Emo

[kalypso]

Έβαλα μία μέρα την μικρότερη αδελφή μου να μου εξηγήσει ποιοι είναι ποιοι! Να τι έμαθα:

emo: τα αγοράκια φοράνε θεόστενα μαύρα παντελόνια, παπούτσια σκακιέρες, έχουν το μαλλί ισιωμένο με φράντζα να πέφτει μέσα στα μάτια τους και ενίοτε φοράνε και eye liner. Τα κοριτσάκια από την άλλη, φοράνε μαύρα συνεχώς (άντε και ασπρόμαυρα για να σπάει η μονοτονία), έχουν φιογκάκια στο μαλλί (το οποίο πραγματικά απορώ πώς το φτιάχνουν και στέκεται για ώρες...) και έντονα βαμμένα μάτια. (είχα δει μία που είχε ζωγραφίσει και ένα μαύρο δάκρυ στο μάγουλό της... ήμαρτον κύριε)

trendy: τα παιδάκια της Κηφισιάς. Φοράνε μόνο επώνυμες μάρκες και έχουν τα καλύτερα από τα καλύτερα. Είναι θανάσιμοι εχθροί των emo- αν και προσωπικά δύσκολα τους ξεχωρίζω από τους άλλους!

κάγκουρες: αυτοί που κυκλοφορούν με τα πολύ χαμηλά μηχανάκια, έχουν ξυρισμένο κεφάλι και πουλάνε τσαμπουκά...

Δεν ξέρω αν σας έδωσα μία σαφή εικόνα, αλλά εγώ έτσι τα ξέρω για να μπορώ να τα θυμάμαι!

Α, θυμήθηκα και μία φορά που άκουγα κάτι κορίτσια-emo στο τρένο να συζητάνε για κάποιον άλλο emo φίλο τους που τον έδειραν και πήγε και έκοψε την φράντζα! Και να λέει η μία στην άλλη "Κρίμα μωρέ...Τώρα όλοι κουρεύονται γιατί τρώνε ξύλο!"

Τα συμπεράσματα δικά σας...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Klaus]

Έβαλα μία μέρα την μικρότερη αδελφή μου να μου εξηγήσει ποιοι είναι ποιοι! Να τι έμαθα:

emo: τα αγοράκια φοράνε θεόστενα μαύρα παντελόνια, παπούτσια σκακιέρες, έχουν το μαλλί ισιωμένο με φράντζα να πέφτει μέσα στα μάτια τους και ενίοτε φοράνε και eye liner. Τα κοριτσάκια από την άλλη, φοράνε μαύρα συνεχώς (άντε και ασπρόμαυρα για να σπάει η μονοτονία), έχουν φιογκάκια στο μαλλί (το οποίο πραγματικά απορώ πώς το φτιάχνουν και στέκεται για ώρες...) και έντονα βαμμένα μάτια. (είχα δει μία που είχε ζωγραφίσει και ένα μαύρο δάκρυ στο μάγουλό της... ήμαρτον κύριε)

trendy: τα παιδάκια της Κηφισιάς. Φοράνε μόνο επώνυμες μάρκες και έχουν τα καλύτερα από τα καλύτερα. Είναι θανάσιμοι εχθροί των emo- αν και προσωπικά δύσκολα τους ξεχωρίζω από τους άλλους!

κάγκουρες: αυτοί που κυκλοφορούν με τα πολύ χαμηλά μηχανάκια, έχουν ξυρισμένο κεφάλι και πουλάνε τσαμπουκά...

Δεν ξέρω αν σας έδωσα μία σαφή εικόνα, αλλά εγώ έτσι τα ξέρω για να μπορώ να τα θυμάμαι!

Α, θυμήθηκα και μία φορά που άκουγα κάτι κορίτσια-emo στο τρένο να συζητάνε για κάποιον άλλο emo φίλο τους που τον έδειραν και πήγε και έκοψε την φράντζα! Και να λέει η μία στην άλλη "Κρίμα μωρέ...Τώρα όλοι κουρεύονται γιατί τρώνε ξύλο!"

