Να μένουν οι ενήλικοι με τους γονείς τους;

[hirasawayui]

Όταν ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι 780€ μεικτά / 670€ καθαρά δεν είναι εύκολο να φύγεις από το σπίτι σου, ειδικά αν μένεις στην Αθήνα όπου ένα απλό σπίτι έχει φτάσει να κοστίζει 350 σε μέτριες περιοχές. Μην ξεχνάμε ότι πρέπει να αποταμιεύεις ένα ποσό καθώς η ζωή είναι απρόβλεπτη και δεν ξέρεις τι γίνεται στο μέλλον, άρα με 670€ καθαρά δύσκολα τα πράγματα ειδικά αν είσαι μόνος σου και δεν έχεις κάποια σχέση ώστε να μοιράζεστε τα έξοδα.

Πολλοί/ες δεν καταλαβαίνουν ότι 670 είναι ο βασικός μισθός για πολλούς και πολλές εκεί έξω. Από εργάτες (μεταξύ των οποίων και άτομα με μεταπτυχιακα που δουλεύουν σαν αποθηκάριοι και 1002 δουλειές) έως και δικηγόρους που έχουν μόνο το "όνομα" του επαγγέλματος, αλλά λεφτά γιοκ. Και πολλές φορές με 10ωρα, απλήρωτες υπερωρίες, ή ακόμα και με κάτω του βασικού και με δώρα που επιστρέφονται πίσω. Με 670, όχι δεν είναι εύκολο να φύγεις απ' το σπιτι, είναι μαθηματικά σχεδόν ακατόρθωτο. Όχι πάντα, αλλά στην πλειονότητά τους άτομα που λένε "όποια/όποιος μένει με γονείς μετά τα 25 είναι το ένα και είναι το άλλο" ζούνε σε ένα ροζ συννεφάκι. Μου έρχεται ένα τέτοιο άτομο που βγάζει ακριβώς τον βασικό (670 πλεον), μόνη της, με έτοιμο σπίτι, έτοιμο αμάξι και ξοδεύει μηνιαίως 2000 - 2200. 30 ηλικιακά, σκάει το 1500αρι+ απ' τους γονείς, τα πάντα έτοιμα, αλλά "όποιος/α μένει ακόμα με γονείς..." (true story). Και είναι πολλοί και πολλές. Κάποια άτομα δεν μπορούν να διανοηθούν καν πως είναι να ζεις μόνο με τα δικά σου λεφτά και να νοικιάζεις σπίτι. Ότι πίσω από κλειστές πόρτες κανείς δεν ξέρει τι γίνεται και ότι μπορεί η α' κοπελίτσα να προσέχει και να φροντίζει τον ηλικιωμένο και ανάπηρο πατέρα της ή ότι κάνει υπομονή 2-3 χρόνια μέχρι να πιάσει σπίτι για να τελειώσει και ξεπληρώσει το μεταπτυχιακό της, για το οποίο έσκασε 5.000 ή το οτιδήποτε.

 

[glayki]

Το ιδανικό θα ήταν κάθε άνθρωπος μετά το πέρας των σπουδών του σπουδών του ή και νωρίτερα να μένει μόνος, να είναι σε θέση να βιοποριζεται ικανοποιητικά και να ζει αυτόνομος.
Ας μη γελιόμαστε όμως για να γίνει αυτό, συντηρητικά και με το κόστος διαβίωσης να έχει εκτοξευθεί στα ύψη χρειάζεται 1000 το λιγότερο, εκτός και αν συγκατοικεί με όποια προβλήματα αυτό συνεπάγεται.
Σχετικά με τις σπουδές ( δε θέλω να κάνω διάκριση σε σοβαρές και λιγότερο σχολές, όπως κάποιοι υπονοησαν, αλλά κάνοντας λόγο για απαιτητικές και λιγότερο) είναι ουτοπικό να περιμένουμε από κάποιον να είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις του και να δουλεύει full time παράλληλα καθόλη τη διάρκεια τους.
Ως εκ τούτου και δεδομένων των συνθηκών είναι πλήρως αποδεκτό για μένα να συγκατοικεί για όσο χρειαστεί με τους γονείς στην οικογενειακή εστία με την προϋπόθεση να ζει σε ένα μη ελεγκτικό περιβάλλον που θα σέβεται τα όρια και την ανάγκη για αυτονομία του ενήλικου ατόμου.

