Βγήκε το ξύλο απ' τον παράδεισο;

[Lorien]

Πως ακριβώς βγαίνει το συμπερασμά σου? Τον πόνο τον προκάλεσε η μαμά όχι το μαχαίρι.

Τι εννοεις πως βγαινει το συμπερασμα μου ; Τι να εξηγησω δλδ ; Ενα μικρο παιδι θα συνδεσει ενα γεγονος με ενα αισθημα. Δε θα κατσει να κραταει αρχειο απο που προηλθε το αισθημα (πχ του πονου).Μιλαμε για μικρο παιδι που δεν εχει εξελιγμενες ανωτερες εγκεφαλικες λειτουργιες.

Επιμένω. Όσο μικρότερο είναι ένα παιδί, τόσο λιγότερο δικαιολογείται η μπατσα.

Δικαιολογησε το κιολας, μη το λες ετσι απλα. Ο αντιλογος θα σου πει "οσο μεγαλυτερο ειναι το παιδι τοσο λιγοτερο δικαιολογειται η μπατσα....-->γιατι πολυ απλα εχει αναπτυξει νοημοσυνη, εχει διαπαιδαγωγηθει παραπανω και η επικοινωνια σου μαζι του ειναι πολυ καλυτερη. Αν λοιπον ΤΟΤΕ δε μπορεις να του δειξεις τι πρεπει να γινει και καταφευγεις στη μπατσα, τοτε ειναι που πραγματικα εχεις χασει.

Δεν νομίζω πως στη διαπαιδαγώγηση μπορεί να υπάρξει "προσωρινή λύση".

Οκ, τοτε σου ευχομαι να μην εχεις ποτε κανενα ατυχημα με οποιοδηποτε παιδι σου, που θα μπορουσε να αποφευχθει αλλα δεν ηθελες να του ριξεις καμια ...γιατι "δεν θα ηταν μονιμη λυση διαπαιδωγωγησης". (περα απο το γεγονος οτι πριν απο τη διαπαιδαγωγηση, προεχει η διαφυλαξη της σωματικης ακεραιοτητας....)

Το δικό μου παιδί πέρασε από αυτή την ηλικία χωρίς να τραυματιστεί, χωρίς να το δείρω και χωρίς να κρύψω τα μαχαίρια και τα γυάλινα βάζα στα ντουλάπια. Magic? Δε νομίζω.

Δλδ μονο με μαγικα θα μπορουσε να εξηγηθει αυτο ; Μην κρινεις εξ ιδιων τα αλλοτρια. Βλεπε το συνολο. Σε αλλες οικογενειες υπαρχουν τραυματισμοι. Ουτε ξερουμε τι εκανε ςεσυ με το παιδι σου, ουτε που το χεις, ουτε τιποτα και δεν εχει και καμια σημασια κιολας. Γιατι ειναι ΜΙΑ περιπτωση.

Δε με έχεις συνηθίσει σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Από που το συμπεραίνεις αυτό?

Καθολου αυθεραιτο, αυτην την εντυπωση εχω σχηματισει απο οσα ατομα εχω ρωτησει εγω. Εχεις σχηματισει την αντιθετη και διαφωνεις ; Κανε ενα τεστ και ρωτα. Αν βρεις το αντιθετο, θα με εχεις πεισει οτι πρεπει να το ξαναψαξω.

Εσύ είσαι που λες πως η προσωπική εμπειρία δεν μπορεί να αποτελεί στατιστικό στοιχείο

Δεν αποτελει, αλλα τωρα δεν νομιζω να εχουμε τετοια στατιστικα στοιχεια, οποτε ειναι το next best thing. Εσυ τελικα αμφιβαλεις ; Πες οτι η δικη μου αντιληψη ειναι αυτη. Εχεις διαφορετικη ; Ή απλα θες να αμφισβητισεις τη δικη μου ; Και την αντιληψη αυτην την εχω οχι μονο επειδη εχω ρωτησει ενα μικρο αριθμο ατομων, αλλα και επειδη ειναι η πιο πιθανη να ισχυει. Απλα σκεψου οτι στην πλειοψηφια των οικογενειων δε πεφτει βρωμοξυλο με τη σεσουλα, οτι επισης στην μειοψηφια των οικογενειων οι γονεις ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ δεν χτυπησαν τα παιδια τους σε ολη τους τη ζωη. Απο αυτα και μονο, ειναι προφανες οτι οι ενδιαμεσες καταστασεις ειναι οι πιο συχνες.

Δεν εννοώ φυσικά ότι το παιδί θα σε βάλει κάτω να σε ζουπακιάσει, αλλά μια που υπάρχει ο μιμητισμός, το λογικό είναι να προσπαθήσει να σε μιμηθεί. Μια μπάτσα στην ανάποδη της παλάμης του εσύ, μια μπάτσα στην ανάποδη της παλάμης σου κι αυτό. Monkey see, Monkey do.
Κι αν δεν το κάνει σε σένα, θα το κάνει σε κάποιον άλλο που θα αισθάνεται πως έχει το πάνω χέρι.

Συνεχιζοντας απο το παραπανω που ελεγα, σκεψου τι ποσοστο παιδιων εχει χτυπησει τους γονεις του, ή γενικα χτυπαει αλλα παιδια κλπ στη ζωη του. Απο αυτο το ποσοστο αφαιρεσε οσα παιδια εχουν φαει πολυ ξυλο απο τους γονεις τους (γιατι δεν ειναι η περιπτωση μας). Τωρα αφαιρεσε ολα τα ποσοστα παιδιων που γινονται βιαια για αλλους λογους. Φανταζεσαι οτι εχει μεινει ενα πολυ μικρο ποσοστο ετσι ;...

Εγώ μεγαλώνω παιδί και σου λέω πως γίνεται. Γιατί με αγνοείς τόσο απροκάλυπτα?!

Ελειπε η λεξη "οταν" στην προταση μου, σορρυ.

Αδύνατον αυτό. Σήμερα είναι τα μαχαίρια, αύριο είναι η κουζίνα, μεθαύριο τα απορρυπαντικά, έπειτα το μπαλκόνι, έπειτα ο δρόμος έξω απ' το σπίτι...θες να συνεχίσω? Εφ' όσον δε διαλέξεις τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιβολής και διαπαιδαγώγησης, προσωπικά θεωρώ πως δεν είναι εύκολο να το αλλάξεις.

Ειδες λοιπον που δεν διαβαζουμε προσεκτικα ; Και μην εισαι απολυτη. Τωρα μιλας για το πιο σκανταλιαρικο παιδι του κοσμου ; Να καταλαβω δλδ. Μιλαμε οτι ΠΑΝΤΑ θα προσπαθουμε να περασουμε το μηνυμα μας χωρις σωματικη βια. Πες λοιπον οτι το καταφερνουμε στο 90% των περιπτωσεων. Στο 10% θα πεσει η μπαφλα ! Οχι ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που κανει μια σκανταλια! Μα οταν λεω οτι μαζι μιλαμε και χωρια καταλαβαινομαστε...

Αυτο που ειπε ο Μοναχος , φυσικα μπορει να συμβει. Οχι ομως με σποραδικες ελαχιστες στιγμες ελαφριας σωματικης βιας, που δεν αρκουν για να εντυπωθουν στο παιδι και να προκαλεσουν μονιμο προβλημα.

Να ξεχωριζουμε τις καταστασεις παιδια, γιατι μπλεκουμε χωρις να διαφωνουμε επι της ουσιας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bella2]

ΚΑΘΕΤΑ ΟΧΙ!! Τι παράδεισος θα ήταν αυτός αν επέβαλε τη βία?
Πειθώ αντι γιά πίεση. Το να πείθεις είναι δύσκολο διότι χρειάζονται επιχειρήματα. Το να ασκείς βία είναι εύκολο. Οταν μάλιστα ξεσπάς τα νεύρα σου. Και ας λες στο παιδί " το κάνω γιά το καλό σου".
Ξύλο ούτε στα ζώα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Τι εννοεις πως βγαινει το συμπερασμα μου ; Τι να εξηγησω δλδ ; Ενα μικρο παιδι θα συνδεσει ενα γεγονος με ενα αισθημα. Δε θα κατσει να κραταει αρχειο απο που προηλθε το αισθημα (πχ του πονου).Μιλαμε για μικρο παιδι που δεν εχει εξελιγμενες ανωτερες εγκεφαλικες λειτουργιες.

Καλό το πείραμα του Pavlov αλλά το παιδί δεν είναι σκύλος.

Δικαιολογησε το κιολας, μη το λες ετσι απλα. Ο αντιλογος θα σου πει "οσο μεγαλυτερο ειναι το παιδι τοσο λιγοτερο δικαιολογειται η μπατσα....-->γιατι πολυ απλα εχει αναπτυξει νοημοσυνη, εχει διαπαιδαγωγηθει παραπανω και η επικοινωνια σου μαζι του ειναι πολυ καλυτερη. Αν λοιπον ΤΟΤΕ δε μπορεις να του δειξεις τι πρεπει να γινει και καταφευγεις στη μπατσα, τοτε ειναι που πραγματικα εχεις χασει.

