιο... Ούτε ακύρωσα κάποια διάγνωση, ούτε ενίσχυσα ....Αλλά για εμένα είναι σημαντικό το πως χρησιμοποιείται αυτός ο όρος και πότε...και είναι σημαντικό τις φάσεις μελαγχολίας να μην τις δίνουμε το όνομα μιας ασθένειας... κι αν αυτό πιστεύεις ότι φωτογραφίζει εσένα, κοίτα πόσες σελίδες έχουν γραφτεί και που μιλάνε για φάσεις και τις ονομάζουμε (ακόμα κι εγώ ) κατάθλιψη... Μιας και που οι περισσότεροι είπαν για φάσεις και όχι για κάποια ιατρική διάγνωση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[briki]

OK.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

2ον, είναι ανέυθυνο να "ακυρώνεις" δηλώνοντας ως φαινομενικά ειδήμων και όχι γράφοντας με το περιθώριο της αμφιβολίας εφόσον δεν είσαι ούτε ψυχολόγος ούτε ψυχίατρος μία κατάσταση (η οποία ομολογουμένως επιθυμεί διακαώς να ακυρωθεί) γράφοντας ότι π.χ. το κλάμα ή το γέλιο ή το οτιδήποτε δε συνιστά ή δεν αποτελεί επουδενί σύμπτωμα της συγκεκριμένης νόσου, επομένως δεν είναι και δε θα πρέπε να βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα ότι κάτι είναι ή δεν είναι.

Καταρχην, δε νομιζω οτι ανεφερε ο καθενας εδω αν ειναι ή οχι ειδικος, οπότε απλα υποθετεις οτι κανεις δεν ειναι. Δευτερον, δεν ειδα κανεναν να ειναι απολυτος και να ακυρωνει αυτα που ειπες με απολυτο τροπο. Το πιο "απολυτο" ηταν το ποστ της Niya, που ομως μεταβιβαζει γνωμη ειδικου, οχι προσωπική της.

Επίσης, δεν είναι απαραίτητο να πεις αυτολεξεί σε κάποιον "κάνε αυτό ή μην κάνεις το άλλο" για να θεωρείσαι υπεύθυνος ή ανεύθυνος για κάτι.

Μα για το αν καποιος θα μιλησει απολυτα ή επιφυλακτικά, απο τα λογια θα το καταλαβουμε. Και εδω κανείς δε μιλησε απολυτα.

Και εν πάσει περιπτώσει, εγώ προσωπικά θεωρώ "ανεύθυνο" να δέχομαι ιατρικά συμπεράσματα ή επικρίσεις ή διαγνώσεις ή ακυρώσεις όσων έχω πει (βασιζόμενες σε ιατρούς) από κάποιον που μπορεί μεν να γνωρίζει πολύ καλά αλλά δεν είναι ο ίδιος π.χ. γιατρός.

Και δεν θεωρεις ανευθυνο να επικρινεις και συ με τη σειρα σου, για τις γνωσεις αλλων, χωρις καν να γνωριζεις αν ειναι ή οχι ειδικοί ; Επίκριση παντως δε δεχθηκες. Δε σε κατηγορησε κανείς οτι λες ψεματα ή δε ξερω και γω τι. Και να ξεκαθαρισουμε και κατι. Εδω ειναι ενα φορουμ. Εχει κοσμο που δεν γνωριζουμε, εχει κοσμο που δεν ξερουμε τπτ γιαυτους. Εφοσον μπαινουμε και θελουμε να ακουσουμε αποψεις (γνωριζοντας οτι δεν μπορουμε να "ζυγισουμε" την εγκυροτητα τους), ειναι παραλογο να ζηταμε και ευθυνες απο ατομα που προσπαθουν να βοηθησουν.

Η ελεύθερη έκφραση και βούληση είναι συνταγματικό δικαίωμα όλων, αρκεί να μην γίνεται κατάχρησή του.

