Μισοάδειο ή μισογεμάτο;

[mindcircus]

Δηλαδη εμμεσα μου λες πω δε σου αρεσω? Δε πειραζει. θα σου περασει
Λες μπας και ειμαι η μαμα σου? Μπααα... με περνας καποια χρονακια. Κανονικα(θα σε μαλωσω τωρα), εσυ θα πρεπε να μου δινεις αισιοδοξια να μπορεσω να τα βγαλω περα πχ 23 χρονων κοριτσακι στο χαος μεσα.

Σοβαρα τωρα, Χιμελλιτα, αναισθητη δεν ειμαι. Που μακαρι να μουν δηλαδη. Αν και μερικες φορες θεωρειται αναισθησια αυτη η σταση απο τους διαφορετικους του ειδους, μονο αναισθησια δεν ειναι. Οχι, Χιμελιτα, δεν πεφτω τα βραδια παντα και κοιμαμαι ηρεμα. Κοιμαμαι ηρεμα τις περισσοτερες φορες ομως στη ζωη μου, οταν κατα τη διαρκεια της ημερας, εχω κανει το χρεος μου. Διαφερει αυτο το χρεος απο τον εναν ανθρωπο στον αλλο.

Δεν εχω λογο να στεναχωριεμαι επειδη με παρατησε ο φιλος μου ή επειδη δε μου κατσε η ταδε δουλεια παραπανω απο οσο μου επιτρεπεται, αλλα για τα αρρωστα παιδακια και τα μπασταρδακια σκυλακια στους δρομους και θα στο φερω πιο κοντα σε εμας στις αναπτυγμενες χωρες πχ,στο διπλανο σου σπιτι, τα παιδακια που δεν εχουν δει ποτε τη μαμα τους η τον μπαμπα τους, που χουν μεγαλωσει μονα, που ειναι ορφανα, που οι γονεις τους τα εγκατελειψαν γιατι ειναι αχρηστοι, που ο κοσμος εχει αναγκη για στηριξη κι αγαπη, που εγω σαν ''τσιρκομυαλη'' αν δεν τα δωσω, θα δυστυχισω. Στεναχωριεμαι παρα πολυ βαθια Χιμελα για δικα μου θεματα, οποιον δικο μου κι αν ρωτησεις θα στο πει, οταν ερχεται εκεινη η ωρα και αναλυω τα συναισθηματα μου αφου, τα απολαυσω*. Ναι, τα απολαμβανω. Περναω απο σταδια ομως, δε μενω εκει. Δε μου αρεσει η στασιμοτητα ουτε η ευκολια. Μαρεσουν αυτα που μου δινουν γνωση, συνηθως ειναι ο δυσκολος δρομος και με εξελισσουν σαν ατομο. Αυτο πρωτα το καταλαβαινεις εσυ, κι επειτα οι αλλοι αν και λιγο σε νοιαζει αυτο. Ομως φροντιζω να ορθοποδησω συντομα γιατι καποιος εξω με χρειαζεται και συντομα.

* Αμφιβαλλω αν το ''απολαμβανω'' το εννοουμε εμεις οι δυο με τον ιδιο τροπο.

Εχασα τη μεγαλη μου αγαπη και στεναχωριεμαι? Αν ηταν η μεγαλη μου αγαπη, δε θα χανοταν. Δεν μπορω να τα βαλω με το καρμα μου η για να το παω πιο επιφανειακα, με την επιλογη του συντροφου μου. Αγαπας, θα πει ναφηνεις τον αλλον ελευθερο να επιλεγει. Αν ποτε κανω παιδια, θα κανω αυτο. Ελευθερα να επιλεγουν. Θα στεναχωρηθω οσο πρεπει, μετα πρεπει να κανω την αυτοκριτικη μου,να φιλοσοφησω, να αναλαβω πληρως τις ευθυνες μου, να με συγχωρεσω, να συγχωρεσω τον αλλο και μετα να παω παρακατω.
Εχασα τη δουλεια μου? Ε και? Θα βρω κατι αλλο, καλυτερο. Μπορει να αποδειχτει και χειροτερο. Ε και? Θα ψαξω να βρω τι φταιει και θα κανω κι αλλη προσπαθεια. Σιγα μη βγω χαμενη. Αλλα ακομα κι αν κατι δε παει καλα, παρακατω. Δεν εχω χρονο.

Ενα μυστικο μου ςςςς, οσες φορες περνω ζορια, απομακρυνομαι για να μη θορυβησω. Τα βρισκω μονη μου λυτρωτικα, παρακατω τωρα.

Η μητερα σου κατι ξερει που ειναι αισιοδοξη και κοιτα την αισιοδοξη πλευρα της ζωης. Και ειμαι σχεδον σιγουρη πως περισσοτερες φορες επεσε προβληματισμενη στο κρεβατακι της παρα ισως εσυ.
Πιστευω πως εχει πιασει ενα νοημα. Πως η ζωη ειναι τοσο δα, να τοσοδουλικη που τα χρονια φευγουν σα το νερακι... Που εχει ψαξει το νοημα της και τον Δημιουργο της, εχει βρει την ισορροπια της και το μπαλανς της κι οταν αυτο ταλαντευεται καμια φορα βρισκει εξυπνους τροπους να το στρωνει.
Χωρις αισιοδοξια και θετικη σταση στη ζωη εισαι εντελως χαμενος. Η θετικη μου σταση απεναντι στη ζωη κι απεναντι στα προβληματα μου, μουχει δωσει τα καλυτερα. Πολυ δυνατες φιλιες που αντεχουν στον χρονο, πολυ δυνατες αγαπες που επισης αντεχουν στον χρονο, καλες δουλειες και το κυριοτερο? Υγεια για να κανω ολα αυτα.

