Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

[Zukov_v2]

Ενα κοκτειλ Prozac με Wellbutrin ειναι μεγαλο δωρο.

 

[Samael]

Φέτος θα είναι η πρώτη φορά που νομίζω πως δεν θα ζητήσω τελικά κανένα δώρο απο τον Αϊ Βασίλη .

 

[Chem2000]

Η κατάθλιψη είναι δώρο!

Αυτή ακριβώς τη φράση θέλω να τη πεις στους γονείς μου και σε όσους γονείς, συντρόφους, φίλους και συγγενείς είχαν κάποιον δικό τους άνθρωπο να υποφέρει από κατάθλιψη ή τον έχουν ακόμα να παλεύει.

Ώστε είναι δώρο να μη μπορείς να πας στο μπάνιο να πλυθείς; Να μη μπορείς να βγεις έξω να δεις τους φίλους σου; Να φτάνεις να ζυγίζεις 37 κιλά και να μη θες να πιεις ούτε νερό. Να κλαις όλη μέρα γιατί νιώθεις κενός και δε μπορείς να βρεις νόημα πουθενά; Να παρατάς τη σχολή σου και να μη ξέρεις αν το μέλλον σου θα είναι καλύτερο. Ευχαριστώ πολύ που με ενημέρωσες γιατί τόσο καιρό αυτό που πέρασα (και πέρασαν και περνούν πόσοι άνθρωποι) νόμιζα πως ήταν κατάρα.

Ευτυχώς βγήκα από όλο αυτό αλλά ακόμα θυμάμαι το τότε και όχι, δώρο δεν είναι. Είναι αυτοκαταστροφή.

 

[Valder]

Αυτή ακριβώς τη φράση θέλω να τη πεις στους γονείς μου και σε όσους γονείς, συντρόφους, φίλους και συγγενείς είχαν κάποιον δικό τους άνθρωπο να υποφέρει από κατάθλιψη ή τον έχουν ακόμα να παλεύει.

Ώστε είναι δώρο να μη μπορείς να πας στο μπάνιο να πλυθείς; Να μη μπορείς να βγεις έξω να δεις τους φίλους σου; Να φτάνεις να ζυγίζεις 37 κιλά και να μη θες να πιεις ούτε νερό. Να κλαις όλη μέρα γιατί νιώθεις κενός και δε μπορείς να βρεις νόημα πουθενά; Να παρατάς τη σχολή σου και να μη ξέρεις αν το μέλλον σου θα είναι καλύτερο. Ευχαριστώ πολύ που με ενημέρωσες γιατί τόσο καιρό αυτό που πέρασα (και πέρασαν και περνούν πόσοι άνθρωποι) νόμιζα πως ήταν κατάρα.

Ευτυχώς βγήκα από όλο αυτό αλλά ακόμα θυμάμαι το τότε και όχι, δώρο δεν είναι. Είναι αυτοκαταστροφή.

Τι σε βοήθησε να ξεφύγεις από αυτό; Αν θέλεις απαντάς, θα με βοηθήσει.

 

[Chem2000]

Τι σε βοήθησε να ξεφύγεις από αυτό; Αν θέλεις απαντάς, θα με βοηθήσει.

Είναι περίπλοκο να εξηγήσω ακριβώς τι με βοήθησε. Γιατί απλούστατα και εγώ η ίδια δε ξέρω τι ήταν αυτό που με έβγαλε από όλο αυτό το μαρτύριο.

Εμένα η κατάθλιψη άρχισε στη δεύτερη καραντίνα του κοβιντ όπου τα συμπτώματα ξεκίνησαν προοδευτικά από το να ξυπνάω και να νιώθω κενή το πρωί όπου φτάσαμε σε ένα σημείο να μην έχω τα κουράγια να κάνω μπάνιο, να σηκωθώ από το κρεβάτι κτλ. Τότε ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που έπαθα κύστη του κόκκυγα, μιας και όλη μέρα ήμουν καθισμένη στο κρεβάτι και αρνιόμουν να σηκωθώ. Οι δικοί μου με τάιζαν με το ζόρι και μου έδιναν επίσης νερό με το ζόρι γιατί το αρνιόμουν και αυτό. Σηκωνόμουν και ένιωθα ότι δεν υπάρχει νόημα στο ό,τι κάνω οπότε και ποιος ο λόγος να φάω; Όποτε είχα αναλαμπές, με έπιαναν κρίσεις θυμού για αυτό που περνούσα και πετούσα πράγματα κάτω και ούρλιαζα γιατί δε μπορούσα να καταλάβω γιατί μου συμβαίνει όλο αυτό.

Βλέποντας όλα αυτά οι δικοί μου με πήγαν προφανώς σε ειδικό όπου και μου έγραψε αντικαταθλιπτικά μαζί με ηρεμιστικό γιατί όποτε με έπιαναν οι κρίσεις θυμού ήμουν ανεξέλεγκτη. Δε τα πήρα και πάρα πολύ καιρό, ένα 6 μηνο μόνο και ύστερα σιγά σιγά τα διέκοψα. Δε νομίζω ότι η αγωγή αυτή με βοήθησε ιδιαίτερα. Δε θυμάμαι να νιώθω ιδιαίτερα καλά με αυτά τα φάρμακα. Απλώς ένιωθα λίγο καλύτερα. Αυτό που με έβγαλε αργά αργά από το βούρκο ήταν:

1)Ρύθμισα τα ορμονικά μου με κατάλληλη αγωγή η οποία μου έκατσε καλά
2) Προσπάθησα δειλά δειλά να με πιέσω να κάνω πράγματα στα όποια ίσως έβρισκα νόημα
3)Προσπάθησα να κοιμάμαι νωρίς. Παρατήρησα ότι κάτι που με έβλαπτε πολύ ήταν οι λάθος ώρες ύπνου.
4)Πήρα απόφαση να ανοίξω το κύκλο μου και να γνωρίσω νέο κόσμο.
5) Βρήκα δουλειά ακόμα και άσχετη με το αντικείμενο μου ώστε να νιώθω χρήσιμη έστω και λίγο σε κάτι.

Με όλα αυτά στο κεφάλι μου, κατάφερα να βγω από όλο αυτό το συννεφάκι. Ήταν πολύ δύσκολο. Δεν ήξερα καν αν θα τα καταφέρω. Όμως τα κατάφερα και αυτό που ένιωσα δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Ένιωσα ότι βγήκα από δεσμά που κρατούσαν πίσω. Ηρέμησα μέσα μου. Απελευθερώθηκα. Και δε το αντικαθιστώ με τίποτα αυτό.

 

[Valder]

Είναι περίπλοκο να εξηγήσω ακριβώς τι με βοήθησε. Γιατί απλούστατα και εγώ η ίδια δε ξέρω τι ήταν αυτό που με έβγαλε από όλο αυτό το μαρτύριο.

Εμένα η κατάθλιψη άρχισε στη δεύτερη καραντίνα του κοβιντ όπου τα συμπτώματα ξεκίνησαν προοδευτικά από το να ξυπνάω και να νιώθω κενή το πρωί όπου φτάσαμε σε ένα σημείο να μην έχω τα κουράγια να κάνω μπάνιο, να σηκωθώ από το κρεβάτι κτλ. Τότε ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που έπαθα κύστη του κόκκυγα, μιας και όλη μέρα ήμουν καθισμένη στο κρεβάτι και αρνιόμουν να σηκωθώ. Οι δικοί μου με τάιζαν με το ζόρι και μου έδιναν επίσης νερό με το ζόρι γιατί το αρνιόμουν και αυτό. Σηκωνόμουν και ένιωθα ότι δεν υπάρχει νόημα στο ό,τι κάνω οπότε και ποιος ο λόγος να φάω; Όποτε είχα αναλαμπές, με έπιαναν κρίσεις θυμού για αυτό που περνούσα και πετούσα πράγματα κάτω και ούρλιαζα γιατί δε μπορούσα να καταλάβω γιατί μου συμβαίνει όλο αυτό.

Βλέποντας όλα αυτά οι δικοί μου με πήγαν προφανώς σε ειδικό όπου και μου έγραψε αντικαταθλιπτικά μαζί με ηρεμιστικό γιατί όποτε με έπιαναν οι κρίσεις θυμού ήμουν ανεξέλεγκτη. Δε τα πήρα και πάρα πολύ καιρό, ένα 6 μηνο μόνο και ύστερα σιγά σιγά τα διέκοψα. Δε νομίζω ότι η αγωγή αυτή με βοήθησε ιδιαίτερα. Δε θυμάμαι να νιώθω ιδιαίτερα καλά με αυτά τα φάρμακα. Απλώς ένιωθα λίγο καλύτερα. Αυτό που με έβγαλε αργά αργά από το βούρκο ήταν:

1)Ρύθμισα τα ορμονικά μου με κατάλληλη αγωγή η οποία μου έκατσε καλά
2) Προσπάθησα δειλά δειλά να με πιέσω να κάνω πράγματα στα όποια ίσως έβρισκα νόημα
3)Προσπάθησα να κοιμάμαι νωρίς. Παρατήρησα ότι κάτι που με έβλαπτε πολύ ήταν οι λάθος ώρες ύπνου.
4)Πήρα απόφαση να ανοίξω το κύκλο μου και να γνωρίσω νέο κόσμο.
5) Βρήκα δουλειά ακόμα και άσχετη με το αντικείμενο μου ώστε να νιώθω χρήσιμη έστω και λίγο σε κάτι.