1ον) είπα πως δεν πρόκεται να το δικαιολογήσω. Καταθέτω μονάχα την εμπειρία μου.
Είπα τι έκανα εγώ. Δεν είπα ότι έχω τη βίβλο της σωστής διαπαιδαγώγησης.
2ον) είπα πως όπως δεν θα έδερνα ένα παιδί κάτω των 3ων ετών, έτσι δεν θα έδερνα και ένα παιδί πάνω από 13ων ακριβώς επειδή "εχει αναπτυξει νοημοσυνη, εχει διαπαιδαγωγηθει παραπανω και η επικοινωνια σου μαζι του ειναι πολυ καλυτερη"

Οκ, τοτε σου ευχομαι να μην εχεις ποτε κανενα ατυχημα με οποιοδηποτε παιδι σου, που θα μπορουσε να αποφευχθει αλλα δεν ηθελες να του ριξεις καμια ...γιατι "δεν θα ηταν μονιμη λυση διαπαιδωγωγησης". (περα απο το γεγονος οτι πριν απο τη διαπαιδαγωγηση, προεχει η διαφυλαξη της σωματικης ακεραιοτητας....)

Το παιδί μου είναι ήδη 11 χρονών. Δεν υπάρχει φόβος πλέον ούτε να πιεί το απορρυπαντικό, ούτε να κοπεί επίτηδες με το μαχαίρι, ούτε να καεί στο μάτι της κουζίνας. (Τώρα μπαίνουμε σε άλλους κυνδύνους, αυτούς της εφηβείας...) Σε κανένα από τα παραπάνω δεν πιστεύω πως θα βοηθούσε το ξύλο και είμαι σε θέση να ξέρω, πως για το δικό μου παιδί, η μέθοδος που ακολούθησα είχε αποτέλεσμα. Πάλι την εμπειρία μου καταθέτω. Τίποτα παραπάνω.

Δλδ μονο με μαγικα θα μπορουσε να εξηγηθει αυτο ; Μην κρινεις εξ ιδιων τα αλλοτρια. Βλεπε το συνολο. Σε αλλες οικογενειες υπαρχουν τραυματισμοι. Ουτε ξερουμε τι εκανε ςεσυ με το παιδι σου, ουτε που το χεις, ουτε τιποτα και δεν εχει και καμια σημασια κιολας. Γιατι ειναι ΜΙΑ περιπτωση.

Το περιστατικό που περιέγραψε η Κουέ, είναι κι αυτό ΕΝΑ μεμονωμένο περιστατικό όπως και το δικό μου. Δεν είναι ο κανόνας. Σε πολλές οικογένειες υπάρχουν τραυματισμοί. Μπορείς να μου αποδείξεις ότι στις οικογένειες που χρησιμοποιούν τη σωματική τιμωρία ώς μέσο διαπαιδαγώγησης δεν συμβαίνουν ατυχήματα και τραυματισμοί, ή έστω ότι συμβαίνουν λιγότερα?
Μάλλον δε μπορείς.

Καθολου αυθεραιτο, αυτην την εντυπωση εχω σχηματισει απο οσα ατομα εχω ρωτησει εγω. Εχεις σχηματισει την αντιθετη και διαφωνεις ; Κανε ενα τεστ και ρωτα. Αν βρεις το αντιθετο, θα με εχεις πεισει οτι πρεπει να το ξαναψαξω.

Δεν έχω ανάγκη να σε πείσω για οτιδήποτε. Απόψεις ανταλλάσουμε. Εσύ μου περιγράφεις μια τακτική που θέλουμε να πιστεύουμε πως μέχρι σήμερα είχε αποτελέσματα, εγώ σου περιγράφω μια άλλη τακτική που ΞΕΡΩ ότι είχε αποτέλεσμα, επειδή το έζησα.
Εκτός αυτού, υπάρχουν πολλοι επιστήμονες τα τελευταία χρόνια που στηρίζουν την άποψή μου.
Εάν αυτά δεν αποτελούν έναυσμα να το ψάξεις έστω, ...δικαίωμά σου.
Εξάλλου μέχρι να αποκτήσεις δικό σου παιδί μπορεί να έχεις αναθεωρήσει, μπορεί και όχι.

Δεν αποτελει, αλλα τωρα δεν νομιζω να εχουμε τετοια στατιστικα στοιχεια, οποτε ειναι το next best thing. Εσυ τελικα αμφιβαλεις ; Πες οτι η δικη μου αντιληψη ειναι αυτη. Εχεις διαφορετικη ; Ή απλα θες να αμφισβητισεις τη δικη μου ; Και την αντιληψη αυτην την εχω οχι μονο επειδη εχω ρωτησει ενα μικρο αριθμο ατομων, αλλα και επειδη ειναι η πιο πιθανη να ισχυει. Απλα σκεψου οτι στην πλειοψηφια των οικογενειων δε πεφτει βρωμοξυλο με τη σεσουλα, οτι επισης στην μειοψηφια των οικογενειων οι γονεις ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ δεν χτυπησαν τα παιδια τους σε ολη τους τη ζωη. Απο αυτα και μονο, ειναι προφανες οτι οι ενδιαμεσες καταστασεις ειναι οι πιο συχνες.

Μα τι λες? Έχω κάτι προσωπικό μαζί σου? Γιατί να θέλω να σε αμφισβητήσω?
Μεγαλώνοντας την κόρη μου δεν ήμουν χαμένη σε κανένα ξερονήσι. Συναναστρεφόμουν με μητέρες που είτε είχαν την ίδια είτε διαφορετική άποψη ως προς την ανατροφή των παιδιών τους. Έχω συναναστραφεί αρκετές μητέρες ώστε να έχω σχηματίσει μια άποψη την οποία εφάρμοσα και είμαι ικανοποιημένη ως τώρα από το αποτέλεσμα.
Για τα υπόλοιπα που αναφέρεις, έχω παραθέσει στοιχεία στα πρώτα πόστ. Τα διάβασες αλήθεια. Έχω δώσει και links...όπως θέλει να προβληματιστεί παραπάνω...

Ειδες λοιπον που δεν διαβαζουμε προσεκτικα ; Και μην εισαι απολυτη. Τωρα μιλας για το πιο σκανταλιαρικο παιδι του κοσμου ; Να καταλαβω δλδ. Μιλαμε οτι ΠΑΝΤΑ θα προσπαθουμε να περασουμε το μηνυμα μας χωρις σωματικη βια. Πες λοιπον οτι το καταφερνουμε στο 90% των περιπτωσεων. Στο 10% θα πεσει η μπαφλα ! Οχι ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που κανει μια σκανταλια! Μα οταν λεω οτι μαζι μιλαμε και χωρια καταλαβαινομαστε...

Κι εγώ αυτή την εικόνα έχω σχηματίσει από την κουβέντα μας. Πως μάλλον δεν καταλαβαινόμαστε και κουράζουμε και τους υπόλοιπους in the process.

The end από μένα. Θα τα δεις μεθαύριο στην πράξη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Άσχετο, πόσο μπάτσα είναι η "γατίσια" μπάτσα;

Το πως θα διαπαιδαγωγήσει ο καθένας τα παιδιά του είναι δικό του θέμα, αν δεν υποκύπτει σε εύλογες ακρότητες. Απλά πιστεύω ότι αν πρέπει να πάρεις θέση, αυτή θα πρέπει να είναι "στρέιτ", το "ναι μεν, αλλά" ποτέ μου δεν μου άρεσε. Τώρα, όσο και να αναλυθεί το θέμα, για μένα η ουσία θα συνεχίζει να είναι:

Λοιπόν, εδώ κάποιος συνομιλητής θέλει να με βγάλει "κουνιστό". Διαμαρτύρομαι, διαμαρτύρομαι, διαμαρτύρομαι!!! Να διαγραφεί αμέσως ο αχρείος, να μάθει να φέρεται.
Σοβαρά τώρα!! Πόσο μπάτσα είναι η "γατίσια" μπάτσα; Όσο χρειάζεται, ακριβώς!!!

πάντως παιδιά, απ όσο είδα εγώ τουλάχιστον (και διορθώστε με αν κάνω λάθος) απ όσους είπαμε ότι είμαστε υπέρ στη μπάτσα μια στα τόσα κι αν, κανένας δεν υπερασπίστηκε τον σωματικό πόνο ή το χαστούκι ή κάτι που θα είναι βάρβαρο κι επίπονο
όλοι αναφέραμε για ένα "ταπ" στα μαλακά... περισσότερο σαν τιμωρία κι όχι σαν σωματική βία
αυτή αντιλαμβάνομαι ότι είναι και η γατίσια μπάτσα

Σε γενικές γραμμές αυτό που λες είναι.
Ανάλογα με τον τρόπο χρήσης της, η "συμβολικού χαρακτήρα" βία μπορεί αντιθέτως με αυτά που λεν κάποιοι, οι οποίοι δεν έχουν απαραιτήτως άδικο, να διδάξει τη μη-βία. Η διαπαιδαγώγηση είναι μια διαλεκτική διαδικασία και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο γονιός έχει κάποια εξουσία (με την έννοια της δικαιοδοσίας περισσότερο), επειδή έχει και την φοβερή και τρομερή ΕΥΘΥΝΗ. Δεν υπάρχει τίποτε το απόλυτο σε αυτήν τη διαδικασία. Το υποτιθέμενο "ξύλο" εάν και μόνο εάν χρησιμοποιείται με τον τρόπο που συζητούμε, αποτελεί αυτό που λέμε "αποτρεπτική δύναμη". Θέτει όρια, τα οποία εμείς επιλέγουμε να είναι ευρέα και όχι στενά και θυμίζει στο παιδί ότι στη ζωή υπάρχει "ανωτέρα βία" στην οποία όλοι συμμορφωνόμαστε (ακόμη και το δικαστικό μας σύστημα δέχεται την ανωτέρα βία ως δικαιολογία για την τέλεση ή την παράλειψη πράξεων). Η άρνηση της βίας δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να την εξασκήσω, αλλά ότι επιλέγω να μην το κάνω. Το μήνυμα είναι ότι αν ξεπεραστούν τα όρια, μπορεί να επιλέξω να ασκήσω βία, γι' αυτό να βρεις τρόπο να ελλιχθείς μέσα στα όρια, για να μη φτάσουμε εκεί.

