Έχετε σκεφτεί ποτέ να αυτοκτονήσετε;

[nPb]

Να λέτε στον εαυτό σας ότι κάθε μέρα, είναι μια νέα μέρα και θα αρχίσετε να βλέπετε τη ζωή με μια διαφορετική προσέγγιση. Όταν κάνουμε άσχημες σκέψεις, λογικό είναι να μην δίνουμε εναλλακτική. Νιώθουμε να πνιγόμαστε σε έναν λαβύρινθο χωρίς λογική. Μια βόλτα, ένα καλημέρα, ο αέρας που θα σας φυσήξει στο πρόσωπο, το αίμα θα κυκλοφορήσει στο σώμα σας θα σας βοηθήσουν να πείτε ναι στη ζωή. Δείτε και λίγο Αυτιά να σας ανέβει η πίεση με τη ληγμένη προπαγάνδα του. Ναι, η κάθε μέρα είναι μια νέα μέρα και αν κάτι χθες πήγε στραβά έμεινε στο χθες. Καλά λένε οι Γερμανοί: es ist vorbei.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nickd]

Η αυτοκτονια δεν ειναι λυση, ξεκιναμε απο εδω. Οι μαυρες σκεψεις που κανουμε μπορει να οφειλουμε σε καποιο προβλημα καταθλιψης που εχουμε και η αντιμετωπιση ειναι θεραπεια και φαρμακευτικη αγωγη συνδιαστικα. Σε λιγο καιρο θα βλεπουμε τα πραγματα με αλλο ματι. Εκατομμυρια στον κοσμο πασχουν και εχουν θεραπευτει με τα παραπανω. Σκεφτηκατε ποτε το προβλημα που θα δημιουργησουμε στους οικειους ; Σαν σκεψη ειναι εγωιστικη, επιπολαια και σε καμια περιπτωση αποδεκτη. Η ζωη εχει ανατροπες και εκει που νομιζουμε οτι δεν εχει νοημα , βρισκουμε και το νοημα και την ελπιδα. Υπαρχουν γραμμες βοηθειας και ειδικοι. Το εχουν περασει πολλοι . Αυτο που σημερα ειναι βουνο αυριο θα φαινεται λοφος η και πεδιαδα. Εχετε δει αναπηρους, τυφλους κλπ με ποση δυναμη και αισιοδοξια αντιμετωπιζουν την ζωη ; Βρειτε νοημα δινοντας φροντιδα και αγαπη στους γυρω, οικειους η και και πιο περα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Είμαι κατά της αυτοκτονίας, αλλά υπέρ της ευθανασίας για λόγους υγείας.
Για την αυτοκτονία έχω να πω ότι τη μία μέρα τη σκέφτεσαι, την άλλη μέρα μπορεί να μην τη σκέφτεσαι. Οπότε όταν τη σκέφτεσαι, υπομονή να έρθει η ημέρα που δεν θα τη σκεφτείς. Ειδικά αν μιλάμε για εφήβους κτλ που είναι συναισθηματικά ευαίσθητοι, η συμβουλή μου είναι η υπομονή και σχεδόν όλα τα ψυχολογικά αδιέξοδα της εφηβείας δεν διαρκούν για πάντα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

Ένα μικρό σεντόνι για όσους ίσως μπορεί να διαβάζουν το θέμα και να κάνουν τέτοιες σκέψεις και δεν πρέπει να διαβάσουν πίπες τύπου ''κοίτα,τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε/μερικοί έχουν καρκίνο κ.α και εσύ που είσαι εντάξει,λες ότι δεν είσαι καλά?''

