Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

[Γίδι]

Νομίζω ότι αυτές τις μέρες την φλερτάρω κανονικά.

Νομίζω ότι ειδικά τώρα πρέπει να ηρεμήσεις... θα σε προσπεράσει, είναι πολύ φυσιολογικό να μην είσαι καλά ακόμα... εμείς εδώ είμαστε... :

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bibliupoli]

Νομίζω οτι σε γενικές γραμμές όλοι περνάνε κρίσεις κατάθλιψης. Ίσως αυτές οι καταστάσεις να είναι και μέρος του αμυντικού συστήματος του οργανισμού μας προκειμένου να αποφορτίσει κάποια ένταση. Τις πιο πολλές φορές περνάνε απαρατήρητες και θεωρούνται ως κακοκεφιές. Με μια βόλτα στην παραλία ή μια σοκολάτα ή με την ανάπαυση περνάνε. Βέβαια όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες αντιστάσεις και ο τρόπος ζωής πλέον δε βοηθάει ιδιαίτερα. Έτσι όταν στο περιβάλλον του ανθρώπου διατηρούνται αυτές οι καταστάσεις που ευνοούν την κατάθλιψη, πολλές φορές μετατρέπεται σε μια ψυχοπαθολογική κατάσταση η οποία χρήζει άμεσης βοηθείας από την οπικογένεια ή και από κάποιον ειδικό ο οποίος θα βοηθήσει το άτομο να βρει την άκρη. Ιδίως στους εφήβους (δυστυχώς) οι οποίοι έχουν έντονες ανησυχίες, η κατάθλιψη τείνει να πάρει επιδημικό χαρακτήρα.
Το νού σας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Αγαπητέ φίλε, νομίζω πως συγχέεις τη θλίψη με την κατάθλιψη. Ξέρεις, με τον ίδιο τρόπο τα media μας έκαναν να συγχέουμε τη ρύπανση με τη μόλυνση. Θέλω να πω, ότι πάντα επικρατεί στην κοινή συνείδηση, η λέξη με τη χειρότερη φόρτιση, ακόμη κι όταν δεν είναι δόκιμη. Αυτό έχει ως στόχο τη δημιουργία κλίματος φόβου, απομόνωσης, αποξένωσης και κατά συνέπεια, τυφλής κατανάλωσης. Η ευκολία με την οποία χρησιμοποιούμε έτσι αβασάνιστα έναν όρο της ψυχιατρικής, αλλά και άλλους, όπως "φοβία" αντί για φόβο, "παράκρουση", "αμόκ" κλπ, είναι κατά τη γνώμη μου υποβολιμαία. Ας αντισταθούμε διαλεκτικά...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Το πρώτο post του Γιδιού περιγράφει ακριβώς την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι... Νιώθω ότι περνάω μία μίνι κατάθλιψη, χωρίς προφανή λόγο και αιτία! Είναι σαν να έχει γεμίσει η ψυχή μου στενοχώρια και να κοντεύω να σκάσω! Θέλω απλά να βάλω τα κλάματα μέχρι να φύγει όλο αυτό το άσχημο συναίσθημα από μέσα μου...
Δεν ξέρω τι το προκαλεί, αλλά προσπαθώ να το κρύβω από τους άλλους γιατί για κάποιους είναι κουραστικό, άλλοι έχουν χειρότερα προβλήματα από το να με ακούν να μιλάω για κάτι που με στενοχωρεί τόσο πολύ και που ούτε εγώ η ίδια ξέρω τι είναι κλπ.
Δεν έχω κουράγιο να διαβάσω όλα αυτά τα post, απλά πείτε μου πώς να επανέλθει η καλή μου διάθεση γιατί δεν το αντέχω άλλο...
Λέτε να φταίει ότι έπεται πρόοδος και εξεταστική; Ή ίσως λόγω της περιόδου;... Ή επειδή ο μπαμπάς μου μάλλον θα κάνει by-pass; Δεν ξέρω τι να σκαφτώ, γενικά έχω σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου και αρκετά "βαθιές πληγές" από παλιά, αλλά νόμιζα ότι τα είχα βρει με τον εαυτό μου... Είμαι καλύτερα από ποτέ, ερωτευμένη, όλα μία χαρά και ξαφνικά έπεσα σε μαύρη κατάθλιψη! Είναι φυσιολογικό; Πώς να προστατέψω τους γύρω μου από την άσχημη διάθεσή μου;...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Χμμ, αν σκεφτώ, τώρα περνάω τη χειρότερη περίοδο της ζωής μου. Εντάξει, διατηρώ πάντα το χιούμορ μου και είμαι αισιόδοξη από τη φύση μου. Τώρα όμως είναι πολλά που με βασανίζουν. Βρίσκομαι σ'ένα εξαιρετικά μεταβατικό και κρίσιμο στάδιο. Οι πανελλαδικές που έρχονται, η έλλειψη των πραγματικών μου φίλων που μένουν μακριά, οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας... Και σαν να μην έφταναν αυτά, είμαι ξανά ερωτευμένη χωρίς ελπίδα. Είναι το αίσθημα του ότι δε ζω όπως θα ήθελα, είμαι πολύ πιεσμένη από το χρόνο, από το χώρο μου.
Αυτά που με κάνουν να χαμογελώ ξανά είναι απλά πράγματα. Μια αγκαλιά, ένα διάστημα αποφόρτισης που ξεκλέβω. Όταν ασχολούμαι μ'αυτά που με ευχαριστούν ή όταν συναντώ άτομα αισιόδοξα αισθάνομαι πάντα καλύτερα. Καλυψώ σε συμβουλεύω στη φάση που είσαι να σκέφτεσαι πρώτα εσένα. Νιώσε εσύ καλά και να΄σαι σίγουρη ότι και οι γύρω σου θα το καταλάβουν. Δεν πρόκειται να πληγώσεις κανέναν περισσότερο από τον εαυτό σου.Όσο για το μπαμπά σου μόνο θετικά να σκέφτεσαι. Στο λέω γιατί κι εγώ μ'εμένα τα βάζω. Έχω επηρεαστεί αρκετά. Άρχισα τελευταία να καπνίζω, να αποφεύγω τους φίλους μου, να απογοητεύομαι πιο εύκολα από ποτέ. Ξέρω ότι αυτό κάποτε θα τελειώσει κι ότι μπορεί να ξανάρθει, αλλά έτσι είναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[teo]

