Ο σύγχρονος άνθρωπος

[ROM32]

Κοίτα, από τη θετικιστική σκοπιά που το κοιτάς, λογικό να πιστεύεις ότι ο μόνος δρόμος για να αποδείξεις ότι η ηθική είναι αντικειμενική είναι ο παρακάτω (γιατί, εναλλακτικά, η αντικειμενικότητα της ηθικής να μην έγκειται στο αν οι κανόνες της είναι σταθεροί και ακλόνητοι ανά τις εποχές; ):

Καταρχήν ποιοι είναι οι κανόνες της ηθικής? Αλλά έστω ότι υπάρχουν κάποιοι κανόνες και αυτοί μένουν αναλλοίωτοι όπως λες. Αυτό είναι πάλι υποκειμενικό διότι αφορά μόνο τους ανθρώπους. Να εξηγήσουμε τι λέμε αντικειμενικό στα ανθρωπιστικά. Έστω πχ έχουμε την Αντριάνα Σκλεναρίκοβα στα νιάτα της που είναι αντικειμενικά ωραία γυναίκα και κάποιοι θα πεταχτούν και θα πουν "μα τι αντικειμενικά λέτε; Αφού η ομορφιά είναι υποκειμενική κλπ" αυτό που δεν καταλαβάινουν έιναι οτι στα θεωρητικά αντικείμενα, αυτό που ασπάζονται οι πολλοί είναι και το αντικειμενικό. Επομένως το πραγματικό αντικειμενικό-αντικειμενικό είναι να αποδειχθεί οτι η ηθική είναι αναπόφευκτη ιδιότητα της ύλης διότι αφορά τον κόσμο και όχι τον άνθρωπο.

Επειδή, λοιπόν, το εξετάζεις από αυτήν την οπτική, δεν λαμβάνεις καν το ενδεχόμενο η ηθική να είναι αποκλειστική ιδιότητα του ανθρώπου είτε δυνάμει είτε ενεργεία.

Μα παραπάνω γράφω ότι η ηθική μπορεί να είναι αποκλειστικό παραπροιόν της μοναδικής βιολογικής εξελικτικής ιστορίας του ανθρώπου. Πως λες ότι δεν το είπα;

Βασικά εξέφρασα θέσεις που έχω διαβάσει και μου έχουν κινήσει το ενδιαφέρον και το βλέπω παράλληλα από αρκετές οπτικές:
Για παράδειγμα, ένας που θεωρεί ότι η ηθική είναι καθαρά υποκειμενική και δυναμική έννοια, πρέπει να αποδεχτεί ότι η κάθε πράξη θα μπορούσε να είναι ηθική ή ανήθικη, ανάλογα την εποχή. Κάποιος που θεωρεί ότι είναι αντικειμενική έννοια, θα σου πει πως, επειδή η αντίληψη του ατόμου για το τι είναι ηθικό αλλάζει ανά εποχή, αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η αίσθηση του καθήκοντος σε έναν άνθρωπο να πράττει το ηθικό (το όποιο ηθικό ανά την εποχή) και εκεί έγκειται στην πραγματικότητα η αντικειμενικότητα της ηθικής. Ότι ο μοναδικός αντικειμενικός ηθικός νόμος είναι να πράττεις το ηθικό, όποιο κι αν είναι αυτό. Όμως εγώ, σαν Ηλίας, πιστεύω ότι και το περιεχόμενο είναι αντικειμενικό και έχει καθοριστεί από μία υπερβατική πηγή (Θεός.) Οπότε καταλαβαίνεις πως, βάσει των πιστεύω μου, δύσκολα να κάνουμε συζήτηση

Μα αυτό που λες εδώ είναι αόριστο. Για να πράξεις το σωστό πρέπει να το γνωρίζεις εκ των προτέρων, επομένως το περιεχόμενο προπορεύεται του Καθηκοντος εκφρασμένου ως το να πράττεις το σωστό. Εκτός αν θεωρήσεις Καθήκον του ανθρώπου την τάση του για υποχρεωτική κίνηση (κάθε πράξη που μοιραία θα κάνει θέλει δεν θέλει λόγω του οτι είναι ζωντανός, θα αλλαξει θέση, θα ψάξει τροφή κλπ). Όντως έτσι έχει μια πιο καλή εξήγηση, το να πράξει κάποιος άνθρωπος θα το κάνει θέλει δεν θέλει, θα υπακούσει αναγκαστικά. Αν αυτό το θεωρείς καθήκον οκ? Τώρα αν αυτό που θα πράξει είναι το σωστό ή όχι, θα πρέπει να το ξέρει από πριν, που σημαίνει ότι ΠΡΙΝ από κάθε πράξη έχει ηθική και ενυπάρχει μέσα του.

Εδώ. Ποστ #620. Βασικά είχα εκνευριστεί γιατί σε είχα περάσει για διπλό τρολ-μέλους.

Εδώ απλά έλεγα οτι είναι πολλές φορές καλύτερο να μπαίνουν αποσπάσματα και ο καθένας να δίνει την ερμηνεια του ή αυτό που καταλαβαίνει, διότι έτσι το απόσπασμα λειτουργεί σαν οδηγός.

