Ο σύγχρονος άνθρωπος

[Zukov]

Η εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων (και) από τα σόσιαλ εν πολλοίς κάνει τους ανθρώπους να μην μπορούν να καλλιεργήσουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες στο δια ζώσης. Βλέπουμε ανθρώπους να απομονώνονται, να αποκτούν κοινωνικές διαταραχές (κοινωνικό άγχος, κοινωνική φοβία κ.λπ.), σε μεγαλύτερο ποσοστό από ό,τι παλαιότερα. Εδώ μπορεί να υπάρχει η ένσταση ότι αυτά υπήρχαν και παλαιότερα, κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ απόλυτα, μιας και η συνεχής αύξηση των διαταραχών στα διαγνωστικά κριτήρια (dsm και icd), συνεισφέρει στην παθολογικοποίηση των ανθρώπων, όπως και απόψεις των ψυχαναλυτών του τύπου «όλοι οι άνθρωποι είμαστε είτε αγχωτικοί είτε καταθλιπτικοί, όντες προς στο λειτουργικό ή δυσλειτουργικό άκρο.» Όταν λες σε έναν άνθρωπο ότι έχει κάτι, αυτό μπορεί να λειτουργήσει σαν αντίστροφη αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ή σαν τη θεωρία της ετικέτας στην εγκληματολογία, που λέει, μέσες άκρες, πως αν χαρακτηρίζεις έναν άνθρωπο, για παράδειγμα, κλέφτη -ακόμα και αν έκλεψε μόνο μια φορά στη ζωή του- τότε οι συμπεριφορές του τείνουν προς την ετικέτα που του προσδίδεις.

Αρχικα, συμφωνω μαζι σου οτι οι κοινωνικες συνθηκες και η σημερινη δομη των διανθρωπινων επαφων εχουν τη δυνατοτητα και πραγματι δημιουργουν φαινομενα απομονωσης ή δυσχεραινουν την αναπτυξη των απαραιτητων κοινωνικων δεξιοτητων ως ενα βαθμο οσον αφορα τις νεες γενιες. Τα σοσιαλ και το ιντερνετ εν γενει σου επιτρεπουν να επικοινωνησεις με ανθρωπους παγκοσμιως, αιροντας με αυτο το τροπο τους γεωγραφικους φραγμους,γεγονος ωφελιμο, ωστοσο η υπερβολικη χρηση τους τεινει να σε "αποσυνδεει" απο τον πραγματικο κοσμο. Η αποσυνδεση αυτη μπορει να ειναι ειτε προσωπικη, η αδυναμια δηλαδη δια ζωσης συναναστροφης επειδη δεν εχουν αναπτυχθει οι καταλληλες ικανοτητες και ο περιορισμος καποιου σε μια διαδικτυακη περσονα, ειτε να λαβει τη μορφη ριζοσπαστικοποιησης μεσω της βυθισης σε echo chamber ομοιων πολιτικων, θρησκευτικων κλπ αποψεων. Ολα αυτα παρα το γεγονος οτι πληττουν τη κοινωνικοτητα δεν εμπιπτουν στον ορισμο της κοινωνικης διαταραχης, η οποια εκδηλωνεται με υπερβολικο και παραλογο αγχος ακομα και για τις πιο απλες περιπτωσεις συναναστροφης, ενω παρομοιο αγχος απανταται μεχρι και στις διαδικτυακες συναναστροφες απλα με λιγοτερη ενταση.

Συνεπως, η κοινωνικη ταση που περιγραφω λαμβανοντας υποψη τα παραπανω, παρα το γεγονος οτι παρατηρειται πιο εντονα σημερα απο οσο ποτε, δε θεωρω οτι ειναι η γενεσιουργος αιτια της αυξησης των περιστατικων κοινωνικης φοβιας, ουτε οτι μπορει να γενικευτει σε τετοιο βαθμο ωστε να αλλαξει συθεμελα τον τροπο επικοινωνιας των ανθρωπων ( αφηνοντας εκτος τον παραγοντα AI, ο οποιος ποιος ξερει που μπορει να μας οδηγησει).Ο ανθρωπος εχει την εμφυτη ταση να συναναστρεφεται με αλλους δια ζωσης,τα παιδια συνεχιζουν να κοινωνικοποιουνται στο σχολειο, σε αλλες δραστηριοτητες, ενω ακομη και η διαδικτυακη επικοινωνια οταν δεν περιοριζεται μονο εκει εχει τη δυνατοτητα να συμβαλλει θετικα στη κοινωνικοποιηση καθως ανθρωπος χωρις εστω ενα υποτυπωδες ονλαιν αποτυπωμα ειναι de facto περιθωριοποιημενος απο τον περιγυρο του σημερα. Ακομη και η κοινωνικη δυναμικη που αναπτυσσεται στις διαδικτυακες κοινοτητες αντανακλα αυτη του πραγματικου κοσμου ,με την εννοια οτι θα υπαρχουν πιο εξωστρεφεις πιο ηγετικες πιο εσωστρεφεις προσωπικοτητες κλπ κλπ. . Βεβαια, δε μπορει κανεις να αμφισβητησει οτι σε ορισμενες οριακες περιπτωσεις αν δεν υπηρχε ο παραγοντας διαδικτυο το προβλημα θα μπορουσε να αντιμετωπισθει εν τη γενεσει του μεσω της συχνης κοινωνικοποιησης με αλλα παιδια στα πλαισια της γειτονιας πχ, φαινομενο που φθινει λογω της ανοδου των σοσιαλ.

Η φαινομενικη αυξηση λοιπων τετοιων περιστατικων νομιζω αποδιδεται στην ευκολοτερη προσβαση σε δομες ψυχικης υγειας, στη μεγαλυτερη ευαισθητοποιηση της κοινωνιας αναφορικα με αυτα τα θεματα, στο γεγονος οτι με δεδομενη την ικανοποιηση των βασικεων βιοτικων αναγκων αναδυονται ευκολοτερα στην επιφανεια τα οποια ψυχικα προβληματα για τα οποια παλαιοτερα δεν υπηρχε η γνωση, οι ποροι και τα μεσα να αντιμετωπιστουν και τελος στην λανθασμενη υπερχρησιμοποιηση του ορου .Εχει παρατηρηθει μια ταση ρομαντικοποιησης των ψυχικων διαταραχων κυριως από εφηβους οι οποιοι οι ιδιοι δε πασχουν, ενώ και ο καθημερινος ανθρωπος λογω ελλιπους γνωσης σπευδει να βαφτισει την παραμικρη κοινωνικη αδυναμια ως κοινωνικη φοβια καθως δε συλλαμβανει το ευρος της εν λογω διαταραχης. Σιγουρα, συμβαλλει και το φαινομενο της παθολογικοποιησης της ανθρωπινης συμπεριφορας από ορισμενες σχολες σκεψεις αλλα αυτό εχει να κανει νομιζω περισσοτερο με τις αδυναμιες της ψυχολογιας ως επιστημης ( ; ) καθαυτης παρα με τις κυριαρχες κοινωνικες τασεις, και ειδικοτερα με την απορριψη σε μεγαλο βαθμο της ιδεας οτι οι περισσοτερες συμπεριφορες ειναι κατα βαση γενετικες, αμεσα συνυφασμενες με το υλικο οργανο του εγκεφαλου και δεν εντοπιζονται σε καποια υπερβατικη διασταση, την οποια αποκαλουμε ψυχη, συνειδηση, εγω κλππ, Ως εκ τουτου όπως προειπα καποιοι θα είναι πιο δυναμικοι καποιοι πιο κλειστοι επειδη ετσι γεννηθυηκαν και όχι επειδη πασχουν, χωρις καποα ψυχολογικης φυσεως παρεμβαση να εχει τη δυνατοτητα να μεταβαλλει σε ουσιαστικο βαθμο τα γενετικα χαρακτηριστικα τους. Σε γενικες γραμμες παντως, η κοινωνικη φοβια παραμενει μια γενετικη διαταραχη (σε ορισμενες περιπτωσεις ενδεχεται να επιταθει ή γα δημιουργηθει απο τη προβληματικη ανατροφη) αμεσα συναρτωμενη με την νευροχημεια του εγκεφαλου η οποια εμφανιζεται σε σταθερο ποσοστο στον πληθυσμο παρα τις οποιες επιδρασεις της τεχνολογιας.

