Η στιγμή που νιώσατε τον μεγαλύτερο φόβο

[escaflowne]

Ήταν ξημερώματα πρίν ένα χρόνο...Ήμασταν στο αμάξι του κολλητού μου μαζι με τις κοπέλες μας και γυρίζαμε απο τα μπουζούκια...κατα την διαδρομή για τον γυρισμό διαπιστώνω 1 δευτερόλεπτο πριν δω το Στοπ για την εισοδο στην Εθν. Αντιστάσεως πως ο φιλος μου περνουσε το Στοπ χωρίς να σταματησει...Τρελαθηκα απο τον φόβο και την τρομαρα μου εκεινη την στιγμη...όχι επειδή τρακαραμαμε...αλλα επειδή "χτυπήσαμε" ενα αμάξι και δέν μας χτύπησαν (καθως τρέχανε με τουλαχιστον 100κμ την ώρα) γιατι θα χτηπούσαν στην πλευρα που καθόταν η κοπελα μου...το σκεφτόμουν μερες μετα και αναρωτιόμουν πόσο τηχερός στάθηκα και τι τύψεις θα ένιωθα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Αν σας πω ότι από τους μεγαλύτερους φόβους που έχω νιώσει είναι σε οποιοδήποτε παιχνίδι του λουνα παρκ πήγαινε περα δώθε σε μεγάλο ύψος, ή είχε μεγάλη ταχύτητα, θα με πιστέψετε; :X
Είναι τραγικό, νιώθω ότι δεν έχω κανέναν έλεγχο whatsoever, και ότι θα βρεθώ πουθενά σαν χλαπάτσα, ιχ. :S


τέλος πάντων, αυτό δεν είναι σημαντικό
-χώρια που μάλλον μετά την μίνι αυτή εξομολόγηση θα με κοροιδεύετε για πάντα, τι το θελα! χμφ :p -
...τον μεγαλύτερο φόβο τον είχα νιώσει όταν έκανε την εγχείρηση καρδιάς ο πατέρας μου το καλοκαίρι. Ποτέ δεν είχαμε ιδιαίτερα καλές σχέσεις και φυσικά τον αγαπάω, αλλά σαν πατέρα και όχι σαν "μπαμπά"- μα πραγματικά ήταν σαν να κατέρρευσε ο κόσμος γύρω μου όταν για μία μόνο στιγμή σκέφτηκα πως μπορεί κάτι κακό να συμβεί.
Πραγματικά δεν έχω χειρότερο από το να πάθουν κάτι οι γονείς μου... Και το περίεργο είναι, πως ποτέ πριν δεν είχα καν σκεφτεί το ενδεχόμενο του ότι κάποια στιγμή δεν θα είναι εδώ. Ε εκεί ήταν που ένιωσα τον μεγαλύτερο φόβο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[gatouni8400]

Μεγαλύτερο φόβο???????Δεν θυμάμαι..θα πω όμως μια φορά που είχα τρομάξει αρκέτα..ήταν μια φορά που περπατούσα μόνη μου προς το σπίτι μου κ ξαφνικά βρέθηκε πίσω μου ένας άντρας κ άρχιζε να με πειράζει..αλλά ευτυχώς όλα καλά!!!!Τότε πραγματίκα τρόμαξα αρκετά..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[melen]

Πρίν καμια δεκαριά χρόνια στη θάλασσα. Είχε κύμα κ ο βυθός είχε ανακατευτεί πάρα πολύ κ από εκέι που τη μια στιγμή πατούσες έκανες ένα βήμα και βυθιζόσουν!!Ημουν με τον αδερφό μου κ τρεις ξαδέρφες μας (εγώ ήμουν η μεγαλύτερη) και ξαφνικα ο αδερφός μου κ μια ξαδέρφη μου παρασυρθηκαν από τα κύματα και πήγα να τα βοηθήσω! Τους επιανα από τη μέση και προσπαθούσα να κολυμπήσω κ αυτά να έχουν γατζωθει πάνω μου και με βουτούσαν μέσα! ΠΩ ΠΩ!΄Είχα χeστεί πάνω μου (10 χρονών παιδί)! Εν τω μεταξύ δεν είχε πάρει χαμπάρι κανένας τι γινόταν!!! 'Οταν τελικα πατήσαμε βυθό σκάσαμε στα γέλια και με αγκάλιαζαν που τα έσωσα!!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Η στιγμή που νιώσατε τον μεγαλύτερο φόβο

