Θα αφήνατε την Ελλάδα για μια καριέρα στο εξωτερικό;

[paskmak]

Άρα, στα νέα παιδιά που έρχονται και διαβάζουν έχεις να πεις εγγυημένα πως αν πάρουν τον δρόμο του εξωτερικού θα πετύχουν χωρίς αμφιβολίες. Μπορείς να το πείς αυτό με απόλυτη βεβαιότητα,φαντάζομαι.

100%

 

[chester20080]

θα πετύχουν

100%

define πετύχουν
ως προς τι; λεφτά και καριέρα;
ευτυχία και ψυχολογική κατάσταση/peace of mind;

τι θεωρείτε ως επιτυχία;

 

[amarelia]

Καλα αν πάρεις στα σοβαρά τα 2-3 άτομα εδώ που βγήκαν έξω και απέτυχαν και γύρισαν βγάζοντας πίκρα, λέγοντας ημιαληθειες και ψέματα , σώθηκες .

Εγώ πάντως φεύγοντας άφησα πίσω μου ενήλικες να μένουν 2-3 μαζί για να μοιράζονται έξοδα doesn’t scream success to me
Κι εγώ απέτυχα γυρνώντας με Αυστριακό μισθό ζώντας με τα 1/4 των εξόδων σαν Α ρ χ ο ν τ α Σ
Κι αυτό είτε το θέλεις είτε οχι είναι η συντριπτική πλειονότητα στην πόλη.
Τώρα αν μιλάς για κατσικοχώρια,pass δε θα πάω να μένω με γιδοβοσκούς.

 

[paskmak]

Εγώ πάντως φεύγοντας άφησα πίσω μου ενήλικες να μένουν 2-3 μαζί για να μοιράζονται έξοδα doesn’t scream success to me
Κι εγώ απέτυχα γυρνώντας με Αυστριακό μισθό ζώντας με τα 1/4 των εξόδων ζώντας α ρ χ ο ν τ α Σ
Κι αυτό είτε το θέλεις είτε οχι είναι η συντριπτική πλειονότητα στην πόλη.
Τώρα αν μιλάς για κατσικοχώρια,pass δε θα πάω να μένω με γιδοβοσκούς.

Μην κρίνετε εξ ιδίων τ αλλότρια. Εκτός αν θεωρείς κατσικοχώρια πόλεις με 100.000-500.000 και παραπάνω κατοίκους ή ότι δουλειές υπάρχουν μόνο στο κέντρο της βιεννης και του Βερολίνου.

 

[amarelia]

ή ότι δουλειές υπάρχουν μόνο στο κέντρο της βιεννης και του Βερολίνου.

αδερφέ τι είμαι ούμπα λούμπα να σκέφτομαι μόνο τη δουλειά;
Σκέφτομαι και τη ζωή που θα έχω εκεί, δεν ξέρω την ηλικία σου αλλά εγώ δεν έχω συνταξιοδοτηθεί θέλω τα θέατρα, τα σινεμά, τις συναυλίες το νέο κόσμο να συναναστραφώ κι αυτά στο τοπ potential τα βρίσκεις στη πρωτεύουσα.

 

[paskmak]

αδερφέ τι είμαι ούμπα λούμπα να σκέφτομαι μόνο τη δουλειά;
Σκέφτομαι και τη ζωή που θα έχω εκεί, δεν ξέρω την ηλικία σου αλλά εγώ δεν έχω συνταξιοδοτηθεί θέλω τα θέατρα, τα σινεμά, τις συναυλίες το νέο κόσμο να συναναστραφώ κι αυτά στο τοπ potential τα βρίσκεις στη πρωτεύουσα.

Και νομίζεις ότι αυτά δεν τα βρίσκεις σε πόλεις με εκατοντάδες χιλιάδες( ή εκατομμύρια) κατοίκους αλλά μόνο κάτω από την πύλη του βραδεμβουργου ; Τελείως άστοχη αντίληψη.

 

[methexys]

Εγώ πάντως αυτό που έχω να πω απο την μέχρι τώρα εμπειρία μου στη Σουηδία είναι ότι οι διαφορές, τόσο στην ζωή όσο και σε πανεπιστήμια και στον εργασιακό χώρο, σε σχέση με την Ελλάδα είναι τεράστιες. Εδώ πραγματικά νιώθεις ότι σε σέβονται σαν άνθρωπο. Σίγουρα δεν είναι η κάθε χώρα για όλους. Θεωρώ ότι δεν μας ταιριάζουν απαραίτητα όλα τα μέρη. Εγώ προσωπικά νιώθω πολύ όμορφα εδώ. Δεν θα πω ότι δεν στεναχωριέμαι που έχω φύγει, γιατί δεν είναι εύκολο να αφήσεις πίσω τους δικούς σου και ένα ασφαλές και γνώριμο περιβάλλον, αλλά προς το παρόν δεν μετανιώνω αυτή την απόφαση.

 

[amarelia]

Και νομίζεις ότι αυτά δεν τα βρίσκεις σε πόλεις με εκατοντάδες χιλιάδες( ή εκατομμύρια) κατοίκους αλλά μόνο κάτω από την πύλη του βραδεμβουργου ; Τελείως άστοχη αντίληψη.

