Γάμος: Ο προορισμός του ανθρώπου;

[Guest 699855]

...ποσο δυσκολο ειναι να ξεφυγεις απο αυτο το κατεστημενο

Εγώ το μόνο που ήθελα να πω είναι ότι, σύμφωνα με τις δικές μου παρατηρήσεις, η νοοτροπία των νέων ανθρώπων όσον αφορά τον γάμο και το πώς αντιμετωπίζεται πλέον από την κοινωνία, έχει αλλάξει.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!

 

[Πουπουλίνα]

Εγώ το μόνο που ήθελα να πω είναι ότι, σύμφωνα με τις δικές μου παρατηρήσεις, η νοοτροπία των νέων ανθρώπων όσον αφορά τον γάμο και το πώς αντιμετωπίζεται πλέον από την κοινωνία, έχει αλλάξει.
Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!

Αντε παλι,μα η χιμελα το λεει οτι ειναι δυσκολο..ΟΧΙ ΕΓΩ.Αυτο προσπαθω να σου δωσω να καταλαβεις.

 

[Himela]

Η συντριπτική πλειοψηφία συνεχίζει να μην σκέφτεται καθόλου τη δημιουργία οικογένειας.
Μπορώ να σου πω ότι μόνο εγώ και ένα άλλο παιδί λίγο πάνω από τα 30, δηλώνουμε ευθαρσώς αυτήν την επιθυμία μας.
Είμαστε δηλαδή η μικρή μειοψηφία στους κύκλους που κινούμαι.
΄Ανθρωποι που έχουν φτάσει εκεί που ήθελαν, ακόμα και ζευγάρια που έχουν σοβαρό δεσμό χρόνων και τίποτα δεν τους εμποδίζει να δημιουργήσουν οικογένεια, απλά δεν θέλουν.
Ακούω συνέχεια "άσε να χαρούμε τη ζωή μας ξένοιαστοι", "έχουμε ακόμα καιρό μέχρι ν΄αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε", "εμένα δεν μ΄ενδιαφέρει να κάνω παιδιά", "έχω φέρει τη ζωή μου ακριβώς εκεί που ήθελα και την απολαμβάνω, γιατί να τολμήσω κάτι που μπορεί να με χαλάσει" και άλλα παρεμφερή.

Θεωρώ οτι είστε ακόμα πολύ μικροί για να νιώσετε την πίεση της κοινωνίας για το θέμα. Επίσης το τί λέμε στους φίλους μας δεν αντιπροσωπεύει απαραίτητα αυτό που νιώθουμε πραγματικά στην ψυχή μας και αυτό που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή. Στους φίλους μπορώ να πω οτι όλα στη ζωή μου είναι τέλεια, κάνω αυτά που μού αρέσουν, δε με καταπιέζει κανείς, στη δουλειά μου όλα φανταστικά, και στην πραγματικότητα και να καταπιέζομαι και να νιώθω άσχημα και να έχω προβλήματα. Δεν αμφιβάλλω για τη δική σου παρέα ούτε για σένα, απλά το λέω γενικά.

Και αυτοί που τελικά παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά δεν ήταν όλοι άνθρωποι όπως εσύ που είσαι από πολύ νέα συνειδητοποιημένη και το θέλεις. Μην σου πω η πλειοψηφία ήταν άνθρωποι επαναστάτες, βολεψάκηδες, που δεν ήθελαν ευθύνες, που άλλαζαν τις γυναίκες σαν πουκάμισα, που έβγαζαν σπυριά όταν κάποια τους μιλούσε για σχέση κλπ. Και τώρα στα 40+ τους βλέπεις να είναι χαζομπαμπάδες, να φοβούνται τη γυναίκα τους, να τρέχουν να ψωνίζουν, να καθαρίζουν, να πηγαίνουν τα παιδιά σε δραστηριότητες κλπ. Και αυτό που αναρωτήθηκα είναι τί έκανε αυτούς τους ανθρώπους να αλλάξουν τόσο δραστικά και να μπουν τελικά στο καλούπι που προστάζει η κοινωνία. Δεν είπα οτι ΟΛΟΙ δεν θέλουν και το κάνουν με το ζόρι. Είπα όμως οτι είναι παράξενο να είσαι μέχρι τα 35 ο επαναστάτης που τη βγάζεις στα γήπεδα, στο τάβλι, δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν, τρως κάθε μέρα βρώμικο και ξαφνικά μετά τα 35 να γυρίσει ο διακόπτης και να γίνεις ο οικογενειάρχης τύπος και υπογραμμός. Αν δεν είναι η επήρεια της κοινωνίας τότε τί είναι;

 

[Guest 699855]

Επίσης το τί λέμε στους φίλους μας δεν αντιπροσωπεύει απαραίτητα αυτό που νιώθουμε πραγματικά στην ψυχή μας και αυτό που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή. Στους φίλους μπορώ να πω οτι όλα στη ζωή μου είναι τέλεια, κάνω αυτά που μού αρέσουν, δε με καταπιέζει κανείς, στη δουλειά μου όλα φανταστικά, και στην πραγματικότητα και να καταπιέζομαι και να νιώθω άσχημα και να έχω προβλήματα.

