Ηθικά διλήμματα

[elepan]

Σκοτώνουμε το γιατρό και κλέβουμε τη θεραπεία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Δεν γνωρίζεις πόσο καιρό θα πάρει στο γιατρό να βρει τη θεραπεία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Τι ακριβως ρωτας εγω δεν καταλαβα... :/
Να βρει δλδ τη θεραπεια αλλα με ανταλλαγμα να συνεχιζει τα αισχη του;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Τι ακριβως ρωτας εγω δεν καταλαβα... :/
Να βρει δλδ τη θεραπεια αλλα με ανταλλαγμα να συνεχιζει τα αισχη του;

Ναι, αν στην ουσία ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[GiorgosAsi]

μπραβο ξεχασμενε!ευθυς με εβαλες σε σκεψεις!
αφου δεν εχει βρει τη θεραπεια και δεν ξερεις αν θα τη βρει τοτε τι αγιαζει το σκοπο?

το ερωτημα παντα ειναι τι αγιαζει το σκοπο...
Και καταληγεις στο οτι ο σκοπος ειναι τα μεσα.

Ομως οταν περνας στο ειδικο,αλλαζει το πραμα
Εκει παντα πρατω κατα το ωφελιμιστικα και cost effective του σκοπου σε σχεση με τα μεσα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

αφου δεν εχει βρει τη θεραπεια και δεν ξερεις αν θα τη βρει τοτε τι αγιαζει το σκοπο?

Γνωρίζεις ότι θα βρει την θεραπεία, απλά δεν γνωρίζεις πόσο καιρό θα τους πάρει. Όλο αυτό το καιρό βέβαια ο γιατρός κάνει πειράματα πάνω σε παιδιά για να βρει την θεραπεία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[GiorgosAsi]

Κυριαρχει το ο σκοπος αγιαζει τα μεσα αλλα ειναι τοσο γενικο που χανει τα κυβικα στο τι καθε φορα οριζει και νοηματοδοτει.Η οικονομια μας τα λεει πιο καλα απο την ηθικη,οπου κυριαρχει ο ορος cost effective

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[emmanu313]

Θα έστριβα προς τον μόνο εργάτη γιατί πιστεύω ότι είναι λιγότερο οδυνηρό να χαθεί μία ζωή από ότι πολλαπλές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eileen]

Για να κάνουμε μία προσπάθεια για ... ξέθαμα!
Το μεταφράζω πολύ πρόχειρα και από κάτω παραθέτω το αρχικό κειμενάκι στα αγγλικά. Είναι από αυτήν την σελίδα που πόσταρε ο tsarachaf πριν κάτι χρόνια...

Η αξία μίας υπόσχεσης​

Ένας φίλος σου εκμυστηρεύεται ότι έχει διαπράξει ένα συγκεκριμένο έγκλημα και εσύ υπόσχεσαι να μην το μαρτυρήσεις. Ανακαλύπτοντας ότι ένας αθώος έχει κατηγορηθεί για το έγκλημα, παρακαλείς το φίλο σου να παραδοθεί. Αυτός αρνείται και σου υπενθυμίζει την υπόσχεση που έδωσες. Τι θα έπρεπε να κάνεις; Γενικά, κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορούν οι υποσχέσεις να αθετηθούν;
Τον Οκτώβριο του 1990, ο Jeffry Cain σκοτώθηκε σε πυροβολισμό που ήταν αποτέλεσμα εκνευρισμού κατά την οδήγηση, στην Anchorage της Αλάσκα. Όταν ο George Kerr ενημέρωσε τις αρχές για τους φίλους που πυροβόλησαν, είπε, "Συνήθως, δε θα κάρφωνα τους φίλους μου, αλλά για κάτι τόσο σοβαρό, έπρεπε να το κάνω". Το "τόσο σοβαρό" είναι το ζήτημα. Μετά την καταδίκη τους, οι "φίλοι" κανόνισαν από την φυλακή, σε συνωμοσία που περιελάμβανε την έγγυο αδερφή ενός κατηγορούμενου, να στείλουν μία βόμβα στο σπίτι του Kerr. Ο Kerr δεν ήταν σπίτι και η βόμβα σκότωσε τον πατέρα του. Όλοι οι συνωμότες, συμπεριλαμβανομένης και της αδερφής, καταδικάστηκαν για τον φόνο. Αυτό δεν ενθαρρύνει την σκέψη στην αγνότητα της ανθρώπινης φύσης.