 

[V@Per]

Πολλοί/ες δεν καταλαβαίνουν ότι 670 είναι ο βασικός μισθός για πολλούς και πολλές εκεί έξω. Από εργάτες (μεταξύ των οποίων και άτομα με μεταπτυχιακα που δουλεύουν σαν αποθηκάριοι και 1002 δουλειές) έως και δικηγόρους που έχουν μόνο το "όνομα" του επαγγέλματος, αλλά λεφτά γιοκ. Και πολλές φορές με 10ωρα, απλήρωτες υπερωρίες, ή ακόμα και με κάτω του βασικού και με δώρα που επιστρέφονται πίσω. Με 670, όχι δεν είναι εύκολο να φύγεις απ' το σπιτι, είναι μαθηματικά σχεδόν ακατόρθωτο. Όχι πάντα, αλλά στην πλειονότητά τους άτομα που λένε "όποια/όποιος μένει με γονείς μετά τα 25 είναι το ένα και είναι το άλλο" ζούνε σε ένα ροζ συννεφάκι. Μου έρχεται ένα τέτοιο άτομο που βγάζει ακριβώς τον βασικό (670 πλεον), μόνη της, με έτοιμο σπίτι, έτοιμο αμάξι και ξοδεύει μηνιαίως 2000 - 2200. 30 ηλικιακά, σκάει το 1500αρι+ απ' τους γονείς, τα πάντα έτοιμα, αλλά "όποιος/α μένει ακόμα με γονείς..." (true story). Και είναι πολλοί και πολλές. Κάποια άτομα δεν μπορούν να διανοηθούν καν πως είναι να ζεις μόνο με τα δικά σου λεφτά και να νοικιάζεις σπίτι. Ότι πίσω από κλειστές πόρτες κανείς δεν ξέρει τι γίνεται και ότι μπορεί η α' κοπελίτσα να προσέχει και να φροντίζει τον ηλικιωμένο και ανάπηρο πατέρα της ή ότι κάνει υπομονή 2-3 χρόνια μέχρι να πιάσει σπίτι για να τελειώσει και ξεπληρώσει το μεταπτυχιακό της, για το οποίο έσκασε 5.000 ή το οτιδήποτε.

Έχεις δίκιο σε αυτά, αλλά όταν λέμε αυτονομία δεν εννοούμε να σκάνε οι γονείς τόσα πολλά χρήματα, χάνει το νόημά του το πράγμα. Εδώ πέρα όμως έχει χαθεί το νόημα της συζήτησης, θα έπρεπε να εστιάζουμε στην ουσία ότι δλδ η ανεξαρτησία που επιλέγει κάποιος νέος τον κάνει περισσότερο έτοιμο, υπεύθυνο ώστε να μπορέσει να τα αναλύσει όλα να τα βάλει κάτω και να βρει λύσεις. Αντίθετα πολλοί νέοι αναθέτουν τα προβλήματά τους στους γονείς τους και ζητούν πολλά χρόνια στήριξη. Πίστεψέ με, όταν κάποιος μαθαίνει να ζει ε΄τσι δεν θα αλλάξει με το πάτημα ενός κουμπιού. Εάν αυτή η κατάσταση γενικεύεται μιλάμε για μια κοινωνία που όπως δέχεται απλά να μείνει με γονείς στο σήμερα και δεν έχει απαιτήσεις, θα δέχεται και έναν βασικό μισθό 200€ στο μέλλον. Γιατί δεν βγαίνει κανείς να διεκδικήσει βασικό μισθό στα 1500, ο καθένας κοιτάει πως θα βολευτεί ατομικά και μετά ωπ να το πρόβλημα μπροστά μας, δεν μας συμφέρει να ζούμε ως κανονικοί ενήλικοι ας ζήσουμε ως τα 40 σαν παιδιά. Μια χαρά είναι κομπλέ. Αυτή ακριβώς η ιστορία επαναλαμβάνεται από το 2009 έως και σήμερα.