Αυτά που λέμε στους φίλους μας (φίλους με όλη τη σημασία της λέξης), είναι ακριβώς αυτά που νιώθουμε στην ψυχή μας.
Αλλιώς τι νόημα έχει η φιλία;
΄Ασε που ξέρουν την πραγματικότητά μας απέξω κι ανακατωτά οπότε δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσουμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας.
Και για ποιον λόγο να το κάνουμε άλλωστε;

Μην σου πω η πλειοψηφία ήταν άνθρωποι επαναστάτες, βολεψάκηδες, που δεν ήθελαν ευθύνες, που άλλαζαν τις γυναίκες σαν πουκάμισα, που έβγαζαν σπυριά όταν κάποια τους μιλούσε για σχέση κλπ. Και τώρα στα 40+ τους βλέπεις να είναι χαζομπαμπάδες, να φοβούνται τη γυναίκα τους, να τρέχουν να ψωνίζουν, να καθαρίζουν, να πηγαίνουν τα παιδιά σε δραστηριότητες κλπ. Και αυτό που αναρωτήθηκα είναι τί έκανε αυτούς τους ανθρώπους να αλλάξουν τόσο δραστικά και να μπουν τελικά στο καλούπι που προστάζει η κοινωνία. Δεν είπα οτι ΟΛΟΙ δεν θέλουν και το κάνουν με το ζόρι. Είπα όμως οτι είναι παράξενο να είσαι μέχρι τα 35 ο επαναστάτης που τη βγάζεις στα γήπεδα, στο τάβλι, δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν, τρως κάθε μέρα βρώμικο και ξαφνικά μετά τα 35 να γυρίσει ο διακόπτης και να γίνεις ο οικογενειάρχης τύπος και υπογραμμός. Αν δεν είναι η επήρεια της κοινωνίας τότε τί είναι;

Η αλήθεια είναι ότι δεν συναναστρέφομαι με ανθρώπους 40+ οπότε δεν έχω άποψη.
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι δεν είναι υποχρεωτικό ν΄αλλάζουν από την επήρεια της κοινωνίας αλλά επειδή μπορεί να χόρτασαν την εργένικη ζωή, να μην τους ικανοποιεί πια, να το φιλοσόφησαν αλλιώς, να βρήκαν νόημα στη συντροφικότητα ενός μόνο "δικού" τους ανθρώπου και στην απόκτηση παιδιών και να το έκαναν.
Και πάλι όμως λέω ότι δεν μπορώ να ξέρω.

 

[Aura]

Αν δεν είναι η επήρεια της κοινωνίας τότε τί είναι;

Πιστεύω πιέζονται κοινωνικά αυτοί που δεν είναι σωστοί, που παρατάνε τα παιδιά τους δεξιά και αριστερά ή είναι άπιστοι και για κάποιο λόγο πήγαν και έκαναν και οικογένειες .Αυτός που αλλάζει στάση ζωής μπορεί να το θέλει κιόλας, να μην τον γεμίζει άλλο αυτό που έκανε κάποτε ή να φοβάται και τη μοναξιά μετά από μια ηλικία και έπειτα .

 

[Guest 699855]

Πιστεύω πιέζονται κοινωνικά αυτοί που δεν είναι σωστοί, που παρατάνε τα παιδιά τους δεξιά και αριστερά ή είναι άπιστοι και για κάποιο λόγο πήγαν και έκαναν και οικογένειες.

Πιστεύω ότι οι παραπάνω περιπτώσεις που ανέφερες, δεν πιέστηκαν κοινωνικά.
Απλά πήραν αυτήν την απόφαση αψήφιστα δίνοντάς της την ίδια αξία με την απόφαση σε ποιο beach bar θα πάνε να πιούνε το ποτάκι τους.
Δεν ήταν μια ενσυνείδητη επιλογή η οποία δυστυχώς αφήνει πίσω της αθώα θύματα!