The Value of a Promise
A friend confides to you that he has committed a particular crime and you promise never to tell. Discovering that an innocent person has been accused of the crime, you plead with your friend to give himself up. He refuses and reminds you of your promise. What should you do? In general, under what conditions should promises be broken?
In October 1990, Jeffrey Cain was killed in a road rage shooting in Anchorage, Alaska. When George Kerr informed on the friends who had done the shooting, he said, "I usually wouldn't rat out my friends, but this is just so severe I got to do it." "Just so severe" is the issue. After their conviction, the "friends" arranged from prison, in a conspiracy including the pregnant sister of one defendant, to have a bomb sent to Kerr's house. Kerr wasn't home, and the bomb killed his father. All the conspirators, including the sister, were convicted of the murder. This does not encourage one to believe in the goodness of human nature.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

Ένας φίλος σου εκμυστηρεύεται ότι έχει διαπράξει ένα συγκεκριμένο έγκλημα και εσύ υπόσχεσαι να μην το μαρτυρήσεις. Ανακαλύπτοντας ότι ένας αθώος έχει κατηγορηθεί για το έγκλημα, παρακαλείς το φίλο σου να παραδοθεί. Αυτός αρνείται και σου υπενθυμίζει την υπόσχεση που έδωσες. Τι θα έπρεπε να κάνεις; Γενικά, κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορούν οι υποσχέσεις να αθετηθούν;

Εύκολο μου φαίνεται. Εαν ο φίλος δε δέχεται να παραδοθεί τον ''παραδίδεις'' εσύ. Το βάρος ενός αθώου στη φυλακή είναι μεγαλύτερο από την αθέτηση μιας υπόσχεσης η οποία έγινε όταν δεν γνώριζες πως κατηγορείται ένας αθώος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eileen]

Εύκολο μου φαίνεται. Εαν ο φίλος δε δέχεται να παραδοθεί τον ''παραδίδεις'' εσύ. Το βάρος ενός αθώου στη φυλακή είναι μεγαλύτερο από την αθέτηση μιας υπόσχεσης η οποία έγινε όταν δεν γνώριζες πως κατηγορείται ένας αθώος.

Εμένα πάλι δε μου φαίνεται καθόλου εύκολο
Πρώτα από όλα, το υπογραμμισμένο είναι λιγάκι αφελές, νομίζω. Αφού ο ένοχος δεν είναι στη φυλακή ... θα κατηγορείται κάποιος άλλος , κάτι απόλυτα λογικό να σκεφτείς όσο δίνεις την υπόσχεση! Αλλά ακόμη και αν δεν κατηγορείται και είναι στη φυλακή κάποιος αθώος είναι κάπως ... προσποιητό αυτό σαν λογική, αφού είτε κατηγορείται είτε όχι κάποιος αθώος, ο φίλος μας παραμένει ένοχος!
Δε γίνεται ...ξαφνικά ένοχος μόλις κατηγορείται κάποιος αθώος!

Για εμένα το δίλημμα παίρνει άλλη διάσταση: Είτε θα υποσχεθείς εξ'αρχής ότι δε θα μιλήσεις και θα το τηρήσεις - είτε θα αρνηθείς να σιωπήσεις κρατώντας το μυστικό, αφού ο φίλος είναι ένοχος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[CaneSenpai]

Και εγω ειμαι της αποψης οτι αμα το υποσχεθηκες τελειωνει εδω το θεμα,πρεπει να κρατησεις τον λογο σου. Η ζωη ειναι αδικη ετσι και αλλιως

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

Εμένα πάλι δε μου φαίνεται καθόλου εύκολο
Πρώτα από όλα, το υπογραμμισμένο είναι λιγάκι αφελές, νομίζω. Αφού ο ένοχος δεν είναι στη φυλακή ... θα κατηγορείται κάποιος άλλος , κάτι απόλυτα λογικό να σκεφτείς όσο δίνεις την υπόσχεση! Αλλά ακόμη και αν δεν κατηγορείται και είναι στη φυλακή κάποιος αθώος είναι κάπως ... προσποιητό αυτό σαν λογική, αφού είτε κατηγορείται είτε όχι κάποιος αθώος, ο φίλος μας παραμένει ένοχος!
Δε γίνεται ...ξαφνικά ένοχος μόλις κατηγορείται κάποιος αθώος!

