Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

nearos

Διακεκριμένο μέλος

Ο Giorgos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 17 ετών και επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 7,293 μηνύματα.
Μητσαρα εν τω μεταξυ για φρεσκο15 μια χαρα την εχεις τη σκληρυνση της ζωης, τον ευθραδεια λογου και τη φιλοσοφια. Οταμ ημουν εγω 15 ακομα προσπαθουσα να μαθω πως γραφεται το εισιτηρειο

Στο θεμα μας παντως σιγουεα δε μπορω να τους πεισω, προσπαθω να βρω τροπους να απασχολησω τον εαυτο μου μεχρι να βρω τι θα κανω επι του θεματος
 

Υδροχόος

Περιβόητο μέλος

Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,904 μηνύματα.
Κ όμως γίνεται... Και δεν είναι ότι δεν τους νοιάζει, αλλά όπως είπαν αρκετοί παραπάνω, θεωρούν ότι δεν είναι κτ σημαντικό, έχω βρεθεί στη θέση του @BlackPenBluePen κ βρίσκομαι ακόμα δλδ, αλλά το παλεύω με πράγματα που βρίσκω στο ίντερνετ κ με βοηθάνε όντως. Στο θέμα μας, δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει ένας γονιός και να παραδεχτεί στον εαυτό του ότι το παιδί του έχει ένα θέμα, ακόμα κ όχι σοβαρό, που σχετίζεται με τη ψυχική υγεία, κ επειδή έχει λάθος αντιλήψεις για αυτή σκέφτεται "αποκλείεται να είναι τρελό το παιδί μου, μια χαρά είναι"

Οπότε μαυρο-μπλε στυλέ (έμπνευση της στιγμής, γελοίο το ξέρω) προσπαθησε να τους πείσεις και παράλληλα ψάξου κ λίγο μόνος σου
Λυπάμαι πολύ, αν έτσι γίνεται. Ειλικρινά.

Είναι κάπως λεπτά αυτά τα θέματα και δε θα ήθελα να επεκταθώ.

Φαίνεστε ώριμα παιδιά και οι δυο σας. Και αυτό είναι καλό. Σίγουρα θα βρείτε την άκρη. Και σας το εύχομαι...
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,560 μηνύματα.
Μητσαρα εν τω μεταξυ για φρεσκο15 μια χαρα την εχεις τη σκληρυνση της ζωης, τον ευθραδεια λογου και τη φιλοσοφια. Οταμ ημουν εγω 15 ακομα προσπαθουσα να μαθω πως γραφεται το εισιτηρειο

Στο θεμα μας παντως σιγουεα δε μπορω να τους πεισω, προσπαθω να βρω τροπους να απασχολησω τον εαυτο μου μεχρι να βρω τι θα κανω επι του θεματος
Πού μένεις;
Υπάρχουν δημόσια ψυχιατρεία, με άριστους γιατρούς και δωρεάν στα εξωτερικά ιατρεία, δεν εννοώ νοσηλεία. Θα ζητησεις ραντεβού με ψυχολογο αν γίνεται και θα του τα πεις όλα και πως είσαι πρόθυμος να συνεργαστείς.
Οι χαρακιές που λες, τις έκανε και η κορη μιας φίλης. Θέλετε να προκαλέσετε σωματικό πόνο;
Πάντως , για να σου δώσω κουράγιο, το κορίτσι το έτρεξε η φίλη σε ψυχολόγο και με συνδιασμό φαρμάκων και ψυχοθεραπεία, στα 19 της τώρα, δεν είναι απολύτως υγιής (ποιος είναι;), αλλά ζει δίχως φάρμακα πλέον, μόνο με ψυχοθεραπεία και κάνει μια <φυσιολογική ζωή>, δηλ έχει στόχους, πάει για σπουδές,έχει φίλες, έχει αγόρι και ρυθμιζει μονη της τις υποχρεώσεις της
 