Και εγω σε γενικες γραμμες περναω καποιου ειδους ψυχολογικη καταβλιψη λογο του αγχους που εχω για το τιποτα, λογο του οτι τις περισσοτερες φορες ισως νοιωθω λιγο μονος βεβαιος για αυτο ισως να φταιω εγω δεν ξερω, λογο και καποιον αλλον προβληματον που δεν θα ειθελα προς το παρον να πω . αλλα ενταξη σε γενικες γραμμες το παλευω για να υπαρξη και καποια ψυχικη ισοροπια , για να μην φτασουμε και στα ακρα οπως αυτοκτονιες,αλκοολ,ναρκωτικα κ.α

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δανάη]

Όλοι νομίζω περνάνε τέτοιες φάσεις, άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό άλλοι όχι, αναλόγως τον χαρακτήρα του καθενός.
το σημαντικότερο πιστεύω είναι να μη το βάλεις κάτω, να προσπαθήσεις με διάφορους τρόπους να αλλάξεις τη ψυχολογία σου.
Αυτό μπορείς να το καταφέρεις κάνοντας πχ διάφορες δραστηριότητες οι οποίες θα σε γεμίζουν. Γενικότερα ισως είναι καλό να επαναπροσδιορίσεις κάποια πράγματα, να βρεις τι είναι αυτο που σε οδήγησε σε αυτη τη κατάσταση...
δε ξέρω κιόλας γενικά δεν υπάρχουν συνταγές σε αυτά τα πράγματα