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Ότι δουλειά δεν έχουν τα πιτσιρίκια και ψάχνουν να βρουν τρόπους να σκοτώσουν το χρόνο τους.Εμείς τουλάχιστον πηγαίναμε για μπιλιάρδο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[weak and powerless]

εγώ πάντως άμα περάσω βράδυ από σύνταγμα ή αν πάω μωλ, έχω την εντύπωση πως βρίσκομαι στα γυρίσματα του Star Wars: Episode II - Attack of the Clones.

είδα σε μια τσάντα σήμερα γραμμένο emo vs trendy. μου ρθε να βγάλω το μαρκαδοράκι μου και να το κάνω emo = trend :p.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Γεια σου ρε susp με τα πολύ ωραία σου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Seniorita.Irene]

Οι περισσότεροι το κάνουν για να έχουν στυλ και γιατί είναι πιο απλό να ακολουθείς τη μάζα από το να διαφορποιείσαι. Το θεωρώ μεγάλη βλακεία να αληθορήσεις και να χάσεις τα μισά σου μαλλιά απλά για μια μόδα. Πάντως όπως βλέπω τα παιδιά της ηλικίας μου, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ emo και "τρεντονιού" (τρεντόνι).
Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις αυτών που το έχουν και ως φιλοσοφία ζωής πως ο κόσμος τους έχει γυρίσει την πλάτη, η ψυχή τους κλαίει συνέχεια κλπ.
Πρέπει να έχεις ψυχολογικά προβλήματα για να πιστεύεις κάτι τέτοιο στα 13-17 σου. Αν σε αυτή την ηλικία δεν έχεις ελπίδες για το μέλλον, πότε θα γίνεις αισιόδοξος; Στα 40;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Giovanna]

ε δε παμε καλα. ακου εκει τρεντονι
αυτο το καημενο που την ειπε στην ατζι ανν, πρεπει να κλαιγε πολυ η ψυχη του Btw...
αχ δε τα μπορω αυτα τα εμο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Πρέπει να έχεις ψυχολογικά προβλήματα για να πιστεύεις κάτι τέτοιο στα 13-17 σου. Αν σε αυτή την ηλικία δεν έχεις ελπίδες για το μέλλον, πότε θα γίνεις αισιόδοξος; Στα 40;

Δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύει αυτό. Σε μία εποχή που η αισιοδοξία θεωρείται δείγμα ανωριμότητας, ο έφηβος που επιθυμεί να τον θεωρούν "μεγάλο" και να τον εκτιμούν, θα δείξει απαισιόδοξος, ώστε να θεωρηθεί ώριμος. Ο έφηβος φταίει; Ή η μιζέρια των μεγαλύτερων που έχει κάνει έτσι τους έφηβους;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Πρέπει να έχεις ψυχολογικά προβλήματα για να πιστεύεις κάτι τέτοιο στα 13-17 σου. Αν σε αυτή την ηλικία δεν έχεις ελπίδες για το μέλλον, πότε θα γίνεις αισιόδοξος; Στα 40;

Ψυχολογικά προβλήματα θα έχεις αν είσαι 40 και έχεις πραγματικά την "emo κοσμοαντίληψη" και όχι αν είσαι 13-17.
Στα 13-17 το άτομο δεν έχει σχηματίσει και τόσο ώριμη άποψη για τη ζωή, άλλωστε μιλάμε για περίοδο εφηβείας. Περίοδο κατά την οποία η ιδέα της αυτοκτονίας ως λύση περνάει πολύ εύκολα από το μυαλό του ατόμου που έχει -ας τα πούμε κι έτσι - "προβλήματα" (με τον εαυτό του, τον κόσμο και δε ξέρω 'γω τι άλλο, χωρίς προφανή αιτία λόγω της εφηβείας).