 

[ilias90]

Καταρχήν ποιοι είναι οι κανόνες της ηθικής? Αλλά έστω ότι υπάρχουν κάποιοι κανόνες και αυτοί μένουν αναλλοίωτοι όπως λες. Αυτό είναι πάλι υποκειμενικό διότι αφορά μόνο τους ανθρώπους. Να εξηγήσουμε τι λέμε αντικειμενικό στα ανθρωπιστικά. Έστω πχ έχουμε την Αντριάνα Σκλεναρίκοβα στα νιάτα της που είναι αντικειμενικά ωραία γυναίκα και κάποιοι θα πεταχτούν και θα πουν "μα τι αντικειμενικά λέτε; Αφού η ομορφιά είναι υποκειμενική κλπ" αυτό που δεν καταλαβάινουν έιναι οτι στα θεωρητικά αντικείμενα, αυτό που ασπάζονται οι πολλοί είναι και το αντικειμενικό. Επομένως το πραγματικό αντικειμενικό-αντικειμενικό είναι να αποδειχθεί οτι η ηθική είναι αναπόφευκτη ιδιότητα της ύλης διότι αφορά τον κόσμο και όχι τον άνθρωπο.

Εντάξει, προσωπικά διαφωνώ με το παραπάνω (διαφωνώ και με τον ορισμό της αντικειμενικότητας. Ο άνθρωπος είναι τελείως ξεχωριστό ον και πρέπει να εξετάζεται μεμονωμένα.) Από τη στιγμή που η ηθική είναι αποκλειστική ιδιότητα του ανθρώπου, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι «καθολικά αντικειμενική», αλλά σίγουρα μπορεί να είναι αντικειμενική μόνο για τους ανθρώπους, αφού μόνον αυτούς αφορά. Όσον αφορά στους κανόνες της ηθικής, ένας που πιστεύει στο υπερβατικό -καλή ώρα σαν εμένα- θα σου πει ότι είναι οι νόμοι των ιερών βιβλίων των θρησκειών. Πράγματι, υπάρχουν διαφορές, αλλά υπάρχουν και κοινά στους ηθικούς κανόνες των θρησκειών διαχρονικά.

Μα παραπάνω γράφω ότι η ηθική μπορεί να είναι αποκλειστικό παραπροιόν της μοναδικής βιολογικής εξελικτικής ιστορίας του ανθρώπου. Πως λες ότι δεν το είπα;

Το είπες, αλλά ταυτόχρονα λες πως, αν συμβαίνει αυτό (δηλαδή αν η ηθική είναι αποκλειστική ιδιότητα του ανθρώπου) τότε δεν υπάρχει περίπτωση να είναι αντικειμενική, γιατί για να είναι αντικειμενική, πρέπει να συναντάται και έξω από την ανθρώπινη εμπειρία. Νομίζω αρχίσαμε να παίζουμε με λέξεις και ορισμούς εδώ, είναι η αλήθεια.

Μα αυτό που λες εδώ είναι αόριστο. Για να πράξεις το σωστό πρέπει να το γνωρίζεις εκ των προτέρων, επομένως το περιεχόμενο προπορεύεται του Καθηκοντος εκφρασμένου ως το να πράττεις το σωστό.

Ναι βρε άνθρωπε, το γνωρίζεις. Απλά σου λέω ότι, για παράδειγμα, είμαστε στην εποχή του Μεσαίωνα, όπου ηθικό θεωρείται το να καταδώσεις μία γυναίκα η οποία νομίζεις ότι είναι μάγισσα. Στη δική μας εποχή, αν το κάνεις είσαι ανήθικος (και τρελός.) Αυτό ισχύει, όμως, για όσους θεωρούν ότι οι ηθικοί κανόνες είναι αποκλειστικά υποκειμενικοί και επηρεάζονται ανά την εποχή. Εγώ δεν συμφωνώ με αυτό, όμως. Μην μπερδεύεσαι.

Εκτός αν θεωρήσεις Καθήκον του ανθρώπου την τάση του για υποχρεωτική κίνηση (κάθε πράξη που μοιραία θα κάνει θέλει δεν θέλει λόγω του οτι είναι ζωντανός, θα αλλαξει θέση, θα ψάξει τροφή κλπ).

Εδώ μου θυμίζεις Σπινόζα, που μεμφόταν την ηθική βάσει των αβρααμικών θρησκειών, γιατί πίστευε πως αποτελεί πλάνη το να θεωρείς πως οι διάφοροι στόχοι και τελικοί σκοποί της ανθρώπινης προσπάθειας είναι ανοιχτοί στην ανθρώπινη απόφαση, γιατί στην πραγματικότητα καθορίζονται από φυσικούς νόμους, όπως αυτόν της αυτοσυντήρησης (την τάση μας να προσπαθούμε να επεκτείνουμε την ελευθερία και τη δύναμή μας όσο περισσότερο μπορούμε.) Μάλιστα μεμφόταν όσους αδιαφορούσαν για τα εγκόσμια και προσπαθούσαν να καταστείλουν τις επιθυμίες τους. Προφανώς και διαφωνώ με τον άθεο, αλλά σίγουρα ήταν διάνοια.