 

[Guest 528707]

Είπα όμως οτι είναι παράξενο να είσαι μέχρι τα 35 ο επαναστάτης που τη βγάζεις στα γήπεδα, στο τάβλι, δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν, τρως κάθε μέρα βρώμικο και ξαφνικά μετά τα 35 να γυρίσει ο διακόπτης και να γίνεις ο οικογενειάρχης τύπος και υπογραμμός. Αν δεν είναι η επήρεια της κοινωνίας τότε τί είναι;

Καθόλου παράξενο ,εγώ λέω πλέον πολλές φορές αναμενόμενο να προκύψει ένας σσύντροφος ,ο κατάλληλος ,που μπόρεσε και σε άλλαξε και σου γέννησε όλο αυτό .

Μόνο όταν νιώσεις αυτό το απόλυτο συναίσθημα αλλάζεις σαν άνθρωπος και σου γεννιούνται αυτόματα όλα αυτά που λες .

Το συναίσθημα μπορεί να σε κάνει ένα τελείως καινούργιο άνθρωπο, αρκεί μόνο να βρεις τον κατάλληλο που θα μπορέσει να σου το βγάλει όλο αυτό .

Όλο αυτό υποβόσκει μέσα σου ,απλά μέχρι τα 30 με 35 να μην μπορέσει κανένας άνθρωπος να στο φέρει στην επιφάνεια .
Εδώ παίζει και ο ρόλος τύχη που προαναφέραμε .

Γι'αυτό και πρέπει να λέμε ότι μέχρι να πεθάνουμε δεν είμαστε για τίποτα σίγουροι, αφού η ζωή μας φέρνει στο δρόμο μας ανθρώπους που είναι ικανοί να μας ξυπνήσουν πολλά πράγματα που πριν για εμάς ήταν αντισυμβατικές θεωρίες .

 

[Guest 890013]

,ο κατάλληλος ,που μπόρεσε και σε άλλαξε και σου γέννησε όλο αυτό .

Κοινώς το απ’αυτό σέρνει καράβι.


Στα σοβαρά: Γιατί να θεωρείται κατόρθωμα να σε αλλάξει ο άλλος; Γιατι να πρέπει να σε αλλάξει ο άλλος;
Αν ο άλλος καταφέρει να σε αλλάξει και 35 ή 40 χρόνια πριν ήσουν αλλιώς τελικά ποιος είσαι;
Ξέρεις κι εσύ ποιος είσαι η απλά άλλαξες λόγω εξωτερικής πίεσης; Μήπως τελικά δεν άλλαξες και συμβιβάστηκες; Μήπως πιέζεσαι και κάπου στα 50 θα σκάσεις; Κακά τα ψέματα τα διαζύγια και τα 50 πάνε γάντι πλέον μαζί και είναι όλο και πιο συχνά.
Προβληματίζομαι.

 

[Himela]

Καθόλου παράξενο ,εγώ λέω πλέον πολλές φορές αναμενόμενο να προκύψει ένας σσύντροφος ,ο κατάλληλος ,που μπόρεσε και σε άλλαξε και σου γέννησε όλο αυτό .

Μόνο όταν νιώσεις αυτό το απόλυτο συναίσθημα αλλάζεις σαν άνθρωπος και σου γεννιούνται αυτόματα όλα αυτά που λες .

Το συναίσθημα μπορεί να σε κάνει ένα τελείως καινούργιο άνθρωπο, αρκεί μόνο να βρεις τον κατάλληλο που θα μπορέσει να σου το βγάλει όλο αυτό .

Όλο αυτό υποβόσκει μέσα σου ,απλά μέχρι τα 30 με 35 να μην μπορέσει κανένας άνθρωπος να στο φέρει στην επιφάνεια .
Εδώ παίζει και ο ρόλος τύχη που προαναφέραμε .

Γι'αυτό και πρέπει να λέμε ότι μέχρι να πεθάνουμε δεν είμαστε για τίποτα σίγουροι, αφού η ζωή μας φέρνει στο δρόμο μας ανθρώπους που είναι ικανοί να μας ξυπνήσουν πολλά πράγματα που πριν για εμάς ήταν αντισυμβατικές θεωρίες .

Είμαστε σίγουροι όμως ότι αυτός ο σύντροφος που λες που βρέθηκε και σου γέννησε αυτά τα συναισθήματα έγινε έτσι ή μήπως απλά σου είχαν πιπιλίσει το μυαλό από νωρίς ότι ο προορισμός του ανθρώπου είναι ο γάμος και η οικογένεια και μέσα σου όσο και αν δεν ήθελες να το παραδεχτείς αυτό υπήρχε και απλά ο κατάλληλος σύντροφος το έθεσε σε λειτουργία;

Και το πιο ειρωνικό είναι ότι αν τελικά (πειστεις και) παντρευτείς και ο γάμος δεν κρατησει και χωρίσεις η κοινωνία θα σε θεωρεί πλέον αποτυχημένο!

 

[Guest 528707]

Κοινώς το απ’αυτό σέρνει καράβι.