Πραγματικά δεν θυμάμαι, οπότε λογικά
θα το ένοιωσα σε στιγμή όπου τρίπαρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kate-Bender]

Φετος 3 μερες πριν τις εξετασεις(λατινικα εγραφα το θυμαμαι) ειχα θυμωσει πολυ με τους γονεις μου και σηκωθηκα και εφυγα απο το σπιτι κατα τις 10 το βραδυ...Μεσα στα νευρα μου δεν ηθελα να δω ανθρωπινο πλασμα να κουνιεται και ετσι πηγα στο πιο απομερο μερος της πολης μου...Δεν ειχε καθολου σπιτια εκει, απλα εναν δρομο και γυρω στα 100 μερα πιο περα αρχιζε το δασος..Ειχα ξεκινησει λοιπον να παω βραδιατικα προς το δασος οταν ξαφνικα περανει απο διπλα μου ενα καπως αγωνιστικο ασπρο αυτοκινητο με δυνατη μουσικη..Ο οδηγος νεος γυρω στα 25 με το που με βλεπει χαμηλωνει ταχυτητα και πηγαινει παρκαρει σε ενα μερος και τον βλεπω να βγαινει απο το αμαξι και να με κοιταζει επιμονα.Εντομεταξει μιλουσα στο τηλεφωνο με μια φιλη μου και μου λεει αλλαξε γρηγορα δρομο και πηγαινε καπου που να εχει κοσμο...Αμεσως αλλαζω κατευθυνση και ο αλλος μπαινει ξανα στο αυτοκινητο το ξεπαρκαρει και παει απο το μερος που πηγαινα..Ειχα ομως φενεται αγγελο εκεινο το βραδυ να με προστατευει καθως απο το δρομο που πηγα στο πεζοδρομιο κιολας, ηταν ενα ζεγαρακι γυρω στα 30 και ετσι οταν ο αλλος ξαναπερασε με κομμενη ταχυτητα απο διπλα καταλαβε πως δεν τον συμφερει να κανει κατι ..και την εκανε επιτελους.
Μια αλλη φορα παλι πρωτοχρονια ηταν περιμενα μια φιλη μου 1 παρα τα μεσανυχτα σε ενα μερος για να βγουμε..και ξαφνικα περνα ενα αμαξι γεματο με νεους παλι γυρω στα 25 και ο συνοδηγος καταιβαζει το παραθυρο και φωναζει "καααυλα" δεν του εδωσα σημασια γιατι συμβαινουν κατι τετοια και επιπλεον βαριομουν να τον βρισω πρωτοχρονιατικα...Ετσι απλα κοιταξα αδιαφορα ,αλλα μολις συνειδητοποιησα πως σταματησε το αμαξι και τον βλεπω(συνοδηγος) να βγαζει το δεξι του ποδι απο το αυτοκινητο και να ειναι μισος εξω και να με κοιταζει καταλαβα πως θα ερχοταν προς το μερος μου.Εντομεταξει δεν ειχε καθολου κινηση σε εκεινο το μερος και ετσι αμεσως σκεφτηκα πως το καλυτερο που εχω να κανω ειναι να το βαλω στα ποδια...περπατας γρηγορα 2 μετρα και με το που στριβω και ειμαι out of το οπτικο τους πλανο αρχιζω και τρεχω και χωθηκα σε ενα ξυλινο σπιτακι σε διαστασεις περιπτερου.Η χαζομαρα ειναι πως δεν ειχα και κινητο να επικοινωνησω με την φιλη μου και να της πω να ερθει σε αλλο μερος και ετσι ξαναπηγα αλλα ηρθε υστερα απο ενα λεπτο αυτη...Καθως περπατουσαμε και πηγαιναμε προς τα μαγαζια τους ξαναειδα και το μονο που ειπαν ηταν"γειαα σας κοριτσια" αλλα δεν εκαναν τιποτα γιατι ειχε κοσμο το μερος..
Την μεγαλυτερη τρομαρα ομως την ειχα παρει 6η δημοτικου οταν εσπασα το χερι του μεγαλυτερου αδερφου μου...Ειχα νευριασει μαζι του επειδη δεν μου εδωσε το ποδηλατο μου οπως ειχαμε προκανονισει(απο ενα συγκεκριμενο σημειο και μετα θα το επερνα εγω γιατι) και ετσι μολις τον ειδα να προχωρα με ειρωνια τον παταω ενα σπρωξιμο στην κατηφορα και πεφτει πολυ ασχημα με το χερι κατω απο την πλατη..Σηκωνεται και παει να πιασει το ποδηλατο και μου λεει"ηλιθιαααα μου εσπασες το χερι"εγω δεν μπρορουσα να το πιστεψω.Δεν ηθελα να το πιστεψω.Αλλα καταλαβα πως μου ελεγε αληθεια..ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΗΚΑ!Μια κυρια τον βοηθησε και εγω ετρεξα στο σπιτι και αρχισα να φωναζω"Ο αλεξανδρος εσπασεε το χεεεεριιιι" Πο πο τρομος...Φοβομουν πως θα μου της εβρεχαν αγρια και με το δικιο τους.Ο μπαμπας ετρεξε τον πηρε και τον πηγε στο νοσοκομειο..Εγω απο τον φοβο ελεγα παντου ψεματα πως ταχα ειχε μια πετρα και ετσι επεσε...τελικα οπως ηταν και σιγουρο εμαθαν την αληθεια..αλλα δια μαγιας δεν εφαγα ουτε μια σφαλιαρα και ο αδερφος μου με εχει συγχωρεσει..ΠΑντως ευτυχως δεν επεσε στον γκρεμο θα μπορουσε να ειχε σκοτωθει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kwtsia]