Με όλα αυτά στο κεφάλι μου, κατάφερα να βγω από όλο αυτό το συννεφάκι. Ήταν πολύ δύσκολο. Δεν ήξερα καν αν θα τα καταφέρω. Όμως τα κατάφερα και αυτό που ένιωσα δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Ένιωσα ότι βγήκα από δεσμά που κρατούσαν πίσω. Ηρέμησα μέσα μου. Απελευθερώθηκα. Και δε το αντικαθιστώ με τίποτα αυτό.

Αξιοθαύμαστο, σε ευχαριστώ πολύ! Αυτά που απαρίθμησες είναι (ή ήταν ως πρόσφατα πολλά) που υποψιαζόμουν κι εγω οτι με ρίχνουν.

Θα πρόσθετα και την δίαιτα (βλ ορμονικά - κορτιζόλη - στρες), σε μένα. Αλλα ειναι ενα κομμάτι. Και που το διόρθωσα, δεν αρκεί, χωρίς καλό υπνο πχ αντιο ορμόνες, όλη η τέστο πχ ΚΑΙ με καλο υπνο φτιάχνεται. (και γυμναστική)

Το αντιλαμβανομαι ως εναν ανατροφοδοτουμενο κυκλο. Μπορει να μη θυμασαι απο που αρχισες να πιανεις το νήμα, αλλά απο κάπου πρέπει να το πιάσει κανείς, ειδάλλως το ένα κακό πράγμα τροφοδοτεί και τροφοδοτείται απο τα άλλα. Μια τεράστια ματαίωση.

Να σαι καλά και πάντα μακριά απο τετοια δεσμά!

 

[adams33]

Αυτο τωρα το ραντ αν το δειξω σε καποιο ψυχολογο-τσαρλατανο σε ποια διαταραχη θα μου το υπαγαγει;

Α επισης δεν υπαρχει κανενα πρωτοκολλο στο οποιο να χρησιμοποιουνται απεικονιστικα τεστ για τη διαγνωση της κλινικης καταθλιψης, μονο σε μελετες ή για να αποκλειστουν αλλες παθολογικες αλλοιωσεις του εγκεφαλου. Η καταθλιψη δεν αντιστοιχει (προς το παρον) σε συγκεκριμενες απεικονιστικες αλλοιωσεις του εγκεφαλου .

Για δειξτω να δουμε ...Μην τους χαλάσεις την μπιζνα όμως γιατί έτσι καο σταματήσουν να γράφουν ψυχοφαρμακα στον οποιοδήποτε πως θα ζήσουν στην Ελλάδα...

Όταν κάποιοι μιλούσαν για τις αλοιωσεις στον ιππόκαμπο κ.α μάλλον κάποιοι πιστεύεται ότι η κλινική κατάθλιψη περνάει με γυμναστική...

Εγκέφαλος και κατάθλιψη - Αριστοτέλης Βάθης MD MSc ECP | Ψυχίατρος • Ψυχοθεραπευτής https://share.google/WiG83qKOFDpHQnuAt

 

[Zukov_v2]

Για δειξτω να δουμε ...Μην τους χαλάσεις την μπιζνα όμως γιατί έτσι καο σταματήσουν να γράφουν ψυχοφαρμακα στον οποιοδήποτε πως θα ζήσουν στην Ελλάδα...

Όταν κάποιοι μιλούσαν για τις αλοιωσεις στον ιππόκαμπο κ.α μάλλον κάποιοι πιστεύεται ότι η κλινική κατάθλιψη περνάει με γυμναστική...

Εγκέφαλος και κατάθλιψη - Αριστοτέλης Βάθης MD MSc ECP | Ψυχίατρος • Ψυχοθεραπευτής https://share.google/WiG83qKOFDpHQnuAt


View attachment 151790

Το αρθρο αυτο λεει κυριολεκτικα οτι η κλινικη καταθλιψη ειναι πολυπαραγοντικη νοσος, η οποια δε μπορει να αποδοθει σε ενα αιτιο (πχ ελλειψη σεροτονινης, εγκεφαλικη αλλοιωση κλπ) και πουθενα δε κανει αναφορα στη χρηση απεικονιστικων μεσων ως gold standar, ουτε καν ως μεσο διαγνωσης της καταθλιψης.

Οι απεικονισεις αυτες προερχονται απο μια απλη ερευνα, η οποια αφορα στις ενδεχομενες αλλοιωσεις που προκαλουνται στον εγκεφαλο ατομων με χρονια καταθλιψη, δεν ειναι διαγνωστικης αξιας, ουτε εμφανιζονται σε ολους οσους εχουν καταθλιψη, ουτε φυσικα αποτελουν το αιτιο της καταθλιψης, ουτε η ως ανω ερευνα ισχυριζεται οτι ειναι κατι περισσοτερο απο μια απλα στατιστικη παρατηρηση.

Για δειξτω να δουμε ...Μην τους χαλάσεις την μπιζνα όμως γιατί έτσι καο σταματήσουν να γράφουν ψυχοφαρμακα στον οποιοδήποτε πως θα ζήσουν στην Ελλάδα...

Αμα ημουν ψυχιατρος ή μετοχος της φαιζερ θα με ενοιαζε, τωρα στα παλαιοτερα των υποδηματων μου για να το θεσω ευγενικα

 

[Micro]

Για δειξτω να δουμε ...Μην τους χαλάσεις την μπιζνα όμως γιατί έτσι καο σταματήσουν να γράφουν ψυχοφαρμακα στον οποιοδήποτε πως θα ζήσουν στην Ελλάδα...

Όταν κάποιοι μιλούσαν για τις αλοιωσεις στον ιππόκαμπο κ.α μάλλον κάποιοι πιστεύεται ότι η κλινική κατάθλιψη περνάει με γυμναστική...

Εγκέφαλος και κατάθλιψη - Αριστοτέλης Βάθης MD MSc ECP | Ψυχίατρος • Ψυχοθεραπευτής https://share.google/WiG83qKOFDpHQnuAt


View attachment 151790

Το DSM ποια θέτει ως διαγνωστικά κριτήρια ;

 

[adams33]

Το DSM ποια θέτει ως διαγνωστικά κριτήρια ;

Αν και θα σου ήταν παρα πολυ ευκολο να ανοίξεις το DSM-5 Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών ΑPA (American Psychiatric Association) Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία 5η έκδοση - 2013 Ταξινομικό & Διαγνωστικό Εργαλείο που το έχουν ΟΛΟΙ οι γιατροί ή οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας ακόμα και κοινωνικοί λειτουργοί ή εκπαιδευτικοί που ασχολούνται με ολο αυτό , σου βαζω ολες τις πληροφορίες (εχω και την εξτρα βιβλιογραφία στο τελος ) απο το πρόγραμμα που παρακολούθησα "βιολογια της Καταθλιψης " με αφορμή την διάγνωση μου (και την προτροπή απο τον δικο εξαιρετικο γιατρο(σωτήρας μου ) ο οποιος δυστυχώς ειναι πλεον στο εξωτερικο ) εφόσον όπως εχω πει η κλινική κατάθλιψη δεν ξεπερνιέται ουτε με γυμναστική ουτε απο μονος σου και φυσικά ουτε με ενα τσουβάλι χαπια που σε φορτωνουν εδω στην Ελλάδα ΧΩΡΙΣ αιματολογικές ή απεικονιστικές ενδείξεις ......
χωρις ψυχοθεραπεία απο εξειδικευμένο και μόνο ψυχοθεραπευτή στην κατάθλιψη και οχι όλα αυτα τα παιδιακια που παίρνουν ενας απλο χαρτι ψυχολογίας μια αδεια εξασκησεως επαγγελματος ΧΩΡΙς ΕΠΟΠΤΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ανοίγοντας ενα γραφειο και καταστρέφουν κοσμο με την ημιμάθεια τους ...


