Συμφωνείτε με την καύση των νεκρών;

[_daemon_]

Εγώ δεν θα διαφωνούσα με την καύση και μερικών ζωντανών

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[wagneriandandy]

Κι εγω συμφωνω με τη σειρα μου. Θα ηθελα να ειχα το δικαιωμα και να το επελεγα φυσικα να με καψουν. Ποιος ο λογος για ταφους και αηδιες απο τη στιγμη που εισαι νεκρος... Δε νομιζω να πονεσει περισσοτερο
Θελω να θεσω μια ερωτηση σχετικα με την υποθεση του μουργολυκου πιο πανω. Μακροπροθεσμα δεν ειναι και πιο οικονομικο για τους συγγενεις σου? Δυστυχως δεν γνωριζω καθολου τιμες και τα συναφη...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[necropethamenos]

Χμ. Εγώ πιστεύω πως σίγουρα πρέπει να επιτραπεί, όπως και να επιτραπούν όποιες άλλες μέθοδοι σκαρφιστεί ο καθένας αρκεί να μην διακυνδινεύουν την δημόσια υγεία. Και να μην ενοχλούν τους ζώντανους επίσης. Δηλαδή οκ, το να πετάξεις τον πεθαμένο σου στη μεση της Αχαρνών να τον πατάνε τα αμάξια θα ήταν κάπως ενοχλητικό οπότε να μην το ξανακάνουμε ρε παιδιά!

Εκεί που θα διαφωνήσω είναι στο οτι ο καθένας πρέπει να μπορεί να αποφασίσει τι θα γίνει το σώμα του αφού πεθάνει.

Γιγαντιαίο λάθος.

Αυτό θα πρέπει να μπορεί να το αποφασίσει το σόι του ή όποιος είναι αρμόδιος για τα της κηδείας για τους εξής προφανείς λόγους:
1) Ο πεθαμένος είναι ο πεθαμένος. Ξέρετε, πεθαμένος. As in dead. Είτε τον κάψεις είτε τον κάνεις κιμά το ίδιο του κάνει.
2) Αντιθέτως για τους εναπομείναντες εις τον μάταιον τούτον κόσμο έχει πολύ περισσότερο νόημα η απόφαση γιατί τελικά αυτοί ξέρουν με ποιόν τρόπο θέλουν να τον θυμούνται, αυτοί ξέρουν πόσα λεφτά μπορούν να διαθέσουν και, στην τελική, αυτούς αφορά όλο αυτό το λίγο-πολύ συμβολικό κομμάτι.
Αν δεν τον γούσταραν μια, ας τον πετάξουν και στα σκουπίδια - αυτοί θα αισθανθούν καλύτερα και ο πεθαμένος θα αισθανθεί όσο πεθαμένος ήταν και πριν. Αν τον λάτρευαν ας τον βαλσαμώσουν σε κάποια βολική στάση να τον βλέπουν κάθε πρωϊ. He won't care, they will, ποιόν ενοχλεί;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Idril]

E, προφανώς οι συγγενείς θα πάρουν έτσι κι αλλιώς την τελική απόφαση. Δεν πα να εξέφραζε κάθε μέρα όσο ζούσε ο μακαρίτης την επιθυμία να τον κάψουν, άμα η χήρα είναι καμια κολλημένη θεούσα (έχω παραδείγματα στο κοντινό μου περιβάλλον...) δεν τη γλιτώνει την ταφή και το σκουληκοφάγωμα.

Τουλάχιστον αν έπαιρναν την απόφαση οι συγγενείς με βάση τι τους κάνει να νιώσουν καλύτερα, θα έλεγα χαλάλι τους, αλλα όπως στις περισσότερες αποφάσεις για ζητήματα "κοινωνικά" σ'αυτή τη χωρα, ένα δυστυχώς είναι το κριτήριο: τι θα πει ο κόσμος. E, όταν έχεις να κανεις με τέτοια λογική, τι να πεις και τι να μην πεις? Το αφήνεις να πάει στο διάολο και λες "να ζήσετε να τον θυμόσαστε και καλά μυαλά", όπου το "καλά μυαλά" βεβαια το λες από μέσα σου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Ο καθένας κατά τη γνώμη μου πρέπει να έχει το δικαίωμα να ταφεί όπως θέλει. Είτε η εκκλησία ή ακόμα και αρκετοί πιστοί διαφωνούν ριζικά με αυτό. Στην ουσία με την απαγόρευση της καύσης των νεκρών περιορίζουμε την ελευθερία του άλλου. Και για όσους πιστεύουν κλπ. ούτε ο ίδιος ο Χριστός ανάγκαζε κανέναν να τον πιστέψει ή να τον ακολουθήσει... Γιατί λοιπόν ή Εκκλησία περιορίζει την ελευθερία μας;