 

[Πουπουλίνα]

Εν μέσω καύσωνα και μην μπορώντας να πάω θάλασσα, είπα να ανοίξω ένα θέμα γενικότερου φιλοσοφικού ενδιαφέροντος και προβληματισμού. Θα ήθελα να εκφράσω τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου. Κυρίως τις δεύτερες, μιας και εννοείται ότι θα είμαι, για ακόμη μία φορά, απαισιόδοξος. Ξεκινάω με μία βαρυσήμαντη δήλωση:

Ο καιρός που ζούμε, οι δεκαετίες από την απαρχή της άμεσης πρόσβασης του καθενός στο διαδίκτυο έως και την εποχή της εισόδου της τεχνητής νοημοσύνης στην καθημερινότητά μας αποτελεί περίοδο σημαντικότατων αλλαγών, ακόμα περισσότερο κι από αυτών της βιομηχανικής επανάστασης. Οι αλλαγές είναι τεράστιες στη συλλογική συνείδηση, τις ζούμε, αλλά -θεωρώ- πως δεν τις αντιλαμβανόμαστε ούτε στο ελάχιστο. Αυτό ενδεχομένως οφείλεται στο γεγονός πως, όταν ζεις κάτι, δεν μπορείς να το παρατηρήσεις με το ουδέτερο βλέμμα που θα έχει ο ιστορικός του μέλλοντος. Γιατί, όμως, είναι τόσο σημαντικές και τόσο ανησυχητικές οι αλλαγές;

Η απάντηση στο ερώτημα ξεκινάει από αρκετά παλιά, γι' αυτό χρειάζεται μια αναδρομή. Ο δυτικός κόσμος ανέκαθεν είχε μια προσέγγιση περισσότερο ατομοκεντρική και φιλελεύθερη απ' τον υπόλοιπό. Αυτό έφερε μεν πάρα πολλά θετικά στην εξέλιξη της ανθρωπότητας -από τα σημαντικότερα ότι η ποιότητα ζωής του σήμερα είναι απείρως καλύτερη από αυτήν, για παράδειγμα του μεσαίωνα-, αλλά έφερε και άσχημα. Πολλά άσχημα. Ένα εξ αυτών ήταν και είναι η προοδευτική και ολοένα αυξανόμενη προσκόλληση στο Εγώ μας, που αποτυπώθηκε τόσο σε πολιτικά (νεοφιλελευθερισμός, καπιταλισμός) όσο και σε φιλοσοφικά (υλισμός, νιχιλισμός) και θρησκευτικά (αθεϊσμός, αγνωστικισμός) ρεύματα. Για να φτάσουμε στη σημερινή θεοποίηση του ατόμου και απαξίωση της κοινότητας, του συνόλου. Με τα παραπάνω δεν ισχυρίζομαι ότι δεν είναι αναγκαία η ελευθερία έκφρασης και σκέψης που παρέχει ο δυτικός κόσμος ούτε ότι μου αρέσουν απολυταρχικά καθεστώτα που προάγουν τη μαζοποίηση του ανθρώπου και την απώλεια της αίσθησης της ταυτότητάς. Κάθε άλλο. Απλώς πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει πάντα μια ισορροπία μεταξύ ατόμου και συνόλου, ισορροπία που ο σύγχρονος κόσμος μας έχει απωλέσει, με αποτέλεσμα η πλάστιγγα να γέρνει όλο και περισσότερο προς το άτομο. Αυτή πιστεύω πως είναι η αρχή του τέλους του δυτικού πολιτισμού.

Ο σύγχρονος άνθρωπος, λοιπόν, βλέπει ανταγωνιστικά τον άλλον από τη μέρα που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. Έτσι του μαθαίνουν, έτσι μεγαλώνει, έτσι καταλήγει. Μαθαίνει να σκέφτεται βάσει του «εγώ και οι άλλοι» και όχι του «εμείς.» Στο σήμερα και με την αναφερθείσα στην αρχή, πρόσβασή μας σε σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, καταλήξαμε, όχι μόνο πνευματικά, αλλά και σωματικά αποστασιοποιημένοι, κολλημένοι σε οθόνες, κάτι που μοιραία δυσχεραίνει τις κοινωνικές μας δεξιότητες, ακόμα και την ίδια την όρεξή μας για κοινωνικοποίηση. Η αρνητικότητα που εκπέμπεται από μεγάλη μερίδα του κόσμου είναι σχεδόν απτή. Άλλωστε, φαίνεται και στην έκρηξη ψυχικών παθήσεων, της κατανάλωσης ψυχοτρόπων και οτιδήποτε άλλο μπορεί να βοηθήσει τον σύγχρονο άνθρωπο να ξεφύγει από την τρέλα της καθημερινότητας. Συνέβαλλε τα μέγιστα δε και η συγκέντρωσή μας σε τσιμεντένιες μεγαλουπόλεις, καθώς η αποκοπή του ανθρώπου από τη φύση, η οποία δεν μπορεί παρά να τον επηρεάσει σημαντικά.

Για να επανέλθω στο συμπέρασμα που εξήγαγα στην αρχή, θεωρώ ότι -δεδομένων των υπαρχουσών αλλαγών που έφεραν το ίντερνετ και τα social media στη συλλογική συνείδηση- οι εξελίξεις που συμβαίνουν τώρα και η (μελλοντική) πρόσβαση σε αυτές από τον λαό θα φέρει -ενδεχομένως- ένα νέο είδος ανθρώπου. Όχι με βιολογική, αλλά σίγουρα με κοινωνιολογική έννοια. Τον «homo antisocialis*», έναν άνθρωπο που θα δουλεύει, θα συνάπτει φιλίες, θα ερωτεύεται, θα ζει -θα ζει, αλήθεια;- από μακριά, χωρίς επαφή...

Πως σας φαίνονται τα παραπάνω; Απαισιόδοξα, πολύ απαισιόδοξα ή απλό παραλήρημα; Περιμένω τις απόψεις σας...

*δική μου η επινόηση, αν κάποιος το βλέπει όπως κι εγώ και έχει κάποια καλύτερη ονομασία κατά νου, παρακαλώ, ελεύθερα.

Καταρχηνν να πω ποσο συμφωνω σε αυτα που λες.Γενικα εχω παρατηρησει οτι εχουμε παρα πολλα κοινα στον τροπο που βλεπουμε τα πραγματα.
Συμφωνω λοιπον σε ολα οσα εξεθεσες...με μια διαφορα.
Ναι...το ειπες βεβαια οτι εισαι απαισιοδοξιος και εγω το ιδιο ειμαι,αλλα δεν θα μας αφησει η φυση που καταστρεφουμε να γινουμε αυτο που λες.
'Η....αν γινει ετσι οπως τα λες θα αυτοκαταστραφουμε.
Δηλαδη...για να επιβιωσουμε πρεπει να επιβιωσει το σπιτι μας ,ο πλανητης που μας θρεφει.
Το ΕΓΩ πλεον δεν εχει καμια δουλεια.Ολο και περισσοτεροι καταλαβαινουν πλεον οτι αν θελουμε να υπαρχει ενα ΕΓΩ...θα πρεπει να ειναι σε συναρτηση με το ΕΜΕΙΣ.Το οποιο εμεις περιλαμβανει ολο τον πλανητη και ολη τη ζωη που υποστηριζει.

Ναι..σαφως δεν το καταλαβαινουν οι περισσοτεροι ή το καταλαβαινουν στα λογια,αλλα εξακολουθουν να μαλακιζονται σκεφτομενοι μονο το ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΕΓΩ.

Οποτε...ειτε θα το καταλαβουν ολοι οτι το σημαντικο ειναι η ολοτητα του πλανητη με οτι συνεπαγεται αυτο ..ή θα επικρατησουν οι μπετοβλακες...του προσωρινου ΕΓΩ.

Πιστευω οτι ο κοσμος θα ξεσηκωθει,οπως γινεται τωρα με τις παραλιες..γενικοτερα σε ολο τπον πλανητη και θα υποχρεωσει τους παντες να γινουμε επιτελους χομο σαπιενς μεχρι να φτασουμε στον συμπαντικο ανθρωπο...αλλα θελει δουλεια ΑΠΟ ΕΜΑΣ.

ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΜΑΝΙΚΙΑ..ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΣΩΘΟΥΜΕ.

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ.
Οι κυβερνησεις ακολουθουν,οταν ο κοσμος ξεσηκωνεται..ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΥΤΟ ΓΙΝΙΤΑΝ ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ/ΜΕΛΛΟΝ.Και βεβαια ΕΜΕΙΣ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.
Συν ολα τα αλλα που ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΑΝ ΑΤΟΜΑ.
Δεν δεχομαι ΚΑΜΙΑ δικαιολογια απο κανεναν να τα ριχνει ολα στις εξουσιες,κυβερνησεις κλπ.
Αυτα τα αλλοθι δεν περνανε πια.

Ξεκιναμε απο το τι κανουμε ΕΜΕΙΣ,καια φηνουμε ποσο σωστοι ειναι οι αλλοι και μεριμνουμε για να μπορεσουμε να φτασουμε στο εμεις.ΜΕ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΕΣ ΒΕΒΑΙΑ.

 

[ilias90]

Λοιπόν, κάποια πράγματα πριν σου απαντήσω:
1) Με εξέπληξε θετικά η παρέμβασή σου. Να (μην) τρολάρεις συχνότερα. Ή και όχι, όπως θες.
2) Επικεντρώθηκες αρκετά στην κοινωνική φοβία, παρόλα αυτά την ανέφερα σαν παράδειγμα.
3) Παρόλο που το αντικείμενό μου είναι πολύ κοντά στην ψυχική υγεία, εδώ δεν μιλάω επιστημονικά (εκτός από κάποιες εξαιρέσεις), αλλά σαν Ηλίας, με όσα παρατηρώ.
4) Είμαι των κοινωνικών επιστημών. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο, καταπιάνομαι με τους κοινωνικούς και όχι τους γενετικούς παράγοντες. Για τους δεύτερους δεν γνωρίζω κιόλας, οπότε και να ήθελα, δεν θα είχα το υπόβαθρο.