DSM-5 DSM-V: εισαγωγή πολλών νέων διαγνώσεων, διεύρυνση κριτηρίων, κατάργηση πολυαξονικού συστήματος Κίνδυνος “ιατρικοποίησης” ψυχοπαθολογίας Κίνδυνος διαγνωστικού υπερπληθωρισμού

Καταθλιπτικές Διαταραχές
● Διασπαστική Διαταραχή Απορρύθμισης της Διάθεσης
● Μείζων Καταθλιπτική Διαταραχή
● Επιμένουσα Καταθλιπτική Διαταραχή (Δυσθυμία)
● Προεμμηνορρυσιακή Δυσφορική Διαταραχή

1. Διαταραχή σύμφωνα με DSM-V Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών DSM-5 (APA, 2013) τα διαγνωστικά κριτήρια για τη Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή είναι τα εξής:

Α.Πέντε και παραπάνω από τα παρακάτω συμπτώματα που είναι παρόντα για τουλάχιστον 2 εβδομάδες και προκαλούν σημαντική αλλαγή στη λειτουργικότητα: τουλάχιστον ένα από τα συμπτώματα θα πρέπει να είναι είτε (1) η καταθλιπτική διάθεση είτε (2) η απώλεια ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης:

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: να μην περιλαμβάνονται συμπτώματα που αποδίδονται αποκλειστικά σε κάποια άλλη ιατρική κατάσταση
(1) Kαταθλιπτική διάθεση στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, σχεδόν κάθε μέρα όπως προκύπτει από τις αναφορές του ίδιου του ατόμου (π.χ. αίσθημα λύπης, κενού και απελπισίας) ή τις παρατηρήσεις άλλων ατόμων. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στα παιδιά και στους εφήβους η διάθεση μπορεί να είναι ευερέθιστη)
(2) Σημαντικά μειωμένο ενδιαφέρον ή ικανοποίηση σε όλες ή σχεδόν όλες τις δραστηριότητες το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, σχεδόν κάθε μέρα
(3) Σημαντική απώλεια βάρους, ενώ το άτομο δε βρίσκεται σε δίαιτα ή προσθήκη βάρους (π.χ μία αλλαγή της τάξης του 5% του σωματικού βάρους σε ένα μήνα) ή αύξηση ή απώλεια της όρεξης σχεδόν κάθε μέρα (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στα παιδιά να αξιολογείται η αδυναμία πρόσληψης του αναμενόμενου βάρους)
(4) Αϋπνία ή υπερυπνία σχεδόν κάθε μέρα
(5) Ψυχοκινητική διέγερση ή επιβράδυνση σχεδόν κάθε μέρα (γίνεται αντιληπτό και από τρίτους και δε βασίζεται μόνο σε υποκειμενικές αναφορές του ίδιου του ατόμου)
(6) Κόπωση ή απώλεια ενέργειας σχεδόν κάθε μέρα
(7) Αισθήματα αναξιότητας ή υπερβολικής ενοχής (που μπορεί να είναι παρανοϊκή) σχεδόν κάθε μέρα
(8) Ελαττωμένη ικανότητα του ατόμου να σκεφτεί, να συγκεντρωθεί, να πάρει αποφάσεις σχεδόν κάθε μέρα (είτε σύμφωνα με τις υποκειμενικές αναφορές είτε σύμφωνα με παρατηρήσεις τρίτων)
(9) Επαναλαμβανόμενες σκέψεις θανάτου (όχι μόνο φόβος θανάτου), επαναλαμβανόμενος αυτοκτονικός ιδεασμός, χωρίς την ύπαρξη συγκεκριμένου αυτοκτονικού σχεδίου ή απόπειρα αυτοκτονίας ή συγκεκριμένο σχέδιο αυτοκτονίας

Β. τα συμπτώματα προκαλούν σημαντική ενόχληση και έκπτωση της λειτουργικότητας σε σημαντικούς τομείς (κοινωνικό, επαγγελματικό)

Γ. Το επεισόδιο δεν μπορεί να αποδοθεί στη φυσιολογική επίδρασης μίας ουσίας ή κάποιας άλλης ιατρικής κατάστασης

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: τα κριτήρια Α-Γ αφορούν ένα μείζων καταθλιπτικό επεισόδιο
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: οι αντιδράσεις σε μία σημαντική απώλεια (πένθος, οικονομική καταστροφή, απώλειες από μία εθνική καταστροφή, σοβαρή ιατρική κατάσταση ή αναπηρία) μπορεί να ταιριάζουν με αυτές που αναφέρονται στο κριτήριο Α. Αν και αυτά τα συμπτώματα μπορούν να θεωρηθούν αναμενόμενα στο πλαίσιο αντιμετώπισης μίας απώλειας δε θα πρέπει να φεύγει από την προσοχή του κλινικού η ύπαρξη ενός καταθλιπτικού επεισοδίου. Για τη σαφή διάκριση, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη το ατομικό ιστορικό αλλά και πολιτισμικοί παράγοντες που καθορίζουν την έκφραση του θρήνου στο πλαίσιο της απώλειας
. Δ. Η ύπαρξη του ΜΚΕ δεν εξηγείται καλύτερα από άλλες ψυχιατρικές καταστάσεις: σχιζοσυναισθηματική διαταραχή, σχιζοφρένεια, παρανοϊκή διαταραχή ή άλλες ψυχωτικές διαταραχές.
Ε. Δεν υπήρξε ποτέ κάποιο μανιακό ή υπομανιακό επεισόδιο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: η εξαίρεση αυτή δεν ισχύει εάν τα μανιακά ή υπομανιακά συμπτώματα είναι αποτέλεσμα μίας άλλης ιατρικής κατάστασης.
Προσδιοριστές βαρύτητας/πορείας:

● Ήπια
● Μέτρια
● Βαριά
● Με ψυχωτικά στοιχεία
● Σε μερική ύφεση
● Σε πλήρη ύφεση
● Απροσδιόριστη Προσδιορίστε:
● Με αγχώδη δυσφορία
● Με μικτά στοιχεία
● Με μελαγχολικά στοιχεία
● Με άτυπα στοιχεία
● Με συμβατά με τη διάθεση ψυχωτικά στοιχεία
● Με ασύμβατα με τη διάθεση ψυχωτικά στοιχεία
● Με κατατονία
● Με έναρξη πριν ή μετά τον τοκετό
● Με εποχιακή εμφάνιση

Συννοσηρότητα Η Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή συχνά συνυπάρχει με άλλες ψυχικές διαταραχές. Το 30% των ατόμων με Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή εμφανίζει μία ή περισσότερες επιπλέον αγχώδεις διαταραχές, όπως Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή, Διαταραχή Πανικού και Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες, τα συμπτώματα των οποίων πιθανόν να επιβραδύνουν την ανάρρωση, ενώ αυξάνουν την πιθανότητα υποτροπής και την αυτοκτονική συμπεριφορά (Moffitt et al., (2007) και Hirschfeld, (2001)). Η εμφάνιση κατάθλιψης είναι 1,49-3,5 φορές πιο πιθανή στα άτομα με κοινωνική φοβία, ενώ στο 77% των περιπτώσεων η κοινωνική φοβία προηγείται της κατάθλιψης. Το γεγονός αυτό πιθανόν συνδέει την έλλειψη προσωπικών σχέσεων και την απομόνωση που προκύπτει εξαιτίας των κοινωνικών αποφυγών πουχαρακτηρίζουν τη διαταραχή κοινωνικού άγχους με την επακόλουθη εμφάνιση της κατάθλιψης (The Wiley Blackwell Handbook of Social Anxiety Disorder (2014)). Τα άτομα που πάσχουν από Κατάθλιψη συχνά εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά εξάρτησης από το αλκοόλ ή/και από ουσίες, γεγονός που επιδεινώνει την πορεία της θεραπείας και αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης αυτοκτονικής συμπεριφοράς (Grant, (1995) και Boden (2011)). Συχνή είναι επίσης η συννοσηρότητα με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας. Το 1/3 των ατόμων με ΔΕΠΥ αναπτύσσουν στην πορεία και Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή (Hallowell, (2005)). Η συνύπαρξη των δύο αυτών διαταραχών τείνει να δυσκολεύει τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία τους (Brunsvold, (2008)). Τέλος, στα άτομα τρίτης ηλικίας η Κατάθλιψη συχνά συνυπάρχει με σωματικά νοσήματα, όπως αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιαγγειακά νοσήματα, νόσο του Πάρκινσον και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (Yohannes, (2008)).

