Νέα για την εκπαίδευση

nearos

Διακεκριμένο μέλος

Ο Giorgos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 17 ετών και επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 6,700 μηνύματα.

ilias90

Διάσημο μέλος

Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 3,159 μηνύματα.
Η επιθετικότητα των μαθητών προς τους εκπαιδευτικούς, δεν είναι μόνον Ελληνικό φαινόμενο. Στην Ιταλία για το λόγο αυτό επαναφέρουν το βαθμό συμπεριφοράς, με τον οποίο και μόνον ο μαθητής θα μπορεί να μένει στην ίδια τάξη.

ΠΗΓΗ:
Η Μελόνι επαναφέρει μέτρο του Μουσολίνι στα σχολεία (msn.com)

Χίλια μπράβο στη Μελόνι, αρκεί βέβαια να τηρηθεί το μέτρο και να μην είναι για τις εντυπώσεις. Τα σχολεία μας χρειάζονται μέτρα που θα ενισχύσουν την Αριστεία και την ευπρεπή συμπεριφορά, ώστε να μην έχουμε εκκολαπτόμενους αλήτες.
Πόσο υπέροχη γυναίκα η Μελόνι. Και είναι συμπαθητική και κούκλα, όχι σαν την ασχήμια με πόδια και την ξινίλα που έχουν οι αντίστοιχες αριστερές πολιτικοί.
 

Πουπουλίνα

Επιφανές μέλος

Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 30,840 μηνύματα.
Ευχάριστο αυτό που λες Πουπουλίνα. Δεν το περίμενα. Θα ρωτήσω κάποια παιδιά να δω τι κάνανε σήμερα για να δω αν ικανοποιούνται τα κριτήρια της συγνώμης μου.
Ολα τα σχολεια κινουνται με προγραμμα.Θα πρεπει να ειναι σε κανενα κατσικοχωρι σχολειακι που και παλι εκει θα ειναι οι καθηγητες..αλλα ισως δεν θα εχει τοσα πολλα.

Ξεχασε ακικε τα παλια των σχολειων.ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΑ.Οχι μονο δεν καθομαστε..τρεχουμε και δεν φτανουμε λεμε.Κια με ολα αυτα..και με τα εργαστηρια δεξιοτητων..και με διαφορα προγραμματα που αναλαμβανουμε και με τα γραφειοκρατικα που πλεον τα μεγαλα σχολεια δεν εχουν τις γραμματεςς που ειχαν παλια..και με τηαν αυτοαξιολογιση που ο ακθενας μας αναλαμβανει σγκεκριμενο τομεα και οφειλει να κανεις δρασσεις πανω σε αυτα και πολλα αλλα.
Συν την ατομικη αξιολογιση που το χειροτερο ειναι η απιστευτη γραφειοκρατια,Εμενα καθοτι παλια ακομα δεν μου εχει ερθει..πρωτα ειναι οι νεοδιοριστοι..αλλα τα βλεπω απο αυτους.
Το κακο ειναι οτι ανθρωποι που θυμουνται τα παλια σχολεια..νομιζουν οτι και τωρα ειναι ετσι.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Και στο τελος θα βαλω την απιστευτη δυσκολια με τα παιδια και τους γονεις..που πλεον ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΛΕΜΕ/
Ευχαριστω.
 

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 12,782 μηνύματα.

nearos

Διακεκριμένο μέλος

Ο Giorgos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 17 ετών και επαγγέλεται Συνταξιούχος. Έχει γράψει 6,700 μηνύματα.

