Μισοάδειο ή μισογεμάτο;

[glayki]

Το ξέρω ότι έκανες πλάκα.
Γνωστό το pattern. Ανέκαθεν ίσχυε και θα συνεχίσει να ισχύει.



Μόνο για την πραγματική διαφορετικότητα μιλάω.

Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι τις μεγάλες αλλαγές, τις έκαναν οι λίγοι.

΄Εχει αναχθεί σε αρετή επειδή "οι λίγοι" στην εποχή μας, είναι λιγότεροι από τους "λίγους" του παρελθόντος. Και αυτό πράγματι χρήζει διερεύνησης επειδή ο όγκος της πληροφόρησης είναι τόσο μεγάλος και τόσο εύκολα προσβάσιμος που ο καθένας θα μπορούσε αφομοιώνοντας έστω και ένα ελάχιστο ποσοστό αυτού και περνώντας το από τα προσωπικά του φίλτρα, να δημιουργήσει μια διαφορετικότητα.
Και όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Και δεν μιλάω για την περίοδο της εφηβείας που η παθητική αποδοχή των ανά εποχή, κατασκευασμένων αποδεκτών "εικόνων", είναι γνωστή αλλά δυστυχώς αυτό επεκτείνεται και σε μεγαλύτερες ηλικίες.



Συμφωνώ.



Δεν θυμάμαι τι ακριβώς είχαμε συζητήσει επειδή είχαμε πει πολλά. Μάλλον τα ίδια θα πω και τώρα καθώς οι θέσεις μου από τότε που τις υιοθέτησα συνειδητά, δεν έχουν αλλάξει.

Μεταξύ της "τοξικής απαισιοδοξίας" και της "τοξικής αισιοδοξίας", προτιμώ το πρώτο. Τουλάχιστον όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, σου δημιουργούν και ένα αίσθημα συμπόνοιας , μια τάση να τους βοηθήσεις, να τους συμπαρασταθείς, να τους παρηγορήσεις κτλ.
΄Οσοι ανήκουν στην δεύτεροι κατηγορία, για μένα είναι επιεικώς απαράδεκτοι. Φαντάζεσαι τώρα, να γκρεμίζεται ο κόσμος γύρω σου, σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί και οι άλλοι χάι χούι, φιρουλί φιρουλά, τι ωραία τι καλά όλα είναι ανθηρά.΄Ημαρτον!!!

Μα, δεν θα μπορούσες ν΄αναφέρεσαι σε μένα επειδή εγώ για το συγκεκριμένο θέμα, ανήκω στους απαισιόδοξους.

Αυτό που περιγράφεις ως " Τοξική αισιοδοξία " μοιάζει με τοξική αναισθησία. Ο αναίσθητος φαντάζει αδύναμος να αντιληφθεί το συλλογικό πόνο.. Από την άλλη μπορείς να είσαι αισιόδοξος ακόμη και μέσα στην απόλυτη αρνητιλα, να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συν αισθάνεσαι και δε συμπονεις τους άλλους

 

[Λένω]

Αυτό που περιγράφεις ως " Τοξική αισιοδοξία " μοιάζει με τοξική αναισθησία. Ο αναίσθητος φαντάζει αδύναμος να αντιληφθεί το συλλογικό πόνο.. Από την άλλη μπορείς να είσαι αισιόδοξος ακόμη και μέσα στην απόλυτη αρνητιλα, να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συν αισθάνεσαι και δε συμπονεις τους άλλους

Ο Ηλίας παραπάνω αναφέρθηκε στο "να προσπαθείς να δεις με το ζόρι θετικά, κάτι που βγάζει μάτια ότι θα πάει σε άσχημα μονοπάτια". Αυτό είναι τοξική θετικότητα (https://www.psychologynow.gr/arthra...thetikotita-kanei-ti-zoi-mas-pio-dyskoli.html).

Εγώ αντιπαρέβαλα τα δύο άκρα, ονομάζοντάς τα με τους αδόκιμους όρους "τοξική απαισιοδοξία" και "τοξική αισιοδοξία", απλώς και μόνο για να πω ότι η πρώτη κατηγορία είναι περισσότερο ανεκτή από μένα, απ΄ότι η δεύτερη.