Για να χεις θετικη σταση απεναντι στη ζωη πρεπει να χεις μαθει να σκυβεις και να μυριζεις τη βρεγμενη γη, να γινεσαι ενα με τη φυση, εκει που ανηκεις, στην φυση, να χεις πατησει τον υπερτατο ανθρωπινο εγωισμο, να χεις πνευματικη διαυγεια και φιλοσοφημενο πνευμα, να ακους και να αφουγκραζεσαι τον διπλανο σου και καθε φορα να θυμασαι πως η ζωη ειναι ωραια μονο οταν εχεις σωστους ανθρωπους διπλα σου, μεχρι το τελος, ειτε προκειται για το τελος της σχεσης, ειτε για το τελος του καθενα μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Δηλαδη εμμεσα μου λες πω δε σου αρεσω?

Χαχα βρε συ, όντως ακούστηκε πολύ άσχημο αυτό, αλλά δεν είχα στο μυαλό μου εσένα, είχα τη μαμά μου.

Εγώ δεν μπορώ να πω, έγινε αυτό το κακό, ε και; Θα ψάξω να βρω τι έφταιξε - και σχεδόν πάντα θα βρω και ένα σημείο όπου φταίω εγώ. Θα τα βάλω με τον εαυτό μου. Θα αρχίσω τα "κι αν είχα κάνει αυτό;", "κι αν είχα πει αυτό;". Θα αυτοτιμωρηθώ. Δεν μπορώ να δω τίποτα θετικά αν πρώτα δεν αυτομαστιγωθώ, αν δεν πέσω στα πατώματα. Κι ύστερα σοφή - ελλείψει άλλης επιλογής - θα πω "δε βαριέσαι, ουδέν κακό αμιγές καλού". Δε θα το πιστέψω μέσα μου όμως. Αν μπορούσα, θα έκανα το κακό να μη συμβεί. Παρηγοριά στον άρρωστο δηλαδή. Δε θεωρώ οτι κάθε κακό μπορείς να το δεις θετικά. Δεν υπάρχει καλό μες στο κακό. Το καλό θα ήταν να μην έχει συμβεί το κακό. Αφού συνέβη, το θεωρώ άχρηστο να κάθεσαι να σκέφτεσαι τα θετικά.

Ποτέ δε θα μπορέσω να γίνω αισιόδοξος άνθρωπος. Πάντα θα βλέπω το ποτήρι μισοάδειο - για να στεναχωρηθώ λιγότερο αν τελικά αδειάσει τελείως και να χαρώ περισσότερο αν τελικά γεμίσει. Και ξέρεις κάτι; Όσες φορές για αλλαγή είπα να δω κάτι αισιόδοξα, οτι όλα θα πάνε καλά, πάντα διαψεύστηκα κι αυτό πόνεσε. Σε ό,τι κάνω ξεκινάω με αρνητικό πρόθεμα για να ανέβω. Δεν μπορώ την απότομη προσγείωση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Δεν είναι αλήθεια ότι οι αισιόδοξοι άνθρωποι δεν προβληματίζονται.
Δίνουν μια άλλη διάσταση στον προβληματισμό τους όμως, μια διάσταση με θετική προδιάθεση.
Η μάνα σου μάλλον έχει περάσει πολλά στη ζωή της ώστε να ξέρει πια, πως το να τριβελίζεις τα προβλήματα δεν οδηγεί απαραίτητα σε λύσεις.
"Μην κλαις" λένε, "για ό,τι διορθώνεται (αφού έτσι κι αλλιώς μπορείς να το διορθώσεις) αλλά και για ό,τι δεν διορθώνεται" (αφού έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να το διορθώσεις).

Δεν υπάρχει καλό μες στο κακό.

Αλίμονο αν δεν υπήρχε. Όπως υπάρχει και "κακό" μες το "καλό".
Δεν μπορείς να ορίσεις την ειρήνη χωρίς πόλεμο, ούτε τη μέρα χωρίς να ξέρεις πώς είναι η νύχτα. Έτσι και το "καλό" υπάρχει επειδή υπάρχει το "κακό" και τούμπαλιν.
(Ανάθεμα αν μπορούμε αλήθεια να δώσουμε ένα σαφή ορισμό του "καλού" και του "κακού" ώστε να προχωρήσουμε και σε περαιτέρω σκέψεις...)
Τίποτα δεν είναι αμιγώς θετικό ή αρνητικό πάντως και όλα έχουν να κάνουν με την οπτική γωνία και τη χρονική στιγμή.