φοβάμαι κάθε μέρα... τη .... τους .... το .....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aporw]

Οταν πριν 1,5 χρονο τρακαραμε σοβαρα με την αδελφη μου.. Ειμασταν σε ταξι και ο ταξιτζης ενω εβρεχε καρεκλες ετρεχε..του εφυγε το αυτοκινητο και καρφωθηκαμε σε μια μαντρα.. Το αυτοκινητο πηγε για σιδερα!

Δεν θα ξεχασω τα πρωτα λογια της αδελφης μου ''Σιμωνη δεν νιωθω το ποδι μου..''

Ακομα και τωρα οσες φορες το θυμαμαι με πιανει ταχυπαλμια!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[skatoula14]

φετος μια μερα με ειχε αφησει η αγγλικου() να φυγω μιση ωρα νωριτερα(κατα τις 9 το βραδυ) απτο φροντιστηριο ομως επειδη το σπιτι μου ηταν πολυ μακρυα και θα εβγαινα εξω με τις φιλες μου ετσι κι αλλιως σε λιγη ωρα ειπα να κανω καμια βολτα...σε καποιο σημειο ομως βαρεθηκα μονη μου και ξεκινησα να παω στο σπιτι μιας φιλης μου.ε κι εκει που μπανω σε ενα στενο βλεπω καποιον απο πισω μου...δεν εδωσα και μεγαλη σημασια αλλα καθως συνεχιζα να προχωραω και να αλλαζω στενα αυτος με ακολουθουσε...σε καποιο σημειο βλεπω τη σκια του να με πλησιαζει!!μιλαμε τετοιο χεθιμο που εριξα εκεινη τη στιγμη....γυρναω αποτομα αλλα τελικα αυτος ηταν ακομα μακρυα..ετρεξα βγηκα απο τα στενα και συνεχισα κανονικα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ΡΗΝΟΥΛΑ]