Ασφαλώς δεν αναφέρθηκα στους αισιόδοξους ανθρώπους που είναι χαρά Θεού.

 

[Devil]

Ο Ηλίας παραπάνω αναφέρθηκε στο "να προσπαθείς να δεις με το ζόρι θετικά, κάτι που βγάζει μάτια ότι θα πάει σε άσχημα μονοπάτια". Αυτό είναι τοξική θετικότητα (https://www.psychologynow.gr/arthra...thetikotita-kanei-ti-zoi-mas-pio-dyskoli.html).

Εγώ αντιπαρέβαλα τα δύο άκρα, ονομάζοντάς τα με τους αδόκιμους όρους "τοξική απαισιοδοξία" και "τοξική αισιοδοξία", απλώς και μόνο για να πω ότι η πρώτη κατηγορία είναι περισσότερο ανεκτή από μένα, απ΄ότι η δεύτερη.

Ασφαλώς δεν αναφέρθηκα στους αισιόδοξους ανθρώπους που είναι χαρά Θεού.

Η τοξική απαισιοδοξία είναι πιο ανεκτή για σένα ;;; πωπω χαρά στο κουράγιο σου.

Εγώ οποτε ακουω άτομα να γκρινιάζουν και να λένε δεν μπορώ δεν είμαι ικανός δεν... δεν.. Τους λέω ότι δεν είμαι για τέτοιες συζητήσεις εκτός κ αν έχουν να προτεινουν κινησεις. Να συζητήσουμε δηλαδή πραγματα που προκειται να κάνουν.

Αλλιώς δεν νομίζω ότι έχει νόημα να συζητήσουμε κάτι απλά προσπαθουν να μεταδώσουν κ σε σενα τα κόμπλεξ κ τον αρνητισμό τους.

Να μη γίνεται κάτι επειδή το χεις προσπαθησει οκ συμφωνώ κ εγώ να το αφήσεις αλλά όχι χωρις προσπαθεια και ενέργεια.

 

[Λένω]

Η τοξική απαισιοδοξία είναι πιο ανεκτή για σένα ;;; πωπω χαρά στο κουράγιο σου.

Εγώ οποτε ακουω άτομα να γκρινιάζουν και να λένε δεν μπορώ δεν είμαι ικανός δεν... δεν.. Τους λέω ότι δεν είμαι για τέτοιες συζητήσεις εκτός κ αν έχουν να προτεινουν κινησεις. Να συζητήσουμε δηλαδή πραγματα που προκειται να κάνουν.

Αλλιώς δεν νομίζω ότι έχει νόημα να συζητήσουμε κάτι απλά προσπαθουν να μεταδώσουν κ σε σενα τα κόμπλεξ κ τον αρνητισμό τους.

Να μη γίνεται κάτι επειδή το χεις προσπαθησει οκ συμφωνώ κ εγώ να το αφήσεις αλλά όχι χωρις προσπαθεια και ενέργεια.

Οι οριακές προσωπικότητες, δεν είναι εύκολα ανεκτές από τους ανθρώπους με μέση συμπεριφορά.

Ούτε σε μένα αρέσει αυτό που περιγράφεις ("άτομα να γκρινιάζουν και να λένε δεν μπορώ δεν είμαι ικανός δεν... δεν..") και καθόλου μάλιστα.

Αυτό που είπα ήταν, τι θα μπορούσα να ανεχτώ περισσότερο αν θα έπρεπε να διαλέξω υποχρεωτικά μεταξύ των δύο άκρων.

 

[ilias90]

Αυτό που περιγράφεις ως " Τοξική αισιοδοξία " μοιάζει με τοξική αναισθησία. Ο αναίσθητος φαντάζει αδύναμος να αντιληφθεί το συλλογικό πόνο.. Από την άλλη μπορείς να είσαι αισιόδοξος ακόμη και μέσα στην απόλυτη αρνητιλα, να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συν αισθάνεσαι και δε συμπονεις τους άλλους

Το «τοξική απαισιοδοξία» είναι και λίγο πλεονασμός. Η απαισιοδοξία είναι εξ ορισμού τοξική, κυρίως για τον απαισιόδοξο και δευτερευόντως για τους γύρω του, που πρέπει να ανεχτούν τη μίρλα του. Όσον αφορά στην «τοξική αισιοδοξία», μπορεί να σου φαίνεται κάπως αντιφατικό, αλλά αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι.