Και επίσης, θεωρώ ότι κάποιοι άνθρωποι μπορούν να θέλουν να καεί το σώμα τους αφού πεθάνουν και για άλλους λόγους. Για παράδειγμα πριν ένα περίπου μήνα πέθανε ένα κοντινό μου πρόσωπο. Ήμουν στο σπίτι όπου ήταν το φέρετρο και μερικοί ξαγρύπνησαν όλη τη νύχτα κλαίγοντας πάνω από αυτό κλπ. και είδα πόσο επώδυνα ήταν αυτά τα έθιμα.... Σκέφτηκα λοιπόν, ότι θέλω όταν πεθάνω να πάρουν αμέσως το σώμα μου και να το κάψουν και να πετάξουν τη στάχτη στη θάλασσα..

Αλλά, για να επανέλθω στο ερώτημα το θεωρώ απαράδεκτο να μην επιτρέπεται σε κάποιον να ικανοποιήσει μια τέτοια επιθυμία... Μου φαίνεται απίστευτα εξοργιστικό. Ελπίζω σύντομα να αλλάξει η νομοθεσία, αν δεν έχει αλλάξει ήδη. (που νομίζω ότι δεν έχει γίνει)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Ερώτηση: Που κυμαίνεται το κόστος μιας χριστιανικής κηδείας; Αν μπορείτε οι γνώστες, αναλύστε τα έξοδα (παππάς, εκκλησία, νεκροφόρα, λουλούδια, χώρος στο νεκροταφείο, τυχών ενοίκιο μετά την κηδεία κ.α.)



-petros

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Ερώτηση: Που κυμαίνεται το κόστος μιας χριστιανικής κηδείας; Αν μπορείτε οι γνώστες, αναλύστε τα έξοδα (παππάς, εκκλησία, νεκροφόρα, λουλούδια, χώρος στο νεκροταφείο, τυχών ενοίκιο μετά την κηδεία κ.α.)



-petros

Επειδή, δυστυχώς έχω πρόσφατη εμπειρία με το θέμα, μια κηδεία μαζί με το μνήμα, το ''τραπέζι'' που σερβίρεται καφές κλπ. κοστίζει γύρω στα 5000 ευρώ. Χωρίς να υπολογίσω εννιάμερα, σαράντα κλπ....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι η καύση των νεκρών δεν συνεπάγεται απαραίτητα την κατάργηση του εθίμου της ολονυκτίας του νεκρού, τη λειτουργία από παπά (εφόσον το αποδεκτεί η εκκλησία), τον καφέ και το κονιάκ κι όλ' αυτά. Απλά, αντί η σεμνή τελετή να καταλήγει στο νεκροταφείο, θα καταλήγει στο κρεματόριο. Αυτά που θα καταργηθούν είναι οι ευχές πάνω απ' τον τάφο, η εκταφή μετά από Χ χρονικό διάστημα κλπ.

Θα ήθελα επίσης να σημειώσω πως σύμφωνα τουλάχιστον με την προσωπική μου εμπειρία, ο πόνος για το χαμό ενός αγαπημένου προσώπου δεν πρόκειται να απαλυνθεί από την καύση του νεκρού. Η ολονυκτία έχει κοινωνική λειτουργία και θεωρώ ότι μάλλον λειτουργεί λυτρωτικά. Βοηθάει τους ζωντανούς να συνειδητοποιήσουν κατ' αρχήν το γεγονός και να προσαρμοστούν στο ότι το αγαπημένο τους πρόσωπο δεν κατοικεί πλέον στο κορμί μέσα στο οποίο συνήθισαν να το βλέπουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι η καύση των νεκρών δεν συνεπάγεται απαραίτητα την κατάργηση του εθίμου της ολονυκτίας του νεκρού, τη λειτουργία από παπά (εφόσον το αποδεκτεί η εκκλησία), τον καφέ και το κονιάκ κι όλ' αυτά. Απλά, αντί η σεμνή τελετή να καταλήγει στο νεκροταφείο, θα καταλήγει στο κρεματόριο. Αυτά που θα καταργηθούν είναι οι ευχές πάνω απ' τον τάφο, η εκταφή μετά από Χ χρονικό διάστημα κλπ.