Μήτσος10

Διάσημο μέλος

Ο Μήτσος10 αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 15 ετών και επαγγέλεται Μαθητής/τρια. Έχει γράψει 2,266 μηνύματα.
Θέλετε να προκαλέσετε σωματικό πόνο;
Νομίζω ότι ο αυτοτραυματισμός είναι ένας τρόπος να ξεχαστεί ο ψυχικός πόνος, ότι δηλαδή προκαλούν σωματικό πονο για να μη νιώθουν τον ψυχικό. Δε ξέρω μπορεί να λέω κ βλακείες, αλλά έτσι έχω διαβάσει
 

Υδροχόος

Περιβόητο μέλος

Η Χριστίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,904 μηνύματα.
Εντάξει, μην το αναλύουμε και πολύ. Μη βλαστημήσει την ώρα και τη στιγμή που είπε και μια κουβέντα παραπάνω...

Απαλά
 

nearos

Διακεκριμένο μέλος

Ο Giorgos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 17 ετών και επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 7,293 μηνύματα.
Θέλετε να προκαλέσετε σωματικό πόνο;
οχι, ειλικρινά δε ξερω τι το εκαμα τοτες, ημουν μικρός και αφελής, και έδινε ενα πολύ edgy μυστηριώδες βαιμπ που κυνηγούσε ο 13χρονος γιωργης, το γεγονός οτι η μονη κοινωνικη συναναστροφή που είχα με ατομα πλήν του οικογενειακού μου περίγυρου που ειναι 30 χρονια μεγαλύτεροι μου και βάλε ητανε ατομα στο discord απο την αλλη μεριά του πλανήτη με παρόμοια ιδιοσυγκρασία (και τρισχειρότερη, θα έλεγα και τι ειδανε τα μάτια μου αλλα φοβαμαι μη τραυματίσω ανθρωπο εδω μεσα) δε βοήθησε. Εν παση περιπτώσει, τώρα οταν ειμαι λυπημενος απλά γράφω ποιήματα, παίζω κιθάρα ή βιντεοπαιχνίδια για να ηρεμίσω
 

Πουπουλίνα

Επιφανές μέλος

Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 31,055 μηνύματα.
οχι, ειλικρινά δε ξερω τι το εκαμα τοτες, ημουν μικρός και αφελής, και έδινε ενα πολύ edgy μυστηριώδες βαιμπ που κυνηγούσε ο 13χρονος γιωργης, το γεγονός οτι η μονη κοινωνικη συναναστροφή που είχα με ατομα πλήν του οικογενειακού μου περίγυρου που ειναι 30 χρονια μεγαλύτεροι μου και βάλε ητανε ατομα στο discord απο την αλλη μεριά του πλανήτη με παρόμοια ιδιοσυγκρασία (και τρισχειρότερη, θα έλεγα και τι ειδανε τα μάτια μου αλλα φοβαμαι μη τραυματίσω ανθρωπο εδω μεσα) δε βοήθησε. Εν παση περιπτώσει, τώρα οταν ειμαι λυπημενος απλά γράφω ποιήματα, παίζω κιθάρα ή βιντεοπαιχνίδια για να ηρεμίσω
Εισαι πολυ μικρος και εχεις ολη την ζωη μπροστα σου! Μην μασας καμαρι μου! Φαση ειναι θα περασει! Μακαρι να εχεις βοηθεια απο ειδικο...πεισε τους δικους σου για αυτο..αλλα οπως και να εχει..να εισαι δυνατος! Αυτα ειναι μεσα στο προγραμμα!
 

American Economist

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 31,708 μηνύματα.
Δε το νομιζω γιατι με ειχανε δει με χαρακιες στα 13 και στα 11 να προσπαθω να πιω χλορινη και μονο κατσαδιασμα ειχα φαει/ τελοςπαντων, μπαλλαρομυε μον8ιμως