Είναι τι θέλεις απο τη ζωή σου, εμένα οι μικρότερες πόλεις δεν με καλύπτουν για εσένα μπορεί να είναι υπερ αρκετές. Κάνω πολλά αλλα πράγματα πέρα απο την εργασία ή τη σκέψη για εργασία, δεν μπορώ να περιοριστώ σε μικρότερη πόλη.
Αρα πριν ορίσεις τι σημαίνει επιτυχία ή αποτυχία για τον άλλο λάβε υπόψη τις διάφορες παραμέτρους που τον κάνουν να παίρνει αποφάσεις.
Καλή ώρα η κοπέλα απο πάνω λέει πως της αρέσει η Σουηδία εγώ εχω φίλο μου οδοντίατρο που 5 χρόνια μας τα χει κάνει τούμπανα με το πόσο δεν αντέχει και θέλει να γυρίσει πίσω.
Δεν είναι όλα για όλους και δεν μπορείς να εγγυηθείς 100% επιτυχία γιατι δεν ξέρεις τι σημαίνει επιτυχία για τον καθένα.

 

[Πάνθηρας!]

Είναι τι θέλεις απο τη ζωή σου, εμένα οι μικρότερες πόλεις δεν με καλύπτουν για εσένα μπορεί να είναι υπερ αρκετές. Κάνω πολλά αλλα πράγματα πέρα απο την εργασία ή τη σκέψη για εργασία, δεν μπορώ να περιοριστώ σε μικρότερη πόλη.
Αρα πριν ορίσεις τι σημαίνει επιτυχία ή αποτυχία για τον άλλο λάβε υπόψη τις διάφορες παραμέτρους που τον κάνουν να παίρνει αποφάσεις.
Καλή ώρα η κοπέλα απο πάνω λέει πως της αρέσει η Σουηδία εγώ εχω φίλο μου οδοντίατρο που 5 χρόνια μας τα χει κάνει τούμπανα με το πόσο δεν αντέχει και θέλει να γυρίσει πίσω.
Δεν είναι όλα για όλους και δεν μπορείς να εγγυηθείς 100% επιτυχία γιατι δεν ξέρεις τι σημαίνει επιτυχία για τον καθένα.

Και γιατί δεν γυρίζει ; τον κρατάνε με το ζόρι ;

Στο λέω γιατί έχω φίλο ο οποίος μονίμως κλαιγεται ότι δεν ειναι καλα και μια φορά του το ξεκλεψα ότι τα λέει για να μην τον ζηλευουν και πανε εκεί που ειναι αυτός.

Σχεδόν σατανικο

 

[amarelia]

Και γιατί δεν γυρίζει ; τον κρατάνε με το ζόρι ;

για τα λεφτά

Στο λέω γιατί έχω φίλο ο οποίος μονίμως κλαιγεται ότι δεν ειναι καλα και μια φορά του το ξεκλεψα ότι τα λέει για να μην τον ζηλευουν και πανε εκεί που ειναι αυτός.

Σχεδόν σατανικο

έλα Χριστέ

 

[paskmak]

Είναι τι θέλεις απο τη ζωή σου, εμένα οι μικρότερες πόλεις δεν με καλύπτουν για εσένα μπορεί να είναι υπερ αρκετές. Κάνω πολλά αλλα πράγματα πέρα απο την εργασία ή τη σκέψη για εργασία, δεν μπορώ να περιοριστώ σε μικρότερη πόλη.
Αρα πριν ορίσεις τι σημαίνει επιτυχία ή αποτυχία για τον άλλο λάβε υπόψη τις διάφορες παραμέτρους που τον κάνουν να παίρνει αποφάσεις.
Καλή ώρα η κοπέλα απο πάνω λέει πως της αρέσει η Σουηδία εγώ εχω φίλο μου οδοντίατρο που 5 χρόνια μας τα χει κάνει τούμπανα με το πόσο δεν αντέχει και θέλει να γυρίσει πίσω.
Δεν είναι όλα για όλους και δεν μπορείς να εγγυηθείς 100% επιτυχία γιατι δεν ξέρεις τι σημαίνει επιτυχία για τον καθένα.

Οταν λέμε για επιτυχία μιλάω για επαγγελματική επιτυχία. Με τις ευκαιρίες που έχεις στις δυτικές χώρες όσον αφορά την μάθηση/εκπαίδευση και γενικότερα την πλειάδα των θέσεων εργασίας ( ειδικά σε συγκεκριμένους τομείς) που υπάρχουν , δεν νοείται να μην πετύχεις, αν έχεις όρεξη και θέλεις να εργαστείς στον τομέα σου. Ναι θα δυσκολευτείς στην αρχή, ναι σαν ξένος μπορεί να σε πιέσουν περισσότερο, αλλά αν αποδίδεις και είσαι καλός, κανένας δεν θα σε αδικήσει. Το πως θα διαμορφώσεις από εκεί και έπειτα την δική σου προσωπική ζωή είναι θέμα δικό σου κατά βάση, και σαφώς υπάρχει σημαντικές διαφορές από χώρα σε χώρα.