Στα σοβαρά: Γιατί να θεωρείται κατόρθωμα να σε αλλάξει ο άλλος; Γιατι να πρέπει να σε αλλάξει ο άλλος;
Αν ο άλλος καταφέρει να σε αλλάξει και 35 ή 40 χρόνια πριν ήσουν αλλιώς τελικά ποιος είσαι;
Ξέρεις κι εσύ ποιος είσαι η απλά άλλαξες λόγω εξωτερικής πίεσης; Μήπως τελικά δεν άλλαξες και συμβιβάστηκες; Μήπως πιέζεσαι και κάπου στα 50 θα σκάσεις; Κακά τα ψέματα τα διαζύγια και τα 50 πάνε γάντι πλέον μαζί και είναι όλο και πιο συχνά.
Προβληματίζομαι.

Είναι μια άποψη που λυπάμαι που θα το πω αλλά την χρησημοποιουν πολλοί άνθρωποι μόνο από κακεντρέχεια και ξέρεις γιατί το λέω αυτό ?

Γιατί να υποστηρίζεις κάτι για έναν άνθρωπο που μπαίνει σε ένα γάμο καθαρά από επιλογή του και ακολουθεί τους κανόνες που έχουν στήσει μαζί σαν ζευγάρι με τον σύντροφό του ?

Περνάει ασχημα αυτός ?
Είναι δυσαρεστημένος?
Αν ναι γιατί κάθεται ή δεν προσπαθεί να το αλλάξει ?

Ποιος φταίει σε αυτή την περίπτωση το από αυτό ή το καράβι ?

Δεν μιλάμε για τραγική αλλαγή Χριστίνα σε αυτή την περίπτωση .
Μιλάμε για αλλαγή που σου γεννά πολύ όμορφα συναισθήματα .

Γιατί να υποτιμάται το γεγονός ότι ένας άνθρωπος γνωρίζοντας έναν άλλον θέλει να γίνει πατέρας ή μητέρα ?
Γιατί υποτιμάται το γεγονός ότι θέλει να ζει συνέχεια με τον άνθρωπο που αγαπάει και σέβεται και λαμβάνει το ίδιο και αυτός από εκείνων ?

Γιατί στην τελική ενοχλεί όλους τους άλλους η ευτυχία ενός ανθρώπου η οποία καθρεπτιζεται στα μάτια ενός άλλου ?

Μήπως πρέπει λιγάκι να αναρωτηθούμε πλέον από εκεί και πέρα σαν άνθρωποι τι είμαστε και γιατί έχουμε αυτη την λάθος οπτική πλευρά τοποθετήσει στο μυαλό μας ??

Όλη αυτή η αλλαγή μόνο ομορφιά και συναισθηματική εξέλιξη σημαίνει ,τίποτε άλλο αρνητικό .

 

[Guest 890013]

Μήπως πρέπει λιγάκι να αναρωτηθούμε πλέον από εκεί και πέρα σαν άνθρωποι τι είμαστε και γιατί έχουμε αυτη την λάθος οπτική πλευρά τοποθετήσει στο μυαλό μας ??

Όλη αυτή η αλλαγή μόνο ομορφιά και συναισθηματική εξέλιξη σημαίνει ,τίποτε άλλο αρνητικό .

Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να ένιωσαν αμιγώς κάτι μέσα τους να ξυπνάει και να θέλουν να γίνουν γονείς και να μπούν σε αυτό το τρυπάκι.
Ωστόσο, η δική μου εμπειρία απο τον περίγυρο μου δείχνει πως ενα τεράστιο ποσοστό έγινε έρμαιο των αποφάσεων των γύρω του, μπήκε σε μια οικογένεια και σε ενα λούκι το βαρος του οποίου δεν μπορεί και δεν θέλει πλέον να σηκώσει και στα 50 τους τη σκάει πολύ άσχημα.
Εχω φίλους μου στα 30 που ενω δεν ειναι καθολου του γαμου και δεν τους αρεσουν καθολου τα παιδια αρχισαν χαρακτηριστικα να το «ψιλοσκεφτονται» επειδη η κοπελα τους τους τα εχει πρηξει κυριολεκτικα.
Για μενα οι συγκεκριμενοι θα δυστυχήσουν σιγουρα και σιγουρα δεν εχει ξυπνησει κατι μεσα τους επειδη εχουμε κανει προσωπικα πολυ εκτενεις συζητησεις οπου ενω παραδεχονται πως δεν το θελουν θελουν να κανουν την χαρη στον αλλον.
Και εκει ερχεται και δενει το «οκ και οι υπολοιποι φιλοι μου 30αρηδες το κανουν δεν θα μαι μονος σε αυτο».
Ποσο καλα θα νιωθει αυτος στο σπιτι του; Δεν το ξερω . Ξερω ομως πως στοχοι προσωπικοι ,ονειρα, χρονος και ελευθερια γιναν καπνος επειδη μπηκαν σε μια διαδικασια λογω του συντροφου και την βιωνουν πιο ομαλα λογω της μαζας που κανε το ιδιο.