Στο συγκεκριμένο, δεν μιλάμε (τουλάχιστον εγώ) για τον ίδιο τον αισιόδοξο αλλά για το συγκεκριμένο είδος της σκέψης που προωθείται με εκλαϊκευμένο τρόπο μέσω συνθηματολογίας από ΜΜΕ, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ. και αναπαράγεται αλόγιστα από καθημερινούς ανθρώπους. Πηγάζουν από κλάδους της ψυχολογίας όπως η θετική ψυχολογία. «Όλα θα πάνε καλά», «δες τη ζωή θετικά», «μην στεναχωριέσαι» είναι μόνο μερικές τέτοιες φράσεις που χρησιμοποιούμε (τις περισσότερες φορές) ασυνείδητα, όταν ακούμε τον πόνο και τους προβληματισμούς των άλλων.

Στη πραγματικότητα, δεν μπορούμε να ξέρουμε ότι όλα θα πάνε καλά, οπότε δεν μπορούμε να το «εγγυηθούμε» στον άλλον. Ούτε είναι σωστό να λέμε στον άλλον πως να νιώθει ή να μην νιώθει. Η στεναχώρια, η θλίψη και η απογοήτευση είναι φυσιολογικότατα συναισθήματα που όλοι βιώνουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Η καλύτερη αντιμετώπιση δε, είναι να μην τα φοβόμαστε, να ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους και να τα βιώνουμε. Ευκολότερα και γρηγορότερα θα περάσουν με αυτόν τον τρόπο.

Με τα παραπάνω, σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ τα ευεργετήματα της θετικής στάσης απέναντι στη ζωή. Κι όταν λέμε θετική, δεν εννοούμε να βρισκόμαστε σε μια μόνιμη, παρανοϊκή χαρά, αλλά να καλλιεργούμε μια προσωπικότητα που παλεύει για αυτά που θέλει, που έχει επιμονή και πίστη, που συνεχίζει και δεν το βάζει κάτω με την πρώτη δυσκολία και -ίσως το κυριότερο- βρίσκεται σε μια δια βίου προσπάθεια για αυτογνωσία και αυτοβελτίωση (το τελευταίο όχι με βιβλία και βιντεάκια από personal coaches, μακριά από εμάς αυτά.) Η δουλειά με τον εαυτό είναι -πρωτίστως- προσωπική υπόθεση.

 

[glayki]

Το «τοξική απαισιοδοξία» είναι και λίγο πλεονασμός. Η απαισιοδοξία είναι εξ ορισμού τοξική, κυρίως για τον απαισιόδοξο και δευτερευόντως για τους γύρω του, που πρέπει να ανεχτούν τη μίρλα του. Όσον αφορά στην «τοξική αισιοδοξία», μπορεί να σου φαίνεται κάπως αντιφατικό, αλλά αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι.

Στο συγκεκριμένο, δεν μιλάμε (τουλάχιστον εγώ) για τον ίδιο τον αισιόδοξο αλλά για το συγκεκριμένο είδος της σκέψης που προωθείται με εκλαϊκευμένο τρόπο μέσω συνθηματολογίας από ΜΜΕ, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ. και αναπαράγεται αλόγιστα από καθημερινούς ανθρώπους. Πηγάζουν από κλάδους της ψυχολογίας όπως η θετική ψυχολογία. «Όλα θα πάνε καλά», «δες τη ζωή θετικά», «μην στεναχωριέσαι» είναι μόνο μερικές τέτοιες φράσεις που χρησιμοποιούμε (τις περισσότερες φορές) ασυνείδητα, όταν ακούμε τον πόνο και τους προβληματισμούς των άλλων.