Τώρα όσον αφορά τις πόλεις, μπορεί αυτό που λες να ισχύει για ελληνικά δεδομένα- άλλο πχ η Πάτρα και άλλο η Αθήνα- στην Ευρώπη όμως αυτό δεν ισχύει. Ο,τι ευκαιρίες μπορεί να υπάρχουν στις πρωτευουσες, τόσες μπορείς να βρεις και σε μικρότερες πόλεις ( όταν λέμε μικρές πόλεις αναφερόμαστε σε πληθυσμούς 500.000-1.000.000+ κατοίκους, προφανώς στα πραγματικά χωρια/κωλοχανεια αυτό δεν ισχύει ). Οχι μόνο στον επαγγελματικό αλλά και στον τομέα της κοινωνικής ζωής , κουλτούρας κλπ.

 

[amarelia]

Οταν λέμε για επιτυχία μιλάω για επαγγελματική επιτυχία.

Εντάξει θα βγάλω κάθε προσωπικό στοιχείο και θα σου πω πως ναι, με βάση το τι θεωρεί η κοινωνία γενικά επαγγελματική επιτυχία σίγουρα στο εξωτερικό θα είναι πολύ περισσότερες οι ευκαιρίες. Αλλά οπως σου εξήγησα κι αυτό εχει πολλά layers πχ επιτυχία στη δουλειά είναι μόνο τα φράγκα; είναι το καλό κλίμα; η ανεξαρτησία;
Παίζει ρόλο το οτι στην Ελλάδα έχουμε πολύ λίγες εταιρείες ( δεν βάζω μέσα το ΕΣΥ στη δική σου περίπτωση αν είσαι γιατρός δεν το συζητώ οτι είναι τριμπούρδελο.) γιατι κι έξω έχει πολύ τοξικότητα και σκατίλα απο εργοδότη αλλά έχεις και τις επιλογές να φύγεις, εδώ θα τα φας στη μάπα γιατι ειναι 2-3 όλο κι όλο.

 

[GeorgePap2003]

ΔΕΝ έχουμε πολλές ΜΕΓΑΛΕΣ επιχειρήσεις και ότι διεθνώς η ανταγωνιστικοτητα μας είναι για γέλια.

Παίζει ρόλο το οτι στην Ελλάδα έχουμε πολύ λίγες εταιρείες

 

[American Economist]

Διάβασα αυτά που έχουν γραφτεί μέχρι τώρα. Για κάποιον παράξενο λόγο έχετε δαιμονοποιήσει το εξωτερικό, μόνο και μόνο επειδή 2-3 άτομα δεν τα κατάφεραν και γύρισαν πίσω με το ίδιο εισιτήριο. Δεν κρίνω τα παιδιά αυτά σε καμία περίπτωση, όμως δεν σημαίνει ότι οι περιπτώσεις τους είναι και ο γενικός κανόνας. Εκατομμύρια Έλληνες ζουν στο εξωτερικό και τα έχουν καταφέρει με το παραπάνω.

Αρχικά να πούμε το εξής. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα όμορφη χώρα, ούτε οι Έλληνες είναι ο μοναδικός λαός που ξέρει να διασκεδάζει. Το λέω καθώς με αυτά που διάβασα, είναι λες και οι ξένοι είναι βυθισμένοι σε κατάθλιψη, αν και η Ελλάδα βγαίνει πρωταθλήτρια πλέον και σε αυτόν τον τομέα δυστυχώς. Το ότι το εξωτερικό έχει πολύ καλύτερους μισθούς, και πολύ μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη είναι δεδομένο. Είναι δεδομένο όχι επειδή το λέω εγώ, αλλά επειδή τα επίσημα στοιχεία το δείχνουν. Το ότι το εξωτερικό προσφέρει πολύ περισσότερες ευκαιρίες πάνω σε εξειδικευμένους κλάδους, επίσης είναι δεδομένο και δεν νομίζω ότι το αμφισβητεί κανείς. Όπως έχουμε πει αρκετές φορές στο παρελθόν, η Ελλάδα έχει μείνει αιώνες πίσω σε μια σειρά από τομείς. Τομείς που είναι κρίσιμοι για την ανάπτυξη της οικονομίας και την δημιουργία υψηλά αμειβομένων θέσεων εργασίας.