Δεν μπορώ να κρίνω τόσο αυστηρά ούτε τους emo ούτε τους trendy ηλικίας από ~20 και κάτω. Παιδιά είναι, παρασύρονται εύκολα και μπορούν να δοκιμάζουν τα πάντα μέχρι να μεγαλώσουν, να φιλοσοφήσουν τη ζωή, να ωριμάσουν και να καταλήξουν στο στυλ και τις αντιλήψεις που τους ταιριάζουν.


-petros

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Σε μία εποχή που η αισιοδοξία θεωρείται δείγμα ανωριμότητας,

τοτε εγω ειμαι η σουπερ ανωριμη.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύει αυτό. Σε μία εποχή που η αισιοδοξία θεωρείται δείγμα ανωριμότητας, ο έφηβος που επιθυμεί να τον θεωρούν "μεγάλο" και να τον εκτιμούν, θα δείξει απαισιόδοξος, ώστε να θεωρηθεί ώριμος. Ο έφηβος φταίει; Ή η μιζέρια των μεγαλύτερων που έχει κάνει έτσι τους έφηβους;

Δεν νομίζω γενικότερα οτι οι emo αποσκοπούν να βγάλουν κάτι τέτοιο μέσω της απαισιοδοξίας (μιλώντας πάντα γι αυτούς που έχουν μία κάποια ιδέα περί τίνος πρόκειται το στυλ που υποστηρίζουν) Περισσότερο προσπαθούν να αντιδράσουν την υπερβολική ευτυχία που τους προσφέρεται "άπληστα" κάθε δευτερόλεπτο ζωής.

Καλώς ή κακώς, η "διαφήμιση" έχει γίνει μέρος της πραγματικότητας μας. Αν κάποιος μετρούσε τα διαφημιστικά μηνύματα που δέχεται σε μία μόλις μέρα, από την τηλεόραση, μέχρι τους τοίχους, μέχρι το ραδιόφωνο, μέχρι..μέχρι..μέχρι θα έφτανε σίγουρα σε έναν αριθμό άνω των 100.

Ας αναλογιστούμε όμως οτι η διαφήμιση, από τη διαφήμιση του χυμού μέχρι τη διαφήμιση του καταναλωτικού δανείου, περιγράφει έναν τέλειο κόσμο ευτυχίας και ευμάρειας χωρίς προβλήματα και χωρίς έννοιες. Δεν ξέρω κατά πως αντιδρά σε αυτά τα μηνύματα ένας άνθρωπος ηλικίας 25-35 ετών όπου έχει βγει στην αγορά εργασίας και βιώνει το "άγχος" ή την "ευθύνη" των προβλημάτων, οικονομικών, κοινωνικών κτλπ αλλά εγώ ως 17χρονη, που δεν πληρώνω ούτε ΔΕΗ ούτε θεμέλια σπιτιού, νιώθω μερικές φορές οτι με πιέζουν οι διαφημίσεις. Νιώθω σαν να προσπαθούν να μου επιβάλλουν κάποιο "παράδεισο", σα να με εξαναγκάζουν να χαμογελάω συνέχεια και αυτό μέσω αγοράς προϊόντων που κάνουν την ζωή μου καλύτερη επειδή μπορώ να μιλάω πολλές ώρες στο τηλέφωνο ή επειδή μπορώ να έχω το πιο εξελιγμένο κινητό κτλπ.

Και ας πούμε οτι κάποιοι από τους emo αποφάσισαν να φορέσουν μαύρα ρούχα ή να κάνουν piercings επειδή ήθελαν να αντιδράσουν σε αυτό, όμως αναμφισβήτητα οι περισσότεροι από αυτούς το έκλαβανε αυτό ως "αντίδραση" και το ακολούθησαν ως μόδα.