Όντως έτσι έχει μια πιο καλή εξήγηση, το να πράξει κάποιος άνθρωπος θα το κάνει θέλει δεν θέλει, θα υπακούσει αναγκαστικά. Αν αυτό το θεωρείς καθήκον οκ? Τώρα αν αυτό που θα πράξει είναι το σωστό ή όχι, θα πρέπει να το ξέρει από πριν, που σημαίνει ότι ΠΡΙΝ από κάθε πράξη έχει ηθική και ενυπάρχει μέσα του.

Γιατί να μην ενυπάρχει μέσα του η αίσθηση της ηθικής (δηλαδή να θες να κάνεις γενικά κι αόριστα το σωστό και όχι το λάθος, όποιο και αν είναι αυτό) και όχι ποιό είναι το ηθικά σωστό και λάθος; Πρόσεξε, δεν συμφωνώ με όλα αυτά. Η θέση μου είναι ότι και το περιεχόμενο της ηθικής είναι αντικειμενικό (σου γράφω στην πρώτη πρόταση τι ακριβώς πιστεύω), απλά θέλω να πω ότι, αν το δεις υπό σχετικιστικό πρίσμα όπου όλα είναι υποκειμενικά, χάνεις λίγο τη μπάλα και καταλήγεις σε παραδοξότητες.

 

[ROM32]

Το είπες, αλλά ταυτόχρονα λες πως, αν συμβαίνει αυτό (δηλαδή αν η ηθική είναι αποκλειστική ιδιότητα του ανθρώπου) τότε δεν υπάρχει περίπτωση να είναι αντικειμενική, γιατί για να είναι αντικειμενική, πρέπει να συναντάται και έξω από την ανθρώπινη εμπειρία. Νομίζω αρχίσαμε να παίζουμε με λέξεις και ορισμούς εδώ, είναι η αλήθεια.

Όχι δεν παίζουμε! Σου είπα, από την στιγμή που πέρα από εμάς αναγνωρίζουμε και έναν κόσμο, μια αντικειμενική πραγματικότητα με φυσικους νομους, τότε γι'αυτην μιλάμε. Άλλωστε από την εποχή του Καντ και κυρίως μετέπειτα, όλοι προσπαθούσαν να βρουν τους φυσικούς νόμους (των θετικών επιστημών) και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς, κοινωνία, οικονομία κλπ Ποια νομίζεις ότι είναι η πεποίθηση της ελεύθερης αγοράς; Το ότι η αγορά θεωρείτε φυσικό σύστημα και όχι μια ανθρώπινη κατασκευή.

Γιατί να μην ενυπάρχει μέσα του η αίσθηση της ηθικής (δηλαδή να θες να κάνεις γενικά κι αόριστα το σωστό και όχι το λάθος, όποιο και αν είναι αυτό) και όχι ποιό είναι το ηθικά σωστό και λάθος; Πρόσεξε, δεν συμφωνώ με όλα αυτά. Η θέση μου είναι ότι και το περιεχόμενο της ηθικής είναι αντικειμενικό (σου γράφω στην πρώτη πρόταση τι ακριβώς πιστεύω), απλά θέλω να πω ότι, αν το δεις υπό σχετικιστικό πρίσμα όπου όλα είναι υποκειμενικά, χάνεις λίγο τη μπάλα και καταλήγεις σε παραδοξότητες.

Μα ισα-ισα που αν το δεις αντικειμενικά καταλήγεις σε αντιξοότητες γι'αυτό άλλωστε και το έργο του Καντ έχει πολλές αντιφάσεις και αμφισημίες. Βέβαια και η υποκειμενική θεώρηση δεν είναι καθαρή, έχει και αυτή σκοτεινά σημεία, δεν συγκρινεται όμως με τις λογικές ακροβασιες του αντικειμενισμου. Η αίσθηση του να πράξεις το σωστό, από πού προήρθε;

 

[ilias90]

Όχι δεν παίζουμε! Σου είπα, από την στιγμή που πέρα από εμάς αναγνωρίζουμε και έναν κόσμο, μια αντικειμενική πραγματικότητα με φυσικους νομους, τότε γι'αυτην μιλάμε. Άλλωστε από την εποχή του Καντ και κυρίως μετέπειτα, όλοι προσπαθούσαν να βρουν τους φυσικούς νόμους (των θετικών επιστημών) και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς, κοινωνία, οικονομία κλπ Ποια νομίζεις ότι είναι η πεποίθηση της ελεύθερης αγοράς; Το ότι η αγορά θεωρείτε φυσικό σύστημα και όχι μια ανθρώπινη κατασκευή.