Είναι απίστευτο πόσο μεγάλη ευελιξία έχουν τα παιδιά. Εάν τους περάσει το μήνυμα ότι με το καλό μπορούν να πετύχουν τα πάντα, σε σχέση με το πρώτο τους μικροπεριβάλλον που είναι η οικογένειά τους, ενώ με το κακό απλά θα βρουν κακό μπροστά τους, (no passaran φωνάζει ο ταλαίπωρος γονιός, μπροστά στις παράλογες απαιτήσεις του παιδιού του) τα παιδιά απορρίπτουν τη βία, διαλεκτικά και όχι από φόβο. Επίσης γίνονται υπεύθυνα, αφού τους μεταθέτεις την ευθύνη να βρουν το σωστό τρόπο για να διεκδικήσουν αυτά που επιθυμούν ή πιστεύουν ότι δικαιούνται.
Ποτέ μην είστε απόλυτοι αγαπητοί μου συνομιλητές (δεν λέω για σένα Κουέ μου, άντε γιατί είσαι και ευαισθητούλα και δεν θέλω να μου στεναχωριέσαι). Αυτό που φαίνεται καλό μπορεί να καταλήγει στο κακό και το αντίστροφο. Στη ζωή σου πρέπει να κυλάς μαζί με το ποτάμι, ποτέ μην νομίσεις ότι βρήκες την απόλυτη αλήθεια, γιατί τα χρονικά του Μεγάλου Χάους γράφουν: "Το Χάος είναι ο τάφος κάθε Ουτοπίας".

Αν η μπάτσα είναι περισσότερο τιμωρία τότε γιατί όχι μια τιμωρία αλλά μια μπάτσα?

Απάντησε μου σε κάτι (ή όποιος θέλει): Τι θέλουμε να δείξουμε στο παιδί με μια μπάτσα? Τι θέλουμε να του προκαλέσουμε και πως εξυπηρετεί τους σκοπούς μας?

Στην ερώτησή σου αγαπητή μου Isi, απαντώ με το πιο πάνω κείμενο, το οποίο δεν απευθύνεται και πάρα πολύ στην Κουέ, παρά μόνο για να σημειώσω ότι συμφωνούμε. Παραδόξως δεν έχω χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα την τιμωρία παρά μόνο ως απειλή. Ίσως γιατί εμένα προσωπικά με πείραζε περισσότερο και με στεναχωρούσε άσχημα η τιμωρία όταν ήμουν παιδί. Ίσως γιατί η μάνα μου έκανε κατάχρηση της τιμωρίας, αντίθετα με το ξύλο, όπου ήταν πολύ συνετή. Δεν υπάρχουν απόλυτες συνταγές. Για τον εαυτό μου, ως παιδί που είμαι ακόμη, δεν θεωρώ ότι είμαι θύμα βίας, αλλά ότι είμαι θύμα υπερβολικής διαπαιδαγώγησης. Πέρασαν σχεδόν 37 χρόνια πριν μάθω να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου και πριν προσπαθήσω να αποβάλω τα στενά όρια που η καθωσπρέπει διαπαιδαγώγησή μου μου επέβαλε. Θα προτιμούσα λίγο περισσότερο ξύλο από την υπερβολική πειθώ που μου επιβλήθηκε. Οι γονείς μου τράβηξαν το διάολό τους με μένα όταν μπήκα στην εφηβική ηλικία και έπειτα. Τους χόρεψα στο ταψί και ότι μου έκαναν το έφαγαν στη μούρη και με το παραπάνω (Αντίδραση αντίδραση το μόνο που θα κάνω, αντίδραση αντίδραση μετά ίσως πεθάνω). Δεν είναι καθόλου εύκολο να σου έχει δώσει ο Θεούλης το Μέγα Χάος για παιδί κι εσύ να πρέπει να κουμαντάρεις τέτοια "φυσική δύναμη". Ευτυχώς μου είχαν διδάξει τον αυτοσεβασμό και έτσι δεν έμπλεξα ποτέ με τίποτε κακό, αν και είχα κάθε ευκαιρία να μπλέξω, εφόσον το είχε η κούτρα μου να κατεβάζει ψείρες, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Στο γράφω αυτό γιατί η κόρη σου μπαίνει στη εφηβία. Φοβού!!!

Τραγικοποιούμε τα πράγματα πιστεύω!

Με αυτά που λέτε εδώ, η κοινωνία μας θα έπρεπε τώρα να είναι μια ζούγκλα.

Οι γονείς μας τρώγανε ξύλο στο σχολείο, τρώγανε ξύλο από τους γονείς τους, τους παππούδες τους, ίσως και τον γείτονα και όποιον άλλον τους έβλεπε να κάνουν μια σκανδαλιά.
Αν αυτή τη συμπεριφορά την μετέφραζαν με τον τρόπο που λέτε, θα έπρεπε να έχουμε σχολεία-ρινγκ αφού τα παιδιά θα πλακώνονταν συνέχεια, μπουνίδια με το παραμικρό στους δρόμους αφού έτσι μάθαμε πως είναι η επιβίωση κ.ο.κ.. Δλδ ένας κύκλος βίας όπως αναφέρθηκε παραπάνω, που όμως δεν υπάρχει.
Και εγώ έφαγα ξύλο από τους γονείς μου και τα αδέρφια μου αλλά δεν πάθαμε κανένα ψυχικό λαλά..
​

Α) Η κοινωνία μας είναι μια ζούγκλα και όσο "δυτικοποιείται" τείνει να φτάσει σε επίπεδο Αμαζονίου πριν την αποψίλωσή του.
Β) Αυτή η συμπεριφορά είναι τυπική για μια σύγχρονη δυτική κοινωνία και, όπως σωστά γράφεις, δεν οφείλεται στο ξυλάκι που έφαγαν από τους γονείς τους.
Γ) Αυτό θέλουν να πιστεύουν όλοι για τον εαυτό τους... Ρώτα και τους άλλους μήπως έχουν διαφορετική γνώμη. Γιατί κι εγώ την ίδια γνώμη είχα, όμως ο ψυχίατρός μου κουνάει με συγκατάβαση το κεφάλι όταν το ακούει...

ΚΑΘΕΤΑ ΟΧΙ!! Τι παράδεισος θα ήταν αυτός αν επέβαλε τη βία?
Πειθώ αντι γιά πίεση. Το να πείθεις είναι δύσκολο διότι χρειάζονται επιχειρήματα. Το να ασκείς βία είναι εύκολο. Οταν μάλιστα ξεσπάς τα νεύρα σου. Και ας λες στο παιδί " το κάνω γιά το καλό σου".
Ξύλο ούτε στα ζώα.

Αγαπητέ και σεβάσμιε καινούριε συνομιλητά, κανείς δεν έχει φτάσει στον παράδεισο. Λένε οι μύθοι, ότι ο δρόμος για εκεί δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αντιθέτως λένε ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες των προθέσεων.
Ποιος είπε ότι η πειθώς είναι πάντα λιγότερο βίαιη από ένα χαστούκι (το οποίο εδώ που τα λέμε είναι απολύτως πειστικό μερικές φορές ); Πώς μπορεί το παιδί να γνωρίζει αν τα επιχειρήματά σου είναι αληθή ή σοφιστικά; Εγώ έχω κακή εμπειρία από τα πολλά επιχειρήματα. ("Θα δεις, όλες οι αλήθειες σου ήταν ξένες" μου ψιθύρισε το Μέγα Χάος μια νύχτα. Ποτέ δεν φανταζόμουν με πόσο πικρό τρόπο θα ανακάλυπτα την αλήθεια αυτού του στίχου που εμπνεύστηκα). Ένα τίμιο ξύλο είναι καλύτερο από μια άτιμη πειθώ φιδίσιας γλώσσας, μην είστε αγαπητοί μου ποτέ απόλυτοι. Θυμηθείτε και το Fight Club. Με συγχωρείς, αλλά έχεις την ηλικία της μάνας μου κι έχω προσωπική εμπειρία (πλην των δικών μου γονιών) από τη "δημοκρατική διαπαιδαγώγηση" της γενιάς σας. (Θα μου πεις κουκιά έφαγες, κουκιά μαρτυράς. Σωστά, θα προτιμούσα λίγες φακές όμως)...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

εγώ αποσύρομαι απ τη συζήτηση μιας που καλύπτομαι συνεχώς απ το Χάος
θα διαβάζω βέβαια κι αν κάπου διαφωνήσω μαζί του (θου κύριε φυλακί το στόματι μου ) θα κάνω την δική μου παρέμβαση

with love...
xxxx
κακή επιρροή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Καλό το πείραμα του Pavlov αλλά το παιδί δεν είναι σκύλος.