Διαφοροδιάγνωση Είναι σημαντικό να μη συγχέεται η Kατάθλιψη με τη Δυσθυμία. Η Δυσθυμία αποτελεί μια χρόνια, ηπιότερη διαταραχή της διάθεσης, η οποία χαρακτηρίζεται από πεσμένη διάθεση σχεδόν σε καθημερινή βάση για τουλάχιστον δύο χρόνια. Τα συμπτώματα δεν είναι τόσο έντονα όσο στην Κατάθλιψη, ωστόσο τα άτομα με Δυσθυμία είναι πιθανό να εμφανίσουν δευτερογενή μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια (Sadock, (2002)). Η Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή προσομοιάζει αρκετά στην Διαταραχή της Προσαρμογής με καταθλιπτική διάθεση, η οποία εμφανίζεται ως απόκριση σε κάποιο συγκεκριμένο στρεσογόνο παράγοντα και τα συμπτώματά της επηρεάζουν σημαντικά τη διάθεση και τη συμπεριφορά του ατόμου, ωστόσο δεν πληρούνται τα κριτήρια για διάγνωση Μείζονος Καταθλιπτικού Επεισοδίου (APA, (2013)). Στις Διπολικές Διαταραχές, τα Μείζονα Καταθλιπτικά Επεισόδια εναλλάσσονται με Μανιακά ή/και Υπομανιακά Επεισόδια, τα οποία χαρακτηρίζονται από ανεβασμένη ή ευερέθιστη διάθεση, διογκωμένη αυτοεκτίμηση, ιδεοφυγή και παθολογικά αυξημένη ενέργεια (APA, (2013)). Αναφορικά με τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, είναι σημαντικό να μην παρερμηνεύονται τα συμπτώματα έλλειψης συγκέντρωσης και χαμηλής ανοχής στην ματαίωση, τα οποία συχνά είναι κοινά και στις δύο διαταραχές, γεγονός που παρακωλύει την ορθή διάγνωση (Brunsvold, (2008)). Σε περιπτώσεις στις οποίες το άτομο έχει βιώσει κάποια απώλεια, το πιθανότερο είναι τα συμπτώματα να οφείλονται στο Πένθος και όχι στην ύπαρξη Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής. Η βασική διαφορά του φυσιολογικού πένθους με την Κατάθλιψη είναι ότι στο πρώτο η πεσμένη διάθεση συνδέεται άμεσα με την απώλεια, η διάθεση συχνά παρουσιάζει διακυμάνσεις και συνήθως η αυτοεκτίμηση του ατόμου παραμένει άθικτη, ενώ στη δεύτερη η καταθλιπτική διάθεση είναι επίμονη και περισσότερο διάχυτη και η αυτοεκτίμηση του ατόμου πλήττεται σημαντικά, καθώς παρουσιάζει έντονο αίσθημα αναξιότητας και αυτο-υποτίμησης (ΑΡΑ, (2013)).
Τέλος, προτού δοθεί η διάγνωση Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής είναι σημαντικό να αποκλειστεί το ενδεχόμενο τα συμπτώματα να προκύπτουν από κάποια ιατρική κατάσταση ή από χρήση ουσιών (APA, (2013)).


Βαζω και την επιπλέον βιβλιογραφία απο την οποια υπάρχουν ολες αυτες οι πληροφορίες αν θέλεις να το ψάξεις περισσότερο και σε ενδιαφέρει αν και αφορά και αλλα κομμάτια που αναλύουν την Κατάθλιψη απλα πολλοί εδω μεσα θα τα διαβάσουν, λίγοι θα τα καταλάβουν μιας και εχει να κανει με νευρολογία και απεικονίστηκες ενδείξεις σε νευρώνες υποδοχείς ιππόκαμπο αμυγδαλή κ.α

1. American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.) 2. Boden, J. M., & Fergusson, D. M. (2011). Alcohol and depression. Addiction, 106(5), 906-914. 3. Brunsvold, G. L., Oepen, G., Federman, E. J., & Akins, R. (2008). Comorbid depression and ADHD in children and adolescents: consensus and controversy. Psychiatric Times, 25(10), 13-13. 4. Depression and Other Common Mental Disorders: Global Health Estimates. Geneva: World Health Organization; 2017. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO 5. Elsa Broder, M. D. (2006). Delivered From Distraction Hallowell, EM and Ratey, J. Ballantine Books: New York, NY, 2005. 416 pp. CA $35.95. As a child psychiatrist, I’m often asked to see children who are excessively distractible. 6. Grant, B. F., Harford, T. C., Dawson, D. A., Chou, P. S., & Pickering, R. P. (1995). The Alcohol Use Disorder and Associated Disabilities Interview schedule (AUDADIS): reliability of alcohol and drug modules in a general population sample. Drug and alcohol dependence, 39(1), 37-44. 7. Hirschfeld R. M. (2001). The Comorbidity of Major Depression and Anxiety Disorders: Recognition and Management in Primary Care. Primary care companion to the Journal of clinical psychiatry, 3(6), 244–254. 8. Kaplan, H. I., & Sadock, B. J. (1988). Synopsis of psychiatry: Behavioral sciences clinical psychiatry. Williams & Wilkins Co. 9. Kessler, R. C., Berglund, P., Demler, O., Jin, R., Merikangas, K. R., & Walters, E. E. (2005). Lifetime prevalence and age-of-onset distributions of DSM-IV disorders in the National Comorbidity Survey Replication. Archives of general psychiatry, 62(6), 593-602.

Κάποια στιγμη θα ηταν χρήσιμο να βαλουμε και την ερευνα για τις διαταραχές απο της δήθεν αθώες ουσίες που γράφονται εδω μέσα και πως από ενα δήθεν απλο αθρόο χορτο μπορείς να οδηγηθείς σε ψυχώσεις ή και σοβαρότερες καταστάσεις γιατι μας διαβάζουν και νεα παιδιά και ειναι τουλάχιστον επικίνδυνα ολα αυτά που γραφονται μεταξυ σοβαρου και αστειου και εφοσον εδω μεσα δινεται τοσο βαρύτητα στις ιατρικες πηγες

 

[Samael]

Το αρθρο αυτο λεει κυριολεκτικα οτι η κλινικη καταθλιψη ειναι πολυπαραγοντικη νοσος, η οποια δε μπορει να αποδοθει σε ενα αιτιο (πχ ελλειψη σεροτονινης, εγκεφαλικη αλλοιωση κλπ) και πουθενα δε κανει αναφορα στη χρηση απεικονιστικων μεσων ως gold standar, ουτε καν ως μεσο διαγνωσης της καταθλιψης.

Οι απεικονισεις αυτες προερχονται απο μια απλη ερευνα, η οποια αφορα στις ενδεχομενες αλλοιωσεις που προκαλουνται στον εγκεφαλο ατομων με χρονια καταθλιψη, δεν ειναι διαγνωστικης αξιας, ουτε εμφανιζονται σε ολους οσους εχουν καταθλιψη, ουτε φυσικα αποτελουν το αιτιο της καταθλιψης, ουτε η ως ανω ερευνα ισχυριζεται οτι ειναι κατι περισσοτερο απο μια απλα στατιστικη παρατηρηση.

Μην φοβάσαι Ζούκι, η AI σε συνδυασμό με τους υπερυπολογιστές που ξεπέρασαν σχετικά πρόσφατα το exaflop υπολογιστικό κατώφλι, μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες θα οδηγήσουν σε breakthrough πιστεύω. Σήμερα είναι γνωστά μόνο κομματάκια του παζλ δυστυχώς.

Το σημερινό σύστημα δυστυχώς είναι κατά του ασθενούς.
Υπάρχουν πολλοί τσαρλατάνοι ψυχολόγοι είτε χωρίς είτε και με πτυχίο, όπως και τσαρλατάνοι γιατροί.
Πρέπει να ψάξει κάποιος πααααρα πολύ για να βρει σοβαρούς επιστήμονες.

 

[Micro]

Αν και θα σου ήταν παρα πολυ ευκολο να ανοίξεις το DSM-5 Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών ΑPA (American Psychiatric Association) Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία 5η έκδοση - 2013 Ταξινομικό & Διαγνωστικό Εργαλείο που το έχουν ΟΛΟΙ οι γιατροί ή οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας ακόμα και κοινωνικοί λειτουργοί ή εκπαιδευτικοί που ασχολούνται με ολο αυτό , σου βαζω ολες τις πληροφορίες (εχω και την εξτρα βιβλιογραφία στο τελος ) απο το πρόγραμμα που παρακολούθησα "βιολογια της Καταθλιψης " με αφορμή την διάγνωση μου (και την προτροπή απο τον δικο εξαιρετικο γιατρο(σωτήρας μου ) ο οποιος δυστυχώς ειναι πλεον στο εξωτερικο ) εφόσον όπως εχω πει η κλινική κατάθλιψη δεν ξεπερνιέται ουτε με γυμναστική ουτε απο μονος σου και φυσικά ουτε με ενα τσουβάλι χαπια που σε φορτωνουν εδω στην Ελλάδα ΧΩΡΙΣ αιματολογικές ή απεικονιστικές ενδείξεις ......
χωρις ψυχοθεραπεία απο εξειδικευμένο και μόνο ψυχοθεραπευτή στην κατάθλιψη και οχι όλα αυτα τα παιδιακια που παίρνουν ενας απλο χαρτι ψυχολογίας μια αδεια εξασκησεως επαγγελματος ΧΩΡΙς ΕΠΟΠΤΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ανοίγοντας ενα γραφειο και καταστρέφουν κοσμο με την ημιμάθεια τους ...