Θα ήθελα επίσης να σημειώσω πως σύμφωνα τουλάχιστον με την προσωπική μου εμπειρία, ο πόνος για το χαμό ενός αγαπημένου προσώπου δεν πρόκειται να απαλυνθεί από την καύση του νεκρού. Η ολονυκτία έχει κοινωνική λειτουργία και θεωρώ ότι μάλλον λειτουργεί λυτρωτικά. Βοηθάει τους ζωντανούς να συνειδητοποιήσουν κατ' αρχήν το γεγονός και να προσαρμοστούν στο ότι το αγαπημένο τους πρόσωπο δεν κατοικεί πλέον στο κορμί μέσα στο οποίο συνήθισαν να το βλέπουν...

Και οι ευχές πάνω στον τάφο είναι απίστευτα επώδυνες... Απίστευτα. Πρόσφατα είδα ένα θέαμα που έκανε την καρδιά μου να σπάσει σχεδόν.... Αλλά πιστεύω, ή για να είμαι πιο ακριβής, θα ήθελα να μην γίνεται κάποιο τελετή, αν συμφωνούν και οι συγγενείς ή αν είχε εξεφράσει επιθυμία ο εκλιπών. Απλά ο πιο κοντινός συγγενείς ή οι πιο κοντινοί 4,5 άνθρωποι να παραλάβουν τη στάχτη και να την κάνουν ότι θέλουν ή ότι τους είχε ζητήσει το πρόσωπο που έχασαν. Χωρίς περιττές τελετές γεμάτες κλάμα.

Όσο για το αν απαλύνει η κατάργηση των συγκεκριμένων εθίμων τον πόνο... Ίσως όχι, δε θα μειωθεί ο πόνος, αλλά θεωρώ ότι με αυτά τα έθιμα αυξάνεται. Αυτό τουλάχιστον έζησα... Ίσως κάνω λάθος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

καυση ή αποτεφρωση?η πρωτη ειναι παναρχαια απλα επιταχυνει τη διαλυση του σωματος εκτος των κοκαλων που μενουν ..ενω η δευτερη ειναι νεα μοδα μηδενιστικη και γινεται με τεχνητο τροπο -κλιβανο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

καυση ή αποτεφρωση?η πρωτη ειναι παναρχαια απλα επιταχυνει τη διαλυση του σωματος εκτος των κοκαλων που μενουν ..ενω η δευτερη ειναι νεα μοδα μηδενιστικη και γινεται με τεχνητο τροπο -κλιβανο..

όντως είναι μόδα , όποιον νεκρό και να ρωτήσεις , αποτέφρωση θα προτιμήσει χωρίς κριτική σκέψη . Αλλά τι τα θες , η κριτική σκέψη έχει ψοφήσει προ πολλού

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Αλλά τι τα θες , η κριτική σκέψη έχει ψοφήσει προ πολλού

Και την αποτεφρωσαν κιολας!
και πεταξαν τις σταχτες στον ανεμο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Όσο για το αν απαλύνει η κατάργηση των συγκεκριμένων εθίμων τον πόνο... Ίσως όχι, δε θα μειωθεί ο πόνος, αλλά θεωρώ ότι με αυτά τα έθιμα αυξάνεται. Αυτό τουλάχιστον έζησα... Ίσως κάνω λάθος.

Νομίζω ότι ο πόνος δεν αυξάνεται αλλά εκφράζεται.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Νομίζω ότι ο πόνος δεν αυξάνεται αλλά εκφράζεται.

Όποιον όρο προτιμάς. Πιθανόν να έχεις και δίκιο....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Και οι ευχές πάνω στον τάφο είναι απίστευτα επώδυνες... Απίστευτα. Πρόσφατα είδα ένα θέαμα που έκανε την καρδιά μου να σπάσει σχεδόν.... Αλλά πιστεύω, ή για να είμαι πιο ακριβής, θα ήθελα να μην γίνεται κάποιο τελετή, αν συμφωνούν και οι συγγενείς ή αν είχε εξεφράσει επιθυμία ο εκλιπών. Απλά ο πιο κοντινός συγγενείς ή οι πιο κοντινοί 4,5 άνθρωποι να παραλάβουν τη στάχτη και να την κάνουν ότι θέλουν ή ότι τους είχε ζητήσει το πρόσωπο που έχασαν. Χωρίς περιττές τελετές γεμάτες κλάμα.