 

[Paragontas7000]

Δεκτό μαν.. Ωστόσο αν ήταν θέμα επιβίωσης μπορεί να αναγκαζόσουν να το συνδυάσεις.

Συμφωνω. Και κακα τα ψεματα αμα ειχα iq 140 και κοιμομουν 5-6 ωρες την ημερα θα μπορουσα και περναγα ολα τα μαθηματα. Αλλα δεν εχω αυτα τα σκιλς

 

[Phoenix_]

Οι σχέσεις δύο ανθρώπων κάπως έτσι ξεκινάνε. Με την συμβίωση γνωρίζεις έναν άνθρωπο. Τότε ήταν σύνηθες φαινόμενο. Πολλοί φοιτητές δεν είχαν χρήματα να καλύψουν τα ενοίκια και συγκατοικουσαν με άλλους, όχι απαραίτητα γνωστούς. Το ίδιο γίνεται και στις φοιτητικές εστίες που έχεις κοινό μπάνιο και κουζίνα.

Προσωπικά δεν θεωρώ υγιές να μένεις με τους γονείς σου μέχρι τα 30. Άλλωστε σε πάρα πολλά ξένα κράτη , ωθούν τους νέους να ανεξαρτητοποιηθούν από πολύ νεαρή ηλικία και εκεί δεν βοηθάνε οικονομικά οι γονείς.

Το είπες και μόνη σου: ΤΟΤΕ.

ΤΟΤΕ ήταν άλλες οι συνθήκες (οικονομικά και κοινωνικά).

Δε με αφορά καθόλου το θέμα. Εξάλλου, είμαι σε άλλη φάση. Μπήκα, όμως, γιατί είδα πως ειπώθηκε το ότι είναι οκ να συγκατοικήσεις με κάποιον/α που δε γνωρίζεις και, επειδή μπορεί να διαβάσει οποιοσδήποτε το θέμα, ήθελα να σημειώσω τον παράγοντα της ασφάλειας.

Την ελευθερία του να σκέφτεσαι κριτικά ποιος θα μπορούσε να σου την στερήσει?

Απάντησα ήδη σε αυτό.
__________________

Γενικά μιλώντας, καλό θα ήταν να μη συγκρίνουν κάποιοι ανόμοια πράγματα. Εάν θέλουν να κουνήσουν το δάκτυλο στους μικρότερους - γιατί, δυστυχώς, το ύφος των γραφομένων μαρτυρά αυτό περισσότερο - τότε ας κάνουν την αναλογία - και όχι τη σύγκριση - του τότε με το σήμερα.

Επιπλέον, δεν μπορώ να καταλάβω το κόμπλεξ "των μεγάλων". Αν το πάμε έτσι, οι νεότερες γενιές γνωρίζουν πολλά περισσότερα πράγματα και έχουν πολύ πιο διευρυμένους πνευματικούς ορίζοντες από τις παλαιότερες γενιές. Δεν είδα, όμως, να το παίζουν ιστορία και να λένε "ΕΓΩ/ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΣΟΥ... ".

 

[Devil]

Καλό ειναι απο μια ηλικία και μετά οι ενηλικες να μένουν μονοι τους ειδικά αν έχουν αυτη τη δυνατοτητα και οι δε γονείς να διευκολύνουν αυτή την επιλογή πχ μπορουν να πάρουν τον αντρουλη τους και να πάνε στο χωριό αν εχουν σπιτι εκεί πχ. Δεν ειναι κακό.