Από την άλλην κανείς δεν λέει ότι το εξωτερικό είναι παράδεισος και όλα θα σου πάνε δεξιά από την πρώτη ημέρα που θα πας εκεί. Επίσης, κανείς δεν λέει ότι όλοι οι ξένοι ζουν πλουσιοπάροχα και δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα. Αυτά τα πιστεύουν ελάχιστοι, όπου πάνε στο εξωτερικό επειδή νομίζουν ότι θα τους υποδεχτούν με κόκκινα χάλια, όμως στο τέλος απογοητεύονται και δεν προσπαθούν καν να ενταχθούν στην κοινωνία. Προσωπική μου άποψη είναι ότι το εξωτερικό αξίζει, συγκεκριμένες χώρες που ξέρουμε όλοι ποιες είναι πάνω κάτω, αρκεί να πας προετοιμασμένος και με κάποια εμπειρία. Αν πας και είσαι έτοιμος μα δουλέψεις σκληρά και να ενταχθείς στην κοινωνία, τότε θα πετύχεις.​

 

[nPb]

Πιερρακάκης για Έλληνες ακαδημαϊκούς της διασποράς: Οι 6 στους 10 επιθυμούν να επιστρέψουν και να διδάξουν στην Ελλάδα

Ο υπουργός Παιδείας διαβεβαίωσε ότι καταβάλλονται εντατικές προσπάθειες στο υπουργείο για τη διαμόρφωση του κατάλληλου πλαισίου, ώστε να προετοιμαστεί η επιστροφή των Ελλήνων ακαδημαϊκών με τα ανάλογα κίνητρα

www.protothema.gr

... ψάχνουν λέει για γκαριέρα στην Ελλάδα εσείς; δεν ψάχνετε;
πέφτει σανός με αναπτυσσόμενο

 

[nPb]

Κι αλλο τρομοκρατικο στη Γερμανια ;
Στο εξωτερικο που ολοι ειναι τελεια ρυθμισμενα και μας χτυπανε στα μουτρα πως στην Ελλαδα ειναι ολα ξεφραγκο αμπελι ;

Αντε καλε !
Ολα στο εξωτερικο ειναι ομορφα τελεια και ολοι οσοι εχουν παει εκει προσπαθουν να μας πεισουν οτι περνανε σουπερ ντουπερ γιατι και ακομα οι ιδιοι προσπαθουν να το πιστεψουν

Δεν είναι μόνο αυτά τα λυπηρά γεγονότα. Υπάρχουν πολλά θεματάκια για την ζωή και την "πετυχημένη καριέρα" στο εξωτερικό που δεν φαίνονται σε πρώτη ανάγνωση και τα έχουμε συζητήσει σε άλλα θέματα εδώ.

 

[adams33]

Δεν είναι μόνο αυτά τα λυπηρά γεγονότα. Υπάρχουν πολλά θεματάκια για την ζωή και την "πετυχημένη καριέρα" στο εξωτερικό που δεν φαίνονται σε πρώτη ανάγνωση και τα έχουμε συζητήσει σε άλλα θέματα εδώ.

Δεν θέλει ιδιαίτερη αντίληψη όταν κάποιος την ημέρα διαφημίζει την πολυπόθητη ζωή στο εξωτερικό και τα βράδια δεν κλείνει μάτι από την νοσταλγία και την μοναξιά.
Να τα βράσω και τα λεφτά και όλα. Μια ζωη την έχουμε σιγά μην πάω να ζήσω σε μια χώρα μακρυά από την πατρίδα μου !!!
Τις ανάγκες μας τις καλύπτουμε και εδώ, ας περιορίσουμε τις αστείρευτες επιθυμίες μας .

 

[nPb]

Δεν θέλει ιδιαίτερη αντίληψη όταν κάποιος την ημέρα διαφημίζει την πολυπόθητη ζωή στο εξωτερικό και τα βράδια δεν κλείνει μάτι από την νοσταλγία και την μοναξιά.
Να τα βράσω και τα λεφτά και όλα. Μια ζωη την έχουμε σιγά μην πάω να ζήσω σε μια χώρα μακρυά από την πατρίδα μου !!!
Τις ανάγκες μας τις καλύπτουμε και εδώ, ας περιορίσουμε τις αστείρευτες επιθυμίες μας .

Δεν είναι θέμα νοστολγίας ή μοναξιάς. Είναι ότι δεν υπάρχει αυτό που έχεις στη χώρα σου. Μπορεί να είναι το αίσθημα του ανήκειν, μπορεί να είναι οτιδήποτε κάνεις και απλά θα είσαι ο ξένος, όσο καλός και να είσαι. Το είπε και η ακαδημαϊκός Αρβελέρ αυτό, που ήταν παντρεμένη με Γάλλο. Ενώ απέκτησε κύρος, πάντα στα μάτια της Γαλλικής κοινωνίας και της Πανεπιστημιακής κοινότητας της Σορβόννης ήταν η ξένη που έκανε τη δουλειά για την οποία την πλήρωναν. Δεν υπήρχε η κοινωνιολογική ενσωμάτωση, ούτε συναισθηματισμός επειδή υπήρχε η Ελληνοφιλία ορισμένων Γάλλων. Αυτός είναι ένα μύθος που έχουν πλάσει οι ισχυρές οικονομίες της Γης για να αντλούν φθηνό εργατικό δυναμικό υψηλών προσόντων ή τεχνικών ειδικοτήτων όποτε αυτές θέλουν, με την οικονομική χρεωκοπία άλλων χωρών λόγω (κατευθυνόμενων) γεωπολιτικών εξελίξεων. Η Ελλάδα την πάτησε δύο φορές με μετανάστευση πληθυσμού για να στηρίξει τις οικονομίες ξένων χωρών. Δεν υπήρξε ποτέ ανταπόδοση. Οι Έλληνες έμειναν έξω και οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν με το μαράζι του ξεριζωμού.