Το θέμα είναι γιατί η πλειοψηφία να ακολουθεί και να υποστηρίζει κάτι που δεν πιστεύει; Που δεν έχει τεκμήρια και επιχειρήματα να πείσει τον εαυτό της οτι αυτό είναι σωστό;

Περίοδο κατά την οποία η ιδέα της αυτοκτονίας ως λύση περνάει πολύ εύκολα από το μυαλό του ατόμου που έχει -ας τα πούμε κι έτσι - "προβλήματα" (με τον εαυτό του, τον κόσμο και δε ξέρω 'γω τι άλλο, χωρίς προφανή αιτία λόγω της εφηβείας).

Πιστεύεις πραγματικά οτι κάποιος που είναι πραγματικά δυστυχισμένος, ώστε να σκεφτεί σοβαρά να αυτοκτονήσει ύστερα θα ζωγραφίσει κάποιο δάκρυ στο μάτι του ή θα σηκώσει τα μαλλιά του στα 20 μποφόρ;

Ένας άνθρωπος που ουσιαστικά είναι δυστυχισμένος αντιμετωπίζει συνήθως την κατάσταση του ως "αρρώστια" και επ' ουδενί δεν περηφανεύεται γι' αυτήν!

Νομίζω δεν υπάρχουν αμφιβολλίες για την "δυστυχία" των emo.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adespoto]

Αααααα, αυτοί που ζωγραφίζουν τα δάκρυα στα μάγουλα είναι οι σκρίμο και είναι ακόμα πιο θλιμένοι από τους ίμο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Phoebe]

Δεν νομίζω γενικότερα οτι οι emo αποσκοπούν να βγάλουν κάτι τέτοιο μέσω της απαισιοδοξίας (μιλώντας πάντα γι αυτούς που έχουν μία κάποια ιδέα περί τίνος πρόκειται το στυλ που υποστηρίζουν) Περισσότερο προσπαθούν να αντιδράσουν την υπερβολική ευτυχία που τους προσφέρεται "άπληστα" κάθε δευτερόλεπτο ζωής.

... αλλά εγώ ως 17χρονη, που δεν πληρώνω ούτε ΔΕΗ ούτε θεμέλια σπιτιού, νιώθω μερικές φορές οτι με πιέζουν οι διαφημίσεις. Νιώθω σαν να προσπαθούν να μου επιβάλλουν κάποιο "παράδεισο", σα να με εξαναγκάζουν να χαμογελάω συνέχεια και αυτό μέσω αγοράς προϊόντων που κάνουν την ζωή μου καλύτερη επειδή μπορώ να μιλάω πολλές ώρες στο τηλέφωνο ή επειδή μπορώ να έχω το πιο εξελιγμένο κινητό κτλπ.

Ειλικρινά αυτό δεν το είχα σκεφτεί ! Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους αλλά αυτό μου φαίνεται κάπως αρρωστημένο ! Να θέλεις δηλαδή να είσαι δυστυχισμένος/η; Περισσότερο σε έκφρασεις ζήλια θα το έριχνα παρά σε αντίδραση!

Το θέμα είναι γιατί η πλειοψηφία να ακολουθεί και να υποστηρίζει κάτι που δεν πιστεύει; Που δεν έχει τεκμήρια και επιχειρήματα να πείσει τον εαυτό της οτι αυτό είναι σωστό;

Από την μεριά μου, δεν νομίζω οτι υπάρχει αμφιβολία οτι το κάνουν για να αποτελούν το σύνολο μιας ομάδας, έστω και υποσεινήδητα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Βασικά σε κάποια ταινία ήταν ένας φυλακισμένος που είχε κάνει ένα δάκρυ τατού στο μάγουλο του και προσπαθώ να θυμηθώ σε ποια αλλά μου είναι αδύνατο

Εχώ την εντύπωση οτι ήταν σε American History X ή σε ένα άλλο που δεν θυμάμαι τίτλο, θυμάται κανείς;

Ειλικρινά αυτό δεν το είχα σκεφτεί ! Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους αλλά αυτό μου φαίνεται κάπως αρρωστημένο ! Να θέλεις δηλαδή να είσαι δυστυχισμένος/η; Περισσότερο σε έκφρασεις ζήλια θα το έριχνα παρά σε αντίδραση!