DSM-5 DSM-V: εισαγωγή πολλών νέων διαγνώσεων, διεύρυνση κριτηρίων, κατάργηση πολυαξονικού συστήματος Κίνδυνος “ιατρικοποίησης” ψυχοπαθολογίας Κίνδυνος διαγνωστικού υπερπληθωρισμού

Καταθλιπτικές Διαταραχές
● Διασπαστική Διαταραχή Απορρύθμισης της Διάθεσης
● Μείζων Καταθλιπτική Διαταραχή
● Επιμένουσα Καταθλιπτική Διαταραχή (Δυσθυμία)
● Προεμμηνορρυσιακή Δυσφορική Διαταραχή

1. Διαταραχή σύμφωνα με DSM-V Σύμφωνα με το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών DSM-5 (APA, 2013) τα διαγνωστικά κριτήρια για τη Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή είναι τα εξής:

Α.Πέντε και παραπάνω από τα παρακάτω συμπτώματα που είναι παρόντα για τουλάχιστον 2 εβδομάδες και προκαλούν σημαντική αλλαγή στη λειτουργικότητα: τουλάχιστον ένα από τα συμπτώματα θα πρέπει να είναι είτε (1) η καταθλιπτική διάθεση είτε (2) η απώλεια ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης:

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: να μην περιλαμβάνονται συμπτώματα που αποδίδονται αποκλειστικά σε κάποια άλλη ιατρική κατάσταση
(1) Kαταθλιπτική διάθεση στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, σχεδόν κάθε μέρα όπως προκύπτει από τις αναφορές του ίδιου του ατόμου (π.χ. αίσθημα λύπης, κενού και απελπισίας) ή τις παρατηρήσεις άλλων ατόμων. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στα παιδιά και στους εφήβους η διάθεση μπορεί να είναι ευερέθιστη)
(2) Σημαντικά μειωμένο ενδιαφέρον ή ικανοποίηση σε όλες ή σχεδόν όλες τις δραστηριότητες το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, σχεδόν κάθε μέρα
(3) Σημαντική απώλεια βάρους, ενώ το άτομο δε βρίσκεται σε δίαιτα ή προσθήκη βάρους (π.χ μία αλλαγή της τάξης του 5% του σωματικού βάρους σε ένα μήνα) ή αύξηση ή απώλεια της όρεξης σχεδόν κάθε μέρα (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στα παιδιά να αξιολογείται η αδυναμία πρόσληψης του αναμενόμενου βάρους)
(4) Αϋπνία ή υπερυπνία σχεδόν κάθε μέρα
(5) Ψυχοκινητική διέγερση ή επιβράδυνση σχεδόν κάθε μέρα (γίνεται αντιληπτό και από τρίτους και δε βασίζεται μόνο σε υποκειμενικές αναφορές του ίδιου του ατόμου)
(6) Κόπωση ή απώλεια ενέργειας σχεδόν κάθε μέρα
(7) Αισθήματα αναξιότητας ή υπερβολικής ενοχής (που μπορεί να είναι παρανοϊκή) σχεδόν κάθε μέρα
(8) Ελαττωμένη ικανότητα του ατόμου να σκεφτεί, να συγκεντρωθεί, να πάρει αποφάσεις σχεδόν κάθε μέρα (είτε σύμφωνα με τις υποκειμενικές αναφορές είτε σύμφωνα με παρατηρήσεις τρίτων)
(9) Επαναλαμβανόμενες σκέψεις θανάτου (όχι μόνο φόβος θανάτου), επαναλαμβανόμενος αυτοκτονικός ιδεασμός, χωρίς την ύπαρξη συγκεκριμένου αυτοκτονικού σχεδίου ή απόπειρα αυτοκτονίας ή συγκεκριμένο σχέδιο αυτοκτονίας

Β. τα συμπτώματα προκαλούν σημαντική ενόχληση και έκπτωση της λειτουργικότητας σε σημαντικούς τομείς (κοινωνικό, επαγγελματικό)

Γ. Το επεισόδιο δεν μπορεί να αποδοθεί στη φυσιολογική επίδρασης μίας ουσίας ή κάποιας άλλης ιατρικής κατάστασης

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: τα κριτήρια Α-Γ αφορούν ένα μείζων καταθλιπτικό επεισόδιο
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: οι αντιδράσεις σε μία σημαντική απώλεια (πένθος, οικονομική καταστροφή, απώλειες από μία εθνική καταστροφή, σοβαρή ιατρική κατάσταση ή αναπηρία) μπορεί να ταιριάζουν με αυτές που αναφέρονται στο κριτήριο Α. Αν και αυτά τα συμπτώματα μπορούν να θεωρηθούν αναμενόμενα στο πλαίσιο αντιμετώπισης μίας απώλειας δε θα πρέπει να φεύγει από την προσοχή του κλινικού η ύπαρξη ενός καταθλιπτικού επεισοδίου. Για τη σαφή διάκριση, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη το ατομικό ιστορικό αλλά και πολιτισμικοί παράγοντες που καθορίζουν την έκφραση του θρήνου στο πλαίσιο της απώλειας
. Δ. Η ύπαρξη του ΜΚΕ δεν εξηγείται καλύτερα από άλλες ψυχιατρικές καταστάσεις: σχιζοσυναισθηματική διαταραχή, σχιζοφρένεια, παρανοϊκή διαταραχή ή άλλες ψυχωτικές διαταραχές.
Ε. Δεν υπήρξε ποτέ κάποιο μανιακό ή υπομανιακό επεισόδιο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: η εξαίρεση αυτή δεν ισχύει εάν τα μανιακά ή υπομανιακά συμπτώματα είναι αποτέλεσμα μίας άλλης ιατρικής κατάστασης.
Προσδιοριστές βαρύτητας/πορείας:

● Ήπια
● Μέτρια
● Βαριά
● Με ψυχωτικά στοιχεία
● Σε μερική ύφεση
● Σε πλήρη ύφεση
● Απροσδιόριστη Προσδιορίστε:
● Με αγχώδη δυσφορία
● Με μικτά στοιχεία
● Με μελαγχολικά στοιχεία
● Με άτυπα στοιχεία
● Με συμβατά με τη διάθεση ψυχωτικά στοιχεία
● Με ασύμβατα με τη διάθεση ψυχωτικά στοιχεία
● Με κατατονία
● Με έναρξη πριν ή μετά τον τοκετό
● Με εποχιακή εμφάνιση

Συννοσηρότητα Η Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή συχνά συνυπάρχει με άλλες ψυχικές διαταραχές. Το 30% των ατόμων με Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή εμφανίζει μία ή περισσότερες επιπλέον αγχώδεις διαταραχές, όπως Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχή, Διαταραχή Πανικού και Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες, τα συμπτώματα των οποίων πιθανόν να επιβραδύνουν την ανάρρωση, ενώ αυξάνουν την πιθανότητα υποτροπής και την αυτοκτονική συμπεριφορά (Moffitt et al., (2007) και Hirschfeld, (2001)). Η εμφάνιση κατάθλιψης είναι 1,49-3,5 φορές πιο πιθανή στα άτομα με κοινωνική φοβία, ενώ στο 77% των περιπτώσεων η κοινωνική φοβία προηγείται της κατάθλιψης. Το γεγονός αυτό πιθανόν συνδέει την έλλειψη προσωπικών σχέσεων και την απομόνωση που προκύπτει εξαιτίας των κοινωνικών αποφυγών πουχαρακτηρίζουν τη διαταραχή κοινωνικού άγχους με την επακόλουθη εμφάνιση της κατάθλιψης (The Wiley Blackwell Handbook of Social Anxiety Disorder (2014)). Τα άτομα που πάσχουν από Κατάθλιψη συχνά εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά εξάρτησης από το αλκοόλ ή/και από ουσίες, γεγονός που επιδεινώνει την πορεία της θεραπείας και αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης αυτοκτονικής συμπεριφοράς (Grant, (1995) και Boden (2011)). Συχνή είναι επίσης η συννοσηρότητα με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας. Το 1/3 των ατόμων με ΔΕΠΥ αναπτύσσουν στην πορεία και Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή (Hallowell, (2005)). Η συνύπαρξη των δύο αυτών διαταραχών τείνει να δυσκολεύει τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία τους (Brunsvold, (2008)). Τέλος, στα άτομα τρίτης ηλικίας η Κατάθλιψη συχνά συνυπάρχει με σωματικά νοσήματα, όπως αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιαγγειακά νοσήματα, νόσο του Πάρκινσον και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (Yohannes, (2008)).