Aλλο πραγμα εκανε ο Pavlov. Και σορρυ βρε Is αλλα απαντας λες και εχεις παρει Νομπελ Νευρολογιας πανω στο πως λειτουργει ο εγκεφαλος της προεφηβικης ηλικιας. Ασε να φαινεται το οτι ξερεις οτι μπορει να κανεις και λαθος.

1ον) είπα πως δεν πρόκεται να το δικαιολογήσω. Καταθέτω μονάχα την εμπειρία μου. Είπα τι έκανα εγώ. Δεν είπα ότι έχω τη βίβλο της σωστής διαπαιδαγώγησης.

Ολοι μπορει να κανουμε λαθος, κανενας δε διεκδικει το αλαθητο της διαπαιδαγωγησης. Σε μια συζητηση, δεν εχει νοημα να μην τεκμηριωνουμε τις αποψεις μας, διαφορετικα δεν ειναι συζητηση αλλα παραλληλοι μονολογοι και καταθεσης ψυχρων δεδομενων. Σεβαστο φυσικα το να μη θες να πεις γιατι εχεις την αποψη που εχεις.

2ον) είπα πως όπως δεν θα έδερνα ένα παιδί κάτω των 3ων ετών, έτσι δεν θα έδερνα και ένα παιδί πάνω από 13ων ακριβώς επειδή "εχει αναπτυξει νοημοσυνη, εχει διαπαιδαγωγηθει παραπανω και η επικοινωνια σου μαζι του ειναι πολυ καλυτερη"

Μα οταν ειναι πανω απο 13 τοτε ναι ισχυει αυτο γιατι εχει τη νοημοσυνη κλπ,κλπ. Οταν ειναι κατω απο 5 πχ ομως ΔΕΝ την εχει.
Τι ειναι πιο λυπηρο/απαραδεκτο/απογοητευτικο : να πρεπει να μπουφλισεις παιδι 5 ετων, παιδι 10 ετων , ή 18 ετων ;

Μπορείς να μου αποδείξεις ότι στις οικογένειες που χρησιμοποιούν τη σωματική τιμωρία ώς μέσο διαπαιδαγώγησης δεν συμβαίνουν ατυχήματα και τραυματισμοί, ή έστω ότι συμβαίνουν λιγότερα?
Μάλλον δε μπορείς.

Ουτε να σου αποδειξω οτι το συμπαν διαστελλεται μπορω. Κι ομως διαστελεται. Θες να μην επαναλαμβναεσαι αλλα υποχρεωνεις τους αλλους να το κανουν κατα συρροη. Το ξαναλεω για 1000στη φορα λοιπον : "ΔΕΝ μιλαμε για οικογενειες οπου χρημοποιειται η σωματικη βια ως κυριο μεσο διαπαιδαγωγησης ! Αυτες ειναι προχωρημενες και κατακριτεες καταστασεις και ΚΑΝΕΝΑΣ εδω μεσα δεν την εγκρινει.".

Εσύ μου περιγράφεις μια τακτική που θέλουμε να πιστεύουμε πως μέχρι σήμερα είχε αποτελέσματα,

Δεν "θελουμε" να πιστευουμε οτι ειχε αποτελεσματα. Τα βλεπουμε, τα ζησαμε. Οπως εσυ ζεις τα αποτελεσματα στο παιδι σου, ετσι εζησες και τα αποτελεσματα πανω σου. Και ετσι βλεπεις και τα αποτελεσματα σε κοσμο που γνωριζεις.

εγώ σου περιγράφω μια άλλη τακτική που ΞΕΡΩ ότι είχε αποτέλεσμα, επειδή το έζησα.

Να στο πω αλλιως : εσενα οι γονεις σου σε χτυπουσαν ; Πολυ, λιγο , καθολου ; Μην απαντησεις δε χρειαζεται. Απλα σκεψου και μετα βαθμολογησε τον εαυτο σου τι ατομο πιστευεις οτι εισαι και πως σε βλεπουν οι αλλοι (στο θεμα της βιας κυριως).Και ποσο σε επηρεασε η τυχον βια στο συνολο σου. Μετα καντο για μερικους γνωστους σου.

Για τα υπόλοιπα που αναφέρεις, έχω παραθέσει στοιχεία στα πρώτα πόστ. Τα διάβασες αλήθεια. Έχω δώσει και links...όπως θέλει να προβληματιστεί παραπάνω...

Τα διαβασα. Δες ποιο ειναι το ποσοστο τραυματισμων. Επισης δες ποιο ειναι το ποσοστο οπου υπαρχει πληρης απουσια βιας. Επισης παρατηρησε οτι με το "βια" δεν διευκρυνιζουν τι εννουν ουτε ποσο συχνα την χρησημοποιουν. Βαλε και τυχον λαθη της μελετης καθως και οτι εγινε σε μικρο δειγμα και συγκεκριμενης περιοχης της πολης, και θα διαπιστωσεις οτι δεν ειπα τιποτα που δε συμφωνει εστω και με αυτη τη μικρη μελετη. Tα περισσοτερα αν οχι ολα, προβληματικα παιδια (ειτε επιθετικα ειτε με ψυχολογικα προβληματα) προκυπτουν απο σοβαρες καταστασεις που συνηθως ειναι σεξουαλικης κακομεταχειρισης ή υπερβολικης βιας ή απουσιας φροντιδας.

The end από μένα. Θα τα δεις μεθαύριο στην πράξη.

Πως ξερεις οτι δε τα εχω δει ηδη ; Επειδη δεν εχω παιδι δικο μου ακομα ; Οχι, οχι, ξερω ! Επειδη δε συμφωνω μαζι σου (Βtw η αδερφουλα μου ειναι 10 χρονια μικροτερη μου και εχω παρει μια καλη γευση "γονιου" λογω διαφορων καταστασεων.)

Οντως σταματω κι εγω, γιατι δε νομιζω οτι δεν καταλαβαινεις οτι δε μιλαμε για το ιδιο πραγμα. Το χω γραψει 3-4 φορες ηδη, απο ενα σημειο και μετα, αλλαζει το νοημα της συζητησης. Απο "ας συζητησουμε πιο ειναι το σωστο και τι επιπτωσεις εχει καθετι", γινεται "εγω ξερω καλυτερα,δεν εξηγω τα γιατι, θα το δεις στο μελλον".

So ok, you win.Μη δωσετε ουτε ενα σκαμπιλι στο παιδι σας σε ολη του τη ζωη, μπορει να γινει εγκληματιας

next subject

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Αγαπητό μου Χάος, είναι απόλαυση να διαβάζω τα ποστ σου ακόμα κι όταν διαφωνούμε!
Χαίρομαι που σε κάλεσα να συμμετέχεις στο τόπικ και να εμπλουτίζεις τη συζητησή μας με τη γοητευτική γραφή αλλά και το χιούμορ σου.

Η διαπαιδαγώγηση είναι μια διαλεκτική διαδικασία και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο γονιός έχει κάποια εξουσία (με την έννοια της δικαιοδοσίας περισσότερο), επειδή έχει και την φοβερή και τρομερή ΕΥΘΥΝΗ. Δεν υπάρχει τίποτε το απόλυτο σε αυτήν τη διαδικασία.

Πιάνομαι από την ευθύνη που σαφώς έχει ο γονιός για να σου μεταφέρω από ένα παλαιότερο πόστ μου:

Η επιβεβαίωση της ζωής του παιδιού έχει δύο όψεις: η μία είναι η φροντίδα και η ευθύνη, οι απόλυτα αναγκαίες για τη διαφύλαξη της ζωής του παιδιού και την ανάπτυξή του, η άλλη πηγαίνει πιο μακριά απʼ την απλή συντήρηση. Είναι η στάση που ενσταλάζει στο παιδί την αγάπη για τη ζωή, που του δίνει το συναίσθημα.
Η μητρική αγάπη σʼ αυτό το δεύτερο στάδιο κάνει το παιδί να νιώθει «είναι ωραίο να έχω γεννηθεί». Αυτό ενσταλάζει στο παιδί την αγάπη για τη ζωή, κι όχι μόνο την επιθυμία να μείνει ζωντανό.

Αυτός είναι ο στόχος μου.

Η άρνηση της βίας δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να την εξασκήσω, αλλά ότι επιλέγω να μην το κάνω. Το μήνυμα είναι ότι αν ξεπεραστούν τα όρια, μπορεί να επιλέξω να ασκήσω βία, γι' αυτό να βρεις τρόπο να ελλιχθείς μέσα στα όρια, για να μη φτάσουμε εκεί.