Για εμένα το δίλημμα παίρνει άλλη διάσταση: Είτε θα υποσχεθείς εξ'αρχής ότι δε θα μιλήσεις και θα το τηρήσεις - είτε θα αρνηθείς να σιωπήσεις κρατώντας το μυστικό, αφού ο φίλος είναι ένοχος.

Ως διεφθαρμένος αλλά με ήθος θα πω πως διαχωρίζω την απλή κατηγορία ενός αθώου χωρίς τιμωρία(μια ανάκριση π.χ) από την τιμωρία (φυλάκιση). Με άλλα λόγια, γνωρίζοντας πως δεν θα τιμωρηθεί κάποιος αθώος θα προστατεύσω τον ένοχο φίλο μου, σε αντίθετη περίπτωση you know..

Σε κάθε περίπτωση δεν θα έδινα μια υπόσχεση που θα γνώριζα πως δεν θα μπορούσα να τηρήσω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[RiSe]

Η αξία μίας υπόσχεσης

Ένας φίλος σου..... Τι θα έπρεπε να κάνεις;

Αχ αυτά τα υποθετικά σενάρια είναι ίδια η ζωή και εμπνέουν για παράδοξες αντιφάσεις του στιλ "τα πλούτη να 'χουν βάσανα και η φτώχεια να 'ναι ξένοιαστη". Είναι όμως έτσι?

Ανάλογα τις συνθήκες θα έλεγα. Στην παρούσα κατάσταση πχ εν Ελλάδι ισχύει, αφού οι φτωχοί τι είχαν για να χάσουν. Σε παρελθόντα χρόνο όμως οι πλούσιοι το μόνο "βάσανο" τους ήταν ποιός θα αρπάξει τα περισσότερα, με τον νομότυπο τρόπο που συνήθως και κατά κανόνα χαρακτηρίζει τον...πλουτισμό!

Έτσι και οι υποσχέσεις, δίνονται μέσα σε ένα πλαίσιο από υπάρχουσες εξωτερικές καταστάσεις, οι οποίες όμως συνήθως αλλάζουν με συνεπακόλουθο να χάσκουν ξεκρέμαστες ή ακόμα και να μοιάζουν παραλογισμός.
Αυτό σημαίνει απλά πως η "δέσμευση" μιας υπόσχεσης δεν είναι και γόρδιος δεσμός, ούτε η κατάρα της μούμιας!

Στο άλλο σκέλος του υποθετικού σεναρίου, το τι θα κάνει ο καθένας επαφίεται στον χαρακτήρα του και στο σύστημα αξιών που υποστηρίζει και όχι στην ικανότητα του να παίρνει "σωστές" αποφάσεις, επομένως δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να το αναλύσουμε.

Παρεμπιμπτόντως, θυμήθηκα τον...Βιλφόρ που άφησε τον Νταντές να σαπίσει στη φυλακή, ενώ γνώριζε πως ήταν αθώος, για να γλιτώσει τον πατέρα του!
Άρα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα η υπόσχεση, το βαγονέτο τουλάχιστον είχε κάποια βάση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Με αφορμή το χθεσινό περιστατικό όπου κάγκουρας κλώτσησε γατάκι να το πετάξει στη θάλασσα αφού πρώτα προσπάθησε να το δελεάσει με φαγητό, θα κάνατε κι εσείς αυτό που έκανε η Stamatina Stamatakou; Δηλαδή να τον καταδώσετε στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος;

Σάλος με περιστατικό κακοποίησης γάτας σε ταβέρνα - Παρέμβαση Θεοδωρικάκου

Σάλο και έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει ένα βίντεο...

www.zougla.gr

Προσωπικά όχι. Θεωρώ η κ. Σταματάκου προκαλεί μεγαλύτερη αρνητικότητα και πλήγμα στην κοινωνία αφού τέτοιου είδους στάση διαφαίνεται πως είναι μια συμπεριφορά ρουφιάνου.