Πώς να προστατέψω τους γύρω μου από την άσχημη διάθεσή μου;

Εδώ είσαι τελείως λάθος νομίζω! Το θέμα είναι να ξεφύγεις απο αυτή την κατάσταση! Εκεί πρέπει να εστιασεις τη προσοχή σου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Καλυψούλα διάβασε αυτό:

Αγαπητέ φίλε, νομίζω πως συγχέεις τη θλίψη με την κατάθλιψη. Ξέρεις, με τον ίδιο τρόπο τα media μας έκαναν να συγχέουμε τη ρύπανση με τη μόλυνση. Θέλω να πω, ότι πάντα επικρατεί στην κοινή συνείδηση, η λέξη με τη χειρότερη φόρτιση, ακόμη κι όταν δεν είναι δόκιμη. Αυτό έχει ως στόχο τη δημιουργία κλίματος φόβου, απομόνωσης, αποξένωσης και κατά συνέπεια, τυφλής κατανάλωσης. Η ευκολία με την οποία χρησιμοποιούμε έτσι αβασάνιστα έναν όρο της ψυχιατρικής, αλλά και άλλους, όπως "φοβία" αντί για φόβο, "παράκρουση", "αμόκ" κλπ, είναι κατά τη γνώμη μου υποβολιμαία. Ας αντισταθούμε διαλεκτικά...

Οι λέξεις έχουν μεγάλη δύναμη διότι αποτελούν τους συμβολισμούς των εννοιών τις οποίες περιγράφουν!
Είναι παράλληλα φορτισμένες με την ένταση που κουβαλά κάθε έννοια.

Η κατάθλιψη είναι μια παθολογική κατάσταση την οποία μόνο ο ειδικός μπορεί να διαγνώσει.
Όλοι οι άνθρωποι περνούν από δύσκολες καταστάσεις που τους προκαλούν θλίψη, πανικό, στεναχώρια, πόνο, απογοήτευση και κυρίως άγχος το οποίο όπως φαίνεται, οι περισσότεροι μπερδεύουν με την κατάθλιψη. Συνήθως αυτές οι καταστάσεις μας κάνουν τελικά δυνατότερους και πιθανότατα και σοφότερους!

Η δική μου εμπειρία μου έδειξε πως το πρώτο που βοηθάει είναι η εκτόνωση των αρνητικών συναισθημάτων.
Βάλε τα κλάματα! Το κλάμα είναι λυτρωτικό! Άσε που είναι ένας μηχανισμός που μας έδωσε η φύση για να εκτονώνουμε συναισθήματα σαν κι αυτά που βιώνεις! Και να μην ντρέπεσαι για τη θλίψη σου. Να μην ντρέπεσαι για κάτι που όλοι έχουμε βιώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε κάποια φάση της ζωής μας!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Η δική μου εμπειρία μου έδειξε πως το πρώτο που βοηθάει είναι η εκτόνωση των αρνητικών συναισθημάτων.
Βάλε τα κλάματα! Το κλάμα είναι λυτρωτικό! Άσε που είναι ένας φυσικός μηχανισμός που μας έδωσε η φύση για να εκτονώνουμε συναισθήματα σαν κι αυτά που βιώνεις!

Μακάρι να μπορούσα να κλαίω. Πραγματικά δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να ξεσπάει στο κλάμα, ποτέ. Όντως πρέπει να είναι λυτρωτικό, αλλά εμένα δεν μου βγαίνει και δεν ξέρω γιατί. Συνήθως σκέφτομαι, σκέφτομαι πολύ έντονα και εκτονώνομαι έτσι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Το σημαντικό είναι μάλλον να εκτονώνεσαι. Ο τρόπος πιθανότατα δεν παίζει ρόλο.
π.χ. εγώ στην ηλικία σου συνήθιζα να γράφω το πρόβλημά μου.
Με βοηθούσε πολύ να το βλέπω γραμμένο στο χαρτί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Το σημαντικό είναι μάλλον να εκτονώνεσαι. Ο τρόπος πιθανότατα δεν παίζει ρόλο.
π.χ. εγώ στην ηλικία σου συνήθιζα να γράφω το πρόβλημά μου.
Με βοηθούσε πολύ να το βλέπω γραμμένο στο χαρτί.