Είναι απίστευτο πόσο μεγάλη ευελιξία έχουν τα παιδιά. Εάν τους περάσει το μήνυμα ότι με το καλό μπορούν να πετύχουν τα πάντα, σε σχέση με το πρώτο τους μικροπεριβάλλον που είναι η οικογένειά τους, ενώ με το κακό απλά θα βρουν κακό μπροστά τους, (no passaran φωνάζει ο ταλαίπωρος γονιός, μπροστά στις παράλογες απαιτήσεις του παιδιού του) τα παιδιά απορρίπτουν τη βία, διαλεκτικά και όχι από φόβο. Επίσης γίνονται υπεύθυνα, αφού τους μεταθέτεις την ευθύνη να βρουν το σωστό τρόπο για να διεκδικήσουν αυτά που επιθυμούν ή πιστεύουν ότι δικαιούνται.

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι!
Μόνιμα ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί, ο γονιός, αφήνει εύλογα περιθώρια στο παιδί, για να μπορεί να διεκδικήσει αυτά που επιθυμεί και πιστεύει, εκτός από τα όσα του επιβάλλει αναγκαστικά για την ασφάλειά του (που τελειώνουν άραγε αυτά.. ) Όταν τα παιδιά είναι υπεύθυνα, πολλές φορές γίνονται πολύ αυστηρά τα ίδια με τις απόρροιες των πράξεών τους.
Η διαδικασία είναι πράγματι αμφίδρομη. Διδάσκουμε τα παιδιά μας όσα θεωρούμε απαραίτητα για την πορεία τους και την ίδια στιγμή μαθαίνουμε από τα παιδιά όσα δεν προλάβαμε να μάθουμε απ' τους δικούς μας γονείς και από την πορεία μας μέσα στο ...Χάος(?) Έχω μάθει πολλά πράγματα από την κόρη μου. Έχω διδαχτεί την υπομονή, μα πάνω απ' όλα έχω διδαχτεί την αγάπη.
Αν μη τι άλλο, με βοηθάει να μη ξεχάσω πόσο σημαντική είναι συμπαντική γνώση που κουβαλάμε πριν ακόμα βρεθούμε στη μήτρα.
Όταν είμαστε ένα με το Χάος.
Όταν δε μας εξουσιάζουν οι σκέψεις μας.

Ποτέ μην είστε απόλυτοι αγαπητοί μου συνομιλητές (δεν λέω για σένα Κουέ μου, άντε γιατί είσαι και ευαισθητούλα και δεν θέλω να μου στεναχωριέσαι). Αυτό που φαίνεται καλό μπορεί να καταλήγει στο κακό και το αντίστροφο. Στη ζωή σου πρέπει να κυλάς μαζί με το ποτάμι, ποτέ μην νομίσεις ότι βρήκες την απόλυτη αλήθεια, γιατί τα χρονικά του Μεγάλου Χάους γράφουν: "Το Χάος είναι ο τάφος κάθε Ουτοπίας".

Για μένα το λες ίσως αυτό. Αν ακούστηκα απόλυτη, ζητώ συγνώμη. Και από σένα και απ' όλους τους συνομιλητές μας. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου κυρίως γιατί ό,τι πίστεψα απόλυτα στη ζωή μου αναγκάστηκα να το αλλάξω.
Θέλω να πιστεύω πως είμαι ακόμα -και δεν θα πάψω ποτέ να είμαι- σε μια συνεχή αμφισβήτιση των όσων ήδη γνωρίζω ή πιθανότατα νομίζω πως γνωρίζω.
Ελπίζω και εύχομαι τουλάχιστον εσύ -και μερικοί άλλοι- να μπορούν να καταλάβουν λίγο καλύτερα από τον Lorien τι εννοώ μέσα από αυτά που γράφω.

@Lorien: Φαίνεται εκπέμπουμε σε εντελώς διαφορετικά μήκη κύματων γιατί ότι λέω το διαστρευλώνεις και το παραμορφώνεις τόσο, που ούτε εγώ δεν το αναγνωρίζω.
Προσπάθησα μα δεν επικοινωνούμε.

Για τον εαυτό μου, ως παιδί που είμαι ακόμη

Σε ζηλέυω που κατάφερες να διατηρήσεις αυτή την ιδιότητα!

δεν θεωρώ ότι είμαι θύμα βίας, αλλά ότι είμαι θύμα υπερβολικής διαπαιδαγώγησης.
[...]
Πέρασαν σχεδόν 37 χρόνια πριν μάθω να εμπιστεύομαι το ένστικτό μου και πριν προσπαθήσω να αποβάλω τα στενά όρια που η καθωσπρέπει διαπαιδαγώγησή μου μου επέβαλε. Θα προτιμούσα λίγο περισσότερο ξύλο από την υπερβολική πειθώ που μου επιβλήθηκε.

Το μόνο που έχεις να δώσεις στο παιδί είναι ...ο εαυτός σου, αυτά που πιστεύεις και αγαπάς. Αυτό, και την πρόσβαση σε όλα τα άλλα που δε σου αρέσουν και δεν αγαπάς, πάντα υπό το άγρυπνο μάτι σου, έτοιμο να βοηθήσει να επέμβει ή να συμπαρασταθεί. Ε?

Φοβού!!!

Μόνο φοβού... Αλλά πιστεύω πως ήδη έχω φροντίσει για τα γερά θεμέλια ακόμα κι αν δεν έριξα μπάτσες. Η προσπάθεια και η έγνοια όπως και νά 'χει θα είναι ίδια...και οι κύνδυνοι μεγάλοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

@Lorien: Φαίνεται εκπέμπουμε σε εντελώς διαφορετικά μήκη κύματων γιατί ότι λέω το διαστρευλώνεις και το παραμορφώνεις τόσο, που ούτε εγώ δεν το αναγνωρίζω. Προσπάθησα μα δεν επικοινωνούμε

Συγνωμη αλλα εχω το κακο συνηθειο να διαβαζω κατι, να του δινω τη σημασια που εχει σαν γραπτος λογος, και οχι να μαντευω τι μπορει να θελει να πει ο συνομιλητης αλλα επειδη δεν ειναι σαφης του φταινε οι αλλοι.

Και στο λεω φιλικα γιατι ενω ο great Chaos κι εγω εχουμε ουσιαστικα την ιδια αποψη, επειδη την εκφεραμε διαφορετικα (εκεινος γοητευτικα και in a cute way, εγω πιο ωμα), δες πως αντεδρασες στις 2 περιπτωσεις.

Εν ολιγοις , κοιταμε το δεντρο και χανουμε το δασος. Ή δε σαρεσει ο τροπος που γραφω.

Θέλω να πιστεύω πως είμαι ακόμα -και δεν θα πάψω ποτέ να είμαι- σε μια συνεχή αμφισβήτιση των όσων ήδη γνωρίζω ή πιθανότατα νομίζω πως γνωρίζω.

Παντως δε δεινχεις κατι τετοιο απο αυτη τη συζητηση. Το λες μεν σαν προταση, αλλα σε ολα τα υπολοιπα δινεις την εντυπωση οτι πιστευεις οτι εχεις βρει την αληθεια.

Ελπίζω και εύχομαι τουλάχιστον εσύ -και μερικοί άλλοι- να μπορούν να καταλάβουν λίγο καλύτερα από τον Lorien τι εννοώ μέσα από αυτά που γράφω.

Θα σου προτεινα αντι να ελπιζεις και να ευχεσαι, να γραφεις με σαφηνεια ακριβως τι θες να πεις ωστε να μπορουν να σε καταλαβουν και οι κακομοιροι χαζουληδες Lorien αυτου του κοσμου. Αμην.

Kαι πλιζ, εδω ειμαι, αν θες να μου πεις κατι. Τωρα να ξεκινησω εδω μεσα να μιλαω στον great chaos για τι λες και πως το λες και οτι δε διαβαζεις προσεκτικα κλπ, αντι να στο λεω απευθειας εσενα,... ε δεν ειναι ωραιο.Γιαυτο και στα ειπα σε pm.

Αυτα τα περι "εκπομπων σε διαφορετικα κυματα" ποτε δε τα πιστεψα. Ελληνικουλια μιλαμε, με απλη καθημερινη γλωσσα, μερικα πραματα τα επαναλαβαμε 10 φορες, διευκρυνησαμε οπου εγινε λαθος κατανοησης....απο κει και περα, οποιος δε θελει να ζυμωσει 10 μερες κοσκινιζει , λεει η παροιμια. Πρεπει να θελεις να καταλαβεις τον αλλο για να βαλεις τον εαυτο σου σε θεση που να μπορεις να τον καταλαβεις.