Όσοι δεν υποφέρουν από κατάθλιψη ή αλλες ψυχικές ασθένειες που έχουν στο μενού τους σκέψεις αυτοκτονίας δε μπορούν να καταλάβουν.
Η αυτοκτονία πρακτικά είναι λύση.Όταν κάθε μέρα είναι μια μάχη,τότε είναι λογικό κάποιος να σκεφτεί να τερματίσει αυτήν την ύπαρξη που του προκαλεί τόσες αρνητικές σκέψεις και τον κάνει να νοιώθει σαν σκατά. Αν σε αυτόν τον self inflicted πόνο που είναι από μόνος του βαρύς προστεθούν life stuff(δουλειά,οικογένεια-διαπροσωπικές σχέσεις) τότε δημιουργείται μια χιονοστιβάδα που πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να διαχειριστούν και φτάνουν στο σημείο να σταματούν να παλεύουν.
Το ότι είναι λύση δεν σημαίνει ότι είναι η καλύτερη λύση γιατί δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω.Δεν εγγυάται κανείς ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.Μπορεί να γίνουν χειρότερα,μπορεί άλλες φορές να είναι καλύτερα και άλλες πάλι χειρότερα αλλά αυτή η ευκαιρία να δεις τι μπορεί να γίνει χάνεται
Είναι πολύ σημαντικό το να αναζητηθεί βοήθεια από κάποιον ειδικό είτε με φαρμακευτική αγωγή είτε με άλλες θεραπείες.Δεν είναι ντροπή και δεν είναι αδυναμία.Όταν είναι σπασμένο το πόδι,κάποιος πάει στον γιατρό σωστά? Όταν είναι όλα σπασμένα? και είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι άνθρωποι που τυχόν διαβάζουν πως ακόμα και αν φαίνεται πως δεν νοιάζεται κανείς και κανείς δεν καταλαβαίνει,υπάρχουν άνθρωποι που είναι εκεί,που νοιάζονται,ακούν και το σημαντικότερο καταλαβαίνουν.Που δεν είναι η δουλειά τους να ''καταλαβαίνουν'' γιατί είναι ψυχίατροι αλλά που καταλαβαίνουν γιατί περνούν ή έχουν περάσει παρόμοια πράγματα,έχουν κάνει παρόμοιες σκέψεις και για κάποιο ευλογημένο γαμημένο λόγο συνέχισαν και συνεχίζουν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο.
Maybe at the end of the day it's everyone's job to save each other.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Δυστυχώς ότι τα παιδάκια πεινάνε ή ότι κάποιος έχει την επάρατο νόσο δεν είναι πίπες. Είναι μια πραγματικότητα και θα πρέπει ο καθένας μας, όταν δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος αυτό της καθημερινότητας, να κάνει μια σύγκριση ότι πάντα σε κάτι εμπόδιο υπάρχει μια αρκετά δυσκολότερη κατάσταση προς το χειρότερο. Νομίζω ότι ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα οι περισσότεροι ότι η ζωή είναι ένας αγώνας. Προσωπικά βλέπω ότι η ζωή είναι από το πρώτο λεπτό μια δύσκολη ανηφόρα απλά η ανθρώπινη προσωπικότητα εστιάζει μόνο στις μερικές καλές στιγμές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 986132]

Δυστυχώς ότι τα παιδάκια πεινάνε ή ότι κάποιος έχει την επάρατο νόσο δεν είναι πίπες. Είναι μια πραγματικότητα και θα πρέπει ο καθένας μας, όταν δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος αυτό της καθημερινότητας, να κάνει μια σύγκριση ότι πάντα σε κάτι εμπόδιο υπάρχει μια αρκετά δυσκολότερη κατάσταση προς το χειρότερο. Νομίζω ότι ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα οι περισσότεροι ότι η ζωή είναι ένας αγώνας. Προσωπικά βλέπω ότι η ζωή είναι από το πρώτο λεπτό μια δύσκολη ανηφόρα απλά η ανθρώπινη προσωπικότητα εστιάζει μόνο στις μερικές καλές στιγμές.

Συμφωνώ αλλά αυτό πιάνει τόπο σε δικά μας χαζά μικροπροβλήματα και έως ενός βαθμού μελαγχολίας. Η αυτοκτονία είναι κάτι πολύ περισσότερο απ' αυτά. Σημαίνει μαύρο, σημαίνει απόγνωση. Δεν υπάρχει θέληση να προσπαθήσεις άλλο, επειδή πολύ απλά δεν υπάρχουν τ' αποθέματα δύναμης μέσα σου. Ακόμα και το πιο απλό φαντάζει δύσκολο και βουνό. Και τα πράγματα είναι πιο δύσκολα ν' ανακάμψει κανείς, όταν δεν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον. Δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Μόνο εάν το 'χει περάσει κάποιος ή είχε πρόσωπο στον κύκλο του μπορεί να το καταλάβει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Διομήδης Κουκουβάγιας]

Νομίζω έχω ξαναγράψει σε κάποιο σχετικό θέμα (ευθανασία μάλλον) θα προσθέσω κάτι κι εδώ, χωρίς υπεραναλύσεις των λόγων και καταστάσεων, θα έλεγα πως σκεφτείτε το όσο θέλετε, μη το κάνετε όμως ποτέ, διότι είναι μη αναστρέψιο και αν αλλάξετε γνώμη την έχετε πατήσει για τα καλά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eclipse]