Μα ακριβώς αυτό, η κατάθλιψη ή η μελαγχολία δεν θεωρείται ψυχολογική ανωμαλία;

Από την μεριά μου, δεν νομίζω οτι υπάρχει αμφιβολία οτι το κάνουν για να αποτελούν το σύνολο μιας ομάδας, έστω και υποσεινήδητα!

Δεν πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει αυτό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Scandal]

Πιστεύεις πραγματικά οτι κάποιος που είναι πραγματικά δυστυχισμένος, ώστε να σκεφτεί σοβαρά να αυτοκτονήσει ύστερα θα ζωγραφίσει κάποιο δάκρυ στο μάτι του ή θα σηκώσει τα μαλλιά του στα 20 μποφόρ;

Ένας άνθρωπος που ουσιαστικά είναι δυστυχισμένος αντιμετωπίζει συνήθως την κατάσταση του ως "αρρώστια" και επ' ουδενί δεν περηφανεύεται γι' αυτήν!
Νομίζω δεν υπάρχουν αμφιβολλίες για την "δυστυχία" των emo.

Βασικά απαντούσα σε αυτό που είπε η Seniorita.Irene για τα παιδιά ηλικίας 13-17 και όχι ειδικά για τους emo

Κατά την άποψή μου, οι περισσότεροι emo στον κόσμο είναι συνηθισμένοι άνθρωποι που επιλέγουν απλά το αντίστοιχο - διαφορετικό στυλ εμφάνισης. Η εμφάνιση είναι κάτι που εύκολα υιοθετήται. Το άτομο όπως και να 'χει δεν μπορεί να υποβάλει στον εαυτό του μια αντίληψη για τον κόσμο την οποία ορίζει μια "θεωρία" - αυτή των emo, επειδή του αρέσει το "σκοτεινό" εμφανισιακό emo στυλ.

Από 'κει και ύστερα δε μου κάνει καμία αίσθηση το κάθε "παιδάκι" που "ντύθηκε" κάτι και το παίζει δήθεν γνήσιος emo λέγοντας πως πιστεύει πραγματικά στην emo κοσμοαντίληψη. Απλά η εμφάνιση αρέσει σε αυτά τα παιδιά.
Είναι σαν να ντύνομαι εγώ αύριο Super Man και να λέω στον κόσμο ότι θα σώσω τον πλανήτη και ότι έχω μιλήσει με εξωγήινους

-petros

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Βασικά σε κάποια ταινία ήταν ένας φυλακισμένος που είχε κάνει ένα δάκρυ τατού στο μάγουλο του και προσπαθώ να θυμηθώ σε ποια αλλά μου είναι αδύνατο

Νομιζω στο νιπ τακ ηταν ενας που ειχε ενα δακρυ για καθε ανθρωπο που ειχε σκοτωσει, αλλα δεν ειμαι απολυτως σουρ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[weak and powerless]

νι, στο νίφτακ ήτο.

Είναι σαν να ντύνομαι εγώ αύριο Super Man και να λέω στον κόσμο ότι θα σώσω τον πλανήτη και ότι έχω μιλήσει με εξωγήινους

πέτρο, θες να πεις ότι δεν πιστεύεις στον ζούμπερμαν?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[QsLv]

Δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύει αυτό. Σε μία εποχή που η αισιοδοξία θεωρείται δείγμα ανωριμότητας, ο έφηβος που επιθυμεί να τον θεωρούν "μεγάλο" και να τον εκτιμούν, θα δείξει απαισιόδοξος, ώστε να θεωρηθεί ώριμος. Ο έφηβος φταίει; Ή η μιζέρια των μεγαλύτερων που έχει κάνει έτσι τους έφηβους;

Συμφωνώ εν μέρη με τα πρώτα και απόλυτα με την τελευταία ρητορική ερώτηση.