Το ηθικό δίλημμα εδώ είναι η ατιμωρησία. Είναι δυνατόν να μένουν τέτοιες συμπεριφορές ατιμώρητες; Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με ποσοτικά κριτήρια.

Ήταν όντως θάλασσα από κάτω ή χαλίκι; Τελικά πνίγηκε το γατάκι; Πόσο δυνατή ήταν η κλωτσιά και πόσο πόνο προκάλεσε;

Τι είναι πιο ωφέλιμο; Να πληρώσει ο κάγκουρας π.χ. 1000 ευρώ πρόστιμο κι αυτό τον κάνει ίσως πιο προσεκτικό ή να επιβραβευτεί το ρουφιανιλίκι και να αρχίσει ο ένας να καταδίδει τον άλλο;

Φυσικά η απάντηση δεν θα ήταν η ίδια αν το γατάκι είχε εξόφθαλμα κακοποιηθεί ή θανατωθεί. Σε αυτή την περίπτωση η πράξη είναι κολάσιμη και το σώμα η απόδειξη. Ίσως τότε η κ. Σταματάκου να είναι ένας ευαισθητοποιημένος άνθρωπος και όχι ρουφιάνος.

Πάλι όμως εγείρονται ηθικά διλήμματα. Τι σημαίνει καταδίκη; Που αποσκοπεί; Πως εξασφαλίζεται η απόδοση δικαιοσύνης; Πως δικαιολογείται σε σχέση με την πραγματικότητα που ζούμε; Ποιος έχει το δικαίωμα να επιβάλλει την καταδίκη; Ποιος είναι ο δικός μας ρόλος και η ευθύνη μας απέναντι στην ατομικότητα του άλλου;

Όπως περιγράφει ο φιλόσοφος Χαν Ραίνερ, στον παρακάτω "σωκρατικό" διάλογο:

Αν ο σοφός γνωρίζει μια αλήθεια επιζήμια για τον κατηγορούμενο, τι θα κάνει;
Θα μείνει σιωπηλός.

Γιατί;
Γιατί η καταδίκη είναι πάντα αδικία και ο σοφός δεν κάνει τον εαυτό του συνεργό σε μια αδικία.

Γιατί λέτε ότι η καταδίκη είναι πάντα αδικία;
Γιατί κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να επιφέρει θάνατο σε άλλον άνθρωπο ή να τον κλείσει στη φυλακή.

Η κοινωνία δεν έχει δικαιώματα διαφορετικά από αυτά του ατόμου;
Η κοινωνία, μια συγκέντρωση ατόμων, δεν μπορεί να έχει δικαίωμα που δεν υπάρχει σε κανένα άτομο. Τα μηδενικά, όταν αθροίζονται, όσο πολλά κι αν είναι, πάντα αθροίζονται στο μηδέν.

Δεν είναι η κοινωνία σε κατάσταση αυτοάμυνας απέναντι σε ορισμένους κακοποιούς;
Το δικαίωμα στην αυτοάμυνα διαρκεί μόνο όσο η ίδια η επίθεση.

Θα συμμετάσχει ο σοφός σε μια κριτική επιτροπή;
Θα απαντά πάντα «όχι» στην πρώτη ερώτηση "είναι ο κατηγορούμενος ένοχος;"

Δεν θα είναι αυτή η απάντηση μερικές φορές ψέμα;
Αυτή η απάντηση δεν θα είναι ποτέ ψέμα.

Γιατί;
Η ερώτηση του προέδρου πρέπει να μεταφραστεί ως εξής: «Θέλετε να επιβάλουμε τιμωρία στον κατηγορούμενο;» Και αναγκάζομαι να απαντήσω «όχι», γιατί δεν έχω το δικαίωμα να επιβάλλω τιμωρία σε κανέναν.