Όντως, σημασία έχει να μην μένεις έξω από τα προβλήματά σου. Να τα αντιμετωπίζεις κάθε φορά άμεσα. Μόνο σε καλό μπορεί να σου βγει το να κάνεις π.χ. τη θλίψη σου δημιουργικότητα ή να τη χρησιμοποιήσεις ως κίνητρο για να κοιτάξεις ειλικρινά μέσα σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου nininaou, αν και προτιμώ να το θέτω κάπως αλλιώς:

Σημασία έχει να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι το πρόβλημά σου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου nininaou, αν και προτιμώ να το θέτω κάπως αλλιώς:

Σημασία έχει να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι το πρόβλημά σου!

Nαι, δεν είσαι το πρόβλημά σου, είσαι η λύση του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Παραθέτω το παρακάτω videaki από την εκπομπή το κουτί της Πανδώρας..
Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον..

https://www.greektube.org/content/view/27097/2/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Σας ευχαριστώ όλους πολύ για τις απαντήσεις σας! Από εχθές το βράδυ είμαι πάλι μια χαρά, δεν ξέρω τι μεσολάβησε, ίσως το ότι το έβγαλα από μέσα μου, ίσως το ότι βγήκα έξω με άτομα που τα αγαπάω και περνάμε καλά, αλλά χαίρομαι που έφυγε αυτή η μαυρίλα από την ψυχή μου... Γενικά είμαι χαρούμενος άνθρωπος και δεν θα άντεχα άλλο να κυκλοφορώ σαν το φάντασμα...

Ρηνούλα μου να συνεχίσεις να σκέφτεσαι θετικά... Κι εμένα μία από τις καλύτερες φίλες μου σπουδάζει στη Ρόδο, αλλά μιλάμε κάθε βδομάδα στο τηλέφωνο και όποτε έρχεται είμαστε συνέχεια έξω! Μη σε ανησυχούν οι Πανελλήνιες, δεν είναι τίποτα, πραγματικά! Δεν ξέρω γιατί τρομοκρατούν τα παιδιά οι μεγάλοι- ίσως για να τα σπρώξουν να προσπαθήσουν παραπάνω, αλλά μάλλον χρησιμοποιούν το λάθος τρόπο! Θα πας να γράψεις και θα κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς- άλλωστε για σένα είναι και είναι μία εμπειρία που δεν πρόκειται να ξαναζήσεις! Ευχαριστήσου το!
Α, και μην ακούω τέτοια απαισιόδοξα πράγματα- γιατί να μην ανταποκριθεί ο άλλος; Μια κουκλίτσα είσαι! Και στο κάτω κάτω, αν δε θέλει, αυτός θα χάσει!

Teo μου, τα "άκρα" συνήθως προέρχονται από αρρωστημένες καταστάσεις και έχω την εντύπωση ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η "κατάθλιψη" έχει πραγματικά και βαθύτερα αίτια... Δεν είναι απλά άσχημη διάθεση...

Δαναούλι μου, δεν ήταν μόνιμο αυτό το συναίσθημα... Το ένιωθα για 3-4 μέρες και μετά πέρασε! Γενικά κάνω πράγματα που με ευχαριστούν και με γεμίζουν (αλλιώς τι νόημα θα είχε η ζωή ), απλά είχα στενοχωρηθεί που στενοχωριόμουν! Αν μπορείς να βγάλεις νόημα από αυτό...