Στη πραγματικότητα, δεν μπορούμε να ξέρουμε ότι όλα θα πάνε καλά, οπότε δεν μπορούμε να το «εγγυηθούμε» στον άλλον. Ούτε είναι σωστό να λέμε στον άλλον πως να νιώθει ή να μην νιώθει. Η στεναχώρια, η θλίψη και η απογοήτευση είναι φυσιολογικότατα συναισθήματα που όλοι βιώνουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Η καλύτερη αντιμετώπιση δε, είναι να μην τα φοβόμαστε, να ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους και να τα βιώνουμε. Ευκολότερα και γρηγορότερα θα περάσουν με αυτόν τον τρόπο.

Με τα παραπάνω, σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ τα ευεργετήματα της θετικής στάσης απέναντι στη ζωή. Κι όταν λέμε θετική, δεν εννοούμε να βρισκόμαστε σε μια μόνιμη, παρανοϊκή χαρά, αλλά να καλλιεργούμε μια προσωπικότητα που παλεύει για αυτά που θέλει, που έχει επιμονή και πίστη, που συνεχίζει και δεν το βάζει κάτω με την πρώτη δυσκολία και -ίσως το κυριότερο- βρίσκεται σε μια δια βίου προσπάθεια για αυτογνωσία και αυτοβελτίωση (το τελευταίο όχι με βιβλία και βιντεάκια από personal coaches, μακριά από εμάς αυτά.) Η δουλειά με τον εαυτό είναι -πρωτίστως- προσωπική υπόθεση.

Θεωρώ πως η προσποίηση πως όλα βαίνουν καλώς , ενώ προφανώς δε συμβαίνει αυτό, λειτουργεί συσσωρευτικα και μακροπρόθεσμα δε βοηθάει τον οργανισμό να αποφορτίσει την αρνητική ενέργεια".......
"Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια προσπάθησε να μελετήσει δύο μεταβλητές: την αποδοχή αρνητικών συναισθημάτων και την ψυχική ευεξία, αλλά και την μεταξύ τους σχέση. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 3 στάδια σε συμμετέχοντες από διαφορετικά κοινωνικό-οικονομικά υπόβαθρα, οι οποίοι είχαν βιώσει δυνατά ή αρνητικά συναισθήματα.

Τι ανακάλυψαν; Όσοι από τους συμμετέχοντες αποδέχονταν τα αρνητικά τους συναισθήματα, όπως ο θυμός και το άγχος, ένιωθαν καλύτερα σε σχέση με όσους προσπαθούσαν να τα καταπνίξουν και συνεπώς είχαν αυξημένες πιθανότητες να είναι ψυχικά υγιείς.

Αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων​

Η αποδοχή αρνητικών συναισθημάτων μας βοηθάει να αντιδρούμε και να διαχειριζόμαστε καλύτερα στρεσογόνες καταστάσεις. Και με την πάροδο του χρόνου δρα θετικά στην ψυχική μας υγεία και ευεξία. Η παραδοχή και η αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων δε σημαίνει ήττα.

Βιώνοντας ένα αρνητικό συναίσθημα θα πρέπει να μάθεις να μην το καταπνίγεις, να μην το καμουφλάρεις, να μην το μειώνεις και να μην το υπονομεύεις λέγοντας «δεν έγινε και τίποτα»."

 

[Samael]

Το «τοξική απαισιοδοξία» είναι και λίγο πλεονασμός. Η απαισιοδοξία είναι εξ ορισμού τοξική, κυρίως για τον απαισιόδοξο και δευτερευόντως για τους γύρω του, που πρέπει να ανεχτούν τη μίρλα του. Όσον αφορά στην «τοξική αισιοδοξία», μπορεί να σου φαίνεται κάπως αντιφατικό, αλλά αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι.

Στο συγκεκριμένο, δεν μιλάμε (τουλάχιστον εγώ) για τον ίδιο τον αισιόδοξο αλλά για το συγκεκριμένο είδος της σκέψης που προωθείται με εκλαϊκευμένο τρόπο μέσω συνθηματολογίας από ΜΜΕ, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ. και αναπαράγεται αλόγιστα από καθημερινούς ανθρώπους. Πηγάζουν από κλάδους της ψυχολογίας όπως η θετική ψυχολογία. «Όλα θα πάνε καλά», «δες τη ζωή θετικά», «μην στεναχωριέσαι» είναι μόνο μερικές τέτοιες φράσεις που χρησιμοποιούμε (τις περισσότερες φορές) ασυνείδητα, όταν ακούμε τον πόνο και τους προβληματισμούς των άλλων.