Όσο για το αν απαλύνει η κατάργηση των συγκεκριμένων εθίμων τον πόνο... Ίσως όχι, δε θα μειωθεί ο πόνος, αλλά θεωρώ ότι με αυτά τα έθιμα αυξάνεται. Αυτό τουλάχιστον έζησα... Ίσως κάνω λάθος.

Το κλάμα δεν το προκαλεί η τελετή. Το προκαλεί ο πόνος της απώλειας. Η τελετή αυτή έχει αρχαιότατες ρίζες κι έχει επιβιώσει προφανώς επειδή έχει αντικειμενικά κάτι να προσφέρει, κάποια μορφή ανακούφισης. Σου δίνει την ευκαιρία να εκφράσεις τα συναισθήματά σου, ενώ υπάρχει κάποιος να σου κρατά το χέρι. Το κλάμα λυτρώνει!

Επίσης, πρόκειται για κάτι σαν "θεατρικό δρώμενο", μια πρόχειρη μορφή τραγωδίας, που έχει τη δύναμη να φέρνει την κάθαρση, όπως κάθε γνήσιο δράμα. Εάν θέλεις, πρόκειται για group therapy, χωρίς φυσικά να λείπει από μέσα η ανθρώπινη υπερβολή και υποκρισία, που μας ακολουθούν σε όλες μας τις κοινωνικές εκδηλώσεις.

Επί της καύσης τώρα, σκέφτηκα το εξής: Δεν κατανοώ την πίστη ότι όταν λέει σημάνει η Ανάστασις Νεκρών, θα σηκωθούν τα πτώματα απ' τους τάφους τους ωσάν τα ζόμπι καλτ αμερικάνικων θρίλερ, και θα τριγυρνάν ανάμεσα στους ζωντανούς με ό,τι κόκκαλο τους έχει απομείνει. Θα περίμενα από το Θεό, σε μια τέτοια υπερπαραγωγή την οποία προετοιμάζει για πολλούς αιώνες κι έστειλε το γιο του να την προαναγγείλει επισήμως, να έχει καλύτερο γούστο στη σκηνοθεσία.

Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που κάηκαν από φυσικά αίτια ή που τα λείψανά τους διασκορπίστηκαν. Φαντάζομαι πως ο καλός και δίκαιος θεούλης θα έχει προβλέψει κάτι και για τη δική τους την περίπτωση, δεν θα μπορούσε να τους έχει καταδικάσει εκ των προτέρων...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Το κλάμα δεν το προκαλεί η τελετή. Το προκαλεί ο πόνος της απώλειας. Η τελετή αυτή έχει αρχαιότατες ρίζες κι έχει επιβιώσει προφανώς επειδή έχει αντικειμενικά κάτι να προσφέρει, κάποια μορφή ανακούφισης. Σου δίνει την ευκαιρία να εκφράσεις τα συναισθήματά σου, ενώ υπάρχει κάποιος να σου κρατά το χέρι. Το κλάμα λυτρώνει!

Επίσης, πρόκειται για κάτι σαν "θεατρικό δρώμενο", μια πρόχειρη μορφή τραγωδίας, που έχει τη δύναμη να φέρνει την κάθαρση, όπως κάθε γνήσιο δράμα. Εάν θέλεις, πρόκειται για group therapy, χωρίς φυσικά να λείπει από μέσα η ανθρώπινη υπερβολή και υποκρισία, που μας ακολουθούν σε όλες μας τις κοινωνικές εκδηλώσεις.

Ίσως δεν εκφράστηκα καλά. Δεν με ενοχλεί το κλάμα. Φυσικά και θα κλάψεις! Αλλά επειδή το νιώθεις... Όχι, επειδή είσαι σε ένα δωμάτιο με καμιά τριανταριά γυναίκες και όλες κλαίνε, επειδή στενοχωριούνται για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Και μόνος σου το πες ότι η ανθρωπινή υπερβολή κατέχει μεγάλο, τεράστιο θα έλεγα ρόλο. Όπως και η υποκρισία.

Από τα άτομα που βρίσκονται σε αυτό το δωμάτιο, αυτά που πραγματικά πονάνε πολύ και θέλουν να κλάψουν είναι περίπου πέντε ή έξι. Τα πολύ κοντινά πρόσωπα.

Και για μένα είναι καλύτερο εκείνο το βράδυ που έχασες τον άνθρωπο σου να μείνεις ή μόνος σου ή με τους πολύ κόντινους σου ανθρώπους (κόρες, γιοι, αδέρφια, ότι έχει ο καθένας). Και αυτό δεν θα είναι βλέποντας το νεκρό σώμα του αγαπημένου σου.... Σε τι βοηθάει αυτό;;;

Καλύτερα να σκεφτείτε, να αναπολήσετε τις καλές στιγμές, να ''φιλοσοφήσετε'' όσο γίνεται το θέμα, ή αν μείνετε μόνοι σας να κλάψετε αν το αισθάνεστε, αλλά μακριά από τα μάτια του κόσμου.