Ολα αυτα τα λεω για να πω πως εγω αυτο που βλεπω σε συντριπτικη πλειοψηφια ειναι πολλή δυστυχια και πολλοι προσωπικοι στοχοι να πανε στραφι για να γινει μια οικογενεια.
Δεν λεω φυσικα πως αυτος ειναι ο γενικος κανονας. Προφανως και θα υπαρχουν και καποιοι που το θελουν πραγματικα ομως η δικη μου εμπειρια μου λεει πως ειναι ελαχιστοι.

 

[Guest 528707]

Είμαστε σίγουροι όμως ότι αυτός ο σύντροφος που λες που βρέθηκε και σου γέννησε αυτά τα συναισθήματα έγινε έτσι ή μήπως απλά σου είχαν πιπιλίσει το μυαλό από νωρίς ότι ο προορισμός του ανθρώπου είναι ο γάμος και η οικογένεια και μέσα σου όσο και αν δεν ήθελες να το παραδεχτείς αυτό υπήρχε και απλά ο κατάλληλος σύντροφος το έθεσε σε λειτουργία;

Και το πιο ειρωνικό είναι ότι αν τελικά (πειστεις και) παντρευτείς και ο γάμος δεν κρατησει και χωρίσεις η κοινωνία θα σε θεωρεί πλέον αποτυχημένο!

Μα εδώ έρχεται και κουμπώνει άψογα όλο αυτό που λέγαμε περί κρίσης και βιωμάτων όλων των ανθρώπων .

Αν εσυ είσαι ένας ευκολόπιστος ,λιγάκι ανώριμος που έχει την ατυχία να γεννηθείς σε μια άκρως πατριαρχική οικογένεια , έχει φυτευθεί αυτό το σπορακι μέσα σου, έχει καλλιεργηθεί και εγινε θηρίο τόσο μεγάλο ώστε όταν μεγαλώσεις να μην είσαι ικανός να το ξεφορτωθείς ποιος φταίει ?

Η κοινωνία μας ?
Η οικογένεια μας ?

Οκ ! Ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης το έχουν αλλά όταν Χιμελα μιλάμε για ενήλικες ανθρώπους κυρίως πάνω από τα 25 ,οι οποίοι έχουν βγει έξω στο κόσμο και έχουν βιώσει κάποια πράγματα δεν μπορούμε να είμαστε υπέρμαχοι όλο αυτού .

Η κοινωνία μας είναι αυτή ,καλώς ή κακώς .
Αν εσύ αποφασίσεις να κάνεις οικογενεια ,δηλαδή είσαι άτομο που βασίζεται μόνο στα δικά σου χέρια πλέον και δεν μπορείς να καταλάβεις αν το συναίσθημα σου είναι πιο δυνατό από την επιβολή της κοινωνίας ,ε τοτε τζάμπα συζητάμε ..

Και εδώ έρχεται και η κατάληξη που είπες ..
Ο χωρισμός .
Πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν το πραγματικό συναίσθημα με τον εξωτερικό παράγοντα και κάνουν ένα γάμο .
Αυτό ο γάμος δυστηχως αργά η γρήγορα διαλύεται γιατί βγαίνει στην επιφάνεια μόλις περάσει ο αρχικός ενθουσιασμός ,κάτι άλλο από αυτό που ΝΟΜΙΖΑΝ ότι αισθανονταν και βλέπουν ότι από κάτω δεν υπήρχε το βασικό συναίσθημα ...