Καταχρηση ελευθεριας εκφρασης το να προσπαθουν καποιοι να βοηθησουν καποιον αγνωστο συνανθρωπο μεσω ίντερνετ, επειδη υποθετουμε οτι δεν ξερουν και δε μας αρεσαν αυτα που ειπαν ;

Και επειδή ξέρω ότι μπορεί να φαίνεται κάπως αυστηρό ή επιθετικό το ποστ μου, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι μπορεί ο καθένας να το εκλάβει όπως θέλει, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι, γιατί όταν μεταφέρω μία ιατρική άποψη και έρχεται μετά ο καθένας (που δεν είναι γιατρός) και γράφει ότι "ΔΕΝ είναι έτσι κλπ" αντί του "πιστεύω ή νομίζω ή έχω την άποψη" ή οτιδήποτε αυτού του πνεύματος, δεν είναι κάτι που χρήζει αποδοχής, αλλά αντιθέτως αντίδρασης.

Καταρχην μεταφερεις αποψη ψυχολογου, οχι ιατρου (αφου θα ακριβολογησουμε).Νομιζω οτι μαλλον εσυ εξελαβες λαθος τα μηνυματα οσων προσπαθησαν να βοηθησουν και τα ειδες απολυτα. Και ακομα και σαν ειδικός να μιλησει καποιος (που γνωριζεις οτι δεν ειναι), δεν θα στεκομουνα εκει, αλλά στο τι ειπε, στο αν οσα ειπε στεκουν, στο αν μπορουν να με βοηθησουν, στο αν μου δινουν μια αλλη οπτικη γωνια.

Και μία τελευταία παρατήρηση που διάβασα ότι έγραψε (επίσης ανεύθυνα) κάποιος πιο πάνω, ότι όταν γίνεται διάγνωση σε κάποιον με τη νόσο της κατάθλιψης τότε του χορηγούνται φάρμακα. ΜΕΓΑΛΟ λάθος, οι ψυχιάτροι μόνο μπορούν - αν θεωρούνται ότι χρήζει άμεσης ανάγκης ο ασθενής, και μόνο- να χορηγήσουν φάρμακα. Οι ψυχολόγοι ΔΕΝ χορηγούν ΠΟΤΕ φάρμακα.

Συγνωμη, δε το βρισκω, μου δειχνεις που ειπωθηκε αυτο ;

Επισης τα παρακατω λογια σου ειναι αντιφατικα :

όταν μεταφέρω μία ιατρική άποψη και έρχεται μετά ο καθένας (που δεν είναι γιατρός) και γράφει ότι "ΔΕΝ είναι έτσι κλπ" αντί του "πιστεύω ή νομίζω ή έχω την άποψη" ή οτιδήποτε αυτού του πνεύματος, δεν είναι κάτι που χρήζει αποδοχής, αλλά αντιθέτως αντίδρασης

Επομένως το να αναφέρετε κάτι του στυλ "δε μου φαίνεται να είναι κατάθλιψη" μάλλον είναι ανεύθυνο συμπέρασμα,

Μονο γνωμες ακουστηκαν, καθολου απολυτες, χωρις κατηγοριες και επικρισεις. Δεν ειμαστε εδω γιαυτα. Οσο τα δικα μας λογια μπορει να ακουστουν διαφορετικα, ετσι και των αλλωνων.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Παιδια....αν και μπαινω σφηνα και ειμαι και λιγο οφφ....(εως πολυ)
...για να αποφευγονται τετοιες παρεξηγησεις, καλο θα ηταν, οταν κανεις εκφερει αποψη για τοσο ειδικα θεματα, να εχει καλη γνωση επ' αυτων....
Σορρυ, αλλα π.χ εαν καποιος δεν εχει διαβασει αρκετα για την καταθλιψη, δεν ειναι ο ιδιος ψυχολογος ή ακομα και ψυχιατρος, ειτε ασθενης, δεν πιστευω πως θα επρεπε να μιλαει. Η ημιμαθεια ειναι χειροτερη της αμαθειας, λενε......
Και περισσοτερο μπερδευουμε καποιον, παρα του παρεχουμε βοηθεια...