 

[Aura]

Με αφορμή το χθεσινό περιστατικό όπου κάγκουρας κλώτσησε γατάκι να το πετάξει στη θάλασσα αφού πρώτα προσπάθησε να το δελεάσει με φαγητό, θα κάνατε κι εσείς αυτό που έκανε η Stamatina Stamatakou; Δηλαδή να τον καταδώσετε στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος;

View attachment 101719

Σάλος με περιστατικό κακοποίησης γάτας σε ταβέρνα - Παρέμβαση Θεοδωρικάκου

Σάλο και έντονες αντιδράσεις έχει προκαλέσει ένα βίντεο...

www.zougla.gr

Προσωπικά όχι. Θεωρώ η κ. Σταματάκου προκαλεί μεγαλύτερη αρνητικότητα και πλήγμα στην κοινωνία αφού τέτοιου είδους στάση διαφαίνεται πως είναι μια συμπεριφορά ρουφιάνου.

Το ρουφιανιλίκι φαίνεται ηθικά σωστό , εμείς δεν το κάνουμε , αλλά είναι ίσως και αδυναμία . Βασικά μου έρχεται ένα ηθικό δίλημμα, ότι ένας άνθρωπος που σκοτώνει το παιδί του για να σώσει 1000 άτομα, είναι μαλάκας ή ήρωας ; ίσως θα πούμε ότι είναι μαλάκας, όπως και ο ρουφιάνος παρότι το σωστό θα ήταν να σώσει τα 1000 άτομα , γιατί κάπως μπορεί να μας ξινίζει συναισθηματικά .

Βέβαια τώρα άλλο ρουφιάνος για τη γάτα και άλλο επειδή καπνίζει ο διπλανός . Ίσως είναι και θέμα συμπόνοιας και ότι εμπλέκεσαι συναισθηματικά αν είσαι φιλόζωος στην προκειμένη ενώ να καρφώσεις τον άλλο που καπνίζει ή φοροδιαφεύγει ''χέστηκε η φοράδα'' από αυτή την άποψη .

Το ηθικό δίλημμα εδώ είναι η ατιμωρησία. Είναι δυνατόν να μένουν τέτοιες συμπεριφορές ατιμώρητες; Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με ποσοτικά κριτήρια.

Ήταν όντως θάλασσα από κάτω ή χαλίκι; Τελικά πνίγηκε το γατάκι; Πόσο δυνατή ήταν η κλωτσιά και πόσο πόνο προκάλεσε;

Τι είναι πιο ωφέλιμο; Να πληρώσει ο κάγκουρας π.χ. 1000 ευρώ πρόστιμο κι αυτό τον κάνει ίσως πιο προσεκτικό ή να επιβραβευτεί το ρουφιανιλίκι και να αρχίσει ο ένας να καταδίδει τον άλλο;

Φυσικά η απάντηση δεν θα ήταν η ίδια αν το γατάκι είχε εξόφθαλμα κακοποιηθεί ή θανατωθεί. Σε αυτή την περίπτωση η πράξη είναι κολάσιμη και το σώμα η απόδειξη. Ίσως τότε η κ. Σταματάκου να είναι ένας ευαισθητοποιημένος άνθρωπος και όχι ρουφιάνος.

Τι μας νοιάζει όμως αν πνίγηκε η γάτα ; δεν θέλουμε να κρίνεται ο άλλος εκ του αποτελέσματος επειδή η γάτα μπορεί να στάθηκε τυχερή στην ατυχία της , τις προθέσεις του θύτη κρίνουμε, εκτός αν εννοείς ότι μελέτησε το περιβάλλον γύρω του και δεν ήθελε να βλάψει την γάτα .

Το ωφέλιμο γενικά δεν φαίνεται πολύ δίκαιο , συνήθως θέλουμε να πληρώσει όποιος κάνει κάτι κακό και ας ήταν επιζήμιο για την κοινωνία . Αν και δεν ξέρω πόσο το ρουφιανιλίκι θα ήταν επιζήμιο , αφού θα συμμόρφωνε ορισμένους, αυτό δεν θα ήταν ωφέλιμο ;

Πάλι όμως εγείρονται ηθικά διλήμματα. Τι σημαίνει καταδίκη; Που αποσκοπεί; Πως εξασφαλίζεται η απόδοση δικαιοσύνης; Πως δικαιολογείται σε σχέση με την πραγματικότητα που ζούμε; Ποιος έχει το δικαίωμα να επιβάλλει την καταδίκη; Ποιος είναι ο δικός μας ρόλος και η ευθύνη μας απέναντι στην ατομικότητα του άλλου;

Όπως περιγράφει ο φιλόσοφος Χαν Ραίνερ, στον παρακάτω "σωκρατικό" διάλογο:

Αν ο σοφός γνωρίζει μια αλήθεια επιζήμια για τον κατηγορούμενο, τι θα κάνει;
Θα μείνει σιωπηλός.