Πάντως αδυνατώ να καταλάβω γιατί οι ώριμοι της κενωνίας εξίστανται σε τόσο μεγάλο βαθμό πάνω στο θέμα. Λες και είναι τόσο μεγάλης σημασίας το αν ο άλλος θέλει να ισχιώνει δέκα μέρες τη φράτζα του ή όχι... αν θα είναι πραγματικά δυστυχής ή όχι... αν θα το κάνει για να ρίξει γκόμενες ή γιατί είναι μανιοκαταθλιπτικός λωλ. Τι σημασία έχει;

Γιατί να κινδυνεύει ένας φρατζωμένος να περπατήσει σε χ μέρη επειδή θα πλακώσουν οι hair metal addicts και θα τον μαυρίσουν στο ξύλο λολ; Κοινωνική διάκριση; Τι σκτ δημοκρατία υπάρχει αν ο άτυπος κοινωνικός έλεγχος είναι τόσο ακραίος;

Δεν νομίζω γενικότερα οτι οι emo αποσκοπούν να βγάλουν κάτι τέτοιο μέσω της απαισιοδοξίας (μιλώντας πάντα γι αυτούς που έχουν μία κάποια ιδέα περί τίνος πρόκειται το στυλ που υποστηρίζουν) Περισσότερο προσπαθούν να αντιδράσουν την υπερβολική ευτυχία που τους προσφέρεται "άπληστα" κάθε δευτερόλεπτο ζωής.

Καλώς ή κακώς, η "διαφήμιση" έχει γίνει μέρος της πραγματικότητας μας. [...]

Ένας άνθρωπος που ουσιαστικά είναι δυστυχισμένος αντιμετωπίζει συνήθως την κατάσταση του ως "αρρώστια" και επ' ουδενί δεν περηφανεύεται γι' αυτήν!

Νομίζω δεν υπάρχουν αμφιβολλίες για την "δυστυχία" των emo.

Διακρίνω κατοχικό σύνδρομο;

(προσωπικά) Δε βλέπω μια ανυπέρβλητη ευτυχία να προσφέρεται καθημερινά ως συσσίτιο... βλέπω μια εν μέρει πεθαμένη πραγματικότητα που αποδεικνύει το πόσο ηλίθιοι είμαστε ως είδος, που μπορεί βεβαίως να μην είναι η δική σου πραγματικότητα.
Γιατί ευτυχία όπως την ορίζεις εσύ σε κάθε δευτερόλεπτο ζωής είναι κάτι που δε συνάδει με ό,τι έχω κατά νουν ως ευτυχία. Διότι δεν ορίζω ως ευτυχία σε κάθε δευτερόλεπτο ζωής να έχω υλική επάρκεια και να έχω ουσιαστική ανεπάρκεια στους άλλους τομείς.-

Η δυστυχία σε άτομα οικονομικά ευημερούσας κοινωνίας μπορεί και αποτελεί συχνά εφαλτήριο για τέχνη imho. Χωρίς να εννοώ οτι οι ήμως κάνουν τέχνη κατ'ανάγκην, τα συναισθήματα σε ακραίες μορφές ενεργοποιούν την ανάγκη για έκφραση i guess. Και η κοινωνία του 2000 δεν είναι σίξτις. Τα πράγματα μοιάζουν να περνούν σε υπερθετικό βαθμό όσο απομακρυνόμαστε απ'τις "ανέμελες" εποχές. Εννοώντας οτι οι δυστυχισμένοι ή δυστυχείς άνθρωποι ορισμένες φορές εξωτερικεύουν τη δυστυχία τους για ν'ακουστούν και δε γίνονται κατατονικοί. Άλλωστε και η ίδια η δυστυχία δεν είναι απόλυτη. Κάποιος μπορεί να θεωρεί δυστυχία το οτι ο διπλανός του διαμελίστηκε από βόμβα και κάποιος δυστυχία το οτι τον παράτησε ο εραστής. Δε χλευάζω καμιά δυστυχία, όσο ηλίθια κι αν ακούγεται. Γιατί και ένα 17 σε τεστ έχει σπρώξει απ'το παράθυρο κάποιους, όσο κι αν οι άλλοι γελούσαν.