Διαφοροδιάγνωση Είναι σημαντικό να μη συγχέεται η Kατάθλιψη με τη Δυσθυμία. Η Δυσθυμία αποτελεί μια χρόνια, ηπιότερη διαταραχή της διάθεσης, η οποία χαρακτηρίζεται από πεσμένη διάθεση σχεδόν σε καθημερινή βάση για τουλάχιστον δύο χρόνια. Τα συμπτώματα δεν είναι τόσο έντονα όσο στην Κατάθλιψη, ωστόσο τα άτομα με Δυσθυμία είναι πιθανό να εμφανίσουν δευτερογενή μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια (Sadock, (2002)). Η Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή προσομοιάζει αρκετά στην Διαταραχή της Προσαρμογής με καταθλιπτική διάθεση, η οποία εμφανίζεται ως απόκριση σε κάποιο συγκεκριμένο στρεσογόνο παράγοντα και τα συμπτώματά της επηρεάζουν σημαντικά τη διάθεση και τη συμπεριφορά του ατόμου, ωστόσο δεν πληρούνται τα κριτήρια για διάγνωση Μείζονος Καταθλιπτικού Επεισοδίου (APA, (2013)). Στις Διπολικές Διαταραχές, τα Μείζονα Καταθλιπτικά Επεισόδια εναλλάσσονται με Μανιακά ή/και Υπομανιακά Επεισόδια, τα οποία χαρακτηρίζονται από ανεβασμένη ή ευερέθιστη διάθεση, διογκωμένη αυτοεκτίμηση, ιδεοφυγή και παθολογικά αυξημένη ενέργεια (APA, (2013)). Αναφορικά με τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας, είναι σημαντικό να μην παρερμηνεύονται τα συμπτώματα έλλειψης συγκέντρωσης και χαμηλής ανοχής στην ματαίωση, τα οποία συχνά είναι κοινά και στις δύο διαταραχές, γεγονός που παρακωλύει την ορθή διάγνωση (Brunsvold, (2008)). Σε περιπτώσεις στις οποίες το άτομο έχει βιώσει κάποια απώλεια, το πιθανότερο είναι τα συμπτώματα να οφείλονται στο Πένθος και όχι στην ύπαρξη Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής. Η βασική διαφορά του φυσιολογικού πένθους με την Κατάθλιψη είναι ότι στο πρώτο η πεσμένη διάθεση συνδέεται άμεσα με την απώλεια, η διάθεση συχνά παρουσιάζει διακυμάνσεις και συνήθως η αυτοεκτίμηση του ατόμου παραμένει άθικτη, ενώ στη δεύτερη η καταθλιπτική διάθεση είναι επίμονη και περισσότερο διάχυτη και η αυτοεκτίμηση του ατόμου πλήττεται σημαντικά, καθώς παρουσιάζει έντονο αίσθημα αναξιότητας και αυτο-υποτίμησης (ΑΡΑ, (2013)).
Τέλος, προτού δοθεί η διάγνωση Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής είναι σημαντικό να αποκλειστεί το ενδεχόμενο τα συμπτώματα να προκύπτουν από κάποια ιατρική κατάσταση ή από χρήση ουσιών (APA, (2013)).


Βαζω και την επιπλέον βιβλιογραφία απο την οποια υπάρχουν ολες αυτες οι πληροφορίες αν θέλεις να το ψάξεις περισσότερο και σε ενδιαφέρει αν και αφορά και αλλα κομμάτια που αναλύουν την Κατάθλιψη απλα πολλοί εδω μεσα θα τα διαβάσουν, λίγοι θα τα καταλάβουν μιας και εχει να κανει με νευρολογία και απεικονίστηκες ενδείξεις σε νευρώνες υποδοχείς ιππόκαμπο αμυγδαλή κ.α

1. American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.) 2. Boden, J. M., & Fergusson, D. M. (2011). Alcohol and depression. Addiction, 106(5), 906-914. 3. Brunsvold, G. L., Oepen, G., Federman, E. J., & Akins, R. (2008). Comorbid depression and ADHD in children and adolescents: consensus and controversy. Psychiatric Times, 25(10), 13-13. 4. Depression and Other Common Mental Disorders: Global Health Estimates. Geneva: World Health Organization; 2017. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO 5. Elsa Broder, M. D. (2006). Delivered From Distraction Hallowell, EM and Ratey, J. Ballantine Books: New York, NY, 2005. 416 pp. CA $35.95. As a child psychiatrist, I’m often asked to see children who are excessively distractible. 6. Grant, B. F., Harford, T. C., Dawson, D. A., Chou, P. S., & Pickering, R. P. (1995). The Alcohol Use Disorder and Associated Disabilities Interview schedule (AUDADIS): reliability of alcohol and drug modules in a general population sample. Drug and alcohol dependence, 39(1), 37-44. 7. Hirschfeld R. M. (2001). The Comorbidity of Major Depression and Anxiety Disorders: Recognition and Management in Primary Care. Primary care companion to the Journal of clinical psychiatry, 3(6), 244–254. 8. Kaplan, H. I., & Sadock, B. J. (1988). Synopsis of psychiatry: Behavioral sciences clinical psychiatry. Williams & Wilkins Co. 9. Kessler, R. C., Berglund, P., Demler, O., Jin, R., Merikangas, K. R., & Walters, E. E. (2005). Lifetime prevalence and age-of-onset distributions of DSM-IV disorders in the National Comorbidity Survey Replication. Archives of general psychiatry, 62(6), 593-602.

Κάποια στιγμη θα ηταν χρήσιμο να βαλουμε και την ερευνα για τις διαταραχές απο της δήθεν αθώες ουσίες που γράφονται εδω μέσα και πως από ενα δήθεν απλο αθρόο χορτο μπορείς να οδηγηθείς σε ψυχώσεις ή και σοβαρότερες καταστάσεις γιατι μας διαβάζουν και νεα παιδιά και ειναι τουλάχιστον επικίνδυνα ολα αυτά που γραφονται μεταξυ σοβαρου και αστειου και εφοσον εδω μεσα δινεται τοσο βαρύτητα στις ιατρικες πηγες

Ευχαριστούμε για τις πηγές . Το πιστεύω ότι αρκετοί ιατροί δεν δίνουν έμφαση σε άλλους ιατρικούς παράγοντες που μιμούνται καταθλιπτικά συμπτώματα και καταφεύγουν στην υπερσυνταγογράφηση για το κέρδος , όπως γίνεται με τις αντιβιώσεις και τους παθολόγους κτλ . Από αυτά που παρέθεσες ομως δεν βλέπω να αναγράφεται η MRI εγκεφάλου ως προαπαιτούμενο διαγνωστικό κριτήριο

 

[adams33]

Ίσως, όταν αλλάξει επιτέλους το καθεστώς για την άδεια άσκησης επαγγέλματος των ψυχολόγων εφόσον μεγάλο μέρος της κοινωνίας θεωρεί λανθασμένα, ότι η κατοχή της συνεπάγεται αυτόματα την τήρηση του πρωτοκόλλου προσωπικής ψυχοθεραπείας, εποπτείας, καθώς και μεταπτυχιακών σπουδών σε συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση και άρα ότι μόνο τότε κάποιος μπορεί να χαρακτηριστεί ψυχοθεραπευτής, να αρχίσουμε να βλέπουμε τους ανθρώπους να εμπιστεύονται περισσότερο τους πραγματικά καταρτισμένους επαγγελματίες.


Δυστυχώς ομως παρατηρείται το φαινόμενο εταιρειών που, με ελάχιστο οικονομικό αντίτιμο, προσφέρουν σε νέους πτυχιούχους τη δυνατότητα να "χτίζουν" βιογραφικό και να συγκεντρώνουν ώρες εμπειρίας, παρέχοντας στην πράξη αυθαίρετες κατευθύνσεις, ενθαρρύνοντας σχέσεις συν εξάρτησης (μετατρέποντας τους θεραπευόμενους σε πελάτες) και δημιουργώντας πλήθος στρεβλώσεων. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι όλο και συχνότερα βλεπουμε την στοχευμενη ημιμάθεια για ψυχικές διαταραχές, οι οποίες στηρίζονται σε οικονομικά θεμέλια καταπατώντας πρωτοκόλλα που στο εξωτερικό ουτε καν τολμούν ...

Εδώ τους χαλάς την μπιζνα με τις φαρμακευτικές δεδομένου οτι τα αντιεπιληπτικά τα φάρμακα για τον καρκίνο ,αντικαταθλιπτικά κ.α στηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος της φαρμακοβιομηχανίας με τζίρους που αγγίζουν κοντά τα 20 δισ

 

[amarelia]

Ίσως, όταν αλλάξει επιτέλους το καθεστώς για την άδεια άσκησης επαγγέλματος των ψυχολόγων εφόσον μεγάλο μέρος της κοινωνίας θεωρεί λανθασμένα, ότι η κατοχή της συνεπάγεται αυτόματα την τήρηση του πρωτοκόλλου προσωπικής ψυχοθεραπείας, εποπτείας, καθώς και μεταπτυχιακών σπουδών σε συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση και άρα ότι μόνο τότε κάποιος μπορεί να χαρακτηριστεί ψυχοθεραπευτής, να αρχίσουμε να βλέπουμε τους ανθρώπους να εμπιστεύονται περισσότερο τους πραγματικά καταρτισμένους επαγγελματίες.


Δυστυχώς ομως παρατηρείται το φαινόμενο εταιρειών που, με ελάχιστο οικονομικό αντίτιμο, προσφέρουν σε νέους πτυχιούχους τη δυνατότητα να "χτίζουν" βιογραφικό και να συγκεντρώνουν ώρες εμπειρίας, παρέχοντας στην πράξη αυθαίρετες κατευθύνσεις, ενθαρρύνοντας σχέσεις συν εξάρτησης (μετατρέποντας τους θεραπευόμενους σε πελάτες) και δημιουργώντας πλήθος στρεβλώσεων. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι όλο και συχνότερα βλεπουμε την στοχευμενη ημιμάθεια για ψυχικές διαταραχές, οι οποίες στηρίζονται σε οικονομικά θεμέλια καταπατώντας πρωτοκόλλα που στο εξωτερικό ουτε καν τολμούν ...