Είναι πρωτοφανές ότι μόνο οι νεαροί Έλληνες διαφημίζουν το εξωτερικό ως "ανώτερο τρόπο ζωής" μεταξύ άλλων μεταναστών, ειδικά όταν οι παππούδες τους έφυγαν με ένα παντελόνι για τις φάμπρικες της Γερμανίας. Στις ίδιες πολυκατοικίες που έμεναν οι παππούδες τους, πλέον είναι ανακαινισμένες με ψεύτικα υλικά (αλλά η μούχλα στον τοίχο παραμένει) ανήκουν σε εταιρικά funds ακινήτων και μένουν πάλι μετανάστες από το Ζιμπουντί μέχρι τη Μογγολία. Υπάρχει η απώλεια προσωπικότητας καθώς η εργασιακή καθημερινότητα σε καταπίνει στην ξενιτιά και μετά από ένα σημείο λες, ότι θέλεις να γυρίσεις στην μητέρα πατρίδα αλλά αυτό δεν γίνεται επειδή δεν υπάρχει η εναλλακτική λύση. Σ' αυτό παίζει ρόλο τι θέλει κάποιος από τη ζωή του. Για κάποιους η ζωή είναι μόνο μια καριέρα και πολλά λεφτά. Δεν δέχομαι όμως να μου κουνάνε το δάχτυλο για το τι πρέπει να κάνω στη ζωή μου.

Υ.Γ. Να μεταφερθεί το θέμα στην συζήτηση για την καριέρα στο εξωτερικό.

Δεν θέλει ιδιαίτερη αντίληψη όταν κάποιος την ημέρα διαφημίζει την πολυπόθητη ζωή στο εξωτερικό και τα βράδια δεν κλείνει μάτι από την νοσταλγία και την μοναξιά.

Αυτό δυστυχώς δεν θα το ακούσεις ποτέ, επειδή είναι οι untold ιστορίες του καθενός. Γενικά η τάση για υπέρμετρη διαφήμιση πάντα κρύβει πικρές ιστορίες. Μεγάλες δικηγορικές εταιρίες έξω τρέχουν με εισπραχτικές αγωγές εναντίον μεταναστών για απλήρωτους λογαριασμούς σε πάγιες πληρωμές επειδή ξέχασαν να πληρώσουν το έμβασμα 2 μήνες. Μετά αρχίζουν οι κατασχέσεις αϋλων περιουσιακών στοιχείων, κτλ.

Να τα βράσω και τα λεφτά και όλα. Μια ζωη την έχουμε σιγά μην πάω να ζήσω σε μια χώρα μακρυά από την πατρίδα μου !!!
Τις ανάγκες μας τις καλύπτουμε και εδώ, ας περιορίσουμε τις αστείρευτες επιθυμίες μας .

Δεν είναι αστείρευτες επιθυμίες όσο τι ορίζει κάποιος ως βασικές ανάγκες ζωής. Υπάρχει μια λάθος προσέγγιση σε αυτή την άποψη. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι θέλουν. Θέλουν καριέρα οπωσδήποτε αλλά το άλλο είναι αδιευκρίνιστο. Εκ του ασφαλούς μιλούν οι περισσότεροι όπως συνήθως συμβαίνει για πολλά καθημερινά θέματα στην Ελλάδα. Ακόμη και για το θέμα της τραγωδίας στα Τέμπη, οι περισσότεροι μιλούν από την άνεση του σπιτιού τους. Πονούν αλλά όχι όσο οι συγγενείς των θυμάτων.

Με τις τόσες τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γερμανία και στη Γαλλία εννοείται ότι η κοινωνική ευημερία πάει περίπατο. Δεν υποφέρεται να ζεις σε μια τεχνολογικά σύγχρονη και υλικά πλούσια χώρα, με σκουριασμένες υποδομές, κοινωνία χυλού και τον διάχυτο φόβο για πιθανή επίθεση κάποιου τρελού. Έτσι δημιουργείται ένας φόβος και η αοριστία ταυτότητας οξύνεται. Για τον ντόπιο είσαι ο ξένος, καλός ξένος φυσικά όσο δεν κάνεις κάτι κακό, ή κάτι που να χαλάει την ηρεμία του. Μάλλον δεν του καίγεται καρφί τι είσαι σαν ξένος, απλά σε βλέπει ως ξένο που θα κάνεις κάποια δουλειά είτε να σκουπίζεις τουαλέτες στο MPREIS (αυστριακή αλυσίδα μάρκετ) είτε να είσαι διευθυντής κλινικής. Είσαι ο υπάλληλος! Κάποιον θα έχεις από πάνω, οπωσδήποτε ντόπιο και θα είσαι με το ένα πόδι σε ό,τι σου λένε. Όποτε βαρεθούν ή αν γίνει κάτι, εσύ έχεις τελειώσει. Σε τελειώνουν και σου θυμίζουν ότι από το αγαπητός Κώστας έγινες ο κύριος τάδε που πρέπει να φύγεις σε 1 μήνα. Ο άλλος μετανάστης και λόγω φυλετικών χαρακτηριστικών μπορεί να είναι σε πιο προνομοιούχα θέση από σένα, επειδή μπορεί να υπάρχουν και σεξουαλικά κίνητρα σε είδος. Δεν είσαι στη χώρα σου, αλλά στη χώρα του ντόπιου. Ο ντόπιος ορίζει τους κανόνες της ιστορίας. Κόσμος πάει, κόσμος έρχεται, αφήνει συνάλλαγμα. Όλοι ανακυκλώσιμοι.