Στη πραγματικότητα, δεν μπορούμε να ξέρουμε ότι όλα θα πάνε καλά, οπότε δεν μπορούμε να το «εγγυηθούμε» στον άλλον. Ούτε είναι σωστό να λέμε στον άλλον πως να νιώθει ή να μην νιώθει. Η στεναχώρια, η θλίψη και η απογοήτευση είναι φυσιολογικότατα συναισθήματα που όλοι βιώνουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Η καλύτερη αντιμετώπιση δε, είναι να μην τα φοβόμαστε, να ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους και να τα βιώνουμε. Ευκολότερα και γρηγορότερα θα περάσουν με αυτόν τον τρόπο.

Με τα παραπάνω, σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ τα ευεργετήματα της θετικής στάσης απέναντι στη ζωή. Κι όταν λέμε θετική, δεν εννοούμε να βρισκόμαστε σε μια μόνιμη, παρανοϊκή χαρά, αλλά να καλλιεργούμε μια προσωπικότητα που παλεύει για αυτά που θέλει, που έχει επιμονή και πίστη, που συνεχίζει και δεν το βάζει κάτω με την πρώτη δυσκολία και -ίσως το κυριότερο- βρίσκεται σε μια δια βίου προσπάθεια για αυτογνωσία και αυτοβελτίωση (το τελευταίο όχι με βιβλία και βιντεάκια από personal coaches, μακριά από εμάς αυτά.) Η δουλειά με τον εαυτό είναι -πρωτίστως- προσωπική υπόθεση.

Μου θύμησες έναν γνωστό μου με το "τοξική αισιοδοξία" . Τοξικό σίγουρα δεν είναι το να είναι κανείς υπερβολικά αισιόδοξος , αλλά μπορεί να είναι τρομερά σπαστικό . Να έχει γίνει κάτι κακό δηλαδή και ο άλλος να είναι σε mood συνέχεια : "Κοίτα το θετικό της υπόθεσης" . Like όχι ρε μαλάκα , δεν θέλω να επικεντρωθώ στο θετικό της υπόθεσης γιατί με πονάει το αρνητικό αυτή την στιγμή , άσε με να ξεσπάσω και να γκρινιάξω με την ησυχία μου . Εν τέλει αυτό που έχω παρατηρήσει σε αυτά τα άτομα είναι οτι η στάση τους μπορεί να τους βοηθήσει αρκετά να την παλέψουν σε καθημερινό επίπεδο και να είναι πιο ήρεμοι, αλλά άπαξ και φάνε στην μάπα πολλές ατυχίες μαζεμένες ή τους προκαλέσει κάποιος , έχουν γερά ξεσπάσματα , πιο σκληρά και απο κάποιον που γκρινιάζει μονίμως για τα πάντα . Οπότε η υπερβολική αισιοδοξία πιστεύω συνδέεται με αδυναμία κατά βάθος να αντέξει κάποιος κακές καταστάσεις . Επίσης πολύ συχνά γίνονται ενοχλητικοί γιατί προσπαθούν τόσο σκληρά σε ορισμένες περιπτώσεις να βρουν θετικά εκεί που δεν υπάρχουν που καταλήγουν να λένε μπούρδες που δεν βγάζουν νόημα απλώς επειδή νιώθουν την ανάγκη να βρουν κάτι θετικό . Είναι λες και δεν μπορούν να αποδεχτούν οτι ίσως δεν υπάρχει τίποτα θετικό σε κάποιες περιστάσεις . Και άσε που εαν γίνει κάτι που τους αποδεικνύει οτι περίτρανα έκαναν λάθος και οτι τα πράγματα δεν είναι τόσο αισιόδοξα όσο θέλουν να πιστεύουν , μετά το γυρνάνε στο φουλ κατάθλιψη mood και οτι όλα είναι μάταια και χωρίς νόημα και σκοπό .