Ο πατέρας μου πέθανε από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Λίγες μέρες νωρίτερα του είχαν διαγνώσει καρκίνο στο συκώτι. Θα πέθαινε μέσα σε φρικτούς πόνους, εάν η καρδιά του δεν είχε φροντίσει να τον λυτρώσει...

Στις πρώτες σελίδες αυτού του θέματος η Λια έγραψε:

"Μπορεί οι απαισιόδοξοι να έχουν μακροπρόθεσμα δίκιο, οι αισιόδοξοι όμως περνούν καλύτερα στο μεταξύ" -Ανώνυμος

Προσωπικά δεν ξέρω αν χαρακτηρίζω τον εαυτό μου ως αισιόδοξο.
Είμαι περισσότερο σαν το μικρό παιδί που με περιέργεια ξεσκίζει το περιτύλιγμα της ζωής, να δει τι έχει μέσα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Αλίμονο αν δεν υπήρχε. Όπως υπάρχει και "κακό" μες το "καλό".
Δεν μπορείς να ορίσεις την ειρήνη χωρίς πόλεμο, ούτε τη μέρα χωρίς να ξέρεις πώς είναι η νύχτα. Έτσι και το "καλό" υπάρχει επειδή υπάρχει το "κακό" και τούμπαλιν.
(Ανάθεμα αν μπορούμε αλήθεια να δώσουμε ένα σαφή ορισμό του "καλού" και του "κακού" ώστε να προχωρήσουμε και σε περαιτέρω σκέψεις...)
Τίποτα δεν είναι αμιγώς θετικό ή αρνητικό πάντως και όλα έχουν να κάνουν με την οπτική γωνία και τη χρονική στιγμή.

Σαφώς και είναι λογικό και επιθυμητό να υπάρχει το κακό ώστε να ξεχωρίζουμε και να εκτιμούμε το καλό. Ομοίως ο πόλεμος, η αρρώστεια, ο χωρισμός, η ψευτιά και τόσα άλλα αρνητικά. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι αυτά τα κακά βρίσκονται μέσα στα καλά. Όταν συμβαίνει κάτι κακό (πχ. θάνατος) ο άνθρωπος ως άμυνα αρχίζει κι εφευρίσκει πιαθανά καλά που ενυπάρχουν ή προκύπτουν από το κακό αυτό, πχ. στην προκειμένη "τουλάχιστον δεν υπέφερε", "τουλάχιστον δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια", "τουλάχιστον έφυγε ήρεμος" κλπ κλπ. Αν όμως μπορούσαμε να επιλέξουμε, ποτέ δε θα διαλέγαμε να συμβεί το κακό ώστε να έχουν ισχύ τα καλά που έχουμε εφεύρει. Είναι αυτό που είπα πριν: παρηγοριά στον άρρωστο. Οι αισιόδοξοι άνθρωποι αυτό κάνουν. Προσπαθούν μέσα σε ένα κακό να βρουν καλά. Εγώ προτιμώ να κλάψω και να πονέσω για το κακό παρά να προσπαθήσω να το υποβαθμίσω. Δε θέλω να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Μέσα στο κακό δεν υπάρχει καλό - παρά μόνο αυτό που εφευρίσκουμε για να επιβιώσουμε. Αυτό όμως δεν είναι καλό. Είναι υποκατάστατο αυτού του καλού που υπήρχε πριν γίνει το κακό. Και τα υποκατάστατα δεν ικανοποιούν απόλυτα κανέναν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[chrisss]

η εμπειρια μου, μου εχει δειξει πως το ποσο αισιοδοξος ή απαισιοδοξος εισαι δεν εχει και τοσο σχεση τελικα με το αν θα τα ''πας καλα'' στη ζωη σου ή οχι.εχω δει ανθρωπους μες τη γκρινια και τη μιζερια να εχουν δουλειες που ανθιζουν και εχω δει ανθρωπους αισιοδοξους σε μονιμη βαση να τους κυνηγα μια μονιμη γκαντεμια!
βεβαια εγω πιστευω πως καλυτερα να εισαι θετικος πριν συμβει κατι αρνητικο παρα αρνητικος απο την αρχη.
δηλαδη αν ειναι να συμβει ''το κακο'' να μη στεναχωριεσαι προκαταβολικα, στεναχωρισου αφου συμβει και μετα!

επισης πιστευω οτι στους καλους και ''χαμογελαστους'' ανθρωπους συμβαινουν ''καλα'' πραγματα.
και οτι οταν πιστευεις πολυ σε κατι ολο το συμπαν συνομωτει για να πραγματοποιηθει....
επισης εχω δει πολλους ανθρωπους που ειναι θετικοι και χαμογελαστοι να τα πηγαινουν πολυ καλα στη ζωη τους.να τους ερχονται ολα βολικα.

εγω θελω να ειμαι παντα θετικη να ακτινοβολω χαρα και αισιοδοξια
απαξιω για τη μιζερια και την ατυχια και εμπιστευομαι την πορεια της ζωης.
δε μου αρεσουν τα αρνητικα συναισθηματα ουτε μπορω να νιωθω δυστυχια.