...ένα βράδυ είδα ένα θρίλερ (με την αδελφή μου) που το θέμα του ήταν τα πνεύματα τα οποία πείραζαν τους ανθρώπους, είτε τους τραβούσαν απ΄το κρεβάτι είτε τους παρακολουθούσαν και άλλα χειρότερα πράγματα. το ίδιο βράδυ λοιπόν, πήγα στο μπάνιο να βουρτσιστώ και εκεί που βουρτσιζόμουν είδα ξαφνικά το πορτάκι του πληντυρίου να ανοίγει αργά!!! τότε παράτησα βούρτσα και οδοντόκρεμα και έτρεξα στην αδελφούλα μου. από τότε σας πληροφορώ ότι δεν ξαναείδα ποτέ θρίλερ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[stroumfita7]

περιμενοντας να περασει η εβδομαδα μετα την παρακεντηση που εκανε η κουμπαρα μου και ενα μηνα μεχρι να δωθουν οι απαντησεις οτι ολα ειναι καλα !!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Ηταν χειμώνας, και ήμουν βράδυ κάπου στο Πασαλιμάνι.
Λόγω χειμώνα ήταν ερημιά, και ενώ περπατούσα, ακούω 2-3 σκυλιά να μου γαβγίζουν.
Δεν έδωσα σημασία στην αρχή, αλλά όταν αρχίζουν 1-2 σκυλιά να γαβγίζουν ακολουθούν και άλλα, και ξαφνικά, εκεί κοντά στην γέφυρα πέφτουν πάνω μου δεν θυμάμαι πόσα, αρκετά πάντως, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι άρχισαν να κτυπούν οι συναγερμοί των αυτοκινήτων από την ένταση των γαβγισμάτων.
Ένα μάλιστα ανέβηκε πάνω μου γρυλίζοντας και μου έδειχνε τα μπροστινά του δόντια.
Το μόνο που θυμάμαι ψιθύρισα ένα "Χριστέ μου", το σκυλί κατέβηκε και έφυγαν όλα, πόσο γρήγορα δεν θυμάμαι, είναι από τις λίγες φορές που πανικοβλήθηκα έτσι..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ντίνος53303]