 

[glayki]

Να πω και κάτι ;και στην τελική το να μιζεριαζει κανείς ενίοτε έχει κάτι το ηδονικα απελευθερωτικό, εκ τονωτικό

 

[Samael]

Να πω και κάτι ;και στην τελική το να μιζεριαζει κανείς ενίοτε έχει κάτι το ηδονικα απελευθερωτικό, εκ τονωτικό

Agreed . Έχουμε την εικόνα στο μυαλό μας οτι όλα πρέπει να είναι θετικά ή όλα αρνητικά . Αλλά δεν υπάρχει κανένας νόμος που το επιβάλλει αυτό στην πραγματικότητα . Ούτε είναι υποχρεωτικό να είσαι για x xρόνο καλά και για y xρόνο χάλια . Πότε θα είσαι καλά , πότε όχι , αποκλείεται πάντως μόνιμα το ένα απο τα δύο . Μπορεί να είσαι καλά για 1 μέρα , για 1 μήνα , για ένα χρόνο , για 5 χρόνια , κανείς δεν ξέρει . Και ομοίως μπορεί να είσαι χάλια για 1 μέρα , για 1 μήνα , για 1 χρόνο , για 5 χρόνια... Πάλι κανείς δεν μπορεί να ξέρει όμως με σιγουριά . Το καλύτερο οπότε είναι αυτό που είπε ο Ηλίας . Να σταματήσεις να πολεμάς το τι νιώθεις και να αρχίζεις να το αποδέχεσαι και να συμφιλιώνεσαι μαζί του . Όσο πιο γρήγορα το κάνεις αυτό , τόσο πιο γρήγορα προχωράει η σκέψη σου και ξεπερνάς πράγματα και καταστάσεις .

 

[ilias90]

Μου θύμησες έναν γνωστό μου με το "τοξική αισιοδοξία" .

Τα εύσημα στη Λένω, αυτή έφερε στην κουβέντα τον όρο

 

[Kate1914]

Χωρίς να θέλω να σταματήσω τη ροή του beef, σας συμβαίνει και σας ξαφνικά να έχετε μια αίσθηση ματαιότητας; Απαισιοδοξίας για τα πάντα;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 8 Ιανουαρίου 2024

@Kate1914 Τι έγινε τελικά; Πως πήγε το ματς;

Καλά πήγε.

 

[amarelia]

σας συμβαίνει και σας ξαφνικά να έχετε μια αίσθηση ματαιότητας; Απαισιοδοξίας για τα πάντα;

Γιατι υπάρχει και κάτι άλλο;

 

[Samael]

Χωρίς να θέλω να σταματήσω τη ροή του beef, σας συμβαίνει και σας ξαφνικά να έχετε μια αίσθηση ματαιότητας; Απαισιοδοξίας για τα πάντα;

Νομίζω πολύς κόσμος ζει μόνιμα έτσι βασικά.

 

[Valder]

Χωρίς να θέλω να σταματήσω τη ροή του beef, σας συμβαίνει και σας ξαφνικά να έχετε μια αίσθηση ματαιότητας; Απαισιοδοξίας για τα πάντα;

It's my main function, for years in a row now. Όταν με βλέπεις και τσακώνομαι, ψάχνομαι να τις παίξω, ή με πιανει το κυνικό μου και πεταω πυρηνικά ή δεν πιστευω σε αγάπες έρωτες και καλοσύνες και λοιπά λουλουδοαπαλά, να ξέρεις ειμαι σ αυτη την αίσθηση.

Δε μπορώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που ήμουν πραγματικα ανέμελος και ευτυχισμένος.

 

[Kate1914]

Απλά είναι πολύ κουραστικό. Να βλέπεις ότι όλα δεν είναι τέλεια, και να τα σκέφτεσαι όλα έτσι, να βλέπεις ότι δεν μπορείς να αλλάξεις πολλά. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι ρεαλιστής μέχρι αηδίας. Από την άλλη, είναι προτιμότερο να είσαι ανέμελος και χαρούμενος συνέχεια, ή περισσότερο τέλος πάντων;
Τι φιλοσοφικές αηδίες σας λέω και εγώ τώρα... κάντε δουλειά σας, μια φάση είναι, θα μου περάσει.