Βγαινεις έξω αποψε και γνωρίζεις μια κοπέλα.... και θές να προτεινεις να πίειτε ένα κρασί σπιτι σου.... χωρις να πάει απαραιτητα στο πονηρό (οκ αν πάει πήγε) αλλα και να μη πάει που θα τη φωνάξεις... στο σπιτι που μένουν και οι δικοί σου ;;;;

 

[V@Per]

Συμφωνω. Και κακα τα ψεματα αμα ειχα iq 140 και κοιμομουν 5-6 ωρες την ημερα θα μπορουσα και περναγα ολα τα μαθηματα. Αλλα δεν εχω αυτα τα σκιλς

Ρε συ γιατί ορισμένοι τα τραγικοποιείτε τόσο πολύ.. Δλδ παίζει να μιλάω για τόσο μικρό ποσοστό του πληθυσμού? Λέμε απλά καλό είναι να παίρνει κάποιος πρωτοβουλίες να μάθει πως είναι τα πράγματα "εκεί έξω".. Εκ των πραγμάτων ορισμένοι αναγκάζονται να δουλεύουν και να σπουδάζουν παράλληλα. Δεν είναι κάτι ακατόρθωτο. Μπορεί να γίνει έστω για κάποια χρόνια. Το δέχομαι ότι δεν σου αρέσει και δεν την παλεύεις και ότι θες να κάνεις και φοιτητική ζωή και σου ξαναγράφω (γιατί δεν το πρόσεξες) ότι κυρίως αναφέρομαι για το 2ο πτυχίο.

 

[Wonderful]

Οι σχέσεις δύο ανθρώπων κάπως έτσι ξεκινάνε. Με την συμβίωση γνωρίζεις έναν άνθρωπο. Τότε ήταν σύνηθες φαινόμενο. Πολλοί φοιτητές δεν είχαν χρήματα να καλύψουν τα ενοίκια και συγκατοικουσαν με άλλους, όχι απαραίτητα γνωστούς. Το ίδιο γίνεται και στις φοιτητικές εστίες που έχεις κοινό μπάνιο και κουζίνα.

Προσωπικά δεν θεωρώ υγιές να μένεις με τους γονείς σου μέχρι τα 30. Άλλωστε σε πάρα πολλά ξένα κράτη , ωθούν τους νέους να ανεξαρτητοποιηθούν από πολύ νεαρή ηλικία και εκεί δεν βοηθάνε οικονομικά οι γονείς.

Την ελευθερία του να σκέφτεσαι κριτικά ποιος θα μπορούσε να σου την στερήσει?

Προφανώς εξαρτάται από το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Ήξερα πολλούς που το έκαναν αυτό και όμως διάβαζαν κανονικα και περνούσαν τα μαθήματα με άριστα. Όλους αυτούς τους θαύμαζα. Έλεγα μέσα μου πως είναι δυνατόν να τα καταφέρνουν τόσο καλά.

Ένας γνωστός μου, σημαντικό πρόσωπο στις μέρες μας..καθηγητής πανεπιστημίου , διακεκριμένος επιστημών κλπ...κάπως έτσι μεγάλωσε, δύσκολα. Οι ρυθμοί του σήμερα είναι απίστευτοι και κάνει και ποδηλασια-τρεξιμο, σχεδόν καθημερινά επειδή το θεωρεί σημαντικό για την υγεία.
Όταν τον ρώτησα πώς τα καταφέρνει.. μου απάντησε ότι 4 ώρες ύπνο την ημέρα του αρκούν .

Εμένα λοιπόν όχι, δεν μου αρκούν, οπότε καταλαβαίνεις τη διαφορά.

Γενικά , ο άνθρωπος έχει απίστευτες δυνάμεις και αντοχές και αυτό το αντιλαμβάνεσαι όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες και πρέπει να σταθείς όρθιος.

Αγαπητή @Phoenix_ εχω απαντήσει.. διάβασε τα παραπάνω.!!

Να είσαι καλά και να κάνεις αυτό που επιθυμεί η ψυχή σου, εγώ αυτό έκανα!!