φιλουθκια συμφορουμιτες!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Άραγε μόνο τα πτυχία δίνουν δικαίωμα σε κάποιον να εκφέρει γνώμη για ένα τέτοιο ζήτημα; Διαβάστε τι έχει να πει ο άλλος κι αν δεν σας καλύπτει ή αποδεικνύει ημιμάθεια, αφήστε το να πέσει στο γυαλό. Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να ασπαστεί τη γνώμη του οποιουδήποτε μέσα εδώ, αντιθέτως ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ό,τι νομίζει ως σωστό.

Εάν αυτά που έχουν γραφεί μέχρι τώρα δεν μπορούν να βοηθήσουν μια συνομιλήτρια, που πάντως ούτε οι ειδικοί το έχουν καταφέρει, τουλάχιστον δείχνουν ποια είναι η μέση άποψη περί κατάθλιψης, αν υπάρχει παραπληροφόρηση στο όλο ζήτημα, εάν η γνώμες των ειδικών γίνονται σεβαστές από το μέσο όρο και άλλα τα οποία θα ήταν χρήσιμα σε τελική ανάλυση.

Δηλαδή για τα ερωτικά δεν μπορούμε ν' απαντήσουμε αν δεν είμαστε σεξολόγοι; Περί δικαίου αν δεν είμαστε νομικοί; Νομίζω ότι η συζήτηση εκτραχύνθηκε χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Άλλωστε μερικοί αυτοδίδακτοι μουσικοί, για παράδειγμα, παίζουν πολύ καλύτερα από σπουδαγμένους, βλέπε το Μάγκα ή τον Σαλέα, τον Πετρολούκα Χαλκιά κλπ στο κλαρίνο. Υποτίθεται πως στην ελληνική κοινωνία δεν πηγαίναμε τόσο συχνά στους ψυχογιατρούς, όσο άλλοι λαοί, επειδή είχαμε τους φίλους να λέμε τον πόνο μας και ενίοτε ν' ακούμε μια θετική άποψη. Αν το απωλέσουμε αυτό, θα έχουμε χάσει τη σημαντικότερη απαντοχή και θα γίνουμε έρμαια των ψυχόμπατσων και των ψυχοφαρμάκων τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Idril]

Υποτίθεται πως στην ελληνική κοινωνία δεν πηγαίναμε τόσο συχνά στους ψυχογιατρούς, όσο άλλοι λαοί, επειδή είχαμε τους φίλους να λέμε τον πόνο μας και ενίοτε ν' ακούμε μια θετική άποψη. Αν το απωλέσουμε αυτό, θα έχουμε χάσει τη σημαντικότερη απαντοχή και θα γίνουμε έρμαια των ψυχόμπατσων και των ψυχοφαρμάκων τους.

Υποκλίνομαι! Δεν ξέρω κατά ποσο έχω δικαίωμα να μιλάω για παθολογικές καταστάσεις αλλα πλεον οι Αμερικανοι και οι Ευρωπαίοι (και σιγά σιγά κι εμείς, τα αιώνια πρόβατα) κάθε φορα που έχουν τις μαύρες τους πρέπει να πανε στον ψυχολόγο για να τους λύσει τα προβλήματα. Ναι, καλά! Νομίζω ότι μια συζήτηση με έναν αληθινό φίλο που σε νοιάζεται, έστω κι αν δεν έχει διαβάσει 100 βιβλία ψυχολογίας θα λύσει πολύ περισσότερα προβλήματα από μια συνεδρια των 45 λεπτών από κάποιον που σε βλέπει πρώτη φορα και κοιτάει πρώτα το πορτοφόλι σου και μετά το πρόβλημα σου.