Ολα αυτα παρα το γεγονος οτι πληττουν τη κοινωνικοτητα δεν εμπιπτουν στον ορισμο της κοινωνικης διαταραχης, η οποια εκδηλωνεται με υπερβολικο και παραλογο αγχος ακομα και για τις πιο απλες περιπτωσεις συναναστροφης, ενω παρομοιο αγχος απανταται μεχρι και στις διαδικτυακες συναναστροφες απλα με λιγοτερη ενταση.

Όχι, κανείς δεν είπε κάτι τέτοιο. Υπάρχουν, όπως γράφω παραπάνω, κοινωνικοί και γενετικοί παράγοντες. Η θεωρία της κοινωνικής μάθησης του Bandura, μας λέει ότι η χαρακτηριστική συμπεριφορά αποφυγής του ατόμου εκδηλώνεται ως αντίδραση στη φοβία του, η οποία έχει προέλθει από ένα τραυματικό γεγονός, πολλές φορές. Τι μας λέει αυτό; Ότι σε πολλές περιπτώσεις η κοινωνική φοβία δεν είναι εγγενής, αλλά επίκτητη. Ένα συλλογικό τραυματικό γεγονός θα μπορούσε να θεωρηθεί (και είναι) ο κόβιντ και η κοινωνική αποστασιοποίηση που επιβλήθηκε για την αντιμετώπισή του. Επιπλέον, αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι η ιδιοσυγκρασία ενός ανθρώπου διαμορφώνεται μέχρι τα 6 του χρόνια (σύμφωνα με τους ψυχαναλυτές), το να μεγαλώνει ένα παιδί από τόσο τρυφερή ηλικία με μία οθόνη, μπορούμε να αντιληφθούμε την επιρροή που αυτό θα έχει στην ενδεχόμενη εμφάνιση μιας διαταραχής στο μέλλον. Οπότε μπορεί να αποτελέσει όχι τη γενεσιουργό αιτία που αναφέρεις παραπάνω, αλλά οπωσδήποτε έναν σημαντικό παράγοντα.

Συνεπως, η κοινωνικη ταση που περιγραφω λαμβανοντας υποψη τα παραπανω, παρα το γεγονος οτι παρατηρειται πιο εντονα σημερα απο οσο ποτε, δε θεωρω οτι ειναι η γενεσιουργος αιτια της αυξησης των περιστατικων κοινωνικης φοβιας, ουτε οτι μπορει να γενικευτει σε τετοιο βαθμο ωστε να αλλαξει συθεμελα τον τροπο επικοινωνιας των ανθρωπων ( αφηνοντας εκτος τον παραγοντα AI, ο οποιος ποιος ξερει που μπορει να μας οδηγησει).

Το bold και άλλα παρόμοια -όπως το vr και μέχρι που μπορεί να πάει η χρήση του στο μέλλον- είναι που με προβληματίζουν ιδιαίτερα. Ο άνθρωπος σαν είδος δεν θα απωλέσει ποτέ την ανάγκη για κοινωνικοποίηση, συμφωνώ, αλλά αυτή ενδεχομένως με τα χρόνια να αλλάξει τελείως μορφή, με τις αλλαγές αυτές να είναι τόσο σοβαρές που θα μας κάνουν να μετεξελιχθούμε (αυτό πολύ μακροπρόθεσμα) σε ένα νέο είδος ανθρώπου.

Ο ανθρωπος εχει την εμφυτη ταση να συναναστρεφεται με αλλους δια ζωσης,τα παιδια συνεχιζουν να κοινωνικοποιουνται στο σχολειο, σε αλλες δραστηριοτητες, ενω ακομη και η διαδικτυακη επικοινωνια οταν δεν περιοριζεται μονο εκει εχει τη δυνατοτητα να συμβαλλει θετικα στη κοινωνικοποιηση καθως ανθρωπος χωρις εστω ενα υποτυπωδες ονλαιν αποτυπωμα ειναι de facto περιθωριοποιημενος απο τον περιγυρο του σημερα. Ακομη και η κοινωνικη δυναμικη που αναπτυσσεται στις διαδικτυακες κοινοτητες αντανακλα αυτη του πραγματικου κοσμου ,με την εννοια οτι θα υπαρχουν πιο εξωστρεφεις πιο ηγετικες πιο εσωστρεφεις προσωπικοτητες κλπ κλπ.

Νομίζω τα βλέπεις λίγο εξιδανικευμένα. Επειδή ασχολούμαι (επαγγελματικά) με σχέσεις οικογένειας - παιδιού, έχω να σου πω ότι το τάμπλετ πάει κι έρχεται από πολύ μικρές ηλικίες. Οι γονείς το έχουν σαν την εύκολη λύση, μην μπορώντας να αντιληφθούν το κακό που κάνουν μακροπρόθεσμα. Όταν το παιδί κολλάει σε μια οθόνη από τόσο μικρό και χάνει μεγάλο κομμάτι της πρώιμης κοινωνικοποίησής του (αυτή της οικογένειας), θεωρείς ότι αυτό δεν θα έχει αντίκτυπο στις κοινωνικές δεξιότητές του στο μέλλον; Δεν σου λέω να αποκτήσει κάποια κοινωνική διαταραχή, αλλά σίγουρα οι κοινωνικές δεξιότητες στο δια ζώσης θα επηρεαστούν.

Η φαινομενικη αυξηση λοιπων τετοιων περιστατικων νομιζω αποδιδεται στην ευκολοτερη προσβαση σε δομες ψυχικης υγειας, στη μεγαλυτερη ευαισθητοποιηση της κοινωνιας αναφορικα με αυτα τα θεματα, στο γεγονος οτι με δεδομενη την ικανοποιηση των βασικεων βιοτικων αναγκων αναδυονται ευκολοτερα στην επιφανεια τα οποια ψυχικα προβληματα για τα οποια παλαιοτερα δεν υπηρχε η γνωση, οι ποροι και τα μεσα να αντιμετωπιστουν και τελος στην λανθασμενη υπερχρησιμοποιηση του ορου.

Είναι και αυτά που περιγράφεις, αλλά είναι και άλλα. Όπως οι τρελοί ρυθμοί της καθημερινότητας, οι οποίοι σε βομβαρδίζουν με πίεση. Ο σύγχρονος άνθρωπος κυριολεκτικά ζει με ένα μόνιμο άγχος. Μην σας φαίνεται καθόλου γραφική η αναφορά μου, επίσης, για την απομάκρυνσή μας από τη φύση. Να προσθέσω εδώ, ότι δεν έχουμε μόνο αύξηση (φαινομενική ή πραγματική) των περιστατικών, αλλά κυριολεκτικά σε κάθε νέο dsm αύξηση των διαταραχών, φοβιών, συνδρόμων κ.λπ. Θεωρώ ότι κάποια από αυτά είναι λίγο αστεία και πως γίνεται (ασυνείδητη) προσπάθεια παθολογικοποίησης των ανθρώπων.
Συλλογίσου λίγο εδώ τη θεωρία της ετικέτας που αναφέρω στο μήνυμα που παραθέτεις σε ένα παράδειγμα. Να πας εσύ σε έναν ψυχίατρο, νομίζοντας ότι έχεις κατάθλιψη ενώ δεν έχεις και αυτός να σε διαγνώσει (για κάποιον λόγο τώρα, υπόθεση εργασίας κάνουμε) με κατάθλιψη. Πιστεύεις ότι θα μείνεις ανεπηρέαστος ή ότι θα εμφανίσεις κάποια συμπτώματα λόγω placebo effect;

Υ.Γ.: Άτιμε (που λέει και η Λένω) ελπίζω να μην μου έστησες καμία πλάκα και απαντάω τόση ώρα σε ΑΙ

Ναι...το ειπες βεβαια οτι εισαι απαισιοδοξιος και εγω το ιδιο ειμαι,αλλα δεν θα μας αφησει η φυση που καταστρεφουμε να γινουμε αυτο που λες.
'Η....αν γινει ετσι οπως τα λες θα αυτοκαταστραφουμε.

Κάποιες φορές αναρωτιέμαι, Πούπι, μήπως είναι όντως στη φύση μας να λειτουργούμε παρασιτικά στο περιβάλλον που μας θρέφει, καταπατώντας όλους τους διαθέσιμους πόρους, ανταγωνιζόμενοι ο ένας τον άλλον και μη σεβόμενοι τίποτα μπρος στο κέρδος. Μήπως αυτή η λογική με την οποία μας έχει προικίσει η φύση (και υπάρχει μόνο στο είδος μας) είναι στην πραγματικότητα ένα κατασκευαστικό (αν πιστεύεις σε μια δημιουργό οντότητα) ή τυχαίο (αν πιστεύεις στην τυχαιότητα) «λάθος» της φύσης, με συνέπεια να είμαστε κι εμείς ακριβώς αυτό: ένα λάθος, και η φύση, κάποια στιγμή σε μια διαδικασία αυτοΐασής της μας ξαποστείλει σαν το καρκίνωμα που είμαστε.

 

[Guest 586541]

Σε γενικες γραμμες παντως, η κοινωνικη φοβια παραμενει μια γενετικη διαταραχη (σε ορισμενες περιπτωσεις ενδεχεται να επιταθει ή γα δημιουργηθει απο τη προβληματικη ανατροφη) αμεσα συναρτωμενη με την νευροχημεια του εγκεφαλου η οποια εμφανιζεται σε σταθερο ποσοστο στον πληθυσμο παρα τις οποιες επιδρασεις της τεχνολογιας.