Όσο για το group therapy, θεωρώ πώς η παρέα, οι συγγενείς κλπ. πρέπει να συμπαρασταθούν τις μέρες που θα ακολουθήσουν. Εκείνη τη μέρα καλύτερα να απομακρυνθεί το φέρετρο και ο καθένας στο σπίτι του... Αυτή είναι η άποψη μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μελιώ]

Οχι δεν θα κρατουσα την σταχτη...δεν βρισκω κανενα μα κανενα νοημα στο να το κανω.

Κανείς δεν κρατάει εκείνο το πρώτο ραβασάκι από τον πρώτο του έρωτα ? Φωτογραφίες από σχολικές εκδρομές ?
Το αποκομμα του εισιτηρίου από τη συναυλία του συγκροτήματος που λάτρευες έφηβος ?
Πως μπορείς να κρατάς όλα αυτά και να τα θεωρείς τόσο σημαντικά σε σημείο να τα σέρνεις από μετακόμιση σε μετακόμιση και να μην θες το σώμα του ανθρώπου που λάτρεψες ?

Άλλωστε δεν υπάρχει και χώρος πια για τόσους που χρειάζεται να ταφούν.

Γιατι οχι?δεν θα πιανουν και χωρο.ασε που ειναι και πιο οικονομικο(υποθετω)

Πολλά έχουν δει τα μάτια μου μα αυτό μου φέρνει τρόμο … Βγείτε έξω εσείς οι νεκροί να μπούμε εμείς οι ζωντανοί …
Πιο οικονομικό ... μάλιστα !

Και στην καύση το ίδιο συμβαίνει δυστυχώς ..
Λουλουδικά , χορωδίες , ολονυχτίες μπροστά στον κλίβανο , ειδικό ντρες κοτ καπελίνα με βέλο , ηδίποτα
γεύματα , αποχαιρετιστήριες κάρτες , φυαλίδια με σκάλισμα δια την τοποθέτησην της γιαγιάς μάργκαρετ …
Τι ψάχνουμε να βρούμε , ο άνθρωπος είναι ον που έχει την έννοια του εμπορίου στο ντιενει του οπότε ..



Οφείλω να ομολογήσω πάντως πως όλη αυτή η έντονη υπεράσπιση της καύσης των νεκρών ώστε να σταματήσει
η οικονομική εκμετάλλευση από τους κάθε λογής εμπόρους , μου θυμίζει όλο το σκηνικό γύρω από τον
πολιτικό γάμο , που τόσο έντονα υπερασπίστηκαν με άκρα μαχητικότητα αρκετοί ( και ορθώς βέβαια )
αλλά με κύριο επιχείρημα το οικονομικό όφελος …
Για να καταντήσουμε στο σημείο ο πολιτικός γάμος να είναι χειρότερο πανηγύρι από τον θρησκευτικό
τι μπομπονιέρες , τι ρύζια μες στα δημαρχεία , τι ανθοστολισμοί , τι προσκλητήρια δερματόδετα ,
τι νυφικά δια χειρός βαράγκη στην ανάγκη φαίνεται …
Τελικά δεν παιζόμαστε ώρες ώρες , αφού το έχουμε το πανηγύρι στο αίμα μας …

Και για μένα είναι καλύτερο εκείνο το βράδυ που έχασες τον άνθρωπο σου να μείνεις ή μόνος σου ή με τους πολύ κόντινους σου ανθρώπους (κόρες, γιοι, αδέρφια, ότι έχει ο καθένας). Και αυτό δεν θα είναι βλέποντας το νεκρό σώμα του αγαπημένου σου.... Σε τι βοηθάει αυτό;;;

Κι εγώ αυτό αναρωτιόμουν όταν στα 15 μου έφεραν τον πατέρα μου στο σπίτι για να τον ξενυχτήσουμε
ναι το έχω ζήσει και αυτό
Δεν θα επεκταθώ παραπάνω γιατί για χρόνια ήταν μια εικόνα που με καταδίωκε νύχτα και μέρα … όμως

Επειδή οι άνθρωποι αλλάζουμε ευτυχώς για μας
Αλλάζει Και ο τρόπος που επεξεργαζόμαστε τις καταστάσεις και τα συναισθήματα …

