Νοσταλγία για το παρελθόν

[giannhs2001]

Η Britney Spears σε γνωστό Ελληνικό περιοδικό το 1999, δηλαδή τη χρονιά που κυκλοφόρησε το πρώτο δίσκο της.


View attachment 154814
​

Φωτάρα, πες με ότι θα το αγόραζες αν ήσουν νέος τότε

 

[American Economist]

Φωτάρα, πες με ότι θα το αγόραζες αν ήσουν νέος τότε

Όχι βρε. Είπαμε.

 

[dum dum boy]

δεύτερο μισό δεκαετίας 90, την έβγαζες με 20.000 δρχ (60 €) την εβδομάδα σαν φοιτητής (για προσωπικά έξοδα), με ένα πακέτο τσιγάρα κάθε μέρα και καθημερινές σχεδόν βραδυνές εξόδους σε μπαρ και μεζεδοπωλεία.

 

[chester20080]

 

[touvlo]

δόξα τω θεώ, δεν νοσταλγώ αντικείμενα.

ούτε εγώ κατά κανόνα.....ίσως υπάρχουν εξαιρέσεις....
Η πρώτη φιγοuρα lego του μεγάλου μου..... Ήταν 2 ετών, δε μιλούσε καλά και τον ονόμασε <Δουκουμπά> (μη ρωτάς γιατί, δεν υπάρχει). Τη βρήκαμε λοιπόν, πριν 5 χρόνια, δηλ ήταν 24 ετών. Ξετρελάθηκε μόλις τη βρήκε! <Ο Δουκουμπάς μου!>. Ε, αυτόν δεν τον πειράζουμε. Τον σεβόμαστε

 

[Πάνθηρας!]

Το Γυμνάσιο Θρακομακεδόνων «τύπωσε» το δικό του Πρώτο Θέμα

Η συγκεκριμένη Καθηγήτρια (1η και 2η εικόνα) μου έκανε μάθημα - μας έκανε μάλλον το 1999-2000 στο Γυμνάσιο Θρακομακεδόνων.

Προφανώς και έχω αρκετή νοσταλγία για το παρελθόν σε σημείο που δεν ειναι πλέον φυσιολογικό. Κάθε μέρα σκέφτομαι το παρελθόν.... και το νοσταλγώ κάποιες φορές πάρα πολύ έντονα.

 

[aLe3ouLa]

Αντίθετα δεν έχω καμία νοσταλγία για το παρελθόν.
Όσο γυρνάω πίσω εξετάσεις, διαβάσματα, τρέξιμο και μια ζωή στον κόσμο μου. Ούτε με σφαίρες δεν γυρνάω, τώρα τουλάχιστον ακόμα και μέσα στις ευθύνες έχω την αυτονομία να αποφασίζω για μένα.

Άλλωστε δεν βλέπω και κάτι ξεχωριστό σε καμία απ' τις δεκαετίες που έζησα. Στα 80's ήμουν μικρός, στα 90's είχε αρχίσει η παρακμή του ροκ (με εξαίρεση λίγο το ελληνικό). Η γιόλο, γιάπικη φάση με αποθούσε ανέκαθεν. Στα 00's φαινόταν το πράγμα απ' την αρχή, πρέπει να ήμουν απ' τους ελάχιστους που στεναχωρήθηκαν όταν κερδίσαμε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Μετά ήρθε η κάτω βόλτα..

Στις σχέσεις δεν έβρισκα ποτέ εύκολα κάτι ταιριαστό, πλην εξαιρέσεων. Βέβαια δεν είχα ακόμα τη γνώση που έχω τώρα (π.χ. τι έλεγε ο Σοπενχάουερ για τις γυναίκες), ούτε την ωριμότητα να ελίσσομαι και να βγαίνω ατσαλάκωτος, αλλά πάλι νομίζω πως αν τότε είχα το ίδιο μυαλό λίγο-πολύ τα ίδια θα έκανα.

It's meant to be as is.

Νομίζω ότι με καλύπτει σε μεγάλο βαθμό όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Δεν θα έλεγα ότι νοσταλγώ ιδιαίτερα το σχολείο, ούτε τα 90's. Μου άρεσε το διάβασμα και συνολικά ήταν μια οκ εμπειρία, αλλά μέχρι εκεί.

Το πανεπιστήμιο, αντίθετα, ήταν μια πολύ όμορφη περίοδος: η ζωή στην Κρήτη, το αντικείμενο των σπουδών μου, οι έξοδοι, οι βόλτες στο Κούλε στις τρεις τα ξημερώματα με την κολλητή μου. Ήταν στιγμές που τις θυμάμαι με ζεστασιά, όμως δεν θα ήθελα να τις ξαναζήσω. Τις θεωρώ ολοκληρωμένες και ανήκουν στο τότε.

Αν υπάρχει κάτι που πραγματικά νοσταλγώ, αυτό είναι ορισμένες στιγμές με τον παππού μου, που έφυγε νωρίς. Εκεί η νοσταλγία δεν αφορά τόσο μια εποχή όσο την απουσία ενός ανθρώπου και τις στιγμές που δεν μπορούν πια να επαναληφθούν.

 

[chester20080]

Προφανώς και έχω αρκετή νοσταλγία για το παρελθόν σε σημείο που δεν ειναι πλέον φυσιολογικό. Κάθε μέρα σκέφτομαι το παρελθόν.... και το νοσταλγώ κάποιες φορές πάρα πολύ έντονα.

αυτό πώς το διαχειριζεσαι; πιστευεις πως οντως ειναι κακό;

 

[Πάνθηρας!]

αυτό πώς το διαχειριζεσαι; πιστευεις πως οντως ειναι κακό;

Είναι καταθλιπτική παγιδα αν συνεχίσεις. Το διαχειρίζεσαι με στιγμές χαλάρωσης... Στιγμές έντονης γυμναστικής... Και οτιδήποτε άλλο σε χαλαρώνει για λίγο και σου δίνει ένα boost να συνεχίσεις να το αντιμετωπίζεις μέχρι να φυγει. Αυτά σε πιο σοβαρές καταστάσεις. Σε πιο ήπιες βγαίνεις με έναν φίλο συζητάτε τα παλιά... Που είχατε περάσει μαζί και ήταν συνδεδεμένος και αυτός με εκείνη την εποχή κ ευχαριστιεστε. Πχ απόψε μίλησα με έναν συνάδελφο από την Ηγουμενίτσα που δουλευαμε παλια... Μέσα από τη συζήτηση έφυγα και ξαναβρεθηκα σε εκείνη την εποχη μέσα να περιπλανιεμαι.

Κοίτα ήμουν και δέκα χρόνια νεότερος. Οχι πως τώρα γέρασα. Άλλο όμως 28-30 άλλο 40.