Γιατί;
Γιατί η καταδίκη είναι πάντα αδικία και ο σοφός δεν κάνει τον εαυτό του συνεργό σε μια αδικία.

Γιατί λέτε ότι η καταδίκη είναι πάντα αδικία;
Γιατί κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να επιφέρει θάνατο σε άλλον άνθρωπο ή να τον κλείσει στη φυλακή.

Η κοινωνία δεν έχει δικαιώματα διαφορετικά από αυτά του ατόμου;
Η κοινωνία, μια συγκέντρωση ατόμων, δεν μπορεί να έχει δικαίωμα που δεν υπάρχει σε κανένα άτομο. Τα μηδενικά, όταν αθροίζονται, όσο πολλά κι αν είναι, πάντα αθροίζονται στο μηδέν.

Δεν είναι η κοινωνία σε κατάσταση αυτοάμυνας απέναντι σε ορισμένους κακοποιούς;
Το δικαίωμα στην αυτοάμυνα διαρκεί μόνο όσο η ίδια η επίθεση.

Θα συμμετάσχει ο σοφός σε μια κριτική επιτροπή;
Θα απαντά πάντα «όχι» στην πρώτη ερώτηση "είναι ο κατηγορούμενος ένοχος;"

Δεν θα είναι αυτή η απάντηση μερικές φορές ψέμα;
Αυτή η απάντηση δεν θα είναι ποτέ ψέμα.

Γιατί;
Η ερώτηση του προέδρου πρέπει να μεταφραστεί ως εξής: «Θέλετε να επιβάλουμε τιμωρία στον κατηγορούμενο;» Και αναγκάζομαι να απαντήσω «όχι», γιατί δεν έχω το δικαίωμα να επιβάλλω τιμωρία σε κανέναν.

Η ποινή υποτίθεται πως είναι για να μη πάρουμε το νόμο στα χέρια μας, για να αποτρέπονται άλλοι που θέλουν να κάνουν παρόμοια εγκλήματα και για σωφρονισμό , λέμε τώρα . Και θεωρείται ωφέλιμο . Αν απορρίψουμε το ρουφιανιλίκι για την ωφέλεια που είπες πριν , θα μπορούσαμε να δεχτούμε και τις τιμωρίες των άλλων για την ωφέλεια, αν τέλος πάντων η ηθική μας είναι ωφελιμιστική.

Και όχι μόνο την ωφέλεια δηλαδή και τη δικαιοσύνη. Υποτίθεται πως παραχωρήσαμε κάποιες εξουσίες για χάρη της ασφάλειας και για να μη γίνουμε μπάχαλο που λέει και ο Χομπς, όποιος δεν υπακούει δεν αξίζει να έχει αυτή την ασφάλεια που έχουν οι υπόλοιποι ειδάλλως είναι αδικία για τους άλλους που συμμορφώνονται με τους κανόνες.

 

[Ariana2018]

Προτιμώ το ρουφιανιλίκι και τα κακά να καταγγέλονται. Τι θα πει απλά το κλώτσησε; να τον κλωτσησω κι εγώ στα τέτοια του ; αλλά δεν τον σκοτωσα άρα κανεις να μη μου κάνει τίποτα. Πλάκα έκανα! Μα δε γίνονται αυτά....
Ρουφιανιλίκι και πάλι ρουφιανιλίκι. Μπας και σταματήσουν. Τον άκουγα να βρίζει το κωλοπαιδο και μου ρχόταν να μπω στη τηλεόραση και να βάζα κ ενα γατί αυτό της πουπουλινας να του βγάλει και τα δυο μάτια.
Εσυ το λες ρουφιανιλίκι επειδή εσυ το μεταφράζεις έτσι
Εγώ το μεταφράζω ως καταγγελία για κάτι βάναυσο και βασανιστικο στο καημένο το ζωάκι.
Καλα έκανε η κοπέλα κι εγώ θα το κανα