Όταν πρόσφατα έχασα τη μητέρα μου θα πω πως θα ήθελα να την "ξενυχτήσω" το τελευταίο βράδυ της …
Είχα αυτή τη δυνατότητα για όση ώρα μου επέτρεψε το νοσοκομείο , αφήνοντάς με μόνη μου μαζί της
μέχρι να μου την πάρουν , για μένα είναι από τις πιο ιερές στιγμές που κρατώ στην ψυχή μου η
τελευταία μας « συζήτηση»

Το ίδιο συνέβη και στην ταφή …
με αποτέλεσμα να εμποδίσω την διαδικασία γιατί δεν ήθελα να πάψω να την βλέπω
και ήθελα λίγο χρόνο ακόμα μαζί της , το αποτέλεσμα βέβαια ήταν να φάει σπρωξιά ένας θειος μου
που με σκούνταγε να συμμορφωθώ , και σφαλιάρα μια γνωστή μου που τόλμησε να μου πει πως δεν
ήταν πρέπον να της τραγουδώ αυτό
συν του ότι παρα πέρα ήταν μια χήρα που είχε σαλτάρει και πέταγε μπριζόλες στο τάφο του
άντρα της φωνάζοντας του : να βρε φάε, τώρα φάε να δω τι θα καταλάβεις , έτρωγες έτρωγες
έσκασες πανάθεμα σε και με άφησες μόνη μου ….

Κωμωδία … αλλά ως γνωστόν γάμος χωρίς δάκρυ και κηδεια χωρίς γέλιο …

Καλύτερα να σκεφτείτε, να αναπολήσετε τις καλές στιγμές, να ''φιλοσοφήσετε'' όσο γίνεται το θέμα, ή αν μείνετε μόνοι σας να κλάψετε αν το αισθάνεστε, αλλά μακριά από τα μάτια του κόσμου.

Μπααα , πίστεψε με το τελευταίο πράγμα που αντέχεις να κάνεις όταν πονάς είναι να φιλοσοφήσεις
Αυτό είναι για πολύ … αλλά για πολύ μετά …
Όταν πονάς να ρημάξεις όλους τους φιλοσοφικούς τόμους που έχουν εκδοθεί θες όχι να φιλοσοφήσεις ατενίζοντας το υπερπέραν δια την ματαιότηταν της ζωής

Όσο για το group therapy, θεωρώ πώς η παρέα, οι συγγενείς κλπ. πρέπει να συμπαρασταθούν τις μέρες που θα ακολουθήσουν. Εκείνη τη μέρα καλύτερα να απομακρυνθεί το φέρετρο και ο καθένας στο σπίτι του... Αυτή είναι η άποψη μου.

Όπως και στη χαρά έτσι και στον πόνο δεν θες να είσαι μόνος σου , δλδ στην αρχή νομίζεις πως θες να σκάψεις ένα λαγούμι και μην ξαναδείς το φως της μέρας , όμως όταν οι άλλοι έρχονται κοντά σου Στέκονται δίπλα σου , σε ακούν να βρίζεις , να φωνάζεις να κλαίς τότε καταλαβαίνεις πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη επαφή σε τέτοιες στιγμές …
Και εκείνες τις ώρες τις κρίσιμες και τις επόμενες , μέρες βδομάδες , μήνες …

Το κλάμα δεν το προκαλεί η τελετή. Το προκαλεί ο πόνος της απώλειας. Η τελετή αυτή έχει αρχαιότατες ρίζες κι έχει επιβιώσει προφανώς επειδή έχει αντικειμενικά κάτι να προσφέρει, κάποια μορφή ανακούφισης. Σου δίνει την ευκαιρία να εκφράσεις τα συναισθήματά σου, ενώ υπάρχει κάποιος να σου κρατά το χέρι. Το κλάμα λυτρώνει!