Αααααα, αυτοί που ζωγραφίζουν τα δάκρυα στα μάγουλα είναι οι σκρίμο και είναι ακόμα πιο θλιμένοι από τους ίμο.

Ούτε καν αστείο tbh. Δεν υπάρχει trend "screamo" λωλ, είναι καθαρά μια μουσική σκηνή η οποία συγγενεύει με την hardcore/noise/grindcore. Ως σκηνή δεν έχει περάσει στο mainstream ευρέως και δεν είναι ισοδύναμη της θλίψης υποχρεωτικά, καθώς βρίσκεται μεταπτωτικά στο πεδίο του DIY και συχνά είναι στρατευμένη πολιτικά. Και δεν εννοώ τους Silverstein.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

(προσωπικά) Δε βλέπω μια ανυπέρβλητη ευτυχία να προσφέρεται καθημερινά ως συσσίτιο... βλέπω μια εν μέρει πεθαμένη πραγματικότητα που αποδεικνύει το πόσο ηλίθιοι είμαστε ως είδος, που μπορεί βεβαίως να μην είναι η δική σου πραγματικότητα.
Γιατί ευτυχία όπως την ορίζεις εσύ σε κάθε δευτερόλεπτο ζωής είναι κάτι που δε συνάδει με ό,τι έχω κατά νουν ως ευτυχία. Διότι δεν ορίζω ως ευτυχία σε κάθε δευτερόλεπτο ζωής να έχω υλική επάρκεια και να έχω ουσιαστική ανεπάρκεια στους άλλους τομείς.-

Μα ούτε κι εγώ ταυτίζω την ευτυχία με τον υλιστικό ευδαιμονισμό ή την υλική επάρκεια έστω! Γι' αυτό ακριβώς λέω οτι με "στεναχωρεί" το γεγονός οτι κυκλοφορώ καθημερινά στο δρόμο και δέχομαι όλα αυτά τα διαφημιστικά μηνύματα που διατυμπανίζουν το πόσο ευτυχισμένους ενδέχεται να μας κάνουν τα υλικά αγαθά και ο άπληστος καταναλωτισμός.

Υπάρχουν κάποια πράγματα που εγώ προσωπικά πιστεύω οτι θα μου φέρουν την "ευτυχία" ή έστω την ικανοποίηση της ψυχής μου και τα βλέπω να αγνοούνται γενικώς από τις διαφημίσεις και την κοινωνία που αυτές περιβάλλουν, ενώ ταυτόχρονα αυτά που έχουν σπουδαιότητα είναι αυτά που "αντιπαθώ".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Δεν νομίζω γενικότερα οτι οι emo αποσκοπούν να βγάλουν κάτι τέτοιο μέσω της απαισιοδοξίας (μιλώντας πάντα γι αυτούς που έχουν μία κάποια ιδέα περί τίνος πρόκειται το στυλ που υποστηρίζουν) Περισσότερο προσπαθούν να αντιδράσουν την υπερβολική ευτυχία που τους προσφέρεται "άπληστα" κάθε δευτερόλεπτο ζωής.