Μα τα ξέρω όλα αυτά, για αυτό σου είπα σε προηγούμενο μήνυμα ότι δεν θα βγει άκρη στη συζήτησή μας. Διαφωνώ με τη θετικιστική οπτική των πραγμάτων (που σου είπα ότι έχεις), γιατί ασπάζομαι μια πιο ιδεαλιστική. Είναι λάθος αυτό που έκανε ο Κοντ (αν θυμάμαι καλά), δηλαδή να ισχυριστεί ότι οι κοινωνίες κι αυτές υπακούν σε φυσικούς νόμους και πρέπει να μελετώνται έτσι. Άλλωστε αυτές οι απόψεις, τουλάχιστον στις ανθρωπιστικές επιστήμες, ξεπεράστηκαν (υπάρχει το στοιχείο της εξατομίκευσης.) Στην τελική, δεν απορρίπτω ότι μπορεί όντως οι πράξεις και οι κατασκευές μας σαν είδος (πχ κοινωνίες) να μπορούν να εξηγηθούν πλήρως βάσει των νόμων της φύσης, απορρίπτω όμως την πιθανότητα αυτό να μπορέσει να επιτευχθεί όσο δεν λαμβάνουμε υπόψη την ύπαρξη της ψυχής και του Θεού. Και κάπου εκεί τελειώνει η συζήτηση

 

[ilias90]

Σε έναν κόσμο που προωθεί την αθεΐα, την ασωτία, την πορνεία, τη θηλυπρέπεια και την ασέβεια σε κάθε τι ιερό, να έχεις πρότυπο αυτόν τον παλλήκαρο:

Spoiler

Στο τέλος θα νικήσουμε.

 

[American Economist]

Σε έναν κόσμο που προωθεί την αθεΐα, την ασωτία, την πορνεία, τη θηλυπρέπεια και την ασέβεια σε κάθε τι ιερό, να έχεις πρότυπο αυτόν τον παλλήκαρο:

Spoiler

View attachment 136092

Στο τέλος θα νικήσουμε.

Φανταστικός παίκτης με ήθος και αξίες.

 

[linuxman]

Εν μέσω καύσωνα και μην μπορώντας να πάω θάλασσα, είπα να ανοίξω ένα θέμα γενικότερου φιλοσοφικού ενδιαφέροντος και προβληματισμού. Θα ήθελα να εκφράσω τις σκέψεις μου και τις ανησυχίες μου. Κυρίως τις δεύτερες, μιας και εννοείται ότι θα είμαι, για ακόμη μία φορά, απαισιόδοξος. Ξεκινάω με μία βαρυσήμαντη δήλωση:

Ο καιρός που ζούμε, οι δεκαετίες από την απαρχή της άμεσης πρόσβασης του καθενός στο διαδίκτυο έως και την εποχή της εισόδου της τεχνητής νοημοσύνης στην καθημερινότητά μας αποτελεί περίοδο σημαντικότατων αλλαγών, ακόμα περισσότερο κι από αυτών της βιομηχανικής επανάστασης. Οι αλλαγές είναι τεράστιες στη συλλογική συνείδηση, τις ζούμε, αλλά -θεωρώ- πως δεν τις αντιλαμβανόμαστε ούτε στο ελάχιστο. Αυτό ενδεχομένως οφείλεται στο γεγονός πως, όταν ζεις κάτι, δεν μπορείς να το παρατηρήσεις με το ουδέτερο βλέμμα που θα έχει ο ιστορικός του μέλλοντος. Γιατί, όμως, είναι τόσο σημαντικές και τόσο ανησυχητικές οι αλλαγές;

Η απάντηση στο ερώτημα ξεκινάει από αρκετά παλιά, γι' αυτό χρειάζεται μια αναδρομή. Ο δυτικός κόσμος ανέκαθεν είχε μια προσέγγιση περισσότερο ατομοκεντρική και φιλελεύθερη απ' τον υπόλοιπό. Αυτό έφερε μεν πάρα πολλά θετικά στην εξέλιξη της ανθρωπότητας -από τα σημαντικότερα ότι η ποιότητα ζωής του σήμερα είναι απείρως καλύτερη από αυτήν, για παράδειγμα του μεσαίωνα-, αλλά έφερε και άσχημα. Πολλά άσχημα. Ένα εξ αυτών ήταν και είναι η προοδευτική και ολοένα αυξανόμενη προσκόλληση στο Εγώ μας, που αποτυπώθηκε τόσο σε πολιτικά (νεοφιλελευθερισμός, καπιταλισμός) όσο και σε φιλοσοφικά (υλισμός, νιχιλισμός) και θρησκευτικά (αθεϊσμός, αγνωστικισμός) ρεύματα. Για να φτάσουμε στη σημερινή θεοποίηση του ατόμου και απαξίωση της κοινότητας, του συνόλου. Με τα παραπάνω δεν ισχυρίζομαι ότι δεν είναι αναγκαία η ελευθερία έκφρασης και σκέψης που παρέχει ο δυτικός κόσμος ούτε ότι μου αρέσουν απολυταρχικά καθεστώτα που προάγουν τη μαζοποίηση του ανθρώπου και την απώλεια της αίσθησης της ταυτότητάς. Κάθε άλλο. Απλώς πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει πάντα μια ισορροπία μεταξύ ατόμου και συνόλου, ισορροπία που ο σύγχρονος κόσμος μας έχει απωλέσει, με αποτέλεσμα η πλάστιγγα να γέρνει όλο και περισσότερο προς το άτομο. Αυτή πιστεύω πως είναι η αρχή του τέλους του δυτικού πολιτισμού.