Το είχα σκεφτεί πολλές φορες στο παρελθόν, κυρίως στα πλαίσια οικογενειακων προβλημάτων. Ειχα τέτοιες σκεψεις απο τα 10-14. Το ειχα προσπαθήσει κιόλας καποιες φορές αλλα ήμουν αρκετά δειλή στο τελος για να το κανω.
Όπως ειπαν και ορισμένοι πιο πάνω, η λυση στα προβλήματά μας, οποιαδηποτε κι αν είναι αυτα, δεν είναι η αυτοκτονια. Γιατί να τα αποφυγουμε με τετοιον τροπο; Πρεπει να τα αντιμετωπίσουμε. Αυτα τα προβλήματα είναι που μας κανουν δυνατούς σαν ανθρωποι. Δεν είμαστε ουτε οι πρώτοι ουτε οι τελευταίοι σε αυτον τον κόσμο με δυσκολίες. Και στην τελικη, υπαρχουν αλλοι που παντα θα βρισκονται σε χειρότερη κατάσταση απ οτι βρισκόμαστε εμεις. Κάντε λοιπον μια χάρη στον εαυτό σας και πειτε " εχω να ζησω πολλα ομορφα πραγματα". Γιατί θα τα ζησετε. Μπορει οχι σήμερα, ουτε αύριο, ουτε σε ενα χρονο. Αλλα θα τα ζησετε καποια στιγμη. Γιατί, λοιπόν, να τα χασετε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Το είχα σκεφτεί πολλές φορες στο παρελθόν, κυρίως στα πλαίσια οικογενειακων προβλημάτων. Ειχα τέτοιες σκεψεις απο τα 10-14. Το ειχα προσπαθήσει κιόλας καποιες φορές αλλα ήμουν αρκετά δειλή στο τελος για να το κανω.
Όπως ειπαν και ορισμένοι πιο πάνω, η λυση στα προβλήματά μας, οποιαδηποτε κι αν είναι αυτα, δεν είναι η αυτοκτονια. Γιατί να τα αποφυγουμε με τετοιον τροπο; Πρεπει να τα αντιμετωπίσουμε. Αυτα τα προβλήματα είναι που μας κανουν δυνατούς σαν ανθρωποι. Δεν είμαστε ουτε οι πρώτοι ουτε οι τελευταίοι σε αυτον τον κόσμο με δυσκολίες. Και στην τελικη, υπαρχουν αλλοι που παντα θα βρισκονται σε χειρότερη κατάσταση απ οτι βρισκόμαστε εμεις. Κάντε λοιπον μια χάρη στον εαυτό σας και πειτε " εχω να ζησω πολλα ομορφα πραγματα". Γιατί θα τα ζησετε. Μπορει οχι σήμερα, ουτε αύριο, ουτε σε ενα χρονο. Αλλα θα τα ζησετε καποια στιγμη. Γιατί, λοιπόν, να τα χασετε;

Εύχομαι να είσαι πάντα καλά!!!
Και εγώ το είχα σκεφτεί πολλές φορές (δεν το είχα προσπαθήσει Βέβαια ποτέ).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eclipse]

Εύχομαι να είσαι πάντα καλά!!!
Και εγώ το είχα σκεφτεί πολλές φορές (δεν το είχα προσπαθήσει Βέβαια ποτέ).

Ευχαριστώ και εσύ επίσης!
Μην το κάνεις, δεν αξίζει. Εγώ σιγουρα το μετανιώνω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[American Economist]

Ευχαριστώ και εσύ επίσης!
Μην το κάνεις, δεν αξίζει. Εγώ σιγουρα το μετανιώνω.

Όχι πλέον έχω πολλά πράγματα στην ζωή μου που με κάνουν χαρούμενο!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 182562]

Μόνο μία; Πολλές φορές. Είμαι άχρηστος και ανάξιος αγάπης.

 

[Joji]

Τον θάνατο τον σκεφτόμουν πολύ. Με ηρεμούσε η σκέψη του να με πάταγε ένα αμάξι π.χ. ή να μην ξυπνούσα καθόλου ένα πρωί. Τώρα να βλάψω η ίδια τον εαυτό μου μου έχει περάσει ελάχιστες φορές από το μυαλό. Όταν ήμουν στα χειρότερά μου.

 

[Valder]

Κάποιες φορές σκεφτόμουν, ειδικα οταν είχα πολύ άγχος ή χαμηλή διάθεση και ειδικά στο κρεβάτι τα βράδια, ότι ηρθα σε αυτο τον κοσμο για να ταλαιπωρηθώ μόνο. Κι οτι εχω μια συλλογη απο χιλιαδες ξυριστικες λεπίδες και πως μια αρκεί.