 

[Lancelot]

Δεν είναι θέμα νοστολγίας ή μοναξιάς. Είναι ότι δεν υπάρχει αυτό που έχεις στη χώρα σου. Μπορεί να είναι το αίσθημα του ανήκειν, μπορεί να είναι οτιδήποτε κάνεις και απλά θα είσαι ο ξένος, όσο καλός και να είσαι. Το είπε και η ακαδημαϊκός Αρβελέρ αυτό, που ήταν παντρεμένη με Γάλλο. Ενώ απέκτησε κύρος, πάντα στα μάτια της Γαλλικής κοινωνίας και της Πανεπιστημιακής κοινότητας της Σορβόννης ήταν η ξένη που έκανε τη δουλειά για την οποία την πλήρωναν. Δεν υπήρχε η κοινωνιολογική ενσωμάτωση, ούτε συναισθηματισμός επειδή υπήρχε η Ελληνοφιλία ορισμένων Γάλλων. Αυτός είναι ένα μύθος που έχουν πλάσει οι ισχυρές οικονομίες της Γης για να αντλούν φθηνό εργατικό δυναμικό υψηλών προσόντων ή τεχνικών ειδικοτήτων όποτε αυτές θέλουν, με την οικονομική χρεωκοπία άλλων χωρών λόγω (κατευθυνόμενων) γεωπολιτικών εξελίξεων. Η Ελλάδα την πάτησε δύο φορές με μετανάστευση πληθυσμού για να στηρίξει τις οικονομίες ξένων χωρών. Δεν υπήρξε ποτέ ανταπόδοση. Οι Έλληνες έμειναν έξω και οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν με το μαράζι του ξεριζωμού.

Είναι πρωτοφανές ότι μόνο οι νεαροί Έλληνες διαφημίζουν το εξωτερικό ως "ανώτερο τρόπο ζωής" μεταξύ άλλων μεταναστών, ειδικά όταν οι παππούδες τους έφυγαν με ένα παντελόνι για τις φάμπρικες της Γερμανίας. Στις ίδιες πολυκατοικίες που έμεναν οι παππούδες τους, πλέον είναι ανακαινισμένες με ψεύτικα υλικά (αλλά η μούχλα στον τοίχο παραμένει) ανήκουν σε εταιρικά funds ακινήτων και μένουν πάλι μετανάστες από το Ζιμπουντί μέχρι τη Μογγολία. Υπάρχει η απώλεια προσωπικότητας καθώς η εργασιακή καθημερινότητα σε καταπίνει στην ξενιτιά και μετά από ένα σημείο λες, ότι θέλεις να γυρίσεις στην μητέρα πατρίδα αλλά αυτό δεν γίνεται επειδή δεν υπάρχει η εναλλακτική λύση. Σ' αυτό παίζει ρόλο τι θέλει κάποιος από τη ζωή του. Για κάποιους η ζωή είναι μόνο μια καριέρα και πολλά λεφτά. Δεν δέχομαι όμως να μου κουνάνε το δάχτυλο για το τι πρέπει να κάνω στη ζωή μου.

Υ.Γ. Να μεταφερθεί το θέμα στην συζήτηση για την καριέρα στο εξωτερικό.



Αυτό δυστυχώς δεν θα το ακούσεις ποτέ, επειδή είναι οι untold ιστορίες του καθενός. Γενικά η τάση για υπέρμετρη διαφήμιση πάντα κρύβει πικρές ιστορίες. Μεγάλες δικηγορικές εταιρίες έξω τρέχουν με εισπραχτικές αγωγές εναντίον μεταναστών για απλήρωτους λογαριασμούς σε πάγιες πληρωμές επειδή ξέχασαν να πληρώσουν το έμβασμα 2 μήνες. Μετά αρχίζουν οι κατασχέσεις αϋλων περιουσιακών στοιχείων, κτλ.



Δεν είναι αστείρευτες επιθυμίες όσο τι ορίζει κάποιος ως βασικές ανάγκες ζωής. Υπάρχει μια λάθος προσέγγιση σε αυτή την άποψη. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι θέλουν. Θέλουν καριέρα οπωσδήποτε αλλά το άλλο είναι αδιευκρίνιστο. Εκ του ασφαλούς μιλούν οι περισσότεροι όπως συνήθως συμβαίνει για πολλά καθημερινά θέματα στην Ελλάδα. Ακόμη και για το θέμα της τραγωδίας στα Τέμπη, οι περισσότεροι μιλούν από την άνεση του σπιτιού τους. Πονούν αλλά όχι όσο οι συγγενείς των θυμάτων.