Ο σύγχρονος άνθρωπος, λοιπόν, βλέπει ανταγωνιστικά τον άλλον από τη μέρα που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. Έτσι του μαθαίνουν, έτσι μεγαλώνει, έτσι καταλήγει. Μαθαίνει να σκέφτεται βάσει του «εγώ και οι άλλοι» και όχι του «εμείς.» Στο σήμερα και με την αναφερθείσα στην αρχή, πρόσβασή μας σε σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, καταλήξαμε, όχι μόνο πνευματικά, αλλά και σωματικά αποστασιοποιημένοι, κολλημένοι σε οθόνες, κάτι που μοιραία δυσχεραίνει τις κοινωνικές μας δεξιότητες, ακόμα και την ίδια την όρεξή μας για κοινωνικοποίηση. Η αρνητικότητα που εκπέμπεται από μεγάλη μερίδα του κόσμου είναι σχεδόν απτή. Άλλωστε, φαίνεται και στην έκρηξη ψυχικών παθήσεων, της κατανάλωσης ψυχοτρόπων και οτιδήποτε άλλο μπορεί να βοηθήσει τον σύγχρονο άνθρωπο να ξεφύγει από την τρέλα της καθημερινότητας. Συνέβαλλε τα μέγιστα δε και η συγκέντρωσή μας σε τσιμεντένιες μεγαλουπόλεις, καθώς η αποκοπή του ανθρώπου από τη φύση, η οποία δεν μπορεί παρά να τον επηρεάσει σημαντικά.

Για να επανέλθω στο συμπέρασμα που εξήγαγα στην αρχή, θεωρώ ότι -δεδομένων των υπαρχουσών αλλαγών που έφεραν το ίντερνετ και τα social media στη συλλογική συνείδηση- οι εξελίξεις που συμβαίνουν τώρα και η (μελλοντική) πρόσβαση σε αυτές από τον λαό θα φέρει -ενδεχομένως- ένα νέο είδος ανθρώπου. Όχι με βιολογική, αλλά σίγουρα με κοινωνιολογική έννοια. Τον «homo antisocialis*», έναν άνθρωπο που θα δουλεύει, θα συνάπτει φιλίες, θα ερωτεύεται, θα ζει -θα ζει, αλήθεια;- από μακριά, χωρίς επαφή...

Πως σας φαίνονται τα παραπάνω; Απαισιόδοξα, πολύ απαισιόδοξα ή απλό παραλήρημα; Περιμένω τις απόψεις σας...

*δική μου η επινόηση, αν κάποιος το βλέπει όπως κι εγώ και έχει κάποια καλύτερη ονομασία κατά νου, παρακαλώ, ελεύθερα.

Πολύ ωραίος προβληματισμός και πολλοί είμαστε νομίζω που έχουμε τις ίδιες ανησυχίες. Στην ερώτηση
"Πως σας φαίνονται τα παραπάνω; Απαισιόδοξα, πολύ απαισιόδοξα ή απλό παραλήρημα; Περιμένω τις απόψεις σας..."
απαντώ ούτε απαισιόδοξα ούτε πολύ αλλά ούτε και παραλήρημα. Τα θεωρώ απλά πραγματικά αλλά όχι και τραγικά. Ο λόγος που δεν τα θεωρώ τραγικά είναι είναι και η διαφωνία μου με την προσέγγισή σου. Δηλαδή δεν πιστεύω ότι ο εγωισμός
(ή το ΕΓΩ, ή η στροφή στο ΕΓΩ, ή ο εγωκεντρισμός, κάποια λέξη τέλος πάντων που να εννοεί αυτό που παρατηρείται στην κοινωνία μας όπως το εννοούμε στο θέμα που συζητάμε)
δεν οφείλεται στην εξέλιξη της τεχνολογίας. Δηλαδή αυτό που ζούμε δεν άρχισε τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό το δηλώνω αρχικά σε βιωματικό επίπεδο και όσο θυμάμαι τον εαυτό μου από την εποχή που δεν υπήρχε ίντερνετ και και τεχνητή νοημοσύνη βεβαίως.

Η αιτία δεν νομίζω ότι είναι ένα πράγμα, ούτε δύο. Είναι πολλά. Έτσι μου το βγάζει η σκέψη μου. Εμπλέκεται βιολογία και ψυχολογία (και ο συνδυασμός τους βασικά). κοινωνία και μορφή κοινωνίας (εξουσιαστικές κοινωνίες, απολυταρχικές, ή και φιλελεύθερες και δημοκρατικές) και κατά συνέπεια ΠΑΙΔΕΙΑ.
Να κάποιοι λόγοι λοιπόν που θα έπρεπε να σκεφτούμε.
Δεν ξέρω αν είμαι σωστός. Αυτό νομίζω.