Οι έρευνες σχετικά με την κληρονομησιμότητα πάσχουν στο ότι η προσπάθεια μέτρησης δια των φαινότυπων δίνει γενικά διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με τις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν. Περιβάλλοντα που παρέχουν τα εφόδια για την έκφραση των γονιδιακών χαρακτηριστικών υπερτονίζουν τον ρόλο της κληρονομησιμότητας και αντίστροφα. Και γενικότερα όσο πιο ομοιογενές είναι ένα κοινωνικό περιβάλλον, τόσο μεγαλύτερη είναι.

Ως κληρονομισιμότητα (Heritability) νοείται το ποσοστό της διαφοροποίησης μεταξύ των ατόμων που μπορεί να εξηγηθεί από τη γενετική. ΔΕΝ μας λέει κάτι άμεσα για το ποσοστό που καταλαμβάνει η γενετική στην διαμόρφωση κάποιου χαρακτηριστικού. Κάλλιστα για παράδειγμα ένα χαρακτηριστικό θα μπορούσε να διατηρεί σταθερό το ποσοστό κληρονομησιμότητάς του σε μία ομοιγενή πληθυσμιακή ομάδα, αλλά να συνεχίζει να αυξάνεται η μέση τιμή του λόγω περιβαλλοντικών μεταβολών και να φτάσει η περιβαλλοντική επιρροή που ήταν στην αρχή μικρότερη, να είναι μεγαλύτερη της γενετικής. Οι μελέτες γονιδιώματος μπορούν να μας πουν αυτό που δεν μας λένε οι heritability studies (κληρονομικότητα), αλλά βρίσκονται σε σχετικά πρώιμο στάδιο.

Μερικές σχετικές πηγές:

Beyond Heritability: Twin Studies in Behavioral Research

The heritability of human behavioral traits is now well established, due in large measure to classical twin studies. We see little need for further studies of the heritability of individual traits in behavioral science, but the twin study is far from ...

www.ncbi.nlm.nih.gov

How much of human height is genetic and how much is due to nutrition?

Molecular biologist Chao-Qiang Lai of the Jean Mayer U.S. Department of Agriculture Human Nutrition Research Center on Aging at Tufts University answers

www.scientificamerican.com

Evidence for the Scarr–Rowe Effect on Genetic Expressivity in a Large U.S. Sample | Twin Research and Human Genetics | Cambridge Core

Evidence for the Scarr–Rowe Effect on Genetic Expressivity in a Large U.S. Sample - Volume 21 Issue 6

www.cambridge.org

https://www.nature.com/articles/hdy197387.pdf

Οπότε, σχετικά με την κοινωνική φοβία, δεν θα έλεγα με ουδεμία σιγουριά ότι "πάντα ήταν σταθερά τα ποσοστά της (έχοντας κατά νου έναν σταθερό ορισμό της)".

Αντιθέτως, φαντάζει στα μάτια μου πιθανότερο το ενδεχόμενο να έχουν αυξηθεί σε ξεκάθαρα μη αμελητέο βαθμό οι νοσούντες από αυτή.

 

[Πουπουλίνα]

Κάποιες φορές αναρωτιέμαι, Πούπι, μήπως είναι όντως στη φύση μας να λειτουργούμε παρασιτικά στο περιβάλλον που μας θρέφει, καταπατώντας όλους τους διαθέσιμους πόρους, ανταγωνιζόμενοι ο ένας τον άλλον και μη σεβόμενοι τίποτα μπρος στο κέρδος. Μήπως αυτή η λογική με την οποία μας έχει προικίσει η φύση (και υπάρχει μόνο στο είδος μας) είναι στην πραγματικότητα ένα κατασκευαστικό (αν πιστεύεις σε μια δημιουργό οντότητα) ή τυχαίο (αν πιστεύεις στην τυχαιότητα) «λάθος» της φύσης, με συνέπεια να είμαστε κι εμείς ακριβώς αυτό: ένα λάθος, και η φύση, κάποια στιγμή σε μια διαδικασία αυτοΐασής της μας ξαποστείλει σαν το καρκίνωμα που είμαστε.

Καλημερα Ηλια μου.Πιστευω οτι δεν ειναι κατασκευαστικο λαθος διοτι τοτε θα ειμασταν ολοι ετσι.Δεν ειμαστε.Γενικα δεν πιστευω οτι ειναι λαθος.Πιστευω οτι ειναι ΕΠΙΛΟΓΗ.Εφοσον εχουμε τα προσοντα τα οργανικα να σκεφτομαστε και να αποφασιζουμε ,εφοσον εχουμε τα σωματικα προσοντα να εχουμε ενσυναισθηση ,κατι που πολλοι αλλα οχι οι περισσοτεροι,εχουν...εφοσον παντα εχουμε την δυνατοτητα επιλογης..δεν μιλαμε για λαθος αλλα για ελευθερια ΑΠΟΦΑΣΗΣ.

Αν ηταν κατασκευαστικο ή τυχαιο ΛΑΘΟΣ δεν θα ειχαμε επιλογη,οποτε και θα ειμασταν αθωοι,αφου ετσι ''γεννηθηκαμε''.
Δεν γεννηθηκαμε ετσι.
Γεννηθηκαμε με το μυαλο και τις δυνατοτητες της επιλογης.

Και το βλεπουμε αυτο στο γεγονος οτι υπαρχουν αλτροιστες,υπαρχουν ανθρωποι του ΕΜΕΙΣ,υπαρχουν σκεπτομενοι ανθρωποι...υπαρχουν ανθρωποι με τρομερη ενσυναισθηση.Δεν ζηταμε την τελειοτητα που δεν υπαρχει εξαλλου θεωρω.Ζηταμε την επιλογη του Ανθρωπου,του σκεπτομενου,του ενσυναισθηματικου,του Ανθρωπου που βαζει την λογικη και οχι το παραλογο του προσκαιρου κερδους,ζηταμε την εξυπναδα ενος χομο σαπιενς που οντως ειναι σαπιενς και ξερει οτι για να δουλεψει κατι χρειαζεται συνολο και οχι μοναδα και οχι την βλάκεια ενος νεαντερνταλ ατομιστη ,γαμω..τρωω..χεζω και στα αρχιδια μου ολα τα αλλα.Κια πολλα αλλα που θα τα πουμε σιγα σιγα..παω και για μπανιο..δεν θελω να παω αργα.

Οποτε δικαιολογιες γιοκ.
Εχουμε μυαλο,εχουμε σκεψη...εχουμε πολλα,εχουμε επιλογη.

 

[ilias90]

Λοιπόν, όπως είπα και αλλού, δεν μπορείς να πατάς σε δύο βάρκες. Κάποια στιγμή θα πέσεις στο νερό, αν δεν διαλέξεις τη βάρκα στην οποία ανήκεις. Εδώ παρακάτω, δείγμα του σύγχρονου, λοβοτομημένου ανθρώπου:

Έχουμε και λέμε:
1) Quick point of personal privilage (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό)
2) Μην ψιθυρίζετε, είμαι ευαισθητούλης (ω, τι έκπληξη!)
3) Χειροκρότημα χωρίς να χτυπάνε οι παλάμες μεταξύ τους, αλλά μέσω ανάτασης των χεριών και κουνήματός τους ωσάν ο κάτοχός τους να έχει νοητική στέρηση.
4) Παρακαλώ, μην χρησιμοποιείτε γλώσσα με χαρακτηριστικά φύλου (πχ αυτός, αυτή) για να απευθύνεστε στον κόσμο.

Όλα τα παραπάνω σε ένα βιντεάκι μόλις δύο λεπτών, σε συνέδριο που έγινε καμιά πέντε χρόνια πριν, οπότε φαντάζεστε σε τι (ακόμα πιο) άθλια κατάσταση θα είναι τώρα. Για κάποιους είναι αστείο, για εμένα καθόλου και μιλάω πολύ σοβαρά όταν λέω και ξαναλέω ότι είμαστε σε πόλεμο. Οπότε πρέπει να διαλέξουμε τη βάρκα μας, γιατί, οποιαδήποτε άλλη θέση δηλώνει το λιγότερο αδιαφορία και όσοι δεν θέλουμε να καταλήξει ο κόσμος μας σαν το παραπάνω τσίρκο οφείλουμε, ο καθείς με τον τρόπο και τις δυνατότητές του, να λάβουμε τα μέτρα μας.

 

[ilias90]

You Will Not Refer To Me

www.youtube.com

- YouTube

Auf YouTube findest du die angesagtesten Videos und Tracks. Außerdem kannst du eigene Inhalte hochladen und mit Freunden oder gleich der ganzen Welt teilen.

www.youtube.com

Και εννοείται ότι σαν άτομα που δουλεύουμε σε ανθρωπιστικά επαγγέλματα πρέπει να ενθαρρύνουμε παρόμοιες μορφές συμπεριφοράς με τις παραπάνω (τελείως στην τύχη τα έβαλα, έχει ένα σωρό και όχι μόνο στο συγκεκριμένο ζήτημα) αλλιώς είμαστε παλιάνθρωποι και κακοί επαγγελματίες.