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 18 Ιουλίου 2021

Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να ένιωσαν αμιγώς κάτι μέσα τους να ξυπνάει και να θέλουν να γίνουν γονείς και να μπούν σε αυτό το τρυπάκι.
Ωστόσο, η δική μου εμπειρία απο τον περίγυρο μου δείχνει πως ενα τεράστιο ποσοστό έγινε έρμαιο των αποφάσεων των γύρω του, μπήκε σε μια οικογένεια και σε ενα λούκι το βαρος του οποίου δεν μπορεί και δεν θέλει πλέον να σηκώσει και στα 50 τους τη σκάει πολύ άσχημα.
Εχω φίλους μου στα 30 που ενω δεν ειναι καθολου του γαμου και δεν τους αρεσουν καθολου τα παιδια αρχισαν χαρακτηριστικα να το «ψιλοσκεφτονται» επειδη η κοπελα τους τους τα εχει πρηξει κυριολεκτικα.
Για μενα οι συγκεκριμενοι θα δυστυχήσουν σιγουρα και σιγουρα δεν εχει ξυπνησει κατι μεσα τους επειδη εχουμε κανει προσωπικα πολυ εκτενεις συζητησεις οπου ενω παραδεχονται πως δεν το θελουν θελουν να κανουν την χαρη στον αλλον.
Και εκει ερχεται και δενει το «οκ και οι υπολοιποι φιλοι μου 30αρηδες το κανουν δεν θα μαι μονος σε αυτο».
Ποσο καλα θα νιωθει αυτος στο σπιτι του; Δεν το ξερω . Ξερω ομως πως στοχοι προσωπικοι ,ονειρα, χρονος και ελευθερια γιναν καπνος επειδη μπηκαν σε μια διαδικασια λογω του συντροφου και την βιωνουν πιο ομαλα λογω της μαζας που κανε το ιδιο.


Ολα αυτα τα λεω για να πω πως εγω αυτο που βλεπω σε συντριπτικη πλειοψηφια ειναι πολλή δυστυχια και πολλοι προσωπικοι στοχοι να πανε στραφι για να γινει μια οικογενεια.
Δεν λεω φυσικα πως αυτος ειναι ο γενικος κανονας. Προφανως και θα υπαρχουν και καποιοι που το θελουν πραγματικα ομως η δικη μου εμπειρια μου λεει πως ειναι ελαχιστοι.

Ποιος φταίει ο φίλος σου ο 30αρης που θα προχωρήσει σε ένα γάμο ?
Η εκάστοτε επιλογή του φίλου σου του 30αρι όσο αφορά την υποψήφια γυναίκα του η οποία από τώρα τον ΠΙΕΖΕΙ και αυτός είναι έτοιμος να προχωρήσει σε μια πολύ γενναία παραχώρηση στα θέλω του πριν ακόμα μπει σε ένα γάμο ή φύσικα η κοπέλα η οποία είναι επιλογή του φίλου σου και αποδέκτες σε όλα εφόσον είναι σε θέση να έχει τέτοιες απαιτήσεις ?

Ποιος φταίει για όλο αυτό, αν φταίει ?
Ο φίλος σου ?
Η κοπέλα του ?
Η κοινωνία ?
ή λέμε λέμε και στο τελος οταν έρχεται η ώρα να κάνουμε απολογισμό και να επομιστουμε ευθύνες ,αυτές που οι ίδιοι τις δημιουργήσαμε με την θέληση μας , μας φταίνε μόνο οι άλλοι και όχι εμείς .

Γιατί δεν το σκεφτόμαστε έτσι ?Μηπως γιατί δεν μας συμφέρει και είναι ποιο εύκολο να μεταθέτουμε ευθύνες αλλού?

 

[Guest 890013]

ή λέμε λέμε και στο τελος οταν έρχεται η ώρα να κάνουμε απολογισμό και να επομιστουμε ευθύνες ,αυτές που οι ίδιοι τις δημιουργήσαμε με την θέληση μας , μας φταίνε μόνο οι άλλοι και όχι εμείς .

Γιατί δεν το σκεφτόμαστε έτσι ?Μηπως γιατί δεν μας συμφέρει και είναι ποιο εύκολο να μεταθέτουμε ευθύνες αλλού?

Δεν χωράει συζήτηση οτι για τις πράξεις του ευθύνεται μόνο αυτός.
Το τι επηρεάζει τις πράξεις του εξετάζουμε και την πλύση εγκεφαλου που μπορεί να σου κάνει ο περίγυρος.
Αλλά φυσικά η αποφαση και το αποτελεσμα ειναι δικα του.

 

[Guest 528707]

Δεν χωράει συζήτηση οτι για τις πράξεις του ευθύνεται μόνο αυτός.
Το τι επηρεάζει τις πράξεις του εξετάζουμε και την πλύση εγκεφαλου που μπορεί να σου κάνει ο περίγυρος.
Αλλά φυσικά η αποφαση και το αποτελεσμα ειναι δικα του.

Συμφωνώ αλλά μπορείς να μου ονομάσεις ΜΙΑ άποψη που να δικαιολογεί το δικαίωμα που έδωσε αυτός στην κοπέλα για κάτι που ουσιαστικά δεν θέλει ο ίδιος ,δεν το νιώθει ουσιαστικά απλά 'πρεπει" γιατί μεγάλωσε ?

Το να πεις στην άλλη αγάπη μου σκέφτομαι να κάνουμε ένα παιδί, είναι δυνατόν να το λες μόνο και μόνο επειδή σου έκαναν πλύση εγκεφάλου?
Αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι εξαπατας τον άλλον συναισθηματικά ?