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 12,782 μηνύματα.
Μαλακα σε λατρευω
IMG_9671.jpeg

Αλήθεια ρώτησα
 
Τελευταία επεξεργασία:

Πουπουλίνα

Επιφανές μέλος

Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 30,840 μηνύματα.
Κια συνεχιζουμε το προγραμμα μας...
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,411 μηνύματα.
H σχολική μέρα αθλητισμού είναι ότι πιο ηλίθιο μπορούσε να σκεφτεί κάποιος για να κάνουν 3ήμερο οι εκπαιδευτικοί.
Μάλλον δεν έχεις ιδέα!
Δεν αμφιβάλλω, πως ορισμένα σχολεία υποτιμούν τον αθλητισμό, κυρίως όταν ο διευθυντής είναι ηλικιωμένος και ο σύλλογος έχει πλειοψηφία μανταμίτσων με νύχια μανικιούρ. Αυτές οι περιπτώσεις όμως μειώνονται, όσο κατανοεί ο κόσμος τα καλά της άσκησης.
Επειδή έχω φάει τα νιάτα μου σε αθλητικές δραστηριότητες, θα σας πω, πώς διοργανώναμε τη μέρα αθλητισμού. Δεν ξέρω, αν τώρα υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες, αλλά τότε που εργαζόμουν εγώ, δεν υπήρχαν και αυτοσχεδιάζαμε αρκετά. Λοιπόν, οι εκπαιδευτικοί φυσικής αγωγής ανάλογα με τις εγκαταστάσεις, κανόνιζαν ώρες και αθλήματα. Χώριζαν τα παιδιά σε ομάδες, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και εμείς κάναμε ταυτόχρονα: βόλλευ, μπάσκετ, πινκ πονκ και στο τέλος το ποδόσφαιρο. Οι εκπαιδευτικοί που μπορούσαν, βοηθούσαν σε απλές διαιτησίες, τα δύσκολα τα σφύραγαν οι φυσικής αγωγής. Τότε για επαγγελματίες διαιτητές δεν είχαμε φράγκα. Όσοι μαθητές δεν συμμετείχαν σε κάποιο απ αυτά, τα έπαιρναν κάποιες καθηγήτριες και πήγαιναν να παίξουν μήλα, φρισμπι κλπ. Είχαμε βέβαια τον καβγά με τις δασκάλες μανταμίτσες τότε, που δεν ήθελαν να έρθουν όλη μέρα στα γήπεδα, γιατί δεν τελειώναμε στις 12, αλλά στις 3 περίπου και μέχρι να επιστρέψει το πούλμαν έφτανε 5. Αυτό γινοταν κάθε χρόνο, η ίδια φασαρία.
Και δεν ήταν απλό για τους εκπαιδευτικούς, να οργανώνουν και προσέχουν τους μαθητές σε μια έκταση 5 γηπέδων. Άσε που έτυχαν και τραυματισμοί και δυο φορές πήγαν θεολόγος και φιλόλογος στο νοσοκομείο, γιατί οι γυμναστές είχαν διαιτησίες και οργανωτικά. Δε μιλώ για πιθανούς καβγάδες, που πάντα είχαμε μερικά επεισόδια. Όσο καλύτερα όμως το οργανώνεις, τόσο η πιθανότητα επεισοδίων μικραίνει.
Ειλικρινά όμως και ως μαθήτρια και ως μαμά και ως γυμνάστρια, ό,τι θυμάμαι απ το σχολείο, είναι αυτά τα τρομερά συναισθήματα, της αγωνίας των παιχνιδιών, της συμπαράστασης, της χαράς, αλλά και απογοήτευσης των σχολικών πρωταθλημάτων.
Αξέχαστες είναι οι ώρες που έρχονταν οι γιοι από σχολικό πρωτάθλημα και μου περιέγραφαν όλες τις φάσεις, τα άδικα φάουλ, τις νίκες, τις ήττες κλπ.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Κια συνεχιζουμε το προγραμμα μας...