 

[Scandal]

Γενική μου διαπίστωση ότι οι σημερινοί νέοι μέχρι της ηλικίας μου, δεν χορεύουν όπως χόρευε η γενιά των γονιών μας. Όλο καφέ και φαγητό, αντε και events, αλλά το παλιό καλό ελληνικό γλέντι που εκανε η γενιά των γονιών μας πέθανε.
Ήρθα σε αυτό το thread με αφορμή ότι έψαξα στο youtube να ξανά ακούσω αυτο:

Ξέφρενος 80s 90s χορός.
Θυμάμαι ότι ως παιδί στα 90s είχα βρει σε εγκαταλελημενο αυτοκίνητο μια κασετα (με αλλα λογια την εκλεψα ) και ειχε στο repeat το lambada και στις δύο πλευρές!

 

[Kate1914]

Γενική μου διαπίστωση ότι οι σημερινοί νέοι μέχρι της ηλικίας μου, δεν χορεύουν όπως χόρευε η γενιά των γονιών μας. Όλο καφέ και φαγητό, αντε και events, αλλά το παλιό καλό ελληνικό γλέντι που εκανε η γενιά των γονιών μας πέθανε.
Ήρθα σε αυτό το thread με αφορμή ότι έψαξα στο youtube να ξανά ακούσω αυτο:

Ξέφρενος 80s 90s χορός.
Θυμάμαι ότι ως παιδί στα 90s είχα βρει σε εγκαταλελημενο αυτοκίνητο μια κασετα (με αλλα λογια την εκλεψα ) και ειχε στο repeat το lambada και στις δύο πλευρές!

Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λες γενικά, γιατί και σε κλαμπ ξέρω ότι πάνε τα παιδιά της ηλικίας μου και χορεύουν, και σε πανηγύρια τύπου χορευτικοί σύλλογοι και συναπαντήματα πάνε και συμμετέχουν.
Αλλά από την άλλη, ίσως και να είμαστε όντως λίγο πιο βαριοί τύποι πλέον, δεν ξέρω.

Το Lambada φανταστικό τραγούδι πάντως.

 

[Buggs]

Ο σύγχρονος άνθρωπος, λοιπόν, βλέπει ανταγωνιστικά τον άλλον από τη μέρα που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. Έτσι του μαθαίνουν, έτσι μεγαλώνει, έτσι καταλήγει.

Οχι μονον ο σύγχρονος. Εδω και χιλιαδες χρόνια για να ζήσουμε με ανεση πρεπει να πιάσουμε δουλειά και κανείς δεν θέλει να δουλέψει. Οπότε όσο αυξάνουν οι ανέσεις που μπορεί να παρέχει η τεχνολογία μας τόσο αυξάνει και ο ανταγωνισμός για ποιοι θα δουλεψουν για να τις κατασκευάσουν-παρέχουν. Στους έξυπνους που δεν θα δουλεύουν.

Η δυσαρεστη αυτή ιστορική περιοδος μπορεί σήμερα να κλείσει για παντα, αφου για ολους και σχεδόν όλα μπορούν να δουλεύουν πλέον οι μηχανές που τόσες χιλιετίες κατασκευάζαμε. Μαλιστα με ανανεώσιμες πηγες ενέργειας και 24/7. Όχι βέβαια με το ισχύον software-κοινωνικο συστημα. Που δεν εχει και σημαντικές διαφορές στη βάση λειτουργίας του -δουλειά δουλεία- απο την προιστορική εποχή.

 

[linuxman]

Οχι μονον ο σύγχρονος. Εδω και χιλιαδες χρόνια για να ζήσουμε με ανεση πρεπει να πιάσουμε δουλειά και κανείς δεν θέλει να δουλέψει. Οπότε όσο αυξάνουν οι ανέσεις που μπορεί να παρέχει η τεχνολογία μας τόσο αυξάνει και ο ανταγωνισμός για ποιοι θα δουλεψουν για να τις κατασκευάσουν-παρέχουν. Στους έξυπνους που δεν θα δουλεύουν.

Η δυσαρεστη αυτή ιστορική περιοδος μπορεί σήμερα να κλείσει για παντα, αφου για ολους και σχεδόν όλα μπορούν να δουλεύουν πλέον οι μηχανές που τόσες χιλιετίες κατασκευάζαμε. Μαλιστα με ανανεώσιμες πηγες ενέργειας και 24/7. Όχι βέβαια με το ισχύον software-κοινωνικο συστημα. Που δεν εχει και σημαντικές διαφορές στη βάση λειτουργίας του -δουλειά δουλεία- απο την προιστορική εποχή.

View attachment 136331

Συμφωνώ ότι πρέπει να είναι αταξικό το κοινωνικό σύστημα για να κάθεται ο άνθρωπος και την παραγωγή να την κάνουν οι μηχανές.
Δεν μπορεί να υπάρχει υπεραξία όταν δουλεύουν οι μηχανές.

 

[ultraviolence]

Γενική μου διαπίστωση ότι οι σημερινοί νέοι μέχρι της ηλικίας μου, δεν χορεύουν όπως χόρευε η γενιά των γονιών μας. Όλο καφέ και φαγητό, αντε και events, αλλά το παλιό καλό ελληνικό γλέντι που εκανε η γενιά των γονιών μας πέθανε.
Ήρθα σε αυτό το thread με αφορμή ότι έψαξα στο youtube να ξανά ακούσω αυτο:

Ξέφρενος 80s 90s χορός.
Θυμάμαι ότι ως παιδί στα 90s είχα βρει σε εγκαταλελημενο αυτοκίνητο μια κασετα (με αλλα λογια την εκλεψα ) και ειχε στο repeat το lambada και στις δύο πλευρές!