Το αυτό ! Προσυπογράφω , δεν είναι οι ευχές επώδυνες , η απώλεια είναι και όλα αυτά είναι ένας
τρόπος να τα εκφράσεις , η διάρκεια της τελετής , το τυπικό όλο αυτό το ταξίδι της νύχτας μέσα
στη μέρα που σου ξημερώνει και έχεις να αντιμετωπίσεις μια απώλεια πολλες φορες δυσβάσταχτη


Έχω μια αισθηση πως η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θέλει συναναστροφές με την πόνο ή με την
ιδέα του θανάτου λογικό είναι βέβαια όμως μετά από τη δική μου εμπειρία αυτό που έχω να πω γύρω από την καύση είναι πως σου δίνει το πλεονέκτημα να «ξεχάσεις» πιο εύκολα ? Να μην εχεις κοινωνικές συναναστροφές με τους εκλιπόντες και γενικότερα με την έννοια του θανάτου
Δεν λέω πως τα νεκροταφεία είναι και το καλύτερο μέρος για βόλτα όμως ειλικρινα δεν ξέρω αν το έχει
νιώσει κάποιος από σας , μια βόλτα από εκεί με βάζει συχνά στη διαδιακασία να συνειδητοποιώ πόση αξία
δίνω σε πράγματα ανούσια και υλικά …
Επαναπροσδιορίζω τη σκέψη μου σε πολλά …
Είναι αυτό που μου έλεγε κάποτε ένας καθηγητής όταν παραπονιόμουν για διάφορα
«μια βόλτα από το Παίδων όποτε σε πιάνει η γκρίνια σου είναι ο καλύτερος τρόπος για να συνέρχεσαι»

Πάλι μακρυγορήσα ...ας πω και τη γνώμη μου αλλά τα είπε τόσο ωραία η Lugar ..

Η επιλογή πρέπει να υπάρχει γιατί είναι σημαντικό να αποφασίζει ο άνθρωπος τι θέλει να γίνει με το σώμα του. Αν κάποιος θέλει να γίνει στάχτη και να σκορπιστεί στη θάλασσα ποιός έχει δικαίωμα να του το απαγορεύσει?Ο χώρος έχει επίσης σημασία αλλά από την άλλη πεθαίνουμε όπως ζούμε στοιβαγμένοι. Ίσως θα πρέπει να αλλάξει το μοντέλο ζωής μας και όχι του θανάτου μας γι'αυτό.

Τόσα πολλά νοήματα σε μια φράση Τα σέβη μου !


Όσον αφορά εμένα πάντως , όχι δεν θα ήθελα να με κάψουν
Αρκετά κάηκα στη ζωή μου .. όπως λεει και ο μέγας Ζωρζ … τα ξενύχτια κι η άσωτη ζωή μου στο
γκρεμό με φτάσανε και οι όμορφες αγάπες τη καρδιά μου κάψανε …
Τουτέτσιν να με θάψετε και να με κλάψετε και να μου τα κάνετε όλα τα δέοντα και ειδικά όλοι εσείς
που ξεχνούσατε τα γενέθλια μου για να αποφύγετε τα δώρα
Πλερώστε τώρα …
Ναι ναι κι εσύ συμπέθερε που σφυρίζεις αδιάφορα στο βάθος στο γάμο είχες φέρει κρασοκανάτα
ραγισμένη θα πλερώσεις λέμε και εννιάμερα και κόλυβα και τρισάγια και ότι μου κάνει κέφι


Α, και για να μην το ξεχάσω ως παρακαταθήκη ....
Όσον αφορά τα λουλουδια ,τα στεφάνια και τις ανθοδέσμες είναι το μόνο που δεν θέλω διότι όπως
είπε και ο Μπράιαν Κλαφ

Μη μου στείλετε λουλούδια όταν πεθάνω, αν σας αρέσω στείλτε τα μου όσο ζω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Κι εγώ αυτό αναρωτιόμουν όταν στα 15 μου έφεραν τον πατέρα μου στο σπίτι για να τον ξενυχτήσουμε
ναι το έχω ζήσει και αυτό
Δεν θα επεκταθώ παραπάνω γιατί για χρόνια ήταν μια εικόνα που με καταδίωκε νύχτα και μέρα … όμως

Επειδή οι άνθρωποι αλλάζουμε ευτυχώς για μας
Αλλάζει Και ο τρόπος που επεξεργαζόμαστε τις καταστάσεις και τα συναισθήματα …

Όταν πρόσφατα έχασα τη μητέρα μου θα πω πως θα ήθελα να την "ξενυχτήσω" το τελευταίο βράδυ της …
Είχα αυτή τη δυνατότητα για όση ώρα μου επέτρεψε το νοσοκομείο , αφήνοντάς με μόνη μου μαζί της
μέχρι να μου την πάρουν , για μένα είναι από τις πιο ιερές στιγμές που κρατώ στην ψυχή μου η
τελευταία μας « συζήτηση»