Ύστερα σκέφτηκα τον Άρμιν που τον αγαπώ και με αγαπάει πολύ ότι θα έμενε μόνος.
Σκέφτηκα τον αδερφό μου που θα έκλαιγε, τους γονείς μου το ίδιο.
Σκέφτηκα τους φίλους που μου κανουν την τιμή να είναι στη ζωή μου.
Ακόμα και τον απλό γνωστό που θα στενοχωρηθεί, πράγμα συγκινητικό.

Και συλλογιστηκα, ποιος ειμαι εγω για να πληγώσω τους άλλους, με μια τόσο εγωιστική σκέψη βλαψίματος του εαυτού μου;

Και πάνω απ' όλα, πέρα απο την επίδραση στους άλλους, ποιός ειμαι εγω που θα βλάψω εμένα; Δεν εχω αρκετους εχθρούς; Γιατί να γινω κι εγω ένας εχθρός μου;

Κι υστερα η συνειδητοποίηση -κι εκει ειναι που σταματησε καθε κακια σκέψη οσοδήποτε μικρή ή μεγάλη-, ότι δεν ειμαι οι προσδοκιες της κοινωνίας, ουτε καν οι εσφαλμένες οικειοποιημενες δικές μου προσδοκίες. Εχω καταφέρει τόσα πολλα πράγματα στη ζωή μου, έχω τη δυναμη να βοηθησω και εμενα και πολύ κόσμο, και στην τελικη ακόμα και κατω απο μια γέφυρα σε ένα κουτί να βρεθώ που λεει ο λόγος θα βρω μικρά πράγματα που κανουν τη ζωή όμορφη.

Κι ύστερα άρχισα να κανω ακριβως αυτό, να θυμαμαι τι εχω πετυχει και μπορώ να πετύχω, και ποσα μικρά ομορφα πράγματα μας χαρίζει η ζωή.

Κι έτσι σταμάτησα να κανω άσχημες σκέψεις.

Κάτι κλίκαρε μέσα μου, πριν κανα χρόνο χοντρικά που οποιος με εχει παρατηρήσει καλά θα δει εναν αναδυόμενο έκτοτε ζαμανφουτισμό ή και αντίδραση στις νόρμες του κόσμου.

Κάτι μέσα μου ξύπνησε, κλώτσησε. Μια αόρατη δύναμη, σκοτάδι σχεδόν αλλά φωτεινό σκοτάδι τροπον τινα, ωφέλιμο, πότισε κάθε φλέβα μου και με γέμισε δύναμη ανείπωτου μεγέθους και σχεδόν αψήφισης στο κατεστημένο.

Είπα "ναι τα χω κανει σκατά, αλλά να πάει να αυτωθεί, θα το σπείρω ρόιδο και θα κανω οτι μου γεμίσει την ψυχή, στόχοι, μικροί και μεγαλοι στόχοι, συνέχεια."

Ακόμα και τωρα αγχωμενος ειμαι, αλλα δε μου επιτρέπω να κανω ποτε ξανα ασχημες σκέψεις. Με αγαπώ. Αγαπώ τη ζωή. Και οι λεπίδες ειναι για να ξυριζω το πρόσωπο, να ειμαι ομορφος όπως με επιθυμώ, ακόμα κι αν δεν ειμαι τιποτα ιδιαίτερο εμφανισιακά.

Οποτε όχι, πλέον δεν κανω τετοιες σκέψεις.

Σκέφτομαι δυο πράγματα. Τον Άρμιν, και ενα μικρο ξυλινο σπιτάκι σε ένα τροπικο μερος με βροχή και τα βιβλία μου. Γιατι αν δεν με σηκωσω εγω δε θα με σηκωσει κανένας. Εγω τα χάλασα όλα στη ζωή, εγω θα τα φτιάξω, βήμα βήμα και υπομονετικά.

Και όλα θα πάνε καλά. Πρέπει να πάνε καλά.

 

[Πάνθηρας!]

Οχι,αλλά στιγμιαία εχω σκεφτεί πως θα ήταν αν δεν υπήρχα και εξαφανιζόταν η αβάσταχτη δυστυχία της ύπαρξης.

Ποια δυστυχία μωρέ και εσύ.... παμε κανα βράδυ καμια μπαρότσαρκα.

@Valder ωραια τα έγραψες μπράβο μάγκας... να γίνει στίκυ αυτό το πόστ.

 

[glayki]

Μόνο μία; Πολλές φορές. Είμαι άχρηστος και ανάξιος αγάπης.

αυτό να μην το ξανασκεφτείς

 

[BeatrixKiddo]

Σε αυτό το φόρουμ όλα τα ευχάριστα θέματα ξαναζωντανεύουν...πως θέλετε τη κηδεία σας, έχετε σκεφτεί την αυτοκτονία....