Σέβομαι απεριόριστα την επιστήμη σε όλες της τις μορφές και τις εκφάνσεις αλλα είναι κάποιοι μοντέρνοι κλάδοι που φαίνεται να λειτουργούν με κύριο σκοπό να συντηρούν τον εαυτό τους (χαρακτηριστικό παράδειγμα το adveritising) και ώρες ώρες μου περνάει από το μυαλό ότι ίσως και η ψυχολογία όπως εφαρμόζεται σήμερα να κοντεύει να γίνει ένας από αυτούς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Άραγε μόνο τα πτυχία δίνουν δικαίωμα σε κάποιον να εκφέρει γνώμη για ένα τέτοιο ζήτημα; Διαβάστε τι έχει να πει ο άλλος κι αν δεν σας καλύπτει ή αποδεικνύει ημιμάθεια, αφήστε το να πέσει στο γυαλό. Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να ασπαστεί τη γνώμη του οποιουδήποτε μέσα εδώ, αντιθέτως ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ό,τι νομίζει ως σωστό.

Aκριβως.

(τα περι ψυχολογων κλπ, ειναι αλλο θεμα, παντως το προβλημα δεν ειναι οτι ειναι αχρηστοι, αλλά οτι αφενος οι ουσιωδεις φιλοι σπανιζουν ολο και περισσοτερο, αφεταιρου ο χρονος και οι ρυθμοι ζωης μας στρεσαρουν, και -οπως ακουστηκε και στην τηλεοραση μια φορα- αφετριτου ενας ειδικος θα χειριστει ενα θεμα πιο αποτελεσματικα και γρηγορα, απο εναν φιλο με περιορισμενο χρονο και εμπειρια ή δυνατοτητα να βοηθησει. Οι ψυχιατροι δε, χρειαζονται ετσι κι αλλιως αφου υπαρχει και μεγαλη παθολογια, μακαρι να λυνοντουσαν ολα με κουβεντουλα )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Η αληθεια ειναι οτι ξεχασα, πως στην Ελλαδα ολοι εχουμε γνωμη επι παντoς επιστητου, ακομα και σε τοσο ειδικα και ιδιαιτερα συναμα θεματα. Οπως επισης, το οτι ειμαστε ο,τι δηλωνουμε....

" ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ό,τι νομίζει ως σωστό"...σε ο,τι αφορα αυτο..με βρισκεις συμφωνη.

The show must go on!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Οι φίλοι σίγουρα είναι πολύ καλό στήριγμα.


Εντούτοις σε κάποιες περιπτώσεις, πχ σε θέματα "εσωτερικής αναζήτησης", που μπορεί να προκαλούν την μελαγχολία - κατάθλιψη - παραίτηση από τη ζωή, ένας καλός ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει. Όχι κατ' ανάγκην με ψυχοφάρμακα, αλλά και με απλή συζήτηση.


Btw στην Ελληνική Κοινωνία υπάρχει δυστυχώς το συνήθειο να δακτυολοδείχνεται όποιος πάει σε ψυχολόγο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Εγώ πάντως είμαι 1 βήμα πριν επισκεφτώ και πάλι μέλος αυτής της συμπαθούς επιστημονικής κοινότητας. Και 2 βήματα πριν την κατάθλιψη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[io-io]

Αν και αυτα που θα πω προφανως σημαινουν οτι απεχω πολυ απο το να παθω καταθλιψη, δεν σημαινει οτι δεν θεωρω οτι ειναι σοβαρη ασθενεια και οτι δεν υπαρχουν ατομα που ταλαιπωρουνται απο αυτην. Αλλα νομιζω οτι στις συγχρονες κοινωνιες εχουμε τοσα πολλα και ομως ζηταμε τοσα πολλα περισσοτερα που ολο νιωθουμε οτι κατι μας λειπει. Και οταν φαμε τη σφαλιαρα και συνειδητοποιησουμε τι ειχαμε και το χασαμε, τοτε το εκτιμαμε. Αν σκεφτομασταν ολοι λιγο παραπανω ποσοι ανθρωποι εχουν σοβαροτερα/σοβαρα προβληματα, θα ημασταν ολοι λιγο πιο ευγνωμονες αρα και χαρουμενοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

Αλλα νομιζω οτι στις συγχρονες κοινωνιες εχουμε τοσα πολλα και ομως ζηταμε τοσα πολλα περισσοτερα που ολο νιωθουμε οτι κατι μας λειπει.