Μια φορα τα δικα μου ερωτηματα δεν απαντηθηκαν απο κανεναν υπερμαχο της παντελους απουσιας βιας. Ισως κατι σημαινει κι αυτο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[hamsteraki]

Θεωρώ ότι αυτό το ποστ δεν μπορεί να απαντηθεί από κάποιον που δεν είναι ήδη γονιός. Νομίζω ότι οι προσωπικές μας εμπειρίες δεν είναι καθοριστικές. Επίσης πιστεύω ότι η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη. Δεν έχω φάει ξύλο αλλά η αλήθεια είναι ότι αν έχω φάει μία στο κωλαράκι όταν ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία το πιο πιθανό είναι να μην το θυμάμαι. Ξέρω ότι έχω πολύ όμορφα και ευχάριστα παιδικά χρόνια με πολλή αγάπη. Επίσης θέλω να διαχωρίσω κάτι . Όταν λέμε ξύλο τι ακριβώς εννοούμε? Γιατί υπάρχει διαφορά από "ξύλο" σε "ξύλο".. Επίσης δεν μπορώ να διαννοηθώ ότι κάποιος 100 κιλά τα βάζει με κάποιον που είναι 70. Πόσο μάλλον ένας γονιός να ρίχνει ξύλο σε ένα πλασματάκι τόσο δα. Γενικότερα δεν μου αρέσει να προκαλώ "πόνο" σε οποιονδήποτε.Ναι αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να διαννοηθώ καν ότι το πλάσμα που θα βγάλω από μέσα μου και θα είναι το μικράκι μου ότι θα του προκαλέσω βία, αισθάνομαι ότι θα το βλέπω σαν γυάλινη κούκλα. Από την άλλη όμως δεν μπορώ να ξέρω σήμερα .. αν μετά από 12 ώρες δουλειά, μαγείρεμα, δουλειές και όλα τα καθημερινά έχω το πιτσιρίκι να τσιρίζει ανενόχλητα για αρκετές ώρες. Φυσικά δεν είναι λύση αλλά νομίζω ότι αυτές οι απαντήσεις θα ήταν σωστό να δωθούν μόνο από ανθρώπους που όπώς είπα είναι ήδη γονείς.

Τέλος πιστεύω ότι κάθε μα κάθε γονιός ακολουθεί τελείως μα τελείως διαφορετικό τρόπο ανάπτυξης, διαπαιδαγώγισης, επικοινωνίας με το παιδί του που πιστεύω ότι όλα αυτά μαζί συντελούν και όχι μόνο κάποιο από αυτά ξεχωριστά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Παντως δε δεινχεις κατι τετοιο απο αυτη τη συζητηση. Το λες μεν σαν προταση, αλλα σε ολα τα υπολοιπα δινεις την εντυπωση οτι πιστευεις οτι εχεις βρει την αληθεια.

Αυτή είναι η δική σου εντύπωση. Εννοείται πως σε μια συζήτηση ο καθένας μας, υποστηρίζει τις θέσεις του έτσι όπως τις αντιλάμβάνεται και παίρνει μέρος στη συζήτηση επειδή ακριβώς τον ενδιαφέρει να τις εμπλουτίσει, ή να ακούσει έστω κάτι νέο που δεν το έχει σκεφτεί, δεν το έχει ζήσει κτλ.
Έχω μέχρι τώρα (και τα φαινόμενα δείχνουν πως δεν θα αποκτήσω άλλο) ένα παιδί και το έχω μεγαλώσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο που για καλή μου τύχη θες επειδή έτυχε, (καλά Χάος μη βαράς, τίποτα δεν τυχαίνει)θες επειδή ήταν τέτοιο το παιδί, λειτούργησε σωστά.
Για μένα, για το παιδί που έχω τώρα και για τη ζωή μου μέχρι σήμερα είναι η μοναδική αλήθεια που εφάρμοσα στην πράξη και μάλιστα με επιτυχία.
Δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να έχω κάποια άλλη αλήθεια από αυτή που εφαρμόστηκε με επιτυχία. Τώρα αν στην εφηβεία έρθουν έτσι τα πράγματα που να με κάνουν να αναθεωρήσω, so be it.

@Lorien: Φαίνεται εκπέμπουμε σε εντελώς διαφορετικά μήκη κύματων γιατί ότι λέω το διαστρευλώνεις και το παραμορφώνεις τόσο, που ούτε εγώ δεν το αναγνωρίζω. Προσπάθησα μα δεν επικοινωνούμε

Κάνεις quote το παραπάνω, και παρακάτω μου λες να σου μιλάω ευθέως. Μα, το παραπάνω σε σένα αναφέρεται.

Συμβαίνει δε, εδώ και αρκετό καιρό που συμμετέχω σε φόρα, συνήθως να με καταλαβαίνουν και να μην εξηγούν αυτά που λέω με τρόπο που να χρειάζεται να τα ξαναπω.

Επανέλαβα ξανά και ξανά πως ο κάθε γονιός ξέρει καλύτερα για το παιδί του, πόσο πιο λιανά πρέπει να μιλήσει κανείς για να καταλάβουν οι συνομιλητές του πως δεν αισθάνεται να κατέχει την μια και μοναδική αλήθεια -που δεν υπάρχει στην τελική.

Φτάνει ρε Δημοσθένη! Δε λέω, είναι κολακευτική αυτή η ψύχωση με τα γραπτά μου, αλλά δεν έχω κάτι παραπάνω να πω σε αυτό το θέμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Όταν λέμε ξύλο τι ακριβώς εννοούμε? Γιατί υπάρχει διαφορά από "ξύλο" σε "ξύλο"..

Αχχ...μαλλον οτι θελει ο καθενας εννοει hamsteraki μου. δεν εξηγειται αλλιως...(καταλαβαινω απολυτα γιατι εκανες την ερωτηση, και μακαρι να χε γινει και απο πιο πριν)

και παίρνει μέρος στη συζήτηση επειδή ακριβώς τον ενδιαφέρει να τις εμπλουτίσει, ή να ακούσει έστω κάτι νέο που δεν το έχει σκεφτεί, δεν το έχει ζήσει κτλ.

και το αντιστροφο

Δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να έχω κάποια άλλη αλήθεια από αυτή που εφαρμόστηκε με επιτυχία.

Γιατι πολυ απλα δεν υπαρχει ΜΙΑ αληθεια. Γιατι σε ενα προβλημα δεν υπαρχει ΜΙΑ μονο λυση. Επομενως καλο ειναι να κραταμε ανοιχτο το μυαλο μας σε διαφορετικες αποψεις, να κοιταμε τι γινεται γυρω μας. Δε σου λεει κανεις να ΑΛΛΑΞΕΙΣ αυτο που σου δουλευει. Αλλα εσυ δε δεχεσαι καν οτι μπορει να υπαρχει κιαλλη λυση. Εγω τουλαχιστον δεχομαι οτι το ιδανικο ειναι με πληρη απουσια βιας. Ειναι πολυ καλο και το χαιρομαι, που μεγαλωνεις το παιδι σου μια χαρα ! Δε σημαινει οτι αν αλλαζες κατα 1% τους τροπους σου, θα χαλουσε η συνταγη. Αυτο προσπαθω να σου πω. Το ειπε καλα το hamsteraki

Τέλος πιστεύω ότι κάθε μα κάθε γονιός ακολουθεί τελείως μα τελείως διαφορετικό τρόπο ανάπτυξης, διαπαιδαγώγισης, επικοινωνίας με το παιδί του που πιστεύω ότι όλα αυτά μαζί συντελούν και όχι μόνο κάποιο από αυτά ξεχωριστά.

Kαι γιαυτο μερικες μπουφλες δεν εβλαψαν ποτε κανεναν, και μερικους τους εκαναν και καλο κιολας.

Κάνεις quote το παραπάνω, και παρακάτω μου λες να σου μιλάω ευθέως. Μα, το παραπάνω σε σένα αναφέρεται.

Αστο, παλι δε προσεξες τι εγραψα, τι εκανα quote, γιατι, κλπ.

Επανέλαβα ξανά και ξανά πως ο κάθε γονιός ξέρει καλύτερα για το παιδί του, πόσο πιο λιανά πρέπει να μιλήσει κανείς για να καταλάβουν οι συνομιλητές του πως δεν αισθάνεται να κατέχει την μια και μοναδική αλήθεια -που δεν υπάρχει στην τελική.

Πλακα κανεις ετσι ; Μα σου ζητησε κανεις να επαναλαβεις αυτο το πραμα ; Αυτο εγινε κατανοητο απο την 1η φορα που το ειπες. Οκ, εσυ διαλεξες ετσι, αλλος διαλεγει αλλιως. Παει αυτο. Η συζητηση εγινε στο γιατι ετσι κι οχι αλλιως. Εκει λοιπον, ειναι που τελικα δεν εγινε ουσιαστικα συζητηση, γιατι σε καθε επιχειρημα που δεν ειχε απαντηση, αναφεροσουν φτου κι απτην αρχη στα ατομα που κανουν συστηματικη χρηση βιας και βγαζουν κολοπαιδα, αποφευγοντας να εκφερεις αποψη για πολυ σποραδικη χρηση βιας. Και παρολο που δε ξερω κι εγω ποσες φορες ξεχωρισαμε την μια κατασταση απο την αλλη....δεν....τα ιδια και τα ιδια. Οποτε επειδη σεβομαι τη νοημοσυνη σου και ξερω οτι καθολου δε σου λειπει, οπως καταλαβαινεις, δεν ειναι θεμα μηκος κυματος, γιατι ακομα κι αν εγω παρεξηγησα τα λεγομενα σου, δε νομιζω να μην καταλαβες εσυ τα δικα μου. Οποτε θα βρισκαμε την ακρη.