 

[Joji]

Ούτε 5 χρονών παιδιά δεν κάνουν έτσι με τα ζώα. Άκου εκεί, το κλώτσησε για να σπάσει πλάκα. Κακοποίηση θεωρείται, και ας μην πνίγηκε ή χτύπησε άσχημα το γατί. Δεν τον δικαιολογεί τίποτα. Και ας το τάισε και ψάρι αξίας ενός εκατομμυρίου (που παρεπιπτόντως δεν το έκανε επειδή ήταν ψυχοπονιάρης αλλά για να το δελεάσει, για να μπορέσει να το ρίξει από κάτω). Σε τέτοιες περιπτώσεις θα χαιρόμουν και με το παραπάνω να ήμουν η «ρουφιάνα».

 

[Ariana2018]

Ούτε 5 χρονών παιδιά δεν κάνουν έτσι με τα ζώα. Άκου εκεί, το κλώτσησε για να σπάσει πλάκα. Κακοποίηση θεωρείται, και ας μην πνίγηκε ή χτύπησε άσχημα το γατί. Δεν τον δικαιολογεί τίποτα. Και ας το τάισε και ψάρι αξίας ενός εκατομμυρίου (που παρεπιπτόντως δεν το έκανε επειδή ήταν ψυχοπονιάρης αλλά για να το δελεάσει, για να μπορέσει να το ρίξει από κάτω). Σε τέτοιες περιπτώσεις θα χαιρόμουν και με το παραπάνω να ήμουν η «ρουφιάνα».

Κι εγώ!!!!!!!!!!!!!!!

 

[Aleksa]

Αυτά μας φάγανε ("συνειδησιακά κατάλοιπα" από την εποχή των δοσίλογων, της χούντας κλπ) μη και μας αποκαλέσουν "ρουφιάνους"!
Με αυτό τον τρόπο συντηρείται και ενισχύεται ο ωχαδερφισμός, η "αδιαφορία" σε εγκλήματα που βλέπουμε καθημερινά να διαπράττονται από "μάγκες" εις βάρος των αδύναμων, είτε άνθρωποι είναι αυτοί, είτε ζώα.
Πόσες φορές έχουμε ακούσει σε ειδήσεις τη φράση (που γίνεται πλέον κλισέ) "οι γείτονες γνώριζαν..."
και έχουμε απορήσει και καλά γιατί δεν έκανε κάποιος κάτι, να το αναφέρει στις αρχές...
Δυστυχώς ο νέος νόμος, σύμφωνα με τον οποίο στον καταγγελόμενο ανακοινώνεται το όνομα του καταγγέλοντος, ενθαρρύνει αυτό το καθεστώς της απραξίας. Κι ο μέσος πολίτης σκέφτεται "πού να μπλέκω εγώ τώρα..."

Δεν χρειάζεται να πω οτι άριστα έπραξε η κυρία Σταματάκου δίνοντας ένα παράδειγμα προς μίμηση. Γιατί η κοινωνία, για να είναι μια υγιής κοινωνία, οφείλει να αντιδρά σε τέτοιες περιπτώσεις αντικοινωνικών στοιχείων και να τα απομονώνει. Όπως ο θρασύδειλος "ελληναράς" της ιστορίας μας, τον οποίο "έτσουξε" η συνέπεια της αχαρακτήριστης πράξης του ωθώντας τον να ζητήσει συγνώμη, αφού τον τσακώσανε μετά το ανέβασμα του "κατορθώματός" του στα σόσιαλ.
Και βέβαια το αν το γατί ταΐστηκε πριν με μπαρμπούνια μαρινάτα (όπως η γάτα Σερενάτα), πόσο το ύψος από το οποίο εκτοξεύτηκε, αν εκεί υπήρχε θάλασσα, άμμος ή χαλίκια, το μέγεθος των χαλικιών κλπ. λίγο μας αφορούν.
Γιατί πέρα από την βαναυσότητα στο ανυπεράσπιστο ζωντανό και ασχέτως του αποτελέσματος, μετράει και η πρόθεση. Κι όλες τις υπόλοιπες δικαιολογίες για το δράστη, προσωπικά τις θεωρώ παραφιλολογίες.