Μου θύμισες αυτό εδώ, από το 1990! Είχα βρει κι εγώ μια κασέτα και την άκουγα στο Walkman (ναι, αυτό με τα ακουστικά κοτρόνες). Το ακουγε πολύ η μάνα μου όταν ήμουν μπέμπης, τέλη της δεκαετίας βέβαια. Μεγάλη χορευτική επιτυχία.

 

[Scandal]

Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λες γενικά, γιατί και σε κλαμπ ξέρω ότι πάνε τα παιδιά της ηλικίας μου και χορεύουν, και σε πανηγύρια τύπου χορευτικοί σύλλογοι και συναπαντήματα πάνε και συμμετέχουν.
Αλλά από την άλλη, ίσως και να είμαστε όντως λίγο πιο βαριοί τύποι πλέον, δεν ξέρω.

Το Lambada φανταστικό τραγούδι πάντως.

Ναι αυτό λέω, ότι πλέον όλα αυτά γίνονται "κεντρικά".
Παλιά γινόντουσαν σε κάθε σπίτι.
Όπως και οι γειτονιές που παίζανε τα παιδιά, πεθάνανε. Πλέον μόνο σε κεντρικές πλατείες μαζεύονται.

Εδώ δίπλα στο Περιστέρι είχαμε και το κλαμπ Ανάκτορο. Έχει κλείσει χρόνια και έχει εγκαταλειφθεί.

 

[linuxman]

Ναι αυτό λέω, ότι πλέον όλα αυτά γίνονται "κεντρικά".
Παλιά γινόντουσαν σε κάθε σπίτι.
Όπως και οι γειτονιές που παίζανε τα παιδιά, πεθάνανε. Πλέον μόνο σε κεντρικές πλατείες μαζεύονται.

Εδώ δίπλα στο Περιστέρι είχαμε και το κλαμπ Ανάκτορο. Έχει κλείσει χρόνια και έχει εγκαταλειφθεί.

Έχω να πω πάντως ότι σε πολλούς μας έχει παρουσιαστεί το φαινόμενο,
να γνωρίσουμε τι υπήρχε παλιά (τι ζούσαν και πως το ζούσαν οι προηγούμενες γενιές) και να θεωρούμε ότι ήταν καλό, λειτουργικό, σωστό και θα έπρεπε να παραμείνει στο διηνεκές.
Το θεωρούσαμε έτσι μόνο και μόνο επειδή ήταν κατεστημένο. Έρχεται η επόμενη γενιά και το καταργεί και νιώθουμε ότι ο κόσμος χαλάει.
Όχι παιδιά πάντα χαλασμένος ήταν ο κόσμος και τίποτα καλύτερο ή χειρότερο δεν έκαναν οι προηγούμενες γενιές. Το μόνο που κάνουμε ίδιο είναι να χορεύουμε στο ρυθμό που θέλει η κάθε εξουσία. Υπάρχουν κέντρα εξουσίας φανερά υπάρχουν και πιο κρυφά (αλλά όχι απόλυτα κρυφά).
Αυτά θα προκαλέσουν την εκάστοτε καταπίεση ενός δικαιώματος τη μία εποχή αυτά θα σου απελευθερώσουν το δικαίωμα και το κάθε δικαίωμα μία άλλη εποχή που θα συμφέρει καλύτερα.
Αυτά θα σου πλασάρουν μία κουλτούρα και στις επόμενες γενιές θα φροντίσει να τους περάσει το κάνσελ αυτής της κουλτούρας. Όλοι άκριτα τα δεχόμαστε όλα. και πάντα φταίει ο διπλανός σου ο οποίος δεν έχει εξουσία σε σένα και άμα λάχει μπορείς να του ασκήσεις εσύ. με το να είσαι επιθετικός απέναντι του και να βάλεις γενικά εναντίον του. Να λοιπόν μία παραδοσιακή αξία που δεν πεθαίνει ποτέ όσες νέες γενιές κι αν ήρθαν. Το κόμπλεξ του ετεροπροσδιορίζουμε τομν εαυτό μας ως σωστό έναντι του άλλου που είναι λάθος.

Αλλά μακριά το πήγα. Το νόημα είναι ότι δεν τρέχει και κάτι που κάποτε χορεύανε. πρώτον δεν χορεύανε όλοι και πάντα και δεύτερον κι αν το έκαναν, σιγά το πράγμα. Μια καφρίλα ήταν.

Η δική μου οπτική ήταν αυτή. Όχι η αντικειμενική πραγματικότητα. Έτσι τα νιώθω και γι αυτό έυσι τα λέω.

 

[Buggs]

και δεύτερον κι αν το έκαναν, σιγά το πράγμα. Μια καφρίλα ήταν.

Καφρίλα ο χορός ;;!!!!

 

[linuxman]

Καφρίλα ο χορός ;;!!!!