Γεια σας, εμένα είναι αρκετές οι φορές που έχω φοβηθεί πάρα πολύ στην ζωή μου. Μόλις πρωτοβάφαμε το σπίτι μας, και ένας από τους ελαιοχρωματιστές είναι κολλητός φίλος του πατέρα μου είχε ανέβει σε μια σκαλωσιά πολύ μεγάλου ύψους για να βάψει το μέρος του τοίχου που βρίσκεται κοντά στην σκεπή. Εκείνη την στιγμή, ξεσπάσε δυνατός άνεμος με αποτέλεσμα η σκαλωσιά να κουνιέται πάρα πολύ. Ο άνθρωπος κρατήθηκε απο το λούκι και με μια σκάλα τον σώσαμε. Αυτό είχε συμβεί μόλις πήγαινα στην τρίτη τάξη του δημοτικού. Το θυμάμαι και χαίρομαι που δεν έπαθε κατι. Πιο μικρός τώρα του νηπιαγωγείου, ήταν μέρες Χριστουγέννων και επειδή είχα τρέλα με τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια παρακαλούσα την μάνα μου να μου τα κατεβάσει από το πατάρι, για να τα βάλω στην πρίζα. Τα λαμπιόνια ήταν από τα παλιά τα χρωματιστά που έχουν μια συσκευή και βγάζει χριστουγεννιάτικες μελωδίες, ενώ λοιπόν τα έβαλα στην πρίζα, σκάνε και το ρεύμα χτύπησε το χέρι μου. Ο τοίχος γύρω από την πρίζα είχε γίνει κατάμαυρος καθώς και το χέρι μου. Από τότε μου έγινε μάθημα πως δεν παίζουμε με τέτοιου είδους πράγματα, και χαίρομαι που δεν έγινε κάτι άσχημο αλλα τρόμαξα και τρομάζω πάρα πολύ. Ένα άλλο ατυχές συμβάν είχε γίνει καθώς φεύγαμε από ένα κέντρο δεξίωσης καθώς είμασταν καλεσμένοι σε ένα γάμο της νονάς της αδερφής μου. Καθώς περνούσαμε απέναντι στο μέρος του πάρκινγκ του κέντρου και διασχίζαμε τον δρόμο οικογενειακώς μαζι με τους θείους μου βλέπαμε σε απόσταση αρκετών μέτρων ένα διερχόμενο προς το μέρος μας αυτοκίνητο να συγκρούεται με ένα άλλο που είχε μπει στο αντίθετο ρεύμα. Βλέπαμε το αυτοκίνητο να έρχεται με φούρλες προς το μέρος μας, τρέξαμε όσο πιο μακριά μπορούσαμε και σταμάτησε ακριβώς μπροστά απο την είσοδο του πάρκινγκ, η μπροστινή και η πίσω δεξιά πόρτα του αμαξιού έιχαν εισχωρήσει στο εσωτερικό του. Ο θείος μου πήγε να ελέγξει την κατάσταση, ο οδηγός του αμαξιού που είναι και πατέρας είχε τραυματιστεί και στις πίσω θέσεις υπήρχαν δυο παιδιά που είχαν υποστεί μικροτραυματισμούς. Κάλεσαμε το ασθενοφόρο και τους μετέφεραν στο νοσοκομείο, είχαμε σοκαριστεί όλοι τόσο πολύ που δεν μπορούσαμε καλά καλά ούτε και να μιλήσουμε. Μόλις φτάσαμε στο σπίτι μας η ώρα ηταν τρεις και μισί τα ξημερώματα, καθίσαμε στο μπαλκόνι και συζητούσαμε γι αυτό το γεγονός αφού δεν υπήρχε καμμία περίπτωση να πέσουμε για ύπνο. Τελικά μάθαμε ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου που προκάλεσε το ατύχημα είχε στην θέση του καθίσματος του συνοδηγού ένα καφάσι με μπύρες. Και συνεχιζω, το φετινό καλοκαίρι έγιναν επεισόδια δολοφονίας στην αυλή του σπιτιού μας απο ανθρώπους βουλγαρικής καταγωγής, αυτοί είχαν διαφωνίες μεταξύ τους ώσπου μια νύχτα κυνηγούσαν ο ένας τον άλλο με ένα μαχαιρι στον δρόμο έξω απο την αυλή μας, καθώς βγήκα να δω τι συμβαίνει βλέπω τον ένα με ένα μαχαίρι να μπαίνει στην αυλή και να με κυνηγάει, εγω αξίζει να σημειώσω ότι κόντεψα να πεθάνω απο τον φόβο μου, έτρεξα πάνω στο σπίτι μου και κλείδωσα την πόρτα, τελικά αυτός έφυγε.εμένα. Μόλις πήγαινα τρίτη γυμνασίου έγραφα ένα ωριαίο διαγώνισμα στο μάθημα της βιολογίας σε μια στιγμή καθώς γράφαμε όλοι ένας συμμαθητης μου έιπε την εξης φράση που κατά κάποιο τρόπο είναι και αστεία:<<είναι σφουγγαρισμένα κάτω;>> εμείς μείναμε ακίνητοι και συνειδητοποιήσαμε πως γινόταν σεισμός και το κτίριο κουνιόταν πάρα πολύ δεξιά- αριτερά, οι τόιχοι των διαδρόμων είχαν υποστεί ρωγμές, μόλις βγήκαμε όλοι ασφαλείς στον προαύλιο χώρο του σχολείου μας είπαν οτι το κτίριο θα εκκενώθει και να φύγουμε για τα σπίτια μας. Πάντως θυμόμαστε ακόμη εγώ και η συμμαθητές μου την φράση του Παναγιώτη την ώρα του σεισμού και γελάμε για δυο λόγους, ο πρώτος είναι που δεν συνέβη κάτι κακό και που βγήκαμε όλοι με ασφάλεια. Αυτές φίλοι μου ήταν στιγμές πραγματικού φόβου για εμένα. Θα προσπαθήσω να θυμηθώ κι άλλες και θα τις παραθέσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[katalinos]

Αυτές φίλοι μου ήταν στιγμές πραγματικού φόβου για εμένα. Θα προσπαθήσω να θυμηθώ κι άλλες και θα τις παραθέσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nia κι αμα θες]

Εγώ είχα τρομάξει όταν κατάλαβα τι συμβόλιζαν τα σηματάκια που ζωγράφιζα στην τετάρτη δημοτικού(πεντάλφες).Έλεος!!!!