χιμελα, μια φιλικη συμβουλη ρε συ μη καθεσαι και ''ξοδευεσαι'' τοσο για το αν μιλησες σωστα σε καποιον ή αν εκανες ολα οσα επρεπε να κανεις ή ...ή...
χαλαρα...πιο χαλαρα...μη σκοτιζεσαι. νομιζω οτι εισαι σπουδαιο παιδι και οτι ολο αυτο ειναι και ενας μηχανισμος αμυνας.δλδ αν ξεκινησω αρνητικα και δε μου βγει θα πονεσω λιγοτερο απο το αν κανω ονειρα και τελικα αποτυχω.σκεψου...να κανεις ονειρα και να τα δεις να υλοποιουνται...εκει ειναι η μεγαλυτερη ευτυχια και ικανοποιηση.μη φοβασε να πετυχεις!αλλα ουτε και να αποτυχεις!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

χιμελα, μια φιλικη συμβουλη ρε συ μη καθεσαι και ''ξοδευεσαι'' τοσο για το αν μιλησες σωστα σε καποιον ή αν εκανες ολα οσα επρεπε να κανεις ή ...ή...
χαλαρα...πιο χαλαρα...μη σκοτιζεσαι. νομιζω οτι εισαι σπουδαιο παιδι και οτι ολο αυτο ειναι και ενας μηχανισμος αμυνας.δλδ αν ξεκινησω αρνητικα και δε μου βγει θα πονεσω λιγοτερο απο το αν κανω ονειρα και τελικα αποτυχω.σκεψου...να κανεις ονειρα και να τα δεις να υλοποιουνται...εκει ειναι η μεγαλυτερη ευτυχια και ικανοποιηση.μη φοβασε να πετυχεις!αλλα ουτε και να αποτυχεις!

Βασικά το προσπαθώ πολύ να είμαι πιο χαλαρή, να μην αναλύω. Αλλά ό,τι κι αν κάνω, αυτό το "κρατάω και μια πισινή" πάντα με κυνηγάει. Κρατάω πάντα το σωσίβιο και προσεύχομαι να είναι αχρείαστο. Β΄΄εβαια αυτό το σωσίβιο δε μου επιτρέπει να κολυμπήσω όπως θα ήθελα, αλλά το προτιμώ από το να κολυμπήσω 20 φορές ελεύθερα και μία να πνιγώ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Apro]

εγώ συμφωνώ με την Isiliel, οτί στο καλό υπάρχει και το κακό και αντίστροφα....
εκτός το ότι είναι δύσκολο να ορίσεις το καθένα ξεχωριστά, νομίζω οτί είναι δύο πράγματα διαφορετικά αλλά φτιαγμένα από το ίδιο υλικό....
είναι μια ενέργεια που μπορεί να σημαίνει καλό για εμένα, αλλά να είναι ζημιογόνα για τον άλλον και άρα μια ενέργεια ταυτοχρόνως κακή....
επίσης υπάρχει η περίπτωση, κάτι καλό ή κάτι κακό, να είναι κάτι ουδέτερο για εμάς..., π.χ. όταν καπνίζω, η λογική λέει ότι κάνω κακό στον εαυτό μου, για εμένα όμως έχει μετατραπεί σε μια ουδέτερη κατάσταση....
όπως και να έχει αυτά τα δύο, βρίσκονται μέσα σε έναν κύκλο και μπορώ να πω οτί βρίσκονται στον ίδιο χώρο....
δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που βιώνει μέσα στο καλό, χωρίς να μπορεί να οσφριστεί και το κακό
εγώ σε γενικές γραμμές είμαι αισιόδοξος άνθρωπος..., υπάρχουν στιγμές απαισιοδοξίας, αλλά γνωρίζω οτί είναι θέμα επιλογών....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

η εμπειρια μου, μου εχει δειξει πως το ποσο αισιοδοξος ή απαισιοδοξος εισαι δεν εχει και τοσο σχεση τελικα με το αν θα τα ''πας καλα'' στη ζωη σου ή οχι.εχω δει ανθρωπους μες τη γκρινια και τη μιζερια να εχουν δουλειες που ανθιζουν και εχω δει ανθρωπους αισιοδοξους σε μονιμη βαση να τους κυνηγα μια μονιμη γκαντεμια!

Διαφωνω. Κι ερχεται αυτο και σε αντιφαση με το πιο κατω που λες. Κατα τη δικη σου γνωμη ανθιζουν οι δουλειες τους! Κατα τη δικη τους, ομως δεν τους αρεσει τιποτα και γκρινιαζουν! Αντιθετως, οι αισιοδοξοι, ειτε στραβα πανε σε καποια φαση τα πραματα ειτε καλα, στο τελος μενουν με το χαμογελο στα χειλη.
Να ας πουμε εδω θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου.

επισης πιστευω οτι στους καλους και ''χαμογελαστους'' ανθρωπους συμβαινουν ''καλα'' πραγματα.
και οτι οταν πιστευεις πολυ σε κατι ολο το συμπαν συνομωτει για να πραγματοποιηθει....
επισης εχω δει πολλους ανθρωπους που ειναι θετικοι και χαμογελαστοι να τα πηγαινουν πολυ καλα στη ζωη τους.να τους ερχονται ολα βολικα.