Όχι. Ο χορός μια χαρά είναι. Το όλο σκηνικό λέω.

 

[Πουπουλίνα]

Ο συγχρονος ανθρωπος δεν ειναι ενα ''πραγμα'', ενας ''τυπος'' αλλα πολλοι ''τυποι''
Γεγονος βεβαια ειναι οτι εχουν αυξηθει παρα πολυ οι σκατανθρωποι...και ποσοτικα και ποιοτικα...αλλα εξισου εχουν αυξηθει σε σχεση με παλιοτερα...οι πολυ ποιοτικοι ανθρωποι.Οχι σε ποσοτητα αλλα σε ποιοτητα και βαθος σκεψης.

Γεγονος ειναι τοι επικρατουν οι σκατανθρωποι,.,το βλεπουμε αυτο συνεχεια.Μιλαμε για μισανθρωπους,κομπλεξικα εθνικιστικα ανθρωπακια μεσα στη θρησκοληψια και στην μαλακινση εγκεφαλου.

Η ανθρωποτητα θα φτασει στο σημειο μηδεν..απο αυτους...και ΑΝ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ...ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΟΦΟ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Χωρις εθνικιστικες και θρησκευτικες μαλακιες...αλλα με ανθρωπιστικες και οχι μονο, αξιες για καθε ειδους μορφη ζωης με μια συμπαντικη θεωρηση των πραγματων.
ΑΝ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ.

 

[nearos]

Ο συγχρονος ανθρωπος δουλεύει μια ζωή για να χτίσει τον τάφο του, δεν υπάρχει πλέον κανενα απολύτως νοημα στις πραξεις η στο σκεπτικό. Επικρατεί η φιλοσοφία του "αντε να τελειώνει και αυτή η μέρα" χωρις να εχει κανει τιποτα παραγωγικό ούτε για τον εαυτό του ούτε για την κοινωνία. Δεν υπάρχει πια τέχνη, φως σε αυτον τον κόσμο. Ο συγχρονος ανθρωπος ειναι ενα κέλυφος του τι μπορούσε πραγματικά να γίνει εαν μπορούσε να κοίταζε τον συνάνθρωπό του σκεπτόμενος "αν δουλεύαμε μαζι θα τα'χαμε διπλά" αντί να τον σκοτωσει και να του τα πάρει. Η κοινωνια αυτή θα πέσει καποια στιγμη και πλεον ειναι προφανες απο τους συνεχεις πολέμους και τις διαμαχες , απο διακρατικο επιπεδο εως διαπροσωπικο

 

[Buggs]

ΑΝ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ.

Το θέμα είναι, θέλετε να επιβιώσει; Και αν ναι τι κάνετε γι'αυτό;

Επίσης σημαντικότατο θέμα "ποιούς" θεωρείτε "ανθρωποτητα" δηλαδή ζώα που εξελιχθηκαν σε ανθρώπινη συμπεριφορά. Γιατι αυτή η πραγματική ανθρωπότητα είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσει απέναντι στα ομιλούντα ζώα, που έχουν γίνει χειρότερα και καταστροφικοτερα κτήνη απ όσο ήταν ποτέ, και σήμερα έχουν όλα τα όπλα της ανθρώπινης τεχνολογίας στα χέρια τους.

 

[ilias90]

Συνιστώ σε όλους τους Χριστιανούς να το δουν. Είναι ένας ορθόδοξος ιερέας στις ΗΠΑ. Μιλάει για ένα φαινόμενο που έχω παρατηρήσει και εγώ, ότι πολλοί άνθρωποι (Χριστιανοί) στη Δύση στρέφονται προς την Ορθοδοξία (ή τουλάχιστον αναγνωρίζουν την αξία της.) Ο λόγος είναι ότι έχουν απογοητευτεί με το γεγονός ότι ο Καθολικισμός και ο Προτενσταντισμός εκκοσμικεύονται μέρα με τη μέρα, φεύγοντας από την παράδοση ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ό,τι πιο κοντινό (από τα γνωστά δόγματα) στα ΠρωτοΧριστιανικά χρόνια και στον λόγο των Άγιων Πατέρων μας.
Αυτό να το βλέπουμε όλοι, επίσης, όσοι απογοητευόμαστε με την κατάντια του κόσμου και τη στροφή του προς την αθεϊα. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι ότι, όλες αυτές οι απότομες και βλάσφημες αλλαγές που συντελούνται στον κόσμο μας κάνουν πολύ κόσμο να αντιληφθεί τη ματαιότητα της ύλης και να νιώσει μέσα του ένα νιχιλιστικό κενό, που τον σπρώχνει στο να ψάξει ένα ανώτερο νόημα, ένα νόημα που δεν αλλάζει κάθε τρεις και λίγο, αλλά μένει αναλλοίωτο στον χρόνο. Κι αυτό τον νόημα μπορεί να βρεθεί μόνο στον Κύριο ημών, Ιησού Χριστό, που είναι μαζί μας πάντα, έτοιμος να μας δώσει το χέρι για να μας σηκώσει, όσο κι αν έχουμε πέσει. Αρκεί να του το ζητήσουμε...