Αν ακούσει αυτή η κοπέλα ότι του τα πρήζει γι αυτο το θέμα και τον σιχτηρισει γιατί την εξαπατά συναισθηματικά ποιος θα ευθύνεται ?
Η άλλη που του τα πρίζει γιατί τις έταξε συναίσθημα το οποίο ούτε καν αισθάνθηκε ?
Για εμένα καλά του τα κάνει .Η κοπέλα το θέλει γατί το αισθάνεται και το δηλώνει και την θεωρώ και πολύ "μάγκα" στην τελική γιατί δεν κρύβει τα θέλω της και τις επιθυμίες της...
Σε καμία περίπτωση δεν θα την θεωρήσω ούτε καπατσα ούτε αυτή που θα σέρνει το καράβι ...

Πάμε αλλού μετά δυστηχως ,τουλάχιστον εγώ πλέον στην ηλικία που είμαι έτσι τα βλέπω τα πράγματα και από την στιγμή που ο άλλος ρίχνει στο τραπέζι γάμους και παιδιά και μάλιστα έχει και μια άλφα ηλικία δεν το δικαιολογεί ΤΙΠΟΤΑ ...

Είναι αυτό που είπα ,ο άνθρωπος μεγαλώνει με κάποια βιώματα ,οκ τα σέβομαι και τα δικαιολογώ μέχρι ένα σημείο .

Αν όμως αυτός ο άνθρωπος φτάνει σε μια ηλικία και δεν έχει την νοημοσύνη και την κρίση να τα αποβάλλει είναι άξιος τις μοίρας του και καλό θα είναι να επομιστει 100 % όλη αυτή την ευθύνη


Αν μιλούσαμε για πράξεις ανηλίκων ή σχετικά μικρων ανθρώπων που δεν έχουν εμπειρίες εκεί σίγουρα μπορούμε να δώσουμε.μεριδιο ευθύνης και στην κοινωνία και στην πλύση εγκεφάλου και στον σύντροφό που πάει να κάνει ένα γάμο και πολύ περισσότερο ένα παιδί με ένα πλήρως ανώριμο και ανεύθυνο άτομο..

 

[Guest 896561]

Κάτι που προαναφέρθηκε, πρώτα από όλα πρέπει να οριστεί ποιος είναι ο προορισμός του ανθρώπου και αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Αν υπάρχει δε, είναι κάτι αντικειμενικό ή/και καθολικό; Δεν το πιστεύω. Για παράδειγμα, για εμένα προορισμός είναι η αυτογνωσία. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα και έρχονται.

Για άλλον μπορεί να είναι όντως ο γάμος και η δημιουργία οικογένειας. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει μόνιμα να ψάχνουμε καθολικά πρότυπα και σταθερές για όλους.

 

[Aura]

Κοινώς το απ’αυτό σέρνει καράβι.


Στα σοβαρά: Γιατί να θεωρείται κατόρθωμα να σε αλλάξει ο άλλος; Γιατι να πρέπει να σε αλλάξει ο άλλος;
Αν ο άλλος καταφέρει να σε αλλάξει και 35 ή 40 χρόνια πριν ήσουν αλλιώς τελικά ποιος είσαι;
Ξέρεις κι εσύ ποιος είσαι η απλά άλλαξες λόγω εξωτερικής πίεσης; Μήπως τελικά δεν άλλαξες και συμβιβάστηκες; Μήπως πιέζεσαι και κάπου στα 50 θα σκάσεις; Κακά τα ψέματα τα διαζύγια και τα 50 πάνε γάντι πλέον μαζί και είναι όλο και πιο συχνά.
Προβληματίζομαι.

Στα 30 αρχίζει το κράξιμο βλέπω εγώ. Στα 40 το έχεις φάει ήδη ίσως για τους άντρες και λίγο πιο μετά, μετά παίρνουν απόφαση ότι είσαι'' μπακούρι'' και δεν ξανασχολούνται , δεν νομίζω να παντρευτείς για την κοινωνία δηλαδή από μια ηλικία και μετά . Εγώ πιστεύω ότι αν είναι για την κοινωνία θα παντρευτείς πιο μικρός.

Και δεν είπε κανείς για κατόρθωμα, αλλά μπορεί να μη βρίσκεις και σύντροφο όπως τον θέλεις και να τον βρεις στα 40 σου και τότε να θες γάμους και δεσμεύσεις. Δεν είναι και όλοι ορκισμένοι εργένηδες από τους αδέσμευτους.