Ααααχ θέλω να πολύ να δώ την ταινία Child's Play.Έχω ακούσει ότι είναι ΦΟΒΕΡΗ ταινία!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Φόβος ε; Αυτό είναι αρκετά διαφορετικά από στενοχώρια ή ανησυχία...
Δύο φορές θυμάμαι έντονα αυτή τη στιγμή. Η μία ήταν ένα βράδυ που είχα ξαπλώσει και ήμουν αρκετά πεσμένη ψυχολογικά και σκεφτόμουν τη ζωή μου στο μέλλον(κοντινό και μακρινό) σε σχέση με το πως θα την ήθελα και που περίπου πίστευα ότι θα ήταν(με βάση την τότε μου ζωή). Και αυτό που είδα, αυτό που φαντάστηκα πραγματικά με φόβισε. Ήταν από τα χειρότερα βράδια. Μετά από κάποια ώρα ηρέμησα κάπως...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[grotesque_mask]

τα χα παίξει πραγματικά όταν, το Πάσχα του 2008, κατά τη διάρκεια των διακοπών, καθώς προσπαθούσα να κοιμηθώ, ξαφνικά παρέλυσε το σώμα μου,δεν μπορούσα να κουνήσω χέρια-πόδια ούτε και γλώσσα για να φωνάξω, και η καρδιά μου χτυπούσε πάρα πολύ δυνατά,σαν να ήταν έτοιμη να βγει από το στήθος μου ο.Ο δεν ήξερα τι μου συνέβαινε, είχα φρικάρει. το πάθαινα απανωτά 3-4 φορές κάθε βράδυ, δεν μπορούσα να κοιμηθώ.
μετά έμαθα ότι αυτό λέγεται υπνική παράλυση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μάξιμος]

Ηταν χειμώνας, και ήμουν βράδυ κάπου στο Πασαλιμάνι.
Λόγω χειμώνα ήταν ερημιά, και ενώ περπατούσα, ακούω 2-3 σκυλιά να μου γαβγίζουν.
Δεν έδωσα σημασία στην αρχή, αλλά όταν αρχίζουν 1-2 σκυλιά να γαβγίζουν ακολουθούν και άλλα, και ξαφνικά, εκεί κοντά στην γέφυρα πέφτουν πάνω μου δεν θυμάμαι πόσα, αρκετά πάντως, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι άρχισαν να κτυπούν οι συναγερμοί των αυτοκινήτων από την ένταση των γαβγισμάτων.
Ένα μάλιστα ανέβηκε πάνω μου γρυλίζοντας και μου έδειχνε τα μπροστινά του δόντια.
Το μόνο που θυμάμαι ψιθύρισα ένα "Χριστέ μου", το σκυλί κατέβηκε και έφυγαν όλα, πόσο γρήγορα δεν θυμάμαι, είναι από τις λίγες φορές που πανικοβλήθηκα έτσι..

Παρόμοια κατάσταση έχω ζήσει και εγώ. Τοποθετώ και την δική σου γιατι γνωρίζω απο πρώτο χέρι τι αισθάνθηκες.
Ήμουν άφοβος ή σχεδόν άφοβος, για να τολμήσω να περάσω ανάμεσα απο 6 ή 7 μαντρόσκυλα, που ήταν αραγμένα στη μέση ενός κοπαδιού. Ομως ο λόγος που τόλμησα ήταν οτι ο τσομπάνης βρισκότανε μπροστά μου και σε απόσταση περίπου 30 μέτρων. Αυτό μου έδινε κάποια σιγουριά.
Αλλά, τη στιγμή που βρέθηκα στη μέση, σηκώθηκαν τα σκυλιά και με το τρίχωμά τους σηκωμένο. Αν σας πω για τα δόντια τους, μετά απο τριάντα χρόνια μου προκαλούν δάκρυα.
Φόβος ; Δεν ξέρετε τι θα πει.
Με τα πόδια μου καρφωμένα στο χώμα, άρχισα να ουρλιάζω. Ναι, σαν αγρίμι ! Αυτή ήταν η αιτία που σταμάτησαν.
Η δε τελευταία μου σκέψη, ήταν η εξής : αν ορμούσαν τα σκυλιά, να έπιανα το πρώτο και να το έπνιγα .