 

[Joji]

You Will Not Refer To Me

www.youtube.com

- YouTube

Auf YouTube findest du die angesagtesten Videos und Tracks. Außerdem kannst du eigene Inhalte hochladen und mit Freunden oder gleich der ganzen Welt teilen.

www.youtube.com

Και εννοείται ότι σαν άτομα που δουλεύουμε σε ανθρωπιστικά επαγγέλματα πρέπει να ενθαρρύνουμε παρόμοιες μορφές συμπεριφοράς με τις παραπάνω (τελείως στην τύχη τα έβαλα, έχει ένα σωρό και όχι μόνο στο συγκεκριμένο ζήτημα) αλλιώς είμαστε παλιάνθρωποι και κακοί επαγγελματίες.

Καλά αυτά είναι γελοιότητες. Τα βλέπω και γελάω κάθε φορά και ας με βγάλουν ότι θέλουν.

 

[epote]

Καλά αυτά είναι γελοιότητες. Τα βλέπω και γελάω κάθε φορά και ας με βγάλουν ότι θέλουν.

το προβλημα δεν ειναι αυτοι, το προβλημα ειναι οι καμενοι που καθονται στο τουιτερ και το τικτοκ ολη τη μερα και βλεπουν αυτες τις τραγικες εξαιρεσεις και νομιζουν οτι ολος ο κοσμος ειναι ετσι.

 

[ilias90]

το προβλημα δεν ειναι αυτοι, το προβλημα ειναι οι καμενοι που καθονται στο τουιτερ και το τικτοκ ολη τη μερα και βλεπουν αυτες τις τραγικες εξαιρεσεις και νομιζουν οτι ολος ο κοσμος ειναι ετσι.

Με αυτό θα συμφωνήσω. Πρόκειται όντως για rabbit hole (όταν κάθεσαι και καίγεσαι με τέτοια βίντεο) και σε κάνει να έχεις μια διαστρεβλωμένη οπτική για τον κόσμο. Όπως, όμως, εν γένει όλοι όσοι ζουν τη ζωή τους μέσω των κοινωνικών δικτύων.

 

[Samael]

Με αυτό θα συμφωνήσω. Πρόκειται όντως για rabbit hole (όταν κάθεσαι και καίγεσαι με τέτοια βίντεο) και σε κάνει να έχεις μια διαστρεβλωμένη οπτική για τον κόσμο. Όπως, όμως, εν γένει όλοι όσοι ζουν τη ζωή τους μέσω των κοινωνικών δικτύων.

Η Ελληνική κοινωνία παραμένει σε τρομερό επίπεδο συντηρητικότατη βασικά . Μην κοιτάμε εδώ μέσα που είναι πιο safe place . Σε τυπική συζήτηση με τυχαίο άτομα, ακόμα και η ομοφυλοφιλία είναι πολύ controversial θέμα που θα συζητηθεί με τα γνωστά σχόλια . Ιδίως όσο η ηλικία του άλλου αυξάνεται . Εδώ στο last of us που είχαν ένα επεισόδιο για gay ζευγάρι , έπαθαν αμόκ οι Έλληνες . Γιατί σου λένε ναι μεν ας κάνει ο καθένας οτι θέλει...αλλά όχι και να τα βλέπουμε .

 

[ilias90]

Κάποια βιβλία επιβάλλεται να τα διαβάσει ο καθένας, εφόσον θέλει να καλλιεργήσει κριτική σκέψη. Πάνω από όλα, οφείλει να διαβάσει φιλοσοφία, γιατί χωρίς αυτήν κριτική σκέψη δεν, εκτός πια κι αν είναι «αυτόφωτος» άνθρωπος. Στα πιο εύκολα τώρα, οφείλει να διαβάσει δύο βιβλία. Το «Θαυμαστός καινούριος κόσμος» του Aldus Huxley και το «1984» του George Orwell. Εδώ θα επιχειρήσω μια σύνδεση του 1984 με τη σύγχρονη εποχή, το κατά πόσο ήταν προφητικό και πόσο έπεσε μέσα.

Newspeak: Αυτό που με τρομοκράτησε πραγματικά στο 1984, ήταν η ιδιαίτερη γλώσσα που είχαν διαμορφώσει οι έχοντες την εξουσία, μια γλώσσα με όσο γίνεται λιγότερες λέξεις, προφανώς όχι φορτισμένες (θετικά ή αρνητικά) και που έμοιαζε να έχει διαμορφωθεί ώστε να μην υπάρχουν λέξεις που να παραπέμπουν σε επανάσταση ούτε σε αμφισβήτηση του αφηγήματος της δυστοπίας του βιβλίου. Βλέπουμε ότι η γλώσσα έχει υποστεί τρομακτικές αλλαγές, παρατηρούμε τη «λείανσή» της, ώστε να μην προσβάλλονται ομάδες ανθρώπων (σε τέτοιο βαθμό που σε λίγο δεν θα μπορείς να πεις σχεδόν τίποτα και περνάς τον εαυτό σου από μια μόνιμη διαδικασία αυτολογοκρισίας), γινόμαστε μάρτυρες μέχρι και σε τρομερά βέβηλες πράξεις, όπως το να λογοκρίνονται συγγραφείς (που, αν μη τι άλλο έζησαν στο παρελθόν και έτσι σκέφτονταν οι άνθρωποι τότε) για να μην ενοχλεί η γλώσσα τους και άλλα παρόμοια. Είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητος στο θέμα της γλώσσας γιατί θεωρώ πως, ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε, διαμορφώνει την οπτική μας για αυτά που μιλάμε, άρα, στην τελική την οπτική μας για τον κόσμο.

Τροποποίησή του παρελθόντος: Στο 1984, όποιος ενοχλεί το σύστημα του μεγάλου αδελφού, πέρα του ότι εξαφανίζεται σαν οντότητα, εξαφανίζεται και από την ιστορία (αυτό το εμπνεύστηκε από τον Στάλιν.) Στον δικό μας κόσμο, όποιος κάνει (ή πει) κάτι που δεν ταιριάζει με την «Αγία Γραφή» της εποχής μας, δηλαδή την πολιτική ορθότητα, αυτόματα επιχειρείται η αποδόμηση και η ακύρωσή (cancel) του, ειδικά αν είναι διάσημος. Σε πολλές περιπτώσεις δε, δεν προβάλουν τις ταινίες και τα τραγούδια του. Μιλάμε για μέγιστη ηλιθιότητα, να μην διαχωρίζεις τον καλλιτέχνη από τον άνθρωπο. Το παρελθόν, εν γένει, τροποποιείται για να αλλάζει με το οπτικό πρίσμα της εποχής μας, σε μια άνευ προηγουμένου διαδικασία ιστορικού παροντισμού (η τάση του ανθρώπου να κρίνει τα ήθη μιας παλιάς εποχής βάσει των ηθών της δικής του.)

Επιρροή στη νέα γενιά: Κάθε καθεστώς στόχευε στην ολοκληρωτική πλύση εγκεφάλου των παιδιών, γιατί όλοι γνωρίζουν πως σε ευαίσθητες ηλικίες μπορείς να διαμορφώνεις τους μελλοντικούς ενήλικες όπως ακριβώς τους θες. Στο 1984 τα παιδιά είναι οι μεγαλύτεροι συστημικοί ρουφιάνοι και οι φανατικότεροι οπαδοί του κόμματος, καταδίδοντας μέχρι και τους γονείς του, για ψύλλου πήδημα. Στην εποχή μας, οκ, δεν βλέπουμε τέτοια ακραία παραδείγματα, βλέπουμε σίγουρα, όμως, τη νέα γενιά να έχει απωλέσει την αντισυμβατικότητά της, να ακολουθεί τις προσταγές της νέας εποχής, να μην επαναστατεί όταν της κόβουν ελευθερίες και να τα βάζει δε με αυτούς που το κάνουν.

Μεγάλος αδελφός: Ο Μεγάλος αδελφός είναι ο μέγας αρχηγός, μια πατρική φιγούρα που σε αυτόν οφείλουν όλοι απόλυτο σεβασμό και υπακοή. Αυτός τα βλέπει όλα, τα ελέγχει όλα, υπάρχουν σε κάθε σπίτι τηλεοράσεις, μέσω των οποίων κρατικοί υπάλληλοι επιβλέπουν συνεχώς τους πολίτες και τους νουθετούν, τους τιμωρούν όταν αποκλίνουν από το σωστό. Υπενθυμίζω ότι το βιβλίο γράφτηκε το 1949! Μεγάλη ομοιότητα και εδώ, αναφορικά με την εποχή μας, όπου δεχόμαστε συνεχώς επεμβάσεις στις προσωπικές μας ελευθερίες και τα ατομικά μας δικαιώματα, οι συσκευές δε τεχνολογίας που έχουμε αλλά και νόμοι που περνάνε μονίμως (ένεκα της «ασφάλειάς» μας) μας κάνουν να μην είμαστε ουσιαστικά ποτέ μόνοι.

Σεξουαλικές σχέσεις: Στην Οργουελική δυστοπία αποτελεί κάτι αρκετά σημαντικό. Οι σεξουαλικές σχέσεις υφίστανται αποκλειστικά για την αναπαραγωγή και ο έρωτας απαγορεύεται. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι πολλές αιρέσεις αλλά και θρησκείες, ανέκαθεν θεωρούσαν το σεξ κάτι ανήθικο και ήθελαν να έχουν εξουσία πάνω στους ακολούθους τους (και) σε αυτό το θέμα.