Εδώ τους χαλάς την μπιζνα με τις φαρμακευτικές δεδομένου οτι τα αντιεπιληπτικά τα φάρμακα για τον καρκίνο ,αντικαταθλιπτικά κ.α στηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος της φαρμακοβιομηχανίας με τζίρους που αγγίζουν κοντά τα 20 δισ

Δεν φταίει μόνο ο μη επαρκώς καταρτισμένος «ψυχολόγος» αλλά φταίει κι αυτός που πάει εκεί, δηλαδή λίγο ψάξιμο, που πας;
Ξέρω άτομα που τους αρμέγουν «σύμβουλοι ψυχικής υγείας» που κάναν 6 μηνο πρόγραμμα και τους λένε πως έχουν κατάθλιψη.
Δηλαδή αυτό το πράγμα κάποιος το συντηρεί, υπάρχει ζήτηση γιαυτό και η προσφορά

 

[Samael]

Από αυτά που παρέθεσες ομως δεν βλέπω να αναγράφεται η MRI εγκεφάλου ως προαπαιτούμενο διαγνωστικό κριτήριο

Και δεν θα δεις και πουθενά πιστεύω γιατί δεν έχει νόημα η πρόταση του MRI για πολλούς λόγους.

Όπως επισήμανες δεν υπάρχει αντικειμενικό μοτίβο που να συνδέεται άμεσα με την κατάθλιψη για να την διαγνώσει. Το MRI θα το προτείνει ένας γιατρός μόνο εαν υπάρχει υποψία πως τα συμπτώματα έχουν νευρολογική φύση όπως λόγου χάρη εξαιτίας κάποιου όγκου.

Ακόμα και να υπήρχε μοτίβο όμως, προσωπικά βλέπω διάφορα προβλήματα σε πολλαπλά επίπεδα :

Υποδομές :
Θα χρειαζόσουν fMRI και όχι απλό MRI για να δεις πληροφορία αναφορικά με την λειτουργία, πέρα απο την δομή. Οπότε το κόστος ανεβαίνει αφού δεν είναι διαθέσιμο παντού και χρησιμοποιείται ερευνητικά κυρίως, όχι για διαγνώσεις.

Τεχνολογικά :
Δεν αρκούν εξετάσεις ρουτίνας. Πρέπει να σχεδιαστούν ειδικά πρωτόκολλα απο τεχνολόγους, και χρειάζονται και ειδικά λογισμικά. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένει κάποιος πως θα μπορούσε τέτοια τεχνολογία να γίνει μέρος της καθημερινής ιατρικής. Είναι συχνό λάθος να θεωρεί αρκετός κόσμος πως επειδή κάτι έχει επιτευχθεί σε εργαστήριο, μπορεί εύκολα να διατεθεί με αξιοπιστία και χαμηλό κόστος και εκτός αυτού.

Ανθρώπινο δυναμικό :
Δεν μπορεί οποιοσδήποτε να διαβάσει και να ερμηνεύσει αποτελέσματα απο τέτοιες εξετάσεις, παρά μόνο εξαιρετικά εξειδικευμένοι γιατροί όπως κανάς νευροακτινολόγος. Και πάλι θα δώσει μια εκτίμηση πιο πολύ αναφορικά με το οργανικό σκέλος αφού ερευνητικά δεν είναι ξεκάθαρο το τοπίο. Επίσης το κενό αυτό δεν θα μπορούσε να καλυφθεί μέσω AI καθώς δεν υπάρχουν τα δεδομένα για κάτι τέτοιο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: Σήμερα στις 14:05

Δε φοβαμαι ανυπομονω για το brain implant που θα μου προκαλει μονιμη ευφορια.

Ίσως μια μέρα.
Γίνεται έρευνα πάντως και γύρω απο τα ψυχεδελικά φάρμακα και έχουν βρεθεί παράγωγα τα οποία διατηρούν τις σημαντικές αντικαταθλιπτικές τους δράσεις μειώνοντας τις διάφορες αρνητικές παρενέργειες όπως οι παραισθήσεις. Δυστυχώς όχι στον επιθυμητό βαθμό μεν, αλλά και μόνο πως υπάρχει αυτή η δυνατότητα, αποτελεί μια ένδειξη πως αυτή η κατεύθυνση αξίζει παραπάνω μελέτη.

 

[adams33]

Δεν φταίει μόνο ο μη επαρκώς καταρτισμένος «ψυχολόγος» αλλά φταίει κι αυτός που πάει εκεί, δηλαδή λίγο ψάξιμο, που πας;
Ξέρω άτομα που τους αρμέγουν «σύμβουλοι ψυχικής υγείας» που κάναν 6 μηνο πρόγραμμα και τους λένε πως έχουν κατάθλιψη.
Δηλαδή αυτό το πράγμα κάποιος το συντηρεί, υπάρχει ζήτηση γιαυτό και η προσφορά

Καταλαβαίνω απολυτα τι λες και συμφωνώ !
Είναι σημαντικό ομως να γίνει μια σαφής διάκριση ανάμεσα στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας που έχουν θεσμική αναγνώριση και σε όσους αυτοαποκαλούνται «σύμβουλοι» ή «life coaches» χωρίς ουσιαστική εκπαίδευση. Ο ΣΨΥ είναι επαγγελματίας με προπτυχιακές(ανθρωπιστικών -υγείας ) και μεταπτυχιακές σπουδές, ώρες εποπτείας και προσωπικής ψυχοθεραπείας, όπως ορίζουν οι διεθνείς και εθνικοί φορείς πιστοποίησης(Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Συμβουλευτικής EAC ή της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής ΕΕΣ). Μόνο απο εκεί επιλέγεις .


Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η πρακτική του λεγόμενου life coaching, όπου οποιοσδήποτε μπορεί με μια απλή διαδικασία στην εφορία να δηλώσει έναρξη και να ανοίξει γραφείο, χωρίς να έχει ακαδημαϊκή εκπαίδευση ή επιστημονική κατάρτιση.
Τις εχω ψαξει και τις δυο πλευρες σε τέτοιο βαθμό υπερ ανάλυσης ..... μην αναφέρω την πρώτη μου εμπειρία με ψυχολόγο και ψυχιατρο υποτίθεται πτυχιούχοι και με αδεια ...

Δυστυχώς τα ελληνικά πανεπιστήμια βγάζουν πτυχιούχους οι οποίοι φέρουν τον τίτλο του ψυχολόγου, αλλά δεν διαθέτουν επαρκή πρακτική εκπαίδευση στην ψυχοθεραπεία.

Εδω ελέγχουμε και συγκρίνουμε πριν αγοράσουμε ένα ζευγάρι παπούτσια, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την ψυχική μας υγεία. Τουλάχιστον οποιος ειναι κοντά μου δεν θα τον αφήσω να πάει σαν πρόβατο στη σφαγή μονο και μονο γιατι εχει ενα πτυχίο...

 

[yorkie]

Εγώ με τον όρο κατάθλιψη εννοώ μεταφορικά την απογοήτευση των ανθρώπων που καλούνται να αντιμετωπίσουν προβλήματα και παθογένειες που ΔΕΝ προκάλεσαν οι ίδιοι αλλά όλοι τα δέχονται παθητικά.

Νομιζω αυτό είναι το θέμα.
Προσωπικά θεωρώ πως καταλύεται το νόημα και το γλωσσικό και το ουσιαστικό.
Δεν είναι όλα κατάθλιψη.
Ούτε σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι δεν έχουμε προβλήματα, επαγγελματικά, υγείας, άγχη, αναποδιές.
Έτσι είναι η ζωή, και με αυτά.

Υπάρχουν και οι delulu άνθρωποι, αλλά υπάρχουν κι αυτοί που ενώ έχουμε σοβαρές δυσκολίες, ζούμε συγχρόνως και την ζωή. Απλά σηκώνεσαι και παλεύεις και εκεί σου έρχονται και καλά - όχι μόνο άσχημα.
Θεωρώ πως η επαναλαμβανόμενη γκρίνια είτε είναι αφελής μορφή αποφόρτισης λόγω βαρεμάρας ή ψυχοπαθολογία. Το πρώτο είναι απλά προσωρινό μέχρι να μπείτε στην φάση να της εχετε να κάνετε πράγματα στην ημέρα σας. Το δεύτερο θέλει ψυχίατρο, όχι ψυχολόγο. Θεωρώ πως είναι ενδεχομένως το πιο δύσκολο επάγγελμα. Δεν αρκεί η εξειδίκευση και οι γνώσεις. Αντε να έχω ακούσει για 2 σε όλη την Ελλάδα που όντως έχουν βοηθήσει κόσμο και ξέρουν πως και τι. Φυσικά με το αζημίωτο, κάπου 150€ το 45 λ. Δεν ξέρω , βέβαια, αν θα δεχόντουσαν και αμισθί άτομα που όντως έχρηζα ν βοήθεια, πχ άνεργους. Μπορεί, ειδικά ο Θεοδόσης που και θέμα ρευστότητας δεν έχει και είναι τρομερός άνθρωπος.