Κι εδω παρακατω, με εκανες να χαρω! Πολυ ωραια απαντηση Κρις!

εγω θελω να ειμαι παντα θετικη να ακτινοβολω χαρα και αισιοδοξια
απαξιω για τη μιζερια και την ατυχια και εμπιστευομαι την πορεια της ζωης.
δε μου αρεσουν τα αρνητικα συναισθηματα ουτε μπορω να νιωθω δυστυχια.

Του καθενος απο εμας το χαμογελο κρυβει κι ενα μυστηριο, εκτος αν ειναι ψευτικο.
Συνηθως οι ανθρωποι γκρινιαζουν γιατι δεν υπαρχουν καλοι φιλοι η αγαπη. Ναι, δεν υπαρχουν καλοι φιλοι κι αγαπη αν δεν εισαι καλος φιλος και δεν τους αγαπας. Στην πραγματικοτητα, αυτοι που μιζεριαζουν συνεχως κι αναμασουν το ιδιο τροπαρι δεν ειναι οι ιδιοι γνησιοι, δε θελουν να μπουν στα βαθια μιας γνησιας σχεσης.

Οποιος ανυποκριτα κανει κατι για να βελτιωσει τη ζωη/μοιρα του, παντα τα καταφερνει. Ακομα κι αν δε καταφερει να κερδισει ακριβως αυτο για το οποιο αγωνιζεται, θα βρει αλλα σπουδαια στον δρομο της προσπαθειας. Δε θα χασει τον χρονο του σε κλαψες, σε μιρλα, σαυτη την αηδιαστικη αυτολυπηση. Μαρεσει το κεφαλι ναναι ψηλα. Η καλη τυχη ευνοει τους εργατικους και τους ειλικρινεις. Ακομα και μεσα απο χιλια κυμματα, βγαινουν αθορυβα και γαληνια στη στερια.

Και κατι που πιστευω παρα μα παρα πολυ. Δε μας εκπροσωπουν οι ερωτες μας, οχι. Οι φιλιες μας μας εκπροσωπουν.

Σε ό,τι κάνω ξεκινάω με αρνητικό πρόθεμα

Καταναλωση ενεργειας. Βγαινεις πτωμα προτου καν αρχισεις να ''δουλευεις'' . Τι ορεξη ναχεις μετα?

Βασικά το προσπαθώ πολύ να είμαι πιο χαλαρή, να μην αναλύω. Αλλά ό,τι κι αν κάνω, αυτό το "κρατάω και μια πισινή" πάντα με κυνηγάει. Κρατάω πάντα το σωσίβιο και προσεύχομαι να είναι αχρείαστο. Β΄΄εβαια αυτό το σωσίβιο δε μου επιτρέπει να κολυμπήσω όπως θα ήθελα, αλλά το προτιμώ από το να κολυμπήσω 20 φορές ελεύθερα και μία να πνιγώ...

Το να αναλυεις δεν ειναι κακο. Αντιθετως, χρειαζεται. Μην τα μπερδευεις. Ο απολογισμος ειναι απαραιτητος σε πολλα προσωπικα μας ζητηματα. Σκεπτομενη ομως παντοτε αρνητικα ειναι κακο και για σενα αλλα και για τους αλλους. Δεν τους κανεις ευτυχισμενους...

Εχω, ας πουμε μια φιλη, που μονιμως μου μιλα για αρρωστιες, θλιβερα πραματα που συμβαινουν στη ζωες των αλλων. Η ιδια, παρολο που δεν το παραδεχεται δεν ειναι ευτυχισμενη, ενω αν σου περιγραψω τη ζωη της, θα μου πεις ''αποκλειεται''. Ετσι καποια στιγμη ενιωσα τοσο ασχημα, πως μου ρουφαγε ολη μου την ενεργεια (κι αλλοι ανθρωποι μεχουν κανει να νιωσω ετσι) και με ολο αυτο, απομακρυνθηκα απο κοντα της. Με εκανε να νιωθω σα ναμαι κατω απο τη γη. Κι εμενα μου αρεσουν τα συννεφακια. Δε με εκανε ευτυχισμενη. Εγω θελω να περναει καλα ο αλλος μαζι μου. Ξερουμε πως υπαρχουν τα κακα στη ζωη. Πρεπει να τα συζηταμε η να δειχνουμε τον φοβο μας? Λεξη-κλειδη των απαισιοδοξων - Φοβος.
Αντι να χανουμε χρονο, ας φερουμε χαρουμενο κλιμα κι αγαπη.
Αλλα επειδη την αγαπαω, ηρθα διπλα της ξανα, εχοντας αναλυσει την συμπεριφορα της, απαγορευοντας της να μου μιλα για τετοια πραματα ειτε λεγοντας της το, ειτε δειχνοντας την δυσαρεσκεια μου. Το σεβαστηκε κι ετσι απο τοτε, το στρωσαμε. Αν φερνεις αρνητικοτητα στις σχεσεις σου, εγγυημενα, τιποτα δεν παει καλα, ετσι οπως το θελεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[αναγνώστης]

Θεωρώ πως το ζήτημα δεν είναι να είναστε αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι στα πράγματα που κάνουμε αλλά να γνωρίζουμε τι χρειάζεται να μπορούμε να κάνουμε για να τα πραγματοποιήσουμε.Κατακτώντας τις ικανότητες γι'αυτά καταφέρνουμε,τα πετυχαίνουμε και δεν χρειάζεται να νοιώθουμε αισιόδοξοι,να αλλάζει δηλαδή η διάθεσή μας προς το καλύτερο για να τα επιτύχουμε.Η διάθεση που έχουμε δε μας δίνει τις γνώσεις ή τις ικανότητες για να πετύχουμε κάτι.Αυτό αφορά βέβαια τα πιο πρακτικά ζητήματα που μπορεί να αποκτήσει κάποιος.