Κλείνοντας, μπορώ να πω ότι ο Όργουελ ήταν ένας πραγματικός προφήτης και έβλεπε πολύ μπροστά, ιδιαίτερα στα θέματα που αναφέρω παραπάνω. Εκεί που δεν βγήκαν οι «προφητείες» του ήταν στον Μεγάλο αδελφό, όπου δεν έχουμε μια τυραννική φιγούρα, αλλά το αντίθετο, δηλαδή πολιτικούς μαριονέτες κορποραίων, πολυεθνικών κ.λπ. οι οποίοι παίζουν μπάλα στο παρασκήνιο και στις σεξουαλικές σχέσεις, με την έννοια ότι έχει επικρατήσει η ελευθεριότητα.

Και κάτι για να προβληματίσει:

CS Lewis, Tolkien, Orwell among works tagged as triggers for 'far-right' extremism by anti-terrorism group

Prevent, which polices allegations of terrorism in the U.K., listed major English authors on their list of texts that could potentially trigger right-wing extremism.

www.foxnews.com

A government anti-terrorism unit in the U.K. has reportedly flagged key English literature as potential triggers for right-wing extremism – leading one author whose work is on the list to bash the agency's strategy.

Classic authors such as C.S. Lewis, J.R.R. Tolkien, George Orwell, Joseph Conrad and Aldous Huxley were included on the list of potentially problematic texts compiled by Prevent’s Research Information and Communications Unit, according to The Spectator.

 

[ilias90]

Παραθέτω δύο - τρία χαρακτηριστικά χωρία της εξαιρετικής Δήλωσης των Παρισίων, μια συλλογική παρέμβαση Ευρωπαίων διανοούμενων κατά της επίθεσης που δέχεται ο γνήσιος) δυτικός πολιτισμός. Αξίζει να διαβαστεί από όλους τους συντηρητικούς -δεν δέχομαι αυτόν τον όρο, αλλά αυτή είναι η ταμπέλα που μας προσάπτουν οι «προοδευτικοί- και εν γένει όλους όσοι αγαπούν, εκτιμούν και αναγνωρίζουν την τεράστια συμβολή του δυτικού πολιτισμού στον κόσμο. Η παρέμβαση αυτή ήταν καίρια και ύψιστης σημασίας, σε μια εποχή άκριτης αποδοχής όλων των μη δυτικών κοινωνικοπολιτισμικών προτύπων και λυσσαλέας επίθεσης στα δικά μας.

Διότι δεν μπορείς να μάχεσαι για το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού όλων των υπολοίπων και την ενθάρρυνσή τους στο να αισθάνονται περήφανοι για τις εθνοτικές και ευρύτερες ομάδες από τις οποίες προέρχονται και να λειτουργείς διαφορετικά όσον αφορά στους Ευρωπαίους και εν γένει τους δυτικούς. Δεν νομίζω να χρειάζεται να αναφέρω το γιατί η συγκεκριμένη παρέμβαση συνδέεται άμεσα με τον «σύγχρονο άνθρωπο.»:

«1. Η Ευρώπη μάς ανήκει, αλλά κι εμείς ανήκουμε στην Ευρώπη Αυτά τα εδάφη είναι η πατρίδα μας· δεν έχουμε καμία άλλη. Οι λόγοι για τους οποίους αγαπούμε την Ευρώπη υπερβαίνουν την ικανότητά μας να εξηγήσουμε ή να δικαιολογήσουμε την αφοσίωσή μας. Είναι ζήτημα κοινής Ιστορίας, κοινών ελπίδων και επιθυμιών. Είναι ζήτημα συνηθισμένων τρόπων συμπεριφοράς, στιγμών πάθους και οδύνης. Είναι ζήτημα εμπειριών συμφιλίωσης που εμπνέουν, και της επαγγελίας ενός κοινού μέλλοντος. Τα πιο συνηθισμένα τοπία και γεγονότα είναι -για εμάς, αλλά όχι για τους άλλους- φορτισμένα με ξεχωριστή σημασία. Η κοινή μας πατρίδα είναι ένας τόπος όπου τα πράγματα είναι οικεία, και όπου αλληλοαναγνωριζόμαστε, όσο μακριά κι αν έχουμε περιπλανηθεί. Αυτή είναι η πραγματική Ευρώπη, ο πολύτιμος και αναντικατάστατος πολιτισμός μας.
Η Ευρώπη είναι η πατρίδα μας.

9. Ο χριστιανισμός αποτελεί ορόσημο για την αληθή Ευρώπη. Η οικουμενική πνευματική αυθεντία της Εκκλησίας έφερε στην Ευρώπη πολιτισμική ενότητα, χωρίς όμως να συνεπάγεται πολιτική μονοκρατορία. Γεγονός που επέτρεψε σε ξεχωριστές πολιτικές κοινότητες να ανθήσουν εντός μιας κοινής ευρωπαϊκής κουλτούρας. Η αυτονομία εκείνου που αποκαλούμε κοινωνία των πολιτών αναδείχτηκε σε ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής. Επιπρόσθετα, το χριστιανικό κήρυγμα δεν επαγγέλλεται έναν εξ αποκαλύψεως θεϊκό νόμο, εξ ου και η ποικιλομορφία των κοσμικών νόμων των εθνών μπορεί να γίνει αποδεκτή και να επαινεθεί χωρίς να συνιστά απειλή για την ευρωπαϊκή μας ενότητα. Δεν είναι τυχαίο που η παρακμή της χριστιανικής πίστης στην Ευρώπη έχει επέλθει ταυτόχρονα με τις νέες προσπάθειες να εγκαθιδρυθεί μια πολιτική μονοκρατορία -μια αυθεντία του κοινού νομίσματος και των κοινών ρυθμίσεων, συγκεκακλυμμένη με ψευδοθρησκευτικές θεωρήσεις οικουμενισμού, που κατασκευάζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο χριστιανισμός ενθάρρυνε την πολιτισμική ενότητα
10. Η αληθής Ευρώπη πρεσβεύει την ίση αξιοπρέπεια όλων των ατόμων, ανεξάρτητα από το φύλο, την κοινωνική και επαγγελματική θέση ή τη φυλή. Κάτι που επίσης πηγάζει από τις χριστιανικές μας ρίζες. Οι ευγενείς μας αρετές είναι ασφαλώς χαρακτηριστικά της χριστιανικής μας κληρονομιάς: η επιδίωξη της δικαιοσύνης, η συμπόνοια, το έλεος, η συμφιλίωση, η φιλανθρωπία. Ο χριστιανισμός αποτέλεσε μια επανάσταση στη σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών, ανάγοντας την αγάπη και την αμοιβαία πίστη σε αξία κατά τρόπο ριζοσπαστικό. Ο δεσμός του γάμου επιτρέπει τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες να ανθήσουν εν κοινωνία. Οι περισσότερες από τις θυσίες που κάνουμε είναι για χάρη των συζύγων και των παιδιών μας. Αυτό το πνεύμα της αυτοθυσίας είναι ακόμη μια χριστιανική συνεισφορά στην Ευρώπη που αγαπούμε.
Οι χριστιανικές ρίζες της τροφοδοτούν την Ευρώπη.

11. Η αληθής Ευρώπη αντλεί έμπνευση και από την κλασική παράδοση. Αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας στη λογοτεχνία της αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης. Ως Ευρωπαίοι, αγωνιζόμαστε για την αρμονία, την κορωνίδα των κλασικών αρετών. Κάτι που κατά καιρούς οδήγησε σε βίαιο ανταγωνισμό για κυριαρχία. Αλλά στην ιδανική της εκδοχή, η επιδίωξη της αρμονίας εμπνέει τους Ευρωπαίους, άνδρες και γυναίκες, να δημιουργήσουν μουσικά και καλλιτεχνικά έργα ανυπέρβλητης ομορφιάς και να καινοτομήσουν κατά εξαιρετικό τρόπο στην επιστήμη και την τεχνολογία. Οι στιβαρές αρετές και ο σοβαρός χαρακτήρας των Ρωμαίων και η υπερηφάνεια της πολιτικής συμμετοχής και το πνεύμα της φιλοσοφικής διερώτησης των Ελλήνων δεν λησμονήθηκαν ποτέ από την πραγματική Ευρώπη. Αυτή η κληρονομιά είναι επίσης δική μας.
Οι κλασικές ρίζες ενθαρρύνουν την αριστεία.»


Όλόκληρη η Δήλωση των Παρισίων:

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ

ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ 1. Η Ευρώπη μάς ανήκει, αλλά κι εμείς ανήκουμε στην Ευρώπη Αυτά τα εδάφη είναι η πατρίδα μας· δεν έχουμε καμία άλλη. Οι λόγοι για τους οποίους αγαπούμε την…

thetrueeurope.eu

 

[paskmak]

Παραθέτω δύο χαρακτηριστικά χωρία της εξαιρετικής Δήλωσης των Παρισίων, μια συλλογική παρέμβαση Ευρωπαίων διανοούμενων κατά της επίθεσης που δέχεται ο 9γνήσιος) δυτικός πολιτισμός. Αξίζει να διαβαστεί από όλους τους συντηρητικούς -δεν δέχομαι αυτόν τον όρο, αλλά αυτή είναι η ταμπέλα που μας προσάπτουν οι «προοδευτικοί- και εν γένει όλους όσοι αγαπούν, εκτιμούν και αναγνωρίζουν την τεράστια συμβολή του δυτικού πολιτισμού στον κόσμο. Η παρέμβαση αυτή ήταν καίρια και ύψιστης σημασίας, σε μια εποχή άκριτης αποδοχής όλων των μη δυτικών κοινωνικοπολιτισμικών προτύπων και λυσσαλέας επίθεσης στα δικά μας.