γράφε σε παρακαλώ, όσα βρίσκεις . Ευχαριστώ
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,411 μηνύματα.
Επίσης, για τους γονείς: Μία φορά στο δημοτικό είχα πάρει Α στην ορθογραφία, ενώ είχα κάνει τέσσερα λάθη ξέρω' γω. Η μάνα μου πήγε και έπιασε την καθηγήτρια και της ζήτησε τον λόγο που με έβαλε Α ενώ είχα κάνει τόσα λάθη. Έτσι πρέπει να μεγαλώνεις τα παιδιά σου.
Ένας ακόμα πιο ηλίθιος συμμαθητής, το πήρε και της το έδωσε. Αυτή πήγε καρφί στον διευθυντή.
Με φωνάζει ο διευθυντής στο γραφείο, με ρωτάει αν το έκανα και όταν είπα «ναι», το επόμενο πράγμα που καταλαβαίνω είναι μία σφαλιάρα που με εκσφενδόνισε κυριολεκτικά. Πήραν και τους γονείς μου να τους ειδοποιήσουν (το χειρότερό μου.) Οι γονείς με έκραξαν μόνο μία φορά. Ούτε ξύλο ούτε τίποτα. Αλλά τι άλλο έκαναν; Δεν μου ξαναμίλησαν για ένα μήνα, σαν να ήμουν αόρατος.
Ο διευθυντής τώρα που λέτε, κάθε φορά που έμπαινε στην τάξη έλεγε «καλημέρα σε όλους, καλημέρα και στον κύριο Ηλία», κοιτώντας με ειρωνικά. Ένιωθα απίστευτη ντροπή και στο σπίτι και στο σχολείο. Ε, από τότε δεν ξανάκανα ποτέ κάτι τέτοιο και αυτό πιστεύω πραγματικά, ήταν ένα από τα πράγματα που με έκαναν άνθρωπο. Όσο για το χαστούκι, αν και εγώ δεν θα το έκανα ποτέ, δεν έκραξα ποτέ τον διευθυντή ούτε το είπα στους γονείς μου. Ένιωθα ότι πήρα αυτό που μου άξιζε.
Tα περιστατικά που περιγράφεις, δεν έχουν πάντα καλό αποτέλεσμα. Η υπερβολική αυστηρότητα δεν είναι κατάλληλη για όλα τα παιδιά. Πολλά παιδιά είναι ευαίσθητα και αν τους κάνεις <<πόλεμο νεύρων>> μπορεί να έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα, ή να δημιουργήσεις μεγάλα προβλήματα. Αν αντέξουν, θα βγουν πιο δυνατά, αλλά δυστυχώς δεν είναι όλα τα παιδιά και κυρίως στις μέρες μας, που είναι πριγκηπόπουλα, τόσο δυνατά.
Στο πρώτο παράδειγμα, με τη μαμά, που διαμαρτυρήθηκε στη δασκάλα, θα έλεγα, δε θα έπρεπε η μάνα να ανακατευτεί σε τίποτα. Θα μπορούσε να στο πει ιδιαιτέρως, σα μαμά <η δασκάλα σου χάρισε βαθμό, αλλά να ξέρεις πως 4 λάθη είναι πολλά>. Τέλος πάντων, κάθε μάνα ξέρει το παιδί της.
Στο 2ο, αν έπεφτε στα χέρια μου χαρτάκι με προστυχόλογα από μαθητή προς μαθήτρια, θα το εξαφάνιζα, αφού πρώτα θα μάλωνα τον μαθητή. Νομίζω η καθημερινή ειρωνία είναι χειρότερη. Βέβαια σε ανάγκασε να μην το ξανακάνεις. Τι είναι χειρότερο, δεν ξέρω, ας μην κάνω εξυπνάδες. Αν ήσουν τόσο σκληρό παιδί, θα χρειαζόσουν ένα γερό μέσο πίεσης, όπως η καθημερινή ειρωνία.Εγώ όμως νομίζω πως δεν θα το έκανα σε μαθητή. Θα του έλεγα, να το θεωρήσουμε, ως μη γενόμενο.
Όσο για την σφαλιάρα, αυτή ήταν δουλειά της μαθήτριας, όχι του διευθυντή.
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top