Νομίζω ότι πρέπει να πας άμεσα σε ψυχολόγο καθώς αυτά δεν είναι φυσιολογικά για ένα νεαρό άτομο. Οι γονείς σου σε έπιασαν να προσπαθείς να πιεις χλωρίνη και δεν έκαναν τίποτα;;
 

nearos

Διακεκριμένο μέλος

Ο Giorgos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 17 ετών και επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 7,293 μηνύματα.
'Φχαροιστώ πολύ! Είναι δύσκολη περιπέτεια αλλα πιστεύω οτι ειμαι απο τα ελάχιστα άτομα που η καραντίνα βοήθησε την ψυχολογία τους, ξεκινησα πολλα νεα χομπι και αρχισα να διαβάζω ενδοσχολικά και εξωσχολικά, τωρα θα απευθυνθώ σε εναν ειδικό οταν μεγαλώσω και εχω πλήρες αυτονομία πάνω μου, αλλα για την ώρα σίγουρα ειμαι πάρα μα παρα πολυ καλύτερα.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Νομίζω ότι πρέπει να πας άμεσα σε ψυχολόγο καθώς αυτά δεν είναι φυσιολογικά για ένα νεαρό άτομο. Οι γονείς σου σε έπιασαν να προσπαθείς να πιεις χλωρίνη και δεν έκαναν τίποτα;;
ναι λολ ουτε θεση τους αλλαξαν ουτε κλειδαριες εβαλαν απλα μου ειπανε "μη το ξανακανεις γιατι θα πας για πλυση στομαχου"
 

nearos

Διακεκριμένο μέλος

Ο Giorgos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 17 ετών και επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 7,293 μηνύματα.
σίγουρα συμβάλλει στο άγχος μου οτι κοντοζυγώνει και το χειρουργείο. Νομίζω μου βγαίνουν άσπρες τρίχες
 

Εριφύλη

Περιβόητο μέλος

Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 5,520 μηνύματα.
Νομίζω ότι ο αυτοτραυματισμός είναι ένας τρόπος να ξεχαστεί ο ψυχικός πόνος, ότι δηλαδή προκαλούν σωματικό πονο για να μη νιώθουν τον ψυχικό.
Όταν ήμουν 13, μια μέρα που ήμουν αρκετά πιεσμένη από κάτι, ασήμαντο τότε, πήρα τον διαβήτη από την κασετίνα μου και έσκισα όλο μου το αριστερό χέρι, σε φάση που έτρεχε αίμα για μια μέρα ολόκληρη..

Και ναι, ισχύει αυτό που λες. Για να ξεχάσω αυτό το κάτι που με στενοχώρησε, πήγα και έκανα αυτό το πράγμα στο χέρι μου.. Δεν το ξανά έκανα (σε τέτοιον βαθμό) όχι γιατί δεν ήθελα ή γιατί πόνεσα, αλλά δεν ήθελα να φαίνονται γιατί δεν ήθελα την βοήθεια κανενός..
 

Κάμπια

Διάσημο μέλος

Η Κάμπια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 19 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Κέρκυρα (Κέρκυρα). Έχει γράψει 2,103 μηνύματα.
Ψυχολόγος παιδιά, η μόνη λύση. Παρατήρησα ότι με τρώνε πολλά πράγματα μέσα μου και δεν πάει άλλο. Μόλις γυρίσω στην φοιτητούπολη λέω να κλείσω ραντεβού
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 11,168 μηνύματα.
Παίζω κιθαρα κσι είναι ίσως το μόνο πράγμα που αγαπώ τόσο πολύ αλλα σιγά σιγά χάνω την χαρα μου με τούτο. Δε ξετω τι άλλο μπορώ να κανω
Οκει, ας το δούμε σε ένα επίπεδο deeper. Γιατί χάνεις την χαρά σου με την κιθάρα ;
Δεν σε εξιτάρει πλέον τόσο ; Υπερνικούν στο μυαλό σου οι άλλες ανησυχίες ; Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να κάνεις αλλά δεν μπορείς ;
 

Εριφύλη

Περιβόητο μέλος

Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 5,520 μηνύματα.
Κατάθλιψη σημαίνει να μη σε χωράει ο τόπος. Δεν βρίσκω πιο αντιπροσωπευτική φράση. Ό,τι και να κάνεις δεν σε γεμίζει..
 