Όσον αφορά τις καταστάσεις πόνου και οδύνης που βιώνει κανείς,αρκεί να ξέρει ότι τίποτα δεν τελειώνει πουθενά,ο άνθρωπος δεν μπορεί να σταματήσει να είναι ευτιχισμένος ή να έχει ένα νόημα στη ζωή του όταν μεγάλες απώλειες,προσωπικές ή ανθρώπινες του συμβαίνουν.Χρειάζεται να ξέρει ότι ό,τι δεν μπορεί να το αντέξει ή είναι δεινό γι'αυτόν και θα'ναι για πάντα είναι κάτι που μπορεί να ξεπεράσει.Ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει βαριές καταστάσεις,μπορεί να περάσει το στάδιο του θρήνου και μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του ζώντας τη στιγμή της έστω και με αυτές τις απώλειες που έχει.Θα υπάρχει πάντα ή η θλίψη γι'αυτό που συνέβη ή η ζωή μαζί με αυτό που έφυγε του οποίου η σκέψη αναπληρώνει την απουσία του και γι'αυτό το νιώθουμε πάντα παρών.Η θλίψη οδηγεί τον άνθρωπο να αποκτήσει κάποια στιγμή άμυνα σε αυτήν,να ανακαλύψει την κρυμμένη του εσωτερική δύναμη όπως λέμε και να πει <<Εγώ θα προχωρήσω>>.Και μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να γίνει καλύτερος,ισχυρότερος πνευματικά και να κατανήσει ότι τα πράγματα στη ζωή μπορεί να τα αντιμετωπίσει,ότι εκείνα δεν μπορούν να τον καταστρέψουν ή να τον αφανίσουν,ότι τίποτα δεν υπάρχει που να μπορεί να προκαλέσει τόσο φόβο ή να τον απειλήσει πραγματικά,αισθάνεται δυνατός,με αυτοπεποίθηση και έχει τη σιγουριά ότι μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα χωρίς να βλαφθεί στο ελάχιστο από αυτά.Αυτό το καταλαβαίνει είτε ζώντας και συνειδητοποιώντας ότι όλα τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν είτε αντιμετωπίζωντας μια δύσκολη κατάσταση όπου καταλαβαίνει πως τίποτα δεν μπορεί να τον φοβίσει ή πως όλα μπορεί να τα ξεπεράσει.Αυτή η δύναμη,απ'τη γνώση του ότι όλα ξεπερνιούνται έιναι αυτή που μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τους κινδύνους.Η αισιοδοξία μας δεν μπορεί να μας σώσει.

Τα πράγματα έχουν ένα λόγο για τον οποίο γίνονται και έναν τρόπο με τον οποίο καταφέρνονται.Το να εμμένεις να αισθάνεσαι απλώς καλά,ότι όλα θα πάνε καλά και να σκέφθεσαι θετικά μόνο άμοιρο μπορεί να σε κάνει απέναντι στην απουσία των ενεργειών που δεν πραγματοποιείς για να κάνεις τα πράγματα που θες.Είναι σα να σου λείπει η συνείδηση εκείνης της προϋπόθεσης που χρειάζεσαι για να ξεπεράσεις πράγματα που είναι να έχεις γνώση αυτών των πραγμάτων δηλ. ότι τα πράγματα αυτά μπορούν να ξεπεραστούν.Οι εσωτερικές σου δυνάμεις γίνονται μέσα από εσένα, σα να μην τις θυμόσουνα ότι υπήρχαν και τώρα ξαναζωντανεύουν (τις ανακαλείς) τις ξαναθυμάσαι.Όσο περισσότερη δύναμη αποκτάς μέσα σου,όσο περισσότερο πιστεύεις σε σένα,όσο περισσότερο αισθάνεσαι δυνατός να αντιμετωπίσεις ένα πράγμα τότε αυτό σημαίνει ότι θα το ξεπεράσεις.