Το ίδιο συνέβη και στην ταφή …
με αποτέλεσμα να εμποδίσω την διαδικασία γιατί δεν ήθελα να πάψω να την βλέπω
και ήθελα λίγο χρόνο ακόμα μαζί της , το αποτέλεσμα βέβαια ήταν να φάει σπρωξιά ένας θειος μου
που με σκούνταγε να συμμορφωθώ , και σφαλιάρα μια γνωστή μου που τόλμησε να μου πει πως δεν
ήταν πρέπον να της τραγουδώ αυτό

Μπααα , πίστεψε με το τελευταίο πράγμα που αντέχεις να κάνεις όταν πονάς είναι να φιλοσοφήσεις
Αυτό είναι για πολύ … αλλά για πολύ μετά …
Όταν πονάς να ρημάξεις όλους τους φιλοσοφικούς τόμους που έχουν εκδοθεί θες όχι να φιλοσοφήσεις ατενίζοντας το υπερπέραν δια την ματαιότηταν της ζωής

Kαταρχάς λυπάμαι και για τις δυο απώλειές σου. Κατά δεύτερον όταν έχασες τη μητέρα σου και ήσουν στο νοσοκομείο μέχρι να την πάρουν, ήσουν μόνη σου έτσι δεν είναι; Όχι ότι απαλύνει αυτό τον πόνο, αλλά το θεωρώ πιο λυτρωτικό και χρήσιμο από το έθιμο της ολονυκτίας και ότι αυτό συνεπάγεται.

Όσο για τη φιλοσοφία δεν ξέρω αν έρχεται πολύ μετά. Μετά, ναι, αλλά όχι πάρα πολύ. Όχι τουλάχιστον σε μένα. Αλλά, σίγουρα δεν θα τα καταφέρεις. Απλά λέω πως είναι καλύτερο να το προσπαθήσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Φωτηs]

Ειμαι καθετα αντιθετοs με την καυση των νεκρων,το ανθρωπινο σωμα δεν ειναι ουτε καυσοξυλο ουτε σκουπιδι για το βαζειs φωτια και να το καιs αν μη τι αλλο αυτο ειναι προσβολη νεκρου το κανανε καποτε η μαο μαο και εμειs το πηραμε ακουσων ακουσων ωs δειγμα προοδευτισμου και με το προσχημα οτι ειναι και αντιαισθητικο να υπαρχουν νεκροταφεια θαρρειs και προκειται για χαβουζεs ελεοs πια!!! Βγαινουν τα καθε ειδουs λαμογια μαs παιρναν μια π*π*ρια στο κεφαλι για τουs δικουs τουs λογουs και εμειs σαν προβατα ακολουθουμε δηθεν προs χαρη τηs προοδου χωριs να σκεφτουμε γιατι να προσπαθουν να μαs περανε τετοιεs αισχρεs ιδεεs στο κεφαλι και τι σκοπουs εχουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Ειμαι καθετα αντιθετοs με την καυση των νεκρων,το ανθρωπινο σωμα δεν ειναι ουτε καυσοξυλο ουτε σκουπιδι για το βαζειs φωτια και να το καιs αν μη τι αλλο αυτο ειναι προσβολη νεκρου το κανανε καποτε η μαο μαο και εμειs το πηραμε ακουσων ακουσων ωs δειγμα προοδευτισμου και με το προσχημα οτι ειναι και αντιαισθητικο να υπαρχουν νεκροταφεια θαρρειs και προκειται για χαβουζεs ελεοs πια!!! Βγαινουν τα καθε ειδουs λαμογια μαs παιρναν μια π*π*ρια στο κεφαλι για τουs δικουs τουs λογουs και εμειs σαν προβατα ακολουθουμε δηθεν προs χαρη τηs προοδου χωριs να σκεφτουμε γιατι να προσπαθουν να μαs περανε τετοιεs αισχρεs ιδεεs στο κεφαλι και τι σκοπουs εχουν.

Απλά δεν μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι τις μεταφυσικές απόψεις σου/σας περί "ιερότητας" του ανθρώπινου σώματος.
Δεν πιστεύουμε όλοι σε θρησκείες και λοιπές υπερφυσικές ιδέες.
Έχεις λοιπόν κάθε δικαίωμα να μην επιθυμείς να καεί το δικό σου σώμα μετά θάνατον, αλλά το βρίσκω άκρως προσβλητικό να αποκαλείς πρόβατα όσους σκέφτονται διαφορετικά το θέμα.

Σε κάτι απόψεις σαν τις δικές σου οφείλεται το ότι η δωρεά οργάνων είναι opt-in και όχι opt-out (χμμμ ενδιαφέρον θέμα, πάω να το κανω)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.