nearos

Διακεκριμένο μέλος

Ο Giorgos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 17 ετών και επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 7,293 μηνύματα.
Οκει, ας το δούμε σε ένα επίπεδο deeper. Γιατί χάνεις την χαρά σου με την κιθάρα ;
Δεν σε εξιτάρει πλέον τόσο ; Υπερνικούν στο μυαλό σου οι άλλες ανησυχίες ; Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να κάνεις αλλά δεν μπορείς ;
Υπερνικούν αλλες ανησυχιες. Νιωθω οτι δεν υπαρχει η αγαπη που ειχα παλια, συνεχιζω ωστοσο να προσπαθω να επεκτεινω τιε γνωσεις μου. Σιγουρα δεν τοχω βαρεθει η ιελω να κανω κατι αλλο απλα δεν ειναι εκει η χαρα
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 11,168 μηνύματα.
Υπερνικούν αλλες ανησυχιες. Νιωθω οτι δεν υπαρχει η αγαπη που ειχα παλια, συνεχιζω ωστοσο να προσπαθω να επεκτεινω τιε γνωσεις μου. Σιγουρα δεν τοχω βαρεθει η ιελω να κανω κατι αλλο απλα δεν ειναι εκει η χαρα
Απο οτι καταλαβαίνω λοιπόν σε τρώει κυρίως το άγχος της αβεβαιότητας, το οποίο σχετίζεται κυρίως με την υγεία σου, και λόγω αυτού δεν μπορείς να εστιάσεις όσο θα ήθελες στα υπόλοιπα πράγματα που σου δίνουν χαρά. Σωστά ;
 

nearos

Διακεκριμένο μέλος

Ο Giorgos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 17 ετών και επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 7,293 μηνύματα.
Απο οτι καταλαβαίνω λοιπόν σε τρώει κυρίως το άγχος της αβεβαιότητας, το οποίο σχετίζεται κυρίως με την υγεία σου, και λόγω αυτού δεν μπορείς να εστιάσεις όσο θα ήθελες στα υπόλοιπα πράγματα που σου δίνουν χαρά. Σωστά ;
γενικα άγχος για τα παντα εχω, φροντιστηριο , σχολειο, το χειρουργείο κλπ κλπ η λιστα ειναι ατελείωτη... Μακαρι ομως να ειχα περισσοτερο χρονο για τα πραγματα που θελω οντως να κανω
 

naturale

Νεοφερμένος

Ο naturale αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών. Έχει γράψει 108 μηνύματα.
Παίζω κιθαρα κσι είναι ίσως το μόνο πράγμα που αγαπώ τόσο πολύ αλλα σιγά σιγά χάνω την χαρα μου με τούτο. Δε ξετω τι άλλο μπορώ να κανω
Τικ τοκ βίντεο άμεσα με τραγούδια σου γίνε γνωστός
Κατάθλιψη σημαίνει να μη σε χωράει ο τόπος. Δεν βρίσκω πιο αντιπροσωπευτική φράση. Ό,τι και να κάνεις δεν σε γεμίζει..
No reason to smile anymore
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 11,168 μηνύματα.
γενικα άγχος για τα παντα εχω, φροντιστηριο , σχολειο, το χειρουργείο κλπ κλπ η λιστα ειναι ατελείωτη... Μακαρι ομως να ειχα περισσοτερο χρονο για τα πραγματα που θελω οντως να κανω
Οκει, είσαι αγχωδης λοιπόν σαν άτομο.
Καταρχάς ξεκινάμε από το οργανικό επίπεδο.

Καλός ύπνος και ένα μισάωρο τουλάχιστον περπάτημα την ημέρα είναι η βάση. Όπως και οι συζητήσεις με φίλους κτλπ. Χωρίς αυτά μακροπρόθεσμα έχουμε θέματα με την διάθεση. Είναι αποδεδειγμένο.

Στο ψυχικό επίπεδο τωρα, όσο δύσκολο και εάν ακούγεται, τα σχολικά γραφτά. Κάνε το καλύτερο που μπορείς και από εκεί και πέρα ότι είναι να γίνει άστο να γίνει. Δεν αξίζει να πληγώσεις την ψυχολογία σου για αυτά.