Η αισιοδοξία,η εντύπωση (και όχι η γνώση) ότι θα το ξεπεράσεις είναι αφελής,δε στηρίζεται πουθενά και δε σου προσφέρει καμιά βοήθεια.Η διάθεσή μας δε μας βοηθά να αλλάξουμε τα πράγματα.Η οποία μπορεί να μεταπίπτει από αισιόδοξη σε απαισιόδοξη αλλά δε μας επηρεάζει να κάνουμε κάτι που θέλουμε ή να μην κάνουμε κάτι όταν γνωρίζουμε πώς να το κάνουμε.Το να λες και να θέλεις να αισθανθείς ότι τα πράγματα θα πάνε καλά,είναι αισιόδοξα,χωρίς να το πιστεύεις αυτό και να αγωνίζεσαι γι'αυτό,είναι κάτι τεχνητό δεν μπορεί να κάνει αυτά που θα έκανες για να καταφέρεις κάτι (να ξεπεράσεις το θρήνο).Αυτό είναι κάτι άγονο.Στέκεσαι σαν όλα να γίνονται ερήμην σου,σα να σε πάνε όλα όπου θέλουν,σα να εξαρτιώνται από μια μεγάλη,άγνωστη,αόριστη δύναμη για να αντιμετωπιστούν ή να λυθούν και εσύ απλώς παρακολουθείς πώς θα γίνουν τελικά και μόνο ελπίζεις,αισθάνεσαι αισιόδοξος σα να αυταπατάσαι ότι έτσι θα βοηθήσεις κι εσύ να γίνουν καλύτερα.Και το αποτέλεσμα είναι ή να γίνουν αλλά όχι ως αποτέλεσμα δικής σου προσπάθειας ή να μη γίνουν επειδή εσύ ο ίδιος δεν έδρασες και όχι επειδή κάποια στιγμή αισθάνθηκες απαισιόδοξος ή νόμισες ότι δε θα πραγματοποιηθούν.
​

Αν κάποιοι νομίζουν ότι τα πράγματα έχουν χαθεί για πάντα δεν ξέρουν ότι αντιμετωπίζονται ή ότι έχουν δυνάμεις μέσα τους και δεν έχουν μάθει να υποφέρουν,να αντέχουν για να αντιμετωπίσουν κάτι και γι'αυτό εγκαταλείπονται σε μόνιμη θλίψη που δε φεύγει σιγά σιγά με το πέρασμα του καιρού ή θεωρούν πως η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα,δεν έχει μέλλον.Δεν μπορούν να τη συνεχίζουν.Μόνο εάν βρούν τη δύναμη να το ξεπεράσουν συνειδητοποιούν πως αυτό που νόμιζαν ήταν ο φόβος ότι δε θα το αντιμετωπίσουν και πιστεύουν ότι η ζωή μπορεί να προχωρήσει.
Εάν κάποιος πιστεύει μέσα του θα αισθανθεί και καλά,ότι έχει αυτοπεποίθηση και θα τα καταφέρει.Αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την αισιοδοξία ή απαισιοδοξία ενός ανθρώπου.
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Η αισιοδοξία,η εντύπωση (και όχι η γνώση) ότι θα το ξεπεράσεις είναι αφελής,δε στηρίζεται πουθενά και δε σου προσφέρει καμιά βοήθεια.Η διάθεσή μας δε μας βοηθά να αλλάξουμε τα πράγματα.

Η αισιοδοξία, από μόνη της σαφώς και δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Όμως η απουσία της μπορεί να μας στερήσει από το κίνητρο να πράξουμε και να μας καθυστερήσει.
Τι σημασία έχει να γνωρίζω τι χρειάζεται να γίνει για να υλοποιηθεί κάτι, όταν δεν πιστεύω ότι μπορώ να το επιτύχω;

Εξάλλου όποιος έχει μάθει μέσα από τις εμπειρίες του ότι:

ό,τι δεν μπορεί να το αντέξει ή είναι δεινό γι'αυτόν και θα'ναι για πάντα είναι κάτι που μπορεί να ξεπεράσει.

δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίζει με αισιοδοξία τις καταστάσεις που έρχονται στο δρόμο του.
Με την αισιοδοξία αυτού που ξέρει πως "ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[SICX]

Μέσα από τις εμπειρίες μας και εξʼ αιτίας αυτών, διαμορφώνουμε μια νοοτροπία απέναντι στη ζωή που θεωρούμε ότι μας βοηθά να αντεπεξέλθουμε στις ανάγκες της.

Yπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να προετοιμάζονται για τα χειρότερα, ώστε αν τα καλύτερα έρθουν, να εκπλήσσονται ευχάριστα. Δημιουργούν σενάρια καταστροφών και ελπίζουν οι κακοτοπιές, να τους βρουν προετοιμασμένους. (Η «επιτυχία» άραγε δε χρειάζεται προετοιμασία;)

Υπάρχουν κι αυτοί που κυκλοφορούν μόνιμα με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας. Δεν αγχώνονται και κυρίως έχουν εμπιστοσύνη σʼ αυτά που θα φέρει ο χρόνος.
Με παράλογη -για τους άλλους- σιγουριά, ονειρεύονται το μέλλον, έτσι όπως θα το ήθελαν, αδιαφορώντας για τις πιθανές δυσκολίες.

Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε; Πώς καταλήξατε σʼ αυτή;
Ποιοι νομίζετε ότι φτάνουν ευκολότερα στους στόχους τους και με λιγότερες απώλειες;
Τελικά είναι το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο;

μισο γεματο παντα.....αλλα χωρις αυτο να σημαινει πως δν βαζω υψηλους στοχους. στις δυσκολες περιπτωσεις βαζω χιουμορ, ετσι κι αλλιως παντα θα υπαρξει δυσκλοτερη, δε βαριεσαι, τα προβληματα ειναι για λυση και απολαυση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

μισογεμάτο...πάντα μισογεμάτο ποτέ μισοάδειο
άλλωστε όταν έχεις ο ίδιος καλή διάθεση ακόμα και η κακή διάθεση του άλλου ή η αρνητική του ενέργεια δεν σε επηρεάζει....
αισιοδοξία και πλουραλισμός στα συναισθήματα.....
να κυνηγάμε πάντα το χαμόγελο
δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[skoumas]

εεεε μισογεμάτο βέβαια. αφού έχει νερό μέσα και μπορείς να ξεδιψάσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

εεεε μισογεμάτο βέβαια. αφού έχει νερό μέσα και μπορείς να ξεδιψάσεις.

Και το μισοάδειο φίλε μου περιέχει μέσα του "νερό", μόνο που σε αυτή την περίπτωση νιώθουμε πως δεν μας "ξεδιψά"
Φαίνεται πως η αισιοδοξία έχει αυτή τη δύναμη...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[passenger123]

Μέσα από τις εμπειρίες μας και εξʼ αιτίας αυτών, διαμορφώνουμε μια νοοτροπία απέναντι στη ζωή που θεωρούμε ότι μας βοηθά να αντεπεξέλθουμε στις ανάγκες της.

Yπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να προετοιμάζονται για τα χειρότερα, ώστε αν τα καλύτερα έρθουν, να εκπλήσσονται ευχάριστα. Δημιουργούν σενάρια καταστροφών και ελπίζουν οι κακοτοπιές, να τους βρουν προετοιμασμένους. (Η «επιτυχία» άραγε δε χρειάζεται προετοιμασία;)

Υπάρχουν κι αυτοί που κυκλοφορούν μόνιμα με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας. Δεν αγχώνονται και κυρίως έχουν εμπιστοσύνη σʼ αυτά που θα φέρει ο χρόνος.
Με παράλογη -για τους άλλους- σιγουριά, ονειρεύονται το μέλλον, έτσι όπως θα το ήθελαν, αδιαφορώντας για τις πιθανές δυσκολίες.

Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε; Πώς καταλήξατε σʼ αυτή;
Ποιοι νομίζετε ότι φτάνουν ευκολότερα στους στόχους τους και με λιγότερες απώλειες;
Τελικά είναι το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Αγαπητή φιλη , με το αναγνωσμα του θεματος σου μου ήρθε ασυναίσθητα στο μυαλό μου ο..γόρδιος δεσμός ο οποίος δεν έβρισκες την άκρη για να λυθεί και ο Μέγας Αλέξανδρος , όντας κατακτητής , τον έκοψε με το σπαθί του.

Το να δείς για μένα το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο, εκτός απο σε ποιά κατηγορία ανθρώπου ( αισιόδοξου ή απαισιόδοξου ) έχει κάποιος αποφασίσει να ενταχθεί με τις ανάλογες επιλογές που τον χαρακτηρίζουν , μεγάλη σημασία έχει και το κίνητρο το οποίο θα τον οδηγήσει στην επιλογή του.

Πολλές φορές το ίδιο το κίνητρο ( στόχος ) του καθενός μπορεί να τον μετατρέψει κυριολεκτικά από την μία κατηγορία στην άλλη .
Όταν μάλιστα αυτό το κίνητρο είναι "ευγενές" και "τροφοδωτεί" την όλη ενέργεια και αποφασιστικότητα μας έχουμε κάθε λόγο να βλέπουμε το ποτήρι πάντα μισογεμάτο και με "τάσεις" πλήρους γεμίσματος.

Τα ευγενή ιδανικά , οι μεγάλες ιδέες , η αληθινή προσφορά και απολαβή μιάς πράξης μας όταν επιλεγούν στην σκέψη και την ψυχή μας ώς "κινητήριοι μοχλοί " θα συντελέσουν στην απο μέρους μας αποφασιστικότητα και αισιοδοξία για την εκπλήρωση κάθε στόχου στην ζωή μας , και "γέμισμα" του κάθε "ποτηριού".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dizante]

Εγώ προσωπικά ανήκω στην δεύτερη κατηγορία.. δεν έχω άγχος για το τι θα έρθει και απλά ελπίζω να είναι καλό γιατί πιστεύω το να έχεις άγχος και να στεναχωριέσαι για την ζωή καθημερινά μόνο προβλήματα θα δημιουργήσεις στον ίδιο σου τον εαυτό ειδικότερα υγείας. Οπότε είμαι με μία καλή διάθεση και υποδέχομαι ότι καινούργιο μου συμβαίνει ήρεμα και με καθαρό μυαλό ώστε να το χειριστώ ανάλογα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[grotesque_mask]

μισογεμάτο,αλλιώς δεν γίνεται ρε παιδιά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

αναλογα τι σε ενδιαφερει να πιεις..
νερο ή αερα?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rosa azul]

Γενικα προσπαθω να βλεπω το ποτηρι μισογεματο...και καλοπιοτο και να πινω ...με μικρες απολαυστικες γουλιτσες....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.