Isi μου σε ευχαριστώ κι εσένα πάρα πολύ! Το κλάμα το έχω... Πολύ μάλιστα! Αλλά αυτή τη φορά ΄δεν μου έβγαινε καθόλου, γι' αυτό μάλλον είχα απελπιστεί!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Ρηνούλα μου να συνεχίσεις να σκέφτεσαι θετικά... Κι εμένα μία από τις καλύτερες φίλες μου σπουδάζει στη Ρόδο, αλλά μιλάμε κάθε βδομάδα στο τηλέφωνο και όποτε έρχεται είμαστε συνέχεια έξω! Μη σε ανησυχούν οι Πανελλήνιες, δεν είναι τίποτα, πραγματικά! Δεν ξέρω γιατί τρομοκρατούν τα παιδιά οι μεγάλοι- ίσως για να τα σπρώξουν να προσπαθήσουν παραπάνω, αλλά μάλλον χρησιμοποιούν το λάθος τρόπο! Θα πας να γράψεις και θα κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς- άλλωστε για σένα είναι και είναι μία εμπειρία που δεν πρόκειται να ξαναζήσεις! Ευχαριστήσου το!
Α, και μην ακούω τέτοια απαισιόδοξα πράγματα- γιατί να μην ανταποκριθεί ο άλλος; Μια κουκλίτσα είσαι! Και στο κάτω κάτω, αν δε θέλει, αυτός θα χάσει!

Σ'ευχαριστώ Καλυψώ μου, προσπαθώ να είμαι πιο αισιόδοξη. Και τώρα που έρχεται το καλοκαίρι, ανοίγει η διάθεσή μου. Τέτοιοι άνθρωποι, σαν εσένα, με κάνουν να αισθάνομαι πολύ όμορφα. Τελικά θέλω να σκέφτομαι πιο μελλοντικά. Εντάξει, περνάω πολύ αγχώδη και πιεστική φάση, αλλά θα περάσει. Όπως και να' χει όλα είναι στο παιχνίδι. Ακόμα κι έτσι που νιώθω, με ωφελεί. Βλέπω ποια πράγματα είναι πραγματικά σημαντικά για μένα έστω υποφέροντας από την έλλειψή τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

Νομίζω ότι η ψυχή είναι σαν μια αποθήκη.
Αν δεν την ''τακτοποιείς'' συχνά, να κρατάς τα χρήσιμα πράγματα και να πετάς τα άχρηστα, μετά από ένα χρονικό διάστημα θα γίνεται χαμός και δε θα ξέρεις από πού να αρχίσεις.

Το έχω πάθει αυτό που περιγράφει το Γίδι στο πρώτο ποστ, με τη διαφορά ότι ήξερα τις αιτίες.
Από τότε προσπαθώ να τακτοποιώ τα μέσα μου και να αμύνομαι μεθοδικά στις καταστάσεις που μπορεί να με ρίξουν.

Βοηθάει πολύ σε αυτό να έχεις κάποιον να μιλάς.
Παρ' ότι είμαι κατά βάση κλειστός τύπος αποφάσισα ότι δεν πρέπει να τρώγομαι με τα ρουχα μου και ότι πρέπει να μοιράζομαι σκέψεις, ανησυχίες, συναισθήματα, άγχος.
Είχα την τύχη βέβαια να γνωρίσω τον κατάλληλο άνθρωπο που κέρδισε την εμπιστοσύνη μου και κυρίως ξέρει να ακούει.Δεν παλεύεται εύκολα όταν είσαι /νιώθεις μόνος σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Επιτρέψτε μου ένα σύντομο off-topic:

Η γνωμη του κυριου Γιοσαφατ, δεν ειναι κανονας/η αληθεια. Ειναι γνωμη. Σαφως και υπαρχουν ατομα που δεν εχουν εκπαιδευτει σωστα ή δεν προσπαθουν αρκετα, οπως σε ολα τα επαγγελματα. Δε νομιζω βασει αυτου, να αμφιβαλλουμε τοσο για ολες τις επιστημες/επαγγελματα...

Το βαρέθηκα αυτό το επιχείρημα, ειδικά σε ό,τι αφορά τον ιατρικό κλάδο!