Όταν λες ότι στις σύγχρονες κοινωνίες έχουμε τόσα πολλά τι εννοείς; Από άποψη υλικών αγαθών; Από άποψη επιλογών ώστε να ζήσουμε εναλλακτικά όπως θέλουμε; Από άποψη πνευματικών αγαθών; Έχει σημασία αυτό...

Αλλά και πάλι. Ακόμη και αν η κοινωνία του σήμερα είναι σε θέση να μας προσφέρει τόσα πολλά, τα αίτια και τα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι πολύ βαθύτερα και ουσιαστικότερα από το αίσθημα ότι "κάτι μου λείπει από την κοινωνία". Δεν μιλάω φυσικά για το ισχυρό βιολογικό υπόβαθρο, αλλά για τις γενικές γνωστικές επεξεργασίες που κάνει το καταθλιπτικό άτομο όπως τις σκέψεις απαξίωσης του εαυτού, το διαστρεβλωμένο είδωλο (π.χ. επικέντρωση στα αρνητικά χαρακτηριστικά του εαυτού) κ.α.

Και οταν φαμε τη σφαλιαρα και συνειδητοποιησουμε τι ειχαμε και το χασαμε, τοτε το εκτιμαμε. Αν σκεφτομασταν ολοι λιγο παραπανω ποσοι ανθρωποι εχουν σοβαροτερα/σοβαρα προβληματα, θα ημασταν ολοι λιγο πιο ευγνωμονες αρα και χαρουμενοι.

Αυτό που λες μπορεί να είναι σωστό και να συμφωνώ απόλυτα, αλλά δεν νομίζω ότι σχετίζονται με την κατάθλιψη, γιατί ως ψυχική διαταραχή (της διάθεσης) έχει αρκετά πιο πολύπλοκη αιτιολογία και φυσικά πιο πολύπλοκη θεραπευτική διαδικασία. Αλλά, να πούμε και του στραβού το δίκιο, αυτή η σκέψη σου κρύβει και κάποια αλήθεια μιας και ο πυρήνας της μπορούμε να πούμε ότι χρησιμοποιείται ακόμη και σε ψυχοθεραπευτικές διαδικασίες (γνωστική ψυχοθεραπεία αν δεν κάνω λάθος).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[io-io]

Ναι, οπως ειπα αναγνωριζω την σοβαροτητα της καταστασης, και μαλλον μιλαω περισσοτερο για περιπτωσεις "στενοχωριας", "μελαγχολιας". Βεβαια, ολο και περισσοτερος κοσμος χρησιμοποιει την λεξη καταθλιψη σαν πιπιλα, (δεν αναφερομαι σε κανεναν συγκεκριμενα) και γιαυτο θεωρω οτι ειμαστε λιγο... αχαριστοι.

Λεω στις συγχρονες κοινωνιες επειδη μεγαλο μερος του πληθυσμου εχει την δυνατοτητα να ζει καλα στις αναπτυγμενες χωρες στην εποχη μας.

Ηθελα απλα να εκφρασω οτι πολλες φορες πιανω τον εαυτο μου να συνειδητοποιει οτι πραγματα τα οποια με στεναχωρουν, αγχωνουν η οτιδηποτε, ειναι παντελως ασημαντα. Και εκει νιωθω αχαριστη. Και η "καταθλιψη", ως φαινομενο της εποχης μας, θεωρω οτι καποιες φορες οφειλεται σε αυτου του ειδους την αχαριστια.