Διότι δεν μπορείς να μάχεσαι για το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού όλων των υπολοίπων και την ενθάρρυνσή τους στο να αισθάνονται περήφανοι για τις εθνοτικές και ευρύτερες ομάδες από τις οποίες προέρχονται και να λειτουργείς διαφορετικά όσον αφορά στους Ευρωπαίους και εν γένει τους δυτικούς. Δεν νομίζω να χρειάζεται να αναφέρω το γιατί η συγκεκριμένη παρέμβαση συνδέεται άμεσα με τον «σύγχρονο άνθρωπο.»:

«1. Η Ευρώπη μάς ανήκει, αλλά κι εμείς ανήκουμε στην Ευρώπη Αυτά τα εδάφη είναι η πατρίδα μας· δεν έχουμε καμία άλλη. Οι λόγοι για τους οποίους αγαπούμε την Ευρώπη υπερβαίνουν την ικανότητά μας να εξηγήσουμε ή να δικαιολογήσουμε την αφοσίωσή μας. Είναι ζήτημα κοινής Ιστορίας, κοινών ελπίδων και επιθυμιών. Είναι ζήτημα συνηθισμένων τρόπων συμπεριφοράς, στιγμών πάθους και οδύνης. Είναι ζήτημα εμπειριών συμφιλίωσης που εμπνέουν, και της επαγγελίας ενός κοινού μέλλοντος. Τα πιο συνηθισμένα τοπία και γεγονότα είναι -για εμάς, αλλά όχι για τους άλλους- φορτισμένα με ξεχωριστή σημασία. Η κοινή μας πατρίδα είναι ένας τόπος όπου τα πράγματα είναι οικεία, και όπου αλληλοαναγνωριζόμαστε, όσο μακριά κι αν έχουμε περιπλανηθεί. Αυτή είναι η πραγματική Ευρώπη, ο πολύτιμος και αναντικατάστατος πολιτισμός μας.
Η Ευρώπη είναι η πατρίδα μας.

9. Ο χριστιανισμός αποτελεί ορόσημο για την αληθή Ευρώπη. Η οικουμενική πνευματική αυθεντία της Εκκλησίας έφερε στην Ευρώπη πολιτισμική ενότητα, χωρίς όμως να συνεπάγεται πολιτική μονοκρατορία. Γεγονός που επέτρεψε σε ξεχωριστές πολιτικές κοινότητες να ανθήσουν εντός μιας κοινής ευρωπαϊκής κουλτούρας. Η αυτονομία εκείνου που αποκαλούμε κοινωνία των πολιτών αναδείχτηκε σε ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής. Επιπρόσθετα, το χριστιανικό κήρυγμα δεν επαγγέλλεται έναν εξ αποκαλύψεως θεϊκό νόμο, εξ ου και η ποικιλομορφία των κοσμικών νόμων των εθνών μπορεί να γίνει αποδεκτή και να επαινεθεί χωρίς να συνιστά απειλή για την ευρωπαϊκή μας ενότητα. Δεν είναι τυχαίο που η παρακμή της χριστιανικής πίστης στην Ευρώπη έχει επέλθει ταυτόχρονα με τις νέες προσπάθειες να εγκαθιδρυθεί μια πολιτική μονοκρατορία -μια αυθεντία του κοινού νομίσματος και των κοινών ρυθμίσεων, συγκεκακλυμμένη με ψευδοθρησκευτικές θεωρήσεις οικουμενισμού, που κατασκευάζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο χριστιανισμός ενθάρρυνε την πολιτισμική ενότητα
10. Η αληθής Ευρώπη πρεσβεύει την ίση αξιοπρέπεια όλων των ατόμων, ανεξάρτητα από το φύλο, την κοινωνική και επαγγελματική θέση ή τη φυλή. Κάτι που επίσης πηγάζει από τις χριστιανικές μας ρίζες. Οι ευγενείς μας αρετές είναι ασφαλώς χαρακτηριστικά της χριστιανικής μας κληρονομιάς: η επιδίωξη της δικαιοσύνης, η συμπόνοια, το έλεος, η συμφιλίωση, η φιλανθρωπία. Ο χριστιανισμός αποτέλεσε μια επανάσταση στη σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών, ανάγοντας την αγάπη και την αμοιβαία πίστη σε αξία κατά τρόπο ριζοσπαστικό. Ο δεσμός του γάμου επιτρέπει τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες να ανθήσουν εν κοινωνία. Οι περισσότερες από τις θυσίες που κάνουμε είναι για χάρη των συζύγων και των παιδιών μας. Αυτό το πνεύμα της αυτοθυσίας είναι ακόμη μια χριστιανική συνεισφορά στην Ευρώπη που αγαπούμε.
Οι χριστιανικές ρίζες της τροφοδοτούν την Ευρώπη.

11. Η αληθής Ευρώπη αντλεί έμπνευση και από την κλασική παράδοση. Αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας στη λογοτεχνία της αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης. Ως Ευρωπαίοι, αγωνιζόμαστε για την αρμονία, την κορωνίδα των κλασικών αρετών. Κάτι που κατά καιρούς οδήγησε σε βίαιο ανταγωνισμό για κυριαρχία. Αλλά στην ιδανική της εκδοχή, η επιδίωξη της αρμονίας εμπνέει τους Ευρωπαίους, άνδρες και γυναίκες, να δημιουργήσουν μουσικά και καλλιτεχνικά έργα ανυπέρβλητης ομορφιάς και να καινοτομήσουν κατά εξαιρετικό τρόπο στην επιστήμη και την τεχνολογία. Οι στιβαρές αρετές και ο σοβαρός χαρακτήρας των Ρωμαίων και η υπερηφάνεια της πολιτικής συμμετοχής και το πνεύμα της φιλοσοφικής διερώτησης των Ελλήνων δεν λησμονήθηκαν ποτέ από την πραγματική Ευρώπη. Αυτή η κληρονομιά είναι επίσης δική μας.
Οι κλασικές ρίζες ενθαρρύνουν την αριστεία.»


Όλόκληρη η Δήλωση των Παρισίων:

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ

ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ 1. Η Ευρώπη μάς ανήκει, αλλά κι εμείς ανήκουμε στην Ευρώπη Αυτά τα εδάφη είναι η πατρίδα μας· δεν έχουμε καμία άλλη. Οι λόγοι για τους οποίους αγαπούμε την…

thetrueeurope.eu

Δυστυχώς, αυτά αντικαθίστανται από τον ισλαμισμό, τον υλισμό, την ρηχότητα, και την τεχνοκρατία. Με πρωτεργάτες τους γερμανο-Αγγλοσάξωνες.



Αυτό θ έπρεπε να μας αφορά και λυπεί ιδιαιτέρως εμάς ως Έλληνες, σαν θεμελιωτές αυτό του κατασκευάσματος.

 

[giannhs2001]

Ο σύγχρονος, δυτικός, άνθρωπος έχει μία εμμονή. Είναι κατά της ίδιας του της φυλής. Ποτέ σε ολόκληρη την ιστορία δεν παρατηρήθηκε αυτή η σήψη του μυαλού που να οδηγεί ένα ον στο να μισεί το είδος του. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο ποτέ δεν θα μας συγχωρέσουν οι συνάνθρωποι μας αυτό είναι το ότι δεν θα δεχθούμε ποτέ να αισθανθούμε ντροπή ή ένοχοι για κάτι επειδή είμαστε λευκοί.

Ο Μοχάμεντ Άλι (αφροαμερικανός πυγμάχος) είχε δηλώσει σε ερώτηση για το εάν θα παντρεύονταν λευκή πως «Όχι, γιατί θέλω τα παιδιά μου να με μοιάζουν». Φαντασθείτε τι θα γίνονταν στο σημερινό κοινωνικό αίσχος των ΗΠΑ εάν λευκός έλεγε κάτι τέτοιο. Θα είχε φάει cancel από παντού και η σωματική του ακεραιότητα θα κινδύνευε. Για κάποιους ο μαύρος, ο μεσανατολίτης, ο ασιάτης έχουν το δικαίωμα να λένε πόσο υπερήφανοι είναι για την φυλή τους και πόσο θέλουν να την συνεχίσουν. Ο λευκός όμως, όχι. Γιατί ο λευκός πρέπει να αυτομαστιγώνεται α) για την αποικιοκρατία και για όλα τα δεινά που προεκάλεσε στους άλλους (ασχέτως εάν και οι άλλες φυλές έχουν κάνει απίστευτες ακρότητες στην ιστορία τους) και β) για τα πεπραγμένα του αυστριακού ζωγράφου με το μουστάκι (ασχέτως εάν κυρίως λευκούς σκότωσε στο τέλος).

Θα τελειώσω με μία φράση-σύνθημα του Julius Evola "Revolt against the modern world".

 

[ilias90]

"[Αύριο] θα χρειαστεί να ανάψουμε φωτιές για να αποδείξουμε ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα. Να τραβήξουμε το ξίφος για να αποδείξουμε ότι τα φύλλα είναι πράσινα..."