​

 

[V@Per]

Γενικά μιλώντας, καλό θα ήταν να μη συγκρίνουν κάποιοι ανόμοια πράγματα. Εάν θέλουν να κουνήσουν το δάκτυλο στους μικρότερους - γιατί, δυστυχώς, το ύφος των γραφομένων μαρτυρά αυτό περισσότερο - τότε ας κάνουν την αναλογία - και όχι τη σύγκριση - του τότε με το σήμερα.

Επιπλέον, δεν μπορώ να καταλάβω το κόμπλεξ "των μεγάλων". Αν το πάμε έτσι, οι νεότερες γενιές γνωρίζουν πολλά περισσότερα πράγματα και έχουν πολύ πιο διευρυμένους πνευματικούς ορίζοντες από τις παλαιότερες γενιές. Δεν είδα, όμως, να το παίζουν ιστορία και να λένε "ΕΓΩ/ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΣΟΥ... ".

Είσαι εκτός θέματος. Δεν υπάρχει μία συγκεκριμένη γενιά που συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο ενιαία. Σύμφωνα με έρευνες είναι πολλοί περισσότεροι οι προπτυχιακοί φοιτητές της γενιάς των Gen Z που εργάζονται παράλληλα με σπουδές, σε σχέση με την προηγούμενη γενιά (millenials). Οπότε δεν υπάρχει και αυτό που λες ως επιχείρημα.

Αν θες να κάνουμε την αναλογία του τότε με το σήμερα, θα σου πω ότι εκτός από το ότι δουλεύουν περισσότεροι φοιτητές, η προηγούμενη γενιά από αυτήν τώρα είναι κατά τη γνώμη μου πιο καλομαθημένη διότι μεγάλωσε σε "καλά" χρόνια επί ορθόδοξου Πασόκ. Εδώ όμως σχολιάζεται το πόσο υγιές είναι να μένει κάποιος με γονείς μετά από κάποια ηλικία. Εάν τώρα αυτό ανάγεται απαραίτητα σε συζήτηση για το χάσμα γενεών νομίζω έχουμε κάνει ένα ωραιότατο λογικό άλμα εδώ..

Αλλά επειδή το πλάτυνες το θέμα και ανέφερες γενιές, θα σου πω το εξής. Αν και δεν ανήκω στην γενιά των boomer, τους παραδέχομαι σε ένα πράμα: Έμαθαν να λένε όχι. Έμαθαν να διεκδικούν. Όταν έβλεπαν κάτι παράλογο αντιδρούσαν. Εάν ασχοληθεί κάποιος με τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα στην πορεία των χρόνων, θα συνειδητοποιήσει ότι τις δεκαετίες του 60 έως τέλη 80, έγιναν οι μαζικότερες απεργίες και οι εργαζόμενοι πετύχαιναν ολοένα και καλύτερους όρους και συνθήκες εργασίας. Δυστυχώς οι επόμενες γενιές για μια σειρά από λόγους μεγάλωσαν και διαπαιδαγωγήθηκαν από τηλεόραση και social media, κλείστηκαν στην ατομικότητά τους, έμαθαν να δουλεύουν τσάμπα (εθελοντισμός) και τώρα είναι ο καθένας μόνος μπροστά στα 768 € βασικό, χωρίς συλλογικές συμβάσεις (ορισμένοι της Gen Z θα αναρωτιούνται τι είναι αυτό άραγε...), στο αφεντικό και στην κανονικότητα που του έχει επιβληθεί.

 

[Aura]

Έχεις δίκιο σε αυτά, αλλά όταν λέμε αυτονομία δεν εννοούμε να σκάνε οι γονείς τόσα πολλά χρήματα, χάνει το νόημά του το πράγμα.

Κανονικά ο γονιός θα έπρεπε , αν είχε, να δίνει μια εφάπαξ ''βοήθεια '', ένα σπίτι για παράδειγμα και μετά να σου πει κόψε το λαιμό σου . Όχι κάθε λίγο και λιγάκι να καλύπτει έξοδα του παιδιού του.