Όσο για τον Κο Γιωσαφάτ δεν είναι απλά μια γνώμη ενός τυχάρπαστου:

"Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ τελείωσε την Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν μετέβη για μετεκπαίδευση στο Λονδίνο όπου και εργάστηκε για 15 χρόνια. Εκεί διετέλεσε Διευθυντής του Κέντρου Οικογενειακής Ψυχιατρικής του Λονδίνου στο Βρετανικό Σύστημα Υγείας, καθώς και Επίκουρος καθηγητής στο Μεταπτυχιακό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει κάνει μακρόχρονη επίσημη εκπαίδευση στην Ψυχανάλυση και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα εξελέγη Διευθυντής του Παιδοψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής. Ίδρυσε την παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδας, την Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας και την Ελληνική Εταιρεία Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας, της οποίας είναι πρόεδρος και Διευθυντής του Εκπαιδευτικού της Ινστιτούτου."

Και εν πάση περιπτώση, έχεις κάτι ουσιώδες να αντιπαραθέσεις στην ανωτέρω "γνώμη";
Υπάρχουν απτά στοιχεία ότι οι σωστά καταρτισμένοι ψυχολόγοι στην Ελλάδα δεν μετρώνται στα δάχτυλα; Νομίζω ενδιαφέρει πολύ κόσμο!
(Αν θέλετε ας συνεχίσουμε τη συζήτηση στο τόπικ που οδηγεί το quote)


--Σημείωση: Το ποστ μετακινήθηκε εδώ από το θέμα " [split] Περί της φύσεως και της σοβαρότητας της απιστίας"--

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Το βαρέθηκα αυτό το επιχείρημα, ειδικά σε ό,τι αφορά τον ιατρικό κλάδο!

Kι εγω, οταν χρησημοποιειται απο μονο του ως δικαιολογια.Ομως αν προσεξεις το χρησημοποιησα οχι για να πω οτι ολα ειναι καλα στην ιατρικη...αλλά οτι το γεγονος οτι σε ενα Χ επαγγελμα δεν υπαρχουν πολλοι καλα καταρτισμενοι ειδικοι σε μια Ψ χωρα, δεν συνεπαγεται ουτε αποδεικνυει, οτι η αντιστοιχη επιστημη, ειναι αναποτελεσματικη ! Με αυτο το σκεπτικό, μπορουμε να βγαλουμε αχρηστες ισως ολες τις επιστημες.

Όσο για τον Κο Γιωσαφάτ δεν είναι απλά μια γνώμη ενός τυχάρπαστου:

Οπως ειπα και στο ποστ που σβηστηκε, η επικληση στην αυθεντια (και αφοτου σιγουρευτουμε οτι ειναι τετοια καταρχην), δεν αποδεικνυει κατι. Περα απο το γεγονος οτι στο συγκεκριμενο ειναι αστοχη, καθως, ο ανθρωπος δεν λεει οτι η ψυχολογια και η ψυχιατρικη ειναι αναποτελεσματικες (οπως ισχυριστηκε ο Chaos). Οτι οι καλα εκπαιδευμενοι ψυχοθεραπευτες στην Ελλαδιτσα μας ειναι λιγοι, ειπε ο ανθρωπος....


--Σημείωση: Το ποστ μετακινήθηκε εδώ από το θέμα " [split] Περί της φύσεως και της σοβαρότητας της απιστίας"--

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deathpale]

Όλα αυτά τα οποία αναφέρεις τα έχω περάσει. Είμαι σε αυτή τη φάση εδώ και τρία χρόνια και μπορώ να πώ ότι δεν αντιμετωπίζω μια μίνι κατάθλιψη αλλά κατάθλιψη κανονική (με απόπειρες, αυτοκαταστροφικές τάσεις, διατροφικές διαταραχές και όλα τα συναφή). Παρόλα αυτά έρχονται στιγμές ή και περίοδοι (μέρες ολόκληρες) που νιώθω μια ευφορία, μια αισιοδοξία, μια ενεργητικότητα που δεν μπορώ με τίποτα να εξηγήσω. But I'm just a fucked up person...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.