Whatever, ειναι και αργα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Eγώ πιστεύω πως για μια ακόμα φορά είμαστε λίγο υπερβολικοί. Δεν πιστεύω πως, στη χώρα μας τουλάχιστον, υπάρχουν τόσοι πολλοί που να έχουν ανάγκη τη βοήθεια κάποιου ειδικού προκειμένου να νιώσουν λίγο καλύτερα ή να ξεπεράσουν κάτι. Αλλωστε υπάρχουν τόσοι φίλοι γύρω μας και δικά μας πρόσωπα που μπορούν να προσφέρουν την απαιτούμενη στήριξη. Βεβαίως, ίσως να μην έχω εγώ σωστή εικόνα για τη σημερινή πραματικότητα, αλλά ο καθένας κρίνει από τα βιώματά του πάντα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Αυτό το τοπικιστικό δεν το έχω καταλάβει, πάντως... τι γίνεται δηλαδή στη χώρα μας, τόσο διαφορετικό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Αυτό το τοπικιστικό δεν το έχω καταλάβει, πάντως... τι γίνεται δηλαδή στη χώρα μας, τόσο διαφορετικό;

Οχι, τίποτα το τοπικιστικό, προς Θεού. Η φράση "στη χώρα μας" αναφέρεται μόνο και μόνο επειδή προσωπικά δεν έχω ιδία γνώμη για άλλες χώρες. Αυτό μόνο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Ok, αν και δεν αναφέρομαι τόσο σε σένα.

Υποκλίνομαι! Δεν ξέρω κατά ποσο έχω δικαίωμα να μιλάω για παθολογικές καταστάσεις αλλα πλεον οι Αμερικανοι και οι Ευρωπαίοι (και σιγά σιγά κι εμείς, τα αιώνια πρόβατα) κάθε φορα που έχουν τις μαύρες τους πρέπει να πανε στον ψυχολόγο για να τους λύσει τα προβλήματα.

Aλλωστε, δεν καταλαβαίνω, γιατί συγχέουμε μια στεναχώρια και ψυχική κατάπτωση, με την κλινική κατάθλιψη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Διαφωνώ. Σε έναν ψυχολόγο μπορείς να πεις αυτό ακριβώς που σκέφτεσαι, χωρίς να φοβάσαι μήπως τραπεί εις άτακτον φυγήν επειδή ανακάλυψε μια πτυχή του χαρακτήρα σου που δεν την αντέχει. Βέβαια θα μου πείτε, ένας σωστός φίλος σε δέχεται με τα ελαττώματα σου. Ωστόσο, ποιός είναι τόσο βέβαιος ότι καμία απολύτως απο τις σκέψεις του και τις πτυχές του χαρακτήρα του δεν θα απογοητευαν τους φίλους του;
Επίσης, ο φίλος ακούει μόνο όσα έχεις να του πεις. Ο ψυχολόγος λόγω γνώσεων μπορεί να φανταστεί τι "κρύβεται" πίσω απο αυτό που λες, και να σε κάνει να πεις κάτι που δεν θα έλεγες ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό, πόσο μάλλον σε ένα φίλο.
Επιπλέον, η κρίση του φίλου, είναι δέσμια των προσωπικών του προκαταλήψεων και αντιλήψεων. Ένας ψυχολόγος είναι εκπαιδευμένος να μην αφήνει τις προσωπικές του απόψεις να επεμβαίνουν στην κρίση του.

Πάντως φοβάμαι οτι δυστυχώς στην Ελλάδα, ο έντονος αντιαμερικανισμός, μας έχει κάνει να απορρίπτουμε οτιδήποτε κάνουν ή πιστεύουμε οτι κάνουν οι αμερικάνοι, χωρίς ούτε καν να το κρίνουμε πρώτα: "Ε για να το κάνουν ΑΥΤΟΙ, θα είναι κακό".

Τέλος, ας μην ξεχνάμε οτι υπάρχουν ψυχολόγοι και στο e-steki, οπότε ας προσέχουμε πως εκφραζόμαστε για έναν ολόκληρο κλάδο διότι αδικούμε όσους είναι πραγματικά καλοί στη δουλειά τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Δηλαδή εσύ τέτοιους φίλους έχεις και έπειτα πηγαίνεις σε ψυχολόγο για να σε ακούσει;
Αυτή η αμερικανιά δυστυχώς στον τόπο μας λειτουργεί με τον αντίθετο τρόπο από αυτόν που αναφέρεις:
"Αφού το κάνουν οι Αμερικάνοι, καλό θα είναι", όπως ακριβώς συμβαίνει με χιλιάδες άλλα πράγματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.