 

[juste un instant]

Δεν αντέχω τη παρακμιολαγνεία αλλά ούτη την παρακμιολογία... (declinism)

 

[Joji]

Από την άλλη, είναι προτιμότερο να είσαι ανέμελος και χαρούμενος συνέχεια, ή περισσότερο τέλος πάντων;

Ναι. Έχω μια φίλη η οποία είναι συνέχεια μέσα στην τρελή χαρά. Δεν πιστεύω ότι είναι πάντα αληθινό αυτό που βγάζει προς τα έξω, αλλά σίγουρα βοηθάει. Εγώ όταν το παίζω χαρούμενη ώρες ώρες έξω για να μην μαυρίζω τους γύρω μου, αρχίζω όντως να νιώθω καλύτερα.

 

[juste un instant]

Ναι. Έχω μια φίλη η οποία είναι συνέχεια μέσα στην τρελή χαρά. .

Από το ένα άκρο στο άλλο...

Εγώ όταν το παίζω χαρούμενη ώρες ώρες έξω για να μην μαυρίζω τους γύρω μου, αρχίζω όντως να νιώθω καλύτερα.

Τhink positive. Πάντα βοηθάει. Είναι χίλιες φορές καλύτερο να καλλιεργείς θετικά συναισθήματα από το να είσαι μόνιμα μες στην τρελή χαρά.

 

[methexys]

Απλά είναι πολύ κουραστικό. Να βλέπεις ότι όλα δεν είναι τέλεια, και να τα σκέφτεσαι όλα έτσι, να βλέπεις ότι δεν μπορείς να αλλάξεις πολλά. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι ρεαλιστής μέχρι αηδίας. Από την άλλη, είναι προτιμότερο να είσαι ανέμελος και χαρούμενος συνέχεια, ή περισσότερο τέλος πάντων;
Τι φιλοσοφικές αηδίες σας λέω και εγώ τώρα... κάντε δουλειά σας, μια φάση είναι, θα μου περάσει.

Εγώ προσωπικά τους ζηλεύω τους εντελώς ανέμελους και χαζούς ανθρώπους καμία φορά. Ίσως να ήταν ολα λίγο πιο εύκολα αν ήμασταν λιγότερο ρεαλιστές και κάναμε λιγότερο overthinking

Εγώ όταν το παίζω χαρούμενη ώρες ώρες έξω για να μην μαυρίζω τους γύρω μου, αρχίζω όντως να νιώθω καλύτερα.

Είναι αυτό που λένε, fake it ‘til you make it!

 

[Samael]

Απλά είναι πολύ κουραστικό. Να βλέπεις ότι όλα δεν είναι τέλεια, και να τα σκέφτεσαι όλα έτσι, να βλέπεις ότι δεν μπορείς να αλλάξεις πολλά. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι ρεαλιστής μέχρι αηδίας. Από την άλλη, είναι προτιμότερο να είσαι ανέμελος και χαρούμενος συνέχεια, ή περισσότερο τέλος πάντων;
Τι φιλοσοφικές αηδίες σας λέω και εγώ τώρα... κάντε δουλειά σας, μια φάση είναι, θα μου περάσει.

Θα το θέσω όσο πιο απλά μπορώ.
Όταν βασίζεις την ευτυχία σου στο να είναι όλα τέλεια...θα φας την ζωή σου προσπαθώντας να πετύχεις έναν ανέφικτο στόχο χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι και θα καταλήξεις να αποδίδεις την αποτυχία στο οτι είσαι ανεπαρκής. Κάτι το οποίο θα είναι λανθασμένο και άσχημη σκέψη για τον εαυτό σου.

Η πραγματική ευτυχία δεν επιτυγχάνεται με το να είναι όλα τέλεια στην ζωή σου, αλλά με το να βρίσκεσαι σε εσωτερική ισορροπία και ηρεμία παρά το γεγονός οτι υπάρχουν ατέλειες.