Τόσα σκυλιά αν ορμήσουν ξαφνικά, δεν προλαβαίνεις ούτε να χεστείς, όχι να πνίξεις κάποιο ! Αυτά ήταν μαθημένα να τα βάζουν με λύκους και αρκούδες, εγώ ήμουν μια μπουκιά !
Ακριβώς στην τελευταία μου σκέψη ήρθε ο τσομπάνης και με έσωσε κυριολεκτικά .
Με ρώτησε αν είμαι καλά και του απάντησα ΝΑΙ !
Καθώς έφευγα, τα πόδια μου έτρεμαν και τα μάτια μου ήταν γεμάτα δάκρυα.
Και να φανταστείτε οτι ήμουν ψύχραιμος ως τότε και 26 χρονών άνδρας.
Για να το ξεπεράσω, χρειάστηκε να κινδυνέψει το παιδί μου απο κάποιο σκυλί και να ορμήσω με τα χέρια μου να το πιάσω.
Ναι, βουτιά έκανα ! Με τα χέρια μου και δίχως κάτι να κρατώ. Ηταν ένα ακαθόριστης ράτσας σκυλί.
Αν το έπιανα, θα με δάγκωνε σίγουρα, αλλά είμαι σίγουρος οτι θα το χτυπούσα σαν χταπόδι και για όσο θα άντεχα, μέχρι να έπεφτα κάτω στο χώμα απο εξάντληση.
Κάποιες φορές δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας, μας παρουσιάζεται ξαφνικά και απλά τον ανακαλύπτουμε .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eumorfia95]

εγινε περιπου πριν απο 6 μηνες..... ειχα βγει με την παρεα μου για βολτα στην αριστοτελους ηταν καπου στις 1:30 το βραδυ και περιμεναμε το λεωφορειο οταν ξαφνικα συνηδιτοποιοισα οτι ειχα μεινει πιο πισω απο τους αλλους γιατι ειχα παει να παρω εισιτηρια και οτι καποιος με μαχαιρι βρισκονταν διπλα μου....κυριολεκτικα αρχισα να τρεμω και τα ποδια μου λυγισαν δεν ειχα δυναμη οχι να φωναξω αλλα ουτε να ανασανω. δεν θυμαμαι τιποτα αλλο.. οταν ξυπνησα ειδα τα παιδια διπλα μου!!! μου ειπαν οτι μολις τον ειδαν αρχισαν να φωναζουν και να τον χτυπανε!!!! τοσο φοβο δεν εχω ξανανιωσει ποτε στην ζωη μου!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[RunawayDreamer]

Ένα πρόσφατο που έχω νιώσει ήταν την ώρα που κοιμόμουν. Ήταν η κολλητή μου στο όνειρο μου και με είχε πιάσει από το λαιμό προσπαθώντας να με πνίξει. Ξυπνάω που λέτε μες στο βράδυ, και να μη μπορώ να αναπνεύσω, ένιωθα ακόμη τα χέρια της να σφίγγουν τον λαιμό μου και να πηγαίνω σαν εκείνα τα βλαμμένα που βλέπετε στα θρίλερ, και "ιχχχχ" και "αχχχχ" και "οχχχχ" και "ουυφφφφ". Ο,τι να ναι. Στο τσακ ήμουν να φώναζα την μαμά μου το χαζό...πραγματικά όμως, φοβήθηκα πολύ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.