Με τις τόσες τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γερμανία και στη Γαλλία εννοείται ότι η κοινωνική ευημερία πάει περίπατο. Δεν υποφέρεται να ζεις σε μια τεχνολογικά σύγχρονη και υλικά πλούσια χώρα, με σκουριασμένες υποδομές, κοινωνία χυλού και τον διάχυτο φόβο για πιθανή επίθεση κάποιου τρελού. Έτσι δημιουργείται ένας φόβος και η αοριστία ταυτότητας οξύνεται. Για τον ντόπιο είσαι ο ξένος, καλός ξένος φυσικά όσο δεν κάνεις κάτι κακό, ή κάτι που να χαλάει την ηρεμία του. Μάλλον δεν του καίγεται καρφί τι είσαι σαν ξένος, απλά σε βλέπει ως ξένο που θα κάνεις κάποια δουλειά είτε να σκουπίζεις τουαλέτες στο MPREIS (αυστριακή αλυσίδα μάρκετ) είτε να είσαι διευθυντής κλινικής. Είσαι ο υπάλληλος! Κάποιον θα έχεις από πάνω, οπωσδήποτε ντόπιο και θα είσαι με το ένα πόδι σε ό,τι σου λένε. Όποτε βαρεθούν ή αν γίνει κάτι, εσύ έχεις τελειώσει. Σε τελειώνουν και σου θυμίζουν ότι από το αγαπητός Κώστας έγινες ο κύριος τάδε που πρέπει να φύγεις σε 1 μήνα. Ο άλλος μετανάστης και λόγω φυλετικών χαρακτηριστικών μπορεί να είναι σε πιο προνομοιούχα θέση από σένα, επειδή μπορεί να υπάρχουν και σεξουαλικά κίνητρα σε είδος. Δεν είσαι στη χώρα σου, αλλά στη χώρα του ντόπιου. Ο ντόπιος ορίζει τους κανόνες της ιστορίας. Κόσμος πάει, κόσμος έρχεται, αφήνει συνάλλαγμα. Όλοι ανακυκλώσιμοι.

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα


Σε περιμένει και ένας Γερμανός κάθε βράδυ στο σπίτι να σε πηδήξει.


Επειδή ψάχνατε οι ''σοφοί'' του φόρουμ Έλληνα με θέση manager , ορίστε : Georg Stamatelopoulos

Έχει και linkedin. Από το ΕΜΠ είναι και μιλάει συχνά στην ημερίδα καριέρας.

Φιλάκια ρουφηχτά

 

[adams33]

Δεν είναι θέμα νοστολγίας ή μοναξιάς. Είναι ότι δεν υπάρχει αυτό που έχεις στη χώρα σου. Μπορεί να είναι το αίσθημα του ανήκειν, μπορεί να είναι οτιδήποτε κάνεις και απλά θα είσαι ο ξένος, όσο καλός και να είσαι. Το είπε και η ακαδημαϊκός Αρβελέρ αυτό, που ήταν παντρεμένη με Γάλλο. Ενώ απέκτησε κύρος, πάντα στα μάτια της Γαλλικής κοινωνίας και της Πανεπιστημιακής κοινότητας της Σορβόννης ήταν η ξένη που έκανε τη δουλειά για την οποία την πλήρωναν. Δεν υπήρχε η κοινωνιολογική ενσωμάτωση, ούτε συναισθηματισμός επειδή υπήρχε η Ελληνοφιλία ορισμένων Γάλλων. Αυτός είναι ένα μύθος που έχουν πλάσει οι ισχυρές οικονομίες της Γης για να αντλούν φθηνό εργατικό δυναμικό υψηλών προσόντων ή τεχνικών ειδικοτήτων όποτε αυτές θέλουν, με την οικονομική χρεωκοπία άλλων χωρών λόγω (κατευθυνόμενων) γεωπολιτικών εξελίξεων. Η Ελλάδα την πάτησε δύο φορές με μετανάστευση πληθυσμού για να στηρίξει τις οικονομίες ξένων χωρών. Δεν υπήρξε ποτέ ανταπόδοση. Οι Έλληνες έμειναν έξω και οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν με το μαράζι του ξεριζωμού.

Είναι πρωτοφανές ότι μόνο οι νεαροί Έλληνες διαφημίζουν το εξωτερικό ως "ανώτερο τρόπο ζωής" μεταξύ άλλων μεταναστών, ειδικά όταν οι παππούδες τους έφυγαν με ένα παντελόνι για τις φάμπρικες της Γερμανίας. Στις ίδιες πολυκατοικίες που έμεναν οι παππούδες τους, πλέον είναι ανακαινισμένες με ψεύτικα υλικά (αλλά η μούχλα στον τοίχο παραμένει) ανήκουν σε εταιρικά funds ακινήτων και μένουν πάλι μετανάστες από το Ζιμπουντί μέχρι τη Μογγολία. Υπάρχει η απώλεια προσωπικότητας καθώς η εργασιακή καθημερινότητα σε καταπίνει στην ξενιτιά και μετά από ένα σημείο λες, ότι θέλεις να γυρίσεις στην μητέρα πατρίδα αλλά αυτό δεν γίνεται επειδή δεν υπάρχει η εναλλακτική λύση. Σ' αυτό παίζει ρόλο τι θέλει κάποιος από τη ζωή του. Για κάποιους η ζωή είναι μόνο μια καριέρα και πολλά λεφτά. Δεν δέχομαι όμως να μου κουνάνε το δάχτυλο για το τι πρέπει να κάνω στη ζωή μου.