Φτάνει ρε Δημοσθένη! Δε λέω, είναι κολακευτική αυτή η ψύχωση με τα γραπτά μου, αλλά δεν έχω κάτι παραπάνω να πω σε αυτό το θέμα

Ψυχωση με τα γραπτα σου ; Dont flatter yourself dear

Kαι παρεπιπτοντος το "καθε γονιος ξερει τι ειναι καλυτερο για το παιδι του" , μη το λες πολυ δυνατα και σε ακουσουν (νοημοντα) οντα. Ειναι τοσο προφανεστατα λαθος αυτη σου η πεποιθηση, που ακομα απορω πως την εχεις υοθετησει. Λιγο τον κοσμο γυρω μας να κοιταξουμε, ειναι πασιφανες οτι ΠΟΛΛΟΙ γονεις τα κανουν θαλασσα οσον αφορα την ανατροφη των παιδιων τους ! Προφανως ΔΕΝ γνωριζουν τι ειναι καλυτερο για το παιδι τους. Αλλιως θα ζουσαμε σε εναν απειρως καλυτερο κοσμο. Λες να ναι ολοι οι γονεις οσο καλοι οσο εσυ ; Και μονο του το ΠΡΩΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ποστ στο τοπικ αναιρει αυτη τη φραση.

cheers. και nothing personal
i'm just a little kid myself

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Ώστε λοιπόν ο φίλος μου ο Lorien λέγεται κατά κόσμον Δημοσθένης. Σίγουρα το όνομα σου πάει φίλε, διαπιστώνω ότι είσαι καλός ρήτορας. Δεν γνωρίζω την ηλικία σου, αφού κι αυτήν μας την κρύβεις, όμως νιώθω ότι είσαι γύρω στα 25, οπωσδήποτε κάτω από τα 30, εκτός αν κι εσύ όπως κι εγώ βρίσκεσαι σε αυτήν τη φάση που σε συναντώ ασχέτως ηλικίας. Είσαι πολύ καλός στο να αναλύεις τα λάθη και τις αντιθέσεις στα κείμενα των άλλων, πράγμα που είναι η αρχή για έναν σωστό διάλογο. Το "μειονέκτημά σου" κατά την ταπεινή μου (και φιλική) γνώμη είναι ότι δεν ξοδεύεις τον ανάλογο χρόνο στη σύνθεση, μετά από την πολύ καλή σου ανάλυση. Θέλω να πω ότι πράγματι, όπως ορθώς παρατήρησες, λέμε και οι δύο περίπου τα ίδια με την Isi κι όμως δεν βρέθηκε σύνθεση των απόψεων, παρά τα πολύ καλά επιχειρήματα που ανταλλάχθηκαν και από τις δύο πλευρές (Αυτό το καταλογίζω εξίσου και στην Isi). Είμαι σίγουρος ότι έχεις πάντα ιδιαίτερα σκεπτικιστική στάση απέναντι σε κάποια πράγματα, γιατί θέλεις να είσαι όσο το δυνατόν αντικειμενικός και να πατάς γερά, μην πιστεύοντας εύκολα σε εντυπωσιακές παπαρολογίες. Πολύ σωστά κάνεις. Αν όμως συνεχίσεις να δίνεις τόση μεγάλη σημασία στους "Λογισμούς" (κατά τον γέροντα Παΐσιο) και να παίρνεις τόσο στα σοβαρά τη λογική σου σκέψη (όσο κι αν ξέρω ότι την εννοείς με την ευρύτερη έννοια, όπως κι εγώ) θα κολλήσεις ίσως στα ρηχά. Ελπίζω να μην τα πάρεις στραβά αυτά που γράφω, γιατί υπολογίζω σ' εσένα.

Αγαπητή μου Isi, ο Lory έχει αρκετό δίκιο, στο ότι αντιμετώπισες τα λόγια του με περισσότερο δογματισμό απ' όσο μας έχεις συνηθίσει. Αυτό που θέλουμε να πούμε και που νομίζω ότι και ο Lory το ανέφερε έμμεσα, είναι ότι εφόσον εσύ βρήκες (και καλά κάνεις να είσαι περήφανη γι' αυτό το έργο, αν είναι έτσι) τον τρόπο να πετύχεις το ζητούμενο χωρίς καθόλου βία, τότε αποδείχτηκες σοφότερη εμού, για παράδειγμα, και χίλια μπράβο. Πιθανόν συντονίστηκες καλύτερα με το παιδί, λόγω του ότι το μεγαλώνεις μόνη και βρήκες την κοινή γλώσσα που δεν έχει ανάγκη από μπάτσες για να γίνει κατανοητή ("Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί. Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος, σ' όλες τις καρδιές σ' όλα τα στήθη..."). Αυτό που λέμε με τον Lory είναι ότι αν δεν είναι κανείς τόσο σοφός, δεν χαλάει ο κόσμος αν χρησιμοποιηθεί η βία με "φωτισμένο" τρόπο. Μερικοί χαρακτήρες ίσως το χρειάζονται. Για παράδειγμα, εγώ με την κόρη μου παίζουμε μπουνιές για πλάκα, μου έχει ρίξει κατά λάθος και καναδυό. Το παιδί είναι 8 χρονώ και ακούει Slayer, όπως έγραψα στην αρχή. Αλλιώς μεγαλώνει ένα Isiδάκι και αλλιώς ένα Χαουλάκι, είναι και τα γονίδια μην το ξεχνάς... Επίσης να πω ότι συμφωνώ με τον Lory στο ότι σπάνια οι γονείς ξέρουν τι είναι σωστό για το παιδί τους, απλά όλοι νομίζουν ότι ξέρουν το καλό, όμως όπως έχω ξαναπεί, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις. Θα συμφωνήσω τέλος μαζί σου ότι περισσότερα μαθαίνουμε εμείς από τα παιδιά μας, παρά αυτά από εμάς.

Αγαπητοί μου συνταξιδιώτες, ας αντιμετωπίζουμε την άποψη του άλλου με το σκεπτικό ότι κι αυτός κάτι έχει δει στη ζωή του και κάτι ξέρει που εμείς δεν έτυχε να το γνωρίζουμε και ας μην προσκολλώμαστε (το λέω και για μένα αυτό εντάξει;; στη δική μας γνώμη, αφού άλλωστε αυτήν την έχουμε φάει στη μάπα (έχω αρχίσει και με βαριέμαι γιατρέ μου, λέω να χωρίσω από τον κακομούτσουνο εαυτό μου και να παντρευτώ έναν πιο όμορφο και χαμογελαστό). Θα δείτε ότι η σύνθεση των υπέροχων ιδεών που έχει ο καθένας μας θα μας οδηγήσει με ασφάλεια σε εντυπωσιακά συμπεράσματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Φιλε Χάρη (εβαλα τυχαια ενα ονομα βρε αδελφε ! ) μην ανησυχεις δε τα παιρνω στραβα αυτα που λες. Θα ηταν....χμ...παραλογο
Οσο για την ηλικια μου, εννοεις του σωματος. Γιατι η άλλη μολις επιασε τα 7

όμως όπως έχω ξαναπεί, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις.

Εχω πει αυτη τη φραση καμποσες φορες στη ζωη μου, απο τοτε που την ακουσα απο τον Bruce Dickinson. Μου κινησε την περιεργεια η προελευση της και τελικα δεν ξερουν ακριβως ποιος την ειχε πει, αλλα αποδιδεται σε εναν Γαλλο μοναχο πριν 9 αιωνες[FONT=verdana,helvetica,arial][SIZE=-1]. Μηπως περασες απο κει εκεινη την περιοδο ;

Αμην για την τελευταια σου παραγραφο.
Peace (of mind).
[/SIZE][/FONT]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Μάλλον κι εγώ ακούω Bruce Dickinson, αν και προτιμούσα τους Maiden με τον Di Anno. Piece (of Mind) man!!!Για την ηλικία μάλλον πρέπει να ήμασταν συμμαθητές στο ίδιο δημοτικό. Αλλά αν έχουμε αυτήν την ηλικία και εγκρίνουμε και λίγο ξυλάκι, ίσως να πει κανείς ότι είμαστε και ελαφρώς σαδομαζοχάκια φίλε. Όσο για το όνομα Χάρης...μμμ, ταιριάζει με το Χάος, όπως και να το κάνουμε .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Πιθανόν συντονίστηκες καλύτερα με το παιδί, λόγω του ότι το μεγαλώνεις μόνη και βρήκες την κοινή γλώσσα που δεν έχει ανάγκη από μπάτσες για να γίνει κατανοητή ("Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί. Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος, σ' όλες τις καρδιές σ' όλα τα στήθη...").

Ίσως ο λόγος να είναι αυτός που αναφέρεις. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι!
Άλλωστε εγώ έχω εκείνη κι εκείνη εμένα....
Πάντως μια που κι εγώ ανατράφηκα με ξύλο (από ελάχιστο έως αρκετό) η πρώτη μου αντίδραση ήταν κι εμένα μια ξυλιά στα πισινά. (το αναφέρω κάπου στην πρώτη σελίδα μιλώντας στην underwater) Μέχρι τότε δεν είχα δείρει κανέναν. Ούτε φίλο στο σχολείο ούτε σκύλο που λέει ο λόγος. Αυτή μου η ενέργεια με γέμισε με αισθήματα ...δύναμης και υπεροχής που με τρόμαζαν και που έμοιαζαν να μην είναι δικά μου, παρά να επαναλαμβάνουν πράξεις που είχα βιώσει στο παρελθόν όταν το παιδί ήμουν εγώ. Ίσως μπορώ να το παρομοιάσω με το στρατιώτη που αποκτάει μεγαλύτερο βαθμό και αρχίζει κι αυτός τα καψώνια στα νεούδια, λες και δεν πέρασε κι εκείνος από εκεί και δεν ξέρει.
Εν πάση περιπτώση, αποφάσισα να δοκιμάσω άλλους τρόπους και εφ όσον είχαν αποτέλεσμα τους κράτησα.