Καλώς ή κακώς, η "διαφήμιση" έχει γίνει μέρος της πραγματικότητας μας. Αν κάποιος μετρούσε τα διαφημιστικά μηνύματα που δέχεται σε μία μόλις μέρα, από την τηλεόραση, μέχρι τους τοίχους, μέχρι το ραδιόφωνο, μέχρι..μέχρι..μέχρι θα έφτανε σίγουρα σε έναν αριθμό άνω των 100.

Ας αναλογιστούμε όμως οτι η διαφήμιση, από τη διαφήμιση του χυμού μέχρι τη διαφήμιση του καταναλωτικού δανείου, περιγράφει έναν τέλειο κόσμο ευτυχίας και ευμάρειας χωρίς προβλήματα και χωρίς έννοιες. Δεν ξέρω κατά πως αντιδρά σε αυτά τα μηνύματα ένας άνθρωπος ηλικίας 25-35 ετών όπου έχει βγει στην αγορά εργασίας και βιώνει το "άγχος" ή την "ευθύνη" των προβλημάτων, οικονομικών, κοινωνικών κτλπ αλλά εγώ ως 17χρονη, που δεν πληρώνω ούτε ΔΕΗ ούτε θεμέλια σπιτιού, νιώθω μερικές φορές οτι με πιέζουν οι διαφημίσεις. Νιώθω σαν να προσπαθούν να μου επιβάλλουν κάποιο "παράδεισο", σα να με εξαναγκάζουν να χαμογελάω συνέχεια και αυτό μέσω αγοράς προϊόντων που κάνουν την ζωή μου καλύτερη επειδή μπορώ να μιλάω πολλές ώρες στο τηλέφωνο ή επειδή μπορώ να έχω το πιο εξελιγμένο κινητό κτλπ.

Και ας πούμε οτι κάποιοι από τους emo αποφάσισαν να φορέσουν μαύρα ρούχα ή να κάνουν piercings επειδή ήθελαν να αντιδράσουν σε αυτό, όμως αναμφισβήτητα οι περισσότεροι από αυτούς το έκλαβανε αυτό ως "αντίδραση" και το ακολούθησαν ως μόδα.

Το θέμα είναι γιατί η πλειοψηφία να ακολουθεί και να υποστηρίζει κάτι που δεν πιστεύει; Που δεν έχει τεκμήρια και επιχειρήματα να πείσει τον εαυτό της οτι αυτό είναι σωστό;



Πιστεύεις πραγματικά οτι κάποιος που είναι πραγματικά δυστυχισμένος, ώστε να σκεφτεί σοβαρά να αυτοκτονήσει ύστερα θα ζωγραφίσει κάποιο δάκρυ στο μάτι του ή θα σηκώσει τα μαλλιά του στα 20 μποφόρ;

Ένας άνθρωπος που ουσιαστικά είναι δυστυχισμένος αντιμετωπίζει συνήθως την κατάσταση του ως "αρρώστια" και επ' ουδενί δεν περηφανεύεται γι' αυτήν!

Νομίζω δεν υπάρχουν αμφιβολλίες για την "δυστυχία" των emo.

Νομίζω οτι είναι η καλύτερη περιγραφή από όλες όσες έχω διαβάσει ως τώρα.
Σαν να λέμε δηλαδή, οτι νιώθω την ανάγκη να κάνω μια επανάσταση, να αλλάξω τον κόσμο, αλλά δεν ξέρω για ποιο λόγο.
Τώρα τελευταία παρατηρώ και άλλη μια τάση μόδας στυλιστικού περιεχομένου:
Μαλί ότι κάτσει, όπως ξυπνήσαμε το πρωί χωρίς να πάμε στον καθρέφτη, μάλινες ζακέτες πράσινες, μωβ, ροζ, άλλα παρδαλά χρώματα καλτσες μέχρι το γόνατο για τα κορίτσια, και παπούτσια κλόουν.
Κάτι σαν τσίρκο δηλαδή. Μα είναι γούστο τώρα αυτό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Ποιος ανέφερε τον Μπομπ το Σφουγγαράκη;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.