Υ.Γ. Να μεταφερθεί το θέμα στην συζήτηση για την καριέρα στο εξωτερικό.



Αυτό δυστυχώς δεν θα το ακούσεις ποτέ, επειδή είναι οι untold ιστορίες του καθενός. Γενικά η τάση για υπέρμετρη διαφήμιση πάντα κρύβει πικρές ιστορίες. Μεγάλες δικηγορικές εταιρίες έξω τρέχουν με εισπραχτικές αγωγές εναντίον μεταναστών για απλήρωτους λογαριασμούς σε πάγιες πληρωμές επειδή ξέχασαν να πληρώσουν το έμβασμα 2 μήνες. Μετά αρχίζουν οι κατασχέσεις αϋλων περιουσιακών στοιχείων, κτλ.



Δεν είναι αστείρευτες επιθυμίες όσο τι ορίζει κάποιος ως βασικές ανάγκες ζωής. Υπάρχει μια λάθος προσέγγιση σε αυτή την άποψη. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι θέλουν. Θέλουν καριέρα οπωσδήποτε αλλά το άλλο είναι αδιευκρίνιστο. Εκ του ασφαλούς μιλούν οι περισσότεροι όπως συνήθως συμβαίνει για πολλά καθημερινά θέματα στην Ελλάδα. Ακόμη και για το θέμα της τραγωδίας στα Τέμπη, οι περισσότεροι μιλούν από την άνεση του σπιτιού τους. Πονούν αλλά όχι όσο οι συγγενείς των θυμάτων.

Με τις τόσες τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γερμανία και στη Γαλλία εννοείται ότι η κοινωνική ευημερία πάει περίπατο. Δεν υποφέρεται να ζεις σε μια τεχνολογικά σύγχρονη και υλικά πλούσια χώρα, με σκουριασμένες υποδομές, κοινωνία χυλού και τον διάχυτο φόβο για πιθανή επίθεση κάποιου τρελού. Έτσι δημιουργείται ένας φόβος και η αοριστία ταυτότητας οξύνεται. Για τον ντόπιο είσαι ο ξένος, καλός ξένος φυσικά όσο δεν κάνεις κάτι κακό, ή κάτι που να χαλάει την ηρεμία του. Μάλλον δεν του καίγεται καρφί τι είσαι σαν ξένος, απλά σε βλέπει ως ξένο που θα κάνεις κάποια δουλειά είτε να σκουπίζεις τουαλέτες στο MPREIS (αυστριακή αλυσίδα μάρκετ) είτε να είσαι διευθυντής κλινικής. Είσαι ο υπάλληλος! Κάποιον θα έχεις από πάνω, οπωσδήποτε ντόπιο και θα είσαι με το ένα πόδι σε ό,τι σου λένε. Όποτε βαρεθούν ή αν γίνει κάτι, εσύ έχεις τελειώσει. Σε τελειώνουν και σου θυμίζουν ότι από το αγαπητός Κώστας έγινες ο κύριος τάδε που πρέπει να φύγεις σε 1 μήνα. Ο άλλος μετανάστης και λόγω φυλετικών χαρακτηριστικών μπορεί να είναι σε πιο προνομοιούχα θέση από σένα, επειδή μπορεί να υπάρχουν και σεξουαλικά κίνητρα σε είδος. Δεν είσαι στη χώρα σου, αλλά στη χώρα του ντόπιου. Ο ντόπιος ορίζει τους κανόνες της ιστορίας. Κόσμος πάει, κόσμος έρχεται, αφήνει συνάλλαγμα. Όλοι ανακυκλώσιμοι.

Οκ τα ακούω όλα αυτά που παραθέτεις αλλά πολύ θεωρία εφόσον βγάζεις έξω το βασικό συναίσθημα του νέου που φεύγει.

Τον θυμό. Αναγκάστηκε να φύγει, δεν έφυγε γιατί ήθελε.
Αυτό το θυμό βλέπεις να προβάλλεται πάνω σου. Καλώς κακώς έμεινες εδώ και το παλεύεις.
Εσύ μπορείς, εκείνος όχι, μικρή αποτυχία μικρός θάνατος γι αυτόν που έχει μετατραπεί σε θυμό, άρνηση.
Εκείνος δεν μπορούσε δεν είχε την ικανότητα να δουλέψει με τον εαυτό του και αναγκάστηκε στη φυγή.
Κράτα αυτό το βασικό!