Αυτό που λέμε με τον Lory είναι ότι αν δεν είναι κανείς τόσο σοφός, δεν χαλάει ο κόσμος αν χρησιμοποιηθεί η βία με "φωτισμένο" τρόπο. Μερικοί χαρακτήρες ίσως το χρειάζονται.

Κι εγώ ακόμα δε μπορώ να ξέρω τι τακτική θα ακολουθούσα σε ένα επόμενο παιδί. Είναι και τα γονίδια! Indeed!

Το παιδί είναι 8 χρονώ και ακούει Slayer, όπως έγραψα στην αρχή.

Μμμμμ, εμένα είναι λίγο πιο light τρελαίνεται για Apocalyptica! (Το creeping death είναι το αγαπημένο της). Τσάμπα η κλασσική που άκουγα όταν ήμουν έγκυος.




(πλάκα κάνω. μέχρι να μάθω πως είναι έγκυος -αλλά και μετά πήγαινα σε ροκ πάρτυ στην Κέρκυρα καθημερινά! )

Αγαπητοί μου συνταξιδιώτες, ας αντιμετωπίζουμε την άποψη του άλλου με το σκεπτικό ότι κι αυτός κάτι έχει δει στη ζωή του και κάτι ξέρει που εμείς δεν έτυχε να το γνωρίζουμε και ας μην προσκολλώμαστε (το λέω και για μένα αυτό εντάξει;; στη δική μας γνώμη, αφού άλλωστε αυτήν την έχουμε φάει στη μάπα (έχω αρχίσει και με βαριέμαι γιατρέ μου, λέω να χωρίσω από τον κακομούτσουνο εαυτό μου και να παντρευτώ έναν πιο όμορφο και χαμογελαστό). Θα δείτε ότι η σύνθεση των υπέροχων ιδεών που έχει ο καθένας μας θα μας οδηγήσει με ασφάλεια σε εντυπωσιακά συμπεράσματα.

Δίκιο! Ζητώ ξανά συγνώμη από όλους σας αν παραφέρθηκα. Συμφωνώ μαζί σου. Άλλωστε γι' αυτό είμαστε εδώ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Μμμμμ, εμένα είναι λίγο πιο light τρελαίνεται για Apocalyptica! (Το creeping death είναι το αγαπημένο της). Τσάμπα η κλασσική που άκουγα όταν ήμουν έγκυος.
(πλάκα κάνω. μέχρι να μάθω πως είναι έγκυος -αλλά και μετά πήγαινα σε ροκ πάρτυ στην Κέρκυρα καθημερινά! )

Καθόλου τσάμπα η κλασσική μουσική. Αν δεν την άκουγες κατά την εγκυμοσύνη, το παιδί θ' άκουγε για νανούρισμα το Creeping Death από την εκτέλεση των Metallica (οι οποίοι το έγραψαν κατά την εποχή που είχαν ακόμη σπυράκια και πολύ τσαμπουκά κι όχι μετά που χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιακά) και όχι αυτήν των Apocalyptica (η οποία παρεμπιπτόντως μου αρέσει κι εμένα πολύ). Πάλι καλά να λες. Αλήθεια, στην όμορφη Κέρκυρα μένεις; Με το Ποντικονήσι;; Με τα καντούνια τα στενά που τά 'χω σεργιανίσει;;;

Άσχετο: Ήμουν σίγουρος ότι η Isiliel είναι ηρωίδα από φάνταζυ. Τώρα επιβεβαιώθηκε. Από ποιο ανάγνωσμα παρακαλώ, γιατί είμαι φαν του φάνταζυ (φαν του φαν-ταζυ, καλό ε;; )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Καθόλου τσάμπα η κλασσική μουσική. Αν δεν την άκουγες κατά την εγκυμοσύνη, το παιδί θ' άκουγε για νανούρισμα το Creeping Death από την εκτέλεση των Metallica (οι οποίοι το έγραψαν κατά την εποχή που είχαν ακόμη σπυράκια και πολύ τσαμπουκά κι όχι μετά που χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιακά) και όχι αυτήν των Apocalyptica (η οποία παρεμπιπτόντως μου αρέσει κι εμένα πολύ). Πάλι καλά να λες. Αλήθεια, στην όμορφη Κέρκυρα μένεις; Με το Ποντικονήσι;; Με τα καντούνια τα στενά που τά 'χω σεργιανίσει;;;

Άσχετο: Ήμουν σίγουρος ότι η Isiliel είναι ηρωίδα από φάνταζυ. Τώρα επιβεβαιώθηκε. Από ποιο ανάγνωσμα παρακαλώ, γιατί είμαι φαν του φάνταζυ (φαν του φαν-ταζυ, καλό ε;; )

Πάντως η Rave δεν της άρεσε από την κοιλιά ακόμα! Τότε ζούσα στην Κέρκυρα (ήταν ο τόπος καταγωγής του πρώην συζυγάτορα ) ήταν καλοκαίρι και μας κάλεσαν σε ένα rave πάρτυ, (πολύ της μόδας πριν από 11 χρόνια). Ούτε εγώ ούτε ο σύζυγος ακόυγαμε τέτοια μουσική, αλλά είπαμε να πάμε για την παρέα. Με του φτάσαμε και μπήκαμε μέσα στο χώρο του πάρτυ η μικρή με τάραξε στην κλωτσιά. Μου τις έριχνε στο διάφραγμα και σχεδόν μου έκοβε την ανάσα. Δεν σταματούσε με τίποτα, τόσο που αναγκάστηκαμε να φύγουμε. Ακόμα και σήμερα δεν της αρέσει αυτή η μουσική!
Τώρα ζω στην Αθήνα.
Επειδή είμαι κι εγώ γραφική (όπως λέει και ο φίλος DrStrangelove) μάθαινα πρίν από κανά δυό χρόνια Quenya, τη γλώσσα των ξωτικών του Τόλκιν. Ίσιλ είναι το φεγγάρι στα ξωτικίστικα και isiliel σημαίνει κόρη του φεγγαριού, μια που απο μικρή αποκαλούσα το φεγγάρι "μαμά" και του έλεγα τα μυστικά μου



Πάντως ειδικά μετά από αυτό το θέμα: Εκβιάζουν το παιδί μου το παρόν θέμα έχει αποκτήσει μια άλλη "δυναμική" στα μάτια μου. Οι ίδιοι ανθρωποι που έχουν απαντήσει εδώ, απαντούν εντελώς ανάποδα στο άλλο topic και το ανάποδο...Μπέρδεμα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Πάντως ειδικά μετά από αυτό το θέμα: Εκβιάζουν το παιδί μου το παρόν θέμα έχει αποκτήσει μια άλλη "δυναμική" στα μάτια μου. Οι ίδιοι ανθρωποι που έχουν απαντήσει εδώ, απαντούν εντελώς ανάποδα στο άλλο topic και το ανάποδο...Μπέρδεμα!

φαντάζομαι ότι κι εγώ είμαι μία απ αυτούς
ίσως γιατί δεν έχεις καταλάβει ότι όταν λέω ότι μία μπάτσα στον ποπό που δεν πονάει, το εννοώ και δεν το θεωρώ "ξύλο"

Ξύλο.... σημαίνει ΞΥΛΟ!
Ξύλο έτρωγα εγώ που μελάνιαζε το μάγουλο απ την μπάτσα!
Που έχω φάει κρυστάλλινο βάζο στο κεφάλι (νι από τότε μου μεινε )
Ξύλο που έτρωγαν κάτι ξαδέρφια μου με τη ζωστήρα!
Αυτό είναι σωματική βία και είμαι κατά .-

Το ξύλο που έχω αναφέρει εγώ, ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

ΑΧ, όχι δεν εννοούσα κανέναν προσωπικά...!!!
Περισσότερο εννούσα πως ακόμα κι όταν είμαστε κατά της βίας (όλοι μας είμαστε σε τούτο το τόπικ ) Όταν ακούμε για περιστατικά όπως εκείνο, ξυπνούν οι καταγραφές μας? Δε ξέρω τι γίνεται..και θυμόμαστε το ξύλο σαν το μόνο μέσo αντιμετώπισης.

Έχω καταλάβει τι λες Κουέ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[*marouli*]

Εγώ δεν έφαγα ποτέ ξύλο απο τους γονείς μου-με μοναδική εξαίρεση ένα χαστουκι απο τον πατέρα μου!!Δεν νομίζω ότι επειδή δεν έφαγα ξύλο έγινα κακομαθημένη ή ότιδήποτε!!Τώρα αυτό που λέει η ΚουΕ(μπήκα στο νόημα,ε?)
δεν με βρίσκει αντιθετη,μία μπατσούλα στον πισινούλη που δεν πονά δεν είναι κάτι τραγικό!!Απο 'κει και πέρα,αν μιλάμε για ΞΥΛΟ με όλη τη σημασία της λέξης,είμαι τελείως αντίθετη!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.