 

[Libertus]

Ο γάμος είναι μια κοινωνική και νομική σύμβαση. Δεν πρόκειται για ένα γεγονός στη ζωή προορισμένο από τη φύση, ιδιαίτερα εάν λάβουμε υπόψη πως η φύση έχει προβλέψει ότι ο άνθρωπος είναι πολυγαμικό ον, το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το γάμο ως θεσμό και ηθική υποχρέωση αφοσίωσης σε ένα πρόσωπο. Συνεπώς, δεν θεωρώ επ' ουδενί ότι μιλάμε για τον προορισμό τπυ ανθρώπου. Ωστόσο, εάν κανείς έχει βρει τον άνθρωπό του, είναι πραγματικά ευτύχημα ο γάμος σε αυτήν την περίπτωση. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως και όσο μεγαλώνω θεωρώ ότι αυτό είναι κάπως σπάνιο. Πόσοι γάμοι οδηγούν σε διαζύγια, σε πόσους γάμους υπάρχει απιστία εν αγνοία του ενός ή δεν λύνονται λόγω παιδιών/οικονομικών/ανασφάλειας/συνήθειας; Εάν πρόκειται να παντρευτείς και να στραβώσουν τα πράγματα, καλύτερα να μην παντρευτείς καθόλου.

Αυτό που θεωρώ, όχι προορισμό και χρέος κάθε ανθρώπου, αλλά σημαντικό για τη ζωή ενός ανθρώπου είναι η απόκτηση και η ανατροφή ενός παιδιού. Σε αυτό οδηγεί νομοτελειακά η φύση, μάλιστα νοηματοδοτεί τη ζωή ενός ανθρώπου με έναν τρόπο που μέχρι να συμβεί δεν τον είχε γνωρίσει. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να μεγαλώσει παιδί κάποιος για να είναι καλά, απλά το θεωρώ μια αξιοσημειώτη εμπειρία στη ζωή ενός ανθρώπου. Όπως κάποιος ωριμάζει και αποκτά παραστάσεις με τον εργασιακό βίο, τα ταξίδια, τους φίλους, έτσι και η ανατροφή του παιδιού είναι ένας από αυτούς τους παράγοντες. Την ίδια έλλειψη θα σκεφτόμουν ότι έχει κάποιος εάν π.χ. δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του ή δεν έχει ταξιδέψει ποτέ, χωρίς και πάλι να σημαίνει ότι υστερεί σε σχέση με τους υπόλοιπους σε επίπεδο ευτυχίας. Θα υστερεί όμως σε έναν τομέα που δεν θα μπορεί να τον συζητήσει και να καταλάβει άλλους που το ζουν.

 

[Guest 209912]

Κοινώς το απ’αυτό σέρνει καράβι.


Στα σοβαρά: Γιατί να θεωρείται κατόρθωμα να σε αλλάξει ο άλλος; Γιατι να πρέπει να σε αλλάξει ο άλλος;
Αν ο άλλος καταφέρει να σε αλλάξει και 35 ή 40 χρόνια πριν ήσουν αλλιώς τελικά ποιος είσαι;
Ξέρεις κι εσύ ποιος είσαι η απλά άλλαξες λόγω εξωτερικής πίεσης; Μήπως τελικά δεν άλλαξες και συμβιβάστηκες; Μήπως πιέζεσαι και κάπου στα 50 θα σκάσεις; Κακά τα ψέματα τα διαζύγια και τα 50 πάνε γάντι πλέον μαζί και είναι όλο και πιο συχνά.
Προβληματίζομαι.

Παρότι συμφωνώ με την κεντρική ιδέα αυτού που λες, θα πω πως το να αλλάζει ένας άνθρωπος λόγο της επαφής του με έναν άλλο δεν σημαίνει απαραίτητα πως το μουνι σέρνει καράβι, ότι γίνεται δηλαδή αυτό με υστερο σκοπό το σεξ.

Υπάρχει πάντα η περίπτωση όντως να γνωρίσεις κάποιον άνθρωπο και να θαυμάσεις κάποια χαρακτηριστικά του, και να θελήσεις έτσι να αποκτήσεις και εσύ, να σε εμπνεύσει δηλαδή.

Όσον αφορά το γάμο, ναι. Το να το "ψιλό σκέφτεσαι" όταν έχεις σχέση είναι μάλλον γιατί έχεις αρχίσεις να πιέζεσαι. Πιστεύω πως αυτές οι σκέψεις είναι γνήσιες μόνο όταν τις έχεις σε όλη διάρκεια της ζωής σου.

 

[Himela]

 

[meetmeinmontauk]

View attachment 83454

Όπως έχει πει και η Μουτίδου, σε κάθε γάμο που γίνεται τρίβουν τα χέρια τους οι δικηγόροι για τα λεφτά που θα βγάλουν από το διαζύγιο (ή κάπως έτσι το είπε τέλος πάντων)