 

[Valder]

Σε αυτό το φόρουμ όλα τα ευχάριστα θέματα ξαναζωντανεύουν...πως θέλετε τη κηδεία σας, έχετε σκεφτεί την αυτοκτονία....
View attachment 146466

Για μενα η αυτοκτονια σαν θεμα, ειναι πολύ πιο βαρυ απο το θεμα για την κηδεία.

Ξες ισως ακουστει μαλακια αυτο που θα πω αλλα στο θέμα για την κηδεια βγαζεις κι ενα γελιο, λες και δυο σαχλαμαρες. Ουτως ή άλλως δεν θα την δεις, δε θα τη ζήσεις.

Το self-delete ομως, φαντάζομαι το νιώθεις. Και σε σκοτώνει πολύ πριν σε σκοτώσεις.

Εδω βλέπω και άλλους και γράφουν, ανθρώπους που μπορει να μη μιλάμε καν, και ειμαι σε φάση να σφιγγομαι ψυχικα εκεινη την ωρα να θελω να μπω μεσα απο την οθόνη και να πω "ρει, σταματα, όχι!"

Είναι μες τη ζωή τζοκόντα μου, κι αυτα τα θέματα. Αλλα η κηδεία ειναι πιο χαβαλέ θέμα.

 

[BeatrixKiddo]

Για μενα η αυτοκτονια σαν θεμα, ειναι πολύ πιο βαρυ απο το θεμα για την κηδεία.

Ξες ισως ακουστει μαλακια αυτο που θα πω αλλα στο θέμα για την κηδεια βγαζεις κι ενα γελιο, λες και δυο σαχλαμαρες. Ουτως ή άλλως δεν θα την δεις, δε θα τη ζήσεις.

Το self-delete ομως, φαντάζομαι το νιώθεις. Και σε σκοτώνει πολύ πριν σε σκοτώσεις.

Εδω βλέπω και άλλους και γράφουν, ανθρώπους που μπορει να μη μιλάμε καν, και ειμαι σε φάση να σφιγγομαι ψυχικα εκεινη την ωρα να θελω να μπω μεσα απο την οθόνη και να πω "ρει, σταματα, όχι!"

Είναι μες τη ζωή τζοκόντα μου, κι αυτα τα θέματα. Αλλα η κηδεία ειναι πιο χαβαλέ θέμα.

Γνωρίζω πως η ψυχική υγεία πολλών ανθρώπων δεν είναι καλή και είναι και λογικό να περάσουν αυτές οι σκέψεις απλά στην δικιά μου οπτική προσπαθώ να βλέπω το θετικό. Και το θετικό μερικές φορές σε βοηθά να ξεχνιέσαι. Τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω.

Δεν το κάνω σε καμία περίπτωση για να θίξω. Το ξεκαθαριζω για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.

 

[Giorgkalo]

Το είχα σκεφτεί πολλές φορες στο παρελθόν, κυρίως στα πλαίσια οικογενειακων προβλημάτων. Ειχα τέτοιες σκεψεις απο τα 10-14. Το ειχα προσπαθήσει κιόλας καποιες φορές αλλα ήμουν αρκετά δειλή στο τελος για να το κανω.
Όπως ειπαν και ορισμένοι πιο πάνω, η λυση στα προβλήματά μας, οποιαδηποτε κι αν είναι αυτα, δεν είναι η αυτοκτονια. Γιατί να τα αποφυγουμε με τετοιον τροπο; Πρεπει να τα αντιμετωπίσουμε. Αυτα τα προβλήματα είναι που μας κανουν δυνατούς σαν ανθρωποι. Δεν είμαστε ουτε οι πρώτοι ουτε οι τελευταίοι σε αυτον τον κόσμο με δυσκολίες. Και στην τελικη, υπαρχουν αλλοι που παντα θα βρισκονται σε χειρότερη κατάσταση απ οτι βρισκόμαστε εμεις. Κάντε λοιπον μια χάρη στον εαυτό σας και πειτε " εχω να ζησω πολλα ομορφα πραγματα". Γιατί θα τα ζησετε. Μπορει οχι σήμερα, ουτε αύριο, ουτε σε ενα χρονο. Αλλα θα τα ζησετε καποια στιγμη. Γιατί, λοιπόν, να τα χασετε;

Μπραβο σου που το ξεπερασες!
Δυνατη εισουν που δεν το εκανες οχι δειλη!
Καταφερες ενω πονουσες να συνεχισεις στον πονο μεχρι να τα καταφερεις!
Γιατι παντα ολα περνανε...