Και ειλικρινά σου μιλάω, σε σχέση με αυτά που ανέκαθεν διατυμπανίζονταν στην Ελληνική κοινωνία...όχι η επιτυχια στα επαγγελματικά δεν μπορεί να έρθει μόνο μέσα από τις πανελλήνιες. Οπότε ναι μεν κάνε το καλύτερο σου αλλά μην δίνεις και τόση σημασία γιατί ούτως η άλλως στην Ελλάδα τα περισσότερα τμήματα οδηγούν τους αποφοίτους σε ανεργια και μετά μόνοι τους πρέπει να αποκτήσουν skills για να βρουν μια δουλειά.

Ως προς το χειρουργείο σου τώρα...Εδώ δεν είναι εύκολο να πεις το κάνω delete από το μυαλό μου, γιατί σχετίζεται με την υγεία σου. Πάρα αυτά, εσύ αυτό που χρειάζεσαι είναι να ξέρεις ότι έχεις ανθρώπους δίπλα σου που θα σε στηρίξουν και θα είναι εκεί για εσένα. Δυστυχώς οι γονείς σου καταλαβαίνω ότι δεν στο βγάζουν αυτό τόσο πολύ όσο θα ήθελες και εκεί πιστεύω ξεκινάει το πρόβλημα. Ξέρεις ότι νοιάζονται μεν, αλλά δεν νιώθεις ότι αντιμετωπίζουν αυτά που τους λες με την προσοχή που θα ήθελες, και αυτό σου δημιουργεί φόβο και ανασφάλεια.

Σε πρώτη φάση πρέπει να πιέσεις για τον ψυχολόγο. Εξήγησε τους ότι δεν είναι κάτι τρομερό και ότι απλά έχεις ανάγκη να μιλήσεις με έναν άνθρωπο κατάλληλα καταρτισμένο για να σε βοηθήσει να βάλεις τις σκέψεις σου σε μια σειρά. Τόνισε ότι είναι σημαντικό και για την επίδοση σου στις πανελλήνιες και ότι θα είναι κρίμα να μην αποδώσεις όσο καλά θα μπορούσες.

Σε δεύτερη φάση, όπως σου είπα, το καλύτερο φάρμακο είναι η ξεγνοιασιά. Παρήγγειλε φαγητο, κάτσε και μιλά με φίλους είτε από κοντά είτε από disc, κάντε μια πλάκα, παίξτε ένα ομαδικό παιχνίδι κτλπ. Κάνε κάτι τέτοιο μια στο τόσο. Λόγου χάρη μια φορά την εβδομαδα. Έτσι θα δημιουργείς ένα anticipation mood που ξέρεις ότι όσο σκατα και να ήταν η εβδομάδα σου...το σάββατο ή όποια άλλη μέρα επιλέξεις θα είναι ωραία, και θα περάσεις καλά.

Και οταν τα κάνεις αυτά έστω και για μια ή δύο μέρες διέγραψε από την σκέψη σου οτιδήποτε άλλο και επικεντρωσου στο τώρα. Σκέψου πως ότι και να γίνει αυριο μεθαύριο, σε ένα μήνα, σε έναν χρόνο δεν με νοιάζει. Σημασία έχει ότι τώρα είμαι καλά και θα το απολαύσω.
 
Τελευταία επεξεργασία:

nearos

Διακεκριμένο μέλος

Ο Giorgos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 17 ετών και επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 7,293 μηνύματα.
σαμ ευχαριστω που καθησες και τα εγραψες ολα αυτά, νασαι καλα πραγματικα το εκτιμω απίστευτα.. :)
θα προσπαθησω να ειμαι οσο ξεγνοιαστος οσο μπορώ, ομως για την παρουσα ωρα και στιγμη ο ψυχολογος ειναι εκτος εξίσωσης δυστυχώς. Σκοπεύω να πάω μονος μου σε κάποια φαση . Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλέςδ
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Τικ τοκ βίντεο άμεσα με τραγούδια σου γίνε γνωστός
το 'χω σκεφτεί να σου πω την αλήθεια αλλα το κράξιμο που θα φαω ειναι απερίγραπτο
 
Top