Απλά μην τα ψυχολογικοποιουμε κι όλα. Κάποια πράγματα είναι απλά τεμπελιά, άλλα είναι κακές συνήθειες κοκ.
Δεν πάνε για σένα αυτά, το λέω γενικά. Έχει γίνει της μόδας η ψυχολογικοποιηση από τα λιντλ ή το να μπερδεύεις δύσκολες φάσεις που δεν μπορείς να είσαι λειτουργικός ή ακόμη και να ζεις με την περιγραφή φάσεων μιζέριας και γκρίνιας.

Ωστόσο, νομίζω πως και να μην έχει κάποιος κάτι και απλά να περνά κακή φάση, το να είναι σε περιβάλλον με γκρίνια ή να την ασκεί ο ίδιος, τότε προκαλείς αυτό που δεν θες και δεν έχεις ακόμη. Είναι λίγο περίεργη λούπα.
Καμία μυστική συνταγή δεν υπάρχει και τίποτα δεν λύνει το πρόβλημα. Και να φτάσει κάποιος κάποιον χ στόχο, τότε η ζωή σε ξεπερνά με νέες ανάγκες και νέους στόχους. Αν κάποιος δεν μάθει πώς να επιβιώνει κάπως σε αυτό, θα το ξαναβρεί μπροστά του. Ακόμη και με 1,5-2 χιλ μισθό κοκ.

Πάλη, πάλη και πάλη. Αυτο είναι η ζωή. Και η ευτυχία είναι στιγμές που όμως είναι ικανές για να νιώθεις όμορφα με τους ανθρώπους που τις μοιράζεσαι. Κι αυτοί για να σε πλησιάσουν και να τους πλησιάσεις θα πρέπει να σε νιώθουν έτοιμο, όχι delulu, αλλά όχι και σε μόνιμη τρικυμία.

Πάντως δύσκολες και παρατεταμένες χρονικά περιπτώσεις, αν δεν περνάνε με τίποτα, και το άτομο μόνο του δεν μπορεί να βρει ισορροπία, χρειάζεται ο ψυχίατρος. Ισως έτσι πετύχει κάποιος μια πιο λειτουργική καθημερινότητα.

 

[amarelia]

Δυστυχώς τα ελληνικά πανεπιστήμια βγάζουν πτυχιούχους οι οποίοι φέρουν τον τίτλο του ψυχολόγου, αλλά δεν διαθέτουν επαρκή πρακτική εκπαίδευση στην ψυχοθεραπεία.

Αυτό είναι πολύ γενικό, για αρχή με βάση τη νομοθεσία η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του ψυχολόγου κατοχυρώνει τον τίτλο του "ψυχολόγου" και παρέχει το δικαίωμα παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Αντίθετα ο τίτλος του "ψυχοθεραπευτή" δεν είναι νομικά κατοχυρωμένος στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει πως ο κάθε ένας ακόμη και μη ψυχολόγος μπορεί να αυτοαποκαλείται ως "ψυχοθεραπευτής".
Η άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του ψυχολόγου χορηγείται αποκλειστικά βάσει του βασικού πτυχίου Ψυχολογίας απο αναγνωρισμένο ΑΕΙ. Οι πτυχιούχοι σχολών όπως Κοινωνική εργασία ή φιλοσοφική ή παιδαγωγική ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο δεν δικαιούνται άδεια ψυχολόγου ακόμα κι αν έχουν ειδίκευση ή παρακολουθήσει σεμινάρια ή μεταπτυχιακό στην ψυχολογία.

Επομένως η απόκτηση του συγκεκριμένου πτυχίου είναι απαραίτητη προυποθεση.

Το μεταπτυχιακό είναι απαραίτητο και επακόλουθο του τίτλου βασικών προπτυχιακων σπουδών στην ψυχολογία μόνο αν θέλεις να πάρεις ειδίκευση στην κλινική ψυχολογία ή αντίστοιχα.

Απο κει και πέρα η δική μου ψυχολόγος μου έλεγε πως χρειάζεσαι υποχρεωτικά ώρες όπου θα εποπτεύεσαι για μήνες πρίν μπορέσεις να ασκήσεις το επάγγελμα. Η ίδια για να μπορέσει να λέγεται "κλινική ψυχολόγος" πέρα απο μεταπτυχιακό χρειαζόταν και μήνες σε σχολεία, δομές κτλ κτλ, υποχρεωτικά.

Επομένως ο βασικός τίτλος σπουδών είναι απαραίτητος και είναι απαραίτητο να είναι αποκλειστικά στην Ψυχολογία.

 

[yorkie]

Η καταθλιψη δεν αντιστοιχει (προς το παρον) σε συγκεκριμενες απεικονιστικες αλλοιωσεις του εγκεφαλου

Πολύ χρήσιμη παρέμβαση!
Κι αν και δεν έχω εμπειρία, ξέρω από ερευνητές και επαγγελματίες του χώρου πως γι αυτό περισσότερες πιθανότητες να βοηθηθείς έχεις αν βρεις αστέρι ψυχίατρο που να κάνει και Cbt

 

[adams33]

Αυτό είναι πολύ γενικό, για αρχή με βάση τη νομοθεσία η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του ψυχολόγου κατοχυρώνει τον τίτλο του "ψυχολόγου" και παρέχει το δικαίωμα παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Αντίθετα ο τίτλος του "ψυχοθεραπευτή" δεν είναι νομικά κατοχυρωμένος στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει πως ο κάθε ένας ακόμη και μη ψυχολόγος μπορεί να αυτοαποκαλείται ως "ψυχοθεραπευτής".
Η άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος του ψυχολόγου χορηγείται αποκλειστικά βάσει του βασικού πτυχίου Ψυχολογίας απο αναγνωρισμένο ΑΕΙ. Οι πτυχιούχοι σχολών όπως Κοινωνική εργασία ή φιλοσοφική ή παιδαγωγική ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο δεν δικαιούνται άδεια ψυχολόγου ακόμα κι αν έχουν ειδίκευση ή παρακολουθήσει σεμινάρια ή μεταπτυχιακό στην ψυχολογία.

Ακριβώς μόνο του ψυχολόγου, όχι του ψυχοθεραπευτη εφόσον χρειάζεται μεταπτυχιακό σε προσέγγιση πράγμα το οποίο κάνουν τα παιδιά ΜΕΤΑ την άδεια τους...
Τα πάντα μπορείς να κάνεις με το πτυχίο σου ΕΚΤΟΣ από ψυχοθεραπεία .

Το μεταπτυχιακό είναι απαραίτητο και επακόλουθο του τίτλου βασικών προπτυχιακων σπουδών στην ψυχολογία μόνο αν θέλεις να πάρεις ειδίκευση στην κλινική ψυχολογία ή αντίστοιχα.

Δεν ισχύει...

Απο κει και πέρα η δική μου ψυχολόγος μου έλεγε πως χρειάζεσαι υποχρεωτικά ώρες όπου θα εποπτεύεσαι για μήνες πρίν μπορέσεις να ασκήσεις το επάγγελμα.

Το υποχρεωτικά δεν υπάρχει στην άδεια, υπάγεται στο κώδικα δεοντολογίας και πολύ σωστά σου είπε..

Αν συνεχίζεις και πηγαίνεις και ανήκει στο σύλλογο ρώτησε την να σου εξηγήσει τιςενέργειες που γινονται οσο αφορα τις αλλαγες στην αδεια εξασκησεως για να μπορεσουν να προφυλαχτουν και αυτοι απο καποιουςανίκανους ακομα και πτυχιο ...

Είπαμε δεν είναι όλοι σκάρτοι και εφόσον έχεις την πηγή στα χέρια σου συζήτησε το με κάποιον που εμπιστεύεσαι!!!

Η ίδια για να μπορέσει να λέγεται "κλινική ψυχολόγος" πέρα απο μεταπτυχιακό χρειαζόταν και μήνες σε σχολεία, δομές κτλ κτλ, υποχρεωτικά.

Σωστα μην μπερδευεις ομως τις ειδικότητες .
Και πάλι η μετεκεπαιδευση στη Ελλάδα όσο αφορά τους κλινικους δεν ειναι ιδια εφοσο στο εξωτερικο βαση αυτης μπορουν και δινουν και αγωγες ...

Ο δικος μου ψυχιατρος - νευρολογος - ψυχοθεραπευτης εξου και οι απεικονιστικες εξετασεις που μου εδωσε και αυτος μου τα εξηγησε ολα ,με μεταπτυχιακες σπουδες ειναι αυτος που ειναι ...

Εδώ οι ψυχίατροι κάνουν και ψυχοθεραπεία η οποία έχει να κάνει όμως καθαρά με την ειδικότητα τους ...οχι με θεραπευτικη προσέγγιση ..πρέπει να κάνουν έξτρα αν θέλουν ...

Ελλάδα οι κλινικοι βαση μεταπτυχιακου απαγορεύεται να δίνουν χάπια και ακούμε περιστατικά που δίνουν αυθαίρετα ...

Ο σύλλογος ψυχολογων έχει δεκάδες καταγγελίες εξου και παλεύει να προστατεύσει το επάγγελμα με την αλλαγή της άδειας εξασκησεως ...

Περίμενε τώρα με τα ιδιωτικά να δεις τι έχει να γίνει....