G.K. Chesterton

Το αύριο έφτασε, έγινε σήμερα.

 

[parafernalia]

Χιλιάδες υποψήφιοι, ανάμεσά τους γιατροί, μηχανικοί, μάγειρες, σερβιτόροι, bartenders, άνθρωποι από σχεδόν κάθε επάγγελμα έστειλαν το βιογραφικό τους στην Sugarbabes.tv, εταιρεία παραγωγής της Ίννας Ιννάκι και του Τεό, που ανακοίνωσε πρόσφατα πως ψάχνει τους νέους της πρωταγωνιστές για ταινίες ερωτικού περιεχομένου .

Όπως είπε ο Τεό, υπήρχαν δύο βασικά κριτήρια που θα έπρεπε να πληρούν οι υποψήφιοι:

a) να έχουν μόριο πάνω από 17 πόντους και να είναι εμφανίσιμοι, αλλά και β) να μην ντρέπονται μπροστά στις κάμερες.

Μέσα σε 10 ημέρες η εταιρεία είχε λάβει σχεδόν δύο χιλιάδες βιογραφικά από όλη την Ελλάδα. Το ενδιαφέρον είναι πως υπήρχαν άτομα από 18 ετών (αναγκαστικά) μέχρι και 56 ετών!

Βέβαια για να μην υπερβάλλουμε, το 2 χιλιάδες βιογραφικά φαίνεται μικρό νούμερο σε σχέση με τα 6851 σε μία εβδομάδα που είχε χτυπήσει πριν 3 χρόνια. Φαίνεται πως ο αρχικός ενθουσιασμός μειώθηκε (απ' τα βάσανα της ζωής ) και νέοι και νέες έχουν στραφεί σε πιο self-made καταστάσεις.

Χαμός στο κάστινγκ της Sugarbabes - Xιλιάδες υποψήφιοι για μια νέα καριέρα - Aftodioikisi.gr

Η Sugarbabes.tv, η εταιρεία παραγωγής της Ίννας Ιννάκι και του Τεό, ανακοίνωσε πρόσφατα πως ψάχνει τους νέους της πρωταγωνιστές. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως σε λίγο καιρό η εταιρεία θα βρεθεί στο Λας Βέγκας και στα AVN Awards, όπου θα διεκδικήσει το πρώτο χρυσό αγαλματίδιο για τη χώρα μας, ούσα...

www.aftodioikisi.gr

 

[ilias90]

Χιλιάδες υποψήφιοι, ανάμεσά τους γιατροί, μηχανικοί, μάγειρες, σερβιτόροι, bartenders, άνθρωποι από σχεδόν κάθε επάγγελμα έστειλαν το βιογραφικό τους στην Sugarbabes.tv, εταιρεία παραγωγής της Ίννας Ιννάκι και του Τεό, που ανακοίνωσε πρόσφατα πως ψάχνει τους νέους της πρωταγωνιστές για ταινίες ερωτικού περιεχομένου .

Όπως είπε ο Τεό, υπήρχαν δύο βασικά κριτήρια που θα έπρεπε να πληρούν οι υποψήφιοι:

a) να έχουν μόριο πάνω από 17 πόντους και να είναι εμφανίσιμοι, αλλά και β) να μην ντρέπονται μπροστά στις κάμερες.

Μέσα σε 10 ημέρες η εταιρεία είχε λάβει σχεδόν δύο χιλιάδες βιογραφικά από όλη την Ελλάδα. Το ενδιαφέρον είναι πως υπήρχαν άτομα από 18 ετών (αναγκαστικά) μέχρι και 56 ετών!

Βέβαια για να μην υπερβάλλουμε, το 2 χιλιάδες βιογραφικά φαίνεται μικρό νούμερο σε σχέση με τα 6851 σε μία εβδομάδα που είχε χτυπήσει πριν 3 χρόνια. Φαίνεται πως ο αρχικός ενθουσιασμός μειώθηκε (απ' τα βάσανα της ζωής ) και νέοι και νέες έχουν στραφεί σε πιο self-made καταστάσεις.

Χαμός στο κάστινγκ της Sugarbabes - Xιλιάδες υποψήφιοι για μια νέα καριέρα - Aftodioikisi.gr

Η Sugarbabes.tv, η εταιρεία παραγωγής της Ίννας Ιννάκι και του Τεό, ανακοίνωσε πρόσφατα πως ψάχνει τους νέους της πρωταγωνιστές. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως σε λίγο καιρό η εταιρεία θα βρεθεί στο Λας Βέγκας και στα AVN Awards, όπου θα διεκδικήσει το πρώτο χρυσό αγαλματίδιο για τη χώρα μας, ούσα...

www.aftodioikisi.gr

Πόρνοι.

 

[epote]

Ο σύγχρονος, δυτικός, άνθρωπος έχει μία εμμονή. Είναι κατά της ίδιας του της φυλής. Ποτέ σε ολόκληρη την ιστορία δεν παρατηρήθηκε αυτή η σήψη του μυαλού που να οδηγεί ένα ον στο να μισεί το είδος του. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο ποτέ δεν θα μας συγχωρέσουν οι συνάνθρωποι μας αυτό είναι το ότι δεν θα δεχθούμε ποτέ να αισθανθούμε ντροπή ή ένοχοι για κάτι επειδή είμαστε λευκοί.

Ο Μοχάμεντ Άλι (αφροαμερικανός πυγμάχος) είχε δηλώσει σε ερώτηση για το εάν θα παντρεύονταν λευκή πως «Όχι, γιατί θέλω τα παιδιά μου να με μοιάζουν». Φαντασθείτε τι θα γίνονταν στο σημερινό κοινωνικό αίσχος των ΗΠΑ εάν λευκός έλεγε κάτι τέτοιο. Θα είχε φάει cancel από παντού και η σωματική του ακεραιότητα θα κινδύνευε. Για κάποιους ο μαύρος, ο μεσανατολίτης, ο ασιάτης έχουν το δικαίωμα να λένε πόσο υπερήφανοι είναι για την φυλή τους και πόσο θέλουν να την συνεχίσουν. Ο λευκός όμως, όχι. Γιατί ο λευκός πρέπει να αυτομαστιγώνεται α) για την αποικιοκρατία και για όλα τα δεινά που προεκάλεσε στους άλλους (ασχέτως εάν και οι άλλες φυλές έχουν κάνει απίστευτες ακρότητες στην ιστορία τους) και β) για τα πεπραγμένα του αυστριακού ζωγράφου με το μουστάκι (ασχέτως εάν κυρίως λευκούς σκότωσε στο τέλος).

Θα τελειώσω με μία φράση-σύνθημα του Julius Evola "Revolt against the modern world".

1) Βιολογικα η λεξη "φυλη" δεν εχει καμια βαση. Ειναι απλα μια ιμπεριαλιστικη μαλακια του ευρωπαικου επεκτατισμού.
2) Τι εννοεις ποτε δεν εχει παρατηρηθει ο ανθρωπος να μισει το ειδος του? Κυριολεκτικα ολο το θεμελιο του χριστιανισμού ειναι οτι ξεκιναμε ολοι αμαρτολοι, ειμαστε αηδιαστικα σιχαματα που πρεπει να περασουμε ολη τη ζωη μας μετανοωντας για το ποσο απαισιοι ειμαστε μπας και τη γλιτωσουμε μετα.
3) Μπορουν και ο μαυροι να ειναι ρατσιστες.
4) Αληθεια πιστευεις οτι ο ευρωπαικος/δυτικος πολιτισμός δεν γαμαει πατοκορφα το πλανητη ξεπλενοντας τα χερια του λεγοντας ξανα και ξανα "συγγνωμη". Βγηκε η συγγνωμη χαθηκε το φιλοτιμο αδερφε.

Κατα τα αλλα ναι, το ανθρωπινο ειδος ειναι προβληματικο ζωο. Δεν εχει σχεση με το χρωμα η το φυλο.

 

[Kate1914]

2) Τι εννοεις ποτε δεν εχει παρατηρηθει ο ανθρωπος να μισει το ειδος του? Κυριολεκτικα ολο το θεμελιο του χριστιανισμού ειναι οτι ξεκιναμε ολοι αμαρτολοι, ειμαστε αηδιαστικα σιχαματα που πρεπει να περασουμε ολη τη ζωη μας μετανοωντας για το ποσο απαισιοι ειμαστε μπας και τη γλιτωσουμε μετα.

Επίτρεψε μου να διαφωνήσω σε αυτό το κομμάτι (αν και θα βγω εκτός του θρεντ). Ίσα ίσα ακριβώς το αντίθετο διδασκόμαστε. Ναι, είμαστε αμαρτωλοί, ναι πρέπει να μεταννοούμε ακριβώς για αυτό. Ωστόσο, δεν πρέπει να φτάνουμε στο σημείο να αυτομαστιγωνόναστε, δεν πρέπει να νιώθουμε απελπισία με τα λάθη μας καθώς η ελπίδα μας είναι ο Θεός, άρα απουσία ελπίδας στον Χριστιανό=έλλειψη πίστης, και σίγουρα δε μισούμε τον συνάνθρωπο, καθώς ο Χριστός είπε όπως είναι γνωστό "αγαπάτε αλλήλους". Ακόμη και τους εχθρούς μας.